NL Socialisme

Author: PierreBrx

  • Grootste vakbond roept op voor betoging tegen besparingsbeleid

    Duitsland

    Op 25 oktober besliste het congres van de grootste vakbond ter wereld, de Duitse bond Ver.di, unaniem om op te roepen voor de betoging tegen besparingen in Berlijn op 1 november.

    De resolutie die naar voor gebracht werd door linkse vakbondsmilitanten riep de nationale leiding en alle vakbondsgroepen op om publiekelijk de betoging te steunen en op te roepen om aanwezig te zijn op de nationale betoging.

    Heel wat onderdelen van Ver.di roepen nu al op voor de betoging, daaronder 4 van de 16 regionale federaties. De vakbond, die een breed gamma aan arbeiders in de publieke sector, transportsector, media,… vertegenwoordigt, is de grootste organisatie die reeds oproept voor de betoging.

    In zijn slottoespraak riep Ver.di-leider Bsirske de vertegenwoordigers op het congres op om "naar de werkplaatsen en de straten" te trekken om te mobiliseren voor de betoging.

    Leden van Sozialistische Alternative (SAV, Duitse zusterpartij van LSP) speelden een belangrijke rol in het winnen van de steun van het Ver.di congres voor deze actie en waren cruciaal in het opzetten van de betoging. In augustus reeds waren SAV-leden de centrale kracht achter de oproep voor een nationale "actie-conferentie" om op te roepen voor een nationale betoging tegen het besparingsbeleid van de door Schröder geleide regering van Sociaal-democraten en Groenen. Op die conferentie waren er ook activisten die dachten dat het beter was om lokale protesten te organiseren.

    Maar die twijfel onderschatte de groeiende woede in Duitsland tegen het besparingsbeleid van de regering. Er zijn al korte waarschuwingsstakingen geweest tegen het beleid van de regering, met op 12 oktober een werkonderbreking van 12.000 arbeiders bij Mercedes in Stuttgart.

    Sindsdien waren er nog acties en nam de woede verder toe. Volgens een recente opiniepeiling is de steun voor de sociaal-democratische SPD de afgelopen weken gedaald van 27% tot 22%.

    De betoging van 1 november zal erg belangrijk zijn. Maar daar zal de vraag rijzen hoe verder gegaan wordt. De SAV voert campagne voor een algemene 24-urenstaking. Een vakbond van leraars in Hessen roept al op voor een staking op 18 november en de politie in die staat roept op voor een algemene staking tegen het besparingsbeleid van de deelstaatregering in Hessen.

    De schaal, de snelheid en de scherpte van de besparingen die in Duitsland worden doorgevoerd zijn enorm en hebben een enorme impact op de bevolking. Iedere dag is er constante propaganda dat er geen alternatief is en dat we een lagere levensstandaard moeten aanvaarden. Maar binnen de arbeidersbeweging is er een groeiende zoektocht naar een alternatief op het besparingsbeleid.

    Op het Ver.di congres waren er resoluties die opriepen om de sleutelsectoren van de economie in publiek bezit te nemen, maar deze resoluties werden niet aanvaard door het congres. De leiding stelde dat deze resoluties moeten bediscussieerd worden bij de discussie over het nieuwe programma van de vakbond.

    In de aanloop naar de betoging van 1 november zal de SAV meer campagne voeren voor de oproep van een algemene staking als volgende stap en voor een socialistisch programma als enige fundamenteel alternatief op de lagere levensstandaard en het kapitalisme.

    Meer info:

  • Europees Sociaal Forum: nood aan een socialistisch alternatief

    Van 12 tot 15 november vindt in Parijs het tweede Europees Sociaal Forum (ESF) plaats. Het eerste ESF vond vorig jaar in Firenze plaats en was een enorm succes, zeker omwille van de deelname van jongeren, arbeiders en vakbondsmilitanten in de slotbetoging.

    Karl Debbaut

    De massale opkomst toen – er waren bijna één miljoen betogers – gaf aan hoe kan gemobiliseerd worden tegen het neo-liberaal beleid en tegen het kapitalisme. Dit jaar zal het ESF ingaan op de enorme internationale anti-oorlogsbeweging en de heropkomst van de Europese arbeidersklasse als een krachtige en vastberaden tegenstander van de Europese regeringen en de EU.

    Er moet echter ook vooruit gekeken worden en, zoals aangegeven wordt in het document ‘Wat is het Europees Sociaal Forum’, discussiëren hoe een ander Europa mogelijk is en de wijze om dat te bereiken aangeven.

    Het voorbije jaar kon zowat iedere neo-liberale hervorming van de Europese heersende klasse rekenen op verzet. In Frankrijk waren er miljoenen betogers en werd gestaakt tegen de pensioenhervormingen van de regering-Raffarin. In Oostenrijk leidde de druk van de arbeiders voor verzet tegen gelijkaardige maatregelen tot een oproep voor een algemene staking.

    Na een aantal jaren van anti-sociale hervormingen in Zweden, leidde de poging om het land te overtuigen om deel te nemen aan de Euro tot een nederlaag van het establishment in een referendum over de Euro. In Duitsland groeit het verzet tegen Schröder’s ‘Agenda 2010’, een brutale aanval op de werkloosheidsuitkeringen, de gezondheidszorg, de bescherming van arbeiders tegen ontslagen,…

    Politieke strategie

    Het ESF zal heel veel activisten uit actiegroepen, NGO’s en vakbonden samenbrengen. Het is een interessant forum om ervaringen uit te wisselen en ideeën op te doen met honderden activisten die actief betrokken waren in de anti-oorlogsbeweging of sociale bewegingen.

    Het ESF zal een strategie en een politiek programma moeten naar voor brengen op basis waarvan strijdbewegingen kunnen gewonnen worden. Hoe kunnen we bijvoorbeeld de beweging tegen de bezetting van Irak versterken? Hoe kunnen we die beweging opbouwen op de werkvloer? Hoe kunnen arbeiders opnieuw de controle terugwinnen over hun vakbonden die in een aantal landen gecontroleerd worden door een bureaucratie die als ‘partner’ van de regering optreedt?

    Toen het ESF in de groeiende fase van de anti-oorlogsbeweging de vraag naar "wat nu?" beantwoordde met de oproep voor internationale betogingen op 15 februari kwam er een schitterende reactie. Zo’n 30 miljoen mensen betoogden wereldwijd in de grootste internationale solidariteitsdag ooit. Natuurlijk was de opkomst het resultaat van meer factoren dan de oproep van het ESF, maar het was toch belangrijk dat er een internationale oproep kwam.

    Nieuwe arbeiderspartij

    De meerderheid in het ESF is voorstander van het uitsluiten van politieke partijen, met het argument dat ze zo willen voorkomen dat partijen de autoriteit van het ESF gebruiken. Volgens ons is dat een fout. We moeten een antwoord bieden op de partijen die een neo-liberaal beleid voeren en maatregelen doorvoeren als de privatisering van openbare diensten, besparingen in het onderwijs, pensioenhervormingen,…

    Er zullen nieuwe arbeiderspartijen nodig zijn om de strijdbewegingen van verschillende lagen van arbeiders en jongeren samen te brengen op anti-kapitalistische basis om de samenleving fundamenteel te veranderen. Deze ideeën moeten besproken worden op het ESF.

    Het CWI (de internationale organisatie waar LSP deel van uitmaakt) zou binnen dergelijke nieuwe arbeiderspartijen opkomen voor een socialitisch programma. We zouden alle verworvenheden uit vroegere strijdbewegingen verdedigen en opkomen voor nieuwe toegevingen van de heersende klasse in nieuwe strijd.

    Socialistisch programma

    Het kapitalisme is een systeem gebaseerd op de uitbuiting van de grote meerderheid van de arbeiders en jongeren door een kleine minderheid die de economie controleert. Onze doelstelling is het overnemen van de sleutelsectoren van de economie in publieke handen als deel van een socialistische, democratisch geplande economie waarbij de middelen voor de behoeften van iedereen kunnen gebruikt worden.

    De anti-globaliseringsbeweging speelde een belangrijke rol in het versterken van het bewustzijn van miljoenen mensen over de brutaliteit van het kapitalisme en de heersers in dit systeem. De aanhoudende stroom aanvallen van het establishment op de werk- en levensomstandigheden van brede lagen van de bevolking maakt duidelijk dat dit systeem niet langer in staat is om onze samenleving op economisch, sociaal of ecologisch vlak te ontwikkelen. Het is tijd dat de antiglobaliseringsbeweging een alternatief naar voor brengt en volgens ons moet dat een socialistisch alternatief zijn.

  • 1.000 actievoerders op Get in Shape

    Vandaag voerden zo’n 1.000 mensen actie in Casteau, vlakbij Mons, aan de NAVO-basis SHAPE. De actie werd georganiseerd door Bomspotting VZW. Er waren heel veel georganiseerde activisten, waaronder een erg ruime delegatie van de Linkse Socialistische Partij / Mouvement pour une Alternative Socialiste. Ruim 100 van onze leden en sympathisanten waren present.

    Geert Cool

    Op de bussen werd medegedeeld dat het de bedoeling was om in kleine groepjes opgepakt te worden terwijl we zo dicht mogelijk bij Shape zouden raken. Wij waren het niet eens met de opsplitsing in kleinere groepen en vonden het beter om met grotere groepen samen te blijven teneinde harde repressie te kunnen vermijden en ervoor te zorgen dat we ook verder zouden raken op de militaire basis.

    Twee jaar geleden was de Bomspotting actie op Kleine Brogel voor het eerst massaal en trokken we met heel de groep samen op de militaire basis waardoor we verder dan ooit raakten op die basis. Door in te haken konden we harde repressie vermijden. Collectieve actie is volgens ons de sterkste vorm van directe actie omdat het de krachtsverhouding in de samenleving duidelijk maakt in plaats van zich te baseren op elementen als de snelheid waarmee individuele betogers kunnen lopen of hoe goed ze zich kunnen verstoppen in de bossen.

    Op de bussen werden de deelnemers aan de actie gevraagd een engagementsverklaring te ondertekenen om vreedzaam te betogen. Op zich hebben we daar niets op tegen, ook al hebben wij geen verklaring nodig om vreedzaam te betogen. Jammer genoeg werd op een bus vanuit Antwerpen aan vier ongeorganiseerde activisten gevraagd om van de bus te stappen omdat ze de verklaring niet hadden ondertekend, ze werden in het midden van de velden gedropt! Dat is niet de wijze waarop nieuwe jongeren zullen aangetrokken worden tot een actie of tot betrokkenheid bij het opzetten van de actie.

    Aan de militaire basis van Shape werden heel veel betogers gedropt rond de bossen om dan verder te trekken in kleinere groepen. Een aantal LSP-leden ging mee met deze groepen en werden ook snel opgepakt. De meeste leden verzamelden echter aan de centrale ontmoetingsplaats en trokken met een 60-tal betogers op pad. Die trokken tot vlak voor de centrale ingang van Shape en werden daar opgepakt. Onder hen een grote groep leden en sympathisanten uit Mechelen. Op de bus vanuit Mechelen werd op voorhand gediscussieerd om samen te blijven en te betogen in plaats van af te stappen in de bossen rond Shape. Aangezien er bijna enkel leden en sympathisanten van Internationaal Verzet op die bus zaten, werd quasi collectief gekozen voor die optie.

    Eens opgepakt werd iedereen op een weide geplaatst in tenten. Er waren ook sandwiches voorzien en iets om te drinken, een stap vooruit in vergelijking met vorig jaren. Negatief was wel de houding tegenover de minderjarigen die op een geblindeerde bus samengeplaatst werden. Enkele leden van Internationaal Verzet uit Beveren en Gent zeiden achteraf dat er op die bus slechts een 30-tal zitplaatsen waren terwijl ze met meer waren. Ook werkte de verluchting amper en werden ze brutaal behandeld, terwijl ze als minderjarigen net geacht werden een betere behandeling te krijgen.

    We zaten enkele uren vast. Met een groep leden vanuit Antwerpen werden we bijna onmiddellijk opgepakt toen we met onze bus gedropt waren in een bos. Om 11u30 zaten we vast en pas na 17u werden we vrijgelaten. In de tenten was de sfeer gelukkig goed, zelfs daar werden slogans geroepen en werd gezongen. Socialistische strijdliederen als Bandiera Rossa of De Internationale weerklonken.

    Vreemd genoeg blijken de officiële media vooral aandacht te hebben voor enkele politici van traditionele partijen die marginaal aanwezig waren. Parlementsleden als Van Krunkelsven of Spiritisten als Lambert waren aanwezig, maar met heel weinig aanhangers en blijkbaar enkel omdat ze uit ervaring weten dat ze er de media kunnen halen. Hun voornaamste bekommernis is niet om te protesteren tegen kernwapens, tegen oorlog of tegen uitbuiting, maar wel om met hun smoel op de TV te komen. Moesten ze echt iets willen doen tegen de aanwezigheid van kernwapens in België, waarom doen ze er dan niets aan vanuit de regering? Er waren politici van zowel Sp.a/Spirit als VLD. Zij vormen de regering en houden daar hun mond als het over kernwapens gaat. Dat is pure hypocrisie.

    Voor komende acties zal het belangrijk zijn dat er een grondige discussie is over de te volgen taktieken. Onder de opgepakten was duidelijk dat LSP en Internationaal Verzet een belangrijke factor vormen in de beweging. Wij willen de beweging versterken en willen ook discussiëren over hoe we zo efficiënt mogelijk kunnen actievoeren. Dat zal volgens ons zijn door collectieve acties die met een gedisciplineerde directe actie veel sterker zouden zijn. Daartoe is het noodzakelijk om aan de scholen, universiteiten,… te mobiliseren en jongeren te organiseren om samen de actie voor te bereiden. Vanuit actieve mobilisatiecomités die gedurende langere tijd zichtbaar campagne voeren kan een grotere betrokkenheid bereikt worden. Daarnaast is het volgens ons ook belangrijk dat we ons uitspreken tegen de traditionele politici die wel komen deelnemen, maar geen politiek verlengstuk bieden voor de duizenden jongeren en arbeiders die willen opkomen tegen oorlog en tegen uitbuiting. We zullen moeten bouwen aan een eigen politiek verlengstuk zodat de regering in het vervolg bij massale anti-oorlogsacties, zoals we die eerder dit jaar ook in België zagen (15 februari, Dag X), niet op hypocriete wijze de beweging kan uitzitten om dan gewoon door te gaan met al hun plannen.

    Deze discussies willen we voeren met de Linkse Socialistische Partij. Contacteer ons voor meer informatie of om deel te nemen aan onze werking, word actief en verzet je! Sluit aan bij LSP!

  • Canberra: protest tegen bezoek van Bush

    Ooggetuigenverslag vanuit Australië

    Op woensdag trokken we met 40 leden van de Socialist Party vanuit Melbourne naar Canberra, de administratieve hoofdstad van het land waar George W. Bush het parlement zou bezoeken.

    "Varkens kunnen vliegen, de maan bestaat uit kaas en Bush vertelt de waarheid"

    Woensdag waren verschillende leden van onze partij in de media om duidelijk te maken dat Bush en de Australische premier Howard niet enkel gehaat zijn omwille van de oorlog en bezetting in Irak, maar omwille van de aanvallen op de sociale verworvenheden als prijs voor het Vrijhandelsakkoord met de VS.

    We beseften dat veel arbeiders de betogers zouden bezien als de ‘usual suspects’ en dat de media dit nog zou proberen te versterken door vooral beelden te laten zien van betogers die er wat alternatief uitzien. We moeten dat doorbreken door aan te geven wat de agenda van Bush en Howard concreet betekent voor de arbeiders.

    Door daarop in te spelen dwongen we een aantal Liberalen in het defensief op enkele radioprogramma’s. Donderdag had de Melbourne Age een voorpagina waarin bevestigd werd dat Bush eist dat Howard liberaliseringen in de gezondheidszorg zou doorvoeren. De gevolgen van zo’n beleid zouden enorm zijn voor de meerderheid van de bevolking.

    We kwamen in Canberra aan op woensdagavond rond 21u30 en gingen direct naar het VS-consulaar waar Bush de nacht zou doorbrengen nadat hij rond 22u zou aankomen op de luchthaven.

    We voerden er actie samen met een groepje betogers uit Canberra zelf. We hadden een enorm groot professioneel gemaakt spandoek van de Socialist Party en gingen zo dicht mogelijk bij de ingang van het Amerikaans consulaat. De politie eiste dat we verder zouden gaan staan in een zone die reeds vooraf afgebakend was voor eventueel protest. We gingen echter niet achteruit en verdedigden ons democratisch recht op vreedzaam protest. De politie liet ons hierop begaan, maar was voldoende sterk aanwezig om ons volledig te omsingelen waardoor we niet in de buurt van Bush zouden kunnen raken. We maakten hierop veel lawaai, riepen slogans,…

    Canberra was omgevormd tot een virtuele politiestaat waarbij schijnbaar de noodtoestand van toepassing was in de wijken rond de ambassades en het parlement. Geluidsinstallaties en megafoons waren er verboden. Om de 20 meter stond er een politie-agent. Er waren speciale eenheden van de politie die gemaskerd waren en machinegeweren droegen. En dat allemaal om president Bush aan het woord te kunnen laten en te vermijden dat de Australische arbeiders en jongeren hetzelfde zouden doen…

    We bezochten ook een tent van Aboriginals voor het parlement en hadden er een discussie met een aantal activisten. Die waren erg open voor discussie. We gaven hen 100 dollar van de Socialist Party voor hun fonds om een video-camera te kopen om agressie en geweld te filmen. De Aboriginals hebben daar immers nog steeds onder te lijden.

    In Canberra vormden we een klein tentenkamp en hielden een vegetarische barbecue. ‘s Ochtends was er een verwelkomingsceremonie van de Aboriginals. Heel wat scholieren die passeerden stopten en namen deel aan deze ceremonie die erg ontroerend was.

    Omdat we onze eigen minibusjes en chauffeurs hadden, waren we erg mobiel. We trokken om 9u30 naar de residentie van de goeverneur waar we de enige betogers waren. We stonden er met een 50-tal Bush op te wachten toen totaal onverwachts en onaangekondigd de politie ons hard aanpakte. We verdedigden ons en niemand werd ernstig gewond. Een aantal leden slaagden erin door de politielijn te breken om ons materiaal in veiligheid te brengen. We zagen Bush passeren terwijl hij letterlijk met zijn neus tegen het raam van zijn auto verschrikt naar ons spandoek keek…

    We trokken daarna naar het parlement voor de centrale actie met zo’n 3.000 deelnemers. Er waren toespraken en er werden slogans geroepen. Wij verdeelden pamfletten waarin we uitlegden waarom Bush een Vrijhandelsakkoord wil. Jammer genoeg gingen de toespraken bijna enkel over Irak. Maar een Fillippijnse vakbondsmilitant en een Palestijnse activiste gaven erg goede speeches.

    We betoogden naar het parlement en hielden halt aan de Amerikaanse ambassade. Met een groep SP-leden trokken we zowaar de ambassade binnen en werden we op de binnenkoer van de ambassade aangevallen door de politie. Ze hadden echter geen paarden en hadden het moeilijk om ons weg te krijgen. Het personeel van de ambassade die klaarstond om Bush te verwelkomen, met vlaggetjes en andere gadgets, keek nogal bezorgd en bedenkelijk…

    Uiteindelijk trok de betoging verder maar waren er nog wat opstootjes, waarbij één van onze leden zijn enkel brak, iets wat uitgebreid in de TV-beelden werd getoond.

    Onze tussenkomst was erg succesvol, vooral op vlak om onze agenda rond de verdediging van de sociale verworvenheden naar voor te brengen.

    In het dagblad Herald Sun werd vandaag commentaar geleverd op de grote hoofden van Bush en Howard die we met de SP hadden gemaakt en die uitgebreid in de Amerikaanse media kwamen: "Het Australische gevoel voor humor trok meer de aandacht van de meegereisde media dan het protest van Bob Brown (een groen parlementslid) in het parlement. Terwijl Bush het parlement toesprak, zaten Amerikaanse journalisten CNN te volgen om de protestacties buiten te zien. De papieren hoofden van Bush en Howard, voorgesteld als de poedel van Bush, kregen meer aandacht. "Ik moest enorm lachen en vond dat deze mensen echt weten hoe ze moeten protesteren" zei American Broadcasting Corporation producer Dan Cahn."

    Politiek gezien betekenden de acties het embryo van een nieuwe heropleving van de beweging tegen oorlog en tegen de globalisering nadat de beweging een dipje kende omdat het er niet in geslaagd was de invasie van Irak tegen te houden.

    Onze taak is om in de beweging tussen te komen en er deel van uit te maken. In de beweging moeten we nadruk leggen op de belangen van de meerderheid van de bevolking, de arbeiders en hun gezinnen.

  • Massaal protest in Latijns Amerika

    Actualiteit van de week

    Na weken van massaprotest, tegen de plannen om de gasrijkdommen van Bolivië te verkopen aan de VS, maar ook voor hogere lonen, betere pensioenen, landhervormingen en een terugtrekking van Bolivië uit de FTAA (Free Trade Association of the Americas), houdt president Sanchez de Lozada het voor bekeken en vlucht naar Miami. Mesa, vice-president onder Lozada, neemt zijn plaats in. Hoewel hij door sommige kranten bestempeld wordt als een "man van het volk", is dit een millionair, een journalist/historicus die zijn eigen mediaimperium heeft opgebouwd en nauw gelinkt is met het voormalige neo-liberale beleid.

    Met deze machtsovergang hebben de machthebbers tijd gekocht, maar de oppositie heeft de nieuwe president welgeteld 90 dagen om in te gaan op de eisen van de betogers. Nationalisatie van de gasreserves is één van de eisen van de beweging!

    Eénzelfde massabewegingen in Latijns-Amerika hebben regimes doen zwichten voor de druk. In Peru kon Toledo zijn plannen voor de privatisering van de electriciteit in zijn zak steken en is het Lichtend Pad zich opnieuw aan het organseren. In Ecuador heeft Gutierrez de staat van beleg aangekondigd tegen protesten van bananentelers en ook in Argentinië zit de schrik voor het heropstaan van de massabeweging er dit in. De regering weigerde in te gaan op de vraag van het IMF om nieuwe besparingen door te voeren in ruil voor een nieuwe lening.

  • Extreem rechts in opmars in Zwitserland

    Bij de Zwitserse verkiezingen van zondag 19 oktober won de extreem-rechtse SVP (Zwitserse Volkspartij). Deze partij bestaat reeds 15 jaar en begon als een kleine boeren en middenstanderspartij. Sinds 2001 kent de partij een sterke vooruitgang, vorige zondag werd ze de grootste partij met 28% van de stemmen.

    De basis voor deze dijkbreuk is de slechte economische toestand van het land, dat het Japan van Europa genoemd wordt. Na 5 jaren van recessie is de werkloosheid gestegen tot 4,2%, terwijl dit in 1990 slechts 0,5% bedroeg! Vooral het faillissement van Swissair heeft zijn effect gehad op het bewustzijn. Door een gebrek aan een links antwoord of perspectief voor het afglijden van wat ooit het rijkste Alpenland was, kon de populist Blöcher op een vrij demagogische manier steun verwerven. Met zijn drie slogans: "minder belastingen, minder vreemdelingen en minder Europa", heeft hij vooral een orientatie op de middengroepen in de maatschappij. Verder staat hij bekend als "niet corrumpeerbaar".

    Blöcher speelt in en creëert mee een klimaat van nationalisme dat zich gemakkelijk laat vertalen in de slogans: "Zwitserland eerst" en "Zwitsers eerst". De link met het Vlaams Blok in België is gemakkelijk gelegd, ware het niet dat het erop lijkt dat extreem-rechtse/neo-fascistische figuren slechts in de marge getolereerd worden, terwijl ze in het Blok het grote woord voeren. Het blijft echter een gevaarlijke formatie die de arbeidersklasse langs etnische en nationalistische lijnen kan verdelen. Het schuwt de demagogie niet en is de enige die zich verzette (in woorden toch) tegen de geplande pensioenhervormingen. De eis van de SVP is om nu een tweede zitje te krijgen in de regering ten koste van de liberalen of de christen-democraten.

  • Geen oplossing in zicht voor Irak

    Actualiteit van de week

    Een meevaller voor Bush is alvast de unanieme stemming van de VN resolutie over Irak, ingediend door de VS. Het zet de deur open voor het aantrekken van kapitaal alsook voor het sturen van troepen. De bezetting is immers door deze stemming gelegaliseerd. Of investeerders en regeringen echter ook zo happig zullen zijn om te daadwerkelijk te investeren in het zeer instabiele Irak is een andere vraag. Verder blijft de Iraakse overgangsregering zich verzetten tegen het sturen van troepen door Turkije, uit vrees voor een verdere destabilisatie. Reeds meer dan 100 amerikaanse soldaten werden gedood sinds het einde van de oorlog, maar lang niet meer alleen amerikanen zijn het doelwit van aanslagen. Afgelopen week vond een mislukte aanslag plaats tegen de Turkse ambassade in Bagdad.

    Dit allemaal terwijl de situatie in Israël-Palestina verder escaleert. De aanslag op het Amerikaanse konvooi vorige week, waarbij twee CIA agenten omkwamen, leidde tot het verder opdrijven van de repressie. Er werd besloten door het Israëlische bestuur om over te gaan tot de versnelde bouw van "de muur" en maandagnacht vonden 6 luchtaanvallen plaats op de Gaza.

  • Kan paars tegen de stroom blijven ingaan?

    Actualiteit van de week

    De wet op de concurrentiekracht bepaalt dat de lonen in België niet sneller mogen stijgen dan in de buurlanden. Onrechtstreeks zullen de besparingen in Nederland, Duitsland en Frankrijk haar effect op ons land, en dus ook op onze levensstandaard, niet missen. Het zal deze paarse regering nog meer onder druk brengen om tot besparingen over te gaan. In zijn beleidsverklaring legde Verhofstadt de nadruk weliswaar op werk, werk, werk. In plaats van op besparingen, besparingen, besparingen als in Nederland. Met de verkiezingen voor de deur wil paars immers deze stap niet zetten. Maar de 800 miljoen lastenverlagingen zullen door iemand betaald moeten worden, de extra premies op ploegenarbeid ook. De sociale zekerheid, en dus de arbeidersgezinnen, zullen hierdoor het hardst getroffen worden. In periodes van economische crisis is er slechts één grote betaler van de crisis, en dat is duidelijk niet het bedrijfsleven dat met cadeaux bedolven wordt.

    Maar ondertussen houdt de regering de schijn op. In plaats van 200.000 jobs, worden het er slechs 60.000, gesubsidieerd daarbovenop. Maar in ieder geval hebben ze nog de "perceptie" mee, niet in het minst gevoed door de bijzonder rechtste oppositie van de Christen democraten, die van de regering een "harde" aanpak willen. Dit verklaard, na het sociaal drama bij Ford, dat het terug regeringspartijen zijn die als overwinnaar uit de laatste peilingen komen. Maar ooit zal de realiteit de perceptie inhalen. Als dat gebeurt, zullen het vooral de sociaal democraten zijn die er als verliezer zullen uitkomen. Zij zijn het die "de mensen" een rad voor ogen draaien. De VLD heeft immers een rechtse flank te onderhouden en stelt de zaken duidelijker dan de "socialisten", met uitspraken à la Daems over het "sociaal profitariaat".

    De vernieuwingsoperatie van de Spa met de aanstelling van het "Smetteken" in de Brusselse regering, alias Pascal Smet, blijft voor beroering zorgen. Het is niet uitgesloten dat door de inertie van de vastgeroeste Brusselse politiek, Smet kan scoren. Alhoewel het te vroeg is om het uit te spreken, wordt hij nu reeds de nieuwe "Steve Stevaert" genoemd. Dat heeft alles te maken met zijn aanleg tot populisme. Zijn ideëen voor een openluchtzwembad in Brussel en een autoluwe binnenstad zijn geen toonbeelden van radicaliteit, en zullen de talrijke sociale problemen in het Brusselse niet oplossen. Maar met het conservatisme van de rest van de ploeg als tegenstander, zou hij wel eens kunnen uitbreken. Of hij er echter in zal slagen stemmen terug te halen bij het Blok, dat in Brussel de grootste Vlaamse Partij is, is te betwijfelen. Zijn kwaliteiten als uitvoerder van anti-sociale maatregelen heeft hij immers meer dan bewezen in zijn voormalige job als manager van de hervorming (lees verstrenging) van de asielwetgeving. De armsten in de samenleving zullen er door zijn beleid in ieder geval niet beter op worden.

  • Stem tegen het “sociaal akkoord”

    Stem ‘nee!’ tegen het sociaal akkoord dat het verraad van de vakbondstop bezegelt, en kom in verzet om de bezuinigingen te stoppen!

    Bak-ellende 2 wil werkelijk alles afbreken: onderwijs, zorg, WAO, WW, bijstand, pensioen, openbaar vervoer… Terwijl de werkloosheid met 13.000 mensen per maand toeneemt, wordt het sociaal vangnet afgebroken. Gewone mensen, arbeiders en jongeren, draaien op voor de crisis, terwijl de rijken weer rijker worden.

    De vakbonden hebben een akkoord met het kabinet gesloten waarin ze een absolute loon-stop van 2 jaar hebben afgesproken. En daarvoor heeft de vakbondstop toezeggingen aan het kabinet gedaan, waarvoor wij nu moeten betalen.

    Naast de grote bezuinigingen die voornamelijk de arbeidersklasse zullen treffen zijn er ook nog een aantal maatregelen slechts een of enkele jaren vooruit geschoven. Waardoor mensen “de tijd krijgen om aan deze maatregelen te wennen.” Zoals ontslag voor mensen met een gesubsidieerde baan, de toekomst van de WW, en de VUT en het prepensioen.

    Hierdoor kan je je terecht afvragen wat er nou werkelijk is bereikt door onze vakbonden. Het antwoord hierop is: Zeer weinig. In ieder geval veel te weinig. De grootste aanslagen op de koopkracht gaan gewoon door en daarvoor hoeft in de eerstkomende jaren geen looncompensatie gegeven te worden. Sterker nog: Er mag niet eens een looncompensatie gegeven worden! Daarnaast blijven de vaste lasten doorstijgen, waardoor natuurlijk met name de minima getroffen worden.

    Dit is onacceptabel. Stem dus tegen het akkoord binnen je bond. Maar dat is niet genoeg! Daarom is het nodig om zelf buurtcomite’s of in jouw bedrijf actiecomite’s op te richten en daarin op te komen voor een landelijke 24 uurs-staking! We moeten toewerken naar een algemene staking om alles plat te leggen – de enige manier om de afbraak te stoppen.

    Om de beweging tegen de bezuinigingen massaal te maken, is het nodig moeten we mobilisatiecomité’s op te richten in scholen, buurten en bedrijven. Die kunnen mobiliseren voor alle acties, en de acties coördineren.

    Economische crisis is onvermijdelijk onder een kapitalistisch systeem. Door strijd kunnen verslechteringen tegengehouden worden, maar als we de maatschappij niet veranderen zullen de rijken ons steeds weer proberen uit te kleden. Vecht daarom mee met Offensief voor een socialistische maatschappij, die niet langer draait om de winst van enkelen, maar om de behoeften van allen!

    HET VERRAAD VAN DE WAAL & TERPSTRA

    Even kort de ‘bereikte resultaten’ op een rijtje:

    • De afschaffing van kortdurende WW gaat niet door
    • Aanvullingen op de WW in het kader van sociale plannen bij ontslag kunnen blijven
    • Alle ziekenfondsverzekerden krijgen 25 Euro verlaging van de nominale premie ziekenfonds
    • Partnertoets voor gedeeltelijk arbeidsongeschikten is van de baan
    • Minima krijgen in 2004 een bedrag ineens. Hoeveel is niet bekend
    • Strafheffing VUT is van de baan

    Nu zetten we ook nog even op een rijtje wat er door de vakbonden is ingeleverd, over de ruggen van de arbeiders in Nederland:

    • Een nullijn voor de CAO-lonen in 2004 en 2005. De prijzen mogen wél stijgen (De niet-CAO-lonen gaan natuurlijk gewoon omhoog)
    • Ontkoppeling lonen en uitkering, zeker tot 2006
    • De grote verslechteringen in de Bijstand gaan gewoon door
    • De vervolguitkering van de WW wordt afgeschaft
    • Veel zaken worden geschrapt uit het ziekenfonds
    • Verhoging van de eigen bijdrage AWBZ gaat gewoon door
    • Het eigen risico (250 euro per jaar) gaat door
    • Gedeeltelijk arbeidsongeschikten krijgen geen WAO meer
    • In het tweede ziektejaar maximaal 70% ziekengeld – geen aanvulling meer
    • Herkeuringen alle WAO’ers tegen de nieuwe regel
    • Bezuiniging op reïntegratie gaat gewoon door
    • Bezuiniging op de gesubsidieerde banen gaat door
    • Sollicitatieplicht voor mensen van 57,5 jaar en ouder

  • GET IN SHAPE!

    Stop de oorlogsstokers

    Get in Shape. Een protest tegen het militaire hoofdkwartier van de NAVO in Bergen. Dé afspraak voor iedereen die wil protesteren tegen oorlog en de oorzaken van oorlog. Wat is de situatie vandaag en wat naar voor brengen als alternatief?

    Nikei De Pooter

    Het beleid van de VS is vandaag vooral geconcentreerd rond de vlucht vooruit. Bush probeert de economische recessie, en bijhorende besparingsmaatregelen, voor zich uit te schuiven door een economische politiek die men nog het best kan omschrijven als "omgekeerd Keynesianisme". Concreet betekent dit dat Bush de economische recessie probeert uit te kopen door massale investeringen in de wapenindustrie. Investeringen die wel zorgen voor een beperkte economische groei, maar niet leiden tot de creatie van nieuwe jobs. Integendeel. De voorbije maanden is het aantal jobs in de wapenindustrie nog gedaald.

    Ook de interventie in Irak leverde niet de verwachte economische return op. De geschatte olieoprengst voor het komende jaar bedraagt 15 miljard dollar. Nog geen fractie van de kosten voor de heropbouw van Irak! De neoconservatieve haviken rond Bush hoopten om op korte tijd een stevige economische opbrengst uit hun interventie te halen. Vandaag merken we dat "mission creep", het systematisch sturen van meer troepen, realiteit dreigt te worden.

    De interventie in Irak komt voort uit een doodziek VS-imperialisme dat via een openlijke imperialistische politiek haar interne tegenstrijdigheden probeert te overwinnen.

    In het Midden-Oosten staat de situatie in Palestina op springen, sinds Israël openlijk het idee van het vermoorden van Arafat naar voor schoof. Saoedi-Arabië spreekt over de aankoop van atoom-wapens en tussen Pakistan en India is er nog steeds de kans op een regionale kern-oorlog .

    Hoe langer hoe meer zullen er conflicten ontstaan over prestige en economische belangen. Wij denken dat het essentieel is om de strijd tegen de nieuwe wapen-wedloop en militarisering te koppelen aan de strijd tegen het kapitalisme, dat tot alles bereid is om uit haar doodlopend economisch straatje te geraken.

    Naarmate de burgerij de sociale voorzieningen van de arbeiders meer aan-valt, zal ze zich ook meer gaan baseren op racisme om de aandacht af te leiden van de reële problemen en de beweging te verdelen. Juist zoals het Vlaams Blok in de arbeiderswijken het idee verspreid dat mensen hun job verliezen, niet omdat de multinationals meer winst willen maken, maar omdat de migranten de arbeidsplaatsen van de Belgen innemen.

    Racisme zullen we niet kunnen bestrijden door moralistische argumenten, maar enkel door in de praktijk duidelijk te maken dat Belgen en migranten dezelfde belangen hebben: door de organisatie van collectieve strijd tegen de oorzaken van hun verslechterende materiële condities. Of zoals Malcolm X het stelde: "You can’t have capitalism without racism!".

    Dit zijn de 3 peilers waarrond we met Internationaal Verzet, de jongeren-campagne van de Linkse Socialistische Partij, dit jaar actief zijn. Antiracisme, antimilitarisme en antikapitalisme. We waren met een levendige delegatie present op de betoging van 27 september tegen de bezetting van Irak, en mobiliseren volop naar Get in Shape op 25 oktober in Bergen (Mons).

    Na de kerstvakantie zullen we met de aankomende verkiezingen meer nadruk leggen op het antiracistische werk en mobiliseren naar de anti-NSV betoging te Antwerpen in maart. Help ons om van deze acties een succes te maken en bouw mee aan een socialistisch alternatief! Sluit aan!

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping