Your cart is currently empty!
Tag: ULB
-
“Jeunesse en Lutte” Voor een inclusieve, pluralistische en democratische beweging
Standpunt van de Actief Linkse Studenten
Al voor de gezondheidscrisis waren de studenten ten einde raad. Maar vandaag is het nog erger: 32% van de studenten heeft dit jaar meer moeite dan vorig jaar om hun studie te betalen. Een derde is zijn studentenjob kwijtgeraakt, en een kwart heeft zelfs moeite om behoorlijk te eten. Dit leidt ertoe dat 60% van de studenten zich geheel of gedeeltelijk buiten de schoolbanken voelt vallen en 10% overweegt te stoppen met studeren. Velen van ons zijn wanhopig. 8% van de jongeren dacht er tijdens de eerste golf zelfs serieus over om zelfmoord te plegen. Er is bijzonder veel psychisch leed, maar een gebrek aan middelen om dit aan te pakken. De pandemie heeft op dramatische wijze de verwoestende gevolgen van het gebrek aan middelen in het onderwijs onderstreept.
Het is in deze context dat begin 2021 in het Franstalig hoger onderwijs verschillende initiatieven en acties zijn gelanceerd door studentenfederatie FEF, Comac, USE en de Étudiants de Gauche Actifs (EGA, Franstalige tegenhanger van ALS). Aan de ULB gaf dit in maart aanleiding tot de eerste stappen van een beweging die de naam “Jeunesse en lutte” meekreeg. Na de eerste manifestaties aan de ULB, die enkele honderden mensen bijeenbracht, werden er op 15 maart ook in Luik en Louvain-la-Neuve manifestaties georganiseerd. Helaas is dit veelbelovende begin ernstig in gevaar gebracht door de overhaaste houding die werd aangenomen tijdens het allereerste debat over de oriëntatie van de beweging.
De Actief Linkse Studenten hebben zich onmiddellijk bij de beweging aangesloten. We gaven er bekendheid aan via pamfletten en via sociale media. We mobiliseerden naar bijeenkomsten en acties. We deden constructieve voorstellen om de beweging uit te breiden en verdedigden het principe van brede, voor iedereen toegankelijke, bijeenkomsten naar het voorbeeld van die van 1 maart aan de ULB waaraan 150 studenten deelnamen.
Voor ALS moet de heropening van de universiteiten en hogescholen gepaard gaan met massale overheidsinvesteringen in onderwijs om de toepassing van gezondheidsmaatregelen mogelijk te maken. Deze verhoging van de middelen zal het mogelijk maken de werklast voor het personeel te verminderen, de studenten echte steun te bieden en een systematische grootschalige testing uit te voeren. Om een einde te maken aan de chaos van de markt, de traagheid en het wantrouwen rond vaccinatie, pleiten wij voor de onteigening en nationalisering van de farmaceutische sector onder democratisch toezicht. We hebben ook benadrukt dat het belangrijk is de beweging te verbinden met de algemene staking van 29 maart, met de strijd van migranten zonder papieren, met die van het actienetwerk ‘De Zorg in Actie’ (La Santé en Lutte) …
Al deze voorstellen om de beweging op te bouwen of de eisen te verfijnen, werden nooit als een ultimatum gesteld dat te nemen of te laten was, maar als een bijdrage aan het debat.
Onderdrukken van politieke activiteiten: een antidemocratische en gevaarlijke houding tegenover meningsverschillen
Tijdens de Algemene Vergadering van 18 maart is er een polemiek ontstaan over de strijd tegen racisme. We zullen daar later met een uitgebreid standpunt op terugkomen, onder meer op basis van de ervaring van ALS vanaf de jaren 1990 met de campagne Blokbuster of de huidige campagne ‘Fight Racism with Solidarity’ naar aanleiding van de Black Lives Matter-beweging in 2020. We willen de tijd nemen om in te gaan op de cruciale strijd tegen onderdrukking en discriminatie, de agenda die nodig is en de strategie. Zo’n belangrijke kwestie mag niet worden overhaast. Wij hopen dat dit zal leiden tot een uitwisseling van teksten en, waarom niet, tot een openbaar debat, of een reeks openbare debatten.
Helaas duurde het maar een paar dagen voordat een vergadering die in minder dan een dag bijeen was geroepen en waaraan nauwelijks 24 personen deelnamen, besloot (met 20 tegen 4 stemmen) dat ‘Jeunesse en Lutte’ alle studentenkringen en jongerenorganisaties uit haar gelederen uitsloot, vlaggen of pamfletten van organisaties bij haar bijeenkomsten verbood, en zelfs verbood “het standpunt van de eigen organisatie/kring/partij in een algemene vergadering te vertegenwoordigen.” Hoe kan je spreken op een AV als je je politieke overtuiging opzij moet zetten? Dat is onmogelijk, tenzij door te zwijgen. Dat is waar het hier om gaat.
Dit is een zeer ernstige aanslag op de vrijheid van vereniging en de persvrijheid. Het drijft de spot met de moedige strijd van de studenten en arbeiders in 1968, die het recht op vrije organisatie aan de universiteiten hebben afgedwongen. De kapitalistische maatschappij heeft het nog niet aangedurfd dit soort beperkingen op te leggen aan sociale bewegingen sinds de arbeidersklasse het recht heeft veroverd om vrij te vergaderen en zich te organiseren zoals zij wil, evenals de persvrijheid, ondanks pogingen om de gezondheidscrisis te gebruiken om de democratische rechten in te perken.
Het ergste is dat deze autoritaire aanpak binnen ‘Jeunesse en Lutte’ voortkomt uit een specifieke politieke stroming, het anarchisme, dat zo zijn vermeende vijandigheid aan organisatievormen wil opleggen aan organisaties die het als concurrerend beschouwt. “Vermeend,” omdat deze stroming georganiseerd is binnen ‘Jeunesse en Lutte’, net zoals ALS georganiseerd is, maar dan wel met dit verschil dat wij het openlijk doen.
Laten we ons even voorstellen dat de regering een controle oplegt op borden, spandoeken, vlaggen en pamfletten tijdens vakbondsdemonstraties. Dit zou – terecht – als een antidemocratische maatregel worden beschouwd. Stel dat de vakbondsleiders een controle opleggen op spandoeken, borden, vlaggen en pamfletten tijdens vakbondsacties. Dit zou – opnieuw terecht – als een onaanvaardbare bureaucratische maatregel worden beschouwd.
Eenheid en solidariteit opbouwen
Voor de arbeidersbeweging is organiseren een absolute noodzaak. Zonder dat zou het onmogelijk zijn te strijden tegen de kapitalisten die alle middelen tot hun beschikking hebben. De kapitalisten geven er duidelijk de voorkeur aan elke arbeider afzonderlijk te confronteren. Het is niet zonder reden dat zij verdedigen dat de vakbonden en politieke organisaties de arbeiders instrumentaliseren en hun mogelijkheden beperken omdat ze enkel de ‘luiaards’ zouden verdedigen. De baas haat het “vakbondslid” op dezelfde manier als diegene die de rol van het individu benadrukt in plaats van de klasse van wie georganiseerd is.
De aard van de loonarbeid, vooral in grote productie-eenheden, dwingt tot solidariteit en organisatie. In de loop van de geschiedenis is het steeds duidelijker geworden dat bevrijding als individu alleen kan worden bereikt door collectieve organisatie. Aangezien de gemeenschap divers van aard is – gelovigen en atheïsten, Belgen en migranten, jong en oud, enz. – is het streven naar eenheid in de gemeenschap niet alleen een kwestie van solidariteit, maar ook een kwestie van organisatie. Het streven naar eenheid vereist eerbiediging van de vrijheid van meningsuiting van eenieder, zonder beperkingen en zonder dat het ‘embedded’ wordt zoals journalisten tijdens de Irak-oorlog of de vakbonden onder de stalinistische dictaturen.
Geen enkele beweging is perfect homogeen. Profiteren van ieders ervaring is natuurlijk een kans. Om een stevige krachtsverhouding op te bouwen, is de eenheid van de beweging om samen harder toe te slaan uiteraard doeltreffender dan individueel optreden. Deze eenheid komt niet alleen tot stand tussen mensen die overtuigd zijn van dezelfde aanpak, maar ook in de verscheidenheid van meningen. De vrijheid van meningsuiting (en dus de vrijheid van politiek materiaal en de persvrijheid) is daar een essentieel onderdeel van.
Politieke manoeuvres en censuur kunnen de ontwikkeling van een strijd alleen maar belemmeren. Juist door ideeën openlijk te verdedigen, is het mogelijk vooruit te komen. Eenheid wordt opgebouwd in verscheidenheid, door solidariteit, niet door de rechten van anderen in te kaderen of te beperken. Deze manier om eenheid als een keurslijf te zien, is vergelijkbaar met de één-partij logica van de stalinisten of het verbod om af te wijken van de lijn die door de vakbondsbureaucratie is uitgestippeld. Het besluit van de Algemene Vergadering van 22 maart is een gevaarlijk precedent voor jongerenstrijd en een rechtstreekse en beschamende aanval op democratische rechten die van essentieel belang zijn voor de strijd. ‘Jeunesse en Lutte’ moet deze beslissing terugdraaien, zoniet dreigt het de eigen ontwikkeling in gevaar te brengen bij de opbouw van een beweging tegen het isolement en de onzekerheid van studenten en voor meer publieke middelen voor onderwijs.
Het terugkomen op deze beslissing moet ook een sereen en breed debat over de toekomst van de beweging mogelijk maken. Wij denken dat het cruciaal is dat de beweging zich uitbreidt met lokale comités die de discussie aangaan over welke eisen we verdedigen en die mobiliseren naar algemene vergaderingen en acties.
-
ULB. Solidariteitsactie en debat tegen de repressie in Soedan
Donderdag voerden leden van de Actief Linkse Studenten en de Coördinatie van mensen-zonder-papieren campagne aan de ULB tegen de repressie waarmee de sociale mobilisaties in Soedan te kampen hebben.Sinds 8 januari zijn er acties van armen en werkenden in Soedan die protesteren tegen de begroting voor 2018. In die begroting staan er heel wat besparingsmaatregelen, zoals de afschaffing van allerhande subsidies voor voedsel en brandstof. Het regime reageerde zoals het dat gewoon is bij protest en afwijkende meningen: de betogers werden opgepakt en met hen ook een aantal kritische journalisten. Een maand na het begin van de acties toonden we aan de ULB onze solidariteit met de strijd in Soedan tegen de besparingen en voor een betere toekomst.
Een internationale solidariteitscampagne droeg bij tot de vrijlating van Mohamed Satti, een activist van 21 jaar die verbonden is met het Committee for a Workers’ International (de internationale organisatie waartoe LSP behoort) en die twee weken werd vastgehouden door het regime. Na een intensieve campagne is hij vrijgelaten, maar de strijd gaat door: voor de vrijlating van alle politieke gevangenen, voor de val van het dictatoriale regime en voor een samenleving zonder de corrupte kapitalistische elite die het nu voor het zeggen heeft!
De repressie in Soedan kreeg redelijk wat aandacht in België omdat de federale regering hier samenwerkt met het Soedanese regime in het kader van het brutale asielbeleid.
Na de actie voor de Soedanese ambassade was er op initiatief van ALS een debat aan de ULB. De discussie was verrijkend. De aanwezigheid en bijdragen van militanten van de Coördinatie van Mensen-zonder-papieren droegen daar in sterke mate toe bij. De noodzaak om alle strijd tegen het regeringsbeleid te verenigen en een begrip van hoe de regering het asielbeleid gebruikt om ons te verdelen, zijn twee elementen die sterk naar voor kwamen in de discussie.
De sprekers benadrukten ook dat we moeten ingaan tegen de huidige samenleving, het kapitalisme. Waarom laten we toe dat 82% van de geproduceerde rijkdom naar de 1% rijksten gaat terwijl de rest van de mensen erop achteruit gaan? Voor mensen in de meest onzekere situaties, zoals mensen-zonder-papieren, betekent dit een leven van illegaliteit, extreme uitbuiting en harde repressie. We moeten de productiemiddelen uit kapitalistische handen halen zodat we de geproduceerde rijkdom kunnen inzetten voor de volledige mensheid en niet enkel de superrijken. Dat is een belangrijke conclusie voor de sociale strijd hier in België, maar evengoed in Soedan en elders.
De Actief Linkse Studenten en de Coördinatie van mensen-zonder-papieren zullen de komende dagen campagne voeren om de betoging van 25 februari bekend te maken. We besloten om samen hiervoor campagne te voeren op de campus.
-
Seksisme aan de ULB. Vrouwen beoordeeld vanuit “esthetisch oogpunt”
Eind mei was er aan de ULB een schandaal. De studenten geneeskunde namen met verbazing kennis van de vestimentaire voorschriften die opgelegd werden voor hun proclamatie van 28 juni. “Vanuit esthetisch oogpunt raden wij de jongedames aan om een jurk te dragen alsook een mooi decolleté en de heren een kostuum. Uiteraard, beste dames, is deze instructie niet verplicht.”Het incident aan de ULB staat niet alleen. Of het nu universiteiten zijn of bedrijven en publieke overheden of als het nu op straat of op het strand is: er is altijd wel een druk om een bepaalde vestimentaire code te volgen. Denk maar aan het verbod op de boerkini of aan Trump die meent dat vrouwen in zijn regering zich “vrouwelijk moeten kleden,” waarmee hij doelt op een rok en hakjes. Er zijn ook de scholen die leerlingen verbieden om te korte of te lange kledij te dragen. Zoals de mail aan de ULB opmerkt, worden vrouwen vandaag effectief beoordeeld “vanuit esthetisch oogpunt.”
Seksisme in het belang van de aandeelhouders
Europa is nog steeds de grootste markt voor de kosmetische industrie: een omzet van 63 miljard euro in 2008 en 72 miljard euro in 203. Bovendien zijn producten en diensten voor vrouwen stelselmatig duurder dan die voor mannen: kappers, scheermesjes, deodorant, douchegel, er zijn zelfs roze (uiteraard!) lijmtubes die duurder zijn.
Vanaf jonge leeftijd leren vrouwen dat ze beoordeeld worden op hun uiterlijk. Als ze het vergeten, is er voldoende reclame om hen eraan te herinneren. Er zijn echter tegenstrijdige voorschriften onder deze kapitalistische samenleving: vrouwen met make-up die zich modieus kleden, worden enerzijds als modern gezien, maar anderzijds ook als “futiel” of zelfs als prooi. De uitzending ‘Quotidien’ van Yann Barthès bracht bijvoorbeeld een interview met een jongen die aanwezig was op een bijeenkomst van ‘Get Beauty.’ Hij zei dat hij daar was omdat er “heel veel prooien” zijn waarbij hij zelf de “enige jager” was. De reactie van de journalist? “Die heeft het begrepen.”
Strijden tegen kapitalisme betekent ook strijden tegen seksisme
Het kapitalisme beperkt zich niet tot het maken van winsten op kledij en cosmetica. Vrouwen worden ook geraakt door lagere lonen en onzekere jobs. Jean-Luc Mélenchon merkte daarover op: “Als je de lonen van vrouwen op gelijke hoogte brengt als die van mannen, zal de toename van de sociale bijdragen volstaan om pensioenen vanaf 60 jaar te betalen.” Zelfs indien Mélenchon niet uitlegt hoe hij dit aan de aandeelhouders denkt te zullen opleggen, is het nog steeds een goede illustratie van de band tussen seksisme en besparingen.
De loonkloof en onzekerheid op de arbeidsmarkt dwingen vrouwen in een positie van economische afhankelijkheid. Vrouwen worden harder geraakt door de concurrentie tussen bedrijven waarmee de lonen naar beneden worden getrokken. Kijk bijvoorbeeld naar het schoonmaakpersoneel dat vooral uit vrouwen bestaat. Aan de ULB is de schoonmaak uitbesteed aan onderaannemers. Het resultaat: een verdere afbraak van de arbeidsvoorwaarden.
Na die beruchte seksistische mail voor de proclamatie van de studenten geneeskunde, nam de decaan er afstand van. Hij stelde dat de inhoud inging “tegen onze waarden.” De afgelopen jaren was het enige dat echt van waarde was voor de directie van de ULB geld. Dat verklaart waarom er op concurrentie wordt ingespeeld om lonen naar beneden te halen bij onderaannemers zoals bij de schoonmaak, of waarom er beslist werd om het inschrijvingsgeld voor buitenlandse studenten drastisch op te trekken.
-
Toegevingen na bezetting rectoraat tegen hoger inschrijvingsgeld voor buitenlandse studenten
Op 20 april werden de rectoraten van de ULB in Brussel en de UCL in Louvain-la-Neuve bezet uit protest tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld voor buitenlandse studenten. Sinds dit academiejaar moeten studenten uit landen “in ontwikkeling” maar liefst 4.175 euro betalen om aan hun studies te starten. Voorheen was dit 2.700 euro. Na de stijging tot 4.175 euro kan het verder oplopen tot 12.525 euro. Na 13 dagen van bezetting kwam het tot een akkoord. Dit akkoord volstaat niet, maar het is een stap vooruit. De actie maakte de problematiek bovendien bekend en zorgt ervoor dat banden met andere bewegingen op de campussen werden gelegd.
door Julien, ALS-ULB, uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Een student stelde aan de RTBF: “Meer dan 4.000 euro inschrijvingsgeld is onhaalbaar. Met het huidige inschrijvingsgeld van 2.700 euro werk ik al 15 tot 20 uur per week als jobstudent bovenop mijn studies. Het leven is hier immers duur: huur, eten, kledij, … Het is moeilijk.” De vicerector van de ULB, Marie-Soleil Frère, rechtvaardigde de verhoging door te wijzen op het tekort aan middelen. Ze stelde dat de studenten zich niet tegen het rectoraat moesten richten, maar aan de regering meer middelen moeten vragen.
Uiteraard is de ULB niet verantwoordelijk voor de publieke financiering. Maar waarom heeft de universiteit de studenten en het personeel niet proberen te mobiliseren om het tekort aan middelen aan te klagen? Een universiteit moet niet gericht zijn op winstgevendheid, maar ervoor zorgen dat de dienstverlening toegankelijk is voor zoveel mogelijk jongeren zonder onderscheid.
Op 2 mei hebben de onderhandelingen tussen de studenten en het rectoraat geleid tot een akkoord met onder meer een versoepeling van de criteria om te slagen, een uitbreiding van het aantal landen dat vrijgesteld is van het hoger inschrijvingsgeld en een engagement dat het huidige maximum van 4.175 euro gedurende minstens vier jaar niet verhoogt. De bezetters stelden dat hun strijd na dit akkoord doorgaat.
De maatregel heeft betrekking op 367 studenten. De maatregel vertegenwoordigt 0,52% van de totale begroting. Gezien het gebrek aan middelen betekent elke sociale maatregel dat elders bespaard wordt. Het was belangrijk dat andere studenten en personeelsleden naar de bezetting trokken om deze te steunen. Onder hen ook het schoonmaakpersoneel dat een maand eerder staakte. Naast de specifieke eisen voor buitenlandse studenten, moeten we opkomen voor een publieke herfinanciering van het volledige onderwijs. Dat is in het belang van de studenten en het personeel. Het is dan ook een eis die de verschillende bewegingen en acties op de universiteit kan verenigen.
-
4.175 euro inschrijvingsgeld voor buitenlandse studenten? Bezetting rectoraat ULB!
Eind vorige week voerden studenten aan de Franstalige universiteit ULB in Brussel actie. Ze protesteren tegen het feit dat het inschrijvingsgeld voor studenten uit ontwikkelingslanden verhoogt naar 4.175 euro (tegenover 835 euro voor studenten uit Franstalig België). Er waren al meerdere acties om hierover te sensibiliseren. De autoriteiten gaven daar geen gevolg aan. Een betoging afgelopen donderdag eindigde met de bezetting van het rectoraat van de ULB. Deze bezetting gaat door. Vandaag is er een algemene vergadering van de studenten voorzien.
Artikel door Julien, ALS-ULB
In een interview met de RTBF verklaarde een betrokken student: “Meer dan 4.000 euro inschrijvingsgeld is onhaalbaar. Met het huidige inschrijvingsgeld van 2.700 euro werk ik al 15 tot 20 uur per week als jobstudent bovenop mijn studies. Het leven is hier immers duur: huur, eten, kledij, … Het is moeilijk.”
De ULB hult zicht in stilzwijgen en schuift de hete aardappel door. Vicerector Marie-Soleil Frère rechtvaardigt de verhoging van het inschrijvingsgeld met het gebrek aan middelen. De financiering met gesloten enveloppe blokkeert de middelen voor het hoger onderwijs terwijl het aantal studenten toeneemt. Bovendien werden de subsidies vanuit de overheidsdienst ontwikkelingssamenwerking met ongeveer een miljoen euro afgebouwd dit jaar.
In plaats van op te komen voor meer publieke middelen, spelen de universiteiten de kaart van het neoliberalisme. Al wat kan verkocht worden, staat te koop: diensten (zoals schoonmaak, restaurants, bewaking, …) en gebouwen (onder meer aan ING, Sodexo of reisbureaus).
De vicerector denkt dat we ons vergissen en de overheid moeten aanspreken om meer middelen te eisen in plaats van actie te voeren aan de universiteit. Er zit een grond van waarheid in: de ULB is niet verantwoordelijk voor de publieke financiering van het hoger onderwijs. Maar waarom neemt de ULB geen initiatief om de studenten en het personeel te mobiliseren om meer middelen te eisen? De bestuurders van de universiteit moeten niet op zoek naar winstgevendheid maar moeten erover waken dat de infrastructuur toegankelijk is voor zoveel mogelijk studenten en dit zonder discriminatie.
We benadrukten het al tijdens de staking van het schoonmaakpersoneel op de grootste campus van de universiteit in maart: enkele een massale publieke herfinanciering van het onderwijs in belang van de studenten en het personeel kan een antwoord bieden op de problemen. Bovendien kan het de strijd verenigen. Het schoonmaakpersoneel bracht overigens een solidariteitsbezoek aan de bezetting van het rectoraat.
Binnen enkele maanden zal de ULB met verschillende onderaannemers onderhandelen over een contract voor de schoonmaak van de campussen. Het gaat om een budget van ongeveer 6 miljoen euro. De directie vroeg al een aanbesteding aan verschillende schoonmaakbedrijven. We zullen erop toezien dat de gelegenheid niet gebruikt wordt om de middelen voor de schoonmaak af te bouwen. Dit mag niet als pasmunt gebruikt worden voor een gedeeltelijke gelijkschakeling van het inschrijvingsgeld voor alle studenten. We moeten vermijden dat de ULB de middelen voor het inschrijvingsgeld voor buitenlandse studenten probeert te zoeken door te besparen op andere diensten zoals de schoonmaak.
We denken dat het noodzakelijk is dat de verschillende strijdbewegingen die de afgelopen jaren opdoken met elkaar verbonden worden: buitenlandse studenten tegen de hogere inschrijvingsgelden, schoonmaakpersoneel tegen de hoge werkdruk en het gebrek aan middelen en meer algemeen de universitaire gemeenschap tegen de vermarkting van het hoger onderwijs. Studenten en personeelsleden hebben dezelfde belangen en moeten samen opkomen voor een massale herfinanciering van het onderwijs.
-
Schoonmakers aan ULB staken en winnen!
Sinds maandag voerde het schoonmaakpersoneel van ISS aan de ULB (campus Solbosch) actie voor de uitbetaling van de lonen, beter werkgerief en het stopzetten van de overdadige controles op het werk. Gisteren om 16u heeft de directie van ISS op een reeks punten toegegeven, tot grote opluchting van het personeel.
Op de eerste stakingsdag werden het personeel en sympathisanten bijeengebracht. Op de tweede dag werd naar buiten uit gemobiliseerd: ’s ochtends werden pamfletten verdeeld, er werd een petitie verspreid (die meteen al 364 handtekeningen verzamelde, zonder rekening te houden met de formulieren die nog in omloop zijn). De derde dag was erg gespannen, maar het resultaat was uitstekend.
Op het einde van de tweede stakingsdag leek de directie van ISS nog erg zelfzeker: er zou geen duimbreed toegegeven worden. Woensdagochtend was de sfeer dan ook gespannen. De syndicale delegatie hield een vergadering om over het vervolg van de actie te discussiëren. Ze deden dit voor de rest van het personeel aankwam, vanaf 4u discussieerden de delegees en vanaf 6u kwam de rest van het personeel erbij. Op dat ogenblik kwam een verantwoordelijke van het management aan de stakerspost om de stakers te provoceren en het protest te breken (zie eerste foto hieronder). Zijn voorstel? Dat het personeel meteen terug aan de slag ging terwijl ISS de eisen zou bespreken om 10u. De directie wilde enkel spreken over de uitbetaling van extralegale vakantiedagen.
Achter de ingenomen onbuigbare opstelling ging echter een zwakheid schuil. Na twee dagen stelde ook de ULB het belang van het schoonmaakpersoneel vast. (Een detail: de bureaus van de directie werden wel gepoetst, we weten echter niet door wie). ISS wilde ten alle prijze de klachten van de ULB stoppen. Als het personeel op dat ogenblik had ingestemd met het voorstel van de directie, dan had deze in de loop van de dag nog van mening kunnen veranderen en waren de personeelsleden op enkele uren tijd hun twee stakingsdagen kwijtgespeeld. De woede was groot onder het personeel. Ze weigerden terug aan de slag te gaan zonder bewijs van een andere opstelling van de directie. Gezien de vele gebroken beloften van de directie van ISS was dit erg begrijpbaar.
De directie liet het personeel de rest van de dag wachten. Eerst werd een beslissing aangekondigd tegen 10u maar rond 11u klonk het dat er pas tegen 14u een reactie zou volgen. Uiteindelijk kwam de directie om 16u opdagen. Wellicht had ze gehoopt op een zekere demoralisatie onder de stakers. Na drie dagen buitenstaan van 4-5u ’s ochtends met alle stress die met een staking gepaard gaat, was dit inderdaad een mogelijkheid.
Maar de dag was goed gevuld en het personeel haalde er kracht uit. Naast studenten en personeelsleden van de ULB die hun steun kwamen betuigen, was er ook een delegatie van het comité van mensen-zonder-papieren van het ACV. Veel van die mensen-zonder-papieren hebben in de schoonmaaksector gewerkt en hielden korte toespraken om hun solidariteit te betuigen. Ze werden warm onthaald en het leidde de aandacht af van het uitblijven van een reactie van de directie.
Rond 16u kwam de directie dan toch opdagen. De twee extralegale feestdagen waar het ISS-personeel integenstelling tot het ULB-personeel geen recht op had, worden toch uitbetaald. Er komt een plan om het personeel degelijk werkgerief te bezorgen. En de controleurs van de ULB zullen gevraagd worden om de controles niet meer te gebruiken om druk te zetten op het personeel maar om het werk te verbeteren rekening houdende met de vele problemen die kunnen opduiken. Het personeel moet nog afwachten of ISS de beloften zal houden, maar hoopt dat dit deze keer het geval zal zijn.
Het personeel reageerde emotioneel op het nieuws. De drie stakingsdagen leverden resultaat op. ’s Ochtends nog vergeleek een lid van de directie de stakerspost met Club Med, alsof staken hetzelfde is als een dag vakantie. De personeelsleden hebben hun meest elementaire rechten verdedigd. Om zeker te zijn dat iedereen kon deelnemen aan de staking zonder bang te moeten zijn voor sancties, was het noodzakelijk om de werkplaats te blokkeren. De Actief Linkse Studenten namen hieraan deel en waren er telkens met het personeel vanaf 4u15-4u30. We zagen tal van provocaties door de directie, ook stille provocaties. De stakerspost had niets weg van een Club Med. Er waren de hele dag discussies over hoe de strijd zou verdergezet worden. Er waren regelmatig solidariteitsbezoeken. De laatste dag was het meest stresserende voor het personeel omdat een antwoord van de directie verwacht werd.
Zoals Abdel Laroussi terecht opmerkte na de mededeling door de directie: “Het belangrijkste dat we gewonnen hebben, is dat we het samen gedaan hebben.” Op de stakerspost waren er vrouwen en mannen, groene en rode vakbondsmilitanten, moslims en christenen, Marokkanen en Portugezen, … Bij de discussies over hoe de strijd zou verdergezet worden, had iedereen de mogelijkheid om te spreken en deel te nemen aan de beslissing.
Bovenop de delegaties van ACV en ABVV bij ISS aan Solbosch werd de stakerspost actief ondersteund door andere groepen, waaronder ACOD Onderwijs (onderzoekers), CNE (de christelijke bediendencentrale) en USE (syndicale studentengroep). Een van de schoonmaaksters zei dat ze nooit gedacht had dat er zoveel steun van de studenten zou komen. Solidariteit heeft de strijd versterkt en het personeel weet dat deze solidariteit er in de toekomst opnieuw zal zijn indien dit nodig blijkt.
-
ULB: schoonmaakpersoneel van ISS in staking
Begin februari publiceerde het feministische magazine Axelle een artikel over de arbeidsvoorwaarden van het schoonmaakpersoneel aan de ULB en de campus Solbosch in het bijzonder. (1) De problemen van het schoonmaakpersoneel vloeien voort uit de onderaanneming die door de universiteit is ingevoerd voor een deel van de diensten.
Standpunt van de Actief Linkse Studenten aan de ULB – zo meteen volgt een update: het personeel haalde in grote lijnen de eisen binnen!
Zoals het artikel van Axelle duidelijk maakte is onderaanneming rampzalig voor het personeel, met onder meer ultraflexibiliteit, gebrek aan werkgerief, … Aanvankelijk is het de gezondheid van het personeel dat hieronder lijdt. Maar ook de kwaliteit van het werk neemt af. Voor ISS is het een groot risico indien een klant (een grote klant dan nog) niet tevreden is over de kwaliteit van het werk. Hiermee riskeert het immers om het contract te verliezen. Maar in plaats van voldoende personeel aan te werven en het nodige werkgerief te voorzien, keert ISS zich tegen het eigen personeel. Er zijn daartoe 8 controleurs aangesteld om het personeel op de campus Solbosch te controleren: 4 van de ULB zelf en 4 van ISS.
Begin 2015 zorgde de druk van die controleurs er zelfs toe dat een vakbondsafgevaardigde naar het ziekenhuis moest wegens een hartaanval. Het personeel van Solbosch ging meteen in actie uit solidariteit met de delegee. (2) Maar waren dergelijke problemen niet te voorzien door de universiteit?
In december 2012 verklaarde Martin Casier, de vice-voorzitter van de ULB, in een interview uit waarom de universiteit bepaalde diensten zou uitbesteden (3): “Omdat het niet onze job is. (…) Een schoonmaakbedrijf dat actief is bij 15.000 bedrijven, heeft heel wat schaalvoordelen. Het betekent dat de schoonmaak goedkoper wordt per vierkante meter indien we met een onderaannemer werken. We moeten bovendien geen interne opvolging doen, we kunnen ons ontdoen van het beheer van de schoonmaak. We leggen een lijst van taken vast en dit wordt gecontroleerd.”
Om het contract uit te besteden, speelde de ULB verschillende bedrijven tegen elkaar uit. De schoonmaaksector wordt gekenmerkt door aanbestedingen op basis van de goedkoopste voorstellen. Er werden prijzen aangeboden die duidelijk onder de marktprijs lagen. (4) Zelfs de Europese werkgeversfederatie FENI erkent het probleem (5): “De meeste bedrijven erkennen dat aanbestedingen op basis van de laagste prijzen leiden tot een neerwaartse spiraal.”
Als de ULB wil besparen door ‘schaalvergroting’, betekent dit dat het personeel ervoor moet betalen. Zoals Anita in het artikel van Axelle opmerkte: “ISS stelde het laagste bod voor om deze werkplaats in 2014 binnen te halen. Het probleem is dat de ULB de kwaliteit van het werk controleert. Maar met al het werk dat van ons gevraagd wordt, is die kwaliteit onmogelijk…”
En dat is niet alles. Het personeel betaalt nog een tweede keer voor de onderaanneming. Eens het contract getekend is, worden personeelsleden van de onderaannemer aan een andere collectieve arbeidsovereenkomst onderworpen dan het personeel van het bedrijf waar diensten worden geleverd. Anita legde in het interview uit dat ze zelfs geen verminderd tarief in het restaurant heeft omdat ze formeel gezien geen personeelslid van de ULB is. Het restaurant is niet het enige negatieve element in de collectieve regels. Er zijn ook nog de niet-betaling van vervoerskosten, kosten voor het reinigen van werkkleding, niet-betaling van premies, er zijn geen extralegale feestdagen zoals aan de ULB, … Op deze manier zorgt de ULB voor verdeeldheid onder het personeel: een verschillend bedrijf betekent ook een andere vakbond. Dat ondermijnt het collectief verzet tegen de gemeenschappelijke werkgever.
Martin Casier had het ook over de beruchte ‘controle’ op de takenlijst die aan ISS is opgelegd. Om het personeel te controleren, wordt zelfs aangeworven! In hetzelfde interview gaf Casier aan waarover het eigenlijk gaat: de schoonmaak uitbesteden, is goedkoper voor de ULB. Het gaat niet om het aanbieden van dienstverlening aan de gemeenschap, maar om het maken van winst. In plaats van de universiteit in de uitverkoop te zetten en diensten uit te besteden aan wie dit het goedkoopste wil doen (op kap van het personeel), moeten er meer publieke middelen voor onderwijs komen.
De problemen zijn overigens niet nieuw. Begin 2000 ging hetzelfde schoonmaakpersoneel, toen tewerkgesteld door het bedrijf Adiclean, in staking tegen het willekeurig ontslag van een collega (7). Tijdens de raad van bestuur van 6 maart 2000 kwamen de vakbonden tussen om uit te leggen dat het willekeurig ontslag mogelijk was geworden door de onderaanneming. (8)
In datzelfde jaar was er een ander conflict dat eveneens een idee biedt van de zogenaamde voordelen van het uitbesteden van de schoonmaakdienst. (9) Adiclean maakte misbruik van het personeel op vlak van de werkroosters. De ULB deed alsof het deze feiten onderzocht. Het onderzoek werd gevoerd door een verantwoordelijke van… ISS. De vakbond ging daar meteen tegen in verzet, het personeel van de ULB verklaarde zich solidair met het schoonmaakpersoneel (10). Waarop de ULB niet aarzelde om de vakbond, Gauche Syndicale, meteen allerhande verwijten naar het hoofd te gooien. (11)
De zogenaamde discussie over het probleem van het beheer van de schoonmaakdienst is niets anders dan het opleggen van de neoliberale dogma’s. ISS telt in België bijna 10.000 werknemers en wereldwijd een half miljoen. (12) ISS wordt niet ingezet om de problemen van het personeel op te lossen, maar om de cijfers van de bestuurders op te krikken. Bij problemen kan de ULB de handen in onschuld wassen en de bal in het kamp van ISS leggen, een multinational die niet aarzelt om het hard te spelen bij sociale conflicten.
De schoonmaaksector is de zesde grootste in ons land en stelt vooral vrouwen tewerk: 65% van het personeel bestaat uit vrouwen (13). De sector is de tweede grootste in de carrousel van onderaanneming (na de interimsector…). Er kan aan toegevoegd worden dat 68% van het personeel in de sector geen voltijds contract heeft. (14) Dit alles geeft aan dat vrouwen hard geraakt worden door de precarisering van het werk als gevolg van onderaanneming. Bovendien zijn er in de schoonmaaksector heel wat gezondheidsrisico’s (rugproblemen, gebruik van gevaarlijke producten, … ). (15)
Enkele jaren geleden schreven we: “De ULB zal pas echt democratisch zijn als een schoonmaakster voorzitter van de raad van bestuur of rector kan worden.” We staan meer dan ooit aan de kant van het personeel dat eveneens hard nood heeft aan een publieke herfinanciering van het onderwijs!
Voetnoten
(1) http://www.axellemag.be/journee-anita-femme-de-menage-a-lulb/
(2) https://gauche.be/2016/05/ulb-greve-du-nettoyage-pour-defendre-les-delegues/
(3) http://lapige.be/2012/12/lulb-et-les-societes-privees/
(4) http://www.ulb.ac.be/socio/tef/revues/TEF%206-2.pdf
(5) FENI – Euro-Fiet, Rapport Pye-Tait, rapport de l’étude demandée par la FENI et Euro-Fiet sur les aspects clés du nettoyage industriel en Europe, Octobre 1999, p. 52
(6) http://www.axellemag.be/journee-anita-femme-de-menage-a-lulb/
(7) http://www.ulb.ac.be/assoc/gs/documents/tracts/nettoyage/adiclean2.pdf
(8) http://www.ulb.ac.be/assoc/gs/documents/tracts/nettoyage/ce0.html
(9) http://www.ulb.ac.be/assoc/gs/documents/tracts/nettoyage/adiclean3.pdf
(10) http://www.ulb.ac.be/assoc/gs/documents/tracts/nettoyage/adiclean4.html
(11) http://www.ulb.ac.be/assoc/gs/documents/tracts/nettoyage/ce2.html
(12) http://www.annualreport.issworld.com/2016/
(13) http://www.ulb.ac.be/socio/tef/revues/TEF%206-2.pdf
(14) http://www.ulb.ac.be/socio/tef/revues/TEF%206-2.pdf
(15) http://www.ulb.ac.be/socio/tef/revues/TEF%206-2.pdf
-
ULB. Solidariteit met staking van schoonmakers
Gisteren werd aan de ULB iets voor 5 uur ’s ochtends een stakingspost opgericht door ACV Voeding & Diensten. Het ging om een piket op de campus Solbosh van het schoonmaakpersoneel. De ULB heeft de schoonmaak uitbesteed aan verschillende onderaannemers, op Solbosh gaat het om ISS. De verschillende schoonmaakbedrijven worden bij de aanbesteding tegen elkaar uitgespeeld om de kosten te drukken.
Door Julien (student ULB)
Sommige schoonmakers werken al 30 jaar aan de ULB. Ze zien het resultaat van de uitbesteding: de lonen worden steeds naar beneden gebracht en naargelang het bedrijf dat de aanbesteding binnenhaalt, worden arbeidscontracten aangepast. De syndicale delegatie van het ACV vraagt al twee jaar dat de arbeidscontracten zouden nageleefd worden. Voor gebouwen waar 11 uur voorzien is om schoongemaakt te worden, moet het personeel dit vaak op 7,5 uur realiseren. De controle op de kwaliteit van het werk wordt gebruikt als drukkingsmiddel. Wie op pensioen vertrekt, wordt niet langer vervangen. Kortom, ISS wil dat minder personeel op kortere tijd meer werk verzet.
De Actief Linkse Studenten aan de ULB namen deel aan de stakingspost om het schoonmaakpersoneel te ondersteunen. Er was een strijdbare sfeer, op het piket waren er 50 aanwezigen of ongeveer drie vierden van het personeel! Een dergelijke stakingspost is opmerkelijk. Op het ogenblik van het schrijven van dit verslag was het verdere verloop van de acties nog niet duidelijk.
Onze solidariteit werd alvast goed onthaald. We konden van de gelegenheid gebruik maken om het personeel te ontmoeten, over hun arbeidsvoorwaarden te discussiëren en, vooral, we konden de schoonmakers tonen dat ze niet alleen staan.
Hieronder een reeks foto’s waarop je het stakingspiket kan zien. Je ziet ook een klein gebouw met gesloten gordijnen. Dat is het gebouw waar de verantwoordelijken van ISS zich schuil hielden nadat ze de vakbondsjasjes hadden opgemerkt. Ze lieten de gordijnen neer om niet gezien te worden. In de andere richting konden de verantwoordelijken van ISS niet naast de woede van het personeel zien.
[divider]
Aan de VUB dwong de syndicale delegatie af dat de vakbonden van onderaannemers betrokken worden bij elk dossier van de VUB dat op onderaannemers betrekking heeft. Ook wordt het contract tussen de VUB en het schoonmaakbedrijf ISS betaald aan de hand van het aantal gepresteerde uren en niet met een vaste som. Hierdoor kan de werkdruk binnen de perken blijven.
[divider]
-
Staking wordt ook aan de ULB voorbereid
Dinsdag waren er ongeveer 200 aanwezigen op de algemene vergadering van personeel en studenten aan de ULB. Het initiatief ging uit van de vakbonden die zich voorbereiden op het syndicale actieplan: de regionale stakingsdag van 8 december en de nationale algemene staking van 15 december. Het signaal is duidelijk: een groot deel van het personeel wil in actie komen tegen de maatregelen van de regering-Michel.Verslag door Julien, ALS-Brussel
Er waren ook delegaties van de Actief Linkse Studenten (ALS) en Union Syndicale Etudiante (USE) aanwezig, net als een vertegenwoordiger van Comac. Het is positief dat de verschillende vakbonden aan de ULB (CNE, CGSP-PATSGS, CGSP-Enseignement en CGSLB) samenwerken om de stakingen van 8 en 15 december op de campus te organiseren.
Wij kwamen tussen om te benadrukken dat ook de studenten deel zijn van de arbeidersbeweging en hard zullen geraakt worden door bepaalde maatregelen. Zo zorgt de indexsprong al gauw voor een loonverlies van 20 tot 30.000 euro op een volledige loopbaan. Er zijn ook andere maatregelen die hard aankomen: beperking van de werkloosheidsuitkeringen, hogere pensioenleeftijd,…
We stelden ook dat we voorstander zijn van het idee van een stakerscomité van vakbonden, studentenorganisaties en al wie eraan wil deelnemen (studenten of personeelsleden) om in verzet te gaan tegen het besparingsbeleid.
Het zou nuttig zijn om op die manier studenten en personeel te verenigen en democratisch te organiseren in de strijd tegen de asociale aanvallen en om het actieplan in januari samen verder te zetten, zeker na de examens.
-
ULB. Pleincampus bedreigd
Luxewoningen in plaats van een groene ruimte. Iets meer automobilisten om de wegen te vullen op een plaats waar het verkeer al vaak vastloopt. Gebouwen die neergepoot worden zonder overleg met de buurt. Dat is wat wellicht zal gebeuren op de Pleincampus van de ULB in Brussel.Door Louis M (Brussel)
De campus wordt al 50 jaar gebruikt door de ULB en ligt vlak achter de VUB. De ULB verkocht de helft van het terrein in de zoektocht naar middelen als gevolg van de chronische onderfinanciering. Het is een praktijk die al enkele jaren wordt toegepast: de ULB verkoopt patrimonium om de begroting in evenwicht te krijgen.
Hierdoor kan de privé grote terreinen verwerven in de buurt van de twee grote Brusselse universiteiten en met een goede verbinding met de metro. Er wordt gekozen om er een groot en luxueus complex te bouwen. Terwijl Brussel dringend nood heeft aan sociale woningen en huisvesting voor studenten, wordt gekozen voor appartementen voor een toplaag. Dat is logisch, die kunnen duurder verkocht worden.
De omwonenden, studenten en werkenden uit de buurt hebben zich hiertegen verzet. Ze verdedigen het ecologische belang van de site waar verschillende beschermde diersoorten onderdak vinden. Het terrein bevindt zich midden in de stad, maar toch is er een bloeiende fauna en flora. Een aantal beschermde bomen is bedreigd.
De gemeente Elsene op wiens grondgebied het terrein zich bevindt, toonde weinig belangstelling voor de eisen van de tegenstanders. Dat is begrijpelijk: de studenten zijn geen potentiële kiezers. En de macht van de bouwpromotor, met onder meer Immobel en Louis De Waele, is slechts een extra argument voor het project.
Immobel overtuigde de gemeente en had weinig moeite om hetzelfde te doen bij de Brusselse regering. Er werden slechts enkele beperkte aanpassingen gedaan, waarbij enkele milieuvragen van het comité ‘Red het Plein’ werden opgenomen.
Vandaag zijn twee van de drie benodigde vergunningen binnen. Het rooien van de bomen kan op elk moment beginnen. Tegenover dit dreigende gevaar wil het actiecomité een lokaal verzet organiseren om de werken te blokkeren. Hiervoor is wel nog wat werk aan de winkel, onder meer om de studenten van de ULB mee te krijgen.
De Actief Linkse Studenten steunen het actiecomité. We wijzen er bovendien op dat het gebrek aan middelen voor het onderwijs de belangrijkste oorzaak van deze situatie is. Enkel een gemeenschappelijke strijd van studenten, werkenden, onderwijzend personeel en omwonenden kan dit project tegenhouden.
Het project Universalis Park is bovendien een goede gelegenheid om de studentenstrijd opnieuw op gang te brengen. We moeten deze kans grijpen en er alles aan doen om het debat te politiseren door te wijzen op de onderliggende oorzaken en niet alleen op de gevolgen ervan. We zien hier een groeiende privatisering van alle onderdelen van de samenleving, een gebrek aan democratie in het beheer van collectieve goederen en meer fundamenteel uiteraard ook de wijze waarop het kapitalisme zelf functioneert.
Wij verdedigen ook meer algemene eisen en niet enkel het stopzetten van dit project. Zo komen we al jarenlang op voor meer publieke middelen voor het onderwijs voor een bedrag van 7% van het BBP. Dat zou toelaten om te vermijden dat universiteiten als de ULB hun terreinen moeten verkopen. We eisen ook de bouw van 60.000 sociale woningen in Brussel om aan de noden te voldoen. Dit is mogelijk als bijvoorbeeld de vele leegstaande bureauruimtes gebruikt worden. Het is niet nodig om de weinige groene ruimtes in de hoofdstad hiervoor te gebruiken.
De meest fundamentele eis is ongetwijfeld de noodzaak van arbeiderscontrole en -beheer op de sleutelsectoren van de economie – transport, onderwijs, banken, industrie. Enkel een collectief beheer van de economie kan vermijden dat privaat kapitaal begint te bouwen waar niemand het wil.
