Tag: prostitutie

Het leed van mensen in de prostitutie was bijzonder schrijnend tijdens de lockdowns en beperkende maatregelen. Door de sluiting van de ‘etalages’ kwamen velen van hen op straat te staan. Hoewel prostitutie in België is toegestaan, blijven de activiteiten eromheen, zoals tippelen en reclame maken, illegaal. Anderen hebben overwogen zich in te schrijven bij het OCMW, maar dat beschikt niet over de middelen om adequate en noodzakelijke bijstand te verlenen. In deze context is het tweede deel van de ontwerp-hervorming van het wetboek van strafrecht ontstaan. Het voorziet in een volledige legalisering van prostitutie.

Minister Van Quickenborne legt uit dat pooierij illegaal blijft, alleen verandert hij de definitie. Als dit project wordt goedgekeurd, zal het volkomen legaal zijn om werkgever van prostituees te zijn en winst te maken met wat zal worden beschouwd als een job als elke andere, zolang deze winst niet “abnormaal” is. Daarbij is er geen definitie van wat ‘abnormaal’ inhoudt. Is het dan ooit wel normaal om te profiteren van het lichaam van anderen? Deze hervorming stemt perfect overeen met de verdedigingslijn van Dodo la Saumure – de beroemdste Belgische pooier met een dozijn vestigingen – tijdens een proces tegen hem wegens pooierschap, aanzetting tot losbandigheid en mensenhandel. Met deze hervorming zal hij van een crimineel in een ondernemer veranderen.

Voor prostituees die in de mensenhandel verwikkeld zijn – 60% van hen – zal de situatie sterk verslechteren. Mensenhandelaars worden vaak vervolgd wegens pooierschap, omdat het gemakkelijker is om seksuele uitbuiting te bewijzen. Met deze hervorming zal dit pas kunnen als aangetoond is dat de seksuele uitbuiting “abnormale” winsten oplevert. Verenigingen die actief zijn in de strijd tegen mensenhandel vrezen dat ze niet langer dossiers zullen kunnen indienen. Het zal evenmin nog mogelijk zijn om een inrichting te sluiten om een onderzoek naar mensenhandel te voeren. De vrijheid om handel te voeren, zou voortaan voorgaan. 

De legalisering van prostitutie in Nederland en Duitsland toonde aan dat dit niet leidt tot minder geweld en stigmatisering, noch tot minder criminaliteit. Integendeel, het creëert een open deur voor criminele organisaties en de vraag neemt toe. Hierdoor neemt het aantal slachtoffers van mensenhandel toe, en zelfs als zij het geluk hebben aan hun ontvoerders te ontsnappen, komen ze niet in aanmerking voor hulpprogramma’s omdat zij niet worden erkend.

De wens om  prostitutie door legalisatie te integreren in de formele economische markt maakt het gemakkelijker om winst te maken. Renaud Maes (ULB), een specialist op dit gebied, wijst erop dat dit de deur opent voor grote bedrijven zoals Sugar Dating. Om het maken van winst te vergemakkelijken, zal reclame – tot nu toe illegaal – worden toegestaan. 

Betaalde seks met minderjarigen, of daarvan profiteren, is vandaag streng verboden. Het wetsvoorstel voert echter een belangrijke wijziging in. Vanaf 16 jaar is het voortaan aan de minderjarige (of de openbare aanklager) om te bewijzen dat de klant en/of de pooier zijn of haar leeftijd kende en bereid was het strafbare feit te plegen. Vrijwel onmogelijk …

Als we weten dat een grote meerderheid van de mensen in de prostitutie voor hun 14e jaar begint, is het schandalig om tienerprostitutie te faciliteren. Iedereen is het erover eens dat er op 14 jaar geen sprake van toestemming kan zijn. Maar is er later wel een echte keuze in de vicieuze cirkel van prostitutie en de context van tekort aan sociale hulp? De politie schat dat 85% van de prostituees gedwongen worden tot deze activiteit en dat bijna al deze prostituees verslavingen ontwikkelen om door te gaan. Dat is de werkelijkheid van het overgrote deel van de prostitutie vandaag. 

Het project van hervorming stelt prostitutie ook voor als een soort openbare dienst … Ja, dat lees je goed! Het wetsvoorstel suggereert dat de door de gemeenten uitgebate Eros-centra als dusdanig zullen beschouwd worden. Daarmee wordt het model van Villa Tinto in Antwerpen gevolgd. Dat is een gemeentelijk bordeel met 260 prostituees. Buiten Villa Tinto wordt alle prostitutie onderdrukt. Een gelijkaardig project in Seraing was bij gebrek aan solide rechtsgrondslag van tafel geveegd, maar kan nu nieuw leven ingeblazen worden. Het is immers lucratief. Villa Tinto brengt de stad Antwerpen 200.000 euro per maand op! Dat geldt overigens ook voor de raamprostitutie: in 2016 gaf de Raad van State toelating om een gemeentelijke belasting hierop in te voeren, terwijl dit eigenlijk in strijd is met het huidige strafrecht. Als de hervorming wordt goedgekeurd, zullen de gemeenten hun kas gemakkelijker kunnen vullen door vrouwenhandel aan te moedigen.

Hoe kan een hervorming die het begrip ‘toestemming’ wil invoeren tegelijk zo’n vage visie over prostitutie hebben? Geld is nooit een vervanging voor echte toestemming. De normalisering van prostitutie draagt bij tot de objectivering van alle vrouwen in de samenleving. Er is strijd nodig om niet als zodanig te worden behandeld! Tegelijkertijd moet worden gestreden tegen de uitbuiting, discriminatie en onderdrukking waarmee mensen in de prostitutie te maken hebben. Tot slot is het van cruciaal belang het imperialistische beleid te bestrijden dat mensenhandel in de hand werkt en om op te komen voor degelijke uitkeringen, goede jobs met bijhorende lonen en meer publieke middelen voor de sociale sector, zodat niemand geen andere optie heeft dan prostitutie.

Met de verklaring dat “prostitutie een mensenrecht is”, sluit Amnesty International zich aan bij een groeiende groep instellingen, prominenten en zelfs staten die onder druk staan om de seksindustrie te normaliseren. Die normalisering dient vooral de belangen van pooiers en de grote spelers op de miljardenmarkt van de prostitutie.

Artikel door Katia Hancké (Socialist Party, Ierland) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Door prostitutie los te zien van de concrete realiteit ervan, wordt er abstractie gemaakt van alle argumenten. Wie zijn wij om te zeggen wat iemand met zijn of haar lichaam mag doen? Of, erger nog, om hier een mening over te hebben? Tegenstanders van prostitutie worden al gauw verweten dat ze veel te preuts zijn.

Seksindustrie ziet vrouwen als objecten

We baseren ons op de spijtige realiteit dat uitbuiting op basis van sekse erger wordt in een samenleving waarin het voorstellen van vrouwen als objecten een miljardenbusiness is en waarin geweld tegen vrouwen gerechtvaardigd en zelfs gepromoot wordt via porno, videospelletjes, media en dergelijke. Prostitutie moet in deze context gezien worden.

Het verkopen en kopen van iemands lichaam, wat is dat anders dan de ultieme voorstelling van een lichaam van een vrouw of man als een object, als koopwaar? De overweldigende meerderheid van de prostituees zijn meisjes en vrouwen, waaronder ook transseksuelen. Als vrouwen nog meer als objecten gezien worden, heeft dat gevolgen voor alle iedereen. Het versterkt immers de gender ongelijkheid.

Prostitutie gebeurt toch met wederzijdse instemming?

We moeten wijzen op de harde realiteit achter het discours van de ‘gelukkige en vrije prostituee’. Amnesty International spreekt zich uit tegen “het criminaliseren van seks met wederzijdse instemming tussen volwassenen.” Hoe wederzijds is die instemming bij prostitutie? Een recent onderzoek over sekswerkers in negen landen geeft aan dat 60% van de prostituees in slavenvoorwaarden werkt, dat 38% zegt geen andere keuze te hebben als gevolg van armoede, racisme, een gebrek aan kansen en seksisme. Slechts 2% van de ondervraagde prostituees denkt deze activiteit op gelijk welk ogenblik te kunnen stoppen. Waar zit het wederzijdse element van instemming bij prostitutie?

Is het kopen van seks een mensenrecht?

Wij verdedigen het decriminaliseren van prostitutie. Het criminaliseren van meest kwetsbare schakel in de seksindustrie, de prostituees, versterkt de controle van de pooiers. Dat is niet aanvaardbaar. Maar dat een mensenrechtenorganisatie prostitutie voorstelt als onderdeel van die mensenrechten geeft de illusie dat prostitutie zonder uitbuiting mogelijk is. In feite komt het standpunt van Amnesty International erop neer dat mannen, het zijn immers bijna steeds mannen die beroep doen op prostituees, het recht hebben om seks te kopen en dat handel op basis van onderdrukking van vrouwen geen probleem vormt.

Studies uit Nederland en Duitsland geven aan dat vooral diegenen die voordeel halen uit het aanbieden van het lichaam van anderen, de pooiers dus, winnen bij een legalisering van de seksindustrie. De mensenhandel is in die landen zelfs toegenomen. De meeste prostituees leven nog steeds in de illegaliteit en zijn kwetsbaar voor seksueel en fysiek geweld naast andere vormen van misbruik. De prostitutiebuurt van Amsterdam alleen al telt 7.200 sekswerkers die in de illegaliteit werken, vaak onder het juk van een pooier. Ondanks het feit dat er naar schatting jaarlijks 220.000 ‘transacties’ plaatsvinden, zijn er minder dan 100 politierapporten per jaar van deze activiteiten.

Moest er wat meer openheid zijn over masturbatie en seksuele opvoeding in het algemeen, dan zouden de volgende generaties misschien minder verward en gefrustreerd zijn. Zodra het om relaties met iemand anders gaat, moet er sprake zijn van een wederzijdse instemming in de echte betekenis van de term: tussen twee gelijke personen met wederzijds respect. We mogen niet aanvaarden dat dit systeem in zijn niet aflatende honger naar meer winsten zelfs de universele menselijke begeerte herleidt tot een handelswaar die moet opbrengen.

[divider]

Enkele cijfers

• 71% van de prostituees kwam in aanraking met fysiek geweld
• 62% werd verkracht
• 89% wil een andere job, maar ziet geen andere optie om te overleven
• 65% tot 95% van de prostituees werd als kind seksueel misbruikt
• Meer dan de helft kwam voor de leeftijd van 18 jaar in de prostitutie terecht
• In België wordt de omzet van de prostitutiesector op 870 miljoen euro geschat

[divider]

Prostitutie. Geen antwoord op onzeker toekomstperspectief, maar gevolg ervan

Prostitutie is een van de ergste vormen van uitbuiting en een hardnekkige uiting van seksisme. De gevestigde media wijzen graag naar de escortebedrijven die luxeprostitutie aanbieden om daarmee aan te geven dat prostitutie een keuze zou zijn. De realiteit ziet er anders uit. Luxeprostituees zijn slechts een kleine minderheid. Veel mensen die in prostitutie belanden, hebben geen andere ‘oplossing’ om te overleven. Het gaat onder meer om mensen-zonder-papieren of om mensen die uit de boot vallen en geen enkele bron van inkomsten hebben. Voor hen is de ‘keuze’ voor prostitutie dan ook erg relatief.

Artikel door Morgane (Charleroi) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Dat mensen zo wanhopig zijn dat ze zich gaan prostitueren, zeker in tijden van crisis, is echter wel het gevolg van keuzes, van politieke keuzes. We stellen het steeds weer vast: als de gevestigde partijen een nieuwe ronde besparingen opleggen, dan worden vrouwen bijzonder hard geraakt. De regering-Di Rupo kwam bijvoorbeeld met de beperking in de tijd van de zogenaamde inschakelingsuitkeringen. Zowat twee derden van de werklozen die op deze manier hun uitkering verliezen, zijn vrouwen. De regering-Michel deed er nog een schep bovenop door de aanvullende uitkeringen voor deeltijds werkenden naar beneden te trekken. Het besparingsbeleid en het kapitalistische systeem – het fundament van onderdrukking – zorgen ervoor dat mensen bij gebrek aan een degelijk leven, hun lichaam verkopen om te overleven.

Fundamenteel recht?

Amnesty International zegt dat prostitutie een fundamenteel recht is. Wat denkt LSP over fundamentele rechten en denkt het dat prostitutie er een van is? Wij zien prostitutie niet als een recht, maar als een vreselijke vorm van uitbuiting. Dit betekent niet dat wie zich prostitueert crimineel is, we verzetten ons tegen de omstandigheden die mensen ertoe brengen om zich te prostitueren. Het is net de uitholling van fundamentele rechten, zoals het recht op een degelijk leven, die mensen ertoe aanzet om hun lichaam te verkopen.

Een degelijke job met een minimumloon van 1500 euro voor iedereen, zou een goed vertrekpunt zijn voor de emancipatie van vrouwen en alle werkenden. Een 30-urenweek zonder loonverlies, met bijkomende aanwervingen en een daling van de werkdruk, is een eerste stap om iedereen een degelijke job te kunnen bieden. Dit vormt meteen ook een alternatief op prostitutie. We hebben ook nood aan betaalbare huisvesting zodat de woonkost mensen niet langer in de onzekerheid duwt. Een massaal plan van publieke investeringen in sociale woningen zou ook de private huurprijzen drukken. Veel mensen die zich prostitueren, leven in de clandestiniteit. Het regulariseren van mensen-zonder-papieren moet toegang geven tot legale jobs en een degelijk leven.

Hoe dit bekomen?

Werkenden en werklozen, mensen met of zonder papieren, moeten samen strijden. Dat is de beste en ook de enige manier om een einde te maken aan uitbuiting.

In eerste instantie willen we strijden tegen de omstandigheden die vrouwen aanzetten tot prostitutie. Dit betekent deelname aan de strijd tegen het besparingsbeleid, maar ook tegen verdeeldheid. De vakbondsbetoging van 7 oktober is een uitstekende kans om ons verzet tegen het besparingsbeleid van de regering-Michel te tonen.

Ten tweede is er strijd tegen het kapitalistisch systeem nodig. Dat is het fundament van de onderdrukking van alle werkenden, zowel vrouwen als mannen. Prostitutie en seksisme zijn geen fataliteit. We hebben nood aan een politiek alternatief dat ingaat tegen de materiële en economische basis van onzekerheid en ongelijkheid. We komen op voor een samenleving waar de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet enkel die van de 1% rijksten centraal staan. Voor ons is dat een democratisch socialistische samenleving.