Tag: Vlaams Belang

Begin december werden de meeste nieuwe gemeenteraden geïnstalleerd. Voor het eerst neemt het Vlaams Belang deel aan lokale besturen. In Ninove doet het dit met een absolute meerderheid. In Izegem, Ranst en Brecht als kleine partner van lokale formaties die telkens vanuit traditionele partijen voortkomen. De VB-bestuurders starten niet met de Trumpiaanse grootspraak en bijhorend provocatief beleid van extreemrechts, maar proberen in eerste instantie om de normalisering en aanvaarding te vergroten om op die basis des te harder te kunnen toeslaan.

Artikel overgenomen vanop blokbuster.be

Voorzichtige start op lokaal vlak gericht op aanvaarding en normalisering

Het Vlaams Belang trok naar Ranst voor zijn nieuwjaarsreceptie. Voorzitter Van Grieken bleef niet lang, hij vertrok meteen naar de VS om de inauguratie van Trump bij te wonen. Meesurfen op de groeiende aanvaarding van extreemrechts is voor Van Grieken cruciaal. Als hij zich kan opwerpen als potentiële partner van bedrijfsleiders, gaat dat voor op de informele babbels met de eigen militanten op een nieuwjaarsreceptie. De openingstoespraak werd gedaan door de lokale VB-schepen Christel Engelen, die onder meer suggereerde dat het asielcentrum in Broechem voor overlast zorgt en verklaarde dat er bij de toegang tot sociale huisvesting criteria gehanteerd worden om ‘onze mensen’ voorrang te geven. De uitspraak over nultolerantie rond het asielcentrum werd op de eerstvolgende gemeenteraad gecorrigeerd door de burgemeester van Ranst die moest erkennen dat maatregelen voor iedereen op dezelfde manier gelden. Daarmee werd zijn eigen extreemrechtse schepen meteen op haar plaats gezet, wat zonder problemen werd aanvaard.

In Ninove doen Guy D’haeseleer en zijn aanhangers er alles aan om geen ophef te veroorzaken. Grote aankondigingen worden vermeden en de vergadering van de gemeenteraad wordt sereen aangepakt. Enkel op de verhouding tussen D’haeseleer en zijn eigen schepen van milieu Werner Somers leek er spanning te staan. Een klimaatscepticus als schepen van milieu is natuurlijk al een opmerkelijk gegeven. Zeker in een stad als Ninove waar de klimaatveranderingen voelbaar zijn met een regelmatig terugkerend overstromingsgevaar waarvan de gevolgen verergerd worden door een gebrek aan publieke investeringen en de afwezigheid van een aanpassing van het beleid van ruimtelijke ordening. De website denderhoop.be merkte op: “Toen schepen Somers een repliek gaf op een vraag van de oppositie en sterk op dreef was, vroeg D’haeseleer hem af te ronden. Somers gunde D’haeseleer geen blik waardig en stoomde gewoon nog minuten door. D’haeseleer zat erop te kijken en liet hem begaan. De hevigste woordenwisseling op de gemeenteraad was er dus niet één tussen meerderheid en oppositie, maar binnen (!) de meerderheid. Wie de interne keuken van Forza Ninove kent, weet dat de sfeer tussen beide kopstukken al lang ‘onderkoeld’ is. Dat dit zo snel naar boven zou komen, is wel verrassend.”  Zoals de reeks ‘Wij zijn van Nienof’ al duidelijk maakte, omringt D’haeseleer zich liefst met volgzame figuren. Ook op de nationale nieuwjaarsreceptie van het Vlaams Belang poseerde hij erg vaak samen met zijn plusdochter en schepen Malika Sclacmender.

Forza Ninove probeert zich vooral te profileren rond beslissingen inzake de politie, zoals het opvoeren van het aantal patrouilles te voet of de opleiding van een drugshond. De eerdere beslissing om de subsidies voor Babbelonië, een praatgroep om nieuwkomers Nederlands te leren, kreeg veel aandacht. Dankzij een crowdfunding kan het initiatief blijven bestaan. De organisatie Saamo zetten ondertussen de samenwerking met het stadsbestuur stop, omdat “armoede en uitsluiting aanpakken voor alle bewoners van de gemeente niet op constructieve wijze kan onder het extreemrechts bestuur van Forza Ninove.” De organisatie hoopt haar werk in Ninove, onder meer met een buurthuis en buurttuin in de Pollarewijk, verder te zetten op basis van andere financieringsbronnen.

In Izegem kwam er vanuit N-VA kritiek op het nieuwe bestuur met het Vlaams Belang omdat er in de raadszaal vlaggen werden aangebracht, waaronder de Belgische. Dat vond N-VA onaanvaardbaar en een Vlaams-nationalistische partij onwaardig. Met dat soort oppositie tegen VB-deelname aan het bestuur wordt extreemrechts naar een meer offensieve aanpak geduwd.

Ruim drie maanden na de gemeenteraadsverkiezingen zijn er ondertussen al spanningen onder en met lokale VB-verkozenen in Tielt, Kasterlee, Heusden-Zolder en Leopoldsburg. Van Grieken moest tevens afstand nemen van Serge Mikertchan, in oktober nog kandidaat voor het VB op de lijst van Marijke Dillen in Schilde. Mikertchan is als zelfverklaarde waarnemer in Wit-Rusland om vast te stellen dat de verkiezingen daar ‘correct’ verlopen.

Het VB doet er alles aan om het doorbreken van het cordon sanitaire op gemeentelijk vlak te laten passeren zonder veel aandacht. Gelukkig was er protest in Ranst, Izegem en Ninove. Het gaat voorlopig om relatief beperkt protest, maar dit is erg belangrijk om de eerste krachten bijeen te brengen die in deze gemeenten weerwerk bieden en een aanspreekpunt kunnen zijn voor antifascisten in de rest van het land. Aan de gemeenteraad in Ninove waren er bijvoorbeeld een 100-tal betogers. Als het VB vandaag samenwerking aanvaardbaar maakt, is dit niet in het minst om het naar rechts opschuivende beleid van de andere partijen nog meer in die richting te duwen en tegelijk de ruimte voor openlijke haat, zowel in retoriek als daden, groter te maken.

Trumpiaanse wind in de zeilen

Het is geen toeval dat Van Grieken de inauguratie van Trump niet wilde missen. Het Trumpiaanse regime toont een extreme rechterzijde die brutaal optreedt. Het Trumpisme versterkt extreemrechts in Europa en zal onvermijdelijk navolging krijgen in een meer openlijk extreme opstelling.

In zijn eerste dagen als Amerikaans president kondigde Trump reeds aan dat migranten zullen teruggestuurd worden, opperde hij het idee om van Guantanamo Bay een gevangenis voor vluchtelingen te maken (een opstap naar wat onvermijdelijk aan concentratiekampen doet denken), worden duizenden ambtenaren afgedankt, worden trans personen uit het leger geweerd … Bazen uit de technologiesector krijgen de rode loper uitgerold, miljardair Musk is zelfs deel van het team van Trump en promoot het extreemrechtse AfD in de komende Duitse verkiezingen.

Politici in Europa passen zich aan het Trumpisme aan. De nieuwe sterke man van de Duitse christendemocratie, Merz, doorbrak het cordon sanitaire door met het AfD aanvallen op de rechten van migranten te stemmen. Het was opmerkelijk hoe ‘genuanceerd’ veel Belgische politici reageerden op de inauguratie van Trump. Sammy Mahdi was uitdrukkelijk positief over het ‘strenge’ asielbeleid van Trump. GL Bouchez zit al langer op een Trumpiaanse koers en aarzelt niet om aangebrande extreemrechtse figuren in zijn partij op te nemen. De Arizona-onderhandelaars raakten het snel eens over het asielbeleid dat ze willen voeren, waarbij de Trumpiaanse koers van Francken en De Moor nog wordt opgevoerd. Ook Vooruit gaat daarin mee, ondanks een welkome kritiek van ABVV-topman Bert Engelaar die terecht stelde dat het extreemrechtse beleid niet alleen wordt nagepraat maar ook “in beleid wordt omgezet” waarbij “mensen in precaire situaties nog verder gemarginaliseerd worden “ en “ons sociaal model wordt ondergraven door groepen tegen elkaar op te zetten.”

De Amerikaanse grote bazen maken moeiteloos de bocht naar steun aan Trump. Zijn inauguratie leek bijwijlen op een miljardairsconventie. De grote bedrijven zien heil in een protectionistische politiek die gekoppeld wordt aan verregaande deregulering en afbouw van delen van de overheid. Dat maakt hun winstmaximalisatie gemakkelijker, aangezien er geen rekening moet gehouden worden met sociale of ecologische beperkingen. Dit gaat vooral ten koste van de werkende klasse en al wie het moeilijk heeft, maar dat is voor Trump en co geen punt. ‘Eigen volk eerst’ betekent in essentie ‘portemonnee van de eigen superrijken eerst’.

Het is niet verwonderlijk dat een aantal ondernemers in België met steeds openlijker lof over Trump spreekt. Ilham Kadri, ceo van Syensqo (een afsplitsing van Solvay), zei: “De verkiezing van Trump is het beste wat Europa kon gebeuren” omdat het een oproep “tot actie” is. De Standaard liet een anonieme ceo van een consultancygroep aan het woord: “Ik was voorstander van Kamala Harris, ik hoopte dat zij zou winnen. Maar nu hoop ik dat met de komst van Trump in Europa zaken in beweging zullen komen.” De actie en beweging waarvan sprake, komen steeds neer op het afbouwen van regulering (rond sociale en ecologische bescherming) en een afslanking van de overheid (lees: sociale bescherming en openbare diensten, want het is niet op defensie of fiscale cadeaus aan de bedrijven dat ze besparingen willen). Zelfs openlijke steun aan extreemrechts wordt door de vingers gezien. De liberale ondernemer Guido Dumarey, die in 2009 nog het nieuws haalde toen hij een vakbondsafgevaardigde een vuistslag toebracht, heeft geen probleem met Musk: “Musk is een speciale vogel met het hart op de juiste plaats en met veel boerenverstand. Hij is heel extreem, dat wel.” Verschillende werkgevers en patronale ‘opiniemakers’ benadrukken dat Trump ondernemers aanmoedigt en staat voor ‘sterk leiderschap’.

De bazen zien in extreemrechts een mogelijkheid voor een beleid waarin hun eigen streven naar winstmaximalisatie niets in de weg wordt gelegd. De traditionele politici nemen daar akte van en passen zich aan het ‘nieuwe normaal’ aan. In deze context gaat Vooruit heel ver mee in de Arizona-onderhandelingen. Dit ‘nieuwe normaal’ staat voor bijzonder harde aanvallen op alle sociale verworvenheden, waarbij de zwaksten eerst worden aangepakt maar uiteindelijk alle werkenden geraakt worden. De aanvallen op migranten gaan hand in hand met die op pensioenen en lonen.

Extreemrechts heeft momenteel de wind in de zeilen. Het Vlaams Belang kijkt enthousiast naar het Amerikaanse voorbeeld, zowel wegens de inhoud van dat beleid als wegens de toenemende aanvaarding van extreemrechts. Het VB is uit op eenzelfde normalisering en aanvaarding, niet zozeer onder de gewone bevolking maar wel onder het establishment van grote bazen en hun woordvoerders. De relatieve terughoudendheid waarmee de VB-deelname aan lokaal bestuur wordt aangevat, past in dat kader.

Het verzet tegen extreemrechts opbouwen is noodzakelijk. Dat betekent opkomen voor de belangen van alle onderdrukten, diegenen die vandaag onder extreemrechts vuur liggen. Het betekent strijden tegen de asociale agenda van rechts en extreemrechts die de volledige werkende klasse en de leefbaarheid van de planeet aanvallen. Doorheen strijd versterken we onze eenheid en leggen we de basis voor alternatieven. De successen van de betoging van 13 januari, vooral in het onderwijs en bij het openbaar vervoer, de Franstalige onderwijsbetoging van 27 januari en de zorgbetoging van 7 november, zijn indicaties van het feit dat het reactionaire rechtse beleid niet zonder slag of stoot kan opgelegd worden, dat er een tegenbeweging mogelijk is en dat die heel breed gesteund wordt.

We zullen op blokbuster.be de ontwikkelingen in de gemeenten met extreemrechts bestuur op de voet blijven volgen. We roepen antifascisten, antiracisten en al wie strijdt tegen onderdrukking (feministen, queer activisten …) op om deel te nemen aan het vakbondsprotest tegen Arizona en de eigen eisen daarin mee te nemen. Daarnaast is er nood aan actief protest tegen pogingen van extreemrechts om zich op straat te manifesteren.

Artikel overgenomen vanop blokbuster.be

De enige actieve functie die voormalig VB-parlementslid Dries Van Langenhove vandaag uitoefent, is die van online verkoper van zwart-gele kousen. Die schampere opmerking van viroloog Marc Van Ranst werd niet bepaald op applaus onthaald bij extreemrechts. Maar het is een feit dat de bijzonder korte parlementaire loopbaan van Van Langenhove mislukt is. Hij werd niet gecanceld door het werk van de traditionele media of politieke tegenstanders, maar door de eigen partij.

Als VB-voorzitter Van Grieken besliste om Van Langenhove aan de kant te schuiven, was dit vooral wegens het onberekenbare karakter van die laatste. Een avonturier die vooral voor zichzelf rijdt, is een risicofactor voor een partij die er alles aan doet om zich als kandidaat-bestuurder voor te stellen. Partijdiscipline is iets waar zowel de oude neofascistische kern van het Vlaams Belang als de parlementairen met grote bestuursdrang gevoelig voor zijn.

Zal Van Langenhove erin slagen om de afgesproken ‘godsvrede’ te bewaren en zijn voormalige partij niets in de weg te leggen in de aanloop naar de verkiezingen van 2024? De hang naar mediabelangstelling en de constante stroom van aangebrande standpunten maken dat erg onzeker. Naar eigen zeggen zal Van Langenhove zich terugplooien op het ‘activist zijn’. Zijn ‘Schild & Vrienden’ zijn ondertussen grotendeels herleid tot een kanaal om video’s van Van Langenhove te verspreiden en om merchandising te verkopen. Ongetwijfeld liggen de ambities wel wat hoger.

Als Van Langenhove zich tegen de verwachtingen in gedeisd houdt, met het oog op een terugkeer als prominente VB’er na 2024, dreigt hij zijn ‘aantrekkelijkheid’ onder extreemrechts net te verliezen. Hij was door Van Grieken binnengehaald omdat hij in de belangstelling stond en op die manier een laag jongeren naar het VB kon brengen. Dat was op een ogenblik dat het VB het niet gemakkelijk had door de concurrentie van N-VA, ook binnen extreemrechtse studentenclubs als KVHV en NSV die traditioneel dienst deden als kweekvijver voor het VB. Als Van Langenhove relevant wil blijven, moet hij volgende stappen zetten en mensen rond zich organiseren.

Als hij een poging doet om zijn aanhang te organiseren, dreigt het echter al snel opnieuw uit de hand te lopen met incidenten. Het model van Van Langenhove was steeds dat van Génération Identitaire in Frankrijk, een groep die ondertussen verboden is. Elke stap om een nieuwe versie van Schild & Vrienden van de grond te krijgen onder studenten en scholieren, dreigt te leiden tot een scherpere tegenstelling en zelfs confrontatie met het Vlaams Belang, dat ook steun probeert op te bouwen onder jongeren. Bovendien zal elk incident gelinkt worden met het verleden van Van Langenhove als VB-parlementslid. Er is een reëel gevaar dat er een actieve groep kan uitgebouwd worden en dat Van Langenhove een zeker succes heeft, onder meer rond kwesties als migratie die opnieuw prominenter naar voren komen als gevolg van het totale gebrek aan investeringen in opvang, of nog tegen al wie zich tegen onderdrukking verzet. In een context van toenemende polarisatie en van meer geweld, dreigt elk succes voor extreemrechts echter ook groeiend protest ertegen op te wekken.  

Indien de frustraties tegenover het Vlaams Belang te groot worden, is er de vooralsnog erg weinig waarschijnlijke mogelijkheid van een breuk op electoraal vlak. Dat is weinig waarschijnlijk omdat het Van Langenhove kwalijk zou genomen worden als hij de ‘historische kans’ van het VB in 2024 zou verbrodden. Het voormalige VB-parlementslid voorstellen als de man met 40.000 stemmen is evenmin het volledige verhaal. Zijn stemmen in 2019 haalde hij namens het VB op een ogenblik dat die partij scoorde. Naast het VB opkomen – opnieuw: een weinig waarschijnlijke optie – zou betekenen dat Van Langenhove met zijn asociaal elitair programma naar buiten treedt, net zoals zijn voorbeelden van Génération Identitaire grotendeels campagne voerden voor Zemmour in de Franse presidentsverkiezingen. Zemmour was even een hype in de media, maar verdween even snel als hij kwam. Baudet in Nederland zit in een gelijkaardige positie. Het grote verschil tussen Zemmour en Le Pen was dat die laatste probeerde om aansluiting te vinden bij sociaal ongenoegen. Ze deed dit met een boodschap van verdeeldheid, maar niet met de elitaire arrogantie van Zemmour of de samenzweringstheorieën van Baudet.

De exit van Van Langenhove was een beslissing van het VB en voorlopig staat Van Grieken in de sterkste positie. Het momentum van Van Langenhove was grotendeels voorbij en veel opties heeft hij niet meer, of het moet zijn om zich in de marginaliteit te wentelen naast andere VB-satellieten zoals Voorpost of de IJzerwake. Dat zou wellicht botsen met zijn ego en ambities. Welke richting de herpositionering van Van Langenhove uitgaat, is nog onzeker. Na de niet volledig afgewerkte video waarin hij zijn ontslag aan zijn eigen volgers aankondigde (nadat hij dit voor de traditionele media had gedaan) was er een lange video over die bewuste persconferentie. Van Langenhove stapelt daarin de tegenstrijdigheden op (zo beweert hij zowel dat er bewust voor een persconferentie op zaterdag werd gekozen omdat politieke journalisten dan niet zouden werken als dat dit was om meer mediabelangstelling te krijgen). Hij beperkt zich voorlopig tot varianten op hetzelfde thema: ‘me, myself and I’. Daarover heeft hij zoveel te zeggen dat er een tweede deel van de video werd aangekondigd. De extreemrechtse traantjes worden hierdoor wel erg breed uitgesmeerd. Verder was er een kleine actie van Schild&Vrienden aan Pfizer op 14 februari om anti-vaccinatiestandpunten naar voren te brengen en uiteraard zijn er mogelijkheden om in te spelen op anti-vluchtelingenacties die het VB naar zich toe probeert te trekken. De opvangcrisis is het gevolg van een jarenlang besparingsbeleid, waarbij zelfs essentiële mensenrechten aan vluchtelingen worden ontzegd. Het VB pleit ervoor om nog meer op mensenrechten te besparen.

Na de Pano-reportage in 2018 waarschuwden wij dat de rol van Van Langenhove niet uitgespeeld was. De ophef over de neonazistische bagger en praktijken van Schild&Vrienden leverde hem in 2019 een parlementszitje op. Vandaag ziet de situatie er anders uit. Van Langenhove loopt het risico op een gerechtelijke veroordeling en heeft niet langer een dynamische groep rond zich. Hij beloofde bij zijn afscheid trouw aan het Vlaams Belang. Hij begon met de uitspraak: “Ik zat in het parlement, maar ik ben nooit van het parlement geweest,” een letterlijk citaat van voormalig VB-voorzitter Karel Dillen. Anderzijds werd zijn parlementszetel gecanceld door zijn eigen partij. Dit maakt dat de verdere politieke loopbaan van Van Langenhove vandaag erg onzeker is. Het maakt hem niet minder gevaarlijk, een kat in het nauw kan rare sprongen maken. Bovendien is er een context van toenemende polarisatie en geweld, zo waren er de afgelopen weken incidenten van fysiek geweld tegen vluchtelingen in Ierland en Groot-Brittannië. Op het parlementaire terrein heeft Van Langenhove zichzelf echter vastgereden en zijn extreemrechtse medestanders lieten niet na om na te trappen. Zo zijn ze wel in die kringen.

Extreemrechts schoot zich de afgelopen dagen in de voeten. De organisatie van een neonaziconcert door de IJzerwake was duidelijk geen goed idee. VB-kopstuk Gerolf Annemans verklaarde aan Doorbraak.be dat Frontnacht “een desastreuze marginalisering van de oorspronkelijke IJzerwake lijkt te veroorzaken.” Het extreemrechtse weekblad ’t Pallieterke kan niet nalaten om uit te halen naar de rol van de traditionele media die volgens ’t Pallieterke getipt werden door “extreemlinkse organisaties” zoals Blokbuster en AFF. Maar ondertussen moest ook dat weekblad wijzen op de verantwoordelijkheid van het ‘eigen volk’ dat de IJzerwake organiseert. Frontnacht is van de baan, maar het debat gaat door.

Door Geert Cool

De waarschuwing van experts dat het aanvankelijk geplande neonaziconcert een gevaar vormde voor de veiligheid van mensen van kleur en eigenlijk iedereen die buiten de enge extreemrechtse lijntjes valt, werd door Dries Van Langenhove aangegrepen om er nog een provocatie bovenop te doen. Het leek hem een interessant ‘experiment’ om steden zonder mensen van kleur te creëren. Meteen steunde hij het neonaziconcert en liet hij in zijn neofascistische kaarten kijken. Deze boodschap bracht hij niet in een gesloten internetforum van gelijkgezinde fascisten-vrienden, maar op een publiek medium en als parlementslid.

VB-voorzitter Van Grieken floot zijn partijgenoot zachtjes terug: “Dit is géén partijstandpunt.” Tegelijk liet hij vooral uitschijnen dat de tweet van Van Langenhove “onnodige munitie aan tegenstanders” geeft. Inhoudelijk is er geen verschil tussen de twee VB-kopstukken. In een interview met De Tijd verklaarde Van Grieken in mei 2021: “Het blanke moet een dominante factor zijn.” Hoe hypocriet is het om dan nu te verklaren dat “huidskleur geen issue” zou zijn. Het doet eerder denken aan de strategie van ‘good cop, bad cop’: waar Van Langhove provoceert, sust Van Grieken.

Bij N-VA werd fors gereageerd op de rel. Zuhal Demir verklaarde dat er een “gigantische kloof gaapt tussen het mensbeeld van de N-VA en dat van Vlaams Belang.” Net als De Wever probeert ze een onderscheid te maken tussen Van Grieken en Van Langenhove, waarbij gesuggereerd wordt dat er enkel met het Vlaams Belang kan samengewerkt worden als Van Grieken “orde op zaken stelt binnen het Vlaams Belang.” N-VA parlementslid Axel Ronse mag dan wel verklaren dat het VB “nooit meer moet bleiten omdat het geen coalitiepartners vindt”, zijn partij laat verstaan dat er wel samen te werken valt met een voorzitter die een verleden als straatvechter heeft en voor wie het ‘blanke’ dominant moet zijn.

Bij N-VA wordt warm en koud geblazen in de hoop VB-kiezers over te winnen. Terwijl ze voor de schermen uithalen naar enkele VB’ers, wordt achter de schermen door de jongeren ‘verbroederd’ op uitnodiging van een homofobe partij in Polen en een extreem neoliberale denktank opgericht door Margaret Thatcher. Voor de schermen probeert het Vlaams Belang zichzelf een ‘sociaal imago’ aan te meten, achter de schermen organiseert het neonaziconcerten en bezoekt het bijeenkomsten waar de strategie van de meest asociale politiek wordt uitgezet.

De pogingen van N-VA om een onderscheid te maken tussen Van Grieken en Van Langenhove zijn hypocriet. In 2019 ging De Wever met Van Grieken onderhandelen terwijl Van Langenhove net in het parlement was binnengeloodst door Van Grieken. Toen was al geweten waar Van Langenhove voor stond, er kon moeilijk naast de afschuwelijke racistische, seksistische en homofobe berichten van zijn Schild & Vrienden gekeken worden. Bij N-VA waren ze daar overigens goed van op de hoogte: verschillende Jong N-VA’ers waren actief bij de bende van Van Langenhove.

Pogingen om in het Vlaams Belang een onderscheid te maken tussen ‘aanvaardbare’ en ‘niet-aanvaardbare’ kopstukken dienen slechts als een rookgordijn. Dat was al zo toen Annemans tegen Dewinter werd geplaatst. Telkens weer heeft het Vlaams Belang zelf ranzige figuren aangetrokken en georganiseerd. Voor de buitenwereld moet het afgeborsteld zijn, maar achter de schermen kan alles. Binnen het Vlaams Belang een verlengstuk van de beruchte Chinese Muur waar De Wever over spreekt zoeken, is nonsens. Er staat nog geen kleine buxushaag tussen Van Grieken en Van Langenhove. Integendeel: Van Grieken wist heel goed wie hij binnenhaalde toen hij Van Langenhove in 2019 als lijsttrekker lanceerde. Hij probeert mee te surfen op de relatieve ‘populariteit’ van zijn partijgenoot en trekt het land rond met ‘Schild & Pint’ waarmee hij jongeren naar het Vlaams Belang wil halen.

Neen, bij het Vlaams Belang heb je geen ‘good cops’ en ‘bad cops’. Het is een georganiseerde bende van extreemrechtse militanten die politiek opgeleid zijn met het neofascisme als fundament. Het antwoord daarop bestaat niet uit de politieke spelletjes die N-VA nu bovenhaalt en die gretig opgepikt worden door de traditionele media. Het volstaat voor antifascisten niet om beroep te doen op de gevestigde instanties zoals gerecht, politie en traditionele politici in de strijd tegen extreemrechts. Zelfs indien dit overwinningen kan opleveren, zoals het intrekken van de toelating voor Frontnacht, moet opgemerkt worden dat de breed gedragen afkeer van neonazi’s doorslaggevend was.

Er is nood aan mobilisatie en een versterking van collectieve strijd voor de levensstandaard en de belangen van de werkende klasse, de meerderheid van de bevolking. Doorheen strijd en liefst met overwinningen kunnen we kiezers en potentiële kiezers van extreemrechts overtuigen hoe er echte sociale vooruitgang kan geboekt worden. Niet door verdelende haat te organiseren, maar door samen te vechten voor onze rechten en onze toekomst.

Artikel vanop blokbuster.be

VB-voorzitter Van Grieken past de politiek van het zoeken naar een gemakkelijke zondebok ook in eigen rangen toe. Hij beseft dat de steun van zijn partij aan het Russische regime vandaag electoraal schadelijk is en aarzelt niet om het geweer van schouder te veranderen. Dat doet het Vlaams Belang op zowat alle thema’s, als het maar het racisme en de verdeeldheid ten goede kan komen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de Russische bocht zo gemakkelijk wordt genomen.

Om deze bocht kracht bij te zetten, vond voorzitter Tom Van Grieken intern een zondebok. Voormalig parlementslid en huidig Mechels gemeenteraadslid Frank Creyelman moet het ontgelden. In Het Nieuwsblad omschreef Van Grieken het bezoek van Creyelman aan de Krim in 2014 als volgt: “Hij liep toen dronken rond op de Krim om zich interessant te maken.” Volgens Van Grieken moeten VB’ers die Poetin blijven steunen “de eer aan zichzelf houden.” De zondebokpolitiek richt zich enkel tegen de zwaksten, zo ook intern: Dewinter blijft volledig buiten schot voor Van Grieken. Meer nog: omdat Dewinter openlijk erkende dat hij zich vergist heeft, verklaarde Van Grieken: “Het zijn enkel grote mijnheren die hun excuses kunnen bieden.”

Wat Van Grieken lijkt te vergeten, is dat Creyelman niet alleen naar de Krim trok om ‘toezicht’ te houden op het ‘referendum’ over aansluiting bij Rusland. Hij was in het gezelschap van Christian Verougstraete, voormalig parlementslid en tegenwoordig gemeenteraadslid voor het Vlaams Belang in Oostende. Daarnaast ging ook Jan Penris mee, de trouwe luitenant van Filip Dewinter die in 2019 stopte als parlementslid wegens een alcoholprobleem maar nog steeds in de Antwerpse gemeenteraad zetelt. De drie trokken naar de Krim om ‘toezicht’ te houden op het annexatiereferendum, maar eigenlijk vooral om hun steun te betuigen aan deze Russische operatie. Het is duidelijk dat die groep parlementsleden gesteund werd door de partijleiding en betrokken was bij andere internationale operaties van de partij, onder meer om Dewinter in Syrië bij Assad op bezoek te laten gaan in 2017. Bij dat bezoek gingen Creyelman en Penris mee met Dewinter. In 2018 trokken Creyelman en Penris naar de ‘Volksrepublieken’ Donetsk en Loegansk om de verkiezingen daar te volgen.

Uitzonderlijk was deze extreemrechtse steun aan het Russische regime niet. Evenmin bleef deze steun beperkt tot een oudere laag binnen de partijleiding. In 2015 plaatsten de studenten van het Vlaams Belang, de NSV (Nationalistische Studentenvereniging, een club waarvan Van Grieken tot in 2011 voorzitter was), de Russische ideoloog Alexander Doegin op een affiche voor hun haatmeeting die als een ‘colloquium’ werd omschreven. Als Van Grieken het vandaag probeert voor te stellen alsof een deel van extreemrechts ooit een ‘potentiële bondgenoot’ zag in het Russische regime van Poetin, dan is dat een bewust understatement. Het doel van het minimaliseren van de steun aan dat regime is uiteraard electoraal in de context van de algemene afkeer tegen de Russische invasie in Oekraïne.

Om dit kracht bij te zetten, aarzelt Van Grieken niet om zijn Mechels gemeenteraadslid Creyelman volledig onderuit te halen. Volgens Van Grieken is het “potsierlijk hoeveel schade hij ons toebrengt.” Hij voegde eraan toe: “Ik heb het nog eens nagekeken. De laatste keer dat hij de krant heeft gehaald, was met een voorstel om niet-gevaccineerden een enkelband om te doen. Het is clownesk.” Zo ondervindt Creyelman zelf aan de lijve hoe de zondebokpolitiek van zijn partij werkt: alle middelen zijn goed om de zondebok met alle mogelijke zonden te beladen. Dat moet meteen de aandacht afleiden van de dubieuze standpunten die het Vlaams Belang zelf verdedigde en doen vergeten dat er een grote bocht genomen is.

In het Vlaams Parlement stemde het Vlaams Belang probleemloos met een resolutie die de Russische invasie afkeurde. Dit thema was het volgens de VB’ers niet waard om afgebrand te worden. De bocht werd mee genomen door Johan Deckmyn, die in 2011 samen met andere Vlaams Belangers naar Rusland trok als verkiezingswaarnemer en daarbij, ondanks alle kritiek op het verloop van de stembusgang, verklaarde dat de stemming “open en eerlijk verliep.”

Feit is dat het Vlaams Belang, inclusief de partijleiding, jarenlang steun gaf aan het Russische regime van Poetin en de meest extreme elementen van dat regime. Dat is geen toeval: het zag daarin een bondgenoot inzake racisme en verdeeldheid. Nu het electoraal zelfmoord is om die banden te behouden, wordt een grote bocht genomen. Om ervoor te zorgen dat die bocht blijft hangen bij een breder publiek, is enige collataral damage geen probleem voor Van Grieken. De omgang met hun ‘clownesk’ en ‘potsierlijk’ eigen volk is slechts een kleinschalig voorbeeld van hoe de extreemrechtse politiek van verdeeldheid werkt.