Your cart is currently empty!
Tag: racisme
-
Film: Hidden Figures. Hoe zwarte vrouwen tegen racisme en seksisme bij de NASA streden
Ruimteschepen en de strijd tegen racisme en seksisme kunnen op het eerste gezicht een vreemde combinatie lijken. Maar in de film ‘Hidden Figures’ gaan ze opmerkelijk goed samen. Het is een interessant, emotioneel en grappig verhaal gebaseerd op waargebeurde feiten. Centraal staan drie vrouwen die in het Amerika van de jaren 1960 hun talenten wilden gebruiken.Recensie door Sarah Wrack uit weekblad ‘The Socialist’
Katherine, Mary en Dorothy zijn wiskundeknobbels. Ze hebben al heel wat obstakels overwonnen. Op het begin van de film zien we hoe Katherine kan studeren aan de enige school van Virginia die hoger onderwijs aan zwarte kinderen aanbiedt. De drie worden menselijke ‘computers’ bij de NASA op een ogenblik dat de VS er alles aan doet om de ruimtewedloop met de Sovjet-Unie te winnen.
De drie vrouwen worden samen met andere zwarte personeelsleden gescheiden van de blanke vrouwen die hetzelfde werk doen in een ander gebouw. Bij de NASA kunnen ze als vrouw niet hogerop raken, ook al tonen ze keer op keer aan dat ze bij de slimste medewerkers van de organisatie horen. In de film zien we hoe een fysieke computer wordt geïnstalleerd waarmee het werk van alle vrouwen zou overgenomen worden.
De film gaat niet in op de collectieve strijd van de burgerrechtenbeweging of de algemene politieke situatie in de VS in de jaren 1960, maar tegelijk wordt deze context niet genegeerd in ‘Hidden Figures.’
De film wordt doorweven met echte historische beelden en radio-opnames van lanceringen van ruimtetuigen maar ook van gebeurtenissen zoals toespraken van Martin Luther King Jr en president John F Kennedy.
De man van Mary is actief in de burgerrechtenbeweging en staat aanvankelijk negatief tegenover het idee van Mary om een aanvraag te doen om als ingenieur aan de slag te gaan. Voorheen was er nooit een zwarte vrouw die als ingenieur werkte voor de NASA. Mary’s man zegt: “Je kan geen aanvraag voor vrijheid doen, je moet het eisen en opnemen.”
De film herinnert eraan dat massabewegingen de motor van verandering zijn, maar vaak ook gepaard gaan met miljoenen individuele daden van verzet – van dagdagelijkse daden tot erg uitzonderlijke zaken.
Mary gaat naar de rechtbank om het recht op avondschool in een voor blanken voorbehouden hogeschool af te dwingen. Hierdoor kan ze uiteindelijk haar diploma als ingenieur behalen. Dorothy die ploegbaas is voor de zwarte personeelsleden, zonder op dat niveau betaald te worden, zet de dreiging die uitgaat van fysieke computers in haar voordeel om. Ze leert zichzelf en nadien de rest van de groep om computers te programmeren en wordt een belangrijke expert hierin voor de NASA. De rekentalenten van Katherine zijn onmisbaar voor de hele missie. Ze vermeldt zichzelf regelmatig als medeauteur van de rapporten waarop ze werkt, ook al krijgt ze van bovenaf te horen dat dit niet mag.
De film geeft een opgekuist beeld van de vooroordelen en de discriminatie waar zwarten toen op alle vlakken mee te maken kregen. We zien ook hoe deze vooroordelen worden verdedigd door verschillende collega’s bij NASA. Maar de film toont ook – in Hollywoodstijl – wat de impact van ervaringen zijn, in het bijzonder het effect dat samenwerken heeft op een aantal vooroordelen.
Als je interesse hebt in dit tijdperk van sociale of wetenschappelijke geschiedenis of als je graag een klassieke Hollywoodfilm ziet van mensen die het tegen alle obstakels in maken, dan is dat een goedgemaakte en interessante film die een klein deeltje van de puzzel toont.
-
Willekeur van Trump maakt ook bij ons school
Foto: PPICSHet beleid van de rechtse populist Donald Trump in de VS wordt terecht op de korrel genomen door heel veel mensen in ons land. Waar de gevestigde partijen in zowel Europa als de VS al jarenlang een asociaal beleid voeren waarmee onder meer vluchtelingen en vreemdelingen, maar ook gewone werkenden en uitkeringstrekkers, aangepakt worden, schakelt Trump een versnelling hoger.
Sommigen grijpen dat aan om Trump als fascist neer te zetten en vergelijkingen te maken met de jaren 1930. Wij doen dat niet. Het fascisme kon in zowel Italië als Duitsland pas aan de macht komen na fundamentele nederlagen van de arbeidersbeweging, waardoor de burgerij de gok waagde om een regime te vestigen waarmee het die arbeidersbeweging volledig kon neerslaan. Alle organisaties van de werkende klasse werden vernietigd. Trump zou dat misschien wel willen, maar in de VS kennen we momenteel net een opgaande fase van strijd en organisatie. Het maakt dat de president helemaal niet zo stevig in het zadel zit als hij hoopt en uitschreeuwt in zijn tweets.
De maatregelen van Trump zoals zijn inreisverbod moedigen de rechterzijde in ons land aan om gelijkaardige stappen te zetten. Uiteraard waren ze daar al langer mee bezig, maar begin februari stemden de meerderheidspartijen een voorstel van Theo Francken waardoor het mogelijk wordt om mensen uit te wijzen op basis van een vermoeden van terrorisme. Het vermoeden van onschuld en de regel van gelijke bestraffing voor gelijke daden, nochtans onderdelen van de fundamentele mensenrechten, worden hiermee opzij geschoven.
Dat een vermoeden volstaat om iemand uit te wijzen, inclusief mensen die hier geboren zijn, is opmerkelijk. Francken en co gebruiken individuele voorbeelden, zoals de haatpredikende imam van Dison, om dit goed te praten. Tegelijk proberen ze wie bedenkingen heeft weg te zetten als terroristenvriendjes. Niets is minder waar. Het was het Belgische establishment dat jarenlang de rode loper uitrolde voor aartsconservatieve predikanten die vanuit Saoedi-Arabië gefinancierd werden. Zodra er oliedollars bij betrokken zijn, vormen cultuur en religie geen argument meer voor de rechterzijde.
De maatregel van Theo ‘Trump’ Francken komt erop neer dat mensen op basis van hun afkomst aan andere straffen en procedures onderworpen worden. Iets directer gezegd: dit is willekeur en discriminatie. Niemand aanvaardt een verkeersboete op basis van een ‘vermoeden’ van een overtreding. Ouders met een nieuw samengesteld gezin weten dat ze best alle kinderen gelijk behandelen: als ze samen iets uitgespookt hebben, krijgen ze dezelfde straf. Blijkbaar vinden Theo Francken en zijn makkers dat ‘wereldvreemd.’
Wie een antwoord wilde op de vraag waarom N-VA zo lauw reageert op de discriminerende maatregelen van Trump wordt van antwoord gediend: omdat ze het er fundamenteel mee eens zijn. Protest tegen deze willekeur is nodig. Laat ons een voorbeeld nemen aan het breed gedragen protest in de VS en de groeiende solidariteit met het anti-Trumpprotest in ons land. We kunnen het meteen aanvullen en koppelen aan verzet tegen onze lokale Trumpianen. Een eerstvolgende afspraak is de betoging tegen racisme in Antwerpen op 16 maart: tegen extreemrechtse haat, tegen seksisme en tegen het asociale beleid.
-
Racisten dansen op sociale media na nieuwe vreselijke aanslag in Turkije
Op nieuwjaarsnacht sloeg de terreur opnieuw toe. In een Turkse discotheek maaide een schutter tientallen jongeren neer. Veertig van hen kwamen om het leven. Een vreselijke gebeurtenis die weer eens onschuldige slachtoffers maakt. De aanslag werd opgeëist door Islamitische Staat.
In een op het eerste gezicht ongewone alliantie schreeuwen racisten in ons land aanmoedigingen naar IS om nog meer van dit soort aanslagen te plegen. De dood van een Limburgse jongeman bij de aanslag in Turkije leidde op sociale media tot een stortvloed van reacties zoals “Hoe meer hoe beter”, “Nog velen te gaan hopelijk”, … Dat zijn openlijke steunbetuigingen aan de misdadige terreur van IS. Fundamentalistische terroristen en racisten: één strijd?
Zelfs minister Jambon moest zich tegen de racistische stortvloed uitspreken. “Dit kan je alleen maar afkeuren,” verklaarde hij. Zijn uitspraken na de Brusselse aanslagen waren een pak straffer. Wellicht omdat die toen gericht waren tegen de vermeende ‘dansende moslims’ waar hij nog steeds geen bewijsmateriaal van leverde? Beeld je in dat er na de Brusselse aanslagen ook maar één iemand zou geschreven hebben dat er meer van dit soort aanslagen moest gebeuren, het kot zou te klein geweest zijn. Terecht overigens. Maar nu er effectief – ook al is het op sociale media – gedanst wordt op het graf van onschuldige slachtoffers van vreselijke terreur, blijven de reacties opmerkelijk voorzichtig.
Racisme op sociale media is een probleem dat mee in de hand gewerkt wordt door het amper bedekte racisme van verschillende gevestigde politici en media. Zeggen dat racisme relatief is of enkel ‘Berbers’ problematisch zijn, mag in bepaalde gevallen iets academischer en meer onderbouwd klinken; het blijft racisme van de laagste plank en sterkt anderen in hun overtuiging dat het toelaatbaar en zelfs noodzakelijk is. Het is een klimaat van racisme dat bewust gecreëerd wordt. Siegfried Bracke verklaarde enkele maanden terug in Knack dat het de ambitie van N-VA is om zoveel mogelijk VB-kiezers aan te trekken. De strategie om dit doel te bereiken, is duidelijk: neem zoveel mogelijk programmapunten en retorische elementen van het VB over, dan volgen de kiezers vanzelf. Dat dit groen licht voor racisme door sommigen geïnterpreteerd wordt als een signaal om alle racistische registers open te trekken, is niet verwonderlijk. Diegenen die deze beerput geopend hebben, moeten er nu niet hypocriet over doen.
Diverse reactionairen versterken elkaar in een orgie van haat en geweld. Racisten smullen van de aanslagen van IS terwijl die terreurgroep kan inspelen op racisme. Op sociale media is er steeds minder schroom om op te roepen tot geweld, een terreurgroep als IS brengt dat in de praktijk. De overgrote meerderheid van de slachtoffers van de IS-terreur zijn moslims, vooral onschuldige burgers. Dat religie gebruikt wordt door rechtse reactionairen, zien we overigens bij alle grote religieuze strekkingen: van het christelijk fundamentalisme in de VS tot het gewelddadig boedhistisch fundamentalisme waar de Rohingya-minderheid in Birma het slachtoffer van is of het sectair geweld van de hindoenationalisten in India.
Wij verzetten ons tegen racisme. De fundamentele tegenstellingen in deze samenleving zijn niet te herleiden tot huidskleur, regionale afkomst of religie maar zijn een resultaat van het productiesysteem dat gericht is op de belangen en steeds verder aangroeiende rijkdom van een handvol superrijken. Het zijn niet de migranten of vluchtelingen die duizenden jobs schrappen zoals bij Caterpillar, ING, … Het zijn zij niet die de middelen voor de sociale zekerheid uithollen om extra fiscale cadeaus aan de superrijken te geven ten koste van groeiende sociale problemen (wist je dat er in 2015 maar liefst 138.577 mensen in dit land beroep moesten doen op voedselbanken?).
Wij staan voor een antiracisme dat de arbeidersklasse verenigt in plaats van verdeelt. Het is een antiracisme dat duidelijk maakt dat een aanval op één bevolkingsgroep, een aanval op de hele klasse betekent. Het is een antiracisme dat duidelijk de link legt met de besparingen die vandaag op ons afkomen en eerst de zwaksten in de samenleving, maar uiteindelijk iedereen in het hart treffen. Het is een antiracisme dat opkomt voor een samenleving waarin bevolkingsgroepen niet tegen elkaar opgezet worden, maar waar de productiviteit van de werkenden wordt ingezet om de levensstandaard van de werkenden te verhogen: een socialistische samenleving.
-
Racistisch klimaat als bliksemafleider en breekijzer voor verdere sociale afbraak
Nog geen jaar geleden, toen ook in België instinctief grote solidariteit ontstond met de miljoenen oorlogsvluchtelingen, was de N-VA er al als eerste bij om deze solidariteit om te buigen en wantrouwen en twijfel te zaaien.Artikel door Els Deschoemacker uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Vlaams Minister Homans stelde toen: “Wij hebben in Vlaanderen om en bij de 140.000 sociale woningen en we hebben een wachtlijst van 70.000 personen … daar zitten ook mensen bij die er al heel lang op staan en het financieel moeilijk hebben. Ik ga natuurlijk deze mensen [vluchtelingen] geen voorrang geven.” (Deredactie.be op 10 september 2015). De kampioene van het asociaal beleid, wierp zich plots op als grote verdediger van de minst bedeelden. De Vlaamse wachtlijst voor sociale huisvesting is ondertussen aangegroeid tot 105.370 mensen of 13% meer dan in 2013.
De bedoeling? De ene groep behoeftigen opzetten tegen de andere en zo proberen vermijden dat er een eengemaakte strijd op gang komt die een einde kan maken aan de jarenlange besparingspolitiek en meer middelen eist voor sociale huisvesting en een sociaal beleid.
Het is geen toeval dat de provocaties blijven duren. Van pushbacks voor vluchtelingen (Francken) over dansende moslims na de aanslagen (Jambon) tot de denigrerende uitspraken van De Wever die een boerkini met een tent vergeleek. ‘Feminist’ De Wever neemt het zogenaamd op voor de emancipatie van de moslima’s. Een vergiftigd geschenk.
Niet de emancipatie van de moslimvrouw is het beoogde doel. Moest dat de doelstelling zijn, dan zou er meer in plaats van minder geïnvesteerd worden in onderwijs, gezondheidszorg, kinderopvang, goed betaalde en vaste jobs, ouderenzorg, … Dat zou pas een emancipatorisch beleid zijn om elke vrouw de kans te geven haar eigen keuze te maken en plaats te vinden in deze maatschappij, los van haar afkomst of religie.
In heel Europa wordt via een islamofoob en racistisch discours gepoogd om de aandacht af te leiden van het asociale beleid. Het establishment wil het groeiende protest tegen dit beleid ombuigen door wantrouwen en verdeelheid te zaaien onder de werkende bevolking. Het meest recente voorbeeld is het boerkiniverbod op de Franse stranden. Het duurde niet lang vooraleer deze discussie ook naar hier overwaaide.
Je moet geen voorstander van de boerkini te zijn om te zien dat een dergelijke politiek erop gericht is de gemoederen en sociale spanningen verder te doen oplaaien. In een context van uitbreidende oorlog in het Midden Oosten, met verschillende imperialistische krachten die daar hun eigen belangen aan het verdedigen zijn met miljoenen doden, ontwrichte families en vluchtelingen als gevolg, gecombineerd met de versnelde sociale saneringen en armoedepolitiek hier, is dit een recept voor niet minder maar meer radicalisme, wanhoop en terrorisme. Wat rechts zal aangrijpen om te pleiten voor minder democratie en meer “gewapend” bestuur.
Deze verdeel-en-heers retoriek is niet onschuldig en beperkt zich in België niet enkel tot islamofoob en racistisch gestook. Ook het communautaire spook dreigt stokken in de wielen te steken van het sociale verzet in het najaar. Om de strijd tegen de regering – en bij uitbreiding tegen het hele kapitalistische systeem dat ons nog slechts racisme, oorlog en armoede te bieden heeft – te kunnen winnen, is er eenheid onder de werkende bevolking nodig. Dat kan rond een programma dat zo uitgebreid mogelijke democratische rechten verbindt aan een socialistisch programma dat tegemoet komt aan de noden van de meerderheid van de bevolking.
Laat ons de betoging van 29 september tegen het asociale regeringsbeleid aangrijpen om aan die eenheid te bouwen. Het groeiende ongenoegen en de tekorten op alle vlakken vereisen vastberaden actie en een strategie om te winnen.
-
Berchemse jongeren verzetten zich tegen racisme
De Actief Linkse Studenten & Scholieren bezochten de voorbije dagen een aantal middelbare scholen in Berchem met onze campagne tegen racisme. Bijzonder positieve reacties kregen we aan zowat alle scholen. Het is duidelijk dat de jongeren in Antwerpen een hekel hebben aan de permanente golf van stigmatisering van bepaalde bevolkingsgroepen en de banalisering van racisme vooral door de N-VA. Denk maar aan Theo Francken die stelt dat de vluchtelingen niet willen integreren of Bart de Wever die allochtonen graag verdeelt in ‘goed’ en ‘slecht’.
Artikel door Jonas, Foto’s door Liesbeth. Overgenomen vanop actieflinks.be
Deze verbale aanvallen creëren volgens de ALS een klimaat waarin racisme steeds openlijker en zelfs met fysiek geweld aanwezig is. Dat Vlaams Belang terug stijgt in de peilingen is daar een uiting van. Het racisme van de N-VA dient vooral om de aandacht af te leiden van de reële sociale problemen. Eén kind op vier in Antwerpen groeit in kansarme omstandigheden op. Niet zelden kinderen uit allochtonen gezinnen aangezien zij oververtegenwoordigd zijn in armoede. Vluchtelingen komen terecht op wachtlijsten voor huisvestingen, sociale begeleiding etc… De privatisering van de sociale sector (het project van N-VA-schepen Fons Duchateau) gaat deze trend nog verergeren. Hen de schuld geven voor de tekorten is walgelijk!
Deze regering ontloopt zijn verantwoordelijk. Hun beleid pakt niet. Armoede en werkloosheid blijven groeien – denk maar aan de duizenden jobs die verloren gaan door het vertrek van Caterpillar. De begroting geraakt niet in evenwicht. De sociale zekerheid en ons onderwijs worden geplunderd of middelen ontzegd zodat er genoeg is voor fiscale cadeau’s aan grote multinationals. Om de aandacht hiervan af te leiden, gebruiken ze herhaaldelijke racistische provocaties. Dat is een gevaarlijke trend omdat het ons verdeelt in een strijd voor een socialere samenleving.
We hebben een brief geschreven met scholieren waarin we een socialer beleid eisen van de lokale districtsraad. We eisen in die brief:
- Geen racisme in Berchem! Wij hekelen de permanente golf aan stigmatisering van bevolkingsgroepen en de banalisering van racisme door de N-VA in het bijzonder.
- Meer middelen voor onderwijs! Stop met besparen op onze toekomst!
- Meer middelen voor de sociale sector! Neem uw verantwoordelijkheid in plaats van slachtoffers te viseren!
De brief met 72 handtekeningen van scholieren werd woensdag overhandigd aan een secretaris van de districtsraad van Berchem.
Dat was maar het startpunt voor een brede campagne die zal uitlopen in een grote anti-racistische betoging in (waarschijnlijk) maart 2017 tegen het ranzig racisme van de NSV (studentenorganisatie van het Vlaams Belang) en het asociaal beleid van de N-VA. Om deze campagne te organiseren roepen we op om aan te sluiten bij het anti-racistisch jongerencomité. Contacteer ons via als.antwerpen@socialisme.be.
-
Geen zand in de ogen laten strooien: actieve strijd tegen alle vormen van verdeeldheid
Antwerpse actie tegen Boerkini-verbod. Foto: Liesbeth Verdeel-en-heers. Bart De Wever zegt het waarschijnlijk liever in het Latijn: “divide et impera”. Zijn partij N-VA past deze beproefde en eeuwenoude tactiek consequent toe. Zo werd de onbetaalbaarheid van de sociale zekerheid tot voor kort vooral toegeschreven aan de Walen. Nu zijn het vooral de vluchtelingen die met de ‘eer’ gaan lopen. Zo kan er gezwegen worden over de afbouw van de patronale bijdragen aan de sociale zekerheid. Tekorten op vlak van sociale huisvesting? De schuld van de geldstromen naar Wallonië en uiteraard ook de komst van de vluchtelingen. In Antwerpen, waar maar weinig Walen zijn om te beschuldigen, waren het de ‘Berbers’ (Amazigh) die de oorzaak bleken van veel problemen in de stad.
Artikel uit maandblad ‘De Linkse Socialist‘
Racisme om zand in de ogen te gooien
In een samenleving die meer dan ooit gebukt gaat onder de gevolgen van oorlog, ellende, armoede en een verdieping van de kloof tussen arm en rijk hebben de neoliberalen veel zondebokken nodig. Het doel is om te zwijgen over de echte redenen voor sociale problemen.
Daarnaast moet racisme, net zoals de communautaire kwestie, de werkende klasse verdelen om eengemaakte strijd tegen het asociale beleid tegen te gaan. De besparingswoede van de rechtse regering verloopt vlotter als werkenden niet zien dat ze dezelfde belangen hebben als die van hun collega’s met een migratie-achtergrond of andere religie. Nu de regering zich opmaakt om nog eens hard op onze levensstandaard in te hakken, komt een discussie over de boerkini als geroepen.
Boerkini-discussie heeft niets met vrouwenrechten te maken
In Frankrijk trokken gewapende agenten het strand op om een vrouw te verplichten om zich uit te kleden. Verschillende Franse badplaatsen legden een verbod op de boerkini op maar botsten met de grondwettelijke rechten en vrijheden. De strijd tegen de boerkini werd officieel voorgesteld als onderdeel van het feminisme en voor de bevrijding van moslima’s. Gewapende agenten die op het strand de kledij van vrouwen controleren, doet ons eerder denken aan reactionaire regimes zoals dat van Saoedi-Arabië.
Socialisten verdedigen het recht van vrouwen om baas te zijn over eigen lichaam. Dat impliceert dat vrouwen het recht hebben om een hoofddoek of een boerkini te dragen en het recht om deze niet te dragen. De boerkini-discussie van de afgelopen maanden had als doel om moslims te viseren, het was een klassiek voorbeeld van verdelen om te heersen. Net op het ogenblik dat de discussie over de begroting in ons land opgestart werd, sprong ook N-VA resoluut op deze kar.
Moesten de Franse en de Belgische regeringspartijen echt bezorgd zijn om vrouwenrechten, dan zouden ze geen besparingsbeleid voeren dat openbare diensten zoals kinderopvang, onderwijs, … afbouwt en tegelijk superflexibiliteit en lagere lonen oplegt aan de werkenden.
Rechts beleid leidt tot sociale problemen
SP.a-voorzitter Crombez sloeg een mea culpa: links is volgens hem te “naïef” geweest op vlak van migratie en veiligheid. Dat is een verbloeming van de realiteit van een ‘officiële linkerzijde’ die decennialang meegestapt is in het neoliberale opbod en nu geen antwoord meer heeft op de gevolgen van dat beleid. Hij gaat mee in het idee dat “links” verantwoordelijk is voor de komst van vluchtelingen, een cliché dat de rechterzijde steeds gebruikt.
Consequent links heeft zich nochtans steeds verzet tegen de oorlogen in Afghanistan, Irak, Syrië en elders, niet toevallig de landen van waaruit het meeste vluchtelingen komen. Die oorlogen hebben bijgedragen tot de groei van extremistische reactionaire groepen als de Taliban en IS. Consequent links gaat in tegen de afbraak van het sociaal weefsel in onze wijken en gemeenschappen als gevolg van het besparingsbeleid. Consequent links heeft een programma om overal vreedzaam samen te kunnen leven met respect voor elkaars eigenheid: een programma van werk, diensten, huisvesting, … Kortom van een degelijke toekomst voor iedereen, niet alleen de superrijken zoals vandaag het geval is. Wij koppelen dat aan een socialistische samenleving die breekt met het kapitalisme.
Maar zo ver kijken de gevestigde politici, inclusief de sociaaldemocratische, niet meer. Zelfs de stap van de vluchtelingencrisis naar de oorlogen die ze mee voeren, gaat te ver. En dus wordt de verantwoordelijkheid voor de sociale problemen geïndividualiseerd: het zijn jonge moslims die het probleem zijn. Niet alle moslims, de meesten zijn volgens Crombez “moderne Vlamingen.” Zo maakt Crombez toch nog een klein onderscheid met de N-VA.
De sociaaldemocratie is inderdaad mee verantwoordelijk voor de opkomst van de huidige spanningen in wijken en steden. “Jonge moslims” – zoals Crombez ze noemt – zien al jaren hun oudere broers en zussen, vrienden en familie opgroeien zonder stabiele job of toekomst. Waar was de SP.a om dit te beantwoorden met een plan voor degelijke jobs voor iedereen? Het beleid van de sociaaldemocratie is niet ‘laks links’, maar gewoon rechts.
Ranzig racisme
Een Genkse jongere met een migratie-achtergrond kwam deze zomer om het leven bij een ongeval en tientallen racisten stonden meteen klaar om op de meest ranzige wijze op zijn graf te dansen. Indien in het kader van de strijd tegen radicalisering nog eens gezocht wordt naar mensen die dansen nadat doden gevallen zijn, dan zal dit een pak eenvoudiger zijn. Of gelden ook hier twee maten en twee gewichten?
Voorlopig blijft het racisme in ons land grotendeels passief met toogpraat die de sociale media overspoelt. Maar er zijn ook meer gevallen van racisme ‘in real life’: racistische opmerkingen op publieke plaatsen, boze blikken naar wie er ‘anders’ uitziet of zelfs openlijk geweld (om maar één voorbeeld aan te halen).
Kleine groepjes racisten zoals Pegida of Vlaamse Verdedigingsliga slagen er niet in om zich actief te organiseren in grote manifestaties. Een poging van het Vlaams Belang en Pegida om begin dit jaar een beweging tot stand te brengen faalde. De tegenacties waren meestal een pak groter, zeker waar we met de campagne Blokbuster een grote rol speelden. In de Franstalige krant Le Soir erkende Manuel Abramowicz van RésistanceS.be dat de jaarlijkse anti-NSV betoging als antwoord op de haatmaars van de extreemrechtse studentenclub NSV de verhoudingen aantoont: “Die betoging [van de NSV!] brengt tussen de 150 en 200 militanten samen. De tegenbetoging (…) brengt tussen de 500 en de 1000 betogers samen. Die cijfers vatten goed samen wat de huidige krachtsverhouding is. Extreemlinks beantwoord niet aan de tijdsgeest, in tegenstelling tot extreemrechts. Maar op het terrein is radicaal links numeriek sterker.” De term ‘extreemlinks’ is ongelukkig gekozen, maar de conclusie is terecht: extreemrechts geniet steun, maar dit blijft vooral passief. Ook voor het Vlaams Belang en andere extreemrechtse partijen is dit het geval.
Racisme en andere vormen van verdeeldheid moeten actief bestreden worden. Aan de toog of op de sociale media worden racistische uitspraken erger indien ze niet beantwoord worden. In sommige gevallen leidt het ook tot fysieke acties buiten de sociale media. In Frankrijk en Duitsland werden vluchtelingen op straat aangevallen, asielcentra werden belaagd met brandbommen, … In Dortmund voelden neonazi’s zich sterk genoeg om tot een moordaanslag op een antifascist over te gaan.
Racisme beantwoorden we best door ons te organiseren en een alternatief op besparingen en sociale problemen uit te bouwen. Zo versterken we solidariteit in strijd. Deze solidariteit is noodzakelijk om te reageren op alle gevallen van racisme. Het is nodig om antiracisten te organiseren op basis van een perspectief van strijd en een strategie tegen het systeem dat aanleiding geeft tot allerhande vormen van verdeeldheid.
-
Protest tegen boerkini-verbod en verdelende retoriek
De regering bereidt zich voor om nogmaals hard in te hakken op onze levensstandaard. Onder meer de sociale zekerheid komt opnieuw in het vizier. Een ideaal ogenblik dus om de aandacht op iets totaal anders te vestigen: de boerkini. De Antwerpse burgemeester probeerde zelfs de rol van ‘feminist’ te spelen, maar schoot ook als historicus tekort toen hij de feministische beweging herleidde tot de beha-verbrandingen door de Dolle Mina’s. Feminisme betekent opkomen voor het recht om baas te zijn over eigen lichaam en kledij, maar ook om een degelijke levensstandaard voor iedereen mogelijk te maken. De besparingen op de sociale zekerheid en andere maatregelen van deze asociale regering treffen vrouwen bijzonder hard. Moest het establishment ook maar een beetje met de positie van vrouwen inzitten, dan zou het stoppen met het huidige besparingsbeleid.
Maar neen dus, rechts ontdekt vrouwenrechten enkel als het de aandacht van het asociale beleid kan afleiden of als het kan gebruikt worden om een racistische agenda te dienen. Dat vat de hele discussie over het boerkini-verbod samen. Bijna schreven we ‘non-discussie’, maar we zijn consequent en verdedigen ook het recht van nonnen om in religieus gewaad verfrissing te zoeken aan de stranden. Wij verdedigen het recht van vrouwen om te dragen wat ze willen én het recht om niet te dragen wat ze niet willen. Anders gezegd: het recht om een hoofddoek te dragen maar ook het recht om geen hoofddoek te dragen. De kleding-politie in Frankrijk doet denken aan gelijkaardige optredens van de politie in landen als Saoedi-Arabië of Iran, enkel de invulling van wat ‘regimeconforme kledij’ is verschilt.
Gisteren werd actie gevoerd in Antwerpen, vooral door vrouwen. Er waren vrouwen getooid in boerkini, maar even goed in zwempak of met alledaagse kledij. Wij zijn baas over eigen lichaam en kledij, was de centrale boodschap. De media spraken van 100 tot 150 aanwezigen. Het was beperkt, maar voor een actie in volle zomer en zonder grote organisaties die het ondersteunen is dat zeker niet slecht.Er was ook een kleine tegenactie door het Vlaams Belang. Filip Dewinter had daartoe opgeroepen, maar gaf zelf verstek. Hij liet zijn troepen stikken, waardoor neonazi’s van diverse pluimage een grotere impact hadden. Met een tiental waren ze. Vanop de kaaien riepen ze naar de actievoerders op het Steenplein. Ze riepen onder meer: ‘Waar zijn die boerka’s?’. Blijkbaar kennen de veeleer oudere extreemrechtse activisten in al hun haat het verschil niet tussen een boerka en een boerkini? Het zijn nochtans twee Nederlandstalige woorden. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze wat last hadden van de warmte.
Protest tegen racisme en de retoriek van verdeeldheid is belangrijk. Alles wat ons verdeelt in de strijd tegen het asociale beleid verzwakt ons. Dat is de ware reden van de aanhoudende zondebokpolitiek van onder meer N-VA waarbij alle problemen toegeschreven worden aan vluchtelingen, migranten, Berbers, Franstaligen, werklozen, socialisten, vakbondsmilitanten, boerkini-dragende vrouwen, … Daar tegenover is er nood aan eenheid van onderuit. De actie van gisteren draagt daaraan bij.
Enkele foto’s door Liesbeth:
-
Racisme is steeds ranzig
Anti-racistisch protest. Foto: Jente Opmerkelijk: de voorbije dagen was zowat iedereen het eens dat het ranzige racisme van marginale groepjes zoals Vlaamse Verdedigingsliga niet door de beugel kan. Zelfs Theo Francken die eerder op Europees overleg over de vluchtelingencrisis ervoor pleitte om asielzoekers gewoon terug de zee op te sturen, had het over een “gedegenereerd” groepje. Hij nam overigens vooral aanstoot aan het gebruik van de Vlaamse Leeuw…
Artikel overgenomen vanop blokbuster.be
In de hele discussie dook vaak de term “ranzig racisme” op. Het klopt dat veel uitspraken op sociale media bijzonder ranzig waren en zijn. Maar er is ook een gevaar aan het gebruik van die term en een aandacht die louter toegespitst is op de meest marginale ‘groepering’ (een groot woord voor twee zonderlingen die een facebook-initiatief nemen). Stilaan krijgen we immers een onderscheid tussen ‘ranzig racisme’ dat niet aanvaardbaar is en ‘gewoon’ racisme dat wel kan. Meer nog, diegenen die zich laten betrappen op gewoon racisme staan op de eerste rij om het ‘ranzig racisme’ aan te klagen.
Er is natuurlijk een actieve strijd nodig tegen racistische groeperingen, zelfs indien ze marginaal zijn. We mogen niet toelaten dat ze zich kunnen organiseren en hun politiek van geweld ook op straat kunnen brengen. Er is actieve mobilisatie nodig tegen groepen als Pegida, Voorpost, Vlaams Belang, … De pogingen van die groepen om begin dit jaar een offensief op te bouwen met een snelle opeenvolging van betogingen (januari in Antwerpen, februari in Gent en Zeebrugge, maart in Leuven, april in Antwerpen) toonden echter ook een zwakte langs hun kant: de passieve steun voor racistische vooroordelen leidt niet automatisch tot actieve deelname aan acties. Integendeel, de acties werden kleiner en het offensief werd na april gestaakt. Belangrijk was ook dat er bij elke extreemrechtse actie een antifascistisch protest was. Dit was met wisselend succes: waar er offensief met een duidelijke boodschap werd gemobiliseerd, waren de acties het sterkst. Denk maar aan het initiatief Gastvrij Gent.
Maar racisme is niet alleen bij extreemrechts te vinden. Malcolm X stelde al ‘You can’t have capitalism without racism.’ Dit systeem heeft verdeeldheid nodig om de heerschappij – de dictatuur dus – van die kleine elite van de 1% rijksten in stand te houden. De ergste nachtmerrie voor de elite is een gezamenlijke strijd van de 99% anderen in de samenleving. Dan speelt immers de kracht van het aantal. Om dit te vermijden, wordt verdeeldheid gestimuleerd. Op de werkvloer zie je dat door de creatie van tientallen categorieën personeelsleden, in de brede samenleving met een opdeling tussen verschillende groepen, onder meer op basis van afkomst.
Verdeeldheid speelt vooral een rol als er tekorten zijn en als de levensstandaard van de gemiddelde werkende achteruit gaat. Bij crisis, burgeroorlog of oorlog spelen etnische tegenstellingen die voorheen schijnbaar overstegen waren vaak terug op. Hetzelfde fenomeen zien we bij ons: het systeem is in verval met een aftakeling op alle vlakken. Het leidt tot spanningen, onder meer tegenover migranten die voortaan opgedeeld worden in de categorie ‘moslims’. Dat er naar religie wordt verwezen, is overigens een relatief nieuw fenomeen dat vooral na de aanslagen van 11 september 2001 en de ‘oorlog tegen terreur’ van Bush ingang vond. In de eerste versie van het beruchte en ‘ranzig’ racistische 70-puntenprogramma van het toenmalige Vlaams Blok werd amper over moslims of islam gerept, vandaag is het zowat de ‘core business’ van het Vlaams Belang.
De haatboodschappen op het internet tonen aan dat er niet naar eeuwenoude teksten moet teruggegrepen worden om oproepen tot geweld, discriminatie en haat te vinden. Een surftocht over de golven van de sociale media volstaat. De focus op ‘de islam’ was onderdeel van de oorlogscampagne van de neoconservatieven rond Bush. De monsters van Frankenstein die ze met hun jarenlange imperialistische politiek creëerden, staken hun kop op en zorgden voor een uitstekende opportuniteit om na de val van de stalinistische dictaturen in het Oostblok een nieuw groot vijandbeeld voorop te stellen zodat wat vroeger het militair-industrieel complex genoemd werd nieuwe hoogdagen kon beleven.
Racisme en discriminatie zijn een dagelijkse praktijk en zitten sterk ingebed in ons systeem. Om maar één cijfer te geven: 37,2% van de kinderen van ouders die buiten België geboren zijn, groeien in armoede op. Dat is dubbel zoveel als het eveens rampzalige gemiddelde van alle kinderen in ons land. Racisme louter toeschrijven aan de komst van extra vluchtelingen, zoals Theo Francken doet als hij wijst op de verantwoordelijkheid van SP.a en Groen, is wel erg beperkt. Racisme is immers een dagelijkse realiteit, ook voor jongeren met een migratie-achtergrond die hier geboren en getogen zijn. Is het racisme waardoor deze jongeren minder kans maken op werk en een toekomst minder ranzig dan de toogpraat van de Vlaamse Verdedigingsliga? Is het minder ranzig als die jongere op een iets beschaafdere toon te horen krijgt dat hij beter kan oprotten?
Neen, alle vormen van racisme zijn ranzig en moeten beantwoord worden. Met het moraliserende vingertje – ‘racisme mag niet’ – zullen we er niet komen. Het antiracisme van neoliberalen die tegelijk een asociaal blijven voeren, is minstens onbewust hypocriet. Doorheen eengemaakte strijd tegen het huidige beleid kan racisme overwonnen worden. Dat kan het beste door nadruk te leggen op gemeenschappelijke belangen in deze samenleving. Destijds werden heel wat migranten in de steenkoolmijnen tewerk gesteld. Daar gebruikten de mijnwerkers de slogan: “In de mijnen ziet iedereen zwart.” Het legt nadruk op wat verenigt: de positie van mijnwerker.
De fundamentele tegenstellingen in deze samenleving zijn niet gebaseerd op religie – religie is immers steeds een uitdrukking van onderliggende maatschappelijke verhoudingen, anders gezegd: de mens creëert god en niet omgekeerd. De oorzaken voor de toenemende sociale spanningen, oorlogen, vluchtelingencrisissen, … moeten bij het kapitalisme gezocht worden: een systeem dat de belangen van de superrijken boven alles plaatst en niet aarzelt om daartoe alles kapot te maken, van onze levensstandaard tot het leefmilieu en de toekomst van de mensheid. Hoog tijd voor een nieuw systeem!
-
Racisme stoppen door actieve strijd tegen alle vormen van verdeeldheid
Betoging tegen racisme in Gent in 2015. Foto: PPICS Een jongere met een migratie-achtergrond kwam om het leven bij een ongeval en tientallen racisten stonden meteen klaar om op de meest ranzige wijze op zijn graf te dansen. Indien in het kader van de strijd tegen radicalisering nog eens gezocht wordt naar mensen die dansen nadat doden gevallen zijn, dan zal dit een pak eenvoudiger zijn. Of gelden ook hier twee maten en twee gewichten? De discussie na het overlijden van de Genkse tiener Ramzi toont nogmaals aan dat de strijd tegen racisme verre van gestreden is. Wat kunnen we hiertegen doen?
Toename racisme
Om tegen deze nieuwe opmars van racisme te kunnen strijden, moeten we begrijpen hoe het ontstaat en ontwikkelt. Er is al enige tijd in heel Europa een toename van racisme en dit op verschillende vlakken.
Regeringen en gevestigde partijen proberen hun falen op sociaal vlak te verbergen achter een retoriek die vluchtelingen verantwoordelijk stelt voor niet alleen de vluchtelingencrisis maar zowat alle andere vormen van crisissen. Staat de sociale zekerheid onder druk? Dan komt dit niet door de jarenlange onderfinanciering ervan omdat er nu eenmaal geen middelen waren nadat alles cadeau gedaan was aan de grote bedrijven. Neen, het komt door de vluchtelingen. Onbetaalbare huisvesting in de grote steden? Niet het gevolg van een gebrek aan investeringen in sociale huisvesting, maar het resultaat van de komst van vluchtelingen. En zo kunnen we nog even doorgaan.
De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter: een kleine toplaag is obsceen rijk terwijl de grote meerderheid van de bevolking het moeilijker krijgt om zijn levensstandaard in stand te houden. Dit is een logisch gevolg van het functioneren van het kapitalisme: een systeem van ongelijkheid gericht op de belangen van een klein groepje parasieten aan de top. De politieke verdedigers van dit systeem hebben geen enkel antwoord op de groeiende ongelijkheid en bijhorende sociale spanningen met onder meer vooroordelen, criminaliteit, vervreemding van de samenleving, … Hun taak is integendeel om deze ongelijkheid in stand te houden en te verdedigen, de gevestigde politici doen dienst als de PR-machine van hun broodheren onder de superrijken. Om het falen op sociaal vlak toe te dekken en in onderlinge gevechten om de gunst van de kiezers die zich steeds meer tegen alle gevestigde partijen afzetten, grijpen ze zelf naar verdeeldheid en goedkope vooroordelen.
Is het dan verwonderlijk dat de dagelijkse propaganda van gevestigde partijen en media een impact heeft op mensen die een aantal van de vooroordelen overnemen? Is het verwonderlijk dat een harde kern van gewelddadige racisten zich daardoor gesterkt voelt en durft overgaan tot steeds ranziger racisme, wat zich overigens niet tot het internet beperkt? Het aantal aanvallen op asielzoekers neemt toe in landen als Duitsland. Ook bij ons uit racisme zich steeds vaker fysiek. Het is de gevestigde media wellicht ontgaan, maar tal van mensen met een migratie-achtergrond kunnen ervan meespreken: de afgelopen maanden krijgen ze meer racistische opmerkingen naar het hoofd geslingerd. Dit gebeurt op de werkvloer, op het openbaar vervoer of gewoon op straat.
Bovendien is er nog steeds een geïnstitutionaliseerd racisme dat in tijden van besparingen en crisis nog harder werkt dan voorheen. Werkloosheid onder mensen van een migratie-achtergrond blijft bijzonder groot en neemt zelfs met de vervalste werkloosheidscijfers van Muyters (wie had ooit het onzalige idee om net hem het aantal werklozen te laten tellen?) verder toe. Ongelijkheid op basis van afkomst speelt nog steeds een grote rol in het onderwijs: het gebrek aan middelen in het onderwijs versterkt de ongelijkheid op school. Van jongsafaan wordt ongelijkheid op basis van sociale afkomst in ons land bevestigt, het houdt armoede en sociale achterstelling bij bepaalde groepen migranten in stand, meer nog dan in de buurlanden. Het beleid van de rechtse regering maakt dit enkel erger.
Er is onder brede lagen van de bevolking – los van religie of afkomst – een terechte angst voor terrorisme, oorlog en haat. Een grondige analyse van hoe terrorisme kan ontwikkelen, wordt vandaag door alle gevestigde politici uit de weg gegaan. Het zou immers bijzonder pijnlijk zijn om te moeten erkennen dat hun eigen medeplichtigheid aan de vernietigende oorlogen in Afghanistan, Irak, Syrië, Libië, … een grote rol speelt. Wat hadden ze dan gedacht: landen volledig platgooien en verwachten dat op deze chaos mooie bloemen groeien? Diegenen die de barbarij organiseren, moeten niet verbaasd zijn als barbaren in deze situatie opstaan. Dat sommige jongeren bij ons misleid worden door vreselijk reactionaire groepen zoals ISIS zegt vooral veel over hoe weinig ze zich verbonden voelen met de samenleving hier.
De bredere context van een systeem in crisis dat leidt tot spanningen wordt vandaag zoveel mogelijk uit de weg gegaan. Het is immers gemakkelijker om alle problemen toe te schrijven aan één of enkele bevolkingsgroepen. Het wordt dan een strijd tussen ‘dé moslims’ en de rest waarbij ‘die vluchtelingen’ zich vooral heel dankbaar moeten opstellen want onze levensstandaard gaat door hen naar beneden. Wat de dames en heren politici op een volgens hen ‘beschaafde’ wijze zeggen, wordt door anderen op een meer directe wijze herhaald. En dan schrikken de politici plots…
Naar beneden schoppen naar wie zwakker staat (zoals migranten, vluchtelingen, …) is het gemakkelijkste, naar boven terugvechten is echter het efficiëntste. Er is nood aan collectieve antwoorden vanuit de arbeidersbeweging. De 99% van de bevolking die te maken krijgt met een dalende levensstandaard, werkloosheid, armoede, oorlog en uitbuiting heeft dezelfde belangen. Samen opkomen voor een betere toekomst is de enige uitweg en vereist een actieve strijd tegen alles wat ons verdeelt: racisme, seksisme, homofobie, …
Voor een actieve strijd tegen racisme
Voorlopig blijft het racisme in ons land grotendeels passief met toogpraat die de sociale media overspoelt. Maar er zijn ook meer gevallen van racisme ‘in real life’: racistische opmerkingen op publieke plaatsen, boze blikken naar wie er ‘anders’ uitziet of zelfs openlijk geweld (om maar één voorbeeld aan te halen).
Kleine groepjes racisten zoals Pegida of Vlaamse Verdedigingsliga slagen er niet in om zich actief te organiseren in grote manifestaties. Een poging van het Vlaams Belang en Pegida om begin dit jaar een beweging tot stand te brengen met een reeks betogingen zorgde er enkel voor dat de kleine betogingen nog kleiner werden. Dit wil echter niet zeggen dat ze geen steun genieten, maar het blijft vooral een passieve steun. Ook voor het Vlaams Belang en andere extreemrechtse partijen is dit het geval.
Racisme en andere vormen van verdeeldheid moeten actief bestreden worden. Ook aan de toog geldt het principe dat racistische uitspraken erger worden indien ze niet beantwoord worden, op de sociale media is het niet anders. Racisme beantwoorden doen we best door ons te organiseren en een alternatief op besparingen en sociale problemen uit te bouwen. Dan onderbouwen we onze argumenten immers op een concrete wijze en versterken we banden van solidariteit in strijd. Deze solidariteit is noodzakelijk om te reageren op alle gevallen van racisme. Antiracisten organiseren op basis van een perspectief van strijd en een strategie tegen het systeem dat aanleiding geeft tot allerhande vormen van verdeeldheid, is nodig.
Met de antiracistische campagne Blokbuster organiseren we regelmatig acties en betogingen om extreemrechts te bestrijden en te vermijden dat racisten zomaar onze straten kunnen inpalmen om hun oproepen tot racisme en geweld ook in de praktijk om te zetten. Tegelijk koppelen we ons antiracistisch verzet aan de sociale strijd tegen het huidige besparingsbeleid dat leidt tot een toename van tekorten en verdeeldheid. De acties van de vakbonden tegen het asociale beleid van de regering-Michel kunnen bijdragen tot eenheid van onderuit. We verzetten ons ook tegen de oorlogen in het Midden-Oosten en elders. Het feit dat onze regering miljarden uitgeeft aan oorlogswapens zoals de nieuwe F35’s terwijl er geen middelen zijn om iedereen een degelijke toekomst aan te bieden, zegt veel over de prioriteiten. Het oorlogsbeleid zal de vluchtelingencrisis enkel erger maken, akkoorden met dubieuze dictators als Erdogan in Turkije zullen de vluchtelingencrisis niet stoppen. Ook op dit vlak is er nood aan een breuk met het huidige systeem.
Wil je mee actief bouwen aan het antiracistisch verzet dat zich ook richt tegen het kapitalisme als oorzaak van racisme? Neem dan vandaag nog contact met ons op via info@socialisme.be.
