Tag: Koerden

Persbericht van NavBel, de Koerdische gemeenschap in België

“Na de mislukte militaire couppoging van 15 juli, is Turks president Erdogan begonnen met zijn eigen coup om versneld zijn beoogde presidentieel regime in te stellen. Dat gaat gepaard met grote zuiveringen uit het staatsapparaat en een sterkere greep op de media. Om de kritiek tegen deze zuiveringen te temperen, voert Erdogan ook een tegen-offensief om zich van zijn “beste” kant te laten.

“Om de diepe verdeeldheid in de Turkse politiek te herstellen, nodigde hij op 25 juli de leiders van alle in het parlement aanwezige partijen uit voor een persoonlijke ontmoeting. Erdogan nodigde de voorzitters van de AKP, MHP en CHP uit om een nationale consensus te bereiken (zie foto in bijlage). Maar hij nodigde de pro-Koerdische en progressieve HDP niet uit. Dat is vreemd omdat ook de HDP, samen met alle andere partijen in het parlement, daags na de couppoging in een gemeenschappelijke verklaring zich scherp uitliet tegen de coup en een pleidooi hield voor de gekozen regering. Deze dubbele houding van Erdogan voorspelt niet veel goeds voor de HDP en de Koerden.

“In zijn tegenoffensief tegen de kritiek heeft Erdogan op 29 juli ook laten weten dat hij alle rechtszaken die hij aanspande tegen burgers en politici ging terugtrekken. De westerse media besteedde hier aandacht aan, evenals de Belgische en Vlaamse media. Maar ook hier laat Erdogan zien dat hij dubbele standaarden hanteert als het op de Koerden aankomt. Erdogan’s advocaat Hüseyin Aydin liet weten dat de rechtzaken tegen de CHP en MHP politici teruggetrokken worden en die tegen de HDP verdergezet zullen worden. Verder liet hij weten dat de aanklacht tegen de Duitse komiek Böhmermann hoogstwaarschijnlijk ook teruggetrokken zal worden.

“De dubbele standaard die Erdogan hanteert, is een duidelijk bewijs dat hij zijn anti-democratische en oorlogszuchtige plannen tegen de Koerden, onverminderd zal verderzetten. Na de zuivering van de Gulenisten, zal Turkije ongetwijfeld terugkeren naar de eigenlijke orde van de dag, en dat is de oorlog tegen de Koerden en de repressie tegen de echte, maatschappelijke oppositie.”

Solidariteit tegen bloedige repressie van het AKP-regime tegen de Koerden

De jongerengroep van de Koerden in Luik besliste om in samenwerking met het Alevitische cultureel centrum van Luik een symbolische hongerstaking te houden van vrijdag tot zondag. De actie is gericht op het ondersteunen van de Koerdische bevolking in het zuidoosten van Turkije. Die bevolking is het slachtoffer van een brutale repressie en bombardementen, bloedbaden en verkrachtingen. Dit alles komt amper aan bod in de gevestigde media en ook de gevestigde politici in het westen zwijgen hierover.

Deze situatie duurt nu al enkele maanden. Volgens schattingen zijn er al meer dan 500 doden gevallen onder de Koerdische bevolking, deze maand alleen al zouden het er 150 zijn. Socialisme.be bracht vrijdag een bezoek aan het Alevitische cultureel centrum in Luik om er met de hongerstakers en hun sympathisanten te spreken. Die activisten hadden de hele dag doorgebracht op het Saint-Lambertplein in het centrum van de stad. Met die actie wilden ze omstaanders informeren over de situatie van de Koerden.

Een enthousiaste groep militanten legde ons gedetailleerd uit wat de dramatische situatie in Turkije is. Sinds de zomer van 2015 is er op aansturen van president Erdogan en zijn AKP-partij (Partij voor rechtvaardigheid en ontwikkeling) een campagne tegen de Koerden. Er werden een vijftigtal onwettelijke uitgaansverboden opgelegd en huizen werden gebombardeerd. De bevoorrading van water en voedsel wordt geblokkeerd, burgers komen om het leven, er zijn willekeurige bloedbaden. “President Erdorgan heeft met het leger en de politie een nooit gezien klimaat van terreur gevestigd. Kan je het inbeelden dat een familielid wordt vermoord enkel en alleen omdat het een Koerd is? Kan je je inbeelden dat het lijk van dat familielid niet kan meegenomen worden, zelfs indien je een witte vlag draagt? Kan je je inbeelden dat je het lijk van een familielid in een ijskast moet bewaren omdat het je verboden wordt om zijn lijk te begraven? Dat is de trieste realiteit van de Koerden in Turkije.”

De eerste actiedag in het stadscentrum als onderdeel van de hongerstaking is in het algemeen goed verlopen. Wel waren er enkele provocaties door groepjes Turken die het regime van de AKP of zelfs de Grijze Wolven, een extreemrechtse beweging, steunen. Een activiste legde ons uit: “We bleven gedisciplineerd en gingen niet in om de provocaties. Ze probeerden ons te verhinderen om over de situatie in Koerdistan te spreken. Maar we hebben onze actie in alle rust verdergezet?” De politie kwam na die provocaties naar de organisatoren… om te vragen dat geen slogans tegen Erdogan en zijn regering zouden geroepen worden.

Het voorwendsel van terrorisme

Het Turkse regime gebruikt het excuus dat tegen terrorisme wordt gestredenvan terrorisme om een offensief te voeren dat een einde maakt aan de vredesonderhandelingen die in 2013 met de PKK (Koerdische Arbeiderspartij) waren gestart. Waar zijn de Turkse autoriteiten bang van? “De HDP, een pro-Koerdische partij, haalde voor het eerst de ondemocratische kiesdrempel van 10% en geraakte in het parlement. De autoriteit van Erdogan nam af, ook veel Turken keken naar de HDP als alternatief. Erdogan ziet het als een cruciale stap dat de toenadering tussen Koerden en Turkse arbeiders wordt gestopt.”  (meer hierover vind je op deze site in dit artikel en ook hier.)

De afgelopen jaren was er een sterke toename van strijdbewegingen in Turkije. In oktober vorig jaar was er nog een algemene 48-urenstaking uit protest tegen de aanslagen in Ankara waarvoor het beleid van de AKP verantwoordelijk gesteld werd door veel stakers. Deze actie toonde het krachtige potentieel van de arbeidersklasse. Jammer genoeg werd de staking niet gevolgd door een oproep om de mobilisatie verder op te voeren. Het ontbrak aan een duidelijke strategie (zie ons artikel hierover). Eerder was er de prachtige massabeweging in het Gezipark in 2013 (zie dit artikel) of nog het protest na de mijnramp in Soma (zie dit artikel).

Daarnaast waren er nog de belangrijke overwinningen van Koerdische strijders die in Syrië vochten tegen Islamitische Staat (een organisatie die aanvankelijk op minstens indirecte steun van de Turkse overheid kon rekenen). Erdogan zag zich genoodzaakt om tot brutale repressie over te gaan tegen de Koerdische bevolking maar ook meer algemeen tegen alle opposanten.

In het Alevitische cultuur centrum in Luik hadden we het ook over de aanslag van 17 februari in Ankara. Een bomauto ontplofte om een konvooi soldaten te raken. Er waren de afgelopen maanden verschillende aanslagen in Turkije, velen waren specifiek gericht tegen linkse militanten en Koerden, denk maar aan de aanslag door Islamitische Staat in Suruç. De laatste aanslag werd opgeëist door TAK, een Koerdische organisatie die van de PKK is afgesplitst. Een Koerdische militante gaf uitdrukking aan het algemeen gevoel: “We begrijpen dat er zekere wraakgevoelens zijn, maar dergelijke aanslagen zullen Erdogan enkel versterken in zijn retoriek dat elke Koerd een terrorist is.” Deze aanslag komt voor Erdogan als een geschenk, hij zal niet aarzelen om het te gebruiken voor zijn politiek van repressie en verdeeldheid en voor zijn mediacampagne van demagogisch nationalisme.

Dreigende wolken

Na de dramatische gebeurtenissen in Cizre schreef Sosyalist Alternatif, onze Turkse zusterorganisatie, onder meer: “Het land wordt overschaduwd door donkere wolken, zowel in het oosten als het westen van het land. De wolken worden met de dag groter en dreigen op elkaar te botsen. Maar de enige winnaar op dit ogenblik zou Erdo?an zijn en de economische belangen die hij verdedigt.

“De Turkse arbeidersklasse heeft er geen belang bij om de democratische en burgerrechten van de Koerden te ontzeggen. De Turkse werkenden moeten zich verenigen met de Koerdische werkenden en armen tegen de staatsdruk en uitbuiting. Daarvoor is het noodzakelijk dat de Turkse arbeiders de democratische eisen van de Koerden ondersteunen. De Koerden moeten bewust kijken naar de werkenden en armen in het westen van Turkije om te bouwen aan een gezamenlijke strijd tegen het beleid van Erdo?an, zowel de staatsrepressie als het asociale economische beleid. (…) De gebeurtenissen in Irak en Syrië omvatten belangrijke lessen en waarschuwingen voor de Turkse werkende klasse. Er is een keuze tussen een gezamenlijke en gelijke strijd tegen het kapitalistische systeem of meer chaos, burgeroorlog en staatsterreur.”

Socialisme 2016

Op Socialisme 2016, een dag van discussie en debat op 9 april, wordt gesproken door Cédric Gérôme, een vertegenwoordiger van het CWI die van dichtbij betrokken is bij de ontwikkeling van het politieke werk van onze organisatie in de regio.

Standpunt door Sosyalist Alternatif, het CWI in Turkije

In de nacht van 7 februari probeerde de officiële staatsmedia TRT twijfel te zaaien over de massamoord in Koerdische steden waar al maandenlang een uitgaansverbod is ingesteld. Het nieuwsbericht stelde dat de veiligheidsdiensten een militaire operatie hielden gericht op een gelijkvloers appartement in Cizre waar enkele ‘terroristen’ zich al 12 dagen verschuild hielden. Er werd ook bericht dat in deze operatie 60 doden vielen. Het geeft aan hoe de oorlog tegen de Koerden een nieuwe fase bereikt heeft.

President Erdo?an en zijn regering maakten een einde aan het ‘vredesproces’ en begonnen een oorlog waarbij allerhande zware wapens ingezet worden tegen de pogingen van de Koerdische beweging om na de verkiezingen van 7 juni vorig jaar een vorm van ‘zelfheerschappij’ uit te bouwen. De regering riep een uitgaansverbod uit, dat is ondertussen al vijf maanden geleden en in sommige districten zoals Sur en Silopi is het nog steeds van kracht. In Sur, een centraal district in Diyarbak?r, is er al twee maanden lang een uitgaansverbod.

Honderden burgers, waaronder vrouwen en kinderen, kwamen om het leven. Honderden gebouwen en huizen werden verwoest of zijn onbewoonbaar. Tienduizenden mensen moesten hun huizen ontvluchten. Dagelijkse openbare diensten zoals onderwijs en gezondheidszorg functioneren niet meer.

Wat gebeurt er in Cizre?

Het district Cizre in ??rnak is compleet verwoest, het doet denken aan de Syrische steden die door oorlog vernield zijn. Op 23 januari, op de 41^ste dag van het uitgaansverbod, zocht een groep mensen een veilig onderkomen in een appartement op een gelijkvloerse verdieping. Het ging om 28 gewonden en mensen die hun huizen moesten verlaten omdat deze beschoten werden. De groep werd belegerd. De HDP, Volksdemocratische Partij, vroeg aan het ministerie van binnenlandse zaken om de groep vrij te laten. Het ministerie verklaarde drie van de aanwezigen dood. Maar noch de gewonden, noch de doden werden weg gehaald. HDP-vertegenwoordigers begonnen een hongerstaking om de vrijlating van de mensen te eisen. De lokale regering van ??rnak beweerde dat er ambulances waren gestuurd, maar dat de gewonden niet naar buiten wilden komen. Ondertussen verwierp het Hooggerechtshof het beroep van de HDP dat had ingeroepen dat de wettelijke en veiligheidsrechten van de gewonden geschonden waren en dat er sprake was van marteling.

De woede tegenover het toenemende aantal doden werd groter naarmate de dagen verstreken. Een ploeg van de TTB (doktersvakbond) en SES (vakbond van gezondheidswerkers) mocht Cizre niet binnen, de deelnemers van deze ploeg werden ervan beschuldigd ‘activisten’ te zijn. Pogingen van mensen om de gegijzelde mensen te bereiken, mislukten. Elf mensen die met een witte vlag naar het appartement wilden gaan, werden meteen opgepakt. Ondanks het bestaan van geluidsopnames blijft de regering beweren dat er vanuit het appartement zou geschoten zijn op een ambulance en dat er mogelijk “geen enkele gewonde” zou zijn.

Na het bericht van TRT dat “60 mensen dood aangetroffen werden”, ontkende premier Davuto?lu dit nieuws meteen. Het aantal werd herzien tot 10 en deze informatie werd ook door de lokale gouverneur naar voor gebracht. De TRT verwijderde het nieuws snel van zijn website. Velen denken dat het nieuws wel correct was, maar dat het aantal doden naar beneden werd herzien uit vrees voor een massale golf van verontwaardiging. In 2014 ontstond zeker in de Koerdische gebieden een revolte naar aanleiding van de belegering van Kobane door ISIS en de wijze waarop Erdo?an die belegering aanmoedigde.

De medevoorzitter van de HDP, Selahattin Demirta?, stelde aan zijn partij: “Gedurende bijna 20 dagen was Cizre het toneel van gewelddaden. Tegen alle verkeerde informatie in moeten we de situatie duidelijk maken: in die straat zijn er 70 tot 90 mensen die zich schuilhouden in enkele gebouwen. Het merendeel van die mensen zijn burgers. Sommigen zijn studenten die er uit solidariteit waren en sommigen zijn inwoners van Cizre. Gedurende 20 dagen waren er aanvallen door de speciale troepenmacht. Er werden tanks en een kannon ingezet en dit gedurende 24 uur per dag. Er is geen ‘conflict’. Die gebouwen worden gewoon aangevallen. Er waren burgers die vanuit de gebouwen telefoneerden: ‘er zijn hier gewonden’, zeiden ze. ‘We willen hier uit’ en nog ‘Ze beginnen te schieten zodra we in de buurt van een raam komen.’”

Demirta? voegde eraan toe: “Wij menen dat al die mensen vermoord zijn. Zij [de overheid] leggen het niet uit. Die mensen waren in leven, er zijn geluidsopnames van 32 minuten. De aanwezigen waren live op televisie, ze leefden toen nog. En nu is er een massaal bloedbad en kan de overheid het niet uitleggen. Ze proberen het in een doofpot te steken. De militaire operatie in Cizre is voorbij met lijken. Het gaat om een massamoord in vernielde gebouwen waar die mensen vermoord werden.”

Gevaar van burgeroorlog

De moorden zijn voorlopig toegedekt door de regering die snel handelde om een uitbarsting van ongenoegen te vermijden. Maar dit is slechts tijdelijk. De AKP-regering zit steeds dieper vast in een moeras in de Koerdische steden. Regeringsvertegenwoordigers stelden dat de vijf maanden durende operatie een Blitzkrieg moest zijn, een korte maar efficiënte operatie. Maar de operatie was niet zo kort als gehoopt. Het incident in Cizre bevestigt dat het ongenoegen zich opstapelt en tot uitbarsten kan komen.

De werkende bevolking in het westen van Turkije staat onder de invloed van sterke nationalistische propaganda. Dit neemt een gevaarlijke omvang aan. Een groot deel van de samenleving kijkt weg en doet alsof incidenten zoals in Cizre niet gebeuren. Sommigen steunen de staat en hebben een Turkse nationalistische benadering. Op dit ogenblik zijn het enkel socialisten en delen van de linkerzijde die actief ingaan tegen het regeringsbeleid. Zij staan onder grote druk van de overheid. De eenzijdige, manipulatieve en demagogische retoriek blijft domineren in de media en vuurt het nationalisme en de haat verder aan. Het is tegen deze achtergrond dat er ook geweld tegen Koerden in het westen van het land is.

Toch blijven velen hopen dat de regering op een bepaald ogenblik de onderhandelingen met de Koerden opnieuw zal opstarten. Dat is een van de redenen waarom er nog geen etnische burgeroorlog is uitgebarsten. Het is ook een van de redenen waarom er onder de Koerden geen algemene revolte is, zoals ten tijde van Kobane. Het feit dat de HDP en de Koerdische beweging de deur voor onderhandelingen blijven openhouden, zelfs in de meest radicale toespraken en onder het meest brutale geweld door de Turkse overheid, is een andere reden voor het geduld. Maar bloedbaden zoals in Cizre en de aanhoudende militaire operaties zullen de houding in de Koerdische steden drastisch veranderden.

Een interview met de moeder van een neergeschoten slachtoffer in Cizre in de krant Cumhuriyet op 10 februari bevestigt de ontgoocheling en de woede: “Het zijn allemaal gangsters in een vuile oorlog. We riepen om vrede, maar nu wil ik geen vrede meer. Verdienden die mensen in dat appartement om aangevallen te worden met tanks en chemische wapens? En nu zetten ze foto’s van de doden op het internet, gewoon om ons te martelen. Ze martelen het volk. We willen geen vrede meer, hoe meer we om vrede roepen, hoe meer tanks ze op ons afsturen om onze kinderen te vermoorden. Nu is het tijd voor oorlog.”

Het land wordt overschaduwd door donkere wolken, zowel in het oosten als het westen van het land. De wolken worden met de dag groter en dreigen op elkaar te botsen. Maar de enige winnaar op dit ogenblik zou Erdo?an zijn en de economische belangen die hij verdedigt.

De Turkse arbeidersklasse heeft er geen belang bij om de democratische en burgerrechten van de Koerden te ontzeggen. De Turkse werkenden moeten zich verenigen met de Koerdische werkenden en armen tegen de staatsdruk en uitbuiting. Daarvoor is het noodzakelijk dat de Turkse arbeiders de democratische eisen van de Koerden ondersteunen. De Koerden moeten bewust kijken naar de werkenden en armen in het westen van Turkije om te bouwen aan een gezamenlijke strijd tegen het beleid van Erdo?an, zowel de staatsrepressie als het asociale economische beleid. De huidige operaties tegen de Koerden zijn een bedreiging voor alle werkenden en armen. Er is een enorm gevaarlijke situatie en er is veel druk door de complexe situatie, maar er is geen andere uitweg dan een eenheid van de werkenden en uitgebuitenen. De gebeurtenissen in Irak en Syrië omvatten belangrijke lessen en waarschuwingen voor de Turkse werkende klasse. Er is een keuze tussen een gezamenlijke en gelijke strijd tegen het kapitalistische systeem of meer chaos, burgeroorlog en staatsterreur.