Tag: Brussel

Marisa en Anja spraken namens de campagne ROSA op 8 maart in Brussel. De nota’s voor hun toespraak werden uitgeschreven en uitgedeeld aan de betogers. Hieronder de 8 maart-boodschap van de campagne ROSA in Brussel.

Marisa: “Geen kapitalisme zonder seksisme”

Vandaag, op de Internationale Vrouwendag, zullen er acties, betogingen en stakingen plaatsvinden overal in de wereld. Het is een dag van internationale solidariteit die de strijd van vrouwen gedurende meer dan honderd jaar kenmerkt.

8 maart 2018 zal ook gekleurd zijn door het succes van de hashtags #Me Too en #WeToo die een beeld geven van de draagwijdte en de ernstige gevolgen van het seksisme. Deze aanklachten tonen ons dan nog maar het topje van de ijsberg van wat het dagelijks leven van een grote meerderheid van vrouwen inhoudt.

Veel van deze getuigenissen tonen de realiteit van seksistische pesterijen op de werkplaats. Die misbruiken worden vaak begaan door hun overste en door mannen in een machtspositie. Het is dan ook niet enkel een revolte tegen seksueel misbruik, maar ook een aanklacht tegen het geïnstitutionaliseerde seksisme dat zich toont in de hiërarchische relaties op het werk.

Vandaag komen we op straat om te zeggen dat we geen enkele vorm van seksueel of economische geweld tegen vrouwen aanvaarden, noch tegen gelijk welke menselijk wezen, en dat we bereid zijn om ons in die strijd in te zetten. Onze bondgenoten zijn die mensen die bereid zijn om te vechten tegen de macht die de rijkste 1% van de wereldbevolking heeft over de 99%.

Het seksisme is overal aanwezig, op de werkvloer, op straat, in onze huizen en ook op onze scholen en campussen. De toenemende levensduurte (studiekost, transport, huisvesting) samen met de neoliberale politiek van onderfinanciering van het onderwijs hebben ook onder studenten de precariteit verdiept. In dat kader staat voor bedrijven als Rich Meet Beautiful een boulevard open om studenten aan te zetten zich te prostitueren om hun studies te financieren.

De strijd tegen seksisme is ook een strijd voor een vrije studiekeuze, zonder zich te moeten prostitueren en zonder lange uren te moeten kloppen in een studentenjob. Daarom brengen ROSA en de ALS de eis naar voor van een studentenloon en een herfinanciering van het onderwijs.

De precarisering van werk in het algemeen, de besparingen in de openbare diensten en de sociale uitkeringen, de afbouw van sociale rechten… dragen bij aan de achteruitgang, vooral van vrouwen en nog meer zo voor vrouwelijke migranten, vluchtelingen en sans-papiers.

Vrouwen zijn oververtegenwoordigd in de onzekere jobs met lage lonen. Pesterijen op het werk aan de kaak stellen, is niet zo gemakkelijk wanneer men bang is zijn job te verliezen en weinig andere opties heeft. De lage lonen maken vrouwen dan weer afhankelijk van hun partner en kwetsbaarder voor partnergeweld.

Een eind stellen aan het geweld tegen vrouwen is slechts mogelijk door te vechten voor de financiële onafhankelijkheid van vrouwen, voor degelijke jobs met goede lonen, voor degelijke pensioenen voor iedereen. Zolang de macht in de samenlevingen berust bij zij die profiteren van de precariteit zullen we moeten blijven vechten voor de minst stap vooruit. Voor fundamentele veranderingen moeten we de basis van alle onderdrukking en uitbuiting breken: het kapitalisme zelf.

De plaats van vrouwen is in de strijd, op de eerste linies tegen precarisering en tegen het besparingsbeleid.

Zij die na vandaag zich verder willen engageren, wil ik uitnodigen om deel te nemen aan de nationale conferentie van ROSA die plaatsvindt op zaterdag 31 maart in Brussel.

Anja Deschoemacker: “De plaats van vrouwen is in de strijd”

Ik ben blij om hier vandaag te staan, samen met jullie en de honderdduizenden die elders betogen en actie voeren in het kader van de Internationale Vrouwendag. Blij dat het na een lange winterslaap opnieuw een dag van strijd is geworden. Van strijd tegen seksisme en strijd tegen een beleid dat brede lagen van vrouwen steeds kwetsbaarder maakt. De vrouwen van Hollywood mogen dan quota vragen om zo hun individuele positie te versterken, maar ROSA eist een oplossing die de positie van alle vrouwen versterkt.

Quota maken geen verschil voor het personeel van Carrefour, waar weer eens het inkomen van talloze gezinnen bedreigd wordt om de winst van enkelen op te drijven, of voor het personeel van alle grootwarenhuizen die de laatste jaren een echte aanslag op hun werkcondities en lonen hebben gezien. Quota maken geen verschil voor de leerkrachten en de verpleegsters en verzorgenden, wiens werkdruk steeds meer infernaal wordt. Quota veranderen niets voor de meer dan 100.000 vrouwen die via dienstencheques aan de slag zijn.

Margaret Thatcher en Theresa May, Hillary Clinton, Maggie De Block, Zuhal Demir en Liesbeth Homans, Angela Merckel, … even zoveel voorbeelden van hoe vrouwen in leidende functies zonder enige scrupule maatregelen nemen die brede lagen vrouwen verder richting armoede en/of afhankelijkheid duwen.

De neerbuigende kijk op vrouwen in het algemeen heeft alles te maken met het feit dat we in de samenleving de slechtst betaalde jobs vervullen, het meeste onbetaald werk verrichten, het vaakst met armoede kampen en ons vaak in een afhankelijke positie bevinden. Het is daarom dat zo veel van ons hun lichaam moeten verkopen in de porno- en prostitutie-industrie, dat vrouwen hun lichamen moeten lenen aan de reclame-industrie, allemaal sectoren die miljardenwinsten boeken. En die objectivering, die commercialisering van onze lichamen op een nooit geziene schaal, creëert dan weer een sfeer waarin seksisme en objectivering welig tiert.

Catherine Deneuve en Anne Morelli stelden dat we met de aanklachten tegen seksistische pesterijen de seksuele vrijheid, erfenis van Mei ’68, in gevaar brachten. Voor ROSA behoort het recht om neen te zeggen, het recht om onwenselijk gedrag te doen stoppen, tot de seksuele vrijheid – zonder dat recht is seksuele vrijheid een leeg begrip. Met ROSA zullen we Mei ’68 herdenken op een waardige manier: door de strijd die toen halverwege is gestopt opnieuw op te nemen en verder op te voeren. Echte seksuele vrijheid kan niet bestaan zonder een einde te maken aan de armoede van brede lagen voor de winsten van de rijkste 1%.

Om de geschiedenis van de internationale vrouwendag echt te eren, moeten we elkaar vandaag beloven dat we het hele komende jaar de strijd tegen seksisme en tegen het asociaal beleid verder zullen zetten. Dat we nog meer mensen zullen betrekken. Dat we als antwoord op de hulpeloosheid van zoveel individuele vrouwen solidariteit zullen uitbouwen. Dat we actief naar bondgenoten zullen zoeken. We moeten elkaar beloven dat we elkaar al snel zullen terugzien. In de strijd tegen seksisme uiteraard! Maar ook in de strijd tegen racisme, tegen Francken en tegen het institutionele racisme. We moeten elke poging van de regering om racisme als antwoord op seksisme aan te bieden in de kiem smoren door volop onze steun aan te bieden aan de strijd voor een menselijke politiek tegenover vluchtelingen en sans-papiers en massaal en zichtbaar aanwezig te zijn op hun acties. ROSA is niet alleen vernoemd naar Rosa Luxemburg, maar ook naar Rosa Parks.

We moeten de strijd van LGBTQI+ voor erkenning en een einde aan de discriminatie en repressie ondersteunen en een grote aanwezigheid van de vrouwenbeweging op de Pride verzekeren. Want zolang onderdrukking bestaat, zullen vrouwen onderdrukt worden – dat leert ons de geschiedenis. We moeten de regering tonen dat we onze krachten kunnen en zullen bundelen!

De geschiedenis leert ons ook dat vrouwen het sterkst vooruit raken als we ons lot verbinden aan dat van de arbeidersbeweging. Alle grote rechten die de emancipatie van vrouwen versterken, zijn bekomen in periodes van algemene stappen vooruit voor de werkende bevolking: stemrecht, arbeidsreglementering, sociale zekerheid, gelijke rechten, het recht op abortus en echtscheiding, … stammen allemaal uit periodes waarin het hele systeem onder druk werd gezet door de strijd van de talrijkste en potentieel sterkste onderdrukte en uitgebuite groep in de samenleving: de arbeidersklasse. Rosa Luxemburg stelde dat wie feminist is, maar niet links, een gebrek aan strategie had.

Daarom roept ROSA hier ook op om massaal aanwezig te zijn op de actie van ACOD-LRB die van 1 mei opnieuw een dag van strijd wil maken met offensieve eisen voor o.a. betere contracten en lonen voor iedereen, voor een ADV zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen die vrouwen enorm zou helpen in de combinatie werk en gezin, een minimumpensioen van 1500 euro, regularisering van de sans-papiers, strijd tegen seksisme. Afspraak op 1 mei, om 13u, Poelaertplein Brussel – allen daarheen!