Author: PierreBrx

Demonstratie tegen de bezuinigingsplannen van Rutte 2: 21 september, 13u Beursplein Amsterdam

Niet alleen de herfst, maar ook de donkere wolken van de recessie en de bezuinigingen liggen over Nederland. De bezuinigingen zijn zo extreem en onzinnig dat het moeilijk is om ze door te voeren. De bezuinigingen op de pensioenen bijvoorbeeld, zo herhaalt de officiële propaganda dagelijks, moet, omdat de mensen ouder worden. Maar dat is niet iets nieuws. De mensen worden al ouder sinds het uitsterven van de Neanderthaler (30.000 voor Chr.). In de 100 jaar dat er in Nederland pensioenfondsen zijn, werden mensen ook steeds ouder. 100 jaar lang geen probleem, anno 2013 opeens wel. Dan weet je dat je bedonderd wordt.

Socialistisch Alternatief, Nederland

De beperkingen trouwens in de pensioenopbouw die het kabinet nu wil, treffen vooral jongeren. Die mogen na hun 70e met hun casinopensioen nog een paar jaar op een houtje bijten, tot ze na een korte periode van "zelfverzorging" met een budgetuitvaart worden afgevoerd.

Ook hoor je vrijwel dagelijks het argument dat iets (meestal zijn dat goede en prettige voorzieningen, zoals gegarandeerde pensioenen) “niet meer van deze tijd is”. Stond op 10 september 2013 nog eens in “De Volkskrant”. Wie zijn deze zelfbenoemde superhistorici die iets verklaren tot “niet van deze tijd”? Wat is dit voor tijd, dat zoveel positieve zaken zoals baanzekerheid, pensioenzekerheid, zekerheid rond gezondheidszorg en thuiszorg als “verouderd” worden aangemerkt? De hele welvaartsstaat wordt verklaard tot zaak die thuishoort in een andere (betere) periode van de geschiedenis. Wie heeft beslist dat “sociaal” 20e eeuws is en niet meer “van deze tijd”?

Armoede is trouwens wel iets van “deze tijd”. Een recente studie van Eurostat maakte duidelijk dat de uurlonen in Nederland sinds 2010 met 5,8% zijn gedaald. Alleen in Griekenland en Portugal was er een ernstiger daling van de lonen, 11,3% in het geval van Griekenland. De Britse Labour Partij heeft de cijfers van Eurostat bekend gemaakt. Ze merkten dat de lonen in Engeland met 5,7% waren gedaald. De situatie was dus in Nederland, Griekenland en Portugal nog erger. De cijfers zijn gecorrigeerd voor inflatie. Nederlandse studies wijzen er op dat de lonen niet hoger zijn dan in 1997. Uurlonen in Frankrijk en België zijn gestegen met 0,4%, de Duitse lonen gingen met 2,7% omhoog. Grotere loonstijgingen waren er in Zweden (4,4%) en Estland (5,9%). Maar de uurlonen stegen het meest in Bulgarije (met 13,2%) waar veel protest is. Zij hebben trouwens het laagste gemiddelde uurloon in de EU, iets boven 3 euro…

En ook werkloosheid is iets “van deze tijd”. Die is in Nederland op een historisch hoogtepunt en nadert de 10%. Iedereen kent ondertussen wel vrienden of kennissen die werkloos zijn geworden en het slechte nieuws is dat de stijging van de werkloosheid door zal gaan tot 2018. Daarna gaat hij dalen met ongeveer 20.000 per jaar, dus na 10 jaar zijn er nog steeds meer dan 500.000 werklozen. De komende decennia zal er nauwelijks groei zijn. Van de tweede plaats op de ranglijst, is de Nederlandse economie snel tussen die van de ‘achterblijvers’ geraakt.

Met de vernietiging van de welvaartsstaat, met stijgende huren en prijzen (de inflatie is 3,1%) hebben de Nederlandse arbeiders alle reden tot protesteren. De regering is zwak. De grootste kracht van het kabinet Rutte-Samson is de afwezigheid van oppositie. Het kabinet heeft geprobeerd te regeren d.m.v. akkoorden, maar het was geen succes. Er is geen akkoord, woonakkoord, sociaal akkoord, of energie-akkoord dat niet de ene of de andere partij dreigt op te blazen. Soms het kabinet zelf, trouwens.

De dreigende overwinning van de SP bij de verkiezingen van vorig jaar, werd gekaapt door de media en de PvdA, daarbij geholpen door de onhandigheid die de SP ten toon spreidde door in de campagne het ’65=65′ standpunt te verlaten. Inmiddels is de steun voor de PvdA diep weggezakt, maar de steun voor de SP is nauwelijks toegenomen. De SP toont keer op keer zijn coalitiebereidheid. Dat kan in de huidige politieke verhoudingen alleen maar betekenen dat de SP leiding bereid is om samen met de superbezuinigers van de PvdA te regeren…dit vooruitzicht maakt de mensen niet enthousiast voor de SP. Het vooruitzicht van ‘wat minder van hetzelfde’ biedt geen enkel toekomstperspectief.

De PVV heeft al 80.000 handtekeningen opgehaald en Wilders is op campagne tegen de bezuinigingen. Er is een gevaar dat hij de stemming tegen de bezuinigingen kaapt. Voorlopig kleeft zijn mislukte deelname aan het kabinet Rutte 1 nog aan hem. Zijn keuze om de EU als de bron van alle kwaad te beschouwen, kan hem steun opleveren nu de anti-islam trommel versleten raakt.

De FNV heeft zich door zichzelf opnieuw uit te vinden loyaler gemaakt aan de PvdA. De huidige leiding is verantwoordelijk voor het “Sociaal Akkoord”. Er zijn een paar vakbondsdemonstraties tegen de bezuinigingen geweest, vooral over de dreigende ontslagen in de thuiszorg, zo’n 300.000! Maar door de focus van het verzet heel sterk hier te leggen en niet bij het bredere verzet tegen de bezuinigingen, heeft de AbvaKabo-leiding de werkers in de thuiszorg weinig perspectief geboden. Ook de ontslagen bij grote thuiszorgorganisaties zoals Sensire, blijven in de lucht hangen. De laatste demonstratie was helaas aan de kleine kant. De vakbondsleiding kan niet aan de ene kant akkoorden sluiten met het kabinet en aan de andere kant leiding geven aan het verzet.

En natuurlijk wordt de wil om verzet te bieden aan te bezuinigingen verzwakt door de permanente mediacampagne dat Zuid-Europa laat zien dat protest zinloos is. Het verslindt tijd en energie, maar leidt nergens toe, is de boodschap. Voortdurend wordt onderstreept dat de zogenaamde hervormingen (allemaal verslechteringen) “noodzakelijk” zijn en “onvermijdelijk”.

Met de meeste uitdrukkingsmogelijkheden voor hun woede geblokkeerd, blijft de weerzin en de frustratie groeien. Gelukkig komt de demonstratie tegen de bezuinigingen op 21 september a.s.om 13:00 uur vanaf het Beursplein. Het valt van harte te hopen dat deze demonstratie en andere aanzetten tot protest tot een grote beweging uitgroeien. Ook in 2004 waren er onverwachts grote protesten tegen de afbraak van het vroegpensioen. Bewegingen van huurders, gepensioneerden, werkers in de zorg, jongeren die al hun mogelijkheden geblokkeerd zien of zelfs arme zzp’ers behoren tot de mogelijkheden.

De regering komt steeds meer in de problemen. Een meerderheid voor het nieuwe bezuinigingspakket bleek niet te formeren, de poging om D66 bij het kabinet te betrekken mislukte pijnlijk. De aankondiging dat het kabinet de JSF aanschaft voor 4,5 miljard euro, komt op een extra beroerd moment…De tactiek van de regering om de gemeentes verantwoordelijk te maken voor de zorg en daarbij zwaar gekorte budgetten over te dragen, hapert ook. Er is bij de gemeentes terecht grote angst dat burgers zorg zullen afdwingen via de rechten. De Gemeente Den Haag heeft het Rijk dan ook gedreigd met een rechtszaak over de overdracht van de thuiszorg en staatssecretaris Van Rijn heeft een deel van de bezuinigingsplannen ingetrokken. De gemeente Den Haag noemde de voorgenomen bezuinigingen in strijd met de mensenrechten, vooral het recht van ouderen op een zelfstandig leven. Vertegenwoordigers van de gemeente maakten duidelijk dat bijna 80.000 mensen als vrijwilliger zorg verlenen en dat 12.000 hiervan overbelast zijn. De ondersteuning door vrijwilligers ligt dus al op het hoogst mogelijke niveau.

Er zijn gemeenteraadsverkiezingen in maart 2014. De VVD en de PvdA staan voor grote verliezen. Maar de verkiezingen zijn wel slim getimed, net voordat de gemeenten verantwoordelijk woorden voor de grote bezuinigingen. Als het kabinet het volhoudt tot aan deze verkiezingen zullen ze er beschadigd uit komen en voort rommelen in de hoop op economisch herstel. De positie van het kabinet verzwakt in de komende periode hoe dan ook.

De arbeidersbeweging moet vanaf de grond weer worden opgebouwd. De FNV en de SP bestaan als instituties wel, maar dat is alleen de vorm. Zij bestaan niet of onvoldoende als levende (en levendige) strijdorganisaties voor de belangen van de arbeidersklasse, als bundeling van mensen in verzet. De FNV is nog steeds veel te veel de gevangene van het sociaal akkoord en de SP haar rol als protestpartij nog steeds niet hernomen na de tegenslag van de verkiezingen vorig jaar.

Met strijdbare actie tegen de bezuinigingen en een strijdbaar socialistisch programma moet het mogelijk zijn om een einde te maken aan het huidige zwakke kabinet waar niemand meer in gelooft (dat geldt zelfs voor veel VVD en PvdA stemmers…) en de bezuinigingen waarvan ook geen hond meer gelooft dat zij tot een betere wereld gaan leiden. Dit kabinet zit erop te wachten om te worden omvergeduwd.

Wij willen effectief verzet. Wij willen toewerken naar 24-uurs staking van de gehele FNV om dit kabinet ten val te brengen. Acties onder getroffen groepen zoals gepensioneerden, thuiszorgwerkers, werklozen enz. moeten daarvoor worden gebundeld. Wij willen een andere politiek van de SP. Geen streven naar een coalitie waar de bezuinigings-JSF-PvdA een onderdeel van is. Wij willen geen partijen meer die “sociaal” praten en rechts regeren. De SP moet politiek uiting geven aan het verzet tegen dit kabinet en de bezuinigingen. Het is nu of nooit. Je kunt als je als linkse politieke partij niet twee keer de kaas van het brood laten eten. De SP moet het verzet politiek vorm geven en werken aan een alternatief. De bezuinigingsmaatschappij van Brussel, de VVD en PvdA is voor ouderen, flexwerkers, thuiszorgmedewerkers, jongeren, bouwvakkers, havenarbeiders, mensen met kinderen, kortom voor iedereen een ramp.

De woede over de bezuinigingen zal blijven groeien. Nu leidt het vaak nog tot individuele ellende. Maar we zullen de eerste uitingen van kwaadheid van grotere groepen op straat gaan zien. Voor gezamenlijk verzet tegen de crisismaatregelen. Voor een socialistisch alternatief voor de kapitalistische crisis!

Griekse staat blijft zich op hardere repressie voorbereiden naarmate sociaal ongenoegen toeneemt

De poging van het extreemrechtse Gouden Dageraad om via een rechtszaak uit te halen naar Savvas Michael van de linkse partij EEK (Revolutionaire Arbeiderspartij) en Constantinos Mountzouris, het voormalige hoofd van de Nationale Technologische Universiteit van Athene, is mislukt. De twee werden beschuldigd van laster, aanzetten tot geweld en huisvredebreuk.

Verslaggevers van Xekinima. Foto: solidariteitsactie tijdens de rechtszaak

In 2009 dienden de neonazi’s van Gouden Dageraad een klacht in tegen delen van de Griekse linkerzijde en individuen. Dat gebeurde na straatgeweld van aanhangers van Gouden Dageraad tegen migranten en de linkerzijde op 9 mei 2009, toen Gouden Dageraad een bijeenkomst hield op het Omonoiaplein in het centrum van Athene. Dat gebeurde in naam van het ‘wijkcomité Votanikos’, maar het was een bijeenkomst van Gouden Dageraad gericht tegen de migranten die hun toevlucht hadden gezocht in het oude gerechtsgebouw in de buurt. Om de migranten tegen het geweld te beschermen, was er op hetzelfde ogenblik een protestactie voor het oude gerechtsgebouw. Verschillende linkse organisaties hielden een solidariteitsbijeenkomst op twee naburige pleinen van waar naar het oude gerechtsgebouw werd opgetrokken.

De opstelling van de politie was opmerkelijk. Met behulp van traangas werd een anarchistische bijeenkomst uit elkaar gedreven, terwijl Gouden Dageraad op hetzelfde moment overging tot aanvallen op migranten. De neonazi’s deden dit met stenen en stokken. Bij het geweld was het leven van verschillende migranten bedreigd. Geen enkele neonazi werd opgepakt wegens hun geweld.

In plaats van de gewelddadige neonazi’s aan te pakken, richtte het ‘neutrale’ gerechtelijk systeem zich tegen de linkerzijde, vakbonden en antiracisten.

Poging tot intimidatie van antifascisten en arbeidersbeweging

De aanvankelijke gerechtelijke klacht was gericht tegen de Atheense partijafdeling van de Griekse Communistische Partij (KKE), een lokaal comité van Syriza, Antarsya, de lerarenvakbond OLME, YRE (Jongeren tegen racisme in Europa, verbonden met Blokbuster in ons land), de Beweging tegen Racisme en mensen uit de Pakistaanse en Afghaanse gemeenschap.

Het was eigenlijk een klacht tegen de volledige linkerzijde, de vakbonden en de antiracistische beweging. De ‘keuze’ van wie uit de lijst van linkse organisaties effectief zou vervolgd worden, moest door het staatsapparaat worden gemaakt. In november 2012 besliste de openbare aanklager om de klachten van Gouden Dageraad ontvankelijk te verklaren en in juni 2013 werd beslist om een rechtszaak te starten tegen Savvas Michael en Conastantinos Moutzouris. Mogelijk werd gedacht dat het mogelijk was om de ‘zwakkere’ schakels ter linkerzijde eerst aan te pakken, zonder meteen de grotere linkse organisaties en de linkse massapartijen te vervolgen.

Het ging om een poging tot intimidatie van de volledige antifascistische beweging en de arbeidersbeweging. De klacht tegen de EEK was gericht tegen een slogan die deze organisatie hanteerde op een antifascistische betoging: ‘De mensen vergeten niet, ze hangen de fascisten op’. Dat is een populaire slogan met een lange geschiedenis die verwijst naar de tradities van de Griekse arbeidersbeweging. De voormalige rector van de Nationale Technologische Universiteit werd vervolgd omdat de digitale uitvalsbasis van de website Indymedia zich op de terreinen van de universiteit bevindt.

Xekinima, de Griekse afdeling van het CWI, riep van bij het begin op tot een massale mobilisatie van de volledige antifascistische en arbeidersbeweging. We mogen het gevaar achter deze aanval niet onderschatten, door met de volledige linkerzijde te reageren, is het mogelijk om het gevaar te stoppen en de fascisten overal te isoleren. Bijna de volledige linkerzijde nam deel aan de campagne tegen deze aanval op de linkerzijde. Jammer genoeg vormde de KKE wel een uitzondering, die partij weigerde mee te werken.

Vrijspraak voor Savvas Michael en Costas Moutzouris

Het tweedaagse proces tegen Savvas Michael en Costas Moutzouris eindigde met hun vrijspraak. De beslissing leidde niet alleen tot vreugde bij de leden van EEK, maar bij de volledige linkerzijde en de antifascistische beweging.

Het was de eerste gerechtelijke overwinning van links op de neonazi’s van Gouden Dageraad. Dat is belangrijk aangezien er tegen de achtergrond van de diepe economische crisis en het bijzonder onpopulaire besparingsbeleid een scherpe toename van de overheidsrepressie met gerechtelijke inmengingen is. Zo werden stakingsacties van leraars, metropersoneel, dokwerkers en anderen gerechtelijk verboden. Al wie zich tegen het beleid van de rechtse regering van Nieuwe Democratie en het besparingsbeleid van de trojka verzet, ligt onder vuur.

In de rechtszaak blonk Gouden Dageraad zelf grotendeels uit door haar afwezigheid. Enkel op de eerste dag waren twee indieners van de klacht aanwezig, een advocaat en een ‘lid van het bewonerscomité van Votanikos’. De anderen die de klacht mee indienden, daagden niet op. Met uitzondering van één van hen, gaat het telkens om parlementsleden of kandidaten voor Gouden Dageraad bij verkiezingen. Ze probeerden dit aanvankelijk nochtans te verbergen door zich voor te doen als leden van een wijkcomité in Votanikos.

Benadering van Gouden Dageraad

Gouden Dageraad voerde geen officiële campagne voor de veroordeling van de twee antifascisten. Het waren nochtans partijleden die de klacht indienden. De partij schreef niets over de rechtszaak op haar website. Dit kan deels verklaard worden door het feit dat Gouden Dageraad in 2009 amper 0,2% van de stemmen haalde en bijgevolg amper aandacht moest hebben voor de bredere publieke opinie. Vandaag is het de derde partij in de peilingen en wil de partij naar eigen zeggen deelnemen aan een toekomstige regering. Bijgevolg wil de partij ‘verantwoordelijk’ overkomen. Partijleider Michaloliakos stelde op de site van Gouden Dageraad dat links hem ten onrechte als een fascist bestempelt.

Gouden Dageraad probeert het blazoen wat op te poetsen, onder meer door ‘solidariteitsacties’ te ondernemen zoals het opruimen van stranden, deelname aan het blussen van bosbranden, het vermijden van gewelddadige confrontaties en in bepaalde gevallen werden leden die de nieuwe lijn niet volgden uit de partij gezet. Tegelijk kent Gouden Dageraad interne problemen. De beperkte georganiseerde krachten waarover de partij beschikt, stemmen niet overeen met de brede electorale steun. Hierdoor kan Gouden Dageraad zich niet zomaar openlijk richten tegen het massale ongenoegen tegenover het besparingsbeleid of tegen de linkerzijde.

De nieuwe druk op partijleiders hebben geleid tot toegevingen op bepaalde punten. Dat gebeurde vaak op een chaotische wijze. Zo aanvaardde de partij deze zomer zonder enig geklaag het verbod van de Atheense burgemeester op de voedselbedelingen van Gouden Dageraad waarbij enkel aan echte Grieken voedsel wordt gegeven. De partij wilde op 3 en 4 augustus in Kalamata een festival houden, maar de lokale autoriteiten verboden dit na een massale campagne van de linkerzijde en de antiracistische beweging. Ook tegen dit verbod heeft Gouden Dageraad niet geprotesteerd. Op het eiland Thasos sloot Gouden Dageraad (wellicht tijdelijk) de partijkantoren vlak voor het jaarlijkse antifascistische zomerkamp van YRE daar zou beginnen. De militanten van Gouden Dageraad zagen ook al snel af van hun lastercampagne tegen YRE op Thasos.

Rol van de staat

Het was eigenlijk een deel van het Griekse staatsapparaat dat de pamfletten van linkse organisaties onderzocht en besloot om de EEK voor de rechtbank te halen. De openbare aanklager stelde dat de slogan van de EEK een oproep tot geweld omvat en dus strafbaar is.

Indien de rechtbank de twee beschuldigden had veroordeeld, zou dit op ieder ogenblik bij iedere manifestatie kunnen leiden tot vervolgingen op basis van gescandeerde slogans.

Het is opvallend dat er geen enkele rechtszaak wordt gevoerd tegen de verschrikkelijke zaken die Gouden Dageraad heeft verkondigd over al wie het niet met hen eens is. Er is nochtans voldoende antiracistische wetgeving voorhanden. Maar dat wordt niet toegepast om Gouden Dageraad aan te pakken.

De vervolging van Savvas Michael en Moutzouris geven aan dat de staat zich voorbereidt om de repressie op te voeren. Deze repressie is gericht tegen strijd en sociale onrust, elementen die de komende periode centraal zullen staan. De vrijspraak is een kleine overwinning in de aanhoudende klassenstrijd. Er zullen ongetwijfeld nog vervolgingen komen. Links en de arbeidersbeweging moeten daarop voorbereid zijn om een eengemaakt antwoord te bieden.