Your cart is currently empty!
Tag: mensen-zonder-papieren
-
Mensen-zonder-papieren treden met politieke bezettingen uit de schaduw
Onlangs begonnen mensen-zonder-papieren een politieke bezetting van de Begijnhofkerk in Brussel, kort daarop gevolgd door bezettingen aan de ULB en de VUB. Ze willen de aandacht vestigen op het lot van deze groep die “vergeten werd tijdens de pandemie.” Ze willen echte oplossingen voor de sociale en de gezondheidscrisis. Het doel van de acties is om tot een echte dialoog met de overheden te komen en om gelijke rechten te verkrijgen met de mogelijkheid om legaal in het land te werken. We spraken met Elhoucin, een activist van LSP en één van de woordvoerders van de beweging van mensen-zonder-papieren in Brussel.
Interview door Eugenio (Brussel)
Waarom deze politieke bezettingen?
“De keuze voor een politieke bezetting kwam er na enkele maanden van mobilisatie van de beweging van mensen-zonder-papieren. Na de eerste lockdown waren wij de eersten om de sociale strijd terug op straat te brengen. We eisten concrete antwoorden voor de 100.000 mensen-zonder-papieren die in België verblijven. De pandemie en de economische crisis treffen de meest precaire lagen van de samenleving, waaronder mensen-zonder-papieren, onevenredig zwaar.”
“Velen van ons leven in onzekere en ongezonde omstandigheden en zijn, bij gebrek aan alternatieven, gedwongen om in het zwart te werken zonder enige sociale en gezondheidsbescherming. Dit is niet alleen gevaarlijk voor ons, maar voor de hele samenleving. We kunnen niet doen alsof we de pandemie het hoofd kunnen bieden als we de meest kwetsbare mensen negeren. Daarom hebben we besloten de druk op de autoriteiten op te voeren.”
“De bezettingsplaatsen zijn symbolisch voor de rol die ze speelden in de strijd van de mensen-zonder-papieren. Zo was de bezetting van de Begijnhofkerk in 2009 erg belangrijk. Dat is nog geweten door veel mensen in Brussel. Met de bezettingen aan de ULB en de VUB willen we vooral solidariteitsbanden smeden met de studenten en het personeel, om samen strijd te voeren. Om de sociale basis van onze beweging te verbreden, moeten we bruggen slaan naar de sociale lagen die lijden onder de gevolgen van de crisis en het beleid van de Belgische regeringen.”
Hoe kunnen we studenten en werkenden organiseren om de beweging voor regularisatie te steunen?
“Het is voor ons belangrijk om het politieke profiel van deze nieuwe bezettingen te benadrukken. Het gaat niet alleen om opvang van mensen in nood of om acties om te chanteren, zoals staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi (CD&V) verklaarde. We zijn hier om de politieke eisen te verdedigen die nodig zijn als antwoord op de crisis die mensen-zonder-papieren in ellende stort. Veel van de problemen waarmee wij te maken hebben, zijn niet uniek voor mensen-zonder-papieren, hoewel dit ons wel bijzonder hard treft.”
“Het gebrek aan betaalbare huisvesting, jobs met degelijke lonen, toegang tot gezondheidszorg en sociale bescherming, of het gebrek aan kwaliteitsvol onderwijs, zijn problemen die wij delen met de meerderheid van de Belgische bevolking. Om onze beweging vooruit te helpen, is het dan ook essentieel dat we sociale eisen naar voren schuiven die beantwoorden aan de behoeften van de uitgebuite en onderdrukte delen van de samenleving.”
“De regularisatie van alle mensen-zonder-papieren zou slechts een eerste stap moeten zijn om de gezondheid en de rechten van iedereen te garanderen en om te strijden voor betere leef- en werkomstandigheden. Op basis van zo’n programma kunnen we de strijd van mensen-zonder-papieren verbinden met de strijd van werkenden en studenten en ons samen organiseren voor de omverwerping van dit economische systeem dat gebaseerd is op discriminatie en uitbuiting.”
Campagne Solidarity eist:
- Onmiddellijke en permanente regularisatie van alle mensen-zonder-papieren!
- Stop straffeloos politiegeweld, stop de criminalisering van mensen-zonder-papieren!
- Sociale oplossingen voor sociale problemen: er moet worden geïnvesteerd in onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting en lonen in plaats van in repressie door de politie. Belast de rijken in plaats van de armen neer te schieten!
- Malcolm X zei: “Er is geen kapitalisme zonder racisme.” We moeten het kapitalistische systeem bestrijden, een systeem van economische uitbuiting van de meerderheid ten voordele van een kleine elite.
-
Mensen zonder papieren bezetten Begijnhofkerk in Brussel, staatssecretaris Mahdi weigert te luisteren
Verschillende collectieven van mensen zonder papieren bezetten sinds vorige week zondag de Begijnhofkerk, gelegen aan het Sint-Katelijneplein in het centrum van Brussel. Ze eisen een echte dialoog met de autoriteiten en de mogelijkheid om legaal te werken. Onze kameraden zonder papieren zijn actief in deze beweging en leden van LSP kwamen eveneens tussen in de eerste vergadering van het steuncomité.
Door Pietro (Brussel)
De beweging
Sinds zondag 31 januari wordt de Begijnhofkerk bezet door verschillende collectieven van mensen zonder papieren. De belangrijkste eis is een regularisatie van hun situatie en het recht om legaal te werken.
Deze bezetting door migranten zonder papieren vraagt aan de Brusselse autoriteiten, in het bijzonder minister-president Vervoort (PS) en minister van Werk Clerfayt (Défi), toegang tot werkvergunningen. Van de federale autoriteiten, in het bijzonder staatssecretaris voor Asiel en Migratie Mahdi (CD&V), wordt een regularisatie geëist.
De keuze om deze kerk te bezetten is niet onbelangrijk, aangezien het een symbolische plaats is in de geschiedenis van de beweging van migranten zonder papieren in de hoofdstad. In 2009 werden vanuit de Begijnhofkerk verschillende bezettingen opgericht. Een hongerstaking van 200 migranten zonder papieren in de kerk is de geschiedenis ingegaan als één van de moeilijkste momenten van de beweging.
Op hun Facebook-pagina van de “Politieke Bezetting 2021”, omschrijven de bezetters zichzelf als de mensen die vergeten werden tijdens de lockdown en beperkende maatregelen. De politieke autoriteiten en de Nationale Veiligheidsraad hebben in deze periode van pandemie niets ondernomen om een oplossing te vinden en hun situatie te regelen.
Momenteel bezetten 200 mensen de kerk, maar er zijn meer dan 1000 mensen betrokken bij de actie. Velen van hen zijn hier al meer dan 10 jaar in België. Het uitblijven van een antwoord van de nieuwe regering en de economische crisis die de armste en meest precaire lagen van de samenleving treft, doen de wanhoop omslaan in woede. De collectieven stellen ook het harde en onmenselijke beleid ten aanzien van migranten zonder papieren aan de kaak. Ze leggen uit dat deze actie volledig vreedzaam is en dat de bezetting een politieke daad is.
De politieke benaming van de bezetting getuigt van een stap voorwaarts in het bewustzijn van de beweging van migranten zonder papieren. De belangrijkste oorzaak van deze stap voorwaarts in de strijd is natuurlijk de economische crisis die de informele economie hard treft. Veel van de werkenden zonder papieren zijn daardoor hun zwart werk en hun huisvesting kwijtgeraakt, en staan nu op straat. Desondanks hebben migranten zonder papieren deze bezetting als politiek bestempeld om het belang van de strijd voor regularisatie te onderstrepen en extra druk uit te oefenen op de politiek en op de heersende klasse.
Een ander belangrijk element van de bewustzijnsverandering in de beweging is de sterke aanwezigheid van eisen in verband met werk en de toegang tot de arbeidsmarkt. Hieruit blijkt dat migranten zonder papieren sinds 2009 altijd in het zwarte circuit werken, uitgebuit worden in de informele economie en door de autoriteiten aan hun lot worden overgelaten om gechanteerd te worden door de bazen die hen uitbuiten. De pandemie heeft alle bestaande tegenstellingen verscherpt en het bewustzijn van de werknemers, vooral in de meer essentiële sectoren, beïnvloed. Migranten zonder papieren werkten ook in essentiële sectoren zoals de zorg, de schoonmaak en de kleine distributie, zonder enige bescherming en zonder reële kans op ontdekking. Dit heeft de ontwikkeling van een klassenbewustzijn mogelijk gemaakt. “Wij willen de kans krijgen om bijvoorbeeld te werken in sectoren waar er een tekort aan arbeidskrachten bestaat. Wij hebben genoeg van dit leven,” aldus een woordvoerder van de migranten zonder papieren.
Staatssecretaris Mahdi (CD&V) steekt zijn kop in het zand
Afgelopen woensdag deden de collectieven van migranten zonder papieren een oproep aan andere kerken, moskeeën, synagogen en gebedshuizen in de hoofdstad om de activisten te verwelkomen en hen in hun strijd te steunen.
Staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Sammy Mahdi (CD&V), reageerde met minachting op alle eisen van de migranten zonder papieren en de oproep om ook andere kerken en moskeeën te bezetten. “Dit heeft geen zin. Er komt geen golf van algemene regularisatie,” zei hij woensdag. “Ik laat me niet chanteren.”
De staatssecretaris doet alsof deze mensen niet bestaan. Hij ontkent de realiteit van 100.000 werkenden op Belgisch grondgebied. Laat het duidelijk zijn: het gaat hier niet om chantage, maar om het leven van enkele tienduizenden mensen die in onwaardige omstandigheden overleven en voor wie er dringend collectieve oplossingen nodig zijn. Dat is wat de migranten zonder papieren proberen af te dwingen door zich te organiseren.
Een oplossing is niet mogelijk zonder verblijfsvergunning. Dit is nodig om sociale dumping te bestrijden, concurrentie tussen werkenden tegen te gaan en betere arbeidsvoorwaarden voor alle Belgische werkenden te garanderen.
De toegang tot werk is voorbehouden voor mensen die legaal in België wonen of voor mensen uit het buitenland die in België werk zoeken, aldus de staatssecretaris. Daarmee rechtvaardigt hij het regeringsbeleid van verdeeldheid en concurrentie. “Mensen die niet het recht hebben hier te blijven, moeten terugkeren naar hun land van herkomst,” benadrukt Mahdi. Ook hier legt de staatssecretaris de nadruk op het terugkeerbeleid zonder duidelijk te maken dat de ambassades vandaag gesloten zijn, het luchtverkeer zeer beperkt is en terugkeer steeds moeilijker en duurder wordt.
CD&V is bang om opnieuw pluimen te verliezen aan zijn rechterkant ten voordele van het VB en de N-VA. Daarom verdedigt Mahdi het migratiebeleid van de vorige regering. Noch ECOLO, noch de PS willen de strijd binnen de regering over deze kwestie echt leiden. Op die manier zal deze regering de deuren nog verder openzetten voor de opkomst van extreemrechts. Wij moeten het tegenovergestelde doen: de enorme ongelijkheden in de samenleving aanklagen en bestrijden. In die strijd kunnen we een einde maken aan het beleid van verdeel en heers.
Onze methode en programma
Ongeveer honderd mensen kwamen afgelopen dinsdagavond naar de bijeenkomst van het steuncomité voor de politieke bezetting van de Begijnhofkerk. Mensen zonder papieren die lid zijn van LSP verdedigden de noodzaak om de collectieven politiek te organiseren in de bezetting en om de beweging te verbreden.
We stelden voor om dagelijks algemene vergaderingen te organiseren om elke stap van de strijd en de volgende te nemen stap te bespreken. Vanuit deze algemene vergadering moeten we proberen de beweging te verbreden. Een eerste stap zou erin kunnen bestaan een solidariteitsmotie met de beweging van mensen zonder papieren en vóór regularisatie op te stellen en deze door verenigingen en vakbondsstructuren te laten ondertekenen. Dit zou bijvoorbeeld kunnen worden gebruikt om contacten in Vlaanderen te koppelen. Uitbreiding van de beweging naar het noorden van het land is een cruciale stap. Deze motie zou ook aan de vakbondsdelegaties kunnen worden voorgelegd om het verband te leggen met de strijd rond de lonen en het interprofessioneel akkoord (IPA) en om de strijd voor significante loonsverhoging te koppelen aan de eis van degelijke jobs voor iedereen en verzet tegen sociale dumping. Deze motie zou ook aan studentenbewegingen kunnen worden voorgesteld om solidariteit op te bouwen en hen bij de strijd te betrekken door steuncomités in universiteiten en hogescholen op te richten.
Om de regering te doen buigen, moeten we ons aan de kant van de jongeren en de werkenden plaatsen en banden met hen versterken. Zij draaien eveneens op voor de rampzalige gevolgen van de gezondheids- en sociale crisis.
Het is mogelijk de beweging uit te breiden tot andere bezettingen, andere algemene vergaderingen van mensen zonder papieren op te richten en de reeds bestaande collectieven en bezettingen te activeren, maar ook bezettingen die reeds bezig waren te politiseren. Wij hebben een coördinatie nodig van alle collectieven die democratisch gekozen zijn door de activisten aan de basis van de bezettingen. Om te voorkomen dat de beweging in wanhoop en in de ultieme methode van hongerstaking vervalt, zijn activisten van LSP elke dag ter plaatse om te proberen de discussies met de bezetters te politiseren, door algemene vergaderingen te organiseren om de eisen en de strategie te bespreken die nodig zijn om een brede beweging op te bouwen.
Een ander belangrijk aspect waarmee rekening moet worden gehouden, zijn de gezondheidsrisico’s en de angst die bij de bevolking zou kunnen ontstaan doordat de gezondheidsmaatregelen niet worden nageleefd. Wij benadrukten de noodzaak om alle deelnemers aan de bezetting te testen en een ordedienst binnen de bezetting te organiseren. Er is een quarantaineruimte ingericht om personen met symptomen te isoleren. Het is het regeringsbeleid dat ons allen in gevaar brengt. Hoe kan de pandemie doeltreffend worden bestreden als de meest kwetsbare leden van onze samenleving het zonder enige gezondheids- en rechtsbescherming moeten stellen?
De regularisatie van alle migranten zonder papieren moet een eerste stap zijn om de gezondheid en de rechten van iedereen te garanderen en te strijden voor betere levens- en arbeidsomstandigheden. We moeten de strijd van migranten zonder papieren blijven verbinden met de strijd van arbeiders en studenten en ons samen organiseren voor de omverwerping van dit economisch systeem dat gebaseerd is op discriminatie en uitbuiting.
Het hele systeem is schuldig! Wij moeten het moorddadige asielbeleid en het racistische politiegeweld dat onze gemeenschappen terroriseert, veroordelen. Wij moeten ons organiseren om een agenda van sociale eisen te verdedigen waarmee marginalisering, armoede en uitbuiting kunnen worden bestreden. Regularisatie moet centraal staan in onze eisen, om gelijke rechten te garanderen voor de meest kwetsbare leden van onze samenleving. Laten we solidair strijden tegen racisme, seksisme en alle andere vormen van discriminatie en uitbuiting!
Daarom eisen wij:
- Onmiddellijke en permanente regularisatie van alle migranten zonder papieren!
- Geen straffeloosheid voor de politie! Stop de criminalisering van migranten zonder papieren!
- Sociale oplossingen voor sociale problemen: er moet worden geïnvesteerd in onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting en lonen in plaats van in repressie door de politie. Belast de rijken in plaats van de armen neer te schieten!
- Malcolm X zei: “Er is geen kapitalisme zonder racisme”. Wij moeten het kapitalistische systeem bestrijden, een systeem van economische uitbuiting van de meerderheid ten voordele van een kleine elite.
Het steuncomité komt elke dinsdag om 17.30 uur bijeen op het Begijnhofplein om de strijd verder te organiseren.
-
Solidariteit met de strijd van de vrouwen zonder papieren en hun kinderen
Vrijdag kwamen een honderdtal mensen bijeen aan de Financietoren in Brussel om de regularisatie van alle mensen zonder papieren in België te eisen. De actie focuste zich op de gezinnen zonder papieren. Op de actie waren de vrouwen en kinderen in de meerderheid. De actie van het Collectif des Sans-Papiers verliep vreedzaam en bracht leden van verschillende gemeenschappen van mensen zonder papieren samen, voornamelijk uit Afrika, het Midden-Oosten en Zuid-Amerika. De aanwezigheid en getuigenissen van kinderen zonder papieren die hun recht op een waardig leven opeisten, waren indrukwekkend.
Hieronder het pamflet dat namens campagne ROSA en campagne Solidarity werd verdeeld op deze actie.
Vrouwen en kinderen zonder papieren wonen al jaren in België. Ze kennen geen ander land dan België. Ze hebben geen kindertijd zoals anderen. Ouders zonder papieren hebben obstakels om in hun basisbehoeften te voorzien, om gezondheidszorg te krijgen, om in waardige omstandigheden te leven… Kinderen zonder papieren worden het meest gediscrimineerd op school: ze kunnen vaak niet deelnemen aan schoolreizen en het ontbreekt vaak aan het nodige schoolmateriaal. Dit alles komt omdat mensen zonder papieren veroordeeld worden tot onzekerheid en sociale uitsluiting. Het kapitalisme legt hen dit op in hun dagelijks leven.
Het gebrek aan toekomstperspectieven, de ontmenselijking, de ‘objectivering’ van vrouwen en de discriminatie die door een kapitalisme in crisis worden veroorzaakt, bevorderen geweld, seksisme, homofobie en racisme, alsook een reeks andere discriminaties die onder meer gebaseerd zijn op etnische of religieuze gezindheid. Het zijn de besparingen die vrouwen in armoede duwen. Het zijn de vrouwen die de tekorten in de kinderopvang, het openbaar vervoer, de gezondheidszorg en het onderwijs opvangen door het merendeel van de huishoudelijke taken op zich te nemen. Vrouwen zonder papieren bevinden zich in een nog kwetsbaardere situatie. Zij werken buiten elke arbeidswetgeving om, onder meer in de sectoren kinderopvang, ouderenzorg en schoonmaak. Ook zij zijn de “helden” van de pandemie!
Slechts één groep van de bevolking profiteert van de onderdrukking van mensen zonder papieren en de specifieke onderdrukking van vrouwen. Voor de bazen is het een kans om alle arbeidsvoorwaarden en lonen te ondermijnen. We moeten elke poging van extreemrechts, de media of de regering aan de kaak stellen om immigranten aan te wijzen als zondebokken voor het falen van het besparingsbeleid en het failliet van het kapitalisme.
In de strijd tegen besparingen en uitbuiting zijn onze beste bondgenoten de andere slachtoffers van dit steeds ongelijker wordende systeem. We moeten strijden voor de regularisatie van alle mensen zonder papieren, zodat ze dezelfde rechten hebben als andere werkenden en niet langer worden gebruikt om de levensomstandigheden van iedereen naar beneden te trekken. Tegelijkertijd moeten we gezamenlijk strijden tegen alle vormen van seksisme, voor betaalbare huisvesting, goede openbare diensten en fatsoenlijke jobs en inkomens die het vrouwen mogelijk maken financieel onafhankelijk te zijn.
Tegen de steeds agressievere pogingen tot verdeeldheid moeten we ons verzetten met eengemaakte strijd: mannen en vrouwen, met of zonder papieren, jongeren en werkenden met of zonder baan… We hebben allemaal recht op huisvesting, onderwijs, zorg, waardigheid. We moeten bewegingen ontwikkelen die volledig onafhankelijk zijn van de heersende klasse, en deze versterken met een socialistisch programma en methoden.
Geïnspireerd door de zwarte jongeren in de VS is er een explosie van woede over de hele wereld. Duizenden mensen gaan de straat op om “Black Lives Matter” te roepen. Een historische antiracistische beweging groeit, die niet alleen het politiegeweld aanklaagt, maar ook de sociale ellende, het gebrek aan betaalbare woningen en het gebrek aan goede jobs … meer in het algemeen de vele onrechtvaardigheden die het systeem waarin we leven met zich meebrengt. De regularisatie van mensen zonder papieren moet deel uitmaken van deze strijd!
Wij willen racisme en seksisme bestrijden door middel van solidariteit. Daarom koppelen we eisen als degelijke jobs voor iedereen, een minimumloon van 14 euro per uur, betaalbare woningen, massale bouw van sociale woningen en een radicaal investeringsplan in openbare diensten, onderwijs en gezondheidszorg aan deze strijd. De kapitalistische crisis brengt meer verdeeldheid, inclusief racisme, en meer geweld met zich mee. Het beëindigen van politiegeweld betekent het omverwerpen van het kapitalisme en het opbouwen van een heel ander soort samenleving.
-
Mensen-zonder-papieren in actie voor regularisatie. Racisme bestrijden met solidariteit!
Op zaterdag 20 juni kwamen enkele honderden mensen in Brussel en Luik bijeen ter gelegenheid van de Wereldvluchtelingendag om de regularisatie van mensen-zonder-papieren te eisen. Hieronder het pamflet dat door LSP-activisten op deze twee bijeenkomsten is verspreid.
Geïnspireerd door de zwarte jongeren in de VS is er een explosie van woede over de hele wereld. Duizenden mensen komen op straat om “Black Lives Matter” te laten horen. Een historische antiracistische beweging groeit, een beweging die niet alleen het politiegeweld aanklaagt, maar ook de sociale ellende, het gebrek aan betaalbare woningen en het gebrek aan fatsoenlijke jobs … Meer in het algemeen: de vele onrechtvaardigheden die het systeem waarin we leven met zich meebrengt. De regularisatie van mensen-zonder-papieren moet deel uitmaken van deze strijd!
Sinds het begin van de lockdown hebben mensen-zonder-papieren de weg vrijgemaakt voor sociale mobilisatie. De woede onder deze mensen is enorm. Er zijn geen concrete maatregelen genomen door deze regering: er is geen massale screening, geen versnelling van dringende medische hulp om toegang te krijgen tot de gezondheidszorg, en zelfs geen tijdelijke verblijfsvergunning voor mensen-zonder-papieren. Nochtans had dit kunnen helpen om de hele bevolking tegen het virus te beschermen, zoals in Portugal of Italië is gebeurd.
De overheid heeft meer dan 10 jaar lang een oogje dichtgeknepen terwijl het aantal mensen zonder wettelijke verblijfsvergunning in België bleef groeien: er zijn nu tot 150.000 mensen-zonder-papieren op Belgische bodem. Het is duidelijk een politieke beslissing van alle regeringen: een geschenk voor de Belgische bazen door een reservoir van goedkope en betrouwbare arbeidskrachten op te bouwen. Veel mensen-zonder-papieren werkten tijdens de lockdown in essentiële sectoren. Als we zoveel mensen zonder rechten en toegang tot de gezondheidszorg laten, is dit een gevaar voor de volksgezondheid.
Om de regularisatie af te dwingen, moeten we volgens ons, LSP-activisten en mensen-zonder-papieren, onze beweging koppelen aan brede lagen van de arbeidersklasse. Dan kunnen we samen strijden tegen wat ons verdeelt: racisme en sociale afbraak.
We moeten samen strijden, ongeacht onze afkomst of huidskleur, om een zo breed mogelijke beweging op te bouwen op basis van een sociale agenda. We zullen ook banden moeten smeden met alle organisaties in de sociale sector die vandaag zeer hard worden aangevallen, maar ook met de gezondheidssector. De vakbonden moeten de werkenden-zonder-papieren organiseren en de regularisatiebeweging ten volle steunen, want de arbeidersbeweging is slechts zo sterk als haar zwakste schakel.
Het beleid van sociale afbraak en de stigmatisering van vluchtelingen en mensen-zonder-papieren creëren een ideale voedingsbodem voor racisme in de samenleving. Extreemrechts en de N-VA voeden het al jaren. De asociale politiek van de traditionele partijen draagt een directe verantwoordelijkheid voor de explosie van racisme. Zoals Malcolm X zei: “Er is geen kapitalisme zonder racisme.” Racisme en discriminatie worden door kapitalisten gebruikt om te verdelen en te regeren om zo de winsten van de rijkste 1% te garanderen. Arme landen zijn ten prooi gevallen aan het neokolonialisme en slachtoffers die naar hier vluchten, worden overgeleverd aan extreme uitbuiting.
- Onmiddellijke regularisatie van alle mensen-zonder-papieren.
- Annulering van de opschorting van de registratie van vluchtelingen en alle asielaanvragen en de invoering van een versnelde procedure voor de regularisatie van iedereen.
- Afschaffing van een onmenselijk beleid van detentie en massale uitzetting, alle migranten moeten alle rechten genieten.
- Laten we de oorzaken bestrijden die mensen ertoe aanzetten te vluchten: oorlog, terrorisme, uitbuiting en milieuvernietiging. Stop het neokolonialisme! De grondstoffen en de rijkdom moeten aan de gemeenschap toebehoren, niet aan de kapitalisten. Kwijtschelding van publieke schulden.
- Voor een massaal plan van overheidsinvesteringen: sociale huisvesting, gratis kwaliteitsonderwijs, fatsoenlijke jobs met een minimumloon van 14€/uur, gratis en degelijke gezondheidszorg.
- Een alternatief voor het kapitalisme: een socialistische samenleving gebaseerd op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet op de winsten van een handjevol mensen. Dit kan opgebouwd worden door de nationalisatie onder controle van de gemeenschap en het democratisch beheer van de belangrijkste sectoren van de economie.
Enkele foto’s van de acties in Brussel en Luik
Brussel
Luik
-
Mensen-zonder-papieren voeren actie voor regularisatie
Maandag organiseerden verschillende groepen van mensen-zonder-papieren een gezamenlijke actie voor de Financietoren, waar het kabinet van Maggie De Block is gevestigd. Er werd ook actie gevoerd aan het gemeentehuis van Sint-Joost-Ten-Node. Daar was er een ontmoeting met de burgemeester om een oproep te doen om zich aan te sluiten bij andere gemeenten die reeds een motie aannamen om de regularisatie te steunen. Het gaat onder meer om Luik, Charleroi, Bergen, Vorst en Elsene.
De woede van de mensen-zonder-papieren is groot. Deze regering heeft geen concrete maatregelen genomen. Er was geen massale screening in kraakpanden, geen bespoediging van dringende medische hulp om toegang te hebben tot gezondheidszorg, geen tijdelijke verblijfsvergunning om de hele bevolking te beschermen, zoals in Portugal is gebeurd.
De overheid heeft meer dan 10 jaar weggekeken terwijl het aantal mensen zonder wettelijke verblijfsvergunning bleef toenemen in België: er zijn tot 150.000 mensen-zonder-papieren in het land. Het was natuurlijk een politieke beslissing van de opeenvolgende regeringen om zo een cadeau te geven aan de Belgische werkgevers om hen goedkope arbeidskrachten ter beschikking te stellen voor sectoren zoals de horeca, bouw, logistiek en schoonmaak. Dat zijn allemaal essentiële sectoren voor het functioneren van onze samenleving, maar de afgelopen jaren is de precariteit (werkonzekerheid, lage lonen …) enorm opgedreven. Dat gebeurt door werkenden, met of zonder papieren, uit te buiten.
Deze situatie wordt nu een risico voor de hele Belgische bevolking. Zoveel mensen buiten alle wettelijke bepalingen laten, is een misdrijf tegen de volksgezondheid van alle werkenden. De collectieven van mensen-zonder-papieren weten dat heel goed en oefenen daarom maximale druk uit op minister De Block, zodat ook in België de deur voor regularisatie kan worden geopend.
Maandagmiddag werd geprotesteerd door een 200-tal mensen, zowel mensen-zonder-papieren als sympathisanten. Daaronder ook leden van LSP. We kregen de gelegenheid om namens LSP te spreken en te wijzen op de noodzaak aan een brede beweging rond de eisen van de mensen-zonder-papieren. Deze eerste actie was belangrijk, maar we moeten verder opbouwen om de druk op te voeren. Er werd ook gewaarschuwd voor de regularisatieprocessen in Italië en Portugal: die hebben als doel om werkenden-zonder-papieren tijdelijk te legaliseren, het doel is niet om iedereen echt uit de illegaliteit te halen.
Wij denken dat er voor het winnen van de regularisatie een beweging nodig is van brede lagen van de Belgische arbeidersklasse om samen te strijden tegen wat ons verdeelt: racisme en sociale dumping. We moeten met z’n allen vechten, ongeacht onze afkomst, onze huidskleur en onze cultuur, om een zo multi-etnisch mogelijke beweging op te bouwen. We zullen ook alle organisaties in de sociale sector, die vandaag de dag zwaar onder vuur liggen, maar ook de gezondheidssector moeten vragen om zich solidair te tonen en de eisen van de beweging te steunen. De vakbonden moeten ook proberen de beweging voor regularisatie zoveel mogelijk te steunen.
Bestrijding van armoede, uitbuiting en het coronavirus: regularisatie!
Wij eisen de onmiddellijke en permanente regularisatie van alle mensen zonder papieren! Maar daarvoor zullen we moeten strijden tegen het kapitalisme, de oorzaak van al onze onderdrukking en uitbuiting, voor een democratische socialistische samenleving die door de meerderheid van de bevolking wordt bestuurd tegen de belangen van de kapitalisten.
Hieronder enkele foto’s van de betoging maandag.
-
Luik. Vrouwen zonder papieren maken ‘solidariteitsmaskers’
Geconfronteerd met het gebrek aan mondmaskers, maakt een groep vrouwen zonder papieren deze sinds afgelopen zondag met de hand. We spraken over dit initiatief met Rosario Marmol Perez, een activist van de non-profit organisatie La Cible, die ook betrokken is bij dit project.
Van waar komt het idee om solidariteitsmaskers te maken?
“Het idee kwam voort uit de deelname van moeders zonder papieren aan het naaiatelier van de Voix des Sans-Papiers en de Ecole des Solidarités.
“Ze dachten dat ze de vaardigheden hadden om een nuttige en ondersteunende rol te spelen in deze crisis, en in het bijzonder de mogelijkheid om solidariteitsmaskers te naaien. Solidariteit omdat het belangrijk is te weten dat deze maskers worden gegeven. Voor degenen die dat wensen, is het mogelijk om een donatie te doen aan het solidariteitsfonds. Dankzij dit solidariteitsfonds kunnen we de nodige voorraden kopen voor de productie van nieuwe maskers, maar ook de moeders steunen die geen inkomen hebben.”
Waarom werd dit initiatief genomen?
“Wat je moet begrijpen is dat voor de mensen die deze mondmaskers maken, solidariteit heel belangrijk is. Dit zijn mensen die vrijwel geen erkenning hebben: van hun rechten, hun opleidingsniveau, enz. Ze hebben vaak niet de mogelijkheid om te werken omdat ze geen werkvergunning hebben. In deze omstandigheden heeft solidariteit een zeer concreet aspect.
“Dit initiatief werd zeer goed ontvangen. Tot nu toe hebben we meer dan 2.500 aanvragen ontvangen. Ze komen van individuen, maar ook van verenigingen en zelfs instellingen die mensen helpen. We moeten ons realiseren hoe catastrofaal de situatie is. Er zijn tekorten in ziekenhuizen, maar ook in bejaardentehuizen, waar hulpverleners in contact komen met de meest kwetsbaren en gedwongen worden om zonder bescherming te werken, wat hen, en natuurlijk hun patiënten, in gevaar brengt. Er zijn ook tekorten bij zorgverleners voor mensen met een handicap, enz.
“Veel van de moeders zonder papieren werkten voorheen in de gezondheidssector als verpleegster of zorgverlener, en ze begrijpen heel goed dat als degenen die dagelijks voor de zieken zorgen zelf ziek worden, het noodlot zal toeslaan.”
We zien dat uiterst rechts probeert te profiteren van deze crisis… Is dit initiatief ook een reactie daarop?
“We zijn er van overtuigd dat werkenden zonder papieren eigenlijk werkenden zijn zoals alle andere. Extreemrechts probeert de mening te manipuleren door te suggereren dat de migratieproblematiek een factor is in de huidige crisis. We moeten ons daartegen verzetten, want het is niet waar: migranten maken – zoals alle werkenden in België – deel uit van de oplossing. De regularisatie van mensen zonder papieren is van cruciaal belang. Deze moeders zonder papieren beschouwen België als hun gastland, niet meer en niet minder. En dit soort initiatieven laat ook zien dat de concrete realiteit haaks staat op de extreemrechtse propaganda: migranten geven altijd een essentiële bijdrage aan het gastland.”
Tot slot, hoe reageren we best op de crisis die we doormaken?
“We hebben absoluut behoefte aan een collectieve solidariteitshouding. Vandaag zijn er veel mensen die de verzorgers feliciteren – en terecht – met het werk en de offers die ze brengen.
“En tegelijkertijd worden de besparingen die Maggie De Block en vorige regeringen hebben opgelegd, veel concreter voor veel mensen. Het betekent achteruitgang van ons gezondheidssysteem.
“Het is essentieel dat al die mensen die om 20.00 uur bij de ramen klappen om het zorgpersoneel te ondersteunen, zodra de coronaviruscrisis voorbij is, samen met deze werknemers, vakbonden en burgers de straat op gaan om te eisen dat de overheid investeert in het zorgstelsel, maar ook om een herwaardering van de hele openbare dienst te eisen.
“We moeten ook de mensen zonder papieren uit de schaduw halen en duidelijke en permanente criteria voor regularisatie eisen.”
DIT PROJECT STEUNEN
Ter ondersteuning van het collectief “Solidariteitsmaskers” kan je storten op rekeningnummer BE48 8777 9900 0127.
Het geld dat op deze rekening wordt gestort, zal worden gebruikt om voorraden te kopen voor hun productie en om vrouwen en moeders te ondersteunen die geen recht hebben op enig inkomen.
-
Betoging voor regularisatie van mensen-zonder-papieren
De voorbije dagen kwam er dan toch wat weerwerk tegen de steeds verder gaande provocaties van staatssecretaris Francken en zijn partij N-VA. De suggestie om mensenrechten in het geval van vluchtelingen te ‘omzeilen’ of nog de discussie over het opzetten van kampen waar het ‘onaangenaam verblijven’ is, zijn maar enkele voorbeelden van een bijzonder hard discours. De N-VA kijkt met sympathie naar het extreemrechtse Lega dat in Italië de harde woorden in beleid wil omzetten. Jongerenvoorzitter Roggeman, die eerder weigerde om zich uit te spreken tegen leden van Jong N-VA die actief zijn bij de neofascistische groep ‘Schild & Vrienden’, maakte zich vrolijk over bootvluchtelingen die op de Middellandse Zee vastzitten: ‘Return to sender’ voegde hij eraan toe.Er kwam gelukkig protest tegen deze ontmenselijking van vluchtelingen. Zo was er een open brief van de rectoren van de Vlaamse universiteiten, een vrije tribune ondertekend door meer dan duizend academici en er is ook verzet op straat. Zaterdag was er in Aalst een symbolisch protest tegen het bezoek van de N-VA propagandabus. Zondag kwamen de mensen-zonder-papieren opnieuw op straat om een regularisatie te eisen. Er was een goede opkomst en een strijdbare sfeer. Positief was de aankondiging dat de twee militanten die eerder dit jaar bij een razzia in Globe Aroma vzw waren opgepakt net vrijgelaten zijn uit het gesloten centrum van Steenokkerzeel. Maar in het algemeen blijft de situatie voor mensen-zonder-papieren erg moeilijk: deze rechtse regering wil niet weten van een regularisatie en beperkt het criminaliseren niet tot vluchtelingen, maar treedt nu ook op tegen wie mensen in nood helpt.
De betoging afgelopen zondag toonde een vastberaden verzet. Er was aandacht voor de slachtoffers van het repressieve asielbeleid: er werd verwezen naar de overleden kleuter Mawda, maar ook naar de 20 jaar geleden vermoorde Semira Adamu (die omkwam door geweld bij deportatie). Personeel uit de schoonmaaksector merkte op een spandoek op dat zij ervoor zorgen dat onze toiletten proper zijn, maar dat ze zelf nu eigenlijk ook wel propere papieren willen. Mensen-zonder-papieren worden vandaag tot zwartwerk veroordeeld met erg lage lonen en extreme uitbuiting. Als de regering niet van regulariseren wil weten, is dit niet enkel omdat het politiek niet opportuun is na de hele antivluchtelingencampagne van de afgelopen jaren, maar ook om de belangen te verdedigen van werkgevers die beroep doen op goedkope arbeid door mensen-zonder-papieren.Op de betoging verdeelden wij een pamflet (zie tekst onderaan het artikel uit onze junikrant) en vormden we een delegatie waarbij we samenwerkten met een delegatie Koerden uit Afrin.
Foto’s door Liesbeth:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/a6ooWRycSRa1q4Er7]Foto’s door Mario:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/TzZo9iyRPgwjTeYWA] -
Actie aan gesloten centrum van Steenokkerzeel na schandalige razzia tegen vluchtelingen
Vrijdagnamiddag kwamen artiesten samen in het kunstencentrum vzw Globe Aroma, waar een tentoonstelling werd voorbereid die dezelfde avond zou openen in het stadscentrum. Plots stonden politiewagens voor de deur. Er was een gezamenlijke operatie van de federale politie, de dienst vreemdelingenzaken en het ministerie van binnenlandse zaken. De operatie was in het kader van de strijd tegen terrorisme en radicalisering. De agenten controleerden de identiteit van alle aanwezigen. Zeven mensen-zonder-papieren werden opgepakt en overgebracht naar het federaal commissariaat. Dezelfde avond werden vijf van hen terug vrijgelaten. De andere twee kwamen in het centrum 127bis in Steenokkerzeel terecht. Daar worden mensen opgesloten met het oog op uitwijzing.Een van de twee mensen die in Steenokkerzeel zit is een artiest die zou deelnemen aan de tentoonstelling. De andere is Mounir, een vakbondsmilitant van het Comité van Werkenden met en zonder papieren. Mounir is al een tiental jaar actief in ons land.
Mounir nam deel aan de bewegingen van 2008 en werd geregulariseerd door de omzendbrief van 2009 op basis van zijn tewerkstelling. Maar twee jaar later verloor Mounir opnieuw zijn papieren als gevolg van een oneerlijke opstelling van zijn werkgever die niet de nodige juridische opvolging had gedaan. Mounir werkte hierna anderhalf jaar bij de sociale huisvestingsmaatschappij Anderlechtse Haard: hij werd tewerkgesteld door een onderaannemer die voor de schoonmaak instond. In die periode voerden het Comité van werkenden-zonder-papieren van het ACV en Mounir zelf campagne voor zijn re-integratie en het bekomen van een werkvergunning waardoor hij zijn situatie zou kunnen regulariseren.
De inval bij de culturele vzw is een provocatie van de rechtse asociale regering. Dit is een kwalitatieve verandering in de racistische repressie tegen mensen-zonder-papieren en migranten. Tijdens deze razzia bij een vzw die uitdrukkelijk gericht is op mensen-zonder-papieren toonde de regering zijn ware gezicht.
De regering wil een wet laten stemmen om bij mensen thuis te kunnen binnenvallen. Maar nu wordt duidelijk dat mensen-zonder-papieren ook niet veilig zijn als ze bij een organisatie betrokken zijn.
Zondag voerden militanten van ACV, ABVV, de Coördinatie van mensen-zonder-papieren en andere organisaties actie voor het gesloten centrum van Steenokkerzeel om de vrijlating van de opgepakte mensen te vragen.
Militanten van LSP waren aanwezig om het protest te ondersteunen. We eisen de onmiddellijke vrijlating van de militanten-zonder-papieren, een staking in de culturele sector uit solidariteit, het verdwijnen van de gesloten centra en een regularisatie van alle mensen-zonder-papieren.
We roepen op tot deelname aan de betoging van 25 februari (afspraak om 14u aan het Noordstation in Brussel) waartoe wordt opgeroepen door onder meer de nationale Coördinatie van mensen-zonder-papieren. Enkel door een krachtsverhouding op te bouwen tegen racisme en tegen het besparingsbeleid van deze regering kunnen we de basis leggen voor een nieuwe samenleving.
Enkele foto’s van de actie zondag:
-
Opgejaagd en aangereden: repressie leidt tot doden
Foto: Mario Een migrant op weg naar Calais die van een politiecontrole op de snelwegparking van Jabbeke probeerde te vluchten, is overleden na een aanrijding. De repressieve aanpak van vluchtelingen leidt opnieuw tot doden. Waar dit 20 jaar geleden nog tot het ontslag van de toenmalige minister van Binnenlandse Zaken Tobback leidde bij de dood van Semira Adamu, maakt de huidige minister Jambon er zich van af dat “dit soort ongevallen niet te vermijden” is. Vluchtelingen als ‘collataral dammage’ in een reactionair opbod?
De regering voert een offensief tegen vluchtelingen. Razzia’s in het Maximiliaanpark in Brussel, de mogelijkheid van huisbetreding zonder gerechtelijk bevel bij mensen-zonder-papieren, criminalisering van solidariteit met vluchtelingen, …. De afgelopen weken werd ook meer nadruk gelegd op repressie tegen vluchtelingen die zo snel mogelijk ons land proberen door te steken. Er werd zelfs geprobeerd om de onveilige situaties op snelwegparkings aan de vakbonden in de transportsector toe te schrijven, terwijl vakbondsmilitanten al jaren opkomen voor zowel meer veiligheid op die parkings als een menswaardige behandeling van alle migranten.
Deze week is er in Jabbeke een dode gevallen. Een migrant probeerde een politiecontrole te ontvluchten en stak de snelweg over. De vluchteling van Ethiopische afkomst werd gegrepen door een wagen en kwam om het leven. Een tragische gebeurtenis die meteen geminimaliseerd werd door de regering. Minister Jambon had het over een “spijtig voorval” waarde politie “geen enkele schuld” aan heeft. Hij stelde zelfs: “Iedereen weet dat over een autosnelweg lopen gevaarlijk is.” Enig medeleven, laat staan vragen over de repressieve aanpak, was er niet bij. “Dit soort ongevallen is niet te vermijden,” stelde Jambon waarmee meteen duidelijk is dat er niets zal ondernomen worden om meer doden te vermijden.
De repressie gaat zo ver dat er verzet komt uit het establishment zelf: onderzoeksrechters hebben bedenkingen bij de woonstbetredingen, grondwetspecialisten betwisten de mogelijkheid, … Ook mensenrechtenorganisaties als Amnesty International spreken zich uit tegen het terugsturen van vluchtelingen naar Soedan. Dat alles wordt door de N-VA afgedaan als linkse propaganda, terwijl de partij bij monde van voorzitter De Wever nu ook expliciet het Vlaams Belang achterna loopt met de stelling dat de keuze beperkt is tot sociale zekerheid of vluchtelingen menswaardig opvangen. Dat niet de vluchtelingen maar de N-VA en co zelf de sociale zekerheid afbouwen en ondermijnen, wordt er uiteraard niet bijgezegd.
Er is een groeiende beweging van actief verzet tegen het repressieve beleid dat vluchtelingen herleidt tot anonieme overlast waarbij niet op een dode meer of minder wordt gekeken. Die opstelling beperkt zich niet tot de allerzwaksten in de samenleving: vandaag zijn het vluchtelingen, morgen werklozen en gepensioneerden en daarna alle gewone werkenden. De arrogante neerbuigendheid van deze regering in de discussie over de pensioenen is daar een indicatie van. Het repressieve beleid tegen vluchtelingen beantwoorden we best met eengemaakt verzet tegen het volledige asociale beleid van deze regering.
-> Bouw mee aan de acties: er komt een nationale betoging op 25 februari. Meer info volgt spoedig.
-
Stop de criminalisering van solidariteit!
Foto door Mario Als het van de N-VA afhangt, wordt overgegaan tot brutale repressie en tot criminalisering van zowel vluchtelingen als de solidariteit met migranten. Naast heuse razzia’s met als doel om zoveel mogelijk migranten op te pakken, naast samenwerking met dubieuze regimes zoals dat van Soedan met het oog op terugsturing, wil Theo ‘Trump’ Francken nu ook de mogelijkheid van huiszoekingen zonder gerechtelijk bevel. Het doel: solidariteit met migranten criminaliseren.
De afgelopen weken kwam de enorme solidariteit met mensen-zonder-papieren op straat: er waren 8.000 betogers tegen het asielbeleid van Francken en afgelopen zondagavond was er een sterke mobilisatie tegen een geplande razzia in het Maximiliaanpark. Eerder waren er ook in Vlaanderen al studentenacties tegen Francken, laatst nog op 26 oktober in Antwerpen. Ondertussen worden elke avond honderden migranten opgevangen door gezinnen. Wat de overheid niet bereid is om te doen – een menselijke opvang voorzien voor mensen in nood – wordt wel gedaan door gewone mensen.
De brede solidariteit met migranten is een doorn in het oog van de N-VA. Het doorprikt het argument dat er een ‘streng’ asielbeleid is omdat de mensen dit willen. De partij zoekt een confrontatie met al wie solidair is. De voorstellen van N-VA’ers Francken en Jambon gaan zo ver dat de kritiek zich niet beperkt tot activisten. Er werd op het hoogste niveau gelekt over de geplande operatie van zondagavond waarop een mobilisatie werd georganiseerd. Gisteren spraken de onderzoeksrechters zich uit tegen het voorstel rond ‘woonstbetredingen’ bij mensen-zonder-papieren. Francken wil dat de politie zonder huiszoekingsbevel migranten bij hen of bij anderen thuis kan oppakken. Deze Trumpiaanse maatregel is juridisch echter niet mogelijk. Maar ook met een huiszoekingsbevel is het volgens de Vereniging van Onderzoeksrechters niet evident: “Het gaat ver om een huiszoeking toe te staan alleen om iemand op te pakken die illegaal is, en om zo iemand daarmee gelijk te stellen aan een crimineel tegen wie een gerechtelijk dossier loopt.”
Volgens N-VA is wie solidair is met migranten verantwoordelijk voor een aanzuigeffect. Het is nonsens om een gebrek aan opvang en een criminalisering van vluchtelingen voor te stellen als een antwoord op de redenen waarom mensen vluchten. Enkel het aanpakken van oorlogen (waarvan sommige met Belgische betrokkenheid) en neokoloniale plundering kan een einde maken aan vluchtelingenstromen. Niemand vlucht voor zijn of haar plezier en er is al helemaal niemand die vlucht om Theo Francken een loer te draaien. De wijze waarop Francken de asielkwestie voorstelt als een persoonlijke strijd tussen hemzelf en de vluchtelingen is grotesk. De realiteit van een wereld in crisis en een kapitalisme in verval is net iets ruimer dan de Twitter-wereld van Francken.
De repressie van N-VA tegen migranten, maar ook tegen al wie solidair is, gebeurt met dezelfde argumenten die de Spaanse premier Rajoy gebruikt om de Catalaanse beweging voor onafhankelijkheid de kop in te drukken. ‘De wet moet nageleefd worden,’ is ook daar het centrale argument om tot nooit geziene politieke repressie over te gaan. We kunnen in de strijd tegen het brutale asielbeleid overigens nog iets leren van de Catalanen: in februari 2017 betoogden 250.000 Catalanen in Barcelona onder de slogan: “Genoeg excuses, laten we hen verwelkomen!” Met massaprotest wordt ingegaan tegen diegenen die vluchtelingen verantwoordelijk stellen voor het vluchtelingenprobleem. Massamobilisaties zijn belangrijk als antwoord op de verdeeldheid die door de rechterzijde, desnoods met brutaal politiegeweld, gepromoot wordt.
De solidariteit van de afgelopen weken is belangrijk en groeit verder aan. Het zal erop aankomen om deze solidariteit ook actiever te mobiliseren langs Nederlandstalige kant en om er een politiek programma aan te koppelen van verzet tegen het volledige asociale beleid en tegen alle elementen van de neoliberale verdeel-en-heerspolitiek.
