Tag: repressie

15 maart: betoging tegen repressie en politiegeweld
15 maart is de internationale dag tegen politiegeweld. Dit jaar organiseert de JOC (Jeunes Organisés et Combattifs) voor de vierde keer op rij een betoging in Brussel op deze dag. LSP onderschrijft de oproep en zal aan de betoging deelnemen. Doorheen Europa worden de repressieve mogelijkheden tegen sociaal verzet opgedreven. In Ierland worden activisten opgepakt in een poging om een vreedzame beweging tegen de waterbelasting te stoppen. Ook in ons land worden democratische rechten en persoonlijke vrijheden ondermijnd onder het mom van ‘veiligheid’ en ‘strijd tegen terrorisme’. Het Amerikaanse beleid na de aanslagen van 2001 heeft niet geleid tot meer veiligheid, maar wel tot het ondergraven van persoonlijke vrijheden en collectieve rechten. Wij aanvaarden dit niet. De repressieve maatregelen bieden geen antwoord op de reële dreiging van terreur en de reële toename van geweld. Daar is een ander beleid voor nodig.

Hieronder de oproep van JOC voor de betoging van 15 maart. Afspraak om 15u aan metrostation Simonis. Facebook evenement

[divider]

Repressie is geen oplossing. Betoging tegen politiegeweld

Afspraak op 15 maart in het kader van de internationale dag tegen politiegeweld.

Van Ferguson tot Athene, van Mexico tot Brussel, mobiliseren en ons organiseren!

Beledigingen, racisme, discriminatie bij controles, geweld en machtsmisbruik: gruweldaden begaan door de politie zijn nog steeds een realiteit, zeker voor migranten, hun kinderen, jongeren en armen. De klachten van burgers bij het Comité P stapelen zich op. België wordt al verschillende jaren met de vinger gewezen door de Liga van de Mensenrechten, de Internationale Federatie van de Mensenrechten of nog door instanties van de VN en dit omwille van de situatie van geweld en misbruik door de politie. Maar er verandert niets. Met het veiligheidsprogramma van de regering-Michel valt zelfs te vrezen dat het nog erger wordt!

Onze regering bevestigt dat ze de strijd tegen het geweld dat door de politie wordt ondergaan wil opvoeren. Gezien de onaanvaardbare situatie waarin de bevolking leeft, klagen we aan dat geen enkele maatregel wordt genomen tegen de straffeloosheid van agenten die gewelddadig optreden of misbruik plegen tegen de bevolking. Er worden twee maten en twee gewichten gehanteerd.

Het zijn onder meer de minister van Binnenlandse zaken en de burgemeesters die toezien op de politie die onder hun bevel staat. Ze gebruiken politiekrachten tegen sociaal verzet en aarzelen niet om buitensporig of gewelddadig op te treden. Zo werden tijdens een vreedzame betoging tegen het transatlantisch verdrag op 15 mei 2014 300 militanten willekeurig en illegaal opgepakt terwijl ze nochtans de orders van de politie volgden.

De regering-Michel voert erg agressieve aanvallen uit op onze sociale rechten. De aanvallen op de lonen, werklozen, pensioenen of nog de gezondheidszorg leidden tot mobilisatie. De regering vult het asociale programma aan met een bijzonder repressief beleid. Zo wil de regering onder meer preventieve arrestaties mogelijk maken en wordt het leger de straat op gestuurd.

De uitspattingen van deze regering op het vlak van veiligheid, vaak onder het mom van “strijd tegen radicalisme”, zijn niet alleen inefficiënt maar vooral ook een gevaar voor de fundamentele vrijheden die voor iedereen gegarandeerd zouden moeten zijn. Als we willen vechten tegen het “geweld in de samenleving”, dan moeten we ingaan tegen de voedingsbodem ervan: sociale ongelijkheid en racisme.

De aanwezigheid van extreemrechtse sympathisanten in de regering, te beginnen met de minister van Binnenlandse zaken zelf, blijkt ook uit de voorstellen van racistische maatregelen zoals dat om zonder enig bevelschrift op gelijk welk ogenblik bij mensen zonder papieren te mogen binnenvallen (of bij mensen die ervan verdacht worden hen te huisvesten) en hen het land uit te zetten omdat ze elders geboren zijn of nog om de Belgische nationaliteit af te nemen van jongeren die in België geboren en getogen zijn. Met de sociale situatie die slechter wordt, nemen racistische politiecontroles en racisme in het algemeen toe. We zagen dit nog met de racistische commentatoren van politie-agenten toen een jongeman zijn been moest laten amputeren nadat hij achtervolgd werd door een politiewagen.

De verschillende Europese regeringen gebruiken en versterken angst om een veralgemeend toezicht te rechtvaardigen en de vrijheden steeds verder in te perken. De Europese regeringen bereiden een Europese versie van de Patriot Act voor. We komen stilaan in een samenleving waar iedereen een potentiële ‘terrorist’ is en waarin iedereen ‘die niets te verbergen heeft’ maar moet aanvaarden dat we ons private leven en onze vrijheden beetje bij beetje prijsgeven. Nochtans heeft deze politieke visie die sinds 2001 zowat overal werd toegepast niet geleid tot meer ‘veiligheid’ of tot minder geweld in de samenleving. Integendeel!

Wij staan op tegen het klimaat van onveiligheid zoals dit gestimuleerd wordt door het establishment, onder meer via de politie. We nodigen iedereen en elke organisatie uit om te betogen tegen het repressieve beleid van de regering, tegen de criminalisering van sociale bewegingen en tegen politiegeweld. Afspraak voor de vierde jaarlijkse betoging op 15 maart in het kader van de internationale dag tegen politiegeweld.

Van Ferguson tot Athene, van Mexico tot Brussel, mobiliseren en ons organiseren!

Op initiatief van de Jeunes Organisés et Combatifs (JOC)

Eerste ondertekenaars:
- Mouvement Ouvrier Chretien (MOC)
- Ligue des Droits de l’Homme (LDH)
- Agir pour la Paix (APLP)
- Comité pour l’annulation de la Dette du Tiers Monde (CADTM)
- Jeunes CSC
- Bruxelles Laique
- Coordination Nationale pour la Paix et la Démocratie (CNAPD)
- Union syndicale Etudiante (USE)
- Ligue Communiste Révolutionnaire (LCR-SAP)
- Parti Socialiste de Lutte (PSL-LSP)
- Ecolo J
- Etudiants de Gauche Actifs (EGA)
- Jeunes Anticapitalistes (JAC)
- Conseil de la Jeunesse Catholique (CJC)
- Muslims Rights Belgium (MRB)
- Vonk /revolution
- ESG asbl
- Comité contre les violences policières de Molenbeek
- Centre Avec
- COMAC
- Comité des élèves francophones (CEF)
- Equipes populaires
- Rifondazione Comunista Belgio
- Alternative Libertaire Bruxelles
- Jeunesse Libertaires Belgique
- Pax Christi Wallonie-Bruxelles
- Commission Justice et Paix
- Bruxelles Panthères
- Fewla Lutte Mapuche
- Ligue Communiste des Travailleurs – Communistische Werkersbond
- Jeunes FGTB
February 17, 2015
Schaarbeek legt boete op voor verkiezingsaffiches in winkels…

Gauches Communes krijgt belasting van 2.640 euro voor 12 affiches

Vlak voor kerstmis kwam het Schaarbeekse College van burgemeester en schepenen bijeen om te beslissen dat het een belasting van 2.640 euro zou opleggen aan Gauches Communes, de lijst waaraan LSP in Brussel aan de verkiezingen van 25 mei 2014 deelnam. De ploeg van burgemeester Clerfayt (FDF), overigens met Ecolo en Groen in de meerderheid, besliste dat het aanbrengen van 12 affiches in handelszaken en met toestemming van de betrokken winkeliers een geval van “vervuiling van de openbare weg of plaatsen zichtbaar vanaf deze” betrof.

Het gaat om 12 affiches die in handelszaken in de drukke Brabantstraat in Schaarbeek werden verspreid in mei laatstleden. Dat er in deze handelszaken affiches van alle partijen hangen, vormde geen bezwaar. De gemeente beweerde dat het om ‘wildplakken’ ging. Meer nog, ze draaide de bewijslast om en eiste van ons dat we schriftelijk zouden aantonen dat er wel degelijk toelating van de winkeliers was. Alsof die affiches zouden tolereren die ze niet willen.

In een poging om een vorm van censuur door te voeren, werd de verantwoordelijk uitgever van de verkiezingsaffiches twaalf belastingaanslagen toegestuurd van elk 220 euro of 2.640 euro in totaal. Dit wordt beargumenteerd met de stelling dat het verwijderen van de affiches door de groendienst een “meerkost” zou veroorzaken. Hoe twaalf met plakband aangebrachte affiches verwijderen 2.640 euro kan kosten, werd niet duidelijk gemaakt.

De juridische dienst van de gemeente stelde dat we een schriftelijke toestemming van de handelaars moesten voorleggen en dat vervolgens alles in orde zou zijn. Een aantal handelaars aarzelde niet om te tekenen, anderen wel en nog anderen waren ondertussen verhuisd. Diegenen die aarzelden, stelden dat ze dit voor andere partijen ook hadden gedaan en vervolgens zelf een boete in de bus kregen. Aangezien het ons vreemd leek dat we plots maanden na de feiten een schriftelijke toestemming zouden moeten voorleggen, besloten we om dit niet te doen.

Hierop kwam het schepencollege op 23 december bijeen en werd zonder veel argumentatie, alleszins zonder antwoord op onze bezwaren, beslist om de belasting van 2.640 euro in stand te houden. Groene schepen Adelheid Byttebier vond het de moeite van een verplaatsing niet waard, zij tekende afwezig.

Een belasting, eigenlijk een boete omdat er sprake is van een bestraffende maatregel, opleggen die bijna even hoog is als het totale verkiezingsbudget van Gauches Communes heeft een duidelijk politiek doel: het monddood maken van oppositiekrachten met beperktere middelen. De democratie wordt beperkt tot wie voldoende middelen heeft of wie het niet erg vindt om de zwartepiet door te sturen naar onschuldige winkeliers die in verkiezingstijden iedereen te vriend willen houden door affiches op te plakken.

Uiteraard tekenen we beroep aan tegen de aanslag op de democratie in Schaarbeek. We betwisten dat er sprake was van wildplakken en merken daarbij op dat het verwijderen van onze correct aangebracht affiches het democratische verloop van de verkiezingen verstoort. We betwisten de belasting op zich omdat het in de praktijk een strafmaatregel is. We betwisten dat een verantwoordelijk uitgever verantwoordelijk is voor de verdere verspreiding van drukwerk. We klagen aan dat de gemeente geen enkel bewijs levert van de vermeende “meerkost” van 2.640 euro voor het verwijderen van 12 met plakband aangebrachte affiches.

We aanvaarden deze aanslag op onze democratische rechten niet.

February 6, 2015
Voor het establishment gaan besparingen en repressie hand in hand

Dossier door Nicolas Croes uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Op 15 mei betoogden in Brussel meer dan duizend mensen (jongeren, syndicalisten,…) naar aanleiding van de European Business Summit, een top van de Europese autoriteiten en vertegenwoordigers van multinationals om onder andere in te gaan op de onderhandelingen rond een Trans-Atlantisch Verdrag, een project gericht op de creatie van een gigantische vrijhandelszone tussen de VS en de EU. Het protest tegen het Verdrag en de top verliep volkomen vreedzaam, maar toch werden 281 mensen willekeurig opgepakt en meer dan zeven uur vastgehouden. Sommigen werden eerst bewerkt met het waterkanon, vervolgens omsingeld en opgepakt. Een uitschuiver van de politie? Niet bepaald. Om onze sociale verworvenheden te verdedigen en nieuwe te veroveren, moeten we strijd leveren. Onze tegenstrevers zijn zich daar bewust van en bereiden zich erop voor.

Big Brother is watching us…

De massale arrestaties stonden even vooraan in de actualiteit, maar het fenomeen is niet uitzonderlijk in België. In december ondergingen tientallen jongeren nog hetzelfde lot toen ze tegen een Europese Top betoogden. Bij een protestactie tegen het ‘Banket van de rijken’, een prestigieus diner van de architecten van de Europese besparingsplannen, in oktober 2012 werden 148 militanten opgepakt. Op 22 oktober werden Afghaanse vluchtelingen die tegen hun uitwijzing protesteerden gewelddadig opgepakt.

Daarnaast wordt het steeds moeilijker om een actie te kunnen organiseren. De Brusselse burgemeester Yvan Mayeur wil bijvoorbeeld betogingen op zaterdag verbieden. Dat werd eerder aangeklaagd door de campagne Stop Répression van de Franstalige KAJ, Jeunes Organisés et Combatifs (JOC). Toen de Chinese premier in ons land op bezoek was, werd een protestactie van Amnesty International verboden.

Het arsenaal aan repressieve maatregelen is groter geworden, met bijvoorbeeld ook een instrument als de Gemeentelijke Administratieve Sancties (GAS) waarvan de toepassingsmogelijkheden recent zijn uitgebreid. De GAS-boetes waren aanvankelijk gericht tegen ‘overlast’, wat problematisch is aangezien repressie geen antwoord biedt op sociale problemen, maar ze werden ook toegepast tegen betogers bij het ‘Banket van de rijken’ of nog in mei 2013 toen in Antwerpen 80 betogers tegen de rol van Monsanto een GAS-boete kregen (die nadien onder druk van protest niet werd doorgedrukt). Syndicalisten werden eveneens al met GAS-boetes bedreigd toen ze actie voerden, het ABVV deed een oproep om getuigenissen te verzamelen van zodra het stakingsrecht op deze manier onder vuur ligt.

België volgt met deze toenemende repressie de algemene tendens. Overal waar de heersende elite met verzet en sociale contestatie wordt geconfronteerd, neemt ook de repressie toe. Zo besliste de Spaanse overheid om de Wet op de Burgerveiligheid (Ley de Seguridad Ciudadana) in te voeren waarbij het recht om te betogen en een mening te uiten sterk aan banden werd gelegd. De wet telt 55 artikels die gaan van een verbod om een agent in dienst te filmen tot een verbod om Facebookgroepen te creëren op basis van politieke meningen. De boetes lopen op tot 30.000 euro. In tegenstelling tot Spanje kennen we hier nog geen 6.000 betogingen op een jaar, maar de repressie van 15 mei geeft aan dat de ‘ordediensten’ zich voorbereiden op de komende periode. Enkele jaren zonder verkiezingen vormen een kans voor een harder besparingsbeleid op alle niveaus. Dat zal ongetwijfeld ook leiden tot protest, met mogelijk acties die verder gaan dan de gewone wandelingen van Brussel-Noord naar Brussel-Zuid.

Als croissants kopen een hachelijke onderneming wordt…

Niet alleen actieve militanten krijgen met de toenemende repressie af te rekenen. Sinds het begin van de crisis brokkelt het sociale weefsel verder af in ons land. Het tekort aan middelen treft alle sociale sectoren en maakt de situatie erger. Besparingen, aanvallen op onze lonen en arbeidsvoorwaarden, afdankingen, schorsingen van werkloosheidsuitkeringen, overbevolkte klassen en schoolmoeheid,… Hoe kan iemand zonder perspectieven een sociale band met de gemeenschap behouden? De sociale onveiligheid neemt toe, de gevolgen ervan worden aangewend om meer controle en repressie te rechtvaardigen.

We schreven in deze krant al veelvuldig over de GAS-boetes (en de strijd ertegen), maar er gaan ook stemmen op voor andere maatregelen zoals meer bewakingscamera’s en de Franstalige liberale MR pleit er voor om een Taser (pistool met elektrische schokken) in ons land toe te laten. De Antwerpse procureur-generaal Yves Liégeois stelde voor om DNA-stalen van alle pasgeborenen te nemen om de criminaliteit beter te kunnen bestrijden. Volgens hun logica zijn de slachtoffers van het systeem de enige verantwoordelijken voor hun gedrag, zelfs indien ze niets verkeerd deden. In bepaalde bedrijven neemt het toezicht op het personeel stilaan absurde voorbeelden aan. In Molenbeek ging het gemeentepersoneel in staking tegen een nieuwe prikklok (ter waarde van 40.000 euro) waarbij het personeel met vingerafdrukken zou moeten in- en uit tikken. Er is echter geen enkele garantie van hoe met de persoonlijke gegevens wordt omgesprongen en het college van burgemeester en schepenen vond het niet nodig om de Privacycommissie hierover te raadplegen.

Geweld door de politie op straat komt steeds meer voor, maar doorgaans haalt dit de media niet. Tenzij er een bekende persoon het slachtoffer van wordt. Dat was recent het geval met de acteur David Murgia (die in 2013 een Magritte kreeg als meest beloftevolle mannelijke acteur). Hij zat bijna negen uur in een Brusselse cel toen hij ’s ochtends croissants wilde kopen (zie hiernaast). Op 15 mei was het niet anders. De media zouden er wellicht amper aandacht aan geschonken hebben indien er niet toevallig enkele parlementsleden van Ecolo mee opgepakt waren (en overigens voor de anderen werden vrijgelaten). In de meeste gevallen gaan de agenten vrijuit en kunnen ze eigenlijk doen wat ze willen, waarbij ze denken dat hun geweld legitiem is.

Naarmate de strijd tegen het besparingsbeleid toeneemt, zal de repressie van het establishment eveneens aangroeien. Het verzet en de strijd moeten ingaan tegen de basis voor deze kwalen en het systeem dat ertoe leidt: het kapitalisme.

(more…)

June 18, 2014
Neen aan de inbreuken op het recht om actie te voeren!

Vandaag komt voor het Hof van Beroep in Gent de zaak van de aardappelactivisten voor. Bij een actie tegen genetisch gemanipuleerde organismen (ggo’s) werd in mei 2011 een veld met genetisch gemanipuleerde aardappelen bestormd door betogers. Ze werden vervolgd en voor de rechtbank van Dendermonde veroordeeld als leden van een criminele bende.

Deze wel bijzonder repressieve aanpak leidt tot protest en ook juridische vragen. In De Standaard verscheen gisteren een opiniestuk van vijf professoren – Eva Brems (UGent), Paul De Hert (VUB), Serge Gutwirth (VUB), Patrick Humblet (UGent), Dirk Voorhoof (UGent) – die zich scherp over de uitspraak in Dendermonde uitspreken. Ze hebben het over een “gevaarlijk precedent” omdat het “de deur openzet voor criminalisering van de meest uiteenlopende geweldloze acties door milieubewegingen, vakbonden, vrouwenbewegingen, mensenrechtenorganisaties of vredesbewegingen.” Los van de discussie over ggo’s stellen ze dat er tussen de actievoerders en criminele bendes toch “een onmiskenbaar verschil” bestaat. Een verschil dat tegenwoordig niet altijd wordt opgemerkt of toch niet altijd in positieve zin voor de actievoerders.

De professoren nemen de verdediging van het recht op actievoeren op. Ze schrijven: “De ruimte om actie te voeren staat onder druk. Denk aan de GAS-boetes waarmee steeds vaker vreedzame acties worden ontmoedigd en bestraft. Nochtans is actievoeren een cruciaal middel in het arsenaal van sociale bewegingen om onze democratie te blijven voeden en verdiepen. De ‘normale’ politieke en juridische kanalen volstaan vaak niet om sociale verandering te stimuleren. Ook al zijn fundamentele rechten als vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering in onze grondwet ingeschreven, niet alle stemmen wegen even zwaar door. Veel van de sociale verworvenheden die we vandaag vanzelfsprekend vinden, hebben we te danken aan de acties en de ongehoorzaamheid van mensen die zich verenigden om die veranderingen af te dwingen. Of waren de mensen die staakten en op straat kwamen voor algemeen stemrecht ook lid van een criminele bende?”

Het recht om actie te voeren staat inderdaad onder druk en wordt steeds meer onder de noemer “overlast” gecatalogeerd. Er zijn steeds meer beperkingen, zo worden de procedures om acties aan te vragen steeds strenger. Tegenwoordig moet je vaak drie weken op voorhand een aanvraag indienen en gelden er strikte beperkingen over dagen en plaatsen waar je actie mag voeren. Zo wil Brussel acties op zaterdag verbieden. In Antwerpen zijn er pleinen waar wel commerciële activiteiten mogen plaatsvinden maar geen protestacties – zo blijkt een stuk van het Astridplein geen ‘openbaar domein’ te zijn maar privaat bezit van de NMBS. Het uitdelen van pamfletten wordt meer en meer als ‘overlast’ gezien. Toen enkele PVDA-militanten een solidariteitspamflet voor de acties van het personeel van Ford Genk verdeelden aan een voetbalwedstrijd tussen Genk en Standard kregen ze daar een GAS-boete voor die ook door de rechter werd bevestigd. Daarnaast zijn er steeds meer GAS-boetes en andere vormen van repressie tegen actievoerders. Denk maar aan de golf van arrestaties bij een actie tegen de European Business Summit in mei van dit jaar. Het doel is duidelijk: het criminaliseren van protest.

De toenemende repressie vandaag is geen toeval, het is de andere kant van de besparingsmedaille. Besparingen en repressie gaan immers hand in hand. Een asociaal beleid verkocht krijgen, is gemakkelijker als ieder protest ertegen onderdrukt wordt. Het recht op collectieve actie moeten we telkens opnieuw afdwingen. We moeten ons dan ook tegen iedere aanval erop verzetten. Wij steunen het protest tegen de criminalisering van protest, tegen GAS-boetes en tegen de oprukkende repressie die al wie durft te protesteren treft.

June 3, 2014
Repressie aangeklaagd op BBQ van de PS in Brussel…

Gisteravond kwam de top van de Brusselse PS samen voor een ‘grote barbecue’ van de Brusselse federatie van de PS in het Jubelpark. Die verkiezingsbijeenkomst werd vervoegd door enkele tientallen militanten die er vreedzaam kwamen protesteren tegen de willekeurige en massale arrestaties en het politiegeweld waar ze op 15 mei het slachtoffer van werden bij een actie tijdens de European Business Summit, een top met patroons van multinationals.

Op 15 mei werden maar liefst 281 mensen opgepakt en urenlang vastgehouden door de politie omdat ze het aandurfden om vreedzaam te betogen tegen besparingen en tegen de onderhandelingen over een transatlantisch verdrag gericht op de creatie van de grootste vrijhandelszone ter wereld met de VS en de EU. Het protest op 15 mei werd georganiseerd door de alliantie D19-20. De autoriteiten wilden de top van het patronaat duidelijk afschermen van de minste kritiek.

Om tegen de repressie te protesteren kwamen er een oproep van JOC (Jeunes Organisés et Combatifs), USE (Union Syndicale Etudiante), Jeunes FGTB, JAC, Vonk, ALS, FAF, EcoloJ en CRER. In de oproep stelden deze organisaties: “Het is niet de eerste keer dat de stad het recht om te betogen of om een mening te uiten aan banden legt in naam van de machtigen. De afgelopen maanden waren er verschillende arrestaties en harde woorden van burgemeester Yvan Mayeur na de actie van 19 december waar de Europese Raad niet mee opgezet was, of nog de actie van Amnesty International die werd verboden om de Chinese leiders niet te schokken. Vandaag beweert meneer Mayeur dat de politie verder ging dan het kader dat hij had gesteld, dat hij dit maar eens bewijst. Ofwel distantieert hij zich van de verantwoordelijke politieman, commissaris Vandersmissen, ofwel heeft hij zelf bevel gegeven tot de arrestaties. Dat hij zich minstens excuseert aan de werkenden, studenten, landbouwers,… die urenlang in koude en vochtige cellen opgesloten zaten.”

De militanten – vooral jongeren, maar ook syndicale militanten van CNE en CGSP – wilden de Brusselse burgemeester Yvan Mayeur hierover interpelleren. Ze trokken naar de barbecue en gingen er op de knieën zitten met de handen op het hoofd aangezien de autoriteiten blijkbaar denken dat een democratisch debat op dergelijke wijze mogelijk is. Mayeur werd steeds gevolgd door een zwijgende groep betogers en besloot uiteindelijk om de militanten enkele minuten toe te spreken om zich erg vaag uit te laten over het politiegeweld in een poging om de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven. Uiteindelijk droop hij maar snel af.

Hierna hielden de militanten elders een vergadering om de actie te evalueren en om na te denken over verdere stappen in de strijd. Er komen alleszins nieuwe acties om het recht op vrije meningsuiting en het recht om te betogen te verdedigen. Dit was slechts het begin, wij gaan door met de strijd!

=> Fotoreportage van Collectif Krasnyi

Foto’s hieronder door PPICS – banque d’images

May 24, 2014
Antwerpen. Verbod om na betoging met rood jasje aan terras te doen

De regelneverij en willekeurige repressie vieren hoogtij in Antwerpen. We moesten het even dubbel checken toen we in Gazet van Antwerpen een artikel zagen met als titel: “Militanten mogen geen terrasje doen in hun vakbondskleren”. Neen, het was niet 1 april. En neen, het was Gazet van Antwerpen en niet één of andere satirische website. Die laatste zullen het moeilijk krijgen om de realiteit nog uit te vergroten.

Dit waren de feiten: afgelopen woensdag was er in Antwerpen een betoging van het personeel van de lokale en regionale besturen. ACOD-LRB betoogde met zowat 2.000 militanten om te protesteren tegen de aanhoudende besparingen die het personeel en de dienstverlening op lokaal vlak treffen. De stad Antwerpen neemt daarbij het voortouw met zowat 1400 jobs die verdwijnen door het niet-vervangen van wie op pensioen gaat. De rode betoging eindigde op de Groenplaats, aan het stadhuis mocht niet van het stadsbestuur. Na de betoging gingen heel wat militanten nog een terrasje doen, gezien het mooie weer niet bepaald een uitzonderlijk gegeven. Alleen gold op de Grote Markt blijkbaar een verbod op rode jassen.

Wil het stadsbestuur nu ook al bepalen wat het stadspersoneel draagt als ze niet in dienst zijn, laat staan aan een loket zitten? Zou een regenboog T-shirt wel toegelaten zijn? Wat mag wel en wat niet als het van de Antwerpse modepolitie afhangt? Of is dit een zoveelste pestmaatregel om de lokale horeca aan te pakken?

Een vakbondsmilitant verklaarde in Gazet van Antwerpen: “Nadat we onze drank besteld hadden, stonden er ineens politieagenten die ons vroegen om onze rode kledij uit te doen. We wilden geen problemen, dus draaiden sommigen hun jas om omdat de binnenvoering een grijze kleur had. Anderen zetten zich in hun T-shirt, ook al was het wat koud.” De politie stelde dat de kledij de indruk kon wekken dat er een betoging plaatsvond.

Het is waanzin om regels op te leggen van wat mensen al dan niet mogen dragen als ze een terrasje op de Grote Markt gaan doen. De regelneverij neemt absurde proporties aan, eerst mochten we niet meer fietsen op de Turnhoutsebaan en nu dus niet meer met een rode jas aan een terras bezoeken. De kracht van de repressieve kneuterigheid draait op volle toeren in Antwerpen. Tijd voor echte verandering!

May 4, 2014
De neoliberale strafstaat aangeklaagd

door Geert Cool

De Brusselse jeugdwerker en filosoof Bleri Lleshi beschrijft in dit boek op krachtige wijze hoe het systeem fout loopt. Hij doet dit op een betrokken wijze, niet als commentator vanop afstand. In zekere zin legt dit boek ook uit hoe de auteur zelf is gaan radicaliseren op basis van wat hij meemaakt in zijn job als Brusselse jeugdwerker.

Het boek bevat heel wat cijfers en argumenten inzake armoede, onderwijs, werkloosheid,…Bleri Lleshi legt ook terecht het verband tussen de afbouw van de sociale zekerheid en openbare diensten aan de ene kant en de opmars van wat hij de neoliberale strafstaat noemt: het kluwen van repressieve maatregelen dat van uitsluiting een individuele verantwoordelijkheid maakt.

De cijfers in het boek zijn hallucinant. Bijna 37% van alle kinderen in eenoudergezinnen leeft in armoede, maar ook grote gezinnen worden getroffen: 37% van de gezinnen met meer dan drie kinderen kent armoede. In een aantal Brusselse gemeenten loop de jongerenwerkloosheid op tot 45% en over heel de stad bedraagt het ongeveer 35%. Bijna 50% van de Brusselse gezinnen komt in aanmerking voor een sociale woning terwijl het aandeel sociale woningen slechts 8% van het totale woonbestand bedraagt (waar het in Amsterdam bijvoorbeeld 55% is). De afgelopen jaren is de kindersterfte in Brussel met 36,5% toegenomen. Het zijn maar enkele cijfers en gegevens die Bleri Lleshi aanhaalt in deze vernietigende analyse van wat het neoliberalisme betekent voor gewone gezinnen in een stad als Brussel.

Wij zijn het op veel vlakken eens met de analyses van Bleri Lleshi en delen zijn verontwaardiging over de vele sociale tekorten en de opmars van willekeur en repressie. De auteur verwijst naar de campagne TegenGAS en de acties tegen de GAS-boetes waar wij mee een actieve voortrekkersrol in speelden.

Maar verontwaardiging volstaat niet, de vraag is welke alternatieven we naar voor brengen. Daartoe is een stevig uitgewerkte analyse van de huidige gang van zaken nodig om van daaruit antwoorden en alternatieven te formuleren. Op dat vlak blijft Bleri Lleshi wat steken. Hij wil enkele constructieve aanzetten geven, maar de scherpte van de verontwaardiging stemt niet overeen met de beperkingen van de antwoorden.

In zijn analyse van het systeem is verontwaardiging het centrale uitgangspunt, soms ten koste van een meer onderbouwde analyse. Zo meent Bleri Lleshi dat de middenklasse vandaag de grootste groep in de samenleving is, ook al geeft hij toe dat de definities ervan uiteenlopen (al waagt hij zich niet aan een eigen definitie). Hierdoor zouden middenklassenidealen dominant zijn in de media en bij politici. Wij zijn het daar niet mee eens. In de kapitalistische klassensamenleving is de arbeidersklasse de grootste groep, een meerderheid van de bevolking verkoopt zijn of haar arbeidskracht in ruil voor een steeds kleiner loon. De dominante ideologie is deze van de heersende klasse, de burgerij.

In de aanzetten tot alternatieven komt Bleri Lleshi niet verder dan zaken als coöperatieven, meertalig onderwijs en een Tobintaks om het te financieren. Een massaal programma van publieke investeringen in onderwijs, huisvesting en tewerkstelling betaald door het niet-afbetalen van de overheidsschulden en door het geld te halen waar het zit, wordt jammer genoeg niet voorgesteld.

Na enkele concrete voorstellen zoals coöperatieven gaat Lleshi een stap verder, er moet buiten het kapitalisme gedacht worden, stelt hij terecht, en meteen verwijst hij naar Marx. Het is wat vreemd om de concrete eisen niet te verbinden met een breuk met het huidige vernietigende systeem. En het boek blijft vaag over wat een alternatief op het kapitalisme kan vormen, laat staan hoe we tot dat alternatief zullen komen. De aanzetten tot een alternatief op het kapitalisme zijn interessant: arbeidsherverdeling in de vorm van een 30-urenweek, een economie gericht op de noden en behoeften van de bevolking, zelfbeheer, meer democratie,… Maar waarom niet meteen een stap verder gaan en pleiten voor een socialistisch alternatief, een samenleving waarin de gemeenschap de controle en het beheer over de productiemiddelen in handen neemt teneinde de behoeften en noden van de meerderheid van de bevolking effectief centraal te stellen?

De aanklacht van de neoliberale strafstaat met dit boek is krachtig. Laat het ons, zoals de auteur aangeeft, effectief aangrijpen om een constructieve discussie aan te gaan over alternatieven erop.

LLESHI, Bleri, “De neoliberale strafstaat”, EPO, 2014, 319 pagina’s, 22,5 euro

April 26, 2014
Betoging tegen repressie en politiegeweld

Honderden voornamelijk jonge betogers kwamen zaterdag in Brussel op straat om te protesteren tegen repressie en politiegeweld. Steeds meer wordt het recht op actievoeren aan banden gelegd. Bovendien is er een algemene toename van willekeurige repressie, denk maar aan de GAS-boetes. De Franstalige tegenhanger van KAJ, de JOC (Jeunes Organisés et Combatifs), organiseerden daarom opnieuw een betoging tegen repressie en dit op de internationale dag tegen politiegeweld. De Actief Linkse Studenten en Scholieren (ALS) en LSP ondertekenden de oproep en waren er uiteraard ook bij op de betoging.

Een fotoverslag door PPICS Banque d’Images.

March 16, 2014
Stop repressie! Voor het recht op actievoeren

Naar aanleiding van de Olympische Spelen struikelden de gevestigde politici over elkaars voeten bij het veroordelen van de repressie en de homofobie in Rusland. Dat is hypocriet op een ogenblik dat ze zelf steeds verder gaan in het beknotten van het recht op actievoeren. Als het van de lokale Poetins bij ons afhangt, kan straks enkel wie een diepe geldbuidel heeft nog actievoeren.

De GAS-waanzin is al langer bekend. Het betreft niet alleen absurde boetes en willekeurige pestbelastingen. Dit stelsel wordt ook gebruikt om protest aan banden te leggen. Om toelating te krijgen voor een actie worden de voorwaarden steeds strenger, als er geen toelating is kan iedereen op de actie een GAS-boete krijgen. Desnoods door iedereen even op te pakken en een combitaks aan te smeren. Dit is geen doemscenario, het is steeds meer realiteit.

Sommigen gaan nog een stap verder. Pieter De Crem, alias Crembo, een lokale krijgsheer uit Aalter die het tot Minister van Defensie schopte, aarzelde niet om actievoerders aan zijn kabinet te vervolgen. Vingerverf van militanten van de Vredesactie die protesteerden tegen de Belgische deelname aan de bloedige oorlog in Afghanistan werd beantwoord met een gerechtelijke procedure. De actievoerders hadden de rode vingerverf gebruikt om aan te klagen dat de Belgische regering bloed aan haar handen heeft.

Deze actie van november 2008 schoot bij De Crem in het verkeerde keelgat. Hij diende een klacht in omdat de Belgische overheid schade had geleden. Twee militairen waren 4,5 uur bezig om het nepbloed te verwijderen, ze gebruikten voor 1,36 euro aan benzine alsook 0,6 euro voor het onderhoud aan de auto en de hogedrukreiniger verbruikte 10,3 liter per minuut. Slotsom: de minister eiste 233,86 euro. Of ongeveer evenveel als zijn advocaat per uur vraagt. Hoeveel uren zou die gewerkt hebben aan de rechtszaak die in februari voorkwam?

Zelfs het gerecht vond de vervolging te gortig, de procureur vroeg de vrijspraak. Op 13 maart volgt een uitspraak in deze zaak. Voor De Crem gaat het uiteraard niet om de vergoeding van ‘schade’, het is een poging om een precedent te scheppen en het recht op actievoeren verder te beperken. Het gaat om het criminaliseren van protest waarbij al wie het oneens is met het gevoerde beleid het zwijgen wordt opgelegd. Wellicht zal De Crem er nu niet mee wegkomen, maar er is weer een stap gezet om het recht op actievoeren in vraag te stellen.

De JOC, de Franstalige tegenhanger van KAJ, grijpt al enkele jaren de internationale dag tegen politiegeweld (15 maart) aan om te protesteren. Er wordt uitgehaald naar politiegeweld en repressie. Met de opmars van de GAS-boetes en de andere voorbeelden van repressieve tussenkomsten, is dergelijk protest meer dan noodzakelijk. Het kapitalisme in crisis bedreigt alle verworvenheden van de arbeidersbeweging, waaronder democratische rechten. We zullen deze democratische rechten moeten verdedigen zoals ze afgedwongen zijn: door ervoor te strijden en een krachtsverhouding uit te bouwen. Laat er ons voor zorgen dat de betoging van 15 maart daar een bijdrage tot vormt.

15 maart om 15u Fontainasplein Brussel. Betoging tegen politiegeweld en repressie

March 12, 2014
Krijgsheer uit Aalter vervolgt vredesactivisten

Wellicht kijkt Pieter De Crem, Crembo voor de vrienden, met enige jaloersheid naar zijn Russische collega Poetin. Die weet immers hoe hij tegenstanders kan aanpakken: door ze te criminaliseren en te vervolgen. De Crem wilde hetzelfde doen tegen militanten van Vredesactie die protesteerden tegen de oorlogsdrang van de minister van Defensie.

Op 14 november 2008 was er een protest van Vredesactie aan het ministerie van Defensie. Militanten ketenden zich vast terwijl anderen kleutervingerverf hanteerden om duidelijk te maken dat het ministerie bloed aan de handen heeft. De actie was gericht tegen de Belgische deelname aan de oorlog in Afghanistan. Die deelname gaat overigens nog steeds door. Terwijl België militairen naar Afghanistan stuurt omdat de situatie er niet veilig is, worden vluchtelingen eveneens teruggestuurd maar dan met het argument dat het er wel veilig zou zijn. Er is wel wat werk aan de winkel om de logica van de staatssecretaris van uitwijzingen en deportaties Maggie De Block op eenzelfde lijn te krijgen als de logica van de minister van oorlogsvoering en andere heldhaftigheden Pieter De Crem.

De actie van november 2008 schoot bij De Crem in het verkeerde keelgat. Hij diende een klacht in omdat de Belgische overheid schade had geleden. Twee militairen waren 4,5 uur bezig om het nepbloed te verwijderen, ze gebruikten voor 1,36 euro aan benzine alsook 0,6 euro voor het onderhoud aan de auto en de hogedrukreiniger verbruikte 10,3 liter per minuut. Slotsom: de minister eist 233,86 euro. Of ongeveer evenveel als zijn advocaat per uur vraagt. En hoeveel uren heeft die geklopt om deze rechtszaak voor te bereiden en het proces te voeren?

Natuurlijk gaat het er bij De Crem niet om dat de ‘schade’ wordt vergoed. Het is een poging om een precedent te scheppen en om het recht op actievoeren verder aan banden te leggen. De repressieve GAS-wetgeving volstaat blijkbaar niet. Het criminaliseren van protest en het monddood maken van al wie het niet met het gevoerde beleid eens is, daar gaat het om. Als De Crem in deze verkiezingscampagne zijn autoritaire neigingen in de verf wilde zetten, is deze rechtszaak alvast een meesterzet.

Op 18 september 2010 betoogden de Actief Linkse Studenten in Aalter. Ze trokken naar het ‘Cremlin’ (het gemeentehuis) om de oorlogspolitiek van De Crem aan te klagen

Onder druk van de publieke opinie, mee versterkt door de campagne die Vredesactie voerde, was er op de procesdag een verrassende ontwikkeling toen het parket de vrijspraak van Vredesactie vroeg. De advocaat van De Crem bracht hierna alsnog zijn argumenten. Een van de argumenten daarbij was dat behoorlijk bestuur verspilling verbiedt… En dat in een rechtszaak over het opkuisen van nepbloed, een ‘operatie’ die met een spons op een half uurtje geklaard kan worden. Een rechtszaak die een veelvoud van het opgeëiste bedrag van 233,86 euro zal gekost hebben aan de gemeenschap. En dan durft die minister spreken over verspilling?

Na de pleidooien van gisteren volgt op 13 maart een uitspraak. Mogelijk zal het in deze zaak niet tot een veroordeling komen, maar eens te meer is het baken opgeschoven. Het recht op actievoeren wordt onder vuur genomen, het recht op vrije meningsuiting wordt aan banden gelegd om protest tegen te gaan. Het establishment voelt aan dat het over steeds minder vertrouwen en autoriteit beschikt en het bereidt zich daarop voor door de repressie-instrumenten aan te scherpen. De GAS-boetes zijn daar een voorbeeld van, maar ook deze vervolging van vredesactivisten is er een van.

February 7, 2014