Your cart is currently empty!
Tag: staking 22 april 2015
-
VUB: grootste piket in 30 jaar
Aan de VUB stond een opmerkelijk piket. Met een zestigtal aanwezigen was dit het grootste piket aan de VUB in 30 jaar. Tijdens de informatiecampagne bleek reeds een grote passieve steun voor de vakbonden. De delegatie van ABVV VUB probeert dit om te zetten in een actieve kracht.Door de besparingen zijn bij de Vlaamse overheid al meer dan 1.000 jobs verloren gegaan. Dat is een sociaal bloedbad georganiseerd door de overheid. We mogen ons immers niet neerleggen bij de besparingen. De regering moet gedwongen worden om te investeren in hogescholen en universiteiten, zoniet zullen nog besparingen volgen.
Op het piket waren er een 10-tal leden van de Algemene Centrale, personeelsleden van de schoonmaakfirma ISS. Daar werd meegestaakt en uit solidariteit werd het piket versterkt. Het personeel van ISS is blij dat de syndicale delegatie aan de VUB kon afdwingen dat de vakbonden van de onderaannemers betrokken worden bij elk dossier van de VUB dat betrekking heeft op onderaannemers. Daarover stond recent een artikel in Tribune. Ook is het personeel van ISS blij dat het bedrijf volgens het contract met de VUB betaald wordt aan de hand van het aantal gepresteerde uren en niet met een vaste som. Hierdoor kan de arbeidsdruk binnen de perken blijven.
Verder werd het piket versterkt door een 10-tal studenten van Comac, Vonk en ALS. De delegatie van de VUB had progressieve studentenorganisaties opgeroepen om deel te nemen aan het piket.
Het succes van de actie bleek uit de rust die op de campus heerstte, de meeste lessen gingen niet door. Het actieve en strijdbare piket kon ook op wat mediabelangstelling rekenen.
-
Staking 22/4. Verslagen en foto’s uit Wallonië
Betoging in Bergen
In Bergen hield ACOD een betoging met ongeveer 600 aanwezigen. De betoging werd een ‘Rage Parade’ genoemd, een parade van woede. De betoging sloot de voormiddag af en bracht de militanten van de stakingspiketten samen. Ook LSP nam deel aan verschillende piketten en aan de betoging.
Het spoor lag zo goed als volledig plat en bij busmaatschappij TEC reden amper drie bussen. Sommige scholen en een groot deel van de administratie lagen ook plat. De piketten waren niet overal even groot als eind 2014 maar de piketten werden opgevolgd en de betoging was erg geslaagd.
De betogers werden vervoegd door militanten uit de rest van de Borinage en ook door militanten van andere sectoren. Er waren zelfs enkele militanten van het ACV. De betoging was enthousiasmerend en strijdbaar. We verdeelden er ons pamflet en verkochten een tiental exemplaren van ons maandblad.
[divider]
Verslag en foto’s uit Luik
Zoals in andere steden waren de piketten ook hier relatief klein, met uitzondering van het station waar enkele tientallen spoormannen verzamelden en onder meer steun kregen van militanten van ABVV Metaal. Onder het spoorpersoneel vooral ACOD-leden maar ook enkele militanten van ACV Transcom.
We trokken met drie ploegen van LSP door de stad en bezochten onder meer piketten bij de provincie en de gemeentediensten, RVA, ziekenhuizen, middelbare scholen, brandweer, … Zoals tijdens het eerste actieplan trok een groep studenten van ESAS, waaronder leden van Actief Linkse Studenten, naar verschillende piketten. Er was een sensibiliseringactie voor de school van sociale werkers.
De strijdbaarheid was groot, maar de twijfels aan de top van de vakbondsleidingen en het gebrek aan duidelijkheid en informatie over de perspectieven voor de strijd laten zich ook voelen. Het feit dat de beweging van november en december werd gestopt, woog door op de mobilisatiekracht voor de staking van 22 april. Dat stelde een delegee van de brandweer.
-
Staking 22/4. Brandweerlui zone Henegouwen Centrum in actie
Door een correspondent
De brandweerlieden van de posten Enghien en Soignies voerden op 22 april een actie. Met een 12-tal professionele en vrijwillige brandweerlieden werd het ongenoegen ten aanzien van het besparingsbeleid duidelijk gemaakt. Dat gebeurde met een filterblokkade in het centrum van Soignies. Er werden pamfletten verdeeld aan de voorbijgangers om uit te leggen waarom de actiedag belangrijk is en waarom de strijd moet doorgaan.
Onder de brandweerlieden was er ook heel wat discussie over de hervormingen bij de brandweer (lees ons artikel hierover). Velen werden nog niet betaald voor prestaties en de meerderheid van de brandweerlieden merkt op dat de loonfiches onvolledig zijn. Daar komen nog een pak administratieve problemen als gevolg van de hervorming bovenop.
-
Staking 22/4. Verslagen en foto’s uit Brussel
NMBS
De staking begon op dinsdagavond bij het spoor, vanaf 22u werd het treinverkeerd geblokkeerd. We trokken naar het piket aan het Zuidstation. Daar waren er vooral militanten van ACOD maar er waren ook leden van ACV Transcom die de actie vervoegden. Er was ook een goede aanwezigheid van militanten uit andere sectoren die het spoorpersoneel kwamen steunen. Bij de NMBS is de kwestie van privatisering nog steeds van groot belang. Vanuit Europa is er druk om het treinverkeer volledig te liberaliseren. In België werd al een eerste stap gezet met het goederenverkeer.
De geleidelijke afbouw van de openbare diensten treft het personeel uit de sector, maar ook de reizigers. Bij de NMBS worden zogenaamd onrendabele stations gesloten, de frequentie van bepaalde lijnen wordt afgebouwd en de tarieven worden duurder. Een dergelijke actiedag in de publieke sector moet altijd gebruikt worden om aan te geven hoe de volledige bevolking geraakt wordt door de afbouw van de openbare diensten. Een voorafgaand actieplan had de kans kunnen bieden om het gemeenschappelijk front desnoods enkel van onderuit te organiseren en anderzijds om de solidariteit van andere sectoren en gebruikers van openbare diensten te organiseren met bijvoorbeeld een grote regionale betoging.
Fotoreportage door PPICS
Foto’s van de concentratie aan de Wetstraat en van piketten bij het spoor en Bpost.Culturele sector houdt piket voor het Munttheater
De Munt zal het met heel wat minder subsidies moeten doen. De directie besloot maatregelen te nemen die ook het personeel treffen, er vielen 16 ontslagen. Het personeel aan het onthaal wordt vervangen door een onderaannemer en de dansprogrammatie werd met uitzondering van enkele voorstellingen afgeschaft. ACOD Cultuur besloot een piket te zetten, het eerste aan De Munt sinds 2001. Het kan de relatief beperkte aanwezigheid verklaren, maar er kwamen militanten van andere sectoren van ACOD om hun steun te betuigen.
Op dit ogenblik wordt een voorstelling van de Spaanse groep ‘Fura dels Baus’ voorbereid. De directie van De Munt vroeg het personeel om tegen 10u30 aanwezig te zijn, in plaats van het gebruikelijke startuur van 9u. De directie wist dat veel stakers de concentratie aan de Wetstraat zouden vervoegen om 10u30. Het wijst op een hypocriete houding van de directie die eerst harde kritiek gaf op de besparingen op cultuur, maar vervolgens de tekorten op het personeel afschuift en verdeeldheid probeert te zaaien onder het personeel. De delegees waren overtuigd dat er nog acties zullen volgen. Om de deelname en het succes te vergroten, was er ook hier een roep naar een duidelijk actieplan waarmee we tijd hebben om het personeel te informeren en te mobiliseren. Een actieplan met als doel om de regering weg te krijgen, zou perspectief bieden.
Net zoals vele andere piketten trok ook dit van ACOD Cultuur naar de actie aan de Wetstraat. Daar werd een symbolische actie gehouden. Syndicalisten vermomd als ministers staken andere syndicalisten een mes in de rug in een bad vol bloed.
CERIA
Vanaf 7u was er een filterblokkade aan CERIA (Centre d’Enseignement et de Recherches des Industries Alimentaires et Chimiques). Gedurende twee uur werd de blokkade gehouden en werd gediscussieerd met wie de campus wilde betreden. Dat gebeurde met een pamflet van ACOD Onderwijs. Deze vakbond was er met een 15-tal militanten uit verschillende scholen. Er passeerden ook andere groepen van ACOD.
We kregen er met onze LSP-delegatie een goede ontvangst, ook andere politieke organisaties passeerden aan het piket. De automobilisten stonden eerder positief ten aanzien van de boodschap van de syndicalisten. De blokkade verliep zonder enig probleem.
Brugman ziekenhuis
Enkele foto’s van het piket:
-
Staking openbare diensten 22 april toonde zowel potentieel als beperkingen
Woede aan de basis minstens even groot…
Op de piketten tijdens de algemene staking van 15 december werd ervan uitgegaan dat er vrij snel nieuwe stakingsacties zouden komen om de beweging verder te zetten. Toch duurde het tot 22 april, en dan nog bleef het beperkt tot de openbare sector en ging de oproep enkel van de ACOD (ABVV) uit. Een momentum ging verloren en moet nu opnieuw opgebouwd worden. Toen we aan het stakerspiket aan de financientoren in Brussel vroegen wat het doel was van de staking, luidde het antwoord: “de opbouw van een beweging die de asociale maatregelen die de openbare diensten bijzonder hard treffen kan stoppen”. Op het Gentse stakerspiket aan het spoor dinsdagavond, met honderd aanwezigen!, benadrukte Jozef Cnudde, sectorsecretaris ACOD Spoor: “De regering doen vallen is niet ons hoofddoel. Het hoofddoel is bepaalde maatregelen terugdraaien, indexssprong afschaffen, goede maatregelen invoeren enzovoort, maar de regering is daarvoor een obstakel en ze zullen niet willen toegeven. De val van de regering zal dus wel onvermijdelijk zijn als we dat willen verkrijgen.”Waar de staking van 22 april goed voorbereid werd, was ze bijzonder succesvol. Slechts 5% van de treinen zou gereden hebben. Aan de VUB stond het grootste piket in 30 jaar. Bij het gemeentepersoneel in Molenbeek werden nooit eerder zoveel werkplaatsen geblokkeerd. Het ongenoegen werd er extra gevoed door de angst voor nog meer ontslagen en besparingen door de diepe financiële problemen die de gemeente treffen. Hoewel de piketten doorgaans klein waren, viel op dat het ongenoegen en de strijdbaarheid niet verdwenen zijn. Zelfs waar geen actie gevoerd werd of waar werkwilligen opdaagden, was het begrip en de steun voor de staking groot. Ons aanvoelen is dat de woede zeker niet verdwenen is maar nog sterker geworden. Bovenop algemene maatregelen die iedereen treffen zoals de indexsprong of de geplande verhoging van de pensioenleeftijd, worden stilaan de besparingen in elke aparte sector concreet.
…maar gebrek aan ernstig actie- en mobilisatieplan liet zich voelen
Aan de piketten was er vastberadenheid om de beweging te bouwen, maar de onduidelijkheid over hoe het nu verder moet speelt haar parten. Het ontbreken van een actieplan met duidelijke doelstellingen en een ambitieuze actiekalender, liet zich voelen in de mobilisatie. Het momentum van 15 december is misschien verloren gegaan, het karakter van het besparingsbeleid maakt dat dit niet betekent dat de rust van voorheen nu zomaar zal terugkeren.
De staking van 22 april was niet onverantwoord, de stakers hadden gelijk. Het regeringsbeleid bedreigt onze levensstandaard en zal enkel leiden tot nog meer besparingen. Deze neerwaartse spiraal moet stoppen. Het potentieel voor de beweging is nog steeds aanwezig en groeit door de concrete invulling van het besparingsbeleid in de verschillende sectoren. Dit ongenoegen niet of slechts halfslachtig organiseren, houdt echte grote gevaren in en laat ruimte voor de regering om ons verzet te verzwakken.
We hebben nood aan een degelijke informatie- en sensibiliseringcampagne om op te bouwen naar nieuwe algemene acties, liefst in gemeenschappelijk vakbondsfront en over alle sectoren heen. Desnoods moet de actie door een enkele vakbond op gang getrokken worden met een oproep naar de basis van andere vakbonden om zich bij het verzet aan te sluiten. Ook hiervoor zal een offensieve benadering inzake eisen en acties het meeste effect hebben.
=> Overzicht van onze verslagen
=> Pamflet dat we verdeelden -
Staking 22/4. Verslag uit Aalst
In Aalst werd aan het stadhuis verzameld door een 20-tal militanten. Naast ACOD-leden ging het om solidariteitsdelegaties uit politieke hoek met leden van LSP, PVDA en SP.a. Ook elders werd actie gevoerd en werd de staking goed opgevolgd, zo reed slechts ongeveer 25% van de bussen uit stelplaats Hofstade uit. We verdeelden in Aalst stickers om de staking te ondersteunen, lokale media waren gretig om daar beelden van te maken. We verkochten 9 exemplaren van ons maandblad.Aan het piket verdeelden we onze stickers (zie afbeelding hiernaast).
-
Verslag van de piketten in Molenbeek
Sylvie, Rosio en Xavier zijn duidelijk aan het piket dat werd opgezet voor het gemeentehuis in Molenbeek. “Dit is een staking tegen het asociale beleid van de regering. We willen onze index recupereren, een degelijk pensioen om maximum te profiteren van onze oude dag, na een heel leven gewerkt te hebben en een eerlijke fiscaliteit waarbij het niet altijd dezelfde zijn die moeten opdraaien. Als dit zo doorgaat, kennen we hier binnenkort een situatie zoals in de VS met bijna geen sociale bescherming”.Door Els
“Bovendien is de gemeente hier recent onder curatele gezet door haar financiële problemen. De mensen zijn extreem bang voor om hun job te verliezen. Nu al wordt niemand die vertrekt vervangen. De werkdruk neemt enorm toe. En steeds meer diensten worden verzelfstandigd tot vzw, wat een effect heeft op de arbeidsvoorwaarden. Dit is o.a. het geval met de kinderopvang in scholen”.
“De staking is hier goed opgevolgd, maar spijtig is dat de mensen thuis blijven en niet naar het piket komen. Nochtans zal dit nodig zijn om de strijd te kunnen voeren”.
Aan een andere geblokkeerde werkplaats praten we met zowel moeder als dochter die werken in de kinderopvang. Maria “Dit is een regering voor de rijken. We zijn alles aan het verliezen. Dit is niet alleen het werk van de MR, maar ook van de vorige regering. Het is onder Onckelinx bijvoorbeeld dat we grote besparingen in onze gezondheidszorg gekregen hebben. Veel van wat vroeger terugbetaald werd, moeten we nu uit eigen zak betalen. Vooral vrouwen zijn de dupe. Na mijn scheiding heb ik een hele tijd twee jobs moeten combineren. Dit is toch niet meer normaal! Veel goed betaalde jobs zijn verloren gegaan, zoals in de textiel waar ik vroeger in tewerkgesteld was. Net zoals vroeger zullen we opnieuw moeten vechten. Ook toen hebben we niets gekregen!” Anaelle: “Maar het verzet neemt toe. De laatste twee jaar, sinds de komst van het nieuwe stadsbestuur met de MR en sinds het actieplan van vorig jaar, is onze vakbond sterk gegroeid. In de kinderopvang hebben we ons aantal leden verdubbeld. Dit is zeer positief. Alle werkplaatsen zijn gesloten. Dat wil zeggen dat er een groot begrip is voor de staking”.
Luz: “Nooit eerder waren onze acties zo sterk. Het is de eerste keer dat we alle werkplaatsen hebben kunnen blokkeren. Dit is het resultaat van een intensieve informatiecampagne gedurende drie weken. In het bejaardentehuis hebben we echter besloten om niet te staken, wat aantoont dat we wel degelijk respect tonen voor de noden als die zich stellen. Het personeel zal er echter een badge dragen om hun solidariteit met de staking te benadrukken”.
“Het onder voogdij brengen van de gemeente zal grote gevolgen hebben voor het personeel. We hebben grote vraagtekens bij het beheer. Altijd wordt bespaard op het personeel, behalve aan de top”.
-
Staking 22/4. Verslag uit Brugge
In Brugge stond er een piket aan het station (zie foto). Maar daarnaast was er ook het initiatief om op de markt een infostand te plaatsen. ACOD-militanten informeerden de passanten over de regeringsmaatregelen en de acties die vandaag plaatsvonden. Opmerkelijk daarbij was dat er heel veel goede reacties kwamen. Het was ook een uitstekende manier om de argumenten uit het mediabombardement tegen de stakingsacties te beantwoorden. Terwijl de media zich bij stakingsacties beperken tot de verstoring van de dienstverlening, valt er natuurlijk veel meer te zeggen. Het gevoel dat deze regering ons volledig wil pluimen, werd niet alleen gedeeld door de militanten van ACOD maar ook door vele passanten. -
Staking 22/4. Verslag en foto’s uit Leuven
Aan het station bleek dat er zeer weinig treinen reden. Op de informatieschermen stonden enkel regionale L-treinen aangekondigd. IC-treinen naar Brussel, Luik of Hasselt reden niet. Een zwakte was wel dat er geen piket stond aan het station. Ook bij de grootste stelplaats van De Lijn in Leuven was dat niet het geval. In het busstation was er heel wat bedrijvigheid, maar in hoeverre het om bussen van De Lijn of van pachters ging, was niet duidelijk.Aan Bpost stond een piket om de collega’s te informeren. De aanwezige militanten wisten te melden dat de krantenrondes werden gereden, maar dat de postbedeling beperkt zou zijn. Er was ’s nachts immers geen vrachtwagen uit het verdeelcentrum Brussel X aangekomen. Daar stond een blokkade.
Bij de gevangenis Leuven Centraal hoorden we dat er slechts vijf werkwilligen van de dagshift waren binnengegaan. Die bemanden samen met de directie de dienst.
Militanten van verschillende overheidsdiensten informeerden de collega’s aan het Vlaams Administratief Centrum. Ze deden dit onder de slogan ‘Laat je niet bij de neus nemen’. Op het Martelarenplein voor het station kwamen tenslotte 70 tot 80 militanten samen van de piketten en van sectoren onderwijs en lokale besturen. Daar werden appels aan de voorbijgangers uitgedeeld onder het motto: ‘Zelfs uw appeltje voor de dorst kan u vergeten’. -
Staking 22/4. Verslag en foto’s uit Antwerpen
Traditioneel begint een stakingsdag in Antwerpen met een stevig piket aan het station van Berchem. Dat was nu niet anders. Er waren heel wat militanten uit solidariteit naar het piket gekomen, zowel syndicalisten als politieke militanten. Maar er waren uiteraard ook spoormensen en dit van de verschillende vakbonden, zelfs indien enkel ACOD tot de staking had opgeroepen.Bij de spoormensen is het ongenoegen bijzonder groot. Niet alleen omwille van de algemene aanvallen van de regering-Michel maar ook door de bijkomende besparingsoperatie bij de NMBS die stilaan vorm begint te krijgen. Het is niet evident om nog enkele miljarden te besparen, dit zal ten koste van personeel en dienstverlening gaan. Het statuut van het personeel is bedreigd, onder meer om personeel sneller te kunnen afdanken. De vakbondsmilitanten deden al wat mogelijk was om voor de staking te mobiliseren, maar ze hadden het niet altijd gemakkelijk om tegen de propagandacampagne van de gevestigde media en politici in te gaan. Het ontbrak aan een degelijk uitgewerkt informatiecampagne om naar de staking op te bouwen, er zijn nochtans voldoende elementen specifiek voor het spoor die actie noodzakelijk maken.
Na het spoor volgden andere onderdelen van de publieke sector. Bij de NMBS reed er geen trein uit vandaag. Maar ook bij De Lijn werd de staking goed opgevolgd. Aan de stelplaats Zurenborg reed ongeveer 75% van de bussen en 85% van de trams niet uit. Aan de stelplaats Vaartkaai reden amper 9 van de ongeveer 40 diensten uit. Het openbaar vervoer in Antwerpen werd dan ook hard geraakt door de acties. De piketten bij De Lijn waren beperkt, maar ook hier heerstte de idee dat acties nodig zijn tegen de algemene aanvallen en ook tegen de specifieke maatregelen bij De Lijn. De besparingen bedreigen ook hier zowel personeel als reizigers.
Op diverse werkplaatsen van het stadspersoneel werd niet gewerkt. Aan de dienst van de stadsreiniging in Merksem stond een levendig piket. Daar was niemand aan het werk, er waren enkele bazen binnen maar geen personeel. Het piket was niet beperkt tot leden van ACOD, er waren ook leden van andere vakbonden maar niet meteen zichtbaar in vakbondskleuren uitgedost.
Aan het postkantoor van de Gallifortlei in Deurne stond een klein piket. Er waren wel wat werkwilligen binnen, maar onder meer door de acties in het postsorteercentrum was de postbezorging toch ernstig ontregeld. In de binnenstad was er een piket bij financiën en aan de gevangenis. Elders verzamelden ACOD-militanten aan de sluizen van Wijnegem, een strategisch punt om het verkeer over het Albertkanaal volledig plat te leggen.
De werkgevers schreeuwen vandaag dat de staking van ACOD onverantwoord is en dat dit ingaat tegen het mandaat dat de regering van de kiezer kreeg. De werkgeversorganisaties zijn doorgaans de eersten om steeds hun eisen te stellen. Nu de regering klakkeloos hun programma klakkeloos uitvoert, eisen ze plots dat iedereen zich bij het regeringsbeleid neerlegt. Deze staking is niet onverantwoord, maar noodzakelijk. Het regeringsbeleid bedreigt onze levensstandaard en zal enkel leiden tot nog meer besparingen. Deze neerwaartse spiraal stoppen, is de uitdaging. Het ongenoegen is nog steeds aanwezig en groeit door de concretisering van het besparingsbeleid in de verschillende sectoren. Dit ongenoegen niet of slechts halfslachtig organiseren laat extra ruimte voor de regering van de rijken om ons verzet te verzwakken. Daarvoor zullen we nood hebben aan een degelijke informatie- en sensibiliseringcampagne om op te bouwen naar nieuwe algemene acties.
