Tag: Vlaams Belang

Standpunt van de antifascistische campagne Blokbuster

Voor gevestigde journalisten en hun bevriende politici kwam het als een donderslag bij heldere hemel. Ondanks de electorale achteruitgang van het Vlaams Belang is racisme niet uit onze contreien verdwenen. De struisvogeltactiek – als we ergens geen aandacht aan schenken, dan bestaat het ook niet – werkt niet. En het is niet omdat het VB bij ons een electorale opdoffer kreeg, dat het gevaar van extreemrechts bij verkiezingen is geweken. Die waanidee werd op overtuigende wijze doorprikt met de Europese verkiezingen.

Dat racisme niet is verdwenen, leerden de journalisten en politici aan de hand van een incident bij een VRT-journalist. De man is gehuwd met een zwarte vrouw en zag op zijn muur het woord ‘neger’ gekalkt. De terechte verontwaardiging hierover heeft het debat over racisme nieuw leven ingeblazen. Er waren overigens nog incidenten. In Zelzate bekladde Voorpost twee moskeeën met racistische slogans. Een jaar geleden werd varkensvlees voor de deur van een moskee in Zelzate gedumpt. Voorpost kondigde aan dat er “zeker nog acties volgen”. Tegelijk werd duidelijk dat de Antwerpse politieleiding racisme in eigen rangen in de doofpot probeert te steken. Ook daar wordt de tactiek van het negeren gevolgd, eveneens zonder succes.

Als het nieuwe racismedebat iets duidelijk maakt, dan is het wel dat het establishment totaal geen idee heeft van hoe het efficiënt op racisme en extreemrechts kan reageren. De reden hiervoor moet niet ver gezocht worden, het establishment heeft geen antwoord op de sociale voedingsbodem voor racistische vooroordelen en extreemrechtse groeperingen. Kapitalisme zonder racisme is niet mogelijk, wist Malcolm X destijds al.

Alle positieve berichten over de economie hadden vooral electorale doeleinden, voor de meerderheid van de bevolking bracht ook het prille herstel geen verbetering. Als de dagelijkse overlevingsstrijd harder wordt midden de sociale tekorten van werkloosheid, armoede en afbouw van openbare diensten, dan groeit de afkeer tegenover het establishment. Die afkeer kan zich op verschillende manieren uiten, in een eerste reactie is het gemakkelijkste om naar beneden te stampen naar diegenen die het even slecht of slechter hebben. Het is pas als de arbeidersbeweging aantoont dat het mogelijk is om naar boven te slaan, en daarbij ook doel te raken, dat racistische en andere vooroordelen blijvend kunnen doorprikt worden. De mate waarin dit bovendien politiek wordt georganiseerd, is bepalend voor de electorale ruimte die overblijft voor allerhande extreemrechtse en rechts-populistische krachten.

De crisis is niet voorbij, werkloosheidscijfers blijven hoge toppen scheren met meer dan de helft van de Spaanse en Griekse jongeren die geen werk vinden. Ook bij ons blijft de werkloosheid breed verspreid en worden nu voorbereidingen getroffen om na jaren van ‘zachte’ besparingen (met harde gevolgen voor onze koopkracht en sociale zekerheid) over te gaan tot het hardere werk. Dat zal in de huidige context de ruimte voor racisme en extreemrechts vergroten. De euforie over de neergang van het Vlaams Belang en de arrogante reacties van onder meer Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) dat we, ondanks alle provocaties, beter geen aandacht aan hen schenken, is dan ook misplaatst. (We schreven dit ook voor het uitbreken van het nieuwe racismedebat).

Mogelijk zal het Vlaams Belang niet meer terugkomen in zijn huidige vorm. Na de opdoffers van de laatste verkiezingen wordt het moeilijk om interne problemen te vermijden en tegelijk een offensieve dynamiek rond nieuwe figuren op te zetten. Maar racistische vooroordelen zijn niet verdwenen, net zomin als seksisme, homofobie en straks mogen we daar misschien nog ‘werklozenfobie’ aan toevoegen.

Naarmate de crisis verdiept en een groeiende laag van de bevolking zich niet meer verbonden voelt met de samenleving, opent ook de ruimte voor diverse extremistische groepen. De aandacht gaat vandaag vooral naar de Syriëstrijders, maar dit fenomeen beperkt zich niet tot jongeren met een migratie-achtergrond. De neergang van het Vlaams Belang kan het kleine extreemrechtse tot neonazistische groepjes gemakkelijker maken om in de beslotenheid van de marginaliteit meer fysieke campagnes op te bouwen.

Gouden Dageraad in Griekenland is een voorbeeld van een minuscuul groepje neonazistische straatvechters dat ruimte kreeg om zich op te bouwen en vervolgens zelfs een brede electorale steun kon verwerven. Dat is een bijzonder gevaarlijke ontwikkeling die ook niet tot Griekenland beperkt zal blijven. De arbeidersbeweging moet de hoop van verbetering door collectieve strijd, uiteindelijk een strijd voor een socialistische samenleving zonder uitbuiting en zonder tekorten, realiseren. Dat is niet alleen belangrijk voor onze toekomst, maar ook om de ruimte voor de contrarevolutionaire wanhoop van racisme en extreemrechts in te dijken.

Omdat het niet volstaat om na incidenten met racisme meewarig vast te stellen dat het fenomeen nog bestaat, roepen we op tot actief verzet. Een Europese bijeenkomst van antifascisten in Athene in april van dit jaar stelde voor om op of rond 9 november, de herdenking van Kristalnacht in Duitsland (nazigeweld tegen Joodse winkeliers), een Europese actiedag tegen extreemrechts te houden. Blokbuster wil daar zijn schouders mee onderzetten en zal de komende weken een initiatief op poten zetten. Daarnaast trekken we deze zomer opnieuw naar tal van festivals met antifascistisch materiaal. Steun ons, werk mee, organiseer je en ga de discussie aan over een socialistisch alternatief op het kapitalisme.

[divider]

Blokbuster-pamflet op Wereldfeest in Leuven dit weekend

Extreemrechts en nationalistisch rechts in opmars in Europa: een teken van een systeem in verval, maar hoe ze te bestrijden?

Bij de laatste verkiezingen kreeg het Vlaams Belang misschien klappen, maar in de rest van Europa zagen we een verontrustende groei van extreemrechts en soms zelfs openlijk neonazistische partijen, zoals Gouden Dageraad in Griekenland (9.4%) en Jobbik in Hongarije (14%). Het Franse Front National – vergelijkbaar met het Vlaams Belang bij ons – werd zelfs de grootste partij in Frankrijk in de Europese verkiezingen. Het versloeg de centrumrechtse oppositie en liet de regerende “Parti Socialiste” – met haar palmares van besparingen, groeiende werkloosheid en armoede – ver achter zich. Het FN maakte gebruik van een cocktail van anti-EU, antimigratie- en – op een demagogische manier – anti-besparingsgevoelens en kon daarmee inspelen op het massale ongenoegen van vele werkenden, jongeren en werklozen. In Engeland werden de rechtse populisten van Ukip uit het niets de grootste partij. Een daverende slag voor het establishment, ook al bestaat Ukip uit een allegaartje van nieuwe superrijken, ultraliberale tafelspringers en racistische avonturiers.

In veel Europese landen is de afkeer van de traditionele besparingspartijen van het kapitalisme enorm. In eigen land konden de rechtse nationalisten van de NVA zich voordoen als “anti-establishment” en het ongenoegen in de maatschappij richten op zondebokken als de Waal, migrant of werkloze. De enigen die buiten schot bleven waren de banken en grote aandeelhouders die de crisis en stagnatie van de laatste decennia hebben georganiseerd. Maar welke grote partij durft nog met de vinger wijzen naar de echte verantwoordelijken voor de ongelijkheid en afbraak? In Wallonië en Brussel waren er gelukkig een aantal verkozenen voor de linkse PVDA – dat is een stap vooruit en we hopen met Blokbuster dat de PVDA niet enkel kritiek op het neoliberalisme levert, maar die ook koppelt aan een reële strijd tegen het winstsysteem – op straat, in de bedrijven, onder de jongeren,…

Nationalisme, racisme, extreemrechts – waar onze tekorten worden georganiseerd, heeft elite nood aan bliksemafleiders

7 op de 10 Europeanen vindt dat hun stem niet wordt gehoord in de neoliberale EU. In Zuid- Europa bedraagt de jongerenwerkloosheid dikwijls meer dan 50% (Spanje, Griekenland,…)! Maar ook in België is dat meer dan 20%. Bijna 30% van de min 30-jarigen die wel werk vond, werkt deeltijds in België – in 2008, toen de crisis begon, was dat 20%. Hoe kan je zo een zeker bestaan en een toekomst opbouwen? 15% van de Belgen is arm. En zelfs bij die laag werkenden die nog een job heeft, neemt het ongenoegen over duur onderwijs, duur openbaar vervoer, hoge huur- of huizenprijzen, tekorten in de gezondheidszorg, enz. toe. Onder dit systeem zullen wij en onze kinderen het minder goed hebben. Dit besef sijpelt steeds dieper door in de maatschappij.

Verdeel het werk met loonbehoud – jobs geen racisme! Mobiliseer voor een internationale actiedag tegen extreemrechts op 9 november!

In Griekenland roept de zusterorganisatie van Blokbuster op voor de vorming van antifascistische comités in de wijken. Die kunnen door concrete solidariteit te organiseren en de wijk collectief te beschermen tegen Gouden Dageraad stappen vooruit zetten. De discussie over een politiek alternatief kan er worden aangegaan. Ook in België mogen we niet op onze lauweren rusten: in het buitenland werd al aangetoond dat extreemrechts uit zware electorale nederlagen kan terugkomen, als de voedingsbodem van kapitalistische crisis niet wordt aangepakt.

Blokbuster wil deze zomerperiode gebruiken om te mobiliseren voor een internationale actiedag tegen racisme en fascisme op 9 november – herdenking van de Kristalnacht tegen de joden door de nazi’s. Net als in de jaren ‘30 moeten we de sociale voedingsbodem, de tekorten, onzeker werk,… aanpakken. Blokbuster is voor een herverdeling van het werk met loonbehoud, zodat jongeren een toekomst krijgen en ouderen minder uren moeten werken, het recht op brugpensioen behouden en zich niet kapot moeten werken. We zijn voor een herfinanciering van het onderwijs en andere openbare diensten met een belasting op de rijkste 1% en de grote bedrijven. Daarvoor zullen de boeken moeten opengaan en zal de banksector onder democratische controle van de gemeenschap moeten komen. Wij pleiten voor de democratische nationalisatie van bedrijven die massaontslagen aankondigen. Dit soort eisen kan enkel door serieuze strijd worden afgedwongen. Daarvoor zullen we ons moeten organiseren. Doe mee met de internationale actiedag tegen racisme en fascisme in november en help mee te mobiliseren onder vrienden, collega’s, etc.

Extreemrechts of het rechtse nationalisme van de N-VA hebben geen oplossingen voor de crisis. Laat ons de krachten verzamelen om met de arbeidersbeweging en de jongeren een oplossing te bieden, door op te komen voor een democratisch beheer van de rijkdom en democratische economische planning, die onze levensstandaard en het milieu kan beschermen. Doe mee!