Tag: Griekenland

Meer dan 50 organisaties roepen op om te betogen aanstaande zondag, 21 juni, tegen het Europees soberheidsbeleid en in solidariteit met het Griekse volk. Samenkomst te 13.30u aan het Centraal Station in Brussel. De betoging wordt ontbonden op het Albertinaplein (bij Centraal Station) waar er vanaf 15.30u een solidariteitsconcert is en een tentoonstelling. Dit initiatief is een onderdeel van een Europese actieweek in solidariteit met het Griekse volk.

Persbericht ‘Samen  met de Grieken’

Griekenland is het concrete bewijs dat het soberheidsbeleid en de aantasting van de leefomstandigheden geen oplossing bieden. Zes jaar van budgettaire besparingen zonder voorgaande, van teruglopende investeringen in de openbare sector en een neergang van de lonen hebben het land in een chaos gebracht. De economie viel met 25% terug ten opzichte van 2010, de armoede explodeerde, de werkloosheid bedraagt nu 26%, één jongere op de twee heeft geen job, de openbare diensten en de gezondheidszorg werden ontmanteld … Er moet dus overal voorrang gegeven worden aan de tewerkstelling, aan de herlancering van de economische activiteit door overheidsinvesteringen en een herverdelingspolitiek.

Het is met die opdracht dat de Grieken een nieuwe regering verkozen hebben. Aan de EU, die deze democratische keuze niet wil respecteren, moeten we tonen dat we het Griekse volk onvoorwaardelijk steunen, en dat we ons verzetten tegen degenen die steeds dezelfde neoliberale recepten willen opleggen: steeds meer besparingen, meer werkloosheid, meer ongelijkheid. Griekenland kan slechts uit de schuldenspiraal ontsnappen door een nieuwe weg in te slaan, waarbij onder andere de corruptie en een onrechtvaardig, onaanvaardbaar belastingsysteem bestreden worden.

Griekenland heeft het recht om de collectieve arbeidsovereenkomsten en de arbeidswetgeving te herstellen die door de Trojka ontmanteld werden. Griekenland heeft het recht om dringende sociale maatregelen te treffen ter bestrijding van de armoede, en om de privatiseringen een halt toe te roepen. Griekenland heeft het recht om, net zoals alle andere Europese volkeren, een audit van de overheidsschuld te organiseren en de annulering van illegitieme schulden te eisen.

In de aanloop naar de Europese top van 25-26 juni willen we met een talrijke opkomst onze steun betuigen aan het Griekse volk, en een ander Europa eisen, een democratisch Europa van sociale rechtvaardigheid.

Facebook evenement

We kregen de afgelopen decennia steeds te horen dat we moesten besparen om de concurrentiepositie van de bedrijven te verbeteren en zo de economie te versterken. Als de economie het slechter deed, werd verwijtend naar de werkenden en werklozen gekeken. Opkomen voor degelijke lonen of vaste contracten, werd als egoïsme gezien. Het neoliberale mantra van besparingen op onze levensstandaard werd door alle gevestigde partijen aanvaard. Het werd ook steeds agressiever naar voor gebracht door internationale instellingen zoals de EU.

Artikel uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Dit beleid heeft geleid tot de grootste ongelijkheid die ooit is vastgesteld binnen de industrielanden van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). De 10% rijksten verdienen bijna tien keer zoveel als de 10% armsten, in de jaren 1980 was dat zeven keer zoveel. Dit heeft enkel betrekking op loon, de ongelijkheid inzake vermogen is nog een pak groter. De OESO, niet bepaald een linkse club, pleit voor een herverdeling omdat de ongelijkheid een bedreiging vormt voor de economie.

Het establishment van speculanten aarzelt niet om eigen kortzichtige belangen centraal te stellen om zich steeds verder te verrijken. Dit gaat ten koste van de meerderheid van de bevolking en het bedreigt volgens de OESO zelfs hun systeem. Angel Gurria van de OESO stelde over zijn pleidooi voor meer gelijkheid: “Er is niks ideologisch aan. Meer inkomensgelijkheid zorgt voor meer economische groei, meer sociale cohesie en meer vertrouwen in de politiek.”

Er werd ons gezegd dat we omwille van de crisis, een crisis die niet wij veroorzaakt hadden, allemaal de broekriem moesten aanhalen. Nu blijkt dat de armsten het meeste moesten inleveren, terwijl een kleine toplaag ook in tijden van crisis rijker werd. De arrogantie van de superrijken die steeds meer willen en de slaafse opstelling van de neoliberale politici die doen wat hun bazen bij het patronaat hen zeggen, leiden inderdaad tot een groeiend verzet.

Het draagt bij tot de politieke instabiliteit in Europa met grote verschuivingen in verkiezingen. Allerhande nieuwe formaties, waaronder rechtse populisten maar ook linkse krachten, komen op de voorgrond. Tegelijk was er de afgelopen jaren een toename van strijd, met grote bewegingen in het zuiden van Europa die, zoals het actieplan eind 2014 in België aangaf, ook navolging krijgen in het noorden van Europa.

De EU en de neoliberale regeringen blijven echter koppig vasthouden aan hetzelfde beleid van groeiende ongelijkheid en besparingen die een steeds grotere groep tot armoede veroordelen. Het Europese establishment probeert de linkse regering in Griekenland op de knieën te dwingen. Daarna kan dit gebruikt worden om elders te zeggen dat verzet niets uithaalt.

Ook met goede argumenten zullen we het establishment niet overtuigen, dat hebben de ‘onderhandelingen’ tussen de Griekse regering en de EU voldoende aangetoond. Er zal strijd van onderuit nodig zijn. Dat dit resultaat oplevert, moeten zelfs experts van het IMF erkennen. Twee onderzoekers van het IMF schreven in een rapport dat sterke vakbonden een toename van ongelijkheid afremmen. Als de ongelijkheid in België nog meevalt, heeft dit vooral met de kracht van de vakbonden te maken.

Het establishment organiseert zich internationaal om onze levensstandaard verder af te breken. Dat moeten we van antwoord dienen. Een Europese betoging tegen de EU-top eind juni kan een goede stap zijn, maar het wordt ook tijd dat we onze kracht Europees organiseren met een slagkrachtige syndicale werking en Europese actiedagen die niet louter symbolisch zijn of beperkt tot wandelingen in Brussel. Het actieplan in ons land eind 2014 bracht de rechtse regering aan het wankelen, wat zou het effect niet zijn moesten een dergelijk type van actieplan Europees opgezet worden?

Doorheen ons verzet moeten we politieke alternatieven uitbouwen. Er zijn eerste pogingen in die richting met onder meer Syriza (Griekenland) of Podemos (Spanje). Deze formaties worden uitgetest in de confrontatie met de besparingsmachine van de EU, ECB en IMF. Als we hen alleen laten strijden, zullen ze het niet halen. De kracht van ons aantal laten spelen en dit koppelen aan een socialistisch programma dat breekt met de kapitalistische afbraakpolitiek, biedt een weg vooruit aan.

Op 4 april installeerde Zoe Konstantopoulou, de Griekse parlementsvoorzitster, een commissie die de Griekse overheidsschuld moet onderzoeken. De commissie bestaat uit 15 buitenlandse personaliteiten en 15 Grieken. We spraken met Jeremie Cravatte, medewerker van CADTM (Comité voor de opheffing van de derdewereldschulden) en lid van het platform voor een burgeraudit van de Belgische schulden. Jeremie was net terug van een tweede werkvergadering van de commissie in Athene.

Interview door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Wat is het karakter van dit initiatief?

“Het doel van de commissie is om na te gaan welk aandeel van de schulden illegaal (schulden aangegaan zonder het toepasselijke recht na te leven), niet legitiem (in strijd met het algemeen belang of enkel in het voordeel van een bevoorrechte minderheid), ongewenst (in strijd met de fundamentele rechten van de bevolking) of niet-duurzaam (schuld die de verlening van basisdiensten aan de bevolking verhindert) is. Het gaat om schulden uit twee periodes: tussen 1990 en 2010 en tussen 2010 en 2015. Die tweede periode moet het dringendste onderzocht worden in het kader van de onderhandelingen met de trojka. De overgrote meerderheid van de huidige Griekse overheidsschulden dateren uit deze periode en 80% werd uitgeleend door de trojka.”

De gevestigde media en het politieke en economische establishment hebben het over een ‘schuldencrisis’. Is die term correct of een leugen?

“Deze term verbergt dat het probleem in Europa (en elders) niet de publieke schulden zijn, maar de private schulden van ondernemingen, in het bijzonder financiële bedrijven zoals banken, verzekeringen of pensioenfondsen, die grote risico’s namen binnen het kapitalistische systeem en wier schulden gesocialiseerd werden. Het Griekse voorbeeld is veelzeggend op dat vlak.

“Alle operaties van de Griekse overheid en de instellingen van de trojka (IMF, Europese Centrale Bank en Europese Commissie) sinds 2010 bestonden uit het overnemen van risico’s van de Duitse, Franse, Italiaanse, Belgische, … banken om deze over te dragen naar de Griekse en Europese bevolking. Naar schatting 75% tot 90% van de bedragen van de leningen die sinds 2010 aan Griekenland werden toegekend, kwam direct op de rekeningen van deze banken. De herstructering van de schulden in 2012 werd door de gevestigde media voorgesteld als een cadeau aan de Griekse bevolking, terwijl het ging om een transfer van Griekse schulden vanuit private handen naar publieke handen (IMF, ECB, 14 lidstaten van de eurozone en het Europees Stabiliteitsfonds).

“De zogenaamde ‘reddingsplannen’ voor Griekenland hadden enkel tot doel om de grote private banken in Europa te redden en tegelijk werden ze als excuus ingeroepen om harde besparingsmaatregelen aan de Griekse bevolking op te leggen. Dat zagen we overigens eerder ook al in de zogenaamde ‘derdewereldlanden’.”

Zorgt de discussie over de publieke schulden ook voor debat binnen Syriza?

“Tot nu toe was er spijtig genoeg geen sprake van debat, maar eerder van een totaal stilzwijgen. Op de eerste zitting van de commissie waren alle ministers aanwezig, ook Tsipras en Varoufakis. Ze kondigden er aan dat ze het werk van de commissie steunen. Maar ze vestigen er zeker de publieke aandacht niet op. De strategie van onderhandelingen met de schuldeisers toont dat de leiding van Syriza niet van plan lijkt te zijn om de legitimiteit en de terugbetaling van de schulden in vraag te stellen.

“Een opschorting van de betaling zou de krachtsverhoudingen nochtans kunnen doen keren en de audit kan de regering argumenten aanbieden in het kader van een dergelijke confrontatie. De houding van de leiding van Syriza is misschien niet verwonderlijk, maar dat ook het linkse platform binnen Syriza zwijgt, is wel opmerkelijk. Op dit ogenblik grijpt dit linkse platform de audit niet aan om sterker te pleiten voor een breuk met de dominantie van de trojka en het Europese kapitalistische establishment in het algemeen. Een breuk met de schuldeisers zou onvermijdelijk tot andere discussies leiden: een strikte kapitaalcontrole, socialisering van de financiële sector of nog de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie.

“Wat er ook gebeurt, de Griekse bevolking kan het werk van de audit aangrijpen om te antwoorden op de verkeerde voorstellingen over de oorsprong van de Griekse schulden en over de oplossingen die voorgesteld worden. De audit kan een belangrijk instrument zijn in de mobilisaties van de Griekse en de internationale bevolking. Uiteindelijk zal die mobilisatie beslissend zijn om te bouwen aan een echt alternatief op het kapitalisme.”

[divider]

Steun de Griekse bevolking

#stopbesparingen #democratie #solidariteit

Betoging op 21 juni om 13u30 aan het Centraal Station in Brussel

LSP en ALS nemen deel aan het platform ‘Samen met de Grieken’ dat een dertigtal organisaties omvat, waaronder Syriza België, Solidariteitsinitiatief met het Griekse verzet, de metaalbond van het ABVV in Wallonië en Brussel, ACOD-Wallonië, MOC-Brussel, Alter Summit, CADTM en tal van linkse organisaties en verenigingen. Er komt een nationale betoging in het kader van een oproep voor een actieweek tijdens de volgende Europese top.

«Een democratische keuze tegen de Europese verdragen is niet mogelijk» – Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie, januari 2015

Wij denken er het omgekeerde van!

Het Griekse volk heeft de moedige beslissing genomen om met de verkiezing van een nieuwe regering de besparingspolitiek te verwerpen. Maar deze keuze wordt bedreigd door de neoliberale instellingen (Europese instellingen, IMF, Financiële markten) die alle macht aanwenden om gelijk welke politieke verandering te voorkomen. Ze gebruiken leugens en chantage om de Europese burgers schrik aan te jagen (” wij zullen mogen opdraaien voor de schuld van de Grieken”, “er wacht ons een catastrofe” …). Het is op die manier dat deze instellingen de belangen verdedigen van de grote banken en de multinationals, die voortgaan met de aderlating van het Griekse en van andere volkeren, zolang het maar hun zakken vult.

De aanvallen van de Belgische regering op onze lonen, de verhoging van de pensioenleeftijd of de besparingen in de gezondheidszorg tappen uit hetzelfde vaatje waaruit de Grieken bediend werden sinds 2010.

Griekenland werd het laboratorium van de besparingspolitiek. Vandaag vraagt het Griekse volk, samen met ons, de stopzetting van deze politiek, die verantwoord werd door een hoge staatsschuld die het volk nochtans geen enkele baat bracht. Het Griekse volk zal de strijd voeren voor de totstandkoming van een beleid dat het volk werkelijk ten goede komt.

We zijn ervan overtuigd dat de weg die het Griekse volk probeert te volgen de goede is. Goed voor de Grieken, maar ook voor alle Europeanen. Wij willen dit Europa veranderen dat voor ons niets goeds in petto heeft. We moeten het recht van elk volk verdedigen, te beginnen met het Griekse, om democratisch een eigen weg te kiezen.

Het is tijd om te handelen! Er staat vandaag veel op het spel. Een nederlaag van de Grieken zou meteen de nederlaag zijn van ons gehele streven naar waardigheid en sociale rechtvaardigheid. Onze strijd aan de zijde van het Griekse volk is ook een strijd voor onze gemeenschappelijke toekomst.

• Steun aan de Grieken !
• Laat ons overal de bezuinigingspolitiek en de sociale achteruitgang bestrijden!
• Echte democratie laat aan de volkeren toe om een andere weg in te slaan!

Deze eisen gaan uit van meer dan 50 Belgische en Europese organisaties, waaronder verenigingen, vakbonden, partijen en netwerken (de lijst wordt bijgehouden op Facebook, Avec les Grecs Belgique). De betoging is onderdeel van een Europese actieweek in solidariteit met het Griekse volk.

LSP is ondertekenaar van het platform ‘Samen met de Grieken’. De oproep van dit platform vind je hieronder. We zijn al langere tijd actief in solidariteitsacties met het verzet tegen het besparingsbeleid. De oproep ‘Samen met de Grieken’ organiseert op 21 juni, vlak voor de belangrijke Europese Top van eind juni, een solidariteitsbetoging in Brussel. Deze betoging kadert in een Europese oproep. LSP roept op om van deze betoging een succes te maken.

Facebook evenement voor de betoging van 21 juni

[divider]

Oproep van het platform “Samen met de Grieken”

Griekenland is het concrete bewijs dat het soberheidsbeleid en de aantasting van de leefomstandigheden geen oplossing bieden. Zes jaar van budgettaire besparingen zonder voorgaande, van teruglopende investeringen in de openbare sector en een neergang van de lonen hebben het land in een chaos gebracht. De economie viel met 25% terug ten opzichte van 2010, de armoede explodeerde, de werkloosheid bedraagt nu 26%, één jongere op de twee heeft geen job, de openbare diensten en de gezondheidszorg werden ontmanteld …

Een koersverandering is absoluut noodzakelijk. Voortgaan op dezelfde weg kan de ongelijkheid en de werkloosheid in Griekenland alleen maar verergeren. En hetzelfde gevaar dreigt nu voor de andere landen van de Europese Unie (EU).

Er moet dus overal voorrang gegeven worden aan de tewerkstelling, aan de herlancering van de economische activiteit door overheidsinvesteringen en een herverdelingspolitiek.

Het is met die opdracht dat de Grieken een nieuwe regering verkozen hebben. Aan de EU, die deze democratische keuze niet wil respecteren, moeten we tonen dat we het Griekse volk onvoorwaardelijk steunen, en dat we ons verzetten tegen degenen die steeds dezelfde neoliberale recepten willen opleggen: steeds meer besparingen, meer werkloosheid, meer ongelijkheid. Griekenland kan slechts uit de schuldenspiraal ontsnappen door een nieuwe weg in te slaan, waarbij onder andere de corruptie en een onrechtvaardig, onaanvaardbaar belastingsysteem bestreden worden.

Griekenland heeft het recht om de collectieve arbeidsovereenkomsten en de arbeidswetgeving te herstellen die door de Trojka ontmanteld werden. Griekenland heeft het recht om dringende sociale maatregelen te treffen ter bestrijding van de armoede, en om de privatiseringen een halt toe te roepen. Griekenland heeft het recht om, net zoals alle andere Europese volkeren, een audit van de overheidsschuld te organiseren en de annulering van illegitieme schulden te eisen.

Tegenover de chantage van de neoliberale instellingen moeten we onze solidariteit betuigen met Griekenland, met de sociale bewegingen, de vakbonden en het antifascistische verzet, die aantonen hoe broodnodig progressieve alternatieven zijn in Europa.

JA, een andere weg is mogelijk, een weg die allen ten goede komt, die leidt tot economische vooruitgang en sociale rechtvaardigheid.

EERSTE ONDERTEKENAARS :

ACOD-VRT, ACIDe, Alter Summit Belgium, Ander Europa, Attac Bruxelles 1, Attac Bruxelles 2, Attac Liège, Attac Vlaanderen, Antarsya Belgique, Bloco d’Esquerda, CADTM Belgique, CGSP Wallonne, CNAPD, Comac, CSC/ACV Bruxelles-Halle-Vilvorde, D19-20, écolo j, EGA-ALS, Federazione Comunista del Belgio, Femmes Prévoyantes Socialistes, Fewla, Global Social Justice, HART BOVEN HARD, Initiative Solidarité avec la Grèce qui résiste, Intal, JOC Bruxelles, LEEF!- Herzele, LCR/SAP, LCT, Metallos MWB FGTB, MOC Bruxelles, Mouvement VEGA, PC, PH, PSL-LSP, PTB-PVDA, Rood!, Syriza Belgique, Vie Féminine Bruxelles, Vrede vzw, Vonk/Révolution, Zin TV,

Om deze oproep te ondertekenen : solidaritegrece-belgium@googlegroups.com

Artikel uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

De verkiezingsoverwinning van Syriza in Griekenland leidde tot een golf van enthousiasme onder de arbeiders en hun gezinnen doorheen Europa. De eerste maanden van de nieuwe Griekse regering onder leiding van Syriza maakten duidelijk dat de Europese Unie zich bijzonder hard opstelt tegen al wie neoliberale besparingen in vraag stelt. Zal de gewekte hoop ingelost worden? Of zal Syriza buigen onder de Europese druk om in de neoliberale pas te lopen? Het antwoord op deze vragen zal bepaald worden door strijd van onderuit.

Enorme verwachtingen

Volgens peilingen liep de steun voor de regering van Syriza onmiddellijk na de verkiezingen op tot maar liefst 83%. Het enthousiasme en de verwachtingen waren groot, eindelijk een partij die tegen de besparingslogica ingaat en een einde wil maken aan de menselijke ramp die door de trojka (EU, ECB en IMF) wordt georganiseerd.

Enkele weken later maakt het enthousiasme plaats voor een eerder afwachtende houding. Syriza wordt gezien als anders dan de andere partijen, maar het verzet van de EU dwong de regering tot grote toegevingen. De illusie van een onderhandelde afzwakking van het besparingsbeleid botste op de hardnekkige verdediging ervan door ‘de instellingen’, de nieuwe naam voor de trojka. Die trojka onderhandelt niet, maar voert een klassenoorlog. Syriza deed grote toegevingen, maar de instellingen willen steeds meer.

Barsten of buigen

Als Syriza te veel toegeeft, zal de ontgoocheling groot zijn en lijken afsplitsingen onvermijdelijk. Maar als de EU Syriza te ver in de hoek duwt waardoor de partij enkel nog “neen” kan zeggen en Griekenland uit de eurozone wordt gezet, dan kan dit Syriza naar links duwen. Een derde mogelijkheid is dat de EU net voldoende ruimte laat aan Syriza om de sociale steun een tijdlang te behouden.

Als het van de EU afhangt, zal Griekenland niet meteen uit de eurozone gezet worden. De dominante visie wil Syriza tot steeds verregaandere toegevingen dwingen om de Griekse regering volledig te temmen.

Syriza kan echter niet zomaar alle beloften laten varen, de EU moet wel iets toegeven. De vraag is alleen in hoeverre dit praktisch kan. De verschillende opties blijven open en hangen van verschillende factoren af, onder meer de mogelijke gevolgen van een Grexit voor de eurozone en geopolitieke elementen zoals de mogelijkheid dat Griekenland naar de Russische invloedssfeer opschuift.

Sociaal verzet is beslissend

Een beslissende factor blijft de strijd in Griekenland zelf. Daarmee kan de regering naar links geduwd worden waardoor ze verder moet gaan dan aanvankelijk beoogd werd door de leiding van Syriza. Er is momenteel een zekere toename van klassenstrijd, maar dit heeft nog niet geleid tot een grote strijdbeweging. Velen nemen een afwachtende houding aan en hopen dat de regering toch iets van de beloften zal realiseren.

Een staking van het personeel bij Vodafone, een telecombedrijf met ongeveer 2.500 werknemers in Griekenland, was de eerste onder de regering van Syriza die door de rechtbanken illegaal was verklaard. Er was een gevaar van repressie en stakingsbrekers, maar de politie was net heel vriendelijk voor de stakers. Dat is een merkbaar verschil en het resultaat van de verandering van regering. Een delegatie van afgevaardigden van muzikanten, onder meer van het Filharmonisch Orkest van Athene, maakte eisen over aan de minister. Waar een dergelijke actie onder de vorige regering op politierepressie zou gebotst hebben, werden de eisen nu op enkele dagen tijd in wetgeving omgezet.

Linkse krachten, zoals de Communistische Partij en de antikapitalistische alliantie Antarsya, gingen aan het bewustzijn voorbij toen ze op het hoogtepunt van de populariteit van Syriza opriepen tot acties tegen wat ze het verraad van Syriza noemden. Dat sloot niet aan bij het bewustzijn van bredere lagen. Anderzijds is er ook protest van de campagne tegen de goudmijnen van Halkidiki. De regering beloofde de plundering van Halkidiki te stoppen, maar gaf toch toelating aan het bedrijf om tot ontbossing over te gaan. Deze toelating kwam als een schok, de strijd tegen de goudmijnen was immers een van de belangrijkste van de afgelopen jaren.

Het bewustzijn zal verder ontwikkelen met een groeiende bereidheid tot strijd, de pauze door vermoeidheid en verwachtingen in de nieuwe regering zal niet blijven duren. In deze nieuwe strijd wil Xekinima, de Griekse zusterorganisatie van LSP, een rol blijven spelen. We hebben goede banden met linkse militanten van Syriza en proberen aan de basis linkse activisten binnen en buiten Syriza te verenigen in linkse allianties.

Welk antwoord op de crisis?

De zogenaamde ‘onderhandelingen’ toonden aan dat de Europese elite geen einde wil maken aan de besparingen. Griekenland is op weg van ee, ontwikkeld geïndustrialiseerd naar een onderontwikkeld land. Om dit te stoppen, moeten we de schulden verwerpen. De overheidsschulden zijn niet die van de Griekse werkende bevolking en moeten dus ook niet door hen betaald worden. De banken moeten genationaliseerd worden onder democratische arbeiderscontrole en -beheer. Dit moet gepaard gaan met controles op kapitaal en buitenlandse handel.

De Griekse bevolking moet de sleutelsectoren van de Griekse economie in handen krijgen, zodat de beschikbare middelen en rijkdom kunnen gebruikt worden om tot groei in het belang van de meerderheid van de bevolking te komen in plaats van de kapitalisten.

De kwestie van de euro komt onvermijdelijk op de agenda, de Europese elite dreigt ermee om het land uit de eurozone te zetten als het besparingsbeleid wordt verworpen. Als de Europese elite de basiseisen van de Griekse bevolking als antwoord op de humanitaire crisis niet aanvaardt, dan kan de Griekse regering nog steeds stappen vooruit zetten. Met controles op kapitaalbewegingen en een publieke controle op de buitenlandse handel om de economie te beschermen tegen aanvallen van de ‘markten’, maar vooral ook met de mobilisatie van de Griekse bevolking en van de steun onder de werkenden en hun gezinnen in de rest van Europa is dat mogelijk.