Tag: Siegfried Bracke

  • Kamervoorzitter Bracke (N-VA) vindt interview met neofascist “heerlijk uitdagend”

    Extreemrechtse jongeren gingen vorige week in Gent over tot vandalisme om een actie voor mensenrechten te saboteren. De Morgen vond het nodig om meteen de woordvoerder van dit groepje neofascisten uitgebreid te interviewen. Kamervoorzitter Bracke (N-VA) vindt het interview “heerlijk.” (foto door Jean-Marie)

    Vorige week waren er in Gent verschillende acties die elk een verschillend soort mediabelangstelling genoten. Er was een actie van politiek vandalisme door een tiental leden van de neofascistische groupuscule ‘Schild en Vrienden’ waarbij actievoerders bedreigd werden en spandoeken beschadigd. Er was een optocht van 160 extreemrechtse aanhangers van Voorpost tegen een moskee en voor gesloten grenzen. Een groep Nederlanders stak de grens over om de sluiting van de grenzen te eisen. En er was een mars tegen seksisme met 1200 aanwezigen.

    Artikel overgenomen vanop blokbuster.be

    Schild en Vrienden werd uitgenodigd voor een interview in de zaterdageditie van De Morgen. Voorpost haalde het VTM Nieuws en verschillende kranten. De grootste betoging daarentegen moest het doen met een klein artikel in Het Nieuwsblad. Wie enkel de gevestigde media volgt, zou kunnen denken dat enkel extreemrechts actie voert.  Met 1200 aanwezigen was de mars tegen seksisme nochtans de grootste betoging die dit jaar al plaatsvond in Gent en bovendien is het rond een thema dat onder bredere lagen van de bevolking een grotere rol is gaan spelen: de strijd tegen seksisme.

    Bij De Morgen oordeelde men het nuttig om Dries Van Langenhove op te voeren. Dat is de woordvoerder van ‘Schild en Vrienden’. Om hem even te situeren: eind 2015 deed hij een reeks vormingen voor de Vlaams Belang Jongeren, hij was betrokken bij provocatie-acties tegen stakersposten aan het station Gent St Pieters, hij zette ‘Schild en Vrienden’ op naar aanleiding van de meetings van Theo Francken aan de universiteiten, zijn rechtse studentenclub KVHV liet zich opmerken met homofobie, hij kwam op nationale televisie met zijn transfobie naar aanleiding van het nieuws over Bo Van Spilbeeck, hij nam een goede week geleden het voortouw in een op voorhand geplande daad van politiek vandalisme tegen een actie voor mensenrechten. Dat De Morgen deze figuur een uitgebreid interview aanbiedt, zegt natuurlijk veel over de sensatiezucht van die krant.

    Sommigen zullen zich afvragen waarom ze destijds voor de redding van De Morgen opgekomen zijn. Anderen dan weer niet: Siegfried Bracke was ten tijde van de redding van de Morgen nog een SP’er, maar ondertussen is hij N-VA’er en vond hij het interview met de neofascist Van Langenhove “heerlijk uitdagend.” De Kamervoorzitter, logebroeder en prominente N-VA’er heeft naar eigen zeggen slechts hier en daar een meningsverschil met een oersconservatieve katholieke neofascist die ook door VB-voorzitter Van Grieken “bewonderd” wordt (De Standaard noteerde vandaag dat de Vlaams Belanger Schild en Vrienden “bewondert” en het “knap vindt hoe ze propaganda voeren en jongeren verenigen.”) Het is niet omdat Van Langenhove vormingen gaf aan de Vlaams Belang Jongeren dat de neofascistische groep ‘Schild en Vrienden’ zich tot die partij beperkt: er zitten ook jonge N-VA’ers in deze kringen. Dat Bracke een interview met Van Langenhove als “mooi” en een “mustread” omschrijft, geeft aan dat N-VA-kopstukken hun jonge leden die in kringen van Schild & Vrienden zitten geen haarbreed in de weg leggen. Er wordt integendeel geprobeerd om deze neofascistische groupuscule op te vrijen.

    Het is opmerkelijk dat er niet meer reactie komt op het feit dat een parlementsvoorzitter zo enthousiast is over een groepering van haatzaaiende extremisten die de provocatie steeds meer laten overgaan in gespierde acties van vandalisme en intimidatie. Deze politieke hooligans de hand boven het hoofd houden en aanmoedigen, zoals Bracke doet, zal hun zelfvertrouwen enkel versterken en leiden tot meer geweld. In plaats van de eigen jongeren die daarin meestappen op de vingers te tikken, worden ze aangemoedigd door Bracke, De Wever en Francken.

    Extreemrechtse provocaties en geweld kunnen gestopt worden door grote tegenmobilisaties die duidelijk maken dat de steun voor deze neofascisten onder bredere lagen van de bevolking uiterst minimaal is. Door in onze mobilisaties een sociaal programma van jobs, huisvesting en openbare diensten te verdedigen, gaan we in tegen de verdeeldheid die door de extreemrechtse haatzaaiers wordt gestimuleerd. Op 22 maart is er in Gent een mars tegen racisme naar aanleiding van de derde extreemrechtse actie in die stad op een maand tijd. Dan wil NSV (Nationalistische Studentenvereniging) betogen voor apartheid in Zuid-Afrika. Doe mee met de mars tegen racisme op 22 maart. Afspraak om 20u aan de UFO, St Pietersnieuwstraat.

     

  • Lokale kiescampagnes gestart met afrekeningen onder establishment

    Zowel in Gent als Antwerpen halen de lokale kiescampagnes nu al de voorpagina’s van de kranten. Wie dacht dat het over de hoge werkloosheidscijfers onder jongeren zou gaan, de verstikkende mobiliteitscrisis, het tekort aan middelen voor degelijk onderwijs, de onmogelijke woonprijzen, … kon er niet verder naast zitten.

    Neen, de politici gooien met modder naar elkaar en beschuldigen elkaar van gegraai of het creatief omspringen met middelen. Dat kunnen ze omdat ze uit hetzelfde milieu van ons kent ons bij de managers en bedrijfsleiders komen, waardoor ze maar al te goed weten waar er modder ligt om mee te gooien.

    Siegfried Bracke werd al omgedoopt tot ‘Boemerang Bracke’: elke aanval die hij inzet op het roodgroene bestuur in Gent komt als een boemerang bij hem terug. Het laatste incident was de loge van AA Gent waar het stadsbestuur bevriende bedrijfsleiders op etentjes uitnodigde. Daar was Bracke volledig van op de hoogte: hij zat zelf in de raad van bestuur van de cvba Arteveldestadion. Halsoverkop nam hij ontslag uit de cvba, maar alle geloofwaardigheid van zijn kritiek op het bestuur was onderuit gehaald.

    Hetzelfde gebeurt met Tom Meeuws in Antwerpen. De kritiek op de nauwe banden tussen het stadsbestuur en bouwpromotor LandInvest ontplofte in het gezicht van het kartel ‘Samen’ toen bleek dat ook Meeuws goede banden heeft met het bedrijf. Vervolgens werd gestookt op basis van het ontslag van Meeuws als topmanager van De Lijn in Antwerpen. De vraag of Meeuws fouten beging in zijn functie bij De Lijn is daarbij niet van tel: hij heeft het imago van een manager die achter de schermen zaakjes regelt met vrienden. Hoe kan hij geloofwaardige kritiek geven op het gebrek aan transparantie van het N-VA-bestuur in Antwerpen?

    In zowel Gent als Antwerpen komt het zetelende bestuur als winnaar uit het moddergooien. Dat gebeurt niet op basis van eigen sterkte, maar door de zwakte van de oppositie. Als die oppositie komt van figuren die gepokt en gemazeld zijn in hetzelfde establishment, is het niet moeilijk om door de mand te vallen. Bij gebrek aan een oppositie die fundamenteel anders is, maken de huidige besturen in Gent en Antwerpen een grotere kans om overeind te blijven in de gemeenteraadsverkiezingen. Wouter Van Besien en Groen kunnen proberen om de schade te beperken, maar hebben aangetoond dat ze vooral op de macht uit zijn. Het kartel ‘Samen’ was daartoe opgezet, in de Antwerpse districten werpt Groen zich op als partner die ‘midden in het bed’ ligt en zowel met PVDA (Borgerhout) als N-VA (Deurne) in coalitie gaat.

    Vraag aan kiezers wat zij belangrijk vinden en ze verwijzen stelselmatig naar sociale thema’s als pensioenen, huisvesting en lonen. Zowel rechts als centrum-links hebben echter geen antwoorden op de sociale problemen. Rechts staat voor meer van hetzelfde uitsluitende beleid en voegt er een grote portie verdelende retoriek aan toe. Centrumlinks staat voor ‘neoliberalisme light’ waarbij het op sociaal gebied niets naar voor brengt dat de werkende bevolking zich kan herinneren. Op het vlak van het asielbeleid vatte Louis Tobback (SP.a) het goed samen: zijn enige kritiek op Theo Francken is dat hij er “teveel van geniet.”

    De rechterzijde stoppen, zal niet gebeuren door zelf een rechts beleid te voeren. Dat heeft het vorige Antwerpse bestuur onder leiding van Patrick Janssens (SP.a) aangetoond. De sociale problemen werden niet aangepakt, maar slechts beantwoord met meer repressie (denk maar aan de GAS-boetes waarvoor toenmalig topambtenaar Tom Meeuws verantwoordelijk was…).

    Er is nood aan een consequente linkse oppositie die offensieve en gedurfde campagnes durft te voeren rond huisvesting, werk, pensioenen, mobiliteit, diensten, … De peilingen geven aan dat een doorbraak van de PVDA op lokaal vlak mogelijk is. Het potentieel kan het beste benut worden door zoveel mogelijk consequente activisten te betrekken in een inclusieve campagne die vertrekt van de sociale noden en bereid is om daar mobiliserende bewegingen rond uit te bouwen. LSP wil daar een constructieve rol in spelen om vanuit een dergelijke oppositie de noodzaak van socialistische maatschappijverandering op de agenda te zetten.

     

    Lees ook deze artikels uit onze archieven:

  • Zij graaien, wij betalen

    De voorbije weken en maanden heeft de ene politicus na de andere zichzelf of zijn collega’s aan de galg gepraat. Terwijl de arbeiders en hun gezinnen of degenen die moeten leven van een uitkering voortdurend moeten matigen, vooral sinds het begin van de crisis in 2008, hebben politici van de traditionele partijen zich schaamteloos verrijkt. Zodanig zijn ze met die graaicultuur verweven, dat ze niet eens meer begrijpen dat mensen kwaad zijn bij het horen van de astronomische bedragen die zij opstrijken. “In de privé verdiende ik meer” of “in het buitenland krijgen ze meer,” luidt hun verweer, alsof dat onze rekening maakt.

    Artikel door Eric Byl uit de maarteditie van ‘De Linkse Socialist’ die vrijdagavond van de drukker komt. Heb je nog geen abonnement op onze krant? Neem er dan vandaag nog een! 

    In tegenstelling tot wat doorgaans wordt aangenomen, begint revolutie meestal aan de top van de maatschappij. De Raspoetin van dienst was deze keer de hebzuchtige Ukkelse MR-burgemeester Armand De Decker. Diens onfrisse banden met de Russische maffia en de Kazachstaanse dictator Nazarbajev, belandden via Tractebel, Sarkozy, de staatsveiligheid, hoge piefen van het gerecht en een snelle aanpassing van de wet op maat van zijn maffiaconnecties, tot in het parlement. Daar komen MR-grootheden als Serge Kubla en zelfs Didier Reynders in het vizier. Welke politieke spelletjes er allemaal gespeeld worden, zullen we nooit vernemen, maar ons zou het niet verbazen dat de MR, goed op de hoogte van het reilen en zeilen bij Publifin doordat ze er zelf tot aan haar middel in zit, daarmee de aandacht wou afleiden. Hoe dan ook, dat de PS en de CDH het spel van zelfverrijking goed onder de knie hebben, is niets nieuws.

    Het was ons al opgevallen dat de N-VA zeer gereserveerd bleef in haar reactie. Alleen Siegfried Bracke kon het niet nalaten de beerputten van de Gentse SP.a open te trekken. Dat daarmee ook coalitiepartner VLD in verlegenheid werd gebracht, heet wellicht ‘collateral damage’. Het vervolg kennen we: crisis bij de SP.a, maar vooral ook het aan het licht komen van de bijverdiensten én belangenvermenging van ’s lands best betaalde politicus: Bracke himself. Dat zijn zitjes in privébedrijven en de riante vergoedingen die hij daarvoor opstrijkt ons niet aangaan en hij niet weet hoeveel er op zijn bankrekening staat, daarmee komt zelfs een voormalig topjournalist niet weg. Zou hij De Wever geadviseerd hebben toen die Groen ‘stielbederf’ verweet en de Antwerpse schepen Koen Kennis met zijn maandloon van 7700 euro netto en 1500 euro beroepskosten in bescherming nam?

    Voor Groen, dat net als Ecolo veel minder betrokken is in het cumuleren van betaalde mandaten, is de aanval van De Wever een godsgeschenk. De grootste winnaar in dit dossier is echter de PVDA/PTB. Haar principe om verkozenen niet meer te laten verdienen dan het gemiddelde loon van loontrekkenden, kan nu pas echt opleveren. Haar voorstel om de vergoedingen terug te storten, geniet de goedkeurende instemming van veel gewone gezinnen. Maar de traditionele partijen willen dat niet en hopen dat transparantie zal volstaan om de brand te blussen. N-VA en VLD proberen tegelijk de aandacht af te leiden. Het “kluwen van intercommunales” willen ze oplossen door zoveel mogelijk door te schuiven naar de privé (VLD) of door de fusie van alle intercommunales in één bedrijf (N-VA).

    Er is echter niets mis mee dat gemeenten samenwerken om hun bevolking nutsvoorzieningen aan te reiken. Er is ook niets mis mee dat daar politieke controle op uitgeoefend wordt, integendeel. Maar waarom moeten schepenen, burgemeesters, provincieraadsleden, … extra vergoed worden om hun job uit te oefenen? Loontrekkenden krijgen toch ook geen extra vergoeding om hun job te doen, hooguit een premie voor nachtwerk of ploegenarbeid of een gevarenpremie. De buitensporige vergoedingen zijn pas echt in zwang geraakt toen de zuivere intercommunales steeds meer gemengde werden, met privékapitaal dus en de gewoonte om politieke invloed te kopen via betaalde postjes in de raden van bestuur, zoals dat in de private sector veralgemeend toegepast wordt.

    Marx heeft ooit opgemerkt dat één van de eigenschappen van het kapitalisme is om alles, zelfs voorheen vrij beschikbare natuurlijke rijkdommen, om te vormen tot koopwaar. De vrije markt, de vrijheid om zonder belemmeringen de concurrentie aan te gaan, vereist een soepele wetgeving om ecologische, sociale en politieke hindernissen liefst legaal, desnoods illegaal, te omzeilen. Dat vergt politieke invloed die via lucratieve bestuursmandaten gekocht wordt. Niet de intercommunales zijn het probleem, maar het kopen van politieke invloed dat onlosmakelijk verbonden is met het principe van de vrije markt, de hoeksteen van het kapitalisme.

  • Te koop: politici en hun invloed. Prijs o.t.k. (vanaf paar duizend euro)

    Foto: Jean-Marie Versyp

    Het opengooien van de mesthoop van vetbetaalde functies in allerhande semi-publieke bedrijven en intercommunales maakt duidelijk dat de politici in ons land te koop zijn. Momenteel wordt in Roemenië massaal betoogd tegen corrupte politici die achteraf hun misstappen probeerden te legaliseren. Bij ons was van het bij het begin al legaal.

    Zoals we in onze eerste reactie vaststelden, gaat het niet om personen en zelfs niet om één of twee partijen. Het systeem van voormalige intercommunales die aan de principes en praktijken van de private sector overgegeven worden, is al langer bezig. De afgelopen decennia werd dit aan de bevolking verkocht met het argument dat de privé op die manier mee investeert in onder meer water, energiedistributie, sportfaciliteiten, … Vandaag moeten we vaststellen dat deze vroegere openbare diensten bijzonder duur geworden zijn voor de gebruikers. We stellen vast dat in die dure prijs ook riante vergoedingen zitten voor politici die op deze manier voor zichzelf en hun partij bijklussen.

    Louis Michel klaagde vorige week nog dat 4.800 euro netto per maand een te laag loon zou zijn om mensen aan te trekken met “motivatie, talent, intelligentie en opleiding.” Hij stelde dat dit zou leiden tot een “wereldvreemd parlement bevolkt door ambtenaren en leerkrachten.” Laat staan dat er flexi-jobbers uit de horeca nog zouden bijklussen in dit parlement. “Welke ondernemer zal zijn weekends, zijn avonden en zijn vakantie willen opofferen voor 4800 euro netto per maand?” vroeg Michel senior zich af.

    Zijn kompaan De Wever volgde gisteren met een uitspraak dat het populistisch ‘stielbederf’ is om de verloning van politici in vraag te stellen. “Er begint een race to the bottom. Mensen zullen wellicht pas tevreden zijn als je het gratis doet.” Wellicht onbedoeld sluit die uitspraak van De Wever aan bij wat veel mensen denken over hun sector en job. Voor alle duidelijkheid: we spreken hier niet over sectoren waar een loon van 4.800 euro netto per maand als armtierig wordt gezien. Maar in sectoren als de horeca, de bouw, de transportsector, … is er effectief al jarenlang een race to the bottom inzake lonen. Meer nog: deze neerwaartse spiraal wordt aangemoedigd en georganiseerd door De Wever en co. Wat onaanvaardbaar is voor de eigen toch wel hoge lonen, moet in een veel sterkere mate kunnen voor anderen hun loon? Hypocrisie is zacht uitgedrukt.

    Laten we er even wat cijfers bijhalen: het basisbedrag voor een flexi-job in de horeca is 9,5 euro per uur. Bruto is er gelijk aan netto. Met een brutojaarloon van 186.000 euro zou Antwerps schepen Koen Kennis omgerekend 53 uur per dag moeten werken als hij betaald zou worden aan het loon waarvoor hij en zijn partijgenoten uit de regering flexi-jobbers in de horeca laten werken. Dat lijkt ons niet erg haalbaar, maar misschien kunnen Homans, Van Overtveldt en Muyters het samen even narekenen en in een statistiekje gieten? Ja maar, zullen ze zeggen, netto komt Kennis maar 7.700 euro per maand. Ja, na onder meer aftrek van 1.500 euro beroepskosten per maand. Maar dan nog komen we aan 810 te werken uren onder het flexi-loon of minstens 26 uur per dag. En dat ze niet komen zeggen dat de mensen in horeca niet hard werken. Alleszins harder dan de krant lezen of kaarten in het parlement, zoals De Wever het doet voor enkele duizenden euro’s per maand.

    Nu we toch even bij De Wever zitten: was hij niet de man die met zijn stadsbestuur de afvalophalers verbood om in januari de mensen om een nieuwjaarsfooi te vragen? Met het argument dat de afvalophalers al betaald worden voor de job die ze uitoefenen… Ook op dit punt vragen die politici van anderen wat ze zelf niet bereid zijn toe te passen. Vanuit een betaalde functie andere mandaten opnemen en daarvoor betaald worden, vinden zij evident. ‘In de privé zouden we veel meer kunnen verdienen’, luidt het dan. Alsof ze nog een extra argument nodig hadden om hun wereldvreemdheid ten aanzien van de meerderheid van de bevolking aan te tonen…

    Doorheen het kluwen van mandaten – hoe slagen die mensen erin om vijf of zes betaalde jobs te combineren? Iemand in het onderwijs die tot 50 à 60 uur per week werkt voor nog geen vijfde van het loon van zo’n schepen als Koen Kennis zou het gewoon fysiek niet kunnen qua tijd! – blijken bovendien heel wat tegenstrijdige petjes. De kampioen op dat vlak is uiteraard Siegfried Bracke, een man die er destijds als journalist reeds een geheime tweede job als politiek commentator op nahield. De Kamervoorzitter is aangesteld door een regering die in Proximus zit, maar klust bij als adviseur van concurrent Telenet. Als voormalig journalist was hij tot in 2015 werknemer van de VRT – op ‘politiek verlof’ – maar hij kluste dus bij als adviseur van Telenet dat in de zenders Vier, Vijf en Zes zit. Niet moeilijk dat Bracke zoveel commentaar gaf op de VRT, was dat onderdeel van zijn betaalde adviezen aan Telenet? Tijdens zijn verlof voor de concurrentie gaan werken, zou in andere bedrijven gezien worden als een reden tot dringend ontslag. Maar Bracke kan zich blijkbaar meer permitteren dan een gewone werkmens. Een detail: de telecommunicatie in ons land is een pak duurder dan in de buurlanden en geen politicus die daartegen protesteert. Uiteraard niet, ze worden door de sector betaald om te zwijgen.

    Politici die vanuit hun verkozen en betaalde functie mandaten uitoefenen, zouden de extra verloningen voor die mandaten moeten terugbetalen aan de instanties van waaruit ze afgevaardigd worden in die mandaten. Meer fundamenteel moet er een einde komen aan de praktijk van tot kapitaalfondsen omgebouwde openbare diensten waarin dienstverlening aan de bevolking nog slechts iets is dat conform de marktvereisten zo duur mogelijk verkocht wordt. Openbare diensten moeten toegankelijke en goedkope diensten aan de bevolking organiseren. Dat vereist een breuk met de neoliberale logica, wat ook de SP.a de voorbije decennia niet bereid was om te doen. Het resultaat van een kapitalistische logica in de ‘publieke sector’ is dat alles handelswaar wordt. Ook politici, hun adresboekje en hun invloed zijn koopwaar. De meest biedende bedrijven spelen daar handig op in. Maar het gaat wel ten koste van de meerderheid van de bevolking.

    Misschien hebben we hier een protestbeweging zoals in Roemenië nodig?

  • Het Gentse progressieve masker smelt weg

    Intercommunale diensten moeten onder democratisch beheer komen!

    Het Gentse stadsbestuur lijkt niet los te komen uit de crisis-en schandaalsfeer. Deze keer zijn het schepenen Tom Balthazar van SP.a en Christophe Peeters van Open VLD die in het oog van de storm staan. Ze krijgen al jaren een riante vergoeding voor hun zitje in de raad van bestuur van Publipart, een kleindochter van de intercommunale Publifin. Balthazar nam ontslag als schepen en als lijsttrekker voor het SP.a-Groen kartel voor 2018. Daarmee is zeker het laatste woord nog niet gezegd over de intercommunales en de zelfverrijking van de politieke kaste. Misschien struikelt het SP.a-Groen kartel wel over dit schandaal.

    door Bart Vandersteene PDF

    Voor de Gentse SP.a-afdeling is dit, na de Optima-affaire, het tweede schandaal op één jaar tijd. En ook in deze is er meer dan waarschijnlijk niets onwettelijk gebeurd. Beide voorbeelden tonen echter wel aan waarom een groot deel van de bevolking haar vertrouwen is verloren in de klassieke politiek. Het vertrouwen in het parlement staat op een historisch dieptepunt van 12%. De traditionele politiek wordt meer en meer gezien en gehaat als een wereldvreemde kliek die zichzelf rijkelijk bedient en die de belangen van de rijken en de machtigen dient.

    Optima heeft blootgelegd dat er een heel nauw netwerk bestaat van politici, bouwpromotoren, louche zakenfiguren en ontwikkelaars die, buiten het oog van de gewone bevolking, de stad boetseren naar de belangen van diegenen die winst kunnen maken met stadsontwikkeling op maat van een rijk publiek. Het progressieve aura waarmee Termont zich tot de meest linkse burgemeester van Vlaanderen kroonde, verloor in deze affaire veel van haar schijn.

    Met de Publipart-affaire valt ook Termonts opvolger, Tom Balthazar, door de mand. Hij zag de storm al enkele weken geleden aankomen en nam ontslag uit de raad van bestuur van Publipart toen bleek hoe de Publifin-affaire in Franstalig België huishield. Maar het was te laat. Het was slechts een kwestie van tijd vooraleer een journalist het verhaal zou brengen dat Gentse en andere politici al meer dan 10 jaar poen scheppen in deze constructie die voor 65% in handen is van Publilec (met o.a. Siegfried Bracke een tijdlang als commissaris), dat op zijn beurt voor 60% in handen is van Publifin.

    De Gentse schepenen worden nochtans goed vergoed door de gemeenschap. Ze kunnen perfect een gezin onderhouden, zelfs met de stijgende woningprijzen in de stad. Ze ontvangen 8.290,12 euro bruto per maand, plus onkostenvergoedingen. Toch blijken ze het normaal te vinden dat ze vanuit hun functie als vertegenwoordiger van de lokale overheid in een beheerraad van een intercommunale of een gemengd bedrijf, daar nog eens extra voor vergoed worden. Alsof een gewone werknemer die namens zijn dienst deelneemt aan een overleg met een andere dienst, daarvoor bovenop het loon ook een extra vergoeding zou mogen verwachten.

    Alle Gentse schepenen ontvangen dit soort vergoedingen voor hun zitje in verschillende raden van bestuur. Burgemeester Termont is lange tijd kampioen geweest van de betaalde mandaten. Hij ontvangt bijvoorbeeld jaarlijks 25.161,15 euro als voorzitter van de raad van bestuur van Fluxys. De jackpot was weggelegd voor diegenen die bij EDF Luminus mochten aanschuiven. Daar werd 39.000 euro per jaar uitgedeeld, waar ook in het verleden Balthazar, Peeters en Van Rouveroy van profiteerden. Voormalig burgemeester Frank Beke zat namens de steden en gemeenten in de raad van bestuur van Dexia en ontving daarvoor een mooie schnabbel van 32.000 euro per jaar. Of het nu bij Publigas, Eandis, Farys of FINIWO is, je vindt er Gentse en andere politici. De verdeling van deze posten, die beschouwd worden als een mooie aanvulling op het loon, is zelfs onderdeel van de coalitiebesprekingen.

    Politieke cultuur vloeit voort uit politiek beleid

    Hoeveel kreeg Christophe Peeters per vergadering? Blijkbaar niet genoeg om ontslag te nemen… Foto: Jean-Marie Versyp

    Christophe Peeters van Open VLD ziet geen enkele reden om ontslag te nemen, waarom zou hij? De liberalen hebben het nooit onder stoelen of banken gestoken wiens belangen zij verdedigen. Dat ze als politiek personeel daarvoor vergoed willen worden volgens de normen van de privé, is geen verrassing. Ze beschouwen hun officiële loon als een soort mager basisinkomen waar ze graag nog enkele lucratieve bijverdiensten aan toevoegen.

    Het wordt natuurlijk pas een schandaal wanneer politici op een hypocriete houding worden betrapt. Wanneer blijkt dat je als zelfverklaarde socialist graag meeschuift aan de tafel met de vetpotten, liefst buiten het zicht van het grote publiek, ontstaat terecht een schandaalsfeer.

    Een socialist die een neoliberaal beleid voert, zal zich ook in een neoliberale cultuur wentelen. Wanneer je de private markt als motor voor economische ontwikkeling beschouwt, stap je mee in het wereldje van ons kent ons waar alles een prijs heeft. ‘You scratch my back and I’ll scratch yours’ zeggen ze in het Engels. Ze gaan samen eten in de sterrenrestaurants, ontmoeten elkaar in de business seats op de voetbal, op de bals en feestjes van de high society en maken deel uit van dezelfde sociale netwerken. Maar in tegenstelling tot de CEO’s in de privé staat er wel een plafond op de lonen in de politieke sfeer. Vandaar dat er wat moet bijgeklust moet worden.

    Groen levert geen trendbreuk in het beleid

    Met grote verwachtingen en nog grotere aankondigingen trad Groen eind 2012 toe tot de bestuurscoalitie. Ze beloofden met hun bijdrage een stad op mensenmaat te realiseren. Van een trendbreuk in de politiek van citymarketing en private stadsontwikkeling is er echter geen sprake. Zoals de paarsgroene regering tussen ‘99 en ‘04 geen trendbreuk teweeg bracht in de nationale politiek, zo leverde ook de paarsgroene coalitie in Gent geen fundamentele verandering van beleid. De reden daarvoor is dat Groen zoals de SP.a meestapt in het sprookje van de vrije markt als unieke motor voor ontwikkeling in onze samenleving. Deze creëert vandaag een duale samenleving waar enkel wie het zich kan permitteren kan genieten van een door de privé opgekuiste stad. Gent wordt op sommige plaatsen leefbaarder, maar enkel voor diegenen die het zich kunnen permitteren om er te wonen.

    Voor democratisch beheer van onze diensten

    Zowel SP.a als Groen zijn meegestapt in de neoliberale logica waar gemengde intercommunales beheerd worden als private bedrijven en volledig gericht zijn op de winsthonger van de private aandeelhouders. Open VLD gebruikt deze crisis vandaag om tot een volledige privatisering te kunnen overgaan van deze intergemeentelijke diensten.

    Wij denken dat energiedistributie en andere diensten wel degelijk kunnen en moeten in handen zijn van steden en gemeenten en dus ten dienste van de gemeenschap staan. Maar dan niet in de vorm van semi-publieke ondernemingen die net op dezelfde winsthonger en buitensporige verloningen draaien als private bedrijven. Ook niet als instanties die een onoverzichtelijk kluwen vormen van uit te delen jobs en postjes.

    Neen, er is nood aan intercommunales of stedelijke openbare diensten die democratisch beheerd worden door vertegenwoordigers van de stad of gemeente, werknemers van de dienst en haar gebruikers. Deze verkozen vertegenwoordigers van de overheid, van het personeel en de consumenten moeten permanent afzetbaar zijn en mogen geen privileges genieten op basis van hun functie en enkel de belangen van de gemeenschap voor ogen hebben.

    SP.a-voorzitter Crombez stelt vandaag voor dat burgemeesters en schepenen geen bijverdiensten meer zouden mogen hebben. Dit is een noodzakelijke stap maar deze moet ook gevolgd worden door een consequente keuze voor publieke openbare diensten en tegen verdere privatiseringen. En deze diensten moeten onder democratisch beheer en controle van de gemeenschap zijn.

    Een politieke cultuur in een stad als Gent zal slechts fundamenteel wijzigen wanneer er drastisch andere politieke prioriteiten worden gesteld: wanneer betaalbaar wonen het prestigeproject wordt, wanneer een massale investering in openbaar vervoer de fietsvriendelijke stad creëert en het fijn stof doet dalen, wanneer werkbaar werk voor iedereen gebruikt wordt om het armoedeprobleem echt aan te pakken.

    [divider]

    Voor een brede consequent linkse lijst in 2018

    Hoe de politieke kaarten zullen worden geschud in 2018 is moeilijk te voorspellen. Bracke en de N-VA proberen met man en macht de crisis aan te grijpen om zich op te werpen als een alternatief. In de praktijk blijkt dat de N-VA-politici minstens evenveel aan de vetpotten zitten als ze daartoe de kans krijgen. In 2018 zullen veel Gentenaars voor een moeilijke keuze staan. Het stadsbestuur heeft haar beloftes niet waargemaakt, maar in de rechtse oppositie kan je geen vertrouwen hebben.

    Als we willen verhinderen dat een grote groep Gentenaars gelokt wordt door de leugens en de hypocrisie van de N-VA,  moet er een sterk links alternatief worden aangeboden. Een sterk links alternatief waarvan de kandidaten garanderen dat ze van hun vergoedingen niet meer voor zichzelf zullen houden dan een gemiddeld werknemersloon, zoals de PVDA-verkozenen vandaag doen. Een links alternatief moet een plan van sociale stadsontwikkeling naar voor schuiven en de middelen halen daar waar ze zitten. Als zo’n links alternatief de verscheidenheid van de linkse en sociale bewegingen in Gent volop benut, kan ze zelfs een beslissende politieke kracht worden.

    LSP is voorstander van zo’n brede linkse lijst in 2018.Tom De Meester en de PVDA hebben zich de voorbije jaren opgeworpen als diegenen die de leidende kracht kunnen vormen in zo’n proces. Ook vandaag stellen ze terecht de wantoestanden van de Gentse politieke kaste aan de kaak. Wij, en naast ons ook vele onafhankelijken, steunen hen daarin. We stellen voor dat zij de consequente linkerzijde samenbrengen in een grote Gentse conferentie waaruit de sterkst mogelijke campagne voor 2018 kan worden gedistilleerd.

  • Gentse Actief Linkse Scholieren protesteren tegen N-VA-racisme

    gent5
    Deze namiddag hielden de Actief Linkse Scholieren in Gent een protestactie aan het Veerleplein. Hierna werd een protestbrief in de bus gestoken bij Siegfried Bracke (N-VA) die daar in de buurt woont. De racistische uitspraken door N-VA’ers de voorbije weken was de directe aanleiding voor het protest. Volgende week is er een gelijkaardige actie in Antwerpen.

    • De scholieren hekelen de permanente golf aan stigmatisering van bevolkingsgroepen en de banalisering van racisme door de N-VA in het bijzonder.
    • Ze creëren volgens de ALS een klimaat waarin racisme steeds openlijker en zelfs met fysiek geweld aanwezig is.
    • De racistische uitspraken van de N-VA dienen volgens de ALS vooral om de aandacht af te leiden van de reële sociale problemen en het besparingsbeleid.
    • De Actief Linkse Scholieren vragen aandacht voor de echte problemen: de onderinvestering in het onderwijs zoals overvolle klassen bewijzen, tekorten in de zorg zoals de dood van Jordy tragisch aantoonde & een halt aan de politiek in het voordeel van multinationals zoals Caterpillar die geen jobs creëren maar mensen op straat zetten als vuilnis.

    Mai van de Actief Linkse Scholieren op Sint-Lucas:

    “De haatpraat van de politiekers, het burkinidebat en alle racistische uitspraken van de N-VA dienen enkel om niet te moeten praten over de echte sociale problemen! Bovendien ontdekken ze de strijd tegen seksisme enkel als ze er een bepaalde bevolkingsgroep mee kunnen aanvallen. De Actief Linkse Scholieren zijn voor de vrije keuze voor elke vrouw. Wij zijn voor het recht op het dragen van de hoofddoek of burkini, zowel als voor het recht om hem niet te dragen.

    “Het zijn ook nooit de grote bedrijven of de multinationals die van iets beschuldigd worden. Het zijn altijd bepaalde bevolkingsgroepen. De N-VA maakt daar een sport van. Eerst de Walen, dan de werklozen, later de Berbers, de vluchtelingen en uiteindelijk de moslims. Wie wordt de volgende zondebok?”

    Kobe van de Actief Linkse Scholieren op de Voskenslaan:

    “Onze regeringen zijn omgekeerde Robin Hoods: cadeau’s voor de rijken, bankiers en multinationals, besparen op jongeren, werkenden, werklozen en gepensioneerden om dan migranten de schuld te geven. Enkel de winsten van de grote bedrijven tellen en de besparingswoede van de rechtse regering verloopt vlotter als jongeren en werkenden niet zien dat ze dezelfde belangen hebben als die van hun collega’s met een migratie-achtergrond of andere religie. Racisme beantwoorden we best door ons te organiseren en een alternatief op besparingen en sociale problemen uit te bouwen. Zo versterken we solidariteit in strijd. Daarom roept de ALS om samen met de vakbonden op 29 september te betogen voor een toekomst voor iedereen, ongeacht hun afkomst of religie.”

  • Ugent. Linkse studenten in beroep tegen schorsing die door bestuurder Bracke werd doorgedrukt

    Siegfried Bracke (N-VA) gebruikt zijn positie in het Bestuurscollege van de UGent om in het offensief te gaan tegen de Actief Linkse Studenten en een schorsing met curtale tegen de reglementen in door te drukken.

    De Actief Linkse Studenten aanvaarden niet dat het Bestuurscollege van de UGent onder aanvoeren van de politiek aangestelde bestuurder Siegfried Bracke besliste om ALS te schorsen en onder ‘curatele’ van de Dienst Studentenactiviteiten (DSA) te plaatsen. De schorsing door het PFK onder aanvoeren van de rechterzijde rond KVHV en Jong-N-VA werd door het Bestuurscollege bevestigd na druk van Siegfried Bracke in dit dossier. Het geeft aan hoe gevoelig een strijdbare linkse oppositie ligt bij de N-VA en de andere partijen van de rechtse regering. Dat ALS mee vooraan stond aan de stakingspiketten en in de strijd tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld is de echte reden voor de schorsing. Er is beroep ingediend tegen de beslissing van het Bestuurscollege. Hieronder de toelichting bij dat beroep.

     

    Geachte leden van het Bestuurscollege,

    In december 2014 werden de Actief Linkse Studenten (ALS) geschorst uit het Politiek Filososfisch Konvent (PFK) naar aanleiding van een afgekeurd jaarverslag. ALS diende hiertegen een beroep in bij het Bestuurscollege (BC) en de Sociale Raad van de UGent. Eind maart namen de ALS, bij monde van rector Anne De Paepe, kennis van de beslissing van het BC om ALS tijdelijk te schorsen als erkende studentenvereniging in het PFK en onder ‘curatele’ van de Dienst Studentenactiviteiten (DSA) te plaatsen. De motivatie van de maatregel bleek erg vaag en beroep ertegen onmogelijk. Eind april kregen wij inzage in het verslag van de vergadering van het bestuurscollege van 23 maart 2015, waar deze beslissing tot stand kwam.

    De maatregel, of het ‘Salomonsoordeel’ zoals het genoemd werd, blijkt geen enkele weerslag te vinden in de discussie, behalve in de houding van de heer Siegfried Bracke. Sterker nog, uit het verslag van de discussie blijkt dat het BC, al voor de stemming, op de hoogte was van het feit dat de straf die zij ALS oplegde niet wordt gedekt door de reglementen van de UGent. Wat wel aan bod kwam is dat het PFK haar eigen statuten met de voeten heeft getreden door ALS uit te sluiten op basis van een ten onrechte afgekeurd jaarverslag.[i] Er wordt meermaals herhaald dat “de regels gevolgd moeten worden”, zij het in een bizarre omgekeerde redenering ter ondersteuning van het PFK.[ii] In haar advies aan het BC ging de Sociale Raad akkoord met de argumentatie van de ALS, dat zij voldeden aan de eisen van een erkende studentenorganisatie.[iii] Geen lid van het BC kon aantonen dat ALS regels heeft overtreden of zelfs maar iets verkeerd heeft gedaan. Toch besloot het BC om dit geïnformeerd advies geheel naast zich neer te leggen. Dit zonder uit te leggen waarom ALS, als enige aan de UGent erkende studentenvereniging, onder curatele van de DSA thuishoort.

    ALS heeft steeds beargumenteerd dat deze bureaucratische aanval en de bijhorende uitsluiting uit het PFK geen losstaand gegeven zijn. Het maakt deel uit van een breder offensief van rechtse studentenorganisaties, op initiatief van het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond (KVHV), tegen organisaties die politiek verzet organiseren tegen de rechtse regering en haar asociale besparingspolitiek.[iv] In ons beroep gericht aan het BC tegen de uitsluiting uit het PFK schreven we al:

    “ALS Gent vreest dat dergelijke activiteitsgraad en dergelijke politieke activiteiten bij studentenorganisaties aan de andere kant van het politieke spectrum, een zekere zenuwachtigheid veroorzaakt heeft. Terwijl hun moederpartijen in de regering alles op alles zetten om het stakingsrecht te beperken, lijkt het alsof deze studentenorganisaties met een aanval op ALS Gent het democratisch georganiseerd en vreedzaam protest van Gentse studenten en dus ook hun recht op vrije meningsuiting en recht op vereniging willen ondermijnen.”[v]

    Sinds de uitsluiting van ALS in december 2014 bleef de intimidatie en provocatie van rechts, met name van het KVHV, verder gaan.[vi] Er volgden pogingen ons recht op organisatie en vrijemeningsuiting fysiek te saboteren. Op een ALS-meeting over SYRIZA en een ALS-meeting over seksisme doken ze op in grote groep om de aanwezigen intimideren. Wij maakten dit voorheen al duidelijk aan het bestuur van de UGent, ondermeer met onze open brief van 10 maart[vii] en onze reactie op het KVHV van 10 april.[viii]

    Ongetwijfeld geeft de huidige rechtse regering aanleiding tot een misplaatst zelfvertrouwen bij de rechtse studentenorganisaties, dat zich vertaalt in een arrogante en agressieve houding tegenover andersdenkenden. Ook de beslissing van het BC om, zij het deels, de redenering van het PFK te volgen, ondanks dat ALS duidelijk geen regels overtreden heeft, zal hen enkel sterken in die houding. Het is voor hen het bewijs hun agressiviteit werkt. Als het BC plooit voor druk vanuit rechts betekent dit een gevaarlijk precedent voor de toekomst van democratische, politieke organisatie en discussie aan de UGent. Terwijl ALS, ongegrond, ter verantwoording geroepen wordt kan het KVHV openlijk dwepen met Joris Van Severen[ix] en samen betogen met openlijke fascisten zoals?Kris Roman en Christian Berteryan?in de door hen ondersteunde, homofobe ‘Mars voor het Gezin’.[x]

    ALS zal zich echter blijven verzetten tegen de manier waarop haar kritische stem aan de Ugent de mond gesnoerd wordt. Wij menen te kunnen rekenen op de steun van de meerderheid van de studenten en het personeel. De politieke werking van ALS aan de UGent is volgens ons een meerwaarde voor de Ugentstudent in het ontwikkelen van een maatschappijkritische attitude. Wij menen dat nergens in het verslag van het BC, noch in het verslag van de Sociale Raad een sluitend argument te vinden is waarom ALS niet langer een erkende studentenorganisatie zou zijn, met alle daarbij behorende rechten. Om de kosten van onze onverminderde activiteit te dekken, hebben wij dan ook besloten om over te gaan tot het indienen van een subsidiedossier bij de DSA. Dit werd beantwoord met een uitnodiging, door de rector, voor een gesprek omtrent de kwestie. Tal van pogingen, telefonisch en via mail om een gesprek vast te leggen hebben, bleven tot nog toe onbeantwoord.

    We hebben zeker begrip voor de grote werkdruk van de rector en blijven beschikbaar voor een gesprek, wanneer haar agenda dit toelaat. We eisen echter duidelijkheid over de positie waarin ALS zich bevindt en vragen niet meer dan dat onze democratische rechten als erkende organisatie worden gerespecteerd. We wijzen er nadrukkelijk op dat stappen nodig zijn om paal en perk te stellen aan de arrogantie en intimidatie van rechts aan onze universiteit. Het kan niet de bedoeling zijn dat het PFK door rechts gebruikt wordt om kritische linkse stemmen monddood te maken. ALS wil een open gesprek aangaan over hoe de democratische rechten van studentenorganisaties gewaarborgd kunnen worden. Wij hopen dat aan deze oproep gehoor wordt gegeven.

    Met vriendelijke groet,

    Koerian Verbesselt

    [i] Verslag Bestuurscollege 23/03/15, p. 18 (https://plomino.ugent.be/documentenbeheer/db/plomino_documents/a87ff78eb05b4bfe9e8571b69fb3e05e/ getfile?filename=3.verslag-bc-20150323.pdf)

    [ii] Ibid.

    [iii] Verslag Sociale Raad 11/02/15, p. 9 (https://www.ugent.be/intranet/nl/bestuur/centraal/sociale-raad/verslagen/2015/verslagsr20150211.pdf/view)

    [iv] UGent: poging tot uitsluiting van Actief Linkse Studenten (http://www.actieflinks.be/2015/02/ugent-poging-tot-uitsluiting-van-actief-linkse-studenten)

    [v] Beroepsdocument ALS bij Sociale Raad in Bijlage, p. 1

    [vi] Reactie KVHV (en KVHV lid Dries Vaernie) op evenementpagina van ALS meeting #Wijoverdrijvenniet: http://imageshack.com/a/img538/4630/m9l0aI.png

    [vii] Extreemrechts Verhindert Meeting aan UGent – Reactie Actief Linkse Studenten (http://www.actieflinks.be/2015/03/extreemrechts-verhindert-meeting-aan-ugent-reactie-actief-linkse-studenten)

    [viii] ALS Reageert op de valse beschuldigingen van rechts aan de Ugent. (http://www.actieflinks.be/2015/04/als-reageert-op-de-valse-beschuldigingen-van-rechts-aan-de-ugent)

    [ix] Ode aan Joris van Severen op facebookpagina van KVHV (https://www.facebook.com/155474026518/photos/a.473666381518.252439.155474026518/10152882128681519/?type=1&theater)

    [x] Artikel op blog van Antifascistisch Front (http://aff.skynetblogs.be/archive/2015/05/16/mars-voor-het-gezin-gods-wetten-zullen-heersen.html)

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop