NL Socialisme

Tag: seksisme

  • Geen reclame voor prostitutie! Mijn lichaam, mijn keuze, niet hun winsten!

    Maandag vatte een publiciteitswagen van het bedrijf RMB (RichMeetBeautiful) plaats aan de ULB.  “Hé studenten! Verbeter je levensstijl. Date met een sugar daddy,” stond er op de affiche.  Deze reclameboodschap banaliseert studentenprostitutie. Er is meer dan ooit strijd nodig tegen seksisme, onzekere jobs en voor een degelijke toekomst voor iedereen.

    => PROTEST tegen seksisme op donderdag 28 september – afspraak om 16u15 aan de VUB en 17u Jubelpark in Brussel

    De oplopende studiekosten, tarieven voor openbaar vervoer, onbetaalbare koten, … maken dat veel studenten moeite hebben om rond te komen. Alles inbegrepen moeten gezinnen ongeveer 10.000 euro per jaar uitgeven per student. Tegen de achtergrond van algemene tekorten (te weinig sociale huisvesting, geen plaats in de kinderopvang, …) en de vele besparingen komt dit hard aan. Tussen 2006 en 2016 is het aantal studenten met een leefloon verdubbeld. Het aantal studenten dat heel het jaar door werkt, nam met 70% toe op vijf jaar. Bij studentenarbeid is er trouwens een loonkloof tussen mannen en vrouwen: er is jaarlijks een verschil van gemiddeld 262 euro.

    Het bedrijf RMB speelt daarop in. Tegenover de steeds grotere onzekerheid waarin studenten leven, wordt studentes opgeroepen om hun lichaam aan rijke mannen te verkopen om zo de eindjes aan elkaar te knopen. De topman van RMB, Sigurd Vedal, rekent naar eigen zeggen op “300.000 Belgische inschrijvingen tegenover eind 2018.” België is voor het bedrijf één van de “vijf prioritaire markten waar massamarketing is opgezet.” Er worden 10 publiciteitswagens voorzien die Brussel de komende maanden zouden doorkruisen, vooral in de buurt van de universiteiten.

    Seksisme wordt hiermee open en bloot gepropageerd op straat. We moeten ervoor zorgen dat het verzet tegen seksisme eveneens zichtbaar is. Er is klacht ingediend tegen de reclame. Dit kan ertoe leiden dat deze reclameboodschap niet meer verspreid zal worden, maar dit volstaat niet om de problemen op te lossen. Komende donderdag is er op initiatief van de campagne ROSA een blok tegen seksisme op de Europese betoging voor toegang tot abortus. Dit blok vertrekt van de ULB (16u) en de VUB (16u15). Sluit hierbij aan!

    • Voor een campus zonder seksisme
    • Voor degelijke jobs, geen prostitutie om studies te betalen
    • Ons lichaam is niet te koop! Neen aan de banalisering van prostitutie en seksueel geweld
    • Voor gratis en degelijk onderwijs toegankelijk voor iedereen!
    • Meer publieke middelen voor onderwijs, minstens 7% van het BBP
    • Voor een studentenloon dat de reële studiekosten dekt

  • Mijn kleren, mijn anticonceptie, mijn keuze! Op 28 september samen op straat tegen seksisme

    Foto: Jean-Marie Versyp

    Vrouwen zijn geen voorwerpen en ook geen stukjes openbare ruimte waarvan men naar eigen goeddunken gebruik kan maken. Jammer genoeg stimuleren recente maatregelen van diverse regeringen discriminatie en geweld tegenover vrouwen. Of het nu gaat om de vrijheid zich te kleden zoals men wil of om de toegang tot vrijwillige zwangerschapsonderbreking, het recht van vrouwen om over hun eigen lichaam te beschikken wordt opnieuw ingeperkt.

    door Julie N. (Luik)

    Sinds enkele jaren beleven we een heropleving van vrouwenstrijd, verder aangespoord door aanvallen op onze verworvenheden uit het verleden. Doorheen de grote mobilisaties van de jaren ’60 en ’70 werd de heersende klasse gedwongen terrein prijs te geven. Verschillende rechten werden verworven; rechten die vandaag vanzelfsprekend lijken, maar die wel degelijk in gevaar zijn. We hebben belangrijke stappen vooruit gezet op gebied van seksuele vrijheid, maar het kapitalisme heeft dat gebruikt om de winsten op te drijven van extreem goed gedijende industrieën die zich baseren op de uitbuiting van het vrouwelijke lichaam en seksisme, zoals porno, cosmetische industrie, plastische chirurgie, … Deze sectoren berusten op seksistische clichés die door de huidige samenleving worden uitgedragen.

    Dagelijks seksisme, seksuele intimidatie en verkrachting

    Een systeem in crisis – zoals het kapitalisme vandaag – vormt de ideale voedingsbodem voor conservatieve reactionaire krachten die zich verzetten tegen vrouwenemancipatie. Zo tekende Donald Trump eind januari een decreet dat financiering verbiedt aan internationale ngo’s die het recht op abortus ondersteunen (in 2016 leverde deze maatregel toegang tot anticonceptie aan 27 miljoen vrouwen uit onderontwikkelde landen (1)). In de staat Missouri werd in juni een wet gestemd die werkgevers toelaat vrouwen te ontslaan die een abortus ondergingen, een buitenechtelijk kind hebben, of simpelweg gebruik maken van voorbehoedsmiddelen. Werkgevers krijgen zo ook het recht om vragen rond deze kwesties te stellen tijdens sollicitatie- en functioneringsgesprekken, wat de meest primaire rechten van vrouwen ondermijnt.

    In een kapitalistische samenleving vormt discriminatie een instrument om de bevolking te verdelen terwijl de dominante elite haar winsten verder opstapelt. Ze doet dat nota bene door de via strijd verkregen seksuele bevrijding om te zetten in haar tegendeel via de enorme uitbreiding van de pornografische industrie, door het verspreiden van stereotypes van de vrouw als onderdanig voorwerp. De verkrachtingscultuur werd hierdoor versterkt. Het vrouwbeeld als object is zodanig alomtegenwoordig geworden (in videospelletjes, cinema, muziekindustrie, reclame, …) dat de publieke ruimte er één kan zijn van permanente agressie.

    Producten tentoonstellen met vrouwen in de rol van vulgaire decoratie, banaliseert seksuele agressie en intimidatie. Nochtans moeten slachtoffers van verkrachting of seksuele intimidatie zich vaak verdedigen over hun kledij, waarom ze alleen buiten waren, of ze geen glas te veel hadden gedronken,… Slachtoffers worden geconfronteerd met de minimalisering van verkrachting (“zo erg is het nu ook weer niet”), met de ontkenning van het belang van wederzijdse instemming (“ze zei ‘nee’, maar dacht ‘ja’”) en met beschuldiging (“ze heeft het zelf gezocht”).

    De vrije keuze om je te kleden zoals je wilt, is voor ons evident en legitiem. Vandaag is het echter steeds meer een gevecht. Lagere en secundaire scholen verbieden vandaag bepaalde kledij voor meisjes, met de mogelijkheid van uitsluiting, waarbij ze meisjes tonen dat hun opleiding minder belangrijk is dan hun kledij. Deze discriminatie zet zich voort in het hoger onderwijs, zonder uitwijzing, maar wel met vernedering als regelmatig fenomeen. We herinneren ons de mail van het ULB-secretariaat, in mei verstuurd aan de afgestudeerden, waarin studentes gevraagd werd “een rok of een jurk te dragen, alsook een leuke decolleté.” Studentes onthulden daarop een mail uit 2012 voor de proclamatie geneeskunde, waarin men kon lezen: “Dames, een leuke decolleté en blote beentjes passen perfect bij de gelegenheid; dat gezegd zijnde, zullen we u het dragen van een broek pardonneren indien u niet de tijd heeft gehad om langs de schoonheidsspecialist te gaan!”

    Daarnaast worden alle paradoxen van deze samenleving uitgedrukt in vaak gehoorde uitspraken als “wees sexy, maar niet sletterig”, “wees natuurlijk, maar onthaar je en schmink je”, “wees intelligent, maar niet zo intelligent als een man”, “wees slank, maar niet mager.” Deze samenleving conditioneert ons om te denken dat een vrouwenlichaam een openbare ruimte is waarover iedereen het recht heeft om het te bekritiseren, aan te raken, te verminken. Het verrast niet meer om een hand op je bil te vinden op straat, dat is zelfs onderdeel van het dagelijks leven! In België waren in 2014 naar schatting 25% van alle vrouwen slachtoffer van fysieke intimidatie in de openbare ruimte (2).

    Anticonceptie en zwangerschapsonderbreking: rechten die lang niet voor iedereen toegankelijk zijn

    Onder het kapitalisme verandert alles in koopwaar: alles kan gekocht worden en moet winst opbrengen. Seksuele en voorplantingsrechten ontsnappen hier niet aan. In België wordt de toegang tot de morning-after pil een pak moeilijker gemaakt door Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld). Er wordt gesnoeid in de middelen voor de centra voor gezinsplanning, waardoor de morning-after pil enkel nog in de apotheek te krijgen is aan een duurdere prijs. Straks zal dit tussen de 10 en 25 euro kosten, een serieuze drempel voor vrouwen in een precaire situatie. Daarbij moeten vrouwen zich ook blootstellen aan het oordeel van de apotheker en de andere klanten, terwijl de sociale druk op seksueel actieve meisjes al enorm is. Deze maatregel verhindert een hele reeks vrouwen over hun eigen lichaam te beschikken.

    In Europa is het recht op abortus niet overal verworven. In Ierland kan men 14 jaar gevangenis krijgen voor een abortus. In Polen is abortus enkel mogelijk onder bepaalde voorwaarden en zelfs dat wou de regering terugschroeven. Ook in Malta en Cyprus is de wet zeer restrictief. In Griekenland en Italië wordt het recht ernstig tegengewerkt door artsen die weigeren abortus uit te voeren (80% in Italië) onder sociale, religieuze en politieke druk. In Hongarije beschermt de nieuwe grondwet het embryo vanaf de bevruchting, abortus is dus onmogelijk. (Knack, 06/06/’16).

    Dit brengt vrouwen reëel in gevaar. Het alternatief voor een veilige abortus is immers een clandestiene abortus uitvoeren in slechte omstandigheden. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zijn clandestiene abortussen goed voor 49% van het totale aantal (3). Elk jaar sterven 47.000 vrouwen als gevolg van een clandestiene abortus (4).

    De redenen voor een abortus zijn vaak van economische aard. Velen handelen uit angst om in de armoede terecht te komen (in België leeft 1 arme op 4 in een éénoudergezin). In éénoudergezinnen is het risico op werkloosheid drie keer zo hoog als bij een koppel en ook halftijds werk is er meer wijdverspreid. We kunnen dus niet beweren dat deze vrouwen een echte keuze hebben, aangezien ze beperkt worden door de economisch zwakkere positie van vrouwen in de samenleving! Als kinderbijslag de reële kost voor het opvoeden van kinderen zou dekken, als studiebeurzen toegankelijker waren, als openbare diensten gratis en kwaliteitsvol waren en huisvesting betaalbaar, als de lonen en uitkeringen voldoende hoog waren, zou een groot deel van deze vrouwen ervoor kiezen om een kind te houden.

    Socialistisch feminisme

    Wij strijden eveneens voor toegang van alle vrouwen tot gratis anticonceptie, kwaliteitsvol en aangepast aan hun levensstijl. Voorbehoedsmiddelen als de pil, de vaginale ring, de patch of een spiraal kosten tussen 2 en 30 euro per maand. Voor andere voorbehoedsmiddelen zoals een implantaat moet je rond de 148 euro rekenen, met een min of meer reële terugbetaling tot 21 of 26 jaar, afhankelijk van het ziekenfonds.

    Als socialistische feministen vechten wij voor seksuele opvoeding in het onderwijs, dat geherfinancierd moet worden om toegankelijk en kwaliteitsvol te zijn. Een massale publieke herinvestering in alle openbare diensten en voorzieningen is nodig. Wij eisen dat vrouwen zich kunnen kleden zoals ze dat zelf willen, zonder geïntimideerd of gediscrimineerd te worden. Wij zijn ervan overtuigd dat we ook de sleutelsectoren van de economie moeten nationaliseren en hen onder democratische controle en beheer van de werkende klasse moeten plaatsen. Zolang de kleine minderheid van kapitalisten de controle behouden over de economie, over wat er geproduceerd wordt en wie met de winst gaat lopen, zullen deze seksisme blijven propageren omdat het enorme winsten oplevert. Enkel door die controle te veroveren met de meerderheid van de bevolking, zullen we ons kunnen ontdoen van het dagelijkse en het geïnstitutionaliseerde seksisme.

    Samen op 28/9!

    Sluit je bij ons aan op 28 september in Brussel om te vechten voor toegang tot abortus en onze rechten! 17u30 Jubelpark.

     

    1. http://www.lemonde.fr/ameriques/article/2017/01/25/donald-trump-s-attaque-a-l-avortement_5069145_3222.html#44zPqsokrzPIGxPc.99
    2. cijfer van Amnesty International https://www.amnesty.be/camp/droits-des-femmes/le-viol-en-belgique/article/faits-et-chiffres
    3. cijfer van het WHO uit 2008 https://www.rtbf.be/info/societe/detail_selon-l-oms-les-avortements-clandestins-seraient-en-hausse-dans-le-monde?id=7414363
    4. cijfer van het WHO http://www.who.int/mediacentre/factsheets/fs388/fr/

     

  • 94% van de vrouwen geconfronteerd met discriminatie op het werk

    Discriminatie tegenover vrouwen is alomtegenwoordig in tal van gedaanten. Er is natuurlijk het dagelijkse seksisme, op straat of thuis. Maar de discriminatie van vrouwen is ook aanwezig op de werkvloer. Maar liefst 94% van de vrouwen geven aan dat er sprake is van discriminatie op het werk, zo blijkt uit een onderzoek dat afgelopen zomer werd gedaan. In 2016 was er bij het Instituut voor Gelijkheid tussen Mannen en Vrouwen een toename van het aantal aangiften wegens discriminatie op basis van sekse of gender met 18% tegenover het jaar ervoor. De overgrote meerderheid van de aangiften werd door vrouwen gedaan en had betrekking op discriminatie op het werk. Volgens het instituut tonen die cijfers aan dat “de positie van vrouwen op de arbeidsmarkt kwetsbaar blijft.”

    door Emily, coördinatrice van de campagne ROSA (Reageer tegen Onderdrukking, Seksisme en het Asociaal Beleid)

    Zo geven 80% van de vrouwen aan dat ze regelmatig onderbroken worden als ze spreken of dat er niet naar hen geluisterd wordt, 75% zegt opmerkingen te krijgen over de kledij die ze dragen of die ze zouden moeten dragen of krijgt nog te maken met grapjes of misplaatste opmerkingen. (1) Daar bovenop komt er een loonkloof van meer dan 20% tussen het gemiddelde jaarloon van mannen en dat van vrouwen. Het inkomensverschil is nog groter bij gepensioneerden: een pensioen van vrouwen is gemiddeld 34% lager dan dat van mannen. Hierdoor zitten veel vrouwen in de praktijk in een situatie van armoede of afhankelijkheid.

    Het verschil is groter geworden door de pensioenhervorming van de rechtse regering. Het beleid van sociale afbraak en het bijhorende gebrek aan openbare diensten maakt dat in veel gezinnen de persoon met het laagste inkomen (meestal de vrouw) veel taken op zich neemt die vroeger door de gemeenschap georganiseerd werden: een zieke ouder opvangen of zorgen voor een kind dat geen plaats heeft in de kinderopvang. Zorg geven aan een familielid is de meest voorkomende reden voor tijdskrediet, maar het heeft uiteraard financiële gevolgen. De druk op het werk is erg groot: meer dan de helft van de vrouwen verklaart met discriminatie geconfronteerd te zijn bij een zwangerschap en moederschapsverlof, in de ergste gevallen leidde dit zelfs tot ontslag. (2) In heel wat gevallen is er al discriminatie bij de aanwerving van jonge vrouwen die het ‘risico’ lopen om zwanger te worden. Het gebrek aan economische onafhankelijkheid maakt dat vrouwen soms het dagelijkse seksisme op de werkvloer aanvaarden om toch maar niet zonder werk te vallen. Al deze elementen hebben natuurlijk een impact op hoe vrouwen in het algemeen in de samenleving worden gezien.

    Opkomen voor vrouwenrechten, betekent ingaan tegen het asociale beleid

    Er is nood aan een actieplan om de regering te stoppen. We hebben dringend nood aan massale publieke investeringen in de openbare diensten. De middelen hiervoor bestaan, ze zijn in handen van een kleine minderheid van superrijken terwijl ze zouden kunnen gebruikt worden in het belang van de sociale meerderheid van de bevolking. Daartoe moeten we de sleutelsectoren van de economie in publieke handen nemen onder democratische controle en beheer.

    Als we vaststellen dat vrouwen minder verdienen dan mannen is dit geen pleidooi om de lonen en pensioenen van mannen te verminderen. Integendeel: er zijn genoeg middelen om iedereen een degelijk inkomen te garanderen. Samen met een massale investering in openbare diensten zou een degelijk inkomen voor iedereen de basis vormen om efficiënt te strijden tegen alle vormen van discriminatie en seksisme.

     

    1. https://www.youtube.com/watch?v=5z7q4W_XcPU
    2. https://www.rtbf.be/info/societe/detail_plus-de-la-moitie-des-femmes-discriminees-au-travail-pendant-leur-grossesse?id=9621774

    [divider]

    Precaire sectoren worden nog harder geraakt door seksisme

    Dat is onder meer het geval voor schoonmakers en huishoudhulpen. Mensen die werken voor dienstenchequebedrijven krijgen een laag uurloon. Dit loon is al helemaal laag als er ook rekening wordt gehouden met de verplaatsingen die soms heel wat tijd vergen, bijvoorbeeld om van de ene klant naar de andere te gaan. Dat maakt het overigens nog moeilijker om voltijds te werken. 31,7% van de schoonmakers en huishoudhulpen werden ooit het slachtoffer van seksueel geweld of ongewenste intimiteiten op het werk. Dit blijkt uit een onderzoek van ACV Voeding en Diensten bij meer dan 7.000 leden. Bij gevallen van agressie klagen veel slachtoffers overigens over het totale gebrek aan steun door de dienstenchequebedrijven. De klanten die voor de financiële inkomsten zorgen, zijn vanuit hun logica immers belangrijker…

    Het is belangrijk dat we opkomen voor een herwaardering van de sector, te beginnen met de lonen. Om een correct uurrooster en een realistische voltijdse betrekking mogelijk te maken, moet ook de verplaatsingstijd tussen klanten als arbeidstijd beschouwd worden. Het is niet gemakkelijk om het personeel met de vakbond te organiseren, in kleine bedrijfjes is dat al helemaal moeilijk. Maar het is mogelijk en het levert resultaat op: een stakingsdreiging bij dienstenchequebedrijf Partena (met ruim 1.500 huishoudhulpen) leverde begin juni een verhoging van de maaltijdcheques van 3 tot 4 euro op.

    Opdat iedereen een haalbare voltijdse job zou kunnen uitoefenen, moeten we de arbeid herverdelen met een collectieve arbeidsduurvermindering waarbij 32 uur of zelfs 30 uur per week het nieuwe voltijds wordt. In de schoonmaaksector, waar vooral vrouwen werken en waar deeltijds werken de norm is, zou dit vooral een loonsverhoging inhouden. In het algemeen zou een vermindering van de arbeidstijd voor voltijdse jobs mogelijkheden bieden om extra personeel aan te werven en zo het probleem van de werkloosheid aan te pakken. Er is nog nooit zoveel rijkdom geproduceerd, arbeidsduurvermindering kan dan ook zonder loonverlies indien het geld gezocht wordt waar het zit.

    We moeten vooral ook de sector van schoonmaak en huishoudhulp uit de handen van de private sector halen. Waarom moeten eigenaars en aandeelhouders van dienstenchequebedrijven winsten boeken op de kap van een sociaal werk dat via de dienstencheques sterk ondersteund wordt door de gemeenschap? Laat er ons een echte openbare dienst van maken zodat de slechte arbeidsvoorwaarden in de huidige op concurrentie gerichte sector verdwijnen. Een openbare dienst zou het bovendien mogelijk maken dat meer mensen van huishoudhulp kunnen genieten en niet altijd moeten terugvallen op familieleden. Het zou dus ook de dubbele dagtaak van vrouwen verzachten. Die dubbele dagtaak is er immers nog steeds: vrouwen zijn gemiddeld goed voor 245 minuten onbetaald huishoudelijk werk per week tegenover 151 minuten voor mannen.

  • Seksisme aan de ULB. Vrouwen beoordeeld vanuit “esthetisch oogpunt”

    Eind mei was er aan de ULB een schandaal. De studenten geneeskunde namen met verbazing kennis van de vestimentaire voorschriften die opgelegd werden voor hun proclamatie van 28 juni. “Vanuit esthetisch oogpunt raden wij de jongedames aan om een jurk te dragen alsook een mooi decolleté en de heren een kostuum. Uiteraard, beste dames, is deze instructie niet verplicht.”

    Het incident aan de ULB staat niet alleen. Of het nu universiteiten zijn of bedrijven en publieke overheden of als het nu op straat of op het strand is: er is altijd wel een druk om een bepaalde vestimentaire code te volgen. Denk maar aan het verbod op de boerkini of aan Trump die meent dat vrouwen in zijn regering zich “vrouwelijk moeten kleden,” waarmee hij doelt op een rok en hakjes. Er zijn ook de scholen die leerlingen verbieden om te korte of te lange kledij te dragen. Zoals de mail aan de ULB opmerkt, worden vrouwen vandaag effectief beoordeeld “vanuit esthetisch oogpunt.”

    Seksisme in het belang van de aandeelhouders

    Europa is nog steeds de grootste markt voor de kosmetische industrie: een omzet van 63 miljard euro in 2008 en 72 miljard euro in 203. Bovendien zijn producten en diensten voor vrouwen stelselmatig duurder dan die voor mannen: kappers, scheermesjes, deodorant, douchegel, er zijn zelfs roze (uiteraard!) lijmtubes die duurder zijn.

    Vanaf jonge leeftijd leren vrouwen dat ze beoordeeld worden op hun uiterlijk. Als ze het vergeten, is er voldoende reclame om hen eraan te herinneren. Er zijn echter tegenstrijdige voorschriften onder deze kapitalistische samenleving: vrouwen met make-up die zich modieus kleden, worden enerzijds als modern gezien, maar anderzijds ook als “futiel” of zelfs als prooi. De uitzending ‘Quotidien’ van Yann Barthès bracht bijvoorbeeld een interview met een jongen die aanwezig was op een bijeenkomst van ‘Get Beauty.’ Hij zei dat hij daar was omdat er “heel veel prooien” zijn waarbij hij zelf de “enige jager” was. De reactie van de journalist? “Die heeft het begrepen.”

    Strijden tegen kapitalisme betekent ook strijden tegen seksisme

    Het kapitalisme beperkt zich niet tot het maken van winsten op kledij en cosmetica. Vrouwen worden ook geraakt door lagere lonen en onzekere jobs. Jean-Luc Mélenchon merkte daarover op: “Als je de lonen van vrouwen op gelijke hoogte brengt als die van mannen, zal de toename van de sociale bijdragen volstaan om pensioenen vanaf 60 jaar te betalen.” Zelfs indien Mélenchon niet uitlegt hoe hij dit aan de aandeelhouders  denkt te zullen opleggen, is het nog steeds een goede illustratie van de band tussen seksisme en besparingen.

    De loonkloof en onzekerheid op de arbeidsmarkt dwingen vrouwen in een positie van economische afhankelijkheid. Vrouwen worden harder geraakt door de concurrentie tussen bedrijven waarmee de lonen naar beneden worden getrokken. Kijk bijvoorbeeld naar het schoonmaakpersoneel dat vooral uit vrouwen bestaat. Aan de ULB is de schoonmaak uitbesteed aan onderaannemers. Het resultaat: een verdere afbraak van de arbeidsvoorwaarden.

    Na die beruchte seksistische mail voor de proclamatie van de studenten geneeskunde, nam de decaan er afstand van. Hij stelde dat de inhoud inging “tegen onze waarden.” De afgelopen jaren was het enige dat echt van waarde was voor de directie van de ULB geld. Dat verklaart waarom er op concurrentie wordt ingespeeld om lonen naar beneden te halen bij onderaannemers zoals bij de schoonmaak, of waarom er beslist werd om het inschrijvingsgeld voor buitenlandse studenten drastisch op te trekken.

  • Jonge meisjes: organiseer je tegen seksisme!

    Steeds meer jonge meisjes en werkenden willen actief deelnemen aan de nieuwe golf van strijd tegen seksisme. Een feminisme van de 99% met inbegrip van vrouwen, mannen, de LGBTQI gemeenschap, transgenders, maar niet de miljardairs en hun politici. We zagen de kracht van die beweging tijdens de massabewegingen tegen Trump en tijdens de mobilisaties naar aanleiding van de internationale vrouwendag.

    Door Marisa, coördinatrice van de campagne ROSA in Brussel

    Deze nieuwe feministische golf verdedigt het recht van vrouwen om te kiezen hoe ze zich laten zien, hoe ze zich kleden zonder beledigd of lastiggevallen te worden en zonder verkracht te worden. Het verdedigt de verworvenheden van de strijd voor seksuele bevrijding die door de vorige generaties van feministes is gevoerd. En het nieuwe feminisme verzet zich tegen ongewenst gedrag.

    Hoe reageren op beledigingen, grapjes of dagelijks seksistisch geweld?

    Die vraag wordt heel vaak gesteld. In 2015 werden op het internet in het kader van de campagne #WijOverdrijvenNiet heel wat getuigenissen van vrouwen gedeeld. Er werd hiermee ingegaan tegen het banaliseren van seksisme en geweld. Collectieve antwoorden kunnen zorgen voor een grote sociale druk. Dat ondervond de decaan van de faculteit psychologie aan de VUB, Willem Elias. Hij schoffeerde slachtoffers van verkrachting. Dit leidde tot een golf van verontwaardiging en Elias moest ontslag nemen.

    Seksisme is in bepaalde situaties sterker aanwezig, denk maar aan het uitgaansleven. Voor veel jonge meisjes is het niet evident om na een nachtje stappen terug naar huis te keren: die tocht kan een nachtmerrie worden. Eisen zoals gratis en degelijk openbaar vervoer, ook ’s nachts, zijn belangrijk om steeds veilig naar huis te kunnen.

    Veel jongeren zijn zich niet bewust van inherent seksisme in bepaalde opmerkingen of gedragingen. Erover praten is al een eerste stap. Het is mogelijk om op school ruimte te creëren waar openlijk over deze kwestie kan gesproken worden, bijvoorbeeld door een lesuur te vragen waarop de scholieren zelf aan hun klas kunnen uitleggen waarom het belangrijk is om tegen seksisme in te gaan.

    De meest efficiënte methode: actie

    In Spanje hielden jongeren in meer dan duizend scholen acties op 8 maart. Ze protesteerden tegen seksistisch geweld en kwamen op voor vrouwenrechten. Er waren algemene vergaderingen, concentraties, betogingen en tal van acties gericht op een strijdbaar feminisme vanuit de werkende klasse. In de scholen waar er acties waren, zal seksisme voortaan sneller aangeklaagd worden.

    Seksisme is niet onvermijdelijk

    De afgelopen eeuwen werden er altijd biologische argumenten gebruikt om de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen te verklaren en vrouwen een minderwaardige positie toe te kennen. Recent werd dit op een brutale manier herhaald door het extreemrechtse Poolse Europarlementslid Janusz Korwin-Mikke. Hij zei in het parlement dat vrouwen minder verdienen dan mannen omdat ze zwakker, kleiner en dommer zijn. Seksisme is echter niet natuurlijk of bepaald door biologie. Seksisme is doorheen de geschiedenis ontwikkeld samen met de opkomst van privaat bezit van de productiemiddelen en klassentegenstellingen in de samenleving.

    Het kapitalisme is een economisch en sociaal systeem dat niet kan functioneren zonder seksisme. Er is al heel wat vooruitgang geboekt op wettelijk vlak, vrouwen zijn actief op de arbeidsmarkt en het klopt dat het toekomstbeeld van jonge meisjes niet langer beperkt is tot huishoudelijk werk en het opvoeden van kinderen. Dat betekent echter niet dat discriminatie en seksisme verdwenen zijn. Het traditionele gezin is dan wel verzwakt, het blijft essentieel voor het economisch functioneren van dit systeem. De controle op het lichaam en de seksualiteit van vrouwen blijft duren. Het ‘reproductief werk’ dat voornamelijk vrouwen gratis verrichten, blijft belangrijk om de toekomstige generaties van werkenden op te voeden.

    Ongewenste intimiteiten en geweld tegen vrouwen zijn geen alleenstaande gevallen die elk op zich staan. Het zijn uitdrukkingen van een systeem waarin vrouwen zich in een zwakkere sociale en economische positie bevinden. Een vrouw op drie in Europa ondergaat een vorm van fysiek of seksueel geweld vanaf de leeftijd van 15 jaar (1). Een andere studie uit Frankrijk toont aan dat een op de vijf adolescenten al online werd beledigd op basis van uiterlijk. (2) Het kapitalisme is een systeem dat een meerderheid van vrouwen naar een tweederangspositie duwt. Het volstaat niet om de symptomen te bestrijden: om feministische eisen te realiseren hebben we een andere samenleving nodig. De feministische strijd is onlosmakelijk verbonden met de strijd voor een socialistisch alternatief.

    1. Studie van het Europees Agentschap voor Fundamentele Rechten
    2. http://www.lemonde.fr/pixels/article/2016/09/27/les-violences-sexistes-et-sexuelles-en-ligne-une-fatalite-pour-les-adolescents_5003826_4408996.html

  • Sterke mars tegen seksisme in Gent toont nieuwe beweging voor vrouwenrechten

    Foto: Jean-Marie
    Het weer zat tegen op de Internationale Vrouwendag. Maar de sfeer in Gent duidelijk niet. Daar waren er 600 aanwezigen op de mars tegen seksisme. Het was meteen de grootste strijdbare optocht op de Internationale Vrouwendag sinds lange tijd. Het wijst op de ontwikkeling van een nieuwe beweging voor vrouwenrechten, net zoals dit in vele andere landen het geval is.

    Wereldwijd werd deze Internationale Vrouwendag gekenmerkt door een grotere deelname aan meer strijdbare acties. Zo waren er massale acties in de VS en Polen, maar betoogden ook duizenden studenten in Spanje en waren er in Ierland grote acties voor de afschaffing van het verbod op abortus.

    De betoging in Gent kwam er op initiatief van enkele feministische activistes, waaronder militanten van de nieuwe campagne ROSA. Het initiatief en de optocht overtroffen alle aanvankelijke verwachtingen. Een nieuwe beweging vereist heel wat discussie over zowel programma als volgende stappen. De mars tegen seksisme eindigde aan de Blandijn en trok naar binnen voor toespraken en discussie.

    Na dit enorme succes zal het erop aankomen, om ons verder te organiseren en om de discussie over een programma aan te gaan. De campagne ROSA nodigt iedereen uit om zondag mee te discussiëren, maar ook plannen en projecten uit te werken, op de nationale lanceringsdag in Brussel. ‘What do we want? Women’s rights! When do we want it? Now!’

    Foto’s door Jean-Marie:
    Mars tegen seksisme // Jean-Marie Versyp

    Foto’s door Tim:
    Mars tegen seksisme // Tim

  • Oproep voor mars tegen seksisme in Gent op de internationale vrouwendag

    8 maart INTERNATIONALE VROUWENDAG in Gent
    Mars tegen seksisme, voor gelijke rechten en internationale solidariteit

    Van Washington tot Tel Aviv, over Oslo en zelfs Antarctica. Op 21 januari trokken miljoenen vrouwen en mannen, jong en oud, de straat op.

    Wat begon als protest tegen de seksistische en racistische uitlatingen van Donald Trump, groeide uit tot een algemene beweging tegen een rechts populistisch beleid dat verdeeldheid wil zaaien onder de bevolking & zo gemakkelijker de sociale verworvenheden kan aanvallen. De wereldwijde solidariteitsprotesten tonen aan dat er een grote bereidheid is om dit niet zomaar te laten gebeuren.

    Ook in België is er geen reden tot feesten. De Belgische wet erkent de gelijkheid tussen man en vrouw en er bestaan wetten die seksisme bestraffen. Helaas betekent dit niet dat gelijke rechten ook in realiteit bestaan. Seksisme en discriminatie zijn schering en inslag op straat, op de werkvloer, in de scholen.

    Initiatieven op sociale media als #wijoverdrijvenniet en#wijsprekenvooronszelf tonen dat ook aan. Eén vrouw op drie is ooit al langdurig gevolgd op straat. 70% van de Belgische vrouwen jonger dan 35 jaar kreeg te maken met seksueel ongewenst gedrag. In België is één op zeven vrouwen slachtoffer van ernstig geweld binnen het gezin en 8% van de vrouwen verklaarde ooit slachtoffer te zijn geweest van fysiek en seksueel geweld.

    Besparingen op openbare diensten treffen vrouwen extra hard. Er werken meer vrouwen dan mannen in deze diensten. Diensten die niet meer door de gemeenschap worden voorzien, komen vaak bij vrouwen terecht: kinderopvang, ouderenzorg, gezondheidszorg. Vrouwen nemen de meeste zorgtaken op zich en komen daardoor nooit aan de vereiste loopbaan van 42 jaar voor het recht op een volwaardig pensioen. De prijsverhogingen voor medicijnen beperken de toegang tot degelijke gezondheidszorg. Maar liefst 80% van alleenstaande moeders stelt eigen gezondheidszorg uit om zorg voor de kinderen te betalen ….

    Populistisch rechts probeert in de richting van vluchtelingen en migranten te wijzen wanneer het over seksisme gaat. Wij weten wel beter, seksisme is overal aanwezig en racisme is voor ons geen antwoord op seksisme!

    Seksisme wordt niet uitgelokt door hoe vrouwen zich kleden, is geen gevolg van ‘de mannelijke natuur’ of eigen aan één bepaalde cultuur. Het is eigen aan een verdeel-en-heerspolitiek van een kleine elite om te kunnen heersen over de meerderheid. Het is het resultaat van een cultuur waar alles, ook een mensenlichaam, tot koopwaar wordt herleid.

    De strijd tegen het verbod op abortus in Polen, de vrouwenstakingen tegen de loonkloof in IJsland, de historische protesten in de VS… tonen aan dat vrouwen het niet langer pikken. Wij roepen vrouwen en mannen, jong en oud, van welke afkomst ook, op om op straat te komen in Gent met een mars tegen seksisme en discriminatie.

    Afspraak woensdag 8 maart om 19u30 op de Groentenmarkt.

    Emilie Vanmeerhaeghe (vakbondsafgevaardigde ACOD-Ugent & coördinatrice ROSA-campagne)
    Evelyne Huughe (Een hart voor vluchtelingen)
    Tanja Niemeier (LSP Gent)
    Katrien Neyt (gewestelijke secretaris ABVV)
    Laura Nys (Onderzoekster Ugent)
    Angeline Van Den Rijse (Voorzitter Algemene Centrale Oost vlaanderen)
    Oumayma Hammadi (Rosa-campagne)
    Katrien Degryse (vakbondssecretaris BBTK, Gent)
    Mai Vermeulen (Actief Linkse Scholieren Gent)
    Myriam Joos (vakbondafgevaardigde ACOD , Bijzondere Jeugdzorg)
    Ann De Bodt (prof. in de toegepaste biowetenschappen en vakbondsafgevaardigde ACOD Ugent)
    Marita de Neubourg (feministe)
    Liesje Ulburghs (vakbondsafgevaardigde ACOD Artevelde Hogeschool)
    Laura Bracke (Lekker Gec)
    Monique broudehoux (vakbondsafgevaardigde bbtk federaal)
    Tirza Sellink & Hannah Ghulam (Actief Linkse Studenten Gent)
    Sabine Dick & Ingrid Permentier (vakbondsafgevaardigde Proximus)
    Sofie Degraeve (Furia)
    Natasja Meersman, Famke Vekeman en Mia van Dongen (Climaxi vzw)

  • Pony’s voor meisjes en bulldozers voor jongens. Seksistische vooroordelen op bezoek met de Sint en de Kerstman…

    foto: Flickr/ Lambda's
    foto: Flickr/ Lambda’s

    December is het ogenblik van de cadeautjes… en de hype die daarbij hoort. De doorgedreven commercie versterkt dit en maakt ook dat het erop lijkt dat de Kerstman twee kappen heeft: een roze voor meisjes en een blauwe voor jongens.

    door Elise (Charleroi)

    “Oh, een prinsessenjurkje,” roept een klein meisje. “Oh, een vrachtwagen,” antwoordt een jongen. Het meisje reageert nog enthousiaster: “Een pony!” Deze radioreclame voor Dreamland is slechts één van de vele commercials op radio en tv die wel erg genderbevestigend zijn. Denk maar aan de schappen van grootwarenhuizen of de catalogi van speelgoedwinkels: alles is netjes geordend om de kinderen en hun ouders naar het voor hen bestemde speelgoed te leiden. Alles wat met zorg en uiterlijk te maken heeft, is voor meisjes. Actiespelletjes en bouwdozen zijn voor jongens. Deze tendens wordt groter: merken als Lego of Playmobil, die ooit bedoeld waren voor zowel jongens als meisjes, maken nu ook speelgoed dat specifiek voor jongens of meisjes bedoeld is.

    Strikte opdeling… om twee keer zoveel te verkopen

    Die strikte opdeling van speelgoed is geen toeval. Het wijst op een marketingstrategie die de grote verkopers toelaat om twee keer zoveel te verkopen. Ouders die een fiets van ‘Frozen’ kopen voor hun dochter, zullen het nadien moeilijk hebben om hun zoontje te overtuigen om met dezelfde fiets te rijden. Ze zullen een tweede fietsje moeten kopen.

    Deze marketing zorgt ervoor dat kinderen van heel jonge leeftijd ingelepeld worden dat mannen en vrouwen een andere rol in de samenleving hebben. Het maakt dat kinderen seksistische vooroordelen meteen meekrijgen en dat ze bovendien beperkt worden in hun keuze van speelgoed. Speelgoed heeft een functie om dingen aan te leren. Meisjes en jongens ontwikkelen bijgevolg niet dezelfde competenties en dezelfde smaken. Ze worden ook uit de wereld van een andere sekse gehouden.

    Kan het onderwijs hier verandering in brengen?

    De afgelopen jaren is er een toename van discussies en kritiek op het seksegebonden speelgoed. Verschillende winkels pasten hun reclame aan waarbij het speelgoed genderneutraal wordt voorgesteld. In Frankrijk zorgde supermarktketen Super U in 2015 voor een hype met een reclamespot waarin seksistische vooroordelen op de korrel werden genomen. De spot ging viraal op de sociale media. Het doel van Super U was natuurlijk om in te spelen op de golf van kritiek op genderbevestigend speelgoed zodat er over het bedrijf zou gesproken worden.

    Veel mensen denken dat seksisme enkel kan bestreden worden via het onderwijs en via informatiecampagnes. Die benadering heeft beperkingen.

    Genderbevestigend speelgoed leert kinderen de rol die ze nadien als man of vrouw in de samenleving geacht worden te spelen. Maar als mannen en vrouwen verschillende sociale rollen hebben, komt dit in de eerste plaats door een ongelijke economische positie. Het feit dat vrouwen voor dezelfde job en functie gemiddeld nog steeds minder verdienen dan mannen, maakt dat vrouwen doorgaans sneller minder werken of thuisblijven om voor de kinderen te zorgen.

    De wijze waarop de openbare diensten en de sociale zekerheid georganiseerd zijn, heeft een directe impact op de rolverdeling. Zo is het ouderschapsverlof in België erg kort, waardoor jonge moeders van bij het begin vaak alleen voor de zorg van de kinderen opdraaien. Het tekort aan plaatsen in de kinderopvang en de ouderenzorg zorgt er samen met de sterk stijgende prijzen voor deze diensten voor dat vrouwen sneller thuisblijven om zorg te dragen voor hun kind of een zieke ouder.

    Onderwijs is natuurlijk belangrijk, maar het verandert niets aan de wijze waarop de samenleving georganiseerd is. Ouders overtuigen om genderneutraal speelgoed te kopen volstaat niet indien de oorzaken van ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en de bijhorende seksistische vooroordelen blijven bestaan.

    Steeds meer speelgoed, steeds minder gezinstijd…

    Voor ouders die zich de hele dag haasten van werk naar de winkel en de kinderopvang of de school, is het geven van speelgoed vaak een manier om zich minder schuldig te voelen voor het gebrek aan tijd om met de kinderen te spelen. Daar wordt handig op ingespeeld door speelgoedbedrijven.

    Maar zou het beste cadeau voor die gezinnen niet bestaan uit extra tijd voor ontspanning en minder voor het werk, de files of het huishouden? Dat vereist echter een samenleving die breekt met het huidige besparingsbeleid en de steeds sterker opgevoerde flexibiliteit (wet-Peeters). Er is nood aan een samenleving die vertrekt van de behoeften van de gewone gezinnen: een voldoende inkomen, kinderbijslag die overeenstemt met de reële kost van kinderen en meer openbare diensten: kinderopvang, scholen, ontspanning, naschoolse begeleiding, openbaar vervoer, …

    Die openbare diensten bevrijden vrouwen van taken die traditioneel aan hen toegewezen zijn, zoals het huishouden en het opvoeden van de kinderen. Op deze manier zou meteen ook een belangrijke stap gezet worden in de strijd tegen vooroordelen over de rollen die mannen en vrouwen geacht worden te vervullen. Het speelgoed zou die tendens onvermijdelijk volgen.

  • Woede tegen Trump omzetten in massale strijd tegen seksisme

    pussygrabsback-1

    Artikel door Kelly Bellin, Socialist Alternative

    De opname van Donald Trump die opschept over hoe hij vrouwen seksueel lastigviel, werd op 48 uur tijd het meest besproken onderwerp van de volledige kiescampagne dit jaar. Het leverde Trump volgens CNN de “slechtste 10 dagen voor een verkiezingscampagne in de recente geschiedenis” op. Sinds het vrijgeven van de opname kwamen vrouwen naar buiten met verhalen over Trump hen seksueel lastigviel op exact de wijze die hij in de opname beschreef.

    Veel van de Republikeinen die hun carrière uitbouwden met aanvallen op vrouwenrechten moesten zich van Trump distantiëren na het bekendmaken van de opnamen. Onder druk van de reacties door aanhangers van Trump zijn sommigen wel al op hun stappen aan het terugkomen. Deze ramp bracht de volledige Republikeinse partij in een warrig spinnenweb waarin het seksisme van de partijleiding nog meer in de verf werd gezet. De woordvoerder van de partij, Sean Spicer, weigerde zich bijvoorbeeld uit te spreken of het vastgrijpen van kussen van vrouwen zonder hun toestemming een gewelddaad vormt.

    De opmerkingen van Trump hebben geleid tot een grote woede in heel het land. Dit komt niet alleen door het vreselijke karakter van wat Trump zei, maar ook omdat vrouwen dagelijks geconfronteerd worden met de dreiging van seksuele intimiteiten en geweld. Elke twee minuten wordt een vrouw in de VS seksueel lastiggevallen. Toch gaan slechts zes op de 1.000 verkrachters naar de cel. Auteur Kelly Oxford vroeg via Twitter aan vrouwen om hun ervaringen over seksuele intimiteiten te delen om aan te tonen hoe beledigend en kwetsend de opmerkingen van Trump waren. Tegen het einde van het weekend hadden meer dan 27 miljoen mensen gereageerd of haar pagina bezocht.

    In het verzet tegen de misogynie (vrouwenhaat) wordt de slogan #PussyGrabsBack gebruikt. Er zijn protestacties in het hele land die aantonen dat vrouwen kunnen terugslaan door niet voor Trump te stemmen in november.

    Groeiend verzet

    Er is een brede woede tegen de omvang van geweld op vrouwen. De afgelopen jaren waren er daar heel wat voorbeelden van. Zo was er protest tegen seksueel geweld aan de universiteit van Columbia en andere onderwijsinstellingen, er was een storm op twitter met de hashtag #YesAllWomen en er waren ook de Slutwalk-acties. Dit alles wijst op een groeiende vastberadenheid om seksueel geweld te bestrijden.

    Openlijk seksisme en zeker geweld is sociaal onaanvaardbaar geworden. Dat is waarom Republikeinse leiders zich van Trump distantiëren, zelfs indien ze op nationaal of lokaal niveau zelf vooraan stonden bij de aanvallen op vrouwenrechten. Op dezelfde manier moesten gevestigde politici zich uiteindelijk verzetten tegen de ‘Bathroom Bill’ (een wet die de toegang tot toiletten vastlegt op basis van het geslacht bij geboorte) in North Carolina, ook al hebben dezelfde politici geen probleem met hardnekkige transfobie.

    Jonge vrouwen willen ingaan tegen ongelijkheid en de greep van de grote bedrijven op de politiek. We stonden vooraan in alle belangrijke bewegingen van de afgelopen periode: van de strijd voor een minimumloon van 15 dollar per uur tot de aanhoudende strijd tegen racistische politiemoorden. Dat is ook waarom een meerderheid van jonge vrouwen Bernie Sanders steunde en zijn oproep om in te gaan tegen de klasse van miljardairs. Ondanks de retoriek van Trump en de brede verspreiding van zijn hatelijke ideeën, schuift de samenleving op naar links en zullen er nog sterke bewegingen van werkende vrouwen komen.

    Het is niet alleen Donald

    Het seksisme van Trump kan wel eens belangrijk zijn voor het aantal stemmen voor de Democratische Partij in november. Maar als we niet bouwen aan onze eigen onafhankelijke kracht in bewegingen, dan kunnen de ideeën van Trump opgang kennen zelfs indien hij niet verkozen raakt.

    Gedurende decennia heeft de Republikeinse Partij de vrouwenrechten afgebouwd door een besparingsbeleid dat vrouwen bijzonder hard raakt maar ook door de afbouw van toegang tot gezondheidszorg, in het bijzonder het recht op abortus.

    Een overwinning van Clinton kan Trump van de macht houden, maar de Democratische Partij voert geen consequente strijd voor vrouwen. Clinton steunde de afbouw van de sociale zekerheid, het beleid van het grote aantal gevangenen, private scholen en de macht van de grote bedrijven die de ongelijkheid versterkt. Het ‘moderniseren’ van de sociale zekerheid in de jaren 1990 was de grootste achteruitgang voor arme vrouwen de afgelopen 50 jaar.

    De holle retoriek van de Democraten heeft er jarenlang voor gezorgd dat de rechterzijde het debat over vrouwenrechten kon domineren. Dat zien we overigens ook in het feit dat het seksisme van Trump het einde van deze verkiezingscampagne domineert en niet een of ander pro-actief voorstel van Clinton om vrouwenrechten te verbeteren.

    Een defensieve benadering van seksueel geweld is niet genoeg. We hebben nood aan een massabeweging en een nieuwe partij van de 99% op basis van solidariteit en actieve strijd tegen seksisme, racisme, homofobie, transfobie en xenofobie. Zo’n kracht zou een beslissende rol kunnen spelen in het terugdringen van reactionaire ideeën en van de rechterzijde.

    Strijden voor een nieuwe wereld

    De afgrijselijke houding van Trump tegenover vrouwen is een uitdrukking van het vreselijke seksisme dat binnen het kapitalisme welig kan tieren en steeds nieuw leven ingeblazen wordt door de systematische genderongelijkheid. Hoe kunnen seksistische ideeën gestopt worden als vrouwen nog steeds minder verdienen en geen toegang hebben tot sociale basisdiensten? Steeds meer jongeren erkennen dat het kapitalisme een rot systeem is. Om voor eens en voor altijd een einde te maken aan seksisme, moeten we opkomen voor een wereld gebaseerd op gelijkheid: een socialistische samenleving.

    Er is vandaag een groeiende steun voor sterke bewegingen die niet gebonden zijn aan de partijen van de grote bedrijven. Socialist Alternative steunt Jill Stein in de presidentsverkiezingen om zo de kracht van sociale bewegingen te tonen en de noodzaak te verdedigen van een partij die actief opkomt voor alle vrouwen.

    Onze eisen:

    • Strengere wetten om slachtoffers van seksueel geweld te beschermen
    • Gratis en degelijke gezondheidszorg, contraceptie en veilige abortus toegankelijk voor iedereen
    • Minstens 12 weken ouderschapsverlof voor iedereen
    • Gelijk loon voor gelijk werk en een nationaal minimumloon van 15 dollar per uur
    • Volledig publiek gefinancierde kwaliteitsvolle kinderopvang

  • Seksisme: ook onder ondernemers en academici. Femme de l’unif?

    Foto: SooRa
    Foto: SooRa

    Enkele jaren geleden zorgde de documentaire ‘Femme de la rue’ voor ophef. Met een verborgen camera werden seksistische opmerkingen in Brusselse straten gefilmd. Het waren schokkende beelden. Sommigen grepen dit aan om seksisme voor te stellen als een probleem van migranten. Na de vreselijke gebeurtenissen van oudejaarsnacht in Keulen, toen tientallen vrouwen het slachtoffer werden van ongewenste intimiteiten, kregen we dit opnieuw te horen. Staatssecretaris Francken kwam zelfs met een nieuwkomersverklaring om migranten aan te zetten tot meer vrouwvriendelijkheid.

    Seksisme beperkt zich niet tot één groep of laag in de samenleving. Het komt in alle kringen voor. Wat de liberale ondernemer Fernand Huts vraagt, wordt meteen uitgevoerd door zijn bereidwillige politieke vrienden bij onder meer Open Vld en N-VA. In juni verklaarde Huts in Trends: “Vroeger lieten vrouwen meer ruimte aan hun mannen om te ondernemen. Ze zijn veeleisender geworden. Een man moet mee instaan voor het huishouden, thuis zijn, meegaan op citytrip, skiverlof, en liefst nog verlof hebben in de krokus- en paasvakantie, in het groot verlof, met Allerheiligen en tussen kerst en nieuw. Begin dan maar als ondernemer.” Hij klaagde nog aan dat “de huidige generatie vrouwen een ‘nieuwe man’ wil, iemand die moet opdraaien voor alle dingen waar hij toch geen verstand van heeft.”

    Er was heel wat protest tegen dit onthutsende seksisme, meer dan tegen de eveneens 19de-eeuwse visie van Fernand Huts over werkenden. Maar sommigen probeerden het toch goed te praten. In De Standaard merkte N-VA-politica Grete Remen op: “Huts formuleert het fors, maar ik voel me niet aangevallen. Ik lees er een andere boodschap in: dat het ondernemerschap nog niet zo goed loopt in Vlaanderen. Je moet echt hard werken om ergens te geraken.” Wat een solidariteit onder liberale ondernemers om seksisme goed te praten…

    Aan de Gentse universiteit raakte een schandaal bekend van een professor letterkunde die zijn doctoraatstudentes wel erg intiem begeleidde en als trofeeën liet opdraven. Slachtoffers van deze praktijken stelden dat de universitaire structuren dit steeds in de doofpot probeerden te steken. Nu het uit die doofpot kwam, reageerde de rector bijzonder stuntelig. Liefst werd ook heel de behandeling van de doofpot naar een nieuwe doofpot verwezen. Een vrouw als rector is geen garantie voor een krachtdadig optreden tegen seksisme aan de universiteit. Het probleem was al langer bekend. In 2013 werd in een rapport opgemerkt dat er in de vakgroep een probleem was inzake wederzijds respect en grensoverschrijdend gedrag.

    De strijd tegen seksisme is nog niet gestreden. Vrouwen én mannen moeten zich organiseren om samen in te gaan tegen elke vorm van seksisme. Seksisme, zoals racisme en andere vormen van onderdrukking en discriminatie, kan enkel naar de vuilnisbak verwezen worden indien de samenleving wordt beheerd door zij die geen belang hebben bij die verdeeldheid: de brede arbeidersklasse die de overgrote meerderheid van de bevolking uitmaakt.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping