NL Socialisme

Tag: sociaal werk

  • Daklozenopvang onder N-VA-bewind: liever geen gekwalificeerd personeel met ervaring…

    Actie eind juni: 'Blijf van De Vaart af'
    Actie eind juni: ‘Blijf van De Vaart af’

    Het Antwerpse stadsbestuur wil kost wat kost af van een deel van de sociale sector om te ‘bewijzen’ dat de private sector het beter kan. Voor schepen Fons Duchateau betekent dit bijvoorbeeld dat daklozen sneller uitstromen uit de opvang. Naar waar is niet duidelijk. Dat daklozenopvang over veel meer dan dat gaat, denk maar aan budgetbegeleiding of gewoon meeleven en de schadelijke effecten van het dakloos zijn beperken, ontgaat de schepen. Heeft die man eigenlijk iets begrepen van de sociale sector?

    In elk geval moeten er voor N-VA dringend precedenten zijn voor de uitverkoop van de Antwerpse sociale sector zodat de ideologische nonsens van de neoliberalen in de praktijk kan omgezet worden: armoede wordt dan de schuld van de armen, daklozen hebben er zelf voor gekozen en al wie uit de boot valt moet maar harder zijn of haar best doen. Als de sociale sector niet meestapt in dit asociale verhaal, dan brengt de N-VA een nieuwe sociale sector in het veld: private bedrijven zoals G4S Care die volgzamer doen wat de schepen hen oplegt. Over de belangen van de cliënten gaat dit niet, volgens de schepen heulen die toch maar mee met hun begeleiders.

    Het voorbeeld van de daklozenbegeleiding in ‘De Vaart’ in Antwerpen is veelzeggend. Het stadsbestuur ging actief op zoek naar kandidaten uit de private sector om deze begeleiding over te nemen. Pas op het allerlaatste moment kwam er naast CAW Antwerpen een private kandidaat: G4S Care. Volgens de door de OCMW-Raad aangestelde jury was het aanbod van de huidige verantwoordelijken voor de daklozenbegeleiding minder goed. Redenen hiervoor zijn onder meer de hoge anciënniteit van het personeel (ervaring en begeleiding op langere termijn zijn geen must voor de N-VA) en de hogere kwalificaties. Neen, voor de N-VA liever geen opgeleid personeel. Die doen alleen maar moeilijk.

    Dat G4S Care nieuw personeel moet zoeken en zelfs geen vormingsbudget voorziet, wordt niet als een probleem gezien. Neen, het inzetten van vrijwilligers moet de werking ‘zeer efficiënt’ maken. Toch wel opmerkelijk hoe de neoliberale N-VA’ers tegenover de begeleiding van daklozen staan: een taak waarvoor volgens hen geen opleiding of ervaring vereist is en enkel tot doel heeft om die daklozen zo snel mogelijk uit de zorg te laten uitstromen, liefst door het allemaal zelf op te lossen. Door met contracten van korte duur (2,5 jaar) te werken, geeft het bestuur aan dat continuïteit en ervaring sowieso geen vereiste zijn. Gelijk welk bedrijf dat meestapt in de neoliberale ideologie van N-VA kan de sociale sector in Antwerpen opkopen.

    Op Apache.be stelde professor Koen Hermans van het Centrum voor Sociologisch Onderzoek van de KU Leuven vragen bij de uitbesteding op zich: “Het impliceert dat we bereid zijn om overheidsgeld dat is bestemd voor hulp aan de meest kwetsbare groep mensen te laten doorstromen naar de aandeelhouders achter een private firma. Dat is een ideologische keuze. Maar in dit concrete geval gaat het om een bedrijf dat alles behalve onbesproken is. Denk aan de problemen met de jeugdgevangenis in het Verenigd Koninkrijk en aan de omstreden rol die G4S speelt in Israëlische gevangenissen. Dat maakt het verhaal problematisch.” Voor schepen Duchateau is dat niet van belang: hij schermt met het onderscheid tussen G4S en G4S Care en wijst ondermeer op de uitbating van asielcentra door G4S Care. Natuurlijk is het kunstmatig om een dochter- en moederbedrijf los van elkaar te zien. En de uitbating van private asielcentra is eveneens betwist: winst maken op ellende door in te spelen op tekorten in de publieke voorzieningen komt enkel de aandeelhouders ten goede.

    Wellicht zal het niet bij ‘De Vaart’ blijven, er zijn nog andere onderdelen van het sociaal werk bedreigd. Het gaat onder meer om Free Clinic, woonbegeleiding en Samenlevingsopbouw. Volgens de schepen kwamen de huidige aanbieders van sociaal werk in een aantal gevallen als beste uit de bevragingen. Daarmee wil hij de indruk wekken dat de hele discussie beperkt is tot ‘efficiëntie’ en ‘zorg’ voor de cliënten, terwijl het in werkelijkheid een ideologische operatie is die een andere invulling van sociaal werk oplegt. Er wordt gepleit voor een ‘commerciële zorg’ zoals we die al kennen in veel rusthuizen: private bedrijven maken daar winst door de zorg te beperken, door drie maaltijden per dag maximaal drie euro te laten kosten en door voor beperkte dienstverlening erg hoge prijzen te vragen.

    Vandaag zijn er veel problemen. De sociale sector kreunt dan ook onder de werklast. Het besparingsbeleid op alle niveaus maakt dit nog erger: een groeiende groep van de bevolking valt uit de boot. In plaats van extra middelen te voorzien voor de sociale sector gecombineerd met het stopzetten van het besparingsbeleid en een massaal programma van publieke investeringen in betaalbare huisvesting, openbare diensten en degelijke jobs, opent de N-VA nu een frontaal offensief tegen de sociale werkers.

    Het protest hiertegen is groot. Er waren al verschillende acties van het Sociaal Werk Actienetwerk (SWAN) samen met de vakbonden. Vorige week nog was er een opmerkelijke en levendige delegatie van ‘Sociaal werk is niet te koop’ op de grote betoging in Brussel tegen het asociale regeringsbeleid. Komende vrijdag is er een protestpicnic aan de Grote Markt in Antwerpen in het kader van de actiedag van de vakbonden. Deze actie is belangrijk, niet alleen voor het personeel uit de sector en de cliënten. Het is belangrijk voor al wie zich verzet tegen het asociale N-VA-beleid. Het Antwerpse bestuur zet hoog in op dit punt van de aanval op het sociale weefsel. We zullen deze aanval enkel stoppen indien we evenhoog inzetten met een algemene mobilisatie die breder gaat dan de sociale sector.

    Tegenover de vermarkting van het sociaal werk is er nood aan meer publieke middelen en een stopzetting van het asociale besparingsbeleid dat leidt tot toenemende sociale problemen. Dit is ook een politieke strijd die niet kan wachten tot de volgende verkiezingen om gestreden te worden. Doorheen de acties kunnen we alternatieven naar voor schuiven, maar komt uiteindelijk ook de vraag naar welk soort samenleving we willen: één in het belang van de aandeelhouders van private bedrijven zoals G4S en andere ING’s, of één in het belang van de meerderheid van de bevolking. N-VA en co hebben hun keuze duidelijk gemaakt, aan ons om dat ook te doen. LSP komt op voor een socialistische samenleving die breekt met de dictatuur van de grote bedrijven en hun aandeelhouders.

    Zoals een Antwerpse sociaal werker in een interview met ‘De Linkse Socialist’ in september opmerkte: “Overal in de zorgector en het sociaal werk probeert het personeel er het beste van te maken. Maar de noodkreten nemen toe: wij houden dit niet meer vol, klinkt het. Een samenleving die bij de meest kwetsbare mensen winsten wil halen en zorg en begeleiding aan commercie onderwerpt, is een zieke samenleving. Hoog tijd voor maatschappijverandering!”

    > Ons archief over de situatie bij het sociaal werk in Antwerpen

     

    PROTESTACTIE komende vrijdag 7 oktober om 12u aan de Grote Markt in Antwerpen

  • Noodkreten uit Gents Forensisch Psychiatrisch Centrum dringen niet door tot Antwerps stadsbestuur…

    Actie 30 juni in Antwerpen. 'Sociaal werk is niet te koop'. N-VA wil daklozenbegeleiding aan G4S verkopen.
    Actie 30 juni in Antwerpen. ‘Sociaal werk is niet te koop’. N-VA wil daklozenbegeleiding aan G4S verkopen.

    De N-VA wil zowat alles privatiseren. Gevangenissen bijvoorbeeld ziet de partij liever door de private sector uitgebaat worden. Waar de partij het voor het zeggen heeft, zoals in Antwerpen, worden stappen gezet om een deel van de sociale sector naar de privé over te hevelen. Daklozenbegeleiding, woonbegeleiding, begeleiding van verslaafden, wijkwerkingen, … worden allemaal bedreigd door ‘vermarkting’. Deze diensten worden op de markt geplaatst zodat de laagste biedende speler de opdracht kan binnenhalen. De voorbije dagen werden tientallen personeelsleden in vooropzeg geplaatst.

    Het Forensisch Psychiatrisch Centrum in Gent, waar gevangenen met een psychiatrische problematiek worden opgevangen, is in private handen. De Vlaamse Zorginspectie stelde eerder al dat het FPC Gent geen basisdiensten kan aanbieden door onvoldoende personeelsbezetting. Eind december 2015 stuurde het FPC voor het eerst een patiënt terug naar de gevangenis omdat alle isoleercellen van het centrum vol zaten na verschillende incidenten. Het tekort aan personeel en begeleiding leidt er tot een repressief regime. Is dat in het belang van personeel, patiënten en de samenleving? Wij dachten van niet…

    Nu pakt ‘De Morgen’ uit met een nieuw artikel over noodkreten uit het FPC Gent. Zowel patiënten als personeelsleden klagen over de slechte leef- en werkomstandigheden. De krappe bezetting leidt tot veel problemen en zet de veiligheid onder druk. “De minimale bezetting wordt niet altijd gehaald,” merken de vakbondsverantwoordelijken op. Patiënten moeten bij het minste conflict weken op hun kamer blijven. De isoleercellen draaien overuren.

    Ook in de zorgsector, onder meer voor bejaarden, waren er de afgelopen weken noodkreten van personeelsleden en familieleden die het gebrek aan personeel en bijhorende kwaliteitsvolle zorg aanklaagden. In de opvang van ouderen is de winst blijkbaar belangrijker dan de aangeboden zorg. Personeel en ouderen zijn daar de dupe van.

    Dit soort geprivatiseerde opvang is wat de N-VA ook wil voor daklozen en andere sociaal zwakkeren in Antwerpen. De verantwoordelijke schepen Fons Duchateau begrijpt naar eigen zeggen niet waarom de begeleiding van daklozen soms zo lang duurt. Eigenlijk begrijpt hij niet waarom er sociale problemen zijn en waarom deze als gevolg van het asociale neoliberale beleid toenemen. Bijgevolg herleidt hij alles tot individuele keuzes en verantwoordelijkheden.

    De vermarkting van een deel van de sociale sector in Antwerpen werd deze week opnieuw concreter met het uitlekken van het nieuws dat de groep G4S er als beste uitkwam voor de uitbating van de daklozenopvang die nu door ‘De Vaart’ wordt georganiseerd. G4S is een veiligheidsbedrijf dat eerder in opspraak kwam wegens verregaande gebreken in de beveiliging van de Londense Olympische Spelen in 2012 of nog wegens betrokkenheid bij de apartheidspolitiek van het rechtse Israëlische regime. Dit bedrijf zou nu de begeleiding van daklozen moeten doen? Zullen ze een muur bouwen rond daklozen? Checkpoints instellen zodat daklozen zeker niet in het zicht van de rest van de bevolking komen?

    Het is waanzin dat sociaal werkers die soms jarenlang gewerkt hebben aan een vertrouwensband nu plaats moeten ruimen voor een bedrijf als G4S. Sociale zorg wordt dan ondergeschikt aan de uitbouw van een winstgevend netwerk binnen de sociale sector. De Antwerpse N-VA chargeert om dit erdoor te krijgen. De noodkreten uit het Forensisch Psychiatrisch Centrum in Gent geven nogmaals aan dat het verzet hiertegen gelijk heeft.

    Er waren al enkele succesvolle acties tegen de vermarkting van de sociale sector. Op 29 september zullen sociaal werkers mee opstappen in de vakbondsbetoging met een blok ‘Sociaal werk is niet te koop.’ Als de onzekerheden onder het personeel – waaronder de vele personeelsleden die in vooropzeg geplaatst zijn! – niet snel genoeg in collectieve strijd omgezet worden, kan fatalisme een opgang maken. Laat ons dat vermijden door vastberaden het verzet tegen de vermarkting van de sociale sector te organiseren en op te komen voor meer middelen en meer collega’s.

    De graad van beschaving kan afgemeten worden aan de zorg die ze aan de zwaksten besteedt. Het besparingsbeleid doet de sociale problemen toenemen en verhoogt de werkdruk in de sector. Tegelijk wordt de sector zelf getroffen door aanvallen en besparingen. Dit zorgt ervoor dat de allerzwaksten in de samenleving dubbel getroffen worden door dit beleid. Sociaal werkers vinden dat verschrikkelijk, maar kunnen steeds minder doen omdat ze zelf onder vuur genomen worden. Sociaal werk is niet te koop, de volledige zorgsector (van gezondheidszorg over bejaarden- en gehandicaptenzorg tot sociaal werk) moet in publieke handen zijn en vereist dringend meer publieke middelen.

  • Antwerpen heeft blijkbaar een schepen van sociale desintegratie

    Duchateau in zijn strijd tegen daklozen en sociaal werkers: "Er zijn daklozen die al twintig jaar vanuit Oostende naar ons inloopcentrum De Vaart komen. Dat is niet normaal. We moeten die mensen sneller terug op de rails krijgen. (aarzelt) Het kot zal wel weer te klein zijn als ik dit zeg, maar soms is er ook sprake van een cirkelbeweging: de hulpverlener helpt mij, en ik help de hulpverlener.” Foto: actie 30 juni
    Duchateau in zijn strijd tegen daklozen en sociaal werkers: “Er zijn daklozen die al twintig jaar vanuit Oostende naar ons inloopcentrum De Vaart komen. Dat is niet normaal. We moeten die mensen sneller terug op de rails krijgen. (aarzelt) Het kot zal wel weer te klein zijn als ik dit zeg, maar soms is er ook sprake van een cirkelbeweging: de hulpverlener helpt mij, en ik help de hulpverlener.” Foto: actie 30 juni

    Fons Duchateau is Antwerps schepen van sociale zaken, wonen, diversiteit, inburgering en samenlevingsopbouw. In een interview met De Standaard haalt hij opmerkelijk hard uit naar vluchtelingen, migranten, moslims in het algemeen, armen en het personeel in de sociale sector. Eerder verklaarde hij geen extra sociale huisvesting te willen in Antwerpen. Er werd ook beslist om tot 40% van de middelen voor de dienst samenlevingsopbouw te ‘vermarkten.’ Blijft er nog iemand uit zijn werkveld over waar de schepen niet op neerkijkt?

    Het is geen roeping voor de N-VA’er om zich met inburgering of samenlevingsopbouw te moeten  bezighouden. Moest er een schepenpost van ‘winstopbouw voor multinationals’ bestaan, dan pas zouden veel N-VA’ers zich geroepen weten. Maar die functie heeft de regering al naar zich toegetrokken. Hierdoor zit Duchateau noodgedwongen opgescheept met zijn sociaal werkers, daklozen, verslaafden, vluchtelingen, armen, …

    Hoe kunnen migranten, vluchtelingen, armen, daklozen en sociaal werkers in Antwerpen nog enig vertrouwen hebben in een schepen die hen overlaadt met alle mogelijke zonden? Overdreven, denk je? Enkele van de meest frappante uitspraken uit het interview:

    • over daklozen en sociaal werkers die hen opvangen: “Er zijn daklozen die al twintig jaar vanuit Oostende naar ons inloopcentrum De Vaart komen. Dat is niet normaal. We moeten die mensen sneller terug op de rails krijgen. (aarzelt) Het kot zal wel weer te klein zijn als ik dit zeg, maar soms is er ook sprake van een cirkelbeweging: de hulpverlener helpt mij, en ik help de hulpverlener.”
    • over het vermarkten van sociaal werk: “In Nederland of Amerika doen ze het al jaren zo. Wij werken al decennialang samen met dezelfde partners. Daar komt te weinig vernieuwends uit. Door andere organisaties een kans te geven, kunnen innovatieve projecten ontstaan.”
    • over mensen van allochtone afkomst: “60 procent van de leerlingen in het lager onderwijs heeft allochtone roots. Het is net niet dweilen met de kraan open. (…) Onze emmer is vol, er kan geen druppel meer bij.”
    • over sociale huisvesting als alternatief op huisjesmelkers: “Ik ga niet in extra woningen voorzien voor vluchtelingen. Ik ga geen aantrekkingsbeleid voeren. De tamtam in die gemeenschappen gaat snel. De boodschap die we uitzenden is: Antwerpen is niet de plaats waar je je leven gaat verbeteren. Ga ergens anders heen.” Mensen die wel in een krot wonen? “Zij moeten zelf die klik maken. Ondertussen loopt een proefproject in Antwerpen Noord en Borgerhout waarbij we geen huurwaarborg meer geven wanneer asielzoekers in panden trekken die niet aan minimale vereisten voldoen.”
    • over de torenhoge werkloosheid- en armoedecijfers onder mensen met een migratie-achtergrond: “Veel heeft met vervolgmigratie te maken. Te veel mensen trouwen met iemand uit het land van herkomst. Waardoor je bij elke generatie opnieuw een stap achteruit zet. (…) En wat de schooluitval betreft: er is een groot verschil tussen jongens en meisjes. Vooral bij allochtone jongens zijn de uitstroomcijfers hallucinant. Dat is cultuurgebonden. Jongens krijgen meer vrijheid. (…) Als je spijbelt, je niet gedraagt op school en zonder diploma uitvalt, moet je niet verwonderd zijn dat je nadien niet aan de bak komt.”
    • over de islam en integratie: “Als ze er niet in slagen hun geloofsovertuiging compatibel te maken met de waarden van het hedendaagse Europese normen- en waardenkader, dan hoort die overtuiging hier niet thuis. (…) De islam is een expansief geloof, dat wil uitbreiden en zijn dogma’s wil opleggen aan andere mensen. (…) Als integratie niet leidt tot assimilatie van de basisnormen en -waarden van onze samenleving, zullen we na verloop van tijd niet meer spreken over integratie, maar over invasie. Dat jaagt mensen schrik aan.”

    Samengevat: alle mogelijke sociale problemen zijn toe te schrijven aan de individuele keuzes van de mensen die eronder gebukt gaan. Werkloosheid is een keuze van de werklozen, armoede van de armen. ‘Ze willen niet’, luidt het dan. En ondertussen doen sociaal werkers er alles aan om sociale problemen in stand te houden, zo blijft hun sector draaien. Wat een nonsens! Denkt de heer Duchateau nu echt dat sociaal werkers niet willen dat hun cliënten uit de ellende geraken? Denkt hij echt dat het asociale besparingsbeleid waardoor de ongelijkheid toeneemt niet leidt tot meer sociale problemen?

    Het gevoeligste punt voor de schepen is dat van migratie. De schepen wil wel dat er nieuwe mensen naar Antwerpen komen, maar dan moet het om tweeverdieners gaan. Die moeten bovendien “het grote kader van onze samenleving” aanvaarden waarbij dit zou bestaan uit: “vrijheid en gelijkheid. Respect hebben voor holebi’s, aanvaarden dat vrouwen voor honderd procent gelijk zijn. Dat er een scheiding is tussen kerk en staat. En dat geloofsregels op elke manier ondergeschikt zijn aan de burgerlijke regels.” Opkomen voor vrouwenrechten botst met het huidige besparingsbeleid dat openbare diensten afbouwt en superflexibiliteit op de werkvloer oplegt. Het betrekken van alle lagen, ook mensen met een migratie-achtergrond, bij de samenleving gebeurt door degelijke jobs en een toekomst te voorzien. Ook dat botst met het neoliberale besparingsbeleid. Bij gebrek aan een beleid dat gericht is op een degelijke toekomst voor iedereen in plaats van de winsten van een kleine minderheid superrijken, wordt de verantwoordelijkheid voor sociale problemen geïndividualiseerd. Tegelijk wordt met een aan het Vlaams Blok verwante retoriek groen licht gegeven voor al wie dezelfde racistische boodschap op een meer ranzige wijze naar voor brengt.

    Het is dus de schuld van de mensen zelf en Duchateau geeft ook aan wat die individuele fout zou zijn: geen begrip voor de grondwaarden van onze samenleving. Daarmee wordt niet gewezen op de ‘waarden’ die vandaag zo dominant zijn: de winstlogica die duizenden mensen zonder werk zet omdat een winstgevend bedrijf als Caterpillar elders meer winst kan maken, de besparingslogica die de armoedecijfers doet toenemen en leidt tot een nooit geziene ongelijkheid, … Over die waarden en normen wordt uiteraard gezwegen.

    De discussie over ‘waarden en normen’ dient slechts om de racistische en denigrerende opmerkingen te verzachten. Moest de partij van Duchateau echt zo bezorgd zijn om wat hij zelf de grondwaarden van onze samenleving noemt, dan was er al lang opgetreden tegen die partijgenoten die vorig jaar in Antwerpen een ‘Mars voor het gezin’ organiseerden om onder meer een verbod op de Pride te eisen, vrouwen vooral aan de haard willen en rond deze politieke agenda achter religieuze symbolen opliepen. De N-VA-kopstukken moeten niet ver zoeken naar partijgenoten die daar aanwezig waren, minister Jambon kan in eigen huis beginnen met zijn zoon die één van de organisatoren was.  Zie: http://www.socialisme.be/nl/23670/puriteinse-kwezel-uit-de-kast-de-wonderbaarlijke-bekering-van-dewinter

    Het asociale karakter van dit beleid wordt door de uitvoerders ervan overgoten met een arrogante en racistische retoriek die samengaat met uithalen naar al wie arm, vluchteling of migrant is. Zelfs de eigen personeelsleden van de stad Antwerpen uit de sociale sector delen in de klappen. Het maakt duidelijk wat Siegfried Bracke bedoelde toen hij in Knack zei: “Mijn partij doet er alles aan om zoveel mogelijk Vlaams Belang-kiezers aan onze kant te krijgen.”

    Verzet tegen deze asociale bende is nodig. Er zijn lokale acties tegen onder meer de vermarkting van het sociaal werk. Op 29 september is er een grote vakbondsbetoging tegen het besparingsbeleid en dus ook tegen de verdeel-en-heerspolitiek waarmee discriminatie wordt gepromoot. Laat ons de mobilisaties tegen de rechtse regering en zijn lokale poot in het Antwerpse stadsbestuur opvoeren en koppelen aan een offensief programma van sociale vooruitgang: een massaal programma van publieke investeringen in huisvesting, onderwijs en diensten; arbeidsduurvermindering om het beschikbare werk te verdelen; herstel van de volledige indexering van de lonen; verhoging van minimumloon en minimum uitkeringen; het geld hiervoor halen waar het zit en dit alles koppelen aan een socialistische samenleving.

  •  “Samenleving die begeleiding van meest kwetsbaren aan commercie onderwerpt, is ziek”

    Interview met een sociaal werker uit Antwerpen

    Hannes op de actie van 30 juni
    Hannes op de actie van 30 juni

    In de Antwerpse sociale sector heerst grote onrust. Het stadsbestuur vindt dat de sector niet efficiënt genoeg is en wil delen ervan op de markt plaatsen. Commerciële bedrijven kunnen zich dan aanbieden om een deel van het sociaal werk over te nemen. Dit bedreigt niet alleen het bestaande personeel maar ook de kwaliteit van het sociaal werk. Er waren in mei en juni al twee acties. We spraken met Hannes die actief is in Sociaal Werk Actie Netwerk (SWAN).

    Interview uit de septembereditie van ‘De Linkse Socialist’ die morgenavond uitkomt

    Wat is de reactie van het stadsbestuur op de acties?

    “Er waren op 30 mei en 30 juni al twee erg geslaagde acties met telkens 150 aanwezigen, zowel personeelsleden als cliënten en sympathisanten. De ongerustheid is groot, de woede groeit. Maar het stadsbestuur negeert dit. Integendeel, er werd van de zomer gebruik gemaakt om bovenop de vier eerder aangekondigde projecten bij CAW nog andere onderdelen van het sociaal werk  op de markt te plaatsen.

    “Het gaat onder meer om projecten bij het woonbegeleidingsteam. Wellicht zullen zowat 200 dossiers onder de maatregel vallen. Zij kunnen overgedragen worden naar andere organisaties. Er wordt vermoed dat het om de langdurige begeleiding zal gaan, begeleiding van onder meer mensen met een verslaving of andere problematieken. Die begeleiding duurt ‘te lang’ en is bijgevolg ‘te duur’. Hier zouden 13 VTE’s (Voltijdse Equivalenten) verdwijnen in acht teams.

    “Samenlevingsopbouw, dat in de armste wijken bewoners van onderop organiseert en dus ook wel eens kritisch uit de hoek komt, zou tot 40% van de middelen verliezen. Dat komt erg hard aan, zowel voor het personeel als voor de activiteiten in kwetsbare buurten zoals het Kiel, Oud-Borgerhout, Antwerpen-Noord of Deurne-Noord.  Verder zou ook Free Clinic, dat verslaafden begeleidt,  in de klappen delen.

    “De exacte omvang van de voorstellen is nog niet duidelijk. De stad blijft bewust vaag met het argument dat het nu nog niet veel informatie kan geven om de concurrentie te vrijwaren. Begin september worden de tenders (aanbestedingen) uitgeschreven, dan pas zullen we weten welke cliënten en welke personeelsleden weg moeten.”

    Dit zal wellicht tot nieuwe acties leiden?

    De boodschap is duidelijk: 'sociaal werk is niet te koop'
    De boodschap is duidelijk: ‘sociaal werk is niet te koop’

    “In de zomer zaten we met SWAN en de vakbonden bij zowel Samenlevingsopbouw als CAW samen. Bij Free Clinic is er jammer genoeg nog geen vakbondsaanwezigheid. Er werd beslist om samen te reageren en om naar alle teams te gaan. Sociaal werk zit erg verspreid met tal van onderdelen. Syndicaal afgevaardigden van CAW en van Samenlevingsopbouw zijn bezig met een ronde langs alle teams om de maatregelen toe te lichten. Eigenlijk zijn dit allemaal kleine personeelsvergaderingen die we willen laten uitmonden in een grote algemene personeelsvergadering voor iedereen. De timing daarover is nog onduidelijk, maar het is de bedoeling dat deze personeelsvergadering er in september komt.

    “Tegelijk wordt gemobiliseerd naar de betoging van 29 september, de vakbondsbetoging tegen het asociale beleid. Een verantwoordelijke van de vakbond LBC suggereerde om een blok ‘sociaal werk is niet te koop’ te vormen op die betoging. Dat is een uitstekend idee. Parallel met het algemene actieplan van de vakbonden moeten we ook zien hoe we het verzet in onze sector opbouwen.  We kunnen bijvoorbeeld acties van de CAW’s organiseren, er is onder meer in Halle-Vilvoorde en Brussel heel wat ongenoegen wegens het personeelstekort. Acties van het CAW kunnen opbouwen naar  algemene acties van de volledige non-profit. De tekorten in alle onderdelen van de non-profit vereisen een actieplan van de sector.

    “We kunnen best niet te lang wachten. De onrust in Antwerpen is bijvoorbeeld erg accuut. In de teams waar projecten op de markt gezet zullen worden, vragen de mensen zich natuurlijk af wie er van hun team zal getroffen worden en in september zal horen dat hij of zij nog tot 1 juni kan blijven maar daarna weg moet. Deze onzekerheid en onrust moeten we nu in actie omzetten. ”

    Zijn er gelijkenissen met de vele reacties over gebrekkige zorg in onder meer de bejaardenzorg of de tekorten in de gehandicaptenzorg?

    “Ja natuurlijk en het beperkt zich niet tot die zorgsectoren, ook in de ziekenhuizen bijvoorbeeld zijn er tekorten en problemen. Bij ons in de sociale sector zien we hoe de allerzwaksten aangepakt worden. Het besparingsbeleid en de economische crisis zorgen ervoor dat het aantal zorgbehoevenden sterk toeneemt, dit heeft gevolgen voor de werkdruk in onze sector terwijl het water nu al aan onze lippen staat. Maar tegelijk wordt een commerciële logica opgelegd waarbij de kwaliteit van de zorg en de begeleiding afneemt en de arbeidsvoorwaarden slechter worden.

    “Overal in de zorgector en het sociaal werk probeert het personeel er het beste van te maken. Maar de noodkreten nemen toe: wij houden dit niet meer vol, klinkt het. Een samenleving die bij de meest kwetsbare mensen winsten wil halen en zorg en begeleiding aan commercie onderwerpt, is een zieke samenleving. Hoog tijd voor maatschappijverandering!”

  • Antwerpse actie: sociaal werk is niet te koop!

    niettekoopklein

    Voor de tweede keer op een maand tijd werd in Antwerpen geprotesteerd tegen de vermarkting van een deel van het sociaal werk. Onder meer inloophuis ‘De Vaart’ dat in opvang van daklozen voorziet, wordt hiermee bedreigd. Het duurt jaren om een degelijke band met gebruikers op te bouwen, maar de stad Antwerpen wil alle ervaring overboord gooien om de private sector binnen te halen in het sociaal werk. Tot wat dit kan leiden, zagen we al met het forensisch psychiatrisch centrum in Gent dat privé uitgebaat wordt en niet aan de normen voldoet.

    Enkele tientallen personeelsleden en gebruikers kwamen gisteravond samen op het Mechelseplein in Antwerpen, voor de kantoren van het OCMW waar later op de avond een OCMW-raad plaatsvond. Ze herhaalden de boodschap van de actie eind mei: sociaal werk is niet te koop. Deze actie kreeg de steun van beide vakbonden die elk een spreker hadden. Er werd ook gesproken door activisten van het Sociaal Werk Actie Netwerk (SWAN). In maandblad ‘De Linkse Socialist’ hadden we vorige maand (juni) een interview over deze kwestie, je kan dit interview hier lezen.

    Onder de foto’s vind je het pamflet dat LSP op de actie verspreidde met nadruk op het belang van de uitbouw van de strijd op de werkvloer, het actieplan van de vakbonden biedt daar een uitstekende kans toe.

    Enkele foto’s vanop de actie:

    [divider]

    Pamflet van LSP

    De plannen van Fons Duchateau, schepen van sociale zaken, om in Antwerpen in 2017 een deel van het sociaal werk op de markt te gooien, zijn ronduit onaanvaardbaar! De voorbeelden in binnen- en buitenland toonden al aan dat enkel de winstcijfers van de private investeerders hier beter van worden.

    Duchateau loopt niet hoog op met de sociaal werkers, dat werd duidelijk in het interview in de Gazet van Antwerpen. Om ons in een slecht daglicht te stellen, schrok hij er niet voor terug om een loopje met de werkelijkheid te nemen. Het is absurd om de schuld voor de aanwezigheid van 200  langdurige daklozen in Antwerpen bij de sociaal werkers te leggen. Het is toch niet onze verantwoordelijkheid dat er een torenhoog tekort is op de private en sociale huurwoningenmarkt met de daaraan verbonden hoge prijzen?!

    Voor 2017 wordt er al een klein aantal projecten getenderd. Maar voor Duchateau is dit slechts een begin. In de komende jaren zullen verschillende projecten binnen de beleidsdomeinen wonen, (kinder-)armoede en drugs volgen.  Het is niet uitgesloten dat andere steden en gemeenten alsook de Vlaamse overheid zijn plannen overnemen.

    De eerste twee acties zijn een stap in de goede richting. Het maakt het stadsbestuur duidelijk dat we hun plannen niet zomaar aanvaarden. Maar het zal niet genoeg zijn. We moeten ervoor zorgen dat het protest zo breed mogelijk gedragen wordt. Dat betekent in de eerste plaats dat we alle betrokken werkingen moeten meekrijgen (CAW, Samenlevingsopbouw, Free-Clinic,…). Dat kan enkel door hen voldoende te informeren. Het actieplan van de vakbonden biedt daar een uitstekende gelegenheid voor. SWAN greep de staking van 24 juni  al aan om langs verschillende werkingen van het CAW en Samenlevingsopbouw langs te gaan om met hulpverleners en cliënten te discussiëren. Dit kan men doorzetten doorheen de zomer in opbouw naar een grote algemene personeelsvergadering over de organisaties heen in september.  Het zal belangrijk zijn om concrete solidariteit op te bouwen met de collega’s uit andere organisaties en sectoren zoals de gehandicaptenzorg. Zij worden uiteindelijk met hetzelfde vermarktingsbeleid geconfronteerd. De cliënten hebben een belangrijke plaats in de beweging. De petitie van een aantal van hen om hun inloopcentrum De Vaart open te houden, maakt het moeilijk voor Duchateau om te doen alsof de maatregel er in het belang van de cliënten is. Ook het manifest  ondertekend door 88 professoren, docenten en onderzoekers versterkt de beweging.

    Dit stadsbestuur heeft een fundamenteel andere visie op sociaal werk. Ze wilt de problemen niet oplossen, maar via een repressief beleid uit het straatbeeld krijgen. We kunnen niet wachten tot de verkiezingen in 2018 om tot een ander beleid te komen . In 2 jaar tijd zou het huidig bestuur immers nog heel wat  schade kunnen aanrichten.

    Van de aanval op de langdurige zieken, de Turteltaks, tot de afschaffing van de medische waarborg. Op alle niveaus voert deze coalitie (N-VA, CD&V en Open-VLD) zware besparingen door. Ze zal niet stoppen tenzij we haar ten val brengen. Het actieplan van de vakbonden biedt daar een kans toe. Ons protest daaraan koppelen kan het alleen versterken. Op 29 september is er een nationale vakbondsbetoging in Brussel. Laat ons mobiliseren voor een grote delegatie van sociaal werkers en cliënten op die betoging om duidelijk te maken dat ook wij dit beleid niet aanvaarden. Sociaal werk is immers niet te koop!

  • Nieuwe actie tegen vermarkting sociaal werk in Antwerpen

    sociaalwerk2Komende donderdag is er een nieuwe actie tegen de vermarkting van het sociaal werk in Antwerpen. Op vrijdag 1 juli verwacht men de offertes voor de vermarkting van verschillende sociale voorzieningen. Daarom wordt op donderdagavond voor het OCMW actie gevoerd. Afspraak om 18u op het Mechelsplein. Hieronder de oproep voor die actie.

    -> Verslag van de eerdere actie aan de gemeenteraad

    -> Interview uit ons maandblad

    [divider]

    Marktlogica hoort niet thuis in de zorg voor mensen. Toch zet het Antwerpse stadsbestuur sociale voorzieningen op de markt: van het inloophuis voor thuislozen, over de arbeidszorg voor OCMW-cliënten, tot de nachtopvang van daklozen of zelfs de psychologische hulp bij familiaal geweld. En andere zullen volgen. Antwerpen is duidelijk een testcase: wat hier gebeurt, wordt morgen uitgerold in Vlaanderen.

    Op vrijdag 1 juli verwacht men de offertes. Stad en OCMW hopen en verwachten dat ook commerciële spelers zich aanbieden. Biedingen worden afgewogen op prijs en kwaliteit. Maar de kwaliteitscriteria zijn tot vandaag niet uitgeklaard.

    De keuze voor vermarkting roept in het sociale werkveld veel vragen op en stuit op breed verzet. Op korte termijn staat de kwaliteit van het sociaal werk op de helling.
    De vermarkting gaat in tegen de nodige continuïteit. Een voorziening zoals De Vaart, het inloopcentrum voor thuislozen, werkt al jaren binnen het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk. Door die continuïteit is een lange termijn aanpak mogelijk. Dat is ook nodig. Zonder continuïteit geen kwaliteit in het sociaal werk.

    Vermarkting betekent meteen minder kwaliteit in duurdere en minder toegankelijke voorzieningen. Op termijn betekent dat een hogere factuur voor de samenleving. Op de markt staat de winst centraal, niet de kwaliteit van de zorg. Sociaal werk vraagt professionele kennis, inzichten, vaardigheden en attitudes. Maximaliseren van de winst is alleen mogelijk door de kost voor de cliënt te verhogen. En vooral door te besparen op personeel: minder mensen, met lagere opleiding en minder ervaring.

    Vermarkting vervangt samenwerking door concurrentie. En concurrenten schermen de informatie af in het belang van de eigen marktpositie. Die verschraling leidt tot immobilisme en bedreigt de maatschappelijke effectiviteit van de voorzieningen.
    Welke verbeteringen verwacht de lokale overheid eigenlijk in de werking van sociale voorzieningen als ze worden overgenomen door een andere sociaal werk organisatie of door een commerciële speler? Op die vraag geeft de lokale overheid tot vandaag geen antwoord.

    Op donderdagavond 30 juni om 18:30 protesteert het Sociaal Werk ActieNetwerk tegen deze gang van zaken aan het hoofdkantoor van het Antwerpse OCMW (Mechels Plein).
    De actie krijgt ook deze maal de steun van de vakbonden LBC en BBTK.

    Het kan anders!
    Het Sociaal Werk ActieNetwerk kiest voor het maximaliseren van welzijn, niet voor het maximaliseren van winst.
    We kiezen voor sociaal werk waarbij de kwaliteit van de hulpverlening centraal staat. En dit met de inbreng van alle betrokkenen: gebruikers en cliënten, sociale werkers, experten, studenten en partnerorganisaties.

  • Interview. Verzet tegen de vermarkting van het sociaal werk opbouwen!

    Interview met twee sociaal werkers uit Antwerpen.

    swan2De laatste weken was het sociaal verzet niet uit de media weg te krijgen. Van de luchtverkeersleiders tot de stakende cipiers stuit de besparingsijver van de regering op hevige tegenwind. Maar ook in sectoren waar men traditioneel minder actie voert, bereikt het ongenoegen een kookpunt. In Antwerpen wil Fons Duchateau (N-VA), OCMW-voorzitter en schepen van onder meer sociale zaken, een aantal sociale voorzieningen uitbesteden aan de private sector. Sociaal werkers protesteren daartegen en roepen op tot een actie aan de gemeenteraad op maandag 30 mei. We spraken met Sanne, pas verkozen als vakbondsafgevaardigde voor het ABVV bij CAW Antwerpen, en Hannes die bij CAW werkt en lid is van het Sociaal Werk Actie Netwerk (SWAN).

    Interview door Mathias (Antwerpen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Fons Duchateau beweert in de Gazet Van Antwerpen dat de sociale sector in Antwerpen niet in staat is om een aantal sociale problemen op te lossen. Wat vinden jullie daarvan?

    Hannes: Die bewering is een grove belediging voor onze collega’s. Het klopt dat er in Antwerpen een 200-tal chronisch dakloze mensen zijn die zeer moeizaam uit hun situatie geraken. Niet verwonderlijk gezien de wooncrisis in onze stad. Er is een nijpend tekort aan sociale woningen, de wachtlijsten groeien en lopen op tot maar liefst zeven jaar. Het tekort laat zich ook voelen op de privémarkt waar men woningen van slechte kwaliteit aanbiedt tegen woekerprijzen.

    Is de commercialisering die Duchateau voorstelt een oplossing voor het probleem?

    Hannes: Door de schuld bij het CAW te leggen, maken ze ons verantwoordelijk voor de gevolgen van het structureel probleem op de woningmarkt. En dat terwijl de politiek weigert hier iets aan te doen. De N-VA zelf stelt dat men in Antwerpen de norm van 10% sociale woningen haalt en dat dit volstaat. Men zet enkel in op renovaties waardoor 10% van het totaal aantal sociale woningen op dit moment leeg staat.

    Sanne: Zo’n commercialisering zal de problemen niet doen verdwijnen, integendeel. Duchateau wil deze maatregel op heel korte termijn doordrukken en houdt helemaal geen rekening met de sociale sector. Hij richt zich op de markt, maar weet eigenlijk niet hoe dit te bereiken. Er is een gebrek aan informatie. Bij de projecten zoals De Vaart [een dagcentrum voor daklozen] die in 2017 uitbesteed zouden worden, leidt dat tot onzekerheid bij personeel en cliënten. Dat heeft nu al nefaste gevolgen voor de begeleiding.

    De gevolgen op langere termijn zullen dan niet mis zijn…

    Sanne: De continuïteit komt onder druk. Het opbouwen van een vertrouwensband met je doelgroep is een werk van jaren. Het uitbesteden van zo’n opdracht kan dat in één klap wegvegen en er dreigt een pak ervaring en expertise verloren te gaan. Ook de werkgelegenheid zal daar onder leiden. Het CAW heeft al besloten om voorlopig enkel te werken met tijdelijke contracten. In Antwerpen is het CAW de tweede grootste werkgever voor sociaal werkers na het OCMW. Als de plannen erdoor komen, dreigen de vele studenten sociaal werk in Antwerpen de komende jaren geconfronteerd te worden met een dramatische arbeidsmarkt.

    Wat hopen jullie te bereiken met deze eerste actie?

    Sanne: We hopen een tegenkracht op te bouwen tegen de plannen die op tafel liggen. De argumentatie van Duchateau moet ontkracht worden. Niet alleen onder het personeel maar ook de cliënten. Een commercialisering zal niet leiden tot betere kwaliteit of begeleiding maar juist tot de verschraling van het aanbod. De gevolgen zijn verregaand.

    We zijn trouwens niet de enigen die geraakt worden. In de gehandicaptensector staat men al een stuk verder met soortgelijke plannen. Bovendien worden ze daar geconfronteerd met aanvallen op de loonvoorwaarden. Hun vakbonden mobiliseren mee voor deze actie als begin van een actieplan. We moeten  een gemeenschappelijk front vormen, dan staan we sterker tegen deze aanvallen.

    Hannes: SWAN verwerpt het idee van een commercialisering van de zorg volledig. Het probeert bewust hulpverleners, studenten, academici en burgers te organiseren tegen de besparingen in de sociale sector. Maar we willen onszelf ook de vraag stellen hoe we als sector de mensen beter kunnen begeleiden en hoe we oplossingen kunnen aanbieden. Kortom, we willen een alternatief.

    Het doel van onze sector mag niet zomaar een beheersing van de sociale problemen zijn. We moeten de mensen helpen deze te overstijgen. Maar dat kan enkel als er structureel ook de ruimte voor wordt gecreëerd. Dat betekent investeren in sociale woningen, alternatieve woonvormen, het optrekken van het leefloon en de uitkeringen boven de armoedegrens, …. Deze actie kan een opstap zijn in de strijd voor zo’n maatregelen.

    Is zo’n beleid van investeringen in sociale voorzieningen te bereiken onder de huidige regering en het gemeentebestuur?

    Sanne: Nee! Duchateau heeft zijn beslissing al genomen. Er is weinig respect voor overleg en eigenlijk zelfs niet voor de hulpverleners. Door het gebrek aan informatie en de onzekerheid kunnen sommigen hun werk niet meer naar behoren uitvoeren. Ze willen af van het emancipatorisch model en de marktwerking centraal zetten.

    Hannes: Sommigen stellen dat we moeten wachten tot de gemeenteraadsverkiezingen in 2018. Maar dan laat je net de ruimte aan het stadsbestuur om haar plannen door te drukken. Dit moet het begin zijn van een opbouwend verzet tegen de vermarkting. We moeten daarbij bruggen slaan naar andere sectoren op Vlaams niveau. We moeten gaan naar een algemeen verzet tegen de neoliberale regering en haar plannen.

    Veel succes met jullie strijd!

    => Protestactie: vanavond om 18u30 voor de Antwerpse gemeenteraad. Facebook evenement

  • Actie gepland in Antwerpen: “Sociaal werk is niet te koop”

    swanDe aanhoudende besparingen zorgen voor een toename van armoede. Tegelijk wordt bespaard op de sociale sector en dreigt een commercialisering. In Antwerpen wil het stadsbestuur een aantal sociale voorzieningen uitbesteden aan private partners. Sociale werkers protesteren. Ze plannen een protestactie voor de Antwerpse gemeenteraad op 30 mei. Een interessant initiatief dat zoveel mogelijk ondersteuning verdient en nodig heeft. Hieronder de oproep voor de actie.

    -> Facebook evenement

    [divider]

    “Het sociale middenveld is vastgeroest” en “Door de markt open te breken, creëren we concurrentie en scherpte bij de organisaties”, zo verdedigt Antwerps schepen voor sociale zaken Fons Duchateau de commercialisering van sociale voorzieningen. In 2017 gaat het om werkingen met thuisloze mensen die kampen met verslaving en psychiatrische problemen: onder meer nachtopvang De Biekorf, inloophuis De Vaart en winteropvang Victor. Later volgen er nog meer.

    Het is een slag in het gezicht van de hulpverleners van CAW Antwerpen en hun ‘gasten’. Zij pionierden met nieuwe vormen van opvang, begeleiding en outreach. Vandaag houden een cliëntenraad en evaluaties door cliënten, partners en medewerkers CAW Antwerpen scherp en gericht op de toekomst.

    Schepen Duchateau maakt die toekomst onzeker. Kunnen we nog dezelfde hulp geven of krijgen? Wat blijft er over van moeizaam opgebouwde vertrouwensrelaties? Blijft de werking bestaan?

    De stad gooit in 2017 verscheidene voorzieningen op de markt. Zowel sociaal werk organisaties als privéondernemingen moeten concurreren om projecten, de zogenaamde tenders, binnen te halen. Ze geven aan tegen welke prijs ze een product leveren. Het project gaat dan voor 3 jaar naar de ‘speler’ met de beste prijs-kwaliteitverhouding.

    Maar over welke kwaliteit spreken we? Voor ons is thuisloosheid een onrecht dat de wereld uit moet en kan. Kwaliteitsvol werken met thuislozen steunt op een vertrouwensrelatie, en geeft mensen hun waardigheid en sterkte terug. Voor anderen is ‘kwaliteit’ een repressieve aanpak, het bestrijden van overlast en het verdrijven van mensen uit het straatbeeld. Voor welke visie staat een stadsbestuur dat kwistig GAS boetes uitstrooit en inloophuis De Steenhouwer bant wegens storend in een chique winkelbuurt?

    COMMERCIALISERING VAN DE ZORG LEIDT NIET TOT BETERE KWALITEIT VOOR EEN LAGERE PRIJS!

    Winst maken op de zorg voor ouderen en zieken is in België niet nieuw. Ook de gezondheidszorg, kinderopvang, ouderenzorg, gehandicaptensector en begeleiding van werkzoekenden kregen al te maken met vermarkting. Sinds kort is ook de opvang van asielzoekers en de forensische psychiatrische zorg gecommercialiseerd. Het werd er allemaal niet beter op.

    De prijs van een verblijf in een Vlaams rusthuis steeg de jongste 5 jaar met maar liefst 20%. Toch raakte bekend dat men in veel privé rusthuizen pampers pas ververst bij een verzadiging van 65%.

    In het forensisch psychiatrisch centrum Gent, uitgebaat door multinational Sodexo, is er onvoldoende personeel om de zorg te garanderen. Het personeel dat er wel is, blijkt onvoldoende opgeleid, zo stelt de Vlaamse zorginspectie.

    COMMERCIALISERING STAAT HAAKS OP SAMENWERKING IN HET SOCIAAL WERK!

    Gebruikers en cliënten van sociaal werk zijn gebaat met samenwerking tussen diensten en voorzieningen. Maar de commercialisering van sociaal werk maakt van organisaties die al jaren goed samenwerken concurrenten.

    COMMERCIALISERING BEDREIGT ONZE JOBS EN ARBEIDSVOORWAARDEN!

    In Nederland zien we hoe professionele sociale werkers zoveel mogelijk vervangen worden door lager opgeleide en dus goedkopere medewerkers. Zorgbedrijven gaan er over kop zoals het Nederlandse TSN. Daar verloren 6000 zorgverleners hun werk. De andere helft kon elders aan de slag, maar tegen slechtere voorwaarden.

    HET KAN OOK ANDERS!

    Sociaal Werk Actie Netwerk gaat voor het maximaliseren van welzijn, niet het maximaliseren van winst.

    We kiezen voor sociaal werk waarbij de kwaliteit van de hulpverlening centraal staat. En dit met de inbreng van alle betrokkenen: gebruikers en cliënten, sociale werkers, experten en partnerorganisaties.

    DAAROM VOERT SWAN OP MAANDAG 30 MEI OM 18 UUR ACTIE AAN DE GEMEENTERAAD VAN ANTWERPEN

    • NEEN AAN DE COMMERCIALISERING VAN HET SOCIAAL WERK!
    • VOOR MAXIMALISATIE VAN WELZIJN VIA SAMENWERKING VAN ALLE BETROKKENEN!
    • VOOR EEN STRUCTURELE BESTRIJDING VAN ARMOEDE EN DAKLOOSHEID DOOR INVESTERINGEN IN SOCIALE HUURWONINGEN, ALTERNATIEVE WOONVORMEN, ONDERWIJS, LAAGDREMPELIGE KWALITEITSVOLLE JOBS ÉN SOCIAAL WERK!
    • VOOR HET OPTREKKEN VAN HET LEEFLOON EN DE SOCIALE UITKERINGEN TOT BOVEN DE ARMOEDEGRENS!
0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping