De regering Di Rupo heeft de kaap van 100 dagen overleefd. Ondertussen heeft ze een besparingsplan voor een bedrag van 11,3 miljard euro opgelegd. Dat werd aangevuld met nog eens 2,4 miljard euro besparingen bij de begrotingscontrole. Daarbovenop komen nog eens 800 miljoen euro besparingen bij de regio’s. Het IMF was er als de kippen bij om de Belgische regering te feliciteren met de geleverde begrotingsinspanningen… en direct een grotere inspanning te eisen door de pensioenleeftijd op te trekken en de indexering van de lonen te herzien. Zoals wij van meet af aan stelden, is er sprake van een lawine aan besparingen. Deze lawine zal niet zomaar stoppen. We zullen daar zelf voor moeten zorgen.
Artikel door Nicolas Croes uit de aprileditie van ‘De Linkse Socialist’
Pijnloos besparen?
Na het begrotingsconclaaf hebben Elio Di Rupo en zijn ploeg benadrukt dat de regering niet had geraakt aan de minimumlonen, de pensioenen en de kinderbijslag, en dat ook niet aan de index werd geraakt. De gebruikte methode werd omschreven als die van de ‘kaasschaaf’, er worden overal een beetje middelen afgeschraapt met in totaal meer dan 100 maatregelen.
Het klopt echter niet dat deze maatregelen “pijnloos” zullen zijn. Als het budget voor gezondheidszorg 61 miljoen euro moet inleveren, zullen de patiënten dat gat moeten vullen. De retoriek over de “pijnloze” maatregelen geeft aan dat de regering er alles aan gedaan heeft om de vakbondsacties te stoppen. De electorale steun voor de PS staat al onder druk en steeds meer syndicale stemmen, zowel in het zuiden als het noorden van het land, stellen de banden tussen de vakbondsleidingen en besparingspartijen als PS en SP.a in vraag.
Volgende besparingsronde komt er al aan
De maatregelen die nu werden genomen, zullen niet volstaan. Het ergste moet immers nog komen. De economische vooruitzichten voor 2012 blijven uitermate negatief, er wordt hoogstens een groei van 0,1% verwacht. Heel wat genomen maatregelen zijn eenmalige operaties zoals het uitstellen van uitgaven. Een aantal critici hadden het over een tijdbom van besparingen die wordt afgesteld om pas na de gemeenteraadsverkiezingen volledig af te gaan. De druk is groot om nieuwe asociale besparingsmaatregelen te nemen.
Rudi Thomaes, gedelegeerd bestuurder van het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO), stelde: “De regering doet het begrotingsplaatje gedeeltelijk kloppen via eenmalige maatregelen. (…) We moeten in de komende weken werk maken van het optrekken van de economische groei (…) Daartoe moet de regerijg dringend de Europese analyses en aanbevelingen ter harte nemen en werk maken van het versterken van de concurrentiekracht van de ondernemingen.”
De Europese aanbevelingen en de logica van het nieuwe Europese besparingsverdrag waarmee begrotingsdiscipline wordt geïnstitutionaliseerd, gaan in dezelfde lijn als de voorstellen van het IMF. De internationale instellingen eisen dat België nadruk legt op het beperken van de pensioenuitgaven (terwijl de pensioenen in ons land al bij de laatste van Europa zijn en een op de vier gepensioneerden onder de armoedegrens valt), de uitgaven voor gezondheidszorg en de tewerkstelling in de publieke sector. De speculanten, grote aandeelhouders en grote patroons moeten zich daarentegen geen zorgen maken: noch het IMF, noch de EU noch de Belgische regering zal aan hun winsten raken.
We hebben geen andere keuze dan die van massaal verzet. Daartoe hebben we nood aan een strijdbare leiding die consequent de strijd aangaat, zowel op politiek als op syndicaal vlak. Wij willen daaraan meebouwen.