Your cart is currently empty!
Tag: Vlaams Belang
-
Extreemrechts stoppen via strijd tegen asociaal beleid
Foto: Liesbeth “Holebi’s die trouwen en kinderen krijgen is een brug te ver,” aldus Dominiek Sneppe-Spinnewyn, kersvers verkozene in het federaal parlement. Ondanks massale verontwaardiging blijft ze achter deze uitspraak staan. De VB-leiding verbood haar inmiddels om nog verder te spreken met de pers. “Deze Go Back-bus stopt wel aan Brussel-Noord en neemt alle schurft-, malaria- en tbc-migranten mee terug naar hun land van herkomst,” postte Filip Dewinter op 5 mei nog als campagnestunt op zijn twitterpagina. Dries Van Langenhove werd in verdenking gesteld van inbreuken op de racismewet, de negationismewet en de wapenwet voor zijn escapades met Schild & Vrienden.
Artikel door Fabian (Gent)
Dit zijn maar enkele van de onfrisse figuren die de komende jaren in de parlementen zullen zetelen en er een platform krijgen om haat en verdeeldheid te spuien. Bart De Wever voert ondertussen (schijn)onderhandelingen met voormalig straatvechter Tom Van Grieken voor de vorming van een Vlaamse regering. Tot een breuk in het ‘cordon sanitaire’ zal het wellicht (nog) niet komen, maar het terrein wordt afgetast voor over een paar jaar. De teksten rond migratie, onderwijs en welzijn die ze samen schrijven, zullen in verdere onderhandelingen gebruikt worden, ook met de uiteindelijke coalitiepartners van N-VA. Daar is het hen ten slotte om te doen: rechts beleid voeren voor de winsten van de grote bedrijven op de kap van de werkenden en armen, ook al is dat net waar de regeringspartijen voor zijn afgestraft.
Waar het VB voor de verkiezingen zich nog luidkeels tegen het gevoerde beleid uitsprak en allerlei sociale eisen – tot en met eisen van de vakbonden – naar voor schoof, liet het de dag na de verkiezingen al weten dat “zonder breekpunten” naar coalitieonderhandelingen te gaan. De enige concrete eis die sindsdien publiek werd uitgesproken is het stopzetten van subsidies voor Turkse culturele organisaties. De sociale eisen worden meteen overboord gegooid ten voordele van de racistische programmapunten.
Overal waar extreemrechts aan de macht komt, stopt het de besparingen niet maar zet het integendeel frontaal de aanval in op de verworvenheden van werkenden en armen. De Oostenrijkse regering met het extreemrechtse FPÖ ging over tot het flexibiliseren van de arbeidstijd om tot 12u per dag te werken. In Hongarije voerde Orban de mogelijkheid in om tot 400 overuren (zonder overloon!) per jaar te presteren en introduceerde zo effectief een zesde werkdag per week. Bolsonaro botst in Brazilië al op massale stakingen tegen zijn gehate pensioenhervorming en de besparingsgolf op onderwijs.
Extreemrechts heeft geen oplossingen voor de lage lonen, gebrek aan betaalbare huisvesting, zware werkdruk, onderinvestering in openbare diensten, etc. Wanhoop en verdeeldheid zullen de besparingen en koopkrachtdaling niet stoppen. Er zullen enkel meer en nieuwe zondebokken gezocht worden en dit gaat gepaard met meer geweld. De verkiezingsoverwinning van het VB zal meer vertrouwen geven aan gewelddadige extreemrechtse groupuscules en individuen. In Aalst kregen verschillende gezinnen vlak na de verkiezingen een haatbrief in de bus vol racistische beledigingen en intimidatie.
Extreemrechts aan de macht laten is gevaarlijk, niet enkel voor minderheden maar voor alle werkenden. We mogen geen ruimte geven aan hun leugens. Daarom moeten we sociale strijd opzetten rond eisen die ons verenigen in het gevecht voor een betere toekomst. We hebben nood aan een minimumloon van 14 euro per uur, een pensioen van minimum 1500 euro netto per maand voor iedereen vanaf 65, gratis en kwaliteitsvol onderwijs. Met offensieve strijd rond dit soort eisen kunnen we het VB ontmaskeren en tegelijk een alternatief bieden op hun haat én de neoliberale dogma’s van de traditionele partijen die de voedingsbodem creëren voor een toename van haat en verdeeldheid.
-
Veroordeelde straatvechter in het Europees Parlement
Tom Vandendriessche is een nieuwkomer in het Europees Parlement. Blokbuster kent hem sinds midden jaren 1990. Toen was Vandendriessche als scholier voorzitter van het Nationalistisch Jongstudentenverbond (NJSV) in Brugge. Onder zijn leiding ging die groep over tot fysiek geweld. Van acties in progressieve cafés over intimidatie van linkse vergaderingen tot een heuse raid op een protestactie tegen de rol van oliemultinational Shell in Nigeria. Bij die raid werd Blokbuster-militante Els Deschoemacker in het ziekenhuis geklopt. Het geweld in Brugge ontaardde verder toen een NJSV’er een granaataanslag op zichzelf pleegde om Blokbuster te beschuldigen. De man werd ontmaskerd. Een nationale campagne tegen fascistisch geweld met een betoging in 1997 maakte een einde aan de gewelddaden van de bende van Vandendriessche.
Hierna trok Vandendriessche naar de Gentse universiteit. Een korte omzwerving bij onder meer NSV werd gevolgd door een langere activiteit bij de rechtse studentenclub KVHV. Daar ging Vandendriessche er prat op dat enkel exclusieve champagne werd gedronken. Er volgde ook opnieuw geweld. Op 15 februari 2000 ging Vandendriessche samen met een toenmalig provincieraadslid van het Vlaams Blok over tot een aanval op twee linkse studenten die met vuilniszakken in de hand iedereen vroegen om uitgedeelde VB-pamfletten meteen weg te gooien. Vandendriessche en zijn kompaan, Tanguy Veys, sleurden een van de studenten van de trap en gaven hem schoppen. Resultaat: in november 2001 werd Vandendriessche veroordeeld tot een maand gevangenisstraf en een boete van 372 euro. In hoger beroep werd de schuld bevestigd, maar met uitstel van straf (wat Vandendriessche zelf probeert te framen als ‘vrijspraak’). Het hield KVHV niet tegen om Vandendriessche van 2001 tot 2004 voorzitter te laten zijn van de Gentse afdeling.
Na een korte loopbaan buiten de politiek kwam Vandendriessche terug als parlementair medewerker van Gerolf Annemans in het Europees Parlement. Nu komt hij zelf in dat parlement als opvolger van Patsy Vatlet, verkozen vanop de tweede plaats op de VB-lijst maar één van die vrouwelijke VB-verkozenen die meteen ingeruild werd voor een mannelijke opvolger.
-
Betoog zondag mee tegen haat en tegen het asociaal beleid
De asociale regering-Michel/De Wever is zwaar afgestraft. Het Vlaams Belang heeft op het ongenoegen ingespeeld en scoort zijn grootste verkiezingsoverwinning sinds 2004. Voor velen is het een schok dat de extreemrechtse bende van Tom Van Grieken en Dries Van Langenhove dit resultaat kon neerzetten.
Velen zijn verontwaardigd en kwaad. Zij kennen het Vlaams Belang en Schild & Vrienden als gewelddadige racisten die voor een asociaal beleid van haat en verdeeldheid zijn. De partij probeerde zich voor te doen als een ‘sociaal alternatief’ op N-VA, maar de stoottroepen van Van Langenhove en Van Grieken waren de afgelopen jaren vooral in de weer tegen wie actief inging tegen het beleid van de regering-Michel/De Wever. Terwijl vakbondsleden en jongeren protesteerden tegen de aanvallen op pensioenen, hoger inschrijvingsgeld, gebrek aan klimaatmaatregelen, … waren Van Langenhove en co bezig met haatgroepen op internet.
Er zijn verschillende redenen voor de nieuwe zwarte zondag. Natuurlijk hebben Theo Francken en zijn N-VA racisme genormaliseerd, wat het pad voor het Vlaams Belang geëffend heeft. Maar er is meer aan de hand: de traditionele partijen hebben hun geloofwaardigheid verloren. Na jaren van besparingen en aanvallen op onze levensstandaard, zijn CD&V, N-VA, Open VLD en SP.a afgestraft. Er werd gezocht naar iets anders en dat is waar het Vlaams Belang in beeld kwam. Met verzet tegen het rekeningrijden en nadruk op de eis om de pensioenleeftijd terug op 65 jaar te brengen, deed het VB zich voor als een sociale partij. Dat is slechts imago: zodra er moet gestemd worden over zaken als hogere minimumlonen of tegen een loonwet die onze levensstandaard gijzelt, staat het VB niet aan de kant van de gewone werkenden.
Gelukkig is er ook een doorbraak van de PVDA die nu ook in Vlaanderen de eerste zetels binnenhaalt. Dat is belangrijk om de strijd voor degelijke jobs, hogere lonen en uitkeringen, goede pensioenen, betaalbare huisvesting, ambitieuze klimaatmaatregelen, … een politieke stem te geven. Dat is overigens ook de beste manier om extreemrechts te stoppen. Op veel werkplaatsen hoorden we dat collega’s twijfelden tussen VB en PVDA.
Don’t mourn, organise! Er is stevig verzet nodig tegen extreemrechts, maar ook tegen het asociaal beleid dat aan de basis ervan ligt. Door antifascistisch verzet moeten we duidelijk maken dat het wat ons betreft ‘No Pasaran’ is: we zullen geen duimbreed ruimte aan extreemrechts laten. We moeten ons organiseren zodat de racisten en neofascisten van het Vlaams Belang (en aanverwante groepen zoals de neonazi’s van Schild&Vrienden) geen vertrouwen hebben om op straat te komen, zich te organiseren en hun haat in de praktijk te brengen. Antifascistisch verzet is nodig om te vermijden dat deze score leidt tot aanvallen en geweld op migranten, andersdenkenden en vakbondsactivisten.
Alleen consequente, sterke antiracistische mobilisaties, met een programma en acties die onze eisen en bekommernissen even vastberaden verdedigen als onze levenstandaard de afgelopen jaren onder vuur lag, kunnen extreemrechts terug in het defensief duwen. De haat en verdeeldheid van extreemrechts moeten we beantwoorden met eengemaakte strijd voor gratis openbaar vervoer, meer geld voor onderwijs, gezondheidszorg en openbare diensten, meer jobs en degelijke lonen. Massale bewegingen op straat rond concrete eisen (14 euro per uur minimumloon, 1.500 euro minimumpensioen, hogere lonen en uitkeringen, …) kunnen VB-kiezers overtuigen om niet de tekorten te willen verdelen, maar om het systeem te bestrijden dat aan de oorzaak ervan ligt.
Extreemrechts teert op sociale problemen en ontevredenheid, maar heeft er geen oplossingen voor: niet voor oorlog, niet voor armoede, niet voor klimaatverandering en niet voor sociale problemen zoals werkloosheid, dakloosheid, lage lonen en lage pensioenen. Om deze redenen moeten wij ons organiseren en op straat komen. Niet enkel tegen discriminatie, maar ook voor een samenleving die tegemoetkomt aan de noden van iedereen. Organiseer je in de strijd tegen het systeem dat haat en verdeeldheid voortbrengt in het belang van winsten voor de allerrijksten!
-
Nieuwe zwarte zondag brengt Vlaams Belang en strijd ertegen terug
Het Vlaams Belang is terug. Met 18,5% is het in Vlaanderen de tweede partij na N-VA. Dit was een nieuwe ‘zwarte zondag’. Het brengt ons parlementairen zoals de voormalige straatvechter Tom Van Grieken, beheerder van neonazistische haatgroepen op internet Dries Van Langenhove of nog Filip Brusselmans die meteen verklaarde bij zijn haat tegen de LGBTQI+-gemeenschap te blijven: “Transgenders en holebi’s zullen altijd abnormaal blijven,” zei hij aan Het Laatste Nieuws. Brusselmans komt uit het Antwerpse KVHV dat pleit voor nog hogere inschrijvingsgelden voor studenten om de ‘elite’ beter te selecteren.Artikel door Geert Cool, woordvoerder campagne Blokbuster, uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
De schok is groot voor wie groepen als Schild & Vrienden kent als gewelddadige neonazi’s. Het is niet omdat je die in een kostuum steekt dat ze plots ‘gematigder’ of minder ranzig zijn. In vergelijking met de eerste ‘zwarte zondag’, de doorbraak van het Vlaams Blok op 24 november 1991, is er een zekere gewenning maar de schok blijft. Bovendien is de groei van het VB vandaag nog groter, zijn de traditionele partijen nog instabieler en is racisme na vijf jaar N-VA-regering aanvaardbaarder geworden. Gelukkig is er nog een belangrijk verschil met 1991: vandaag is er met PVDA een radicale linkse aanwezigheid in het parlement. Een sterkere linkerzijde in Wallonië en Brussel beperkte daar de ruimte voor extreemrechts in het publieke debat.
Diegenen die bij de groei van N-VA verkondigden dat conservatief-rechts deed waar antifascistisch links niet toe in staat was, met name het stoppen van het Vlaams Belang, hebben zich vergist. Wij wezen toen al op het Franse voorbeeld waar de rechtse president Sarkozy met een stoere racistische retoriek de wind uit de zeilen van het Front National haalde, maar zijn kiezers door het asociale karakter van zijn beleid al snel terug naar Le Pen zag lopen. De zeepbel werd doorprikt en extreemrechts kwam terug, versterkt met het meer aanvaardbare karakter dat het kreeg door de gelijklopende standpunten van conservatief rechts. Met de regeringscrisis rond het Marrakesh-pact heeft N-VA de rode loper uitgerold voor extreemrechts. Voor N-VA was migratie het laatste thema waarmee het kon uitpakken na vijf jaar van onpopulair asociaal beleid. Het VB maakte er handig gebruik van om de voorheen verguisde Dries Van Langenhove en VB-voorzitter Van Grieken langs de voordeur terug op het politieke toneel te plaatsen.
De Wever zet de groei van het VB weg als steun voor een rechtser en Vlaamser beleid, eigenlijk als steun voor zijn eigen partij. Nochtans speelde het VB vooral in op ongenoegen tegen het N-VA-beleid, waarbij een sociale retoriek doorslaggevend was. Bij de start van de acties van de gele hesjes probeerde Van Grieken zich voor te doen als één van hen. Zijn partij pleitte voor pensioen op 65 jaar, minimumpensioen van 1.500 euro, hogere uitkeringen en er werd geprotesteerd tegen asociale taksen als rekeningrijden. Bij alle VB-voorstellen zitten er serieuze adders onder het gras, amper tien jaar geleden probeerde het VB zich nog te profileren als de meest neoliberale partij van het land. Maar bij gebrek aan voldoende sterke en veralgemeende massabewegingen tegen de onhoudbare werkdruk, pensioenonzekerheid, opstapeling van taksen en andere aanvallen op onze levensstandaard komt het VB ermee weg. Zolang het bij woorden blijft, wordt niet duidelijk dat het VB niet aan onze kant staat. In de stakingsbeweging van 2014 was dat wel duidelijk: terwijl wij protesteerden tegen de aanvallen op onze pensioenen, keerden Van Grieken en Van Langenhove zich tegen de stakers! In het geval van Van Langenhove zelfs met fysiek geweld.
Het Vlaams Belang kwam in deze campagne weg met het ‘sociaal imago’ omdat het er meteen aan koppelde dat het betaald kan worden door te besparen op migranten. De partij wil niet de oorzaken van sociale tekorten aanpakken, maar deze slechts anders verdelen waarbij eerst het ‘eigen volk’ bediend wordt. Zo wil het VB niet meer sociale huisvesting, het wil enkel minder migranten in sociale huisvesting. Dat vindt ingang bij brede lagen van de bevolking die hun levensstandaard zagen afnemen, zelfs indien het geen antwoord biedt op de kapitalistische crisis die aan de oorzaak van de tekorten en aanvallen op onze levensstandaard ligt. Want laat het duidelijk zijn: onder de regering-Michel/De Wever gingen migranten en vluchtelingen er zeker niet op vooruit. Neen, enkel de superrijken werden bediend. De winsten in ons land stegen onder de rechtse regering met gemiddeld 3,2%, terwijl dit in onze buurlanden 1,8% was. Daar zit de oorzaak van onze dalende levensstandaard. Maar daar gaat het Vlaams Belang niet tegen in.
Laten we de woede en angst voor de groei van extreemrechts organiseren in strijdbare acties waar we ons niet beperken tot verzet tegen racisme, maar ook ingaan tegen de voedingsbodem voor extreemrechts. Dat was de benadering van Blokbuster na zwarte zondag 1991: jongeren en werkenden zichzelf laten organiseren in de strijd tegen racisme en verdeeldheid, maar ook voor jobs, openbare diensten en een degelijke toekomst. De ervaring van Blokbuster, ook levendig gehouden in die jaren dat het gevaar van het VB als minder dringend werd gezien, zal in de antifascistische strijd vandaag goed van pas komen. Het beste antwoord op extreemrechts zijn massabewegingen tegen het besparingsbeleid: door samen voor onze toekomst te vechten, wordt duidelijk dat verdeeldheid ons niet helpt maar verzwakt. Bovendien opent offensieve strijd het perspectief op echte verandering: voor een samenleving in het belang van de meerderheid van de bevolking, in plaats van de winsten van enkelen. Dat is onze socialistische benadering.
[divider]
Jongeren organiseren tegen haat en asociaal beleid
Het Vlaams Belang is zich aan het opbouwen onder jongeren. Daar is het al langer mee bezig: aan de universiteiten werd gerecruteerd bij rechtse studentenclubs als NSV en KVHV. De extremistische groep ‘Schild & Vrienden’ werd grotendeels binnengehaald met kopstuk Van Langenhove als lijsttrekker in Vlaams Brabant. In verschillende steden organiseerde het VB avonden onder de noemer ‘Schild en pint’ om jongeren rond gratis bier slogans te laten roepen. In deze kiescampagne kreeg al wie voor het eerst ging stemmen een brief van Tom Van Grieken. Die werd in de brief afgebeeld als de cartoonfiguur ‘Pepe the frog’, het handelsmerk van de Amerikaanse alt-right.
Voor de verkiezingen wees onderzoek van VTM en Het Laatste Nieuws uit dat het Vlaams Belang onder jongens van 12 tot 24 jaar met 24% de populairste partij was, nipt voor N-VA dat 23% van de jongens kon overtuigen. Opmerkelijk: onder meisjes was dat met 12% slechts de helft. Extreemrechts kan zijn vrouwonvriendelijkheid moeilijk wegstoppen, zeker niet op een ogenblik van een groeiende vrouwenbeweging. Het viel journaliste Phara De Aguirre in het programma Iedereen Kiest op dat er weinig vrouwen voor het VB werken. Op haar vraag hoe dit kwam, antwoordde Hans Verreyt (ondertussen verkozen als parlementslid) dat politiek “een harde wereld is” maar dat vrouwen gerust iets als sociale media kunnen doen. Na de verkiezingen gaven verschillende vrouwelijke verkozenen meteen hun zetel op. Vrouwen blijven voor het VB vooral ‘broedmachines’ die voor het gezin moeten zorgen.
Onder de nieuwe verkozenen zijn er een aantal jongeren. Onder hen Filip Brusselmans. Hij komt uit KVHV-Antwerpen en liet zich opmerken met uitspraken over holebi’s en transgenders: “Transgenders zijn een anomalie, een afwijking. Van geslacht veranderen is niet normaal. Het is een symbool voor onze doorgeschoten permissiviteit: je doet en laat alles wat je maar wilt, zolang je de ander daarmee geen kwaad berokkent. (…) Het is begonnen met de holebi’s die uitkwamen voor hun geaardheid. Moest kunnen, vonden we. We aanvaardden dat voortplanting en liefde van elkaar werden losgekoppeld. De volgende stap was het homohuwelijk: de overheid erkende een homofiele of lesbische relatie. Het begrip ‘liefde’ kreeg een andere invulling: uit liefde hoefden geen kinderen meer te worden geboren” (Humo, 10 september 2018). Zijn collega-parlementslid Dries Van Langenhove sprak zich bij de geslachtsverandering van Bo Van Spilbeeck in dezelfde zin uit in Terzake.
Terwijl het Vlaams Belang in een brief aan jonge kiezers beweert tegenstander te zijn van hoger inschrijvingsgeld, was het de studentenclub van Brusselmans en Van Langenhove die in 2014 pleitte voor nog hoger inschrijvingsgeld zodat de universitair een meer elitair karakter zou krijgen. Dat was voor het Vlaams Belang geen probleem: eind 2015 werd Van Langenhove reeds als spreker op interne vormingen van de partij ingezet. Verzet tegen hogere inschrijvingsgelden is duidelijk een breekpunt voor het Vlaams Belang!
Onder jongeren heeft extreemrechts een impact. De afkeer tegenover de traditionele partijen is erg groot. Er is angst voor de toekomst, wat zich op verschillende manieren uit. Sommigen zijn bereid om actief te strijden voor een betere wereld, denk maar aan de klimaatbetogers. Anderen laten zich vangen door online racisme en zelfs een conservatieve hang naar een verleden dat nooit bestaan heeft.
Het Vlaams Belang zal proberen om de breder geworden steun te organiseren. Dat is niet gemakkelijk. Zo slaagde de extreemrechtse studentenclub NSV er op 9 mei niet in om veel betogers tegen migratie op de been te brengen in Leuven. Dat er een strijdbare tegenbetoging was onder de noemer ‘Undivided against racism’ heeft hen uiteraard ook niet geholpen. Op die tegenbetoging waren we overigens eens te meer met dubbel zoveel als extreemrechts. Maar dat wil niet zeggen dat we het gevaar, zeker onder jongeren, moeten onderschatten. Het verkiezingsresultaat versterkt immers het zelfvertrouwen van extreemrechts.
Jongeren die geschokt zijn door de steun voor extreemrechts moeten hun verzet actief organiseren. Na de Pano-reportage over Schild en Vrienden in september vorig jaar trokken honderden jongeren de straat op in Gent. Helaas werd die beweging niet doorgezet, waardoor de bende van Van Langenhove na een kort intermezzo zichzelf terug op de kaart kon zetten met de mars tegen Marrakesh in december. Het cadeau van De Wever en Francken om migratie centraal in het debat te plaatsen, werd optimaal benut. Jongeren mogen zich niet neerleggen bij de groei van extreemrechtse haat. Samen op straat komen en ook de strijd aangaan tegen het asociaal beleid, is nu de boodschap.
-
Overleeft het cordon sanitaire?
Dewinter op een meeting van het VB in Gent. Foto: Jean-Marie Versyp Het cordon sanitaire, een afspraak tussen de partijen om geen coalitie met het Vlaams Belang te vormen, staat opnieuw onder druk. Dat was al zo na de gemeenteraadsverkiezingen, vooral in Ninove waar N-VA de vorming van een coalitie zonder extreemrechts blokkeerde. Er kwam echter geen coalitie met extreemrechts. Nu wordt een nieuwe stap gezet in het ondergraven van het cordon sanitaire, zelfs indien er geen regering met VB komt.
N-VA-voorzitter De Wever laat de deur voor gesprekken met het VB open. Hij werd daarin meteen bijgevallen door de patroonsorganisatie VOKA. Zij willen de stemmen voor het VB gebruiken voor een rechtser beleid van sociale afbraak om de winsten op te drijven. Dat het VB stemmen aantrok van kiezers die niet tevreden waren met het asociale besparingsbeleid en in de campagne pleitte voor eisen als een hoger pensioen, lagere pensioenleeftijd, hogere uitkeringen, … wordt gemakshalve vergeten.
Ondertussen is N-VA verzwakt, waardoor De Wever niet zomaar het VB kan afschrijven. VB-voorzitter Van Grieken voerde de druk verder op door aan te kondigen dat hij geen breekpunten stelt voor het vormen van een Vlaamse regering. Bij Open VLD en CD&V waren er enkele stemmen voor het doorbreken van het cordon sanitaire, maar de partijleidingen spraken er zich meteen tegen uit, uit schrik voor het uiteenvallen van België.
Een coalitie met VB is heel onwaarschijnlijk. Als het resultaat van deze verkiezingen zich doorzet in de lokale verkiezingen van 2024 neemt de kans op gemeentelijke coalities met VB echter sterk toe. In Ninove bijvoorbeeld bevestigde het VB het resultaat van de gemeenteraadsverkiezingen met een score van 38% voor het Vlaams Parlement (tegenover 40% voor Forza Ninove) en ook in buurgemeente Denderleeuw werd 34% behaald.
We kunnen dit stoppen. Straatprotest tegen extreemrechts was samen met de nationale kwestie de reden waarom de gevestigde partijen begin jaren 1990 niet met het Vlaams Blok in coalitie durfden te gaan (in tegenstelling tot hun tegenhangers in landen als Oostenrijk, Nederland, Denemarken, Noorwegen, …). Maar daarmee is de voedingsbodem voor extreemrechts niet weggenomen. Dat kan enkel met een beleid dat radicaal breekt met de besparingen en de sociale polarisatie die eruit volgt.
-
Tegen vrouwen, tegen holebi’s, tegen syndicalisten. VB: vals belang voor ons!
De verkiezingsoverwinning van het Vlaams Belang op 26 mei levert enkele opmerkelijke parlementsleden op. Bovendien zorgt de grotere aandacht voor het VB ervoor dat ranzige uitspraken en standpunten van deze parlementsleden sneller bekend raken. Deze standpunten zijn niet nieuw: het Vlaams Belang heeft zich altijd opgeworpen als tegenstander van vrouwenrechten, LGBTQI+-rechten of syndicale rechten. Het VB is niet in het belang van de gewone werkenden en hun gezinnen. Het is een vals belang! Het VB beweert op te komen voor ‘onze mensen’, maar daar behoort een groot deel van de bevolking niet toe. Een beperkt overzichtje.
Artikel vanop blokbuster.be
Vrouwen
Die horen voor het VB nog altijd aan de haard, of toch alleszins niet in het parlement waar heel wat vrouwelijke VB-verkozenen meteen vervangen werden door mannen. In het programma ‘Iedereen Kiest’ bezocht Phara De Aguirre het hoofdkwartier van het VB in Brussel. Het viel haar op dat er weinig vrouwen werkten. “Politiek is een harde wereld en dat schrikt vrouwen af,” kreeg ze als antwoord. “Maar sociale media kan bijvoorbeeld even goed door een vrouw gedaan worden.” Aan het woord was Hans Verreyt, opnieuw parlementslid in de provincie Antwerpen.
VB-kandidaat Bert Deckers (tevens personeelslid van de partij) verdedigde in de campagne zijn absolute tegenstand tegen abortus, ook na verkrachting of incest.
Bij het door het VB gerecupereerde Schild & Vrienden klonk het vorig jaar nog zo: “We eisen als samenleving niet veel van vrouwen: een goede moeder zijn en zichzelf verzorgen, er goed uit zien. Mannen worden terecht hogere standaarden opgelegd, enkel zo gaan we vooruit.”
Dat ligt in de lijn van wat in het Vlaams Blok in de jaren 1980 werd verklaard. In het blad ‘Revolte’ van Voorpost (onder eindredactie van voormalig VB ondervoorzitter Roeland Raes) schreef in 1982 ene Sieghild Rossaert: “20 jaar geleden emancipeerde men de neger, 10 jaar geleden kwamen de jongeren aan de beurt. Te oordelen naar bepaalde voortekens (zie sommige artikels in tijdschriften en filmen in de aard van de “apenplaneet”) zal men over 10 jaar de chimpasees emanciperen. Intussen, na de negers en nog juist voor de apen, emancipeert men de vrouw.”
Holebi’s
Al wie ‘anders’ is, hoort er niet bij. Dat maakte Dominiek Sneppe-Spinnewyn, pas verkozen parlementslid uit West-Vlaanderen, duidelijk. “Wij hebben op zich niets tegen holebi’s. De vraag is alleen of zij moeten kunnen trouwen en kinderen adopteren. Dat vind ik een brug te ver.” Dat verklaarde ze aan Het Laatste Nieuws. Dominiek Sneppe gebruikt overigens regelmatig de naam van haar echtgenoot omdat ‘Spinnewyn’ in Vlaams-nationalistische kringen een begrip is: de Spinnewyns stonden vooraan in de verboden privé-militie VMO. De in 2013 overleden Roger Spinnewyn was samen met Bert Eriksson (die tot op het einde van zijn leven naar eigen zeggen trouw bleef aan de Führer) een kopstuk van die VMO. Tot in 2012 stond Roger Spinnewyn op de VB-lijst in Zedelgem, waar zijn loopbaan werd verdergezet door de nu in het parlement verkozen Dominiek Sneppe-Spinnewyn.
Wat Dominiek Sneppe verkondigt, is geen nieuw standpunt in het VB. Bekijk op Youtube maar wat Filip Dewinter over holebi’s te zeggen had in het parlement. In 2015 was er in Antwerpen een ‘Mars voor het gezin’ waarmee onder meer een verbod op de Pride werd geëist. Filip Dewinter was één van de aanwezigen op die mars (mee georganiseerd door Wouter Jambon, de zoon van…).
Eind jaren ’80 schreef Eric De Lobel datde vrouwenbeweging vooral bestaat uit vrouwen “die hun vrouwelijkheid blijkbaar beu zijn of er zich voor schamen” en bijgevolg “zo veel mogelijk de man gaan nabootsen.” (VB Kaderblad, januari – februari 1988). Jan Stalmans deed daar op een Vlaams Blok kadervorming in december 1989 nog een schepje bovenop. Volgens hem bestaat de vrouwenbeweging uit “steeds dezelfde lesbische trutten”. En wat het VB van ‘lesbische trutten’ en homoseksuelen denkt is ook al duidelijk: “Het is echter duidelijk dat homoseksualiteit alleen al door het feit dat ze niet geschikt is in de natuurlijke orde (m.n. het verschil tussen man en vrouw) de maatschappij geen baat bijbrengt.” (VB-brochure ‘Een keuze voor het leven’, 1998, p. 10).
Transgenders en holebi’s
Voormalig KVHV-praeses Filip Brusselmans trekt naar het parlement voor het Vlaams Belang. Vorig jaar zei hij in Humo: “Transgenders zijn een anomalie, een afwijking. Van geslacht veranderen is niet normaal. Het is een symbool voor onze doorgeschoten permissiviteit: je doet en laat alles wat je maar wilt, zolang je de ander daarmee geen kwaad berokkent. Ik ben het niet eens met dat uitgangspunt. Het is begonnen met de holebi’s die uitkwamen voor hun geaardheid. Moest kunnen, vonden we. We aanvaardden dat voortplanting en liefde van elkaar werden losgekoppeld. De volgende stap was het homohuwelijk: de overheid erkende een homofiele of lesbische relatie. Het begrip ‘liefde’ kreeg een andere invulling: uit liefde hoefden geen kinderen meer te worden geboren.” Toen Het Laatste Nieuws na de verkiezingen boven een stuk titelde dat Brusselsmans holebi’s en transgenders “abnormaal” vindt, protesteerde hij. De krant moest de titel ‘nuanceren’: “Niets tegen transgenders, maar het blijft abnormaal.” Tja.
Migranten
Uiteraard heeft het Vlaams Belang een probleem met migranten. Het Vlaams Blok werd destijds veroordeeld wegens racisme op basis van het 70-puntenprogramma.
Filip Deman keert terug als Europees Parlementslid voor het Vlaams Belang. In 2007 schreef de man op zijn blog: “Waarom gastarbeiders als er meer dan een half miljoen werklozen zijn?” Hij voegde er aan toe dat migranten van de tweede of derde generatie voor hem ook geen Vlamingen zijn. “Als een kat bevalt in een viswinkel, heeft zij dan visjes?”
Vandaag pleit het VB voor apartheid waarbij verschillende stelsels van sociale zekerheid gelden naargelang de afkomst. Dewinter kwam een jaar geleden in opspraak toen hij in het parlement schreeuwde dat er zoveel “niet-Belgen” in Antwerpen wonen dat binnenkort de burgemeester “een Turk, een Marokkaan of een neger” zal zijn. De partij beweert niet racistisch te zijn, maar als je na wat hierboven vermeld is hoort dat Filip Dewinter zegt: ‘Liever een transgender dan een transmigrant’, dan weet je hoe hard migranten gehaat worden in VB-kringen.
VB-parlementslid Guy D’Haeseleer kwam na de gemeenteraadsverkiezingen in opspraak wegens een afbeelding op sociale media waarmee hij aankondigde chocomousse te maken voor een partijfeest. Op de foto een groep Afrikaanse kinderen. D’Haeseleer voegde er als opschrift bij: “Vroeg op om chocomousse te maken (…) En het is niet van ’t pakske.”
In maart 2018 trok een delegatie van Schild & Vrienden onder leiding van VB-parlementslid Dries Van Langenhove mee in een betoging voor apartheid in Zuid-Afrika. De acties van Schild & Vrienden zorgden voor een toename van racistische incidenten. Zo riepen jongeren afgelopen zomer op Pukkelpop ‘Handjes kappen, de Congo is van ons’ naar zwarte jongeren.
Na de verkiezingen was er meteen een incident van racistisch geweld in Tongeren waarbij een 58-jarige man zwaar gewond raakte met verschillende breuken in het aangezicht.
In Aalst verspreidde een VB-stemmer een briefje in de bus van enkele migranten waarin de hoge score van VB werd gebruikt voor een racistische tirade. “Jullie zijn zo achter en ongeciviliseerd onbeleefd laf vuil achterbaks dom jullie zijn halve beesten zonde geen enkel waarde” (inclusief taalfouten).
Andersdenkenden
Wie er een andere mening op nahoudt, wordt beschimpt en vervolgd. Toen extreemrechts in de jaren 1990 aan zelfvertrouwen won, leidde dit tot geweld. Kersvers Europees Parlementslid Tom Vandendriessche was één van de voortrekkers van dat geweld. Hij was voorzitter van het Nationalistisch Jongstudentenverbod (NJSV) in Brugge eind jaren 1990, een organisatie waarover een parlementaire vraag werd gesteld naar aanleiding van geweld en uitspraken tegen Joden, migranten en homo’s. Vandendriessche werd veroordeeld wegens geweld op een linkse activist in Gent rond de eeuwwisseling. Hij kreeg één maand effectief en een boete van 372 euro. (Lees hier meer)
Geweld en intimidatie zijn ook vandaag typische methoden van extreemrechts. Een Twitter-account met kritiek op Schild & Vrienden werd deze week gesloten na doodsbedreigingen aan de opsteller ervan… Eerder dit jaar moest een debat over holebi-rechten in Antwerpen uitwijken na extreemrechtse intimidatie.
Is Tom Van Grieken als opgekuiste voorzitter anders? Wij kennen de VB-voorzitter van toen hij nog als scholier en student actief was in het Antwerpse en daar niet aarzelde om zelf deel te nemen aan fysiek geweld. Van Grieken stond bekend als straatvechter en organiseerde als NSV-voortrekker een meeting met de Duitse neonazi Udo Voigt (NPD). Maar dat moeten we nu vergeten omdat Van Grieken zich een maatpak liet aanmeten? Hetzelfde zien we met Dries Van Langenhove en zijn bende: zijn we de Pano-reportage of de aanval op een actie aan het Gentse Gravensteen vergeten omdat Van Langenhove in een maatpak naar het parlement trekt?
Syndicalisten
Toen in 2014 geprotesteerd werd tegen het asociaal beleid van de regering-Michel (met onder meer het optrekken van de pensioenleeftijd en de indexsprong), was er een campagne daartegen op sociale media. Vanuit het KVHV kwam de campagne ‘Wij staken niet mee’ met 100.000 volgers. De stakingen werden omschreven als ‘een dictatuur van de vakbonden.’ De bedenker van de campagne, Bart Claes, is nadien door het Vlaams Belang binnengehaald en is nu parlementslid. Geen toeval: in de jaren 1980 voerde het Vlaams Blok campagne onder de slogan ‘Werken baat, staken schaadt.’
Andere VB-parlementsleden gingen verder en pasten fysiek geweld toe. De troepen van Van Langenhove vielen stakersposten aan. Nadien was er een inbraak het ABVV-kantoor in Gent waar een vlag gestolen werd om deze vervolgens in IS-stijl te verbranden. Vanuit extreemrechtse kringen is er ook intimidatie tegen vakbondsmilitanten.
Dat is altijd al de opstelling van het Vlaams Belang en voorheen het Vlaams Blok geweest: tegen vakbonden, maar ook meer algemeen tegen sociale verworvenheden van de werkende bevolking. Wist je bijvoorbeeld hoe die zogezegd ‘sociale’ partij 30 jaar geleden over de sociale zekerheid schreef? “De sociale zekerheid is een paradijs voor gespecialiseerde beroepsprofiteurs. (…) Het OCMW is een bron van bestaan voor gemakzuchtigen, werkschuwen, vreemdelingen en politieke vluchtelingen.” (Vlaams Blok sociaal-economisch programma, 1989)
Wie hoort wel bij ‘onze mensen’?
Als het Vlaams Belang het over ‘onze mensen’ heeft, dan gaat het onder meer over gewelddadige neonazi’s. Een VB-kandidate werd voor de verkiezingen uit de partij gezet wegens een Hitlergroet-foto op sociale media. De lijsten waren evenwel ingediend en Katrina Langlet bleef op de kamerlijst van het VB in Limburg staan. Ze was goed voor 8.465 voorkeurstemmen. Voormalig parlementslid Jan Penris, die stopt na incidenten wegens een alcoholverslaving, kwam in opspraak omdat hij een commentaar op een Facebook-post die zich beperkte tot de melding ‘88’ (een verwijzing naar de 8ste letter van het alfabet, de h, wat in neonazikringen zoveel betekent als ‘Heil Hitler’) had geliked. Achteraf verklaarde Penris dat hij die symboliek niet kende: “Ik zou het begot niet weten.” Dat is uiteraard compleet ongeloofwaardig. Hij moest toegeven dat de plaatser van het bericht een goede vriend was. Dat is geen toeval. Bij het VB zijn er wel meer Hitler-liefhebbers.
Het Vlaams Belang verdedigt niet onze belangen. Waar extreemrechts in Europa aan de macht is, wordt hard bespaard op de levensstandaard van de gewone werkenden (aanval op arbeidstijd in Oostenrijk, massale privatiseringen in Italië, zesdagenweek in Hongarije, schandaal van banden met Russische maffia in Oostenrijk, …). Als extreemrechts zich gesterkt voelt, is er een toename van geweld, waaronder racistisch geweld. We moeten ons daartegen organiseren en mobiliseren om geen ruimte te laten voor straatgeweld. Tegelijk moeten we bouwen aan alternatieven die wel antwoorden bieden op de bekommernissen van de bevolking. Afspraak op 23 juni in Gent voor een antifascistische betoging!
-
Antifascisten betogen tegen extreemrechts en de voedingsbodem ervan
Gent Twee dagen na de verkiezingen kwamen duizenden antifascisten op straat in Brussel. Ze uitten hun woede tegen de groei van het Vlaams Belang in ons land, maar ook tegen Le Pen, Salvini en andere extreemrechtse politici die scoorden in de Europese verkiezingen. Er werd aan het Europees Parlement verzameld door de coalitie ‘Stand up’, met onder meer linkse organisaties en syndicalisten. Op hetzelfde ogenblik was er in Gent een eerste snel georganiseerde actie tegen extreemrechts. Daar namen Blokbuster, ALS en campagne ROSA het initiatief voor een bijeenkomst van ruim 250 antifascisten.
Brussel Dit protest is belangrijk. Het toont dat antifascisten zich organiseren om extreemrechts geen ruimte te laten om haat en verdeeldheid op straat op te leggen. Het is bovendien nodig om met antifascisten de discussie te voeren over de strijd tegen extreemrechts. Collectieve acties zijn daar het beste instrument voor. Zo kunnen we slogans en voorstellen lanceren en populariseren. We willen meer antifascisten organiseren en een strategie naar voor brengen waarmee we kiezers van het VB kunnen overtuigen. Een stem voor extreemrechts uit protest tegen het asociale beleid van de afgelopen jaren zal de werkenden en hun gezinnen niet vooruit helpen. Daarvoor zal massale strijd tegen besparingen nodig zijn. Een volgende regering moet nog eens 8 miljard besparen en zal dit niet doen op de superrijken. De sociale tekorten nemen toe door het gevoerde beleid. Extreemrechts heeft daar geen antwoord op en komt niet verder dan het verdelen van de tekorten, waarbij het ‘eigen volk’ wordt voorgetrokken. Onder de regering-Michel/De Wever waren het niet de vluchtelingen of migranten die profiteerden, maar de superrijken en de grote bedrijven die hun winsten sterker zagen stijgen dan in de buurlanden. Daar heeft extreemrechts geen probleem mee.
Gent Vandaar wellicht dat de kleine bazen in Vlaanderen, die van VOKA, vandaag opmerken dat ze er geen probleem mee zouden hebben indien het cordon sanitaire doorbroken wordt. Neen, de bazen moeten niets vrezen van het Vlaams Belang. Het ‘sociaal imago’ was slechts electorale strategie. Toen wij protesteerden tegen het asociale beleid, had extreemrechts een probleem met ons protest… Van Langenhove viel stakersposten aan, zijn medeparlementair Brusselmans komt uit KVHV-Antwerpen dat in 2014 pleitte voor hogere inschrijvingsgelden. Erg geloofwaardig is Van Grieken niet als hij boven zijn maatpak een geel hesje aandoet.
De eerste antifascistische acties werden goed opgevolgd, maar mogen slechts een opstap naar nieuwe acties zijn, zowel op nationaal vlak als in zoveel mogelijk gemeenten. Het volstaat niet om niet racistisch te zijn, er is nood aan actief antiracisme en antifascisme. Blokbuster heeft daar ervaring mee: het is opgezet in het protest tegen de vorige zwarte zondag in 1991. Blokbuster was een instrument om jongeren en werkenden te organiseren tegen extreemrechts en de voedingsbodem ervan. Dat is wat vandaag ook nodig is. Volg ons via sociale media (Blokbuster en Syndicalisten TEGEN Fascisme), online via blokbuster.be en contacteer ons om mee te werken.
Foto’s van de betoging in Brussel door Liesbeth:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/zdumHkFp3MCgGe479]Video van de betoging in Brussel:
-
Antifascisten overtreffen extreemrechts in Leuven
Op minder dan drie weken voor verkiezingen krijgt het Vlaams Belang van Dries Van Langenhove amper volk op de been…
Met een beetje vertraging door de regen trokken honderden antifascisten door Leuven in de betoging ‘Undivided against racism’. Er werden slogans tegen extreemrechts geroepen, maar ook voor een sociaal antwoord op de voedingsbodem van extreemrechts. Naast studenten waren er ook syndicalisten uit diverse sectoren, voornamelijk ABVV-militanten maar we zagen ook een groen ACV-jasje. Met Blokbuster en Actief Linkse Studenten voerden we actief campagne voor deze betoging en mobiliseerden we een belangrijk deel van de aanwezigen. Er waren groepen en delegaties van onder meer Solidarity for All, Koerdische organisaties, anarchisten, Comac, internationale studenten, … De politie sprak over 300 aanwezigen, enkele media (zoals Knack) hebben het over 400 betogers. Cijferdiscussies zijn niet het belangrijkste, maar wij dachten dat het op het hoogtepunt van de betoging richting 500 ging met daarin ook de jongeren die onderweg al dan niet tijdelijk een stukje meeliepen in de betoging.
Bij de aankondiging van het protest werd gevreesd dat extreemrechts dit jaar een grotere mobilisatie op de been zou krijgen. De Nationalistische Studentenvereniging (NSV), de officieuze studentenclub van het Vlaams Belang, betoogt elk jaar in een studentenstad. Doorgaans is dat in de maand maart, maar nu werd opgeschoven naar mei om dichter bij de verkiezingen te vallen. Het zijn bovendien verkiezingen waarin de lokale lijsttrekker voor VB Dries Van Langenhove is. Na de anti-Marrakeshmars en de actie in Ninove begin januari, leek het logisch dat het VB de NSV-betoging in Leuven zou aangrijpen om de troepen te mobiliseren. Dat is niet gebeurd: de media hebben het over een 150-tal aanwezigen op de NSV-betoging waarvoor onder meer VB-voorzitter Van Grieken met een videoboodschap had opgeroepen. Aan de beelden te zien omvat dit een ruime delegatie van Voorpost, de ordedienst van het Vlaams Belang. Traditioneel zijn er ook enkele tientallen meer openlijke neonazi’s op dergelijke NSV-betoging.
Het Vlaams Belang heeft het niet gemakkelijk in Leuven: bij de gemeenteraadsverkiezingen had de partij geen volledige lijst en een erg pover resultaat. Dries Van Langenhove wilde komende zondag een grote verkiezingsmeeting in Leuven houden, maar heeft deze afgezegd. Het ingeroepen excuus is de betoging tegen seksueel geweld in Antwerpen, maar Van Langenhove is op het ogenblik van die Antwerpse betoging gastspreker op een familiefeest van het Vlaams Belang in Oostende met na de ‘Zuid-Afrikaanse braai’ om 14u30 Van Langenhove als spreker. Blijkbaar was er toch een ander probleem voor de grote verkiezingsmeeting van Dries Van Langenhove in Leuven. Wellicht komt Van Langenhove stilaan tot de vaststelling dat getoeter op sociale media niet automatisch tot mobilisatie op straat leidt?
In elk geval was de antifascistische betoging een belangrijke overwinning voor al wie zich tegen extreemrechts verzet. Met deze betoging zorgden we ervoor dat het Vlaams Belang zich niet kan positioneren als ‘normale’ partij, maar dat de drempel om bij extreemrechts actief te worden hoog blijft. De stoottroepen van het Vlaams Belang kregen na de succesjes van Ninove en de anti-Marrakeshmars bovendien een opdoffer door de lage opkomst en gebrek aan steun voor hun ‘remigratiemars’ in Leuven. De antifascisten gebruikten de strijdbare optocht tegen racisme en fascisme bovendien om de discussie te voeren over volgende stappen. Op de betoging was er een grote bereidheid tot samenwerking en openheid voor discussie. Wij verdedigden de nood aan gezamenlijke strijd voor wat ons verenigt: klimaat, koopkracht, massale publieke investeringen in openbare diensten (zorg, onderwijs, infrastructuur, sociale huisvesting, …). Doorheen die strijd kunnen we de inzet van ‘system change’ concretiseren met de eisen die we verdedigen. We zullen niet zomaar tot fundamentele verandering komen, dat vergt de opbouw van een krachtsverhouding en van een programma voor maatschappijverandering. Met ons socialistisch alternatief willen we daar een rol in spelen. Doe mee!
- Woensdag 15 mei: meeting in Leuven over de strijd tegen extreemrechts
Foto’s door Liesbeth:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/f2x6YUotbjFnDyGg7] -
Antifascistisch protest tegen alles wat ons verdeelt
Het zelfvertrouwen van extreemrechts neemt toe. In december was er de betoging tegen het migratiepact en nadien probeerde het Vlaams Belang nieuwe activisten aan te trekken. De voorheen aangebrande neonazi’s van Schild & Vrienden werden langs de grote poort terug binnengehaald. Na de voor het VB rampzalige resultaten in 2014 is het bijna onmogelijk voor de extreemrechtse partij om niet vooruit te gaan. Elders in Europa zal de groei voor extreemrechts nog sterker zijn.
Door Geert Cool, woordvoerder Blokbuster
[divider]
Luister ook naar onze Podcast:[divider]
Europees fenomeen
Ruim tien jaar na de grote recessie van 2007-08 spreken economen en politici wel over economisch herstel, maar brede lagen van de bevolking hebben daar niet veel van gemerkt. De afgelopen jaren werden gekenmerkt door aanvallen op onze levensstandaard en onze sociale bescherming. Overal in Europa werden pensioenen, werkloosheidsuitkeringen, openbare diensten (zoals onderwijs, zorg en vervoer) aangepakt. We moeten langer werken, maar zien ons loon amper stijgen terwijl we ook nog eens meer indirecte belastingen betalen (onder meer op brandstof). Je zou voor minder kwaad zijn. Een minderheid uit de woede nu reeds door op straat te komen en op zoek te gaan naar collectieve antwoorden. Een andere groep houdt het op een proteststem tegen het establishment en ziet in diverse extreemrechtse en populistische partijen de eerste kandidaten om te protesteren. Die formaties spelen in op de vooroordelen die ook door het establishment gebruikt worden. Dat zien we bij ons met N-VA dat niet kan uitpakt met de verhoging van de pensioenleeftijd of andere asociale maatregelen die niet gedragen worden door de bevolking, maar in de plaats daarvan zoveel mogelijk de identitaire zwarte piet doorschuift naar migranten en vluchtelingen. Extreemrechts doet zich voor als anti-establishment, maar gaat voort op de dominante retoriek van datzelfde establishment.
Waarom gaan de proteststemmen naar rechts en niet naar links? De traditionele linkerzijde wordt vaak gezien als deel van het probleem, niet van de oplossing. Hoe meer establishment kan je zijn dan de sociaaldemocratie die ook in ons land jarenlang aan de macht is geweest en doorheen Europa aan het stuur zat toen de Europese Unie verder ontwikkeld werd in de jaren 1990. Het resultaat was een EU die neoliberale dictaten oplegde, dat heeft de Griekse bevolking nog ondervonden toen in 2015 op democratische wijze voor een breuk met de besparingen werd gestemd. Meteen werd de harde hand van de EU, het IMF en de ECB bovengehaald als een stormram tegen de Griekse bevolking. Ook daar heeft de sociaaldemocratie niets tegen ondernomen. Erger zelfs: Dijsselbloem was als sociaaldemocraat deel van de neoliberale stormram. De groenen hopen hier en daar vooruitgang te boeken en kunnen inspelen op de klimaatbeweging. Maar de eis van ‘system change’ ligt mijlenver van de voorzichtige hervormingen die de groenen voorstellen. De radicale linkerzijde staat zwak op zowel organisatorisch als inhoudelijk vlak: er is geen Europese organisatie en grote nieuwe linkse krachten durven niet te breken met het kapitalisme, laat staan op offensieve wijze op te komen voor een socialistische samenleving. Het verraad door Syriza toonde de beperkingen van het nieuwe reformisme, wat een impact had op de dynamiek van radicaal links in Europa.
Er is nochtans een potentieel. Overal in Europa is er een roep naar het einde van de besparingen op zorg en onderwijs. Ook in Oost- en Centraal Europa is er dergelijk protest: zo was er recent een sterke onderwijsstaking in Polen. Er zijn de gele hesjes in Frankrijk maar ook de klimaatjongeren die overal in Europa op een brede steun kunnen rekenen. De roep naar ‘system change’ neemt toe en de hoop om via gevestigde politici tot verandering te komen neemt af. Politiek uitdrukking geven aan de woede en roep naar iets anders, is een grote uitdaging. Dat zal niet rechtlijnig gebeuren, we kunnen er enkel aan bouwen door in protest consistent voor een programma van socialistische maatschappijverandering op te komen en tegelijk ook stappen te zetten om het protest actief uit te bouwen en te versterken.
Terugkeer Vlaams Belang
Het Vlaams Belang zal nog niet doorbreken tot het niveau van Salvini (Italië) of Le Pen (Frankrijk). Maar extreemrechts maakt gebruik van elke gelegenheid die zich aandient om N-VA-kiezers terug te winnen. De grotere nadruk van N-VA op migratie brengt het Vlaams Belang centraler in het politieke debat. Heel wat deelnemers aan de anti-Marrakesh mars in december wilden wellicht steun betuigen aan Theo Francken, maar het waren toch vooral Van Grieken en Van Langenhove die met de winst gingen lopen. Van Grieken kon zijn uitgedunde troepen terug aanvullen en de druk op N-VA opvoeren, Van Langenhove kon de aandacht voor zijn neonazistische chatgroepen op internet achter zich laten. Dat de VB-troepen wat uitgedund waren, bleek nog in de gemeenteraadsverkiezingen. De partij kon geen volledige lijst indienen in steden als Turnhout of Leuven, maar ook niet voor het district Antwerpen. Een beetje hernieuwde groei maakt dat er nu ruimte is voor nieuwe kopstukken zoals Van Langenhove die een steile opmars in het Vlaams Belang maakt. Het VB probeert bovendien jongeren aan zich te binden door gratis bier uit te delen op avonden onder de noemer ‘Schild & Pint’, een weinig verdoken verwijzing naar Schild & Vrienden.
In de peilingen komt het Vlaams Belang terug boven de 10%, maar voorlopig onder het niveau van de provincieraadsverkiezingen in oktober 2018. Het feit dat klimaat en koopkracht de discussies domineerden, deed de partij geen goed. Van Langenhove probeerde nog om het klimaatprotest te provoceren, maar werd er weg gejaagd door jongeren die ‘Fuck den Dries’ scandeerden. Nu de klimaatbeweging in een begrijpelijk en tijdelijk dipje zit en ook de syndicale mobilisaties rond koopkracht weinig offensief gebeuren, hoopt extreemrechts om migratie terug centraal te plaatsen. De discussie rond de transmigranten aan Brussel-Noord werd daarvoor gebruikt. Na de schokkende moord op het Antwerpse meisje Julie hoopt het VB zich te profileren op veiligheid, maar dat kan moeilijk liggen: voor velen is het duidelijk dat de aanhoudende besparingen op zowel justitie als de volledige zorgsector maken dat het volledige systeem tot op het bot rot is.
Het VB probeert zich tegenover N-VA als een ‘socialere’ partij te profileren, onder meer door te pleiten voor een minimumpensioen van 1.500 euro per maand. Het gaat om een lakje sociaal vernis dat de asociale ondergrond amper kan verbergen. Het asociale karakter komt op verschillende manieren tot uiting. Uiteraard is er het feit dat voor het betalen van een ‘Vlaamse sociale zekerheid’ niet gekeken wordt naar de superrijken of grote aandeelhouders, maar naar vluchtelingen, werklozen en Walen. Maar ook voor het eigen volk heeft het VB asociale voorstellen: beperking van werkloosheidsuitkering in de tijd, afschaffing brugpensioen, afbouw ambtenarenpensioenen, puntenpensioen om de leeftijd op te trekken boven 65 jaar, …
Protest is nodig
Een opgang van extreemrechts is gevaarlijk omdat het verdeeldheid centraal stelt. We moeten daarop antwoorden op de werkvloer en in onze omgeving. De beste manier om dit te doen, is door te wijzen op wat ons verenigt: de strijd voor betere levens- en werkomstandigheden, eigenlijk de strijd om een betere toekomst. Offensieve eisen rond de minimumlonen (14 euro per uur), pensioenen (1.500 euro per maand), arbeidsduurvermindering (30-urenweek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen), massale publieke investeringen in openbare diensten (onderwijs, zorg, openbaar vervoer, publieke energiesector, …) zijn daarvoor noodzakelijk. Vanuit deze eisen wordt bovendien duidelijk dat de bankiers, grote aandeelhouders en speculanten een obstakel zijn voor sociale vooruitgang en niet de migranten of vluchtelingen.
Het volstaat niet om geen racist te zijn, we moeten antiracistisch zijn. Dit betekent actief ingaan tegen wat ons verdeelt omdat dit een obstakel is in onze strijd voor een andere samenleving. Extreemrechts zullen we niet stoppen door af te wachten, er is strijd tegen nodig. De antifascistische campagne Blokbuster is al sinds 1991 actief in stelselmatig protest en mobilisaties. Betogingen zijn belangrijk om het voor extreemrechts moeilijker te maken om de straten te domineren en om zomaar aanvaard te worden. Het zijn bovendien uitstekende momenten om met gelijkgestemden te discussiëren over hoe we de voedingsbodem voor extreemrechts kunnen aanpakken. Dat is de basis voor het politieke mobilisatiemodel tegen extreemrechts dat Blokbuster al decennia verdedigt.
Op 9 mei is er in Leuven een belangrijke afspraak. De studenten van het Vlaams Belang, NSV (Nationalistische Studentenvereniging), betogen dan in de studentenstad. Daarmee willen ze de kiescampagne van het VB – in Leuven staat deze in het teken van lijsttrekker Van Langenhove – ondersteunen. Er is een oproep voor een tegenbetoging onder de noemer ‘Undivided against racism’. Een zo sterk mogelijke actie is nodig om te vermijden dat extreemrechts verder in het offensief kan gaan met verdeeldheid die ingezet wordt tegen onze sociale eisen.
Een systeem in crisis brengt de bijhorende politieke vertalingen met zich mee. Extreemrechts is er een uitdrukking van die een opgang kan maken als er geen of onvoldoende sterk echt alternatief is. Een echt alternatief betekent dat de arbeidersbeweging de strijd voor sociale vooruitgang aangaat: voor het verdedigen van sociale verworvenheden en het afdwingen van nieuwe. Dat vraagt betrokkenheid en duidelijkheid qua programma. Het kapitalisme faalt en er is nood aan een nieuw systeem, een maatschappij waar de belangen van de meerderheid van de bevolking centraal staan. Blokbuster wil ook daaraan bijdragen.
-
Tom Van Grieken: de neofascistische koorddanser
Tom Van Grieken, de jonge voorzitter van het Vlaams Belang, is net zoals zijn wapenbroeder Dries Van Langenhove de laatste tijd niet meer weg te slaan uit de media. Interessant in de interviews bij (progressieve?) media is het dubbel gezicht van het neofascisme. Men zou bijna gaan geloven dat het Vlaams Belang een respectabele partij zoals een ander is … Niet dus.
