NL Socialisme

Tag: Seattle

  • Seattle is eerste grote Amerikaanse ‘vrijstad’ voor abortus. Hoe werkenden en socialisten dit afdwongen

    Door Bia Lacombe (Socialist Alternative, ISA in de VS)

    Vorige maand behaalden duizenden lokale activisten en jongeren in Seattle een historische overwinning in de strijd voor abortusrechten. Onder leiding van het kantoor van socialistisch gemeenteraadslid Kshama Sawant slaagden we in onze strijd om van Seattle de eerste ‘vrijstad’ voor abortus in de VS te maken nadat het Hooggerechtshof Roe v Wade omver wierp.

    Hierdoor mag de politie van Seattle niemand arresteren op grond van uitstaande arrestatiebevelen in verband met anti-abortuswetten in het hele land. De politie mag evenmin op een andere manier helpen bij onderzoek naar dergelijke zaken. Mensen met verzoekschriften die verband houden met abortus kunnen in Seattle blijven zonder te worden uitgeleverd aan een staat die hen probeert te vervolgen.

    “Wetten die de lichamelijke autonomie schenden en reproductieve gezondheidszorg criminaliseren zijn fundamenteel onrechtvaardig, en onze beweging zal niet toestaan dat Seattle medeplichtig is,” schreef Sawant in een persbericht waarin ze het protest tegen de schandelijke rechtse uitspraak van het Hooggerechtshof steunde. “Laat iedereen die bedreigd wordt door draconische anti-abortuswetten naar Seattle komen zonder angst voor vervolging!”

    De hele arbeidersklasse heeft een zware nederlaag geleden met de intrekking van Roe v Wade. Duizenden vrouwen en LGBTQ-mensen, maar ook hulpverleners die op enige wijze betrokken zijn bij abortussen en andere gezondheidswerkers, kunnen gedwongen worden hun thuisstaten te ontvluchten.

    Door van Seattle een ‘vrijstad’ te maken, tonen de werkenden, jongeren en socialisten van Seattle wat het betekent om solidair te zijn met de werkende klasse over de grenzen van steden en staten heen.

    Nog belangrijker is dat deze maatregel verstrekkende gevolgen kan hebben indien er navolging komt in de rest van het land. Als de helft van de staten in de VS soortgelijke maatregelen aannemen en weigeren mensen uit te leveren die in andere staten anti-abortuswetten overtreden, wordt het veel moeilijker om anti-abortuswetten te handhaven.

    Gemeenteraadsleden Byron Sigcho-Lopez van Chicago en Robin Wonsley van Minneapolis willen in hun steden soortgelijke maatregelen voorstellen. Beide zijn net als Sawant ook lid van de Democratic Socialists of America. Daarnaast werkten we nauw samen met Heide M Wegleitner die verkozen is in Dane County, Wisconsin, en zich solidair verklaarde met de maatregel die we in Seattle voorstelden en afdwongen.

    Hoe de werkenden van Seattle en Socialist Alternative wonnen

    De brede steun en het enthousiasme voor ons voorstel in Seattle was net zo overweldigend als je zou verwachten op grond van de vele nationale opiniepeilingen die wijzen op wijdverbreide steun voor abortusrechten. Meer dan 5.500 mensen ondertekenden onze petitie ter ondersteuning van de maatregel. Op de dag van de stemming in de gemeenteraad maakten 60 mensen gebruik van hun recht om een publieke getuigenis te brengen. Daarmee eisten ze dat de Democratische verkozenen “ja” zouden stemmen zonder de maatregel af te zwakken.

    Veel van de handtekeningen voor de ‘vrijstad’ werden verzameld door leden van Socialist Alternative tijdens Pride-evenementen in Seattle eind juni, waar we spraken met duizenden LGBTQ mensen uit de arbeidersklasse over de noodzaak van een verenigde massabeweging om de rechtse aanvallen op abortus te verslaan. We legden ook uit dat dit verbonden is met de brutale aanvallen op transjongeren en queer mensen in het hele land.

    Leden van Socialist Alternative bleven gedurende de hele maand juli bijna dagelijks campagne voeren, om met zoveel mogelijk werkende mensen te praten en hen in de strijd te betrekken.

    Op de online versie van onze petitie hebben 850 mensen commentaar achtergelaten met persoonlijke verhalen en boodschappen van solidariteit, waaronder honderden vakbondsleden. Velen schreven dat we in de staat Washington geen leiding zagen van de Democraten of hun NGO-gelieerde organisaties zoals Planned Parenthood en NARAL Pro-Choice. Zelfs leden van de Squad hebben geweigerd om een echte strijd aan te gaan door de miljoenen mensen die hen steunen te mobiliseren. Dit is de zoveelste capitulatie voor de Democratische partijleiding die ze net beloofden te bestrijden.

    De Republikeinen en de rechtervleugel zijn 50 jaar bezig geweest zich te organiseren en op te bouwen voor deze allesomvattende aanval op vrouwen en LGBTQ personen. Ondertussen heeft de Democratische Partij 50 jaar lang beloofd ons te beschermen door abortusrechten in een wet te gieten. Vervolgens weigerde de partij hiervoor te vechten, ondanks de vele kansen daartoe. Tragisch genoeg kan dit nu worden toegevoegd aan de lange en groeiende lijst van gebroken beloften van de Democraten over Medicare for All, een federaal minimumloon van 15 dollar per uur, een Green New Deal, en nog veel meer.

    Op hetzelfde moment dat zij hun verontwaardiging uitten over de uitspraak van het Hooggerechtshof, probeerden Democratische gemeenteraadsleden in Seattle in achterkamertjes ons voorstel te ondermijnen, zonder daarbij hun bedoelingen publiekelijk bekend te maken. Ze probeerden de clausule die de politie van Seattle verbiedt mensen op te pakken op basis van anti-abortuswetgeving in andere staten sterk af te zwakken. De enige reden waarom de Democraten hier uiteindelijk van afzagen, was de schijnwerper die op hen werd gericht door de honderden werkende mensen die hun stem lieten horen en door Sawant’s kantoor, wat eens te meer de effectiviteit bewees van een mobilisatie van de werkende klasse.

    De enige weg vooruit

    Het is nu aan sociale bewegingen geleid door werkende mensen om het basisrecht op abortus te verdedigen, en ook om de belangrijkste les uit deze nederlaag te erkennen: we hebben een nieuwe partij voor werkende mensen nodig die niet gebonden is aan de grote bedrijven en de miljardairs. We hebben een partij nodig die democratisch georganiseerd is en waarvan de gekozen vertegenwoordigers, zoals Kshama Sawant, slechts een gemiddeld arbeidersloon verdienen en bovendien verantwoording afleggen aan de werkenden en onderdrukten.

    Zelfs als we erin slagen de Democraten achter onze voorstellen te krijgen, mogen we ons daar niet in vergissen. De Democratische verkozenen zijn niet plots oprecht ‘progressief’ geworden toen ze voor onze abortusmaatregel stemden. Dit werd meteen duidelijk gemaakt op dezelfde raadsvergadering waar beslist werd om van Seattle een ‘vrijstad’ te maken rond abortus. De Democraten organiseerden op dezelfde vergadering heimelijk een stemming om een einde te maken aan de pandemievergoeding van 4 dollar per uur voor winkelpersoneel.

    Belast de grote bedrijven om gratis abortus te financieren

    Onze petitie om van Seattle een ‘vrijstad’ voor abortus te maken, bevatte ook de enorm populaire eis om de Amazon Tax op grote bedrijven te verhogen om gratis abortus te financieren voor alle inwoners en bezoekers van de stad. We zullen dit voorstel in de herfst indienen in de gemeenteraad als onderdeel van onze eisen voor een volksbegroting voor 2023.

    Een gezondheidswerker die de petitie ondertekende, benadrukte de dringendheid en het belang van deze volgende fase van de strijd: “Ons land staat voor een crisis en we moeten nu handelen. Als we de fondsen en middelen voor abortussen niet verhogen, zullen we niet voorbereid zijn wanneer de overflow van patiënten die uit Idaho en andere ‘rode staten’ vluchten, binnenstroomt. De abortusklinieken in Oost-Washington zitten al aan hun capaciteit, en het zal alleen maar erger worden. We moeten ons voorbereiden om deze crisis onmiddellijk het hoofd te bieden door de Amazon Tax te verhogen.”

    We staan pas aan het begin van de strijd. Voer deze met ons mee!

  • Kshama Sawant: “De rijken deden hun uiterste best tegen ons. We hebben ze verslagen. Nogmaals.”

    Hieronder een vertaling van de toespraak van Kshama Sawant op de persconferentie van 10 december, waarin de overwinning in het referendum werd geclaimd en meteen werd aangekondigd dat alle betwiste stemmen zullen bekeken worden.  

    “Felicitaties aan het personeel van Starbucks voor hun succesvolle vakbondsactie. Het is een teken van de dingen die komen.

    “Voormalig Starbucks CEO en inwoner van Seattle District 3, Howard Schultz, had vandaag een zeer slechte dag. Van het actief verzet van het personeel van Starbucks tot onze overwinning hier in Seattle: het was allemaal slecht nieuws voor de kapitalistische klasse.

    “Uit de telling van de stembiljetten van gistermiddag bleek dat onze socialistische campagne in Seattle een voorsprong van 232 stemmen heeft.

    “Het lijkt erop dat we de gecombineerde inspanningen van het grootkapitaal, de rechtervleugel, de media, de rechtbanken en het politieke establishment – die probeerden onze socialistische raadszetel met alle mogelijke middelen te verwijderen – hebben verslagen.

    “Met andere woorden, de rijken en hun vertegenwoordigers in de politiek en de media deden hun uiterste best tegen ons, en wij hebben ze verslagen. Nogmaals.

    “Hoe hebben we dit gedaan? We wonnen omdat we niet terugdeinsden.

    “We hebben ons niet teruggetrokken in ons gemeenteraadskantoor. In plaats daarvan gingen we in het offensief, en we wonnen een aantal van de meest cruciale overwinningen voor de rechten van huurders dit jaar.

    “We hebben ons niet teruggetrokken uit de strijd voor arbeiders – we hebben onze middelen en onze volledige inzet ter beschikking gesteld van de moedige leiding van de bouwvakkers van de Pacific Northwest Carpenters’ union. We hebben dit gedaan ondanks het feit dat de leiding van hun vakbond op beschamende wijze niet wilde vechten en ons kantoor openlijk aanviel en ons ten onrechte beschuldigde van inmenging.

    “Als steun verlenen aan arbeiders in hun pogingen tegen de bazen te vechten bemoeienis is, dan pleit ik schuldig. Ik ben een bemoeial.

    “Er zijn ook goede en moedige vakbondsleiders, en we moeten met hen samenwerken. De arbeiders hebben geen andere keuze dan opnieuw een strijdbare arbeidersbeweging op te bouwen. Als sommige conservatieve vakbondsleiders dat in de weg willen staan, kunnen we ons daar niet door laten tegenhouden.

    “We hebben geen duimbreed toegegeven in onze socialistische verkiezingscampagne om de racistische, rechtse, door het grootkapitaal gesteunde recall te verslaan. We hebben ons verzet tegen eindeloze aanvallen van de media, met name de Seattle Times.

    “Opnieuw hebben we ons verzet tegen enorme hoeveelheden geld van het bedrijfsleven. Een miljoen dollar. Ik heb het niet alleen over het geld van de PAC’s [electorale fondsen], maar ook over de enorme bedragen die rechtstreeks naar de recall-campagne zijn gegaan, met meer dan 500 rijke Republikeinen, 850 miljonairs, meer dan 100 CEO’s en directeuren van bedrijven, en een virtuele who’s who van rijke vastgoedbelangen.

    “We hebben het schandelijke optreden van het Hooggerechtshof van de staat Washington overwonnen, dat niet alleen toestond dat deze onrechtvaardige afzettingscampagne doorging, maar ook hun uitspraak uitstelden, waardoor de afzettingsverkiezingen in december konden worden gehouden en arbeiders, huurders en gekleurde mensen hun rechten werden ontnomen.

    “En we moeten duidelijk zijn, de onderdrukking van de kiezers had een reëel effect. In 2019 hadden we ook een sterke campagne om te gaan stemmen – hoewel niet zo sterk als deze keer – en was er een opkomst van 60% in ons district. Deze keer is dat slechts 53%. Als de kiezers niet schaamteloos waren onderdrukt, hadden we met een veel grotere marge gewonnen. Het zou niet eens nipt geweest zijn.

    “Maar zelfs deze keer, in de stromende regen van december en een ongekende verkiezing na een periode van vakantie, was de uitslag van deze stemming helemaal niet nipt onder mensen van de werkende klasse, mensen van kleur en jongeren. In alle kiesdistricten met een duidelijke meerderheid van werkende mensen, hebben we met enorme marges gewonnen. Meerderheden van 70 procent, 80 procent en hoger.

    “Dit is bij elke verkiezing zo geweest. Werkende mensen steunen onze socialistische politiek met een enorme marge.

    “Dit kwam niet alleen tot uiting in de stemmen, maar ook in onze 1.500 vrijwilligers en onze recordbrekende fondsenwerving.

    “Deze overwinning zou niet mogelijk zijn geweest zonder de enorme zelfopoffering van onze vrijwilligers, van socialisten, van werkende mensen. We hebben urenlang campagne gevoerd in de stromende regen, de kou, harde wind, in de regenachtigste november in de geschiedenis van Seattle. En het was niet alleen hun zelfopoffering, maar ook de politieke helderheid van hun socialistische ideeën die hen tot het uiterste dreef om deze historische overwinning voor de arbeidersklasse te behalen.

    “Uiteindelijk was de onderdrukking van kiezers niet genoeg. Het is dan ook geen verrassing dat de redactie van de Seattle Times meer onderdrukking van kiezers wil, en er niet voor terugschrikt om openlijk dit Trumpiaanse standpunt in te nemen.

    “Als de heersende klasse de wetten in dit land wil veranderen, zogenaamd in het belang van de democratie, zouden ze moeten beginnen met de afzettingswet. In plaats van een systeem dat de rechtbanken toestaat om gevestigde politici te beschermen tegen terugroepacties en de weg vrijmaakt voor het terugroepen van politici uit de arbeidersklasse. Ze zouden het zo moeten maken dat ALLE politici democratisch teruggeroepen kunnen worden, in plaats van deze volslagen aanfluiting van de democratie die zojuist heeft plaatsgevonden.

    “Progressieve Democraten hebben terrein verloren in de gemeenteraad. Sara Nelson’s verkiezing zal de grote bedrijven aanmoedigen. Ze zal het excuus geven dat veel Democraten in de Raad willen proberen de politiek van Seattle naar rechts te slepen. Dat kunnen we niet toestaan.

    “Er zijn ongetwijfeld grote verschillen tussen mij als socialist aan de ene kant en de liberale raadsleden Teresa Mosqueda, Tammy Morales en Lisa Herbold aan de andere kant. Maar ik dring er sterk op aan dat zij en ons socialistisch bureau eensgezind optreden als de progressieve vleugel van de gemeenteraad, om terug te vechten tegen de aanvallen van de grote bedrijven, en in het offensief te gaan voor de arbeiders.

    “Als het doel van de liberale Democraten was om ondubbelzinnig te vechten voor de werkende mensen, dan zou ik me graag daarbij aansluiten. Ik zou ze ontmoeten om een strategie uit te stippelen voor hoe we in het offensief kunnen gaan voor huurcontrole, betaalbare huisvesting, om te vechten tegen institutioneel racisme in deze stad.

    “Maar de keuze is aan hen. En geen enkele hoeveelheid lieve woordjes en bloemen van onze kant zal hen die keuze doen maken. Want als de geschiedenis een leidraad is, zullen de wakkere progressieve Democraten zich in plaats daarvan schikken naar de nieuwe big-business-burgemeesters bewind van Bruce Harrell, en kijken hoe ze de grote bedrijven in de komende maanden kunnen paaien.

    “Het is al aan het gebeuren. Raadslid Mosqueda heeft zich schaamteloos aangesloten bij het overgangsteam van burgemeester Harrell. Dit zegt veel. De andere progressieve Democraten maken ook allerlei aanwijzingen dat ze van plan zijn die weg in te slaan.

    “Als werkende mensen, moeten we de echte lessen trekken uit deze strijd.

    “Eén van die lessen is dat de Democraten in de gemeenteraad van Seattle niet aan jouw kant staan – ze staan niet aan de kant van de werkende klasse. In het beste geval zijn het wakkere progressieve liberalen die je soms vertellen wat je wilt horen als ze de druk voelen, maar ze praten uit de andere kant van hun mond tegen de grote bedrijven.

    “Niet één van de progressieve gemeenteraadsleden, in feite niet één van de acht Democraten, zei één woord tegen deze rechtse terugroepactie, ondanks de enorme inzet van deze strijd voor de arbeidersklasse. Dat zou je alles moeten zeggen wat je over hen moet weten.

    “Maar het is meer dan dat. In plaats van zich achter onze bewegingen te scharen, hebben ze ons bij elke stap bestreden. Gonzalez en andere Democraten gebruikten bureaucratische middelen in een poging om onze Tax Amazon beweging vorig jaar te stoppen. Nog maar twee maanden geleden steunde niet één van deze progressieven mij zelfs maar bij het indienen van het voorstel om aannemers te laten betalen voor de parkeerkosten van bouwvakkers, wat één van de belangrijkste eisen van de bouwstaking was. Daarbovenop dreigde Gonzalez als voorzitter van de Raad mij het zwijgen op te leggen tijdens het Zoom-gesprek. Dit zijn slechts een paar van de vele voorbeelden.

    “Ik wou dat dit niet waar was, maar het is wel zo. Het is een keihard feit dat we meer socialisten in de gemeenteraad nodig hebben die vechten voor de werkende mensen. En wat nog belangrijker is – we moeten onze bewegingen opbouwen. Dat is hoe dingen zullen veranderen. Ik weet dat sommigen dit niet graag horen, maar het is mijn politieke plicht om het te zeggen.

    “We hebben eenheid nodig, maar de eenheid die we nodig hebben is met de arbeidersklasse, jongeren, en de onderdrukten. We hebben eenheid nodig met iedereen die bereid is om te vechten voor huisvesting als een mensenrecht, voor een socialistische Groene New Deal, en om een einde te maken aan racisme en seksisme. Eenheid met het politieke establishment betekent maar één ding: het betekent verraad.

    “Als ik mijn mond zou houden wanneer de Democratische politici de werkende mensen verraden, zoals ze in 2018 hebben gedaan met de volstrekt beschamende intrekking van de eerste Amazon-taks, dan zou ik zelf de werkende klasse verraden.

    “Want zie je, dat is wat het betekent als je je niet uitspreekt. Door te kiezen wat te zeggen en wat weg te laten, kiest een verkozene kant. Als ik de Democraten niet zou ontmaskeren wanneer ze de belangen van werkende mensen uitverkopen, dan zou ik zelf deel van het probleem worden, deel van het verraad.

    “Deze Democraten in de gemeenteraad, kunnen andere keuzes maken. Ik zou willen dat ze dat deden, en ik hoop dat ze dat zullen doen, maar ik reken er niet op. En dat zouden jullie ook niet moeten doen. In feite doe ik een beroep: het is tijd voor actie. Het is tijd om te vechten voor huurcontrole. Het is tijd om een strijdbare arbeidersbeweging te herbouwen. Het is tijd voor toegankelijke zorg voor iedereen. We hebben werk vandaag – we hebben geen tijd voor illusies in de politici van de bazen, hoe mooi ze ook spreken. Wat we wel of niet winnen zal gebaseerd zijn op de eenheid die we opbouwen met de arbeidersklasse – op de kracht van onze beweging.

    “Het grootkapitaal heeft in de verkiezingen van november in Seattle vrijwel de overwinning behaald, evenals grote overwinningen op nationaal niveau. Waarom?

    “Omdat, terwijl de kiesfondsen van het bedrijfsleven de ‘law and order’-kandidaten steunden, de progressieve Democraten overweldigend faalden om campagne te voeren over kwesties van de arbeidersklasse. Waarom boden Democraten als Lorena Gonzalez niets aan de werkende klasse? Waarom hebben zij niet gevochten voor huurcontrole, voor uitbreiding van de Amazon Tax om betaalbare woningen te bouwen, of voor andere eisen van de arbeidersklasse? Waarom hebben ze de verkiezingen laten bepalen door de rechtse tegenreactie op Black Lives Matter? Waarom hebben ze de steun van het grootkapitaal aan hun tegenstanders niet genoemd, de 2 miljoen dollar aan bedrijfsgeld waarmee deze verkiezingen werden gekocht?

    “Het verkiezingsfiasco van Gonzalez kwam er omdat ze nooit strijdbare eisen stelde. Ze voerde de hele tijd een defensieve campagne en was niet bereid erop te wijzen dat haar tegenstander de favoriete kandidaat van het grootkapitaal was. Ze deed dit omdat ze zelf de grote bedrijven niet tegen zich in het harnas wilde jagen.

    “Het is omdat de Democratische Partij geen partij van de werkende klasse is, maar eerder een partij van de miljardairs. Zelfs haar progressieve vleugel wil uiteindelijk vrede sluiten met het grootkapitaal, en zich beperken tot het aanbrengen van grotendeels symbolische veranderingen binnen het status quo.

    “De Democraten zijn duidelijk anders dan de steeds reactionairder wordende miljardairspartij van de Republikeinen. Maar dat is niet genoeg.

    “Ik ben een marxist. Dat wil zeggen, ik ben een wetenschappelijk socialist. Dat betekent dat ik mij niet inlaat met het wensdenken of het politieke impressionisme dat de handelswaar is van de liberalen. Ik baseer mij – zoals al mijn kameraden in Socialist Alternative – op de materiële werkelijkheid, op het historisch materialisme – dat is de studie van de geschiedenis door een wetenschappelijke lens. We kunnen het ons niet veroorloven om niet te leren van de fouten en overwinningen van de arbeidersklasse in het verleden. Daar is gewoon geen tijd voor.

    “Eén van de conclusies die Karl Marx trok uit zijn studie van de klassenstrijd, was dat de arbeidersklasse haar politieke onafhankelijkheid, haar eigen kandidaten en haar eigen politieke partij nodig heeft – zij kan haar politieke partij niet delen met de kapitalisten.

    “Het is hoog tijd dat we de balans opmaken van de Democratische Partij – die door en door een mislukte, verrotte partij is. Het is nooit een partij van de arbeiders geweest. Franklin D Roosevelt’s New Deal was een product van een militante arbeidersbeweging, geleid door socialisten en socialistische ideeën, die hem geen andere keuze lieten. Roosevelt zei tegen de kapitalisten van zijn tijd dat hij de beste vriend van het Amerikaanse kapitalisme was.

    “We hebben gezworen de grootste campagne op te zetten die Seattle ooit heeft gezien, en dat is precies wat we hebben gedaan. Maar we zijn nog niet klaar. Er zijn nu ongeveer 600 stemmen die worden aangevochten, omdat er handtekeningen ontbreken of omdat ze op een andere manier onopzettelijk onvolledig zijn gelaten. Onze socialistische campagne van onderuit zal een systematische, allesomvattende inspanning leveren om ervoor te zorgen dat de stem van elke werkende persoon telt in deze verkiezing, net zoals we de afgelopen weken hebben gevochten om dat te doen. We zullen deze campagne ter bescherming van de kiezers vandaag beginnen, direct na deze persconferentie.

    “We hebben nu een echte kans voor ons om huurcontrole te winnen. Deze overwinning laat zien dat er in dit district, in Seattle en daarbuiten grote steun is voor controle op de huurprijzen. We hebben deze zomer meer dan 15.000 handtekeningen verzameld voor huurcontrole, terwijl we tegelijkertijd deze rechtse afzettingscampagne afsloegen. We moeten volgend jaar in het offensief gaan om dit voor elkaar te krijgen. Net zoals onze herverkiezingsoverwinning in 2019 het momentum creëerde dat we nodig hadden om de historische Amazon Tax te winnen, is het verslaan van deze afzettingscampagne de wind in onze vleugels om de wetgeving in Seattle te veranderen en de Democraten in Olympia te dwingen het verbod op huurcontrole voor eens en voor altijd op te heffen.

    “Tot slot heb ik een boodschap voor de werkende mensen. Deze overwinning is te danken aan de politieke ideeën en de duidelijkheid van Socialist Alternative, net als al onze eerdere verkiezingsoverwinningen, net als het minimumloon van 15 dollar en de Amazon Tax en de rechten van huurders. Punt. Als je serieus bent over het vechten voor verworvenheden voor werkende mensen, moet je serieus overwegen om lid te worden van Socialist Alternaitve. Je bent het aan jezelf verplicht, je bent het aan de arbeidersklasse verplicht.

    “Als een kleine revolutionaire socialistische organisatie hier in Seattle de rijkste bedrijven ter wereld kan verslaan, keer op keer, dan kun je er zeker van zijn dat de georganiseerde kracht van de bredere arbeidersklasse de maatschappij kan veranderen.

  • Campagne tegen rechtse poging om Kshama Sawant af te zetten

    De strijd tegen de poging om Kshama Sawant af te zetten, bereikt een hoogtepunt. De rechterzijde wil de socialistische verkozene in de gemeenteraad van Seattle weg en slaagde erin om hier een referendum over af te dwingen. De stembiljetten zijn nu opgestuurd en moeten voor 7 december ingevuld terug gestuurd worden.

    Door onze correspondenten in Seattle

    Waarom willen de rechtse partijen Kshama afzetten? Het antwoord is simpel. Sinds haar verkiezing in 2014 hebben zij en haar kameraden van Socialist Alternative hardnekkig gestreden voor de rechten van werkende mensen, zowel in Seattle als internationaal.

    Ze leidde de campagne voor een minimumloon van 15 dollar per uur op een moment dat dit werd aangevallen als utopisch en een onmogelijke eis. Het besluit om het in Seattle in te voeren, de eerste grote stad in de VS die dat deed, werkte als een stimulans voor degenen die elders voor deze eis streden.

    In 2020 hielp ze de campagne ‘Tax Amazon’ naar een overwinning te leiden. Als gevolg daarvan zal het bedrijf, dat zijn hoofdkantoor in Seattle heeft en bekend staat om het lage belastingniveau dat het overal betaalt, de komende tien jaar 2 miljard dollar moeten betalen voor de financiering van betaalbare huisvesting en groene new deal-projecten in de stad.

    Ze heeft de vastgoedlobby van Seattle woedend gemaakt door baanbrekende wetten inzake de rechten van huurders in de wacht te slepen. Verhuurders moeten nu zes maanden op voorhand verhogingen aankondigen. Wie gedwongen wordt te verhuizen, krijgt drie maanden steun. Er is een verbod op uithuiszettingen in de winter. Kshama is daarnaast voorstander van huurcontrole.

    Kshama is de meest consequente bestrijder van politiegeweld en structureel racisme. Ze nam het voortouw bij het eerste in Amerika geldende verbod op het gebruik van traangas en andere wapens om massa’s in toom te houden en heeft ervoor gezorgd dat tientallen miljoenen dollars aan politiegelden zijn overgeheveld naar betaalbare woningen.

    Dit zijn natuurlijk al heel wat redenen voor het grootkapitaal om Kshama te bestrijden. Daarnaast zijn ze vooral bang van haar omdat ze geen carrièrepolitica is die haar tijd doorbrengt met het sluiten van compromissen in de wandelgangen van de macht, maar integendeel haar verkozen positie gebruikt om bewegingen op te bouwen en brede lagen van de bevolking te betrekken.

    Het is dan ook niet verwonderlijk dat de bedrijven enorme bedragen hebben ingezameld om campagne tegen Kshama te voeren. Alleen al dit jaar hebben zij een oorlogskas van 2 miljoen dollar bijeengebracht voor de verkiezingen in Seattle. Tot de meest actieve voorstanders van de afzettingscampagne behoren grote verhuurders en managers als Morgan Battrel, senior vice-president van Amazon, en John Schoettler, hoofd van Amazons ‘Global Real Estate’.

    Traditionele vijanden van de socialisten in Seattle zijn onder meer de krant ‘Seattle Times’. Die steunt de afzettingscampagne omdat Kshama “naast andere misdaden” het eerste verkozen raadslid zou zijn dat ooit onbeleefd was. Wat rechts Kshama echt kwalijk neemt, is natuurlijk dat ze onbeschaamd en onvermoeibaar is in de verdediging van de belangen van de werkende klasse. De krant publiceerde deze week een hoofdartikel tegen Kshama dat bol staat van seksistische vooroordelen en neerbuigendheid tegenover de werkende klasse.

    Het referendum over de afzetting van Kshama is de eerste verkiezing in Seattle ooit die in december wordt gehouden. De bedoeling van deze timing is om de opkomst zo laag mogelijk te houden, waarbij vooral de armste mensen niet gaan stemmen. Bovendien wordt de campagneperiode onderbroken door de Thanksgiving-vakantie in de VS. Dit zorgt ervoor dat de campagne voor Kshama minder tijd heeft om mensen aan te spreken. Wellicht zullen er in de dagen voor 7 december nog tal van aanvallen en laster naar voren gebracht worden in de hoop daarmee de steun voor Kshama te ondermijnen.

    In de VS worden “Political Action Committees” opgezet om fondsen te werven om kandidaten te steunen of tegen te werken. Daarbij moet er officieel een bovengrens van 1000 dollar per individuele gift worden gerespecteerd. Rechts heeft verschillende fondsen opgezet tegen Kshama en probeert nu de grens van 1000 dollar te laten schrappen. Het nieuwste fonds, onder de misplaatste naam ‘A Better Seattle’, haalde 130.000 dollar op onder vastgoedbedrijven en megadonoren van Trump. Met dit geld zal geprobeerd worden om Kshama af te zetten.

    De strijd gaat echter door. Ondanks het moeilijke ogenblik en het vele geld van de tegencampagne, zijn de socialisten in Seattle vastbesloten om alles uit de kast te halen. De stad staat niet bekend voor zijn goede weer in deze tijd van het jaar. De campagne deed een oproep om 5000 dollar in te zamelen om de activiteiten ‘winterbestendig’ te maken, met luifels, zeilen, poncho’s, lantaarns, fluohesjes en dergelijke om de vrijwilligers zo droog en veilig mogelijk te houden.

    Er zijn grote campagneteams die op pad trekken om met kiezers te spreken, de problemen uit te leggen en hen te overtuigen om zich actief te verzetten tegen de rechtse en racistische poging van het kapitaal om Kshama af te zetten.

    Zo was er afgelopen weekend een ‘mega canvas’ in District 3, het kiesdistrict waar Kshama verkozen is. Onze militanten spraken met duizenden mensen over de ondemocratische aanval op de Black Lives Matter beweging en op de stem van werkende mensen in het stadhuis. Er zijn honderden vrijwilligers om de campagne te versterken.

    Zelfs tijdens de campagne blijft Kshama steun geven aan diegenen die voor hun rechten vechten. Dit omvatte actieve steun aan de recente staking van bouwvakkers in Seattle.

    De Kshama Solidariteitscampagne heeft een enorm steunfonds bijeengebracht: meer dan 840.000 dollar. Dit geld is niet bijeengebracht door een klein aantal rijke donateurs, maar door meer dan tienduizend gewone mensen. Vakbondsafdelingen organiseren inzamelingsacties.

    De steunbetuigingen stromen binnen. Meer dan twintig vakbondsafdelingen hebben Kshama gesteund, en nog veel meer individuele vakbondsactivisten en leden. Verpleegkundigen, leraren, technici, voedselbezorgers en bouwvakkers zijn de meest voorkomende donorberoepen. Zij worden vergezeld door gemeenschapsgroepen en organisaties. Linkse figuren als Noam Chomsky hebben hun stem laten horen.

    De alternatieve krant ‘The Stranger’ uit Seattle heeft zich krachtig uitgesproken tegen de recall-campagne. In de krant staat: “Als je dat stembiljet in handen krijgt, scheur dan de envelop open, vul het vakje “Afzetting Nee” in, stop het in de dichtstbijzijnde brievenbus voor 7 december om 20.00 uur, en vervloek dan de afzettingscampagne voor deze verdomde vervelende verspilling van tijd en energie.”

    De Democratic Socialists of America mobiliseren om de campagne te steunen, omdat ze begrijpen dat als Kshama wordt verslagen, er nog meer aanvallen volgen op andere gekozen socialisten. Aanhangers van Bernie Sanders melden nu dat ook zij berichten van Bernie krijgen om ervoor te zorgen dat zij zich tegen de afzettingspoging verzetten.

    De grote bedrijven denken dat ze Amerika’s enige gekozen marxist zomaar kunnen afzetten, maar ze lokken daarmee een enorme strijd uit.

  • Historische staking van bouwvakkers in Seattle en de Amerikaanse westkust

    Eind september brak een spontane staking van honderden bouwvakkers in en rond Seattle uit. Elke dag sloten nieuwe bouwwerven aan bij de staking. Op 24 september ging de grootste bouwwerf aan de Westkust plat: die van het nieuwe hoofdkwartier van Microsoft in Redmond, net naast Seattle. De grote meerderheid van bouwvakkers in de regio wonen ver buiten de stad. Ze kunnen de appartementen en woningen die ze bouwen niet betalen met hun lonen. Ondertussen maken de grote immobiliënconcerns duizelingwekkende winsten.

    De bouwvakkers verwierpen vier voorstellen tot collectief akkoord over hun arbeidsvoorwaarden, voorstellen die door hun vakbondsleiders werden verdedigd. De stakers eisen hogere lonen, een beter pensioenplan, terugbetaling van de gigantische parkeerkosten en vaste contracten. Met deze eisen komen ze in conflict met één van de machtigste kapitalistische sectoren in de regio en helaas ook met hun eigen vakbondsleiding, die het in het verleden al meermaals op akkoordjes gooide met de bazen. Socialistisch gemeenteraadslid Kshama Sawant stond vanaf dag één, samen met haar organisatie Socialist Alternative, aan de kant van de actievoerders.

    Hieronder een artikel door MATT SMITH van Socialist Alternative in Seattle (geschreven op 24 september).

     

    De afgelopen week zijn honderden bouwvakkers in staking gegaan voor een degelijk inkomen, een volledig betaald parkeergeld en elementaire waardigheid, inclusief bescherming tegen seksuele intimidatie op het werk en volledig gefinancierde uitkeringen zoals pensioen en gezondheidszorg. Ze staken tegen de Associated General Contractors of America (AGC), de bazenclub van de miljardenindustrie in de bouwsector in Seattle en de deelstaat Washington. De bouwvakkers gaan nu hun tweede stakingsweek in, nadat ze moedig vier opeenvolgende voorlopige collectieve overeenkomsten hebben weggestemd die hun door hun bazen waren voorgesteld en door hun vakbondsleiding waren aanbevolen.

    De miljardairsklasse en hun politieke bondgenoten hebben de vakbonden aangevallen, de sociale voorzieningen ondermijnd, en ijverig gewerkt om het politieke en economische systeem nog verder in hun voordeel te manipuleren. Deze aanvallen van de bazen hebben hun sporen nagelaten in de bouw. Veel bouwvakkers die hun leven aan de bouw van de stad wijden, kunnen het zich niet veroorloven om hier te wonen. Om hen verder uit te persen, moeten ze vaak de dagelijkse parkeerkosten betalen die ze maken om naar hun werk te gaan. De opstand van bouwvakkers in Seattle en Washington is een historische stap in de strijd tegen de onaanvaardbare omstandigheden.

    De arbeiders vechten om te winnen. Zij hebben tientallen bouwplaatsen in Seattle en West-Washington stilgelegd, waaronder het megaproject van Microsoft in Redmond, dat het bedrijf miljoenen dollars heeft gekost. Gisteren hebben bouwvakkers een mars door South Lake Union in Seattle georganiseerd, waarbij ze een vliegend piket organiseerden die erin slaagde veel grote bouwplaatsen in het hart van Seattle stil te leggen. Ze deden dit door vakbondsleden op te roepen zich bij de staking aan te sluiten en het werk neer te leggen. Deze bouwvakkers begrijpen waar hun macht ligt: in het neerleggen van het werk en het opbouwen van solidariteit onder de collega’s.

    Raadslid Kshama Sawant van Socialist Alternative heeft deze spontane beweging van onderuit gesteund. Ze stuurde solidariteitsbrieven, was op de pikketten en diende voorstellen van de bouwvakkers en hun vakbondsleiders in om de regels te veranderen. Ze lanceerde een solidariteitspetitie die op 24 uur meer dan 600 handtekeningen ophaalde. Kshama beloofde 10.000 dollar van haar loon als gemeenteraadslid voor een solidariteitskas van de vakbond, zodra die is opgezet. Meer dan 80 vakbondsleden schreven een bedankingsbrief aan Kshama Sawant voor haar inspanningen en haar solidariteit bij het opbouwen van deze succesvolle staking.

    De afgelopen week hebben vakbondsleden hun leiding herhaaldelijk opgeroepen om de staking uit te breiden en het patronaat terug aan de onderhandelingstafel te dwingen. Tot hiertoe weigeren de bazen dit. Helaas zijn de vakbondsleiders een andere kant opgegaan. Ze beslisten om alle officieel door de vakbond gesteunde piketten af te blazen, met de melding dat “vliegende piketten onder leiding van een kleine groep betogers van zowel vakbonds- als niet-vakbondsleden, hebben geleid tot de onmiddellijke stopzetting van alle piketten van de vakbond Northwest Carpenters Union vanaf 24 september.”

    Dit is een ongelukkige beslissing van de vakbondsleiding die verdeeldheid zaait in de arbeidersbeweging.

    Op vrijdag 24 september kozen honderden bouwvakkers ervoor om de beslissing van hun leiding naast zich neer te leggen en toch piketten te plaatsen. Er waren twee grote piketten: aan het megaproject van Microsoft in Bellevue en aan de Climate Pledge Arena in Seattle.

    De arbeidersbeweging staat sterker als ze verenigd is. Dan zijn overwinningen mogelijk. In elke campagne die we voerden, van de strijd voor een hoger minimumloon van 15 dollar per uur tot de Amazontaks en nu de solidariteitscampagne om de zetel van Kshama te verdedigen, streven we steeds een brede eenheid na van vakbondsmilitanten, niet-vakbondsleden, huurders, huiseigenaars uit de arbeidersklasse, socialisten, progressieve Democraten … We hebben duizenden mensen verenigd achter strijdbare eisen en een strijdbare aanpak. Dit soort principiële eenheid onder werkenden is cruciaal voor het behalen van overwinningen. Het is ook cruciaal voor het winnen van een staking. Zoals bouwvakker Monty Woods op het piket verklaarde: “Je kan zo’n goed gefinancierde vijand als AGC niet verslaan zonder totale solidariteit. Solidariteit is waarmee we deze staking kunnen winnen.”

    Onze campagne en de arbeidersbeweging in Seattle staan nu voor een ongelukkige maar noodzakelijke keuze: de strategie van de vakbondsleiding steunen om de piketten op te schorten en de staking te demobiliseren, of de gewone bouwvakkers die moedig doorvechten steunen. Wij hebben ervoor gekozen om solidair te zijn met bouwvakkers zoals Monty, die hun staking voortzetten, en we zullen aanwezig blijven op de piketten.

    De bouwvakkers vroegen ons om met zoveel mogelijk aanhangers aanwezig te zijn op de piketten. We hebben gehoor gegeven aan die vraag. We roepen ook op voor de solidariteitsactie van de bouwvakkers op zaterdag 25 september, een actie waarvoor er steun kwam van de lokale vakbonden UAW Local 4121, Book Workers Union, de Resident & Fellow Physicians Union, de Washington Federation of State Employees (WFSE) Local 1488, en gemeenteraadslid Kshama Sawant.

    We hopen dat de vakbondsleden en alle werkenden, inclusief de vakbondsleiders, zich zullen verenigen om de staking door te zetten rond een strijdbare strategie om te winnen. Zoals de Teamsters in 1934 zeiden: “De plaats van de arbeiders is in de vakbond, de plaats van de vakbond is in de strijd.”

  • Socialistisch offensief tegen rechtse aanval op Kshama Sawant in Seattle

    De rechterzijde blijft alles proberen om socialistisch gemeenteraadslid Kshama Sawant weg te krijgen. Met leugenachtige propaganda tijdens de verkiezingscampagnes lukte dit niet. Nu is er een initiatief om een referendum af te dwingen om haar af te zetten als gemeenteraadslid. Het voorstel hiertoe werd goedgekeurd door de rechtbank waarna handtekeningen werden opgehaald. De rechterzijde wil het referendum niet laten samenvallen met andere verkiezingen om de opkomst te beperken. In een reactie daarop besloot de solidariteitscampagne van Kshama Sawant om zelf handtekeningen op te halen zodat het referendum kan plaatsvinden. Die gedurfde stap maakte dat er voldoende handtekeningen waren voor een referendum in november, maar de rechterzijde besloot de handtekeningen nog niet in te dienen. In een artikel voor het magazine ‘Jacobin’ geeft Kshama Sawant zelf toelichting.

    “Waarom ik de petitie voor een referendum over mijn afzetting tekende”

    Als reactie op de historische Black Lives Matter-opstand van vorig jaar, waarbij 20 miljoen mensen de straat op gingen, reageerden de heersende klasse en de rechtervleugel met 81 wetsvoorstellen die vreedzaam protest strafbaar stellen voor 34 wetgevende lichamen van staten en meer dan 250 wetten om kiezers te onderdrukken in 43 staten. Het ging telkens om offensieven opgezet door de Republikeinen maar zonder effectief verzet van de Democraten. Nu zijn zowel de onderdrukking van de kiezers als de aanval op het recht om te protesteren in Seattle aangekomen in het kader van de rechtse ‘Recall’-campagne tegen mijn raadszetel.

    De campagne voor een nieuwe verkiezing in mijn district gebruikt massale onderdrukking van kiezers door te gaan voor verkiezingen in de winter, op een ogenblik dat een lage opkomst wordt verwacht. Met de stempel van goedkeuring door een niet-verkozen Hooggerechtshof in de staat op het stembiljet zelf wordt het ondemocratisch karakter nog versterkt.

    Als de afzettingscampagne slaagt, zal dit een nieuw en zeer gevaarlijk precedent scheppen: wanneer de heersende klasse er niet in slaagt om linkse gekozen vertegenwoordigers af te zetten met ‘normale’ middelen, zoals het overspoelen van verkiezingen met geld van bedrijven, of hen te neutraliseren door coöptatie, kunnen ze hun toevlucht nemen tot buitengewone maatregelen zoals deze afzettingsmethode. We zien hetzelfde fenomeen in Buffalo, New York, waar de gemeenteraad dreigt de positie van burgemeester af te schaffen, slechts één maand nadat de democratische socialiste India Walton de Democratische burgemeestersverkiezing won.

    We moeten met de volle kracht van onze beweging terugvechten tegen deze aanvallen.

    Waarom Big Business en rechts mij weg willen

    Sinds ik in 2013 als open socialist en marxist voor het eerst in de gemeenteraad werd gekozen, hebben we onze zetel gebruikt als een instrument voor de arbeidersklasse van Seattle in haar strijd tegen grote bedrijven, racisme en het politieke establishment. In slechts acht jaar tijd heeft ons kantoor geholpen om bewegingen te leiden die het eerste minimumloon van 15 dollar in een grote Amerikaanse stad hebben opgeleverd, de Amazon Tax van 250 miljoen dollar per jaar om betaalbare huisvesting en een Green New Deal te financieren, veel cruciale overwinningen op het gebied van huurdersrechten, het eerste verbod op chemische wapens door de politie in het land (voordat de Democraten veel van de sterkste bepalingen terugdraaiden), en nog veel meer.

    Juist omdat ons socialistische gemeenteraadsbureau zo effectief is geweest in het behalen van overwinningen voor gewone mensen, en omdat de heersende klasse ons niet kon verslaan in normale democratische verkiezingen, worden we nu geconfronteerd met een rechtse afzettingscampagne gebaseerd op verzonnen aanklachten tegen mijn rol in Black Lives Matter en de beweging voor Tax Amazon.

    Meer dan 130 gekende donateurs aan Trump hebben ook financiële steun gegeven aan de afzettingscampagne, naast meer dan 500 andere Republikeinen, meer dan 100 CEO’s en bedrijfsleiders (zowel lokaal als nationaal) en drie van de vijf miljardairsdynastieën in de staat Washington. Wie is de topadvocaat van de campagne? John McKay, voormalig Advocaat van de Verenigde Staten aangesteld door George W. Bush.

    Deze anti-Black Lives Matter, anti-socialistische campagne vertegenwoordigt een samensmelting van grote bedrijven, de rechtervleugel, en het Democratische establishment tegen onze beweging. Hoewel lokale progressieve Democraten zoals parlementslid Pramila Jayapal en anderen in de gemeenteraad zich niet expliciet hebben uitgesproken voor de afzettingscampagne, spreekt hun bijna één jaar durende stilzwijgen hierover helaas boekdelen. Het is tijd dat ze kant kiezen.

    Kiezersonderdrukking in liberaal Seattle

    Ik won de verkiezingen in 2013, de herverkiezing in 2015, en nog eens in 2019. Naast het feit dat de socialistische beweging tegen alle verwachtingen in het grootkapitaal en het politieke establishment versloeg, hadden al deze verkiezingen nog iets met elkaar gemeen. Ze vonden allemaal plaats in november, en hadden een extreem hoge opkomst in buurten met de hoogste concentratie van gekleurde mensen, jongeren en huurders.

    Dezelfde krachten die we drie keer hebben verslagen in de algemene verkiezingen hebben eindelijk geleerd dat liegen over mijn staat van dienst en het aanvallen van mijn karakter als ‘te agressief’ en niet in staat om ‘goed met anderen’ (waarmee ze gevestigde politici bedoelen) samen te werken, niet volstaat. De campagne voor de herverkiezing heeft de berekeningen gemaakt en is erachter gekomen dat hun enige weg naar de overwinning ligt in het onderdrukken van de opkomst onder deze bevolkingsgroep.

    Zowel historisch als vandaag, wordt het onderdrukken van kiezers nooit als dusdanig benoemd bij het opmaken van de regels. Geen enkele wet of regel zegt dat zwarte of arme mensen niet mogen stemmen. Maar het stemrecht wordt toch onderdrukt op indirecte manieren die op het eerste gezicht onschuldig lijken.

    Om het referendum op het stembiljet te krijgen, moeten slechts 10.700 handtekeningen opgehaald worden. Een maand voor de deadline van 3 augustus om handtekeningen in te leveren om het referendum tijdens de algemene verkiezingen van november te houden, kondigde de rechtse campagne aan dat ze meer dan 9000 officieel geverifieerde handtekeningen had en mikte op november, maar niet zeker wist of dat mogelijk zou zijn.

    Met een dure propagandacampagne in de rijkste delen van het kiesdistrict haalden ze net geen 1000 handtekeningen per week op. Wij voorspelden toen reeds dat ze het ophalen van handtekeningen opzettelijk zouden vertragen om op 3 augustus te doen alsof ze er nog niet genoeg hadden.

    Waarom? Omdat in King County, waar Seattle deel van uitmaakt, speciale verkiezingen doorgaans een opkomst hebben die tot 40 à 50% lager ligt dan bij algemene verkiezingen in november. Dit zagen we nog in 2016 en 2018. Dus ging onze beweging in het offensief en ontmaskerde het de strategie van de afzettingscampagne voor wat het is: kiezersonderdrukking.

    De enige reden waarom de campagne voor de herverkiezing zelfs maar in staat was om de algemene verkiezingen te omzeilen, was omdat het Hooggerechtshof van de staat Washington op onverklaarbare wijze de uitspraak in deze zaak bijna drie maanden uitstelde na de datum van uitspraak die het zelf had aangekondigd, met name begin januari. Moest het Hooggerechtshof zelfs maar tien dagen eerder groen licht gegeven hebben aan de campagne, dan was het helemaal onmogelijk geweest om te gaan voor speciale verkiezingen.

    Waarom ik de petitie voor mijn eigen afzetting tekende

    Tijdens een persconferentie op 9 juli werd ik misschien wel de eerste politicus die ooit een petitie ondertekende voor zijn eigen afzetting. De solidariteitscampagne kondigde aan duizenden handtekeningen te gaan verzamelen onder het motto: ‘doe het referendum of hou je kop’. Tijdens de persconferentie zeiden we: “Rechts zegt dat het handtekeningen wil inleveren om in november te stemmen? Wel, doe het dan. Onze campagne zal de ontbrekende handtekeningen verzamelen.” Natuurlijk verzamelden we alleen handtekeningen van onze aanhangers die tegen de afzettingscampagne waren en tekenden uit protest tegen de onderdrukking van kiezers.

    Onze campagne sloeg aan. Onze vrijwilligers voerden het offensief op met 764 campagnemomenten van twee uur in de drie weken tussen 9 juli en 1 augustus. We hielden een bijeenkomst gericht op syndicalisten met meer dan 100 vakbondsleden, gevolgd door een groot campagnemoment. De DSA van Seattle organiseerde een meeting en fondsenwerving met Meagan Day van Jacobin en Briahna Joy Gray, de voormalige mediasecretaris van de Bernie-campagne in 2020.

    We wisten dat deze aanpak een win-win zou zijn voor ons. Of we zouden de afzettingscampagne dwingen om de handtekeningen voor 3 augustus in te leveren, wat een verkiezing in november met een hoge opkomst zou betekenen, of we zouden voor iedereen duidelijk maken wat het doel van onze tegenstanders al de hele tijd was: een algemene verkiezing vermijden en opzettelijk kiezers onderdrukken.

    We leverden onze snel groeiende stapel handtekeningen om de twee dagen aan de campagne voor de herverkiezing via een officiële koerier, precies zoals ze hadden gevraagd in de woedende e-mails die we van hun advocaat hadden ontvangen. Bij 2.000 handtekeningen hielden we een persconferentie buiten het kantoor van de advocaat, en bij 3.000, de dag voor de deadline van 3 augustus, hielden we een bijeenkomst buiten zijn kantoor onder de titel: “Put Up or Shut Up.”

    Ondanks het feit dat ze duidelijk genoeg handtekeningen hadden voor de verkiezingen in november, weigerde de afzettingscampagne deze in te leveren. Ons plan is nu om de sterkste campagne op te zetten die Seattle ooit heeft gezien. De enige manier om rechtse aanvallen zoals het onderdrukken van kiezers te stoppen, is door een beweging op te bouwen die terugvecht. Dat is dus precies wat we van plan zijn te doen.

    De socialistische beweging en verkiezingen

    We hebben onze marxistische gemeenteraadszetel gebruikt om historische overwinningen te behalen voor werkende mensen, en daarom komen rechts, grote bedrijven en het Democratische establishment achter ons aan. Omdat het de heersende klasse niet kan schelen hoe vaak we democratische verkiezingen hebben gewonnen (ondanks het feit dat Amazon 1,5 miljoen dollar uitgaf in de gemeenteraadsverkiezingen van 2019), willen ze ons eruit.  Ze gebruiken nu kiezersonderdrukking in de hoop dat voor elkaar te krijgen.

    Als marxisten gebruiken we het kapitalistische kiesstelsel om concrete overwinningen te behalen voor de arbeidersklasse, de socialistische beweging te populariseren en op te bouwen, en tegelijk de grenzen bloot te leggen van het fundamenteel ondemocratische kiesstelsel. Uiteindelijk weten we dat we een socialistische transformatie van de maatschappij niet kunnen bereiken via kapitalistische verkiezingen, omdat het niet ons systeem is; in feite is het speciaal ontworpen om systeemverandering te voorkomen.

    Wanneer onze beweging een te grote bedreiging wordt voor de status quo, heeft de heersende klasse geen scrupules om buitengewone maatregelen te nemen, zoals we zien met deze ondemocratische afzettingscampagne en vele andere ernstige voorbeelden doorheen de geschiedenis. Dit was wat aanleiding gaf tot het McCarthyisme en de ‘rode paniek’ na de Tweede Wereldoorlog. Naarmate de socialistische beweging vandaag sterker wordt en zich beter organiseert, zal het gevaar van een nieuw McCarthyisme steeds groter worden. Deze afzettingscampagne is een waarschuwing voor heel onze beweging.

    Big business en de rechtervleugel willen een voorbeeld stellen en laten zien dat marxistische politiek niet getolereerd wordt. Dat kunnen we niet toestaan. De hele maand augustus houden we een fondsenwervingscampagne om de middelen van de CEO’s en Trump-aanhangers te overtreffen. Onze beweging moet zich verdedigen met alles wat we hebben. We hopen dat progressieven en socialisten in het hele land zich bij ons zullen aansluiten.

  • Amazon moet dan toch taks betalen in Seattle. Hoe de Amazon-taks werd afgedwongen

    De campagne Tax Amazon en de werkende klasse van Seattle behaalden op 6 juli een historische overwinning. Na drie jaar van strijd tegen de rijkste man ter wereld, Jeff Bezos, en tegen het politieke establishment, werd een belasting op big business afgedwongen op de gemeenteraad van Seattle. Deze taks zal naar schatting 210 tot 240 miljoen dollar per jaar opbrengen. Hiermee kunnen tienduizenden groene en degelijke jobs gecreëerd worden door de bouw van betaalbare huisvesting.

    Dossier door Logan Swan, Socialist Alternative (VS)

    Deze overwinning was volledig te danken aan de kracht van onze beweging en onze dreiging om de Amazon-tax naar de stembus te brengen met een referendum als de gemeenteraad niets deed. Deze offensieve overwinning is een historisch voorbeeld van de kracht van de klassenstrijd, en het kon niet op een beter moment komen. Steden en staten in het hele land drukken extreme besparingen door als reactie op de door de pandemie veroorzaakte begrotingstekorten, terwijl we weer een diepe crisis van het kapitalisme tegemoet gaan.

    We zien hoe de heersende klasse probeert om de kosten van hun recessie weer af te wentelen op de werkende bevolking, zoals dit gebeurde tijdens de Grote Recessie van 2008-09 toen grote bedrijven werden gered en de werkenden ervoor opdraaiden. Terwijl triljoenen in Wall Street worden gepompt, hebben wij slechts een eenmalige bijdrage gekregen die zelfs niet de helft van de gemiddelde huur van Seattle bedraagt, en het extra geld voor werkloosheidsuitkeringen loopt aan het eind van de maand af terwijl de werkloosheid nog erg hoog is. Het hoeft niet zo te zijn, en onze overwinning in Seattle maakt dat duidelijk.

    Als vakbondslid in de staalsector en lid van Socialist Alternative denk ik dat deze strijd tegen Amazon, Jeff Bezos en de miljardairsklasse van Seattle rijke lessen bevat voor de werkende mensen in heel het land. Dit artikel is een poging om de belangrijkste lessen van deze overwinning te trekken.

    De overwinning van de Amazon-tax is volledig in strijd met wat de heersende klasse wil. In plaats van ons te verdedigen tegen de besparingen, hebben we het grootkapitaal gedwongen te betalen voor een uitbreiding van het aantal betaalbare woningen en openbare diensten. Nu moeten we het momentum van onze overwinning over het hele land verspreiden. Onze strijdkreet moet overal zijn: zeg NEE tegen het tekort aan middelen voor huisvesting, onderwijs, sociale voorzieningen en aan de besparingen! Belast de grote bedrijven en de rijken, niet de werkende mensen!

    Hoe zijn we hier gekomen?

    Ronde één: In 2018 lanceerden we de Tax Amazon-beweging, die eist dat de grote bedrijven die Seattle al lang als belastingparadijs gebruiken, in plaats daarvan betalen om betaalbare huisvesting te financieren. Seattle heeft van de snelst stijgende huurprijzen van het land. Het is de plaats van schokkend snelle gentrification geweest die volledige districten van werkende mensen, in het bijzonder in het Central District en Capitol Hill, heeft veranderd. Het waren buurten die historisch de thuis waren van zwarte en LGBTQ-gemeenschappen.

    Socialist Alternative en het kantoor van gemeenteraadslid Kshama Sawant bouwden een coalitie van groepen en arbeidsorganisaties op om de campagne aan te pakken en druk uit te oefenen op de gemeenteraad om een progressieve belasting op de grootste bedrijven in de stad door te voeren.

    Als vakbondsmilitant wilde ik zeker opkomen voor een project om betaalbare woningen voor gewone mensen te bouwen, in plaats van de luxe appartementen waar particuliere ontwikkelaars nu van profiteren. Maar al te vaak staan die leeg terwijl werkende mensen steeds langer moeten pendelen of zelfs op straat komen te staan. Als socialist begreep ik dat om het falen van de private markt om betaalbare woningen te bieden, betekent dat we de bazen moeten aanpakken en dat grote bedrijven moeten worden belast zodat er geld is voor het bouwen van betaalbare openbare huisvesting.

    Wat ik niet verwachtte, was dat ik ook tegen mijn eigen vakbondsleiding zou moeten ingaan. De rol van die vakbondsleiders maakte dat de grote bedrijven een taks konden voorstellen als een ‘belasting op jobs’ waardoor er jobs zouden bedreigd worden. Het wees op een breuk in de arbeidersbeweging tussen de klassenstrijd en een deel van de top. Het was nochtans door een strijdbare benadering dat de vakbonden in de eerste plaats ontstonden en er in de jaren 1930 en 1940 historische overwinningen werden geboekt op basis van harde strijd. De benadering om strijdbaar syndicalisme los te laten, heeft de werkenden aan hun lot overgelaten en droeg bij aan het dalend aantal vakbondsleden en ook aan de achteruitgang van de levensstandaard van de werkenden.

    Deze twee modellen van syndicalisme zijn gebaseerd op een verschillende inschatting van de verhoudingen tussen de werkende klasse en de burgerij. Het begrip dat de werkenden en de bazen fundamenteel andere belangen hebben, is essentieel als vertrekpunt voor de collectieve organisatie van de werkenden in het verzet tegen de inhaligheid van de bazen. Dit is de basis van de klassenstrijd en het toont het belang van vakbonden voor alle werkenden.

    Ondanks deze publieke verdeeldheid in de georganiseerde arbeidersbeweging kon onze campagne de gemeenteraad onder druk zetten om unaniem een belasting van 47 miljoen dollar door te drukken. Dit kwam onmiddellijk onder zware druk te staan van het grootkapitaal, dat een campagne op touw zette om de belasting in te trekken. Op hetzelfde ogenblik voerde Amazon achter de schermen de druk op om de belasting in te trekken. Met de tegendruk van het bedrijfsleven en gewapend door de steun van conservatieve vakbondsleiders stemde de meerderheid van de Democraten in de gemeenteraad op beschamende wijze voor de intrekking van de belasting. Dit was amper een maand nadat ze ervoor hadden gestemd.

    Het toont eens te meer het belang van een eigen politieke vertegenwoordiging van de werkende klasse. Er is nood aan een onafhankelijke massapartij met echte democratische structuren en een consequent programma gericht op de belangen van de werkende klasse waarbij strijd actief ondersteund wordt door verkozen vertegenwoordigers. De Democratische partij vertegenwoordigt één politieke vleugel van de kapitalistische klasse, hoewel minder openlijk dan de Republikeinen.

    Ronde twee. Het feit dat de werkende bevolking verraden werd, maakte dat Amazon en de Kamer van Koophandel een kans zagen om de samenstelling van de gemeenteraad te wijzigen bij de verkiezingen van 2019 en er zo voor te zorgen dat een soortgelijke belasting nooit nog op de agenda zou komen. De verkiezingen in Seattle werden overspoeld met een record aan bijdragen van grote bedrijven. Zeven van de negen zetels werden verkozen en de grote bedrijven zagen hun kans om meer betrouwbare verkozenen op post te brengen. De campagne van Kshama Sawant stelde de keuze correct voor: ‘Wie heeft het voor het zeggen in Seattle: Amazon en de grote bedrijven of de werkende mensen?’

    Het eerste doel van big business was om Sawant weg te krijgen. Zij was zes jaar lang een onvermoeibare vertegenwoordiger van de werkende mensen. De gevestigde politici adviseerden haar om de boodschap van klassenstrijd wat af te zwakken in een poging om ‘onbesliste kiezers’ te overtuigen door de verdeeldheid onder het kapitalisme te verdoezelen. We hebben dit met de campagne van Sawant niet gedaan. We stelden de verkiezingen voor als een aanval van big business, wat helemaal duidelijk werd toen Amazon een bommetje van 1 miljoen dollar liet vallen op de campagne. Dit was een schaamteloze machtsgreep door de bazen. In totaal gaf Amazon 1,5 miljoen dollar uit en de grote bedrijven meer dan 4 miljoen dollar. Daarmee werden alle records verpletterd.

    Met de overwinning van Kshama in de verkiezingen werd de heersende klasse de wacht aangezegd: ze kan zich niet uit de klassenstrijd kopen. Het was een klassengevecht om de kiezers te mobiliseren. We klopten aan bij meer dan 200.000 deuren en slaagden erin om elke aanval van de grote bedrijven te beantwoorden. We toonden in de praktijk wat een strijd tegen de rijkste man ter wereld vergt. We gebruikten de verkiezingscampagne om een programma gericht op de belangen van de werkende klasse te verdedigen. We koppelden de eis van een taks op Amazon en big business aan de nood van groene jobs en investeringen in betaalbare huisvesting. Dat vond ingang onder de werkenden die onder zware druk staan door de torenhoge huurprijzen. De campagne versterkte ook de roep naar een belasting op Amazon, een kwestie die door Kshama ook werd benadrukt toen ze in januari 2020 de eed aflegde.

    Ronde drie. Na een sterke meeting met meer dan 500 aanwezigen om het begin van Sawant’s derde termijn te vieren en om de beweging Tax Amazon te lanceren, organiseerden Socialist Alternative en het kantoor van Kshama Sawant een eerste grote ‘actieconferentie’ in coördinatie met progressieve vakbondsafdelingen en lokale organisaties, maar ook de Democratic Socialists of America en milieu-, huurders- en daklozenorganisaties. Deze grote openbare vergaderingen discussieerden en stemden over de richting van de campagne en ze creëerden een democratisch proces aan de basis zodat de werkenden zelf hun campagne in handen hielden.

    Op die eerste actieconferentie werd een coördinatiecomité verkozen en werden de belangrijkste elementen van de aanpak van de beweging besproken. Er werd een tweeledige strategie voorgesteld: strijd voeren om de gemeenteraad ertoe aan te zetten om een belasting op het grootkapitaal in te voeren, en tegelijk de druk op te voeren met een initiatief rond een referendum. We moesten duidelijk maken dat het best zou zijn dat de gemeenteraad een taks zou doorvoeren, maar dat bij gebrek daaraan de kwestie in november aan een referendum zou onderworpen worden.

    Tijdens de actieconferentie discussieerden we ook over de vraag hoe onze campagne moest noemen: ‘Tax Amazon’ of iets algemener. Gemeenteraadslid Lisa Herbold schreef een opiniestuk en brieven aan Kshama met de stelling dat ze de campagne niet zou steunen indien enkel Amazon er werd uitgekozen. Ze stelde dat dit verdelend zou werken. We benadrukten daartegenover de agressieve vijandige rol van Amazon in Seattle en elders, een bedrijf dat zijn gewicht gebruikt om in te gaan tegen eisen voor veiliger werkplaatsen, tegen pogingen van werkenden om zich te organiseren en om belastingen te ontwijken en steeds meer fiscale cadeaus af te dwingen. Na de poging om de gemeenteraad van Seattle op te kopen, was er een breed gedragen woede tegen Amazon, wat de basis voor de campagne versterkte.

    Dit werd door de meerderheid van de actieconferentie overeengekomen in de eerste resolutie die bijna unaniem werd aangenomen. Het bleek ook volledig juist te zijn: bij het verzamelen van handtekeningen waren duizenden arbeiders en jongeren bereid om direct te tekenen als ze hoorden dat het om ‘Tax Amazon’ ging. Sommigen gingen in een rij staan om te tekenen. Onze tweede actieconferentie heeft op democratische wijze besloten tot de belangrijkste kenmerken van het voorstel: een progressieve belasting waarbij 75% van de middelen naar nieuwe, betaalbare sociale huisvesting gaat, en 25% naar een programma van groene jobs.

    Als reactie op de toenemende druk van onze beweging, waaraan honderden mensen deelnamen, hebben het politieke establishment en de media een voorstel gedaan voor een “regionale aanpak” als poging om de Amazon-belasting in Seattle zelf te blokkeren. Deze afleiding om cynisch te zeggen dat een hervorming niet groot genoeg is, was bedoeld om de passiviteit van de lokale politici te verdoezelen, terwijl het terrein van de strijd wordt verplaatst naar een groter slagveld waar de beweging botst op een breder front van het politieke establishment.

    De heersende klasse was niet van plan om toegevingen te doen. De Democraten manoeuvreerden met een poging om een staatsverbod op lokale belastingen op grote bedrijven in te voeren, waarbij op regionaal vlak een erg beperkte belasting zou ingevoerd worden waarmee de huisvestingscrisis evenwel niet kan aangepakt worden. Het was een poging om een hogere taks op lokaal vlak in Seattle opzij te schuiven.

    In de staat Washington heeft de Democratische Partij de gouverneur en een meerderheid in beide wetgevende kamers. De staat Washington heeft de meest regressieve belastingstructuur van de natie, maar dit was wat ze aanboden als een vijgenblad voor de beweging! Onze campagne weigerde deze kruimels te accepteren en mobiliseerde met een protestactie aan het State Capitol. Het protest zette met succes een aantal liberale Democraten onder druk om zich publiekelijk tegen het staatsverbod op lokale belastingen op grote bedrijven. Het maakte dat het voorstel werd afgevoerd.

    We hadden net de laatste hand gelegd aan het referendumvoorstel rond een Amazon-belasting, Initiatief 131, toen de pandemie toesloeg.

    Het kwam in de staat Washington tot een lockdown wat een enorme hindernis was om de nodige handtekeningen op te halen om een referendum te bekomen. We ontwikkelden snel een arbeidsintensieve telefoonoperatie om digitale handtekeningen te verzamelen, gecoördineerd met een dure massamailing voor papieren petities. Schandalig genoeg weigerde de staat elektronische handtekeningen toe te staan, ondanks het feit dat andere staten zoals Ohio, Massachusetts en New Jersey dit wel deden. Tegelijk botsten we op de grenzen van het verzamelen van handtekeningen onder de sociale afstandsregels.

    Toen het aantal Covid-19 gevallen afnam en de regels versoepeld werden, konden we overgaan tot een fysieke campagne om deur aan deur, met inachtneming van de nodige gezondheidsmaatregelen, handtekeningen op te halen.

    Geen enkel Democratisch gemeenteraadslid steunde het initiatief. Enkel raadslid Morales sloot zich aan bij het voorstel van een Amazon-Tax. Burgemeester Jenny Durkan, verkozen na onder meer een gift van 350.000 dollar door Amazon aan haar campagne, beloofde in 2018 om een veto tegen een Amazon-belasting uit te spreken. Ze zei over het nieuwe voorstel: “Dit zal nooit gebeuren.”

    Het voorstel van Sawant-Morales zou 500 miljoen dollar per jaar opbrengen om uitsluitend te worden besteed aan permanent betaalbare, openbare sociale huisvesting. Gebouwd volgens de normen van de Green New Deal, zouden er elk decennium 10.000 huizen worden gebouwd, waardoor 34.000 banen worden gecreëerd of ondersteund. In het eerste jaar zou 200 miljoen dollar gebruikt worden voor onmiddellijke COVID-19-hulp aan arbeidersgezinnen. Met dit bedrag zou het mogelijk zijn om vier maanden lang 500 dollar te betalen aan 100.000 huishoudens.

    In een poging om de stemming over de Amazon Tax uit te stellen, bracht gemeenteraadslid Lisa Herbold vergezochte juridische argumenten op rond een mogelijke inbreuk op de Open Public Meetings Act in het kader van een beperking van de gouverneur inzake discussies die niet aan de pandemie gerelateerd zijn. Zelfs de rechtse krant Seattle Times moest bij de aankondiging van het manoeuvre erkennen dat “advocaten verdeeld waren” over dit argument. Het was overigens dezelfde wet die Herbold en andere Democraten flagrant overtraden tijdens de vergaderingen achter gesloten deuren over de intrekking van de Amazon Tax in 2018. Deze vertragingstactiek kwam om twee redenen tot stand: 1) Democraten stonden onder genoeg druk van de beweging dat ze het zich niet konden veroorloven om de politieke prijs te betalen voor het wegstemmen van een belasting op Amazon; 2) Maar tegelijkertijd werd de campagne door de pandemie geblokkeerd om voldoende handtekeningen op te halen voor een referendum.

    Dit soort heimelijke afspraken door gevestigde politici namens het grootkapitaal toont aan waarom vertegenwoordiging van de arbeidersklasse zo belangrijk is. Het zou een kritieke fout zijn om te negeren hoe elke politicus die we met hand en tand moesten bestrijden voor deze bescheiden belasting op het grootkapitaal, een gekozen Democraat is.

    Stel deze opstelling om werkenden te verraden om het grootkapitaal te sussen tegenover de manier waarop Kshama Sawant een actieve en leidende rol heeft gespeeld in de campagne voor de Amazon Tax door de positie in de raad te gebruiken als een megafoon voor de eisen van de werkenden in elke fase, terwijl we de andere raadsleden blootstellen aan hun dubbelhartigheid en hen dwingen om een kant te kiezen – wij of onze bazen.

    Het is niet toevallig dat de staat Washington de meest regressieve belastingstructuur heeft van alle staten in het land, ondanks het feit dat het een “blauwe staat” is. Werkenden betalen zes keer meer belastingen dan de rijken, en Seattle fungeert als een belastingparadijs voor zeer winstgevende bedrijven, zonder dat er ook maar één Republikein wordt gekozen. De werkende families gaan gebukt onder regressieve belastingen, en de dringend noodzakelijke sociale programma’s komen er niet terwijl de middelen voor politie met 42% stegen in de laatste zes jaar.

    Bij de lancering van onze campagne waren de gevestigde media druk bezig met het aanvallen van ons voorstel. Dit is niet nieuw: de afgelopen zeven jaar was er een aanhoudende stroom van opiniestukken en artikels die ingingen tegen onze campagne 15 Now (voor de verhoging van het minimumloon), tegen ons socialistisch kantoor in de gemeenteraad, onze verkiezingscampagnes en bewegingen van werkenden. Zelfs de grote media van het bedrijfsleven sprongen op deze kar: de Wall Street Journal publiceerde twee artikels om te waarschuwen dat socialisten, werkenden en jongeren opkomen voor een belasting op grote bedrijven.

    Het gerechtvaardigd karakter van onze eisen om de bazen te laten betalen voor het falen van hun private markt om aan onze behoeften te voldoen, werd opnieuw bevestigd toen COVID-19 zich snel verspreidde. De pandemie toonde de volledige mislukking van het kapitalisme, ondanks de enorme vooruitgang in technologie en productiviteit, om te voorzien in de gezondheid en de basisbehoeften van de arbeiders die alle rijkdom produceren. Deze tegenstrijdigheid van de fundamentele behoefte van het kapitalisme om ten koste van de mensheid te profiteren, heeft het systeem en haar instellingen in een diepe crisis gestort. Essentiële gezondheidsmaatregelen en de quarantaine werden aanvankelijk uitgesteld vanwege de gevolgen voor de productiviteit en de winst. Belastingdollars stroomden in de diepe zakken van de miljardairs op Wall Street en lieten slechts een druppeltje voor de rest van ons achter.

    Deze opgebouwde onderliggende onrust en radicalisering had slechts een vonk nodig om te ontploffen: de brute moord op George Floyd door de politie in Minneapolis. In steden in het hele land stroomden miljoenen mensen de straat op in de grootste protestbeweging uit de Amerikaanse geschiedenis, die gerechtigheid eiste en een einde van het politiegeweld, om vervolgens te worden geconfronteerd met schokkende escalaties van politiegeweld. De strijd was gericht op racisme en de rol van de politie, maar het is door velen goed begrepen dat systemisch racisme zich niet beperkt tot politiegeweld. Velen zien dat de strijd tegen racisme ook betaalbare huisvesting, jobs, fatsoenlijke lonen en elementaire waardigheid vereist.

    Het protest waarbij de woede van de werkenden en jongeren tot uiting kwam, zorgde ook voor een grote openheid voor discussie over de Amazon-belasting en de eis om grote bedrijven te laten betalen voor betaalbare huisvesting. Op amper 20 dagen haalden vrijwilligers van de campagne Tax Amazon, waaronder leden van Socialist Alternative, 20.000 handtekeningen op onder de vele betogers op straat. Ongelijkheid en armoede gaan gepaard met racisme. Het zijn de kapitalisten die voordeel halen uit onderdrukking. Hen laten betalen voor betaalbare huisvesting gaat in tegen de gentrificatie van onze wijken. Begin juli kwamen we aan 30.000 handtekeningen, wat voldoende is om een referendum op de agenda te zetten. De dreiging hiervan bracht het establishment in de problemen.

    Deze belangrijke verschuiving van de krachtsverhoudingen dwong het Democratische establishment aan de onderhandelingstafel. Daar werd een Amazon-belasting van 173 miljoen dollar per jaar voorgesteld met een beperking in de tijd gedurende tien jaar (de zogenaamde ‘sunset clause’). We begrepen dat andere gemeenteraadsleden die minder bezorgd zijn om hun progressieve imago dit voorstel nog verder zouden proberen af te zwakken. We begrepen ook dat als de bazen genoodzaakt zijn om toe te geven, de druk best hoog gehouden wordt. De campagne voor handtekeningen werd verder opgevoerd en er was een mobilisatie naar de bijeenkomst van het begrotingscomité van de gemeenteraad, waar een eerste stemming over de belasting zou plaatsvinden.

    De kracht van onze beweging zorgde voor een situatie waarin de vraag niet was of de grote bedrijven zouden toegeven, maar hoeveel en voor hoe lang. Dat toont hoe efficiënt de benadering van Socialist Alternative was en hoeveel werkenden en jongeren we in de strijd konden betrekken. Het voorstel was drie keer hoger dan de belasting van 2018 die uiteindelijk ingetrokken werd.

    Het afgezwakte voorstel van de Democraten werd gesteund door die vakbondsleiders die in 2018 beweerden dat een belasting van 47 miljoen dollar op de grote bedrijven een “taks op jobs” was die van Seattle een nieuw Detroit zou maken waarbij werkgevers de stad verlaten om de hoge belastingen te ontvluchten. Een columnist van de Seattle Times prees het Democratische voorstel van Amazon Tax (dat ze de neutrale naam ‘Jumpstart’ meegaven om de eigen bocht te verdoezelen), terwijl voorheen steevast kritiek werd gegeven op Tax Amazon en Kshama Sawant. De heersende klasse slaagde er niet in om de Amazon-belasting te stoppen, en dus werd maar geprobeerd om de maatregel voor te stellen als het resultaat van een slimme benadering van liberale Democraten die met de grote bedrijven samenwerkten.

    Socialist Alternative begreep dat het Democratische voorstel betekende dat alle aandacht hierop gevestigd was en dat we onze strijd moesten richten op het versterken ervan. Om de sterkst mogelijke belasting af te dwingen, werd de druk opgevoerd rond de amendementen van Kshama Sawant: 1) 50 miljoen dollar extra voor de Green New Deal, 2) 50 miljoen dollar extra voor 1000 betaalbare woningen in Central District voor onder meer mensen van de zwarte gemeenschap en 3) het verwerpen van de ‘sunset-clausule’ en het geven van een permanent karakter aan de belasting op big business.

    Door de beweging snel te oriënteren op de pogingen van de Democraten om de belasting op big business af te zwakken, slaagden we erin om de belasting met 40 miljoen per jaar op te drijven en de ‘sunset-clausule’ van 10 op 20 jaar te brengen.

    De rol van Socialist Alternative

    Deze overwinning kwam niet voort uit duistere onderhandelingen tussen grote bedrijven en de door hen betaalde politici. Het gebeurde volledig door de zelforganisatie van de werkende mensen via de Tax Amazon-beweging rond een strijdbare strategie onder leiding van socialisten. Elke winst die werkende mensen maken wordt afgedwongen door collectieve organisatie, zowel door sociale strijd als organisatie op onze werkplekken. Door niet toe te geven, door effectief te reageren op elke aanval, door de leugens van de bazen en gevestigde politici bloot te leggen, waren we in staat om mensen te motiveren om een massale overwinning van de arbeidersklasse te bekomen.

    Leden van Socialist Alternative toonden op elk ogenblik aan hoe het kapitalisme er niet in slaagt om te voorzien in de basisnoden van de mensen, maar ook hoe dit systeem corrupt is en onverenigbaar met echte democratie. Socialist Alternative gaf politieke leiding aan de campagne, waarbij gereageerd werd op elke stap van de bazen, het voorstel van een ‘regionale oplossing’ als gifpil voor een lokale belasting, de bureaucratische pogingen om juridische argumenten tegen de beweging in te roepen of de krokodillentranen van Democratische politici. We reageerden op de aanvallen in de gevestigde media en hielden rekening met de uitdagingen die de pandemie met zich meebracht.

    Deze drie jaar durende strijd ging niet alleen over de miljardairsklasse die weigert om belastingen te betalen. Onze beweging werd zo hard bestreden door de gevestigde media en het establishment van de Democratische partij dat die er nu alles aan doen om het verhaal van wie deze overwinning afdwong en hoe dit gebeurde te vervormen. Bazen moesten eerst toekijken hoe onze overwinning in Seattle rond het minimumloon van 15 dollar per uur navolging kreeg in heel het land, toen bewegingen vertrouwen putten uit ons voorbeeld dat aantoonde wat mogelijk is als we ons organiseren en de strijd aangaan. Ze zijn doodsbang dat hetzelfde zal gebeuren met de overwinning van Tax Amazon. Dat is vooral bedreigend voor kapitalisten in een context van werkloosheid en armoede in deze pandemie en recessie. De bazen willen immers net het tegenovergestelde: de werkende klasse laten betalen voor de crisis door besparingen.

    Als socialisten gebruiken we deze strijd voor hervormingen, niet alleen om veranderingen te winnen die een aanzienlijke impact zullen hebben op het leven van duizenden werkende mensen, maar ook om bewegingen op te bouwen die werkenden bewust maken van onze kracht en die het vertrouwen vergroten in ons vermogen om deze kracht te gebruiken om voor onze belangen op te komen en om te strijden voor een socialistische wereld.

    Leden van de Democratic Socialists of America (DSA) werden verkozen op lokaal, staatsniveau en zelfs op federaal vlak. In Chicago zijn zes DSA-leden gekozen in de gemeenteraad. In New York zijn zowel Alexandria Ocasio-Cortez (Congreslid) als Julia Salazar (Staatsvertegenwoordiger) bijna klaar voor herverkiezing in de herfst, samen met verschillende andere DSA-kandidaten die het goed deden in de voorverkiezingen van New York City. Deze vertegenwoordigers zouden soortgelijke campagnes moeten lanceren in hun staten en steden.

    Er is niets unieks aan Seattle dat deze strijd gemakkelijker maakte. De kritische factor die heeft bijgedragen aan deze overwinning, was de aanwezigheid van een marxist in de gemeenteraad van Seattle, die vastbesloten is om te vechten voor alle mogelijke vooruitgang voor de werkende mensen en dit doet met een enorme vastberadenheid en gericht op het opbouwen van bewegingen van werkende mensen in plaats van compromissen met het establishment na te streven.

    Als er socialistische gekozen functionarissen in het hele land zijn die een vergelijkbare strijd willen voeren tegen het grootkapitaal, dan zouden Socialist Alternative en ons kantoor in de gemeenteraad graag steun hieraan bieden.

    De lessen en deze strategie van strijd moeten door onze bewegingen worden uitgewerkt en overgenomen. In Seattle is onze volgende grote strijd het drastisch verminderen van de financiering van de politie, we eisen een vermindering met minstens 50%, en we eisen een onafhankelijke, democratisch gekozen controleraad die bevoegdheden heeft over de politie inzake aanwerven en afdanken van personeel. We zullen alles in het werk moeten stellen om te winnen. We moeten ook bereid zijn om ons te verdedigen tegen een campagne van big business om de belasting in te trekken of zelfs een rechtszaak hierover aan te spannen. Elders zullen steden die met grote tekorten kampen, gevechten moeten voeren om belastingen op grote bedrijven af te dwingen. De werkende klasse en de jongeren die deze gevechten voeren, zullen het meest effectief zijn als ze erkennen dat geen van beide grote partijen aan onze kant staat en dat we actief moeten bouwen aan onze eigen kracht en organisatie om te winnen.

  • Seattle: historische taks op grote bedrijven als Amazon. Toespraak Kshama Sawant

    Kshama Sawant, gemeenteraadslid in Seattle namens Socialist Alternative, hield een toespraak op de gemeenteraad waar beslist werd om grote bedrijven als Amazon te belasten om middelen vrij te maken voor een drastische uitbreiding van betaalbare huisvesting. Het gaat om een taks die 200 miljoen dollar moet opbrengen onder de 3% grootste bedrijven. Hiermee wordt een taks op Amazon gerealiseerd, een strijdpunt waarvoor Kshama en Socialist Alternative al langer actief zijn.

    “De stemming van vandaag over een Amazon-taks in Seattle is een historische overwinning voor de werkende bevolking. Deze overwinning was hard bevochten.

    “Dit gebeurde door een beweging die niet wilde opgeven, en die een schijnbaar eindeloze reeks obstakels onder ogen zag: van de beschamende pogingen van gevestigde Democraten in de staat om een verbod op gemeentelijke belastingen voor grote bedrijven door te voeren, tot ongegronde vertragingen in de gemeenteraad, tot een pandemie en lockdown die het verzamelen van handtekeningen voor een referendum verhinderde, tot meedogenloze aanvallen in de gevestigde media in Seattle en in het hele land. Wij winnen door de vastberadenheid van de werkenden en de socialisten om alle hindernissen te nemen en een weg naar de overwinning te vinden. Proficiat aan de grassroots Tax Amazon campagne geleid door de coalitie onder leiding van mijn organisatie, Socialist Alternative, en progressieve organisaties en vakbonden.

    “De stemming van vandaag komt acht maanden nadat de arbeiders Amazon in de verkiezingen ronduit hebben verslagen, en twee jaar nadat Amazon en de Kamer van Koophandel de gemeenteraad zodanig onder druk hadden gezet dat de meerderheid op beschamende wijze de Amazon-taks van 2018 introk. Nu zullen Jeff Bezos en zijn miljardairsvrienden het zich beklagen en zouden ze liever terugkeren naar de bescheiden taks van 2018. De nieuwe belasting op de grootste bedrijven van Seattle is immers vier keer zo hoog. En elke cent is nodig. In feite is er zelfs veel meer nodig om de racistische gentrificatie, de torenhoge huurprijzen en de dakloosheid in deze stad te stoppen door een enorme uitbreiding van het aantal betaalbare woningen en degelijke jobs. Dit is een taks om jobs en huisvesting te creëren.

    “Het is geen toeval dat dit in het midden van de historische Black Lives Matter rebellie komt. De legitimiteit van de status-quo is volledig tenietgedaan door de protestbeweging, de pandemie en de verdiepende crisis van het kapitalisme. In Seattle werd Tax Amazon op grote schaal opgepakt bij de Justice for George Floyd-protesten, waar we in 20 dagen 20.000 handtekeningen verzamelden. Ondertussen waren er meer dan 30.000 handtekeningen opgehaald.

    “De Amazon-taks is misschien wel de grootste progressieve overwinning in Seattle sinds de socialisten en vakbonden het voortouw namen met het minimumloon van 15 dollar, dat hier eerst werd afgedwongen en daarna in steden en staten in het hele land. We hopen dat we opnieuw werkende mensen en jongeren kunnen inspireren, zowel nationaal als wereldwijd – in deze cruciale strijd tegen de miljardairklasse die de werkende mensen probeert te laten betalen voor de crisis van het kapitalisme met massale besparingen op de begroting. Onze nationale strijdkreet moet NEE zijn tegen besparingen! Belast de grote bedrijven, niet de werkende mensen! De Amazon-taks laat zien dat werkende mensen niet alleen maar hoeven te verdedigen, maar dat we ook in het offensief kunnen gaan en kunnen winnen.

    “Wij moeten alle zielige pogingen van de gevestigde media verwerpen, die na jaren van het aanvallen van het idee van het belasten van grote bedrijven en die die voor het vechten, nu wanhopig een verhaal willen spinnen om de arbeidersbeweging en organisatie te ontmoedigen. Laten we duidelijk zijn: de Amazon-taks heeft niets te maken met slimme inzichten van de gevestigde orde. Het is afgedwongen door de zelforganisatie van werkende mensen.

    “In het bijzonder is het de dreiging van referendum geweest die het establishment van de stad onder druk heeft gezet om in actie te komen. Tax Amazon diende het referendum-voorstel in na een reeks democratische “actieconferenties” aan de basis waar honderden mensen discussieerden en stemden over de volgende stappen.

    “We hebben niet alles gewonnen wat we wilden en ik ben sterk gekant tegen het opnemen van een sunset-clausule [waardoor de taks in de tijd beperkt wordt afhankelijk van eventuele belastingwijzigingen op hoger niveau]. Maar hoewel ik het niet eens ben met andere leden van de Raad over het afzwakken van de wetgeving, wil ik hun steun erkennen en stemmen voor de invoering van deze Amazon-taks. Ik wil gemeenteraadslid Mosqueda bedanken voor haar werk. Ik wil gemeenteraadslid Morales bedanken voor haar steun aan het sterke voorstel voor de Amazon-taks dat we samen in solidariteit met de beweging hebben ingediend.

    “We moeten voortbouwen op ons elan. Een beweging om big business te laten betalen om huisvesting en essentiële diensten te financieren, is overal nodig en we moeten het actief verspreiden. Hier in Seattle zullen we deze energie onmiddellijk moeten gebruiken om de vrijlating van alle gearresteerde betogers zonder aanklacht te winnen, en om de middelen voor de politie van Seattle met minstens 50% terug te schrijven, om de repressie tegen dakloze buren te stoppen en om noodhuisvesting voor daklozen financieren, om minstens duizend huizen in het Central District te winnen voor zwarte werkende gezinnen. De strijd voor de zwarte bevrijding zal ook betekenen dat er campagne wordt gevoerd voor verkozen toezichtraden met volledige bevoegdheden over de politie, met inbegrip van het aanwerven en afdanken van agenten, beleid en procedures.

    “We waren duidelijk over het benoemen van de echte kracht die aan de touwtjes trekt: Amazon. Velen betoogden dat we grote bedrijven niet moeten “tegenwerken” en in plaats daarvan proberen om een deal te sluiten, maar we weten dat onze macht voortkomt uit werkende mensen die zich organiseren, niet uit enige onderhandeling met de elite. Voor degenen die kijken van buiten Seattle, laat je niet wijsmaken dat opkomen voor het belasten van grote bedrijven tot verdeeldheid leidt, het is immers de klassenstrijd die bepalend is en resultaat afdwingt.

    “De private op winst gerichte huisvestingsmarkt is nefast voor werkende mensen. Niet alleen hier en nu, maar overal en altijd. Want het kapitalisme is volstrekt niet in staat om in de meest elementaire behoeften van de werkende mensen te voorzien.

    “Internationaal moet de arbeidersklasse de 500 grootste bedrijven in democratisch openbaar bezit nemen, beheerd door de werkenden, in het belang van de menselijke behoeften en het milieu, niet in het belang van de hebzucht van miljardairs.

    “Ik heb een boodschap voor Jeff Bezos en zijn klasse. Als je opnieuw probeert de Amazon-taks weg te krijgen, zullen de werkende mensen zich met duizenden tegelijk inzetten om je te verslaan. En daar zullen we het niet bij laten. Want zie je, we vechten voor veel meer dan deze belasting, we bereiden de grond voor op een ander soort samenleving.

    “En als jij, Jeff Bezos, dat proces wilt bevorderen door onze bescheiden eisen tegen te werken, dan moet dat maar. Want we richten ons tegen u en uw rotte systeem.

    “We willen dit diep onderdrukkende, racistische, seksistische, gewelddadige, volkomen failliete systeem van het kapitalisme, deze politiestaat, ontmantelen. We kunnen en zullen niet stoppen totdat we het omverwerpen en vervangen door een wereld die gebaseerd is op solidariteit, echte democratie en gelijkheid – een socialistische wereld.”

  • Lees ook: Socialists Are Beating Jeff Bezos in Seattle (Again)

  • Seattle veroordeelt racistische wetten van Indisch premier Modi

    Kshama Sawant van Socialist Alternative stelt resolutie voor op gemeenteraad van Seattle om de internationale druk op te voeren tegen de opkomst van BJP en uiterst rechts.

    Op 3 februari waren er honderden leden van de Zuid-Aziatische gemeenschap van Seattle in het stadhuis om er bij de gemeenteraad op aan te dringen een historische resolutie aan te nemen. Die resolutie werd ingediend door het socialistische raadslid Kshama Sawant. De resolutie spreekt zich uit tegen het gevaarlijke National Register of Citizens (NRC) en de Citizenship Amendment Act (CAA), die onlangs in India zijn ingevoerd door de rechtse Bharatiya Janata Party (BJP) van premier Narendra Modi. De resolutie is unaniem aangenomen.

    Samen ontnemen de NRC en CAA de burgerrechten van bepaalde religieuze en etnische minderheden in India, waaronder tweehonderd miljoen moslims, tenzij ze kunnen voldoen aan zware documentatie-eisen. Dergelijke documentatie is niet vereist voor leden van de hindoeïstische religieuze meerderheid, terwijl de rijksten en hogere kaste over het algemeen in staat is om de eisen te omzeilen.

    Echo’s van het Derde Rijk

    Velen hebben al gewezen op de angstaanjagende overeenkomsten tussen de NRC-CAA en de Neurenbergse wetten die het Derde Rijk in de jaren dertig van de vorige eeuw in Duitsland heeft uitgevaardigd.

    Vóór de concentratiekampen en de vernietigingskampen keurden de nazi’s de Neurenberger wetten goed, waaronder de Rijkswet op het Burgerschap, die het Duitse staatsburgerschap herdefinieerde om joden uit te sluiten. Het resultaat was het isolement van de joodse gemeenschappen, waardoor ze een steeds gemakkelijker doelwit werden als zondebokken. De CAA en NRC hebben een onheilspellende echo.

    Er is ook een duidelijke vergelijking met wat het Chinese regime momenteel doet in de provincie Xinjiang, waar honderdduizenden moslim-etnische Oeigoeren in detentiekampen zijn gezet met als doel “heropvoeding” en het vernietigen van hun cultuur. Er zijn aanwijzingen dat dit het model is dat de BJP nastreeft met nieuwsberichten dat het Modi-regime al mensen die hun staatsburgerschap niet konden bewijzen in detentiecentra en gevangenissen heeft gezet, en dat er nu nieuwe worden gebouwd.

    Deze wetsvoorstellen kunnen worden vergeleken met de aanslagen die Trump heeft gepleegd, van het inreisverbod voor moslims tot de detentie van immigranten, maar Modi gaat nog veel verder. Trump en Modi hielden vorig jaar een gezamenlijke bijeenkomst in Texas, genaamd ‘Howdy Modi’. De doorgang van de NRC-CAA zal de rechtervleugel hier en internationaal nog meer versterken. Een nederlaag van de NRC-CAA zou daarentegen mensen over de hele wereld inspireren om met hernieuwd vertrouwen te strijden tegen religieuze vervolging, racisme en islamofobie.

    Groeiend verzet

    In heel India verzetten miljoenen mensen zich tegen de racistische burgerschapswetten. Op 8 januari hielden 250 miljoen Indiase arbeiders de grootste eendaagse algemene staking in de wereldgeschiedenis, waarbij ze niet alleen eisten dat de NRC-CAA werd afgeschaft, maar ook de aandacht vestigden op de economische verwoesting, de corruptie, de ongebreidelde privatisering en het neoliberalisme in het land. Maar dat volstond niet om Modi en de BJP ertoe te brengen om de wetten in te trekken. Resoluties zoals die van gemeenteraadslid Sawant kunnen helpen om de internationale aandacht te vestigen op deze urgente strijd. Sawant’s kantoor kreeg berichten dat de stemming van de gemeenteraad van Seattle op pleinen in India werd gevolgd. De internationaal geprezen romanschrijver en activist Arundathi Roy stuurde een verklaring ter ondersteuning van de resolutie. Nadat de resolutie was aangenomen, ontving het kantoor van Kshama vragen uit New York, Salt Lake City en andere steden van mensen die willen dat hun gemeenteraden vergelijkbare resoluties aannemen.

    De regering-Modi weet welke gevolgen deze resolutie kan hebben. In de dagen voorafgaand aan de goedkeuring van de resolutie heeft de consul-generaal van India in San Francisco, ambassadeur Sanjay Panda, in een brief aan de gemeenteraad van Seattle aangedrongen om tegen te stemmen. Gelukkig is het kantoor van raadslid Sawant, samen met vele Zuid-Aziatische culturele en mensenrechtenorganisaties, waaronder API Chaya, Tasveer, IAMC Seattle, Council of American-Islamic Relations (CAIR) Washington, Moslim Amerikanen van het Puget Sound, Seattle South Asians Building Accountability and Healing (SABAH), Khalsa Gurmat Center Federal Way, Gurudwara van Renton, Gurudwara van Auburn, Gurudwara van Kent, Gurudwara van Bothell, de LGBTQ-commissie van de stad Seattle, Equality Labs, Amnesty International USA en de Ambedkar King Study Circle, in staat om de gemeenschap te mobiliseren om tegendruk uit te oefenen op de gemeenteraad. Uiteindelijk werd de unanieme goedkeuring van de resolutie bekomen.

    Deze overwinning is aangekondigd door nieuwsberichten in heel India als een belangrijke stap naar het opbouwen van internationale druk op het Modi-regime om de NRC-CAA af te schaffen. Raadslid Sawant vierde de overwinning met een oproep aan de beweging om zich naar andere Amerikaanse steden te verspreiden en de wortels van racisme en discriminatie aan te pakken:

    “Mensen over de hele wereld staan op tegen deze religieuze vervolging en islamofobie, de discriminatie, zondebokvorming en onderdrukking van moslims, arme mensen en gemarginaliseerde gemeenschappen door het Hindoe-fundamentalistische regime.

    “Deze overwinning is een voorbeeld van hoe we, als we strijdbare bewegingen opbouwen die werkende mensen over de grenzen van religie en nationaliteit heen verenigen, en we onze eigen gekozen vertegenwoordigers hebben, zoals we dat doen via mijn verkozen positie als socialiste, kunnen terugvechten tegen het politieke establishment en winnen! Maar onze beweging zal moeten vechten om dergelijke resoluties door andere wetgevende organen in het land aangenomen te krijgen, net zoals we hebben moeten vechten om het hier aangenomen te krijgen.

    “Werkende mensen moeten dringend beginnen met het opbouwen van bewegingen in andere Amerikaanse steden, zoals we die hier in Seattle hebben gebouwd. We moeten een ernstig links alternatief organiseren op de heersende partijen, zowel in de Verenigde Staten als in India. De heersende partijen zijn er niet in geslaagd om zelfs maar de meest elementaire behoeften van de werkende mensen aan te pakken. Dit creëert een politiek vacuüm dat door extreemrechts wordt aangegrepen. We zullen een nieuwe partij voor de werkende mensen moeten opbouwen, een partij die de belangen van de meerderheid vertegenwoordigt en niet die van de superrijken en de elite.

    “We zullen de xenofobe krachten achter Trump en Modi niet verslaan met hetzelfde oude corrupte politieke establishment dat met duizend draden vastzit aan Wall Street en de miljardairklasse.”

    Kshama Sawant

  • Kshama Sawant herkozen ondanks miljoenen van Amazon en big business tegen haar

    VS: hoe socialisten de poging van Amazon stopten om de verkiezingen van Seattle te kopen

    Door Ty Moore, Socialist Alternative

    De poging van Jeff Bezos om de gemeenteraad van Seattle te kopen had een averechts effect. Big business pompte een ongeziene hoeveelheid geld in de campagnes van kandidaten in alle zeven de verkiezingen. De kiezers van Seattle verwierpen de poging van Amazon om de gemeenteraad naar rechts te doen kantelen in vijf van de zeven verkiezingen. In de duurste, meest gevolgde en meest gepolariseerde gemeenteraadsverkiezing in decennia, heeft Kshama Sawant van Socialist Alternative een nipte overwinning geboekt.

    Bekijk hier een video van de persconferentie van Kshama:

    Bij de telling van de eerste stemmen op de avond van de verkiezingen lag Sawant 8 punten achter op haar tegenstrever Egan Orion. De gevestigde media en big business triomfeerden: met een verhouding van 46% tegenover 54% leek de zaak beklonken. Maar dit was slechts een deel van alle uitgebrachte stemmen. Bij de telling van later uitgebrachte stemmen bleek dat Kshama onder die kiezers tot 60% haalde. Vrijdagavond stond Kshama Sawant 1.515 stemmen en 3,6% voor op Orion. Dat aantal kan de komende dagen nog wat verder stijgen, maar ondertussen is het grootste deel van de stemmen geteld en kan Orion het mathematisch niet meer halen.

    Het kiessysteem in de deelstaat Washington laat kiezers toe om tot drie weken voor de verkiezingsdag hun stem per brief uit te brengen. De eersten die dat doen, zijn doorgaans eerder ouder en rijker. Onder de latere kiezers is er een onevenredig aantal jongere kiezers, werkenden en huurders. Onder die lagen halen socialisten uiteraard meer stemmen. Dit jaar was de steun voor Kshama Sawant onder wie later stemde groter dan ooit. Bovendien was er een hoge opkomst: 58% van de kiesgerechtigden in District 3 ging effectief stemmen. Zelfs onze critici in de lokale media erkenden dat deze hoge opkomst te danken was aan de campagne van Socialist Alternative.

    De hoge opkomst weerspiegelt ook de golf van verontwaardiging in Seattle tijdens de laatste drie weken van de verkiezingen. Op 14 oktober viel een ‘geldbom’ van 1 miljoen dollar van Amazon in Seattle. Het bracht de totale bijdrage van Amazon aan het kiesfonds (PAC) van de Kamer van Koophandel op 1,5 miljoen dollar. Alle bijdragen van big business aan kiesfondsen samen liepen op tot 4,1 miljoen dollar. Dat is bijna vijf keer zoveel als het vorige record!

    Nationale politici protesteerden tegen Amazon, gevolgd door een golf van nationale media-aandacht. De redactie van de Wall Street Journal klaagde: “Bernie Sanders tweette deze week dat Amazon’s uitgaven in Seattle ‘een perfect voorbeeld’ vormde ‘van de out-of-control hebzucht van de bedrijven die we zullen stoppen’. Elizabeth Warren heeft Amazon veroordeeld omdat ze ‘de verkiezingen voor de gemeenteraad van Seattle in hun voordeel probeerde te kantelen’ en voegde daaraan toe dat ‘ik een plan heb om veel geld uit de politiek te halen’.”

    Referendum over de macht van big business

    Danny Westneat van Seattle Times waarschuwde dat de gok van 1,5 miljoen dollar van Bezos een averechts effect kan hebben. “De verkiezingen waren een referendum over de prestaties van de gemeenteraad.” Een peiling van Elway/Crosscut toonde aan dat 67% van de kiezers eerder wil stemmen voor iemand die verandering wil. Westneat ging verder: “Maar nu zouden de verkiezingen wel eens een referendum kunnen worden over Amazon en de macht van de grote bedrijven.” (23 oktober)

    De Seattle Times stond vooraan in een lange campagne om Sawant en andere zogenaamde ‘linkse ideologen’ de schuld te geven van de mislukte “prestatie van de gemeenteraad” in het aanpakken van dakloosheid en de wooncrisis in Seattle, de grootste zorg voor de kiezers. De krant onderschreef de door de bedrijven gesteunde kandidaten in de zeven verkiezingen, waarbij die kandidaten voorgesteld werden als kandidaten van de ‘verandering.’

    In werkelijkheid maakt de wooncrisis in Seattle deel uit van het wereldwijde falen van het kapitalisme, dat huisvesting behandelt als een handelswaar voor miljardairspeculanten en niet als een fundamenteel mensenrecht. Werkenden zijn terecht boos over het gebrek aan actie van de stad, de staat en de federale autoriteiten om de crisis aan te pakken. Maar de schuld hiervoor ligt volledig bij een politiek establishment dat medeplichtig is aan de macht van het bedrijfsleven, niet bij activisten en politieke voortrekkers zoals Kshama Sawant die oproepen tot controle van de huurprijzen en het belasten van het grootkapitaal om een massale uitbreiding van kwalitatief goede sociale woningen mogelijk te maken.

    De door Amazon gekozen tegenstander van Kshama was Egan Orion, een kandidaat van big business die zich ‘progressief’ voordeed om stemmen te winnen. Orion verspreidde affiches in de hele stad om te zeggen dat hij niet gefinancierd werd door kiesfondsen van de grote bedrijven, ook al werd zijn campagne met dergelijke kiesfondsen betaald en heeft hij hen zelfs bedankt voor hun steun. Orion stuurde pamfletten naar alle brievenbussen in het district met leugens over Kshama.

    In het district hebben aanhangers van Orion meer dan 1.000 affiches van Kshama Sawant vernield. In de laatste twee weken werden meer dan 200 borden overspoten met verwijten en andere borden werden gewoon vernietigd. Deze poging tot intimidatie van kiezers heeft veel inwoners geschokt. Het hield de Sawant-campagne echter niet tegen om verder offensief naar buiten te treden. Cruciaal voor het weerleggen van de leugens en aanvallen tegen onze campagne was het opbouwen van een wijdverbreid publiek bewustzijn over deze poging om de verkiezingen te kopen. We deden dit door middel van duizenden gesprekken aan de deuren en op de straathoeken, waarbij honderden van onze leden en vrijwilligers betrokken waren.

    Debat over de linkerzijde in Seattle

    In Seattle is aangetoond dat socialisten en werkende mensen zelfs de machtigste grote bedrijven en kapitalisten kunnen aanpakken en er zelfs van kunnen winnen. Deze overwinning moet vertrouwen geven aan bewegingen doorheen de wereld, van de recente golf van massaal antibesparingsverzet en strijd voor democratie tot de jongerenprotesten voor klimaat, vakbondsstrijd en de socialistische kiescampagnes in de VS, waaronder de inspirerende strijd van Bernie Sanders in de presidentsverkiezingen.

    Het zou echter een grote fout zijn om te denken dat strijd en vastberadenheid volstaan om tot dergelijke overwinningen te komen. De rol van marxistische perspectieven, programma en organisatie was essentieel in Seattle en zal van cruciaal belang zijn om de geconcentreerde macht van de kapitalistische klasse overal te verslaan.

    Bij het begin van de campagne probeerde een de facto alliantie tussen het grootkapitaal, een deel van de vakbondsleiders en de meeste lokale politici van de Democratische Partij om Sawant te verslaan en om de verkiezing van de Democratic Socialists of America van Shaun Scott in District 4 te blokkeren. De anti-Sawant alliantie ontstond in de nasleep van de ‘Amazon-taks’ in 2018. Die belasting op grote bedrijven werd al snel terug ingetrokken na een agressieve campagne van Amazon, dat onder meer dreigde om jobs uit Seattle weg te halen.

    De brede coalitie rond de campagne voor de Amazon-taks, waarin het kantoor van Sawant en Socialist Alternative een centrale rol speelden, won aanvankelijk unaniem de belasting op de 3% grootste bedrijven van Seattle. Deze belasting moest dienen om betaalbare huisvesting en hulp aan daklozen te financieren. Onder druk van het grootkapitaal en een goed gefinancierde campagne, werd deze coalitie uit elkaar gespeeld en de gemeenteraad trok de belasting slechts een maand later in met een stemming van 7 tegen 2.

    Links-liberalen en pro-business stemmen wijten deze nederlaag aan de ‘verdelende’ benadering van Sawant en Socialist Alternative. Ondanks vakbondssteun voor de campagne voor een Amazon-taks , probeerden conservatieve vakbondsleiders uit de metaal en de bouw om de campagne af te doen als “een taks op jobs”. Ze vreesden immers dat Amazon kwaad zou zijn en de bouwsector in Seattle onder druk zou zetten.

    In de voorverkiezingen van 6 augustus was de arbeidersbeweging openlijk verdeeld, was er geen steun van collega gemeenteraadsleden of andere prominente politici van de Democraten. Hierdoor haalde Sawant slechts 37%. “Geen enkele zetelende kandidaat heeft een voorverkiezing met zo’n laag percentage overleefd,” merkte Danny Westneat in de Seattle Times op (7 augustus).

    Strijd voor eenheid tegen Amazon

    Als Sawant en Socialist Alternative de benadering van de meeste liberale en vakbondsleiders hadden gevolgd om te proberen een directe confrontatie met Amazon te vermijden, dan zou de intimidatiestrategie van Jeff Bezos waarschijnlijk succesvoller zijn geweest en zou hij erin geslaagd zijn om de gemeenteraad te kopen. Het wijdverbreide wantrouwen van de arbeidersklasse ten opzichte van de macht van de grote bedrijven leidt niet automatisch tot organisatie in een coherente strijd.

    In feite zijn er in de meeste verkiezingen in de VS geen uitdagers vanuit de arbeidersklasse, gezien de dominantie van de grote bedrijven op Democraten en Republikeinen. Zelfs in Seattle, waar de lokale organisaties van de Democratische Partij onder invloed van Sanders en andere linkse figuren naar links zijn opschoven, heeft dit niet geresulteerd in sterke kandidaten van de arbeidersklasse of socialisten voor de verkiezingen.

    Socialist Alternative baseerde haar electorale strategie op het vertrouwen dat de werkende klasse en de jongeren in Seattle in staat zijn om Amazon en de grote bedrijven te verslaan, indien ze verenigd en strijdbaar zijn. Cruciaal in deze strategie was het potentieel voor de druk van de arbeidersklasse van onderaf om progressieve en arbeidersleiders van de zijlijn te duwen en samen met ons de strijd aan te gaan tegen het opkopen van de gemeenteraad door de grote bedrijven. Leden van Socialist Alternative zorgden voor de marxistische ruggengraat van deze strategie. Hun energie, zelfopoffering en politieke vaardigheden bouwden misschien wel de krachtigste verkiezingscampagne aan de basis in de geschiedenis van Seattle op.

    Meer dan 1.000 vrijwilligers hebben ons geholpen om op meer dan 225.000 deuren te kloppen en 200.000 telefoontjes te plegen. Een record aantal van 7.900 werkende mensen heeft financiële steun aan onze campagne gegeven. De mediane donatie was 20 dollar. De campagne haalde 570.000 dollar op. Dit was een nieuw record voor zowel het aantal donoren als het opgehaalde bedrag.

    In de voorverkiezingen van 6 augustus slaagden kandidaten gesteund door Amazon en big business er in om in alle zeven de verkiezingen door te stoten naar de tweede ronde, waar er telkens progressievere tegenkandidaten waren. Met de dreiging dat de Kamer van Koophandel een vijandige overname van het stadhuis zou organiseren, kreeg onze oproep tot maximale eenheid tegen de grote bedrijven snel gehoor bij activisten aan de basis. We oefenden zo druk uit op de grotere politieke spelers.

    Het zorgde voor meer publieke steun voor Sawant, alsook voor Shaun Scott. Progressieve leiders en groepen die bij de voorverkiezingen zwegen, spraken zich nu wel uit. De schandalige poging van conservatieve vakbondsleiders om Egan Orion te laten steunen door de Labor Council mislukte nadat meer dan 300 vakbondsleden een open protestbrief tekenden. Tegen de laatste weken hadden 22 vakbonden Sawant gesteund, dat is een aanzienlijke meerderheid van de vakbondsafdelingen die zich uitspraken over de strijd in District 3. Een gezamenlijk evenement ter bevordering van een Green New Deal voor Seattle werd georganiseerd met Sawant, Morales, en Scott, een belangrijk voorbeeld van de linkse eenheid die grotendeels afwezig was in de voorverkiezingen.

    In een grote nederlaag voor het door het bedrijfsleven gesteunde democratische establishment, dat de stadspolitiek lang heeft gedomineerd, steunden lokale afdelingen van de Democratische Partij zowel Shaun Scott als Kshama Sawant in september (zij hadden Morales in de voorverkiezingen al gesteund). Deze overwinning, het resultaat van een energieke inspanning aan de basis, werd gekoppeld aan een publieke veroordeling van het feit dat geld van de bedrijven via kiesfondsen gelieerd aan de Democratische Partij in de campagne werd gepompt.

    Dit alles legde de basis om met onze campagne een centrale factor te worden in een eengemaakt verzet toen Amazon op 14 oktober een miljoen dollar in de campagne dropte. Naast afdelingen van de Democratische Partij, organiseerden we zelf twee dagen later een protestactie aan de kantoren van Amazon. Een week later was er een protestactie door personeel van Amazon.

    Dit brak de dam. Een golf van nationale media-aandacht volgde. Veelbetekenend is dat zelfs Lorena Gonzalez en Teresa Mosqueda – de liberale leden van de gemeenteraad die zich in de voorverkiezingen publiekelijk hadden uitgesproken tegen Sawant – zich genoodzaakt voelden om tijdens de bijeenkomst tegen Amazon het woord te voeren en hun steun voor zowel Sawant als Scott aan te kondigen. Een golf van andere progressieve leiders van de Democratische Partij volgde.

    De brutale poging van Jeff Bezos om de gemeenteraad van Seattle te kopen had een averechtse uitwerking. Dit was enkel mogelijk omdat er een goed voorbereide strategie was gericht op een eenheidsfront om de woede van de werkende klasse te mobiliseren in een verenigde kracht. Dit duwde ook twijfelende werkenden en liberale leiders naar een alliantie met de socialisten in de strijd tegen het grootkapitaal. De rol van Socialist Alternative, met onze duidelijke analyse, strategie en een politiek zelfbewust lidmaatschap, was absoluut essentieel om deze bredere krachten te bewegen tot gezamenlijke actie.

    De golf van socialistische kiescampagnes blijft zich in heel het land uitbreiden. Daarin zullen de lessen van hoe we Jeff Bezos in zijn thuisstad versloegen socialistische activisten helpen om strategieën te ontwikkelen waarmee overal overwinningen voor de arbeidersklasse kunnen geboekt worden.

  • Seattle. Amazon versus Kshama Sawant: spannend tot laatste stem geteld is!

    De herverkiezing van Kshama Sawant is onzeker nadat 4,1 miljoen dollar is uitgegeven om socialistische en progressieve kandidaten te verslaan.

    Door Ty Moore, Socialist Alternative (VS)

    De strijd om Kshama Sawant te herverkiezen was een krachtige campagne van onderuit. Ondanks het feit dat Amazon meer financiële vuurkracht tegen Kshama Sawant en Socialist Alternative inzette dan tegen welke andere kandidaat ook – waardoor het de duurste, meest gepolariseerde en meest gevolgde verkiezingen in de geschiedenis van Seattle werd – lagen de resultaten van de eerste telling op de avond van de verkiezingen te dicht bij elkaar om te weten wie won. Dat is op zich al een verwezenlijking na een ongekende campagne tot vijandige overname van de gemeenteraad van Seattle. Aangevoerd door Amazon dat 1,5 miljoen dollar in de campagne stak, werd door de grote bedrijven in totaal 4,1 miljoen dollar uitgegeven in een poging om alle zeven de verkiezingen te winnen. Dit is bijna vijf keer zoveel als het vorige record aan bedrijfsinvesteringen in politieke campagnes in de stad.

    De eerste resultaten geven Sawant 46% van de stemmen en Amazon-kandidaat Egan Orion 54%, maar met slechts de helft van de getelde stembiljetten verwachten we dat het stemmenaantal voor Kshama de komende dagen aanzienlijk zal stijgen, omdat de late stemmen worden geteld. Na de voorverkiezingen van 6 augustus zijn de stemmen van Kshama tijdens het tellen met 4 procentpunten gestegen en alles wijst op een nog hogere stijging in deze verkiezingen. In Sawant’s eerste overwinning in 2013, duwden de later getelde stemmen haar percentage met 4,5 punten omhoog. Dat was toen genoeg om te winnen en zou het nu ook zijn. Vrijwilligers van de campagne waren op de verkiezingsavond optimistisch over de mogelijkheid om te winnen. Het kiesstelsel in de deelstaat Washington houdt in dat kiezers hun stembiljet vanaf drie weken voor de verkiezingen kunnen opsturen. Onder de eerste kiezers is er steeds een groter aandeel van rijkere en oudere kiezers. Op de dag van de verkiezingen worden enkel de eerst uitgebrachte stemmen geteld. De laatste biljetten worden pas geleidelijk geteld. Daaronder is een groter aandeel van werkenden, mensen met een migratie-achtergrond en jongeren.

    Dit jaar kan de laatste vloedgolf van late stemmen bijzonder groot zijn, aangewakkerd door de woede over Amazon en de ongeëvenaarde inzet van onze campagne, onder meer om mensen ertoe aan te zetten effectief te stemmen. Op de verkiezingsdag zelf was het erg druk aan de stembussen. Soms moesten mensen wachten om te stemmen omdat de bussen moesten leeggehaald worden om plaats te maken.

    Slechts 20.926 stemmen zijn geteld op de 74.772 stemgerechtigden die in District 3 zijn geregistreerd, oftewel 28%. Met een verwachte opkomst van meer dan 50% hebben we onder de resterende stembiljetten 55-56% nodig om te winnen. Daarnaast beginnen we een campagne om afgewezen stembiljetten alsnog recht te laten zetten. Bij elke verkiezing wordt ongeveer 2% van de biljetten niet geteld omdat de kiezers niet goed ondertekend hebben of andere fouten. Die kunnen nadien gecorrigeerd worden. We maken een goede kans om met een extra inspanning een deel van deze kiezers te bereiken om hun correcte handtekeningen in te dienen.

    Het verslaan van Kshama was de hoogste prioriteit voor de grote bedrijven deze verkiezing en als zij in District 3 falen zal het een vernederende nederlaag zijn voor de miljardairs in de stad. De door Amazon gesteunde kandidaten lijken overal verloren te hebben, met uitzondering van District 4 waar de kandidaat van de Democratic Socialists, Shaun Scott, op 42% na de eerste telling. Het was een indrukwekkende eerste campagne van Shaun Scott, maar mogelijk zal het niet lukken om die 42% op te trekken tot de helft van de stemmen.

    Een campagne van leugens en verdraaiingen

    Een golf van verontwaardiging ging door Seattle in de laatste drie weken van de verkiezing. Dit was na de geldbom van 1 miljoen dollar die Amazon op 14 oktober op de stad liet vallen. Het bracht Amazon’s totale bijdrage aan het kiesfonds (PAC) van de Kamer van Koophandel in Seattle op 1,5 miljoen dollar, en de uitgaven van de grote bedrijven in het kader van PAC’s in totaal op 4,1 miljoen dollar.

    Nationale politici protesteerden tegen Amazon, gevolgd door een golf van nationale media-aandacht. De redactie van de Wall Street Journal klaagde: “Bernie Sanders tweette deze week dat Amazon’s uitgaven in Seattle ‘een perfect voorbeeld’ vormde ‘van de out-of-control hebzucht van de bedrijven die we zullen stoppen’. Elizabeth Warren heeft Amazon veroordeeld omdat ze ‘de verkiezingen voor de gemeenteraad van Seattle in hun voordeel probeerde te kantelen’ en voegde daaraan toe dat ‘ik een plan heb om veel geld uit de politiek te halen’.”

    Danny Westneat van Seattle Times waarschuwde dat de gok van 1,5 miljoen dollar van Bezos een averechts effect kan hebben. “De verkiezingen waren een referendum over de prestaties van de gemeenteraad.” Een peiling van Elway/Crosscut toonde aan dat 67% van de kiezers eerder wil stemmen voor iemand die verandering wil. Westneat ging verder: “Maar nu zouden de verkiezingen wel eens een referendum kunnen worden over Amazon en de macht van de grote bedrijven.” (23 oktober)

    Terwijl zeker de massale uitgaven van Amazon zeker een averechtse uitwerking hadden op veel kiezers, had de stortvloed aan advertenties, pamfletten en betaalde campagne-voerders natuurlijk ook wel een effect. Er werd 1,5 miljoen dollar uitgegeven aan de kandidaat van de grote bedrijven tegen Sawant. Onze leden en vrijwilligers kwamen herhaaldelijk de discussiepunten tegen die door deze rijkelijk gefinancierde aanvallen in de laatste weken werden verspreid.

    Naast de ongeëvenaarde bedrijfsuitgaven was er ook nog eens sprake van een niet aflatende propagandapropaganda in de gevestigde media. De Seattle Times stond vooraan in een lange campagne om Sawant en andere zogenaamde ‘linkse ideologen’ de schuld te geven van de mislukte “prestatie van de gemeenteraad” in het aanpakken van dakloosheid en de wooncrisis in Seattle, de grootste zorg voor de kiezers. De krant onderschreef de door de bedrijven gesteunde kandidaten in de zeven verkiezingen, waarbij die kandidaten voorgesteld werden als kandidaten van de ‘verandering.’

    In werkelijkheid maakt de wooncrisis in Seattle deel uit van het wereldwijde falen van het kapitalisme, dat huisvesting behandelt als een handelswaar voor miljardairspeculanten en niet als een fundamenteel mensenrecht. Werkenden zijn terecht boos over het gebrek aan actie van de stad, de staat en de federale autoriteiten om de crisis aan te pakken. Maar de schuld hiervoor ligt volledig bij een politiek establishment dat medeplichtig is aan de macht van het bedrijfsleven, niet bij activisten en politieke voortrekkers zoals Kshama Sawant die oproepen tot controle van de huurprijzen en het belasten van het grootkapitaal om een massale uitbreiding van kwalitatief goede sociale woningen mogelijk te maken.

    De door Amazon gekozen tegenstander van Kshama was Egan Orion, een kandidaat van big business die zich ‘progressief’ voordeed om stemmen te winnen. Orion verspreidde affiches in de hele stad om te zeggen dat hij niet gefinancierd werd door kiesfondsen van de grote bedrijven, ook al werd zijn campagne met dergelijke kiesfondsen betaald en heeft hij hen zelfs bedankt voor hun steun. Orion stuurde pamfletten naar alle brievenbussen in het district met leugens over Kshama.

    In het district hebben aanhangers van Orion meer dan 1.000 affiches van Kshama Sawant vernield. In de laatste twee weken werden meer dan 200 borden overspoten met verwijten en andere borden werden gewoon vernietigd. Deze poging tot intimidatie van kiezers heeft veel inwoners geschokt. Het hield de Sawant-campagne echter niet tegen om verder offensief naar buiten te treden.

    Cruciaal voor het weerleggen van de leugens en aanvallen tegen onze campagne was het opbouwen van een wijdverbreid publiek bewustzijn over deze poging om de verkiezingen te kopen. We deden dit door middel van duizenden gesprekken aan de deuren en op de straathoeken, waarbij honderden van onze leden en vrijwilligers betrokken waren.

    Hoewel de meeste kiezers en jongeren van de arbeidersklasse de leugens en de verdraaiingen van de gevestigde media doorzien, wijzen de eerste resultaten ook op een historisch hoge opkomst in de rijkste wijken van Seattle. Ze weerspiegelen de snel veranderende samenstelling van de bevolking in District 3 en Seattle als geheel, met veel werkenden en mensen met een migratie-achtergrond die sinds onze laatste verkiezingscampagne de stad verlaten hebben wegens torenhoge huurprijzen.

    Doorgaans laten Republikeinse kiezers de gemeenteraadsverkiezingen in Seattle gewoon passeren en zijn er zelfs geen pogingen van Republikeinen om zich kandidaat te stellen. Dat was dit jaar anders. De Republikeinse Partij steunde van kandidaten die door Amazon en de Kamer van Koophandel werden verdedigd, ook al omschrijven al die kandidaten zich als Democraten!

    Meer in het algemeen, ervaart Seattle zijn eigen lokale variant van de rechts-populistische golf die Trump aan de macht bracht. De bezorgdheid van de middenklasse over de groeiende economische onzekerheid en het sociale verval wordt uitgebuit door het grootkapitaal en de rijken, die een felle strijd voeren tegen de opkomst van socialistische ideeën en bewegingen die grenzen stellen aan hun rijkdom en macht. Door de angst voor snelgroeiende daklozenkampen in Seattle, criminaliteit, drugs en zogenaamde ‘linkse ideologen’ zoals Sawant in het stadhuis, kwamen het afgelopen jaar groepen als “Speak Out Seattle” en “Safe Seattle” naar voren als een uitgesproken conservatieve minderheid.

    Zoals we in mei vorig jaar verklaarden: “Deze groepen werden indirect gesteund en gefinancierd door Amazon en het grootkapitaal als een populistische stormram om de beweging voor gerechtigheid op het gebied van huisvesting terug te dringen en de “Amazonbelasting” te verslaan…. In 2017 gaf Jeff Bezos 350.000 dollar uit om burgemeester Durkan te kiezen. Zes maanden later, in juni 2018, onder enorme druk van het grootkapitaal, trok zij samen met de meerderheid van de gemeenteraad de Amazonbelasting in… Deze capitulatie, vooral door de meer liberale vleugel van de raad, demoraliseerde links en moedigde het grootkapitaal en de rechtse krachten die achter hen gemobiliseerd werden aan.”

    Debat over de linkerzijde in Seattle

    In de nasleep van de nederlaag rond de Amazon-belasting, probeerde een de facto alliantie tussen het grootkapitaal, een deel van de vakbondsleiders en de meeste lokale politici van de Democratische Partij om Sawant te verslaan en om de verkiezing van de Democratic Socialists of America van Shaun Scott in District 4 te blokkeren.

    De brede coalitie rond de campagne voor de Amazon-taks, waarin het kantoor van Sawant en Socialist Alternative een centrale rol speelden, won aanvankelijk unaniem de belasting op de 3% grootste bedrijven van Seattle. Deze belasting moest dienen om betaalbare huisvesting en hulp aan daklozen te financieren. Onder druk van het grootkapitaal en een goed gefinancierde campagne, werd deze coalitie uit elkaar gespeeld en de gemeenteraad trok de belasting slechts een maand later in met een stemming van 7 tegen 2.

    Links-liberalen en pro-business stemmen wijten deze nederlaag aan de ‘verdelende’ benadering van Sawant en Socialist Alternative. Ondanks vakbondssteun voor de campagne voor een Amazon-taks , probeerden conservatieve vakbondsleiders uit de metaal en de bouw om de campagne af te doen als “een taks op jobs”. Ze vreesden immers dat Amazon kwaad zou zijn en de bouwsector in Seattle onder druk zou zetten.

    In de voorverkiezingen van 6 augustus was de arbeidersbeweging openlijk verdeeld, was er geen steun van collega gemeenteraadsleden of andere prominente politici van de Democraten. Hierdoor haalde Sawant slechts 37%. “Geen enkele zetelende kandidaat heeft een voorverkiezing met zo’n laag percentage overleefd,” merkte Danny Westneat in de Seattle Times op (7 augustus).

    Als Sawant en Socialist Alternative de benadering van de meeste liberale en vakbondsleiders hadden gevolgd om te proberen een directe confrontatie met Amazon te vermijden, dan zou de intimidatiestrategie van Jeff Bezos waarschijnlijk succesvoller zijn geweest en zou hij erin geslaagd zijn om de gemeenteraad te kopen.

    Het wijdverbreide wantrouwen van de arbeidersklasse ten opzichte van de macht van de grote bedrijven leidt niet automatisch tot organisatie in een coherente strijd. In feite zijn er in de meeste verkiezingen in de VS geen uitdagers vanuit de arbeidersklasse, gezien de dominantie van de grote bedrijven op Democraten en Republikeinen. Zelfs in Seattle, waar de lokale organisaties van de Democratische Partij onder invloed van Sanders en andere linkse figuren naar links zijn opschoven, heeft dit niet geresulteerd in sterke kandidaten van de arbeidersklasse of socialisten voor de verkiezingen.

    Socialist Alternative baseerde haar electorale strategie op het vertrouwen dat de werkende klasse en de jongeren in Seattle in staat zijn om Amazon en de grote bedrijven te verslaan, indien ze verenigd en strijdbaar zijn. Cruciaal in deze strategie was het potentieel voor de druk van de arbeidersklasse van onderaf om progressieve en arbeidersleiders van de zijlijn te duwen en samen met ons de strijd aan te gaan tegen het opkopen van de gemeenteraad door de grote bedrijven. Leden van Socialist Alternative zorgden voor de marxistische ruggengraat van deze strategie. Hun energie, zelfopoffering en politieke vaardigheden bouwden misschien wel de krachtigste verkiezingscampagne aan de basis in de geschiedenis van Seattle op.

    Meer dan 1.000 vrijwilligers hebben ons geholpen om op meer dan 225.000 deuren te kloppen en 200.000 telefoontjes te plegen. Een record aantal van 7.500 werkende mensen heeft financiële steun  aan onze campagne gegeven. Binnenkort publiceren we een uitgebreider verslag van deze historische inspanning.

    De strijd voor eenheid tegen Amazon

    In de voorverkiezingen van 6 augustus slaagden kandidaten gesteund door Amazon en big business er in om in alle zeven de verkiezingen door te stoten naar de tweede ronde, waar er telkens progressievere tegenkandidaten waren. Met de dreiging dat de Kamer van Koophandel een vijandige overname van het stadhuis zou organiseren, kreeg onze oproep tot maximale eenheid tegen de grote bedrijven snel gehoor bij activisten aan de basis. We oefenden zo druk uit op de grotere politieke spelers.

    Het zorgde voor meer publieke steun voor Sawant, alsook voor Shaun Scott. Progressieve leiders en groepen die bij de voorverkiezingen zwegen, spraken zich nu wel uit. De schandalige poging van conservatieve vakbondsleiders om Egan Orion te laten steunen door de Labor Council mislukte nadat meer dan 300 vakbondsleden een open protestbrief tekenden. Tegen de laatste weken hadden 22 vakbonden Sawant gesteund, dat is een aanzienlijke meerderheid van de vakbondsafdelingen die zich uitspraken over de strijd in District 3. Een gezamenlijk evenement ter bevordering van een Green New Deal voor Seattle werd georganiseerd met Sawant, Morales, en Scott, een belangrijk voorbeeld van de linkse eenheid die grotendeels afwezig was in de voorverkiezingen.

    In een grote nederlaag voor het door het bedrijfsleven gesteunde democratische establishment, dat de stadspolitiek lang heeft gedomineerd, steunden lokale afdelingen van de Democratische Partij zowel Shaun Scott als Kshama Sawant in september (zij hadden Morales in de voorverkiezingen al gesteund). Deze overwinning, het resultaat van een energieke inspanning aan de basis, werd gekoppeld aan een publieke veroordeling van het feit dat geld van de bedrijven via kiesfondsen gelieerd aan de Democratische Partij in de campagne werd gepompt.

    Dit alles legde de basis om met onze campagne een centrale factor te worden in een eengemaakt verzet toen Amazon op 14 oktober een miljoen dollar in de campagne dropte. Naast afdelingen van de Democratische Partij, organiseerden we zelf twee dagen later een protestactie aan de kantoren van Amazon. Een week later was er een protestactie door personeel van Amazon.

    Dit brak de dam. Een golf van nationale media-aandacht volgde. Veelbetekenend is dat zelfs Lorena Gonzalez en Teresa Mosqueda – de liberale leden van de gemeenteraad die zich in de voorverkiezingen publiekelijk hadden uitgesproken tegen Sawant – zich genoodzaakt voelden om tijdens de bijeenkomst tegen Amazon het woord te voeren en hun steun voor zowel Sawant als Scott aan te kondigen. Een golf van andere progressieve leiders van de Democratische Partij volgde.

    Wat de uitkomst van de stemming uiteindelijk ook is, het is duidelijk dat de brutale poging van Jeff Bezos om de gemeenteraad van Seattle te kopen op langere termijn een averechtse uitwerking zal hebben. Wij zijn er tegenin gegaan met een goed voorbereide strategie gericht op een eenheidsfront om de woede van de werkende klasse te mobiliseren in een verenigde kracht. Dit duwde ook twijfelende werkenden en liberale leiders naar een alliantie met de socialisten in de strijd tegen het grootkapitaal. Deze eenheid zal de komende maanden en jaren nog meer vruchten afwerpen voor de arbeidersklasse van Seattle. De rol van Socialist Alternative, met onze duidelijke analyse, strategie en een politiek zelfbewust lidmaatschap, was absoluut essentieel om deze bredere krachten te bewegen tot gezamenlijke actie.

    Nu de golf van socialistische verkiezingscampagnes in het hele land zich blijft uitbreiden, zou onze ervaring in Seattle een ontnuchterende waarschuwing moeten zijn voor de meedogenloosheid van het grootkapitaal. Tegelijkertijd zijn er rijke lessen te trekken uit de manier waarop we hebben gevochten, de basis hebben gelegd voor verdere overwinningen van onze klasse en mogelijk zelfs hoe we terug zijn gekomen om een overwinning te scoren op de rijkste man ter wereld bij deze verkiezingen.

    • 0
      0
      Your Cart
      Your cart is emptyReturn to Shop
      Continue Shopping