De verschrikkelijke aanslagen in Istanboel vorige week maken duidelijk hoe zwak de oorlog tegen het terrorisme van Bush en Blair wel staat. Als socialisten spreken we ons duidelijk uit tegen die aanslagen, waarvoor Al-Qaeda de verantwoordelijkheid opeiste. De belangrijkste slachtoffers van deze aanvallen zijn niet de wereldleiders die zich veilig verschuilen in Londen of Washington, maar de gewone werkende bevolking in Turkije en elders.
Bush en Blair maakten op hypocriete wijze gebruik van de zelfmoordaanslagen in Turkije (dat een doelwit was omwille van de steun aan de VS), om hun acties in Irak goed te praten en de repressie op basis van de zogenaamde oorlog tegen het terrorisme te versterken.
Ze probeerden ook de bomaanslagen te gebruiken om de massale protestacties tegen Bush en Blair in Londen op dezelfde dag te minimaliseren. Die schitterende betoging toonde de enorme oppositie die er is tegen het imperialistische beleid van Bush en Blair waarbij de bevolking zich meer en meer uitspreekt voor een ‘regimeverandering’ in Groot-Brittannië en de VS zelf.
De steun van Blair voor de militaire bezettingen in Afghanistan en Irak leidt ertoe dat er grotere kansen zijn dat bij terroristische aanslagen Britse steden of Britten een doelwit zullen zijn. De bomaanslagen van vorige week zullen de angst bij de gewone bevolking voor mogelijke aanslagen enkel doen toenemen.
De acties van Bush en Blair leiden er niet toe dat groepen als Al-Qaeda aangepakt worden, maar enkel dat de onderdrukten wanhopige actiemethoden ondernemen, zoals zelfmoordaanslagen, in een poging om weerstand te bieden tegen het imperialisme.
De terroristische methoden van groepen als Al-Qaeda spelen echter een contra-productieve rol omdat het de imperialisten toelaat om de repressie in hun landen en elders op te drijven. Dat gebeurt in Irak, het Midden-Oosten en in heel de wereld.
Burgerlijke vrijheden bedreigd
Volgens de New York Times is de FBI in de VS zich uitgebreid aan het informeren over anti-oorlogsactivisten. Moesten de aanslagen in Istanboel plaatsgevonden hebben voor een anti-oorlogsbetoging zou door de regering druk uitgeoefend worden om de betoging niet te laten doorgaan.
Ook de regering van Blair wil na de aanslagen in Turkije maatregelen nemen die een bedreiging vormen voor de burgerlijke vrijheden.
Wij hebben altijd campagne gevoerd tegen oorlog en terrorisme en hebben uitgelegd dat beiden een destructief gevolg zijn van een kapitalistisch systeem waar de uitbuiting van de arbeiders en onderdrukten – de overgrote meerderheid van de bevolking – wereldwijd centraal staat.
De methoden van groepen zoals Al-Qaeda laten de kapitalisten toe om verdeeldheid en wantrouwen onder de arbeiders en armsten in de wereld te zaaien. Wij stellen dat het imperialisme niet kan verslaan worden op basis van individueel terrorisme, maar door massa-bewegingen die protestacties en stakingen opzetten.
De grote acties tegen de bezetting door Bush en Blair tonen aan dat het potentieel daarvoor zeker aanwezig is. En velen die nu actie voeren, gaan ook op zoek naar antwoorden op vragen die verder gaan dan de tegenkanting tegen de oorlog en bezetting van Irak.
Velen gaan nu akkoord met socialistische antwoorden, komen op voor regimeverandering bij ons en elders in de wereld en voor de noodzaak van een socialistische omvorming van de samenleving om vrede en vrijheid te brengen voor de bevolking van Irak, het Midden-Oosten en elders in de wereld.
‘Ja aan vrede, neen aan oorlog’
George Bush en Tony Blair maakten van het nieuws over de aanslagen in Turkije gebruik om hun bezetting van Irak te rechtvaardigen als onderdeel van de ‘oorlog tegen het terrorisme’.
Die propaganda gaat in tegen het feit dat Osama bin Laden en zijn terroristisch netwerk het resultaat zijn van de VS-strategie in de Koude Oorlog. Bovendien kunnen rechtse Islamistische groepen sneller groeien door de pogingen van Bush en Blair om delen van het Midden-Oosten te veroveren als onderdeel van hun imperialistische expansie en hun steun aan de repressie van de Israëlische regering in de Palestijnse gebieden.
De Britse journalist Robert Fisk schreef in ‘The Independent’ van 21 november: "De Australiërs hebben in Bali de prijs betaald voor John Howards alliantie met Bush. De Italianen hebben in Nasiriyah de prijs betaald voor Silvio Berlusconi’s alliantie met Bush. Nu is het aan ons."
Terwijl de media in Groot-Brittannië de vredesbetogingen na de aanslagen probeerde voor te stellen als ‘pro-Brits’, waren er veel spandoeken en toespraken tegen de bezetting van Irak door Bush in Blair. Dat is ook niet verwonderlijk in een land waar volgens de peilingen 90% zich uitsprak tegen de oorlog.
"Er is oorlog in Irak, er is oorlog in Palestina, de mensen zijn erg kwaad hierover", zei een jonge betoger. De actievoerders van het platform ‘Ja aan vrede, neen aan oorlog’ kwamen volgens het persbureau AFP voornamelijk uit vakbonden, linkse organisaties, studentengroepen en leden van de communistische partij. Veel Turken leggen de verantwoordelijkheid voor de aanslagen bij het buitenlandse beleid van de VS en Groot-Brittannië.
Een maand voor het begin van de oorlog in Irak werd Blair ingelicht door het Joint Intelligence Committee dat een oorlog het risico van terroristische aanslagen vanuit de omgeving van Al-Qaeda zou versterken. Die informatie werd genegeerd.
Bush en Blair rechtvaardigden hun "regime-verandering" in Afghanistan en Irak met de stelling dat hierdoor de terroristen niet zouden kunnen terugvallen op die landen. De aanslagen in Turkije en elders in de wereld, geven aan dat dit een verkeerd perspectief was.
Van waar komt Bin Laden?
George W Bush zou er eens moeten over nadenken dat het zijn vader, George Bush senior die als vice-president in de jaren ’80 mee verantwoordelijk was voor het bewapenen, trainen en financieren van Osama bin Laden en andere islamistische groepen die een guerilla-oorlog voerden tegen het Sovjet-leger dat toen Afghanistan bezet hield.
Tijdens de Koude Oorlog was het vormen van ‘anti-communistische’ allianties een belangrijk onderdeel van de strategie van het VS en westers imperialisme in het Midden-Oosten, een strategie om de olie- en gastoevoer veilig te stellen en de belangen van Israël te verdedigen.
De CIA gebruikte verschillende landen, vooral Saoedie-Arabië en Pakistan, om een leger met 50.000 manschappen op te bouwen tegen de Russen. Miljarden dollars, vanuit financieel dubieuze bronnen, werden daartoe gebruikt.
In 1989 kon de ineenstortende stalinistische Sovjetunie haar oorlog in Afghanistan niet volhouden en president Gorbatsjov trok het leger terug. Onder het presidentschap van George Bush (1989-1993) vierde de CIA haar overwinning met champagne. Desondanks eindigde de heilige alliantie van de Amerikanen met de islamistische krachten tegen de Russen met een reeks van erg onheilige oorlogen en uitbarstingen van geweld, die harder aankwamen dan de Russische bezetting.
Bij de rechtszaken in 1995 en 1996 in de VS waarbij Sheikh Omar Rahman en een aantal andere beklaagden in de VS veroordeeld werden wegens de bomaanslagen in 1993 op de WTC-torens, werden alle verwijzingen naar de oorlog in Afghanistan en de rol van de CIA uit de publieke verslaggeving van de rechtszaak geweerd. De CIA wou zichzelf beschermen.
Na de oorlog concentreerde Bin Laden zich op de opbouw van zijn Al-Qaeda groep in de vorm van een stadsguerilla gericht op het destabiliseren van ‘zondige’ Arabische regimes. Na de Golfoorlog van 1991 begon Bin Laden steun te verlenen aan anti-VS krachten in Saoedie-Arabië.
In februari 1998 werd door Bin Laden en een aantal leidinggevende islamistische leiders een front gevormd tegen Israël en de VS, waarbij een fatwa werd uitgesproken die het legitiem verklaarde om gelijk welke Amerikaan, burger of militair, te vermoorden.
Als Westerse leiders vandaag hun imperialisme naar voor brengen als een "oorlog tegen het terrorisme", is het nuttig van erop te wijzen dat het hun imperialisme was die de terroristische groepen gecreëerd heeft.