NL Socialisme

Tag: Black Lives Matter

  • Actie in Namen: racisme bestrijden met solidariteit

    Ook in Namen komt de solidariteit tot uiting. Na reeds op 1 juni in Gent een gelijkaardige actie met 500 deelnemers te hebben georganiseerd en deel te hebben genomen aan een reeks acties in het hele land, wilden we met LSP-Namen een lokale actie houden tegen racisme en politiegeweld.

    Zo’n zestig mensen kwamen op zondag 21 juni bijeen op de Place d’Armes. Ze kwamen ondanks de aankondiging in de pers door burgemeester Maxime Prévot (CdH) van een verbod op deze solidariteitsactie, ook al waren de gesprekken met de politie nog maar net begonnen toen Prévot naar de media stapte. Iets meer dan 60 mensen lijkt misschien niet veel in vergelijking met het protest in Brussel, maar het is van cruciaal belang dat ook mensen uit kleinere steden zich kunnen mobiliseren, op hun eigen niveau, en dat deze strijd zich over het hele land verspreidt.

    Dit is een historische massabeweging tegen racisme en politiegeweld, maar ook tegen sociale ellende, werkloosheid en armoede. Kortom, tegen het gebrek aan toekomstperspectieven onder het kapitalisme. Alain Mandiki (LSP Namen) herinnerde tijdens de actie aan de woorden van Fred Hampton, lid van de Black Panthers Party en burgerrechtenactivist in de VS: “Je bestrijdt racisme niet met racisme, maar je bestrijdt het met solidariteit.” De kapitalisten en hun politici vrezen onze eenheid in de strijd tegen ongelijkheid. Ze willen ons verdelen en tegenwerken op basis van onze huidskleur, onze afkomst, ons geslach, …

    Racisme is ook in België een dagelijkse realiteit. Het Vlaams Belang krijgt 27% van de stemintenties in de laatste peiling en als je de resultaten van de extreemrechtse lijsten in Wallonië optelt, komt dit op 5 tot 10%! Discriminatie op de arbeidsmarkt, op de werkplek, op de huurmarkt … maar ook etnische profilering door de politie, intimidatie, pesterijen en racistisch politiegeweld zijn dagelijkse kost. Dit politiegeweld leidt ook tot doden. Wij eisen gerechtigheid voor Semira, Mawda, Mehdi, Adil en vele andere slachtoffers van racisme en onderdrukking. We hebben sociale antwoorden nodig op sociale problemen: geen repressie door de politie, maar een plan voor massale investeringen in onderwijs, gezondheidszorg en degelijke jobs. Doe de rijken betalen voor de crisis!

    Zestig jaar na de onafhankelijkheid is de publieke ruimte nog steeds niet gedekoloniseerd. LSP roept op om geen standbeelden en straatnamen als eerbetoon aan kolonisten en racisten te aanvaarden in onze publieke ruimte. De misdaden van het kolonialisme moeten erkend worden. In dit verband steunen wij uiteraard de petitie die door JOC-Namur is opgezet om een standbeeld van Leopold II weg te halen. Laten we naar onze geschiedenis kijken door de ogen en de strijd van de meerderheid van de bevolking: de uitgebuitenen en onderdrukten. Het debat over de standbeelden is een stap, niet het doel. Waar er tekorten zijn, is er sprake van discriminatie. We eisen betaalbare huisvesting en degelijks jobs van minstens 14 euro per uur voor iedereen: dat is ook de strijd tegen discriminatie. Malcolm X zei: “Er is geen kapitalisme zonder racisme.” We hebben een samenleving nodig die geen verdeeldheid zaait, een samenleving zonder onderdrukking of uitbuiting. Laten we strijden tegen de kapitalistische hebzucht en voor een maatschappij gebaseerd op internationale solidariteit: een socialistische maatschappij.

    Laten we ons organiseren om racisme te bestrijden door middel van solidariteit! Solidariteit tussen alle onderdrukte gemeenschappen in deze kapitalistische samenleving. Solidariteit tussen alle werknemers, werkenden en werklozen, ongeacht hun afkomst, in een gemeenschappelijke strijd voor echte jobs en degelijk lonen. Eenheid in de strijd stelt ons in staat om dit kapitalistische systeem van uitbuiting en imperialisme effectief te bestrijden en zo de wortels van het racisme uit te roeien.

     

  • Opstand van Minneapolis leidt tot grote beloften van stadsbestuur, maar strijd moet doorgaan

    Twee weken na het begin van een ware volksopstand, geleid door jongeren van kleur, is er een groeiende discussie over waar de beweging heen moet. De opstand heeft het politieke establishment door elkaar geschud. De Democratische politici, die toezagen op de sociale omstandigheden die tot de moord op George Floyd hebben geleid, doen nu gedurfde beloften in dikke krantenkoppen.

    Reactie door Socialist Alternative Minneapolis

    De beweging na de moord op George Floyd werd een nationale crisis voor het politieke establishment. Gevestigde politici zoals Nancy Pelosi en Chuck Schumer gingen negen minuten op de knieën zitten. Er is echter meer nodig dan Afrikaans textiel om de historische medeplichtigheid van de Democratische Partij aan het onderdrukken van mensen van kleur weg te krijgen. Zelfs Joe Biden durfde het aan om de dochter van George Floyd op zijn begrafenis aan te spreken en het was niet om zich te verontschuldigen voor zijn rol als belangrijke architect van het moderne en diep racistische stelsel van massale opsluiting in gevangenissen.

    Op zondag 5 juni verklaarden negen van de twaalf gemeenteraadsleden van Minneapolis – in de kranten omschreven als een ‘supermeerderheid met vetorecht’ – dat ze plan zijn om een proces op te starten om de politie van Minneapolis “te ontmantelen.” Deze belofte is een teken van de kracht van de beweging. Dit zou niet gebeuren als er geen vastberaden opstand was op straat, met de massale steun van de werkende klasse. Deze ‘supermeerderheid’ kan echter gemakkelijk zijn staart intrekken onder druk van de nationale Democratische partij of de grote bedrijven. Er is geen echt voorstel voor een stemming, terwijl dat toch is waarvoor een ‘supermeerderheid’ zou ingezet worden. Het is niet duidelijk of de gemeenteraad zelfs de wettelijke bevoegdheid, laat staan de politieke wilskracht, heeft om dit door te zetten. Ondanks het enthousiasme van veel activisten op nationaal vlak, zijn de meeste mensen die aan de opstand in Minneapolis deelnemen begrijpelijkerwijs sceptisch.

    Politici komen al terug op hun beloften

    De beweging mag niet toelaten dat hetzelfde stadhuis dat verantwoordelijk was voor het beleid dat tot de moord op George Floyd leidde, nu gewoon opnieuw de touwtjes in handen krijgt. Het was provocerend dat het publieke optreden van de gemeenteraad om dit aan te kondigen, plaatsvond in hetzelfde park waar duizenden werkenden en jongen bijeenkwamen om de door hen gecontroleerde veiligheidsmaatregelen te bespreken en te plannen, op een ogenblik dat het stadshuis en de gouverneur beroep deden op de Nationale Garde om betogers op te pakken.

    Enkele uren na hun persconferentie trokken verschillende gemeenteraadsleden al hun staart in. Ze probeerden de verwachtingen te temperen. De voorzitter van de gemeenteraad, Lisa Bender, noemde het doel ‘ambitieus’ op CNN. Sommige raadsleden waarschuwden voor ‘wetteloosheid of anarchie’. Andere, meer bekwame politici, gebruikten de beproefde argumenten over ‘het proces in de goede richting duwen’ die ze ook al gebruikten om de invoering van een minimumloon van 15 dollar per uur te vertragen. Het toont waarom we de druk moeten blijven opvoeren voor een echte hervorming van het politieapparaat. Dit vereist gecoördineerde massaprotesten, bezettingen en nationale actiedagen.

    Gemeenteraadslid Steve Fletcher, die zweeg toen de grote bedrijven en de politietop meedogenloos in de aanval gingen tegen de socialistische campagne van Ginger Jentzen bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2017, was de eerste die op sociale media sprak over het ‘afschaffen van de politie.’ Hij kwam daar enkele dagen later al op terug in een opiniestuk in het tijdschrift Time. Daarin zegt hij dat de beweging de kwestie op de agenda heeft gezet, maar dat het nu aan de ‘politiek’ is om dingen op te lossen. Hij verdedigde de “getalenteerde, bedachtzame politiechef” van Minneapolis en omschreef burgemeester Jacob Frey als een bondgenoot van de beweging, iemand wiens pogingen tot hervormingen tegengehouden worden door de politiebond.

    Burgemeester Jacob Frey moet aftreden. Hij is deel van het probleem, niet van de oplossing. Hij probeerde de beweging te stoppen door de FBI van Trump en de staatspolitie in te zetten voor een onderzoek naar de moord op George Floyd. Hij stond erbij toen de openbaar aanklager van Hennepin County beweerde dat er “extra bewijs” was weg van het vervolgen van de vier agenten. Pas toen het politiekantoor van het Derde Precint in vlammen was opgegaan, werden die vier agenten aangeklaagd. Toen mobiliseerde hij de Nationale Garde, een instantie die ingezet wordt om niet-gewelddadig protest de kop in te drukken, journalisten te bedreigen en werkende mensen te terroriseren als ze hun buurt proberen te beschermen. Dit alles hield burgemeester Frey niet tegen om voor de camera’s te huilen naast de kist van George Floyd.

    Enkele dagen na de begrafenis van George Floyd werd aan burgemeester Frey gevraagd of hij de politie van Minneapolis al dan niet zou ‘afschaffen.’ Hij antwoordde klaar en duidelijk: “neen.” Hij werd terecht uitgejouwd door de activisten die net twee weken geconfronteerd werden met rubberen kogels, traangas en matrakken omdat ze gerechtigheid voor George Floyd eisten. Het antwoord van Frey wijst op een feit van het Amerikaanse kapitalisme: structureel racisme en racistisch politiewerk zijn essentiële instrumenten in het handhaven van de macht van een kleine minderheid van miljardairs en hun klasse. In alle samenlevingen die gebaseerd zijn op economische ongelijkheid gebruiken de ‘haves’ geweld tegen de ‘have nots’ om hun heerschappij af te dwingen. Zelfs als de huidige politiemacht onder het kapitalisme zou worden ontbonden, zouden de miljardairs nieuwe krachten van geweld vinden om hun racistische, seksistische systeem van onderdrukking en uitbuiting af te dwingen. Om een einde te maken aan de racistische repressie moeten we een einde maken aan het kapitalistische systeem zelf.

    Het zou echter een vergissing zijn om de belangrijke veranderingen in het politiewerk die door de beweging op de agenda zijn gezet zomaar terzijde te schuiven. De vele middelen voor de politie van Minneapolis moeten elders ingezet worden: voor betaalbare huisvesting, sociale programma’s en openbare diensten. In heel het land moeten de middelen voor politie minstens gehalveerd worden. De stadsbegrotingen zijn een concrete weerspiegeling van de prioriteiten van de Democratische politici die de steden besturen. In Seattle stelt het socialistische gemeenteraadslid Kshama Sawant voor om de politiebegroting te halveren, samen met een gewaagd initiatief om Amazon en andere grote bedrijven te belasten en zo de middelen te creëren voor permanent betaalbare sociale huisvesting, sociale diensten en jobs.

    Geconfronteerd met een opstand is het stadhuis bereid om beperkte toegevingen te doen aan de eisen van de beweging, zolang ze maar weer de controle in handen krijgt. Het stadsbestuur wil niet dat de mensen uit de arbeidersklasse, vooral mensen van kleur, de dingen direct vormgeven, omdat ze bang zijn dat verder zal gaan dan wat op dit moment aanvaardbaar is voor grote bedrijven.

    In een verhelderend voorbeeld van de visie van een gevestigde Democraat op sociale verandering, wees de voorzitter van de gemeenteraad van Minneapolis, Lisa Bender, op haar “progressieve” prestaties. Daarmee wilde ze de beweging geruststellen. In de opsomming vergat ze melding te maken van de overwinning rond het minimumloon van 15 dollar per uur. Die overwinning was immers het resultaat van een beweging die bereid was om tegen het stadsbestuur in te gaan, een beweging geleid door werkenden met lage lonen, vakbonden en socialisten.

    De werkende klasse en openbare veiligheid

    De werkende mensen die deze discussie (opnieuw) onder de nationale aandacht hebben gebracht, in het bijzonder jongeren van kleur, moeten een directe democratische inspraak hebben in het beheer van de openbare veiligheid. Velen hebben daar op het hoogtepunt van de protesten al een voorproefje van gekregen. Terwijl de politie en de Nationale Garde zich richtten op het terroriseren van niet-gewelddadige betogers, organiseerden arbeidersgemeenschappen volksinitiatieven om elkaar te beschermen. De Nationale Garde stopte niet eens een te snel rijdende vrachtwagen die op een geblokkeerde snelweg reed terwijl daar duizenden mensen protesteerden. In plaats van die vrachtwagen te stoppen, gebruikten de Nationale Garde en de politie de schok van dit incident om met pepperspray de vreedzame betogers uit elkaar te jagen.

    De laatste twee weken hebben laten zien hoe een beweging van de arbeidersklasse beter in staat was om de openbare veiligheid te beheren tijdens een massale crisis, dan de Democratische politici die niets deden aan de omstandigheden die tot de moord op George Floyd hebben geleid en de zaken vervolgens nog erger maakten tijdens de protestacties.

    Keer op keer is het stadhuis er niet in geslaagd om lessen te trekken uit de brute politiemoorden en werd het advies van activisten genegeerd. Maar al te vaak leiden discussies over de begroting tot een kleine herverdeling van middelen naar adviseurs of opleidingen. Deze maatregelen zijn een totaal ontoereikende druppel in de oceaan vergeleken met het duidelijk uit de hand gelopen politiewerk dat in elke grote Amerikaanse stad wordt beschreven.

    Onder druk van een volksmobilisatie met eisen om programma’s te financieren die gericht zijn op het verminderen van politiegeweld, verhoogde de raad voor dit jaar de financiering voor het “Bureau voor de preventie van geweld”, maar keurde een begroting goed die nog steeds de totale financiering van de politie met ongeveer 5% liet stijgen tegenover 2019. De gemeenteraad legt een enorme nadruk op het “opschieten” met elkaar, in plaats van op hun staat van dienst bij het opkomen voor de belangen van werkende mensen.

    Wij steunen openbare veiligheidsprogramma’s en noodreacties die niet op de politie gebaseerd zijn, hoewel het belangrijk is om erop te wijzen dat het uitbreiden van geestelijke gezondheidsprogramma’s, preventie van huiselijk geweld en verslavingszorg niet de misdaad zou hebben aangepakt waarvoor George Floyd werd geëxecuteerd: deel zijn van de werkende klasse en als zwarte onder het kapitalisme van de VS leven. Andere belangrijke stappen zouden kunnen bestaan uit het ontwapenen van de politie en het verbieden van traangas en andere chemische wapens en de militaire hardware die door zoveel politiediensten wordt gebruikt.

    Natuurlijk begrijpen de socialisten dat gemeenschappen moeten worden beschermd en verdedigd. De diepe sociale problemen die in alle gemeenschappen van de arbeidersklasse bestaan, kunnen niet zomaar onopgemerkt blijven. We zijn er echter van overtuigd dat de arbeidersklasse, op basis van haar macht en vermogen om de samenleving te besturen, deze problemen op een veel efficiëntere, humanere en veiligere manier zou kunnen aanpakken en beheren dan de racistische Amerikaanse kapitalistische politiemacht.

    De rol van de politiebonden

    Veel werkenden, activisten en betogers wijzen terecht op de uiterst reactionaire rol van de lokale politiebond. We moeten echter op onze hoede zijn wanneer gevestigde Democraten zoals burgemeester Frey en het establishment zich richten op het verwijten van de politiebond om de eigen rol en verantwoordelijkheid te verdoezelen. Racisme, geweld en straffeloosheid van de politie zijn ook ernstig op plaatsen zonder politiebonden. Politievakbonden kunnen de reactionaire vleugel van de politie versterken, maar het is niet het kernprobleem, aangezien de belangrijkste bescherming van dodende agenten doorgaans komt van de contracten die door de gemeenteraden zijn afgesloten, vaak door Democratische meerderheden.

    Dit is uiteraard geen excuus voor de rol die de politiebond van Minneapolis heeft gespeeld in het verzet tegen elke poging tot hervormingen of in de verdediging van racistische en gewelddadige agenten. Deze politiebond verkoos een voorzitter die op een verkiezingsmeeting van Trump sprak en die Black Lives Matter omschreef als een “terroristische organisatie.”

    Socialisten zijn uiteraard meer dan bereid om standpunt in te nemen tegen de reactionairen die de meeste politiebonden leiden. Kshama Sawant was het enige gemeenteraadslid in Seattle dat in 2018 tegen het nieuw politiecontract stemde waarin het toezicht op de politie verder werd afgebouwd. Door de kant van de zwarte gemeenschap en de activisten te kiezen, lag Kshama onder vuur van de andere raadsleden van de Democratische Partij en van de conservatieve vakbondsleiders die de politie voorstelden als een gewone werkplaats, in plaats van erop te wijzen dat een kernfunctie van de politie is om het privébezit te beschermen en protest van arbeiders, inclusief door de vakbondsfederatie geleide stakingen, te onderdrukken.

    In tegenstelling tot burgemeester Frey verbond Kshama Sawant haar verzet tegen het politiecontract met de eis van een volledig onafhankelijk toezichtscomité dat verkozen wordt en echte beslissingsmacht heeft, ook over de begroting en het aanwerven en afdanken van agenten. De afgelopen dagen diende Kshama een voorstel in om de politiebegroting van Seattle te halveren en om het gebruik van chemische wapens bij protest te verbieden.

    Een aantal lid-verenigingen van de overkoepelende vakbondsfederatie in Seattle proberen nu om de politiebond uit de federatie te duwen. Andere vakbonden keurden resoluties goed om voorwaarden te koppelen aan lidmaatschap van de politiebond. Deze kwestie dient zich ook nationaal aan binnen de federatie AFL-CIO. Socialisten steunen elke poging van de arbeidersbeweging om tegen racisme in eigen rangen in te gaan, maar we vrezen dat het effect van een uitsluiting van de politiebond uit de vakbondsfederatie beperkt zal zijn.

    De politiebond van Minneapolis opereert sinds 1927 onafhankelijk van de regionale arbeidsfederatie en de nationale federatie AFL-CIO. Sommige politieagenten zijn ongetwijfeld geschokt door de moord op George Floyd. De beelden van agenten die op de knie gaan zitten, kunnen in sommige gevallen vrij oprecht zijn. In andere gevallen werd het als tactiek gebruikt om onverdiende sympathie op te wekken of om de aandacht van betogers af te leiden, waarna des te harder werd toegeslagen. Een veel diepere uitdrukking van de wens om verandering te bekomen, zou mogelijk zijn indien agenten zich verzetten tegen de reactionairen in het korps en klokkenluiders worden, als ze zich organiseren tegen de reactionaire leiders die de politiebonden in heel het land domineren.

    Geen enkele politievakbond zou in de organen van de arbeidersbeweging mogen zitten totdat ze een standpunt innemen tegen het racistische politiebeleid en de rol van de politie bij het breken van stakingen en andere opstanden. Activisten die zich te veel richten op het al dan niet aansluiten van politiebonden bij lokale, regionale of nationale arbeidsorganisaties, ontlopen soms de diepere vragen over het ontwikkelen van een echte strategie om racisme te bestrijden, zowel in de arbeidersbeweging als in de samenleving in het algemeen. En dit laat de politici van de Democratische Partij en de conservatieve leiding van de meeste vakbonden vrijuit gaan.

    De arbeidersbeweging moet zich aansluiten bij de strijd

    In een persconferentie van AFL-CIO hadden de leiders van de grootste vakbonden weinig meer te zeggen dan: “Racisme is slecht, Trump is slecht, stem alstublieft.” Dit is compleet ontoereikend. De behoeften van de beweging kunnen niet wachten tot november. Als de bestaande vakbondsleiding niet is uitgerust om haar leden volledig te mobiliseren in de strijd tegen het racisme, dan hebben we een nieuwe leiding nodig. We hebben de meest strijdende, bereidwillige elementen in de arbeidersbeweging nodig om zich te organiseren om de vakbonden terug om te vormen tot echte strijdorganisaties.

    Een belangrijk voorbeeld van hoe de arbeidersbeweging daadwerkelijk kan vechten voor Black Lives Matter, is de door socialisten geleide buschauffeursbond in Minneapolis die – op de allereerste avond van de betogingen – weigerde om opgepakte betogers naar de gevangenis te vervoeren. Dit verspreidde zich snel naar New York City en Washington D.C. (onder andere steden) waar het personeel van het openbaar vervoer een soortgelijk standpunt heeft ingenomen.

    Daarnaast organiseerden leden van Socialist Alternative die bij de post werken een solidariteitsbijeenkomst met 60 collega’s. Ze trokken vanuit hun afgebrande werkplek naar een bezetting en verklaarden daar dat een gebouw altijd kan herbouwd worden, maar dat we het leven van iemand die door de politie is vermoord niet kunnen terugkrijgen.

    Op 5 juni was er een werkonderbreking in een supermarkt, mee georganiseerd door een lid van Socialist Alternative. Het personeel ging naar voren in de winkel om gedurende 8 minuten en 45 seconden slogans te roepen en borden vast te houden, waarna het werk werd hervat. Deze werkonderbrekingen verspreiden zich naar het zorgpersoneel, en naar grotere vakbonden zoals de ILWU-dokwerkers. In Seattle is er een bezetting in Capitol Hill om het ontslag van burgemeester Durkan te eisen. Trump dreigt het leger op deze actie af te sturen. Er is steun van verschillende vakbondsafdelingen, zo zijn er oproepen voor een 24-urenstaking op 12 juni.

    Deze acties zijn essentieel voor het opbouwen van de kracht en het vertrouwen van de arbeidersklasse om bredere stakingsacties te organiseren, die de werkende klasse direct in de strijd brengen vanuit hun plaats in het productieproces. We moeten onze kracht tonen en de beweging opbouwen, bijvoorbeeld met een nationaal gecoördineerde werkonderbreking van 8 minuten en 46 seconden op 19 juni (Juneteenth).

    “Er is geen kapitalisme zonder racisme” – Malcolm X

    De politie is onder het Amerikaanse kapitalisme meer gemilitariseerd, gewelddadiger en racistischer dan in gelijk welk ander ontwikkeld kapitalistisch land. Een van de redenen hiervoor is de bijzonder gewelddadige geschiedenis van het Amerikaanse kapitalisme, dat gebouwd is op de fundamenten van de slavernij, de genocide op de inheemse volkeren en de brute onderdrukking van de werkenden. Dit alles maakte een grote mate van staatsrepressie noodzakelijk. Deze erfenis is vandaag springlevend, met zwarte mensen die geconfronteerd worden met onevenredig veel politiegeweld, massale opsluiting, discriminatie op het gebied van huisvesting, lage lonen, werkloosheid en sterfgevallen door COVID-19.

    Dit toont aan hoe een multiraciale arbeidersbeweging, niet de gemeenteraad van Minneapolis, de belangrijkste kracht is om racistisch politiegeweld te bestrijden en tegelijkertijd een beweging op te bouwen om de onderliggende structurele ongelijkheden aan te pakken die de politie moet verdedigen.

    De politie en de rechtbanken verdedigen de belangen van de rijken. Zo blijkt uit een studie van het Economic Policy Institute (EPI) uit 2017 dat in de tien dichtstbevolkte staten naar schatting 2,4 miljoen mensen jaarlijks een gezamenlijk inkomen van 8 miljard dollar verliezen aan verschillende vormen van loondiefstal door hun werkgevers. Dat is bijna de helft van de totale diefstal van eigendommen, volgens de FBI-statistieken van 2018.

    Het Amerikaanse kapitalisme zal altijd een of andere vorm van repressieve kracht nodig hebben om mensen als Jeff Bezos te beschermen, die op koers ligt om ‘s werelds eerste biljonair te worden, terwijl 40 miljoen mensen werkloos zijn. De heersende klasse begrijpt de woede en minachting die de overgrote meerderheid heeft voor hun rijkdom en voorrechten, dus ze vertrouwen op instrumenten als racistische repressie om mensen verdeeld te houden. De gemeenteraad van Minneapolis en burgemeester Frey, als de lokale bestuurders van het kapitalisme, zijn niet anders. Ze hebben een politiemacht nodig, hoewel ze zich openlijk afvragen of het politiebureau van Minneapolis in zijn huidige vorm het vertrouwen van het publiek kan herwinnen om de orde te handhaven.

    Er moet ook een doorlichting van de politiediensten in het hele land komen. Elke agent met een geschiedenis van racisme, seksisme of geweld moet onmiddellijk worden ontslagen. Dit moet worden uitgevoerd door democratische raden van de gemeenschap. Door de grote bedrijven en de superrijken te belasten, kunnen we middelen vinden voor permanent betaalbare huisvesting, een programma van groene jobs, degelijke openbare scholen, gratis openbaar vervoer en toegankelijke gezondheidszorg voor iedereen.

    Een van de belangrijkste obstakels hiervoor is de Democratische Partij, die langs alle kanten aan miljardairs, grote bedrijven en de politietop is verbonden. Daarom moeten we een nieuwe partij voor de arbeidersklasse oprichten, die de bewegingen voor sociale rechtvaardigheid vertegenwoordigt in vijandige stadhuizen, zoals Kshama Sawant dat doet in Seattle. Na een mars in Capitol Hill in Seattle opende Kshama Sawant de deuren van het stadhuis van Seattle voor een bezetting die burgemeester Durkan opriep om af te treden. De burgemeester deed niets rond structurele veranderingen in de politie, maar gaf in plaats daarvan vreedzame actievoerders de schuld van het politiegeweld.

    Socialisten stellen dat de ontmanteling van de politie vereist dat het kapitalisme zelf wordt ontmanteld. Om dit te bereiken moeten we een expliciet revolutionaire partij oprichten die de huidige strijd tegen het politiegeweld koppelt aan de noodzaak van een samenleving die wordt bestuurd door werkende mensen, niet door bedrijven en miljardairs. Een centrale taak van een arbeidersregering, waar belangrijke bedrijven in publieke handen worden gebracht en waar de arbeidersklasse een democratische controle over de economie heeft, is het bestrijden van de racistische erfenis van slavernij, imperialisme en ongelijkheid in alle vormen, en het scheppen van de voorwaarden voor een samenleving die werkelijk vrij is van racistische politie-optredens, uitbuiting en onderdrukking. Dit houdt in dat de werkende mensen hun eigen veiligheid en bescherming organiseren.

    Het proces van ontmanteling van de politie, de gevangenissen en de staatsrepressie in het algemeen is verweven met het proces om het kapitalisme te beëindigen, en om een werkelijk gelijke, klasseloze socialistische maatschappij op te bouwen. Dit gebeurt niet door de gemeenteraad van Minneapolis, maar door de bewuste organisatie van de arbeidersklasse in een revolutionaire beweging.

     

    Socialist Alternative eist:

    • Burgemeester Frey moet ontslag nemen. Geen vertrouwen in het stadhuis. Start een gekozen commissie onder leiding van de gemeenschap om de politie door te lichten, en creëer een gekozen burgerraad met echte bevoegdheden, inclusief controle over de budgetten, het aannemen of ontslaan van personeel, handhavingsprioriteiten, en de macht om te vervolgen. Verspreid dit model nationaal.
    • Minder middelen voor de politie. Controle van de gemeenschap over de openbare veiligheid. Belast de rijken om te investeren in groene banen, sociale programma’s, openbaar onderwijs, en permanent betaalbare sociale huisvesting. Halveer het budget voor de politie van Minneapolis. Financier alternatieve methoden voor noodhulp en werf personeel aan in de geestelijke gezondheidszorg, specialisten en maatschappelijk werkers. Dit moet gebeuren aan goede voorwaarden en met het recht op een vakbond.
    • Bouw een politiek alternatief voor de Democratische Partij. In steden in het hele land zijn politici van de Democratische Partij verantwoordelijk voor racistisch politiewerk, een gebrek aan betaalbare huisvesting, ondergefinancierde scholen en duur, inadequaat openbaar vervoer. We hebben onafhankelijke, op de arbeidersklasse gebaseerde, kandidaten nodig die bereid zijn om tegen de grote bedrijven en de politie in te gaan.
    • Wie aan één van ons raakt, treft ons allen. Vakbonden moeten hun leden mobiliseren voor de protesten, helpen met solidaire delegaties om de protesten te beschermen tegen oproerpolitie en burgerwachten, en plannen maken voor een nationaal gecoördineerde werkonderbreking van 8 minuten en 46 seconden op Juneteenth (19 juni)!
    • Ontmanteling van de politie betekent ontmanteling van het kapitalisme. Politiegeweld maakt deel uit van het kapitalistische systeem, dat berust op structureel racisme en ongelijkheid. Een samenleving zonder repressie door de politie kan alleen worden gebouwd op socialistische fundamenten, waar de economie democratisch wordt gecontroleerd en beheerd om het leven van iedereen te verbeteren.

  • Politiegeweld en racisme in Nederland: de schokkende feiten

    Terwijl in de VS en wereldwijd miljoenen mensen de straat opgingen om te protesteren tegen racistisch politiegeweld dat tot de dood van George Floyd leidde, kwamen de afgelopen week ook in Nederland tienduizenden mensen de straat op. Het gaat niet alleen om solidariteit met de protesten in Amerika; het is ook een uitdrukking van de woede over racistisch politiegeweld en systematisch racisme in Nederland zelf. Maar juist nu is een nieuwe wet aangenomen, die potentieel nog meer politiegeweld mogelijk maakt.

    Artikel door Barbara Veger, Rotterdam

    Ook in Nederland komt dodelijk politiegeweld voor. Algemeen bekend is de dood van Mitch Henriquez, een ongewapende man van Arubaanse afkomst die vijf jaar geleden in den Haag overleed onder omstandigheden die erg doen denken aan die van George Floyd. Hij maakte tijdens een festival een grapje tegen de politie. “Ik heb een wapen”, zei hij en wees op zijn kruis. Hoewel het duidelijk was dat hij niet echt een wapen had, hield één van de agenten hem daarop langdurig in een nekklem, terwijl de andere vier agenten hem hardhandig bij zijn armen en benen vastpakten en in een politiebusje droegen. Kort daarop overleed hij. De vijf agenten zijn vrijuit gegaan en mochten zelfs in dienst blijven. Degene die de nekklem had toegepast, werd uiteindelijk slechts tot een voorwaardelijke straf van zes maanden veroordeeld. De andere agent, die in eerste instantie was veroordeeld voor een voorwaardelijke straf omdat hij Mitch Henriquez op zijn neus had geslagen en met pepperspray bewerkt had, werd zelfs helemaal vrijgesproken.

    Maar zij zijn niet de enigen. De politie hoeft zich vrijwel nooit voor de rechter te verantwoorden voor toepassing van politiegeweld. De organisatie Controle Alt Delete, die politiegeweld monitort, bericht dat de Rijksrecherche geen cijfers publiceert waarbij iemand omkomt door bijvoorbeeld een nekklem, zoals bij Mitch Henriquez het geval was. Controle Alt Delete houdt sinds 2016 alle cijfers bij van mensen die tijdens of kort na hun arrestatie overleden zijn.  Tussen 2016 en nu zijn in totaal 41 mensen omgekomen, maar het Openbaar Ministerie heeft geen van deze zaken doorgestuurd naar de rechter. Terwijl in tenminste een aantal gevallen, zoals die van Salim Hadj Ali, Raymon Goekol en Tomy Holten, alles er op wijst dat zij volkomen ongevaarlijk waren en door grof politiegeweld om het leven zijn gekomen. Tomy Holten stierf slechts een paar maanden geleden, in maart. Ook in andere zaken, waarbij agenten zich schuldig maken aan racisme, wordt niet tot vervolging overgegaan. De agenten in Den Haag bijvoorbeeld, die zichzelf onderling ‘Marokkanenverdelgers’ noemden, zijn uiteindelijk alleen op een ander bureau neergezet.

    Dit zijn de meest extreme gevallen. Maar er is ook het ‘alledaagse’ racisme. Mensen met een niet-westerse migratieachtergrond worden systematisch gediscrimineerd door de politie, ook in Nederland – zij worden 3 tot 7 keer vaker gecontroleerd dan autochtone Nederlanders. Daarnaast is er nog het racisme op de arbeidsmarkt, in het uitgaansleven, in de maatschappij als geheel…. Mensen met een migrantenachtergrond zijn vaker werkloos, hebben vaker lage lonen, vaker slechte huisvesting en hun kinderen gaan vaker naar scholen waar er een enorm lerarentekort is. Daarbovenop staan velen van ons nu in de frontlinie in de strijd tegen covid-19, als zorgmedewerkers, schoonmakers, supermarktmedewerkers ed.  Geen wonder dat de woede enorm is, en nu naar boven komt met als inspiratie de enorme protesten in de VS.

    Bizar genoeg nam juist nu de Eerste Kamer een nieuwe wet aan over geweldsgebruik door agenten, die potentieel meer politiegeweld mogelijk maakt. De ambtsinstructie wordt de nieuwe strafrechtelijke norm voor agenten die geweld gebruiken. Het addertje zit er niet zozeer in dat agenten per definitie een lagere straf krijgen bij excessief geweld – dat hoeft niet – of niet meer voor doodslag veroordeeld zouden kunnen worden – dat kan nog steeds – maar in de inhoud van de ambtsinstructie. Die moet nog beoordeeld worden door de Raad van State en de uiteindelijke inhoud is nog niet openbaar, maar de oorspronkelijke versie bevatte een vergaande uitbreiding van de mogelijkheid voor de politie om geweld te gebruiken.

    Zo mag de politie rubberkogels op dit moment alleen inzetten tegen iemand van wie het aannemelijk is dat hij een gereed wapen heeft, of die zich aan zijn aanhouding probeert te onttrekken. Maar straks mag de politie rubberkogels ook gebruiken tegen mensen die de openbare orde verstoren. Dat zou dus kunnen betekenen dat de politie met rubberen kogels op demonstranten mag schieten! We zagen bij gewelddadig politieoptreden in Frankrijk tegen de gele hesjes wat voor schade rubberen kogels kunnen veroorzaken, zo waren er bijvoorbeeld veel mensen die een oog verloren… Ook kunnen pepperspray en stroomstootwapens straks ingezet worden bij iedere aanhouding, of het nu gaat om een overval of over wildplassen, zo waarschuwt de Orde van Advocaten. Ook Amnesty International heeft haar zorgen geuit over de ambtsinstructie.

    Alle partijen behalve DENK hebben ingestemd met het wetsvoorstel en daarmee dus ook ruim baan gegeven voor een ambtsinstructie die wel eens zeer vergaand politiegeweld zou kunnen legitimeren. Ook de SP heeft dus voorgestemd, en dat is een grote fout. De nieuwe ambtsinstructie is een gevaar, niet alleen voor mensen met een andere huidskleur, maar voor de hele linkse beweging en de arbeidersbeweging. Laten we niet vergeten dat ook in Nederland grof politiegeweld is ingezet tegen demonstranten, bijvoorbeeld tegen stakende havenarbeiders in 1979, tegen krakers in de 80’er jaren en tegen studenten in de 90’er jaren.

    Ons antwoord moet zijn: een ééngemaakte strijd van jongeren en werkenden van alle afkomsten tegen politiegeweld en racisme! Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons! Geen verdergaande geweldbevoegdheden voor de politie! Controle vanuit de gemeenschap op het politieapparaat en de politieopleiding, door middel van democratisch gekozen comités, die de macht hebben om zaken als etnisch profileren en machtsmisbruik aan de orde te stellen tijdens de politieopleiding, maar ook agenten te ontslaan en in dienst te nemen!

    De protesten in de VS tonen aan dat verzet loont: de vier agenten die verantwoordelijk zijn voor de dood van George Floyd worden nu vervolgd. Dat zou zonder de massale protesten nooit gebeurd zijn. We moeten ook in Nederland de beweging verder opbouwen en niet alleen eisen stellen tegen racisme en politiegeweld, maar deze ook verbinden met de strijd voor sociale eisen: een minimumloon van 14 euro per uur, strijd tegen ontslagen en voor arbeidsduurvermindering met behoud van loon, voor betaalbare huisvesting en goede zorg en onderwijs voor iedereen.

    De huidige gezondheids- en economische crisis zullen de kapitalisten ons willen laten betalen, door middel van massaontslagen, bezuinigingen enz. Daar zal massaal verzet tegen komen.  Ook in Nederland bestaat het gevaar, dat het establishment meer en meer zal overgaan tot repressie van protestbewegingen. Deze nieuwe ambtsinstructie dreigt hen daarvoor meer mogelijkheden te geven. Daarom moeten we er nu tegen vechten! Daarbij mag de arbeidersbeweging zich niet afzijdig houden. Vakbonden en SP moeten zich bij de strijd aansluiten.

    Onderdrukking en racisme zitten in het DNA van het kapitalisme. Zoals Malcolm X al zei: “You cannot have capitalism without racism”. Zolang er klassen bestaan, en een minderheid van kapitalisten de meerderheid van arbeiders uitbuit, zolang zal er ook onderdrukking bestaan en zal het establishment proberen ons te verdelen om beter te kunnen heersen. Daarom vechten wij voor een democratisch socialistische maatschappij, waar voorgoed een einde gemaakt kan worden aan uitbuiting, onderdrukking en racisme.

  • Massale beweging tegen racisme in de VS

    Na de moord op George Floyd in Minneapolis ontstonden massale protesten in de VS. Dit vormt het begin van een nieuwe en veel sterkere fase in de beweging Black Lives Matter. Een analyse van de beweging in de VS door Keely Mullen van Socialist Alternative.

     

    Om 20u25 op 25 mei is George Floyd gestopt met ademen. Even later stopte zijn pols. Dat was twee minuten voordat politieagent Derek Chauvin zijn knie van Floyd’s nek haalde. Minder dan een uur later werd Floyd doodverklaard.

    Op de dag van George Floyd’s dood, waren we al meer dan twee en een halve maand in lockdown. Miljoenen Amerikanen hadden geliefden verloren aan COVID-19, en werden in veel gevallen gedwongen te rouwen in volledige afzondering. Tientallen miljoenen hadden hun job verloren en nog veel meer verloren uren of loon. De betaling van de huur voor juni kwam snel dichterbij en opnieuw waren gezinnen aan het afwegen of ze huur konden betalen en boodschappen konden kopen, of als er iets tussenuit moet vallen.

    Dit alles heeft de zwarte arbeidersklasse onevenredig zwaar getroffen. Zwarte mensen hebben drie keer zoveel kans om COVID-19 te krijgen als blanken. Miljoenen zwarte arbeiders zijn technisch werkloos of afgedankt. Onder zwarten is werkloosheid het hoogste van alle bevolkingsgroepen.

    Het is in deze context, een systeem in volledige vrije val, dat de dood van George Floyd de grootste protestbeweging in de VS in 50 jaar heeft doen ontstaan.

    #Justice4GeorgeFloyd

    Vanaf de nacht dat George Floyd in Minneapolis werd vermoord, zijn massale protesten in de VS ontwikkeld. Dit vormt het begin van een nieuwe en veel sterkere fase in de beweging Black Lives Matter.

    Er zijn in elke staat betogingen geweest, met over het algemeen meer betogingen dan op het ogenblik van de vrouwenmarsen in januari 2017 toen er 650 acties waren. Er waren massale betogingen op zaterdag, met honderdduizenden in Washington DC en in andere steden doorheen het land.

    Deze protesten bruisen van energieke woede. Ze zijn vooral geleid door zwarte jongeren, maar de acties zijn erg multiraciaal. Jongeren van alle rassen zien dit gevecht als het hunne. Tienduizenden voornamelijk jonge mensen trokken overal de straten op met een eenvoudige, overkoepelende eis: geen politiemoorden meer op onschuldige zwarte mensen en een einde aan racistisch politiegeweld in het algemeen!

    In tegenstelling tot de Black Lives Matter-beweging van 2014-2015 heeft deze beweging het karakter gekregen van een totale opstand in een reeks steden.

    In Minneapolis hebben de betogers de plek van de dood van George Floyd omgevormd tot het centrum van de beweging. Er is nu een permanent kamp van het hele blok rond de plek van George Floyd’s moord.

    Ook in Brooklyn zijn de blokken rond het Barclay’s Center bijna constant een centrum voor activisten. Het lijkt bijna op een ploegendienst: overdag marcheren kinderen en gezinnen, terwijl tieners en jongvolwassenen hen ’s nachts aflossen.

    Trump en zijn “Law and Order”

    De omvorming van deze protesten tot een bredere opstand in sommige steden, is deels het gevolg van de brutale reactie van de politie op de eerste betogingen. Ze gebruikten herhaaldelijk traangas, rubberen kogels, knuppels in het gezicht, en – in een handvol gevallen – reed de politie gewoon de menigte in, tegen de vreedzame protesten in.

    Het socialistische gemeenteraadslid Kshama Sawant heeft in de gemeenteraad van Seattle wetgeving ingevoerd om het gebruik van chemische wapens (traangas, pepperspray, foelie), rubberen kogels, waterkanonnen, sonische wapens te verbieden. Deze eis is inmiddels semi-viraal gegaan en toont de belangrijke rol die socialistische gekozenen kunnen spelen.

    Hoe wreed de politie ook is geweest, het komt nog niet in de buurt van de brutaliteit die Trump liefst zou willen inzetten tegen betogers. Hij heeft de gouverneurs aangespoord om de betogers te “domineren” en verklaarde: “Als de plundering start, begint het schieten.” Hij heeft het Amerikaanse leger naar Washington DC gestuurd en gedreigd om troepen naar andere steden te sturen om de beweging te stoppen. Hij beval de politie en de Nationale Garde om een vreedzaam protest buiten het Witte Huis weg te vegen om de weg vrij te maken voor een photoshoot van Trump met een bijbel aan de St. John’s kerk.

    Trump heeft geen brede steun gevonden voor zijn autoritaire dreigementen, niet onder het Amerikaanse publiek en zelfs niet binnen zijn eigen regering, waarbij hooggeplaatste militaire functionarissen zich verzetten tegen het gebruik van het leger. Op dit moment beschouwt 62% van de Amerikanen de protesten als legitiem. Nog verrassender voor de gevestigde orde is dat 54% van de Amerikanen van mening is dat het platbranden van het politiebureau in het derde district van Minneapolis legitiem was.

    De aanpak van Trump en de gewelddadige reactie van de politie op de protesten heeft de situatie alleen maar doen escaleren. Hij probeert zichzelf te profileren als de president van “law and order”. Hij lijkt terug te willen keren naar Richard Nixon, die in 1968 de verkiezingen won met hetzelfde platform van “law and order”. Maar de context is heel anders. In 1968 was Nixon de uitdager terwijl Lyndon Johnson en de Democraten verantwoordelijk waren voor het debacle in Vietnam en de massale burgerlijke onrust. Politiek gezien is de aanpak van Trump gunstig geweest voor Biden, die in de nationale peilingen een sterke voorsprong heeft.

    Democraten met de billen bloot

    Op nationaal niveau heeft de Democratische Partij wollige steunbetuigingen aan de beweging gegeven. Tegelijkertijd leggen de Democratische burgemeesters en gouverneurs in het hele land echter een avondklok op, keuren ze massale uitgaven voor de politie goed en snijden ze in de sociale voorzieningen, en ontkennen ze ronduit het geweld van hun eigen politiekorpsen.

    Schandalig veel Democratische burgemeesters en gouverneurs kwamen met een echo van het verhaal van Trump en procureur-generaal Barr dat de confrontaties met de politie en de plunderingen het werk waren van “externe onruststokers”. Trump bleef doorgaan over anarchisten zoals ‘Antifa’, op een gegeven moment zei hij zelfs dat hij Antifa tot een “terroristische organisatie” zou uitroepen. De Democraten, vooral in Minneapolis, verspreidden angst en verkeerde informatie over een golf van blanke supremacisten die de betogingen kwamen verstoren. Er werden bijna geen feiten naar voren gebracht om deze verhalen te ondersteunen. Ze waren duidelijk enkel bedoeld om de aandacht af te leiden van het politiegeweld en verdere onderdrukking te rechtvaardigen.

    De redactie van de New York Times kwam met een vernietigend opiniestuk over het falen van gouverneur Andrew Cuomo en Bill DeBlasio, de burgemeester van New York. Die verklaarde in 2014 dat hij de politie zou hervormen. Ze schreven: “Welke dringende verantwoordelijkheden hebben deze twee dat ze geen tijd hebben om ervoor te zorgen dat de veiligheid van de New Yorkers wordt beschermd en de rechten van de bevolking worden geëerbiedigd? Hoe is het mogelijk dat ze na zoveel meldingen van wangedrag van de politie nog steeds niet de moeite kunnen nemen om toezicht te houden op de politie?”

    Dit weerspiegelt de verdeeldheid in het establishment met een laag die begint aan te dringen op meer ernstige hervormingen van de politie. In New York hebben de openbaar aanklagers van Manhattan en Brooklyn gezegd dat ze de vele honderden mensen die opgepakt werden wegens inbreuk op het samenscholingsverbod of voor het niet-naleven van de openbare orde, niet zouden vervolgen.

    In Seattle is er een groeiende stemming om de Democratische burgemeester Jenny Durkan uit haar ambt te zetten voor haar onvermogen om op te treden tegen politieagenten die betogers terroriseren. Kshama Sawant heeft zich bij deze oproep aangesloten en officieel opgeroepen tot het aftreden van Durkan.

    Sommige gemeenteraadsleden in Minneapolis hebben gewaagde beloften gedaan om de politie af te schaffen. Ongetwijfeld zullen er hervormingen van de politie komen als reactie op de druk van de beweging. Maar in een wereld waar acht miljardairs evenveel rijkdom bezitten als de armste helft van de wereldbevolking en waar 40 miljoen Amerikanen momenteel werkloos zijn, zal de staat altijd afhankelijk zijn van een of andere vorm van repressie om de orde te handhaven. Socialisten stellen dat een wereld zonder politie alleen kan worden gebouwd op een fundament van gegarandeerde jobs, huisvesting, gezondheidszorg, scholen en democratische controle op de middelen van de samenleving.

    Helaas is Bernie Sanders gedurende deze opstand grotendeels afwezig geweest. Dit is slechts een verdere bevestiging van de vreselijke gevolgen van zijn capitulatie voor het establishment van de Democratische Partij. Als hij in de verkiezingsstrijd was gebleven, had hij met zijn campagne kunnen helpen om verandering af te dwingen.

    Deze beweging heeft het gezag van de Democratische Partij ongetwijfeld verzwakt. Topfiguren uit de partij hebben een angstcampagne gevoerd en excuses gezocht voor een verdere escalatie van politiegeweld. Een ander deel probeert ondertussen met alle mogelijke middelen om de beweging naar hun hand te zetten.

    Een uitzondering op het algemene beeld van de Democraten is de versterking van de campagne van Biden. Maar dit is vooral te wijten aan de brede afkeer van het gevaarlijke autoritarisme van Trump. Terwijl Biden een beetje uit zijn bunker is gekomen om Trump aan te pakken, is het nog maar twee weken geleden dat hij zich schandalig genoeg beperkte tot de stelling: ‘Je bent niet zwart als je Trump steunt.’

    De strijd organiseren

    Deze beweging heeft al heel wat zaken afgedwongen. Alle vier de agenten die betrokken waren bij de moord op George Floyd zijn afgedankt, opgepakt en worden vervolgd. Dit was zeker niet evident, het was het resultaat van de vastberadenheid van de betogers doorheen het land, maar in het bijzonder in Minneapolis.

    We moeten dringend op dit momentum verder bouwen. Socialist Alternative heeft enkele voorstellen voor de volgende stappen.

    Wat de eisen betreft. We hebben concrete eisen nodig, zowel nationaal als lokaal. Oproepen om de middelen voor de politie te herzien of af te schaffen, wonnen aan kracht in heel het land. In Los Angeles zijn er zelfs stappen om de financiering van de politie effectief te verminderen. Steden in heel het land geven buitensporige bedragen uit aan de politie. Kshama Sawant heeft opgeroepen om de middelen voor de politie in Seattle te halveren. Socialist Alternative steunt eisen om een belangrijk deel van de middelen voor repressie te heroriënteren op huisvesting, onderwijs en gezondheidszorg.

    Er moet ook een doorlichting van de politiediensten in het hele land komen. Elke agent met een geschiedenis van racisme, seksisme of geweld moet onmiddellijk worden ontslagen. Dit moet worden uitgevoerd door democratische raden van de gemeenschap.

    Onze eisen moeten een afspiegeling zijn van de omvang van de crisis. Hoewel het uitgangspunt voor deze eisen ongetwijfeld specifiek rond de bestrijding van racistisch politiegeweld draait, moeten we het daar niet bij laten. De stijgende kosten van de huur, de lage lonen en ons volledig ontoereikende gezondheidszorgsysteem hebben allemaal een onevenredig grote invloed op zwarte Amerikanen. We zitten midden een pandemie en in de beginfase van een wereldwijde economische depressie.

    De arbeidersbeweging moet zich ermee bemoeien. De strijd tegen racisme vraagt om de deelname van de hele arbeidersklasse. Het motto van de arbeidersbeweging is: “Wie aan één van ons raakt, treft ons allemaal.” Vakbonden moeten hun deelname aan de protesten organiseren. Dit kan in de vorm van solidariteitsacties, bijvoorbeeld gedurende negen minuten naar de tijd dat Derek Chauvin zijn knie op de nek van George Floyd hield. Het kan ook gaan om het organiseren van de verdediging van de betogingen tegen politiegeweld, het omvormen van vakbondslokalen tot centra voor betogers om voorraden en mondmaskers te halen, en het vormen van delegaties om dagelijks deel te nemen aan marsen en protesten. In Minneapolis heeft Socialist Alternative opgeroepen tot het voorbereiden van een eendaagse lokale algemene staking uit solidariteit met de beweging en rond de eis van het einde van de bezetting van de Nationale Garde van de stad.

    Wat de structuren betreft. De beweging in elke stad heeft structuren nodig, zodat we de volgende stappen kunnen bespreken. Er moeten, om te beginnen, dagelijkse openluchtbijeenkomsten zijn waar we van onderuit kunnen discussiëren over de plannen voor de dag en het oplossen van problemen. Als de beweging in dit tempo doorgaat, moeten deze bijeenkomsten worden omgevormd tot formele organiserende organen met vertegenwoordigers van de deelnemende organisaties. We hebben ook veilige online fora nodig om snel te kunnen communiceren.

    Wat de verdediging van het protest betreft. We hebben een eigen multiraciale ordedienst nodig op elke betoging om ons te beschermen tegen asociale en criminele elementen die voordeel willen halen uit de situatie. Dit is niet vanwege enige morele zorg om privé-eigendom te beschermen, maar om te voorkomen dat mensen tactieken toepassen die het bredere draagvlak voor de beweging ondermijnen.

    “Wie aan één van ons raakt, treft ons allemaal.”

    Een belangrijk deel van de arbeidersbeweging heeft al een rol gespeeld in deze opstand. Een belangrijk voorbeeld is de door socialisten geleide buschauffeursbond in Minneapolis die – op de allereerste avond van de betogingen – weigerde om opgepakte betogers naar de gevangenis te vervoeren. Dit verspreidde zich snel naar New York City en Washington D.C. (onder andere steden) waar het personeel van het openbaar vervoer een soortgelijk standpunt heeft ingenomen.

    Op de 11e dag van de betogingen gingen verpleegkundigen in het hele land op de knieën voor hun ziekenhuizen, uit solidariteit met Black Lives Matter. De verpleegkundigen hebben gemerkt dat de prioriteiten van dit systeem niet op onze belangen gericht zijn. Ze moesten tijdens een pandemie werken zonder voldoende beschermingsmateriaal, terwijl ze zagen hoe de politie als robocops op straat marcheerden.

    Op het einde van de eerste week van het protest, begonnen personeelsleden van supermarkten acties te organiseren zoals walkouts en werkonderbrekingen om de beweging te ondersteunen. Zo was er op 5 juni een werkonderbreking in een supermarkt, mee georganiseerd door een lid van Socialist Alternative. Het personeel ging naar voren in de winkel om gedurende 8 minuten en 45 seconden slogans te roepen en borden vast te houden, waarna het werk werd hervat. Daarnaast organiseerden leden van Socialist Alternative die bij de post werken een solidariteitsbijeenkomst met 60 collega’s. Ze trokken vanuit hun afgebrande werkplek naar een bezetting en verklaarden daar dat een gebouw altijd kan herbouwd worden, maar dat we het leven van iemand die door de politie is vermoord niet kunnen terugkrijgen.

    Op de marsen en betogingen in heel het land worden de luidste uitbarstingen van gejuich uitgelokt door eenvoudige daden van solidariteit van andere werkenden. Elke keer als een buschauffeur, een taxichauffeur of een bezorger claxonneert ter ondersteuning van het protest, wekt dit onder de betogers in New York een enorm enthousiasme op.

    Het potentieel voor georganiseerde solidariteit van de bredere arbeidersbeweging is immens. De bestaande leidingen van de meeste grote vakbonden zijn echter – opnieuw – volledig tekortgeschoten. In een persconferentie van AFL-CIO hadden de leiders van de grootste vakbonden weinig meer te zeggen dan: “Racisme is slecht, Trump is slecht, stem alstublieft.” Dit is compleet ontoereikend. De behoeften van de beweging kunnen niet wachten tot november. Als de bestaande vakbondsleiding niet is uitgerust om haar leden volledig te mobiliseren in de strijd tegen het racisme, dan hebben we een nieuwe leiding nodig. We hebben de meest strijdende, bereidwillige elementen in de arbeidersbeweging nodig om zich te organiseren om de vakbonden terug om te vormen tot echte strijdorganisaties.

    Effectieve tactieken nodig

    In sommige steden zijn de protesten tijdelijk overgegaan in rellen, waarbij politiewagens (of zelfs kantoren) worden platgebrand. Een zeer kleine minderheid van betogers ging over tot asociaal gedrag zoals plunderen. In sommige gevallen werd dit aangedreven door armoede: er zijn verslagen van ouders die voedsel en luiers plunderen. In andere gevallen gaat het om mensen die op opportunistische wijze proberen te profiteren van chaos.

    De woede die achter de rellen schuilgaat is niet alleen begrijpelijk, maar ook positief. We moeten boos zijn. Er is veel om boos over te zijn. Maar we moeten strategisch zijn over hoe die woede wordt gekanaliseerd. Bij gebrek aan democratische structuren voor de beweging om te debatteren over de weg vooruit, zullen de mensen een hele reeks tactieken toepassen – sommige effectief en andere niet.

    Om deze opstand uit te bouwen tot een blijvende massabeweging die in staat is om duurzame veranderingen af te dwingen, zullen er op lokaal en nationaal niveau democratische structuren moeten worden opgebouwd om de strategie en de tactieken voor de beweging te coördineren. Tactieken moeten worden besloten met het oog op het betrekken van bredere delen van de arbeidersklasse bij de strijd.

    “Heel het systeem is schuldig”

    In het hele land gaan de mensen op dit moment woedend de straat op door het ongebreidelde racisme in onze samenleving. Maar het is van ver duidelijk dat de woede veel dieper gaat. Het hangt als een wolk boven de betogingen. Voor veel betogers die gerechtigheid eisen voor George Floyd is het duidelijk dat ons hele economische en politieke systeem faalt.

    Terwijl de Black Lives Matter betogingen in 2014-2015 uiting gaven aan een gevoel, in het bijzonder onder zwarte jongeren, dat het hele systeem tegen hen werd ingezet, is dit nu verruimd tot miljoenen mensen die verder wegzakken in de armoede.

    De verscherping van het verlangen naar serieuze veranderingen op alle fronten, kan niet los worden gezien van de bredere omstandigheden waarmee we te maken hebben. Jonge mensen en mensen uit de arbeidersklasse van alle rassen verliezen mensen die ze liefhebben aan een virus dat onder controle had kunnen worden gehouden, ze zien hoe hun schuld stijgt, hun loon wordt verlaagd, hun job verloren gaat. Ze vragen zich af: is er een weg vooruit?

    Het antwoord is klaar en duidelijk ja, maar we moeten er voor vechten. We moeten in het hier en nu vechten voor een complete herziening van de politie, voor veilige en stabiele huisvesting en gezondheidszorg, voor jobs, voor meer middelen voor onderwijs en sociale diensten.

    We kunnen deze hervormingen echter ook niet als een einddoel zien. Ons project moet zijn om een multiraciale beweging van de arbeidersklasse te creëren die een einde maakt aan het kapitalistische systeem – het systeem dat de basis vormt van onze samenleving.

    Onze politieke instellingen – waaronder de politie – zijn er om de belangen van de kapitalistische heersende klasse te verdedigen, niet die van de werkende klasse. Als we werkelijk een einde willen maken aan eeuwen van racisme en alle andere vormen van onderdrukking, hebben we een geheel nieuw systeem nodig. Een systeem dat verdeeldheid, moordende concurrentie en het hamsteren van rijkdom niet beloont, maar dat echte solidariteit, samenwerking en een herverdeling van de rijkdom van de samenleving centraal stelt, een socialistische samenleving.

  • “You can’t have capitalism without racism.” Wie was Malcolm X?

    Malcolm X was een van de meest gekende en militante vertegenwoordigers van de beweging voor burgerrechten die de Amerikaanse samenleving in de jaren ‘60 op haar grondvesten deed daveren. Vandaag is hij uitgegroeid tot een symbool van verzet, niet enkel voor zwarte jongeren, maar voor alle onderdrukte lagen van de bevolking.

    Door Jarmo (Antwerpen)

    Geïnstitutionaliseerd racisme

    Malcolm Little werd in 1925 geboren in de Amerikaanse staat Nebraska. Zijn ouders waren aanhangers van Marcus Garvey. Het waren zwarte separatisten die een terugkeer naar Afrika of een onafhankelijke zwarte staat op het grondgebied van de VS eisten. Van jongs af aan werd Malcolm met het onverbiddelijke en niets ontziende racisme dat eigen is aan het (Amerikaanse) kapitalisme geconfronteerd. Zijn leerkrachten gaven hem de raad om zijn droom om advocaat te worden op te bergen en zich te concentreren op ‘realistischere doelstellingen voor een neger’. Zijn ouderlijk huis werd verschillende keren in brand gestoken door de Ku Klux Klan en andere racistische groeperingen, en op jonge leeftijd werd zijn vader door de KKK uit het huis gesleurd en vermoord, voor de ogen van zijn gezin. Het is het type geweld dat helemaal niet uitzonderlijk was, maar integendeel een kenmerk van de Amerikaanse samenleving vormde. Malcolms jonge levensloop was even typerend voor wat er voor zwarte jongeren in het verschiet lag: een leven als kleine crimineel en een gevangenisstraf van 8 jaar.

    De samenleving waar Malcolm in opgroeide, werd gekenmerkt door de racistische Jim Crow-wetten. Er bestond segregatie, wat betekende dat er aparte scholen, toiletten, restaurants, … waren voor zwarten. Die segregatie was een onrechtstreeks gevolg van de slavernij, die in 1865 afgeschaft was als gevolg van een strijd tussen de grootgrondbezitters, die slaven hielden, en de stedelijke burgerij in de noordelijke staten, voor wie loonarbeid een efficiënter en voordeliger systeem was. Door de Jim Crow-wetten, die zwarten onder andere verboden zich te organiseren, kon het leven op de plantages echter tamelijk onveranderd voortgaan. De levensomstandigheden van de zwarte arbeiders waren niet veel beter dan die van de slaven.

    De burgerrechtenbeweging

    De burgerrechtenbeweging in de jaren ‘60 was de eerste om stappen vooruit te zetten. Een half miljoen zwarte Amerikanen had gevochten tegen het fascisme in Europa. Zij kwamen terug in een land waar ze even slecht – of slechter – behandeld werden als in de regimes waartegen ze gestreden hadden. De beroemde Rosa Parks, die haar plaats in de bus weigerde af te staan aan blanke medereizigers, ontstak de vonk voor de busboycot die de eerste scheuren in het segregatiebeleid deed ontstaan. Bovendien werd de Amerikaanse overheid geconfronteerd met nieuwe onafhankelijke Afrikaanse staten die voor de keuze stonden om zich ofwel naar de VS, ofwel naar de Sovjet-Unie te keren. Zonder cosmetische veranderingen in het racistische beleid zou die keuze al te snel gemaakt geweest zijn.

    In de gevangenis maakte Malcolm Little kennis met de ideeën van de Nation of Islam, een islamitische vereniging die eveneens het panafrikanisme aanhing. Na zijn gevangenisstraf werd hij al snel een van de belangrijkste voorgangers van het zwarte nationalisme. Hij nam afscheid van zijn achternaam en liet zich voortaan Malcolm X noemen, als verwijzing naar de identiteit die de zwarte bevolking ontnomen werd tijdens de slavernij.

    Malcolm X en de Nation of Islam onderscheidden zich van de mainstream-burgerrechtenbeweging (met Martin Luther King als bekendste leider) door hun volhardend militantisme en afwijzing van het principiële pacifisme dat door MLK in de praktijk gebracht werd. Malcolm X stelde dat het crimineel is om een zwarte jongere het advies te geven ‘de andere wang aan te bieden’ als hem geweld wordt aangedaan. Dat komt in essentie neer op het ontwapenen van de onderdrukten. Op het moment dat Martin Luther King zijn befaamde ‘I have a dream’-speech gaf aan het Washington Memorial, stelde Malcolm X: “Terwijl zij dromen, blijven wij vastzitten in de Amerikaanse nachtmerrie.”

    Marxisten en het recht op zelfbeschikking

    Het principiële uitgangspunt van Malcolm X en de Nation of Islam bleef het recht op zelfbeschikking voor de zwarte bevolking in de Verenigde Staten. Op lange termijn moest dit een terugkeer naar Afrika betekenen, maar op korte termijn werd een onafhankelijke zwarte staat op het grondgebied van de VS naar voor geschoven als oplossing. Elke samenwerking met blanke onderdrukte lagen of de georganiseerde arbeidersklasse werd uitgesloten. Als marxisten zouden wij uiteraard enkele belangrijke kritieken gehad hebben op de visie van de Nation of Islam. Wij pleiten voor arbeiderseenheid en tegen elke vorm van verdeeldheid. Maar anderzijds moeten we erkennen dat de situatie in de VS in de jaren ‘60 ertoe leidde dat een heel belangrijk deel van de zwarte bevolking zich tot deze ideeën aangetrokken voelde. Het geïnstitutionaliseerde racisme vervreemdde de zwarte bevolking van de blanke arbeidersklasse. Zwarten werden niet enkel uitgesloten van de blanke scholen en dergelijke, maar zelfs lidmaatschap van de vakbond was niet mogelijk voor zwarte Amerikanen. Onder dergelijke omstandigheden is het logisch dat de meerderheid van de zwarte jongeren op zoek gaat naar een alternatief buiten de Amerikaanse samenleving zoals ze bestaat. Het wantrouwen tegenover de blanke bevolking was immers enorm.

    Toch zouden wij als marxisten de eenheid tussen blank en zwart blijven verdedigen. Het is immers het kapitalisme zelf, met haar sociaaleconomische kenmerken die de belangen van een kleine groep rijken te allen tijde willen verdedigen, die de noodzaak aan verdeeldheid voortbrengt. Een kapitalistische samenleving kan alleen maar vervangen worden door een democratisch socialistische samenleving, die de macht en de controle over de productiemiddelen in handen van de werkende bevolking brengt. Een dergelijke strijd vereist een grote mate van eenheid tussen alle lagen van die werkende bevolking. Een kapitalistische zwarte staat zou al snel met dezelfde problemen geconfronteerd worden als de Amerikaanse samenleving.

    “You can’t have capitalism without racism”

    Tot die conclusie kwam Malcolm X later zelf ook. Aanvankelijk was hij al gefrustreerd door het feit dat de principiële houding van de Nation of Islam het onmogelijk maakte om betrokken te zijn bij de burgerrechtenbeweging. Hij keerde terug van Mekka, waar hij ook blanke moslims ontmoette, en zwoer de term ‘zwart nationalisme’ af. Hij nam afstand van de Nation of Islam en richtte een nieuwe beweging op die zich openstelde voor medewerking van andere lagen van de bevolking. Het werd hem door de Nation of Islam, maar ook door de Amerikaanse autoriteiten, niet in dank afgenomen. Zolang Malcolm X zijn invloed uitoefende om jongeren tot het zwart nationalisme te bekeren, vormde hij een relatief beperkt gevaar voor het kapitalistische establishment. Maar zodra hij arbeiderseenheid en democratisch socialisme in zijn retoriek begon op te nemen, veranderde dat. Malcolm X werd doodgeschoten onder verdachte omstandigheden op 21 februari 1965, vlak voordat hij een speech wou geven waarin hij wou oproepen tot het bouwen van een nieuwe samenleving, waarin de democratische controle over de maatschappij in handen van de werkende bevolking zou liggen.

    Vandaag is de strijd die Malcolm X meer dan vijftig jaar geleden voerde brandend actueel. Hoewel er vandaag zelfs een zwarte president is geweest, is de situatie in haar fundamenten enkel cosmetisch veranderd. Een op de drie zwarte Amerikanen leeft onder de armoedegrens, 59% van de armen in de VS zijn zwart. En de zwarte bevolking blijft het mikpunt van racisme en politiebrutaliteit. #BlackLivesMatter, maar het gif van het racisme zullen we pas definitief uit de samenleving kunnen verjagen als we het kapitalistische systeem vervangen door een democratisch socialistische maatschappij. Dat is de essentie van de strijd van Malcolm X, en het is in die richting dat de huidige beweging moet verdergaan.

    [button link=”https://www.facebook.com/events/287913862382187/” type=”big” color=”red”] => Woensdag organiseren we een online meeting over de strijd tegen racisme en kapitalisme. Meer info via deze link[/button]

  • GET ORGANIZED. Racisme en verdeeldheid bestrijden met solidariteit

    Actie afgelopen maandag in Gent. Foto: Jean-Marie Versyp

    Het protest na het racistisch politiegeweld in de VS bereikt ook ons land. Dat is geen toeval: racisme is hier schering en inslag. Dodelijk racisme is ook hier bekend: op 10 april nog kwam de 19-jarige Adil om het leven toen hij aan een identiteitscontrole door de politie probeerde te ontsnappen. In 2018 kwam het meisje Mawda om nadat de politie schoot op een busje met vluchtelingen. En dan is er nog het dagelijkse racisme.

    Toename racisme

    Ongelijkheid in het onderwijs, meer kans op armoede, minder mogelijkheden om werk te vinden … Dat is de dagelijkse realiteit voor mensen met een migratieachtergrond. Op al deze vlakken is de ongelijkheid in België bij de grootste in Europa. Het besparingsbeleid maakt dit enkel nog erger. Alle werkenden en hun gezinnen worden hierdoor getroffen, maar wie het al moeilijk had nog meer. Om het falen van dit beleid weg te moffelen, profileerde N-VA zich de afgelopen jaren steeds meer rond kwesties als vluchtelingen. Theo ‘Trump’ Francken zorgde mee voor een terugkeer van het Vlaams Belang door racisme aanvaardbaar te maken.

    De opgang van extreemrechts leidt tot meer bedreigingen en openlijk racisme. Denk maar aan de jonge nazi’s van de club van VB-parlementslid Van Langenhove die op Pukkelpop zwarte jongeren intimideerden door te roepen: “Handjes kappen, de Congo is van ons.” Of nog de dreigbrief die een VB-kiezer in Aalst verspreidde na de laatste verkiezingen waarin hij mensen met een migratieachtergrond omschreef als “halve beesten”. Of nog de racistische brandstichting in een toekomstig asielcentrum in Bilzen eind 2019.

    Racisme is helaas niet op een terugweg. Tegen een achtergrond van economische recessie dreigen alle vormen van verdeeldheid nog meer uitgespeeld te worden. Nu reeds gaan heel wat jobs verloren. In plaats van de inhalige kapitalisten aan te pakken die mensen afdanken om hun winsten veilig te stellen, zal extreemrechts de verantwoordelijkheid opnieuw bij migranten of vluchtelingen leggen. Dezelfde mensen die in België, vooral in Vlaanderen overigens, nog minder kansen genieten dan in de meeste andere Europese landen.

    Solidariteit

    Zoals Fred Hampton van de Amerikaanse Black Panthers destijds opmerkte: “Je kan vuur niet met vuur bestrijden. Je moet vuur met water bestrijden. We zullen racisme met solidariteit bestrijden. We bestrijden het kapitalisme niet met zwart kapitalisme. We bestrijden kapitalisme met socialisme.”

    Solidariteit is iets wat we moeten opbouwen. Doorheen actie doen we samen ervaring op. Deze acties kunnen we aangrijpen om onze eenheid te versterken en banden te smeden met andere lagen in de samenleving die in actie komen. Denk aan het zorgpersoneel dat meer collega’s, meer middelen en betere zorg eist. Of aan de mensen-zonder-papieren die al verschillende acties deden tijdens de Covid-19 crisis en slachtoffer zijn van institutioneel en ander racisme. Solidariteit betekent dat we samen sterker staan. Een inclusieve benadering die rekening houdt met alle gevoeligheden versterkt onze strijd.

    We mogen het initiatief niet overlaten aan het establishment dat ons hier gebracht heeft. Ze zullen er snel bij zijn om ons protest ofwel te criminaliseren ofwel te recupereren om het te beperken tot louter symbolische maatregelen of vage beloften waar nadien toch niets van komt. Door ons te organiseren, kunnen we zelf onze boodschap bepalen en daar democratisch over discussiëren met al wie de strijd steunt.

    We weten wat we niet willen: racisme, politiegeweld, onderdrukking … Laten we onze acties en organisatie aangrijpen om het ook te hebben over wat we wel willen. Een degelijk leven met betaalbare woningen, toegankelijk onderwijs, goede openbare diensten, jobs met lonen waarvan je deftig kan rondkomen …  en dit voor iedereen, zonder onderscheid op basis van afkomst, huidskleur of seksuele geaardheid. Om dat te bereiken moeten we een einde maken aan dit systeem dat racisme in zich draagt, zoals donkere wolken regen in zich dragen.

    Kapitalisme en racisme zijn twee handen op één buik. Het is bij de verdeling van tekorten dat racisme ingang vindt bij een deel van de bevolking. Daartegenover is er strijd nodig om de beschikbare middelen en rijkdom in te zetten voor de behoeften en noden van de meerderheid van de bevolking, in plaats van een kleine elite van superrijken. Dat is wat een socialistische samenleving inhoudt. Voortrekkers van de zwarte bevrijdingsstrijd in de VS, zoals Martin Luther King en Malcolm X, kwamen vanuit heel verschillende standpunten tegen het einde van hun leven tot antikapitalistische conclusies. Dat maakte hen zo gevaarlijk. Laten we hun conclusies vandaag in onze strijd voor maatschappijverandering meenemen.

     

    #JusticeForGeorgeFloyd. Solidariteit komt ook in ons land op straat

    Op maandag 1 juni vonden de eerste solidariteitsacties in ons land plaats. In Gent kwam het initiatief van campagne ROSA, Actief Linkse Studenten en Blokbuster. Op 24 uur tijd werd een actie met 500 aanwezigen georganiseerd. Er waren afspraken gemaakt met de politie, zelfs indien toelating niet mogelijk was.

    Op anderhalve meter van elkaar werden de Corona-maatregelen gerespecteerd, mondmaskers werden uitgedeeld en ontsmettingsalcohol was er voor iedereen aanwezig. Het was een groot succes: het was een strijdbare actie met 500 aanwezigen. Het Sint-Pietersplein stond vol en slogans werden luid mee gescandeerd. Twee organisatoren kregen elk een GAS-boete van 350 euro. Blijkbaar is het democratisch recht op veilig protest in een erg strenge lockdown gestoken. Nochtans was de kans op besmetting met het corona-virus tijdens de actie kleiner dan op een doorsnee werkplaats of in een supermarkt.

    Op 7 juni is er een eerste nationale actie in Brussel gepland. Het potentieel is groot, maar tegelijk probeert het establishment protest voor te stellen als onveilig of een risico in het kader van Covid-19. We mogen dat niet zomaar als onbelangrijk afdoen. Brede lagen van de bevolking zijn terecht bezorgd om hun gezondheid. Het establishment is in staat om een massale militaire repressie tegen de eigen bevolking in de VS in te zetten, maar niet om die bevolking te beschermen tegen een gezondheidscrisis. Dat toont war de prioriteiten van dit systeem liggen. Onze keuze is niet die tussen protesteren of bescherming van onze gezondheid. Beiden vereisen strijd tegen het systeem.  De steun van zorgpersoneel van ‘La Santé en Lutte’ voor het protest van Black Lives Matter is belangrijk. Dat is hoe solidariteit eruit ziet!

     

    Campagne ROSA, Blokbuster en ALS mee in actie

    De antifascistische campagne Blokbuster heeft een lange traditie van protest tegen racistisch politiegeweld, zowel in de VS als hier. We deden al acties na het politiegeweld tegen Rodney King in 1991, het jaar dat Blokbuster werd opgezet. Campagne ROSA en ALS organiseerden protest tegen de seksistische meeting met Jeff Hoeyberghs aan de UGent en eerder ook tegen de racisten van Schild & Vrienden. Je kan onderdrukking niet efficiënt bestrijden, als je tegelijk wegkijkt van andere vormen van onderdrukking. De strijd tegen racisme, seksisme, LGBTQI+-fobie voeren we best samen!

    We willen samenwerken met al wie in actie komt. Er is immers debat nodig over de eisen van het protest. Daarbij doen wij enkele voorstellen.

    Zo komen we op voor een grootschalig plan van publieke investeringen in zorg, onderwijs en sociale huisvesting. Deze investeringen zouden de tekorten wegwerken en tienduizenden degelijke en maatschappelijk nuttige jobs creëren om iedereen een toekomst te geven. We komen op voor democratisch, kwaliteitsvol en gratis onderwijs en lonen die mensen in staat stellen fatsoenlijk te leven, de invoering van een minimumloon van 14 euro per uur zou een goede eerste stap in die richting zijn.

    Deze eisen botsen op de winstlogica van bedrijven. Het is die logica die mensen zoveel en zo snel mogelijk terug aan de slag wilde terwijl de pandemie nog volop woedde. Voor een toekomst die niet gekenmerkt wordt door wanhoop, ellende en onderdrukking, moeten we strijden tegen het kapitalisme en opkomen voor socialistische maatschappijverandering.

  • “Heel het kapitalistisch systeem is schuldig”

    De moord op George Floyd in Minneapolis leidt tot een massale beweging in de VS en daarbuiten. Na zoveel racistisch geïnspireerde moorden en met een pandemie die zwarten en armen in het algemeen harder treft, is de woede bijzonder groot. Gesteund door brede lagen van de bevolking blijven mensen op straat komen. We spraken met Ginger Jentzen van Socialist Alternative in Minneapolis.

    “George Floyd werd vermoord wegens een misdrijf van armoede en het rapport over een vermeend vals biljet van 20 dollar dat ergens zou gebruikt zijn. Dit is absoluut walgelijk, zeker nu we in een diepe economische recessie terechtkomen en bijna 40 miljoen Amerikanen werkloos zijn.

    “Wat hier in Minneapolis gebeurt, is een opstand van de arbeidersklasse onder leiding van jongeren van kleur. De jongeren gingen onbevreesd de confrontatie aan met de zwaar bewapende agenten die de protesten en bezettingen probeerden te stoppen.

    “Dit leidt tot een nieuwe golf van de zwarte vrijheidsbeweging. Overal in het land, en ook daarbuiten, zijn er protestacties. Dit is ook zo in de steden waar de Democratische partij al jarenlang bestuurt. Minneapolis en de staat Minnesota worden bestuurd door de Democraten. Zij zijn vooral bezig met het bestrijden van het protest en pogingen om de beweging naar meer gevestigde kanalen te brengen, dezelfde kanalen die in het verleden geen vooruitgang brachten.

    “Het protest heeft al overwinningen opgeleverd. De agent die George Floyd meedogenloos vermoordde, is opgepakt en wordt aangeklaagd. Ook de drie andere agenten die toekeken, worden vervolgd.

    “De media hebben het vooral over de plunderingen. Dat plunderen is een probleem. Er moet overigens opgemerkt worden dat er ook arbeidersgezinnen zijn die hun auto vullen met voedsel en luiers. We moeten duidelijk zijn over wie onze steden vernietigt: de racistische politie, het politieke establishment en de grote bedrijven. Het establishment had meteen de vier agenten kunnen arresteren, in plaats van militaire repressie tegen de eigen bevolking in te zetten.

    “Het zijn de gewone mensen die het meest efficiënt zijn in het stoppen van geweld. Bij een winkelcentrum met vooral verkopers van Oost-Afrikaanse afkomst organiseerden de winkeliers zich. Ze jaagden verdacht uitziende mensen weg en slaagden erin hun gemeenschap te beschermen. Dat gebeurde zonder de rubberkogels of de pepperspray waar de politie en de Nationale Garde gebruik van maken.

    “Terwijl de grote bedrijven miljardenwinsten maken, telt de zwarte gemeenschap drie keer meer besmettingen en zes keer meer sterfgevallen dan de rest van de bevolking. Dit komt deels omdat veel zwarten in essentiële diensten zoals de zorg werken, waar de bescherming onvoldoende is. We moeten een politieke strijd tegen het establishment opbouwen. De gezondheidszorg en de toeleveringsketens moeten onder democratische controle van de werkenden komen. Dan kunnen we de behoeften van de samenleving centraal plaatsen in plaats van de winsten van de miljardairs.

    “Er is onder de bevolking een enorme woede tegenover de Nationale Garde, die optreedt als gewapende escorte van de politie. Er wordt angst gezaaid met het gevaar van extreemrechts geweld. Maar er is nog geen enkele blanke racist opgepakt. Wel wordt opgetreden tegen de gewone bevolking.

    “Er is het gevaar dat het protest aan kracht zal inboeten als er geen coördinatie en organisatie komt. Socialist Alternative pleit voor nationale actiedagen waarin de jongeren, gemeenschappen van kleur en de bredere arbeidersklasse betrokken zijn. Deze actiedagen moeten zich richten tegen structureel racisme, politiegeweld en de sociale ongelijkheid die aan de basis hiervan ligt. Als het militaire geweld aanhoudt, kunnen de vakbonden best stappen zetten naar een algemene 24-urenstaking in heel het land. Zo’n oproep zou heel veel steun krijgen.

    “Naast eisen voor sociale programma’s, toegankelijk onderwijs en betaalbare huisvesting, pleiten we ook voor een democratische controle op de politie. Vanuit de gemeenschap moet er toegezien worden op wie er bij de politie werkt en hoe de middelen worden ingezet. De acties moeten zich ook uitbreiden tot verzet tegen uithuiszettingen, tegen deportaties, tegen onveilige werkomstandigheden of nog tegen de klimaatramp die bezig is. Kortom tegen alle onrechtvaardigheden die inherent zijn aan dit systeem van uitbuiting en onderdrukking.

    “Socialist Alternative speelt een actieve rol. Een buschauffeur en syndicalist uit Minneapolis, Adam Burch, nam het initiatief om zijn collega’s op te roepen om niet met de politie samen te werken toen van de chauffeurs werd gevraagd om opgepakte betogers te vervoeren naar de gevangenis. Socialistisch gemeenteraadslid Kshama Sawant in Seattle mobiliseert mee voor het protest. Helaas houden linkse figuren als Sanders en Alexandra Ocasio-Cortez het bij steunbetuigingen, zonder de strijd te organiseren. In onze strijd tegen het establishment, moeten we breken met de Democratische Partij die langs alle kanten verbonden is met de miljonairs, de bedrijfsbelangen en de politie.

    “Malcolm X merkte al op: ‘Er is geen kapitalisme zonder racisme.’ Zolang er kapitalisme is, zal er racisme en politiegeweld zijn. Dit systeem is immers gebaseerd op structureel racisme en ongelijkheid. We komen op voor de totale verandering van de samenleving. Dat kan best door samen te strijden met al wie door het kapitalisme wordt onderdrukt. Opkomen tegen racisme en politiegeweld, en tegen het politieke establishment, kan best door op te komen voor een andere samenleving, een socialistische wereld.”

     

    Kshama Sawant: “We hebben activisten nodig in deze strijd, geen passieve bondgenoten”

    “Laten we niet vergeten dat we, om gerechtigheid te winnen voor George Floyd en alle andere slachtoffers van racistisch politiegeweld, geen vertrouwen kunnen stellen in hetzelfde politieke establishment dat ons hier heeft gebracht. Het laten groeien van deze protesten tot een krachtige en blijvende beweging met duidelijke eisen, is de meest haalbare manier om de systeemveranderingen te winnen die nodig zijn om een einde te maken aan de voortdurende realiteit van politiegeweld. We hebben hierbij behoefte aan actieve solidariteit en een brede multiraciale beweging – we hebben activisten nodig in deze strijd, geen passieve bondgenoten.”

     

    Buschauffeurs weigeren opgepakte betogers te vervoeren

    Adam Burch, lid van Socialist Alternative, nam het initiatief voor de weigering om opgepakte betogers in opdracht van de politie te vervoeren. Hij schreef in zijn oproep: “Als transportarbeider en vakbondslid weiger ik mijn klasse en radicale jongeren naar de gevangenis te brengen. Wie aan één van ons raakt, treft ons allemaal. De politie heeft George Floyd vermoord en het protest daartegen is volkomen gerechtvaardigd en moet doorgaan totdat aan hun eisen is voldaan.”

    Dit heeft ertoe geleid dat buschauffeurs in New York City soortgelijke acties ondernamen en dat een netwerk van basisleden van de vakbond opkwam voor gerechtigheid voor George Floyd met tientallen solidariteitsberichten.

     

    Internationaal verzet tegen racisme

    Ondanks de beperkingen door de gezondheidscrisis breidde het protest zich razendsnel uit in de VS en daarbuiten. De enorme aantallen betogers in bijvoorbeeld Nederland (tot 10.000 in Rotterdam) of Frankrijk (20.000 in Parijs) zijn het resultaat van woede tegen deze zoveelste racistische moord in de VS, maar ook van woede tegen het dagelijkse racisme in eigen land. Het initiatief voor de betoging in Parijs kwam van de zus van Adama Traoré, een jonge zwarte man die in 2016 om het leven kwam in een politiebureau. George Floyd is helaas geen alleenstaand geval en dodelijk racisme beperkt zich niet tot de VS.

    De slogans van het protest worden internationaal overgenomen, net zoals dit eerder gebeurde in bijvoorbeeld de klimaatbeweging. De aanklacht “We can’t breathe” (‘we kunnen niet ademen’) gaat gepaard met slogans als “Black Lives Matter” en “Het hele systeem is schuldig.” Om het kapitalistische systeem te bestrijden, moeten we ons internationaal organiseren en opkomen voor echte verandering.

  • Toespraak Kshama Sawant op protest in Seattle

    Afgelopen zaterdag was er in Seattle, net als in heel wat andere Amerikaanse steden, een grote protestactie tegen racisme en tegen politiegeweld. Op de actie in Seattle sprak Kshama Sawant, een verkozen socialistisch gemeenteraadslid in de stad. Hieronder een vertaling van de toespraak door Kshama.

     

    “George Floyd zei dat hij niet kon ademen. Hij herhaalde dit steeds weer, terwijl zijn laatste levensadem werd weggerukt door de politie van Minneapolis. Dit is moord. Het is moord door toedoen van de politie en de racistische staat, en het is gemeengoed in het kapitalistische Amerika, waar we net de racistische moorden op Breonna Taylor en Ahmaud Arbery zagen.

    “De politieke instanties in Minneapolis, hier in Seattle, en in het hele land lijken verbaasd dat gewone mensen boos zijn. Ja, we zijn boos. We zijn boos dat er weer een onschuldige zwarte man is vermoord. We zijn boos dat ondanks jaren van protest tegen racistisch politiegeweld, massale opsluiting, systemisch racisme en ongelijkheid, dat er zo goed als niets is gedaan. Dat onze eisen voor systeemverandering onbeantwoord blijven. Dat de president in het Witte Huis haat zaait en met geweld dreigt. Dat politiemoordenaars steeds weer ongestraft blijven.

    “In plaats van onze eisen te beantwoorden, escaleert het establishment de repressie. Ze hebben de Nationale Garde in Minnesota ingeschakeld en dreigen nu de militaire politie te sturen. Dit is het verrotte politieke establishment dat het kapitalistische systeem beschermt. In Minneapolis voert het Democratische establishment deze reactie uit, niet de Republikeinen. De Democratische burgemeester van Minneapolis en de Democratische gouverneur van Minnesota doen dit. Zij hebben absoluut brute en repressieve maatregelen genomen tegen de betogers, waaronder traangas, matrakken, flashbangs en rubberen kogels. Door hun eigen escalatie en door het inschakelen van de Nationale Garde hebben ze een vreedzaam protest in de binnenstad van Minneapolis veranderd in een oproerig protest.

    “Gewone mensen in Minneapolis – werkende mensen van alle gemeenschappen – strijden moedig voor gerechtigheid voor George Floyd. Het is krachtig geweest om te zien hoe de lokale gemeenschappen zich bij de betogers hebben aangesloten. Dit is een echte multi-raciale arbeiderssolidariteit tegen onrechtvaardigheid.

    “Deze nationale protestgolf is een historische ontwikkeling in de strijd tegen systemisch racisme. Dit momentum staat op de schouders van de Black Lives Matter-beweging, ontketend in de nasleep van de moord op Michael Brown door de politie van Ferguson. Het komt ook in de context van een groeiende radicalisering, aangezien gewone mensen zagen hoe het politieke establishment van beide partijen en het grootkapitaal de status quo verdedigt en zich verzet tegen elke eis van onze sociale bewegingen, en nu de werkenden opoffert voor de winst van Wall Street in deze pandemie.

    “Wij verwerpen de krokodillentranen van burgemeester Durkan van Seattle, politiechef Carmen Best van Seattle en het plaatselijke democratische establishment! Dezelfde politiefunctionarissen en politici, die beweren bedroefd te zijn over de moord op George Floyd, hebben het systematische racisme en geweld van de politie van Seattle mogelijk gemaakt. In 2018 stemden de burgemeester en elke Democraat in de gemeenteraad voor het politiecontract, dat veel van de beperkte controle  op de politie terugdraaide. Die controle werd onlangs onder druk van de Black Lives Matter-beweging afgedwongen, maar daar kwam nu een einde aan. Ik was de enige die daartegen stemde in de gemeenteraad.

    “Jammer genoeg, hebben delen van de vakbondsleiding van Seattle ook met de politievakbond kant gekozen tegen meer toezicht op de politie. Daar tegenover namen 40 vakbondsverantwoordelijken en delegees standpunt in om mijn tegenstem te steunen.

    “In Minneapolis zagen we krachtige arbeiderssolidariteit. Buschauffeur Adam Burch, een vakbondslid van ATU 1005 en lid van Socialist Alternative, weigerde publiekelijk om zijn arbeid te laten gebruiken om betogers naar de gevangenis te brengen. Andere buschauffeurs en vakbondsleden hebben zich bij hem aangesloten. Daarna heeft de ATU International een solidariteitsverklaring voor gerechtigheid voor George Floyd gepubliceerd, net als de lerarenvakbonden van Minnesota en Minneapolis.

    “Dit gebeurt in de beste tradities van de Amerikaanse arbeidersbeweging – wie aan één van ons raakt, treft ons allen. De strijd tegen racisme en onderdrukking maakt deel uit van de strijd voor economische rechtvaardigheid voor de arbeidersklasse en de strijd op de werkplaatsen.

    “In haar bericht over de moord op George Floyd, zei de lokale politiechef Best: “Vanwege het hoge opleidingsniveau van de politie in Seattle, onze inzet voor desescalatie en onze staat van dienst op het gebied van het beperken van het gebruik van geweld, heb ik er vertrouwen in dat zoiets niet zou gebeuren in onze stad.” Meent ze dat echt?

    “Dit is een politieafdeling met een lange en beruchte staat van dienst op het gebied van systematisch geweld tegen gekleurde gemeenschappen, arme mensen, daklozen en mensen die geconfronteerd worden met psychische aandoeningen. Politiechef Best zegt dat een moord zoals die op George Floyd niet zou voorkomen in onze stad. Wel, het is gebeurd en blijft gebeuren in onze stad. En geen enkele agent of verantwoordelijke is vervolgd, omdat het politieke establishment en de bureaucratie van de stad hand in hand gaan met de politietop.

    “Charleena Lyles. Een zwangere zwarte vrouw, die bekend stond om haar geestelijke gezondheidsproblemen, werd neergeschoten en gedood door politieagenten in het bijzijn van haar kinderen.

    “Che Taylor werd neergeschoten en gedood door een recidivist die al een iemand van de inheemse gemeenschap had gedood.

    “Shaun Lee Fuhr was een 24-jarige man die slechts enkele weken geleden op brute wijze in het hoofd werd geschoten en gedood terwijl hij zijn baby in zijn armen hield.

    “Burgemeester Durkan, die op televisie haar medeleven met George Floyd betuigde, leidt momenteel de aanklacht om de Consent Decree (waardoor bestraffing van agenten mogelijk is) af te schaffen. Op een ogenblik dat bespaard wordt op sociale programma’s, probeert de burgemeester om het project van de bouw van een politiebunker ter waarde van 160 miljoen dollar nieuw leven in te blazen. En in dit alles zal ze schandalig genoeg de steun hebben van de meerderheid van de gemeenteraad, tenzij we terugvechten.

    “Laten we dus niet vergeten dat we, om gerechtigheid te winnen voor George Floyd en alle andere slachtoffers van racistisch politiegeweld, geen vertrouwen kunnen stellen in hetzelfde politieke establishment dat ons hier heeft gebracht. Het laten groeien van deze protesten tot een krachtige en voortdurende beweging met duidelijke eisen, is de meest haalbare manier om de systeemveranderingen te winnen die nodig zijn om een einde te maken aan de voortdurende realiteit van politiegeweld. We hebben hierbij behoefte aan actieve solidariteit en een brede multiraciale beweging – we hebben activisten nodig in deze strijd, geen passieve bondgenoten.

    “We eisen de onmiddellijke arrestatie en vervolging van de vier politie-agenten  die betrokken waren bij de moord op George Floyd.

    “Hier in Seattle zeggen wij ‘nee’ tegen het opheffen van het Consent Decree over de politie van Seattle! Voor een gekozen gemeenschapsraad van toezicht met volledige macht over het aannemen, ontslaan, dagvaarding, en beleid en disciplinaire procedures.

    “Geen terugkeer van de politiebunker en het sluiten van de jeugdgevangenis! Verhoog de financiering voor programma’s waarin de lokale gemeenschap betrokken is.

    “Geen uithuiszettingen tijdens corona: annuleer de huur, hypotheek en energiefacturen tijdens de crisis.

    “Belast Amazon en de grote bedrijven om te investeren in betaalbare huisvesting, jobs en onmiddellijke maatregelen voor alle werkenden in Seattle die inkomen hebben verloren als gevolg van het Coronavirus en de recessie. We weigeren om besparingen op werkende mensen te accepteren terwijl de rijken rijker blijven worden. Geen besparingen op sociale voorzieningen of onderwijs – werkende mensen kunnen en willen niet betalen voor deze crisis van het kapitalisme!

    “Acht jaar na de moord op Trayvon Martin en zes jaar na de moorden op Mike Brown en Eric Garner, gaan de racistische politiemoorden door in het hele land. Terwijl bedrijven als Amazon een recordomzet realiseren tijdens de lockdowns, sterven er meer zwarte mensen aan Covid-19 en worden ze meer het slachtoffer van werkloosheid dan gelijk welke andere groep. Er zijn tegenwoordig meer werklozen dan op enig ander moment, en veel te veel essentiële werknemers worden door hun werkgever in gevaar gebracht, omdat ze niet de juiste beschermingsmiddelen krijgen en geen risicoloon genieten.

    “Floyd’s moord is een ijzingwekkend voorproefje van de reactie van de staat tijdens een steeds diepere economische crisis, die er al toe heeft geleid dat bijna 40 miljoen mensen werkloos werden. Onze strijd is nog maar net begonnen.

    “Malcolm X zei: ‘Je kunt geen kapitalisme hebben zonder racisme.’ Om duurzame verandering te bekomen, moet de strijd tegen het politieracisme en het politieke establishment gecombineerd worden met de strijd tegen het kapitalisme zelf.”

  • #JusticeForGeorgeFloyd. Solidariteit komt ook in ons land op straat

    Naar aanleiding van de zoveelste racistisch geïnspireerde moord door de politie in de VS zijn er al dagenlang massale protesten bezig. Het was de moord op George Floyd, een Afro-Amerikaanse man die 9 minuten lang gestikt werd met een knie in zijn nek, die de vonk gaf.

    Verslag door David, foto’s door Jean-Marie

    Het verzet in de VS leidt ook tot solidariteitsacties, van Berlijn tot Londen maar ook in Gent. Op initiatief van Campagne ROSA, Blokbuster en de Actief Linkse Studenten en Scholieren is er 1 juni een actie doorgegaan op het Sint-Pietersplein. Er waren afspraken gemaakt met de politie, zelfs indien toelating niet mogelijk was.

    Op anderhalve meter van elkaar werden de Corona-maatregelen gerespecteerd, mondmaskers werden uitgedeeld en ontsmettingsalcohol was er voor iedereen aanwezig. Het was een groot succes, het was een strijdbare actie met 500 aanwezigen. Het Sint-Pietersplein stond vol en slogans werden luid mee gescandeerd.

    Het laat zien dat er een enorme verontwaardiging is rond het politiegeweld. In de VS, maar evengoed in België is dit een probleem met Adil en Mawda die nog vers in het geheugen zitten. De strijd is nog niet gestreden, en solidariteitsacties zoals deze zijn een goede aanzet om de strijd verder te bouwen. Tegen politiegeweld, tegen racisme en tegen het systeem dat het in stand houdt: het kapitalisme.

    • All Four! De onmiddellijke arrestatie en berechting van de moordenaars van Floyd. Stop de repressie tegen actievoerders.
    • Sociale oplossingen voor sociale problemen. Investeer in onderwijs, gezondheidszorg en degelijke lonen in plaats van politierepressie. Belast de rijken in plaats van te schieten op de armen.
    • Malcolm X zei: “Geen kapitalisme zonder racisme.” We moeten strijden een kapitalistisch systeem van economische uitbuiting voor de meerderheid en winsten voor een kleine minderheid, willen we duurzame verandering bekomen.

    Video vanop de actie:

    Foto’s door Jean-Marie:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/LWFFvywCLshwmEgQA]

  • Ooggetuigenverslag uit Minneapolis. #JusticeForGeorge Floyd vraagt gecoördineerde actie

    Geen vertrouwen in hetzelfde politieke establishment dat George Floyd heeft vermoord!

    George Floyd hijgde “Ik kan niet ademen”, steeds weer, gedurende negen lange minuten. Dit is moord. Het is moord door toedoen van de politie van Minneapolis. De recente racistische moorden op Breonna Taylor en Ahmaud Arbery, en de ontelbare gevallen van racistische politiemoord in de afgelopen jaren, laten zien hoe alledaags dit is in Amerika.

    Door correspondenten van Socialist Alternative Minneapolis

    Minneapolis lijkt nu op een politiestaat. De Nationale Garde bezet belangrijke punten van de stad met pantservoertuigen en automatische wapens, waaronder bruggen en kruispunten die de afgelopen dagen door betogers zijn bezet. Het politiebureau van het derde district smeult nog steeds en dat van het nabijgelegen vijfde district is omgeven door prikkeldraad en barricades. Duizenden vrijwilligers zijn de straten aan het opruimen en de meeste handelszaken zijn nog steeds gesloten, maar in een inspirerende vertoning van de diepe solidariteit zijn er overal zelfgemaakte borden die uitdrukking geven aan de solidariteit.

    Wat er in Minneapolis gebeurt is een volksopstand onder leiding van gekleurde jongeren. Ze worden geconfronteerd met zwaarbewapende politieagenten. Ze dwongen af tegen de agent die George Floyd vermoordde vervolgd wordt en ze brengen een nieuwe beweging voor zwarte bevrijding op gang in heel het land, met zelfs internationale solidariteitsacties. De Democratische Partij bestuurt de stad Minneapolis en de deelstaat. De Democraten doen er alles aan om het protest de kop in te drukken en de beweging naar veiliger kanalen af te leiden, dezelfde kanalen die in het verleden niets hebben opgebracht.

    We moeten duidelijk zijn over wie “onze stad vernielt”: de racistische politie, het politieke establishment en de grote bedrijven. Er is een reëel gevaar dat extreemrechts wordt ingezet of vrije baan krijgt. Trump gaf dit al aan met zijn Tweet: “Het plunderen begint, het schieten begint.” Er zijn voorbeelden van echte bedreigingen, maar het politieke establishment heeft de dreiging van “buitenstaanders” en rechtse milities opgeklopt als excuus om de betogers aan te pakken.

    De media beweren dat de protesten worden geleid door “externe onruststokers” of anarchisten en “antifa”. Iedereen die heeft deelgenomen aan de Minneapolis-rebellie weet dat dit absolute onzin is.  Hoe kunnen “externe onruststokers” de belangrijkste factor zijn in de protesten die zich hebben verspreid naar elke grote stad? Wat er gebeurt is een opstand van de arbeidersklasse met vooraan de jongeren, in het bijzonder gekleurde jongeren. Trump dreigt “antifa” aan te wijzen als een terroristische organisatie als afleiding om zijn rechtse basis tevreden te stellen en te proberen de beweging te verdelen. We moeten reageren met eenheid, solidariteit en massale actie.

    Staatsterreur en verdediging van de gemeenschap

    Nog nooit in de geschiedenis van Minnesota was er zo’n ontplooiing van ordehandhavers. Dit is niet gericht op het tegenhouden van blanke racisten. Als dat wel zo was: waar zijn de arrestaties van die racisten dan? Het werd duidelijk dat de Nationale Garde zich onder meer op journalisten richtte, zo werd een fotograaf in de ogen geschoten, en de werkende klasse wordt geterroriseerd. De werkenden proberen buurtwachten te organiseren om de mensen veilig te houden.

    Het zijn de werkende mensen, vooral gekleurde mensen, die het meest effectief zijn in het stoppen van geweld. Toen bijvoorbeeld een verdacht persoon werd opgemerkt die probeerde brand te stichten in een Somalisch winkelcentrum, organiseerde de Somalische gemeenschap zich om hem te confronteren. De politie en de Nationale Garde reageerden niet. In een ander voorbeeld botsten betogers op een vermoedelijke undercover agent die ruiten brak en brand stichtte in een winkel met auto-onderdelen. Gisteren probeerde een vrachtwagen geladen met brandstof in te rijden op een grote protestactie. De politie en de Nationale Garde reageerden door zich tegen de betogers te richten met traangas en hen in te sluiten op een brug.

    Tot nu toe heeft de Nationale Garde geen geloofwaardig bewijs geleverd dat het effectief ingaat tegen een dreiging van blank racisme. Het politieke establishment en de gevestigde media blijven dit nochtans benadrukken. Voor hen is dit een nuttig excuus om de protesten en solidariteit te onderdrukken. Mensen worden opgeroepen om solidariteitsborden uit hun voortuin weg te halen omdat dit kan leiden tot geweld op hun huizen. Er zijn uiteraard ook de tweets van Trump en het blanke racistische geweld van Charlottesville enkele jaren geleden zit nog in ieders geheugen. Er is gevaar, maar de verdedigingscomités van de werkende klasse die nu ontstaan zijn efficiënter dan de Nationale Garde.

    Het gebruik van de Nationale Garde door burgemeester Frey en het stadhuis is vooral gericht tegen het protest, nadat dit enkele eerste overwinningen boekte. Aanvankelijk weigerde het gerecht om de agent die George Floyd had vermoord op te pakken. Er werd gezegd dat er een ‘bijkomend bewijsmateriaal’ was ten gunste van de agenten. De dag nadat het politiestation werd bezet door betogers, werd agent Derek Chauvin alsnog opgepakt. Het toont dat actie loont.

    Strijd van de werkende klasse

    De volgende dag gingen de massaprotesten door met het roepen van slogans als “één neer, drie te gaan”, waarbij werd verwezen naar het feit dat de drie andere agenten die hielpen bij de moord op George Floyd nog steeds niet waren aangeklaagd. Bovendien heeft het stadhuis geen enkele aanwijzing gegeven dat het van plan is om structurele veranderingen aan te brengen in het politiewerk in Minneapolis. Er is nog veel werk aan de winkel, en het zou een kritieke fout zijn om vertrouwen te stellen in hetzelfde politieke establishment dat ons hier heeft gebracht.

    De geschiedenis van Minneapolis biedt waardevolle lessen over hoe de interventie van het leger moet worden aangepakt. Tijdens de Teamstersstaking van 1934 werd de Nationale Garde gemobiliseerd om de staking te onderdrukken. Ze schoten vrachtwagenchauffeurs met lage lonen neer, terroriseerden de families van de stakingsorganisatoren en arresteerden de hele leiding van de Teamsters. Het was ineffectief omdat de socialisten die de staking organiseerden echte democratische structuren voor de beweging hadden opgezet, die zowel de staking onder repressie konden voortzetten, alsook kwesties van openbare veiligheid konden beheren.

    Nu al organiseren duizenden mensen in de arbeidersbuurten van Minneapolis comités om de wijken op te ruimen, medische hulp te bieden aan degenen die met traangas of rubberen kogels zijn aangevallen; elkaar op de hoogte te brengen van mogelijke bedreigingen; en de mensen te beschermen tegen zowel de Nationale Garde als tegen de dreiging van geweld van extreemrechts. De lokale arbeidersbeweging zou ook een actieve rol moeten spelen in dit proces, door middelen in te zetten om te helpen.

    Massaprotest in Minneapolis dit weekend. Foto: @JonJon98058171

    Zo kwam er al een krachtig voorbeeld op initiatief van een lid van Socialist Alternative die buschauffeur is en georganiseerd in de vakbondsafdeling ATU 1005. Deze vakbondsafdeling kondigde aan dat de chauffeurs geen vervoer voor de politie zullen doen en geen betogers naar de gevangenis zullen brengen. Het leidde tot gelijkaardige acties in onder meer New York. Sindsdien hebben meer dan 3500 mensen zich aangesloten bij de groep “Union Members for #JusticeForGeogeFloyd” om soortgelijke acties te bespreken. Vakbonden zoals de ILWU, NNU, CWA en tientallen lokale vakbonden legden solidariteitsverklaringen af. Instellingen als de Universiteit van Minnesota en de Minneapolis Public Schools hebben hun contracten met de politie van Minneapolis beëindigd.

    Om #JusticeForGeorgeFloyd te winnen, hebben we massale, gecoördineerde protesten en actiedagen nodig die zich verzetten tegen pogingen van het leger om de betogers te onderdrukken. De bredere arbeidersklasse, en vooral de arbeidersbeweging, zou haar leden moeten mobiliseren voor deze acties, en zou manieren moeten vinden om tegen te gaan dat de ordediensten onze werkplekken gebruiken om de boodschap van sociale rechtvaardigheid te verstoren. Als het geweld door de ordetroepen dit weekend een indicatie is van wat komt, met mensen die met rubberen kogels worden beschoten omdat ze in hun voortuin staan, dan moeten vakbonden onmiddellijk voorbereidingen treffen voor een algemene staking. Dit zou brede steun krijgen van de gemeenschap, zelfs van kleine bedrijven die al solidair zijn met de beweging.

    Deze protesten moeten we koppelen aan nationale actiedagen in heel het land, in het bijzonder in steden waar de politie het vreedzaam protest probeert te onderdrukken. Er zijn verschillende steden waar een avondklok is ingevoerd en waar de Nationale Garde wordt ingezet: Los Angeles, Atlanta en Detroit bijvoorbeeld. Met bijna 40 miljoen werklozen, waaronder buitenproportioneel veel gekleurde mensen, en talloze voorbeelden van racistisch politiegeweld, is er een echt kruitvat. Zeker met Trump die bang is dat hij de presidentsverkiezingen zal verliezen en een manier zoekt om zijn basis te versterken.

    Rol van de Democratische Partij

    Het grootste deel van de steden waar deze rebellie zich concentreert, staat volledig onder controle van politici van de Democratische Partij. Het is schandalig dat ze hun toevlucht hebben genomen tot angst zaaien voor protest en tot het inzetten van het leger, in plaats van het racisme en de diepe ongelijkheid aan te pakken.

    Socialisten daarentegen, waaronder de socialistische leiders van de vakbond van buschauffeurs in Minneapolis, wijzen op de essentiële rol van een verenigde, multiraciale arbeidersklasse in de strijd tegen racisme. Kijk naar Kshama Sawant’s toespraak in solidariteit met #JusticeForGeorgeFloyd, waar ze oproept tot echte structurele hervormingen van de politie, het belasten van miljardairs om permanent betaalbare woningen te bouwen, en een programma van groene jobs.

    Helaas staat dit in contrast met zelfs de linkse figuren in de Democratische Partij, waaronder Bernie Sanders en Alexandria Ocasio-Cortez, die weinig meer hebben gedaan dan steunbetuigingen geven aan de protesten. We hebben meer gekozen functionarissen zoals Kshama Sawant nodig, die zich daadwerkelijk aan de kant van de beweging scharen als het erop aankomt. Dat betekent dat we moeten breken met de Democratische Partij, die langs alle kanten vastzit aan miljardairs, belangen van de grote bedrijven en de politie.

    We gaan een nieuwe fase van strijd in. Terwijl we ons verzetten tegen de staatsrepressie tegen deze rebellie, kunnen we deze zomer en daarna de kiem leggen voor een bredere beweging. Vastberaden directe actie zal nodig zijn om een einde te maken aan de uithuiszettingen, de deportaties van Trump, de onveilige werkomstandigheden, de besparingen op het openbaar onderwijs en de sociale voorzieningen, en de klimaatcatastrofe. Jongeren en arbeiders komen in actie en we moeten deze strijd tegen niet alleen racistische politiemoorden voortzetten, maar ook tegen alle onrechtvaardigheden die inherent zijn aan dit systeem van uitbuiting en onderdrukking.

    Wat deze week in Minneapolis is gebeurd, heeft duidelijk een gevoelige snaar geraakt bij de arbeidersklasse en onderdrukte mensen over de hele wereld. De protesten hebben zich verspreid over de VS en de rest van de wereld. Het kapitalisme is een systeem van bruut geweld en onderdrukking, en terwijl de bijzonderheden van land tot land verschillen, identificeren de werkenden en de onderdrukte mensen zich met George Floyd en de beweging voor echte gerechtigheid. Het toont het potentieel voor internationale solidariteit tegen alle vormen van uitbuiting en onderdrukking, en tegen het kapitalistische systeem zelf. Wie aan één van ons raakt, raakt ons allemaal!

    Socialist Alternative eist:

    • “One Down, Three to Go” – Onmiddellijk alle vier de moordende agenten vervolgen.
    • Nationale Garde moet weg. Tot nu toe heeft de aanwezigheid van de Nationale Garde niets anders bereikt dan het terroriseren van arbeidersgemeenschappen, het verwonden van journalisten die berichten over niet-gewelddadige protesten, en het beschermen van banken en politiekantoren. Tijd om te gaan!
    • Breid de strijd uit! Massale, gecoördineerde protesten en nationale actiedagen voor #JusticeForGeorgeFloyd.
    • Wie aan één van ons raakt, treft ons allemaal! Vakbonden moeten hun leden mobiliseren voor de protesten, helpen met solidariteit om de protesten te beschermen, en plannen maken voor een eendaagse algemene staking.
    • Organiseer de lokale gemeenschappen om de volgende stappen te bespreken, ons te beschermen tegen de dreiging van geweld van extreemrechts en de Nationale Garde, en om hulp en middelen te verdelen.
    • Geen vertrouwen in Burgemeester Frey. Start een door de gemeenschap verkozen comité om de politie te herstructureren, met bevoegdheid om personeel aan te werven en af te danken en om de middelen te herzien. Verspreid dit model nationaal.
    • Investeer in scholen en betaalbare huisvesting, niet in de politie. Politiegeweld maakt deel uit van het kapitalistische systeem, dat berust op structureel racisme en ongelijkheid. Belast de rijken om te investeren in groene jobs, sociale programma’s, openbaar onderwijs en permanent betaalbare sociale huisvesting.
    • Het hele systeem is schuldig. Zoals Malcolm X zei: “Je kunt geen kapitalisme hebben zonder racisme.” Om duurzame verandering te bekomen, moet de strijd tegen het politieracisme en het politieke establishment worden uitgebreid tot een strijd tegen het kapitalistische systeem zelf. Doe vandaag nog mee met Socialist Alternative!
0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping