Author: PierreBrx

  • Blair voert hoger inschrijvingsgeld door

    De Britse premier Tony Blair slaagde er nipt in om een meerderheid te krijgen in het parlement voor de verhoging van de inschrijvingsgelden aan de universiteiten. Voorheen betaalden studenten al zo’n 1.700 Euro inschrijvingsgeld per jaar, een maatregel die in 1997 werd ingevoerd door de Labour-regering.

    Door het gebrek aan studiebeurzen moeten veel studenten leningen aangaan of alleszins bijklussen om rond te komen tijdens de studies. Eén op de vijf studenten haakt tijdens de opleiding af omwille van financiële redenen! Studenten verlaten nu soms de universiteit met een schuld van meer dan 20.000 Euro!

    De regering wil het huidige systeem van inschrijvingsgeld veranderen. Nu wordt voor het begin van elk academiejaar betaald. Vanaf 2006 zal dat inschrijvingsgeld verhoogd worden tot 4.500 Euro per jaar. Een deel daarvan zal betaald worden in de vorm van een belasting nadat de studenten afgestudeerd zijn: 9% op het inkomen zodra de betrokkene meer dan 22.500 Euro per jaar verdient. De universiteiten kunnen bovendien beslissen hoeveel inschrijvingsgeld ze vragen, met tot 2010 een maximum van 4.500 Euro. Daarna wordt de ‘markt’ volledig ‘vrij’ gemaakt… En wat dat betekent, werd duidelijk gemaakt door een rector van een universiteit in Londen, Richard Sykes, die stelde dat een inschrijvingsgeld tussen de 15.000 en de 25.000 Euro per jaar een betere weerspiegeling zou zijn van de kost en de marktwaarde van een diploma aan zijn universiteit!

    Met 316 tegen 311 stemmen won Tony Blair de stemming over de verhoging van het inschrijvingsgeld. Voor hem was de stemming dus een overwinning, maar niet volledig. Het feit dat heel wat Labour parlementsleden opnieuw tegen Blair stemden, geeft aan dat hij zelfs in eigen rangen niet populair is. Een anoniem Labour-parlementslid zei aan de krant ‘Daily Telegraph’: "Zelfs als Tony Blair me 20.000 Pond [zo’n 30.000 Euro] per jaar zou aanbieden en gratis vluchten naar de Bahamas voor iedere arme student, dan zou ik nog tegenstemmen. We moeten van die idioot verlost raken."

    60% van de bevolking is hard gekant tegen de verhoogde inschrijvingsgelden, onder de Labour-kiezers is dat 51%. 85% van de bevolking denkt dat de nieuwe maatregelen ertoe zullen leiden dat minder mensen naar de universiteit zullen kunnen gaan of toch maximum evenveel als vandaag.

    International Socialist Resistance (Britse afdeling van Internationaal Verzet) heeft steeds campagne gevoerd tegen het inschrijvingsgeld en zal ook na de stemming deze campagne verder zetten. Gratis en degelijk onderwijs voor iedereen, is een basisrecht!

  • Voorverkiezingen bij de Democraten: show-element domineert

    Soms wordt er bij ons gesproken over de "veramerikanisering" van de politiek. In de voorverkiezing bij de Democraten wordt duidelijk wat daarmee bedoeld wordt. Enkele maanden geleden werd hier en daar nog eens gerefereerd aan een inhoudelijk punt in de campagne: het banenverlies in de industrie, de rol van de FTAA, de gezondheidszorg, de oorlog in Irak, … Sinds de voorverkiezingen zijn gestart, is het inhoudelijke zo goed als verdwenen. Zelfs in de zogenaamde ‘kwaliteitskranten’ als de New York Times en de Washington Post worden bladzijden vol geschreven over de perceptie, de vorm, de verpakking in plaats van iets zinnig te zeggen over de inhoud.

    De massamedia spelen hierin een rol, maar het zijn natuurlijk hoofdzakelijk de Democratische kandidaten zelf die op dit moment het inhoudelijk debat niet aangaan. Integendeel de discussie gaat over het opvliegend karakter van Dean, over het Vietnam-verleden van Kerry. Er wordt aandacht besteed aan de toon van de toespraken, aan de rol van de vrouwen van de kandidaten, aan extraverbale communicatie van de kandidaten, aan de schoolresultaten van de kandidaten, aan alles wat kan ingebeeld worden behalve aan eventuele inhoudelijke meningsverschillen.

    In realiteit zijn er weinig meningsverschillen op inhoudelijk vlak. De Democraten vormen sinds lang een partij van de ‘big business’ die al decennia de belangen van de Amerikaanse burgerij verdedigt. Het is onder Democratische presidenten geweest, o.a. Clinton, dat enkele van de zwaarste aanvallen op de beperkte welvaartstaat zijn doorgevoerd. Uiteindelijk zijn een aantal inhoudelijke stellingnames tijdens deze campagne hoofdzakelijk pogingen om in te spelen op wat vandaag populair is bij de meerderheid van Democraten. Op die manier krijgt elke kandidaat een bepaald imago, desnoods veranderen ze delen van hun persoonlijkheid tijdelijk, met de hulp van professionals, om dat imago ook effectief te verkrijgen. Zoals Wesley Clark: carrière gemaakt in het leger, opperbevelhebber geweest van de NAVO, voor de republikeinen gestemd tijdens de jaren ’80 en ’90, … vandaag moet hij zichzelf een zacht pacifistisch imago aanmeten. Dit heeft bij sommigen gepakt, zoals bij Michael Moore, die met de ogen open in de val is getrapt, maar bij de meeste Democraten pakt het niet.

    Dean was er tijdens 2003 in geslaagd om vanuit het niets omhoog te schieten naar de nummer 1 in de opiniepeilingen. Hij deed dit door een juiste inschatting van de situatie. Hij speelde perfect in op het enorme ongenoegen onder de Democratische kiezers tegenover Bush en zijn beleid. Hij klonk radicaal, voerde een ‘grass-roots’ campagne via het internet en lokale netwerken. Maar zijn imago kreeg ook een aantal deuken, zoals we in vorige artikels reeds aanhaalden.

    Na de tweede voorverkiezing, vorige dinsdag in New Hampshire, is de nieuwe ster John Kerry. Hij haalde 39% tegenover 26% voor Dean. De andere kandidaten: Clark, Edwards en Lieberman moeten op een klein mirakel hopen om opnieuw gelanceerd te raken in de campagne. Het lijkt er nu sterk op dat het tussen Kerry en Dean zal gaan.

    De enorme voorsprong die Dean had opgebouwd op vlak van zijn apparaat, financiële middelen en steun van prominente Democraten is op 2 weken tijd verdwenen als sneeuw voor de zon. De veel geprezen financiële campagne van Dean raakt nu in de problemen. Kerry heeft geen probleem met geld, hij is zelf letterlijk multimiljardair nadat hij trouwde met een weduwe uit de Heinz (ketchup) familie, vandaar zijn bijnaam Ketchup Kerry. Officieel mag een kandidaat niet uit zijn eigen vermogen putten voor zijn campagne, maar dit valt makkelijk te omzeilen.

    Kerry draait al lang mee in de Democratische partij. Hij was de eerste die zich kandidaat stelde voor de presidentsverkiezingen en lag voor de opkomst van Dean constant aan de leiding. Maar zijn steun voor de oorlog in Irak (een hele groep Democraten stemde in het Congres en de Senaat voor de oorlog) deed geen goed en werd door Dean heel sterk uitgespeeld. Maar de atmosfeer is op dit moment gekeerd ten voordele van Kerry.

    "Dated Dean, Married Kerry"

    Dit is de slogan die op badges prijkt van de Kerry campagne. Om duidelijk te maken dat velen overlopen van Dean naar Kerry. De hele discussie draait nu rond de vraag welke democraat het van Bush zal halen. En daarin scoort Kerry uitermate. Hij is de enige Democratische kandidaat die volgens de opiniepeilingen het nu reeds zou halen van Bush indien er morgen presidentsverkiezingen waren. Kerry zou dan 48% halen en Bush 46%. Bij alle andere democraten is er een gelijke stand of wint Bush. Het Vietnam-verleden van Kerry dat veelvuldig aan bod komt in de campagne speelt hier zeker een rol.

    Het campagneteam rond Kerry is er in geslaagd om een beeld te creëren van de heldhaftige Kerry die in Vietnam 5 keer gewond raakte, zijn land diende en nadien bij zijn terugkeer verbitterd over zijn ervaringen een leider werd van de Vietnam-veteranen tegen de oorlog. Collega-militairen werden voor televisie gehaald om te vertellen hoe Kerry hun leven redde, oude beelden van Kerry die medailles ontving, … Dit imago staat natuurlijk in sterk contrast met deze van Bush inzake Vietnam. Bush jr. heeft er toen alles aan gedaan om aan Vietnam te ontsnappen. Dit staat niet enkel gedocumenteerd in het boek Stupid White Men van Michael Moore, maar is sindsdien in onderzoeken door verschillende kranten bevestigd.

    Dit maakt van Kerry de kandidaat die overtuigend de eerste twee voorverkiezingen won. Hij begint nu Bush uit de dagen om het voordeel dat hij heeft op de andere kandidaten volop te benutten. Hij refereert in speeches nu dikwijls aan uitspraken van Bush. Hij gebruikt in elke speech de uitspraak "Bring it on" en laat ook zijn publiek die zin zeggen, om duidelijk te maken dat hij klaar is voor de strijd met Bush. Daarmee verwijst hij naar de uitspraak van Bush wanneer journalisten hem vorig jaar vroegen of Irak niet de verzamelplaats van anti-Amerikaanse terroristen zou worden en hij antwoordde: "Bring em on". Dit werd heel sterk tegen Bush gebruikt als een voorbeeld van gebrek aan respect voor de Amerikaanse soldaten in Irak.

    Na zijn overwinning in New Hampshire deed Kerry er nog een schepje bovenop: "Bush heeft de meest arrogante en verkeerde campagne geleid op buitenlandse zaken in de moderne geschiedenis van de mensheid. En we zullen hem daarvoor verantwoording laten afleggen. Sta me bij in deze campagne en we zullen het Witte Huis opnieuw innemen en George Bush terugzenden naar Texas. Dan zullen we de wereld vertellen: mission accomplished!" (waarna de zaal een stormachtig applaus brengt). Op deze manier verwijst Kerry naar de landing van Bush op het vliegdekschip Abraham Lincoln op 1 mei waar hij het einde van de oorlog aankondigde met op de achtergrond een groot spandoek met de slogan: "Mission Accomplished". Het is al vele malen herhaald, ook in de VS, dat sinds die dag meer Amerikaanse slachtoffers gevallen zijn dan tijdens de oorlog en dat de stabiliteit in Irak ver te zoeken is. Kerry, die wordt voorgesteld als de uitdager van Bush, neemt op die manier de handschoen op en het zal heel moeilijk zijn voor Dean om die sfeer te keren.

    Maar de komende weken kunnen er natuurlijk gebeurtenissen roet in het eten gooien. Gebeurtenissen in Irak kunnen de Democraten er misschien aan herinneren dat Kerry voor de oorlog stemde. Nu fulmineert hij wel tegen Bush, maar op dat moment steunde hij Bush. Dit en zijn imago van rijkeluiszoontje kunnen hem eventueel nog zuur opbreken. Maar tegelijkertijd heeft hij een zeer sterke campagne opgebouwd die volgende week voor haar grote test staat.

    Op dinsdag 3 februari zullen 7 staten hun voorverkiezingen houden, voor het eerst enkele grotere staten in het Zuiden en het Westen. Het valt af te wachten hoe sterk de verschillende campagnes zullen scoren in de komende week. Of Dean zijn tweede plaats in New Hampshire kan gebruiken om zijn campagne opnieuw te lanceren. Daarna volgt op 2 maart de echte test, wanneer 10 staten zullen stemmen waaronder de grootste en belangrijkste: New York en Californië.

    Linkse uitdager voor de Democraten?

    Ondertussen blijft het afwachten of Ralph Nader zal deelnemen aan de presidentsverkiezingen. Op dit moment voert hij een précampagne waar hij een inschatting wil maken van welke steun hij zou kunnen krijgen voor een presidentskandidatuur. Voor info kan je terecht op zijn website: www.naderexplore04.org

    Eerdere artikels:

  • Voor EU-parlementairen geldt geen loonnorm?

    Voor EU-parlementairen geldt geen loonnorm?

    Op 17 december, 6 maanden voor de Europese verkiezingen hebben de Europese parlementsleden een nieuwe éénvormig verloning voor zichzelf gestemd.

    Bart Vandersteene

    De onkostenvergoedingen worden afgeschaft, maar in ruil geven ze zichelf een rijk gevuld pakket van verloningen.

    Hun basisloon wordt 9.000 euro per maand, daar komt een extra niet belastbare toelage van 257 euro per dag dat ze komen werken bij, 3.620 euro per maand aan algemene kosten en nog eens 12.000 euro per maand voor de financiering van een secretariaat. Daarnaast kunnen ze ook nog genieten van speciale voordelen: lage belastingsvoeten, genereuze pensioenen, …

    Je zal maar in Slowakije in de politiek gaan. Nu Slowakije vanaf mei zal toetreden tot de Europese Unie zal een Europees Parlementslid er 5 maal meer verdienen dan de lokale eerste minister. Je zou voor minder wild enthousiast worden over het EU-project. Of de bevolking van de nieuwe lidstaten even enthousiast zal worden is een andere zaak.

    Bij veel Europeanen is het alsmaar meer duidelijk aan het worden dat het EU-project in de feiten een walsende besparingsmachine is, die geen enkele van onze zekerheden ongemoeid zal laten, openbare diensten, sociale zekerheid, gratis onderwijs, … Alles moet eraan geloven als het van het neo-liberale Europa afhangt. Ook als er geen enthousiasme is bij de bevolking over Europa en haar instellingen, dan zal er bij de politiekers toch wel eens nagedacht worden over een carrière in Europa.

  • Anti-oorlogsactivist voor Londense rechtbank vrijgesproken

    Vandaag werd anti-oorlogsactivist Karl Debbaut vrijgesproken voor een rechtbank in Londen. Karl was vroeger woordvoerder van Internationaal Verzet in België en woont momenteel in Londen waar hij coördinator is van International Socialist Resistance. Hij werd vervolgd wegens een vermeende aanval op een politie-agent in dienst tijdens een scholierenstaking tegen de oorlog op dag X, de dag dat de oorlog begon (20 maart 2003).

    De rechter was van oordeel dat de politie onrechtmatig opgetreden had toen ze met brute kracht probeerden te verhinderen dat scholieren in Lewisham, Londen, zouden betogen. Ze probeerden de scholieren terug in de scholen te krijgen nadat deze op een bus stapten in de richting van het parlement waar ze met duizenden andere jonge betogers zouden samenkomen.

    International Socialist Resistance en Karl Debbaut zijn opgezet met de beslissing van de rechtbank. Het bevestigt dat de pogingen van de politie om de scholieren te verhinderen om aan te sluiten bij een collectieve actie ongehoord was en zelfs onwettelijk. We denken dat dit belangrijk is als overwinning voor het recht om te protesteren en tegen de criminalisering van anti-oorlogsactivisten en politieke activisten in het algemeen.

  • Portugal: Massale actie tegen neo-liberale beleid

    Vorige vrijdag was er in Portugal een algemene staking van de openbare diensten. We publiceren een verslag van Francisco Raposo, een vakbondsafgevaardigde bij het stadspersoneel in Lissabon en lid van Alternativa Socialista.

    "Toen ik om 6u30 ‘s ochtends mijn huis verliet, was het direct duidelijk dat er gestaakt werd. De vuilzakken waren niet opgehaald in heel de wijk rond Sintra. Toen ik op de trein stapte, zag ik dat de staking succesvol was. Het aantal passagiers was zowat de helft van het normale aantal. In heel de stad werden de gevolgen van de staking duidelijk: scholen, belastingskantoren en andere openbare diensten lagen volledig plat.

    "Op televisie zagen we dat de staking niet enkel in Lissabon succesvol was, maar van Bragança in het Noorden tot Beja in het Zuiden, van Porto tot Faro, de Azoren en de Madeira eilanden. Overal gingen scholen, ziekenhuizen, stedelijke diensten, lokaal openbaar vervoer,… plat in een 24-urenstaking.

    "Alle vakbonden riepen op voor de staking, zowel die van de CGTP (vakbondsfederatie die nauw verbonden is met de communistische partij) als die van de UGT (vakbondsfederatie nauw verbonden met de sociaal-democratische partij).

    "De vakbonden hebben al gesteld dat dit een historische staking is, en het was alleszins één van de grootste stakingen in de openbare diensten sinds jaren. In de namiddag waren er 10.000 betogers tegen onderwijsbesparingen en de privatiseringsplannen. Er was zelfs een actie van 300 politiemannen aan het Ministerie van Binnenlandse Zaken.

    "Zowat ieder onderdeel van de arbeidersklasse wordt hard getroffen door de economische recessie en het harde neo-liberale beleid van de regering. In de openbare diensten worden de arbeiders aangepakt door de regering, men probeert ons voor te stellen als de oorzaak van de problemen die door het systeem worden veroorzaakt.

    "De staking had twee centrale doelstellingen: protesteren tegen de hervorming van de openbare diensten, en het naar voor brengen van eisen in de collectieve onderhandelingen over lonen en arbeidsvoorwaarden. Met de hervorming van de openbare diensten wil de regering het gemakkelijker maken om mensen te ontslaan, de sociale diensten verminderen en een private managementstijl introduceren

    "Deze hervorming valt samen met de privatisering van een aantal openbare diensten of het deels verkopen van openbare diensten zodat het gemengde bedrijven worden (dit gebeurt o.a. in de ziekenhuizen en gezondheidscentra). Deze maatregelen maken het gemakkelijker om beroep te doen op interimwerk en om laag betaalde jobs in te voeren.

    "Inzake de lonen stelt de regering een maximale toename van 2% voor op lonen onder de 1.000 euro per maand en een loonsstop voor lonen boven de 1.000 euro. In realiteit betekent dit een loonsverlaging: vorig jaar was er een inflatie van 3,7% en voor 2004 wordt 4,4% voorspeld. De prijzen van water, huur, elektriciteit, transport, voeding,… nemen snel toe, terwijl de lonen niet volgen. De woede neemt iedere dag toe. Zeker omdat de regering enorme lonen uitbetaalt voor het top-management in de gemengde bedrijven.

    "In de aanloop naar de staking, sprak ik op heel wat vakbondsvergaderingen. In het algemeen waren de arbeiders ervoor om een echte algemene staking te organiseren. Het idee dat alle arbeiders zich moeten verenigen, wordt breed gesteund.

    "De staking werd door veel arbeiders in de privé-sector positief onthaald, ondanks een indrukwekkende campagne in de media over de noodzaak om de ‘overheidsuitgaven te beperken en het overheidspersoneel te beperken’. Er werd geprobeerd om verdeeldheid te zaaien tussen de arbeiders en de gebruikers in de openbare diensten.

    "De vakbonden staan onder druk om radicale acties te organiseren. Dat soort acties zal nodig zijn om een effectief verzet op te bouwen tegen de aanvallen van de bazen en de regering. Dit werd duidelijk in de oproep van de UGT om mee te staken, alhoewel die vakbond verbonden is met de regeringspartij PSD en zeker in de openbare sector gezien wordt als een belangrijke bondgenoot van de regering.

    "Sommigen verwachten dat de CGTP op een nationaal congres eind januari zal beslissen om een campagne op te zetten waarbij een stevig verzet wordt opgebouwd. Met het CWI twijfelen we er echter aan of de CGTP dit effectief zal doen. Het ontbreken van een onafhankelijke klasseorganisatie betekent dat de verschillende reformistische tendensen kunnen domineren, van stalinisten over linkse sociaal-democraten tot linkse katholieken. Het Linkse Blok heeft een kleine impact binnen de vakbondsleiding, maar richt zich teveel op het vakbondsapparaat in plaats van een oppositie op de werkvloer op te bouwen. Ze brengen voorstellen naar voor rond proportionele vertegenwoordiging bij vakbondsverkiezingen, het recht op fracties binnen de vakbond,… maar er wordt niets gezegd over hoe het verzet kan uitgebouwd worden.

    "Binnen de communistische partij zijn er verschillende stromingen: een meer sociaal-democratische vleugel rond de ‘Renovadores’ (een publieke fractie binnen de CP), een groep van de ‘oude garde’ van stalinisten die ingaan tegen Carvalho da Silva, de algemeen secretaris van de CGTP die sterk nadruk legt over overlegsyndicalisme.

    "Leden van het CWI daarentegen komen op voor de noodzaak van de uitbouw een nieuwe massale arbeiderspartij die ook een uitdrukking krijgt op vakbondsvlak."

  • Internationaal Verzet voert actie tegen verbod op hoofddoeken

    Internationaal Verzet Gent is vrijdag op straat gekomen tegen het voorstel van de VLD voor een volledig verbod op de hoofddoek in het gemeenschapsonderwijs. Volgens de rechtse zijde zou dit de discriminatie van de vrouwen binnen de Islam tegengaan. Met deze progressieve facade probeert ze het racistische karakter van dit voorstel te verbergen. Internationaal Verzet protesteerde hiertegen en voerde actie aan het VLD-secretariaat in Gent.

    We hadden campagne gevoerd aan 14 middelbare scholen om de Gentse jongeren op te roepen samen strijd te voeren. We verzamelden met een 60-tal jongeren, waaronder 25 migrantenjongeren, aan de Zuid om samen op te stappen naar het VLD-secretariaat. Een variante op onze welbekende slogan werd luidkeels meegeroepen: ‘Verzet, verzet internationaal, tegen het racisme van Patrick Dewael!’ Op de actie hebben we contact kunnen leggen met een aantal strijdbare en gedreven migrantenmeisjes die akkoord waren met onze standpunten. Zij waren verbaasd, maar ook enorm enthousiast dat Belgische jongeren voor deze actie hadden opgeroepen. Een zéér geslaagde actie! Verzet tegen iedere inperking van de vrije meningsuiting, racisme en iedere vorm van discriminatie is nodig. Strijd mee en sluit je aan bij Internationaal Verzet!

    Katrijn Zaman

  • Reclame op school mag, een eigen mening niet!

    Actie tegen hoofddoekverbod aan VLD-secretariaat

    Op vrijdag 23 januari zal Internationaal Verzet Gent actie voeren aan het VLD secretariaat te Gent. We willen onze stem laten horen in het debat rond de hoofddoeken die Patrick Dewael schaamteloos brutaal heeft opgestart. We deelden deze week 2.000 pamfletten uit aan een tiental secundaire scholen om ons standpunt kenbaar te maken. We verzamelen om 17u op het Zuid en vertrekken dan in kleine betoging naar het VLD-secretariaat in de Notarisstraat.

    De VLD pleit sinds kort voor een volledig verbod op de hoofddoek in het gemeenschapsonderwijs. De rechterzijde verdedigt dit verbod op basis van de discriminatie van de vrouwen binnen de Islam. Met deze progressieve facade probeert ze het racistische karakter van dit voorstel te verbergen.

    De discussie over hoofddoeken heeft bredere gevolgen. Het is een eerste stap naar een verbod op alle religieuze en politieke symbolen. Een aantal politici in Frankrijk spreken al over een verbod op politieke symbolen zoals een Palestijnse sjaal (kaffiyeh) of T-shirts met Che Guevara erop.

    Sinds twee jaar is er in sommige scholen reclame geïntroduceerd, door dezelfde minister Vanderpoorten die vandaag samen met partijgenoot Dewael de aanval heeft gelanceerd op de hoofddoek. Opdringerige reclame die bij de jongeren consumptiedrang stimuleert en de concurrentie aanwakkert is volgens hun filosofie wenselijk op school. Waar Coca-Cola en anderen reclame mogen voeren in onze scholen, zullen algauw leerlingen met “afwijkende meningen” verboden worden om deze te uiten. Is binnenkort ook een badge tegen globalisering een “afwijkende mening” voor de overheid?

    Veel jonge vrouwen kiezen ervoor om de hoofddoek te dragen om zichzelf te beschermen in een samenleving waar er veel racisme is. Ze zien het ook als een bescherming tegen de invloed van de seksistische ideologie onder het kapitalisme, waarbij vrouwen als objecten voorgesteld worden, wat erg duidelijk is in de reclamewereld en de "entertainment industrie".

    Het is waar dat een aantal leiders van de moslimgemeenschap de hoofddoek willen gebruiken om vrouwen te onderdrukken. Maar het is verkeerd te denken dat een wet die meisjes een verbod oplegt om hoofddoeken op school te dragen die vrouwen zou "bevrijden". In realiteit zal zo’n wetgeving enkel de positie en de invloed van de religieuze leiders versterken.

    Internationaal Verzet verdedigt het recht van moslimmeisjes om de hoofddoek te dragen. Langs de andere kant denken we dat moslimmeisjes die verplicht worden de hoofddoek te dragen het recht moeten hebben de hoofddoek af te werpen. We kunnen ons echter niet voorstellen dat dit zal gebeuren door een verbod op de hoofddoek. Integendeel. Discriminatie van moslimvrouwen hangt niet in de eerste plaats samen met godsdienst, maar met de (financieel) afhankelijke positie van die vrouwen. Wie geen eigen inkomen heeft, moet zijn/haar mening aanpassen aan die van de kostwinner.

    Als we die discriminatie willen aanpakken, dan moeten we nadenken over eisen als een studieloon, werk voor iedereen, enz. Enkel de hoofddoek verbieden, zal massa’s meisjes veroordelen tot moslimscholen of tot zelfs helemaal geen onderwijs. Verdere isolatie van moslimvrouwen of de opsluiting binnen de eigen gemeenschap zal daar het gevolg van zijn. Een stap achteruit dus, niet vooruit.

    Protesteer daarom mee tegen het verbod op de hoofddoek!!

    We roepen alle scholieren, niet enkel migranten of meisjes, op om hieraan deel te nemen. Verzet tegen iedere inperking van de vrije meningsuiting, racisme en iedere vorm van discriminatie is nodig

  • De strijd voor socialisme in Sri Lanka

    Op het WSF in Mumbai sprak Kevin Simpson van het CWI met Sajiph Sri Lakmal van de United Socialist Party (USP) in Sri Lanka. Sajiph was voorheen een gemeenteraadslid van de JVP, een communalistische anti-Tamil partij die haar reactionair karakter probeert te verbergen achter een masker van socialistische en anti-imperialistische retoriek.

    Onder welke omstandigheden leven arbeiders en jongeren in jouw buurt?

    "In mijn buurt zijn er tal van sociale en economische problemen. De edelstenenindustrie was vroeger de belangrijkste sector in de regio, maar is ineengestort. Dat komt deels door het uitputten van de voorraden. Maar ook door tussenhandelaars die de juwelen opkopen om er extra winst op te maken. Hierdoor krijgen de mijnwerkers niet de echte waarde uitbetaald voor hun werk. De levensstandaard is gedaald met 60% waardoor veel mijnwerkers nog bijkomende tijdelijke jobs aanpakken.

    "Daarnaast zijn er ook veel arbeiders uit de textielsector. Door de constante prijsstijgingen zijn er echter problemen om basisproducten aan te kopen. Veel kinderen van textielarbeiders lijden onder slechte voeding."

    Waarom stapte je uit de JVP om bij de USP aan te sluiten?

    "Nadat Sri Lanka onafhankelijk werd van Groot-Brittannië, waren er twee belangrijke kapitalistische partijen: de UNP (United National Party) en de SLFP (Sri Lanka Freedom Party). Geen van beide had enige oplossing voor de gewone arbeiders. De ontwikkeling van de JVP gebeurde op basis van haar campagnes die schijnbaar een oplossing naar voor brachten voor de arbeiders in Sri Lanka. Ik werd aangetrokken tot de JVP omdat ze zeiden dat ze links en socialistisch waren. Ze zeiden altijd dat ze een massale organisatie wilden opbouwen om te strijden tegen het kapitalisme en imperialisme. Ze zeiden dat ze tegen de belangrijkste kapitalistische partijen van het land ingingen.

    "In 2000 vormde de JVP een coalitie met de kapitalistische partij SLFP. Ik was daar tegen en ging zwaar in de clinch met de leiding van de JVP. In die periode werd ik gemeenteraadslid voor de JVP. Toen duidelijk werd dat de leiding ons bedroog, besliste ik om uit de partij te stappen. Alle leiders van de JVP probeerden met te overtuigen om dit niet te doen, maar uiteindelijk verliet ik toch de partij in maart 2003.

    "Het duurde nog twee maanden voor ik bij de USP aansloot. Toen ik de JVP verliet, was ik nog op zoek naar een echte socialistische partij. Ik keek naar de programma’s van andere linkse partijen zoals de LSSP, NSSP en de communistische partij, maar die partijen verraden eveneens de arbeidersklasse door in coalities te stappen met burgerlijke partijen. Ik kwam leden van de USP in mijn wijk tegen en discussieerde gedurende twee dagen met hen. Hierop sloot ik aan bij de USP."

    Wat is je inschatting van de nationalistische retoriek van de JVP?

    "De JVP stelt altijd dat het grootste probleem in Sri Lanka de verdeel-en-heers politiek van het Britse imperialisme was en dat dit enkel kan overkomen worden door het land één te houden [de JVP gebruikt dit argument als antwoord op het recht op zelfbeschikking van de Tamils in het noorden en oosten van het land. Ze gaan echter verder en organiseren gewelddadige aanvallen op Tamils die in het door de Sinhala bevolking gedomineerde zuiden wonen].

    "Toen ik lid werd van de JVP begon ik mij vragen te stellen over het nationale vraagstuk en de oorlog tussen Tamils en de Sinhalese staat. De leiding van de JVP had echter nooit antwoorden op mijn vragen, het was pas toen ik bij de USP kwam dat mijn vragen beantwoord werden.

    "Noch Ranil [de eerste minister en lid van de UNP] noch Chandrika [de president van Sri Lanka] kunnen voor vrede op het eiland zorgen of voor een oplossing van het nationale vraagstuk. Uiteindelijk verdedigen zij altijd de belangen van de voornamelijk Sinhalese kapitalisten die tegen een bevrijding van de Tamils zijn. Enkel een arbeidersoplossing voor het nationale vraagstuk kan standhouden."

  • Herdenkingsbetoging voor Rosa Luxemburg en Karl Liebknecht

    Rosa Luxemburg

    Het is een elk jaar weer terugkerend evenement: de Liebknecht-Luxemburg demo in Berlijn, ook wel de Rosa Luxemburg herdenking genoemd. Dit jaar werd deze op zondag 11 januari gehouden. Het is een grote herdenkingsbijeenkomst bij het graf van de op 15 januari 1919 op gruwelijke wijze vermoorde Rosa Luxemburg. Rosa Luxemburg was een revolutionair-socialiste die had gebroken met de sociaal-democratie en in de roerige tijd na de eerste wereldoorlog streed voor een socialistische revolutie in Duitsland, in navolging van Rusland 1917. Voorafgaand aan de herdenking is er een grote demonstratie, die als een rode trein door de stad trekt.

    Bobby Siecker, Vinkeveen, lid Offensief Amsterdam

    Enige leden van Offensief gingen dit jaar ook weer om mee te demonstreren en te herdenken gezamenlijk met onze Duitse “Genossen”. We vertrokken op zaterdag, en we overnachtten in Berlijn.In Berlijn konden we rekenen op een vriendelijk onthaal en gratis slaapplaatsen van de leden van de SAV (Duitse sectie van het Comité voor een Arbeidersinternationale).

    Voor mij was het de eerste keer in Berlijn, en het heeft een zeer grote indruk gemaakt op mij. Naast de gebruikelijke toeristische attracties van de stad, heb ik het grote verschil gezien van wat vroeger de DDR was en de BRD. Ik heb ook nog een tijdje naar de grote flats gekeken in Oost-Berlijn, mij beseffende, dat deze niet met commerciële doeleinden gebouwd waren. Oké, het is gebouwd onder een niet democratisch en onderdrukkend regime, maar op de één of andere wijze maakte het toch een indruk. Men zou denken dat in en rond Berlijn alle sporen van de vroegere zogenaamd “socialistische” DDR verwijderd zouden zijn door het huidige regime. Maar overal in de stad vind je nog sporen terug van het verleden. Zo is er bijvoorbeeld een Karl Marx Allee en een Rosa Luxemburg. Ook hangt er nog steeds een grote afbeelding van Lenin op de regeringsgebouwen van de voormalige DDR.

    Maar het allerindrukwekkendste en mooiste was toch wel de herdenkingsdemo. Toen we het metrostation uitkwamen op de verzamelplaats voor aanvang van de demo, stond de Berlijnse ME ons al op te wachten in hun militair overkomende groene outfits. Maar gelukkig, we hadden geen messen, Uzis, of atoombommen bij ons dus we mochten doorlopen. De verzamelplaats was onderhand één grote gezellige massa van rode vlaggen en spandoeken geworden. Dit was heel anders dan de anti-oorlogs-demo’s in Amsterdam. Dit was veel grootser, en vooral veel roder. Er waren vele groeperingen aanwezig: een grote groep van de KPD (Duitse communistische partij), natuurlijk de SAV, de organisatie van de “spartakisten” (een andere trotskistische stroming), anarchisten, de maoïstische MLPD, en nog vele anderen. Er was zelfs een groepje van de FDJ, de jongerenorganisatie van de SED, de communistische partij van de voormalige DDR. Er waren gelukkig geen oproeren. De Polizei zag er uiteindelijk ontspannen en enigszins verveeld uit. De demo was al in het begin erg groot. Op weg naar het graf riepen we bekende Duitse leuzen als “Hoch die internationale Solidarität!” en we zongen met z’n allen socialistische liederen. Toen we dichter bij het graf kwamen, werd ook nog even de Internationale aangevangen. Naarmate we dichter bij het graf kwamen werd de stoet steeds groter. Ouderen sloten zich aan bij de demonstratie, of gingen langs de kant staan kijken. Sommige mensen hadden nog de vlag van de DDR uit de kast gehaald en hem uit het raam gehangen.

    Toen we op het pleintje van het graf aankwamen werd iedereen echter stil, en rolde iedereen z’n vlag op uit respect. We legden bloemen bij het grafmonument, waar met grote letters op stond: “DIE TOTEN MAHNEN UNS” stond. Dit betekend: de doden waarschuwen ons. Toen we om het grafmonument heenliepen hing er echt een sfeer van ongelofelijke strijdbaarheid, maar ook van het besef dat de strijd voor een vredige wereld zwaar is en veel tegenslagen kent. Er zijn die dag zeker 50.000 mensen langs dat graf gepasseerd, als het er niet meer waren.

    Het was alleen jammer dat de kapitalisten ook wisten dat er een demo was. Ze stonden ons alweer op te wachten met allerlei kraampjes. Op zich is het natuurlijk wel goed dat je iets kunt nuttigen na de demonstratie, maar soms werd er wel een beetje overdreven veel reclame gemaakt. Het valt me tegen dat die kapitalisten met hun kraampjes niet van het terrein zijn afgeschopt door de organisatie.

    We sloten de dag af bij de stand van de kameraden van de SAV, druk discussierend en ervaringen uitwisselend. Moe en tevreden stapten we die avond in de auto. Het was een prachtige dag geweest, waarop we veel ervaren en geleerd hadden. Op naar volgend jaar!

    Lees meer:

  • Algemene staking in Nigeria opnieuw afgeblazen

    Op 21 januari zou in Nigeria een algemene staking van onbepaalde duur beginnen. De Nigeriaanse vakbondfederatie NLC (Nigerian Labour Congress) riep op voor deze staking als protest tegen de poging van president Obasanjo om een nieuwe belasting op benzine door te voeren. Het protest was ook gericht tegen het feit dat de regering de overeenkomst die in oktober 2003 werd gesloten (na de dreiging van een algemene staking tegen de prijsverhoging van benzine) niet uitvoert.

    De belasting van Obasanjo leidde tot een enorme woede. De arbeiders zijn ook verbitterd door de cynische wijze waarop de regering haar beloftes in oktober gebroken heeft. Toen werd beloofd om de benzineprijs stabiel te houden op 34 naira (zo’n 25 eurocent) per liter.

    Maar ook nu beloofde de regering om de belasting af te voeren, waarop de algemene staking werd afgelast. Op dinsdag werd door het gerecht beslist dat de staking niet kon doorgaan en dat de regering haar beslissing over een belasting op benzine moest uitstellen. Vakbondsleider Oshiomhole waarschuwde dat er toch een staking zou komen als de belasting zou doorgevoerd worden.

    Dit is de derde keer in zeven maanden dat de prijsverhoging van benzine leidt tot een mobilisatie voor een algemene staking. In juli vorig jaar was er de grootste algemene staking ooit in Nigeria. Die staking duurde 8 dagen. In oktober werd de aangekondigde algemene staking op het laatste moment afgeblazen in ruil voor toegevingen, die echter nooit effectief uitgevoerd werden. Dat leidde toen al tot vragen over de ernst waarmee de NLC-leiding de strijd wil voeren.

    Leden van de Democratic Socialist Movement (DSM, Nigeriaanse afdeling van het CWI) mobiliseerden volop voor de algemene staking, en dat in de vakbonden, de National Conscience Party (NCP), studentenorganisaties, de Labour-Civil Society Coalition (LASCO) dat vorig jaar gevormd werd,…. De algemeen secretaris van de DSM, Segun Sango, was een gastspreker op de bijeenkomst van de centrale werkgroep van de NLC waar de laatste voorbereidingen voor de staking werden getroffen.

    De DSM komt op voor een vastberaden strijd die zich niet beperkt tot benzineprijzen, maar ook ingaat tegen het ondemocratische en pro-imperialistische beleid van president Obasanjo. Daartoe moet de arbeidersbeweging zich organiseren en opkomen voor een regering van arbeiders en arme boeren om een socialistische antwoord te bieden op de crisis in Nigeria.

    Lees ook een artikel van de DSM naar aanleiding van deze algemene staking:

    KICK OUT OBASANJO’S ANTI-POOR GOVERNMENT (dit was wel voor de staking werd afgeblazen!)

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop