Tag: Vlaams Belang

  • Als het VB niet met nazi’s wil geassocieerd worden, moet het voor eigen deur vegen

    Het Vlaams Belang gebruikt haar positie om de media te censureren: lachen met de partij is voortaan verboden. Een fragment uit ‘De Ideale Wereld’ waarin komiek Geert Hoste VB’ers voorstelde als mensen die de Hitlergroet brengen, werd weggeknipt na een opmerking door extreemrechts. De N-VA en CD&V’ers in de raad van bestuur van de VRT zorgden daarvoor na een mail van bestuurslid Jan Huijbrechts (Vlaams Belang). In plaats van voor de eigen zwarte nazi-deur in het Vlaams Belang te vegen, wil extreemrechts een komiek de mond snoeren. Dit is problematisch op verschillende vlakken.

    Eerst en vooral is er de hypocrisie van het Vlaams Belang. Die partij heeft er meer probleem mee als een komiek een link legt tussen het extreemrechtse VB en het extreemrechtse nazisme, dan als eigen leden dat doen. Eind vorig jaar doken beelden op van een extreemrechtse jongere die in het Fort Breendonk nota bene de Hitlergroet bracht. Het ging om een jongere die op de verkiezingsavond mee op het podium stond bij het Vlaams Belang. Begin vorig jaar kwam een Gentse VB-kandidate in opspraak omdat ze de verjaardag van Hitler vierde op haar Facebook-profiel. De reactie van het Vlaams Belang? “Net nu we pogingen doen om meer mainstream te gaan, is dit bovendien niet goed voor ons imago,” aldus fractieleider Deckmyn die Tollenaere op de lijst had gezet. Er werd aan toegevoegd: “Op zijn minst zijn publieke verontschuldigingen op zijn plaats.” Net als bij zowat alle eerdere incidenten waarbij VB’ers in de media kwamen wegens Hitler-sympathieën werd van die verontschuldigingen nadien niets meer vernomen.

    De incidenten van VB’ers die met Hitler dwepen hebben zich doorheen de jaren opgestapeld. Dat een komiek daarmee lacht is dan ook normaal. Als het Vlaams Belang effectief een probleem heeft met die associatie, dan moet het eerst voor eigen deur vegen. Het Vlaams Belang verspreidt in Antwerpen propaganda onder de titel ‘Baas in eigen huis.’ Wel, in het VB-kot is Van Grieken de baas. Hij moet daar maar eens orde op zaken stellen vooraleer hij wil bepalen wat anderen mogen zeggen.

    Een tweede probleem is één van de argumenten die gebruikt werd door Jan Huijbrechts in zijn mail over het fragment in ‘De Ideale Wereld’. Hij stelt dat twee familieleden van hem zijn omgekomen in de concentratiekampen en dat hij zich daarom “persoonlijk geschoffeerd” voelt. Het is nogal grof dat een vertegenwoordiger van een partij die regelrecht uit de collaboratie met het nazisme afstamt en jarenlang onderdak bood aan allerhande negationisten (die de Holocaust ontkennen of minimaliseren) zich nu plots witter dan wit wil voordoen. In de oorlogscontext is dit een frappant geval van ‘whitefacing’: opzichtig en zonder enige geloofwaardigheid het ‘witte’ (antifascistische) kamp claimen.

    Ten derde is het wel bijzonder hypocriet dat het Vlaams Belang nu zelf mediacensuur organiseert, terwijl het gisteren nog uithaalde tegen censuur in de discussie rond onder meer Little Britain. VB-parlementslid en voormalig partijwoordvoerder Klaas Slootmans had het over een “antiracistische gedachtepolitie.” Nu moet er opgemerkt worden dat er in de straatacties nergens gepleit is voor het weghalen van televisiereeksen. Die beslissing afdoen als het resultaat van antiracistisch protest is wel erg vreemd. Los van de discussie daarover is het nog vreemder dat diegenen die waarschuwen voor de antiracistische gedachtepolitie zich tegelijk opwerpen als de extreemrechtse gedachtepolitie die niet aanvaardt dat met het Vlaams Belang gelachen wordt. Daarmee wil de partij een precedent scheppen. Dit zet de deur open voor meer algemene censuur, wat bijzonder gevaarlijk is.

    Hiernaast is er natuurlijk de problematische situatie dat het Vlaams Belang het gedaan krijgt om haar censuur doorgedrukt te krijgen. Dat er vanuit de N-VA-vertegenwoordiger in de Raad van Bestuur steun kwam, is weinig verrassend. Maar ook Luc Van den Brande (CD&V) sprong meteen op de kar en mailde dat hij begrip had voor het VB-standpunt en de kwestie bijgevolg zou opnemen met de ceo van de VRT. Op vraag van de N-VA’er die regeringscommissaris is, werd een aangepaste versie van de bewuste aflevering van ‘De Ideale Wereld’ op het onlineplatform VRT Nu geplaatst. Kortom: de traditionele partijen verzetten zich niet tegen de extreemrechtse censuur, maar maken die mogelijk en laten een officiële woordvoerder van de VRT verklaren dat het bewuste fragment “ongepast” was en “geen vorm van humor.” Als de politici voortaan zullen bepalen wat humor is en wat niet, zullen we niet veel meer lachen…

    Tot slot is het jammer dat ‘De Ideale Wereld’ zelf is meegegaan in deze heisa. “In diepe coronatijd hadden we geen zin om de discussie aan te gaan,” aldus Jan Jaap van der Wal. Dat kunnen we begrijpen, maar we hopen dat het satirische programma zich niet laat vloeren door druk van politici die willen bepalen wat humor is en wat het niet is. Dit aanvaarden zet de deur open naar volgende gevallen van censuur. Voor je het weet wordt ook ‘De Ideale Wereld’ een programma waarmee je meer moet huilen dan lachen. En zo zijn er al genoeg programma’s op de openbare omroep.

    Sterk en strijdbaar antifascistisch verzet is het beste antwoord om ervoor te zorgen dat de ruimte voor extreemrechts beperkt wordt en om onze boodschap naar buiten te brengen. Dat is de beste manier om een krachtsverhouding op te bouwen zodat niet alleen met extreemrechts mag gelachen worden, maar dat het ook effectief wordt bestreden.

  • Het valse sociale imago van extreemrechts

    Betoging tegen extreemrechts na de verkiezingen van mei vorig jaar.

    In de peilingen staat het Vlaams Belang op kop in Vlaanderen. De afgelopen dagen kreeg VB-voorzitter Van Grieken meermaals een uitgebreid platform in de media. Hij probeert zich daarbij steevast een sociaal imago aan te meten: besparingen op zorg zijn uit den boze en er moeten meer middelen komen, zegt hij. Productie van mondmaskers moet in eigen regio gebeuren en de globalisering moet eindelijk stoppen.

    Artikel overgenomen vanop blokbuster.be

    Daarmee speelt Van Grieken in op de zwakke punten van zijn N-VA-concurrenten die blijven vasthouden aan een besparingslogica die onder meer in de zorgsector zo rampzalig is gebleken. Sommige media stellen het VB hierdoor voor als ‘economisch links’. Dat is nonsens. Van Grieken stelt uitdrukkelijk dat de basis voor hem de vrije markt is. Dezelfde vrije markt die ons besparingen en globalisering bracht.

    Dat is de reden waarom Van Grieken en zijn partij steevast moeten zoeken naar zondebokken, van de Franstaligen tot de migranten. Op een ogenblik dat de 10% rijksten ongeveer evenveel vermogen hebben als de 90% anderen in dit land, stelt Van Grieken dat er zelfs geen premie voor het zorgpersoneel van af kan omdat… de Waalse zorgsector teveel kost. De superrijken meer laten bijdragen, omschrijft hij als afgunst. Vandaar ook de tegenstem in het parlement toen een rijkentaks werd voorgesteld. In 2014 waren de 10% rijksten goed voor 42,6% van het vermogen, in 2017 was dit al 47,2%. Maar voor het Vlaams Belang zijn het de migranten en Waalse werklozen die profiteren…

    Het Vlaams Belang is steevast hypocriet als het op sociale voorstellen aankomt. Bij stemmingen over het minimumloon of rond een loonwet waarbij loonsverhogingen onmogelijk gemaakt worden, stond de partij steeds aan de kant van de bazen. Toen in 2014 geprotesteerd werd tegen het asociaal beleid van de regering-Michel (optrekken van de pensioenleeftijd, indexsprong …) keerde het Vlaams Belang zich tegen… het protest! Er was een actie aan het ABVV-kantoor en de bedenker van de Facebook-campagne ‘Wij staken niet mee’ werd sindsdien parlementslid voor het Vlaams Belang. Die campagne stelde zich uitdrukkelijk achter het besparingsbeleid van de Zweedse regering.

    Het gaat niet om uitschuivers, maar wel degelijk om de partijkoers van het Vlaams Belang. Zo pleit extreemrechts voor “soepeler overuren”, “soepeler interimarbeid” (“waarvoor geen toelating meer nodig hoeft te zijn van de vakbonden en die ook in de overheid inzetbaar moeten zijn”), “beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd” (letterlijk: “De sociale hangmatcultuur moet verdwijnen”), “afslanken van de overheid” … Dit zijn standpunten uit 2012-2014. Voordien werd nog verder gegaan in neoliberale richting. In de intussen ter ziele gegane ‘Financiële en Economische Commentaren’ van het Vlaams Belang werd in 2006 bijvoorbeeld nog gepleit voor de afschaffing van de indexering van de lonen. Er werd ook regelrecht opgeroepen om hard te snoeien in de publieke uitgaven: “Om de begroting niet te laten ontsporen, rest er dus maar één optie: een aanzienlijke structurele vermindering van de uitgaven. Besparingen dus. En hiervoor zal voldoende politieke moed nodig zijn.” Neen, het was geen donderslag bij heldere hemel toen het Vlaams Belang zich in 2014 keerde tegen het vakbondsprotest tegen het asociale besparingsbeleid van de regering-Michel.

    Nu probeert Tom Van Grieken zich echter een sociaal imago aan te meten. Dat is vooral ingegeven uit electorale overwegingen: het besef dat het neoliberale beleid van N-VA, waar ook het Vlaams Belang jaren voor gepleit heeft, onpopulair is. Niet dat het Vlaams Belang tot inkeer is gekomen en afscheid nam van de eerdere standpunten. Een jaar geleden stond Van Grieken te trappelen om het neoliberale beleid op Vlaams niveau mee vorm te geven. De huidige Vlaamse regering, zonder Vlaams Belang, begon meteen te besparen op zorg, welzijn, cultuur, openbaar vervoer … Dit beleid droeg volgens Van Grieken de stempel van zijn partij.

    Het sociale is niet het enige terrein waarop het Vlaams Belang de regel van twee maten en twee gewichten hanteert. Eind april schreef VB-voorzitter van Grieken: “Anderhalve maand zitten we intussen in lockdown. Althans, wij, de burgers die zich wel aan de wet houden. Want wat iedereen wel verwacht had, is uiteindelijk waarheid geworden: een deel van de bevolking vond dat de regels voor hen niet gelden.” Nu blijkt dat dit ‘deel van de bevolking’ onder meer zijn partijgenoot Van Langenhove omvat. Het verzet van Van Grieken tegen de globalisering weerhoudt zijn partij er niet van om in Antwerpen 10.000 mondmaskers te verdelen die Dewinter op de kop kon tikken via zijn contacten in China en Rusland… Eigen politiek gewin eerst.

    Als het Vlaams Belang vandaag probeert om zich sociaal voor te doen, dan is het omdat extreemrechts hoopt te scoren op de kap van de enorme sociale problemen. Het doel is niet om het ongenoegen te richten tegen het huidige kapitalistische systeem, neen: de vrije markt is ook voor Van Grieken heilig. Het doel is om haat en verdeeldheid te zaaien. De sociale problemen zijn voor Van Grieken slechts een excuus om uit te halen naar migranten, Walen, Brusselaars, “linkse ratten”, vakbonden …  We mogen ons daar niet aan laten vangen: de sociale problemen aanpakken, betekent actief strijden tegen het kapitalistisch systeem van toenemende ongelijkheden en spanningen. Dat doen we best met alle werkenden en al wie het moeilijk heeft samen. Verdeeldheid op basis van racisme, seksisme of homofobie verzwakt onze strijd. Geen enkele sociale verworvenheid is bekomen op basis van verdeeldheid: het was eengemaakte strijd van alle onderdrukten die ons zaken als sociale zekerheid, betaald verlof, indexering van de lonen, bescherming op het werk … heeft bezorgd.

  • “Rode VRT” vergeet waar 1 mei voor staat en laat het woord aan Van Grieken (VB)

    VB misbruikt dag van strijd en solidariteit om haat te zaaien. VRT rolt rode loper hiervoor uit…

    Artikel overgenomen vanop blokbuster.be

    1 mei is een dag van strijd die ontstaan is vanuit de arbeidersbeweging die offensief met stakingen opkwam voor meer bescherming op de werkvloer, waarbij de stakingen internationaal werden uitgevoerd. In deze ene zin, toegegeven hij is lang, staat geen enkel idee of concept waar extreemrechts het mee eens is. Extreemrechts kwam meermaals naar buiten met slogans als ‘werken baat, staken schaadt’. Het staat voor eng nationalisme, waar internationalisme het tegenovergestelde van is. Opkomen voor meer bescherming op de werkvloer is evenmin een bekommernis van extreemrechts. Was het niet het Vlaams Blok dat begin jaren 1990 stelde dat we zouden moeten werken als ‘Japanse werkmieren’? Samen strijden voor meer sociale bescherming, staat regelrecht tegenover het huidige voorstel van het VB om een apartheidsstelsel in de sociale zekerheid in te voeren om zo een deel van de zwaksten in de samenleving te laten opdraaien voor de crisis.

    Vreemd genoeg kreeg Van Grieken van het Vlaams Belang deze morgen een uitgebreide tribune op Radio 1 om te spreken over 1 mei. Wat is het volgende? Trump die medisch advies komt geven over Covid-19? Kim Jong-un die spreekt over democratische rechten? Het werpt een wel erg eigenaardig licht op de in extreemrechtse kringen populaire stelling dat de VRT een ‘rood bolwerk’ zou zijn. Blijkbaar is er niet eens nog voldoende rood opdat toch één iemand zich herinnerde waar 1 mei nu weer voor staat. Dit is natuurlijk mee het resultaat van een jarenlange depolitisering van 1 mei waarbij er amper nog een politieke boodschap werd gebracht. Maar dat maakt de politieke recuperatie door tegenstanders van alles waar 1 mei voor staat daarom niet aanvaardbaar.

    Van Grieken van het VB probeerde in te spelen op de breed gedragen solidariteit met onder meer het zorgpersoneel. Hij verschilt daarin niet van andere traditionele politici. Over hogere lonen, meer collega’s en betere arbeidsvoorwaarden in onder meer de zorg, spreekt Van Grieken uiteraard niet. Dat zijn eisen die voor het Vlaams Belang te ver gaan. Het blijft bij goedkope woorden en voorstellen op kosten van de gemeenschap, waarbij het geld gezocht wordt bij andere werkenden en armen. Het geld zoeken bij de rijksten is uit den boze voor extreemrechts. Dat is nog zo’n punt waar het regelrecht botst op de traditie van 1 mei: de strijd voor de achturendag en dus voor arbeidsduurvermindering met loonbehoud, was ook een gevecht rond wie welk deel van de door de werkenden geproduceerde waarde kreeg: de bazen of de werkenden.

    Met een eenmalige premie hoopt de regering de roep om structurele verandering in de zorg te doen verstommen. Het Vlaams Belang doet niet anders. De zorg zit al jaren op zijn tandvlees. Het personeel voert al jaren actie voor meer collega’s en betere arbeidsvoorwaarden, kortom voor een betere zorg. Het Vlaams Belang heeft zich nooit uitgesproken voor die acties. Toen de partij voor het eerst betrokken werd bij de onderhandelingen voor de vorming van een Vlaamse regering, legde het meteen een afbouw van sociale bescherming voor nieuwkomers op de agenda. Voor afbouw van rechten en bescherming van de zwaksten is het VB er steeds als de kippen bij. Ook nu weer pleit het VB ervoor om de factuur van de corona-crisis te betalen door de sociale bescherming van nieuwkomers af te bouwen. Dat betekent het geld halen bij de zwaksten om uit te delen aan onder meer de bedrijven, inclusief de grote bedrijven.

    Extreemrechts: tegen stakingen. Ook extreemrechts: probeert een traditie gebouwd op internationale stakingen te recupereren…

    De strijddag van 1 mei heeft duidelijk gemaakt dat werkenden hun sociale bescherming kunnen verbeteren door internationaal te strijden: allemaal samen tegen een neerwaarts spiraal.  Dat gebeurde door stakingen waarbij het werk werd neergelegd. Toen de werkenden in dit land eind 2014 massaal het werk neerlegden uit protest tegen het asociaal beleid van de regering-Michel, hield het Vlaams Belang een actie voor de kantoren van het ABVV om te protesteren tegen de staking! Dat vat samen waar extreemrechts voor staat: voor de belangen van de bazen die ze dienen door de werkende klasse te verdelen. Als deze coronacrisis nochtans iets heeft aangetoond, is dat het niet de vluchtelingen zijn die de crisis veroorzaken, maar het louter op winst gerichte kapitalisme waarin de bazen en hun politieke handpoppen niet in staat zijn om voorbereidingen te treffen op een pandemie of om de bevolking te beschermen.

    Tegen een virus als Covid-19 hebben we geen nood aan haat en verdeeldheid, maar aan solidariteit. Extreemrechts dat solidariteit probeert te misbruiken om haat te zaaien, is leugenachtig. Dat een openbare omroep daar de rode loper voor uitrolt, is gewoonweg schandalig. Laat 1 mei niet recupereren door het ‘Vals Belang’!

  • Waarom stemmen zoveel Vlamingen rechts?

    VB-voorzitter Van Grieken. Foto: Wikimedia Commons

    Het argument dat de Vlamingen nu eenmaal rechts zijn, wordt gebruikt door rechtse politici, maar het leeft ook elders. Als je naar verkiezingsresultaten kijkt, klopt het. In de laatste peilingen komen N-VA en Vlaams Belang samen aan ongeveer 50% van de stemmen. Wat denken linkse socialisten daarvan?

    Alle toenemende sociale tekorten zijn overal in het land voelbaar, ook in Vlaanderen. Ook daar is een grote meerderheid van de bevolking voorstander van meer middelen voor zorg, onderwijs, infrastructuur en openbaar vervoer. Het maakt dat sociaal protest, zoals stakingen en betogingen, ook in Vlaanderen gedragen wordt.

    Deze bekommernissen krijgen weinig aandacht in de gevestigde media en zijn niet sterk aanwezig op het politieke terrein. Dat komt onder meer omdat er amper een ernstige politieke linkerzijde is. De socialisten hebben jarenlang mee bespaard en komen bij vernieuwingsoperaties niet verder dan nog eens een nieuwe manager die het merk sp.a moet promoten. Bij de groenen is de aanvaarding van de neoliberale logica zo sterk dat er geen vertrouwen van uitgaat. Gelukkig is er de PVDA, die wel een andere boodschap laat horen, maar wat ons betreft wat gedurfder naar buiten mag komen. Vakbondsstemmen die resoluut pleiten voor sociale vooruitgang, komen evenmin regelmatig aan bod.

    Als links zo goed als afwezig is in het debat, valt het niet te verwonderen dat mensen voor andere partijen stemmen. N-VA deed zich eerst voor als de ‘kracht van de verandering’, als anders dan de gevestigde partijen. Naarmate dat een leugen blijkt te zijn, kan het Vlaams Belang terugkeren. Dat doet die partij door in te spelen op het ongenoegen over het asociale beleid van N-VA en door dat ongenoegen richting racisme te duwen. Iets dat gemakkelijker kan nu N-VA het zelf aanvaardbaar heeft gemaakt.

    Over die VB-kiezers merkte Marc Reynebeau in De Standaard (27.11) terecht op dat ze zich “minder vaak bezorgd tonen over identiteit of omvolking, maar uiteindelijk een financieel argument formuleren: dat ze zelf met zo’n klein pensioen moeten rondkomen of zoveel belastingen moeten betalen, terwijl ‘die vreemden’ het allemaal zomaar gratis krijgen (wat niet klopt, al wordt het hen wel verteld).” Sociale eisen zoals hogere pensioenen worden echter niet verdedigd door rechts of door extreemrechts, voor wie sociale thema’s slechts een middel zijn om verdeeldheid te zaaien.

    Dat geeft meteen aan hoe de arbeidersbeweging die kiezers kan terugwinnen: door consequent op te komen voor sociale eisen. Doorheen strijd wordt duidelijk dat verdeeldheid, zoals racisme, seksisme of homofobie, ons verzwakken. Het is doorheen strijd dat de arbeidersbeweging de toon kan zetten in het publieke debat. Het potentieel hiervoor is er: de sociale bekommernissen leven immers even sterk als in andere delen van het land.

  • Racistisch en asociaal beleid in India: Vlaams Belang enthousiast

    Zo gaat het Indische regime om met de bevolking van Kasjmir. Het Vlaams Belang en extreemrechts in Europa kijken bewonderend toe.

    Donderdag schreef De Standaard over het bezoek van een delegatie van voornamelijk extreemrechtse Europarlementairen aan India in oktober vorig jaar. In de delegatie was Vlaams Belang vertegenwoordigd met Tom Vandendriessche, voor het grote publiek niet zo bekend maar in antifascistische kringen gekend als één van de voorlopers van Van Langenhove als aangebrande KVHV-voortrekker in Gent.

    Artikel door Geert Cool

    Vandendriessche werd ooit veroordeeld wegens slagen en verwondingen aan een linkse student die zijn mening niet deelde. Eén van de parlementaire medewerkers van de VB-fractie in het Europees Parlement is Brieuc Suys, de Gentse KVHV’er die in de Pano-reportage over Schild & Vrienden tekende voor een staaltje van walgelijk seksisme. Volgend bericht was van de hand van de parlementair medewerker van het Vlaams Belang: “Als je als jonge vrouw overgewicht hebt, plaats je jezelf buiten de samenleving. We eisen als samenleving immers niet veel van vrouwen: een goede moeder zijn en zichzelf verzorgen, er goed uit zien. Mannen worden terecht hogere standaarden opgelegd, enkel zo gaan we vooruit.”

    Waarom gaat extreemrechts naar India? Het regime dat daar aan de macht is wordt als extreemrechts bestempeld, of toch minstens als een regime dat banden heeft met extreemrechts. De rechtse hindoe-nationalistische BJP van Modi beschikt bijvoorbeeld over een eigen brede militie in de vorm van de RSS (Rashtriya Swayamsevak Sangh), tijdens de Tweede Wereldoorlog opgezet naar het model van fascistische groepen in Europa. Groepen zoals de RSS aarzelen niet om geweld te gebruiken en pleiten voor een strikt hindoenationalisme waarin er geen plaats is voor mensen die andere of geen religies volgen. Niet dat het ‘eigen volk’ als één blok wordt gezien: het kastenstelsel waarmee een elite zichzelf superieur waant door anderen te onderdrukken, wordt uitdrukkelijk gesteund in deze kringen.

    In mei vorig jaar won Modi de parlementsverkiezingen op basis van een harde nationalistische campagne. Zijn eerste verkiezingsoverwinning ging nog gepaard met beloften over sociale vooruitgang voor de meerderheid van de bevolking. Daar kwam niets van in huis en er werd in de campagne nu ook minder over gezegd. Wat overbleef was de afkeer en het geweld tegen mensen van andere religies, moslims in het bijzonder.

    Zo is er de jarenlang onderdrukking van de bevolking in de noordelijke staat Jammu Kasjmir, met een grote moslimbevolking. Modi gebruikt de bevolking van Kasjmir als speelbal om zijn nationalistische blazoen op te poetsen. Er is bijzonder scherpe repressie en wat er nog bestond aan specifieke rechten voor de Kasjmiri bevolking werd enkele maanden geleden afgeschaft. De ‘internationale gemeenschap’ reageerde niet, uit angst om Modi voor de borst te stoten. Ook de zogenaamde ‘volksnationalisten’ van het Vlaams Belang hebben het blijkbaar niet begrepen op het recht op zelfbeschikking van de Kasjmiri bevolking. Vandendriessche kon naar eigen zeggen door agendaproblemen niet deelnemen aan het in toneel gezette bezoek van de delegatie aan Kasjmir, maar merkt op dat hij ‘kritische vragen’ kon stellen.

    Modi en zijn hindoe-nationalistische BJP tonen in India hoe een extreemrechts beleid eruit ziet. Het regime wil een nationale bevolkingsregistratie organiseren met als doel om voornamelijk moslims de toegang tot het Indische staatsburgerschap te ontzeggen. Een eerste test in de noordelijke staat Assam leverde meer dan 1 miljoen ‘niet-gewenste’ burgers op. Er werd al gebouwd aan eerste kampen om mensen op te sluiten. Nu wil de regering dit stelsel uitbreiden tot het hele land. Dit leidt tot massaal en aanhoudend protest, niet alleen van moslims.

    De BJP heeft steeds meer nadruk op nationalisme nodig om het niet over het falen op sociaal-economisch vlak te moeten hebben. Modi kwam aan de macht op basis van de hoop dat hij de economische vooruitgang van de deelstaat Gujarat, waar hij lange tijd premier was, zou herhalen op nationaal vlak. De voorbije maanden is de economische groei echter vertraagd. Bovendien heeft de groei van de afgelopen jaren de breed verspreide armoede niet opgelost. De snel oplopende inflatie – in december bedroeg de inflatie op jaarbasis voor voedsel ongeveer 14% – maakt dat een groot deel van de Indische werkenden en armen achteruitgaan. Een kleine toplaag maakt grote winsten, maar voor de overgrote meerderheid van de miljoenen Indiërs is het leven moeilijker geworden. Een basisproduct als ajuin kende op een jaar tijd een prijsstijging met 328%.

    Dat is de achtergrond waartegen er sociaal protest is, met onder meer de algemene staking van 8 januari en het aanhoudende verzet tegen de op communautaire verdeeldheid gerichte bevolkingsregistratie. Met de algemene staking werd ook geprotesteerd tegen privatiseringsplannen, asociale wetgeving rond arbeidsbescherming of nog de stijgende inschrijvingsgelden voor studenten. De staking nam op het laatste moment ook het verzet tegen de bevolkingsregistratie op.

    Deelname aan de staking varieerde van staat tot staat, waarbij de regering uiteraard voorbeelden van beperkte deelname in het spotlicht plaatste. Maar alles samen waren er zowat 250 miljoen mensen in staking op 8 januari, een pak meer dan bij de vorige algemene stakingen in India. Er waren overigens meer stakers op 8 januari dan dat er in mei BJP-kiezers waren: 229 miljoen. Dat is niet onbelangrijk: het toont dat nationalistisch rechts wel verkiezingen kan winnen, maar dat het verzet ertegen daarmee niet van de baan is. Met 250 miljoen stakers toonde de arbeidersklasse haar potentiële kracht. Als deze kracht ook zou ingezet worden op het politieke terrein, wat enkel kan met een offensieve benadering en eisenplatform, dan kan dit de positie van Modi bedreigen.

    Extreemrechts trok niet naar India om solidair te zijn met vervolgde minderheden die opkomen voor hun recht op zelfbeschikking, zoals in Kasjmir, of met de werkenden en armen die dagelijks strijden om te overleven in een economische context die slechts een kleine elite ten goede komt. Neen, extreemrechts trok naar India om de hindoe-nationalistische agenda van Modi te ondersteunen. Dat is overigens iets wat wel vaker terugkeer in extreemrechtse kringen in Europa. Zo schreef de neofascistische terrorist Anders Breivik in zijn ‘manifest’: “Het is belangrijk dat de Europese en Indische verzetsbewegingen van elkaar leren en zoveel mogelijk samenwerken. Onze doelstellingen zijn min of meer gelijk.” De doelstelling is uiteraard het bestrijden van moslims. Alt Right voortrekker Steve Bannon in de VS is eveneens fan van Modi die hij omschreef als “een Trump voordat Trump er was.”

    Wie dacht dat extreemrechts het meent als het zegt dat het opkomt voor de ‘kleine man’ vergist zich. Het beleid van de BJP in India maakt dit duidelijk: van beloften rond koopkracht en sociale vooruitgang bleef niets overeind, het bleef bij racistisch geweld en repressieve onderdrukking van hele bevolkingsgroepen. Wij kijken ook naar India, maar dan naar de groeiende beweging van sociaal verzet in het protest tegen de bevolkingsregistratie of de massale algemene staking tegen het asociale beleid van rechts. Daarnaast steunen wij acties van onder meer Kasjmiri in België die opkomen voor het recht op zelfbeschikking en sociale verandering in Kasjmir. Daarmee staan we ook op deze punten regelrecht tegenover het Vlaams Belang.

  • Protest tegen meeting in Antwerpen van extreemrechtse leiders in Europa!

    Actie tegen een meeting met Van Langenhove aan de UA op 16 oktober.

    De verkiezingsoverwinning van het Vlaams Belang op 26 mei heeft de deur opengezet voor extreemrechts om agressiever uit de hoek te komen. De aangebrande maar zogezegd onschuldige moppen tegen migranten zijn een uitslaande brand geworden. De brandstichting in Bilzen is een duidelijke waarschuwing: indien we extreemrechts niet van antwoord bieden, is het wachten op de eerste slachtoffers.

    Ook elders in Europa heeft de opgang van dergelijke politieke brandstichters dezelfde resultaten. In Italië nam het aantal racistische incidenten en gewelddaden explosief toe sinds Matteo Salvini, leider van Lega, tot de regering toetrad. Op uitnodiging van het Vlaams Belang zal diezelfde Salvini, samen met o.a. Tom Van Grieken, zijn haatboodschap voor de eigen extreemrechtse kerk komen prediken.

    Het Vlaams Belang probeerde zich in de verkiezingscampagne een sociaal gezicht aan te meten. Dat masker valt nu snel af. Het nieuwe Vlaamse regeerakkoord blijkt een zware besparingsaanval te zijn op cultuur, openbaar vervoer,… enz. Het Vlaams Belang heeft daar geen problemen mee, maar stoort zich enkel aan het gebrek aan meer pestmaatregelen tegen migranten.

    De traditionele partijen zullen bij hun project van sociale afbraak een trouwe bondgenoot vinden in het Vlaams Belang, het zal Tom van Grieken of Filip Dewinter echter niet verhinderen om te beweren dat de centen in “de pocket van Mohamed” zitten.

    Om deze verdelende retoriek van extreemrechts te doorbreken, moeten wij, de 99%, ons organiseren rond sociale eisen waar we allemaal achter staan: voor een degelijk minimum uurloon van €14/u bruto, massale investeringen in gratis en degelijk openbaar vervoer, een minimumpensioen van €1500 en investeringen die cultuur voor iedereen toegankelijk maken. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons.

    Enkele verklaringen in het parlement de media zullen extreemrechts niet tegenhouden. Op straat en in onze scholen en werkplekken moeten we duidelijk maken dat extreemrechts niet welkom is. Op 16 oktober organiseerden we al een geslaagde actie aan de Universiteit Antwerpen tegen een meeting van de NSV met Dries Van Langenhove. Zulke momenten zijn een belangrijke opstap in de opbouw van een brede antifascistische beweging.

    Doe mee met ons op 2 december en voer actie tegen Salvini, Van Grieken en co en help ons van de anti-NSV betoging in 2020 een grote antifascistische mobilisatie te maken in Antwerpen. Afspraak om 19u00 aan het Conscienceplein (vlakbij de Handelsbeurs) in Antwerpen.

    Maandag 2 december – 19u – Conscienceplein. Facebook evenement 

  • Extreemrechts laat sociaal masker voor wat het is en gaat over tot geweld en intimidatie

    De overwinning van het Vlaams Belang in de laatste verkiezingen heeft al geleid tot een escalatie van racistisch geweld en intimidaties. Zo gingen extreemrechtse jongeren op Pukkelpop over tot het intimideren van Anuna De Wever en haar vriendinnen. Dit gebeurde met de expliciete steun van het Vlaams Belang. Het was het meest gemediatiseerde voorval, maar lang niet het enige. Mensen met een migratie-achtergrond kregen een racistische brief in Aalst, een jonge vrouw werd toegetakeld door racisten op een rommelmarkt in Berlaar, een man van Afrikaanse origine werd in elkaar geslagen in Tongeren. Een stand van Blokbuster en Campagne ROSA op muziekfestival Dranouter werd het slachtoffer van extreemrechts vandalisme: een tafel werd ’s nachts kapot geschopt en op een nieuw spandoek verscheen graffiti (waaronder een hakenkruis) naast een sticker van Schild & Vrienden.

    door Koerian (Gent)

    Extreemrechts: niet zo anti-establishment als het laat uitschijnen…

    De crisis van het kapitalisme zorgt wereldwijd voor electorale vooruitgang van extreemrechts. De werkenden en hun gezinnen worden geconfronteerd met groeiende ongelijkheid en armoede, naast een escalerende ecologische catastrofe.

    Dit leidt tot verzet. Denk maar aan de jongeren die in opstand komen rond het klimaat en alternatieven zoeken. Of aan de gele hesjes in Frankrijk die betoogden tegen prijsstijgingen en een gebrek aan diensten. Bij ons was er heel wat vakbondsprotest tegen de aanvallen op onze pensioenen en koopkracht.

    Maar het ontbreekt vaak nog aan een coherent antikapitalistisch alternatief in het kader van een strijdbare opstelling tegen het systeem. Dat heeft gevolgen: strijd wordt niet doorgezet, broodnodige solidariteit (bijvoorbeeld met de klimaatjongeren) laat te lang op zich wachten. Nieuwe linkse formaties zoals Syriza in Griekenland slagen er niet in om de beloofde breuk met het besparingsbeleid waar te maken. Van de sociaaldemocratie wordt dat doorgaans al lang niet meer verwacht.

    Als grote delen van links geassocieerd worden met een neoliberaal beleid, kan extreemrechts zich opwerpen als anti-establishment. De verrechtsing van traditionele partijen en hun vaak xenofobe of ‘flinkse’ uitlatingen (bij gebrek aan antwoorden) over migratie, effenen het pad voor extreemrechts.

    De gevestigde media laten discriminatie vaak onbeantwoord of gaan er zelfs in mee. Als ecologisten een foto van een verkeerde bosbrand gebruiken om de verwoesting van het Amazonewoud door de agro-business en Bolsonaro aan te klagen, is dat een hoofditem. Ondertussen mag Van Grieken zonder wederwoord beweren dat we ‘het OCMW van de wereld’ zijn of mocht Francken liegen over de Soedan-affaire. Ondanks de aandacht voor de massabeweging tegen de Soedanese dictatuur, vond geen enkele journalist het nuttig om terug te komen op de samenwerking tussen Francken en vertegenwoordigers van die ondertussen gevallen dictatuur.

    Het VB haalde een verkiezingsoverwinning door zich onder meer een sociaal imago toe te meten. Rond pensioenen en minimumlonen werden de vakbondseisen op het eerste zicht overgenomen. Er zaten steeds addertjes onder het gras, maar het beeld werd gecreëerd dat het VB zich afzet tegen het asociale beleid van N-VA. Dat werd gekoppeld aan racisme: het voorstel om de sociale tekorten anders te verdelen waarbij het ‘eigen volk’ wordt voorgetrokken.

    Het ‘sociale’ imago van het Vlaams Belang valt gemakkelijk te doorprikken: het asociale stemgedrag van VB-verkozenen spreekt boekdelen. Maar toch kwam de partij ermee weg. De vakbonden en de linkerzijde moeten actief mobiliseren, ook in verkiezingstijden, om het verschil duidelijk te maken. Nu de verkiezingen voorbij zijn, verdwijnt het sociaal masker van het VB terug van het toneel. Toen PVDA-parlementslid Raoul Hedebouw de gouden parachute van 500.000 euro voor BPost-topman Van Gerven aankloeg, nam VB’er Dries Van Langenhove meteen zonder aarzelen de verdediging van de graaiende topman op. Neen, anti-establishment is extreemrechts zeker niet!

    Extreemrechtse militanten winnen aan zelfvertrouwen

    Vooruitgang in de verkiezingen geeft extreemrechtse jongeren het zelfvertrouwen om naar buiten te komen met discriminatie en haat. De Vlaams Belang Jongeren voerden specifiek campagne om enkele zomerfestivals te overspoelen met Vlaamse leeuwenvlaggen, liefst zo zwart mogelijke vlaggen. Enkele jaren geleden was dit ondenkbaar: gefrustreerde fascisten beperkten zich toen tot muffe slaapkamers of obscure clubs. Vorig jaar waren er op Pukkelpop al incidenten met extreemrechtse jongeren die racistische liedjes zongen. Dit jaar werd met uitwerpselen gegooid naar klimaatjongeren en wilden de VB-Jongeren leeuwenvlaggen aan de ingang uitdelen.

    Dat kan onschuldig lijken. Maar wat is het volgende als het vernielen van tentjes op een festival zomaar kan passeren? De gewapende aanvallen van het Franse Génération Identitaire (bij wie Van Langenhove ooit op zomercursus ging) of het Italiaanse Casa Pound (die in het verleden werd uitgenodigd door het KVHV van Van Langenhove en andere nieuwe VB-parlementairen) geven een indicatie. Gevoed door internethaat en gesterkt door de retoriek van de Trumps en Salvini’s van deze wereld, gaan sommige extremistische individuen zelfs over tot heuse terroristische aanslagen. Deze zomer vielen er bij zo’n aanslag in het Texaanse El Paso 22 doden. De dader publiceerde een haatmanifest op 8chan, een forum dat ook in ons land populair was in extreemrechtse middens.

    Toch is dat zelfvertrouwen op weinig gebaseerd. De hoofdmoot van jongeren, in Vlaanderen en de rest van de wereld, wil sociale oplossingen voor migratie, klimaat en ongelijkheid. De omvang van de klimaatbeweging bevestigde dit. Daar werd Dries Van Langenhove bij een provocatiepoging wandelen gestuurd. Toen de Vlaams Belang Jongeren op Pukkelpop hun vlaggen kwamen uitdelen, werd daar spontaan tegen geprotesteerd door aanwezige jongeren.

    Als kleine groepen extreemrechtse jongeren offensief naar buiten komen, is dit deels omdat ze goed georganiseerd zijn. De afgelopen jaren bouwden KVHV, NSV, Vlaams Belang en Schild & Vrienden een netwerk uit waarmee op relatief korte tijd enkele tientallen mensen kunnen opgetrommeld worden. Dat gebeurde eerst op het internet, maar nu ook steeds meer fysiek. Deze intimidaties krijgen rugdekking door N-VA, dat de eigen jongerenwerking wil opbouwen op basis van de nieuwbakken arrogantie van geradicaliseerde Vlaamse jongeren. N-VA was er na het Pukkelpop-incident snel bij om de gewelddadige incidenten te doen ondersneeuwen onder een discussie over vlaggen. De massamedia gingen daar opmerkelijk vlot in mee. Het geweld werd met de mantel der liefde toegedekt onder het mom dat het nu eenmaal jongeren zijn en dat die wel eens buiten de lijntjes kleuren.

    Mobilisatie om de arrogantie te doorprikken

    Om het zelfvertrouwen van extreemrechts in te dijken, moeten we ons organiseren. Mobilisaties van werkenden, jongeren en wijkbewoners waar extreemrechts ook opduikt, zijn noodzakelijk. Zo geven we een indicatie van de reële krachtsverhoudingen in de samenleving. Het doorprikt het zelfvertrouwen van de militanten en geeft argumenten om onder vrienden, collega’s en familie elke steun voor extreemrechtse leugens te beantwoorden.

    Grote antifascistische mobilisaties beperken de ruimte voor extreemrechts. Eind augustus slaagden de gewelddadige neonazi’s van ‘Proud Boys’ er niet in om de straten van het Amerikaanse Portland in te nemen. Een grote antifascistische betoging maakte dat immers onmogelijk.

    Ook bij ons is er antifascistisch protest. Na de verkiezingen lagen we in Gent aan de basis van een onmiddellijke actie als aanzet naar een betoging eind juni met een 500-tal aanwezigen. We benadrukten daarbij de noodzaak om mobilisatie te koppelen aan een programma van investeringen in degelijke lonen en pensioenen, onderwijs, gezondheidszorg, openbaar vervoer en publieke diensten. Eisen als een minimumloon van 14 euro per uur en een minimumpensioen van 1500 euro per maand, zijn essentieel. Als de strijd ervoor ernstig gevoerd wordt, vormen ze een echte alternatief op het besparingsbeleid. Om dergelijke maatregelen te realiseren, is strijd nodig tegen fiscale fraude en voor het belasten van de rijken. Het zal uiteindelijk een samenleving vergen met democratische controle op de sleutelsectoren van de economie.

    Mobilisaties met een sociaal programma ontmaskeren extreemrechts als partijen voor de 1% rijksten. Een louter moraliserend discours tegen racisme kan goedbedoeld zijn, maar biedt geen antwoord op de dagelijkse beslommeringen van miljoenen mensen. Het geeft mensen die naar extreemrechts kijken om het establishment aan te pakken geen alternatief. In die zin is de electorale doorbraak van PVDA erg belangrijk. Maar een verkiezingsoverwinning op zich volstaat niet. Er is nood aan een sterk antifascistisch netwerk dat snel kan mobiliseren, ook om gewelddaden van extreemrechts te stoppen.

    Blokbuster heeft in de antiracistische beweging van de jaren 1990 heel wat ervaring opgedaan. We organiseerden toen tientallen comités die reageerden op elke mobilisatie van extreemrechts, maar ook stelselmatig de link legden met de arbeidersbeweging door middel van sociale eisen. Onze antifascistische traditie speelde een rol in het marginaliseren van de NSV, de studentenclub van het Vlaams Belang. Daar bouwen we vandaag verder op.

  • Neonazi’s willen graantje meepikken van vooruitgang VB in verkiezingen: protest nodig!

    “Extreemrechts stoppen via strijd tegen asociaal beleid”. Betoging in Gent op 23 juni 2019. (Foto: Liesbeth)

    De verkiezingsoverwinning van het Vlaams Belang geeft neonazi’s in ons land een groter zelfvertrouwen. Afgelopen zomer was er een bijeenkomst van een 25-tal neonazi’s in café De Bengel op de Antwerpse Grote Markt. Nadien werden vijf van hen opgepakt omdat ze de Hitlergroet brachten op de Meir. Onder de aanwezigen gekende nazi’s zoals Tomas Boutens, die veroordeeld werd omdat hij begin deze eeuw een gewapende neonazigroep van Blood&Honour had opgezet. Deze groep wil op 15 september in Brussel betogen in een poging om de ‘Mars tegen Marrakesh’ nog eens over te doen, maar dan rond de eis dat het Vlaams Belang in de regering moet komen.

    Artikel overgenomen vanop blokbuster.be

    Thomas Boutens

    De voorlopers van Blood&Honour werden in ons land opgezet in de nasleep van de eerste verkiezingsdoorbraak van het Vlaams Blok begin jaren 1990. Er waren toen de eerste concerten met nazi-groepen gelieerd aan het Britse Blood&Honour, een groepering die openlijk te kijk loopt met een verering van Hitler en de nazi’s. Niet toevallig was één van de eerste organisatoren van zo’n concert begin jaren 1990 tevens lokaal actief bij de Vlaams Blok Jongeren. (Zie: https://blokbuster.be/?p=5566) De partij zag daar geen graten in. Rond de eeuwwisseling waren er twee elkaar bestrijdende groepen van Blood&Honour actief in ons land. Eén ervan gebruikte de naam ‘Bloed Bodem Eer Trouw’ en telde verschillende militairen onder de organisatoren. (zie: https://blokbuster.be/?p=5548 ) Het netwerk van gewapende neonazi’s werd in 2006 opgerold, waarna de voortrekkers vooral bezig waren met hun juridische problemen. De uiteindelijke straffen waren beperkt: vier beklaagden, waaronder Boutens, kregen straffen van enkele maanden tot vijf jaar. Nochtans stelde de rechtbank dat ze een terreurgroep vormden die effectief aanslagen wilde plegen. De afgelopen jaren dook BBET-kopman Boutens opnieuw regelmatiger op in extreemrechtse manifestaties. Zo was hij meermaals aanwezig op een betoging van NSV (Nationalistische Studentenvereniging), de officieuze studentenclub van het Vlaams Belang.

    Toen het bestaan van een gewapende groep neonazi’s via de media algemeen bekend raakte in 2006, moest het VB zich distantiëren. Dat gebeurde door sommigen al explicieter dan door anderen. Toenmalig ondervoorzitter Roeland Raes merkte op: “Rechts van het Belang is politiek niet mogelijk. Wij onthouden ons van stellingnamen die een kleine minderheid van onze leden aantrekkelijk vindt, maar die ons afremmen.” Hij voegde er enigszins nostalgisch aan toe: “In de jaren zeventig bestonden minder taboes over krasse taal of reminiscenties aan de jaren dertig en veertig. De maatregelen tegen ons waren toen niet zo uitgesproken en vastberaden.” Kortom: de aanhangers van het nazisme hoorden volgens de VB-ondervoorzitters bij ‘ons’, dus bij de partij en zijn periferie. (zie: https://blokbuster.be/?p=5558)

    Nu het Vlaams Belang in de verkiezingen terug vooruit gaat, zien enkele neonazi’s een kans om zelf opnieuw met een groter zelfvertrouwen naar buiten te komen. Hun eerdere daden leverden slechts milde straffen op. De collega’s van de hoger opgeleide elite-nazi’s van Schild&Vrienden kwamen goed weg met hun racistische, seksistische en homofobe praat en aanzetten tot fysieke daden: het kopstuk van die bende werd recht naar het parlement gekatapulteerd door het Vlaams Belang. Waarom zouden de meer traditionele biernazi’s het dan ook niet nog eens proberen? Dat is de achtergrond van de aangekondigde ‘mars’ in Brussel op 15 september.

    Het Vlaams Belang moest zich distantiëren, maar zoals voormalig ondervoorzitter Roeland Raes jaren geleden opmerkte, vindt een deel van de partijleden dit initiatief ‘aantrekkelijk’. Het anonieme profiel dat als initiatiefnemer voor de betoging gebruikt wordt, is onder meer bevriend met Gents VB-voorzitter Johan Deckmyn. Op Facebook gaven een 1000-tal mensen aan naar de betoging te zullen gaan. Dat is veel voor een initiatief van neonazi’s, zelfs indien het uiteraard bijzonder moeilijk wordt om de opkomst van 5.500 op de anti-Marrakesh te evenaren en ook indien er onder die 1.000 aanwezigen ongetwijfeld heel wat nepprofielen van extreemrechtse trollen zitten. De betoging tegen Marrakesh werd actief ondersteund door het Vlaams Belang en bevriende organisaties (KVHV, NSV, Schild&Vrienden, …) die hiermee opnieuw meer naar de VB-stal getrokken werden. N-VA maakte met groeiende aandacht voor vluchtelingen extreemrechts terug groot.

    Het is moeilijk te voorspellen wat de geplande actie van 15 september zal geven, maar het is niet uitgesloten dat enkele tientallen extreemrechtse militanten zullen proberen om een betoging te houden. Dat mag niet zomaar passeren. Er is discussie over een tegenactie. Blokbuster neemt daarin het standpunt in dat een mobilisatie aangewezen is waarbij we er alles aan moeten doen om met zoveel mogelijk antifascisten vreedzaam te betogen en zo de ruimte voor extreemrechts beperken.

    Tegelijk verdedigt Blokbuster de nood aan een sociaal programma waarmee we antwoorden op de pogingen van het VB om in te spelen op het terechte ongenoegen en de angst rond lonen, pensioenen, gezondheidszorg, ouderenopvang, … Extreemrechts speelde daarop in om verdeeldheid te zaaien. Het zijn nochtans niet de vluchtelingen die op onze sociale zekerheid besparen om cadeaus aan de superrijken uit te delen, dat doen de neoliberale marionetten van de grote bedrijven waarmee het VB zo graag een coalitie had gevormd! Sinds de verkiezingen heeft het VB haar ‘sociale’ masker overigens gelaten voor wat het is: enkel racisme en vlaggengezwaai blijven nog over. Met een actieve strijd rond eisen als een hoger minimumloon, hoger minimumpensioen, publieke investeringen in openbare diensten en sociale huisvesting, … kunnen we ingaan tegen het besparingsbeleid en de valse ‘antwoorden’ van extreemrechts ontmaskeren voor wat ze zijn: aanzetten tot het zaaien van verdeeldheid, wat de strijd voor het afdwingen van onze eisen net belemmert!

  • VB-bestuurslid vergelijkt zwarte vrouw met huisdier…

    Betoging tegen extreemrechts op 28 mei dit jaar.

    Deze week dook op sociale media opnieuw heel wat discussie op naar aanleiding walgelijk racistisch en seksistisch gedrag van een Vlaams Belang lid. Thomas Lomelino, lid van het nationaal bestuur van Vlaams Belang Jongeren en kandidaat voor Vlaams Belang tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in Mechelen, kreeg de volle laag omdat hij op de dating app Tinder een zwarte vrouw had vergeleken met een huisdier, beweerde dat vrouwen objecten zijn, een mening onwaardig zijn en dat blanke mensen afstammen van Adam en Eva terwijl mensen met een andere huidskleur wel van apen moeten komen. Kortom, hij toonde het ware gezicht van het Vlaams Belang als racistische partij die de belangen van een elite vertegenwoordigt door mensen tegen elkaar op te zetten en te ontmenselijken.

    Door Sander (Dendermonde) – overgenomen vanop blokbuster.be

    Dat het Vlaams Belang slechts een nieuwe verpakking is voor het platvloerse racisme van het Vlaams Blok weet onderhand iedereen al. Zelfs degene die verlekkerd zijn op de nieuwe look van figuren als Van Grieken en Van Langenhove kunnen niet ontkennen dat achter hun “ideale schoonzoon”-gehalte raszuivere fascisten zitten. Hun verkiezingsoverwinning in mei van dit jaar geeft de achterban vertrouwen en zelfs zodanig dat uitspraken zoals die van Lomelino schering en inslag zijn op sociale media. Het is goed dat hierop reactie komt.

    Door informatie over dergelijke walgelijke standpunten te verspreiden en aan te klagen, wordt voor een bredere laag duidelijk dat het Vlaams Belang helemaal niet zo ‘salonfähig’ is als het zich voordoet. Lomelino stapte zelf op en Van Grieken probeerde de schade te beperken door in alle traditionele media te roepen dat het “in een dronken bui gebeurde.” Verder beweerde de partij in Het Nieuwsblad dat Lomelino geen bestuurslid van VBJ was, in de hoop om zijn uitspraken als een marginaal akkefietje af te doen. Nochtans werd de betrokkene op de website van VBJ minstens tot voor kort genoemd als lid van het bestuur. Toeval of niet: het overzicht van wie in het bestuur van VBJ zit, is dinsdagmiddag offline gehaald (maar niet voordat wij het screenshot hiernaast maakten).

    Niet dat van het Vlaams Belang verwacht kan worden dat het hard zal optreden tegen een racistisch en seksistisch lid. Katrina Langlet werd uit het Vlaams Belang gezet nadat ze een Hitlergroet bracht op een feestje, maar ze stond tijdens de verkiezingen in mei gewoon op de lijst voor het federaal parlement en blijft actief in de partij. Ilse Annemans werd uit de partij gezet na Hitlerverheerlijkingen op Russische sociale media maar is nog steeds gemeenteraadslid voor Vlaams Belang in Dendermonde. Zodra de storm gaat liggen, gaat alles terug zijn normale gang. Met Lomelino zal het ongetwijfeld niet anders zijn.

    De echte strijd tegen extreemrechts wordt op straat gevoerd. Dries Van Langenhove, Schild & Vrienden en co richten zich vooral op online provocaties omdat ze als beweging geen massa op de been kunnen brengen. Waar het zelfvertrouwen voldoende sterk is, proberen ze ook tot fysiek geweld over te gaan, maar daar is er geen bredere steun voor in de samenleving. Het VB kon vooral scoren als verzet tegen het politieke establishment dat jarenlang een neoliberaal besparingsbeleid voerde, een beleid dat ook door N-VA werd gevoerd. Tegenover het racisme van het Vlaams Belang plaatsen linkse socialisten en andere progressieven een inclusief sociaal alternatief dat een einde maakt aan besparingen op de kap van de meerderheid van de bevolking. Op die manier kan de passieve steun voor de verdelende politiek van extreemrechts ondermijnd worden.

    De protesten tegen Dries Van Langenhove en Schild & Vrienden vorig jaar toonden het potentieel van een consequente antifascistische beweging. Sociale media zijn nuttig om ideeën, acties en initiatieven te delen, maar we kunnen enkel wegen op het sociale en politieke bewustzijn door ons fysiek te organiseren tegen racisme en extreemrechts. Door krachtsverhoudingen op te bouwen om sociale maatregelen af te dwingen, kunnen we van extreemrechts terug een marginaal fenomeen maken. We kunnen daar nu aan werken met campagnes rond eisen zoals 14 euro minimumloon, meer en betere sociale huisvesting, gratis en degelijk openbaar vervoer, … Daarrond samen actie voeren, kan ons ook in de strijd tegen extreemrechts vooruit helpen.

    No Pasaran, nu niet, nooit!

  • Terugblik op de vorige zwarte zondag en het antifascistisch verzet dat daarop volgde

    Blokbuster-betoging begin jaren 1990

    24 november 1991. Een jonge Filip Dewinter houdt een bokshandschoen in de lucht voor juichende aanhangers. Zijn Vlaams Blok werd de grootste partij in Antwerpen en haalde in Vlaanderen voor het eerst 10%. Van 3 federale zetels groeide het Blok tot 17 verkozenen (12 in de Kamer, 5 in de Senaat). Meteen werd gesproken over een ‘zwarte zondag.’ De schok was groot. Jongeren en werkenden protesteerden op straat tegen racisme en extreemrechts.

    Extreemrechtse doorbraak leidt tot antifascistisch protest

    De doorbraak van het Vlaams Blok gebeurde in een context van aftakelend vertrouwen in de traditionele partijen. Vanaf begin jaren 1980 zorgde een neoliberaal besparingsbeleid voor een dalende levensstandaard voor een belangrijk deel van de bevolking. Dit werd nog versterkt na de val van de Berlijnse Muur en het bijhorende neoliberale ideologische offensief. Het was niet verwonderlijk dat de afkeer tegen de traditionele partijen, in het bijzonder de socialisten die geacht werden voor de werkenden op te komen, zo hard toenam. Net als het FN in Frankrijk kon het Vlaams Blok in ons land scoren. Tegelijk was er in Oost-Duitsland een forse toename van racistisch geweld met 3 doden en 449 gewonden bij 1.300 geregistreerde gevallen in 1991.

    Dit leidde meteen tot heel wat protest. Jongeren en werkenden wilden hun afkeer tegenover het toenemende racisme en bijhorend geweld tonen. Er waren grote nationale betogingen, maar vooral ook tientallen lokale acties. Er werd geprotesteerd tegen heel wat lokale meetings van het Vlaams Blok. In de zomer van 1991 werd Blokbuster opgezet door de marxisten die vandaag LSP vormen. Het doel was de woede van jongeren tegen racisme en fascisme organiseren en de discussie over antwoorden voeren. Dit gebeurde met slogans als ‘Jobs, geen racisme’ en ’32-urenweek zonder loonverlies’, eisen die wezen op de voedingsbodem van extreemrechts en daar een sociaal antwoord op boden. Er waren al gauw een 50-tal comités van Blokbuster met samen enkele duizenden jonge antifascisten.

    Blokbuster nam initiatief om het protest Europees te organiseren, onder meer na de schok door het dodelijk racistisch geweld tegen asielzoekers in het Duitse Rostock. Op 24 oktober 1992, een jaar na de zwarte zondag, betoogden 40.000 jongeren en werkenden in een Europese betoging tegen racisme. Een jaar later volgde een nieuwe jongerenmars voor werk, in navolging van de vorige grote jongerenbetogingen in ons land in 1982 en 1984. Ondertussen waren er elk jaar op 24 november scholieren- en studentenstakingen tegen extreemrechts en tegen racisme. Veel van de jongeren die in de jaren 1990 actief waren tegen het Vlaams Blok zouden nadien op de werkvloer actief worden als delegee.

    Gelijkenissen en verschillen tussen 1991 en vandaag

    Op 26 mei was er een nieuwe zwarte zondag. Het Vlaams Belang dat vanaf de eerste verkiezingsachteruitgang in 2006 werd afgeschreven, kwam op spectaculaire wijze terug. Diegenen die dachten dat de groei van N-VA als bijwerking had dat extreemrechts van tafel werd geveegd, hadden ongelijk. Het onpopulaire asociale beleid van de N-VA-regering maakte dat die partij steeds meer nadruk legde op stoere taal en repressieve maatregelen tegen vluchtelingen. Het heeft racisme aanvaardbaarder gemaakt, waar het Vlaams Belang gebruik van maakt. Daarnaast speelt het VB in op het ongenoegen tegenover het gevoerde beleid onder N-VA-bewind.

    Er zijn belangrijke verschillen tussen de zwarte zondag vandaag en die van 1991. Nu haalt het Vlaams Belang een hogere score dan het Vlaams Blok toen. Waar het Blok vooral een stedelijk fenomeen was, zijn de hoogste resultaten nu eerder in voorstedelijk gebied en op het platteland behaald. Het Vlaams Belang is niet langer een nieuw fenomeen: in 2004 haalde de partij tot 24% van de stemmen. In vergelijking met 1991 is de autoriteit van de traditionele partijen en alle gevestigde instellingen nog verder ondermijnd. Nog een verschil met 1991: vandaag zit radicaal links in het parlement waardoor het officiële debat niet beperkt wordt tot ‘gevestigde partijen versus extreemrechts’. Met een parlementaire aanwezigheid en sterke positie in de arbeidersbeweging kan de PVDA een belangrijke bijdrage leveren aan actief verzet tegen het besparingsbeleid en tegen extreemrechts.

    Er zijn ook gelijkenissen met de situatie van de jaren 1990. Veel jongeren maakten het Vlaams Belang nog niet mee als reële bedreiging na meer dan 10 jaar van afkalving van extreemrechts. Zij zijn geschokt door de doorbraak van het VB en het feit dat organisatoren van neonazistische, racistische, seksistische en homofobe chatgroepen voortaan in het parlement zetelen. De groei van het VB gaat net als begin jaren 1990 gepaard met een groter aantal onaanvaardbare uitspraken, intimidatie en racistisch geweld. Heel wat jongeren en werkenden willen daartegen reageren. Dat is belangrijk: mobilisatie beperkt de ruimte van extreemrechts op straat. Tegelijk biedt het de mogelijkheid om de discussie te voeren over onze antwoorden op de voedingsbodem voor extreemrechts. Deze benadering verdedigde Blokbuster in de antiracistische beweging van de jaren 1990 en werd levendig gehouden in de periode dat extreemrechts minder als een concrete bedreiging werd ervaren. Vandaag bouwen we daarop verder.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop