NL Socialisme

Tag: extreemrechts

  • Nieuwe extreemrechtse fractie in Europees Parlement

    VB in zee met ex-UKIP verkozene die fan is van Thatcher en Polen die stemrecht voor vrouwen weg willen

    Na een eerdere mislukte poging kondigde Marine Le Pen vandaag dan toch de oprichting van een extreemrechtse fractie aan: “Europa van de Naties en de Vrijheden”.

    Artikel door Tanja Niemeier

    De nieuwe fractie zal voorgezeten worden door Marine Le Pen van het Front National uit Frankrijk en Marcel De Graaf van de islamofobe antimigrantenpartij PVV uit Nederland. De fractie bestaat naast FN en PVV uit parlementsleden van de Lega Nord (Italië), FPÖ (Oostenrijk) en Vlaams Belang (België). Er waren al langer onderhandelingen om een fractie te vormen, maar de groep kwam niet aan verkozenen uit zeven EU-lidstaten, een vereiste om als politieke groep in het parlement erkend te worden.

    Nu worden ze vervoegd door Janice Atkinson die voor de Britse UKIP werd verkozen maar ondertussen uit de EFDD (Europe of Freedom and Direct Democracy) stapte. Die EFDD bestaat vooral uit leden van UKIP en de Italiaanse Vijfsterrenbeweging. Naast Atkinson trekken ook twee Poolse parlementsleden naar de nieuwe fractie. Het gaat om de twee verkozenen van het Congres voor een Nieuwe Rechterzijde (KNP), Michal Marusik en Stanislav Zoltek.

    Commentatoren suggereren dat de nieuwe fractie pas mogelijk werd na de confrontatie en daaropvolgende uitsluiting van Jean-Marie Le Pen uit het Front National. Daarmee probeert Marine Le Pen het FN te ontdoen van de meest openlijk racistische, xenofobe en anti-semitische elementen.

    PVV-leider Geert Wilders is een van de grondleggers van de nieuwe fractie. Hij stelde dat het een historische stap is en het startpunt om baas te worden van onze eigen wetten en middelen op een ogenblik dat een miljoen mensen aan de grens van Europa wachten.

    De creatie van deze nieuwe politieke groep is een uitdrukking van een groeiende polarisering in Europa. De aanhoudende harde besparingen die door de trojka opgelegd worden en door de grootste fracties in het Europees Parlement gesteund worden, zorgen ervoor dat het vertrouwen in de EU op een historisch dieptepunt staat. Dat is zeker het geval in landen die hard geraakt worden door de crisis. Deels door de zwakte van de linkerzijde in Europa heeft de groeiende afkeer tegen de EU en het neoliberale beleid nog geen duidelijke politieke uitdrukking op klassenbasis doorheen Europa gevonden.

    De retoriek op de persconferentie waar de nieuwe fractie werd voorgesteld, was veelzeggend over de lagen die extreemrechts wil bereiken. Marine Le Pen die met het FN voor het grootste aantal van de 36 parlementsleden zorgt, beweerde op te komen voor de belangen van de gewone mensen, de werkenden en de landbouwers die het slachtoffer van de globalisering zijn en hun onafhankelijkheid verloren door de centrale economische maatregelen van de EU. Le Pen sprak zich uit tegen het vrijhandelsakkoord TTIP en was erg scherp voor de grote coalitie van christendemocraten en sociaaldemocraten in het Europees Parlement.

    Nochtans is het duidelijk dat geen enkele partij in de nieuwe fractie de belangen van de werkenden verdedigt. Denk maar aan de wijze waarop Janice Atkinson uit UKIP werd gezet op beschuldiging van fraude en nu op de persconferentie kwam vertellen dat de twee vrouwen die haar politiek het meeste inspireren Margaret Thatcher en Marine Le Pen zijn. De sociale ramp die Thatcher onder de werkende bevolking in Groot-Brittannië aanrichtte is algemeen bekend.

    De nieuwe groep zal 17,5 miljoen euro publieke middelen krijgen voor de overblijvende vier jaar van deze legislatuur. Daarnaast krijgen de leden ervan meer spreektijd en dus ook een groter publiek profiel. Dat is veel geld voor racistische, nationalistische en antimigrantenpropaganda. Het vormt een bedreiging voor de eenheid van de werkenden en voor migranten en vluchtelingen in het bijzonder. Mogelijk kan deze versterking van extreemrechts een aanmoediging zijn voor racistisch en fascistisch geweld. Recent nog werd een protestactie van mensen-zonder-papieren verbaal en fysiek aangevallen door extreemrechtse militanten toen ze voor het Europees Parlement tegen het asociale asielbeleid protesteerden.

    Het valt nog af te wachten hoe stabiel deze nieuwe groepering zal zijn, maar tegelijk is het niet uitgesloten dat andere verkozenen de groep zullen vervoegen. Op de persconferentie werd een directe oproep gedaan aan andere Europarlementsleden van UKIP die gefrustreerd zijn omdat er naar verluidt 80% verschil in het stemgedrag van leden van UKIP en die van de Vijfsterrenbeweging zou zijn en dat terwijl ze in dezelfde fractie zitten.

    Het feit dat extreemrechts een groep heeft kunnen vormen, is een waarschuwing voor links. Als de linkerzijde geen duidelijk en consequent antwoord op het besparingsbeleid biedt, dan kan extreemrechts ervan profiteren. Een verwerping van de kapitalistische en neoliberale instellingen van de EU en van het Europese politieke establishment moet onderdeel van dat antwoord zijn, naast een internationalistisch en strijdbaar perspectief gebaseerd op een programma dat breekt met de logica van de markten en het kapitalisme. Dit is des te belangrijker nu de Griekse regering op een kruispunt staat.

    [divider]

    Over de nieuwe Poolse vrienden van het Vlaams Belang

    Voormalig KNP-voorman en Europees Parlementslid Janusz Korwin-Mikke staat bekend voor enkele heel opmerkelijke uitspraken. Hij verklaarde dat vrouwen minder intelligent zijn dan mannen en dus geen stemrecht moeten hebben. Over de Paralympische Spelen stelde hij dat je “ook geen schaaktoernooi voor debielen” organiseert… Door een intern conflict, dat los stond van deze controversiële uitspraken, scheurde Korwin-Mikke zich af om een nieuwe partij te vormen. De KNP is voor een herinvoering van de doodstraf, tegen het homohuwelijk, … Op economisch vlak is KNP voor een extreem liberaal beleid met een afbouw van alle sociale diensten. Toen hij nog voor de KNP in het Europees Parlement zetelde, pleitte Korwin-Mikke voor de afschaffing van het minimumloon en stelde hij dat de invoering van een minimumloon in de VS ertoe leidde dat “vier miljoen negers” hun job verloren. Korwin-Mikke werd uit de KNP gezet omdat hij twee buitenechtelijke kinderen heeft.

  • Laatste week van Europese soap. Wordt Le Pen gepakt door Farage?

    Het blijft rommelen bij extreemrechts in Europa. Vorige week kwam het bericht dat Le Pen aan zeven partijen kwam, voor een officiële fractie in het Europees Parlement zijn 25 verkozenen uit 7 landen nodig. Er werd gewezen op de Litouwse Orde en Rechtvaardigheid en het Poolse Congres voor een Nieuwe Rechterzijde. Nu vallen beide partijen opnieuw uit de boot. Alleszins moet de fractievorming tegen 24 juni rond zijn en dus dringt de tijd voor Marine Le Pen, Geert Wilders en Gerolf Annemans.

    Het ziet er naar uit dat de rechts-populistische fractie van Nigel Farage en zijn UKIP wel aan het vereiste aantal partners komt. Dat zag er even moeilijk uit nadat een aantal fractieleden overstapten naar de Britse conservatieven. Na de Ware Finnen en de Deense Volkspartij volgde ook de Nederlandse SGP en zelfs het extreemrechtse Zweedse SD overwoog de overstap maar zou nu bij Farage blijven. De SGP is een strikte religieuze partij die eerder de toegang tot de fractie van de Britse conservatieven werd geweigerd omdat de partij geen vrouwen toeliet als lid. Nu dat wel gebeurt, stond de deur van de conservatieven terug open. Farage haalde de Italiaanse Vijfsterrenbeweging van Beppe Grillo binnen. Die beweging ondernam ook een poging om met de groenen te discussiëren, maar daar kwam niets van in huis. Verder kon hij de Litouwse TT (Orde en Rechtvaardigheid) in zijn fractie houden, ondanks het eerdere bericht dat deze partij naar de fractie van Le Pen zou overstappen. Met telkens één Letse en een Tsjechische verkozene die Farage wist te overtuigen, kwam hij aan zes partijen. En dan kwam de verrassing: één verkozene van het Franse Front National stapt over naar de fractie van Farage.

    De fractie rond Le Pen valt terug op verkozenen uit vijf landen. De Litouwse TT komt dan toch niet over. De Poolse KNP, Congres voor een Nieuwe Rechterzijde, wilde wel bij de groep rond Le Pen aansluiten, maar botste daar op een veto van Wilders en de PVV. De standpunten van de Polen tegen vrouwen, de provocatieve uitspraken van partijleider Janusz Korwin-Mikke (een voorbeeld: “Toon me één citaat van Hitler waaruit blijkt dat hij op de hoogte was van de uitroeiing van de joden! Je zult het niet vinden.”) en het feit dat het Oost-Europeanen zijn lagen moeilijk bij Wilders. Een intrede van de Poolse KNP zou tot het vertrek van Wilders kunnen leiden, wat nog geen stap vooruit zou betekenen voor de fractievorming van Le Pen.

    De soap van de fractievorming is opmerkelijk. Het toont het enorme opportunisme van de rechtse populisten maar ook van extreemrechts. Om zelf toegang te krijgen tot de vetpotten van de EU – waar doorgaans in woorden naar wordt uitgehaald – worden ideologische pirouettes opgevoerd. De Italiaanse clown die zich bij zowel de groenen als de UKIP aanbood, is daar een voorbeeld van. Maar ook de ontwikkelingen rond de Litouwse TT (Orde en Rechtvaardigheid) kunnen tellen. Hoe de soap de komende week zal eindigen, is onvoorspelbaar. Zal Le Pen er alsnog in slagen om twee verkozenen uit verschillende landen ergens los te weken? Misschien een verkozene van UKIP in ruil voor een van het FN?

    Dat het Vlaams Belang zich totaal op de vlakte heeft gehouden in het debat over de toetreding van de Poolse partij die zich tegen vrouwenstemrecht uitspreekt en geleid wordt door iemand die Hitler goedpraat, is opmerkelijk. Zal Annemans dan geen actieve rol spelen op Europees vlak? Ziet hij zijn zitje als een mooi pensioen? En zou hij om het even wie toelaten om toch maar een fractie met bijhorende middelen te kunnen vormen? Daar lijkt het inderdaad op.

  • Neofascisten en rechtse populisten bestrijden met een sociaal alternatief op de besparingen

    Artikel door Geert Cool, woordvoerder Blokbuster, uit de juni-editie van ‘De Linkse Socialist’

    19extreemMet bijna 100 zijn ze, de Europese parlementsleden van populistisch rechts tot en met neonazi’s. Het extreemrechtse Front National werd in Frankrijk de grootste partij, het rechtse populistische UKIP in Groot-Brittannië. Met een verkozene van de NPD doet voor het eerst een Duitse neonazi zijn intrede in het Europees Parlement. Hij krijgt daar het gezelschap van drie Griekse neonazi’s van Gouden Dageraad en drie Hongaarse collega’s van Jobbik. De groei van diverse extreemrechtse krachten leidde reeds tot massaal protest, met ook in Brussel een indrukwekkende betoging tegen de komst van Marine Le Pen. Er kwamen 2.500 betogers na een snelle oproep van de JOC die onder meer door ALS werd ondersteund.

    Rechtse populisten rukken op

    Waar extreemrechts zich 20 jaar geleden voornamelijk beperkte tot neofascistische partijen die vaak jarenlang tegen de stroom in een partijkader hadden opgebouwd en plots sterk konden groeien op basis van een racistische retoriek, is het fenomeen van extreemrechts vandaag veel diverser. Een deel van de leiding van de neofascistische partijen die jarenlang in de parlementen zaten, pasten zich aan dat milieu aan en kenden interne moeilijkheden. Ze kregen bovendien concurrentie van allerhande formaties die bezwaarlijk ‘partijen’ kunnen genoemd worden maar die wel sterke electorale scores konden neerzetten en soms al even snel terug verdwenen.

    Het voorbeeld van de Nederlandse PVV van Wilders is op dat vlak veelzeggend. Amper enkele jaren nadat Pim Fortuyn het mooie weer maakte, was het de beurt aan Wilders. Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in Nederland kon zijn partij slechts in twee steden lijsten indienen. Een groot deel van zijn provinciale en nationale verkozenen stapten uit de PVV naar aanleiding van de opmerking van Wilders dat hij “minder Marokkanen” wil. Wat overblijft is Wilders en zijn kiezers. Over een partij beschikt Wilders niet, de steun voor Wilders is niet georganiseerd wat het moeilijker maakt om bij achteruitgang overeind te blijven.

    Het fenomeen van Fortuyn en Wilders slaat ook in andere landen aan, denk maar aan de Britse UKIP van Nigel Farage die de grootste werd in de Europese verkiezingen in Groot-Brittannië. Die voormalige beurshandelaar doet zich voor als een ‘gewone man’ die ingaat tegen het establishment, waar hij zelf maar al te graag tot behoort. Dat formaties als UKIP tot stand komen, is een uitdrukking van de radicalisering onder lagen van de kleinburgerij, de managers die net niet tot de top behoren of de kleine ondernemers die gebukt gaan onder de moordende concurrentie die er met de crisis niet beter op is geworden. De brede steun die ze bij verkiezingen krijgen, is daarentegen vooral een uitdrukking van een groeiende afkeer tegenover het volledige establishment. Zelfs de meer waanzinnige populisten, denk maar aan Laurent Louis en zijn ‘Debout les Belges’ of zelfs aan de Parti Populaire, slagen er tot op zekere hoogte in om enige steun te vinden.

    De radicaliserende kleinburgers roepen het luidste en kunnen bij verkiezingen soms brede lagen meetrekken omdat er onder de werkende bevolking nog niet meteen haalbare initiatieven uit eigen rangen worden gezien.

    ‘Traditionele’ extreemrechtse formaties niet afgeschreven

    Het Front National van Marine Le Pen werd in Frankrijk de grootste partij. De enorme afkeer tegenover zowel de regerende PS als de voorheen regerende UMP legden een boulevard voor het FN open. Bij alle recente verkiezingen kwam het FN op grote schaal terug, met eerder ook een sterke groei in de lokale verkiezingen. De neergang ten tijde van Sarkozy lijkt al lang vergeten. Ook het Oostenrijkse FPÖ kwam de laatste jaren terug nadat het klappen had gekregen door de afsplitsing rond voormalig partijleider Jörg Haider. Het Vlaams Belang hoopt deze voorbeelden te kunnen volgen, maar is in een wel heel erg defensieve positie beland.

    Neonazi’s marcheren parlement binnen

    Van Gouden Dageraad weten we tot wat het in staat is. Militanten van de partij gingen over tot talloze gewelddaden tot en met moord op de rapper Pavlos Fyssas. Een deel van de partijleiding zit in de cel, maar toch haalde de partij 9% waardoor het drie verkozenen naar Brussel stuurt. Daaronder twee generaals op rust. Het Hongaarse Jobbik staat bekend voor geweld tegen zigeuners. Beide partijen sturen drie verkozenen naar het Europees Parlement.

    De Duitse NPD is geen haar beter. Verschillende verantwoordelijken van die partij waren betrokken bij de terreurgroep Nationalsozialistischer Untergrund (NSU) die in de jaren 1990 verschillende moorden pleegde. Bij het oprollen van de NSU werd NPD-afdelingsvoorzitter Rolf Wohlleben opgepakt omdat hij de drie daders hielp bij het onderduiken en hen van geld, wapens en munitie voorzag. Nieuw verkozen Europarlementslid Udo Voigt ontkende enkele jaren geleden nog op de nationale televisie dat er zes miljoen joden waren omgekomen in de concentratiekampen. De verkiezing van Obama in de VS was volgens de NPD het resultaat van “de Amerikaanse alliantie van negers en joden.”

    Ook bij ons is er in extreemrechtse kringen sympathie voor deze neonazistische partijen. Eind vorig jaar organiseerde NSV, de officieuze studentenvereniging van het Vlaams Belang, nog een meeting waarop een gekende militant van Jobbik sprak en eerder haalden ze onder aanvoeren van nieuw verkozen Vlaams parlementslid Tom Van Grieken ook Udo Voigt naar Antwerpen voor een meeting. De Leuvense NSV-afdeling aarzelde niet om verwijzingen naar Gouden Dageraad in haar propaganda op te nemen.

    Het Vlaams Belang moest afstand houden van deze krachten. Maar nu de beperkte verkiezingsresultaten tot een medialuwte kunnen leiden, is het niet uitgesloten dat de partijleiding de sympathie voor allerhande neonazi’s minder binnenskamers zal houden en de eigen jongeren groen licht zal geven om verder te gaan.

    Verzet nodig!

    Meteen na de Europese verkiezingen waren er in tal van Franse steden grote protestbetogingen en ook scholierenstakingen. In Brussel was er op 28 mei een indrukwekkende antifascistische betoging tegen de komst van Marine Le Pen. Maar liefst 2.500 soms erg jonge betogers trokken door Brussel om hun afkeer tegenover extreemrechts te tonen. De actie was snel georganiseerd, maar vond een brede steun die alle verwachtingen overtrof.

    Dit biedt een basis om de antifascistische strijd te versterken. In die strijd volstaat het niet om onze afkeer tegenover extreemrechts en tegenover racisme te uiten. We moeten antwoorden op de voedingsbodem van extreemrechts, de crisis van het kapitalisme die de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking naar beneden trekt. De besparingsgolf die voorbereid wordt met aanvallen op de werklozen, gepensioneerden en werkenden biedt ruimte voor verdeeldheid en zal het ongenoegen verder doen toenemen. Het zal erop aankomen om het ongenoegen te organiseren en in verzet om te zetten. Waar de arbeidersbeweging al in actie kwam, haalde radicaal-links bij de Europese verkiezingen doorgaans goede scores.

    Een offensief programma voor maatschappijverandering is een integraal onderdeel van ons antifascistisch verzet. De kapitalistische crisis leidt tot een polarisatie en vereist offensieve antwoorden. We willen dit ook naar voor brengen in het kader van een oproep om rond 9 november, de herdenking van de pogroms in nazi-Duitsland in 1938 (de zogenaamde Kristalnacht), een Europese actiedag te houden. De acties in Frankrijk en de betoging in Brussel van 28 mei tonen het potentieel voor zo’n actiedag. Bouw hieraan mee met Blokbuster!

  • Steun aan Poetin bindmiddel voor nieuwe extreemrechtse Europese fractie

    Annemans in zee met Franse antisemiet Le Pen, voormalige Litouwse president die van banden met Russische maffia werd verdacht en Poolse partij die vrouwenstemrecht wil afschaffen.

    Artikel vanop blokbuster.be

    Het is de groep rond het Front National en niet die rond UKIP die erin geslaagd is om een fractie in het Europees Parlement te vormen. Het zag er lange tijd onzeker uit, maar nadat extreemrechtse formaties uit Litouwen en Polen de stap naar het FN zetten, is de situatie uitgeklaard. Voor de vorming van een Europese fractie zijn 25 verkozenen uit zeven lidstaten vereist. Op een eerdere bijeenkomst van de groep rond het FN voor de verkiezingen was er een vertegenwoordiger van Verenigd Rusland, de partij van Poetin. Nu zetten twee partijen die bekend staan als pro-Russisch de stap naar de fractie van Le Pen en Annemans. Was het Poetin zelf die daarvoor zorgde?

    De extreemrechtse fractie kon al rekenen op de 24 verkozenen van het Front National (Frankrijk), de 5 zetels van Lega Nord (Italië), 4 zetels van de FPÖ (Oostenrijk), 4 zetels van de PVV (Nederland) en de ene zetel van Gerolf Annemans van het Vlaams Belang.  Het extreemrechtse SD (Zweden) stapte uit het samenwerkingsverband na kritiek vanwege de banden met het FN. Nu zijn twee bijkomende partners gevonden om een fractie te vormen. Het gaat om de partij ‘Orde en Rechtvaardigheid’ uit Litouwen (2 zetels) en Congres van de Nieuwe Rechterzijde uit Polen (4 zetels).

    Hierdoor wordt het quasi onmogelijk voor het Britse UKIP om een eigen fractie te vormen. In de vorige legislatuur was dat wel het geval. De afgelopen dagen raakte bekend dat enkele partners van UKIP naar de fractie rond de Britse conservatieven overstapten. Het ging om de Partij van de Finnen (opvolger van de Ware Finnen) en de Deense Volkspartij. Hierdoor blijven er nog amper partners over voor UKIP. Behalve de Zweedse SD en de religieuze Nederlandse partij SGP blijft er niemand over…

    De nieuwe partners van Marine Le Pen lijken niet op alle vlakken stabiel en betrouwbaar voor deze fractie in het Europees Parlement. We bekijken beide nieuwe partners van extreemrechts.

    Het Litouwse Tvarka ir teisingumas (TT, ‘Orde en rechtvaardigheid’) werd in 2002 opgezet als de ‘Liberaal Democratische Partij’ die zich centrumlinks profileerde. Het is een rechtse nationalistische partij maar de liberale invloeden blijven sterk aanwezig. De historische partijleider en voormalige president Paksas is uitdrukkelijk voorstander van het Litouwse lidmaatschap van de EU en de NAVO. In Litouwen maakt de partij deel uit van het establishment, momenteel zit ze zelfs in de regering. Er is een coalitie met de Arbeiderspartij en de Sociaaldemocratische Partij van Litouwen die in het Europees parlement respectievelijk in de liberale en sociaaldemocratische fractie zitten.

    Toch kwam TT in het vorige Europese Parlement bij de fractie van UKIP terecht, onder meer op basis van de ethisch conservatieve standpunten tegen vrouwenrechten of tegen holebirechten. Tijdens het presidentschap van Paksas werd gewezen op de banden tussen het regime en de Russische maffia en werd geheime informatie gelekt aan de Russische autoriteiten. Nu zal Paksas opnieuw in het Europees Parlement zetelen en dit als medestander van Le Pen en co.

    Het Poolse ‘Congres voor een Nieuwe Rechterzijde’ (KNP) is een nieuwe formatie die in 2011 is opgezet rond een Eurosceptisch en extreem liberaal economisch programma gekoppeld aan ethisch erg conservatieve standpunten. Partijleider Korwin-Mikke raakte in mei 2014 in opspraak omdat hij in een televisiedebat over verkrachtingen verklaarde: “Vrouwen doen altijd alsof ze zich verzetten en dat is normaal. Je moet alleen weten wanneer je mag en wanneer niet.” Hij verklaarde ook nog dat vrouwen niet intelligent zijn en geen stemrecht zouden mogen krijgen. Toch gaat zijn partij in het Europees Parlement deel uitmaken van een fractie die opgezet is door een vrouw, Marine Le Pen van het FN. Als Anke Vander Meersch nog eens iets over vrouwenrechten meent te moeten zeggen, kan ze dat beter aan de Poolse fractiegenoten van Gerolf Annemans doen. Uiteraard is de partij ook fors tegen het homohuwelijk gekant en er wordt gepleit voor de herinvoering van de doodstraf.  Op economisch vlak staat de KNP voor een extreem liberaal programma. De partij komt op voor lagere belastingen en een afbouw van de overheid. Wat bindt de KNP aan extreemrechts in Europa? Ook Korwin-Mikke staat op goede voet met het Russische regime en was de eerste om te zeggen dat Poetin gelijk had om de Krim bij Rusland te annexeren.

    Het belangrijkste bindmiddel tussen de establishmentpartij TT uit Litouwen, de rechts-populistische libertaire KNP uit Polen en de traditioneel extreemrechtse partijen als het FN, Vlaams Belang en FPÖ is de steun aan het regime van Poetin. Het verklaart waarom ook het Vlaams Belang ‘waarnemers’ stuurde bij het referendum op de Krim. Dat die waarnemers er vooral de bloemetjes buiten hebben gezet, vormde geen probleem. Het doel was beperkt tot het versterken van de banden met het Russische regime. De Oostenrijkse FPÖ heeft al langer goede banden met Verenigd Rusland en ook Le Pen laat zich regelmatig positief uit over Poetin. Na een bezoek aan Rusland voor de Europese verkiezingen stelde Le Pen dat zij en Poetin “gemeenschappelijk waarden verdedigen”, meer bepaald de “christelijke traditie van de Europese beschaving.”

    Het resultaat is dat Gerolf Annemans en het Vlaams Belang in zee gaan met Europarlementslid Jean-Marie Le Pen die zijn antisemitische standpunten nog eens openbaarde deze week, een voormalige president van Litouwen die banden had met de Russische maffia en een Poolse partij die het stemrecht voor vrouwen wil afschaffen. Een woord van kritiek op de partners is er uiteraard nog niet gevallen.

  • Terug van niet weg geweest: racisme en extreemrechts

    Standpunt van de antifascistische campagne Blokbuster

    Voor gevestigde journalisten en hun bevriende politici kwam het als een donderslag bij heldere hemel. Ondanks de electorale achteruitgang van het Vlaams Belang is racisme niet uit onze contreien verdwenen. De struisvogeltactiek – als we ergens geen aandacht aan schenken, dan bestaat het ook niet – werkt niet. En het is niet omdat het VB bij ons een electorale opdoffer kreeg, dat het gevaar van extreemrechts bij verkiezingen is geweken. Die waanidee werd op overtuigende wijze doorprikt met de Europese verkiezingen.

    Dat racisme niet is verdwenen, leerden de journalisten en politici aan de hand van een incident bij een VRT-journalist. De man is gehuwd met een zwarte vrouw en zag op zijn muur het woord ‘neger’ gekalkt. De terechte verontwaardiging hierover heeft het debat over racisme nieuw leven ingeblazen. Er waren overigens nog incidenten. In Zelzate bekladde Voorpost twee moskeeën met racistische slogans. Een jaar geleden werd varkensvlees voor de deur van een moskee in Zelzate gedumpt. Voorpost kondigde aan dat er “zeker nog acties volgen”. Tegelijk werd duidelijk dat de Antwerpse politieleiding racisme in eigen rangen in de doofpot probeert te steken. Ook daar wordt de tactiek van het negeren gevolgd, eveneens zonder succes.

    Als het nieuwe racismedebat iets duidelijk maakt, dan is het wel dat het establishment totaal geen idee heeft van hoe het efficiënt op racisme en extreemrechts kan reageren. De reden hiervoor moet niet ver gezocht worden, het establishment heeft geen antwoord op de sociale voedingsbodem voor racistische vooroordelen en extreemrechtse groeperingen. Kapitalisme zonder racisme is niet mogelijk, wist Malcolm X destijds al.

    Alle positieve berichten over de economie hadden vooral electorale doeleinden, voor de meerderheid van de bevolking bracht ook het prille herstel geen verbetering. Als de dagelijkse overlevingsstrijd harder wordt midden de sociale tekorten van werkloosheid, armoede en afbouw van openbare diensten, dan groeit de afkeer tegenover het establishment. Die afkeer kan zich op verschillende manieren uiten, in een eerste reactie is het gemakkelijkste om naar beneden te stampen naar diegenen die het even slecht of slechter hebben. Het is pas als de arbeidersbeweging aantoont dat het mogelijk is om naar boven te slaan, en daarbij ook doel te raken, dat racistische en andere vooroordelen blijvend kunnen doorprikt worden. De mate waarin dit bovendien politiek wordt georganiseerd, is bepalend voor de electorale ruimte die overblijft voor allerhande extreemrechtse en rechts-populistische krachten.

    De crisis is niet voorbij, werkloosheidscijfers blijven hoge toppen scheren met meer dan de helft van de Spaanse en Griekse jongeren die geen werk vinden. Ook bij ons blijft de werkloosheid breed verspreid en worden nu voorbereidingen getroffen om na jaren van ‘zachte’ besparingen (met harde gevolgen voor onze koopkracht en sociale zekerheid) over te gaan tot het hardere werk. Dat zal in de huidige context de ruimte voor racisme en extreemrechts vergroten. De euforie over de neergang van het Vlaams Belang en de arrogante reacties van onder meer Jozef De Witte van het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) dat we, ondanks alle provocaties, beter geen aandacht aan hen schenken, is dan ook misplaatst. (We schreven dit ook voor het uitbreken van het nieuwe racismedebat).

    Mogelijk zal het Vlaams Belang niet meer terugkomen in zijn huidige vorm. Na de opdoffers van de laatste verkiezingen wordt het moeilijk om interne problemen te vermijden en tegelijk een offensieve dynamiek rond nieuwe figuren op te zetten. Maar racistische vooroordelen zijn niet verdwenen, net zomin als seksisme, homofobie en straks mogen we daar misschien nog ‘werklozenfobie’ aan toevoegen.

    Naarmate de crisis verdiept en een groeiende laag van de bevolking zich niet meer verbonden voelt met de samenleving, opent ook de ruimte voor diverse extremistische groepen. De aandacht gaat vandaag vooral naar de Syriëstrijders, maar dit fenomeen beperkt zich niet tot jongeren met een migratie-achtergrond. De neergang van het Vlaams Belang kan het kleine extreemrechtse tot neonazistische groepjes gemakkelijker maken om in de beslotenheid van de marginaliteit meer fysieke campagnes op te bouwen.

    Gouden Dageraad in Griekenland is een voorbeeld van een minuscuul groepje neonazistische straatvechters dat ruimte kreeg om zich op te bouwen en vervolgens zelfs een brede electorale steun kon verwerven. Dat is een bijzonder gevaarlijke ontwikkeling die ook niet tot Griekenland beperkt zal blijven. De arbeidersbeweging moet de hoop van verbetering door collectieve strijd, uiteindelijk een strijd voor een socialistische samenleving zonder uitbuiting en zonder tekorten, realiseren. Dat is niet alleen belangrijk voor onze toekomst, maar ook om de ruimte voor de contrarevolutionaire wanhoop van racisme en extreemrechts in te dijken.

    Omdat het niet volstaat om na incidenten met racisme meewarig vast te stellen dat het fenomeen nog bestaat, roepen we op tot actief verzet. Een Europese bijeenkomst van antifascisten in Athene in april van dit jaar stelde voor om op of rond 9 november, de herdenking van Kristalnacht in Duitsland (nazigeweld tegen Joodse winkeliers), een Europese actiedag tegen extreemrechts te houden. Blokbuster wil daar zijn schouders mee onderzetten en zal de komende weken een initiatief op poten zetten. Daarnaast trekken we deze zomer opnieuw naar tal van festivals met antifascistisch materiaal. Steun ons, werk mee, organiseer je en ga de discussie aan over een socialistisch alternatief op het kapitalisme.

    [divider]

    Blokbuster-pamflet op Wereldfeest in Leuven dit weekend

    Extreemrechts en nationalistisch rechts in opmars in Europa: een teken van een systeem in verval, maar hoe ze te bestrijden?

    Bij de laatste verkiezingen kreeg het Vlaams Belang misschien klappen, maar in de rest van Europa zagen we een verontrustende groei van extreemrechts en soms zelfs openlijk neonazistische partijen, zoals Gouden Dageraad in Griekenland (9.4%) en Jobbik in Hongarije (14%). Het Franse Front National – vergelijkbaar met het Vlaams Belang bij ons – werd zelfs de grootste partij in Frankrijk in de Europese verkiezingen. Het versloeg de centrumrechtse oppositie en liet de regerende “Parti Socialiste” – met haar palmares van besparingen, groeiende werkloosheid en armoede – ver achter zich. Het FN maakte gebruik van een cocktail van anti-EU, antimigratie- en – op een demagogische manier – anti-besparingsgevoelens en kon daarmee inspelen op het massale ongenoegen van vele werkenden, jongeren en werklozen. In Engeland werden de rechtse populisten van Ukip uit het niets de grootste partij. Een daverende slag voor het establishment, ook al bestaat Ukip uit een allegaartje van nieuwe superrijken, ultraliberale tafelspringers en racistische avonturiers.

    In veel Europese landen is de afkeer van de traditionele besparingspartijen van het kapitalisme enorm. In eigen land konden de rechtse nationalisten van de NVA zich voordoen als “anti-establishment” en het ongenoegen in de maatschappij richten op zondebokken als de Waal, migrant of werkloze. De enigen die buiten schot bleven waren de banken en grote aandeelhouders die de crisis en stagnatie van de laatste decennia hebben georganiseerd. Maar welke grote partij durft nog met de vinger wijzen naar de echte verantwoordelijken voor de ongelijkheid en afbraak? In Wallonië en Brussel waren er gelukkig een aantal verkozenen voor de linkse PVDA – dat is een stap vooruit en we hopen met Blokbuster dat de PVDA niet enkel kritiek op het neoliberalisme levert, maar die ook koppelt aan een reële strijd tegen het winstsysteem – op straat, in de bedrijven, onder de jongeren,…

    Nationalisme, racisme, extreemrechts – waar onze tekorten worden georganiseerd, heeft elite nood aan bliksemafleiders

    7 op de 10 Europeanen vindt dat hun stem niet wordt gehoord in de neoliberale EU. In Zuid- Europa bedraagt de jongerenwerkloosheid dikwijls meer dan 50% (Spanje, Griekenland,…)! Maar ook in België is dat meer dan 20%. Bijna 30% van de min 30-jarigen die wel werk vond, werkt deeltijds in België – in 2008, toen de crisis begon, was dat 20%. Hoe kan je zo een zeker bestaan en een toekomst opbouwen? 15% van de Belgen is arm. En zelfs bij die laag werkenden die nog een job heeft, neemt het ongenoegen over duur onderwijs, duur openbaar vervoer, hoge huur- of huizenprijzen, tekorten in de gezondheidszorg, enz. toe. Onder dit systeem zullen wij en onze kinderen het minder goed hebben. Dit besef sijpelt steeds dieper door in de maatschappij.

    Verdeel het werk met loonbehoud – jobs geen racisme! Mobiliseer voor een internationale actiedag tegen extreemrechts op 9 november!

    In Griekenland roept de zusterorganisatie van Blokbuster op voor de vorming van antifascistische comités in de wijken. Die kunnen door concrete solidariteit te organiseren en de wijk collectief te beschermen tegen Gouden Dageraad stappen vooruit zetten. De discussie over een politiek alternatief kan er worden aangegaan. Ook in België mogen we niet op onze lauweren rusten: in het buitenland werd al aangetoond dat extreemrechts uit zware electorale nederlagen kan terugkomen, als de voedingsbodem van kapitalistische crisis niet wordt aangepakt.

    Blokbuster wil deze zomerperiode gebruiken om te mobiliseren voor een internationale actiedag tegen racisme en fascisme op 9 november – herdenking van de Kristalnacht tegen de joden door de nazi’s. Net als in de jaren ‘30 moeten we de sociale voedingsbodem, de tekorten, onzeker werk,… aanpakken. Blokbuster is voor een herverdeling van het werk met loonbehoud, zodat jongeren een toekomst krijgen en ouderen minder uren moeten werken, het recht op brugpensioen behouden en zich niet kapot moeten werken. We zijn voor een herfinanciering van het onderwijs en andere openbare diensten met een belasting op de rijkste 1% en de grote bedrijven. Daarvoor zullen de boeken moeten opengaan en zal de banksector onder democratische controle van de gemeenschap moeten komen. Wij pleiten voor de democratische nationalisatie van bedrijven die massaontslagen aankondigen. Dit soort eisen kan enkel door serieuze strijd worden afgedwongen. Daarvoor zullen we ons moeten organiseren. Doe mee met de internationale actiedag tegen racisme en fascisme in november en help mee te mobiliseren onder vrienden, collega’s, etc.

    Extreemrechts of het rechtse nationalisme van de N-VA hebben geen oplossingen voor de crisis. Laat ons de krachten verzamelen om met de arbeidersbeweging en de jongeren een oplossing te bieden, door op te komen voor een democratisch beheer van de rijkdom en democratische economische planning, die onze levensstandaard en het milieu kan beschermen. Doe mee!

  • Europese verkiezingen en extreemrechts. Van neonazi’s tot populisten

    dossier door Geert Cool, woordvoerder Blokbuster

    Bij de komende Europese verkiezingen dreigt extreemrechts doorheen Europa een sterke score neer te zetten. Het gaat niet om een eengemaakt fenomeen, de diversiteit van populisten tot neonazi’s is groot. Wel kunnen al deze krachten op een zelfde basis aanhang winnen: het ongenoegen tegenover de gevestigde partijen en het gevestigde besparingsbeleid is bijzonder groot. Dat het collectieve bewustzijn van de arbeidersbeweging de afgelopen decennia werd terug geslagen, vergroot de ruimte voor allerhande roepers die met gemakkelijke ‘oplossingen’ komen aandraven.

    Van populisten in het Westen…

    De electorale instorting van het Vlaams Belang, de partij raakt volgens peilingen nog net boven de kiesdrempel, mag ons niet verblinden. In zowat alle buurlanden zien we dat extreemrechtse en populistische krachten als een kat met negen levens zijn. Als onkruid blijven ze terugkomen zolang er een vruchtbare voedingsbodem voor hen bestaat.

    De breed gedragen verontwaardiging tegenover Geert Wilders en diens roep naar “minder Marokkanen” leidde tot een leegloop van mandatarissen van de PVV, maar niet van kiezers. In de peilingen blijft de PVV de tweede partij, nu na de liberale partij D66. Een partij als de PVV moet het niet hebben van sterk uitgebouwde structuren, maar van steekvlammen in de media. Het is veelzeggend dat de partij bij de recente gemeenteraadsverkiezingen in slechts twee steden een lijst kon neerleggen. In Den Haag werd de PVV tweede met 14,1% (na D66), in Almere de grootste met iets meer dan 20%.

    Het populistische model van Wilders kreeg de afgelopen jaren navolging in andere landen, vooral in West-Europa. Bestaande extreemrechtse partijen zoals het Franse FN, het Oostenrijkse FPÖ of het Vlaams Belang bij ons probeerden zich een deftiger imago aan te meten en waren steeds meer afhankelijk van de media om zich in het centrum van de belangstelling te werken. Er was bij deze partijen een terugloop van het aantal actieve militanten en er werden amper nog grootschalige activiteiten of betogingen georganiseerd. Het Vlaams Belang liet dit jaar ook de traditie van een 1-mei activiteit vallen ten voordele van een familiedag in een dierenpark. Het electorale succes heeft de nadruk op de parlementsleden en partijleiders vergroot, waarbij militante activiteiten onder druk kwamen te staan.

    Het Franse FN beweert dan wel dat het over een groeiend ledenbestand beschikt, de partij claimt naargelang de bronnen 50.000 tot 70.000 leden, maar bij de gemeenteraadsverkiezingen moesten de ambities van het aantal steden waar opgekomen werd naar beneden herzien worden tot 500. Bij de laatste voorzittersverkiezingen in 2011 bleek het FN over iets meer dan 22.000 geregistreerde leden te beschikken waarvan er 17.000 aan de stemming deelnamen. Dat is minder dan het aantal leden van het Vlaams Belang op het hoogtepunt van die partij (25.000), maar meer dan het aantal VB-leden dat vandaag nog overblijft (wellicht minder dan 15.000, in 2012 werd voor 200.000 euro lidgeld opgehaald wat neerkomt op maximaal 16.000 leden aan 12,5 euro per jaar).  Massaal zijn deze partijen niet. Ter vergelijking: zowel ABVV als ACV tellen meer dan een miljoen leden in ons land.

    In verschillende landen ontstonden rechtse populistische krachten buiten de bestaande extreemrechtse partijen op een nog beperktere ledenbasis. Dat is het geval met de Nederlandse PVV maar ook met de wel erg reactionaire UKIP (UK Independence Party) van Nigel Farage die in de peilingen op 25% staat. Die partijen dragen geen verleden mee zoals het FN of het Vlaams Belang. Er wordt niet geaarzeld om elkaars campagnes en uitspraken te kopiëren, maar samenwerking blijft moeilijk liggen. Zo haalde Farage al meermaals uit naar Marine Le Pen, die nochtans een doorbraak bekwam met een vorm van samenwerking met Wilders.

    …tot neonazi’s in het oosten, zuiden én westen van Europa

    Na de Europese verkiezingen zullen er meer neofascisten in het Europees Parlement zitten. Er waren al verkozenen van het Hongaarse Jobbik, maar zij zullen gezelschap krijgen van onder meer verkozenen van Gouden Dageraad uit Griekenland en zelfs de Duitse NPD dreigt een verkozene te behalen na het afschaffen van de kiesdrempel van 5%.

    Het gaat om partijen die een stap verder gaan dan extreemrechtse partijen als VB, FN of FPÖ, ook al is er bij militanten van deze partijen een zekere sympathie en steun voor de neonazistische partijen. Het is geen toeval dat de studenten van het Vlaams Belang al meermaals figuren van NPD of Jobbik naar ons land haalden. De referenties naar Gouden Dageraad blijven eveneens opduiken.

    Gouden Dageraad kwam op de voorgrond tijdens de diepe crisis die Griekenland treft. De vroegere extreemrechtse partij LAOS verdween volledig van het toneel na regeringsdeelname waarin het verantwoordelijkheid opnam voor het asociale besparingsbeleid. Gouden Dageraad kon snel uitgroeien van een kleine groep neonazi’s tot een partij die meer dan 10% in de peilingen haalde. Er werd niet geaarzeld om de vuisten boven te halen en andersgekleurden of andersdenkenden fysiek aan te pakken. Militanten gingen zelfs over tot de moord op de linkse rapper Pavlos Fyssas. De overheid zette een offensiefje op tegen Gouden Dageraad, maar de electorale steun kreeg slechts een beperkte deuk.

    Ook Jobbik in Hongarije kent een geschiedenis van geweld en privémilities. De partij is uitdrukkelijk tegen joden, homoseksuelen en al wie uit de band springt. Ondanks geweld tegen zigeuners en ondanks de veroordeling van de Hongaarse Garde als privémilitie blijft Jobbik scoren in de nationale verkiezingen en wellicht ook bij de Europese verkiezingen waarin het resultaat van 20% bij de recente parlementsverkiezingen nog verbeterd kan worden.

    Andere Oost-Europese extreemrechtse partijen zijn niet zachter. De Slovaakse Nationale Partij is niet alleen anti-Hongaars maar ook sterk anti-zigeuner en partijleiders werden regelmatig betrapt op uitspraken waarin de holocaust werd goedgepraat. De partij zat een tijdlang in de Slovaakse regering, wat leidde tot een schorsing van de sociaaldemocratische coalitiepartij uit de Europese fractie van de sociaaldemocratie. De Slovaakse Nationale Partij zou haar zetel kunnen behouden, maar krijgt op haar rechterflank concurrentie van de LSSN (Volkspartij – Ons Slovakije) die tot 4% in de peilingen haalt, wat geen verkozene oplevert maar toch een sterke vooruitgang betekent. De LSSN won eerder dit jaar de verkiezing van een lokale gouverneur in de regio Banska Bystrica in het midden van Slovakije. De fascist Marian Kotleba haalde het verrassend met 55% van de stemmen op basis van een anti-Roma retoriek. Deze partij aarzelt niet om met gewapende milities uit te pakken of om het naziregime onder Jozef Tiso te herdenken.

    Een aantal Oost-Europese formaties hebben het electoraal moeilijk, dat is onder meer het geval met Ataka (Bulgarije) of de Groot-Roemeense partij die hun zetels in het parlement wellicht zullen verliezen. Dat betekent echter niet dat extreemrechts in deze landen afwezig is. Het aantal neonazi’s dat gewelddadig uit de hoek komt neemt toe in Oost-Europa. Bij voetbalwedstrijden laten ze regelmatig van zich horen, maar ook op straat tegen zigeuners en andere vreemdelingen. Hoe snel dergelijke groepen aanhang kunnen winnen, bleek recent nog uit de ontwikkelingen in Oekraïne waar de Rechtse Sector een belangrijke rol speelde en waar de extreemrechtse Svoboda partij in de nieuwe regering werd opgenomen.

    Het is opmerkelijk dat een reeks gevestigde partijen in Oost-Europa niet aarzelen om zelf ook behoorlijk rechts of racistisch uit de hoek te komen. Dat is onder meer het geval met de regerende Fidesz-partij in Hongarije, maar ook pakweg met de gevestigde partijen in Slovakije die niet aarzelden om een coalitie met de Slovaakse Nationale Partij te vormen of met de Poolse partij voor Recht en Rechtvaardigheid.

    En verder moet worden opgemerkt dat de afschaffing van de Duitse kiesdrempel ertoe kan leiden dat de NPD, een wel erg openlijk neonazistische partij, een Europese zetel kan behalen. Hierdoor zou het fenomeen van harde aangebrande fascistische verkozenen zich niet beperken tot Oost-Europa en Griekenland, maar zou het doordringen tot het centrum van de Europese Unie. Een Duitse neonazi in het Europees Parlement zal gelet op de geschiedenis van het continent ook buiten Duitsland heel wat aandacht krijgen.

    Welke Europese fractie(s)?

    Een poging van het Oostenrijkse FPÖ om het oude idee van een Europese fractie van extreemrechts te vormen, de Europese Alliantie voor Vrijheid, blijft vooralsnog op een njet van de UKIP botsen. Die laatste partij vormt een eigen Europese fractie, de EVD (Europa van Vrijheid en Democratie), met onder meer de Lega Nord (Italië), LAOS (Griekenland), de Deense Volkspartij, de Ware Finnen en Philippe de Villiers uit Frankrijk. Het Griekse LAOS en Frank Vanhecke uit ons land zullen dan wel verdwijnen, maar onder meer de Finse en Deense populisten staan op forse winst in de peilingen. Zij halen in de peilingen 20 tot 25%. Bovendien kan de afschaffing van de Duitse kiesdrempel leiden tot enkele verkozenen voor het rechts populistische Alternative für Deutschland dat volgens de peilingen tot 6 verkozenen kan halen. Het behoud van de EVD-fractie zou hierdoor mogelijk zijn.

    Om de rechtse fractie rond FPÖ, FN en Wilders overeind te houden, moest het Oostenrijkse FPÖ een gevestigde waarde uit de partij zetten. Andreas Mölzer was jarenlang een boegbeeld van de partij en was nooit verlegen om een racistische uitspraak of om het ophemelen van de nazi’s. Enige mediabelangstelling hiervoor in de aanloop naar de Europese verkiezingen dwong FPÖ-leider Strache om Mölzer aan de kant te zetten. Onder meer de Zweedse SD (Zweedse Democraten) hadden daarop aangedrongen. Het Front National hield voorlopig ook nog de deur open om met het Hongaarse Jobbik samen te werken, maar het ziet er naar uit dat dit bij andere extreemrechtse krachten een brug te ver kan zijn. Met volgens de peilingen 20 zetels voor het Franse FN ziet het er naar uit dat Marine Le Pen aan zet zal zijn om een fractie samen te stellen (daarvoor zijn 25 zetels uit vier landen vereist). Voorlopig wordt uitgekeken naar FPÖ, VB, FN, PVV en SD. Bij het opzetten van een ‘jongerenvleugel’ onder voorzitterschap van VBJ-voorzitter Van Grieken was de PVV wel afwezig en was er nog sprake van vier partijen.

    Als de fractie van Marine Le Pen de hardliners (NPD, Jobbik, Gouden Dageraad) erbuiten kan houden, wat mathematisch waarschijnlijk is, ziet het er voor die neonazi’s niet direct naar uit dat ze zelf een fractie kunnen samenstellen. Maar ondertussen blijft het feit dat er naast de reeds bestaande Europese fractie van rechtse populisten rond de Britse UKIP (met alles samen tot 35 à 40 leden) wellicht een nieuwe hardere extreemrechtse fractie komt met een 30-tal leden. Samen met de allerhande neonazi’s komen we in totaal aan tot 70 zetels, wat meer is dan de liberale fractie of de radicale linkerzijde (zelfs indien die volgens de peilingen kan groeien van 35 tot een 50-tal leden).

    Oekraïense hypocrisie doorprikt burgerlijke strategie

    Alle extreemrechtse krachten over eenzelfde kam scheren, is te kort door de bocht. Er zijn verschillen tussen de rechtse populisten die er niet in slagen om stabiele partijstructuren uit te bouwen, de neofascistische partijen die heel ver meegaan in het populistische model of de vrij openlijk neonazistische partijen.

    Maar allen hebben ze gemeen dat ze kunnen groeien – zelfs indien het geen stabiele groei is – op een voedingsbodem van sociale tekorten en bijhorende spanningen. De afkeer tegenover de gevestigde partijen en hun beleid is bijzonder groot en volkomen terecht. Zij laten ons opdraaien voor een crisis die wij niet veroorzaakt hebben. Zij snoeien hard in onze levensstandaard, denk maar aan de Griekse lonen die met een kwart daalden, en zetten verschillende bevolkingsgroepen tegen elkaar op zodat we de echte verantwoordelijken voor de crisis niet zouden aanpakken: de bankiers en andere grote aandeelhouders die ook tijdens deze crisis hun fortuin zagen toenemen.

    Als het de burgerij zo uitkomt om de eigen winstbelangen veilig te stellen, worden racisme en verdeeldheid gesteund. In Oekraïne zagen we hoe verschillende Europese leiders nog een stap verder gingen en een neofascistische partij in hun marionettenregering opnamen. Diegenen die zoals Verhofstadt in ons land het luidste hun morele verontwaardiging tegenover extreemrechts van de daken schreeuwen, stonden vooraan in de rij om extreemrechts in Oekraïne te omarmen. Dat doorprikt de liberale benadering van antifascisme dat beperkt is tot morele argumenten. Op het einde van de rit telt ook daar het motto ‘Zuerst das fressen und dann die Moral’. De winsthonger van de 1% rijksten weegt net iets zwaarder door dan de morele argumenten.

    Wij bestrijden extreemrechts met een sociaal alternatief, met verenigende eisen in plaats van de door de burgerij gezaaide verdeeldheid onder de onderdrukten verder uit te vergroten. Het waren niet de werkloze zigeuners uit Oost-Europa of de meisjes met een hoofddoek bij ons die verantwoordelijk zijn voor de huidige crisis, maar wel de bankiers en grote aandeelhouders. In onze strijd tegen de machthebbers staan we verenigd sterker dan als we verdeeld zijn. Iedere werkende weet dat er meer kan afgedwongen worden als alle collega’s aan hetzelfde zeel trekken. Waarom denk je dat er tientallen functieclassificaties in het leven worden geroepen? Om wie hard werkt te belonen of om verdeeldheid op de werkvloer te organiseren? Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons. Samen staan we sterker in een levensnoodzakelijke strijd voor een alternatief op een systeem dat ons enkel miserie en sociale aftakeling te bieden heeft.

    De arbeidersbeweging heeft de afgelopen decennia een aantal tradities verloren en het collectieve bewustzijn is terug geslagen onder het neoliberale offensief. Maar dat zal niet zo blijven, we moeten eraan bouwen om de tradities van strijd en solidariteit opnieuw op te vestigen en deze te kaderen in de strijd voor een socialistisch alternatief. Het ongenoegen tegenover het huidige beleid neemt toe, maar uit zich niet steeds op een eenduidige wijze. Bij sommigen leidt het tot een foert-stem, bij anderen tot volledige apathie. Dat kunnen we doorbreken als we bouwen aan alternatieven. Blokbuster wil daar alvast een actieve rol in blijven spelen.

    [divider]

    Overzicht: naar 70 extreemrechtse en rechts-populistische verkozenen in het volgende Europees Parlement?

    • Frankrijk. FN: 22% en 20 zetels (nu: 3)
    • Verenigd Koninkrijk. UKIP: 25% en 19 zetels  (nu: 10)
    • Hongarije. Jobbik: 22% en 5 zetels (nu: 3)
    • Finland. Ware Finnen: 20% en 4 zetels (nu: 1)
    • Denemarken. Deense Volkspartij: 25% en 4 zetels (nu: 1)
    • Nederland. PVV: 15% en 4 zetels  (nu: 3)
    • Duitsland. NPD: 1,5% en 1 zetel (nu: 0)
    • Oostenrijk. FPÖ: 20% en 4 zetels (nu: 2)
    • Italië. Lega Nord: 5% en 4 zetels (nu: 9)
    • Griekenland. Gouden Dageraad: 7,5% en 2 zetels (nu: 0)
    • Zweden. Zweedse Democraten: 5% en 1 zetel (nu: 0)
    • België. VB: 8% en 1 zetel (nu: 1)
    • Slovakije: Slovaakse Nationale Partij: 6,7% en 1 zetel (nu: 1)

    (gegevens van diverse peilingen, onder meer op pollwatch2014.eu)

  • Extreemrechtse alliantie in Europa

    Populisten, antimigrantenformaties en extreemrechts maken zich op voor Europese verkiezingen

    De EU en het extreme besparingsbeleid heeft de mogelijkheden voor extreemrechtse en racistische partijen vergroot. In verschillende landen kunnen dergelijke krachten de grootste worden bij de Europese verkiezingen van mei 2014. Het Franse Front National en de Nederlandse PVV van Wilders bereiden zich daarop voor met een Europese alliantie waarvoor ook andere rechtse krachten worden uitgenodigd.

    Artikel door Per-Åke Westerlund uit weekblad ‘Offensiv’ (Zweden)

    Zowel het Front National van Marine Le Pen als de PVV van Geert Wilders staan op 20 tot 25% in de peilingen en kunnen de grootste partij van hun land worden. Ze willen binnen het Europees Parlement een bredere alliantie vormen om beroep te kunnen doen op onder meer extra financiële middelen. Ze richten zich daarbij onder meer tot het Vlaams Belang, de Lega Nord (Italië), FPÖ (Oostenrijk) of de Zweedse Democraten. Er was al een bijeenkomst in Stockholm met onder meer Le Pen, Dewinter, HC Strache en Jimmie Åkesson van de SD (Sverige Demokraterna, ondanks de naam een extreemrechtse partij). De Deense Volkspartij, het Duitse AfD (Alternatief voor Duitsland) en UKIP behoren tot de partijen die de uitnodiging hebben afgeslagen.

    De toenemende sociale en economische crisis in Europa heeft racistische, extreemrechtse en populistische partijen nieuwe kansen geboden. Eens ze aan de macht zijn, staan zowel de gevestigde rechtse als de sociaaldemocratische partijen voor hetzelfde harde besparingsbeleid dat de levensstandaard van de gewone bevolking hard raakt.

    Symbool van besparingen

    De hele EU is doorheen de crisis, nog sterker dan ervoor het geval was, een symbool van besparingen en aanvallen op onze levensstandaard geworden.

    Een brede peiling in Europa gaf in september nog aan dat slechts 30% van de Europeanen een positief beeld op de EU heeft. Twintig jaar geleden was dat volgens Gallup Europe nog 70%, het onderzoeksbureau stelt vast dat “het Europese project nog nooit zo onpopulair was.”

    Het Franse Front National en haar bondgenoten willen zich opwerpen als de enige echte ‘anti-EU-partijen’ bij de Europese verkiezingen. Doorgaans halen rechtse populisten bij de Europese verkiezingen hun beste scores.

    Het beleid van de EU om het vluchtelingen, zeker rond de Middellandse Zee, moeilijker te maken, levert extreemrechts voordelen op. Het beleid vertrekt immers van een voorstelling van asielzoekers als lastposten in de door crisis getroffen landen. Zowel de gevestigde partijen als extreemrechts brengen dat beeld naar voor. Het verbergt meteen het feit dat het de banken en niet de vluchtelingen zijn die met miljarden aan gemeenschapsmiddelen gaan lopen.

    Extreemrechts probeert op het enorme ongenoegen in de EU in te spelen. Bij de totstandkoming van de nieuwe alliantie beloofde Geert Wilders te zullen “strijden tegen het monsterlijke Europa.” Marine Le Pen stelde dat de EU “van onze volkeren slaven maakt”. Beide partijen willen de eurozone verlaten.

    Het is niet omdat de kritiek op de EU aan belang wint dat het racisme geen thema meer is. PVV-leider Geert Wilders staat vooraan bij de islamofoben in Europa. Hij eist een verbod op de Koran. Le Pen is actief betrokken bij het versterken van vooroordelen tegenover Roma en andere migranten uit Bulgarije en Roemenië.

    Niet meer extreem?

    De afgelopen jaren hebben delen van de media en de gevestigde partijen hun houding tegenover extreemrechts veranderd. Ze zien hen niet langer als extremisten. Toen de FPÖ in 2000 tot de Oostenrijkse regering toetrad, waren er nog beperkte protestgeluiden te horen bij de EU. Toen de PVV tien jaar later de Nederlandse regering ondersteunde, werd niet meer geprotesteerd. Er werd evenmin een probleem van gemaakt dat de Vooruitgangspartij in Noorwegen tot de regering toetrad met ministers van Financiën en Migratie. (Noorwegen is geen lid van de EU maar heeft wel nauwe banden met de landen van de EU).

    Een van de redenen waarom extreemrechts aanvaardbaarder is geworden, bestaat uit het feit dat gevestigde rechtse partijen een deel van hun voorstellen hebben overgenomen. Zowel de voormalige Franse president Sarkozy als de voormalige Italiaanse premier Berlusconi gingen over tot massale uitwijzingen van Roma die meteen ook als criminelen werden bestempeld. Naarmate de economische en sociale crisis dieper wordt, gebruiken ook de gevestigde partijen steeds meer populistische elementen en autoritaire methoden. Maar toen de Hongaarse regeringspartij Fidsz – dat deel uitmaakt van de alliantie van conservatieve partijen in Europa – verschillende voorstellen van het extreemrechtse Jobbik overnam, heeft dit Jobbik enkel versterkt.

    Een andere reden voor de grotere aanvaardbaarheid ligt bij de regeringsdeelname of gedoogsteun in een aantal landen. De Deense Volkspartij steunde een rechtse regering van 2001 tot 2011 en slaagde erin om een hard migratiebeleid op te leggen. De sociaaldemocraten hebben dat beleid nadien overigens behouden. Bij de Franse rechterzijde wordt openlijk gesproken over de mogelijkheid van samenwerking met het FN. In Finland is er speculatie over het feit dat de volgende regering wel eens een coalitie zou kunnen zijn met zowel de Centrumpartij als de Finnen (voorheen ‘Ware Finnen’). Racistische partijen zetten overal druk op de gevestigde partijen. Wilders verklaarde op de persconferentie met Le Pen dat beide partijen de “Eurofiele elite wel eens een ander toontje zouden laten zingen.”

    Opgepoetste imago’s

    De extreemrechtse partijen die nu een alliantie willen vormen, hebben de afgelopen jaren pogingen gedaan om hun publieke imago op te poetsen. Ze stellen zichzelf voor als “patriotten”, maar ze willen geen samenwerking met meer openlijke neonazistische partijen als Gouden Dageraad (Griekenland) of Jobbik (Hongarije).

    De Europese Vrijheidsalliantie bestaat al enkele jaren en wordt voorgezeten door Franz Obermayr van de Oostenrijkse FPÖ. De alliantie omvat ook Marine Le Pen (FN), Philip Claeys (VB) en Ken Ekeroth (SD). In februari 2011 kreeg de alliantie voor het eerste subsidies van het Europees Parlement, goed voor 372.000 euro. In totaal kreeg de groep al meer dan 750.000 euro. Indien de alliantie na de verkiezingen van 2014 een parlementaire fractie kan vormen (met minstens 25 leden uit zeven landen), dan loopt dat op tot meer dan een miljoen euro per jaar.

    Er zijn ook andere groepen van extreemrechts in het Europees Parlement. Er is MELD (Beweging voor een vrij en democratisch Europa) met de Deense Volkspartij, de Lega Nord en de Slovaakse Naitonale Partij. En er is de EVD (Europa van Vrijheid en Democratie) onder leiding van de Britse UKIP en met onder meer Frank Vanhecke. Al deze groepen krijgen enorme middelen van het Europees Parlement.

    Voorbereiding op nog erger

    De extreemrechtse en populistische partijen die hoge scores halen bij de verkiezingen, kunnen de weg voorbereiden voor nog ergere gewelddadige racistische en neonazistische partijen. Rechtse populisten willen deelnemen aan regeringen, maar voeren vervolgens een onpopulair beleid waardoor ze aan steun verliezen. Dat gebeurde met de PVV toen die partij van 2011 tot 2012 in de Nederlandse regering zat. Toen de extreemrechtse partij LAOS in de Griekse regering zat, liep dit faliekant af. De partij stortte in elkaar waardoor de weg open lag voor Gouden Dageraad.

    De extreemrechtse formaties zijn erg verschillend van land tot land, deels omwille van andere tradities en uiteraard van het verzet waar ze op botsen. Voor de Nederlandse PVV is islamofobie een essentieel onderdeel van de ideeën, de partij krijgt zelfs financiële steun van Israëlisch-gezinde organisaties. Het Franse FN heeft meer klassieke neo-fascistische en anti-semitische roots. Het Vlaams Belang en de Oostenrijke FPÖ gingen erg ver in het aannemen van neoliberale aspecten in hun programma’s. De Noorse Vooruitgangspartij heeft erg populistische tradities met eisen voor meer middelen voor gezondheidszorg en dergelijke.

    De extreemrechtse allianties en partijen staan onder constante druk van splitsingen of verdeeldheid. Een vorige poging tot de vorming van een grote extreemrechtse alliantie mislukte omdat Alessandra Mussolini, de kleindochter van de Italiaanse fascistische dictator, de Oost-Europese partijen waardeloos vond.

    De aanhoudende economische crisis en het besparingsbeleid door de EU en de regeringen bieden de extreemrechtse krachten echter nieuwe kansen. Ze proberen zich nu te verenigen rond hun rechtse populistische kritiek op de EU, doorgaans aangevuld met islamofobie als centraal racistisch argument. Dat hun alliantie een substantiële financiële bijdrage van de EU kan krijgen, speelt natuurlijk ook een rol.

    Wat te doen?

    De Europese politici beseffen wel dat extreemrechts goed kan scoren bij de komende Europese verkiezingen, maar ze hebben er geen alternatief op. Ondanks hun woorden, gaan de ‘oude’ partijen steeds openlijker over tot een beleid met elementen van racisme en maatregelen die extreemrechts voorstelt (zoals een hoofddoekenverbod, bedelverbod op straat,…). Daarmee hopen ze de aandacht af te leiden van de economische crisis en de massale werkloosheid.

    De linkerzijde en de arbeidersbeweging moeten andere conclusies trekken. De EU is een instrument van de grote bedrijven en banken om de publieke sector en de vakbondsrechten aan te vallen. Er is geen samenwerking in het belang van de werkenden en jongeren, er is een unie voor de 1% rijksten. Het opbreken van de EU op kapitalistische basis zou echter ongetwijfeld gepaard gaan met nog grotere aanvallen om de nationale concurrentiepositie te ‘versterken’.

    Er is nood aan een Europa van de werkenden. De crisis moet beantwoord worden met strijd en een socialistisch programma voor werk en echte welvaart. Werkenden en armen doorheen Europa hebben gemeenschappelijke klassenbelangen en moeten samen de strijd aangaan. De gemeenschappelijke algemene staking in Spanje en Portugal met tegelijk ook in andere Europese landen acties op 14 november vorig jaar, toont een weg vooruit aan. Massale strijd tegen het besparingsbeleid en de strijd om nieuwe massale arbeiderspartijen op te bouwen rond een socialistisch alternatief, zo kunnen we de strijd tegen de groei van extreemrechts het beste voeren.

    In die strijd moeten we een sterk anti-racistisch profiel aannemen. Arbeidersorganisaties en de linkerzijde moeten zich mobiliseren tegen de pogingen om racistische verdeeldheid te versterken en ze moeten zichzelf verdedigen tegen racistisch geweld.

    Een socialistisch programma gaat in tegen het Europese besparingsbeleid. Wij pleiten voor een offensief project van publieke investeringen om iedereen een degelijke job te bezorgen. Daartoe moeten de banken en grote bedrijven in publiek bezit komen. Enkel dan kunnen we de steun voor extreemrechts en racisme echt onderuit halen.

  • Slovaakse neonazi verkozen als gouverneur

    In de regio Banska Bystrica, midden in Slovakije, werd een neonazi die bekend staat voor een anti-zigeunerretoriek verkozen als gouverneur. Marian Kotleba haalde het verrassend met 55% van de stemmen. Kotleba staat bekend voor zijn heimwee naar het fascisme van de jaren 1930 en 1940 en ook voor zijn afkeer tegenover Roma. Zijn miniscule partij haalt doorgaans slechts beperkte electorale scores.

    De regio Banska Bystrica telt heel wat Roma. Waar deze bevolkingsgroep nationaal goed is voor een kleine 10% van de bevolking, zijn ze in Banska Bystrica goed voor een kwart van de bevolking. De ultranationalist Marian Kotleba probeert al langer in te spelen op vooroordelen tegenover de Roma. Waar zijn partij doorgaans amper electorale scores kan neerzetten, slaagde hij er persoonlijk in om in de eerste ronde 21,3% te halen en in de tweede rond met met 55% de post van gouverneur binnen te halen. Dat gebeurde tegen de achtergrond van een erg lage opkomst, Kotleba haalde 71.397 stemmen op een bevolking van 650.000 inwoners.

    Marian Kotleba en zijn medestanders organiseren zich in paramilitaire groepen en ze schuwen de harde taal niet. Ze hebben heimwee naar het fascisme, houden geüniformiseerde bijeenkomsten en zijn regelmatig betrokken bij vechtpartijen. Kotleba bestempelt de Roma als “parasieten” en werd in het verleden meermaals aangeklaagd wegens geweld. In een televisiedebat tijdens de verkiezingscampagne stelde Kotleba voor om de werkloosheidsuitkeringen van Roma af te nemen en hen ook van andere sociale rechten uit te sluiten. Doorgaans probeerde hij zich in deze campagne wel een respectabeler imago aan te meten met nadruk op sociale eisen rond jobs, tegen de achtergrond van economische crisis een bijzonder gevoelig thema.

    De crisis slaat ook in Slovakije toe en doet een groeiend deel van de bevolking uit de boot vallen. De Roma hadden het voor de crisis al bijzonder moeilijk. Tot 35% maakt de lagere school niet af, slechts 15% maakt het secundair onderwijs af en 0,2% van de Roma volgt hoger onderwijs. Dat bleek uit een studie van de VN in 2010. Met de economische crisis nemen de sociale problemen in het algemeen toe, de algemene werkloosheidsgraad is opgelopen tot 14% en onder jongeren tot een derde. Met vooruitzichten die evenmin erg positief zijn (wel een zekere groei, maar onder de inflatiecijfers) is er niet meteen beterschap op komst.

    Daar kan extreemrechts van profiteren. De verkiezing van Kotleba was een verrassing. Het politieke establishment verweet de politieke rechterzijde dat ze een onvoldoende sterke kandidaat naar voor schoof in de gouverneursverkiezingen. De ‘linkse’ regering en de rechtse oppositie hanteren beiden regelmatig een racistische retoriek, waardoor de standpunten van extreemrechts een grotere aanvaardbaarheid krijgen.

    Kotleba was voorheen leider van Slovenská Pospolitost (Slovaakse Gemeenschap), een organisatie die in 2008 werd verboden door het ministerie van Binnenlandse Zaken, maar door het Slovaakse Hooggerechtshof in 2009 ongedaan gemaakt. Na het verbod in 2008 werd een nieuwe extreemrechtse partij opgezet, de L’SNS (Volkspartij – Ons Slovakije). Vanuit deze kringen waren er diverse anti-Roma betogingen of herdenkingen van het Slovaakse naziregime van Jozef Tiso, een regime dat een protectoraat van nazi-Duitsland vormde. Bij acties van de L’SNS worden vaak liederen gezongen om Tiso te eren en wordt de nazigroet van de toenmalige fascistische garde ‘Hlinkova garda’ gebracht.

    De opmars van neofascistische krachten in Oost-Europa, maar ook van de neonazi’s van Gouden Dageraad in Griekenland, en de mogelijkheden voor allerhande extreemrechtse krachten in West-Europa, zijn uitdrukkingen van de politieke, sociale en economische crisis. Het kapitalisme betekent crisis en velen zoeken naar antwoorden en alternatieven. Zolang de arbeidersbeweging het ongenoegen niet in een politiek alternatief weet om te zetten, blijft er ruimte voor diverse krachten die inspelen op vooroordelen en verdeeldheid. Om racisme en extreemrechts te bestrijden, moeten we ook bouwen aan een alternatief op het kapitalisme dat door crisis wordt gekenmerkt.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping