NL Socialisme

Tag: Vlaams Belang

  • Extreemrechts geen ruimte laten

    In december leken we op een kiescampagne met asiel als centraal thema af te stevenen. Extreemrechts tankte zelfvertrouwen uit de regeringscrisis en de grote betoging tegen het asielakkoord van Marrakesh. Dat niet-bindend akkoord werd voorgesteld als het begin van een asielinvasie. Het Vlaams Belang ging verder in het offensief: begin januari werd in Ninove door een duizendtal mensen betoogd en kort nadien werd de posterboy van extreemrechts, Dries Van Langenhove, voorgesteld als lijsttrekker in Vlaams-Brabant.

    Verklaring van de antifascistische campagne Blokbuster

    Het kan verkeren: ruim twee maanden later wordt de politieke agenda gedomineerd door klimaat en koopkracht. De ‘Mars tegen Marrakesh’ wordt overschaduwd door veel grotere klimaatmarsen. De ongenaakbaarheid van Theo ‘Trump’ Francken kreeg een forse deuk door het schandaal rond humanitaire visa die in de christelijk-Syrische gemeenschap verkocht werden door Mechels N-VA’er Melikan Kucam. Van Langenhove moest verder zoeken naar stunts om in de media te komen: hij trok naar een klimaatmars (waar de slogan ‘Fuck den Dries’ werd gelanceerd), schreef zich in voor een televisieprogramma van Tom Waes (maar werd niet geselecteerd) en klaagde aan dat twee accounts van hem op sociaal netwerk Facebook even geblokkeerd werden. Kortom: veel rechtse traantjes maar niets dat in de buurt van het offensief in december kwam.

    Dit betekent niet dat we er gerust in kunnen zijn: in heel Europa is er een groei van racisme en rechts populisme. Het Vlaams Belang probeert een laag jongeren te organiseren, onder meer met avonden waarop gratis bier wordt uitgedeeld en slogans geroepen. Dit gebeurt onder de naam ‘Schild en Pint’, een weinig verdoken verwijzing naar Schild & Vrienden, de neonazistische bende van VB-lijsttrekker Van Langenhove. Er waren reeds dergelijke avonden in Antwerpen, Gent, Hasselt, Turnhout en Brugge. Erg politiek zijn die avonden niet, maar er zijn telkens wel wat jongeren die het VB hoopt te kunnen organiseren. Extreemrechts is misschien minder zichtbaar geweest de afgelopen weken, maar het probeert zich opnieuw op te bouwen.

    Het Vlaams Belang maakt zich op voor een kiescampagne waarin de partij eigenlijk niet kan verliezen: het resultaat van 2014 was een dieptepunt, alle peilingen geven aan dat een verdubbeling van 5 naar 10% waarschijnlijk is. Het schandaal van de humanitaire visa zal het VB eveneens uitspelen tegen N-VA. Tegelijk wordt geprobeerd om een ‘sociaal imago’ aan te nemen. Eerder deed Marine Le Pen in Frankrijk hetzelfde. Het VB beweert op te komen voor een minimumpensioen van 1.500 euro en in te gaan tegen besparingen op sociale zekerheid.

    Met elitaire kopstukken als Dries Van Langenhove is dat weinig geloofwaardig: Van Langenhove dweilt groepen als de Marnixkring af om steun te krijgen van ondernemers en rijken, onder gewone werkenden voelt de snob in maatpak zich niet meteen een vis in het water. De campagneslogan ‘Bescherm onze mensen’ haalde het Vlaams Belang niet bij activisten die voor een sociaal programma opkwamen, maar bij hét kopstuk van het neoliberalisme in de VS: Ronald Reagan. “De eerste taak van de overheid is om de mensen te beschermen,” is de uitspraak van Reagan die aan de basis van de campagneslogan ligt. Zo geeft de partij zelf aan in het partijmagazine waar de krijtlijnen van de campagne worden voorgesteld.

    Bij elk voorstel zitten er addertjes onder het gras: het minimumpensioen van 1500 euro wil de partij pas toekennen na een loopbaan van 42 jaar. Daarmee wordt een loopbaanvereiste ingevoerd voor het pensioen, wat de deur openzet voor een individuele verhoging van de pensioenleeftijd boven 67 jaar. Het voorstel om de energiesector te nationaliseren wordt meteen gekoppeld aan de bouw van nieuwe kerncentrales. In de media stelt voorzitter Van Grieken zich ‘begripvol’ op over de jonge klimaatactivisten, maar het partijmagazine spreekt over “het hypocriet kieken Anuna”, in Lier betoogde het VB met Voorpost tegen “de klimaatgekken” en oproepen van leerkrachten om mee te betogen worden afgedaan als “linkse indoctrinatie.” Het VB zegt op te komen voor meer koopkracht en sociale bescherming. Het zoekt de middelen daarvoor niet bij de superrijken en grote aandeelhouders, maar bij de migranten en de Walen. De partij pleit voor een begroting in evenwicht en staat dus voor nog jaren van besparingen. Misschien eerst bij migranten en Walen, maar als dat niet volstaat volgen de ‘eigen’ werkenden en hun gezinnen. Het voorstel om de werkloosheidsuitkering in de tijd te beperken, is een aanzet daartoe.

    Extreemrechts zoekt naar manieren om een groter aantal activisten te organiseren en tegelijk in de verkiezingen opnieuw te scoren. De extreemrechtse studentenvereniging NSV stond de voorbije jaren onder druk. Er was even zelfs sprake van het stopzetten van de jaarlijkse NSV-betoging in een studentenstad. Tegen de hierboven geschetste achtergrond is het waarschijnlijk dat de betoging dit jaar in Leuven net aan belang wint: het VB wil jongeren aantrekken door zich ‘vuil’ te profileren en bovendien is Leuven de achtertuin van Theo Francken waar Dries Van Langenhove voor het VB tegenover staat in de verkiezingen van 26 mei. Wellicht omwille van de verkiezingen is de traditionele datum van de NSV-betoging opgeschoven naar 9 mei (in plaats van in maart). Een sterke tegenmobilisatie is noodzakelijk: we mogen extreemrechts geen ruimte geven om zich op te bouwen.

    [divider]

    30 & 31 maart. SOCIALISME 2019: van ongenoegen tot verzet

    Hier vind je het programma en praktische info

    16 – 18u : Commissie : Extreemrechts: N-VA, Bolsonaro, Trump, Salvini, … Welke verschillen en hoe ertegen strijden? Ingeleid door Geert Cool (woordvoerder Blokbuster)

  • VB bracht door Amerikaanse conservatieven gefinancierde neofascistische provocateur naar Merksem

    Tommy Robinson (Foto: Shayan Barjesteh van Waalwijk van Doorn/CC)

    Het Vlaams Belang hield afgelopen weekend een verkiezingsmeeting voor de campagne van Filip Dewinter. Dat gebeurde met een stunt. De Britse neofascistische provocateur Tommy Robinson werd naar Merksem gehaald. Daarmee vergat Dewinter één van de punten uit zijn eigen 70-puntenprogramma dat destijds onder meer pleitte voor een verbod op buitenlandse politieke propaganda. Voor racisten geldt het 70-puntenprogramma blijkbaar niet?

    Er was enige ophef over VTM-journalist Van Gompel die op de foto ging met beroepsprovocateurs Robinson en Van Langenhove. De journalist doet het af als slechts een aankondiging voor een reportage. Twee dagen na de aanslag in Nieuw-Zeeland was het alleszins geen geslaagde ‘teaser’. We zagen VTM-journalisten nog niet op een zelfde vriendschappelijke wijze omgaan met vakbondsactivisten aan een stakingspiket, nochtans worden de vakbonden gedragen door hun 3,5 miljoen Belgische leden.

    Wat ons eveneens stoorde in het bericht van Van Gompel was dat Tommy Robinson omschreven werd als een “islamcriticus.” Verschillende media namen die term over of hadden het over een “anti-islamactivist.” Het is een beetje als een pyromaan omschrijven als een “bluswatercriticus.” Niet bepaald nuttig om te weten waarover we het eigenlijk hebben dus. Waarom Robinson niet omschrijven zoals hij is: een door Amerikaanse conservatieven gefinancierde neofascistische provocateur.

    Is dat overdreven? Niet bepaald: een onthullend artikel van The Guardian legde eind december bloot hoe Robinson grote financiële bijdragen kreeg van conservatieve denktanks in de VS (zie: https://www.theguardian.com/uk-news/2018/dec/07/tommy-robinson-global-support-brexit-march). Het gaat om denktanks als het Middle East Forum (MEF), Gatestone Institute en het David Horowitz Freedom Center. Robinson is meermaals veroordeeld wegens haatacties, gewelddaden en financiële fraude. Hij was lid van het extreemrechtse British Nationalist Party (BNP) vooraleer hij de English Defence League (EDL) oprichtte. Hij prees in 2012 de Noorse terrorist Anders Breivik die jongeren vermoordde en stelde dat die moorden “gemakkelijker te rechtvaardigen waren geweest indien het om moslims ging.”

    Dat Dewinter deze buitenlander nodig heeft voor zijn eigen kiescampagne wijst op bloedarmoede. Hij haalde er ook Dries Van Langenhove bij om het geheel om te dopen tot een “meeting voor vrije meningsuiting.” Extreemrechts loopt nochtans niet hoog op met de meningsuiting van wat het ‘linkse ratten’ noemt. Maar het is zoals met de ‘islamcriticus’ Robinson: er wordt een propere vlag gezocht om dezelfde oude vuile lading te dekken. Het ging om een verkiezingsmeeting waarop Dewinter zijn eigen partijvoorzitter niet liet spreken (Van Grieken zei in de media dat hij Robinson niet zou uitnodigen voor een VB-meeting). Kwamen wel aan bod: Dewinter en zijn getrouwen Anke Van Dermeersch (die volgens een verslag door het AFF een volle vijf minuten sprak) en Sam Van Rooy. Verder ook Robinson en Van Langenhove. Inzet van de meeting: dezelfde grijsgedraaide plaat van Dewinter over de islam nog eens opzetten.

    Nu de electorale neergang van het Vlaams Belang gestopt is en de partij hoopt om mee te surfen op het anti-migratiestandpunt van de N-VA in de Marrakech-crisis, kan de partij een nieuwe adem vinden. Onder jongeren is er een zekere ruimte voor extreemrechtse radicalisering waar het VB gretig op inspeelt. De verkiezingsmeeting van Dewinter was beperkt qua omvang en moest stuntsprekers van buitenaf zoeken om wat aandacht te genereren, net zoals hij voor de gemeenteraadsverkiezingen Wilders naar Antwerpen haalde. Dat het nu om een meermaals veroordeelde gewelddadige provocateur ging en dit amper twee dagen na een dodelijke aanslag in Nieuw-Zeeland door een gelijkgezinde extremist, is een teken aan de wand. Antifascistisch verzet is meer dan nodig, laten we het sterker organiseren!

  • VB toont asociale anti-arbeiderskarakter door Van Langenhove binnen te halen

    Rijkeluiszoontje met aversie tegen mensen die voor hun levensstandaard en pensioenrechten opkomen, staat voor hard neoliberaal besparingsbeleid.

    Protest tegen racisme in Antwerpen in 2015. Onze mening: ‘Stop de besparingen. Jobs, geen racisme.’

    De afgelopen dagen maakte het Vlaams Belang bekend dat de “eindbaas” – mooi Vlaams voor Führer – van het neofascistische groepje Hitler-vereerders Schild & Vrienden opkomt op de Vlaams Brabantse Kamerlijst van de partij. Tijdens de laatste gemeenteraadsverkiezingen noemde Filip Dewinter het Vlaams Belang het “syndicaat” van de “eigen bevolking”. Dat was een verwijzing naar de gewone loontrekkenden die op de partij stemmen.

    Door Peter (Leuven)

    Een deel van de bevolking wordt na jaren van inleveringen, dalende koopkracht, besparingen allerhande,… aangetrokken door de slogans tegen vluchtelingen, mensen met een andere afkomst of religie,… van het Vlaams Belang, of zelfs nog steeds de N-VA. Hoewel deze laatste zelf mee de pensioenleeftijd verhoogde naar 67 jaar, een indexsprong doorvoerde en knipte in onze diensten. Maar welke belangen vertegenwoordigt Dries Van Langenhove met zijn elitaire club van studenten, Schild&Vrienden?

    Stakers lastig vallen en vakbondsvlaggen verbranden: het anti-syndicaat Schild & Vrienden

    Het Vlaams Belang probeert een onmogelijke spreidstand uit te voeren. Ze denken de belangen van de rijkste 1%, van de Vlaamse en andere bazen, te kunnen verzoenen met de belangen van de werkenden. Het VB bracht de laatste jaren soms zelfs een sociaal geluid, bv. rond de eis voor een hoger minimumpensioen of nog door steun uit te spreken aan de beweging van gele hesjes. Op die manier probeert het zich te onderscheiden van de neoliberale en asociale N-VA. Klein probleem: met Van Langenhove en co haalt het VB een rijkeluiszoon en zijn elitaire club van neoliberale vrienden binnen. Het sociale gelaat van het VB is praat voor de vaak: ze hebben geen alternatief op de besparingen en de groeiende armoede van het kapitalisme.

    Van Langenhove maakte naam met stunts waarbij o.a. stakende vakbondsleden in Gent werden lastig gevallen. Hij plakte hen als de elitaire stakingsbreker die hij is – met een camera in zijn kielzog – stickers op de rug van Schild & Vrienden. Dat getrol met een handvol volgelingen werd vervolgens op internet gesmeten. Schild & Vrienden viel ook een ABVV-lokaal binnen in Gent, waarbij een vakbondsvlag werd gestolen. De vlag werd nadien in een IS-achtig filmpje – met gemaskerde S&V’ers – ritueel verbrand. Deze antisyndicale en asociale anti-arbeidersclub haalt het Vlaams Belang nu met vlag en wimpel binnen. Zeg me wie je vrienden zijn en ik zal zeggen wie je bent!

    Het KVHV waaruit Schild & Vrienden voortkomt, was altijd een groep van bevoorrechte studenten. Ze staken hun misprijzen voor gewone werkenden nooit onder stoelen of banken. In 2014 was Antwerps KVHV-leider Wouter Jambon voorstander van het hogere inschrijvingsgeld in het hoger onderwijs: “we moeten van de idee af dat hogere studies vanzelfsprekend zijn” (Knack, 28/7/14). Volgens het KVHV – waar Van Langenhove als tiener bij aansloot – draagt duurder onderwijs noodzakelijk bij tot “elitevorming.”

    De woede van veel werkenden is terecht. Maar we zullen als werkende klasse naar boven moeten trappen – naar de rijken die onze koopkracht en rechten afbreken en ons via hun mediagroepen proberen te verdelen – willen we stappen vooruit zetten.

    Orban als voorbeeld: 6-daagse werkweek weer ingevoerd

    Van Langenhove en extreemrechts beschouwen de Hongaarse premier Orban als hun grote voorbeeld. Schild & Vrienden vond het “een grote eer” om de Hongaarse regering te ontmoeten. Orban wordt vandaag geconfronteerd met massale protesten van werkenden en jongeren op straat. Hij ving stemmen met slogans tegen vluchtelingen, maar nu komt zijn echte agenda boven. Orban drukt in Hongarije de terugkeer naar de 6-daagse werkweek door! Hartelijk dank, zeggen de patroons. Orban leidde een deel van de werkenden om de tuin wat de echte oorzaak van de sociale miserie aangaat. Die ligt bij de rijkste 1% en het kapitaal: ze persen ons uit en stelen rijkdommen uit de arme landen. Hun politici voeren oorlogen die mensen op de vlucht jagen.

    We moeten het kapitaal laten betalen voor de miserie die het veroorzaakt. Belast de multinationals om vluchtelingen op te vangen en de sociale zekerheid te herfinancieren. Schrap de miljardencadeaus aan lastenverlagingen. Leg beslag op een deel van het slapend kapitaal – bv. 50% – in de belastingparadijzen. Gebruik dit om onze lonen te verhogen en om de economie democratisch te gaan plannen volgens onze behoeften.

    We moeten samen vechten voor een andere maatschappij waarin niemand moet vluchten, in lage lonen wordt gedwongen of een laag pensioen ontvangt. Dit kan enkel als de immense rijkdommen die nu liggen te slapen in de belastingparadijzen en de controle over de economie zelf in handen komen van de werkende klasse. Een democratisch geplande economie, echt democratisch socialisme, is nodig om een verdere en diepe crisis van het kapitalisme af te wenden. Enkel op deze manier kunnen we de groei van een gewelddadige, fascistische beweging de pas afsnijden.

    Vlaams Belang: van “staken schaadt, werken baat” naar sociale hypocrisie

    Het Vlaams Belang is een hypocriete antisyndicale partij. Het pleitte destijds als enige voor rechtspersoonlijkheid voor de vakbonden. Op die manier zouden de bazen ons gewoon failliet kunnen procederen als we actie voeren. In de jaren ’80 en ’90 wou het Belang ons nog laten werken zoals “werkmieren” in Japan. In 2005 pakte het VB nog uit met een bijzonder hard neoliberaal economisch programma.

    Van zo’n partij van Orban-aanhangers zouden we de sociale slogans moeten geloven vandaag?

    Een linkse massapartij, gericht tegen het winstsysteem, is nodig

    De gele hesjes tonen het. Als de vakbondsleiders niet uit een radicaler vaatje tappen, zal de beweging hen voorbijschieten. We hebben vakbonden nodig die bij elke stap de basis democratisch raadplegen en mee laten beslissen. Strijd genoeg de afgelopen jaren. Maar geen eengemaakte beweging helaas om de regering te doen vallen. En in één moeite voor een regering van de werkenden te mobiliseren, gekozen vanuit de beweging, die de rijkdommen kan opeisen voor de werkende klasse zelf.

    De linkse PVDA kende gelukkig een doorbraak in de verkiezingen. Ze zou de voortrekker kunnen zijn van brede meetings die alle verzet tegen de sociale afbraak bundelen. Van duizenden vakbondsleden, wijk- en klimaatactivisten, jongeren, andere antineoliberale stromingen, … Daarvoor hebben we een open discussie nodig over de weg vooruit en de eisen, het programma, … voor zo’n breed sociaal front.

    Het creëren van zo’n breed debat is geen verzwakking maar een versterking van de beweging. Net zoals in de syndicale strijd de oproep voor personeelsvergaderingen tijdens de stakingsbeweging van 2014, waar ze plaatsvonden, een glimps toonde van wat mogelijk is. Op dezelfde manier roepen we vandaag op voor democratische comités in de scholen om een massale klimaatbeweging onder jongeren op te bouwen.

    Zo’n brede meetings zouden het begin kunnen vormen van een actieve campagne in de wijken, bedrijven en scholen voor een massale betoging voor de verkiezingen in mei. Om zo de sociale thema’s van werk, degelijke lonen en pensioenen, tegen racisme en verdeeldheid, voor het redden van het milieu, voor een toekomst voor jongeren,… bovenaan de agenda te plaatsen. Volgens LSP en Actief Linkse Studenten en Scholieren is dit enkel mogelijk als we de enorme rijkdommen via een socialistische planning investeren in een sociale, zinvolle en milieuvriendelijke toekomst voor allen.

  • VB maakt in verdenking gestelde neonazi lijsttrekker in Vlaams Brabant

    Protest tegen Schild&Vrienden in Gent op 25 september 2018. Foto: Liesbeth

    In september vorig jaar werd de extreemrechtse club ‘Schild & Vrienden’ ontmaskerd voor wat het is: een neonazistische bende. Het is niet omdat je een neonazi in een kostuum steekt, dat die plots minder afgrijselijk is. Wij merkten toen al op dat een aangehouden campagne nodig was om groepen als ‘Schild & Vrienden’ te bestrijden. Van Langenhove moest niet lang wachten om zichzelf opnieuw op het voorplan te plaatsen. Met hulp van de N-VA-opstelling rond migratie en in de rug geduwd door sensatiebeluste media die graag met een relletje en bijhorende klikcijfers uitpakken, werd Van Langenhove een ster binnen extreemrechts. Bij de Ninoofse betoging van 3 januari omschreven wij hem reeds als “het nieuwste VB-kopstuk.” Al liggen zijn ambities wellicht hoger.

    Artikel door Sander (Dendermonde) – overgenomen vanop blokbuster.be

    Dries Van Langenhove, zelfverklaarde eindbaas van Schild en Vrienden en even zelfverklaarde tegenstander van wat hij de “rotte particratie” noemt, komt zelf op voor Vlaams Belang. Dit soort opportunisme was eigenlijk al van in het begin van zijn groepering duidelijk. Kijk maar hoe hij en zijn aanhangers een plaatsje probeerden te krijgen in partijen en bestuursorganen. Dat Van Langenhove voor het Vlaams Belang kiest is niet verrassend. Eind 2015, nog voor er van Schild & Vrienden sprake was, hield hij een reeks interne vormingen voor de Vlaams Belang Jongeren. In november 2018, lang voor er sprake was van Van Langenhove als lijsttrekker, probeerde het Vlaams Belang de ‘fanclub’ van Van Langenhove te organiseren met een reeks gratis vaten onder de noemer ‘Schild en pint’ waarop in Gent de ‘eindbaas’ zelf zijn opwachting maakte.

    Dat een politiek mandaat ook onschendbaarheid met zich meebrengt zal wel handig meegenomen zijn, zeker nu blijkt dat het gerechtelijk onderzoek tegen hem nog steeds lopende is. Nauwe banden tussen extreemrechtse parlementaire partijen en knokploegen zijn ook niet nieuw: het Vlaams Blok werd mee gedragen door voormalige VMO’ers. Vandaag spelen leden van knokploegen als Génération Identitaire een rol in het ondersteunen van onder meer het Duitse AFD of Marine Le Pen in Frankrijk. Van Langenhove baseerde zijn eigen knokploeg op die Génération Identitaire.

    Decennia van besparingen, fetisjisme voor de vrije markt en het aanvaarden van de neoliberale logica door zowat het volledige politieke landschap, inclusief de sociaaldemocratie, hebben de voedingsbodem gecreëerd waarop extreemrechts probeert in te spelen. De afgelopen jaren was dit door de opmars van N-VA moeilijker, maar dat was slechts een tijdelijk gegeven. De racistische elementen in het N-VA-discours winnen aan belang om het asociale beleid toe te dekken. Meteen wordt ook de rode loper uitgerold voor een versterkte terugkeer van extreemrechts.

    Of het Vlaams Belang die rol zal spelen, hebben wij steeds in het midden gelaten. Ook nu is dat niet zeker. Van Langenhove wordt lijsttrekker voor zijn partij, maar benadrukt zijn ‘onafhankelijkheid’ omdat hij mogelijk hoger mikt of de deur wil openlaten voor een nieuwe extreemrechtse formatie waarin hij niet gewoon een extra kopstuk is, maar de ‘eindbaas’. Forza Flandria?

    Extreemrechts wil het zelfvertrouwen van de marsen tegen Marakesh en in Ninove consolideren. Zolang het debat niet gaat over de echte oorzaken van de sociale en economische malaise – de winsthonger van de grote bedrijven – kan het daar mee wegkomen. Er is een tegenantwoord nodig op straat, in de bedrijven en op de faculteiten en scholen.

    De protesten tegen de ronduit ranzige memes en berichten in gesloten chatgroepen van Schild & Vrienden in september vorig jaar toonden het potentieel om extreemrechts actief te bestrijden. Jammer genoeg kwamen er na de erg succesvolle student walk-out van 25 september geen concrete nieuwe initiatieven. Het maakte dat de druk wat afnam, waarop Van Langenhove terug toegelaten werd om zijn thesis af te werken en andere leden van Schild & Vrienden hun postje in de sociale raad van de UGent konden behouden.

    De strijd tegen extreemrechts kunnen we niet overlaten aan gevestigde machten. Extreemrechts probeert zich voor te doen als anders, maar verdedigt dezelfde belangen van de grote bedrijven en hun aandeelhouders. Vakbonden, werklozen, langdurig zieken en vooral vluchtelingen worden keer op  keer als veroorzakers van alle ellende beschouwd, om zo de 1% rijksten uit de wind te zetten. We kunnen dit enkel beantwoorden met een offensieve linkerzijde die een alternatief biedt op de verwoestende kapitalistische machine.

  • Extreemrechts in het offensief – antifascisten organiseren!

    Antifascistische betoging gisteren.

    De ‘Mars tegen Marrakech’ domineerde een week lang de gevestigde media. Toch klaagde extreemrechts in alle media over een gebrek aan spreektijd en aandacht. Met enkele duizenden aanwezigen bleef deze mars een pak kleiner dan zowat elke ernstige vakbondsmobilisatie, maar tegelijk was het de grootste extreemrechtse actie in Brussel sinds decennia. Die pluim mag Theo Francken op zijn hoed steken. De politie sprak van 5.500 betogers en 1.000 tegenbetogers. De extreemrechtse haatmars eindigde met rellen en arrestaties.

    De politieke instabiliteit biedt ruimte voor extreemrechts. De N-VA-positionering tegen vluchtelingen is de afgelopen jaren stelselmatig harder geworden, tot op een punt dat online campagnes zo uit de koker van Filip Dewinter konden komen. Het verzet van N-VA tegen het niet-bindend en bijzonder vage Migratiepact plaatste het thema van migratie centraal in het debat. N-VA doet dit bewust: zo moet het niet gaan over het asociale beleid waar het de grootste voortrekker van is. Dat beleid leidt tot het toenemende ongenoegen rond de stijgende prijzen en de dalende koopkracht. De aandacht hiervan afleiden is waar N-VA mee bezig is en wat extreemrechts extra ruimte biedt.

    De mobilisatie van extreemrechts voor de ‘Mars tegen Marrakech’ was de grootste sinds jaren. N-VA heeft extreemrechts duidelijk niet gestopt, integendeel! Het Vlaams Belang nam graag mee het voortouw, zelfs indien bredere lagen in de mars een steun aan Theo Francken zagen. Dat de mars werd opgezet door Schild & Vrienden was voor het Vlaams Belang geen probleem: die neonazi’s zijn welkom bij het VB. Het neonazisme van Van Langenhove en co dat open en bloot werd uitgesmeerd in de Pano-reportage van september wordt vergoelijkt als ‘jeugdzonde’ of als manipulatie door de media. Extreemrechts maakte gebruik van het N-VA-verzet tegen het Migratiepact om zichzelf terug op de voorgrond te plaatsen. Dit zette tegelijk ook druk op N-VA met Francken die de actie openlijk steunde, terwijl de N-VA toch afstand probeerde te bewaren. Een lokale N-VA-verantwoordelijke nam het woord, maar de kopstukken hielden zich ver verwijderd van de mars: deelname zou toekomstige regeringsdeelname moeilijk maken. De spreidstand van N-VA komt echter in de problemen: de steun van Francken voor de betoging geeft aan dat verzet tegen het fascisme van Schild & Vrienden niet essentieel is voor de partij. Dat vormt geen rode lijn.

    Tegen de achtergrond van toenemende sociale tekorten en ongenoegen onder de werkenden en hun gezinnen, heeft de zondebokpolitiek tegen vluchtelingen en migranten een effect. We merken dit op de werkvloer, waar zelfs onder voorstanders van syndicale acties soms positief over Francken wordt gesproken. Dit is begrijpelijk: we worden elke dag langs alle mogelijke kanalen met de boodschap van Francken geconfronteerd. Het is bovendien een eenvoudige boodschap: gewone mensen gaan erop achteruit omdat vluchtelingen zogezegd met de middelen gaan lopen. Het is gemakkelijker om naar beneden te schoppen, dan om naar boven terug te vechten. De realiteit is dat er een enorme concentratie van rijkdom bij een kleine minderheid is, terwijl de overgrote meerderheid van de bevolking erop achteruit gaat. Wij moeten langer werken en zien onze levensstandaard dalen omdat de neoliberalen meer cadeaus uitdelen aan de superrijken. Onze koopkracht wordt niet door vluchtelingen ondermijnd, maar door de grote aandeelhouders en hun politieke marionetten (waaronder die van N-VA).

    In Hongarije, het voorbeeldbeleid bij uitstek voor extreemrechts, wordt momenteel geprotesteerd tegen de ‘slavenwet’: werkenden moeten steeds slechtere arbeidsvoorwaarden aanvaarden. Orban wil dat iedereen tot 400 overuren per jaar kan verplicht worden, waarbij het loon hiervoor pas drie jaar later moet betaald worden. Deze asociale maatregel is geen gevolg van de komst van vluchtelingen, Hongarije laat er immers geen binnen. Het is het resultaat van het neoliberale beleid dat ook door extreemrechts wordt verdedigd. Het is tegen dit soort beleid dat het protest van de gele hesjes gericht is.

    Op de antifascistische actie was er een belangrijke aanwezigheid van syndicalisten. Dat was bijzonder positief: de arbeidersbeweging is de enige die kan antwoorden op de voedingsbodem van extreemrechts. De mobilisatie van ongeveer 2.000 antifascisten op korte termijn was goed, maar we waren met minder dan extreemrechts. De tradities van verzet tegen het Vlaams Belang in Vlaanderen stonden de voorbije jaren onder druk. Met Blokbuster stonden we er meermaals alleen voor om strijdbare antifascistische betogingen te organiseren. Voor de antifascistische betoging van 16 december waren er complicaties: examens voor jongeren en de focus van syndicalisten op de actiedag van 14 december. Volgende mobilisaties zullen echter nodig zijn: extreemrechts putte zelfvertrouwen uit de ‘Mars tegen Marrakech’ en zal verder gaan, waarbij geweld tegen andersdenkenden en syndicalisten waarschijnlijk is. De extreemrechtse mars in Brussel eindigde reeds met rellen en geweld.

    Vorig jaar was het onzeker of de extreemrechtse studenten van NSV nog zouden proberen om in een studentenstad te betogen. Gesteund door Schild & Vrienden gebeurde dat toch in Gent. Waarschijnlijk zullen extreemrechtse studenten proberen om de alliantie van afgelopen zondag verder te zetten. Een NSV-betoging in Leuven in maart behoort bijgevolg tot de mogelijkheden. Laten we niet wachten om de campagne voor een antifascistische betoging nu al op te starten!

    We zullen het antifascistisch verzet ernstig moeten organiseren. Dat kan het beste door nu al stappen te zetten: in syndicale kringen de discussie aangaan om mobilisaties mee te dragen, jongeren bijeenbrengen en organiseren, het lanceren van een actie-oproep. Racisme en alles wat ons verdeelt verzwakt onze positie in de strijd tegen het asociaal beleid. We mogen deze discussie niet uit de weg gaan, maar moeten met de arbeidersbeweging antwoorden bieden op kwesties als migratie. We zijn daar overigens goed voor gepositioneerd: niet onze solidariteit maar hun neoliberaal beleid leidt wereldwijd tot ellende en oorlog, waardoor mensen geen andere optie zien dan vluchten. Er is nood aan instrumenten als pamfletten en vormingen waarmee syndicalisten sterker staan in discussies over racisme en waarmee de basis kan gelegd worden voor grotere mobilisaties tegen extreemrechts.

    Het beste antwoord op extreemrechts is een offensieve strijd van de arbeidersbeweging voor een betere levensstandaard en een plan van massale publieke investeringen in infrastructuur en openbare diensten. Daarmee wordt de voedingsbodem voor racisme en extreemrechts weggenomen. Tegelijk moeten we onze krachten bewust organiseren in antifascistisch verzet: een versterking van extreemrechts is een obstakel in onze strijd voor een alternatief op de ellende en ongelijkheid van het kapitalisme.

    Een grote solidariteitsmars, mee gedragen door de vakbonden, zou een goede opstap zijn om antifascisten te organiseren en voor te bereiden op komende acties. Door met zo’n mars eisen te verdedigen zoals betere jobs, hogere lonen, meer openbare diensten, … kunnen we sociale thema’s centraal stellen. Met eisen zoals een hoger minimumloon (14 euro per uur), minimumpensioen van 1.500 euro (en pensioen aan 75% van het laatste loon), herstel van de volledige index, massaal plan van publieke investeringen in openbare diensten, … kunnen we ongetwijfeld ook heel wat collega’s en kennissen overtuigen die vandaag soms openstaan voor de verdelende propaganda van rechts en extreemrechts.

    Foto’s van de antifascistische betoging door Liesbeth:

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/eJbHJQceZeeBzXpZ6]

  • N-VA heeft extreemrechts niet gestopt, integendeel

    Bij de sterke groei van N-VA in de verkiezingen van 2014 waarschuwden wij reeds: dit was niet het einde van extreemrechts. Velen hoopten toen dat het gedaan was met het VB, sommigen stelden dat het stoppen van extreemrechts dan toch één verdienste van de N-VA was. De extreemrechtse mars van komende zondag maakt duidelijk dat dit niet klopt en dat onze waarschuwing helaas terecht was.

    Reactie van de antifascistische campagne Blokbuster

    De afgelopen jaren werd de N-VA-campagne tegen vluchtelingenen migranten steeds ranziger. De partij moest dit wel doen: met het asociale beleid van aanvallen op pensioenen, lonen en uitkeringen viel geen steun terapen bij bredere lagen van de bevolking. Er was steeds een zondebok nodig om de aandacht af te leiden en het imago van de N-VA toch hoog te houden. Als de Oostenrijkse stem tegen het Migratiepact en de VB-campagne tegen datzelfde pact nu ook nog eens het imago van Theo ‘Trump’ Francken hadden ondermijnd, dan zat N-VA met een groot probleem. Dat is de rode lijn doorheen het politieke toneel van de afgelopen weken.

    Eerder werd duidelijk dat het offensief van de rechtse regering tegen de levensstandaard van de werkenden en het brutale neoliberale karakter van dit beleid opgepikt werden door extreemrechtse groepen. De voorbije jaren begonnen extreemrechtse studenten die voorheen vooral op het Vlaams Belang gericht waren meer en meer naar N-VA te kijken. Dat was niet enkel het geval bij het KVHV maar ook bij NSV, nochtans een traditionele kweekvijver van VB-politici. Het is uit die kringen dat Schild & Vrienden ontstond, de groep neonazi’s rond Dries Van Langenhove. Ze vonden elkaar ondermeer op de actie van Siegfried Bracke om stakende werknemers te provoceren en al helemaal in de verdediging van de provocatieve meetings van Theo Francken aan de universiteiten. Daar is de basis gelegd voor Schild & Vrienden, vandaar ook de aarzelende houding bij N-VA om er afstand van te nemen toen een Pano-documentaire begin september duidelijk maakte dat S&V voor eengewelddadig neonazisme staat. Voor flirten met gewelddadig racisme ofintimidatie van andersdenkenden werd geen rode lijn getrokken door N-VA. Ditwas duidelijk geen essentiële kwestie voor de partij.

    S&V leek uitgeteld, maar komt nu terug. Opnieuw dankzijde N-VA die via het niet-bindend Migratiepact van asiel en identiteit het centrale verkiezingsthema wil maken. De geplande extreemrechtse haatmars van komende zondag moet Schild & Vrienden terug op de agenda zetten. Het wordt daarin actief ondersteund door het Vlaams Belang, maar ook door zowel KVHV als NSV. N-VA reageert zelf niet op de geplande mars, ook al zullen er ongetwijfeld een aantal partijleden aanwezig zijn. Voor het Vlaams Belang is samenwerking met neonazi’s geen probleem, zeker niet als het de kans biedt om de positie opnieuw te versterken onder de studenten van KVHV en NSV en om tegelijk een aantal N-VA-leden naar zich toe te trekken. In de lokale verkiezingen van 14 oktober kon het VB al een eerste keer terug vooruitgaan, onder meer door de N-VA-campagnes tegen vluchtelingen.

    Begin 2015 nam Ludo Abicht in een dubbelinterview met Peter De Roover in De Standaard een standpunt in dat ook anderen ter linkerzijde wel eens verdedigden: “Ik was sympathisant van het Anti-Fascistisch Front en Blokbusters en al die linkse bewegingen die tevergeefs probeerden het Vlaams Blok te bestrijden. Maar tegelijk heb ik altijd gezegd dat de enige die het Blok echt de wind uit de zeilen kon nemen, een uitgesproken conservatieve en Vlaams-nationalistische, maar democratische partij zou zijn.”

    Helaas moeten we vandaag vaststellen dat wij gelijk hadden toen we waarschuwden dat het Vlaams Belang niet uitgeteld was en niet zou gestopt worden door N-VA. We verwezen toen naar het Franse voorbeeld waar Sarkozy de electorale steun voor Le Pen een tijdlang spectaculair naar beneden haalde, maar waar Le Pen na het doorprikken van de zeepbel van Sarkozy sterker dan voorheen kon terugkeren. “Het beste antwoord om extreemrechts wind uit de zeilen te halen, is een offensieve linkerzijde die een perspectief van hoop kanbieden,” schreven we in onze reactie op Abicht. Voor het bestrijden van extreemrechts moeten we niet op rechts rekenen. De voedingsbodem voor racistische vooroordelen wegnemen, vereist een strijd tegen het asociale beleid van tekorten voor de meerderheid van de bevolking. Dat zal niet gebeuren door populistisch rechts of de gevestigde partijen.

    Voor antifascisten is het een waarschuwing: als Schild &Vrienden komende zondag effectief mag betogen in Brussel en erin slaagt om de grootste extreemrechtse mobilisatie in Brussel sinds jaren op de been te brengen, dan moet ons antwoord ernstig zijn. Gelukkig kwam er de voorbije dagen een initiatief voor een antifascistische tegenactie, wij ondersteunen die oproep. Tegelijk moeten we ons voorbereiden op antifascistische acties, zekerin Vlaanderen, bij elke onvermijdelijke poging van extreemrechts om het hernieuwde zelfvertrouwen in fysiek geweld om te zetten. Al goed dat we met Blokbuster de afgelopen jaren de traditie van antifascistisch protest in stand gehouden hebben, ook op ogenblikken dat we er quasi alleen voor stonden. Maar er zal meer nodig zijn: de arbeidersbeweging heeft een cruciale rol te spelen. Het is positief dat er uit ABVV-hoek steun komt voor het antifascistisch protestvan zondag, hopelijk wordt dit gevolgd door actieve mobilisatie. De verdediging van onze arbeids- en levensvoorwaarden en de strijd voor vooruitgang richt zich niet alleen tegen de rechtse politici met hun neoliberaal afbraakbeleid, maar ook tegen de neofascistische pitbulls die tot doel hebben om onze strijd tegen het systeem te verpletteren. Ze zijn daar zeker nog niet toe in staan, laten we ervoor zorgen dat ze dit ook niet worden!

  • Antifascistisch antwoord op grote haatmars nodig!

    Protest tegen Schild & Vrienden in Gent eind september. Foto: Liesbeth

    Standpunt van Blokbuster en Syndicalisten TEGEN Fascisme

    • N-VA-campagne tegen migratie kan tot grootste extreemrechtse haatoptocht in ons land sinds decennia leiden
    • Neonazi’s van Schild & Vrienden surfen op N-VA-golf
    • Arbeidersbeweging moet antifascistisch antwoord bieden: samen strijden voor alternatief op beleid van ellende en verdeeldheid!

    Het in september nog verguisde extreemrechtse ‘Schild & Vrienden’ grijpt de kans om terug op de voorgrond te komen. Het doet dit met een aangekondigde ‘Mars tegen Marrakech’ op zondag 16 december, een initiatief dat mee ondersteund wordt door de extreemrechtse studentenclubs NSV en KVHV en ook het Vlaams Belang. Indien deze mars mag plaatsvinden, is het niet uitgesloten dat extreemrechts onder leiding van het neofascistische Schild & Vrienden een grote mobilisatie op de been brengt.

    Voor de N-VA was de crisis rond het Marrakeshpact het begin van de verkiezingscampagne. Het Vlaams Belang én extreemrechtse elementen binnen de N-VA maken daar handig gebruik van. Een grote mobilisatie van extreemrechts is gevaarlijk: het zal groen licht geven aan groepen als Schild & Vrienden om terug openlijker naar buiten te komen met een boodschap en praktijk van haat en geweld.

    De ondertussen gevallen regering Michel I heeft het thema van migratie en identiteit steevast misbruikt als bliksemafleider van de sociale agenda. We herinneren ons het boerkini-debat dat tegelijkertijd met het asociale zomerakkoord gelanceerd werd. Michel II zal op dat elan doorgaan. Deze regering zal geen maatregelen nemen die de oplopende tekorten voor de meerderheid van de bevolking aanpakken. Er wordt verder bespaard op degelijke jobs, publieke dienstverlening, betaalbare huisvesting, onderwijs en zorg. Dit wordt niet gedaan om geld aan vluchtelingen te geven, maar wel om nog meer cadeaus aan de superrijken uit te delen. Het asociale beleid wordt toegedekt door de verdeeldheid tussen migranten en andere werkenden aan te wakkeren.

    Het is positief dat er oproepen voor tegenprotest zijn, zelfs indien deze niet gecoördineerd zijn. Dit protest mag zich niet laten provoceren door het geweld van extreemrechts. Het mag zich evenmin beperken tot een ‘Mars voor Marrakesh’, wat illusies creëert in een heel vaag en niet-bindend pact dat niet meer is dan een schaamlapje voor de andere regeringspartijen. MR, Open VLD, CD&V zijn jarenlang akkoord gegaan met het migratiebeleid van Francken en de N-VA. Het tekenen van een niet-bindend pact zal daar niets aan veranderen. Zonder een breuk met het beleid van oorlog en neokoloniale plundering, komt er geen einde aan de redenen waarom mensen geen andere optie zien dan vluchten. Hiervoor moeten we strijden voor controle over de immense rijkdommen, democratische planning en nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie.

    Het beste antwoord op de verdeel-en-heerspolitiek van rechts in eigen land, verder opgeklopt door extreemrechts, is samen strijden voor onze sociale eisen: hoger minimumloon (14 euro per uur), loonsverhogingen, herstel van de volledige indexering van lonen, leefbaar pensioen (1500 euro minimum), werkbaar werk (30-urenweek), ernstige maatregelen tegen klimaatverandering, …

    De actiedag van de vakbonden op 2 oktober en het falen van de gevestigde politici rond kwesties als een mogelijke black-out of het investeren in voldoende en degelijke sociale huisvesting, speelden een rol bij de lokale verkiezingen waarin alle rechtse regeringspartijen verloren. Niet de vluchtelingen ondermijnen onze koopkracht, sociale zekerheid, lonen en jobzekerheid. Dat gebeurt door het neoliberale besparingsbeleid waar N-VA steeds de grootste voortrekker van was. Om de cadeaus aan de 1% rijksten verder uit te breiden, worden migranten en vluchtelingen zowel als goedkope arbeidskracht gebruikt als in een rol van zondebok geduwd.

    De arbeidersbeweging is het best geplaatst om een ernstige antifascistische mobilisatie op te zetten. De vakbonden hebben hier een cruciale rol in te spelen. Zij beschikken over de grootste potentiële mobilisatiekracht en zijn ook het best geplaatst om de aandacht te vestigen op de problemen van de werkende bevolking. Dat betekent ook strijden voor de middelen om die problemen aan te pakken: de terechte eisen van de gele hesjes tegen de stijgende prijzen en taksen, voor leefbare lonen en pensioenen en andere elementen die we hierboven aanhalen.

    De strijd rond die thema’s centraal zetten in een echte massamobilisatie is de beste strategie tegen (extreem)rechts en de voedingsbodem voor racisme.

  • Terugkeer van extreemrechts zet cordon sanitaire onder druk

    Een grote verrassing was het niet: nadat N-VA intensief gebruik maakte van racistische vooroordelen tegen migranten en vluchtelingen om de aandacht van sociale thema’s af te leiden, kon het Vlaams Belang een deel van het eerder geleden verlies goedmaken. In de grote steden komt het VB er niet aan te pas, zelfs in het historische bastion Antwerpen ging Filip Dewinter amper vooruit. De resultaten zitten nog een pak onder die van 2006. Maar in enkele gemeenten in de Antwerpse rand en vooral in de Denderstreek scoorde het Vlaams Belang een zwarte zondag.

    De meeste aandacht trok het resultaat in Ninove waar de weinig subtiele Guy D’Haeseleer met zijn Forza Ninove maar liefst 40% van de stemmen haalde. Dat was geen geïsoleerd gegeven: ook in Denderleeuw en Aalst scoorde het Vlaams Belang. Die score in de Denderstreek is geen toeval. In de regio zijn er al langer sociale tekorten en deze worden verder op de spits gedreven door de komst van heel wat inwijkelingen die de onbetaalbare huurprijzen in Brussel ontvluchten. Het beleid van citymarketing en uitrollen van de rode loper voor allerhande vastgoedpromotoren maakt wonen in de grote steden onbetaalbaar. Dit leidt tot sociale verdringing, maar het lost de problemen niet op. De neerbuigendheid van de gevestigde politici tegenover de bevolking van Ninove is misplaatst. Als extreemrechts daar zo kon scoren, is het de keerzijde van hun eigen neoliberaal beleid.

    Na de ‘zwarte zondag’ van 24 november 1991 – de eerste grote doorbraak van het Vlaams Blok in heel Vlaanderen – werd massaal geprotesteerd, vooral door jongeren. Het protest maakte het voor de gevestigde partijen moeilijk om met extreemrechts samen te werken. Het ‘cordon sanitaire’ was geboren: de beslissing om geen coalities met het VB te vormen. Dit biedt geen antwoord op de voedingsbodem van extreemrechts, is symptoombestrijding maar geen fundamentele oplossing. Het feit dat het VB niet aan de macht kan deelnemen, zorgt er intussen voor dat de partij haar racistische verdeeldheid niet vanuit een bestuursfunctie kan verspreiden. De voorbije jaren stond de antiracistische beweging zwakker, Blokbuster stond vaak alleen op straat te protesteren. Het is dan ook geen toeval dat de gevestigde partijen aftasten hoe ver ze het cordon sanitaire kunnen neerhalen.

    Na de verkiezingen raakte bekend dat CD&V in Lede met het Vlaams Belang had onderhandeld en op aangeven van de nationale partijleiding als voorwaarde tot samenwerking had geëist dat het VB onder een andere naam opkwam. Samen haalden ze geen meerderheid waardoor de kwestie van de agenda was. In Grimbergen is er een coalitie gevormd tussen N-VA, Open VLD en een lokale lijst die uit het VB voortkomt. Bart Laeremans brak met het VB, maar enkele verkozenen op zijn lijst zijn nog steeds bij het VB actief. Eén van hen werkt zelfs voor de partij.

    In Ninove is het onwaarschijnlijk dat een gevestigde partij in zee gaat met Forza Ninove. Daarvoor is Guy D’Haeseleer een te aangebrand figuur. Zijn chocomousse-afbeelding – zogezegd ‘grappig’ bedoeld, alsof racisme grappig kan zijn – was zelfs voor N-VA te ranzig. Na een periode van lokale politieke crisis kan het tot een monsterverbond tegen Forza Ninove komen. Maar daarmee is de voedingsbodem voor extreemrechts niet weggenomen. Dat kan enkel met een beleid dat radicaal breekt met de besparingen en de sociale polarisatie die eruit volgt.

  • Grieks gerommel toont problemen bij leiding Vlaams Belang

    Eén van de centrale doelstellingen van het Vlaams Belang is de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Bij de Antwerpse afdeling van de partij komt daar blijkbaar Antwerpse onafhankelijkheid bovenop. Kopstuk Filip Dewinter lanceerde al zijn kandidatuur als lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen en met zijn directe omgeving doet hij wat hij wil, zowel in eigen stad als daarbuiten.

    Het bezoek van Dewinter gebeurde samen met de onafscheidelijke Anke Van dermeersch, Jan Penris en Frank Creyelman. Die laatste had ongetwijfeld nog goede herinneringen aan een vorige internationale trip naar de Krim waar hij als ‘waarnemer’ de verkiezingen zou volgen maar volgens ooggetuigen vooral de lokale alcoholvoorraden heeft geplunderd. Dewinter trok eerder naar Syrië waar hij breedlachend met dictator Assad op de foto ging. En nu was er dus het bezoek aan Griekenland. De ambities en politieke interventies van Dewinter en co zijn ironisch genoeg niet tot het ‘eigen land’ beperkt.

    Het Griekse bezoek werd door de neonazi’s van Gouden Dageraad aangegrepen om aan te tonen dat de partij wel degelijk over gesprekspartners bij grotere extreemrechtse partijen beschikt. De website van de partij pakte uit met verschillende foto’s en een verslag van het bezoek. Daaruit blijkt alvast dat het Griekse bezoek van Dewinter en co niet beperkt was tot één ontmoeting met Gouden Dageraad. De verschillende plaatsen die samen bezocht werden en de ontmoeting met partijleider Michaloliakos laten uitschijnen dat het bezoek door Gouden Dageraad zelf georganiseerd was.

    Voor het Vlaams Belang is dit lastig: Gouden Dageraad is een neonazistische groepering die in opspraak kwam wegens geweld en zelfs moord. Straatvechter Tom Van Grieken heeft het al moeilijk om het imago van hemzelf en zijn partij bij te schaven. Hij zoekt het liefst aansluiting bij succesvolle rechtse populisten als Wilders, Le Pen en Trump. Die zouden zogezegd ‘aanvaardbaar’ zijn. Alsof racisme en discriminatie niet altijd ranzig zijn.

    Voor een aantal partijleden is het openlijke neonazisme van Gouden Dageraad geen probleem: het doet hen wellicht nostalgisch denken aan de hoogdagen van de Vlaamse Militanten Orde (VMO) toen ook zij opkeken naar openlijk neonazistisch geweld in ons land. Dat de stap van het Vlaams Belang naar Gouden Dageraad niet zo groot is, bleek eerder toen voormalig VB-parlementslid Rob Verreycken met een groepje gelijkgezinden (waaronder voormalige medewerkers van het VB) aansloot bij de Europese alliantie van onder meer Gouden Dageraad en de Duitse NDP. Was het overigens niet Tom Van Grieken die enkele jaren geleden de Duitse NPD naar Antwerpen haalde voor een controversiële NSV-meeting? Om maar te zeggen dat het vooral een kwestie van imago en perceptie lijkt te zijn en niet zozeer van fundamentele politieke tegenstellingen.

    Dat werd ook duidelijk uit de reactie van Van Grieken op het bezoek van Dewinter en co aan Griekenland. De VB-voorzitter distantieerde zich van Gouden Dageraad en maakte vooral duidelijk dat hij niet wil dat het Vlaams Belang in de gevestigde media geassocieerd wordt met die neonazi’s. Dewinter reageerde overigens ook op dat punt toen hij stelde dat zijn partijbestuur beter meer zou luisteren naar de eigen leden dan naar ‘linkse journalisten.’ Moest Gouden Dageraad niet op deze manier uitgepakt hebben met het bezoek van het Vlaams Belang, dan had er mogelijk geen haan gekraaid naar de contacten tussen VB’ers en neonazi’s. Het werpt overigens vragen op: van welke bezoeken aan welke louche figuren is er momenteel nog niets publiek geweten? En wat dit bezoek betreft misschien ook nog een vraag: wie heeft hiervoor betaald? Was het op kosten van de Griekse belastingbetalers of de Belgische?

    Dewinter, Penris, Van dermeersch en Creyelman bezochten het eiland Chios. Daar waren er de afgelopen dagen, net op het ogenblik van de meetings van Gouden Dageraad, heel wat problemen. Er werden brandbommen en stenen gegooid naar een tentenkamp voor vluchtelingen. VRT-correspondent Bruno Tersago merkte op dat er daarbij een jonge Syriër zwaar gewond raakte en een jonge vrouw een miskraam had na incidenten. Over dit geweld heeft VB-voorzitter Van Grieken zedig gezwegen.

    De bende van Dewinter kreeg een blaam en Anke Van dermeersch zelfs een sanctie door haar uit het partijbestuur te zetten en als gemeenschapssenator te vervangen. Van dermeersch en Dewinter waren woedend. Comedian Nigel Williams tweette terecht: “Fascisten die elkaar een gebrek aan democratie verwijten, grappig. Gewoon grappig.” Er wordt in beroep gegaan tegen de beslissing waardoor de strijd nog even kan verder gaan. Het zal de vraag opwerpen wie het voor het zeggen heeft in het Vlaams Belang: het partijbestuur waar Dewinter al enige tijd niet meer inzit of de parallelle structuur rond Dewinter. Indien het partijbestuur het haalt, blijft het afwachten of de macht van dit bestuur tot in Antwerpen reikt. Vooralsnog lijkt het erop dat Van Grieken daar wat licht voor weegt.

    Deze week is het exact 25 jaar geleden dat het Vlaams Blok met een brutaal racisme een eerste Vlaamse verkiezingsdoorbraak kende. ‘Zwarte zondag’ was een triomf voor Dewinter. Het leidde ook tot massaal antiracistisch protest met grote jongerenacties waarin Blokbuster een grote rol speelde. Vandaag wordt het Vlaams Belang door velen als een minder grote dreiging gezien, de antifascistische beweging is dan ook beperkter. Maar het feit dat een kopstuk van een partij die nog steeds goed is voor ongeveer 10% in Antwerpen zich laat lenen voor een publiciteitscampagne van gewelddadige neonazi’s in Griekenland geeft aan dat antifascistisch verzet wel degelijk nog noodzakelijk is. Dat de N-VA, de grootste partij van Antwerpen, zich regelmatig op glad ijs begeeft inzake racisme en dit op basis van een kunstmatig onderscheid inzake de ‘ranzigheid’ van racisme, is eveneens een teken aan de wand.

    Afgelopen weekend was er een vertegenwoordiger van Gouden Dageraad in Antwerpen op een meeting van Belgische neonazi’s. Daar was er van Dewinter geen sprake, maar uiteraard voelen die neonazi’s zich gesterkt door het bezoek van de bende van Dewinter. Blokbuster nam het initiatief om toch iets van tegenactie op poten te zetten. Dit was nog beperkt van omvang met een 30-tal aanwezigen, maar het is een belangrijke voorbereiding op de antiracistische en antifascistische acties die we de komende maanden en jaren hard nodig zullen hebben in de strijd tegen extreemrechts en als onderdeel van de opbouw van een sterke en consequente linkerzijde die het ongenoegen tegen het huidige beleid en tegen het establishment kan omzetten in een kracht die echte verandering in het belang van de meerderheid van de bevolking mogelijk maakt.

     

  • N-VA-racisme maakt Vlaams Belang terug groot. Stop elke vorm van racisme!

    Foto: PPICS
    Foto: PPICS

    Een parlementslid die een racistische opmerking maakt tegen een collega met een migratie-achtergrond. Het vat goed samen hoe elementen van racisme steeds openlijker gebracht worden. Het parlementslid in kwestie was geen verkozene van het extreemrechtse Vlaams Belang, maar Open Vld’er Luc Van Biesen. Het had evengoed een N-VA’er kunnen zijn. De reden voor de vele racistische uitspraken door N-VA’ers werd door Siegfried Bracke gegeven in Knack: “Mijn partij doet er alles aan om zoveel mogelijk Vlaams Belang-kiezers aan onze kant te krijgen.”

    Hoe zijn partij dat doet, bleek uit een interview van de Antwerpse N-VA-schepen Fons Duchateau in De Standaard. Duchateau heeft het over een “asielinvasie”, “dweilen met de kraan open” omdat er al zoveel allochtonen zijn, de “tamtam” die in vluchtelingengemeenschappen snel zou gaan en hij stelde dat ongelijkheid op school “cultuurgebonden” is: “Als je spijbelt, je niet gedraagt op school en zonder diploma uitvalt, moet je niet verwonderd zijn dat je nadien niet aan de bak komt.” Alle studies over ongelijkheid in het Belgische onderwijssysteem worden door Duchateau naar de prullenmand verwezen: het is niet het systeem, het zijn de migranten en dan vooral hun cultuur (lees: godsdienst). Duchateau vergist zich: het is wel degelijk het systeem.

    Ongetwijfeld is er ook onder werkenden angst voor de toekomst en de gevaren van sociale ellende, terrorisme en oorlog. Die gevaren nemen toe en als alle gevestigde partijen de verantwoordelijkheid ervoor bij vluchtelingen en migranten leggen, dan heeft dit een impact. Maar zijn het vluchtelingen die 2.200 arbeiders bij Caterpillar op straat zetten? Zijn het migranten die Irak en Syrië platbombarderen? Een systeem in crisis probeert de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven: het is steeds iemand anders, liefst de zwakste groepen eerst: vluchtelingen, migranten, werklozen, jongeren, … Werkenden en jongeren mogen zich niet aan die verdeeldheid laten vangen. Als we erin meestappen, kunnen wij zelf de volgende zondebok zijn. Fons Duchateau richtte zich in het hoger aangehaalde interview ook tegen daklozen die een petitie tegen de vermarkting van het sociaal werk opstartten en tegen de sociaal werkers zelf.

    Om de bekende uitspraak van de Duitse predikant Martin Niemöller te parafraseren: “Toen ze de vluchtelingen aanpakten, zweeg ik. Ik was immers geen vluchteling. Toen ze de migranten discrimineerden, zweeg ik. Ik was immers geen migrant. Toen ze de werklozen tot nog meer ellende veroordeelden, zweeg ik. Ik was immers geen werkloze. Toen ze vakbondsmilitanten criminaliseerden, zweeg ik. Ik was immers geen militant. Toen ze mij als gewone werkende mijn toekomst wilden afnemen, was er niemand meer om het voor mij op te nemen.” De politiek van het zoeken en stigmatiseren van zondebokken heeft verschillende doelen: de aandacht afleiden van de fundamentele tegenstelling tussen de 1% rijksten en de rest van de bevolking, maar ook het verdelen van de gewone bevolking. De arrogante en racistische retoriek is een onderdeel van het asociale beleid.

    Bij gebrek aan een beleid dat gericht is op een degelijke toekomst voor iedereen in plaats van de winsten van een kleine minderheid superrijken, wordt de verantwoordelijkheid voor sociale problemen geïndividualiseerd. Tegelijk wordt met een aan het Vlaams Blok verwante retoriek groen licht gegeven voor al wie dezelfde racistische boodschap op een meer ranzige wijze brengt. Als Siegfried Bracke denkt dat het Vlaams Belang zo kan gestopt worden, vergist hij zich: in één van de peilingen stond het VB opnieuw op 13%.

    De Actief Linkse Studenten en Scholieren nemen de racistische provocaties niet en verzetten zich tegen de aanvallen op onze sociale zekerheid. We willen niet aan de zijkant staan terwijl dit economisch systeem van de rijken ons geen toekomst meer biedt. Willen we strijd tegen discriminatie voeren, dan moeten we opkomen voor het recht op een degelijk leven. In Gent en Antwerpen voerden we midden september scholierenacties tegen racisme, op 24 september trokken we naar een betoging tegen neonazigeweld in het Duitse Dortmund. Ook de komende weken en maanden willen we protesteren tegen de verdelende agenda en andere onderdelen van het asociale beleid van de rechtse regering. Werk hieraan mee, sluit je aan bij ALS!

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping