NL Socialisme

Tag: geweld op vrouwen

  • Campagne ROSA sterk aanwezig op nationale betoging tegen geweld op vrouwen


    Op zondag 28 november vond in Brussel een betoging tegen geweld op vrouwen plaats. Na de lokale acties van afgelopen donderdag met ruim 500 aanwezigen, georganiseerd door Campagne ROSA, trokken nu duizenden mensen door de straten van Brussel. Ook op deze betoging was Campagne ROSA sterk aanwezig. In onze delegatie werd luidkeels meegeroepen met onze feministische slogans. We verdeelden duizenden pamfletten met onze standpunten. “Seksistisch geweld is overal. Het is een maatschappelijk probleem, diep geworteld in het DNA van het kapitalistische systeem, met verschrikkelijke persoonlijke gevolgen. Maar er zijn steeds meer acties: seksisme wordt niet langer geaccepteerd.”

    Lees hier het standpunt van Campagne ROSA

    Video vanop de betoging

    Hieronder een fotoreeks door Liesbeth

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/Kez4W57FUpeXToWg7]

  • Stop seksistisch en LGBTQIA+foob geweld. Heel het systeem is schuldig

    Seksistisch geweld is overal. Het is een maatschappelijk probleem, diep geworteld in het DNA van het kapitalistische systeem, met verschrikkelijke persoonlijke gevolgen. Maar er zijn steeds meer acties: seksisme wordt niet langer geaccepteerd.

    PDF van dit pamflet

    Feesten zonder als een object behandeld te worden

    Weinig nachtclubs en bars zijn gespaard gebleven van commercialisering. Hun doel is geld te verdienen. Zorgen dat iedereen zo goed mogelijk kan feesten, is vaak slechts bijzaak. Zoals overal is er reclame met vrouwenlichamen als marketingobjecten. Er worden soms vrouwen gebruikt om de plaats te ‘verfraaien’, als kunstwerken. Hostesses of serveersters worden verplicht om pesterijen met een glimlach te ondergaan.

    Kapitalisme maakt van alles handelswaar. Veel commerciële muziek en videospelletjes praten geweld tegen vrouwen goed. Trash verkoopt nu eenmaal. In films is het niet anders… Als een man tegen wie je ‘neen’ zei, ’s avonds voor je huis een serenade komt brengen, is dat niet romantisch maar gewoon eng. Porno is een zeer lucratieve sector. Het stelt vrouwen doorgaans voor als seksueel beschikbaar en onderdanig, waarbij ‘neen’ eigenlijk ‘ja’ betekent. Dit draagt er bewust bij toe om het begrip ‘toestemming’ te vervagen.

    • Ons lichaam is geen object: gebruik reclameruimte voor sociale doeleinden (preventie, cultuur …) en niet voor seksistische commerciële doeleinden.
    • Stop de verkrachtingscultuur: voor een cultuur zonder de logica van het winstbejag

    Geen slachtoffers aan de kant laten staan

    De feministische strijd van de afgelopen jaren zorgt voor verandering. De overheden trekken de feministische kaart en komen met plannen tegen seksistisch geweld. Als er onvoldoende middelen voor uitgetrokken worden, blijven er zich echter nieuwe tragedies voordoen. In Gent pleegde een 14-jarig meisje zelfmoord toen ze na een groepsverkrachting hulp zocht en op een wachtlijst terechtkwam. Dit is onaanvaardbaar!

    Chronische onderfinanciering in de gezondheidszorg dwingt ziekenhuizen soms om slachtoffers af te wijzen. Het is positief dat we van 3 naar 10 centra voor slachtoffers van seksueel geweld gaan, deze maatregel is onder druk van de feministische beweging afgedwongen. Maar we mogen het hier niet bij laten. De efficiëntie van deze centra voor het begeleiden van slachtoffers en voor het indienen van klachten staat ondertussen vast.

    Het is ook van cruciaal belang om waarschuwingssignalen van kindermishandeling op te sporen en passende hulp te bieden. Daders van seksueel geweld zijn vaak slachtoffer of getuige geweest; de maatschappij heeft gefaald hen op dit punt te beschermen.

    • Voor massale publieke investeringen op basis van de noden en behoeften in de zorg en de sociale sector, met voldoende plaatsen in opvangcentra

    Geen slachtoffer is schuldig

    27% van de Europeanen vindt seksistisch geweld in bepaalde omstandigheden aanvaardbaar. Vaak wordt het slachtoffer verantwoordelijk geacht omwille van wat ze droeg, hoe ze danste of zelfs omdat ze vroeg om naar huis te worden gebracht (en niet alleen naar huis te moeten gaan).

    In het onderwijs is het personeel nog steeds niet opgeleid en trapt het nog regelmatig in de val om slachtoffers de schuld te geven door te kijken naar de kledingkeuze van het slachtoffer in plaats van naar het seksistisch gedrag van de dader. Seksuele opvoeding is vaak beperkt tot in het beste geval 50 minuten les per jaar. Dit is onvoldoende om in te gaan tegen de propaganda op sociale netwerken en via porno.

    Verkrachting is nooit een seksuele impuls uitgelokt door een bepaalde houding. Het is een relatie van absolute macht over een andere persoon. Dit is duidelijk als verkrachting als oorlogswapen wordt gebruikt, maar het is niet anders in tijden van vrede. Geweld is niet inherent aan mensen. Niemand wordt gewelddadig geboren, je wordt gewelddadig.

    • Seksistisch en LGBTQIA+foob geweld moet ondubbelzinnig veroordeeld worden. Stop met de slachtoffers de schuld te geven!
    • Er zijn massale extra publieke investeringen in onderwijs nodig zodat
      • seksuele en emotionele opvoeding niet wordt overgelaten aan sociale netwerken en porno;
      • er een einde komt aan overvolle klassen, zodat problemen tijdig worden opgespoord en aangepakt;
      • het personeel beter opgeleid kan worden en gespecialiseerde organisaties kunnen ingeschakeld worden.

    Financiële onafhankelijkheid is nodig om aan geweld te kunnen ontsnappen

    Het kapitalisme gebruikt seksisme om de helft van de bevolking in een tweederangspositie te houden. Vooroordelen over de zogenaamde natuurlijke rol van de vrouw worden gebruikt als excuus voor lage lonen in de zorgsector, waar vrouwen oververtegenwoordigd zijn. Het loon van vrouwen wordt nog steeds gezien als een aanvulling. Bij gebrek aan voldoende openbare diensten werken velen deeltijds en verrichten ze daarnaast lange uren onbetaald huishoudelijk werk. Het maakt dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen nog steeds 23% is!

    Onzekerheid is een belemmering om een partner of een job te verlaten, zelfs als je het slachtoffer bent van pesterijen op het werk of van huiselijk geweld.

    De heersende klasse heeft geen belang bij de gelijkheid van individuen. Kapitalisme is gebaseerd op ongelijkheid; sociale ellende gaat hand in hand met de verrijking van de elite. Bovendien dient de techniek van “verdeel-en-heers” om de kracht van onze eenheid in de strijd te verzwakken.

    • Voor een minimumloon van 2300€/maand bruto (14€/uur).
    • Voor collectieve arbeidsduurvermindering zonder verlies van loon en met compenserende aanwervingen om de combinatie van werk, gezinsleven en vrije tijd mogelijk te maken.
    • Voor een individualisering en herwaardering van sociale uitkeringen boven de armoedegrens en een minimumpensioen van 1500 euro netto per maand.
    • Voor een aantal sociale woningen dat beantwoordt aan de behoeften.

    Waar is de gerechtigheid?

    Er waren 17 klachten over aanranding in Elsene en verschillende betogingen nodig voor er eindelijk een onderzoek kwam… Een wet uit 2017 verbiedt seksisme op straat, het begrip ‘toestemming’ zal in het strafwetboek worden opgenomen. Deze wetten blijven echter beperkt tot aankondigingen omdat er geen middelen aan gekoppeld worden. Vandaag wordt 92% van de slachtoffers van seksueel geweld slecht opgevangen en 70% van de zaken wordt geseponeerd omwille van een tekort aan middelen.

    Het recidivecijfer van zedendelinquenten kan met meer dan de helft worden teruggedrongen door voldoende investeringen in passende ondersteuning.

    • Voor een plan van massale publieke investeringen in justitie en de geestelijke gezondheidszorg

    Voor socialistisch feminisme

    We mogen geen genoegen nemen met enkele veilige ruimtes. Seksisme en LGBTQIA+fobie zijn collectieve problemen die voortvloeien uit hoe het kapitalisme functioneert. We moeten kijken naar wat ons verbindt in plaats van waarin we verschillen: we maken deel uit van een sociale klasse die het kapitalisme kan omverwerpen door middel van stakingen en massamobilisaties. Als de pandemie iets aantoonde, is het wel dat het de werkenden zijn die alles doen draaien. Het wordt tijd dat wij het roer overnemen!

    Door de grote bedrijven en banken te nationaliseren onder de democratische controle en het beheer van de arbeiders, kunnen we de enorme bestaande rijkdom gebruiken om in de behoeften van de bevolking te voorzien. Hierdoor zal de houding ten opzichte van vrouwen en LGBTQIA+-personen, die geworteld is in de klassenmaatschappij en de daaruit voortvloeiende machtsverhoudingen, fundamenteel veranderen en zal er eindelijk een samenleving tot stand komen waarin elke mens zich kan ontplooien.

     

    Socialisme 2021

    Hoe kunnen we een toekomst opbouwen zonder discriminatie en zonder uitbuiting van mens en natuur, een toekomst zonder kapitalisme? Dat is het voorwerp van discussie op Socialisme 2021, op 4 december in De Kriekelaar (Gaillatstraat 86, Brussel).

    10.30u – 12.00u  Openingsmeeting:  ‘Rise up against this rotten system’. Kapitalistische hebzucht bedreigt de mensheid en de planeet

    13.30 – 16.00 : Keuze uit 7 discussie workshops, waarvan er 3 mee georganiseerd door Campagne ROSA:

    – De regering wil prostitutie legaliseren: kapitalisme maakt van alles handelswaar!

    – Arbeidster, feministe en trots daarop: interview met Marguerite Staquet over de strijd bij Bekaert in 1982

    – Woke kapitalisme: een bondgenoot in de strijd tegen onderdrukking?

    16.30 – 18.00 : Een socialistische wereld is mogelijk: hoe bereiken we die?

    18.15 – 22.00 : Hapjes en discussies

    + Meer info: socialisme.be – 0472/43.60.75 – FB : Socialisme 2021: A Socialist world is possible! (NL/FR)

     

    Laat je stem horen!

    • Denk je dat het de hoogste tijd is om een einde te maken aan seksistisch, LGBTQIA+foob en racistisch geweld in al zijn vormen?
    • Wil je deze strijd combineren met de strijd tegen het asociale beleid en de besparingen?
    • Ben je ervan overtuigd dat feminisme geen strijd is van vrouwen tegen mannen, maar een strijd om samen de maatschappij te veranderen?
    • Wil je het probleem bij de wortel aanpakken: bij het systeem dat gebaseerd is op ongelijkheid, waarbij een kleine minderheid van de ultra-rijken rijk wordt over onze ruggen, het kapitalistische systeem?
    • Wil je helpen om acties tegen seksisme en asociaal beleid te organiseren of anderen in je school, je buurt, je werkplaats mee betrekken?

    ⇒ Doe mee met Campagne ROSA en sluit aan (maandelijkse bijdrage of 10€/jaar)

    • Organiseer mee acties tegen seksistisch geweld, of het nu fysiek, mentaal of economisch is
    • Zet actiecomités op in je school, wijk, werkplaats …
    • Mobiliseer mee naar 8 maart

    Steun ons

    Campagne ROSA is financieel onafhankelijk. Elke financiële solidariteit (eenmalige gift of maandelijkse doorlopende opdracht) is welkom om ons in staat te stellen onze activiteiten voort te zetten: stort op rekeningnummer BE54 5230 8095 8497.

  • Acties op 25 november tegen seksistisch en LGBTQI+foob geweld. Heel het systeem is schuldig!

    “Na één drankje volgde een black-out. Ik werd naakt wakker…” In Elsene waren er 17 klachten wegens verkrachting en seksueel geweld in twee cafés nodig vooraleer het tot een onderzoek kwam. In Gent pleegde een 14-jarig meisje zelfmoord omdat ze geen hulp kon krijgen na een groepsverkrachting: ze was op een wachtlijst gezet. De getuigenissen stromen binnen. De schaamte begint van kant te veranderen. Deze verandering is het resultaat van de acties van feministische bewegingen de afgelopen jaren.

    75.000 gevallen van seksueel geweld per jaar, 8.000 klachten, 900 veroordelingen … Het begrip ‘toestemming’ opnemen in het strafwetboek, zoals voorzien in een wetswijziging, is goed. Maar ondertussen worden 70% van de klachten wegens seksueel geweld geseponeerd omdat er geen middelen voor onderzoek zijn. En dan is de regering in dezelfde wetswijziging nog eens van plan om pooierschap te legaliseren. Onaanvaardbaar!

    Onzekerheid zorgt ervoor dat vrouwen minder vaak buiten komen. Thuisblijven maakt je echter niet immuun voor geweld, zoals aangetoond werd tijdens de gezondheidscrisis. Het gebrek aan financiële onafhankelijkheid is een belangrijk obstakel om een gewelddadige relatie te verlaten. Wij komen op voor degelijke lonen en pensioenen en geïndividualiseerde uitkeringen boven de armoedegrens.

    Op school zijn verkrachtingscultuur en victim blaming al aanwezig. Als de rok van een meisje omhoog wordt getrokken, horen we dat het maar een spel is. Als een tiener klaagt over pesterijen op school, is de reactie vaak dat de outfit van de jongere ongepast was. Dit alles moet jongeren klaarstomen om de machtsverhoudingen binnen het kapitalisme te aanvaarden. Er is nood aan democratisch, inclusief en kwaliteitsvol onderwijs, los van wat we dragen.

    Op het werk is het evenmin gemakkelijk om uit een situatie van seksuele intimidatie te geraken. Dat is des te meer het geval indien de dader een machtspositie heeft. Wie klaagt, riskeert haar of zijn job te verliezen. De zaak Bart De Pauw toont echter aan dat het mogelijk is om tegen intimidatie in te gaan. Werkzekerheid en sterke strijdbare vakbonden zijn belangrijke instrumenten in deze strijd.

    Door het lichaam van de vrouw tot handelswaar te maken, door de lage lonen en het deeltijds werk (en dus de deeltijdse lonen) te veralgemenen in sectoren waar veel vrouwen werken, maakt een kleine elite van superrijken – de kapitalisten – steeds meer winst. Zij verdelen ons op basis van seksisme, racisme, LGBTQI+fobie om ons te kunnen blijven uitbuiten.

    Dit hoeft niet zo te zijn! Wereldwijd zorgen grote protestbewegingen van onderdrukten dat er nieuwe rechten afgedwongen worden. Campagne ROSA is uitdrukkelijk antikapitalistisch en komt op voor een programma dat de grondslagen legt voor een samenleving gebaseerd op de ontplooiing van iedereen, een democratische socialistische samenleving.

    Genoeg bla, bla, bla: daden en middelen nu!

    • Om niet langer als een object te worden behandeld: ons lichaam is geen handelswaar!
    • Opdat niemand zonder steun achtergelaten wordt: massale publieke investeringen in degelijke slachtofferhulp op basis van de noden.
    • Opdat elk slachtoffer van huiselijk geweld opgevangen kan worden: voldoende noodopvang en sociale huisvesting.
    • Voor onze financiële onafhankelijkheid en opdat we geen tweederangsburgers meer zouden zijn: degelijke jobs en een minimumloon van 14 euro per uur (2300 euro bruto per maand)

     

    Protesteer mee:

    Donderdag 25/11 lokale acties

    Zondag 28/11 Nationale betoging 12u Centraal Station Brussel

  • Samen in actie tegen seksistisch geweld in het uitgaansleven

    Midden oktober brak een storm los op sociale media. De aanleiding: verschillende gevallen van drogering en daaropvolgend seksueel misbruik door een barman in de studentenbuurt van Elsene. De woede was groot. Meer getuigenissen over onveiligheid in het uitgaansleven volgden, net zoals verschillende acties met honderden deelnemers. De gemeenteraad en justitie buigen zich nu eindelijk over het geval. Helaas, zoals maar al te vaak, gebeurt dit pas na acties en druk van onderuit. De zaak in Elsene wordt een prioriteit. Maar wat met alle talloze andere zaken die aan het licht komen? 

    Artikel door Elise (Brussel) voor de novembereditie van maandblad De Linkse Socialist

    Een avondje uit

    Na een moeilijke en voor velen eenzame covid19-periode, konden jongeren elkaar de afgelopen maanden eindelijk terug ontmoeten. Helaas worden maar al te veel jonge vrouwen tijdens een avondje uitgaan geconfronteerd met seksisme. Gaande van ongepaste, objectiverende opmerkingen, tot fysiek grensoverschrijdend gedrag, drogering en verkrachting. Afgelopen jaar kwam de Overpoort in de media, vandaag is het de studentenbuurt in Elsene. 

    Volgens een studie van de Luikse universiteit krijgt één op vijf studentes te maken met een poging tot of daadwerkelijke verkrachting. In België zijn er gemiddeld 80 verkrachtingen per dag. Maar slechts 10% van de slachtoffers doet aangifte. Dit is niet verwonderlijk gezien de victimblaming in de samenleving. Jonge meisjes leren op school dat ‘het je eigen schuld is als jongens je aankijken of betasten’ wanneer je je op een bepaalde manier kleedt (denk maar aan seksistische schoolreglementen m.b.t. kledij). De vragen waarmee slachtoffers van seksisme geconfronteerd worden, vertrekken al te vaak van hetzelfde idee. In plaats van: ‘Waarom was er geen bus meer om je naar huis te brengen?’, ‘Waarom reageerden de omstaanders niet?’ of ‘Waarom worden vrouwen die alleen lopen lastig gevallen alsof ze seksobjecten zijn?’, horen we: ‘Wat deed je daar zo laat alleen?’, ‘Had je gedronken?’, ‘Waarom droeg je zo’n korte rok?’… Naast taboe en stigmatisering moedigen de vele – wegens het ‘ontbreken van bewijs’ en de algemene tekorten in justitie –  geseponeerde zaken, evenmin aan om klacht neer te leggen.

    Zoektocht naar ‘veilige’ ruimtes

    Wanneer mensen steeds opnieuw lastig gevallen worden als ze uitgaan en er dan nog eens zelf de schuld van krijgen, is het normaal dat ze proberen niet meer in zulke situaties te belanden. Verschillende mensen zien zich genoodzaakt hun gedrag aan te passen of durven niet meer buiten te komen op bepaalde tijdstippen of plaatsen. Een seksistische en gewelddadige samenleving maakt dat meer mensen wanhopig op zoek gaan naar ‘veilige(re)’ plaatsen, zoals vele van de cafégangers van het Gentse café Blond, dat in de media kwam nadat het tijdens een feest na ongepast gedrag alle cismannen vroeg te vertrekken.

    ‘100% veilige’ ruimtes in wat voor vorm ook blijven echter heel moeilijk te bereiken in de huidige samenleving. Zolang het kapitalistisch systeem winst boven welzijn zet, zullen vrouwen een tweederangspositie hebben in de samenleving, zullen vrouwenlichamen gecommercialiseerd worden en blijven, rigide en ongezonde gendernormen primeren … Zolang zullen er slachtoffers van seksisme, racisme en LGBTQI+fobie blijven vallen, zelfs in ‘safe spaces’, hoe goed ze ook gebarricadeerd zijn.

    Waar het feminisme als strijdbeweging zich voor moet organiseren is een ambitieus doel: een ‘safe space’ die niet beperkt is in ruimte, tijd of tot identitaire groepen, maar die zich over de hele samenleving uitstrekt. De discussie in het organiseren van die strijd herleiden tot gender (cf. ‘de schuld van alle mannen’), is blind zijn voor de basis van onderdrukking in de samenleving, het beleid en dit systeem van hun verantwoordelijkheid ontslaan. Het vormt geen basis voor een strijd waarmee echt iets te winnen valt. De meerderheid van de bevolking, de arbeidersklasse, is inherent slachtoffer van het systeem en heeft er een gedeeld belang bij om een alternatief mogelijk te maken. Een strijdmethode die echte winst kan boeken, is er één die onze klasse verenigt en zoveel mogelijk van onze bondgenoten betrekt.

    #MeToo en een context van socialistisch feministische strijd

    Veel vrouwen worden geconfronteerd met geweld en intimidatie: thuis, op het werk, op school, op straat, als ze uitgaan … De ontwikkeling van massale en internationale feministische bewegingen heeft de afgelopen jaren verandering teweeggebracht in het collectieve bewustzijn. De slachtoffers van de barman uit Elsene beseffen net als deze van De Pauw dat hun case geen individueel geval is en dat woede omgezet moet worden in actie om echte veranderingen af te dwingen. 

    Bewustmaking en bestraffing zijn enorm belangrijk. Toch blijkt uit de praktijk dat deze niet volstaan om seksueel geweld uit te bannen. Dit omdat ze het systeem gekenmerkt door uitbuiting, winstbejag en ongelijke machtsverhoudingen aan de basis van de verkrachtingscultuur niet aantasten. 

    We hebben nood aan een samenleving met radicaal andere prioriteiten: we willen investeringen in publieke diensten, zoals meer en gratis openbaar vervoer met extra personeel aanwezig op het terrein dat opgeleid is om te reageren op ongepast gedrag. Er moeten vormingen komen voor hulpverleners (lokale politie, opvoeders, medisch personeel) rond preventie en opvolging van dagelijks seksisme. Er zijn investeringen nodig in opvanghuizen en kwalitatieve en toegankelijke slachtofferhulp (op fysiek, psychologisch, sociaal en juridisch vlak) en informatiecampagnes over de bestaande dienstverlening. We willen publieke investeringen in het onderwijs om de mogelijkheid te hebben om thema’s zoals seksisme en wederzijdse toestemming te bespreken op school. Er moet geïnvesteerd worden in justitie opdat zaken snel en efficiënt behandeld kunnen worden en er is nood aan gespecialiseerde daderbegeleiding om hervallen tegen te gaan. We willen degelijke jobs en arbeidsvoorwaarden, een arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen, een minimumloon van €14/uur en betaalbare huisvesting, opdat niemand in een afhankelijke en dus kwetsbare situatie blijft steken. Verder willen we dat er een einde komt aan de banalisering van geweld op vrouwen. We eisen dat onze publieke ruimte gebruikt wordt voor sociale doeleinden (cf. preventie- en sensibiliseringscampagnes) in plaats van voor objectiverende vrouwonvriendelijke reclames die er enkel zijn voor het winstbejag van de heersende klasse.

    We hebben nood aan meer publieke investeringen, maar vooral aan een samenleving waarin de materiële basis voor ongelijkheid en discriminatie niet meer bestaat! Een samenleving die niet telkens nieuwe generaties verkrachters en slachtoffers voortbrengt en waarin iedereen zich overal in volle vrijheid thuis voelt, is er één waarin de productie in teken van de behoeften en het welzijn van de meerderheid van de bevolking staat. Daarom komen we op 25 november, op de Internationale dag Tegen Geweld op Vrouwen, op straat met de socialistisch feministische Campagne ROSA, voor een andere samenleving: een socialistische. We bouwen aan solidariteit onder jongeren en werkenden, met al hun diversiteit van identiteiten, omdat er in het socialisme voor iedereen van ons heel wat te winnen valt.

  • Hervorming van het wetboek van strafrecht inzake seksueel geweld: wordt het beter?

    Actie in Leuven tegen geweld op vrouwen

    Minister van Justitie Van Quickenborne (Open VLD) heeft samen met staatssecretaris voor Gendergelijkheid Sarah Schlitz (Ecolo) gewerkt aan een wetsvoorstel om de terminologie te moderniseren, een aantal onduidelijkheden weg te werken en zwakke sancties te verhelpen. Het bestaat uit twee delen: aanranding en prostitutie.

    Door Emily, Campagne ROSA

    Verkrachtingscultuur: beperkt of versterkt?

    Zoals bekend durft amper 10% van de slachtoffers van verkrachting een klacht in te dienen en wordt meer dan de helft van de zaken zonder gevolg afgesloten. Slechts 4% van de klachten leidt tot een veroordeling. Bovendien benadrukt 91% van de slachtoffers die bij de politie zijn geweest dat zij slecht zijn behandeld (ontmoedigd om een klacht in te dienen, minimalisering van de feiten, schuldgevoelens aanpraten, enzovoort). Kortom, victim blaming is zeer aanwezig op politiebureaus en rechtbanken, net als elders. Als Van Quickenborne aankondigt dat klachten meer kans zullen maken door een verlichting van de bewijslast, zouden we verheugd kunnen zijn. Maar er zitten heel wat adders onder het gras.

    Incest is nu opgenomen in het wetboek van strafrecht. Enerzijds heeft de gekozen definitie echter alleen betrekking op minderjarigen en anderzijds zal het slachtoffer niet alleen de agressie moeten bewijzen, maar ook moeten aantonen dat de agressor opzettelijk misbruik heeft gemaakt van zijn positie van vertrouwen of gezag. Hoe kan dit gedaan worden? Dit blijft onbeantwoord.

    Bovendien wijst de minister in de nota bij het wetsontwerp op het belang van de bestrijding van valse beschuldigingen (die uiterst zeldzaam zijn), maar zegt hij niets over de noodzaak om de follow-up van slachtoffers te verbeteren, ook op gerechtelijk niveau.

    Legalisering van pooierschap

    De ontwerp-hervorming haalt prostitutie uit het wetboek van strafrecht. Het voorziet in de legalisering van reclame en pooierschap, tenzij kan worden aangetoond dat er ‘abnormale’ winsten worden gemaakt (zonder dat deze term wordt gedefinieerd). Organisaties die actief zijn in de strijd tegen mensenhandel zijn bezorgd over een toename van de criminaliteit, zoals vastgesteld werd in Duitsland en Nederland waar soortgelijke wetgeving werd aangenomen. Ze wijzen er ook op dat deze wet het belangrijkste instrument voor de veroordeling van mensenhandelaars zou wegnemen, aangezien pooierschap gemakkelijker wordt geobjectiveerd dan mensenhandel.

    In het wetsontwerp wordt prostitutie gelijkgesteld met een “missie van openbaar doel” in het kader van het Eros center. De staat lijkt ervoor te kiezen zijn schatkist te spekken door de meest absolute commodificatie van het lichaam van de vrouw, in plaats van het geld te halen waar het hoort, bij de multinationals die nog rijker zijn geworden tijdens de gezondheidscrisis.

  • Al 15 feminicides in 2021 – geweld tegen vrouwen is niet onvermijdelijk!

    Protest tegen geweld op vrouwen. Foto van een actie in Brugge op 25 november 2020.

    Dit jaar zijn in België, volgens de telling van de verenigingen die op dit gebied werkzaam zijn, ten minste 15 vrouwen het slachtoffer geworden van feminicide. Het weekend van 15 augustus was bijzonder zwaar, met een poging tot feminicide op een zwangere vrouw in Hoei en een dubbele feminicide in Gouvy. 

    door Brune (Campagne ROSA Brussel)

    In 2020 waren er minstens 24 slachtoffers van feminicide in ons land, in 2019 waren dat er eveneens 24, in 2018 minstens 38 en in 2017 minstens 42. Uit een rapport van de Verenigde Naties blijkt dat in 2017 wereldwijd 87.000 vrouwen zijn vermoord, waarvan 58% door hun (ex-)partner of een familielid.

    Feminicide is de moord op een vrouw, een meisje, wegens haar geslacht. De term beschrijft niet zozeer het geslacht van het slachtoffer als wel de beweegreden waarom zij werd vermoord, namelijk seksisme. Het is de meest brutale en zichtbare uiting van geweld tegen vrouwen. Het maakt deel uit van een breder geheel van geweld, van fysiek en/of verbaal misbruik tot seksueel misbruik, pesterijen, enz. 

    De nieuwe dynamiek van de vrouwenbeweging en de pandemie hebben de aandacht gevestigd op de omvang van dit geweld. Deze ‘schaduwpandemie’ is geen toeval, noch een individueel probleem, maar het gevolg van een klassensysteem dat berust op de logica van winst tot elke prijs en dat $seksisme nodig heeft om zichzelf in stand te houden. 

    De loonongelijkheid, de systematische objectivering van het lichaam van de vrouw, de alomtegenwoordigheid van gewelddadige pornografie, het gebrek aan degelijke seksuele voorlichting op school, de ontmanteling van de openbare diensten, de onzekerheid en de armoede houden een sfeer van seksisme en een gunstige context voor dit geweld in stand en ontwikkelen deze.

    De echte emancipatie van de 99% van de bevolking en de strijd tegen gender-gerelateerd geweld hangen nauw samen met de strijd tegen het systeem dat de rijkste 1% in staat stelt bijna alle rijkdom te monopoliseren, en dat ons ertoe dwingt elkaar te bevechten voor de kruimels. Campagne ROSA verdedigt de noodzaak om de strijd tegen gendergerelateerd geweld te koppelen aan verzet tegen besparingen en het kapitalisme in het algemeen.

  • Seksistisch geweld neemt toe, protest is nodig

    Actie tegen geweld op vrouwen, op 25 november laatstleden in Brugge.

    De vernieuwde vrouwenbeweging en de coronapandemie hebben seksistisch geweld in de aandacht gebracht. Seksistisch geweld omvat onder meer vrouwenmoord, fysiek en/of verbaal geweld en seksueel geweld. Seksisme toont zich echter ook in meer ‘subtiele’ vormen van geweld en discriminatie.

    Artikel door Katarina (Gent) uit maandblad De Linkse Socialist

    Seksistisch geweld: een groot probleem

    Een bevraging van Plan International bij jongeren in Antwerpen, Charleroi en Brussel toonde dat 91% van de meisjes en 23% van de jongens al te maken kreeg met seksuele intimidatie in de publieke ruimte. De helft van de meisjes gaf aan dat seksuele intimidatie hun vrijheid beperkt. Een ander recent onderzoek van de Gentse en Luikse universiteiten stelde vast dat 81% van de vrouwen en 48% van de mannen al eens slachtoffer werd van seksueel geweld. Slechts een kleine minderheid zocht hulp (6%) en deed aangifte (4%).

    Minderheidsgroepen als mensen van kleur en LGBTQI+-personen (80%) en vluchtelingen (84%) zijn vaker slachtoffer van seksueel geweld. Dit toont dat machtsrelaties een belangrijke rol spelen.

    Dit jaar waren er in ons land al minstens 13 femicides: 13 vrouwen werden vermoord omdat ze vrouw zijn. In 2020 waren het er minstens 24. De hulplijn 1712 meldde dat het aantal oproepen rond intrafamiliaal geweld met 70% toenam. In 2020 was er ook een stijging van het aantal aangiften van huiselijk geweld.

    Economische onzekerheid

    De toename van geweld heeft zowel te maken met de impact van verkrachtingscultuur als met de kwetsbare economische positie van vrouwen, die de deur opent voor machtsmisbruik.

    Het inkomen van vrouwen wordt vaak nog als een extraatje op het gezinsinkomen gezien. Hierdoor hebben sterk vervrouwelijkte sectoren de laagste lonen en slechtste arbeidsvoorwaarden. 80% van de deeltijdse arbeidscontracten wordt door vrouwen uitgevoerd. De loonkloof tussen mannen en vrouwen bedraagt nog steeds 21,9%.

    Lage lonen en onzekere arbeidsvoorwaarden maken het moeilijker om pesterijen of geweld op het werk aan te klagen. Vrouwen vrezen om hun job en inkomen te verliezen. Hun economische kwetsbaarheid maakt vrouwen afhankelijker van hun partner, en bijgevolg ook kwetsbaarder voor geweld binnen het gezin.

    Strijden tegen seksistisch geweld

    Seksistisch geweld stoppen, betekent opkomen voor economische onafhankelijkheid. Dat is waarom Campagne ROSA opkomt voor een minimumloon van € 14/u, een minimumpensioen van €1500/maand, de individualisering van sociale uitkeringen en het optrekken ervan tot boven de armoedegrens.

    Daarnaast eisen we investeringen in openbare diensten in plaats van ze te verwaarlozen. We willen kwalitatieve lessen door opgeleide mensen om de kwesties van gender, instemming, seksisme en relaties te bespreken. Er zijn structurele middelen nodig voor de financiering en uitbreiding van gezinsbegeleiding en -ondersteuning. Er is nood aan gemeenschapswerkers in de publieke ruimtes en op het openbaar vervoer die onze veiligheid kunnen waarborgen.

    We komen op voor een samenleving waarin we ons veilig voelen, zowel op straat, het openbaar vervoer, de werkvloer, op school als thuis. Dat betekent strijden voor een maatschappij waarin er geen ruimte meer is voor discriminatie en onderdrukking.

    25 november is de Internationale Dag Tegen Geweld Op Vrouwen. Dan zullen er opnieuw acties plaatsvinden. Maak samen met Campagne ROSA een succes van deze actiedag!

  • Protest na moord op Sarah Everard: socialistisch feministische voorstellen en eisen

    Het protest na de moord op Sarah Everard in Groot-Brittannië houdt aan. Op 3 maart verdween de 33-jarige Sarah Everard in het zuiden van Londen. Ze verliet het huis van een vriend in de buurt van het park Clapham Common. Een week later werd haar lijk teruggevonden. Een politieagent werd opgepakt voor de ontvoering en moord van Everard. Deze dood zorgde voor een schok onder de Britse bevolking. Er kwamen herdenkingen, waarbij een vreedzaam protest in Clapham Common door de politie werd aangevallen. Hierna kwam er nog groter protest in heel het land. Hieronder de voorstellen en eisen van Socialist Alternative in dit protest.

    Stop victim-blaming! Protesteer tegen alle pogingen om vrouwen de schuld te geven van geweld tegen hen, ook in de media en door de politie. Eis op feiten gebaseerde seksuele en relationele voorlichting op scholen, en waar nodig moet er vorming op het werk komen, die ook de kwestie van toestemming omvat.

    Maak een einde aan geweld tegen vrouwen en andere onderdrukte groepen, inclusief staatsgeweld! Geen vertrouwen in de politie om ons veilig te houden. Eis een open en democratisch onderzoek naar de moord op Sarah Everard, en andere vermoorde vrouwen zoals Blessing Olusegan, waarbij gekozen vertegenwoordigers van de families, gemeenschappen, actiegroepen, vakbonden, en andere relevante organisaties betrokken worden.

    Maak de straten veilig voor iedereen! 97% van de jonge vrouwen heeft te maken gehad met intimidatie op straat. We hebben er genoeg van! Lokale en centrale overheden moeten alle besparingen op straatverlichting en personeel in het openbaar vervoer en op bus- en treinstations terugdraaien. Installeer gratis telefoons op straat, geef gratis verkrachtingsalarmen uit en geef gratis zelfverdedigingslessen om ons veiliger te laten voelen. Draai de besparingen terug en investeer in diensten ter ondersteuning van slachtoffers van gendergeweld in al zijn vormen.

    Verdedig het recht om te protesteren, maak een einde aan politie-intimidatie! We kunnen aanvallen op het democratische recht om te protesteren of om in het openbaar bijeen te komen niet accepteren. Verzet is nodig tegen de nieuwe politie- en misdaadwet. Organiseer massaal verzet tegen alle pogingen om protesten te intimideren of te onderdrukken, dit verzet moet mee komen van de vakbonden die hun 6 miljoen leden mobiliseren.

    Gemeenschapscontrole over de politie! De belangrijkste rol van de politie onder het kapitalisme is het beschermen van het systeem en de privé-eigendom, niet de mensen van de arbeidersklasse. We hebben democratische controle nodig over waar de politie wordt ingezet, hoe ze onderzoeken uitvoert, en over het aannemen en ontslaan van politieagenten. Seksistische, racistische, homofobe en transfobische politiemensen moeten weg!

    Maak een einde aan seksuele intimidatie en pesterijen op de werkvloer! Naarmate de werkonzekerheid en de werkloosheid toenemen, neemt ook de seksuele intimidatie toe, omdat veel vrouwen en LGBTQ+-ers zich te veel zorgen maken over het verlies van hun job om zich uit te spreken tegen geweld en intimidatie. Vakbonden moeten zich organiseren om seksuele intimidatie op de werkvloer te bestrijden, onder meer met collectieve protesten en stakingen, zoals de werknemers van McDonalds en Google in de VS hebben gedaan.

    Degelijke lonen en arbeidsomstandigheden voor alle werknemers. Vrouwelijke werknemers vormen de meerderheid van de essentiële werknemers en moeten voorop lopen in de strijd om te winnen wat ze ons verschuldigd zijn! Steun de eis voor een loonsverhoging van 15% voor werknemers in de gezondheidszorg als eerste stap naar een massale, door vakbonden geleide strijd tegen de bevriezing van de lonen in de publieke sector. Stop nul-uren contracten en verdeel het werk zonder loonverlies.

    Middelen en steun voor slachtoffers van huiselijk geweld. Het grootste deel van het geweld tegen vrouwen en kinderen gebeurt binnen het gezin of door een bekende van het slachtoffer. Heropen alle opvanghuizen en investeer in uitbreiding ervan. Een grootschalig programma voor de bouw van sociale woningen om in de behoeften te voorzien en een ontsnappingsroute te bieden aan degenen die dat nodig hebben.

    Gratis kinderopvang van hoge kwaliteit voor iedereen die dat wil. Investeren in opleiding, jobs en infrastructuur om de dienstverlening uit te breiden. Waar afdankingen of sluitingen dreigen als gevolg van lockdown of anderszins, neem deze bedrijven in publieke handen met behoud van alle jobs.

    Verdediging en uitbreiding van reproductieve rechten. De Tory-regering heeft onder haar ministers reactionairen als Nadine Dorries (verantwoordelijk voor de gezondheid van vrouwen en kraamzorg!) die herhaaldelijk heeft geprobeerd om de tijdslimiet waarbinnen vrouwen toegang hebben tot abortus te verkorten. Verzet is nodig tegen deze aanvallen, schaf de noodzaak van twee doktershandtekeningen af. Volledige toegang tot vruchtbaarheidsbehandelingen via de nationale gezondheidszorg voor iedereen die het nodig heeft.

    Een verenigde beweging om macht, controle en onderdrukking in de samenleving aan te vechten! We moeten ervoor zorgen dat de woede over de moord op Sarah Everard wordt omgezet in een beweging voor verandering, waarbij we de vele andere vrouwen en gender-non-conforme mensen die dagelijks worden gedood als gevolg van gender-gebaseerd geweld niet mogen vergeten, in het bijzonder mensen van kleur. Onze beweging moet representatief zijn voor de hele arbeidersklasse, vechtend tegen alle vormen van onderdrukking en ongelijke machtsverhoudingen in de samenleving.

    We hebben systeemverandering nodig! Voor een internationale, socialistische feministische strijd tegen het kapitalisme – een inherent onderdrukkend en uitbuitend systeem. Seksueel geweld, verkrachting en geweld tegen vrouwen en LGBTQI+-mensen komt over de hele wereld voor, omdat het kapitalisme wereldwijd bestaat. Het is een systeem dat gebaseerd is op de onderdrukking van mensen uit de arbeidersklasse in het belang van winst, waarbij specifieke delen van de arbeidersklasse te maken hebben met onderdrukking vanwege hun geslacht, ras, seksuele identiteit en meer. Het systeem profiteert van onze onderdrukking en uitbuiting, conditioneert mensen om vrouwen als ondergeschikt aan mannen te zien en objectiveert onze lichamen. We moeten een sterke beweging opbouwen die strijdt voor verandering van het systeem en voor een socialistisch feministisch alternatief in Groot-Brittannië en internationaal.

  • Protest na dodelijk geweld op Sarah Everard in Londen

    Afgelopen weekend was er vreedzaam protest naar aanleiding van de dood van Sarah Everard. Zij kwam om het leven en er werd amper op gereageerd door de politie. Schandalig genoeg werd ook het vreedzaam protest verstoord door de politie. De organisatoren werden opgepakt omdat ze het recht op protest uitoefenden. Daarna werden de aanwezigen ingesloten.  Die reageerden met slogans tegen het politie-optreden. De woede zal niet zomaar verdwijnen. Hieronder een eerste reactie door Sue Berry van Socialist Alternative.

    Sarah Everard – Nooit meer! Vecht tegen gendergerelateerd geweld!

    De moord op Sarah Everard is een tragedie – voor haar familie en vrienden, de lokale gemeenschap, en voor allen die zich verzetten tegen onderdrukking en geweld. Socialist Alternative betuigt haar medeleven en solidariteit aan allen die Sarah kenden, en aan allen die geschokt zijn door de onthullingen van de afgelopen dagen. Het verdriet wordt terecht geëvenaard door woede – over de dader, over de victim-blaming van de politie (die vrouwen die in de buurt wonen van waar Sarah vermist werd, adviseerde niet alleen naar buiten te gaan), en over een samenleving die geweld tegen vrouwen propageert. De sociale media werden overspoeld met getuigenissen van vrouwen die hun eigen verhalen over seksueel geweld delen en om te antwoorden op mythes over gendergeweld die blijven bestaan tegen alle bewijzen in. Er is een collectieve roep te horen: we hebben er genoeg van! We kunnen niet toelaten dat het verhaal van Sarah slechts een zoveelste statistiek wordt. We moeten vechten voor gerechtigheid voor Sarah, en ons tegelijkertijd afvragen welk type samenleving echte veiligheid en vrijheid kan bieden aan vrouwen en gender non-conforme mensen – en ons organiseren om nu voor die verandering te vechten.

    Wat duidelijk blijkt uit de reacties van kapitalistische politici van alle partijen, is dat we er niet op kunnen vertrouwen dat zij het probleem van gender-gerelateerd geweld oplossen. Ondanks zijn sympathieke verklaring heeft premier Boris Johnson een lange geschiedenis van vrouwonvriendelijke opmerkingen, en werd hij beschuldigd van aanranding van een journaliste. Binnen zijn eigen regering werd een voormalige minister die beschuldigd werd van verkrachting, aanranding en dwangmatige controle in 2020 nooit geschorst.

    De zwakke reactie van oppositieleider Keir Starmer (Labour) was een oproep voor meer politieagenten op straat, een bijzonder ondoordachte uitspraak gezien het feit dat de man die van dit misdrijf wordt beschuldigd een politieagent in dienst is. Starmer was het hoofd van het Openbaar Ministerie toen werd besloten Jimmy Savile niet te vervolgen omdat er “onvoldoende bewijs” was.

    We kunnen ook niet op de politie zelf vertrouwen. Seksisme, naast racisme en homofobie, komen vaak voor bij de politie. Vorig jaar nog werden twee dienstdoende agenten van de Metropolitan Police geschorst nadat ze selfies hadden genomen met de lichamen van de vermoorde Nicole Smallman en Bibaa Henry. Mina Smallman, moeder van Nicole en Bibaa, zei: “Als we ooit een voorbeeld nodig hadden van hoe giftig het is geworden: deze politieagenten voelden zich zo veilig, zo onaantastbaar, dat ze vonden dat ze foto’s konden nemen van dode zwarte meisjes en die konden doorsturen. Het spreekt boekdelen over het ethos dat door de Metropolitan Police loopt. Binnen de Met werden tussen 2012 en 2018 594 klachten over seksueel wangedrag ingediend tegen politiemensen, waarvan er slechts 119 werden erkend. Het Independent Office for Police Conduct (IOPC) onderzoekt klachten over de beschuldiging dat er geen ernstige reactie kwam op het nemen en doorsturen van deze foto’s. Deze giftige omgeving is niet alleen gevaarlijk voor vrouwelijke personeelsleden van de politie, maar ook voor het bredere publiek.

    Wij steunen alle maatregelen die ertoe bijdragen dat vrouwen zich veilig voelen. Zo is het bijvoorbeeld van essentieel belang dat er voldoende en goed onderhouden verlichting is op Clapham Common en andere openbare plaatsen. Degenen die boos zijn over Sarah’s moord en de nasleep daarvan moeten zich blijven organiseren en samen blijven overleggen om voor deze dringende stappen te vechten.

    Maar dit is niet genoeg. We weten dat Sarah ‘alles goed deed’; ze liep langs een drukke route, ze pleegde een telefoontje en liet mensen weten waar ze heen ging en wanneer ze weer thuis zou zijn. Maar dat hield de gewelddadige aanval die haar het leven kostte niet tegen. Bijna 80% van de vrouwen die in het Verenigd Koninkrijk door mannen worden gedood, waren het slachtoffer van hun partner en werden in hun eigen huis gedood. Veiligheidsmaatregelen zouden hen niet hebben beschermd.

    Gender-gerelateerd geweld is endemisch binnen het kapitalisme. Vrouwonvriendelijke ideeën die de onderdrukking van vrouwen rechtvaardigen, worden genormaliseerd en gepropageerd in de hele samenleving, onder meer via de media, in het onderwijs, de reclame, de populaire cultuur en binnen gezinnen.

    Het kapitalisme berust op de onderdrukking van vrouwen – het kan niet bestaan zonder die onderdrukking. Om een einde te maken aan de onderdrukking van vrouwen, hebben we een fundamentele systeemverandering nodig. We moeten een massabeweging opbouwen tegen genderonderdrukking en het systeem dat dit in stand houdt.

    Misogynie bestaat wereldwijd, dus de beweging ertegen moet internationaal zijn. In de afgelopen maanden hebben we protesten voor abortusrechten gezien in Polen, een vrouwenstaking in Rusland tegen de arrestatie van feministische activisten, en enorme marsen in India tegen verkrachting en geweld tegen vrouwen. Leden van Socialist Alternative en onze zusterpartijen over de hele wereld zijn actief in deze strijd en strijden voor een democratische, socialistische wereld zonder gender-gerelateerd geweld en onderdrukking.

  • Met geslaagd protest in Antwerpen wordt actieweek tegen geweld op vrouwen afgesloten

    Campagne ROSA organiseerde vandaag op de Groenplaats in Antwerpen een protestactie tegen geweld op vrouwen. Met 50 aanwezigen was er een goede opkomst. De actie was coronaproof: met krijt waren kruisjes op de grond aangebracht. De Groenplaats is bovendien ruim genoeg om afstand te bewaren. Heel wat voorbijgangers waren geïnteresseerd door wat er zich afspeelde.

    Slogans werden afgewisseld met enkele speeches en een open micro waar gretig gebruik van werd gemaakt. Behalve sprekers van Campagne ROSA werd onder meer ingegaan op de nood aan meer middelen voor opvang, de situatie van vrouwen met een handicap, verzet tegen homofobie, geweld en veiligheid bij het spoor en andere thema’s. De sprekers van ROSA klaagden de toename van geweld aan en legden het verband met hoe het kapitalisme functioneert.

    Video van de actie: [lees verder onder de video]

    Deze actie vormde het sluitstuk van wat een actieweek tegen geweld op vrouwen werd. Gezien de gezondheidscrisis was een grote nationale betoging niet mogelijk. Vorig weekend was er in Brussel een actie van het platform Mirabal, gekoppeld aan enkele lokale acties dezelfde dag. Woensdag waren er in 11 steden acties van Campagne ROSA. Last but not least volgde nu dus een actie in Antwerpen waarmee het totaal aantal aanwezigen op de ROSA-acties op 480 komt.

    Een volgende stap is de opbouw naar 8 maart, de internationale vrouwendag. Er is enthousiasme om daar een grote actiedag van te maken. Hoe we ons daarop kunnen voorbereiden, is het voorwerp van een online vergadering van Campagne ROSA komende woensdag 2 december om 19u30.

    Artikels in de lokale media:

    Foto’s door Liesbeth:

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/BRehPyV2Kh8zTmnj6]

    Live video vanop de actie:

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping