Your cart is currently empty!
Tag: Vlaams Belang
-
CGKR vergist zich door provocatief racisme VB te negeren
Standpunt van de antiracistische campagne Blokbuster
Het aantal provocaties door het Vlaams Belang stapelt zich op. In een wanhopige zoektocht naar aandacht gedragen partijkopstukken zich als weerbarstige pubers die uitpakken met schokkende computerspelletjes, strips en schandalige uitspraken. Terwijl het politieke establishment zich uitspreekt tegen blanco-stemmen omdat niets doen geen oplossing zou zijn, wordt voor extreemrechts deze redenering wel gevolgd. Op dat vlak zou niets doen plots wel een antwoord vormen.
“Het Vlaams Belang aanklagen? Dat cadeau gaan we hen niet doen”, verklaarde Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR). Blijkbaar wil het CGKR enkel optreden als het VB electoraal hoge toppen scheert. Op een ogenblik dat het minder gaat, zou het vervolgen van het racisme van die partij plots onnodige aandacht aan hen geven. Met deze redenering wekt De Witte de indruk dat de vorige vervolging van het toenmalige Vlaams Blok louter ingegeven was door electorale doeleinden en niet door het racisme dat aan de oorsprong van de klacht lag. Het ondermijnt ook de mogelijkheid om later nog ernstig genomen te worden bij klachten. Of denkt De Witte echt dat racistische vooroordelen samen met de electorale neergang van het Vlaams Belang verdwijnen?
Het negeren van extreemrechts was een voorstel dat ook in de electorale hoogdagen van het Vlaams Blok en Vlaams Belang enige aanhang kende. Wij hebben ons daar steeds tegen verzet. Het is niet door te doen alsof iets er niet is, dat het daarom niet bestaat. De struisvogeltactiek kan extreemrechts enkel versterken. Als de ene provocatie passeert, kan een volgende een stap verder gaan. Vandaag blijft het misschien beperkt tot computerspelletjes, strips en uitspraken. Maar als dit zonder antwoord blijft, kan het morgen escaleren tot straatgeweld. Dat hebben we met Blokbuster in de jaren 1990 overigens zelf fysiek ondervonden. We zullen antiracisten toch niet voorstellen om zich een tweede keer aan dezelfde steen te stoten?
Over de vraag of het bestrijden van extreemrechts en racisme via juridische weg moet, hebben wij onze twijfels. We hebben altijd voorgesteld om op straat te mobiliseren en in discussies de noodzaak van eenheid onder alle onderdrukten naar voor te brengen als antwoord op de voedingsbodem voor racistische vooroordelen. Collectief klachten indienen kan wel een mobiliserend effect hebben, dat zagen we in Nederland met de vloedgolf van klachten na de uitspraken van Geert Wilders toen die stelde dat hij ‘minder Marokkanen’ wilde.
In deze campagne kwam het Vlaams Belang met verschillende provocaties. Dewinter probeerde een graantje van de controverse rond Geert Wilders mee te pikken en lanceerde een computerspelletje waarbij de opdracht eruit bestond om zoveel mogelijk Marokkanen, moskeeën en gevestigde politici neer te meppen. Tegen dit spel werden minstens een zeventigtal klachten ingediend, in de nasleep van de golf van klachten tegen Wilders in Nederland. Jozef De Witte verklaarde over deze klachten meteen: “Het is maar de vraag of wij als centrum het algemeen belang dienen door er meteen een gerechtelijk gevolg aan te geven. Het gaat immers duidelijk om een provocatie die bedoeld is om aandacht te trekken in verkiezingstijd.” Hij wees er ook op dat een klacht op basis van één incident niet zou volstaan.
Maar ook bij de volgende incidenten bleef hij verklaren dat een klacht behandelen niet opportuun was omwille van de verkiezingstijd en de aandacht die het VB hiermee zou kunnen krijgen. In een schandalige folder van het VB in Antwerpen wordt teruggegrepen naar de stijl die deze partij in de jaren 1980 hanteerde. De folder bevat een stripverhaal waarbij alle inwoners van Antwerpen, met uitzondering van de VB’ers uiteraard, worden voorgesteld als extremistische moslims die klaar staan om naar Syrië te vertrekken, druggebruikers en criminelen. Platter dan dit is moeilijk. Ook deze folder leidde tot klachten bij het CGKR. Jozef De Witte: “Wij zijn daar inderdaad ook over gecontacteerd. Bon, dit is poging nummer zoveel om de aandacht op zich te vestigen.” En nog: “Het Vlaams Belang aanklagen? Dat cadeau gaan we hen niet doen.”
Op de slotmeeting van het Vlaams Belang stelde kopstuk Dewinter, die zelf steeds grijzer wordt, dat niet de vergrijzing het probleem is, “maar de verbruining”. Met deze retoriek zitten we terug in de jaren 1980 en 1990 toen het Vlaams Blok uithaalde naar ‘die bruine mannen’.. Over de speculanten en andere bankiers die ons meesleurden in een diepe crisis, wordt met geen woord gerept. Maar wie een foute huidskleur heeft, die zou een probleem vormen. Het geeft aan waar de prioriteiten van het VB liggen. Als dit geen racisme is, discriminatie op basis van huidskleur, wat is het dan wel?
Het klopt dat het Vlaams Belang in een defensieve positie zit en naar aandacht zoekt op basis van provocaties. Daar niet op reageren, leidt enkel tot nieuwe provocaties die telkens een stap verdergaan. Het is een aanmoediging voor die VB-militanten die heimwee hebben naar de tijd dat ze letterlijk als straatvechters naar voor kwamen. Het is bovendien een illusie te denken dat de electorale neergang van het Vlaams Belang een einde maakt aan het potentieel voor extreemrechts. Bij de Europese verkiezingen van komende zondag dreigt een recordaantal extreemrechtse kandidaten verkozen te worden, van Griekse neonazi’s (en mogelijk voor het eerst ook een Duitse neonazi van de NPD) tot Nederlandse en Britse populisten en alles wat daar tussenin zit. Zullen we dat dan ook maar negeren?
Neen, het negeren van extreemrechts en van racisme is geen optie. Het naar voor schuiven van antwoorden erop en actieve mobilisatie om iedere escalatie van hun provocaties meteen een halt toe te roepen, is de beste antifascistische strategie.
-
Minder Vlaams Belang na 25 mei
Neen, het ziet er niet goed uit voor Dewinter en co. Op het hoogtepunt van de partij haalde het Vlaams Blok gemakkelijk meer dan 20% en raakten zelfs vierderangsfiguren uit de partij in het parlement verkozen. Nu zal het Vlaams Belang het met heel wat minder moeten doen, in de peilingen zit de partij onder de 10% en er zijn zelfs peilingen die richting 7% gaan. In dat geval dreigt de kiesdrempel in enkele provincies onoverbrugbaar te worden.
De leegloop van het Vlaams Belang met het vertrek van parlementsleden, gemeenteraadsleden en duizenden gewone leden, zorgt ervoor dat er vandaag heel wat minder aandacht voor de extreemrechtse partij is. Het blijft nochtans belangrijk om te volgen wat er in en rond het VB gebeurt. Tegen de achtergrond van politieke onstabiliteit met snelle electorale verschuivingen is een terugkeer voor een vernieuwd VB immers niet uitgesloten. Dat er sleet zit op de huidige kopstukken ziet iedereen, van een pitbull werd Dewinter geleidelijk aan een chagrijnige Benidorm Bastard. Het soort figuur dat een grap op televisie mag vertellen en daarvoor te rade gaat bij een scheurkalender uit het jaar 1988 toen Marokkanenmoppen nog nieuw waren.
Met de huidige verkiezingscampagne doet het Vlaams Belang aan damage control. Een reeks parlementsleden wordt al dan niet met een duwtje naar de uitgang, doorgaans via pensioen, getrokken. De centrale kopstukken moesten de duurder geworden plaatsjes verdelen en probeerden tegelijk enkele nieuwe gezichten te lanceren in de hoop dat die hierdoor niet teveel met het oude Vlaams Belang geassocieerd worden.
Vlaamse onafhankelijkheid in de neurozone
Het partijprogramma hamert op dezelfde zaken die de partij al decennialang naar voor brengt. Het centrale eerste punt is eens te meer de noodzaak van Vlaamse onafhankelijkheid. Het VB pleit voor een “ordelijke opdeling” naar het voorbeeld van Tsjechië en Slovakije en het voorbeeld van Servië en Montenegro. De ordelijke en onderhandelde oplossing wil het VB bekomen door eenzijdig de Vlaamse onafhankelijkheid uit te roepen.
Brussel zou het VB meteen uitroepen tot Vlaamse hoofdstad: “Brussel ligt territoriaal volledig in Vlaanderen en verkeerstechnisch lopen alle verbindingen langs Vlaanderen. Op economisch gebied bestaat er een intensieve wisselwerking. Brussel is, naast Antwerpen, onze belangrijkste economische motor. Tenslotte wonen er in de aloude Vlaamse stad die Brussel is nog altijd heel wat Vlamingen. Kortom, er zijn redenen te over om de banden tussen Brussel en Vlaanderen zeker niet te breken.” Aan de Brusselaars zelf wordt daar uiteraard niets over gevraagd, zij worden hoogstens betrokken bij overleg.
Nu het Vlaams Belang toch aan het ontmantelen is, kunnen de EU en de eurozone er ook nog bij. De euro wil het VB vervangen door “een kleinschaligere, gezonde munt die wordt gedeeld door een aantal historisch en cultureel gelieerde landen met de nodige begrotingsdiscipline.” Voor het VB is niet het besparingsbeleid dat de EU oplegt het probleem. Neen, ook in de noordelijke unie en de neurozone wil het VB hetzelfde beleid van “begrotingsdiscipline”. Dat houdt in dat als de gemeenschap de speculatieschulden van de grote aandeelhouders van de banken moet afbetalen, dat onze levensstandaard wordt opgeofferd. Het is niet mogelijk om de dictaten van de trojka (EU, ECB en IMF) te verwerpen en tegelijk het uitgangspunt van die dictaten te aanvaarden. Dat is nochtans de onmogelijke positie die het Vlaams Belang probeert in te nemen.
Even terzijde. In het verkiezingsprogramma van het VB luidt een van de eisen: “Geen ‘sociale unie’ met gelijkschakeling van sociale zekerheid.” Het optrekken van sociale bescherming is wat het VB betreft dus uitgesloten. Meer nog, het moet bestreden worden! Dat voor wie eventueel nog zou twijfelen aan het asociale karakter van het Vlaams Belang.
De terechte kritiek op de verspilling van de EU wordt direct op een zijspoor gezet. Neen, niet het feit dat het establishment zichzelf in de watten legt is een probleem. Moest dat de kritiek zijn, zouden sommigen misschien wel eens vragen durven te stellen bij de parlementaire weddes die de VB-verkozenen opstrijken. Neen, er is verspilling “zoals geld dat door de EU wordt versluisd naar jihadisten, ‘extra ontwikkelingshulp’, megalomane EU-paleizen, onbestaande projecten en niet-werkende ambtenaren.” Ontwikkelingshulp staat dus gelijk aan het ondersteunen van fundamentalisten en ambtenaren werken niet. Iemand nog een cliché nodig? Bij het VB hebben ze er nog op overschot.
In plaats van de Europese Unie wil het Vlaams Belang een noordelijke samenwerking, zonder “de actuele Franstalige en zuiderse fixaties”. Zo wil de partij op militair vlak samenwerken met Duitsland, Nederland en “gelijkaardige staten in Noord- en Midden Europa” en in dat kader een “snel inzetbaar leger” in Vlaanderen.
Asociale maatregelen
Net zoals bij vorige verkiezingen staat ook nu weer de strijd tegen de vakbonden en de rechten van de werknemers prominent in het kiesprogramma. In een poging om zich wat socialer dan de concurrentie van N-VA op te stellen, eist het VB geen beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd maar wel financiële sancties en strengere controle. En ook de loonindex mag blijven bestaan, zij het als netto-index. Dat dit een besparing op de sociale zekerheid betekent, zullen ze bij het VB ongetwijfeld niet erg vinden.
Het voornaamste sociaaleconomische voorstel van het Vlaams Belang klinkt niet bijster origineel. Net zoals alle gevestigde partijen wil het VB de patronale lasten drastisch beperken. “We hebben berekend dat als Vlaanderen de patronale loonlasten met 25% kortwiekt, de globale loonkost met 6,5% kan krimpen. Aanvullend kan ook de loonlast van de werknemers met 25% omlaag.” Patroons zouden dus minder moeten betalen en een vermindering van ons indirect loon als werknemer zou ons ten goede komen?
Doe daar nog een forse portie extra flexibiliteit bovenop en je zit niet ver van het neoliberale N-VA-model of het oude model waar het Vlaams Blok destijds naar verwees, dat van de “Japanse werkmieren.” Het VB stelt: “Arbeidsovereenkomsten afsluiten wordt makkelijker wanneer soepeler voorwaarden kunnen worden opgenomen om overuren te presteren, voor uitzendarbeid en voor thuiswerken.” Verder pleit de partij er ook voor om de loopbaanvereiste voor het pensioen op te trekken. Er wordt in tegenstelling tot N-VA geen cijfer op geplakt, N-VA had het over 45 jaar.
Daarenboven gaat het VB voor besparingen. Immers, “gezonde begrotingen vormen het ijkpunt om op langere termijn welvaart en welzijn te verzekeren.” De welvaart en het welzijn van welke groep in de samenleving – de superrijken of de meerderheid van de bevolking – wordt door het VB niet verduidelijkt. Om de besparingen een duwtje in de rug te geven stelt het VB voor om de opdeling van de Belgische openbare schuld grotendeels naar Wallonië door te schuiven. “Het Vlaams Belang vindt dat het landsdeel dat de schuld heeft veroorzaakt – voornamelijk Wallonië onder PS-voogdij – daarvoor moet opdraaien.” Dergelijke gratuite beweringen zullen de ordelijke en onderhandelde opdeling van het land ongetwijfeld ten goede komen.
Het VB doet een poging om zich een zeker sociaal imago aan te meten. Zo wordt gepleit voor betaalbare zorg voor iedereen en het aanpakken van de wachtlijsten (zoals voor sociale woningen, kinderopvang, bijzondere jeugdzorg, gehandicaptenzorg, geestelijke gezondheidszorg, ouderenzorg,…) door een geïntegreerd zorgbeleid en een maximumfactuur. Wat dit betekent op het vlak van extra middelen voor personeel en infrastructuur, zegt het VB niet. Er wordt evenmin aangegeven van waar die middelen zouden moeten komen.
Weg met de migranten
Na wat concrete asociale en vage sociale voorstellen, keert het VB-programma terug naar de kernthema’s van de partij. Behalve Vlaamse onafhankelijkheid is dat verzet tegen migranten. Van waar komen werkloosheid en armoede volgens het Vlaams Belang? Van grote bedrijven die werknemers bij het grof vuil zetten zoals bij Opel Antwerpen destijds? Neen, “De massale inwijking van vreemdelingen (…) komt neer op de import van werkloosheid, kansarmoede, criminaliteit en conflict.” Werklozen creëren werkloosheid, armen creëren armoede. En wij maar denken dat het omgekeerd was.
Het VB staat voor een bijzonder repressief asielbeleid. Zodra iemand asiel aanvraagt, moet de betrokkene in een gesloten centrum (lees: gevangenis) voor de “gehele duur van de procedure.” Medische hulp aan illegalen zou het VB stopzetten, regularisaties moeten afgeschaft worden en uitwijzingen moeten opgevoerd worden. Wie toch nog door de mazen van het repressieve net kan glippen, kan pas staatsburger – het VB heeft het plots over ‘nieuwe Belgen’ en niet over ‘nieuwe Vlamingen’ – worden na een burgerschapsproef en een proefperiode.
Wie alvast niet door de controles en proeven zou geraken, zijn moslims. Zij bedreigen de openbare orde volgens het VB. “De groeiende aanwezigheid van de islam, in combinatie met het toenemende moslimextremisme, vormt ontegensprekelijk de belangrijkste bedreiging voor de openbare orde en het vreedzaam samenleven in ons land.” De aanwezigheid van moslims is volgens het Vlaams Belang dus de belangrijkste bedreiging voor de openbare orde. De toename van tekorten en sociale problemen als gevolg van de economische crisis vormt blijkbaar geen belangrijke bedreiging. Neen, het zijn de migranten zelf die het probleem zijn. En dus wil het VB onder meer een “totaal hoofddoekverbod voor overheidspersoneel”, een algemene bouwstop voor nieuwe moskeeën of nog: “Uiteraard moet de godsdienstvrijheid gewaarborgd blijven, maar de erkenning van de islam moet ingetrokken worden.” Het staat iedereen vrij om een religie aan te hangen, zolang het maar niet de islam is. Vreemde invulling van het begrip “godsdienstvrijheid”.
Van migranten naar veiligheid is voor het VB een kleine stap. Toch worden beiden in het VB-kiesprogramma in aparte hoofdstukken onder gebracht. Om niet teveel verwarring te creëren, volgen ze elkaar wel direct op. Het VB eist uiteraard een harde aanpak. Om het verschil met N-VA in de verf te zetten, wordt eraan toegevoegd dat dit ook geldt voor “ernstige en georganiseerde financiële misdrijven.” Als het van het VB afhangt, komt er een drastische uitbreiding van de gevangenissen. En uiteraard komt er meer politie. Tegelijk wil de partij de staat ontvetten, bijgevolg moet elders bespaard worden. Waar kan dat nog: onderwijs, sociale zekerheid,…?
De kritiek van het VB op de GAS-boetes beperkt zich tot het feit dat deze sanctie soms ingezet wordt voor strafmisdrijven. “Voor de aanpak van overlastgedrag is dit een nuttig instrument, maar voor strafmisdrijven is dit absoluut niet het geval. De daders komen er hierdoor wel erg goedkoop van af en krijgen het misdrijf niet eens vermeld op hun strafblad.” Om de kritiek dat de gemeenten rechter en betrokken partij zijn aan de kant te schuiven, wil het VB dat de parketten opnieuw verantwoordelijk worden. De GAS-boetes zelf worden niet in vraag gesteld. De verlaging van de minimumleeftijd voor GAS-boetes al helemaal niet. Op dat vlak wil het VB zelfs verder gaan. “Net zoals in Nederland moet het mogelijk zijn dat jongeren vanaf 12 jaar een streng heropvoedingstraject opgelegd kunnen krijgen.”
Die jongeren moeten op school overigens gevrijwaard blijven van wat het VB “multiculturele indoctrinatie” noemt. Zonder enige zin voor sarcasme voegt de partij er twee regels later aan toe dat het opkomt voor “vlot meertalige Vlamingen door excellent taalonderwijs en culturele openheid.” De ‘culturele openheid’ beperkt zich uitdrukkelijk tot de “Vlaamse en Nederlandse context” waarbij uit “de traditie geput” moet worden. Dat kan onder meer door het muzikaal aanbod van “de met Vlaams belastinggeld gefinancierde radiozenders” vast te leggen op “minstens 30% Nederlandstalige producties.” De zwanenzang van het Vlaams Belang mag/moet uiteraard op alle zenders aan bod komen.
De bocht rond mobiliteit
Waar is de tijd dat Dewinter nog verklaarde dat het openbaar vervoer een linkse hobby is waar zo snel mogelijk komaf mee moet gemaakt worden? Vandaag klinkt het anders bij het VB. De partij meent zelfs dat het openbaar vervoer voor bezoekers en pendelaars in de stad “de primaire vervoersmodus moeten worden.” Middelen daarvoor denkt het VB echter niet te moeten voorzien, dat blijkt althans niet uit het kiesprogramma.
Waar het VB enerzijds pleit voor een wegenvignet voor buitenlandse auto’s en vrachtwagens op onze wegen, stelt de partij anderzijds dat de tolheffing op het Antwerpse BAM-tracé “de concurrentiepositie van de Antwerpse haven aanzienlijk verzwakt.”
Het kiesprogramma heeft ook nog een boodschap voor de eigen parlementsleden, waar een opvallend aantal gevallen van snelheidsovertredingen en drinken en rijden werden genoteerd. Het VB wil hen een beetje straffen door de “algemene pakkans voor snelheidsovertreders te verhogen, zonder te vervallen in een heksenjacht of over te gaan tot zogenaamde superboetes.” Tanguy Veys, Wim Wienen en Johan Deckmyn zijn gewaarschuwd! Die drie parlementsleden verloren allen hun onschendbaarheid na zware overtredingen of een positieve alcoholtest.
De leeuw klauwt niet meer
Het kiesprogramma van het VB blijft uit hetzelfde vaatje tappen. De gebruikelijke straffe uitspraken en platte campagnegadgets blijven aanwezig, maar de partij komt hierbij steeds krampachtiger over. Om belangstelling te creëren, moeten ze tegenwoordig zelfs stelselmatig naar buitenlanders grijpen. Van Geert Wilders tot Marine Le Pen. Waar is de tijd dat het Vlaams Blok eiste dat je buiten de grenzen van je eigen land niet aan politiek mocht doen?
Bovendien werd het kiesprogramma overgoten met een saus vol vage nietszeggendheden waarbij deuren die al decennialang open staan nog eens ingetrapt worden. Dergelijke vaagheden zijn schering en inslag bij de gevestigde partijen, het lijkt erop dat het Vlaams Belang zich daaraan aanpast. Deze pogingen ten spijt, zal het lot van het VB bij deze verkiezingen bestaan uit “aanpassen én opkrassen.”
Dit gezegd zijnde mogen we er niet van uitgaan dat het Vlaams Belang tot het verleden behoort. Een terugkeer is niet uitgesloten. De electorale basis van N-VA is verre van stabiel, snelle verschuivingen zijn ook in de toekomst onvermijdelijk. Of het VB daarvan zal kunnen profiteren, is een open vraag. Marine Le Pen is het in Frankrijk gelukt, maar dat model zomaar kopiëren door de dochters van Dewinter te lanceren is geen garantie op succes.
De beste manier om extreemrechts blijvend af te blokken, is door te bouwen aan een alternatief vanuit de arbeidersbeweging. Dat betekent een linkse oppositie die een krachtsverhouding uitbouwt waarmee fundamentele verandering bekomen wordt met echt antwoorden op de tekorten en sociale problemen.
-
VB’ers feesten op de Krim
Drie parlementsleden van het Vlaams Belang trokken op uitnodiging van een gekende neonazi naar de Krim om er het referendum te volgen. Blijkbaar is dat uitgedraaid op een drankfestijn. Het Vlaams Belang zat al in de knoop met haar standpunt over Oekraïne – met een aantal voorstanders van Oekraïens nationalisme en een aantal voorstanders van Russisch nationalisme. Nu wordt de verdeeldheid nog overgoten met een sausje van gebrek aan partijdiscipline (voorzitter Annemans wist niet dat de drie naar Krim zouden gaan) en blijkbaar een stevige portie alcohol.
-
Komt het Vlaams Belang wat op haar neoliberalisme terug?
De afgelopen jaren profileerde het Vlaams Belang zich steeds meer als een uitgesproken neoliberale partij die de mond vol had van lastenverlagingen en afbouw van elementen van de sociale zekerheid zoals werkloosheidsuitkeringen. Nu de neoliberale zeepbel waar de partij zelf in geloofde steeds meer barsten vertoont, zoekt extreemrechts een nieuwe positionering. Onder een dun laagje retorische lak van halve sociale retoriek blijft evenwel hetzelfde neoliberale fundament.
Het Vlaams Belang moet uiteraard de crisis erkennen en kan er niet omheen dat de neoliberale zeepbellen uit het verleden gebarsten zijn. Een verklaring hiervoor wordt niet geboden en een oplossing al evenmin. Voor het VB volstaat het om te zeggen dat het niet de schuld van de Vlaming is. Na jaren van besparingsbeleid zijn de tekorten in ons land op alle vlakken toegenomen. Ook op dat vlak is het credo van het Belang eenvoudig: niet de schuld van de Vlamingen.
In een context van een kapitalisme waarin de wereldwijde banden sterker zijn geworden, denkt het Vlaams Belang dat ‘volksverbonden’ Vlaams kapitalisme een baken van voorspoed kan worden. Het zou volstaan om (bijna) alle migranten en Walen aan de kant te schuiven om de Vlaamse ‘volksgemeenschap’ tot nooit geziene welvarendheid te brengen.
De congrestekst met het nieuwe sociaal-economische programma van de zelfverklaarde ‘sociale volkspartij’ combineert een kritiek op enkele reële tekorten (betaalbare huisvesting, gezondheidszorg, onderwijs, zorg voor mensen met een beperking,…) met voorstellen voor een bijzonder hard asociaal beleid waarin het patronaat vrijspel krijgt. Om de tekorten aan te pakken, komt het VB bovendien niet verder dan het voorstel om de tekorten bij de ene behoeftige op te vullen door het af te nemen van de andere behoeftige. Daarbij worden niet alleen migranten en Franstaligen geviseerd, ook bijvoorbeeld de ‘eigen’ werklozen zouden onder vuur liggen.
Het centrale uitgangspunt van het VB is een “gecorrigeerde vrijemarkteconomie” met een “zorgzame overheid en een degelijk sociaal vangnet in het perspectief van een volkse solidariteit en de Vlaamse natievorming”. Hoe extreemrechts denkt de vrijemarkteconomie te kunnen ‘corrigeren’, is niet duidelijk. Met zowat alle concrete voorstellen wordt de almacht van de kapitalisten nog vergroot. Zij kunnen rekenen op extra lastenverlagingen zodat ze meer winsten kunnen boeken om de aandeelhouders in de watten te leggen. Ze kunnen rekenen op extra flexibiliteit vanwege de werkenden die ook langer moeten werken en goedkoper kunnen afgedankt worden.
De partij beweert niet tegen de vakbonden te zijn, maar plaatst zich wel regelrecht tegen zowat alle syndicale eisen. Eisen voor degelijke loon- en arbeidsomstandigheden worden gemakshalve afgedaan als “staatssocialisme”, waarbij even gemakshalve wordt gesuggereerd dat de PS de syndicale eisen zou steunen. Hoe dat kan gerijmd worden met het neoliberale besparingsbeleid van de afgelopen jaren, wordt uiteraard niet duidelijk gemaakt.
Voor het Vlaams Belang hebben “werkgevers en werknemers veel meer gemeenschappelijke dan tegengestelde belangen”. Er wordt een opsomming gemaakt van de spelers op het sociaal-economisch veld die voor het VB belangrijk zijn: “aandeelhouders, medewerkers, klanten, de gemeenschap en het milieu”. Het is geen toeval dat de partij de aandeelhouders eerst plaatst. Als bovendien de tegenstelling tussen arbeid en kapitaal wordt ontkend, is dit vooral om de heerschappij van het kapitaal te versterken.
Wat is het belangrijkste probleem van de economie vandaag? De overproductie die eigen is aan het kapitalisme en leidt tot crisis? De inhaligheid van de bankiers en grote aandeelhouders die hun miljarden laten emigreren naar belastingparadijzen? Neen, voor het Vlaams Belang is migratie enkel een probleem als het om mensen met een kleurtje gaat (alhoewel Oost-Europeanen stilaan ook onder vuur komen te liggen). De fenomenale transfer van de gemeenschapsmiddelen naar de private kassen van bankiers en multinationals? Neen, voor het Vlaams Belang is er maar één transfer: van Vlaanderen naar Wallonië. Wat is dan wel het centrale economische probleem? Het “allerbelangrijkste probleem waarmee de bedrijven kampen zijn de hoge lasten op arbeid”. De loonkost is te hoog en dat leidt tot een “loodzware concurrentiële handicap.” Conclusie: onze lonen zijn het probleem.
De indexatie van de lonen mag blijven voor het VB, maar dan enkel van de nettolonen. De bijdragen aan de sociale zekerheid en de gemeenschap moeten drastisch naar beneden. Hoe de partij vervolgens denkt de wachtlijsten en tekorten in de sociale sector weg te werken, wordt uiteraard niet duidelijk gemaakt. Het algemene foefje dat de transfers van middelen naar Walen moet volstaan voor de achterban. En als dat niet volstaat, wordt er nog een opmerking over migranten aan toegevoegd.
De rol van de vakbonden wil het VB liefst beperken tot het opleggen van sociale vrede. Lees: ze mogen bestaan zolang ze geen actie ondernemen en constructief meewerken met het pluimen van de werknemers. Het soort vakbond waar Karel Van Eetvelt van UNIZO meteen lid van zou worden. Het patronale offensief op onze levensstandaard wordt ontkend. Als het sociaal overleg vastzit, komt dit volgens het Vlaams Belang veelal door “de unitaire Belgische structuur” waarbij de vakbondsleiding rekening moet houden “met zowel de Vlaamse als de Waalse achterban”.
In plaats van sociale zekerheid te versterken en voor meer jobs te zorgen, pleit het Vlaams Belang ervoor om de tekorten anders te verdelen. Leden van “onze volksgemeenschap” krijgen voorrang bij het recht op “sociale bijstand”. Liefdadigheid voor het eigen volk eerst dus. Om het niet over de invulling van die liefdadigheid te moeten hebben, wordt het traditionele scheldkanon boven gehaald om eens te meer op migranten en Franstaligen te schieten. “De door francofoon België aangestuurde OCMW-immigratie heeft een onderklasse opgeleverd van levenslange steuntrekkers, die zelfs niet de intentie hebben om iets bij te dragen aan ons systeem. Sociaal-economisch is dit niet houdbaar. Wij zijn allereerst verplicht tot solidariteit met de eigen gemeenschap.” De verantwoordelijkheid voor armoede en sociale problemen ligt dus niet bij het huidige systeem, maar bij de Franstaligen en de migranten.
Een tekort aan sociale woningen? Het Vlaams Belang zou niet meer sociale woningen creëren, maar het aandeel van migranten beperken tot 10%. De toegangsvoorwaarden tot sociale huisvesting zou de partij anders maken naargelang de afkomst van de aanvrager (‘vreemdelingen’ zouden 7 van de afgelopen 8 jaar in ons land moeten verbleven hebben en daarvan 3 jaar gewerkt hebben).
Er wordt gesteld dat de sociale zekerheid niet mag geprivatiseerd worden, maar tegelijk pleit het Vlaams Belang ervoor dat de sociale zekerheid wordt opgesplitst langs communautaire lijnen en tussen arbeidsgebonden en niet-arbeidsgebonden sectoren. Bovendien wordt sterk gepleit voor een grotere rol van het gezin in het aanbieden van zorg. Uiteraard is daar niets op tegen – ook al zal een aalmoes vermomd als ‘opvoedersloon’ weinigen overtuigen – maar het komt wel degelijk in de plaats van collectieve vormen van zorgverlening. Het opvoedersloon zou volgens het VB gefinancierd worden door een verschuiving bij andere uitkeringen: werkloosheidsvergoedingen, tijdskredietstelsels en een afname van de fiscale aftrek voor kinderopvang. De verantwoordelijkheid voor alle sociale risico’s wordt geïndividualiseerd, een centraal uitgangspunt van alle neoliberalen.
Socialisten daarentegen pleiten voor een sterke uitbreiding van collectieve spreiding van de risico’s en degelijke publieke zorg. Dat is ook het uitgangspunt waarop de sociale zekerheid werd opgebouwd: we staan allemaal een deel van ons indirect loon af aan een gemeenschappelijke kas waarmee sociale risico’s als werkloosheid, gezondheidsproblemen, pensioen,… worden betaald. Laat er geen onduidelijkheid over bestaan: de bijdragen aan de kas van de sociale zekerheid zijn indirect loon van ons. De term ‘patronale lasten’ is doelbewust verkeerd gekozen om te verbergen dat het om solidariteit langs onze kant gaat.
De ‘sociale volkspartij’ Vlaams Belang heeft ook enkele voorstellen voor de positie van werkenden en hun gezinnen in ons land. De partij doet een voorstel inzake eenheidsstatuut dat inzake opzegvergoeding een achteruitgang voor bedienden inhoudt. De werkloosheidsuitkering zou niet “lineair” en “brutaal” beperkt worden, maar in de praktijk wel met een “rigoureuze rechten-plichtenbenadering” (wat ons even aan ‘voor wat, hoort wat’ van Patrick Janssens deed denken…). Werkenden zouden flexibeler moeten zijn (met het optrekken van het aantal overuren dat jaarlijks mag gepresteerd worden, soepelere interim-arbeid, minder lasten op ploegenarbeid,…) en dat uiteraard met het traditionele argument dat “flexibilisering op de werkvloer een vlotter sociaal leven mogelijk maakt”. Veel ploegarbeiders zitten er duidelijk niet onder de opstellers van het VB-programma… En als uitsmijter moeten we uiteraard ook langer werken: “het komt er op aan om niet de wettelijke maar wel de feitelijke duur van de arbeidsloopbaan op te trekken”. En er kan voor het VB nog een extra cadeau voor het patronaat af: voor werknemers die na 65 blijven werken, zou er een volledige vrijstelling van lasten komen.
Volledigheidshalve kunnen we opmerken dat er ook positieve voorstellen in het VB-programma staan. Het voorstel om de BTW op energie, gas, stookolie en elektriciteit naar 6% te verlagen, is een weinig verregaande eis om de haaien van de energiemultinationals aan banden te leggen (daarvoor pleiten wij voor de nationalisatie van de volledige energiesector), maar het zou een positieve maatregel zijn indien al minstens de BTW zou verlagen.
Het hernieuwde programma van het Vlaams Belang is minder dan voorheen een weerspiegeling van de neoliberale illusies die voorheen heersten maar een pijnlijke landing kenden in de crisis die sinds 2007 wereldwijd toeslaat. Toch komt het VB ook nu niet verder dan dezelfde neoliberale dogma’s aangevuld met een illusionaire ‘volksgemeenschap’ die op kapitalistische basis tot welvarendheid zou leiden in het Vlaamse eilandje van voorspoed te midden een zee van crisis. Het VB heeft niet begrepen wat de oorzaken van de crisis zijn en kan er dus ook niet op antwoorden.
Wat overblijft, zijn dezelfde oude clichés en slogans die dezelfde kopstukken inmiddels ruim 20 jaar brengen. “Genoeg gemolken, geef ons geld terug”, is de slogan van de 1 miljoen euro kostende nieuwe VB-campagne. Inderdaad Gerolf en Filip, jullie (via gemeenschapsmiddelen) door ons betaalde plaatje is grijs gedraaid, jullie hebben genoeg gemolken. Om tot een ‘zuinige overheid’ te komen, kunnen jullie beter ons geld terug geven.
In een periode van crisis en tekorten kan er ruimte zijn voor een partij als het Vlaams Belang en zelfs voor hardere varianten (denk maar aan het Griekse Gouden Dageraad). Maar tegelijk is het duidelijk dat niet de migranten, maar de bankiers en multinationals verantwoordelijk zijn voor de crisis. Het organiseren van het verzet tegen de gevolgen van de crisis en het aangaan van de strijd tegen de verantwoordelijken ervoor – los van welke ‘volksgemeenschap’ ze deel uitmaken – biedt een weg vooruit aan.
-
Voormalige VB-verruimer haalt uit naar vroegere partij
Bart Debie werd als betwiste politiecommissaris bij het Vlaams Belang binnen gehaald als verruimer. Samen met Marie-Rose Morel en Jurgen Verstrepen moest hij de partij een breder imago geven. Dat hij als agent betwist was wegens vervalsing van PV’s en willekeurig geweld tegen migranten, was voor het VB geen probleem. Integendeel. Maar nu hij uit de politiek is gestapt, beweert Debie plots dat hij als brave politie-agent geschokt was en informatie over zijn partij naar de Staatsveiligheid doorsluisde.
De ‘onthullingen’ van Bart Debie hebben weinig om het lijf. Het belangrijkste lijkt te zijn dat hij dienst deed als ‘mol’ van de staatsveiligheid. Beter gezegd: hij zocht zelf contact met de staatsveiligheid om informatie door te geven. Onder de ‘onthullingen’ onder meer het al eerder bekende voorbeeld van hoe in Dilbeek jongeren van het Vlaams Belang onder het goedkeurend oog van de toenmalige lokale kopstukken (waaronder Jurgen Ceder die inmiddels bij de N-VA zit) via Voorpost contacten onderhielden met neonazi’s van Blood&Honour die het mooie weer maakten op een VBJ-feest. Eerder werd dit al beschreven door Jurgen Verstrepen in zijn boekje ‘Zwart op Wit’.
Dat een voormalig kopstuk van BBET (Bloed, Bodem, Eer en Trouw), de uit het leger gezette Tomas Boutens, nog steeds actief is in extreemrechtse middens is ook algemeen gekend. Binnenkort, met de NSV-betoging in Leuven op 7 maart, zal Boutens ongetwijfeld opnieuw broederlijk opstappen met verschillende VB-kopstukken. In extreemrechtse middens werd zelfs gesuggereerd dat de nieuwe neonazistische beweging waar ook Boutens toe behoort, de Autonome Nationalisten, op de steun van een VB-kopstuk zou kunnen rekenen.
Ook wijst Debie erop dat er internationale financiële steun zou zijn voor anti-islambewegingen in Europa. Het is best mogelijk dat hij daar inderdaad meer van weet. Als woordvoerder van Dewinter was Debie ook verantwoordelijk voor het onderhouden van contacten met de islamofobe beweging ‘Pro Köln’ en bij uitbreiding ‘Pro Deutschland’. Debie trok meermaals met Dewinter naar Duitsland om er gelijkgezinden te ontmoeten.
Erg spectaculair zijn deze onthullingen niet. Het enige spectaculaire is de bewering van Debie dat hij dienst deed als ‘mol’ van de staatsveiligheid in het Vlaams Belang. Eerlijk gezegd doet het ons wat denken aan de eveneens met spectaculaire aankondigingen gepaard gaande afrekening met het Vlaams Belang door medeverruimer Jurgen Verstrepen. Ook toen was er veel geblaat, maar weinig wol. En werd vooral van de gelegenheid gebruik gemaakt om het eigen persoontje in een centraal daglicht te stellen.
Als Debie zich vandaag heiliger wil voordoen als de paus, gaat hij voorbij aan zijn eigen verleden. Dat hij als agent PV’s vervalste en migranten in elkaar sloeg, wordt uiteraard niet meer vermeld. Of dat hij in Duitsland met zijn baas Dewinter islamofoben probeerde te organiseren. Of dat hij niet bepaald subtiel reageerde toen bekend werd dat Marie-Rose Morel hervallen was aan kanker (toen plaatste hij op zijn facebook het bericht “It’s a beautiful day”) alsook toen ze terminaal werd (toen stelde Debie: “Zet de champagne maar koud”). Het volstond om Debie aan de deur te zetten.
En nu komt Debie beweren dat hij het “al langer moeilijk had met bepaalde praktijken binnen de partij” en roept hij zelfs zijn eigen “integriteit” in. Hij zou daarom contact met de staatsveiligheid gezocht hebben en tussen 2007 en 2010 een maandelijkse ontmoeting hebben gehad. Voormalig VB-voorzitter en inmiddels ex-VB’er Frank Vanhecke verwees naar Debie als “een kleine garnaal met een gigantisch ego”. Een anonieme VB’er omschreef Debie in De Standaard: “zot van glorie. Een compulsieve intrigant ook.” Dat Debie naar eigen zeggen jarenlang dienst deed als verrader van zijn eigen partij lijkt deze omschrijvingen te bevestigen. Het feit dat het VB de verklaringen van Debie kan aangrijpen om zich in een slachtofferrol te wentelen, woog voor Debie niet op tegen de mogelijkheid van persoonlijke mediabelangstelling. In ieder geval zorgt het ervoor dat ook Debie met de nodige ‘stijl’ de politiek verlaat.
-
Annemans nieuwe VB-voorzitter. De kracht van verandering
De afgelopen tien jaar waren bijzonder woelig voor het Vlaams Belang en eerder het Vlaams Blok. De partij kende een nooit gezien hoogtepunt in 2003-2004, maar dat werd enkele jaren later reeds gevolgd door een scherp dieptepunt. Van de ‘verruiming’ en vernieuwing van de electorale hoogdagen blijft vandaag niet veel over. Het langst zetelende parlementslid van de partij, Annemans heeft 25 jaar parlementaire dienst, neemt het roer van de partij over.
Dat Annemans voorzitter van het VB wordt, maakt meteen een einde aan alle geruchten over vermeende tegenstellingen tussen Annemans en Dewinter. Die geruchten gingen al jaren mee en kwamen erop neer dat Annemans voor een meer aanvaardbare koers zou staan, terwijl Dewinter de harde lijn vertegenwoordigde. Zelf hebben Dewinter en Annemans die tegenstelling steeds ontkend. Wel erkenden ze een ander publiek te ‘bedienen’, maar dat bleef louter tot de vorm beperkt. Moest er effectief een scherpe breuklijn tussen beide VB-kopstukken geweest zijn, dan was Annemans wellicht geen voorzitter geworden.
Met Annemans komt de voorzitter opnieuw uit de stal van de Antwerpse gemeenteraadsfractie van het VB. De afgelopen jaren kwam er kritiek op de verdeling van de middelen en de macht binnen de partij, waarbij erop werd gewezen dat de (toen nog uitgebreide) Antwerpse gemeenteraadsfractie wel bijzonder veel macht had. Nu deze fractie tot vijf verkozenen is uitgedund, valt de machtsconcentratie des te harder op. Vooraleer Annemans voorzitter werd, telde de vijfkoppige fractie niet alleen de voorzitter (Valkeniers) maar ook de fractieleiders in Senaat (Vandermeersch), Kamer (Annemans) en Vlaams Parlement (Dewinter). Nu Annemans voorzitter is, komt het fractievoorzitterschap in de Kamer vrij en zal dit mogelijk naar Barbara Pas – de ‘nieuwe generatie’ – gaan. Niet dat er zoveel keuze is om dat fractievoorzitterschap in te vullen, de puriteinse kwezel Alexandra Colen en haar clowneske acoliet Tanguy Veys zijn geen optie net zomin als Bruno Valkeniers of de hysterische Filip Deman.
Het was opvallend dat Annemans maar met de hakken over de sloot voorzitter werd. Toen Karel Dillen het voorzitterschap doorgaf aan Vanhecke werd daar nog niet over gestemd, Dillen wikte en woog en duidde zijn secretaris aan. Nu waren er twee stemrondes nodig. In de eerste ronde haalde Annemans 44%. De andere kandidaten, Europarlementslid Philip Claeys en Kamerlid Bart Laeremans, haalden 35% en 19%. Een vierde kandidaat, Chris Janssens, haakte voor de verkiezingen af nadat Annemans aankondigde dat Janssens samen met Barbara Pas ondervoorzitter mochten worden. In de tweede ronde haalde Annemans het met 55%. Overtuigende cijfers zijn dat niet. De debatten werden in tegenstelling tot de Open Vld niet in de media uitgesmeerd, maar de verdeeldheid en het ongenoegen blijken even diep ingeworteld te zijn.
De aftredende voorzitter, Bruno Valkeniers, kondigde aan dat hij opnieuw de politieke luwte zal opzoeken. Valkeniers heeft een lange geschiedenis bij het VB, maar het grootste deel ervan trad hij niet op de voorgrond. Na zijn ‘loopbaan’ bij de straatvechters van de NSV (Nationalistische Studentenvereniging) trok hij het bedrijfsleven in om uiteindelijk als ‘manager’ het politieke voorplan te betreden. Qua stijve houterigheid deed Valkeniers aan Dillen denken, maar daar bleef het ook bij. Wellicht zal Valkeniers na de verkiezingen van 2014 definitief van de voorgrond verdwijnen.
Na de ‘verruimers’ die enthousiast op het schip sprongen toen het de wind in de zeilen had, maar bij de eerste tekenen van tegenwind andere oorden opzochten, verdwijnt nu ook de voorzitter die ondanks zijn belegen betrokkenheid bij de partij als nieuwlichter werd voorgesteld. Als er verandering is bij het Vlaams Belang, dan gaat het om een terugkeer naar het verleden. Dezelfde oude kopstukken zullen de oude boodschap brengen in de hoop dat ze daarmee de successen uit het verleden kunnen overdoen.
Zelf stelt Annemans dat hij de voorzitterspositie slechts korte tijd wil behouden om nadien plaats te ruimen voor de ‘nieuwe generatie’. Daarbij worden nog twee namen genoemd: Chris Janssens en Barbara Pas. Waar aanvankelijk ook jongerenvoorzitter Tom Van Grieken werd aangehaald, lijkt dit nu minder het geval te zijn. Zijn weinig overtuigende bochtenwerk op ‘De Zevende Dag’ – waarbij hij een nota voor verandering in de partij verdedigde zonder evenwel voor enige verandering op te komen – maakte blijkbaar ook in de partij zelf niet bepaald een goede indruk.
Het Vlaams Belang maakt een bijzonder moeilijke periode door. In het historische bastion van de partij haalt ze het laagste niveau sinds 25 jaar. Sinds 1988 had het VB minstens 10 gemeenteraadsleden in Antwerpen, nu zijn het er nog 5. De aanstelling van Annemans geeft aan dat de partijtop ervan uitgaat dat de moeilijkheden nog een tijdlang kunnen duren. Er wordt gehoopt dat de electorale zeepbel van N-VA snel wordt doorprikt en dat het VB hierna terug kan groeien. Dat is niet denkbeeldig, de ineenstorting van het VB maakt duidelijk dat zo’n proces effectief snel kan verlopen.
De electorale steun voor het Blok/Belang was nooit gebaseerd op een volledige steun voor het programma waar de partijkaders voor staan. Met een populistische methode werd ingespeeld op de afkeer tegenover het gevoerde beleid en de gevestigde partijen. Deze afkeer blijft bestaan, maar er komt concurrentie op het terrein van de populistische ‘oppositie’. Een terugkeer van extreemrechts mag niet uitgesloten worden, de snelle groei van het wel bijzonder radicale Gouden Dageraad in Griekenland is daar een voorbeeld van. Het gevaar is niet geweken, waakzaamheid blijft nodig. Wellicht zal het Vlaams Belang er niet meteen in slagen om een nieuwe dynamiek te vinden, daarvoor is de ‘nieuwe’ voorzitter te sterk vergroeid met het parlementaire pluche waar hij zich al 25 jaar in nestelt.
-
VB voert actie te Liedekerke. Waarom verzet anti-vakbondspartij tegen uitsluiting van haar militanten uit de vakbonden?
Op donderdag 26 oktober organiseerde de lokale VB afdeling van Liedekerke een protestmars tegen het feit dat één van hun leden, Peggy Teirlinck werd buitengezet bij het ABVV nadat ze op de VB lijst stond met de gemeenteraadsverkiezingen. Het ABVV wilde in eerste instantie een tegenbetoging organiseren maar blies deze af nadat burgemeester Wynant (CD&V) een samenscholingsverbod uitvaardigde. Het Vlaams Belang kwam wel op straat.
Jan Van Olmen
“Een actie van het Vlaams belang kan de openbare orde verstoren, net als een tegenbetoging”, zo sprak Wynant. Het VB negeerde het verbod en trommelde hun lokale afdeling en periferie op. In totaal een 50-tal mensen. Niet echt veel voor een “Mars tegen de intimidatie van nationalistische arbeiders”!
Ook meer bekende koppen zoals Frank Vanhecke, Joris Vanhoutem en Luc Vermeulen waren aanwezig. Een oude truc: steek er een paar bekende (en beruchte) mensen tussen om toch nog de nodige media-aandacht te trekken.
Eerste schepen Dirk Lodewijk, (SP.a) werd de dag voordien gecontacteerd door het ABVV en er stonden in een mum van tijd 300 mensen klaar om te vertrekken. Maar hij besloot geen tegenbetoging te organiseren. De angst voor rellen (en politiek gezichtsverlies) zat diep. Lodewijk is bang om via uitgesproken politieke actie zijn verworven macht in de gemeenteraad te verliezen. De SP.a en de CD&V zijn namelijk de grootse partijen in Liedekerke. Dit in tegenstelling tot het VB die omwille van het cordon sanitaire geen mandaten of daadwerkelijke politieke invloed hebben.
De hele situatie barstte los toen het ABVV besloot om VB militanten uit hun werking te weren. Ook in Liedekerke gebeurde dit. Wanneer we zien hoe het VB uithaalt naar vakbonden en syndicale actie in tijden van crisis, zoals met het generatiepact, is het duidelijk waarom: ondanks alle pogingen tot camouflage blijft het VB gekant tegen vakbonden en vooral tegen hun rol in de samenleving op economisch, sociaal en politiek vlak. Op lokaal vlak speelden ook andere factoren een rol: in aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen deelde Lodewijk een pamflet uit tegen het economische programma van het VB. Hierin werden ook de uitspraken van Freddy Van Gaever naar voren gebracht. Omwille van deze daad werd Lodewijk gebrandmerkt door de lokale VB-leiding. Hij was een dictator en een leugenaar en vroeg of laat zou “de reactie” komen. Die donderdagavond was het dan zover.
Ondanks veel geroep en getier kwam de groep VB’ers niet veel in beweging. Ze konden welgeteld 200 meter stappen, van de gemeenteplaats tot aan het gemeentehuis, waar ze werden tegengehouden door een kordon agenten in oproeruitrusting.
Lokale VB kopstukken Johan Daelman en Nele Van Den Brulle hielden dan maar enkele toespraken waarin keihard werd uitgehaald naar het ABVV en ook naar vakbonden in het algemeen. “Deze actie is gericht tegen het Stalinistische ABVV”, stelde Van Den Brulle. De VB‘ers wilden zich voorstellen als een groep strijdbare idealisten die wél bekommerd zijn met de Vlaamse werknemers maar die eveneens aandacht hebben voor de gehele samenleving. De vakbond is volgens hen een politiek en antidemocratisch machtsapparaat. De ware aard van het beestje liet dan ook niet lang op zich wachten: één militant bracht herhaaldelijk de Hitlergroet om de ordediensten te intimideren en om aandacht te krijgen van de pers… Na afloop van de betoging riep Daelman herhaaldelijk op om de kalmte te bewaren. De slogans na de toespraken bleven even traditioneel als fascistisch: ABVV, weg ermee! Lodewijk, linkse rat , vuile profiteur! Eigen volk eerst enzovoorts… Je zou je afvragen waarom een actieve VB-militant die het eens is met de retoriek over het “stalinistische” ABVV en die roept “ABVV, weg ermee”, eigenlijk lid wil zijn van datzelfde ABVV.
Bijzonder ironisch is ook het feit dat Peggy Teirlinck op de website van Vlaams Belang Liedekerke het ABVV uitdaagde om ook maar 1 argument te geven dat bewijst dat het VB een extreem rechtse partij is. Dat is zogezegd niet haalbaar…
Wel, haar partijgenoot Wim Wienen stelde voor om a-priori politie in te zetten tegen stakers of stakingspiketten, heel het economische programma van het VB streeft naar een nog harder neoliberaal beleid (door o.a. harde besparingen in de sociale zekerheid), pensioen is pas mogelijk na 40 jaar werken,… De “grote democrate” Nele Van Den Brulle heeft trouwens boven haar deur in gotische letters het opschrift “Were Di” hangen. Het lokale VB verkiezingspamflet liet weten dat vreemdelingen die zich weigeren aan te passen aan onze cultuur en de taal weigeren te leren het dorp moeten verlaten… Activisten van het VB en Voorpost in Liedekerke nemen overigens steevast mee het voortouw als er confrontaties zijn met andersdenkenden, we kunnen bijvoorbeeld verwijzen naar de NSV-betoging in Gent in december 2004 toen een groep extreem-rechtsen tegenbetogers fysiek aanviel met een charge.
En dit zijn nog maar een paar argumenten. Blijkbaar is voor Teirlinck het persoonlijk politiek succes meer waard dan het collectieve belang van alle arbeiders en vakbondsmilitanten.
De betoging verliep grimmig. Er vonden geen incidenten plaats maar de sfeer was allesbehalve positief, laat staan strijdbaar. De hele vertoning werd afgesloten met het zingen van de Vlaamse Leeuw waarna Vanhecke, Teirlinck en Daelman op het gemeentehuis een symbolische rode kaart overhandigden aan Lodewijk. De bevolking steunde het initiatief allerminst. Er waren slechts een tiental toeschouwers, zijnde de lokale pers, de gemeenteraad en enkele voorbijgangers die naar de politie kwamen kijken…
Ondanks het quasi marginale karakter van deze betoging mogen we het gevaar ervan niet onderschatten: zolang het VB niet word geconfronteerd met actief verzet van arbeiders en jongeren, zullen ze verder hun extreemrechts gedachtegoed verspreiden. Deze gebeurtenis toont ook aan dat de vakbondsbureaucratie en de SP.a zich kanten tegen het Vlaams Belang maar niet de juiste middelen en tactieken gebruiken. Willen we zowel beide problemen aanpakken, dan moeten we samen bouwen aan een nieuwe arbeiderspartij die op alle maatschappelijke domeinen de strijd aangaat tegen extreem rechts en de voedingsbodem daarvan: het neoliberaal beleid en verburgerlijkte sociaal-democraten
-
Brugge. VB-traditie van fascistisch geweld verdergezet
Op 6 mei sloegen neo-nazistische skinheads in Brugge een zwarte man in coma. Onder de daders bevonden zich volgens onze informatie figuren die erg actief zijn in neo-nazikringen. Het was echter niet de eerste keer dat Brugge in het nieuws kwam met geweld uit extreem rechtse hoek.
Niet racistisch?
“Het drama van de Afrikaanse landen is dat er gewoon te weinig intelligente mensen rondlopen. Komt daarbij dat van het beperkt gedeelte dat boven de 100 IQ uitkomt, een aantal uitwijkt naar Europa en Noord-Amerika.”
Filip De Man, parlementslid van het VB op zijn website op 8 mei 2006
“De roofdieren hebben tanden en klauwen. De roofdieren hebben messen. Van kleinsaf hebben ze tijdens het jaarlijkse offerfeest geleerd hoe ze warmbloedige kuddedieren moeten kelen. Wij worden misselijk wanneer we bloed zien, maar zij niet. Zij zijn getraind, zij zijn gewapend. (…) Wij zijn de kuddedieren, zij zijn de roofdieren. De kuddedieren hebben de roofdieren zelf in hun biotoop toegelaten.“
Paul Beliën over de Noordafrikaanse daders van de moord op Joe Van Holsbeeck, voor bleek dat het om Polen ging. Beliën is de echtgenoot van VB-parlementslid Alexandra Colen en werkt bovendien geregeld mee aan activiteiten van de VB-studiedienst.
Het was in Brugge dat de VB-kopmannen Vanhecke en Dewinter hun eerste politieke stappen hebben gezet. Ook dat ging gepaard met een gewelddadige campagne tegen andersdenkenden. De beiaardier van de Halletoren werd aangevallen, te links bevonden café’s werden aangevallen en zelfs beschoten!
In 1997 was er in Brugge een bomaanslag gepleegd op een extreem rechtse militant, Jeroen Mol. Die beweerde dat Blokbuster verantwoordelijk was voor de aanslag, maar moest uiteindelijk toegeven dat hij zelf de dader was. Vanhecke distantieerde zich onmiddellijk van Jeroen Mol, maar voormalig VB-parlementslid Rob Verreycken werd wel snel aangesteld als advocaat van Mol…
Het VB beweert dat het niets te maken wil hebben met neo-nazi’s en skinheads. Althans, dat beweert het VB indien er enige ruchtbaarheid wordt gegeven aan problemen met neo-nazi’s en skinheads. Anders blijven die welkom, ook binnen de structuren van het VB. Dat bleek onder meer toen de organisator van een neo-nazioptreden in West-Vlaanderen in de regionale raad van het VB bleek te zitten. Toen dat bekend werd, verdween de naam van de betrokkene onmiddellijk van de website van het VB in Brugge. Het feit dat dezelfde radicale jongerenorganisatie (VJW) ook VB-gemeenteraadslid Dieter Van Parys in haar rangen telt, ging onopgemerkt voorbij. Resultaat: Van Parys staat nog steeds op de lijst van regionale raadsleden van het VB in het Brugse…
Tegenover het geweld van kleine fascistische groepen zoals de neo-nazi’s van Blood&Honour is het noodzakelijk om ons te organiseren, zodat de kleine intimidaties niet ontaarden in verregaander geweld. Zwakheid zet aan tot agressie, ons organiseren is dan ook de beste oplossing.
Dat bleek onder meer in Turnhout waar alternatieve jongeren in 2004 meermaals werden lastiggevallen door neo-nazi’s. Dat leidde ook tot enkele fysieke aanvallen. Wij begonnen onmiddellijk met een campagne tegen fascistisch geweld, waarmee we bredere lagen informeerden en mobiliseerden. Dit leidde tot een betoging in september 2004. Eén van de daders van de recente aanslag in Brugge kwam uit Turnhout en schreef enkele weken voordien op een internetforum dat hij liever niet meer in Turnhout kwam, omdat de neo-nazi’s er nergens aanvaard worden…
