Your cart is currently empty!
Tag: VUB
-
Opinie: VUB, trek eredoctoraat Aung San Suu Kyi in
In Myanmar (Birma) is de vervolging van Rohingya de voorbije maanden geëscaleerd. Het leger pleegt brutale moorden, groepsverkrachtingen en brandt dorpen plat. Toch ontkent regeringsleidster en Nobelprijswinnares Aung San Suu Kyi dat een genocide aan de gang is. Van de VUB kreeg ze in 1994 een eredoctoraat, tijd om dat in te trekken. De Actief Linkse Studenten aan de VUB eisen de intrekking van dit eredoctoraat. In een opiniestuk voor studentenblad ‘De Moeial’ legt Emma van ALS-VUB uit waarom. -
VUB: protest tegen eredoctoraat Aung San Suu Kyi
De Actief Linkse Studenten voerden vandaag actie aan de uitreiking van nieuwe eredoctoraten door de VUB. (zie ook het artikel van Het Nieuwsblad waarin de actie werd aangekondigd). Er werd geëist dat de VUB het eredoctoraat voor Aung San Suu Kyi zou intrekken. De afgelopen maanden was er een genocide tegen de Rohingya bevolking in Myanmar. Als feitelijke regeringsleidster weigert Aung San Suu Kyi zich daartegen uit te spreken. Integendeel, alles wat ze zegt wijst in de richting van het goedpraten van deze genocide.
Op de actie werd een petitie afgegeven met de eis om het eredoctoraat van Aung San Suu Kyi in te trekken. Deze petitie werd ondertekend door meer dan 900 studenten en personeelsleden van de VUB. De petitie kreeg de steun van ABVV VUB. Verschillende instellingen spraken zich al uit over de kwestie en/of trokken eretitels voor Aung San Suu Kyi terug in. Volgt straks de VUB?Emma van de ALS aan de VUB zei: “Aung San Suu Kyi, in 1991 winnares van de Nobelprijs voor de Vrede, spreekt van “desinformatie door terroristen” en doet niets om het bloedbad te stoppen. Ondertussen palmde de overheid al de grond van 200 leeggelopen dorpen in voor ‘ontwikkelingsprojecten’ -mijnbouw, industrie of grootschalige landbouw. Wij eisen dat de VUB zich uitspreekt over de genocide op de Rohingya en hun expulsie uit Myanmar.”
Jo Coulier, hoofdafgevaardigde van ACOD-Onderwijs aan de VUB, voegde er aan toe: “In 1994 kende de VUB een eredoctoraat toe aan Aung San Suu Kyi voor haar rol in de oppositie tegen de militaire dictatuur in Myanmar. Terwijl de VUB in haar mission statement “openheid, verdraagzaamheid en respect voor persoon en maatschappij” als belangrijke basiswaarden prijst, blijft het vandaag oorverdovend stil over de etnische zuivering in Myanmar. Wij eisen dat de VUB het eredoctoraat voor Aung San Suu Kyi terug intrekt.”
Een verantwoordelijke van de VUB nam de petitie in ontvangst en zei dat deze kwestie verder opgevolgd wordt. Bij een eerdere bespreking was er naar verluidt geen unanimiteit om het eredoctoraat in te trekken. Mogelijk zal de druk van de petitie en de campagne daar verandering in brengen.
-> Volgende woensdag: open vergadering van de Actief Linkse Studenten aan de VUB. Facebookevent
-
VUB: trek het eredoctoraat van Aung San Suu Kyi in!
Betoging tegen de genocide in Birma in 2015. We organiseerden deze betoging met linkse activisten van diverse achtergronden (LSP, Kasjmiri activisten, Tamil Solidariteit, Afghanen, Koerden, …)
Aan de VUB voeren de Actief Linkse Studenten een campagne voor het intrekken van het eredoctoraat van Aung San Suu Kyi. In tegenstelling tot heel wat andere instellingen (zoals de UCL) heeft de VUB zich nog niet uitgelaten over deze kwestie. Aung San Suu Kyi heeft de afgelopen maanden de genocide op de Rohingya-bevolking in het westen van Myanmar (het vroegere Birma) door de vingers gezien en kritiek hierop brutaal afgewezen. Daarmee laat ze ruimte voor Boeddhistische fundamentalisten die gewelddadig de Rohingya verdrijven. Hierover zwijgen, komt neer op medeplichtigheid. (Lees hier onze analyse van de vervolging van de Rohingya en de rol van Aung San Suu Kyi).De petitie aan de VUB krijgt veel steun van de studenten en personeelsleden. Om de papieren petitie en bijhorende campagne ook buiten de universiteit bekend te maken, is er nu ook een online versie van de petitie. Hieronder de tekst van de petitie.
STOP DE GENOCIDE OP DE ROHINGYA-BEVOLKING IN MYANMAR!
Sinds 2015 en vooral dit jaar is er een enorme toename in repressie en onderdrukking van de Rohingya in de Myanmarese deelstaat Rakhine. VN-rapporteurs spreken van een, door leger en politie geplande, etnische zuivering met duizenden doden, tienduizenden afgebrande huizen en getuigenissen van brutale moorden en systematische verkrachtingen. Volgens Amnesty International zijn in de laatse maanden al meer dan 500.000 mensen op de vlucht geslagen richting Bangladesh. Ondertussen palmde de overheid al de grond van 200 leeggelopen dorpen in voor ‘ontwikkelingsprojecten’ -mijnbouw, industrie of grootschalige landbouw (De Standaard, 29/09/17).
Het de facto staatshoofd van Myanmar, Aung San Suu Kyi, in 1991 nog winnares van de Nobelprijs voor de Vrede, spreekt van “desinformatie door terroristen” en doet niets om het bloedbad te stoppen. In 1994 kende de VUB haar nog een eredoctoraat toe voor haar rol in de oppositie tegen de militaire dictatuur in Myanmar. Terwijl de VUB in haar mission statement “openheid, verdraagzaamheid en respect voor persoon en maatschappij” als belangrijke basiswaarden prijst, blijft het vandaag oververdovend stil over de etnische zuivering in Myanmar.
Wij eisen:
dat de VUB zich uitspreekt over de genocide op de Rohingya en hun expulsie uit Myanmar
dat de VUB het eredoctoraat voor Aung San Suu Kyi, wiens regering niets doet en zwijgt over de repressie, terug intrekt.
-
“Voor de sociale verkiezingen hebben wij bewust geïnvesteerd in inhoud”
Aan de Vrije Universiteit Brussel gaan midden mei 2.800 personeelsleden stemmen voor hun vakbondsvertegenwoordiging. Bart Vandersteene sprak met Jo Coulier, sinds 1995 afgevaardigde van het ABVV, voorzitter van het nationaal bestuur van ACOD-onderwijs en lid van LSP.Om de 4 jaar kiezen de werknemers hun vertegenwoordigers in de Ondernemingsraad en het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk. Hoe gaat het ABVV aan de VUB de verkiezingen tegemoet?
Jo Coulier Jo: “We hebben 58 kandidaten. Dat is het hoogste aantal ooit en een mooi resultaat van een intensief syndicaal werk de afgelopen 20 jaar. We hebben het meest diverse team kandidaten ooit, alle personeelsgroepen staan samen op onze lijst: van cafetariapersoneel tot academisch personeel. 48% van onze kandidaten zijn vrouwen terwijl ze 41% van het personeel uitmaken. Deze goede mix heeft alles te maken met de nadruk die wij leggen op een strijdbare en inhoudelijke werking.
“We verwachten een goed resultaat voor het ABVV, ook al zijn er een aantal factoren die we niet zo goed kunnen inschatten. Voor het eerst neemt het ACV deel aan de verkiezingen. We haalden in 2012 bijna 65% van de stemmen, het ACLVB haalde 29% en de andere stemmen waren blanco of ongeldig. Een gelijkaardig resultaat zou een bevestiging zijn van het goede werk dat we hebben geleverd.”
Hoe ziet jullie campagne er uit?
Jo: “In tegenstelling tot een algemene tendens bij de vakbond waarbij er vooral aandacht uitgaat naar de vorm van campagnes hebben wij bewust geïnvesteerd in inhoud. We hebben een brochure opgemaakt met vijf hoofdstukken. [deze brochure kan je hier online bekijken]
“We beginnen met de nood aan meer publieke investeringen in hoger onderwijs om in te gaan tegen de besparingslogica. Investering in hoger onderwijs creëert ook jobs, want 80% van de uitgaven van een universiteit gaan naar personeel. In een tweede hoofdstuk sommen we de strijdpunten op voor de verschillende categorieën van het personeel. In een derde hoofdstuk verdedigen we de huidige collectieve arbeidsvoorwaarden en onze sociale zekerheid tegen de liberale ideeën over verloning naar prestatie en individuele verzekeringen. Daarna hebben we het over welzijn op het werk en we sluiten af met een argumentatie waarom sterke vakbonden een absolute noodzaak zijn.
“We proberen alle personeelsleden te bezoeken met deze brochure en zo ook de discussie aan te gaan over de rol van de vakbond en de principes die onze ABVV-delegatie zal verdedigen.”
Hoe vertaalt deze inhoudelijk benadering zich in de periode tussen verkiezingen?
Jo: “We komen op regelmatige basis samen met de delegees, maar we nodigen vaak ook iedereen die geïnteresseerd is uit om met ons samen te zitten om te discussiëren, eisenbundels op te stellen, … We houden regelmatig inhoudelijke infomomenten voor het personeel. Deze vergaderingen vinden plaats op de middag en we nodigen dikwijls gastsprekers uit. Zo hebben we eens iemand van Geneeskunde Voor Het Volk laten spreken over de gevaren van asbest naar aanleiding van een concreet dossier aan de VUB. We hadden al infomomenten over arbeidsrecht, over het financieringsmodel van het hoger onderwijs. We nodigden jou ook recent uit als ervaringsdeskundige over de situatie in de VS, eerder hadden we ook toenmalig Europarlementslid Paul Murphy over de EU. Via deze inhoudelijke momenten hebben we een discussiecultuur gecreëerd waarbij de leden van het ABVV meer en meer betrokken geraken bij de werking en dat heeft een heel positief effect.”
Wat is het effect van de besparingsregeringen op de werking van een universiteit? En komt er bij het personeel ook verzet op gang?
Jo: “We hebben een aantal heel belangrijke actiemomenten gehad aan de VUB en hebben ook voor onze normen heel goede participaties gehad aan de manifestaties en stakingen. We zien al langer een afbouw van de publieke financiering van het hoger onderwijs en de effecten op het personeel en de studenten. Anderzijds hebben we wel een groot deel van onze eisen in het afgelopen jaar kunnen binnenhalen. Dit was het resultaat van een jarenlange opbouw van druk en van een nieuwe directie die meer openstond voor onze argumenten. Maar het is vooral het resultaat van vele jaren volharding in onze werking. We hopen dat deze inzet en resultaten ook worden beloond bij de sociale verkiezingen.”
Veel succes!
-
“De VUB op de beurs”, standpunt van de ABVV-delegatie van de Vrije Universiteit Brussel
Op 10 november 2015 verscheen op dewereldmorgen.be een artikel van Ilke Koster – student Wijsbegeerte aan de UGent – met als titel: De speculaties van de VUB: leren we iets van onze noorderburen?De auteur schrijft: De universiteit wordt echter als bedrijf gezien door op de beurs verhandeld te worden, mét bijhorende financiële risico’s. Net zoals bedrijven ziet ook de VUB zich nu verplicht winst te maken, want hoe moeten ze anders de beleggers de 61,5 miljoen euro terugbetalen met daarbovenop de verschuldigde rente?
Mede door dit artikel en vele meningen die weinig gefundeerd zijn, kregen vakbondsafgevaardigden vragen over wat ons standpunt hierover was en ongeruste reacties van collega’s die vreesden dat er personeel zou moeten verdwijnen omdat de universiteit ‘winst’ zou moeten maken die dan wordt uitgekeerd aan aandeelhouders.
Een kritische ingesteldheid is goed, het verspreiden van onjuiste informatie is niet goed. Sinds het universiteitendecreet van 12 juni 1991 wordt aan de universiteiten in de Vlaamse Gemeenschap een grote vorm van autonomie gegeven in combinatie met een enveloppefinanciering, niet enkel voor personeel maar ook voor infrastructuur (met inbegrip van de voorzieningen voor studenten).
Het ABVV (ACOD Onderwijs) is steeds kritisch geweest ten aanzien van het principe van enveloppefinanciering. De enveloppe is te klein om te doen wat moet gedaan worden. We opperden dat de overheid haar handen zou wassen in de onschuld door de verantwoordelijkheid voor besparingen te wijten aan de ‘autonome’ beleidsbeslissingen van de universiteitsbesturen. Vijfentwintig jaar later kunnen we ook vaststellen dat onze vrees gegrond is.
Toen het Vlaams Parlement in 2008 het nieuwe – op output gebaseerde – financieringsmodel stemde, hebben wij ook gewezen op de perverse gevolgen ervan. Universiteiten, faculteiten, vakgroepen worden gedwongen om met elkaar in concurrentie te gaan om marktaandeel te verwerven ten koste van de andere. Zelfs elke academicus is concurrent geworden van zijn collega’s. Door de recente besparingen van de huidige Vlaamse Regering wordt deze concurrentiestrijd nog vergroot.
Had de auteur zich beperkt tot deze vaststellingen, dan was er geen probleem. Over de visie van Paul De Knop kunnen wij op dit moment weinig zeggen behalve dat hij inderdaad niet onze visie deelt maar ondanks verschillende uitgangspunten wel soms geluisterd heeft naar de vakbondskritiek en er rekening mee hield.
Wat betreft de beursspeculatie en de mogelijke desastreuze gevolgen gaat Ilke Koster toch wel wat over de schreef.
Sinds de introductie van de enveloppefinanciering moest de universiteit niet meer aankloppen voor infrastructuurprojecten bij de overheid (zoals dit nog steeds het geval is voor het leerplichtonderwijs en dat is ook niet meteen een succesverhaal) maar zelf binnen haar jaarlijkse dotatie (subsidie) middelen reserveren voor herstel en nieuwbouw. Geen enkele universiteit kan met die jaarlijkse subsidie een groot bouwproject financieren en moet dus extern lenen. De afbetaling van die lening moet dan passen binnen de jaarlijkse dotatie, daarop wordt ook controle uitgeoefend door de Regeringscommissaris en de Inspectie van Financiën. Het klopt dat de jaarlijkse subsidie te laag is en de universiteiten daardoor te weinig kunnen investeren in renovatie en nieuwbouw. Voor al haar grote bouwprojecten heeft de VUB geld moeten lenen op de markt, net zoals u en ik bij de bank moeten aankloppen voor een hypothecaire lening om een huis te kopen.
Eind jaren 1990 financierde de VUB het nieuwbouwproject D&E via een leasing die in 2019 ten einde loopt. Op dat moment heeft de VUB de keuze om via de aankoopoptie over te gaan tot de definitieve aankoop mits betaling van de restwaarde of om nog 10 jaar verder te leasen op basis van de rentevoet die op dat moment gangbaar is. De rentevoet voor de leasingsovereenkomst bedraagt 4,45%. In 2007 (Jette) en 2008 (Oefenplein) renoveerde de VUB de ondertussen uitgeleefde studentenwoning met een klassieke investeringslening aan respectievelijk 4,19 en 4,01%.
Het huidige nieuwbouwproject voorziet in de vervanging van de uitgeleefde studentenwoningen op de campus plus een uitbreiding van het aantal studentenkoten, ruimtes voor onderzoek, onderwijslokalen, een congres en culturele infrastructuur, voor een totaal investeringspakket van 61,5 miljoen euro. Om dit te financieren, werd gezocht naar de voor de universiteit meest gunstige optie.
Obligaties bleken de meest gunstige optie te zijn. Er werd 61,5 M€ opgehaald in 3 tranches:13 M€ op 15j aan 1,4%; 20,5 M€ op 20j aan 1,653%; 28 M€ op 20j aan 1,835%. Het gaat om obligaties met jaarlijkse kapitaalsaflossing. Dit is geen groot verschil – voor de ontlener – met een klassieke investeringslening behalve dan dat de rentevoeten interessanter zijn. Ter info, in de huidige marktomstandigheden zou een klassieke lening circa 2,1% als rentevoet opleveren, met een meerkost voor de VUB van ongeveer 4 miljoen euro ten voordele van de banken.
We kennen de financiële details van de Vrije Universiteit Amsterdam niet en kunnen daar weinig commentaar op geven. Maar de suggesties van Ilke Koster dat de VUB een financieel drama tegemoet gaat, lijkt ons toch erover. Tenminste, op basis van de huidige context. De lening past vandaag volledig in het financiële plaatje en zal dus niet leiden naar de ondergang. Maar als de context verandert, kan de afgrond wel in zicht komen.
Als de Vlaamse Regering en het parlement verder blijven besparen op de budgetten van de universiteiten, dan gaan we uiteraard de dieperik in. Maar wat stelt de auteur ondertussen voor? Moeten we de studentenwoningen dan niet renoveren en wachten tot de brandweer ze onbewoonbaar verklaart? Moeten we de onderzoekers geen werkruimte geven en de studenten in de te krappe auditoria samenproppen zolang de overheid niet met extra middelen over de brug komt?
Ilke Koster eindigt met een verwijzing naar de acties in het Amsterdamse Maagdenhuis en schrijft: Het Maagdenhuis veranderde spontaan in een open forum waar alle geïnteresseerden, waaronder studenten, professoren, bestuursleden maar ook burgers discussieerden over de toekomst van de universiteit. Een van de eisen was bijvoorbeeld het verlaten van outputfinanciering ten voordele van een financiering op basis van kwaliteitsevaluatie. In plaats van voor beleggers had rector Paul De Knop de deuren van de VUB kunnen openen voor een soortgelijk open forum.
Studenten en personeel kunnen actie ondernemen in plaats van te wachten tot de rector dit doet. Dat is exact wat de vakbond aan de VUB ook daadwerkelijk doet. Op 16 maart 2006 organiseerde het ABVV van de Vrije Universiteit Brussel een betoging van meer dan 2000 personeelsleden en studenten van de Brusselse hogeronderwijsinstellingen tegen het outputfinancieringsmodel. Deels met succes want er kwam een bijsturing.
Sindsdien hebben wij bijna jaarlijks via kleine en grotere acties geprobeerd om het verzet tegen het financieringsmodel op gang te trekken en we doen nu hetzelfde tegen de besparingen die de Vlaamse Regering aan de universiteiten en hogescholen oplegt. Of de rector ons daarin zal volgen, is voor ons minder van belang. We hopen echter wel dat de studenten massaal komen opdagen. Maar om de studenten en personeel te mobiliseren zijn we toch gebaat bij correcte informatieverspreiding. Tendentieuze opinieartikels zullen eerder koren op de molen zijn van onze tegenstanders.
Jo Coulier, Hoofdafgevaardigde ABVV Vrije Universiteit Brussel
-
VUB: grootste piket in 30 jaar
Aan de VUB stond een opmerkelijk piket. Met een zestigtal aanwezigen was dit het grootste piket aan de VUB in 30 jaar. Tijdens de informatiecampagne bleek reeds een grote passieve steun voor de vakbonden. De delegatie van ABVV VUB probeert dit om te zetten in een actieve kracht.Door de besparingen zijn bij de Vlaamse overheid al meer dan 1.000 jobs verloren gegaan. Dat is een sociaal bloedbad georganiseerd door de overheid. We mogen ons immers niet neerleggen bij de besparingen. De regering moet gedwongen worden om te investeren in hogescholen en universiteiten, zoniet zullen nog besparingen volgen.
Op het piket waren er een 10-tal leden van de Algemene Centrale, personeelsleden van de schoonmaakfirma ISS. Daar werd meegestaakt en uit solidariteit werd het piket versterkt. Het personeel van ISS is blij dat de syndicale delegatie aan de VUB kon afdwingen dat de vakbonden van de onderaannemers betrokken worden bij elk dossier van de VUB dat betrekking heeft op onderaannemers. Daarover stond recent een artikel in Tribune. Ook is het personeel van ISS blij dat het bedrijf volgens het contract met de VUB betaald wordt aan de hand van het aantal gepresteerde uren en niet met een vaste som. Hierdoor kan de arbeidsdruk binnen de perken blijven.
Verder werd het piket versterkt door een 10-tal studenten van Comac, Vonk en ALS. De delegatie van de VUB had progressieve studentenorganisaties opgeroepen om deel te nemen aan het piket.
Het succes van de actie bleek uit de rust die op de campus heerstte, de meeste lessen gingen niet door. Het actieve en strijdbare piket kon ook op wat mediabelangstelling rekenen.
-
ULB. Pleincampus bedreigd
Luxewoningen in plaats van een groene ruimte. Iets meer automobilisten om de wegen te vullen op een plaats waar het verkeer al vaak vastloopt. Gebouwen die neergepoot worden zonder overleg met de buurt. Dat is wat wellicht zal gebeuren op de Pleincampus van de ULB in Brussel.Door Louis M (Brussel)
De campus wordt al 50 jaar gebruikt door de ULB en ligt vlak achter de VUB. De ULB verkocht de helft van het terrein in de zoektocht naar middelen als gevolg van de chronische onderfinanciering. Het is een praktijk die al enkele jaren wordt toegepast: de ULB verkoopt patrimonium om de begroting in evenwicht te krijgen.
Hierdoor kan de privé grote terreinen verwerven in de buurt van de twee grote Brusselse universiteiten en met een goede verbinding met de metro. Er wordt gekozen om er een groot en luxueus complex te bouwen. Terwijl Brussel dringend nood heeft aan sociale woningen en huisvesting voor studenten, wordt gekozen voor appartementen voor een toplaag. Dat is logisch, die kunnen duurder verkocht worden.
De omwonenden, studenten en werkenden uit de buurt hebben zich hiertegen verzet. Ze verdedigen het ecologische belang van de site waar verschillende beschermde diersoorten onderdak vinden. Het terrein bevindt zich midden in de stad, maar toch is er een bloeiende fauna en flora. Een aantal beschermde bomen is bedreigd.
De gemeente Elsene op wiens grondgebied het terrein zich bevindt, toonde weinig belangstelling voor de eisen van de tegenstanders. Dat is begrijpelijk: de studenten zijn geen potentiële kiezers. En de macht van de bouwpromotor, met onder meer Immobel en Louis De Waele, is slechts een extra argument voor het project.
Immobel overtuigde de gemeente en had weinig moeite om hetzelfde te doen bij de Brusselse regering. Er werden slechts enkele beperkte aanpassingen gedaan, waarbij enkele milieuvragen van het comité ‘Red het Plein’ werden opgenomen.
Vandaag zijn twee van de drie benodigde vergunningen binnen. Het rooien van de bomen kan op elk moment beginnen. Tegenover dit dreigende gevaar wil het actiecomité een lokaal verzet organiseren om de werken te blokkeren. Hiervoor is wel nog wat werk aan de winkel, onder meer om de studenten van de ULB mee te krijgen.
De Actief Linkse Studenten steunen het actiecomité. We wijzen er bovendien op dat het gebrek aan middelen voor het onderwijs de belangrijkste oorzaak van deze situatie is. Enkel een gemeenschappelijke strijd van studenten, werkenden, onderwijzend personeel en omwonenden kan dit project tegenhouden.
Het project Universalis Park is bovendien een goede gelegenheid om de studentenstrijd opnieuw op gang te brengen. We moeten deze kans grijpen en er alles aan doen om het debat te politiseren door te wijzen op de onderliggende oorzaken en niet alleen op de gevolgen ervan. We zien hier een groeiende privatisering van alle onderdelen van de samenleving, een gebrek aan democratie in het beheer van collectieve goederen en meer fundamenteel uiteraard ook de wijze waarop het kapitalisme zelf functioneert.
Wij verdedigen ook meer algemene eisen en niet enkel het stopzetten van dit project. Zo komen we al jarenlang op voor meer publieke middelen voor het onderwijs voor een bedrag van 7% van het BBP. Dat zou toelaten om te vermijden dat universiteiten als de ULB hun terreinen moeten verkopen. We eisen ook de bouw van 60.000 sociale woningen in Brussel om aan de noden te voldoen. Dit is mogelijk als bijvoorbeeld de vele leegstaande bureauruimtes gebruikt worden. Het is niet nodig om de weinige groene ruimtes in de hoofdstad hiervoor te gebruiken.
De meest fundamentele eis is ongetwijfeld de noodzaak van arbeiderscontrole en -beheer op de sleutelsectoren van de economie – transport, onderwijs, banken, industrie. Enkel een collectief beheer van de economie kan vermijden dat privaat kapitaal begint te bouwen waar niemand het wil.
