Your cart is currently empty!
Tag: Ierland
-
Ierland. Paul Murphy en 22 activisten vervolgd wegens vreedzaam protest
Socialistisch parlementslid strafrechtelijk vervolgd na protestactie tegen waterbelasting
Afgelopen woensdagavond brachten verschillende Ierse media het bericht dat 23 activisten zich voor de strafrechter zullen moeten verantwoorden voor een protestactie tegen de waterbelasting. Het gaat om activisten die Jobstown in Dublin protesteerden. Onder de 23 parlementslid Paul Murphy alsook gemeenteraadsleden Kieran Mahon en Mick Murphy van de Anti-Austerity Alliance (AAA) en de Socialist Party. De informatie werd aan de media gelekt vooraleer de beschuldigden zelf op de hoogte werden gebracht. Wellicht kwam het lek van bij de politie.De beschuldigingen gaan over een protestactie in november 2014 toen vicepremier Joan Burton in de wijk was en gedurende ongeveer twee uur geblokkeerd werd door betogers. Die worden nu beschuldigd van geweld, het aanbrengen van schade en vrijheidsontneming. Het zijn ernstige beschuldigingen, vrijheidsontneming kan mogelijk een levenslange straf opleveren. De zaak zal voor een rechtbank met een jury voorkomen. Het is niet duidelijk wanneer dit het geval zal zijn, wellicht na de volgende verkiezingen. Het zal ongetwijfeld het belangrijkste Ierse politieke proces in decennia zijn.
De vertegenwoordigers van AAA hebben deze stap veroordeeld als een politiek gemotiveerde vervolging. De beslissing komt er op een ogenblik dat de regering er niet goed voor staat in de peilingen. Het plan om een waterbelasting in te voeren, staat zwaar onder druk. De regering slaagde niet in een test van Eurostat, een belangrijk deel van het financieringsmodel, en de niet-betalingscampagne draait op volle toeren met bij de eerste factuur 57% van de gezinnen die niet betaalden.
In februari werden 40 mensen uit Jobstown op een periode van twee weken een daglang vastgehouden. Iedere morgen werd een grote groep agenten ingezet om enkele activisten op te pakken. De weinig conventionele methode van de politie had een duidelijk doel: het terroriseren van een gemeenschap die het aandurfde om te protesteren tegen de ‘minister van sociale bescherming’, de leider van Labour die door velen wordt gezien als verantwoordelijk voor de aanvallen op de armsten in de samenleving en alleenstaande ouders in het bijzonder. De politie wilde een waarschuwing geven aan alle werkenden om het voorbeeld van Jobstown niet te volgen.
Het feit dat vage verklaringen over de beschuldigingen aan de media werden gelekt, is ook gericht op het zaaien van angst in de gemeenschap. Het gaat in tegen de eerdere verklaring voor de ochtendlijke arrestaties met het argument dat de ‘verdachten’ anders wel eens zouden kunnen vluchten.
De actie waar de beschuldigingen betrekking op hebben, was een belangrijke gebeurtenis in de massabeweging tegen de waterbelasting vorig jaar. Er waren ongeveer 700 lokale wijkbewoners samengekomen aan een school waar de minister zou spreken. De actie ontstond spontaan nadat bekend raakte dat de minister in de wijk was. De woede tegen de waterbelasting kwam in Jobwstown bovenop het gevoel dat deze wijk volledig genegeerd wordt door het politieke establishment en verraden werd door Labour dat hier traditioneel een sterke basis had.
De actie en de harde reactie van het establishment wijzen op een polarisatie in de Ierse samenleving tussen diegenen die het hardste geraakt worden door de besparingen en diegenen die er voordeel uit halen. Het geeft ook aan hoe rot Labour is geworden. Een proces waarbij Joan Burton als centrale getuige een verklaring moet afleggen tegen de slachtoffers van haar besparingsbeleid en waarbij het fundamentele recht op protest onder vuur ligt, zal de afkeer tegen Labour enkel nog versterken.
De Anti-Austerity Alliance zal samen met de bevolking van Jobstown maar ook elders in het land een grote politieke campagne voeren met de eis om de beschuldigingen tegen de betogers te laten vallen. AAA zal er samen met de waterbelasting en het besparingsbeleid een centraal thema van de verkiezingen van maken. Als het tot een proces komt, zullen we ervoor zorgen dat het volledige besparingsbeleid aan bod komt en zullen we het recht op protest verdedigen.
-
Sociale en politieke onrust in Ierland
Betoging tegen de waterbelasting in Limerick Op de zomerschool van het CWI was er een discussie over de situatie in Ierland en de rol die de Socialist Party, de Ierse afdeling van het CWI, speelt. Een verslag door Eddie McCabe.
De commissie over Ierland werd ingeleid door Kevin McLoughin van de Socialist Party. Hij legde uit dat de politieke en sociale situatie in het land sterk veranderd is op een jaar tijd. De lokale verkiezingen in de zomer van 2014 vormden het begin van een keerpunt nadat de beweging tegen het besparingsbeleid enkele stappen achteruit had moeten zetten. In 2013 was er een nederlaag toen de boycotcampagne tegen de huizentaks vastliep als gevolg van een slecht akkoord van de vakbondsleiding met het patronaat en de regering waarin het besparingsbeleid in feite aanvaard werd.
Tegen eind 2014 was de verandering echter evident. De Anti-Austerity Alliance (AAA) – waar de Socialist Party en tal van activisten deel van uitmaken – maakte een belangrijke doorbraak in de lokale verkiezingen. De AAA haalde 14 gemeenteraadszetels in Dublin, Cork en Limerick. Er volgden ook twee historische overwinningen in tussentijdse verkiezingen voor parlementszetels in Dublin. Deze werden gewonnen door Ruth Coppinger en Paul Murphy van de Socialist Party die Joe Higgins in het parlement vervoegden.
Kevin legde de benadering van de Socialist Party en de AAA uit. De eerste overwinning haalden we in Dublin West waar Joe Higgins al een publieke vertegenwoordiger is sinds begin jaren 1990 en waar we zelfs door commentatoren als een favoriet naar voor werden geschoven. Maar op nationaal vlak was er een brede steun voor Sinn Féin (SF) waardoor een intensieve campagne nodig was om de zetel binnen te halen.
De tweede zetel haalden we in Dublin South-West, wellicht het sterkste kiesdistrict van SF in de Ierse republiek. Samen met de nationale opgang van SF gingen de meesten ervan uit dat de overwinning voor deze partij al binnen was. Ze hadden zich niet verwacht aan de scherpe offensieve deur-aan-deur campagne van Paul Murphy die zich baseerde op de opkomende beweging tegen de waterbelasting. Die beweging verraste ook SF.
Op de dag dat Paul verkozen werd, was er ook een betoging met 100.000 deelnemers in Dublin om de afschaffing van de waterbelasting te eisen. Het establishment raakte bang van de combinatie van radicale standpunten en breed gedragen ongenoegen. Er werd een poging ondernomen om onze vertegenwoordigers en campagne zwart te maken doorheen het beruchte ‘Jobstown incident’ waarbij de wagen van de vicepremier een tijdje werd geblokkeerd door een lokale protestactie van een 700-tal mensen.
De veroordelingen in de media vulden dagenlang de kranten en journaals. Dit had aanvankelijk een zeker effect, maar de consequente verdediging van het protest door de drie parlementsleden van de AAA vormde een nieuwe schok voor het establishment. Ruth Coppinger vroeg in een van de meest beluisterde radioprogramma’s wat de vicepremier wel had verwacht toen ze paradeerde in een arbeidersbuurt die hard geraakt werd door het besparingsbeleid?
De campagne om het protest en de actievoerders te criminaliseren zorgde uiteindelijk vooral voor een versterking van de beweging tegen de waterbelasting waarbij de AAA door brede lagen wordt gezien als de militante vleugel van de beweging. De verkozenen van AAA speelden een belangrijke rol als centrale woordvoerders van de oproep voor een massale boycot en in het beantwoorden van elke angstcampagne van de regering. Irish Water moest uiteindelijk cijfers bekendmaken waaruit blijkt dat maar liefst 57% van de gezinnen de nieuwe belasting niet betalen. Kevin stelde dat sommigen die nu niet betaalden misschien wel zullen betalen, maar dat het cijfer van 57% vooral als gevolg zal hebben dat twijfelaars die wel betaalden de volgende belastingen niet zullen betalen.
Als het aantal betalers zo beperkt blijft, wordt het moeilijk om de waterbelasting in stand te houden. Een afschaffing ervan zou een grote nederlaag zijn voor de regering en de besparingsagenda van het volledige establishment.
Een andere massabeweging de afgelopen maanden was die voor het homohuwelijk. De voorstanders haalden hoge resultaten, zeker in de armste arbeidersbuurten van het land. In die buurten stonden zowel de beweging tegen de waterbelasting als die voor het homohuwelijk erg sterk. De werkende bevolking in de steden heeft zijn stempel op de gebeurtenissen gedrukt.
Deze veranderde situatie heeft activiteiten mogelijk gemaakt die we voorheen niet konden doen. Zo was er een grote betoging tegen de waterbelasting in Dublin West met maar liefst 5.000 aanwezigen en in Limerick hielden we een betoging met 10.000 aanwezigen.
Er waren ook tal van lokale straatmeetings in het land. In het noord-oosten van Dublin organiseerde AAA bijvoorbeeld 17 straatmeetings op twee weken tijd, er waren samen 800 aanwezigen. De beweging is nu niet zo actief als eind 2014, maar AAA heeft wel een bredere basis uitgebouwd en zal ook in nieuwe regio’s kandidaten naar voor schuiven, onder meer in Cork East, Cork South Central, Athlone en Waterford.
Kevin gaf een voorbeeld van een peiling onder 2.500 mensen die betrokken waren in de acties tegen de waterbelasting. Volgens dit onderzoek waren 54% van de deelnemers nooit eerder bij protestacties betrokken. 81% gaf aan te zullen stemmen voor een partij buiten het establishment, 23,9% voor Sinn Fein, 27,5% voor onafhankelijke linkse kandidaten en 31,7% voor AAA of ‘People before Profit’. Kevin wees op het belang van het feit dat mensen die actief zijn eerder voor strijdbare linkse kandidaten stemmen dan voor SF. Maar liefst 79,6% van de ondervraagden stelde dat er nood is aan een nieuwe partij voor de gewone bevolking.
De beweging tegen de waterbelasting was vooral actief in de hardst getroffen arbeidersbuurten. Deze gemeenschappen werden door het kapitalistische establishment jarenlang aan hun lot overgelaten. Er is veel werkloosheid en er wonen veel ongeschoolden. Dit kan leiden tot een sterker gemeenschapsgevoel dat in acties doorgaans erg ernstig is.
Om daar een voorbeeld van te geven, keerde Kevin terug naar het voorbeeld van Jobstown in Tallaght waar 700 mensen spontaan de vicepremier blokkeerden toen bekend raakte dat ze daar op bezoek was. Deze arbeidersbuurten hebben eerder al hun verzet tegen het establishment getoond, onder meer door massaal tegen de Europese verdragen te stemmen in referenda. In Jobstown stemde maar liefst 88% voor het homohuwelijk, wat aangeeft dat de werkende klasse een leidinggevende kracht kan zijn rond alle thema’s.
Bij zowel de beweging voor het homohuwelijk als die tegen de waterbelasting stonden vrouwen vooraan. Ook jongeren speelden een belangrijke rol in het referendum. Naar schatting 50.000 tot 60.000 jongeren die de afgelopen jaren emigreerden, kwamen naar Ierland om te stemmen in het referendum. Sommigen kwamen zelfs vanuit Australië of Noord-Amerika.
Inzake politieke perspectieven stelde Kevin dat SF het afgelopen jaar sterk vooruit gegaan is in alle peilingen. De regerende partij Fine Gael (FG) verliest fors terrein. In de laatste twee peilingen gingen ‘onafhankelijken en anderen’ (waaronder AAA en andere anti-kapitalistische linkse krachten) vooruit. Zowel Fianna Fail (FF) als Labour hebben het moeilijk om de vele besparingsmaatregelen die ze doorvoerden verkocht te krijgen.
Er zijn verschillende regeringssamenstellingen mogelijk na de volgende parlementsverkiezingen die voor maart 2016 moeten plaatsvinden maar wellicht eerder in het najaar zullen gebeuren. De eerste mogelijkheid is een regering van alle grote establishmentpartijen, FF, FG en mogelijk Labour. Een tweede mogelijkheid is een regering geleid door SF met FF, Labour en enkele onafhankelijken. In deze context kan de campagne neerkomen op een keuze tussen FG en SF. Dit kan SF naar links duwen. Als er een momentum voor SF groeit, kan AAA wat onder druk komen maar we moeten in staat zijn om onze steun te behouden.
Sinn Fein is op heel wat vlakken anders dan Syriza en Podemos. Dat de partij in Noord-Ierland al jarenlang een besparingsbeleid voert of nog het feit dat de partij de belangrijke positie in het zuid-Ierse parlement niet gebruikte om voor niet-betaling van de waterbelasting te pleiten, zijn zaken die opgemerkt worden door de bevolking, zelfs onder diegenen die SF nog steunen op dit ogenblik.
Sinn Fein in een regering?
Als SF niet in een regering komt, kan dit tot een explosieve situatie leiden waarbij de woede tegen het beleid tot acties leidt. In 2007 waren de partijen van het establishment nog goed voor 87% van de stemmen, in 2011 was dat nog 75% maar nu is het volgens de peilingen onder de 50% gezakt. Indien FG en FF samen een regering vormen, zullen de mensen zich bedrogen voelen door deze rechtse regering op een ogenblik dat er in de samenleving een duidelijke bocht naar links is. Het kan leiden tot verdere bewegingen van onderuit.
Deze situatie zou SF ruimte bieden om te groeien, maar ook de linkerzijde kan dan groeien. Er zal een duidelijke ruimte voor AAA zijn, onder meer omdat SF niet actief opkomt rond thema’s als de waterbelasting. Maar indien SF in de volgende regering zit – een erg waarschijnlijk vooruitzicht, zeker indien SF de grootste of tweede grootste partij wordt – kan dit leiden tot een situatie zoals in Schotland waar de Scottish National Party (SNP) ondanks het besparingsbeleid in Schotland een zekere steun kan behouden.
Zelfs indien SF een coalitie vormt met FF kan zo’n regering een zeker krediet krijgen van de bevolking. Maar dit zou na verloop van tijd onvermijdelijk veranderen aangezien zo’n regering natuurlijk tot besparingen zou gedwongen worden, wat het beeld van bredere lagen over SF zou veranderen. Deze realiteit vormt samen met het groeiende activisme en de politisering van brede lagen van de werkende bevolking en de jongeren de basis voor een groeiend potentieel voor de linkerzijde.
In de discussie op de zomerschool waren er verschillende tussenkomsten door leden uit Ierland en andere landen. Zo legde Sandra Fay, een lerares uit Jobstown die lid werd van AAA op de dag van het beruchte bezoek van vicepremier Joan Burton aan Jobstown, uit hoe AAA haar verder heeft gepolitiseerd waardoor ze recent ook lid werd van de Socialist Party.
Cillian Gillespie wees op de koloniale verhouding tussen de EU en de landen in de Europese periferie, zoals Griekenland maar ook Ierland. Hij legde uit dat het programma van de trojka in Ierland vanaf eind 2010 tot begin 2013 zorgde voor een nationale onderdrukking en vernedering. Als voormalige kolonie heeft Ierland nog steeds een onopgeloste nationale kwestie. Het optreden van de trojka leidt dan ook tot nationalistische gevoelens die ook aanwezig zijn op betogingen tegen de waterbelasting waar er vaak Ierse vlaggen worden meegedragen. Het is een symptoom van een onderliggende klassenwoede die nog niet tot rijping is gekomen. Bij de honderdste verjaardag van de Paasopstand van 1916, een opstand tegen het Britse kolonialisme, zal SF ongetwijfeld proberen om de nationalistische gevoelens uit te spelen en de aandacht af te leiden van de sociale thema’s. De Socialist Party zal een boek produceren over 1916 waarin meteen ook een socialistisch antwoord op de nationale kwestie wordt geformuleerd.
Joe Higgins. Foto: Natalia Medina Parlementslid Joe Higgins had het over de snelle sociale en politieke veranderingen in Ierland. Amper 30 jaar geleden werd het 8ste amendement op de grondwet (met een verbod op abortus) bij referendum goedgekeurd en waren condooms enkel op doktersvoorschrift beschikbaar. Het referendum om echtscheidingen te legaliseren kwam er pas in 1995 en toen werd slechts een nipte meerderheid behaald. Dat staat in een schril contrast met de enorme Ja-stem in het referendum over het homohuwelijk. Het leidt ook tot een groeiende steun voor een intrekking van het 8ste amendement en een groeiende roep naar een wettelijk recht op abortus.
Joe legde uit dat de besparingspartijen 30 jaar geleden goed waren voor 90% van de stemmen terwijl ze nu nog amper 40% halen volgens peilingen. Ook het bewustzijn van de werkende bevolking verandert snel. De maatregelen van de trojka kwamen hard aan en zelfs de media hadden het toen over een gebrek aan strijd in Ierland in vergelijking met de massabewegingen in Griekenland. Maar vorig jaar is de reus wakker geworden. De regering stelde dat de waterbelasting de laatste besparingsmaatregel zou zijn en vroeg de bevolking om geduldig te zijn, maar dat werd krachtig afgewezen.
De beweging vandaag doet denken aan die van de jaren 1990 toen op basis van mobilisatie, niet-betaling en politieke druk de waterbelasting werd afgevoerd. Die beweging werd destijds opgezet door de voorloper van de Socialist Party, maar wordt vandaag op veel grotere schaal herhaald. Joe merkte nog op dat het nooit gezien is dat een kleine partij twee tussentijdse verkiezingen wint. Dit was enkel mogelijk door het enorme momentum van het verzet doorheen het voorbije jaar.
-
Ierland: 57% betaalt waterbelasting niet!
Het vertrouwen van de activisten die de nieuwe waterbelasting bestrijden in het succes van hun campagne blijkt terecht. Irish Water en de regering weigerden lange tijd om de cijfers van het aantal gezinnen dat betaalt bekend te maken. Nu kwamen er uiteindelijk toch cijfers waaruit blijkt dat 57% van de gezinnen de eerste waterbelasting niet betaalde. Het gaat om ongeveer 860.000 van de 1,52 gezinnen die als ‘klant’ gerekend worden door Irish Water.Artikel door gemeenteraadslid Michael O’Brien
Pogingen om dit uit te leggen
De bekendmaking van Irish Water dat slechts 43% van de gezinnen de eerste factuur voor hun water betaalden, is een zware slag voor Irish Water en de regering. Minister Alan Kelly en de hele regering zouden wellicht liefst een paar maanden uit het land verdwijnen. De pogingen om de cijfers goed te praten in de media en in het parlement zijn lachwekkend en worden ook als dusdanig onthaald doorheen het land.
Het resultaat tot nu toe wijst op het succes van de strijd van tienduizenden activisten de afgelopen maanden. De collectieve inspanningen van deze activisten zorgden ervoor dat honderdduizenden mensen bewust de extra belasting niet betalen. De meesten die niet betalen, gingen wellicht nooit naar een publieke meeting of een protestactie, maar ze hadden wel voldoende vertrouwen in de campagne tegen de belasting waarmee werd ingegaan tegen Irish Water en de regeringspropaganda.
Het belang van een niet-betalingscampagne
De omvang van de boycot bevestigt het standpunt van de Socialist Party, Anti-Austerity Alliance en de campagne We Won’t Pay die van bij het begin wezen op het belang van een georganiseerde niet-betalingscampagne om tot een overwinning te komen. We namen deel aan discussies in de bredere beweging tegen de waterbelasting en stelden daarbij dat hoe meer groepen, partijen en vakbonden voor een niet-betaling pleiten, hoe sterker we staan. Sommigen verwierpen expliciet de oproep tot een boycot, het gaat onder meer om Sinn Fein en de vakbonden die aan Right2Water deelnemen. Na de bekendmaking van de cijfers zouden ze hun standpunt beter bijsturen.
De tweede factuur zal binnenkort vertrekken en het is onze taak om de boycot te versterken door diegenen die de eerste factuur niet betaalden te overtuigen om dit ook nu niet te doen. Diegenen die uit angst of na desinformatie de eerste factuur wel betaalden, willen we uitnodigen om ons te vervoegen. Een hoger cijfer van niet-betalers in aanloop naar parlementsverkiezingen zou fataal zijn voor Irish Water.
De druk hoog houden!
Er werd nog snel wetgeving door het parlement gejaagd om Irish Water meer mogelijkheden te geven om de belasting en achterstallige betalingen af te dwingen. Dit was bedoeld als een laatste wanhoopsdaad om de cijfers van het aantal betalende gezinnen alsnog op te krikken. Het heeft niet gewerkt.
De wetgeving is een schande, maar het is geen efficiënt antwoord op de niet-betalingscampagne. Nu het hoge aandeel van de niet-betalers gevestigd is, zullen er wellicht meer politici beloven om de waterbelasting af te schaffen. Het volledige politieke establishment voelt de druk rond dit thema.
We mogen ons echter niet in slaap laten wiegen door beloften van diegenen die deel van de volgende regering hopen uit te maken. Gelijk welke toekomstige regering zal onder zware druk staan van de trojka en de belangen van de grote bedrijven. Door de niet-betalingscampagne verder te zetten en over de parlementsverkiezingen te tillen, beperken we de ruimte voor die politici die beloven dat ze de gehate belasting zullen afschaffen.
-
Ierland: Massale meerderheid voor homohuwelijk
Op 27 juni was er een trotse Pride-optocht in Dublin Een referendum over gelijke toegang tot het huwelijk voor koppels van hetzelfde geslacht haalde een overweldigende meerderheid aan ja-stemmers in Ierland. Het leidde tot volksfeesten in Dublin en andere steden. Na decennia van strijd voor gelijke rechten was dit een belangrijke stap vooruit.
Artikel door Conor Payne, Socialist Party (Ierland) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
De omvang van de ja-stem was indrukwekkend. Het wijst op een grote verandering in de wijze waarop de samenleving naar LGBTQI-mensen (lesbiennes, gays, biseksuelen, transseksuelen, queers en interseksuelen) kijkt. Tot 1993 stond homoseksualiteit hier nog in de strafwet. En nu stemde 62,1% voor het homohuwelijk bij een opkomst van 60,5%, de hoogste opkomst in een referendum sinds 20 jaar. Zelfs op het platteland werd ‘ja’ gestemd. In amper één district was er een meerderheid die neen stemde. De ja-stem was het sterkst onder jongeren, vrouwen en in arbeidersbuurten.
In de aanloop naar het referendum was er een grote betrokkenheid, vooral jongeren speelden een rol in de grote overwinning. Zowat 66.000 voornamelijk jonge mensen lieten zich registreren om in het referendum te kunnen kiezen. Maar liefst 96% van deze nieuwe kiezers kwamen ook effectief stemmen. Tot 50.000 Ieren die in het buitenland wonen, reisden naar hun land van herkomst om ‘ja’ te stemmen. Tienduizenden maakten een bewust statement door ja-badges te dragen. Dit was een sociale beweging – de tweede grote sociale beweging in Ierland op amper een jaar tijd samen met de revolte tegen de waterbelasting die nog steeds aanhoudt.
Tijdens de campagne probeerde het neen-kamp het referendum voor te stellen als een project van een ‘liberale elite’. Minister van Gelijke Kansen Aodhan O’Riordain (Labour) suggereerde zelfs dat kiezers die kwaad zijn omwille van de waterbelasting wel eens ‘neen’ zouden stemmen. De vele clichés over de gewone werkende mensen werden overtuigend weerlegd. In buurten als Dublin Coolock (88%), Jobstown (87%), Cherry Orchard (90%) en andere arbeiderswijken waar de campagne tegen de waterbelasting sterk staat, werden de hoogste ja-resultaten behaald. Dezelfde mensen die het verzet tegen de waterbelasting mobiliseren, steunden hun LGBTQI-vrienden, familieleden en buren en kwamen op voor gelijkheid en sociale verandering.
Pride in Dublin op 27 juni: socialistische parlementsleden stappen mee op. Van links naar rechts: Joe Higgins, Ruth Coppinger en Paul Murphy. Dat koppels van hetzelfde geslacht kunnen trouwen, is een stap vooruit. Maar de stemming ging over meer. Het was een bevestiging van een treven naar gelijkheid voor LGBTQI-mensen. Het was een antwoord op de achtergebleven visie van het neen-kamp. Op de zondag voor het referendum werd een brief van de bisschoppen met een oproep om ‘neen’ te stemmen voorgelezen in alle kerken. Bisschop Kevin Doran verklaarde dat mensen van hetzelfde geslacht met kinderen daarom nog geen ouders zijn. Het resultaat van het referendum wijst op een snelle aftakeling van de autoriteit van de Kerk.
De omvang van de overwinning weerlegt ook de mythe van de passieve conservatieve meerderheid. Het maakt duidelijk dat het conservatieve karakter van de Ierse staat bij het establishment moet gezocht worden, niet bij de gewone mensen. De Anti-Austerity Alliance was de enige politieke kracht die met de regenboogvlag campagne voerde en met politieke slogans als “Discriminatie schaadt levens.” Labour hield het op een neutrale affiche met de slogan: “Iedereen gelijk behandelen.”
Minister van Gezondheidszorg Leo Varadkar beschreef het referendum als een ‘sociale revolutie’. Er is inderdaad een belangrijke verandering, maar Varadkar suggereert meteen ook dat gelijkheid nu gerealiseerd is. De roep naar verandering die bleek in het referendum zal echter niet verdwijnen. Er blijven nog veel elementen van discriminatie bestaan, zo blijft het voor homo’s en lesbiennes niet mogelijk om bloed te geven of om les te geven in een katholieke school. Het lot van transgenders wordt gemakshalve aan de kant geschoven door de regering. De strijd is dus nog niet gestreden en bovendien ging het bij veel ja-stemmers om veel meer dan wettelijke rechten, er wordt ingegaan tegen het conservatieve karakter van de Ierse staat.
Na het referendum is er een hernieuwd debat over andere thema’s, zoals het wettelijk verbod op abortus dat in het 8ste amendement op de grondwet staat. Een peiling gaf aan dat 56% voorstander is van het afvoeren van dat 8ste amendement, slechts 19% is daartegen. Ondanks drama’s zoals de dood van Savita Halapannavar, een jonge vrouw die overleed door complicaties bij een geboorte nadat een abortus ondanks de voorziene medische complicaties bij een bevalling werd geweigerd, ondernam het politieke establishment niets. Het argument was telkens dat de bevolking daar ‘niet rijp’ voor was. Dat argument is nu wel heel krachtig weerlegd. Als zowel Labour als Sinn Fein, nadat ze in het parlement meermaals tegen het voorstel om het 8ste amendement in te trekken stemden, nu oproepen om abortus mogelijk te maken, dan is dat het gevolg van druk van onderuit. Druk van onderuit kan ook rond abortusrechten een succesvol referendum afdwingen.
Ten slotte moeten we opmerken dat de samenleving vandaag bijzonder ongelijk is op heel wat vlakken, onder meer sociaal en economisch. Een systeem gebaseerd op ongelijkheid tussen arm en rijk zal nooit volledige gelijkheid bieden. Er is nood aan een beweging die ingaat tegen iedere vorm van onderdrukking en ongelijkheid. Dat kan door ons te baseren op solidariteit van de werkende bevolking, vrouwen, LGBTQI-mensen, migranten, … Er is nood aan een socialistische samenleving gebaseerd op gelijkheid en solidariteit waarbij de rijkdom en de macht uit de handen van een bevoorrechte kleine laag wordt gehaald zodat de bron voor homofobie, racisme, seksisme en onderdrukking in het algemeen wordt weggenomen.
-
Ierland. Referendum homohuwelijk, socialisten voeren radicale Ja-campagne
Morgen is er in Ierland een referendum over gelijke toegang tot het huwelijk voor koppels van hetzelfde geslacht. Peilingen geven aan dat meer dan 70% voorstander van het homohuwelijk is. Maar veel commentatoren verwachten dat het resultaat nipter zal zijn. Afgelopen weekend voerde de katholieke kerk campagne om ‘neen’ te stemmen. Ook kleinere evangelische kerken komen actief op tegen het homohuwelijk. Maar de afgelopen jaren nam de autoriteit van de katholieke kerk in Ierland fors af, zeker na de schandalen waarbij kerkleiders kindermisbruik in de doofpot probeerden te steken.Wij voeren een ‘Radicale Ja-Campagne’. Deze campagne werd opgezet door ROSA (Reproductive rights against Oppression, Sexism and Austerity) en wordt gesteund door de Anti-Austerity Alliance en de Socialist Party. De campagne komt op voor een Ja-stem in het referendum van 22 mei, maar komt tegelijk op voor een brede strijd voor volledige gelijkheid voor LGBTQI-mensen.
Een overwinning van het Ja-kamp zou een belangrijke stap in de richting van wettelijke gelijkheid voor koppels van hetzelfde geslacht zijn. De peilingen geven aan dat er wellicht een meerderheid wordt gevonden in het referendum. Dat is op zich een indicatie van hoe de werkende bevolking in het land steeds meer voorstander is van een meer progressieve en seculiere samenleving. De katholieke kerk en zijn conservatieve rechtse ideologie raakt steeds meer in het defensief. Maar er blijft toch een invloed van uitgaan.
De aanwezigheid van de katholieke leer in scholen en in ziekenhuizen zorgt ervoor dat LGBTQI-mensen zich nooit echt vrij zullen voelen als ze op een school zitten waar hen verteld wordt dat homoseksualiteit compleet immoreel is (zoals de verklaring van het Vaticaan van 31 juli 2013 nog bevestigde).
We mogen dus niet denken dat de buit binnen is. Een campagne om de bevolking te mobiliseren om effectief te stemmen en voor het homohuwelijk te stemmen, kan bijdragen aan een historische doorbraak voor LGBTQI-rechten en een stap weg vormen van het repressieve verleden toen de katholieke kerk het voor het zeggen had. We moeten het momentum rond deze campagne aangrijpen om voor echte verandering op te komen en in te gaan tegen homofobie in alle delen van de samenleving.
De eisen van de radicale Ja-campagne omvatten:- Voor een scheiding van kerk en staat met een seculiere seksuele opvoeding in alle scholen.
- Afschaffing van alle homofobe wetten zoals artikel 37.1 van de Employment Equality Acts dat aan scholen toelaat om personeel af te danken of niet aan te nemen op basis van seksuele geaardheid, gender identiteit of gezinsstatus indien deze niet overeen stemmen met de religieuze ethiek van de scholen. Ook het verbod voor holebi’s om bloed te geven moet weg.
- We willen de strijd voor LGBTQI-rechten verbinden met andere progressieve bewegingen, zoals de eis om het 8ste amendement af te schaffen en het recht op abortus te erkennen.
- Voor een publieke kritiek op het neen-kamp dat beweert op te komen voor de belangen van de kinderne en de samenleving. Ze gaan volledig voorbij aan het feit dat LGBTQI-mensen al kinderen opvoeden, maar niet dezelfde rechten of ondersteuning genieten als heterokoppels. De bezorgdheid om de kinderen is overigens hypocriet gezien het gebrek aan verzet van het neen-kamp tegen de besparingen van de regering in onderwijs, gezondheidszorg en kinderbijslag.
Strijd voor volledige gelijkheid
Deze eisen zullen we niet zomaar bekomen zonder strijd. Het referendum van 22 mei is het resultaat van een lange campagne van onderuit. We kunnen geen vertrouwen stellen in de regering om voor echte gelijkheid op te komen.
Deze regering wordt geleid door politici die een bijzonder ongelijke samenleving verdedigen. De afgelopen vijf jaar nam de rijkdom van de 300 rijkste Ieren met 34 miljard euro toe terwijl de werkende bevolking een snelle daling van de levensstandaard kende als gevolg van de harde besparingen.
Het feit dat de regering weigert om de kwestie van abortus op te nemen, geeft aan dat het toekennen van rechten aan onderdrukte groepen niet bepaald hoog op de politieke agenda staat. Het establishment kan niet doof blijven voor het ongenoegen tegen het besparingsbeleid in Ierland. Met onze campagne in het referendum willen we de roep naar verandering kracht bijzetten. We eisen het einde van stigmatisering en discriminatie en komen op voor het recht om baas te zijn over ons eigen lichaam.
-
Ierse parlement geschorst nadat premier socialistische verkozenen beledigt
De zitting van het Ierse parlement (de Dáil) werd woensdag twee keer geschorst. Dat gebeurde nadat premier Enda Kenny weigerde om te antwoorden op een vraag van Paul Murphy van de Anti-Austerity Alliance. Paul vroeg de premier naar de cijfers van hoeveel mensen effectief hun waterbelasting betaalden en hoeveel dit niet deden. De premier weigerde te antwoorden en zei aan Paul dat hij de premier daar niet mee moet lastig vallen, maar beter naar een bijeenkomst met Irish Water zou gaan “waar antwoorden op de gestelde vragen zullen gegeven worden.”Het feit dat de regering, maar ook Irish Water, weigeren om te antwoorden op de vraag hoeveel van de miljoen rekeningen in het eerste kwartaal werden betaald, is wellicht een uitdrukking van het feit dat de niet-betalingscampagne succesvol is.
Premier Kenny ging dan maar over tot beledigingen. Hij vergeleek Paul Murphy op absurde wijze met Julius Caesar en stelde op het einde dat hij zijn vraag maar aan Irish Water moest stellen. Toen Ruth Coppinger van de Socialist Party vroeg waarom er dan een vragenuurtje in het parlement is, antwoordde Kenny arrogant: “Om te zeggen waar je naartoe moet gaan.”
De reacties van Kenny wijzen op de frustraties en de zwakke positie van de regering van Fine Gael en Labour. De harde kritiek van Paul Murphy op de onpopulaire waterbelasting wordt gedeeld door brede lagen van de bevolking. Paul wees er in het parlement eerder op dat 592.000 waterfacturen na hun betaaldatum nog niet waren betaald. Hij gaf ook kritiek op de regering omdat ze de mensen angst willen aanjagen om de facturen te betalen.
Hieronder staat op de site van Irish Times een video van het debat met ook de commentaren van Kenny tegen Paul en Ruth, in feite tegen de hele beweging tegen de waterbelasting en tegen de niet-betalingscampagne.
Verwijzing naar irishtimes.com (opent in een nieuw venster)
-
Video. Toespraak Paul Murphy op betoging tegen Ierse waterbelasting
Afgelopen weekend was er in Dublin een betoging met tienduizenden aanwezigen. De actie was gericht tegen de gehate waterbelasting, een extra poging van de regering om de bevolking voor de crisis te laten opdraaien. De Socialist Party roept op tot een niet-betalingscampagne zie het standpunt van onze drie parlementsleden hierover).
Hieronder een video van de toespraak van parlementslid Paul Murphy op de betoging.
-
Ierland. Strijd tegen waterbelasting en opbouw nieuwe linkerzijde
Massale betoging op 18 april voor de niet-betaling van de waterbelasting Dossier door Joe Higgins, Paul Murphy en Ruth Coppinger, parlementsleden in Ierland
De grote opkomst voor het protest van het niet-betalingsnetwerk op 18 april en de eerdere massale betoging van 21 maart tegen de waterbelasting, zijn uitdrukkingen van de kracht van het verzet tegen deze besparingsbelasting. De eerste facturen worden nu door Irish Water uitgestuurd waardoor de strijd in een beslissende fase komt. In veel gezinnen en wijken doorheen het land wordt nu gediscussieerd over de vraag ‘betalen of niet?’.
De eerste grote betoging op 11 oktober werd georganiseerd door de brede overkoepeling Right2Water. Die koepel speelde een belangrijke rol en kreeg een massale respons op actievoorstellen voor 1 november, 10 december en 21 maart. Nu de facturen komen, wordt naar Right2Water gekeken voor een standpunt over hoe we verder moeten gaan nu de regering de aanval doorzet.
De Anti-Austerity Alliance maakt net als andere partijen en groepen deel uit van Right2Water. Die koepel omvat ook vijf vakbonden, Unite, Mandate, CPSU, CWU en Opatsi. Deze vakbonden hebben het initiatief genomen om begin mei te discussiëren over een “Platform voor Vernieuwing” dat gericht is op de parlementsverkiezingen, met de mogelijkheid om kandidaten naar voor te schuiven.
De onderliggende idee is dat de strijd tegen de waterbelasting naar het politieke toneel opschuift en dat de uiteindelijke beslissing om de waterbelasting af te schaffen enkel genomen kan worden door partijen in de regering. Dat leidt tot enkele kritische vragen, hoe zullen die partijen tot de afschaffing van een belasting gedwongen worden als de gevestigde partijen er nog steeds aan vasthouden na vier prachtige nationale betogingen en duizenden lokale acties?
Massale niet-betalingscampagne kan beslissend zijn om waterbelasting weg te krijgen
Als een meerderheid van de bevolking de waterbelasting niet betaalt, dan is het niet zeker maar toch waarschijnlijk dat de waterbelasting na de verkiezingen zal verdwijnen, los van de samenstelling vna de volgende regering. De waterbelasting zou dan politiek niet geloofwaardig zijn en het is onwaarschijnlijk dat een nieuwe regering een belasting kan opleggen als de meerderheid van de bevolking die toch niet betaalt.
Maar als een significante meerderheid vna de bevolking de belasting wel betaalt, dan zal de politieke druk van onderuit op alle partijen drastisch afnemen. De steun van Fine Gael, Fianna Fail en Labour voor de waterbelasting zal versterkt worden. Sinn Fein stelt de waterbelasting weg te willen, de partij moest dat standpunt wel innemen tijdens de tussentijdse verkiezingen in Dublin South West. Maar als de druk weg is, kan dit standpunt wel eens ‘pragmatisch’ herzien worden. Als onderdeel van de regeringsvorming zou de waterbelasting onder druk van de grote bedrijven en de Europese Commissie wel eens overeind kunnen blijven.
Hoeveel mensen de belasting betalen, zal dan ook bepalend zijn voor wat er politiek zal gebeuren met de waterbelasting. Wij delen met Right2Water het doel dat we de waterbelasting weg willen. Maar om dat te bereiken, denken we dat we beter meteen beginnen met de niet-betalingscampagne op te bouwen. We hebben dit op vergaderingen naar voor gebracht, maar brengen deze oproep nu ook publiek naar voor. Een campagne voor massale niet-betaling zou versterkt worden indien Right2Water zijn benadering zou aanpassen en publiekelijk zou verklaren dat de mensen deze onrechtvaardige belasting niet moeten betalen.
Met een leiding is een meerderheid die niet betaalt mogelijk
Midden februari was er een peiling die aangaf dat 40% van de bevolking de belasting zou betalen, 30% zei niet te zullen betalen en 20% was onbeslist en 10% zei dat zij niet aan de belasting onderhevig was.
Als de vraag was of mensen deze belasting willen betalen of steunen, dan zou een grote meerderheid wellicht neen zeggen. Deze situatie roept om een leiding. Als het bestaande verzet tegen de belasting kan omgezet worden in een niet-betalingscampagne, dan kunnen we de belasting weg krijgen.
Er is een enorm potentieel voor een grote campagne van niet-betaling van de gehate belasting. De regering zag zich al verplicht om de straffen voor niet-betaling fors af te zwakken. Velen zullen uit principe niet betalen, maar de twijfelaars die bang zijn voor de gevolgen ervan moeten we overtuigen om niet te betalen. Het is mogelijk om een jaar niet te betalen zonder een financiële sanctie. De volgende verkiezingen moeten wettelijk gezien voor 9 april 2016 worden gehouden. Het is dus mogelijk om minstens tot de verkiezingen uit protest niet te betalen.
Geen sancties tot volgende verkiezingen, een enorme kans!
Dit biedt een enorme kans. Het feit dat er voor de volgende verkiezingen geen sancties zijn, is belangrijk om angst onder twijfelaars weg te nemen. Een massale niet-betalingscampagne die op een beslissend politiek ogenblik een momentum kent, midden de verkiezingscampagne, is mogelijk.
De informatie over de sancties en hoe niet-betaling niet meteen tot sancties leidt, moet in alle wijken en alle gezinnen verspreid raken. Een belangrijke stap was de beslissing van de vakbond CPSU, een van de vakbonden in Right2Water, om het standpunt aan te nemen dat niemand moet betalen voor de verkiezingen.
Een overgrote meerderheid van de betogers op 11 oktober, 1 november, 10 december en 21 maart zal ongetwijfeld niet betalen. Er is een kans voor de vakbonden in Right2Water om een niet-betalingscampagne te voeren waarmee we de belasting wegkrijgen en waarmee hun leden enkele honderden euro per jaar minder moeten betalen. Dit zou het beste zijn voor de belangen van hun leden en van de werkende bevolking in het algemeen.
De situatie zou sterk veranderen als elke georganiseerde groep in Right2Water, waaronder de vijf vakbonden, oproepen deden aan elke gezin in elke uithoek van het land om de waterbelasting te ondermijnen en neer te halen door ze niet te betalen, een massale nationale boycot dus. Ze zouden bovendien alle groepen en individuen die tegen de belasting ingaan kunnen oproepen om dit standpunt verder te verspreiden.
Dat is een belangrijke les uit de beweging tegen de waterbelasting in de jaren 1990. Een dergelijke georganiseerde beweging dwong de regering van Fine Gael en Labour toen om de afschaffing van de waterbelasting in december 1996 aan te kondigen. De mogelijkheden dienen zich zo sterk aan dat elke groep die niet bereid is om hiervoor te gaan, moet uitleggen waarom ze niet voor een niet-betalingscampagne willen gaan.
Electoraal alternatief
Geen van de grote partijen vertegenwoordigt de belangen van de werkende bevolking. De Anti-Austerity Alliance probeert de politieke organisatie van gewone werkenden in verschillende gemeenschappen te versterken. Vertegenwoordigers van de AAA stellen publiekelijk dat de brede campagnes tegen de waterbelasting eigen kandidaten naar voor moeten schuiven bij de verkiezingen.
We verwelkomen dan ook het idee van de vakbonden in Right2Water om een politiek programma naar voor te brengen en om discussie te voeren over een electorale uitdaging. De vakbonden moeten inderdaad ook politieke initiatieven nemen om hun syndicale positie te versterken en de levensstandaard van de leden te verdedigen.
Kandidaten van niet-betalingscampagnes
Een verkiezingscampagne uit de beweging tegen de waterbelasting moet zich volgens ons verbinden aan een oproep tot een niet-betalingscampagne. We mogen de fase waar de strijd zich in bevindt immers niet negeren. Een meerdreheid die niet betaalt op het ogenblik van de verkiezingen, zal de druk verhogen om de belastingen af te schaffen. Het zal de resultaten van de kandidaten tegen de waterbelasting versterken en de druk op alle partijen opvoeren.
Een verkiezingscampagne en massale niet-betalingscampagne moeten gecombineerd worden om elkaar te versterken. Right2Water heeft vooralsnog niet beslist om voor een niet-betalingscampagne te gaan en ziet de verkiezingen als iets afzonderlijk in de campagne. De nadruk ligt nu op een conferentie in mei of juni om een politiek initiatief te lanceren. Deze conferentie zal beperkt worden tot enkele honderden aanwezigen met verschillende politieke organisaties, vakbonden en lokale campagnes.
Verkiezingscampagne van onderuit
Moest Right2Water zijn naam en autoriteit gebruiken om samen met lokale groepen en campagnes grote lokale meetings in de verschillende districten bijeen te roepen, dan zou het mogelijk zijn om op democratische wijze vertegenwoordigers te verkiezen voor de conferentie in juni. Het zou het mogelijk maken om veel meer aanwezigen te bekomen dan de beoogde 200 op 1 mei. Er zijn heel wat levendige lokale campagnes die in hun buurt een meerderheid kunnen overtuigen om niet te betalen en tegelijk activisten kunnen selecteren om aan de verkiezingen deel te nemen en daar de strijd tegen de waterbelasting en het besparingsbeleid te vertegenwoordigen.
Er moet daarbij respect zijn voor individuen, groepen of partijen die een politieke basis en sterke lokale werking hebben. Maar de strijd tegen de waterbelasting en de opbouw van een nieuwe linkerzijde zou enorm versterkt worden indien we een zo breed mogelijke betrokkenheid van onderuit kunnen organiseren.
Historische doorbraak mogelijk
De ruimte is groot waardoor niet alleen veel gewone werkenden in het parlement zouden verkozen worden, maar dat tegelijk een nieuwe massale strijdbare politieke beweging kan ontstaan. Het is niet duidelijk hoe het politiek initiatief van Right2Water zich wil structureren en of het kandidaten naar voor wil schuiven of enkel wil ondersteunen. Wij stellen alleszins voor dat Right2Water een positie inneemt van niet-betaling van de waterbelasting en samenwerking met andere campagnes en groepen om de opgebouwde autoriteit te gebruiken voor een brede electorale deelname op democratische basis in zoveel mogelijk wijken.
Het voorstel om een reeks eisen rond de centrale problemen die gewone mensen kennen, is een goede basis voor de verkiezingscampagne. Maar het zal ook nodig zijn om een meer algemeen standpunt in te nemen over de economie, de rijkdom en de middelen en hoe een aantal eisen kan betaald worden. Ook de media zullen daar vragen naar stellen en zich niet beperken tot een lijst van hervormingen.
Een principiële benadering – strijden voor de belangen van de werkende bevolking
Een breder programma is belangrijk om te vermijden dat sommige deelnemers bepaalde eisen ondersteunen, maar op andere vlakken standpunten innemen die regelrecht ingaan tegen de belangen van de werkende bevolking en die het politiek initiatief voor of na de verkiezingen kunnen ondermijnen.
Er zou bijvoorbeeld minstens moeten uitgegaan worden van verzet tegen alle besparingen en alle maatregelen die de economische of sociale positie van de werkende bevolking ondermijnen. Waar het gaat om kandidaten of groepen die niet nieuw zijn en eerder aan verkiezingen deelnamen, moeten we nagaan wat ze effectief gedaan hebben zodat we de geloofwaardigheid van een nieuw electoraal initiatief niet meteen torpederen.
Individuele leden van Sinn Fein speelden bijvoorbeeld wel een rol in de beweging tegen de waterbelasting, maar de partij zelf heeft zich niet ernstig ingezet om hierrond campagne te voeren in de wijken en blijft weigeren om tot een niet-betaling op te roepen. Dit zal ongetwijfeld een belangrijke discussie zijn in de verkiezingscampagne. Een electoraal initiatief op basis van de beweging tegen de waterbelasting die steun geeft van die beweging aan een partij die zich niet ernstig heeft ingezet in de strijd, zou niet begrepen worden door de activisten die de strijd in hun buurt voeren.
Sinn Fein voert een besparingsbeleid in het noorden en rechtvaardigt dit ook in het zuiden van Ierland. Het is een sterke indicatie van wat we van Sinn Fein kunnen verwachten als deze partij in het zuiden een regering zal vormen. Er kwam laattijdig protest tegen een besparingswet in het noorden, maar meteen stelde de partij dat ze de wet wellicht wel zal stemmen. Sinn Fein ging akkoord met het verlies van 20.000 jobs in de openbare sector in Noord-Ierland, wat onvermijdelijk een grote impact zal hebben op de dienstverlening voor de bevolking.
Welk type van beleid en regering is nodig?
De houding ten aanzien van een volgende regering zal ook onvermijdelijk moeten besproken worden. Naast een niet-betalingscampagne en de eis om alle onrechtvaardige belastingen te schrappen, zou een electoraal initiatief volgens ons minstens volgende posities moeten innemen:
- Verzet tegen alle besparingen
- Geen akkoorden om een regering te steunen waarin Fine Gael, Labour of Fianna Fail zit
- Geen akkoorden of steun aan een regering die de economische of sociale positie van gewone werkenden aanvalt
- Voor een regering die breekt met de logica van besparingen en kapitalisme en de economie en de samenleving herorganiseert in het belang van de bevolking in plaats van de winst
Historische verkiezingen
De volgende verkiezingen zullen wellicht leiden tot een nieuwe samenstelling van de regering. Alles wijst erop dat er ofwel een versie komt van een grote coalitie waarbij Fine Gael en Fianna fail samen regeren, ofwel zal Sinn Fein met Fianna Fail of anderen een regering vormen. Maar uiteindelijk zouden de verkiezingen als belangrijkste resultaat kunnen hebben dat de beweging tegen de waterbelasting een groot aantal verkozenen bekomt. Met de ineenstorting van Labour zou dit een belangrijke doorbraak zijn voor de vakbonden en de werkende bevolking in het algemeen. Het zou het perspectief van een echte antibesparings- en antikapitalistische regering de komende jaren vestigen.
-
Ierland. Linkse parlementsleden: “we geven regering laatste kans om watertaks in te trekken”
De strijd om de waterbelasting in Ierland gaat naar een beslissende fase. De regering wil een gehate extra taks op water invoeren maar botst op massaal verzet daartegen. Afgelopen weekend nog was er een grote betoging tegen deze waterbelasting. In het parlement en op straat komt de Socialist Party op voor een boycotcampagne. De Socialist Party probeert het verzet tegen het besparingsbeleid ook op politiek vlak mee te organiseren en is onderdeel van de Anti-Austerity Alliance (AAA).Gisteren vond in het parlement een debat over de waterbelasting plaats. Ruth Coppinger en Paul Murphy gaven de regering een laatste kans om de watertaks in te trekken. Vanaf 1 april zullen de facturen aankomen en gaat de niet-betalingscampagne van start. Mogelijk kan dit leiden tot de val van de regering.
-
Ierse establishment in wanhoopsoffensief tegen verzet. Reactie door Paul Murphy
Protest tegen waterbelasting en arrestaties afgelopen zaterdag in Tallaght, zuid-Dublin. Inmiddels raakte bekend dat er ook vandaag opnieuw arrestaties zijn verricht… Vorige week werden op elke werkdag mensen opgepakt, vrijdag werden nogmaals drie mensen opgepakt waaronder weer een minderjarige. Donderdag protesteerden 1.000 mensen aan het ministerie van justitie om tegen de arrestaties en de politieke rol van de politie te protesteren. Vorige maandag was Paul Murphy, parlementslid van de Anti-Austerity Alliance, bij de eerste groep activisten die werd opgepakt. We spraken met hem. (interview overgenomen vanop socialistworld.net)
De afgelopen dagen warden activisten die ingaan tegen de waterbelasting opgepakt en ondervraagd door de politie. Waarom werden jullie opgepakt, was het niet mogelijk om gewoon een afspraak te maken voor een ondervraging?
Paul: “Normaal neemt de politie in Ierland inderdaad contact op met getuigen of verdachten om een afspraak te maken voor een ondervraging. Dat was ook de behandeling die gevolgd werd bij onderzoeken naar corrupte politici of topbankiers, onder meer bij onderzoeken rond de ineenstorting van het bankenstelsel.
“Als je een vergelijking maakt tussen de wijze waarop de superrijken worden behandeld en de gewone activisten tegen de waterbelasting, dan zegt dit veel over de echte prioriteiten van de heersende klasse en over het karakter van de staat.
“Recent werd bekend dat er miljarden staan op geheime bankrekeningen in Zwitserland. Het gaat ook om geld van Ierse burgers bij de bank HSBC. De Ierse autoriteiten hebben beslist om deze belastingontduikers niet te vervolgen. Tegelijk werden enorm veel middelen vrijgemaakt voor de politie om activisten tegen de waterbelasting te vervolgen.
“Vorige week werden ongeveer 100 agenten ingezet om 20 mensen op te pakken die op een protestactie aanwezig waren. Onder hen drie verkozen vertegenwoordigers van de Anti-Austerity Alliance. Telkens werd overgegaan tot arrestaties bij het ochtendgloren. Telkens verscheen een groep agenten voor 7u ’s ochtends om de activisten van hun bed te lichten, waar hun gezin bij was. Het is een politieke daad gericht op het geven van een signaal dat wie protesteert eigenlijk crimineel is. Het doel is om mensen ervan af te brengen om de komende maanden te protesteren.
“In de media zijn er artikels die aangeven dat de politie nog een tijdje met deze arrestaties zal doorgaan. Onder de gearresteerden waren er ook 14, 15 of 16-jarigen die zich klaar maakten om naar school te vertrekken toen ze opgepakt werden. Het creëert een angstklimaat in de wijken waar iedereen vreest opgepakt te worden.”
Wat wordt de activisten ten laste gelegd?
“De activisten worden opgepakt op verdenking van ‘wederrechtelijke vrijheidsberoving’. Dat is een ernstige beschuldiging die eigenlijk neerkomt op ontvoering. Er staat een gevangenisstraf tot 15 jaar op. Als ze met deze beschuldiging doorgaan, zullen ze nergens geraken. Mogelijk zullen ze dan ook met andere tenlasteleggingen komen, zoals het verstoren van de openbare orde.”
Wat is de politieke achtergrond van dit politieoptreden?
“Het is geen toeval dat deze repressie nu plaatsvindt. De afgelopen maanden was er een uitbarsting van woede van onderuit rond de kwestie van de waterbelasting.
“In oktober waren er 100.000 betogers in Dublin tegen de waterbelasting en er volgden gelijkaardige grote acties in november en december. Er is een veelvoud van lokale groepen die spontaan ontstaan om campagne te voeren tegen de waterbelasting.
“In april zullen de eerste facturen uitgestuurd worden. Wij roepen de mensen op om deze factuur niet te betalen. Als we een brede niet-betalingscampagne kunnen voeren, zal dit de druk op de regering verder opvoeren. De inzet is hoog, de regering weet dat ook. Dat is waarom ze nu de beweging proberen te raken met arrestaties.
“De Ierse premier Enda Kenny gaf al aan dat het protest over veel meer dan water gaat. Op dat vlak zijn we het met hem eens. De afgelopen zes jaar was er een hard besparingsbeleid door de opeenvolgende Ierse regeringen en de trojka. De levensstandaard van de gewone bevolking is fors uitgehold. Openbare diensten werden verwoest wat leidt tot een acute crisis in ziekenhuizen en scholen. Er is een enorm huisvestingsprobleem met een record aantal daklozen. De meest kwetsbaren zijn het hardste geraakt, duizenden mensen kwamen in armoede terecht. Tijdens de crisis zagen jongeren zich verplicht om te migreren, de migratiecijfers waren nooit zo hoog sinds de Grote Hongersnood in het midden van de 19de eeuw. Er is een enorme woede, de waterbelasting is de laatste druppel die de emmer deed overlopen en nu zien we de explosie van woede.
“Deze beweging is een bedreiging voor het politieke establishment dat verder wil besparen. Als de waterbelasting er niet doorkomt, zal de regering het wellicht niet overleven. Het zou de situatie veranderen en het zou voor komende regeringen moeilijker zijn om het besparingsbeleid verder te zetten. Het vertrouwen van de bevolking in hun eigen kracht en het verzet tegen de besparingen zou een enorme duw in de rug krijgen. Het zou de discussie openen over welke samenleving we willen.”
Zal Ierland Griekenland en Spanje vervoegen in de strijd tegen het besparingsbeleid?
“De internationale media stellen Ierland vaak voor als de goede leerling in de besparingsklas van de trojka. De Europese Commissie, Ierse regering en besparingspartijen doorheen Europa willen ons dat laten geloven, maar het klopt niet. De Ierse economie zit in een erg precaire situatie en kent nog steeds een recordniveau aan schulden. De terugbetaling van de bankenschulden houdt de economie in zijn greep, er wordt jaarlijks 8 miljard euro hieraan besteed.
“Er wordt ook van uitgegaan dat de Ierse bevolking zich bij de besparingen heeft neergelegd. Ook dat is niet correct. Er was een massaal verzet tegen het besparingsbeleid en er waren verschillende gelegenheden waarop dit verzet ook op straat kwam. Jammer genoeg heeft de vakbondsleiding hier geen militante leiding aan gegeven waardoor er geen blijvende massabeweging tot stand kwam.
“De verkiezing van een regering onder leiding van Syriza in Griekenland en de vooruitgang van links in de Spaanse peilingen versterkt de beweging tegen de waterbelasting en het besparingsbeleid in Ierland. Het idee dat er ‘geen alternatief’ is, kreeg een zware deuk.
“Het leidt tot een discussie onder de activisten die tegen de waterbelasting ingaan over welke alternatieven wij kunnen voorstellen. Het is belangrijk dat deze beweging zoals in Spanje en Griekenland ook een politieke vertegenwoordiging krijgt. De Anti-Austerity Alliance verenigt activisten om zo’n politieke stem op te bouwen. We roepen verschillende campagnegroepen tegen de waterbelasting op om deelname aan de verkiezingen te overwegen. Als dit gebeurt, kan het een grote kans bieden voor een electorale doorbraak. Het zou een grote stap vooruit zijn in de opbouw van een sterke politieke stem van de werkende klasse.”
