Tag: Bernie Sanders

De campagne van de linkse Bernie Sanders in de VS maakt miljoenen enthousiast over de mogelijkheid van een breuk met de traditionele politiek. Zowel in de VS als in de rest van de wereld is er een ziedend ongenoegen over ongebreidelde ongelijkheid, lage lonen, groeiende armoede en de corruptie van de neoliberale politici.

Artikel door Peter Delsing uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

In de VS komt daar nog bij dat de jongere generatie haar toekomst verkwanseld ziet simpelweg voor de “misdaad” hogere studies aan te gaan. Velen zitten daardoor met tienduizenden dollars schulden opgezadeld. Als dan het perspectief is om na die studies in nieuw gecreëerde, maar laag betaalde jobs te belanden, is de kous snel af. De roep van Sanders naar een politieke revolutie om de macht van de rijke elite te breken, kreeg dan ook een ongelooflijke respons. Zowel de Republikeinen als de Democraten staan onder controle van rijke geldschieters met een neoliberale agenda, die de politici gebruiken als pionnen voor hun zakelijke en handelsbelangen.

Wie zo openlijk in bed ligt met het grote kapitaal moet er alles aan doen om de massa van werkenden en jongeren politiek uit te sluiten of monddood te maken. Kijk naar de campagnes van Hillary Clinton, de establishmentkandidate, en Bernie Sanders in New York en andere grote steden. Sanders lokt een veelvoud van de aanhang van Clinton naar zijn meetings, maar dat enthousiasme botst op de bureaucratie, politieke onwil en manoeuvres van een vijandige top van de Democratische partij. Slechts 15% van wie zou kunnen stemmen, zal ook deelnemen aan de voorverkiezingen van de Democraten. In New York zijn er meer dan 3 miljoen mensen als “onafhankelijke” geregistreerd. Door het gesloten karakter van de voorverkiezing konden zij niet meestemmen, tenzij ze zich reeds begin oktober als Democratische kiezer hadden aangemeld. Dit gaat volledig voorbij aan de dynamiek van de campagne en de uitsluiting door de bedrijfsmedia van dissidente stemmen als Sanders. Eens ze hem niet meer konden negeren, volgde er een barrage van aanvallen die meer wel dan niet op regelrechte verdraaiingen gebaseerd waren.

Om het niet over zijn populaire programmapunten te hebben, verloor de media zich in insinuaties van “ongeschiktheid” van Sanders, gebaseerd op een vooringenomen kruisverhoor door de krant Daily News, de suggestie door een topman van Clintons campagne dat zijn “toon” verkeerd was en het belachelijke idee dat een belangrijk deel van Sanders’ aanhang “seksistisch” was.

Hoe verder na de nederlaag in New York?

Waar verzwijgen of het verkeerd voorstellen van zijn campagne niet volstond, was er in New York ook een regelrechte zuivering van tienduizenden stemmers, die van de kiesrollen waren gevallen. Dikwijls zonder het zelf te beseffen. Dit ging zelfs zover dat de Democratische burgemeester de Blasio, geen fan van Sanders, erkende dat de vele onregelmatigheden de legitimiteit van het kiesproces ondermijnden. In het county waar Brooklyn ligt, de plek waar Sanders opgroeide, werden er 125.000 mensen van de kiesrollen gesmeten.

In de uiteindelijke uitslag behaalde Clinton 58% en Sanders 42% in de staat. Sanders maakte een geweldige inhaalbeweging, maar kon te weinig oudere en kiezers van minderheden over de streep trekken om te winnen. In de arme en overwegend zwarte Bronx behaalde Clinton een ruime voorsprong op Sanders van 39% onder de zwarte kiezers. Clinton was een meer vertrouwde naam en mogelijk denken velen dat ze beter in staat is om “het gevaar Trump” te bedwingen, hoewel de peilingen dat tegenspreken. Bovenal beschikt de familie-Clinton over een uitgebreid netwerk van afhankelijke politici, gemeenschaps- of kerkelijke leiders, … die hun zaak in de wijken behartigen. Wellicht was er geen andere establishmentkandidaat opgewassen tegen de linkse Sanders-beweging. De Clintons beschikten over een welwillende big business media, tonnen geld en een uitgebreid, gedurende decennia opgebouwd netwerk. De campagne van Sanders stak veel middelen in de slag om New York, maar verliest aan momentum en krijgt het een pak moeilijker om meer afgevaardigden binnen te halen dan Clinton.

Dit maakt het des te dringender om politieke en organisatorische conclusies te trekken uit de tweestrijd tussen beide vleugels in de Democratische partij. Deze zijn onverzoenlijk omwille van de tegengestelde klassenbelangen. Clinton is een oorlogs- en neoliberale kandidaat van het kapitalistische establishment. Sanders’ radicale reformisme zette de sluizen open voor een enthousiaste nieuwe beweging van werkenden en jongeren, hoewel het zoals elk reformisme de diepte en omvang van de kapitalistische crisis onderschat.

Wat er nodig is, is niet gewoon het opbreken van de banken maar hun nationalisatie onder controle van de werkenden en een regering in dienst van de werkende meerderheid. De kapitalisten hebben talrijke mogelijkheden om hogere belastingen te ontwijken, of een linkse regering te saboteren. Zonder de grote bedrijven onder publieke en democratische controle te brengen, zou Sanders een nieuwe financiële en economische crisis niet kunnen stoppen. Nog los van het feit dat een geïsoleerde linkse president met een vijandig, pro-big business parlement zou worden geconfronteerd.

De zusterpartij van LSP in de VS, Socialist Alternative, roept Sanders op om de beweging niet te ontmoedigen met een stemoproep voor Clinton, de kandidaat van het establishment. Doorheen de campagne Movement4Bernie organiseren we lokale betogingen ter ondersteuning van Sanders maar ook voor de creatie van een nieuwe partij. De Amerikaanse arbeidersklasse heeft een uitgelezen kans om het tweepartijenjuk van big business af te werpen. Daarvoor zou Sanders, of de beweging rond hem, een grote conferentie moeten samenroepen om de eerste stappen te zetten.

We roepen Sanders op om als onafhankelijke kandidaat door te gaan, of te kiezen voor een gezamenlijk ticket met Jill Stein van de Groene Partij (die in de VS een pak radicaler is dan de groene partijen in Europa). Sanders en zijn beweging zouden de staten die in de balans liggen tussen Clinton en Trump, als zij de kandidaten worden, kunnen negeren en een nieuwe partij opbouwen doorheen een kiescampagne in de andere staten. De miljoenen Amerikanen die zich richten op de campagne van Sanders als lichtpunt in de kapitalistische duisternis, moeten zich organiseren in een machtige kracht. Een democratisch werkende partij van de massa van de bevolking, die een niet aflatende campagne voert voor een minimumloon van 15 dollar per uur, gratis gezondheidszorg, een belasting op de rijksten, en dat koppelt aan een oproep voor een andere, democratisch socialistische maatschappij. De snelle ontwikkelingen in de VS zijn een bron van inspiratie. De groei van een meer uitgesproken socialistisch bewustzijn in het economisch en politiek machtigste land ter wereld zou ons moeten aanzetten om ook hier de strijd voor een andere maatschappij op te voeren.

Na een reeks van nieuwe overwinningen in voorverkiezingen, met Wisconsin vorige week als hoogtepunt, kent de campagne van Bernie Sanders een nieuw momentum en kan het toch nog spannend worden in New York. Indien Clinton op 19 april in New York verliest, zou dit een vernedering zijn en leiden tot een crisis voor haar campagne. Wellicht daarom dat het establishment haar zo sterk steunt en overgaat tot een brutale aanval op Sanders?

Artikel door Tom Crean, Socialist Alternative

Als Sanders anderzijds verliest in deze grote staat met bijna 250 afgevaardigden en dit terwijl hij al een grote achterstand heeft opgelopen wat afgevaardigden betreft, dan wordt het wel erg moeilijk om de Democratische nominatie nog binnen te halen. Dit kan leiden tot een overrompeling van triomfalisme in de media. Maar ondertussen blijft het meest opmerkelijke ook in dat geval niet zozeer dat Hillary overleeft, maar wel dat de revolte tegen het establishment zo sterk is dat de gedoodverfde Democratische kandidaat een bijzonder lange strijd moet voeren.

Het is steeds duidelijker dat een groot aantal aanhangers van Sanders en zijn oproep voor een politieke revolutie tegen de klasse van miljardairs, voor degelijke gezondheidszorg, gratis onderwijs en een minimumloon van 15 dollar, verder radicaliseren door het ondemocratische kiesproces in de voorverkiezingen die door het establishment van de Democratische Partij gecontroleerd worden. In december probeerde het Democratische Nationaal Comité nog om Sanders toegang tot belangrijke gegevens van kiezers te ontzeggen. Er wordt geprobeerd om het aantal debatten te beperken. En dan is er nog de rol van de gevestigde media die de radicale boodschap van Sanders proberen te verzwijgen of niet correct naar voor brengen. Miljoenen mensen kijken door dit cynische spel heen. Velen zijn kwaad op de rol van de superafgevaardigden, de vertegenwoordigers van de partij die door de leiding aangeduid zijn om de controle op de partij veilig te stellen. In zowat elke staat waar Sanders won, gingen alle of bijna alle superafgevaardigden naar Clinton.

De gevestigde media zegt dat Bernie onverkiesbaar is, maar nationale peilingen gaven de afgelopen maanden consistent aan dat Clinton en Sanders even sterk staan of dat Sanders zelfs beter scoort. In peilingen tegen Trump en Cruz doet Sanders het zelfs veel beter dan Clinton. In tegenstelling tot wat de gevestigde media verkondigen, heeft Sanders veel steun opgebouwd onder kleurlingen en Latino’s, zeker onder jongeren. Een recente nationale peiling gaf aan dat Sanders Clinton voorbijgestoken heeft onder Latino’s. Deze verschuiving was erg zichtbaar in South Bronx, een van de armste buurten van New York. Daar kwamen er op 1 april maar liefst 18.000 mensen naar Sanders luisteren, bijna de helft van hen waren kleurlingen.

In de eerste primaries in het zuiden verloor Sanders wel onder de zwarte kiezers. Dit weerspiegelde verschillende elementen, zoals het feit dat Sanders nog grotendeels onbekend was onder de zwarte gemeenschap, de historische steun voor de Clintons onder de oudere zwarte kiezers, de wijze waarop Hillary zich voorstelde als erfgenaam van het tijdperk-Obama en gebruik maakt van zijn impliciete steun aan haar, en het relatief laag aantal jonge zwarte kiezers dat kwam stemmen. Deze voordelen blijven behouden voor Hillary, maar ze hebben aan belang verloren doorheen het electorale proces.

In de  Bronx was er een grote openheid voor de oproep van Socialist Alternative voor een nieuwe partij van de 99% en de oproep aan Sanders om in november als onafhankelijke kandidaat aan de verkiezingen deel te nemen als hij de voorverkiezingen verliest. Zoals we in ons pamflet stelden: “Bernie moet in november op de stembrief staan, op dat ogenblik is de aandacht nog meer op de verkiezingen gevestigd. We moeten de strijd doorzetten, maar hoe kunnen we ervoor zorgen dat onze beweging voor een politieke revolutie uiteindelijk niet gegijzeld wordt door de beperkingen van de door Wall Street gecontroleerde Democratische Partij?”

Establishment in de aanval

Na Super Tuesday ging bijna alle aandacht van de gevestigde media naar Trump. Aan Sanders werd amper nog aandacht geschonken. Ongetwijfeld zorgt de brutale rechtse populist Trump voor spektakel en dus voor kijk- en verkoopcijfers. Maar deze focus op Trump was ook nuttig voor Clinton die zichzelf kon voorstellen als de “ervaren” kandidaat die betrouwbaar was om Trump een nederlaag toe te brengen. Daarmee werd ingespeeld op de terechte vrees van progressieve werkenden, jongeren, vrouwen en kleurlingen voor Trump. In feite was de angst voor Trump het belangrijkste campagnemiddel voor Clinton.

Nu Sanders zeven van de acht laatste voorverkiezingen won, moet Clinton terug de handschoen opnemen tegen Sanders. Ze lanceerde een reeks aanvallen. De media in New York staat volledig achter haar. Zo is er schandalige berichtgeving in de Daily News, de vierde grootste krant in het land. Aanvankelijk werd wat kritiek op Clinton toegelaten in deze krant, maar daarna volgde een open aanval langs alle mogelijke kanten op Sanders. Zo werd hij bijzonder hard aangepakt rond de kwestie van controle op wapens, waarbij op de voorpagina van de krant gesuggereerd werd dat het stemgedrag van Sanders rond specifieke onderdelen van de wapenwetgeving zou bijgedragen hebben aan massamoorden, zoals de schietpartij op de school Sandy Hook.

Nog erger is de rol van de leiders van de belangrijkste vakbonden in de publieke sector, zoals de lerarenvakbond en AFSCME. In New York heeft de arbeidersbeweging een belangrijke impact. De vakbondsleiders kloppen overuren in het verdedigen van Clinton, ook al staat die al jaren in dienst van Wall Street en weigerde ze steun te geven aan de eis van 15 dollar als nationaal minimumloon, de invoering van degelijke gezondheidszorg of gratis onderwijs. Haar handelsverdragen dragen bij tot jobverlies.

Het maakt dat de voorverkiezing in New York niet gunstig is voor Sanders. Het gaat bovendien om een gesloten voorverkiezing waardoor het groot aantal onafhankelijken niet kan stemmen zoals in een open voorverkiezing. Peilingen geven aan dat Sanders 10 tot 15% op Clinton achterloopt.

De campagne van Sanders draait nu op volle toeren. Er werden kantoren doorheen New York geopend en er zijn elke dag meetings. Zaterdag is er een ‘March for Bernie’ waar belangrijke figuren uit de arbeidersbeweging hun steun aan Sanders zullen toelichten. Het gaat onder meer om Rose Ann De Moro van de nationale vakbond van verplegend personeel en Larry Cohen, de voormalige voorzitter van de Communication Workers of America. Leden van die vakbond gingen recent in staking tegen Verizon. Op de ‘March for Bernie’ wordt ook gesproken door het socialistische gemeenteraadslid Kshama Sawant uit Seattle.

Transport Workers Union, afdeling 100, is historisch gezien de meest militante vakbond van de stad. Deze afdeling heeft zijn steun aan Sanders verklaard. Activisten van Occupy Wall Street en Indypendent lieten 500.000 exemplaren van een vier pagina’s tellende pro-Sanders krant drukken onder de titel: “Battle of New York”. Deze krant wordt de komende dagen in de stad en de staat verspreid. Ook het debat tussen Sanders en Clinton van donderdagavond is van groot belang. [dit artikel is op donderdag voor het debat geschreven].

Tijd voor een nieuwe partij van de 99%

Socialist Alternative zal er bij al deze evenementen bij zijn om te pleiten voor een nieuwe partij en om de betekenis van democratisch socialisme naar voor te brengen. De term ‘democratisch socialisme’ is door de campagne van Sanders onder miljoenen mensen gepopulariseerd. We zullen ook handtekeningen ophalen voor een nieuwe nationale petitie waarmee Bernie wordt opgeroepen om zijn campagne tot november door te zetten.

Als Sanders verliest, dreigt alle energie van deze campagne en de enorme hoop op verandering verloren te gaan. Sanders mag Hillary niet steunen, dit zou honderdduizenden van zijn meest toegewijde aanhangers demoraliseren.

De groeiende militante sfeer onder de aanhangers van Sanders kwam ook tot uiting in oproepen van prominente sympathisanten, zoals Michelle Alexander (auteur van ‘The New Jim Crow’) en Shaun King (columnist van de Daily News) voor een nieuwe linkse partij. Een online petitie onder de titel “A Love Letter to Bernie” roept op om de basis die hem steunt om te vormen tot een ledenorganisatie met democratische structuren waarbij deze organisatie ook na de verkiezingen blijft bestaan. Dit wijst in de richting van een nieuwe partij, zonder uitdrukkelijk te zeggen dat deze organisatie volledig onafhankelijk van de Democraten moet staan als ze de belangen van de werkenden en jongeren wil verdedigen.

Zelfs indien Sanders erin slaagt om alle obstakels in New York te overwinnen en de campagne van Hillary in een diepe crisis onderdompelt, zal de strijd voor de nominatie van de partij nog erg moeilijk zijn. Het establishment van de Democraten zal er alles aan blijven doen om de politieke revolutie te saboteren. Zelfs in dit geval blijft het nodig om te bouwen aan de structuren van een nieuwe partij.

De “battle of New York” wordt momenteel uitgevochten en toont eens te meer het enorme potentieel voor een echte linkerzijde in dit land alsook de nood om te breken met de Democratische Partij.

De enorme steun voor Bernie Sanders’ politieke revolutie heeft van de Democratische Primaries een interessant strijdtoneel gemaakt. Een strijdtoneel waarbij 45 tot 50% van diegenen die stemmen in de Democratische Primaries kozen voor een kandidaat die wil breken met de invloed van Wall Street op het politieke proces en ook op de Democratische Partij. De partijleiding van de Democraten had een ander scenario voor ogen, waarbij Hillary Clinton zonder veel tegenstand haar kroning zou ontvangen na een overwinningstocht doorheen de Verenigde Staten. Op die manier zou een rode loper naar het Witte Huis worden gespreid voor de eerste vrouwelijke Amerikaanse president.

Artikel door Bart Vandersteene uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

De score van Bernie Sanders is een sterk signaal dat een belangrijk deel van het Amerikaanse publiek het heeft gehad met het establishment en haar politieke vertegenwoordigers. Hillary Clinton is de verpersoonlijking van de neoliberale politiek die de Democratische partij in haar greep heeft. Toen Obama in 2008 met de belofte van verandering president werd, hadden de Democraten een meerderheid in zowel Kamer als Senaat. In plaats van deze unieke positie te benutten om het beleid van Bush – met een oorlogspolitiek, belastingcadeaus voor de rijken, geld voor de banken, besparingen op de sociale voorzieningen, …  – om te keren, werd het net verder gezet.

Dit zorgde voor een enorme teleurstelling en het toonde voor de zoveelste keer dat de Democratische Partij geen instrument voor verandering ten gunste van de 99% kan zijn. Deze conclusie leidde onder meer tot het ontstaan van de Occupybeweging, de strijd voor een hoger minimumloon van 15 dollar per uur, Black Lives Matter en vele andere bewegingen, zoals voor LGBT-rechten, tegen klimaatverandering, voor vrouwenrechten, recht op hoger onderwijs, …  De beweging rond de campagne van Bernie Sanders is er vandaag een uitdrukking van.

Een ander resultaat van de teleurstelling in de Democraten is dat de Republikeinen bijna acht jaar na de eerste verkiezing van Obama over een stevige meerderheid beschikken in zowel Kamer als Senaat. De Republikeinen slaagden daarin ondanks een aartsconservatieve en rechtse agenda.

Een duel tussen Clinton en Trump in de uiteindelijke presidentsverkiezingen is een groot gevaar. Trump krijgt dan het terrein voor zich alleen om uitdrukking te geven aan de massale woede tegenover het establishment, waar Hillary Clinton de vertegenwoordigster van is. Dit kan blijvende schade aanrichten in de samenleving. Trump maakt slim gebruik van de commerciële media, voor wie spektakel belangrijker is dan verslaggeving omdat het kijkers en dus adverteerders en inkomsten lokt. Vandaag beheersen vijf conglomeraten de Amerikaanse mediamarkt en deze bepalen voor een heel groot deel hoe de bevolking naar het politieke debat kijkt en wordt geïnformeerd. Trump is van ‘s morgens tot ‘s avonds in alle media en krijgt een vrij platform voor zijn rechtse, populistische en racistische boodschap.

Het is de neoliberale politiek van Clinton en de Democratische Partij die een vruchtbare bodem heeft gecreëerd, eerst voor de Tea Party en nu voor Trump. Enkel Sanders kan een linkse uitdrukking geven aan de sociale revolte die aan het broeien is in de samenleving. Hij mag niet toelaten dat zijn politieke revolutie uitdooft naar aanloop van de Democratisch Conventie in juli. De enorme energie die vandaag reeds aanwezig is, moet gebruikt worden om zich los te rukken van de beperkingen die de pro-kapitalistische Democratische Partij in zich draagt.

Socialist Alternative, de zusterorganisatie van LSP, roept Sanders op om een onafhankelijke deelname aan de presidentsverkiezingen voor te bereiden. Zoals we vreesden is Sanders niet in staat gebleken om de enorme obstakels binnen de Democraten uit de weg te ruimen. De macht van het grote geld van Wall Street binnen de partij, de ondemocratische procedures en de enorme macht van de media die Clinton steunden, maakten het een bijna onmogelijke operatie om de nominatie binnen te halen. Het feit dat hij zover kwam, toont het enorme potentieel voor zijn politieke boodschap.

Een onafhankelijke presidentscampagne kan de basis leggen voor een nieuwe partij. Zo krijgt dat deel van de bevolking dat vatbaar is voor de boodschap van Trump een links alternatief aangeboden. Enkel via de opbouw van een nieuwe partij voor de 99% kan de Amerikaanse politiek bevrijd worden van de valse keuze tussen Republikeinen en Democraten, een keuze die het politieke veld alsmaar verder naar rechts heeft doen opschuiven.

De politieke revolutie van Bernie Sanders zal verstikken als ze gevangen blijft in de door de grote bedrijven gedomineerde Democratische Partij. Sanders moet consequent zijn en in november opkomen waarbij de basis gelegd wordt voor een nieuwe partij voor de 99%.

Analyse door Ty Moore en Philip Locker, Socialist Alternative

In de nasleep van de overwinningen van Clinton in South Carolina en de meeste andere staten waar op Super Tuesday werd gestemd, moet de campagne van Bernie Sanders keuzes maken. Zijn populariteit haalt nieuwe hoogtepunten in nationale peilingen – hij steekt Clinton in verschillende peilingen voorbij – maar toch wordt het duidelijk dat de hoop van Sanders om de nominatie van de Democraten binnen te halen erg onwaarschijnlijk wordt.

Na Super Tuesday heeft Clinton een voorsprong van ruim 200 afgevaardigden voor de nationale conventie van de Democraten. Gerespecteerde analisten stellen dat er “iets erg gek moet gebeuren opdat Sanders de nominatie kan winnen.”

Miljoenen mensen stellen zich natuurlijk de vraag: hoe is het mogelijk dat Clinton al in het zadel gehesen wordt terwijl de nationale peilingen een nek-aan-nek strijd tussen Bernie en Clinton aangeven en op een ogenblik dat de overgrote meerderheid van het land nog niet kon stemmen?

Om op die vraag te antwoorden komen alle gevestigde commentatoren in de gevestigde media met hun oude argument dat Bernie Sanders en zijn democratisch socialisme te links zou zijn voor de Amerikaanse kiezers. Nochtans kreeg de campagne van Sanders enorm veel steun en was er aan de basis veel meer enthousiasme dan voor Clinton. Het probleem ligt niet bij de linkse voorstellen van Sanders, het probleem is dat de Democratische Partij in essentie vijandig terrein is voor zo’n campagne.

De voorverkiezingen van de Democraten zijn erop gericht om het pro-kapitalistische establishment dat de partij domineert voor te trekken. Sinds de herorganisatie van de voorverkiezingen na de sociale onrust van de jaren 1960 en 1970 is het volledige proces van voorverkiezingen – met superafgevaardigden tot het naar voor schuiven van de verkiezingen in meer conservatieve zuidelijke staten – gericht op het creëren van een ondemocratische buffer tegen opstandige linkse campagnes.

Een historische campagne

Ondanks het feit dat Bernie Sanders op het electorale terrein tegen Clinton moest opboksen, een terrein dat onder de huidige omstandigheden niet gunstig is voor de linkerzijde en de arbeidersbeweging, behaalde de campagne opmerkelijke en historische successen. In 2015 werd de campagne zowat volledig stilgezwegen door de gevestigde media. Sanders maakte gebruik van massale bijeenkomsten en sociale media om zich op te werken. In de nationale peilingen begon hij met minder dan 10% maar stond hij begin februari al nek-aan-nek met Clinton.

De campagne van Bernie Sanders spreekt voor miljoenen mensen tot de verbeelding. Het toonde aan dat het mogelijk is om een sterke politieke revolutie van onderuit op te bouwen, volledig los van de financiële middelen van de grote bedrijven en toch in staat om een van de bastions van de greep van de grote bedrijven op de politiek uit te dagen.

Onder jongeren – ook onder jonge vrouwen van wie gedacht werd dat ze Clinton zouden steunen – kreeg de roep van Sanders voor een politieke revolutie en een socialistisch beleid (met maatregelen zoals gratis onderwijs) een brede steun. Sanders haalde in februari alleen 42 miljoen dollar op van een recordaantal van 1,4 miljoen individuen. Daarmee deed hij het voor de tweede maand op rij beter dan Clinton. Tenminste als geen rekening wordt gehouden met de onbeperkte Super PAC donaties (anonieme kiesfondsen die officieel niet met een partij of kandidaat verbonden zijn). Dit is een nooit geziene ontwikkeling voor een kandidaat die geld van de bedrijfswereld weigert.

De beweging van onderuit achter Bernie wil de strijd verderzetten, er is een gezonde vastberadenheid om alle obstakels te overstijgen. Dat is wat we met Socialist Alternative doorheen het land merken in de mobilisaties van duizenden mensen op acties van #MarchforBernie of op activiteiten van ‘Labor for Bernie’ en tal van andere publieke debatten en acties.

Ondanks deze enorme successen, heeft de campagne van Sanders geen significant deel van het establishment van de Democratische Partij kunnen overtuigen om in te gaan tegen de dominantie van Wall Street over de partij. Erg opmerkelijk is het feit dat zelfs senator Elizabeth Warren Sanders niet steunt. De campagne van Sanders bevestigt op een negatieve wijze wat Socialist Alternative al langer stelt: de opbouw van een nieuwe massale partij voor de werkende bevolking is een project dat veel meer kans op slagen heeft dan een poging om de Democraten om te vormen van een partij van de grote bedrijven tot een instrument dat opkomt voor de belangen van de werkende bevolking.

Hoe kan Clinton winnen?

We stelden in eerdere artikels al dat een overwinning van Sanders in de voorverkiezingen enkel zou kunnen bij een historische en nooit geziene opkomst, zeker van jongeren. Dit kan enkel als onderdeel van een massale sociale beweging en bewustwording van de Amerikaanse samenleving.

Er is nog geen dergelijke hoge opkomst. Het belangrijkste voordeel van Clinton op dit vlak is dat veel werkenden en jongeren zich vervreemd en vijandig voelen tegenover de ‘politiek’. Die sfeer is overigens geen toeval, het herhaaldelijk falen van Democraten en Republikeinen ligt aan de basis ervan. De meeste werkenden en jongeren zullen pas in de laatste maanden voor de presidentsverkiezingen aandacht hiervoor hebben. De minderheid die in de voorverkiezingen stemt, is vooral een ouder, rijker en loyaal Democratisch kiespubliek.

Het zou een fundamentele fout zijn om toe te laten dat deze onrepresentatieve minderheid van kiezers de campagne van Sanders kan afblokken en kan vermijden dat deze campagne een meerderheid van de werkende bevolking bereikt in de presidentsverkiezingen.

In de voorverkiezingen heeft de partijmachine van de Democraten een grote impact. Het establishment van verkozen vertegenwoordigers, personeel van de partij, rijke donateurs waaronder verantwoordelijken van vakbonden, burgerrechten- en gemeenschapsgroepen maar ook kerkleiders, ze gebruiken allemaal hun invloed.

Deze invloed werd erg duidelijk toen een overgrote meerderheid van de vakbondsleiders hun organisaties mobiliseerden achter de kandidaat van de Democratische partijmachine en dit zonder enige ernstige mogelijkheid van debat met de leden om hierover te beslissen. Tienduizenden van de meest actieve en strijdbare vakbondsleden verzetten zich tegen deze koers van de vakbondsleiding en uiteindelijk haalde Sanders verschillende belangrijke steunverklaringen door vakbonden, maar het volstond niet. De kracht van de vakbonden was een belangrijke factor in de overwinning van Clinton in Iowa en zeker in Nevada, een overwinning die gebruikt werd om het momentum van Sanders te stoppen.

De macht van de gevestigde media wordt ingezet om anti-establishmentcampagnes te ondermijnen en gevestigde kandidaten als Clinton naar voor te schuiven. Van de sensatiebenadering van Trump tot het negeren of negatief berichten over Sanders, wordt in de gevestigde media een klassiek voorbeeld gegeven van hoe de gevestigde media de publieke opinie bepalen.

Enkel door het opbouwen van georganiseerde en klassenbewuste krachten – onafhankelijke arbeidersbewegingen, politieke partijen en media – kunnen we de macht van de gevestigde media stelselmatig en op massale schaal ondermijnen.

Bovenop dit alles is er de berg geld van Wall Street en de grote bedrijven die Clinton en haar Super PAC’s kunnen inzetten. Sanders haalde een historisch succes door meer dan vier miljoen individuele giften op te halen, maar Clinton heeft quasi onbeperkte toegang tot bedrijfsgeld en dat blijft een groot institutioneel voordeel.

Tijd om conclusies te trekken

Toen Sanders een jaar geleden zijn presidentskandidatuur aankondigde, verwelkomde Socialist Alternative zijn boodschap van verdediging van de werkenden. We stelden tegelijk ook dat Bernie “een fundamentele fout maakte door op te komen in de voorverkiezingen van de Democraten. Hij zou in plaats daarvan moeten opkomen als onafhankelijke kandidaat en zo bijdragen aan de uitbouw van een politiek alternatief op de door de grote bedrijven gecontroleerde partijen. Er is een sterke tegenstelling tussen de roep van Sanders voor een politieke revolutie tegen de klasse van miljardairs en zijn poging om die revolutie door te voeren met een partij die door dezelfde klasse van miljardairs wordt gecontroleerd.”

Ondanks onze duidelijke meningsverschillen met Sanders, onder meer rond zijn beslissing om voor de Democraten op te komen, bleven we niet aan de zijkant staan en gingen we niet over tot kritiek van aan de zijlijnen, zoals jammer genoeg gebeurde door velen onder de socialistische linkerzijde. We werkten op een niet-sectaire wijze mee aan het ondersteunen van de linkse campagne van Sanders en brachten daarin onze politieke meningsverschillen naar voor. Ondertussen konden Sanders en zijn aanhangers hun strategie om de Democratische Partij over te nemen uittesten.

Het klopt dat Sanders een groot publiek kon bereiken door aan de Democratische voorverkiezingen deel te nemen en in televisiedebatten met Clinton te treden. Maar het is nu steeds duidelijker dat het experiment van een overname van de Democraten niet zal lukken. Ondanks de historische omvang van de campagne van Sanders, behoudt het establishment strak de controle over de partij en kan het establishment de nominatie van Sanders stoppen.

De strategie van Sanders om een politieke revolutie doorheen de Democratische Partij door te voeren is getest. We moeten aanvaarden dat het niet zal werken. Bernie en, veel belangrijker, zijn aanhangers, moeten de nodige conclusies hieruit trekken. Als de beweging zich niet losbreekt van het keurslijf van de door de grote bedrijven gecontroleerde Democratische Partij, zal ze uiteindelijk gebruikt worden als links schaamlapje voor de campagne van Clinton die gesteund wordt door Wall Mart, Wall Street en die oorlogsgezind is.

Toen Bernie zijn campagne begon, schreven we: “Sanders zei dat hij de uiteindelijke Democratische presidentskandidaat zal steunen, wellicht wordt dit Hillary Clinton. Het betekent dat wie door Sanders gemobiliseerd wordt, straks gevraagd wordt om een gevestigde Democraat te steunen, het tegenovergestelde van een ‘revolutie’ tegen de ‘miljardairs en oligarchen.’ Dit kan leiden tot een demoralisatie van wie enthousiast was door het idee van een strijd tegen de gevestigde macht en het kan ervoor zorgen dat een historische kans verloren gaat.”

De impact van miljoenen mensen die enthousiast zijn voor een politieke revolutie tegen de klasse van miljardairs en nu plots een kandidate van die klasse van miljardairs zouden moeten steunen, zal leiden tot demoralisatie, demobilisatie en een schipbreuk voor de beweging. De campagne van Bernie Sanders biedt de beste kans in decennia om te bouwen aan een blijvende politieke beweging die ingaat tegen het gevestigde establishment van beide grote partijen. Dit zal ondermijnd worden tenzij we ons onafhankelijk van de Democraten organiseren om de politieke revolutie verder te zetten en te verdiepen in de aanloop naar november en daarna.

Dat is waarom Socialist Alternative Sanders steeds heeft opgeroepen om los van de voorverkiezingen bij de Democraten kandidaat te zijn in de presidentsverkiezingen van november. Als Sanders in de Democratische voorverkiezingen gewipt wordt, wat steeds waarschijnlijker wordt, kan hij zijn campagne verderzetten als onafhankelijke kandidaat of door een oproep te doen aan Jill Stein en de Green Party om samen op te komen. Dat kan vermijden dat de beweging achter Sanders gegijzeld wordt binnen een door de grote bedrijven gedomineerde Democratische Partij.

Uiteraard willen we dat Sanders, ook al lijkt hij op een nederlaag in de voorverkiezingen af te stevenen, een zo groot mogelijk aantal stemmen haalt en zoveel mogelijk voorverkiezingen wint om de druk op het establishment op te voeren en de mobilisatie voor het programma van Sanders hoog te houden. In deze mobilisatie kan en moet discussie gevoerd worden over de richting van de campagne.

Trump en rechts stoppen

Een belangrijk argument tegen de mogelijkheid van een onafhankelijke kandidatuur van Sanders – een argument dat door Bernie zelf verworpen wordt – is de dreiging van verdeeldheid waardoor de Republikeinen kunnen winnen. Met Trump als een waarschijnlijke kandidaat voor de Republikeinen zullen miljoenen werkenden, kleurlingen, vrouwen en jongeren al het mogelijke willen doen om de extreemrechtse dreiging terug te duwen. Dat is erg begrijpelijk.

Het probleem is echter dat Hillary Clinton zowat de slechtst mogelijke kandidaat is om het rechtse populisme van Donald Trump te stoppen. Samen met de familie-Bush is de politieke dynastie van de Clintons zowat het levende symbool van de gevestigde politiek in Amerika. Er is een reden waarom de meeste peilingen aangeven dat Clinton kan verliezen van de centrale Republikeinse kandidaten. Het is dezelfde reden waarom de Tea Party na de redding van Wall Street door Obama aan kracht konden winnen en een verwrongen stem van verzet werden tegen de corrupte politiek.

Het “democratisch socialisme” van Sanders heeft een bredere anti-establishmentsteun gevonden dan het rechtse haatpopulisme van Trump. Als Sanders probeert om zijn aanhangers achter Clinton te krijgen, zou dit Trump toelaten om zich op te werpen als de enige anti-establishmentkandidaat in de verkiezingen. En dat op een ogenblik dat tientallen miljoenen mensen zich van het establishment afkeren.

Sanders heeft een politieke verantwoordelijkheid om aan de algemene verkiezingen deel te nemen, zowel om een alternatief vanuit de arbeidersbeweging naar voor te brengen als om in te gaan tegen de zogenaamde anti-establishmentpositie van Trump. Zoals we al zagen, kan Sanders steun vinden bij zowel de traditionele basis van de Democraten als onder onafhankelijke kiezers en zelfs onder Republikeinse kiezers. Als Sanders niet opkomt in de verkiezingen, zou dit een falen zijn van zijn leiding en zou het in de praktijk de mogelijkheden voor Trump vergroten.

Sanders stelde dat hij niet onafhankelijk zal opkomen omdat hij geen ‘verloren stem’ wil zijn. Maar waarom niet minstens nagaan of het mogelijk is om op te komen in de zogenaamde ‘veilige’ staten (de overgrote meerderheid van staten waar er een afgetekende overwinning van de Democraten of Republikeinen zal zijn)? Socialist Alternative zou een debat onder de linkerzijde over de voor- en tegenargumenten van zo’n voorstel verwelkomen. Een campagne van Sanders in november, zelfs indien het maar in 40 of meer staten is, kan de basis leggen voor een nieuwe massale partij van de werkende bevolking. Dat zou een historische stap vooruit zijn waardoor er een georganiseerde kracht zou zijn om de strijd ook na 2016 verder te zetten.

We hebben een historische kans om een nieuwe partij op te zetten, een partij met kandidaten die geen bedrijfsgeld aanvaarden en die hun posities gebruiken om steun van onderuit te organiseren voor eisen als een minimumloon van 15 dollar per uur, het stoppen van de massale arrestaties, gratis onderwijs, degelijke gezondheidszorg, … De campagne van Bernie heeft het potentieel getoond voor een nieuwe massale linkse partij die de Amerikaanse politiek drastisch kan veranderen, zeker indien dit gekoppeld wordt aan een discussie over socialistische verandering waarmee een nieuw tijdperk van sociale strijd kan gestart worden.

Zowel de dreiging van de rechterzijde als het potentieel om een sterke onafhankelijke linkerzijde op te bouwen, vereist dat de beweging achter Bernie weigert om zich te laten gijzelen door de Democratische Partij. We moeten ons organiseren en de strijd voor een politieke revolutie verderzetten tot in november en daarna om hiermee de basis te leggen voor een nieuwe partij voor de werkende bevolking.

Bernie Sanders’ campagne is niets minder dan een politieke aardbeving. Voor het eerst in de Amerikaanse geschiedenis heeft een kandidaat die zichzelf als socialist omschrijft zo’n impact op het politieke debat. Het succes van zijn campagne vertegenwoordigt een fundamentele verandering in de Amerikaanse politiek.

Artikel door Bart Vandersteene uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

Sinds Sanders’ overwinning in New Hampshire, waar hij met een nooit geziene voorsprong won van Clinton, wordt de strijd voor de nominatie van de Democratische Partij op het scherp van de snee uitgevochten. Sindsdien is z’n achterstand op Clinton in de nationale peilingen gehalveerd en wordt een overwinning van Sanders mogelijk.

Ondertussen staart de Republikeinse Partij in de afgrond. In feite vinden er twee voorverkiezingen plaats binnen de door crisis geteisterde Republikeinse Partij. Er is een anti-establishment voorverkiezing tussen Donald Trump, Ted Cruz die in Iowa won en Ben Carson. Daarnaast is er een strijd tussen de establishment-kandidaten Rubio, Bush en Kasich.

Trump, Cruz en Carson wonnen samen meer dan 53% van de stemmen in New Hampshire. Hun racistische, seksistische en islamofobe agenda vormt een reële bedreiging voor de werkende bevolking in Amerika en daarbuiten. Hun succes weerspiegelt op een verwrongen manier hoe mensen de politieke status quo beu zijn.

Als de linkerzijde er niet in slaagt om een duurzame politieke aanwezigheid op te bouwen en als ze toelaat dat bewegingen gekanaliseerd worden en steun blijven geven aan de establishment-kandidaten van de Democratische Partij, dan zal de ruimte voor een gestage groei van extreem-rechtse ideeën blijven toenemen. Er is een race tegen de tijd om een sterk, onafhankelijk, links alternatief op te bouwen tegenover de gevaarlijke ontwikkeling van rechtse populistische demagogie.

Een opstand van jongeren en de arbeidersklasse

Bernie Sanders’ campagne, met z’n enorme meetings en een record aantal kleine financiële giften, geeft uitdrukking aan de diepe woede in de Amerikaanse samenleving tegen Wall Street en de controle van het bedrijfsleven over de politiek.

In New Hampshire bleek uit exitpolls dat 83% van de Democratische kiezers tussen 18 en 29 jaar voor Sanders had gestemd. Bij kiezers met een gezinsinkomen onder 100.000 dollar per jaar haalde Sanders 65% en bij kiezers met een gezinsinkomen lager dan 30.000 dollar was dat 71%. De enige categorie kiezers waar Clinton een meerderheid haalde, was die met een gezinsinkomen van meer dan 200.000 dollar.

Doorgaans wordt in voorverkiezingen vooral gestemd door kiezers die ouder, blanker en welvarender zijn dan de gemiddelde Amerikaan. Dat zou Clinton een voordeel moeten bieden. Maar de campagne van Sanders leidt tot enthousiasme en een opvallend hoge opkomst van jongeren en werkenden.

Bernie won in New Hampshire ook 55% van de vrouwenstemmen. Dit lokte bij Madeleine Albright, minister van Buitenlandse Zaken onder Bill Clinton, de reactie uit dat er “een speciale plaats in de hel bestaat voor vrouwen die andere vrouwen niet steunen.” Gloria Steinem, een feministe die in de jaren 1960 en 1970 toonaangevend was, stelde dat jonge vrouwen vooral voor Sanders stemmen omdat “de jongens bij Bernie zijn” terwijl jonge vrouwen beter hun eigen keuzes zouden maken. Beide uitspraken moesten enthousiasme creëren voor de mogelijkheid van de eerste vrouwelijke president. Maar ze hadden een omgekeerd effect. De uitspraken werden terecht als denigrerend en elitair gezien. De ervaring heeft al geleerd dat voor een vrouw stemmen enkel en alleen omdat ze een vrouw is, niet volstaat. Dat geldt ook voor Hillary Clinton.

The Establishment Strikes Back

Bij de heersende elite is er een diepe angst voor de revolte in beide klassieke partijen van het Amerikaanse kapitalisme. Lloyd Blankfein is de CEO van Goldman Sachs. Hij zei onlangs dat Bernie Sanders’ campagne “een gevaarlijke moment” creëert. Er wordt gevreesd dat deze campagne miljoenen mensen vertrouwen geeft om in te gaan tegen de belangen van de grote bedrijven, banken en de elite. Miljardair Michael Bloomberg, de voormalige burgemeester van New York City, speelt ernstig met het idee van een onafhankelijke presidentiële campagne mocht de crisis in beide partijen zich verderzetten.

Sinds Iowa is de toon van de Clinton-campagne negatiever en venijniger geworden. In het eerste debat na Iowa beschuldigde Clinton Sanders van het voeren van een ‘lastercampagne’ door telkens te wijzen op haar connecties met Wall Street en voor het feit dat een groot deel van de financiering van haar campagne daar vandaan komt. Veel van deze aanvallen zijn mislukt en het heeft integendeel nog extra de aandacht gevestigd op de link tussen Clinton en het establishment dat gewantrouwd wordt door een heel groot deel van de bevolking.

Onder druk van Sanders is Clinton opportunistisch naar links opgeschoven. Ze probeert het beeld te creëren dat de kiezers vertrouwen kunnen hebben in haar om de belangen van gewone werkende mensen te verdedigen tegenover de banken. Maar Clinton’s parcours is absoluut duidelijk: ze is dé kandidaat van het bedrijfsleven.

Electorale voordelen Clinton

Hoewel Bernie het momentum aan zijn kant heeft, behoudt Clinton enorme troeven. Ze heeft de steun van de klassieke media, een extern kiesfonds dat 60 miljoen dollar heeft en een agressieve campagne zal voeren. Clinton beschikt over het machtige partij-apparaat van de Democraten en dit op zowat elk niveau. Meer dan 200 gouverneurs, senatoren en leden van het Huis van Afgevaardigden hebben hun steun voor Clinton al uitgesproken. Bernie Sanders kreeg de steun van twee leden van het Huis en geen enkele senator of gouverneur.

Clinton heeft ook de steun van de grote meerderheid van het ‘progressieve’ establishment, met inbegrip van mensen als Paul Krugman en Gloria Steinem. En ook het grootste deel van de vakbondsleiding nam de schandalige beslissing om Clinton te steunen. Nochtans is Clinton voormalig lid van de Raad van Bestuur van Wallmart, een bedrijf dat om een antisyndicale opstelling bekend staat. De officiële vakbondssteun zorgde er in Iowa voor dat Clinton 53% haalde bij gezinnen met vakbondsleden.

Een belangrijke factor in het voordeel van Clinton was haar naamsbekendheid in heel de VS. Maar hoe meer kiezers Sanders leren kennen, hoe meer dit voordeel verdwijnt.

De leiding van de Democratische Partij zal al het mogelijke doen om Sanders te stoppen. Als de “normale” instrumenten niet volstaan, dan zal de elite ingrijpende maatregelen eisen. Het is zelfs niet uitgesloten dat president Obama zich in de strijd zal werpen. Nochtans is er een afspraak dat de zittende president een neutrale houding inneemt. Obama is onder Democratische kiezers nog steeds populair en kan een reële steun voor Clinton betekenen.

# Movement4Bernie

Om te winnen zal een strategie nodig zijn die miljoenen mensen inspireert. Zoals Bernie zelf zegt: “Zelfs de beste president in de wereld kan het niet alleen opnemen tegen de klasse van miljardairs. De actieve betrokkenheid van een massabeweging is essentieel om tot een politieke revolutie te kunnen komen.”

Socialist Alternative, de zusterorganisatie van LSP die gekend is omdat het de enige socialistische organisatie is met een verkozen gemeenteraadslid in een grote Amerikaanse stad, lanceerde de campagne #Movement4Bernie. Dat is een campagne los van de structuren van de Democratische Partij en gericht op het betrekken van zoveel mogelijk mensen in de strijd. Socialist Alternative koppelt deze activiteiten aan de nood van een nieuwe partij voor de 99%.

Bernie heeft de keuze gemaakt om zich kiesbaar te stellen voor de Democratische nominatie. Veel van zijn sympathisanten begrijpen dat de Democratische Partij gecontroleerd wordt door de rijkste 1%. Velen zien het niet zitten om voor Clinton te stemmen, laat staan campagne te voeren, mocht Bernie verliezen.

Er is een kans dat de Democratische Partij een overwinning van Sanders zal blokkeren door het gebruik van de “superdelegates” – bijna 800 individuen die automatisch stemrecht hebben op de conventie van de Democratische Partij in juli. Dat is nog nooit gebeurd en de Democratische Partij zou er een zware prijs voor betalen. Maar om de macht over de eigen partij in handen te houden, is het establishment daar mogelijk tot bereid.

De campagne van Bernie Sanders heeft een nieuw tijdperk geopend in de Amerikaanse politiek. De discussie over hoe een meer rechtvaardige samenleving en hoe een socialistische samenleving er zou kunnen uit zien, staat hoog op de agenda. De diepe crisis van het kapitalisme ligt aan de oorsprong van deze ontwikkeling. Het is de verdienste van de campagne van Bernie Sanders dat deze discussie alle huiskamers en werkplaatsen van de VS bereikt. Uiteindelijk zal een partij voor de 99% nodig zijn om Bernie’s politieke revolutie te realiseren. De brede steun voor de campagne van Bernie Sanders toont het potentieel hiervoor.

[divider]

Meetings over de VS met Bart Vandersteene:

• do 3 maart in Leuven
• woe 9 maart in Gent
• woe 16 maart in Hasselt
• woe 23 maart in Antwerpen

</a
 

Artikel door Bryan Koulouris van Socialist Alternative

De campagne van Bernie Sanders zorgt voor enthousiasme bij miljoenen mensen. Het zette de discussie over socialisme op de agenda onder brede lagen van de bevolking. Sanders kreeg een record aantal giften van gewone werkenden en hij kent een nooit geziene steun onder jongeren. Dit is een belangrijke indicator voor de toekomst van sociale bewegingen. Maar de tegenstrijdigheid van Sanders die als kandidaat van de Democraten opkomt, een partij die als ‘het kerkhof van sociale bewegingen’ optreedt, blijft eveneens overeind.

De georganiseerde linkerzijde heeft op diverse manieren gereageerd op deze historische maar toch complexe situatie. Dit werpt vragen op. Hoe gaan socialisten om met bredere bewegingen zonder de eigen principes en standpunten op te geven terwijl ze toch op een constructieve wijze meewerken? Wat is de rol van socialisten in de campagne van Sanders?

Sommige groepen ter linkerzijde hebben zich beperkt tot een kritiek op Sanders en ze gaan daarmee voorbij aan het potentieel van de situatie. Er zijn miljoenen jongeren en werkenden die radicaliseren. Socialist Alternative is actief betrokken in de campagne rond Sanders maar wijst tegelijk op het feit dat de Democratische Partij gedomineerd wordt door de grote bedrijven. Er is nood aan een politieke beweging van onderuit, een nieuwe partij van de 99% in de strijd tegen de rechterzijde en tegen Wall Street.

De Democratic Socialists of America (DSA) is de grootste linkse groep in de VS, zelfs indien de groep erg losjes georganiseerd is. DSA is ook actief in de campagne voor Bernie Sanders. Maar er zijn belangrijke verschillen in de strategie, methode en benadering tussen Socialist Alternative en DSA met betrekking tot Sanders.

Bewegingen opbouwen om te winnen

In de 40 jaar dat DSA bestaat, was deze groep steeds expliciet over het doel om de Democraten naar links te duwen. We denken dat de Democratische Partij de belangen van de bedrijfselite dient en dat de obstakels om deze partij “over te nemen” met de linkerzijde veel groter zijn dan de uitdagingen om een nieuwe massale arbeiderspartij uit te bouwen. Veel leidinggevende figuren van DSA denken overigens ook dat het kapitalisme stapje per stapje kan hervormd worden en dat het niet volledig van de tafel moet geveegd worden om plaats te maken voor een nieuw systeem. Wij zijn voor elke hervomring die het leven en de positie van werkenden verbetert, maar we denken niet dat het kapitalisme kan getemd worden.

De benadering van DSA tegenover Sanders weerspiegelt de sociaaldemocratische koers van deze organisatie. Er werd materiaal geproduceerd om Sanders te ondersteunen. Deze pamfletten bevatten veel nuttige informatie over de positieve elementen in de standpunten van Sanders. Er wordt verwezen naar de massale interesse in socialistische ideeën en de noodzaak om een campagne uit te bouwen om het programma van Bernie Sanders effectief te kunnen realiseren. Dit is heel goed, maar het materiaal van DSA gaat niet of amper in op de vraag hoe de strijd tegen de door het rijke establishment gesteunde leiding van de Democratische Partij kan gevoerd worden of hoe een beweging voor sociale verandering kan opgebouwd worden.

Zo legt het materiaal van DSA niet uit waar Sanders tegen moet opboksen in de Democratische voorverkiezingen, denk maar aan de enorme middelen van de grote bedrijven, de mediapropaganda of de rol van de superafgevaardigden en de volledige partijmachine die door Clinton gebruikt wordt. Dat wordt vermeden, DSA beperkt zich tot de goede resultaten van Bernie in peilingen en het belang van deze steun. De lezer krijgt de indruk dat de nominatie relatief makkelijk kan binnengehaald worden. Wij denken dat het een massale politieke beweging zal vergen om Clinton en het establishment van de Democratische Partij een nederlaag toe te brengen. Dit vereist onder meer het politiek versterken van de aanhangers van Bernie en het verbinden van deze campagne aan de opbouw van sociale bewegingen.

Onze ervaring is dat er onder de aanhangers van Sanders een strijdbare sfeer is, een bereidheid om in te gaan tegen de dominantie door de grote bedrijven. Deze sfeer kan omgezet worden in strijd en een beweging. Dat is waarom Kshama Sawant van Socialist Alternative en gemeenteraadslid in Seattle het initiatief nam voor #Movement4Bernie.

In Chicago lagen leden van Socialist Alternative mee aan de basis van een ‘March for Bernie’ in januari. Er waren maar liefst 4000 aanwezigen. De betogers hoorden toespraken van vakbondsmilitanten en activisten van Black Lives Matter die pleitten voor het ontslag van de “1% burgemeester” Rahm Emanuel. De actie bracht sociale bewegingen bijeen in de strijd voor economische gelijkheid en sociale rechtvaardigheid. Sprekers van Socialist Alternative stelden dat de Democratische Partij aan de macht is in Chicago en verantwoordelijk is voor een racistisch politiebeleid en harde besparingen op het onderwijs. We benadrukten de nood aan een massale beweging tegen economische ongelijkheid en institutioneel racisme. Dit zal een onafhankelijke strijd van onderuit vereisen met duidelijke eisen, gecoördineerde acties en democraitsche structuren. Daarnaast zal het ook de opbouw van een nieuwe politieke partij voor de werkende bevolking vereisen, de campagne voor Sanders toont het potentieel hiervoor.

Het materiaal van DSA legt vaak nadruk op de strijd tegen racisme en het programma van Bernie dat kleurlingen ten goede komt, maar er wordt niet gesproken over de nood aan protest en directe actie tegen politiegeweld. Het materiaal van DSA over Sanders en racisme lijkt te stellen dat het verkiezen van Bernie zou volstaan om de meeste problemen van racisme in het land op te lossen.

Nood aan nieuwe partij voor de 99%

Groepen als “Bernie or Bust” en “Progressives Against Hillary Clinton” bevestigen het ongemak tegenover de belofte van Sanders om steun te geven aan gelijk welke Democratische presidentskandidaat die genomineerd wordt. DSA zwijgt hierover. Wij denken dat het tragisch zou zijn indien het enthousiasme voor Sanders uiteindelijk in de kiem wordt gesmoord met een campagne voor een politica van Wall Street. Socialisten moeten de vrees van werkenden, vrouwen en kleurlingen tegenover de reactionairen bij de Republikeinen erkennen, maar ze hebben ook een politieke verantwoordelijkheid om duidelijk te maken dat Hillary Clinton opkomt voor de belangen van Walmart en Wall Street. Socialist Alternative zal geen enkele steun geven aan Hillary Clinton. We denken dat Bernie in november als onafhankelijke kandidaat aan de presidentsverkiezingen moet deelnemen als hij de Democratische nominatie niet binnenhaalt.

Socialist Alternative staat voor de opbouw van een onafhankelijke beweging. Dit soort beweging is niet alleen nodig zodat Sanders kan winnen, het is ook nodig in de strijd tegen de klasse van miljardairs. Deze strategie omvat ook de uitbouw van politieke vertegenwoordiging van de werkende klasse tegenover de reactionaire Republikeinen en de door de grote bedrijven gesteunde Democraten. Hiermee brengen we ook kritiek op Sanders, we deden dit ook al rond zijn programma op vlak van buitenlandse kwesties (zie dit artikel: http://www.socialistalternative.org/2016/01/28/sanders-foreign-policy-falls-short-socialism-means-internationalism/). DSA zwijgt hierover. Socialisten staan voor verenigde internationale strijd en politieke duidelijkheid over kwesties waar werkenden wereldwijd mee geconfronteerd worden.

We hopen dat dit artikel tot meer discussie over de campagne van Sanders zal leiden onder de georganiseerde linkerzijde. Zo neemt het breed gelezen Jacobin Magazine van Baskhar Sunkara bijvoorbeeld een standpunt in dat niet sterk verschilt van dat van DSA.

Jammer genoeg beperkt DSA zich tot het weerspiegelen van een breed gedragen roep om Sanders te steunen, maar wordt dit niet gekoppeld aan een verder debat over het karakter van de Democratische Partij en de nood aan een bredere politieke beweging om Clinton een nederlaag toe te brengen. De benadering van Socialist Alternative om betrokken te zijn in de campagne voor Sanders om op basis van dit potentieel te pleiten voor onafhankelijke sociale bewegingen en een nieuwe partij, zal in de komende gebeurtenissen en massabewegingen bevestigd worden.

Meetings over de VS met Bart Vandersteene:

• do 3 maart in Leuven
• woe 9 maart in Gent
• woe 16 maart in Hasselt
• woe 23 maart in Antwerpen

</a