“Wij zijn niet van plan te zwijgen”. Gentse scholieren staken elke vrijdag voor Palestina

In de nasleep van de studentenbezettingen komen nu ook scholieren in beweging. Geïnspireerd door de internationale solidariteitsacties met Palestina en de historische scholierenstakingen voor het klimaat in 2019, kondigden enkele Gentse jongeren aan om voortaan elke vrijdag te staken. “We willen geen symbolisch protest. We zullen actie voeren tot er verandering is, de horror in Palestina moet stoppen” zegt Asra, leerling aan de Hotelschool en mede-initiatiefnemer van de actie.

door Arne Lepoutre

Na studentenbezettingen, scholierenstakingen

Sinds het begin van de genocide in Gaza zijn wereldwijd jongeren opgestaan. In elke regio van de wereld kwamen jongeren op straat of bezetten ze hun universiteit of hogeschool uit protest tegen de medeplichtigheid van regeringen en instellingen met het Israëlisch apartheidsregime.

“De bezetting door studenten heeft veel losgemaakt. Mensen zijn bewuster geworden, ze volgen de gebeurtenissen nauwer op. Je werd er ook gewoon elke dag mee geconfronteerd wanneer je de bezetting zag, dat deed je denken aan de beelden, de verhalen, de stilte in de politiek.” vertelt Louise.

“Zelfs al houden de UGent en Stad Gent de schijn vooral hoog als het gaat om hun steun voor Palestina, we hebben toen gezien dat directe actie iets in beweging kan zetten” zegt Boom, student aan de UGent. “Daarom is het zo belangrijk om te zien dat nu de scholieren in actie willen komen, dat wil ik steunen.”

Het voortzetten van de genocide door het Israëlisch apartheidsregime laat inderdaad niets aan de verbeelding over, de strijd moet blijven duren. Tegelijkertijd is het voor deze Palestina stakers duidelijk dat het niet zomaar om het even is, hoe strijd gevoerd wordt.

De jongeren willen namelijk niet zomaar een zoveelste signaal geven, ze willen macht opbouwen. “De overheid is het gewoon om om de paar weken wat protest weg te wuiven,” zegt Asra. “Daarom beseffen we dat als we echt impact willen hebben, we de ambitie moeten hebben om net zoals met de klimaatstakingen, opnieuw met enkele duizenden in Brussel te staan.”

Fridays For Falastin

Zelfs al was er van een staakt-het-vuren nooit echt sprake, voor veel jongeren voelde het volledig breken ervan door het Israëlische leger als een klap in het gezicht. “Die ochtend werd ik wakker met zo’n boosheid,” zegt Asra. “Hoezo nog een keer? Ik voelde me medeplichtig als ik niks deed. Toen besloten we het initiatief te nemen voor Fridays For Falastin”

Op de tweede stakingsdag tekenden al zo’n 20 scholieren present, maar de activisten willen bouwen aan een veel grotere beweging. “We gingen al flyeren op de Korenmarkt om zoveel mogelijk jongeren te overtuigen om mee te doen. Er was veel steun, maar er is ook nog twijfel.”

“School moet zogezegd neutraal blijven,” zegt mede-initiatiefnemer Edith (Steinerschool), “maar dat is bullshit. Voor het klimaat werd de deur wel opengezet. Waarom nu niet?” Asra knikt: “Dit is een grote stap. Veel jongeren vinden het eng om iets te doen dat eigenlijk ‘niet mag’. Maar ze doen het. De drempel om school te skippen, die zal ook nu opnieuw verdwijnen.”

De scholieren voelen zich gesterkt door de precedent van de klimaatstakingen in 2019 – ook wel gekend als de Fridays For Future – toen tienduizenden jongeren week na week op straat kwamen. “Toen vonden scholen het ‘educatief’ dat we staakten. Waarom nu niet?” vraagt Edith zich af. “Wat is er educatiever dan opkomen voor mensenlevens?”

Ook onze scholen hebben een verantwoordelijkheid

De eisen van de Palestinastakers zijn helder: erkenning van de genocide, het opnemen van Palestina in het lessenpakket, en actieve steun van scholen aan de strijd voor bevrijding. Ze hekelen de hypocrisie van het zogenaamde neutraliteitsprincipe, waar scholen zich achter verstoppen: “waarom mochten we in 2019 allemaal de straat op en wordt er nu gezwegen?”

“Er wordt gedaan alsof we te jong zijn om wat in Palestina gebeurt te begrijpen. Maar we zien alles. De bombardementen, de hongersnood, het zwijgen van Europa. En we weten: als we niets doen, zijn we medeplichtig,” aldus Haas.

De jongeren zijn vastberaden. “Elke vrijdag. Tot we gehoord worden,” zegt Asra. “Wij zijn niet van plan te zwijgen.”