We zijn vandaag allemaal in de rouw om onze solidariteit te tonen met de slachtoffers van de verschrikkelijke aanslag tegen de LGBTQI gemeenschap in Orlando en hun naasten. Diezelfde spontane solidariteit had zich ook na de aanslagen in Brussel geuit tijdens bijeenkomsten aan de beurs. We hadden toen deze solidariteit gesteld tegenover terreur en haat . Dat dit soort aanslagen zich steeds meer voor doet, is helemaal geen toeval. Het is het resultaat van frustraties, ook over ongelijkheid, uitbuiting en oorlog. Solidariteit in het verzet tegen de politiek van verdelen om te heersen is een maatschappelijke zaak die niet enkel, zelfs niet vooral, betrekking heeft op het individuele gedrag, maar in de eerste plaats op politieke keuzes.
Hieronder de verklaring naar aanleiding van deze verschrikkelijke daad van Kshama Sawant, eerste strijdbare socialiste sinds decennia die werd verkozen in een gemeenteraad in de VS:
“We zijn allemaal aangedaan door de vreselijke terreuraanslag op de LGBTQ-gemeenschap in de nachtclub Pulse in Orlando, Florida. We denken in de eerste plaats aan alle rouwenden, vooral de slachtoffers en hun gezinnen. Deze massamoord gebeurde niet in een politiek en sociaal vacuüm. We beseften amper wat er in Orlando gebeurd was of er kwam al nieuws van een andere massamoordenaar die in Los Angeles wilde toeslaan. Gelukkig werden zijn plannen om de Pride in LA aan te vallen op tijd ontdekt en gestopt. Dit soort geweld en haat zal doorgaan, tenzij we er met eengemaakte massabewegingen tegen strijden.
We veroordelen deze monsterlijke terreuraanslag die gepleegd is door iemand die naar eigen zeggen met ISIS verbonden was. We moeten onze solidariteit betuigen met de LGBTQ gemeenschap. Tegelijk moeten we ingaan tegen elke vorm van haat en islamofobie. We moeten ons organiseren, mobiliseren en ingaan tegen geweld, haat en de vele vormen van onderdrukking waar LGBTQ-mensen en andere minderheden onder het kapitalisme mee geconfronteerd worden.
Velen zoeken naar een plaats om collectief te rouwen, anderen willen zich vooral organiseren… Later deze maand, op vrijdag 24 juni, is er de jaarlijkse Trans Pride optocht in Seattle. Dat is een feestelijk evenement, maar tegelijk ook een noodzakelijk en sterk politiek signaal in een samenleving die mensen nog steeds niet toelaat om te zijn wie ze zijn. Ik was elk jaar op de Trans Pride en roep iedereen op om dit ook te doen. We moeten de strijd voeren voor een wereld zonder geweld en haat. Dat vereist massale bewegingen tegen dit systeem van uitbuiting en verdeeldheid.”
De strijd tegen discriminatie kan niet slagen zolang we niet afgerekend hebben met de economische en sociale discriminatie: het kapitalisme. We hebben een sociaal en egalitair economisch systeem nodig, zonder de dominantie van een klasse over andere; een geplande economie waar arbeiders, ongeacht hun verschillen, niet tegen elkaar worden uitgespeeld; onder arbeiderscontrole, gericht op onze reële behoeften en met respect voor onze omgeving. Een socialistische maatschappij beantwoordt aan deze noden. Het is de minimale voorwaarde om voor eens en voor altijd een einde te stellen aan homofobie, lesbofobie, transfobie, islamofobie, fundamentalisme en alle discriminaties.
Kaarsjes op een eerste protestbijeenkomst in Tel Aviv gisterenavondHieronder publiceren we de eerste reactie van socialistisch gemeenteraadslid Kshama Sawant op de vreselijke homofobe aanslag in Orlando waarbij tientallen mensen omkwamen.
“We zijn allemaal aangedaan door de vreselijke terreuraanslag op de LGBTQ-gemeenschap in de nachtclub Pulse in Orlando, Florida. We denken in de eerste plaats aan alle rouwenden, vooral de slachtoffers en hun gezinnen.
“Deze massamoord gebeurde niet in een politiek en sociaal vacuüm. We beseften amper wat er in Orlando gebeurd was of er kwam al nieuws van een andere massamoordenaar die in Los Angeles wilde toeslaan. Gelukkig werden zijn plannen om de Pride in LA aan te vallen op tijd ontdekt en gestopt. Dit soort geweld en haat zal doorgaan, tenzij we er met eengemaakte massabewegingen tegen strijden.
“We veroordelen deze monsterlijke terreuraanslag die gepleegd is door iemand die naar eigen zeggen met ISIS verbonden was. We moeten onze solidariteit betuigen met de LGBTQ gemeenschap. Tegelijk moeten we ingaan tegen elke vorm van haat en islamofobie.
“We moeten ons organiseren, mobiliseren en ingaan tegen geweld, haat en de vele vormen van onderdrukking waar LGBTQ-mensen en andere minderheden onder het kapitalisme mee geconfronteerd worden.
“Velen zoeken naar een plaats om collectief te rouwen, anderen willen zich vooral organiseren. In Seattle zullen velen vanavond samenkomen in het Cal Anderson Park. Later deze maand, op vrijdag 24 juni, is er de jaarlijkse Trans Pride optocht in Seattle. Dat is een feestelijk evenement, maar tegelijk ook een noodzakelijk en sterk politiek signaal in een samenleving die mensen nog steeds niet toelaat om te zijn wie ze zijn. Ik was elk jaar op de Trans Pride en roep iedereen op om dit ook te doen.
“We moeten de strijd voeren voor een wereld zonder geweld en haat. Dat vereist massale bewegingen tegen dit systeem van uitbuiting en verdeeldheid.”
Democracy Now hield gisteren een televisiedebat over wat voorstanders van de politieke revolutie van Bernie Sanders zullen doen indien Hillary Clinton zoals verwacht de Democratische presidentskandidate zal zijn. In het debat was Kshama Sawant één van de sprekers. Zij stelde dat de politieke revolutie moet doorgaan in november – tijdens de effectieve presidentsverkiezingen. Dit kan indien Bernie Sanders alsnog als onafhankelijke opkomt. Het zou een grote stap zijn in de richting van een onafhankelijke partij van de 99%.
KSHAMA SAWANT is het eerste socialistische gemeenteraadslid in een grote Amerikaanse stad sinds 100 jaar. Ze is namens Socialist Alternative verkozen in Seattle.
Bernie Sanders heeft het idee van democratisch socialisme gepopulariseerd onder miljoenen mensen in de VS en daarbuiten. Zijn programma van een minimumloon van 15 dollar per uur, gratis hoger onderwijs en degelijke gezondheidszorg vertrekt van de belangen van de gewone werkenden. De visie van Bernie Sanders op socialisme is dat van een hervormd en gereguleerd kapitalisme. Wij staan voor een fundamentele verandering die het kapitalisme verwerpt. We spraken met Kshama Sawant, socialistisch gemeenteraadslid in Seattle, over de opmerkelijke campagne van Bernie Sanders en over socialisme.
Hoe belangrijk is het dat Bernie Sanders zichzelf democratisch socialist noemt?
“Of je het nu eens bent met de visie van Bernie Sanders op socialisme of niet, het is opmerkelijk dat voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis een kandidaat die zichzelf een socialist noemt een kans maakt om de presidentsverkiezingen te winnen. En hij heeft geen stap teruggezet over die term. Hij toonde aan dat socialisme niet langer het obstakel is dat het tijdens de Koude Oorlog was. Zijn campagne toont een enorme interesse in socialisme, zeker onder jongeren.”
Hoe zie jij democratisch socialisme?
“Socialisme is een samenleving waarin de middelen democratisch gecontroleerd worden zodat iedereen een beter leven kan leiden. Daartoe moeten we de dictatuur van de grote bedrijven over de economie en de politiek breken. We leven in een wereld met enorm veel rijkdom en technologische mogelijkheden, maar tegelijk zijn er vreselijke omstandigheden van armoede, oorlog en milieucrisis. Dat is het resultaat van het kapitalisme, een systeem waarin enkel de winsten tellen en de rijkdom geconcentreerd is in handen van een kapitalistische elite.”
Is dat wat Bernie Sanders onder socialisme verstaat?
“Bernie Sanders brengt heel belangrijke eisen naar voor: een minimumloon van 15 dollar, degelijke gezondheidszorg, een vermogensbelasting voor de rijken, gratis onderwijs. De radicale hervormingen die hij populariseert, zijn een belangrijk onderdeel van elk socialistisch programma vandaag. Maar hij beperkt zijn socialisme tot een herverdeling van de rijkdom door een uitbreiding van de publieke sector binnen het kader van het kapitalisme. Voor ons is socialisme een ander sociaal systeem waarin de productiemiddelen niet in handen zijn van een inhalige ondemocratische oligarchie.”
Bernie zegt toch ook dat de bedrijven teveel macht hebben?
“Hij zegt dat de grootste banken die de economie domineren moeten opgesplitst worden in kleinere banken. Dat is een pak radicaler dan wat Hillary Clinton voorstelt om Wall Street te reguleren. Maar de banken opsplitsen zou onder het kapitalisme slechts tijdelijk zijn. Dit systeem is gebaseerd op uitbuiting en concurrentie, het leidt onvermijdelijk tot de ontwikkeling van grote monopolies. Zoals de gezondheidszorg volgens Bernie Sanders uit de handen van de 1% moet gehaald worden, moeten we dit ook doen met de banken. Waarom laten we toe dat een kleine oligarchie de controle over onze economie heeft?
“Zoals Bernie in een van de eerste debatten opmerkte: ‘het parlement controleert Wall Street niet, Wall Street controleert het parlement.’ Ik ben het daarmee eens. Zolang we in een kapitalistische samenleving leven, zullen we uiteraard opkomen voor alle mogelijke hervormingen die het leven van werkenden verbeteren. Maar het onderliggende probleem is het kapitalistische systeem zelf. De beste manier om daartegen in te gaan, is niet via regeringen die de belangen van de rijken verdedigen maar door ons met de miljoenen gewone werkenden te organiseren op de werkplaatsen en in de wijken, zowel op politiek als syndicaal vlak.”
Waarom kent de campagne van Bernie nu zo’n succes?
“Het kapitalisme zit in een diepe structurele crisis. We zagen het zwakste economisch herstel sinds de Tweede Wereldoorlog met een nooit geziene ongelijkheid en een grote schuldenberg. De infrastructuur is rot en zorgt ervoor dat kinderen letterlijk vergiftigd worden, zoals in Flint en elders. Het kapitalisme leidt niet alleen tot een economische crisis. Er is ook een ecologische ramp. Er is dus veel dat fout loopt. De grote bedrijven investeren niet in een groene economie voor de 21ste eeuw. Ze geven hun geld integendeel uit in een gigantisch financieel casino. Als het fout loopt, zoals in 2008-09, laten ze ons ervoor opdraaien.
“De grote oliebedrijven, Wall Street en andere grote bedrijven in het algemeen houden de nodige veranderingen tegen. Ze zijn tegen de radicale hervormingen die Bernie populariseert. We kunnen het programma van Sanders winnen, maar enkel door massastrijd. We wonnen 15 dollar per uur in Seattle door de werkende bevolking actief op straat te brengen en te bouwen aan een beweging die onafhankelijk is van de grote bedrijven en de Democratische Partij.
“Om de macht van de grote bedrijven te breken, moeten we de 500 grootste bedrijven die de economie en het politieke systeem domineren in publieke handen nemen en democratisch beheren. We willen de democratie radicaal uitbreiden in de economie en op de werkvloer zodat werkenden mee beslissen over hoe middelen ingezet worden. Het zou ons toelaten om de economie democratisch te plannen gericht op de behoeften en noden van iedereen, niet enkel de 1% rijksten.”
Kshama Sawant, verkozen gemeenteraadslid van Socialist Alternative in Seattle, sprak naast activist Bill McKibben op een meeting over de klimaatcrisis. Ze verdedigde een socialistische strategie. De meeting in Seattle had als titel: “Uniting Against the Climate Crisis: The Way Forward for the Climate Justice Movement.” Hieronder een video van de toespraak door Kshama (in het Engels).
Deze week hield Socialist Alternative in Seattle een meeting over de nood aan een politieke revolutie tegen de klasse van miljardairs. Naast de socialistische verkozene Kshama Sawant werd ook gesproken door Paul Murphy, een verkozene van de Anti-Austerity Alliance in het Iers parlement. Paul is ook lid van de Socialist Party. Hij had het over de politieke ontwikkelingen in Europa, waaronder Ierland, Spanje en Portugal. De steun voor de gevestigde partijen is ook daar aan het verdwijnen en anti-besparingspartijen vinden een breder gehoor.
Paul Murphy zal op 9 april in Brussel spreken op ‘Socialisme 2016’ – zorg dat je erbij bent!
Kshama Sawant had het over over de politieke revolutie in de VS en hoe dit voorbij de voorverkiezingen bij de Democraten moet gehaald worden. Bernie Sanders vecht nog steeds en hij heeft gelijk om dit te doen. Maar we moeten ook een nuchtere analyse van de situatie maken en er lessen uit trekken. We moeten nagaan hoe we kunnen vermijden dat het momentum voor verzet tegen de klasse van miljardairs verdwijnt of opgesloten wordt in de Democratische Partij, een partij gedomineerd door Wall Street.
Opiniestuk door Kshama Sawant, socialistisch gemeenteraadslid in Seattle. Dit opiniestuk verscheen in het Engels op Huftington Post
In de herfst van vorig jaar bracht ik een voorstel van 12 weken betaald ouderschapsverlof op de gemeenteraad van Seattle. Als vrouwelijk raadslid en socialiste zie ik regelmatig hoe de kwestie van vrouwenrechten botst op de belangen van de grote bedrijven.
Zoals maar al te vaak het geval is, stemden de twee andere vrouwen in de raad (beiden Democraten) tegen dit progressieve voorstel terwijl de twee andere linkse leden van de gemeenteraad (beiden mannen) met mij mee stemden.
In de strijd voor het minimumloon van 15 dollar per uur in Seattle stemden dezelfde vrouwelijke gemeenteraadsleden voor een mogelijkheid om onder het minimumloon te gaan op basis van fooien, een maatregel die vooral vrouwelijke werknemers treft. Ze steunden alle mogelijke achterpoortjes die de bedrijven in de regelgeving probeerden te krijgen.
Zien deze vrouwen zich dan niet als feminist? Ik denk dat ze dit wel doen, maar zal hier niet in hun naam spreken. Een belangrijkere vraag is die of verkozen vertegenwoordigers zoals zij de steun van feministes verdienen? Voor linkse vrouwen staat deze vraag centraal in de presidentscampagne.
Jonge vrouwen en Hillary
Doorheen de Democratische voorverkiezingen probeerden Hillary Clinton en haar aanhangers de kandidatuur van een vrouw voor te stellen als de volgende logische stap in de richting van gendergelijkheid in de VS. Gedurende lange tijd leek de nominatie van Clinton als eerste vrouwelijke Democratische kandidate verzekerd.
Maar in plaats van de verwachte bekroning, moet Hillary Clinton een strijd leveren met de zelfverklaarde socialist uit Vermont. Deze wending kwam wellicht nog het meest duidelijk naar voor uit de enthousiaste steun van jonge vrouwen voor Sanders.
Het establishment van de Democratische Partij was met verstomming geslagen toen bleek dat jonge vrouwen zich tegen Hillary keerden. Er waren onhandige pogingen om het tij te keren.
Debbie Wasserman-Schulz, de voorzitter van het Democratische Nationaal Comité, gaf de aanzet toen ze verklaarde dat jonge vrouwen “zelfgenoegzaam” zijn als het over vrouwenrechten gaat en ze Hillary niet steunen. Het leidde tot een terugslag in de media. Maar de storm barstte pas in februari echt los toen Gloria Steinem en Madeleine Albright hun veelbesproken opmerkingen maakten. Steinem stelde dat jonge vrouwen Bernie steunen omdat “de jongens daar zitten”. Dit raakte een gevoelige snaar onder jonge vrouwen die voorheen naar Steinem opkeken maar geschokt waren door een uitspraak die meer dan een beetje seksistisch overkwam.
Feminisme en identiteit
Waarom zijn de feministische iconen van het establishment zo defensief tegenover jonge vrouwen?
De kern van de zaak is een scherpe kloof tussen de inhoud van vrouwenrechten en de identiteitskwestie van gender in deze verkiezingscampagne. Het grootste probleem voor de aanhangers van Clinton is dat ze niet kunnen ontkennen dat het programma van Sanders veel vrouwvriendelijker is.
De standpunten van Sanders gaan van een consequente steun aan reproductieve rechten over een minimumloon van 15 dollar per uur tot algemene gezondheidszorg en tal van andere thema’s. Het is duidelijk dat gewone vrouwen veel te winnen hebben van de punten waar Bernie campagne voor voert.
Hillary’s eigen politieke geschiedenis toont hoe hol haar zogenaamde band met gewone vrouwen is. Ze verdedigde de aanval van Bill Clinton op de gezondheidszorg in de jaren 1990. Dit dwong honderdduizenden vrouwen (vooral zwarte vrouwen) in een vreselijke spiraal van armoede die generatie op generatie in stand bleef.
Clinton’s positie over abortus was lange tijd dat het “veilig, wettelijk en uitzonderlijk” moet zijn. Veilig en legaal, uiteraard. Maar de toevoeging dat het ‘uitzonderlijk’ moet zijn, is een angstaanjagende stap terug in de hardbevochten strijd voor reproductieve rechten. Het versterkt vooral de rechtse aanvallen op de rechten van vrouwen. In september vorig jaar nog zocht Clinton toenadering tot anti-keuze Republikeinen toen ze stelde: “Als er een manier is om een soort van grondwettelijke beperking [rond abortus] door te voeren waarin rekening wordt gehouden met het leven van de moeder en haar gezondheid, dan sta ik daar open voor.”
Als minister bleef Clinton opmerkelijk stilzwijgend over het breedverspreide misbruik van vrouwenrechten in door de VS gesteunde regimes zoals dat van Saoedi-Arabië. De belangen van de grote Amerikaanse bedrijven ging steeds voor op de kwestie van vrouwen- en mensenrechten. Bloomberg Businessweek stelde instemmend vast dat “Clinton het ministerie omvormde tot een promotiemachine voor de Amerikaanse bedrijven” waarbij ze zichzelf probeerde op te werpen als “de hoogstgeplaatste lobbyist in de regering.”
Zoals velen opmerkten, heeft Clinton zich als Senator en nadien als minister steeds laten gelden als een havik op vlak van buitenlands beleid. Dit bleek niet alleen uit haar steun aan de oorlog in Irak, maar ook in de bombardementen op Libië en de rampzalige rol die ze in het bloedbad in Syrië speelde. Die oorlogen hebben een brutaal en verwoestend effect op vrouwen.
Haar steun aan NAFTA en nadien TTP (waarrond ze een electorale bocht genomen heeft tijdens de campagne) bevestigen de bereidheid van Clinton om tegen de werkende bevolking in te gaan, niet in het minst tegen werkende vrouwen die hard geraakt worden door de handelsakkoorden die door de grote bedrijven opgelegd worden.
Sanders wordt daarentegen gezien als een consequente voorstander van reproductierechten en staat vooraan in het verzet tegen zowel de ‘hervorming’ van de sociale zekerheid die Clinton voorstelt als tegen NAFTA en TTP.
Als we kijken naar wat de kandidaten voorstellen op vlak van beleid en maatregelen, dan leidt het geen twijfel dat Bernie Sanders de echte feminist in deze campagne is.
Vrouwen en het Witte Huis
Het is natuurlijk begrijpelijk dat de verkiezing van een eerste vrouwelijke president zou gezien worden als een progressieve gebeurtenis in de Amerikaanse geschiedenis. We hebben in het algemeen meer nood aan verkozen vrouwen.
Maar welke vrouwen? We hebben uiteraard geen nood aan meer Sarah Palins of Margaret Thatchers. We hebben evenmin nood aan meer Nany Pelosis of Hillary Clintons.
Op dit ogenblik zorgt de dominantie van de twee partijen van de grote bedrijven ervoor dat er erg weinig oprechte activisten die voor de belangen van 99% opkomen effectief verkozen raken. Ik ben het dan wel niet over alles met Bernie eens, maar hij is wel zo iemand.
Aan welke kant sta je?
Misschien zijn jonge vrouwen nog het meest beledigd door de veronderstelling dat ze hun politieke standpunten maar aan de kant moeten schuiven, en daarmee meteen ook de belangen van de overgrote meerderheid van de vrouwen, om bij wijze van ‘solidariteit’ vrouwen uit de heersende klasse zoals Hillary Clinton te verkiezen.
In plaats daarvan vragen ze iemand die voor hun belangen opkomt. Ze zijn zijn terecht kwaad tegen de dominantie van de grote bedrijven op de politiek, tegen de ongelijkheid en tegen het falen van het establishment van de Democratische partij om zelfs maar verworvenheden van vrouwen uit het verleden te verdedigen.
Met een dergelijke ‘leiding’ moeten vrouwen steeds opnieuw dezelfde strijd voeren die hun moeders en grootmoeders al voerden. Bovendien verliezen ze steeds meer terrein.
De campagne van Bernie gaat in de andere richting – het is een lichtpunt op een ogenblik dat het asociale en anti-vrouwenbeleid van het establishment dominant over ons leven en ons lichaam. Als onderdrukte mensen moeten we antwoorden op de vraag hoe en met wie we de nodige solidariteit kunnen uitbouwen om tot progressieve verandering te komen. De solidariteit die we nodig hebben, is met de 99%, niet met de vrouwen van de heersende klasse tegen de rest van ons.
Het is onze taak om die solidariteit uit te bouwen – om op te komen voor de noden van vrouwen, kleurlingen, migranten, werkenden, de LGBTQ-gemeenschap, … kortom voor alle werkenden. Dit betekent dat we momenteel bouwen aan #Movement4Bernie en deze campagne gebruiken om op te komen voor een nieuwe onafhankelijke kracht die de strijd na de presidentsverkiezingen kan verderzetten. We zullen onze eigen politieke partij nodig hebben, een partij van de 99%.
Als we geen onafhankelijke kracht opbouwen, kan de rechterzijde blijven groeien. De Tea Party kon ontwikkelen in het vacuüm dat voor de Occupy beweging bestond. Donald Trump en co zullen terrein blijven winnen als er geen alternatief komt op de door de grote bedrijven gedomineerde Democratische Partij.
Ik denk dat een van de belangrijkste zaken van de campagne van Bernie bestaat uit het populariseren van socialistische ideeën. De strijd voor socialisme is een strijd van alle onderdrukten voor gelijkheid, los van afkomst of geslacht. Het betekent opkomen voor een duurzame wereld waarin de economie en het politieke stelsel beheerd worden door de 99%.
Feminisme, solidariteit en socialisme zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Laat er ons samen voor strijden.
Afgelopen weekend waren er in 75 Amerikaanse steden acties en betogingen van Movement4Bernie, een onafhankelijke campagne opgezet om de campagne voor een politieke revolutie in de VS te ondersteunen. In Seattle waren er ongeveer 700 aanwezigen op de actie. Er werd gesproken door onder meer Kshama Sawant en Jess Spear. Hieronder video’s van hun toespraken.
March4Bernie: Kshama Sawant from Elliot Stoller on Vimeo.
March4Bernie: Jess Spear Speaks About the Barriers to Political Revolution from Elliot Stoller on Vimeo.
Kshama Sawant is een socialistisch gemeenteraadslid in Seattle – recent herkozen met 56% van de stemmen. Kshama is een toonaangevende figuur binnen de Amerikaanse linkerzijde. Ze reageerde op de ‘State of the Union’ van Obama gisteren. Een sterk antwoord op het beleid van Wall Street dat vandaag de Amerikaanse politiek domineert. Een must-see!
-> Uitgeschreven versie van het antwoord van Kshama Sawant (in het Engels)
Maandag waren er 400 aanwezigen voor de eedaflegging van de nieuwe gemeenteraad in Seattle. Er werd geapplaudiseerd als verkozenen stelden dat de huisvestingscrisis, dakloosheid en politiegeweld moeten aangepakt worden. Maar het luidste applaus kwam er voor de herkozen Kshama Sawant. Deze openlijke socialistische kandidate raakte herkozen ondanks een mobilisatie van groot geld voor haar tegenkandidaat. Met 56% van de stemmen was het resultaat overtuigend.
Elk gemeenteraadslid mag zelf kiezen aan wie ze de eed afleggen. Kshama koos voor Sahro Farah en Osman Osman, twee moedige huurders van een huisjesmelker die de huurprijzen met meer dan 100% wilde optrekken maar na verzet van onderuit gedwongen was om dit in trekken. Sahro en Osman zijn inspirerende voorbeelden van wat mogelijk is als we ons organiseren.
De voorbije twee jaar met Kshama in de gemeenteraad hebben het politieke debat (en de retoriek) naar links geduwd. In haar toespraak riep ze werkenden op om zich te organiseren en te strijden voor een betere, socialistische, wereld.
Dit was haar volledige toespraak:
“Broeders en zusters, het socialisme kent een opmars.
“Doorheen de VS en de rest van de wereld verwerpen jongeren en werkenden het beleid van de grote bedrijven en het kapitalisme. Ze zijn de diepgaande ongelijkheid beu, net zoals het brutale racisme en de vernietiging van het milieu onder dit systeem.
“Nationaal voert Bernie Sanders een opmerkelijke campagne als democratische socialist die oproept voor een politieke revolutie tegen de klasse van miljardairs.
“Miljoenen mensen vragen zich af wat socialisme is. Een socialistische samenleving zou de mensen centraal stellen en niet de winsten, zou het milieu verdedigen en niet de grote oliebedrijven. Een samenleving waarin de middelen van de grote bedrijven onder democratisch publiek bezit geplaatst worden en rationeel gepland worden met het oog op de behoeften van de volledige samenleving.
“Wat we in Seattle de afgelopen twee jaar uitgebouwd hebben, is een voorbeeld van hoe werkende mensen zich kunnen organiseren en ingaan tegen het establishment. We hebben niet alles gewonnen. Maar onze overwinning rond het minimumloon van 15 dollar per uur toont wel aan dat we kunnen winnen als we strijden.
“Het politieke systeem in dit land en deze stad werkt niet. Dezelfde oude politiek van business-as-usual zal daar geen verandering in brengen. Het gevaar van de Republikeinse rechterzijde neem ik ernstig. Maar dat is slechts een deel van het probleem.
“Decennialang werd Seattle gedomineerd door een establishment van de Democratische Partij die toekeek terwijl de huisvestingscrisis toenam, terwijl de ongelijkheid steeds groter werd, de loonkloof op basis van gender tot de grootste in het hele land uitgroeide en de politie steeds minder verantwoording moest afleggen.
“Het is tijd voor iets nieuw. Werkenden hebben een eigen politieke partij nodig die consequent opkomt voor onze belangen. Het feit dat ik hier vandaag sta, bewijst dat we zelfs tegenover honderdduizenden dollars van bedrijfsmiddelen in verkozenen van de arbeidersklasse kunnen verkiezen. Duizenden mensen gaven 10, 20 en 50 dollar. We zorgden samen voor een nieuw recordbedrag dat in een gemeenteraadsverkiezing werd opgehaald en dit zonder een cent van bedrijven.
“Seattle zal een krachtig voorbeeld blijven van de politiek die nodig en mogelijk is. In deze mooie stad met zijn grote ongelijkheid moet 2016 het jaar worden waarin we ingaan tegen de inhaligheid van de enkelingen aan de top om zo de behoeften van de meerderheid centraal te stellen. We kunnen niet wachten tot de overheid dit doet, we moeten ons niet laten stoppen door een verouderde beslissing van het Supreme Court in de deelstaat Washington uit de jaren 1930. Neen, Seattle kan en moet de miljonairs belasten!
“We moeten de rijken laten betalen zodat er middelen zijn voor onderwijs, openbaar vervoer en menselijke diensten. De VS is het enige land in de geïndustrialiseerde wereld waar werkenden geen ouderschapsverlof hebben, nochtans is dat een essentiële maatregel om tot gelijkheid tussen mannen en vrouwen te komen. We moeten dit jaar een maatregel invoeren waardoor alle werkenden in Seattle recht hebben op minstens 12 weken betaald familial verlof.
“We moeten opkomen voor betaalbare huisvesting met rechten voor de huurders. Het gebrek aan betaalbare huisvesting zal niet opgelost worden door projectontwikkelaars die enkel op de winsten uit zijn. Er zullen stoutmoedige maatregelen nodig zijn zoals een controle op de huurprijzen en de ontwikkeling van een publiek alternatief op de private huizenmarkt door duizenden stedelijke woongelegenheden te bouwen.
“We moeten politiegeweld en racistische profiling uitroeien – ‘Black Lives Matter’ moet in de praktijk omgezet worden. Dit vereist een democratisch verkozen comité van de gemeenschap met volledige bevoegdheden om toe te kijken op de politie.
“We moeten investeren in onderwijs en degelijke jobs, niet in een nieuwe jongerengevangenis.
“Seattle is op weg naar een minimumloon van 15 dollar. Drie dagen geleden ging het minimumloon voor personeel bij McDonalds en andere grote bedrijven naar 13 dollar. Dat is goed, maar het is niet genoeg. Voor deze werkenden moeten er ook regels komen rond rechtvaardige werkplanningen.
“Ik roep alle werkenden die tegen de agenda van de grote bedrijven willen ingaan op om zich te organiseren. Doe mee met mij en Socialist Alternative in onze strijd voor economische en sociale rechtvaardigheid.
“Tenslotte wil nog de woorden van de belangrijke strijder en radicale activist Martin Luther King aanhalen: “Het kwade van het kapitalisme is hetzelfde als het kwade van militarisme en het kwade van racisme.” Hij zei nog: “Noem het democratie of democratisch socialisme, maar er moet een betere verdeling van rijkdom onder alle kinderen van god komen in dit land.
“Broeders en zusters, doe nu mee met onze beweging om een betere wereld tot stand te brengen. Solidariteit!”
We zijn vandaag allemaal in de rouw om onze solidariteit te tonen met de slachtoffers van de verschrikkelijke aanslag tegen de LGBTQI gemeenschap in Orlando en hun naasten. Diezelfde spontane solidariteit had zich ook na de aanslagen in Brussel geuit tijdens bijeenkomsten aan de beurs. We hadden toen deze solidariteit gesteld tegenover terreur en haat . Dat dit soort aanslagen zich steeds meer voor doet, is helemaal geen toeval. Het is het resultaat van frustraties, ook over ongelijkheid, uitbuiting en oorlog. Solidariteit in het verzet tegen de politiek van verdelen om te heersen is een maatschappelijke zaak die niet enkel, zelfs niet vooral, betrekking heeft op het individuele gedrag, maar in de eerste plaats op politieke keuzes.
Deze week hield Socialist Alternative in Seattle een meeting over de nood aan een politieke revolutie tegen de klasse van miljardairs. Naast de socialistische verkozene Kshama Sawant werd ook gesproken door Paul Murphy, een verkozene van de Anti-Austerity Alliance in het Iers parlement. Paul is ook lid van de Socialist Party. Hij had het over de politieke ontwikkelingen in Europa, waaronder Ierland, Spanje en Portugal. De steun voor de gevestigde partijen is ook daar aan het verdwijnen en anti-besparingspartijen vinden een breder gehoor.
Kshama Sawant had het over over de politieke revolutie in de VS en hoe dit voorbij de voorverkiezingen bij de Democraten moet gehaald worden. Bernie Sanders vecht nog steeds en hij heeft gelijk om dit te doen. Maar we moeten ook een nuchtere analyse van de situatie maken en er lessen uit trekken. We moeten nagaan hoe we kunnen vermijden dat het momentum voor verzet tegen de klasse van miljardairs verdwijnt of opgesloten wordt in de Democratische Partij, een partij gedomineerd door Wall Street.
Opiniestuk door Kshama Sawant, socialistisch gemeenteraadslid in Seattle. Dit opiniestuk verscheen in het Engels op Huftington Post
Maandag waren er 400 aanwezigen voor de eedaflegging van de nieuwe gemeenteraad in Seattle. Er werd geapplaudiseerd als verkozenen stelden dat de huisvestingscrisis, dakloosheid en politiegeweld moeten aangepakt worden. Maar het luidste applaus kwam er voor de herkozen Kshama Sawant. Deze openlijke socialistische kandidate raakte herkozen ondanks een mobilisatie van groot geld voor haar tegenkandidaat. Met 56% van de stemmen was het resultaat overtuigend.
