NL Socialisme

Tag: asielbeleid

  • Vluchtelingen. Het ‘warme welkom’ van het beleid beperkt zich tot woorden

    Oekraïense vluchtelingen geconfronteerd met tekorten en gebrek aan perspectieven

    De imperialistische invasie van Rusland in Oekraïne heeft miljoenen mensen op de vlucht gejaagd. Hele gezinnen worden gedwongen hun stad, hun huis, soms hun familie, hun hele leven te verlaten om dood en ellende te vermijden. Ondertussen is het aantal vluchtelingen de grens van 5 miljoen gepasseerd. Naar schatting zullen bijna 200.000 vluchtelingen naar België komen.

    door Constantin (Luik) uit maandblad De Linkse Socialist

    De reactie van de Europese regeringen was ongewoon warm. Emmanuel Macron verklaarde aan de pers: “Deze vrouwen en mannen zijn in heel Europa op de vlucht. Het is onze plicht hen onder de best mogelijke omstandigheden op te vangen en te beschermen.”

    Dit plotselinge humanisme kan ons alleen maar verbazen als we bedenken wat hij zei over de Afghaanse vluchtelingen die tijdens de machtsovername door de Taliban vorig jaar op de luchthaven van Kaboel probeerden op vliegtuigen uit het land te geraken. “We moeten anticiperen op en ons beschermen tegen onregelmatige en grote migratiestromen die een gevaar vormen voor degenen die er gebruik van maken, en die allerlei vormen van mensenhandel voeden.”

    Dezelfde retoriek hoorden we ook in ons land. Toch was er al van bij het begin heel wat chaos. Na jaren van besparingen op opvang en begeleiding van asielzoekers konden de diensten de toevloed niet aan. Die besparingen werden onder staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) voortgezet. Ook lokaal blijven er zich problemen stellen. Zo duurt het in Antwerpen weken vooraleer Oekraïense vluchtelingen een intakegesprek bij inburgeringsdienst Atlas kunnen krijgen. De afgelopen jaren is er meermaals bespaard op de middelen van die dienst. Het maakt het voor vluchtelingen moeilijker om toegang te krijgen tot onderwijs en andere openbare diensten.

    Bovendien wordt het beleid in ons land gekenmerkt door een gebrek aan samenhang en menselijke waardigheid. In tegenstelling tot veel Europese landen die tijdelijke bescherming boden aan al wie de oorlog in Oekraïne ontvluchtte, koos België ervoor om de bescherming te beperken tot mensen met de Oekraïense nationaliteit. Congolese studenten die dezelfde oorlog als Oekraïense burgers ontvluchten, kunnen niet op bescherming rekenen. Zij moeten volgens Mahdi maar “naar huis terugkeren.”

    De vraag is niet of Oekraïense burgers die de oorlog ontvluchten “bevoorrecht” zijn in vergelijking met vluchtelingen uit Syrië, Afghanistan of Somalië, maar wel waarom niet iedereen die oorlog en ellende ontvlucht beter wordt beschermd. De oorlog in Oekraïne maakt duidelijk dat niemand zomaar vlucht. De verschillende aanpak is het resultaat van geopolitieke belangen en inter-imperialistische spanningen tussen Rusland en het Westen. Deze zetten regeringen ertoe aan vluchtelingen te gebruiken als wapens in een ideologische oorlog. Vluchtelingen uit Syrië of Afghanistan waren daar niet nuttig voor.

    Tegelijk moeten we opmerken dat het ‘warme welkom’ voor Oekraïense vluchtelingen vaak tot woorden beperkt blijft. De realiteit bestaat doorgaans uit een moeilijke toegang tot betaalbare huisvesting, onderwijs of werk. De eerste gevallen van extreme uitbuiting, inclusief seksuele uitbuiting, zijn al bekend. Bedrijven uit lageloonsectoren, zoals poetshulpen, kijken uit naar Oekraïense arbeidskrachten om te vermijden dat de krapte op de arbeidsmarkt leidt tot eisen rond hogere lonen en betere arbeidsvoorwaarden die hun winsten bedreigen.

    Als de oorlog in Oekraïne en de bijhorende vluchtelingenstroom iets duidelijk maakt, is het dat er dringend extra middelen nodig zijn om slachtoffers van oorlog en ellende een waardig leven aan te bieden. Er zijn massale investeringen in alle openbare diensten nodig, zodat deze de komst van vluchtelingen aankunnen. Tegenover het cynisme van de burgerlijke politici is er nood aan consequente solidariteit en antiracisme dat opkomt voor toegang tot werk, onderwijs en betaalbaar wonen voor iedereen.

    Dat kunnen we het beste door samen te strijden voor een algemene regularisatie van mensen-zonder-papieren en waardige werk- en leefomstandigheden voor iedereen. We eisen dat asielzoekers niet in gesloten centra, in de praktijk gevangenissen, worden opgesloten. Op 7 mei namen we in Luik deel aan de actie tegen het gesloten asielcentrum van Vottem en tegen de criminalisering van asielzoekers.

  • Na 22 jaar nog steeds protest in Vottem

    Zondag was er een mobilisatie tegen de gevangenis voor vluchtelingen die het gesloten asielcentrum van Vottem is. Op initiatief van Cracpe (Collectif de résistance aux centres pour étrangers) werd een symbolische bijeenkomst gehouden aan het monument van de slachtoffers van geweld door de Waffen-SS aan de Citadel. Daarna was er een bijeenkomst met toespraken voor het gesloten asielcentrum van Vottem.

    We verwerpen de schandalige opstelling van de burgemeester die de betoging van het centrum van de stad naar Vottem verbood. Uiteraard moeten de gezondheidsmaatregelen nageleefd worden, maar dit is ook mogelijk in het kader van een betoging. Dit verbod komt er nadat eerder de antifascistische 1 mei viering een gelijkaardig verbod opgelegd kreeg.

    LSP en Actief Linkse Studenten waren aanwezig op de acties in Luik om de eis van een algemene regularisatie te verdedigen en om duidelijk te maken dat we racisme bestrijden met solidariteit.

    • Onmiddellijke regularisatie van alle migranten zonder papieren.
    • Afschaffing van onmenselijk detentiebeleid en massadeportatie, alle migranten moeten volledige rechten hebben.
    • Strijd is nodig tegen de oorzaken die mensen op de vlucht doen slaan: oorlog, terrorisme, uitbuiting en milieuvernietiging. Stop neo-kolonialisme! Grondstoffen en rijkdom moeten aan de gemeenschap toebehoren, niet aan kapitalisten. Kwijtschelding van publieke schulden.
    • Voor een plan van massale overheidsinvesteringen in sociale huisvesting, kwaliteitsvol en gratis onderwijs, degelijke jobs met een minimumloon van 14€/uur, gratis en kwaliteitsvolle gezondheidszorg.
    • Voor een alternatief op het kapitalisme: een socialistische maatschappij die gebaseerd is op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet op de winsten van enkelen, via de nationalisatie onder democratische gemeenschapscontrole en beheer van sleutelsectoren van de economie.

    Foto’s door Giulia (Campagne ROSA – Liège)
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/Hr8dVppmimcM1FUt9]

    Foto’s door Emily
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/MyA8npBfrGXjxb5QA]

  • Mensen zonder papieren bezetten Begijnhofkerk in Brussel, staatssecretaris Mahdi weigert te luisteren

    Verschillende collectieven van mensen zonder papieren bezetten sinds vorige week zondag de Begijnhofkerk, gelegen aan het Sint-Katelijneplein in het centrum van Brussel. Ze eisen een echte dialoog met de autoriteiten en de mogelijkheid om legaal te werken. Onze kameraden zonder papieren zijn actief in deze beweging en leden van LSP kwamen eveneens tussen in de eerste vergadering van het steuncomité.

    Door Pietro (Brussel)

    De beweging

    Sinds zondag 31 januari wordt de Begijnhofkerk bezet door verschillende collectieven van mensen zonder papieren. De belangrijkste eis is een regularisatie van hun situatie en het recht om legaal te werken.

    Deze bezetting door migranten zonder papieren vraagt aan de Brusselse autoriteiten, in het bijzonder minister-president Vervoort (PS) en minister van Werk Clerfayt (Défi), toegang tot werkvergunningen. Van de federale autoriteiten, in het bijzonder staatssecretaris voor Asiel en Migratie Mahdi (CD&V), wordt een regularisatie geëist.

    De keuze om deze kerk te bezetten is niet onbelangrijk, aangezien het een symbolische plaats is in de geschiedenis van de beweging van migranten zonder papieren in de hoofdstad. In 2009 werden vanuit de Begijnhofkerk verschillende bezettingen opgericht. Een hongerstaking van 200 migranten zonder papieren in de kerk is de geschiedenis ingegaan als één van de moeilijkste momenten van de beweging.

    Op hun Facebook-pagina van de “Politieke Bezetting 2021”, omschrijven de bezetters zichzelf als de mensen die vergeten werden tijdens de lockdown en beperkende maatregelen. De politieke autoriteiten en de Nationale Veiligheidsraad hebben in deze periode van pandemie niets ondernomen om een oplossing te vinden en hun situatie te regelen.

    Momenteel bezetten 200 mensen de kerk, maar er zijn meer dan 1000 mensen betrokken bij de actie. Velen van hen zijn hier al meer dan 10 jaar in België. Het uitblijven van een antwoord van de nieuwe regering en de economische crisis die de armste en meest precaire lagen van de samenleving treft, doen de wanhoop omslaan in woede. De collectieven stellen ook het harde en onmenselijke beleid ten aanzien van migranten zonder papieren aan de kaak. Ze leggen uit dat deze actie volledig vreedzaam is en dat de bezetting een politieke daad is.

    De politieke benaming van de bezetting getuigt van een stap voorwaarts in het bewustzijn van de beweging van migranten zonder papieren. De belangrijkste oorzaak van deze stap voorwaarts in de strijd is natuurlijk de economische crisis die de informele economie hard treft. Veel van de werkenden zonder papieren zijn daardoor hun zwart werk en hun huisvesting kwijtgeraakt, en staan nu op straat. Desondanks hebben migranten zonder papieren deze bezetting als politiek bestempeld om het belang van de strijd voor regularisatie te onderstrepen en extra druk uit te oefenen op de politiek en op de heersende klasse.

    Een ander belangrijk element van de bewustzijnsverandering in de beweging is de sterke aanwezigheid van eisen in verband met werk en de toegang tot de arbeidsmarkt. Hieruit blijkt dat migranten zonder papieren sinds 2009 altijd in het zwarte circuit werken, uitgebuit worden in de informele economie en door de autoriteiten aan hun lot worden overgelaten om gechanteerd te worden door de bazen die hen uitbuiten. De pandemie heeft alle bestaande tegenstellingen verscherpt en het bewustzijn van de werknemers, vooral in de meer essentiële sectoren, beïnvloed. Migranten zonder papieren werkten ook in essentiële sectoren zoals de zorg, de schoonmaak en de kleine distributie, zonder enige bescherming en zonder reële kans op ontdekking. Dit heeft de ontwikkeling van een klassenbewustzijn mogelijk gemaakt. “Wij willen de kans krijgen om bijvoorbeeld te werken in sectoren waar er een tekort aan arbeidskrachten bestaat. Wij hebben genoeg van dit leven,” aldus een woordvoerder van de migranten zonder papieren.

    Staatssecretaris Mahdi (CD&V) steekt zijn kop in het zand

    Afgelopen woensdag deden de collectieven van migranten zonder papieren een oproep aan andere kerken, moskeeën, synagogen en gebedshuizen in de hoofdstad om de activisten te verwelkomen en hen in hun strijd te steunen.

    Staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Sammy Mahdi (CD&V), reageerde met minachting op alle eisen van de migranten zonder papieren en de oproep om ook andere kerken en moskeeën te bezetten. “Dit heeft geen zin. Er komt geen golf van algemene regularisatie,” zei hij woensdag. “Ik laat me niet chanteren.”

    De staatssecretaris doet alsof deze mensen niet bestaan. Hij ontkent de realiteit van 100.000 werkenden op Belgisch grondgebied. Laat het duidelijk zijn: het gaat hier niet om chantage, maar om het leven van enkele tienduizenden mensen die in onwaardige omstandigheden overleven en voor wie er dringend collectieve oplossingen nodig zijn. Dat is wat de migranten zonder papieren proberen af te dwingen door zich te organiseren.

    Een oplossing is niet mogelijk zonder verblijfsvergunning. Dit is nodig om sociale dumping te bestrijden, concurrentie tussen werkenden tegen te gaan en betere arbeidsvoorwaarden voor alle Belgische werkenden te garanderen.

    De toegang tot werk is voorbehouden voor mensen die legaal in België wonen of voor mensen uit het buitenland die in België werk zoeken, aldus de staatssecretaris. Daarmee rechtvaardigt hij het regeringsbeleid van verdeeldheid en concurrentie. “Mensen die niet het recht hebben hier te blijven, moeten terugkeren naar hun land van herkomst,” benadrukt Mahdi. Ook hier legt de staatssecretaris de nadruk op het terugkeerbeleid zonder duidelijk te maken dat de ambassades vandaag gesloten zijn, het luchtverkeer zeer beperkt is en terugkeer steeds moeilijker en duurder wordt.

    CD&V is bang om opnieuw pluimen te verliezen aan zijn rechterkant ten voordele van het VB en de N-VA. Daarom verdedigt Mahdi het migratiebeleid van de vorige regering. Noch ECOLO, noch de PS willen de strijd binnen de regering over deze kwestie echt leiden. Op die manier zal deze regering de deuren nog verder openzetten voor de opkomst van extreemrechts. Wij moeten het tegenovergestelde doen: de enorme ongelijkheden in de samenleving aanklagen en bestrijden. In die strijd kunnen we een einde maken aan het beleid van verdeel en heers.

    Onze methode en programma

    Ongeveer honderd mensen kwamen afgelopen dinsdagavond naar de bijeenkomst van het steuncomité voor de politieke bezetting van de Begijnhofkerk. Mensen zonder papieren die lid zijn van LSP verdedigden de noodzaak om de collectieven politiek te organiseren in de bezetting en om de beweging te verbreden.

    We stelden voor om dagelijks algemene vergaderingen te organiseren om elke stap van de strijd en de volgende te nemen stap te bespreken. Vanuit deze algemene vergadering moeten we proberen de beweging te verbreden. Een eerste stap zou erin kunnen bestaan een solidariteitsmotie met de beweging van mensen zonder papieren en vóór regularisatie op te stellen en deze door verenigingen en vakbondsstructuren te laten ondertekenen. Dit zou bijvoorbeeld kunnen worden gebruikt om contacten in Vlaanderen te koppelen. Uitbreiding van de beweging naar het noorden van het land is een cruciale stap. Deze motie zou ook aan de vakbondsdelegaties kunnen worden voorgelegd om het verband te leggen met de strijd rond de lonen en het interprofessioneel akkoord (IPA) en om de strijd voor significante loonsverhoging te koppelen aan de eis van degelijke jobs voor iedereen en verzet tegen sociale dumping. Deze motie zou ook aan studentenbewegingen kunnen worden voorgesteld om solidariteit op te bouwen en hen bij de strijd te betrekken door steuncomités in universiteiten en hogescholen op te richten.

    Om de regering te doen buigen, moeten we ons aan de kant van de jongeren en de werkenden plaatsen en banden met hen versterken. Zij draaien eveneens op voor de rampzalige gevolgen van de gezondheids- en sociale crisis.

    Het is mogelijk de beweging uit te breiden tot andere bezettingen, andere algemene vergaderingen van mensen zonder papieren op te richten en de reeds bestaande collectieven en bezettingen te activeren, maar ook bezettingen die reeds bezig waren te politiseren. Wij hebben een coördinatie nodig van alle collectieven die democratisch gekozen zijn door de activisten aan de basis van de bezettingen. Om te voorkomen dat de beweging in wanhoop en in de ultieme methode van hongerstaking vervalt, zijn activisten van LSP elke dag ter plaatse om te proberen de discussies met de bezetters te politiseren, door algemene vergaderingen te organiseren om de eisen en de strategie te bespreken die nodig zijn om een brede beweging op te bouwen.

    Een ander belangrijk aspect waarmee rekening moet worden gehouden, zijn de  gezondheidsrisico’s en de angst die bij de bevolking zou kunnen ontstaan doordat de gezondheidsmaatregelen niet worden nageleefd. Wij benadrukten de noodzaak om alle deelnemers aan de bezetting te testen en een ordedienst binnen de bezetting te organiseren. Er is een quarantaineruimte ingericht om personen met symptomen te isoleren. Het is het regeringsbeleid dat ons allen in gevaar brengt. Hoe kan de pandemie doeltreffend worden bestreden als de meest kwetsbare leden van onze samenleving het zonder enige gezondheids- en rechtsbescherming moeten stellen?

    De regularisatie van alle migranten zonder papieren moet een eerste stap zijn om de gezondheid en de rechten van iedereen te garanderen en te strijden voor betere levens- en arbeidsomstandigheden. We moeten de strijd van migranten zonder papieren blijven verbinden met de strijd van arbeiders en studenten en ons samen organiseren voor de omverwerping van dit economisch systeem dat gebaseerd is op discriminatie en uitbuiting.

    Het hele systeem is schuldig! Wij moeten het moorddadige asielbeleid en het racistische politiegeweld dat onze gemeenschappen terroriseert, veroordelen. Wij moeten ons organiseren om een agenda van sociale eisen te verdedigen waarmee marginalisering, armoede en uitbuiting kunnen worden bestreden. Regularisatie moet centraal staan in onze eisen, om gelijke rechten te garanderen voor de meest kwetsbare leden van onze samenleving. Laten we solidair strijden tegen racisme, seksisme en alle andere vormen van discriminatie en uitbuiting!

    Daarom eisen wij:

    • Onmiddellijke en permanente regularisatie van alle migranten zonder papieren!
    • Geen straffeloosheid voor de politie! Stop de criminalisering van migranten zonder papieren!
    • Sociale oplossingen voor sociale problemen: er moet worden geïnvesteerd in onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting en lonen in plaats van in repressie door de politie. Belast de rijken in plaats van de armen neer te schieten!
    • Malcolm X zei: “Er is geen kapitalisme zonder racisme”. Wij moeten het kapitalistische systeem bestrijden, een systeem van economische uitbuiting van de meerderheid ten voordele van een kleine elite.

    Het steuncomité komt elke dinsdag om 17.30 uur bijeen op het Begijnhofplein om de strijd verder te organiseren.

  • Affaire-Kucam: politieke verantwoordelijke wast de handen in onschuld

    Voormalig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) reageerde op de veroordeling van Melikam Kucam. Hij deed dit niet met opruiende tweets, maar met een sobere steun aan de veroordeling. Over de politieke eindverantwoordelijkheid bij het misbruik door Kucam zweeg Francken. Hij maakte ook geen veralgemening om de hele partij van Kucam over één kam te scheren. Wat scheelt er met Theo? Is hij zijn Trumpistische streken aan het verliezen? Neen hoor. Integendeel! Kucam behoort tot de N-VA van Francken en kon tot misbruik overgaan omdat hij door zijn partijgenoot Francken werd gesteund. Net zoals Trump de handen in onschuld wast na het geweld aan het Capitool vorige week en elke kritiek daarop afdoet als een heksenjacht, gaat ook Francken meteen in de verdediging.

    Wat was er aan de hand? Kucam behoorde tot de christelijke minderheid in Syrië. Francken ontwikkelde een specifieke procedure waarbij christenen uit Syrië werden voorgetrokken. Partijgenoot Kucam werd als tussenpersoon aangesteld die à la carte verblijfsvergunningen kon uitdelen. Het enige criterium daarbij was dat de Syrische vluchtelingen christen moesten zijn. Dat was voor Francken belangrijk om aan te tonen dat het gevoerde asielbeleid wel degelijk ‘menselijk’ was, terwijl tegelijk rekening werd gehouden met racistische vooroordelen onder een deel van de achterban. Het heeft er de schijn van dat niet zozeer de specifieke vervolging van christenen in Syrië doorslaggevend was, maar wel de politieke profilering in ons land.

    Bij het uitdelen van verblijfsvergunningen vroeg Kucam bijdragen die gingen van duizend tot enkele duizenden euro. De rechtbank stelde dit vast, maar Kucam blijft het ontkennen en zei in beroep te zullen gaan tegen zijn veroordeling. Ondertussen kende zijn politieke loopbaan ook een opgang en zetelde hij in de gemeenteraad van Mechelen voor de N-VA. Op het kabinet van Francken was Kucam een verbindingspersoon die slechts namen moest aanleveren opdat een vergunning werd toegekend. Dat doet uiteraard denken aan vriendjespolitiek binnen de N-VA, de partij waar Kucam tot op vandaag lid van is. Pas nu hij veroordeeld is, zal N-VA het geschorste lidmaatschap van Kucam omzetten in een uitsluiting.

    Francken wast zijn handen in onschuld. “Mensensmokkelaars moeten hard aangepakt worden, dit valt op geen enkele manier goed te praten,” verklaarde hij. Kortom: hij laat zijn vroegere vriend Kucam op een harde manier vallen. “Een zware straf is gepast,” zei hij nog. Over de politieke eindverantwoordelijkheid zwijgt Francken in alle talen. Hij zegt enkel dat zijn kabinet niet beschuldigd of veroordeeld werd. In andere gevallen zou een strafrechtelijke veroordeling van een partijmilitant die misbruik maakte van een vertrouwensband met een staatssecretaris leiden tot een Twitterstorm waarin Francken en zijn medestanders wild om zich heen schoppen. Zijn partijvoorzitter zou erop wijzen dat sommige politici slechts één contactpersoon verwijderd zijn van criminelen. Voor zichzelf passen de moraalridders van de nieuw-Vlaamse conservatieven duidelijk andere regels toe dan voor anderen.

    Bij een asielbeleid dat gebaseerd is op de schrijnende tekorten en de ellende die eigen zijn aan het kapitalistische systeem, vallen er steeds mensen uit de boot. Het is op die basis dat het misbruik door Kucam mogelijk werd. Socialisten staan voor een ander asielbeleid en een ander systeem: een socialistische samenleving zonder oorlogen en tekorten waarin niemand hoeft te vluchten.

  • Mawda-proces van start: het asociale asielbeleid is dodelijk

    Op donderdag 17 mei 2018 kwam het tweejarige meisje Mawda om het leven door een politiekogel. Ze was in Duitsland geboren. Haar ouders waren de oorlog in Iraaks Koerdistan ontvlucht. Een agent schoot tijdens een achtervolging op de bestelwagen waarin Mawda en haar ouders zaten. De bestelwagen vormde geen bedreiging en er werden geen wapens in gevonden.

    De dood van Mawda leidde enerzijds tot protest en anderzijds tot een doofpotoperatie van de autoriteiten. De verantwoordelijkheid voor het geweld werd doorgeschoven naar de mensensmokkelaars en zelfs naar de ouders van het pas overleden kind.

    Het kabinet van toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) verklaarde: “De regels zijn eenvoudig. De politie kan het vuur openen als er mensenlevens in gevaar zijn.” Over het feit dat met scherp op mensen wordt geschoten, kwam er geen woord kritiek. Anders gezegd: er geldt blijkbaar een ‘licence to kill’ tegen migranten, aangezien die een gevaar vormen.

    Het feitenrelaas van wat er gebeurde, moest meermaals worden bijgeschaafd en zelfs helemaal omgegooid. Van de eerste versie, waarin de politie zich verdedigde tegen een bedreigende aanval door de migranten in het busje, bleef nadien niets over. Het politieke establishment spreekt vaak over waarden en normen. Maar als er in eigen kringen zo hard gelogen wordt, dan zwijgen de conservatieven van de Meir tot in de Wetstraat. Dan wordt de aandacht snel afgeleid naar de ouders van het overleden kind. Hoe onverantwoord waren zij immers niet om de oorlog in Irak te ontvluchten en een onderkomen in Groot-Brittannië na te streven? Daarmee wordt tegelijk gezegd dat het verantwoordelijk is voor de politie om tijdens een achtervolging met scherp te schieten op ongewapende mensen.

    Als de eerste pogingen tot doofpotoperatie mislukt zijn, is dat mee te danken aan breed gedragen ongenoegen en het protest dat plaatsvond. Dit straatprotest was essentieel als antwoord op het gevoerde beleid van ontmenselijken en criminaliseren van vluchtelingen. Het is dan ook belangrijk dat er ook bij het proces rond de dood van Mawda acties gepland worden en dat er een campagne op onder meer sociale media wordt gevoerd.

    Dat biedt meteen een mogelijkheid om de discussie aan te gaan over fundamentele vragen als waarom mensen genoodzaakt zijn om te vluchten en hoe we die oorzaken kunnen aanpakken. De politiek correcte rechtse propaganda stelt dat ‘links’ liefst zoveel mogelijk vluchtelingen naar hier zou halen. Daarmee wordt ook een gevoel van medeleven gecriminaliseerd. De ongemakkelijke waarheid is dat het rechtse beleid van oorlog en plundering tot een nooit geziene wanhoop leidt. Het is die wanhoop die mensen tot vluchten dwingt. Consequent links heeft daar nog voor het begin van de oorlog in Irak voor gewaarschuwd en geprotesteerd. Niemand vlucht voor zijn of haar plezier. Het kapitalistisch systeem van plundering en oorlog leidt tot steeds meer ellende. Hoog tijd om daar een einde aan te maken!

  • Asiel en migratie: geen verandering met Vivaldi. “We hebben een actieplan nodig om regularisatie af te dwingen”

    Het asielbeleid van Theo Francken wordt door de Vivaldi-regering verdergezet. Alleen de communicatiestijl wordt aangepast. De enige stap vooruit is dat kinderen niet langer zullen gevangengezet worden, een toepassing van wat door internationale mensenrechtenverdragen wordt opgelegd. Voor de mensen-zonder-papieren blijft de onzekerheid en de dreiging van uitwijzing. We spraken hierover met Elhoucin, lid van LSP en tevens één van de woordvoerders van de beweging van mensen-zonder-papieren in Brussel.

    Interview door Pietro (Brussel)

    Wat was de reactie van de mensen-zonder-papieren op de nieuwe regering?

    “Velen van ons hadden hoop op het nieuwe regeerakkoord. Over de regularisatie van de mensen-zonder-papieren wordt er echter met geen woord in gerept. Er wordt enkel verwezen naar een versoepeling van de toegang tot werkvergunningen. Dat is eigenlijk een manier om te regulariseren naargelang het de bazen goed uitkomt.”

    “Langs de andere kant is de regering erg duidelijk over het aanhouden en gedwongen uitwijzen van mensen-zonder-papieren in de strijd tegen illegale migratie. Het masterplan om het aantal plaatsen in gesloten asielcentra te verhogen tot 1.000 blijft. Er moet aan herinnerd worden dat de gemiddelde globale kost van een gedwongen uitwijzing neerkomt op bijna 15.000 euro per persoon. Dit beleid is niet alleen onmenselijk maar ook bijzonder duur. Toch was dit het beleid dat meteen verdedigd werd door staatssecretaris Sammy Mahdi (CD&V). Hij kondigde trouwens direct de bouw van nieuwe gesloten centra in Charleroi en Antwerpen aan.”

    “De groene en sociaaldemocratische partijen hebben de eis van regularisatie laten vallen. Bij wie het meest betrokken is bij de beweging veranderde de teleurstelling al gauw in woede en de wil om de acties op te voeren. Deze regering is van bij het begin een zwakke coalitie. Met een goede krachtsverhouding kunnen we een regularisatie afdwingen. De opbouw van deze krachtsverhouding is waar het nu op aankomt.”

    Wat zijn de perspectieven voor de mobilisaties van de mensen-zonder-papieren?

    “Met de militanten van LSP in de beweging van mensen-zonder-papieren denken we dat we ons protest moeten verbinden met brede lagen van de werkende klasse om samen in te gaan tegen wat ons verdeelt: racisme en sociale dumping.”

    “Vakbonden hebben ook een belangrijke rol te spelen in het organiseren van werkenden-zonder-papieren en het ondersteunen van de beweging voor een algemene regularisatie. Ze zouden een grote ledenwervingscampagne kunnen opzetten om werkenden-zonder-papieren te bereiken die nu nog niet bij de strijd betrokken zijn.”

    “We moeten allemaal samen strijden – ongeacht onze afkomst of huidskleur – om een zo breed mogelijke beweging op te bouwen voor fundamentele sociale verandering. Het zal ook nodig zijn om banden te smeden met alle organisaties in de sociale sector die het vandaag zeer hard te verduren hebben, maar ook met het personeel van de gezondheidssector. Zoals de slogan van Campagne Solidarity in de strijd tegen racisme en politiegeweld stelt: racisme moet bestreden worden met solidariteit.”

  • Brand in Moria toont nogmaals het helse karakter van het vluchtelingenbeleid

    Door Giorgos Ligouriotis, Xekinima (ISA in Griekenland).

    Meer dan 40.000 vluchtelingen zitten vast op de Griekse eilanden bij de Turkse kustlijn en leven onder afschuwelijke omstandigheden in vluchtelingenkampen, die bedoeld waren om een vijfde van hun huidige bewoners te huisvesten. Tijdens de winter kregen tienduizenden vluchtelingen te maken met de bittere kou en sneeuw op hun tenten en de zware regenval die alles doorweekte en hen dagenlang in de modder liet leven. Het voedsel dat door de regering en de NGO’s wordt verstrekt is verre van voldoende en duizenden moeten in hun eigen onderhoud voorzien. Ook de toegang tot artsen is uiterst schaars.

    De covid-19-pandemie heeft de situatie nog verergerd, want de hygiënische omstandigheden in de kampen zijn verschrikkelijk. Zo is er in het Moria-kamp op het eiland Lesbos slechts één waterkraan per 1.300 vluchtelingen. Moria is het dichtstbevolkte vluchtelingenkamp. Hoewel de officiële capaciteit 3.000 is, wonen er 12.500 vluchtelingen in en om het kamp.

    Een groot deel van Moria is op dinsdag 8 september afgebrand. Op woensdag en donderdag zijn er nieuwe branden uitgebroken. Het is niet de eerste keer dat een vluchtelingenkamp afbrandt. In april zijn ook grote delen van de vluchtelingenkampen op de eilanden Chios en Samos afgebrand. Bovendien werden minstens twee kampen op het vasteland waar vluchtelingen zouden worden verplaatst, afgebrand door extreemrechtse groepen die de vluchtelingen uit hun gemeente wilden houden. Het artikel dat volgt werd gepubliceerd op de website van Xekinima (ISA in Griekenland) op dinsdagmiddag, na de eerste brand in het Moria-kamp.

     

    De brand die in de nacht van dinsdag 8 september uitbrak in het Centrum voor Registratie en Opvang van Vluchtelingen en Immigranten in Moria, Lesbos, benadrukte opnieuw de onmenselijke omstandigheden waarmee vluchtelingen in de kampen worden geconfronteerd, maar ook het mislukte overheidsbeleid met betrekking tot het beheer van de vluchtelingenstroom.

    De eerste beelden van de brand in Moria wekken automatisch gevoelens van verdriet en woede op. Het resultaat van de brand is dat 12.500 vluchtelingen zonder onderdak komen te zitten, waarvan de meesten in eerste instantie ofwel in de richting van de dichtstbijzijnde woonwijken ofwel in de richting van de bergen gaan, om uit de vlammen te worden gered. Tegelijkertijd zetten de politiediensten barricades op om te voorkomen dat vluchtelingen in de buurt van een woonwijk komen.

    De regering geeft de vluchtelingen rechtstreeks de schuld van de brandstichting en koppelt dit aan de aankondiging van 35 gevallen van het coronavirus in Moria en aan de rellen die zich hebben voorgedaan omdat sommige patiënten weigerden om samen met hun familie in quarantaine te worden geplaatst in opslagplaatsen net buiten het detentiecentrum. Het is zeker niet de eerste keer dat er in Moria gevallen van het coronavirus worden ontdekt, noch de eerste keer dat vluchtelingen in een isoleercel worden gedwongen.

    Maar zelfs als het bovenstaande scenario overeenkomt met de werkelijkheid, moeten we er rekening mee houden dat de coronapandemie overal ter wereld gepaard gaat met grote angst, zelfs paniek, bij een groot deel van de patiënten en hun families. Men kan zich dus voorstellen wat het betekent om ziek te worden in Moria, in onmenselijke levensomstandigheden die de risico’s zeker vergroten.

    De omstandigheden van de detentie in de ‘opvangcentra’ hebben hen veranderd in hellegaten. Wanneer je duizenden mensen in tenten en tijdelijke loodsen stapelt, zonder vooruitzicht op verbetering van de situatie, creëer je een explosieve mix, die vroeg of laat zal leiden tot een ernstig ongeluk of een uitbarsting van woede en verontwaardiging.

    Tegelijkertijd wordt de mogelijkheid dat de brandstichting een daad van extreemrechtse groeperingen is, niet eens overwogen. Het zou niet de eerste keer zijn dat extreemrechts en neonazi’s proberen de vluchtelingenkampen in brand te steken of aan te vallen en te verwoesten.

    Een recent voorbeeld was de brandstichting die leidde tot de vernietiging van een kamp in Chios afgelopen maart. In november 2016 vielen neonazistische groepen het vluchtelingenkamp in Souda, Chios aan, waarbij ze ongeveer 100 tenten vernielden en in brand staken, terwijl veel vluchtelingen in het ziekenhuis moesten worden opgenomen.

    Tot nu toe is geen enkel scenario voor de oorzaak van de brand bevestigd. Maar wat er ook echt gebeurd is, één ding is zeker: wanneer 12.500 vluchtelingen in faciliteiten met een capaciteit van 3.000 worden gepropt, zonder sanitaire voorzieningen in het midden van een pandemie, dan was het slechts een kwestie van tijd voor er ongelukken zouden gebeuren.

    Volgens de woordvoerder van de regering, Stelios Petsas, werd in Lesbos de noodtoestand uitgeroepen, terwijl de regering aankondigde dat tegen woensdagavond (9 september) de kwestie van de huisvesting van de 12.500 vluchtelingen die in het detentiecentrum wonen, zou zijn opgelost.

    Dit komt van dezelfde regering die sinds het begin van de pandemie geen substantiële maatregelen heeft genomen om de verspreiding van het coronavirus in de vluchtelingenkampen te voorkomen of om de onmenselijke levensomstandigheden van de vluchtelingen te verbeteren. Het is een voortzetting van het mislukte beleid van de regering met betrekking tot het algemene beheer van het vluchtelingenvraagstuk, dat er uiteindelijk alleen in slaagt de racistische en xenofobe retoriek te versterken.

    We kunnen geen vertrouwen hebben in de regering, noch in de plaats waar ze de dakloze vluchtelingen zullen overbrengen (de plannen voor tenten en boten zijn tragisch genoeg ontoereikend en leiden ertoe dat mensen op straat slapen). Hetzelfde geldt voor de omstandigheden waarin de vluchtelingen in de nabije toekomst zullen moeten leven.

    Zelfs achteraf gezien, zelfs onder deze omstandigheden, moeten de arbeiders, de jongeren, de bewegingen, de linkerzijde, volgende eisen verdedigen:

    We zeggen

    • De verplaatsing van vluchtelingen naar hotels en toeristische instellingen die gesloten bleven als gevolg van de pandemie, maar ook naar openbare gebouwen om de omstandigheden van nauw contact te vermijden.
    • Een geplande evenredige verdeling van de vluchtelingen in alle prefecturen van het land om de eilanden te ontlasten teneinde de volksgezondheid van zowel de vluchtelingen als de plaatselijke bevolking te beschermen.
    • De onmiddellijke behandeling van asielaanvragen en de verstrekking van asiel- en reisdocumenten aan vluchtelingen, zodat zij hun reis naar andere EU-landen of waar zij maar willen kunnen voortzetten.
    • Het voortzetten van de strijd voor een goed beleid van opvang, vestiging en onderwijs voor alle vluchtelingen die op de vlucht zijn voor oorlog en rampen, dat door alle EU-landen moet worden uitgevoerd. Strijd voor de omverwerping van het “Fort Europa”-beleid dat door alle EU-regeringen onder druk van extreemrechts en racisten wordt gevoerd.

  • Covid-19 crisis verscherpt ongelijkheid en repressief migratiebeleid

    Actie op 7 mei aan de Financietoren in Brussel. Foto: Collectif Krasnyi

    Het kapitalisme kan niet voldoen aan de behoeften van migrerende werkenden en hun gezinnen

    Het neoliberaal beleid van de afgelopen 30 jaar heeft geleid tot een nooit geziene ongelijkheid. De pandemie maakt daar geen einde aan, maar verscherpt integendeel de bestaande tekorten en tegenstellingen. De Covid-19 crisis toont het onvermogen van dit systeem om tegemoet te komen aan de noden van de armsten, migranten en hun gezinnen.

    Dossier door Pietro (Brussel)

    Op woensdag 7 mei, midden de pandemie in Malta, werden een vijftigtal schipbreukelingen teruggeduwd toen hun boot al in de zone onder jurisdictie van deze EU-lidstaat was binnengevaren. (1) Uit een gedetailleerd onderzoek van de New York Times (2) blijkt dat de Maltese regering drie private boten charterde om migranten op de Middellandse Zee te onderscheppen en terug te sturen naar Libië, ondanks de wereldwijde gezondheidscrisis. Deze operatie begon al in april.

    De Maltese regering waarschuwde dat ze niet langer kon garanderen dat schipbreukelingen zouden gered worden of dat ze op het land zouden mogen komen. Het argument daarvoor was dat alle middelen nodig waren voor de strijd tegen Covid-19. Zo ziet het Europese migratiebeleid er dus uit in tijden van corona.

    Dodelijk beleid van de EU

    De EU-lidstaten hebben op 27 maart besloten hun militaire schepen in het kader van de operatie ‘Sophia’ in de Middellandse Zee minstens tijdelijk terug te trekken. Sinds 2015 hebben deze boten het leven van zo’n 45.000 migranten gered.

    Door de toename van infecties in Afrika en het Midden-Oosten zullen migranten hun land blijven verlaten. Dit brengt het risico met zich mee op besmettingen in de enorme vluchtelingenkampen. In die kampen zitten mensen onder vaak erbarmelijke omstandigheden samengepakt, zonder basishygiëne of medische hulp. Een cijfer om dit te illustreren: in de Griekse kampen zitten momenteel meer dan 40.000 migranten, terwijl ze officieel slechts plaats hebben voor 7.000 personen. Bijna een derde van de mensen in de kampen is minderjarig, aldus de UNHCR.

    Hoewel de Europese leiders weigeren te investeren in het veiligstellen en regulariseren van het leven van de migrantenbevolking, is er geen gebrek aan concrete regelingen om te voorkomen dat migranten de Europese Unie bereiken. Hun idee is om de praktijk van terugduwen (of “push back”) van asielzoekers te verbreden, onder meer door gebruik te maken van privébedrijven.

    In plaats van de bescherming van migranten tijdens de gezondheidscrisis te eisen, vormen de inperkingsmaatregelen die door de Covid 19-pandemie zijn opgelegd een nieuw voorwendsel om niet alleen de EU-grenzen verder af te sluiten, maar ook om tienduizenden migranten in Europa op te sluiten in kampen die ongezond zijn en de ontwikkeling van de epidemie kunnen bevorderen.

    De autoriteiten dwingen de opsluiting van vluchtelingen in kampen in Griekenland af, met name in de overvolle “hotspot” van Moria op het eiland Lesbos, terwijl de Italiaanse en Maltese havens gesloten zijn en er in het centrale deel van de Middellandse Zee nog maar één reddingsboot actief is. Het aantal scheepswrakken en bijhorende doden neemt toe.

    Het kapitalistische systeem – met zijn oorlogen, zijn uitbuiting en zijn vernietiging van de natuur, die onder andere tot gevolg heeft dat wereldwijde pandemieën zoals die van COVID-19 worden versterkt – dwingt miljoenen mensen om hun land te ontvluchten.

    Racisme als wapen tegen COVID

    Van bij het begin van deze gezondheidscrisis was er racistische propaganda. Het leidde tot geweld tegen Chinezen of andere ‘Aziatische’ mensen in Frankrijk, Duitsland, Italië, Groot-Brittannië, Rusland, de VS en elders.

    Extreemrechts valt nu migranten en vluchtelingen aan met Covid-19 als excuus, vooral in Griekenland. Binnenkort zal het ongetwijfeld gevolgd worden door traditionele partijen, met inbegrip van zogenaamde ‘progressieve’ sociaaldemocratische en groene partijen. Ze zullen proberen om nog meer racistische migratieregels in te voeren, muren te bouwen en het principe van Fort Europa te versterken. Dit alles met het argument dat het nodig is om ons te ‘beschermen’ tegen het virus. Zonder reactie van de arbeidersbeweging kunnen zelfs linkse mensen en werkenden het gevoel krijgen dat ze geen andere keuze hebben dan de genomen maatregelen te accepteren, ook al vinden ze de genomen maatregelen niet prettig.

    Het virus zelf is nochtans ‘antiracistisch’: het houdt geen rekening met geslacht, religie of nationaliteit. Maatregelen op basis van dergelijke kenmerken zijn daarom in het beste geval nutteloos. Degenen die het virus gebruiken om verdeeldheid te creëren, verhinderen ons om samen te werken en om de verspreiding van het virus en de crisis te stoppen. Deze pandemie toont het onvermogen van de heersende klassen en hun beheer van de samenleving.

    Geen enkele grenscontrole kan voorkomen dat vluchtelingen het land binnenkomen, laat staan dat er een virus kan verspreid worden. “Je kan een virus niet ommuren,” zei Larry Gostin, professor in de wereldwijde gezondheidswetgeving aan de Georgetown Universiteit. De reden waarom mensen bang zijn voor migranten en vluchtelingen is het onvermogen van de heersende klasse om ernstige maatregelen te nemen tegen Covid-19. De enorme ongelijkheden die door dit systeem worden gecreëerd, onder meer door het onmenselijke migratiebeleid en het totale gebrek aan overheidsinvesteringen in de gezondheidszorg, illustreren dat de heersende klassen de werkenden, met inbegrip van vluchtelingen en werkenden zonder papieren, zullen laten betalen voor de crisis.

    Maar noch vluchtelingen, noch arbeiders zijn verantwoordelijk voor oorlog, klimaatverandering en armoede en het wanbeheer van de pandemie – de meest voorkomende redenen waarom mensen vluchten.

    De hypocrisie van de Europese regeringen, Portugal en Italië

    Het idee van een mogelijke “regularisatie” om de staten in staat te stellen de gevolgen van de gezondheidscrisis op te vangen, wint geleidelijk aan terrein in Europa.

    De Italiaanse minister van Landbouw pleitte dinsdag 14 april voor de regularisatie van 600.000 illegale immigranten om de economie, die zwaar is getroffen door de epidemie, weer op gang te brengen. De Vijf Sterren Beweging verzette zich hier onmiddellijk tegen en zei dat dit niet het moment was om een ‘aanzuigeffect’ te organiseren. De werkgeversfederaties zelf, met name in de grote agrosector, erkennen dat migratie een noodzakelijk antwoord is op de economische behoeften van de regio’s.

    In Frankrijk stuurden 104 parlementsleden van 10 partijen enkele dagen geleden een brief naar premier Edouard Philippe waarin ze opriepen tot de regularisatie van mensen zonder papieren in het licht van de Covid-19 pandemie.

    Op zaterdag 28 maart kondigden de Portugese autoriteiten ook de tijdelijke regularisatie aan van migranten die in afwachting zijn van een verblijfsvergunning. Het doel is om solidariteit te tonen met de meest behoeftigen in een noodsituatie, wat in ieder geval de manier is waarop de regering de uitzonderlijke regularisatiemaatregel rechtvaardigde. Ook al moet de maatregel op het gebied van de volksgezondheid worden toegejuicht, hij is helemaal niet voldoende. De realiteit is dat dit soort maatregelen het werkelijke doel van de heersende klasse aan het licht brengt: het gebruik van goedkope migrantenarbeid tijdens de crisis om te voorzien in de behoeften als gevolg van het tekort aan arbeidskrachten in sectoren met een tekort. Dit is met name het geval voor Brazilianen die vaak in de toeristische sector werken, die volledig tot stilstand is gekomen, of voor Aziatische landarbeiders in het zuiden van het land. Het is duidelijk dat de houding van de heersende klasse er altijd in bestaat om de winst boven de belangen van de bevolking te stellen.

    En in België…

    In België is er een ongekende gezondheids- en sociale crisis. De bevolking is bijna in quarantaine geplaatst om de verspreiding van het coronavirus te voorkomen. Inperkingsmaatregelen zijn niet in staat om de kwetsbare bevolkingsgroepen te beschermen waarvan de blootstelling aan het virus dramatisch kan zijn, waaronder ouderen, zieken, de meest kwetsbaren … Tot de meest kwetsbaren die momenteel in de steek worden gelaten, behoren vluchtelingen die in het bijzonder te lijden hebben onder deze inperking. Hen buiten de wet laten is een misdaad tegen de menselijkheid. Een misdaad die we moeten bestrijden voor het welzijn van iedereen!

    Er zijn tien jaar verstreken sinds de laatste grote sociale bewegingen van mensen zonder papieren in België. Tien jaar lang hebben opeenvolgende regeringen een onmenselijk beleid gevoerd, waardoor honderdduizenden mensen als ‘illegaal’ op ons grondgebied zijn achtergebleven. Een blik op het verleden onthult het bittere falen van het huidige model, in termen van menselijkheid en efficiëntie! De les is dat we alleen door het organiseren van een consistente krachtsverhouding en een alliantie tussen de verschillende collectieven van mensen zonder papieren, vakbonden en de hele onderdrukte bevolking de regularisatie van alle mensen zonder papieren kunnen winnen.

    De heersende klasse heeft de duidelijke politieke wil om zoveel mogelijk werkenden ‘illegaal’ te laten zijn, wat het beleid van sociale dumping versterkt en de werkomstandigheden van alle werknemers naar beneden trekt. Het doel was om goedkope arbeidskrachten te voorzien voor sectoren zoals catering, logistiek, schoonmaak, bouw …

    De wereldwijde crisis van het kapitalisme in het tijdperk van de pandemie treft ook veel vrouwen zonder papieren in de zorg voor anderen. De overgrote meerderheid van de vrouwen zonder papieren in België vult de leegte op die is ontstaan door tientallen jaren van besparingen op de openbare diensten en de zorg voor anderen. Bovendien kan met deze crisis de meerderheid van de mensen zonder papieren niet meer werken en is al het geld dat elke week naar hun familie thuis wordt gestuurd, stopgezet. Dit zal een enorme impact hebben in de landen van de neokoloniale wereld, waar het merendeel van de jobs zich in de informele economie bevindt, terwijl een groot deel van de bevolking gewoon overleeft met geld dat uit het buitenland wordt opgestuurd.

    Dit alles schetst een afschuwelijk beeld van de impact van de coronacrisis in België. En wanneer de werkloosheid in de volgende periode explodeert, zal er een enorme concurrentie zijn op de zwarte arbeidsmarkt, die de lonen onder druk zal zetten door steeds meer Belgen te laten concurreren met werkenden zonder papieren. Dit is een echte sociale tijdbom.

    Reeds in volledige lockdown werd op 20 april 2020 een actie gelanceerd door een groep activisten zonder papieren (verspreid door het netwerk Migrant Libre). Ze wilden de aandacht van het publiek op de eis van regularisatie vestigen. Vervolgens hebben de vakbondsorganisaties ABVV-CSC en de verenigingen voor migrantenondersteuning aan Franstalige maar ook Nederlandstalige zijde (die gegroepeerd zijn in een breder platform IK BEN SOLIDAIR) op maandag 4 mei een campagne gelanceerd op de sociale netwerken: “Tegen het virus, regularisatie nu!”

    Dit is een goede stap op weg naar een breed draagvlak, maar we zullen verder moeten gaan in het opbouwen van een krachtsverhouding en solidariteitsacties.

    Tot hiertoe hebben onze argumenten de overheden nog niet overtuigd. In de Kamercommissie was minister voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) niet enthousiast over het voorstel. “Illegaal verblijvende mensen werden verondersteld het land te hebben verlaten, vaak lang geleden. De huidige gezondheidscrisis is op zich geen reden om hun verblijf te regulariseren, zelfs niet tijdelijk.” Ze voegde daaraan toe: “Op dit moment worden aanvragen voor een verblijfsvergunning nog steeds per geval behandeld, dat wil zeggen op individuele basis. Er is geen initiatief gepland voor een collectieve regularisatie van personen die illegaal in België verblijven.” (3)

    Volgens Le Soir staat heel de federale coalitie van MR, VLD en CD&V negatief tegenover het idee van een tijdelijke regularisatie, onder meer omdat N-VA klaar staat om zich volop op kwesties rond asiel en migratie te gooien. Traditionele partijen en de volmachtenregering ontkennen hardnekkig de positieve impact die een regularisatie zou hebben op de aanpak van de gezondheidscrisis en de financiering van de sociale zekerheid. Het zou 58 miljoen euro per week opbrengen als alle werkenden zonder papieren in het reguliere circuit zouden terechtkomen. In tijden van budgettaire tekorten is het onbegrijpelijk dat hier geen rekening mee wordt gehouden. De regering wil het geld niet halen waar het zit, bij de aandeelhouders en de rijken, maar is zelfs niet bereid om de gemeenschappelijke fondsen van de arbeidersbeweging te financieren. Dit alles omdat ze nu eenmaal de lage lonen willen behouden.

    Volgens de schattingen van het Federaal Expertisecentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) waren er in 2015 tussen de 85.000 en 160.000 mensen zonder papieren in België. Dit betekent dat mogelijk tienduizenden mensen onder de radar van de Covid-19 testen zullen vallen, wat de effectiviteit van de exit-strategie ondermijnt.

    Ons programma

    In dit verband moeten de marxisten en de arbeidersbeweging een programma voor migranten en vluchtelingen verdedigen. Als eerste stap moet het geld dat wordt gebruikt om grote bedrijven zoals luchtvaartmaatschappijen en het leger te subsidiëren, onmiddellijk worden gebruikt om migranten te beschermen.

    We willen de oorzaken bestrijden die mensen op de vlucht drijven. Oorlogen, imperialistische interventies, de uitbuiting van mensen en de natuur: dat is wat zoveel mensen ertoe aanzet om te vluchten voor geweld, ellende en rampen.

    Fatsoenlijke jobs, massale overheidsinvesteringen in sociale woningbouw, onderwijs en zorg … zijn nodig. Maar dit vereist een breuk met de winstlogica van het kapitalisme, waar de concentratie van rijkdom onder een kleine elite ellende en groeiende gezondheidsrisico’s voor de rest van de bevolking betekent. Vorig jaar nog riep de NAVO haar lidstaten op om 2% van hun budget aan defensie te besteden. Om dichter bij dit cijfer te komen heeft onze regering 3 miljard euro gereserveerd voor nieuwe gevechtsvliegtuigen. Ze zaaien ellende en wijzen met hun beschuldigende vingers naar de slachtoffers.

    In de huidige context van de crisis van het kapitalisme hebben we voor elke hervorming een revolutionaire strijd nodig.  De regularisatie zal een massale strijd vergen van de meerderheid van de arbeiders zonder papieren, verbonden met de organisaties van de arbeidersbeweging en brede lagen van de bevolking. Het zal ook strijd voor gelijke lonen vereisen, waarbij werkenden zonder papieren in elke sector hetzelfde loon krijgen als ander personeel. Er moet ook bescherming zijn van werkenden zonder papieren die klacht indienen tegen hun werkgever, waarbij sociale inspectie wordt uitgevoerd zonder dat er politie bij te pas komt om werkenden zonder papieren te arresteren.

    Deze eisen moeten worden gekoppeld aan een aanhoudende strijd voor de eenheid van alle werkenden tegen het besparingsbeleid en tegen racisme, voor een samenleving die vrij is van alle ongelijkheden. We moeten ons verzetten tegen dit systeem dat ellende en uitbuiting voortbrengt en dat gebaseerd is op oorlog en neokoloniale plundering, waardoor zoveel mensen gedwongen worden hun regio te ontvluchten met gevaar voor eigen leven.

    Het is een leugen om te zeggen dat er niet genoeg middelen zijn om de mensen een goede toekomst en goede levensomstandigheden te bieden – ongeacht hun afkomst. Wat er in werkelijkheid gebeurt is dat de grote aandeelhouders en grote bazen de schatkist van de gemeenschap, de rijkdom die door ons zweet wordt gecreëerd, plunderen om alleen kruimels achter te laten. Ze vullen hun zakken en leiden de aandacht daarvan af door te roepen dat vluchtelingen van ons afpakken wat er overschiet. Zoals de slogan het zegt: ‘Het probleem is de bankier, niet de migrant.’

    De enige realistische manier om uit de vluchtelingencrisis te komen is een eengemaakte strijd van alle werkenden, los van hun afkomst, geslacht of seksuele geaardheid, om de sleutelsectoren van de economie uit de handen van de kapitalistische elite te halen. Op deze manier wordt het mogelijk om de middelen te hebben om een einde te maken aan oorlogen, ellende en milieuvernietiging. Alleen de oprichting van een nieuwe maatschappij, een democratische socialistische maatschappij, zal het mogelijk maken om te komen tot een wereld waarin de vrijheid van verkeer reëel is en vrij van de logica van uitbuiting.

    • Onmiddellijke regularisatie van alle mensen zonder papieren.
    • Oprichting van een beweging ter verdediging van vluchtelingen tegen het geweld en de intimidatie van extreemrechts.
    • Maak een einde aan alle moorddadige aanvallen op vluchtelingen die de Europese grenzen op het continent en op zee naderen.
    • De opschorting van de registratie van vluchtelingen en versnelde processen voor regularisatie invoeren.
    • Onmiddellijke verstrekking van voedsel, kleding, onderdak en medische diensten, massale screening van alle vluchtelingen die aan de grenzen zijn gestrand.
    • Meer asielbureaus oprichten zodat alle asielaanvragen snel kunnen worden behandeld, zodat de vluchtelingen de status van vluchteling of een andere juridische status kunnen krijgen en ongehinderd naar het land van hun keuze kunnen reizen.
    • Het ontmantelen van de racistische en onmenselijke overeenkomst tussen Turkije en de EU, evenals de Dublin III-overeenkomst, zodat vluchtelingen in alle lidstaten van de EU asiel kunnen aanvragen.
    • Een evenredige verdeling van de vluchtelingen in de EU toepassen.
    • De EU is rijk genoeg om een dergelijk beleid te financieren en kan geld bijeenbrengen door de rijken en de multinationals te belasten, maar wat niet bestaat is de politieke wil van de politiekers van de bazen om dit te doen.
    • Voor een massaal plan van overheidsinvesteringen: sociale huisvesting, degelijk en gratis onderwijs, echte fatsoenlijke jobs met een minimumloon van 14 euro per uur en tests voor iedereen.
    • Afschaffing van een onmenselijk detentie- en massa-uitzettingsbeleid, alle migranten moeten volledige wettelijke rechten hebben.
    • Laten we de oorzaken bestrijden die mensen ertoe aanzetten te vluchten: oorlog, terrorisme, uitbuiting en milieuvernietiging. In deze context is de niet-betaling van schulden een cruciale eis.
    • Laten we een alternatief voor het kapitalisme verdedigen: een socialistische samenleving waarin de behoeften van de meerderheid van de bevolking voorgaan boven de winsten van een handjevol mensen. Dit kan door middel van nationalisatie onder democratische controle en beheer van de belangrijkste sectoren van de economie.

     

    Verwijzingen

    1. https://www.mediapart.fr/journal/france/070520/malte-enrole-des-chalutiers-prives-pour-repousser-des-migrants?utm_source=20200507&utm_medium=email&utm_campaign=QUOTIDIENNE&utm_content=&utm_term=&xtor=EREC-83-[QUOTIDIENNE]-20200507&M_BT=1740178511094
    2. https://www.nytimes.com/2020/04/30/world/europe/migrants-malta.html
    3. https://plus.lesoir.be/297882/article/2020-04-29/le-front-commun-syndical-appelle-regulariser-temporairement-les-sans-papiers

  • Geen antwoorden voor vluchtelingen en al wie “geen kot” heeft om in te blijven

     

    Betoging van mensen zonder papieren enkele jaren geleden.

    De “#StayHome” filter, wordt met overrompelende overtuiging toegevoegd aan menig profielfoto’s op Facebook. Er wordt massaal thuisgebleven en initiatieven worden opgestart om buren, familie en vrienden praktisch en emotioneel te ondersteunen. “Solidariteit” wordt daarbij als sleutelwoord gebruikt om de situatie van de huidige Covid-19 pandemie draaglijker te maken. Doch geven de vele hartverwarmende filmpjes en boodschappen van thuisblijvende werkenden slechts een deel van het totaalbeeld. Een deel waarbij talloze sans-papiers, daklozen en nieuwkomers worden vergeten. Zij die geen financiële hulpmiddelen hebben of tout court geen “kot” om in te blijven. Zij moeten hun quarantaine doorbrengen op straat.

    Door een personeelslid uit de sector van vluchtelingenopvang

    Gezinnen, alleenstaande mannen en vrouwen, maar ook niet-begeleide minderjarigen in de kou

    “Eergisteren werd er door Dienst Vreemdelingenzaken, in overleg met minister van Asiel en Migratie Maggie De Block, besloten het aanmeldcentrum voor asielzoekers te sluiten en niemand meer te registreren gedurende onbepaalde tijd”, is te lezen op startpagina van Fedasil. Gezinnen, alleenstaande mannen en vrouwen, maar ook niet-begeleide minderjarigen staan nu in de kou; zonder een alternatief van noodopvang. Dat dit de enige maatregel is die het hoofd kon bieden, toont aan hoe het establishment en het huidig neoliberaal beleid zich niet bekommert om de meest kwetsbaren van onze samenleving. Ook via de traditionele Vlaamse mediakanalen wordt er in alle talen gezwegen over het gebrek aan (asiel)opvang en maatregelen voor vluchtelingen.

    Door sans-papiers hun recht op opvang en basisgezondheidszorg te weigeren, kan deze crisis ontaarden tot een humanitaire ramp. Vaak zijn zij zich niet bewust van hun rechten en wordt door de bureaucratische structuur en het gebrek aan voldoende ondersteunend personeel alles al zodanig hoogdrempelig gemaakt, dat vluchtelingen niet alle kansen en opties kunnen benutten. Dit was al voor de coronacrisis en de huidige lockdown het geval. De nieuwe maatregelen, zoals een verbod op samenscholingen, zijn onhaalbaar voor dakloze gezinnen die verplicht zijn om op openbare plaatsen onderdak te zoeken. Dit vanwege het gebrek aan een gevoel van veiligheid en geborgenheid, die minister De Block hen heeft ontnomen.

    Vanuit Vluchtelingenwerk Vlaanderen en andere humanitaire organisaties is er nu een dringende oproep om de opvang van nieuwkomers en sans-papiers te voorzien en hun basisbehoeften te garanderen. De schrijnende en mensonterende situatie van de gesloten grenzen in Griekenland, waar maar liefst 5500 alleenstaande kinderen vastzitten zonder richtlijnen of perspectief, tonen aan dat iedereen die vlucht, op internationaal vlak in de steek wordt gelaten. Zo blijken de verliezen van beurzen en rijke aandeelhouders eerder het vermelden waard te zijn tijdens nieuwsuitzendingen. Dit in tegenstelling tot diegenen die het slachtoffer zijn van het falen en de apathie van het kapitalisme.

    Amper bescherming in opvangcentra

    Ook in de opvangcentra in Vlaanderen verloopt de dienstverlening zeer chaotisch en veranderen maatregelen en beslissingen om de haverklap. Er komen amper of zelfs geen richtlijnen vanuit de regio Noord, die verantwoordelijk is voor de opvolging van de opvangstructuren binnen Fedasil Vlaanderen. Ook het transfereren van risicodoelgroepen naar een veilige quarantainezone, met minder gevaar op besmetting, gebeurt niet. De kans op besmetting is nochtans reëel: dit omwille van het feit dat de meeste asielzoekers een persoonlijke ruimte van ongeveer 40m² delen met hun gezin of 2 à 3 andere bewoners. Het merendeel beschikt niet over een eigen badkamer en sanitair, maar moet deze delen met ongeveer 40 à 50 anderen. Daarbij zijn sommige lokale opvangcentra pas sinds vorige week voorzien met ontsmettingsgel en extra zeep.

    Mondmaskers worden niet voorzien onder het mom van “geen paniek te willen creëren”. Natuurlijk is het duidelijk dat er een tekort is aan mondmaskers en dit de eigenlijke reden is. Door deze drogreden krijgen bewoners veeleer het gevoel dat het besmettingsrisico niet dermate ernstig is.

    Ook blijkt deze pandemie zodanig abstract te zijn voor velen omwille van de taalkwestie: tolken zijn nu nóg minder voor handen en velen hanteren niet de juiste terminologie of begrijpen gewoon niet wat een virus nu precies is en veroorzaakt. Daarentegen kampen veel migranten met trauma’s van oorlog of het verlies van familieleden, acculturatie, et cetera. Een virus is niet tastbaar voor hen, waardoor velen zich moeilijker kunnen houden aan maatregelen die onwerkelijk lijken met betrekking tot hun leefwereld. Er is daarom nood aan meer ondersteunend personeel, zoals verplegers, dokters, tolken, begeleiding, enzovoort. Alsook de uitwisseling van informatie met andere diensten en organisaties.

    Binnen de opvangcentra wordt een piek van het aantal besmettingen met Covid-19 verwacht rond de eerste week van april. Hierdoor zal er vanuit Fedasil vanaf deze week een basiscontinuïteit qua dienstverlening plaatsvinden. De precieze inhoud van deze vage maatregel gaat worden bepaald door de opvangcentra zelf en geeft geen houvast voor de hulpverleners, die nu al massaal uitvallen door ziekte of gebrek aan opvang voor de kinderen. Dit gebrek aan steun voor de hulpverleners is grotendeels te wijten aan het gebrek aan collega’s: een resultaat van het ontbreken van een sterke een strijdbare syndicale werking. Bij heel wat opvangcentra zijn er geen of te weinig delegees en vakbondsmilitanten om de werkenden te steunen en te organiseren in hun materiële en morele rechten. Het is van belang om de arbeidersklasse te organiseren en te versterken, om misbruik te voorkomen.

  • Belangenconflict op kap van vluchtelingen en van Griekse en Turkse werkenden

    Actie eerder deze week aan het Europees Parlement in Brussel

    De beslissing van Erdogan om duizenden vluchtelingen en migranten naar de Griekse grens te sturen, in de regio Evros en via de eilanden, zorgde voor de grootste verscherping van de vluchtelingencrisis sinds 2015. Deze actie stelt ook de Grieks-Turkse relaties verder op scherp.

    Reactie door Xekinima, onze Griekse zusterorganisatie – Lees hier een dossier uit onze archieven over migratie

    De gebeurtenissen van de afgelopen dagen

    Op 27/2 begonnen de Turkse autoriteiten duizenden vluchtelingen en migranten naar de Griekse grens te duwen, in het noorden van de grensstreek Evros, tussen Kastanion en Andrianoupolis. Ze gaven hierbij de indruk (en soms zelfs garanties) aan de vluchtelingen dat ze Griekenland binnen zouden mogen, en van daaruit verder konden reizen in Europa. Een gelijkaardige stroom mensen kwam op gang vanaf de Turkse stranden richting Griekse eilanden. Zoals aangekondigd via een aantal officiële verklaringen, vervoerde de Turkse regering gratis en met haar eigen middelen vluchtelingen naar de grens; of ze maakte afspraken met mensenhandelaren om hen gratis te vervoeren.

    Dit was de reactie van Erdogan na de zware klappen die het Turkse leger kreeg bij Idlib in Syrië. Zo probeert Turkije via chantage militaire steun voor haar campagne in Syrië te ontfutselen van de EU. Anderzijds is het ook een manier om druk te zetten op de Griekse regering. De Turks-Griekse relaties zijn de laatste tijd verder verzuurd, omwille van conflicten over gas- en olievoorraden in de zuidoostelijke Middellandse zee en omwille van de Turkse inmenging in Libië.

    De reactie van de Griekse regering op de toestroom van wanhopige en arme vluchtelingen, waaronder ook vele families met kleine kinderen, deed denken aan die van de extreemrechtse Salvini of de Hongaarse premier Orban. Ze beschouwde de vluchtelingen als indringers en viel aan met traangas, waterkannonen en zelf kogels. In één van de meest bekeken filmpjes is te zien hoe de Griekse kustwacht een opblaasbootje vol moeders en kinderen aanvalt, waarbij ze het bootje slaan met stokken, vlakbij het bootje kogels afvuren en gevaarlijke manoevers uitvoeren die het bootje kunnen doen kapzeisen. Het is hoegenaamd geen toeval dat Trump zijn steun uitsprak voor de Griekse premier Mitsotakis. Hij kreeg ook felicitaties van het fascistische Gouden Dageraad voor het uitvoeren van hun programma…

    Met haar politiek treedt de Griekse regering alle internationale verdragen rond de bescherming van vluchtelingen met de voeten. Ze weigert hen de toegang tot het Griekse grondgebied en heeft de mogelijkheid tot het aanvragen van asiel voor één maand stopgezet. Ze arresteert vluchtelingen en veroordeelt hen tot 4 jaar gevangenisstraf en 10000 euro boete op grond van het ‘illegaal betreden van het grondgebied’, maar biedt tegelijk geen enkele mogelijkheid om het land legaal binnen te komen.

    In werkelijkheid doet de Griekse regering niets ander dan alle andere landen van de EU, toen deze in 2016 het verdrag voor opvang van vluchtelingen met Turkije sloten. Turkije wordt door verschillende internationale organisaties als onveilig voor vluchtelingen beschouwd, en het akkoord treedt dus op grote schaal de internationale verdragen voor vluchtelingen met de voeten.

    Ook paramilitaire elementen verschijnen ten tonele, zoals duidelijk werd in een reportage van de BBC. Gewapende mannen met kap, zonder merktekens, pakken vluchtelingen op en escorteren hen in ongemerkte busjes naar de Griekse grenzen. En dit allemaal voor het oog van de camera’s!

    De rol van extreemrechts

    Dit beleid van de EU en de Griekse regering geeft wind in de zeilen van extreemrechts. Op zondag 01/03 probeerden extreemrechtse inwoners van Lesbos aanmerende vluchtelingenbootjes af te weren, en gooiden daarbij de meest vulgaire verwensingen naar hen -vooral de vrouwen werden geviseerd.

    Dezelfde avond werd er brand gesticht aan het opvangcentrum “stage 2” in het havenstadje Skala Sikamnia, enkele uren nadat er aangekondigd werd dat de pas aangekomen vrouwen en kinderen er opgevangen zouden worden. In de vroege ochtend van 03/03 stak extreemrechts een kledinginzamelpunt voor vluchtelingen in brand op Chios.

    Tegelijkertijd zijn er ook mensen die zich tegen deze aanvallen verzetten. Op Lesbos bijvoorbeeld bieden honderden mensen hulp aan pas aangekomen vluchtelingen, ze helpen hen uit de bootjes, bieden voedsel en droge kleding aan. Er worden betogingen georganiseerd tegen extreemrechts, de antivluchtelingenpolitiek en de repressie door de staat.

    De media berichten uiteraard enkel over de acties van extreemrechts, bestempelen iedereen die nu aan de grens wacht als ‘illegale immigranten’, en houden mee de mythe van een ‘invasie van migranten’ in stand. Een typisch voorbeeld hiervan is de uitzending van tv-maker N. Manesis op tv-zender Alpha. Hierin werden beelden uit 2015 getoond, waarbij vluchtelingen probeerden te ontsnappen uit het vluchtelingenkamp in Idomeni en de grens met Noord-Macedonië probeerden over te steken, alsof deze gebeurtenissen vandaag plaatsvonden in Evros (de grensstreek met Turkije).

    “Ongelofelijke beelden, ze [de vluchtelingen] breken door de prikkeldraad, zie je wat er gebeurt? De politie staat machteloos…”, vertelt de journalist ernstig bij beelden uit 2015.

    Onze enige hoop is een brede massabeweging

    Geen enkel mens brengt z’n eigen leven in gevaar en laat alles achter als het niet absoluut noodzakelijk is. Vluchtelingen bestaan omdat er oorlog en economische miserie is. Een groot deel van de vluchtelingen die Griekenland willen binnenkomen, komt uit Syrië, een land waar al 10 jaar oorlog woedt. Een ander deel van de vluchtelingen komt uit landen zoals Irak, Afghanistan, Congo, … Dat zijn landen die gebukt gaan onder dictatoriale regimes of waar burgeroorlog woedt. Zolang er oorlogen en militaire interventies bestaan, en hun bijbehorende economische catastrofes, zullen er vluchtelingen zijn. Deze interventies en oorlogen worden hoofdzakelijk gestuurd door militaire grootmachten zoals de VS, de EU, Groot-Brittannië, Rusland, Turkije, …

    De grote (en ook de iets kleinere) imperialistische mogendheden willen oorlog voeren en dictaturen installeren om de natuurlijke rijkdommen van kleinere landen te exploiteren en wapens te verkopen aan strijdende partijen, maar ze willen niet erkennen dat de vele vluchtelingen het gevolg zijn van deze politiek. Zo komen ze tot het onmenselijke beleid van de gesloten grenzen, de repressie en de mishandeling van vluchtelingen.

    Op dit moment bevinden we ons in een nieuwe fase van de vluchtelingencrisis en het verder verzuren van de Turks-Griekse relaties. Voor deze crisis treffen noch de vluchtelingen schuld, die hebben en houden moesten achterlaten om te overleven, noch de Griekse en Turkse massa’s. Erdogan, Mitsotakis, het EU-apparaat, de Amerikaanse en Russische elites … zij zijn verantwoordelijk door hun niet-aflatende imperialistische politiek. Van hen kunnen we geen enkele oplossing verwachten.

    Onze enige hoop is een brede massabeweging, met samenwerking tussen de Turkse arbeidersklasse, die zucht onder het juk van de semi-dictatoriale Erdogan, en de Griekse arbeidersbeweging, die blijk gaf van bewonderenswaardige solidariteit en menselijkheid tijdens de vluchtelingencrisis van 2015-2016 – overtuigingen die tot op vandaag bij brede lagen aanwezig zijn. Al deze mensen moeten samen met de migranten en de vluchtelingen één strijdbaar front vormen, en zo een beroep doen op de werkenden en bewegingen in heel Europa.

    Onze eisen:

    • Stop alle gewelddadige acties tegen vluchtelingen aan de grenzen, zowel op land als op zee;
    • Maak onmiddellijk de beslissingen van de KYSEA (Hoge Raad voor Buitenlands Beleid en Defensie – te vergelijken met ministerie van Buitenlandse zaken hier) ongedaan, zoals het niet meer aanvaarden van asielaanvragen, het niet inschrijven van vluchtelingen, uitwijzingen, onterechte veroordelingen, …;
    • Een onmiddellijke opstart van hulpverlenging (opvang, kleding, medische hulp) voor alle vluchtelingen die gevangen zitten aan de grens;
    • Een heropening en versterking van asielkantoren, zodat vluchtelingen zich snel kunnen registreren en kunnen doorreizen naar hun land van bestemming;
    • Een onmiddellijke stopzetting van het racistische en onmenselijke akkoord tussen de EU en Turkije, en van de Dublinakkoorden, zodat elke vluchteling aan eender welke grens met de EU asiel kan aanvragen;
    • Een eerlijke verdeling van de vluchtelingen over de landen van de EU. De middelen voor een dergelijke politiek zijn er, wat ontbreekt is de politieke wil van het Europese establishment. Zo’n beleid kan de eilanden in de Egeïsche zee onmiddellijk ontlasten, en maakt de opvang van vluchtelingen mogelijk in échte hulpcentra, in plaats van de huidige detentiecentra (de facto gevangenissen). Hieraan moet ook een plan gekoppeld worden voor vluchtelingen die in Griekenland willen blijven, met toegang tot gezondheidszorg, onderwijs en werkgelegenheid, en dit op basis van Europese fondsen en via openbare structuren, niet via NGO’s.
    • Terugtrekking van alle buitenlandse legers uit Syrië, het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Een halt aan militaire interventies en oorlogen die mensen uit hun thuis drijft. Een koppeling van deze strijd met de omverwerping van het barbaarse kapitalisme, dat aanleiding geeft tot al deze fenomenen, in Europa, het Midden-Oosten en de rest van de wereld.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping