België: belastingparadijs voor de rijken

Op 14 september waren er zowat tienduizend betogers van het ABVV in de betere wijken van Elsene in Brussel. De betogers wezen op het feit dat ons land een belastingparadijs voor de rijken is, terwijl wij steeds weer worden gevraagd om voor de crisis op te draaien. Vlak voor de betoging werd bekend dat de Franse miljardair Bernard Arnault (de vierde rijkste mens ter wereld en de rijkste Europeaan) de Belgische nationaliteit had aangevraagd. Dat was niet ingegeven door een voorliefde voor wafels…

Artikel door Nicolas Croes uit de oktobereditie van ‘De Linkse Socialist’

Bernard Arnault is maar liefst 41 miljard dollar waard en is de sterke man achter de merken Dior, Givenchy, Louis Vuitton,… Hij staat ook bekend als iemand met een grote schrik om toch maar iets aan de gemeenschap te moeten bijdragen. Toen François Mitterand in 1981 tot Franse president werd verkozen, trok Arnault naar de VS. Nu doet hij dat nog eens over, maar is ons land zijn bestemming. De reden daarvoor is ook duidelijk: de notionele intrestaftrek en andere fiscale cadeaus voor de rijksten maken ons land aantrekkelijk voor dit soort figuren.

De Franse regering wil ook de rijksten een (overigens erg beperkte) bijdrage vragen in deze tijden van crisis. Dat botst meteen op verzet. In juni was er een studie van CoreDataResearch waaruit bleek dat 41% van de 361 Franse miljardairs eraan dacht om het land te verlaten. In ons land is er quasi geen belasting op kapitaal en evenmin een solidariteitsbelasting op grote fortuinen.

Het is dan ook geen toeval dat Arnault ons land als nieuwe uitvalbasis koos. Hij is ook niet de enige, er zijn hier ongeveer 2.000 ‘fiscale vluchtelingen’ uit Frankrijk. In september werd Hugues Taittinger (van het champagnemerk met dezelfde naam) Belg. Hij was al enkele jaren in ons land gedomicileerd omdat hij hier minder belastingen moet betalen.

Maar terug naar Arnault. Op drie jaar tijd (tussen 2009 en 2011) maakte zijn bedrijf LVMH Finance Belgium en bijhorende filialen een winst van 630 miljoen euro. Daarop betaalde hij 24 miljoen euro belastingen. Voor wie niet meteen een rekenmachine bij de hand heeft, het gaat om een belastingvoet van 3,84%. Al eens vergeleken met wat jij moet betalen? Met zo’n cijfers is het niet verwonderlijk dat Arnault van België zijn “financieel en operationeel centrum” maakt. De gevestigde partijen verdedigen de fiscale cadeaupolitiek voor de rijken met de stelling dat dit nodig is om werk te creëren. De twaalf bedrijven van Arnault in ons land hebben effectief mensen aangeworven. Het gaat om welgeteld zeven voltijdse equivalenten. Zeven!

De opstelling van N-VA in deze discussie is opvallend. Partijkopstuk Theo Francken, dezelfde die pleit voor een veel strenger asielbeleid voor armen die naar ons land willen komen, was razend enthousiast over de komst van rijke Fransen als Arnault. “Laat maar komen, die Fransen,” verklaarde hij. Voor deze rijke fiscale vluchtelingen stelt N-VA overigens geen taalvereisten. De rijke profiteurs kunnen rekenen op de actieve en enthousiate inzet van hun politieke partners. De rest van de bevolking heeft dringend nood aan een eigen politiek instrument!