Interview met Preben Verniers, ACOD Gevangeniswezen en jongeren, aan de ingang van de Gentse gevangenis aan de Nieuwe Wandeling.
Door Thomas K (Gent)
Waarom staakt het gevangenispersoneel? Is er een situatie in het gevangeniswezen dat ertoe aanleiding geeft?
Preben Verniers
Preben Verniers (ACOD): “Mij gaat het niet om wat zich in de gevangenis of in Gent voordoet, maar wat er overal aan het gebeuren is en dus ook hier impact heeft. Het is erg dat, hoewel er veel werkloze jongeren zijn, de regering plant de pensioenleeftijd te verhogen. De indexsprong vinden we ook erg. Heel wat cipiers die hier werken, zullen merken dat ze per maand 170 euro verliezen. Velen denken: het is een eenmalige ingreep, het is maar een procentje eraf. Maar we nemen dat verlies met ons mee. En net als bij de NMBS wil men hier bij stakingen een minimumdienstverlening opleggen, maar staken is een recht en we laten dat niet afpakken.”
Zal de regering op deze punten toegeven aan de stakingen?
“We krijgen nu al te horen dat de ministers niet willen plooien voor onze acties. We zijn bereid om dan verder te gaan met de acties. We laten het hier niet bij, we zullen ze dwingen om wel te luisteren, om wel toegevingen te doen.”
Vermoed je dat er nieuwe acties komen na de algemene staking van 15 december?
“Zeker. We zijn dat nu al aan het bespreken.”
Hoe bereid is het personeel te staken?
“Tien procent van het gevangenispersoneel is nu aan het werk. Het is afwachten wat de late dienst doet, maar…”
En hoe bereid is men om op 15 december tot actie te gaan?
“Vandaag is een deel van het administratief personeel aan het werk. Op 15 december zullen zij ook staken.”
De staking is dus reëel, maar wat met het doel? De N-VA-ministers zeggen dat er geen enkele alternatief is.
“Voor mij is het alternatief: dat het geld gehaald wordt waar het zit. Ze halen het op dit moment vooral bij de werkende mensen. Minister Alexander De Croo was onlangs in het nieuws met het idee om het loonplafond voor topmanagers van overheidsbedrijven af te schaffen, terwijl hij ondertussen de besparing bij onze pensioenen zoekt.”
Hoe, denk je, zal dat alternatief gerealiseerd kunnen worden?
“Dat zal moeilijk verlopen met een rechtse regering die zulke besparingsplannen maakt. Dan kun je er al met moeite over praten, want zij schermen de grote vermogens af. Het ligt op tafel, maar wordt ervan geveegd.”
Dus moet deze regering vallen?
“Zeker. We willen er alles aan doen opdat wat nu in de steigers staat niet uitgevoerd wordt.”
Bestaat er in de samenleving dan sympathie voor de stakingen en de eisen van de vakbeweging?
“Ik was heel blij dat op de laatste betoging in Brussel 120.000 deelnemers en meer waren. De haven ligt nu volledig plat, veel mensen die daar werken voelen stilaan aan wat de gevolgen zijn van het beleid. Veel mensen die niet gesyndiceerd zijn, begrijpen ook waarom wij staken. Ze hebben lang niet allemaal het gevoel dat wij het doen om hen te frustreren. Een op drie Vlamingen heeft N-VA gestemd, maar dat er zo veel mensen in Brussel betoogd hebben, doet mij denken dat de publieke opinie toch aan het keren is.”
Op de hogeschool ESAS, een school voor sociaal werkers, werd al enige tijd geleden een actiecomité opgezet door de studenten. In het kader van de regionale staking nam een groep studenten deel aan de acties. Ze trokken met een spandoek en in groep langs een reeks piketten in Luik. In de namiddag sloten ze aan bij de betoging van de ‘Alliance pour des Alternatives à l’Austérité’ waarop meer dan 300 aanwezigen waren, waaronder ook werkloze activisten en anderen.
In Gent trokken Actief Linkse Studenten en Scholieren naar enkele piketten, waaronder die aan het station. Ze voerden aan de Blandijn een solidariteitsactie met een open micro. Een fotoreportage door SooRa.
De Gentse havenzone lag vandaag volledig plat. Om de paar honderd meter stond er wel een piket. Niet alleen aan de grote bedrijven was dat het geval, maar ook aan veel onderaannemers en aan kleinere bedrijven. Zo stond er bij Oleon in Evergem een opmerkelijk jong piket. De laatste staking in het bedrijf was 20 jaar geleden, slechts enkele anciens wisten er nog van.
Verslag en foto’s door Geert
Bij ArcelorMittal, het vroegere Sidmar, en Volvo stonden er traditioneel grotere piketten. Aan Sidmar passeerden verschillende delegaties, ook nationale vakbondsleiders waren er aanwezig. Op het hoogtepunt waren er wellicht meer dan 200 aanwezigen. Naast vertegenwoordigers van radicaal links was hier ook SP.a aanwezig, die trokken met een bus door het havengebied. Nu deze partij niet meer in de regering zit, is dat terug mogelijk.
Op het piket van ArcelorMittal in Zelzate spraken we met Peter van de ABVV-delegatie. “De staking wordt heel goed opgevolgd. Enkel wie nodig is om de installaties in orde te houden is binnen. Er bieden zich bijna geen werkwilligen aan.” We vroegen ook of hij dacht dat de regering snel zal toegeven of als er verder actie zal gevoerd worden. “Ik denk dat we verder zullen moeten gaan. De partijen die nu in de regering zitten, zijn tegen het volk. Dus zal het volk zich moeten tonen. Als iedereen beseft wat er boven ons hoofd hangt, zal dat wel lukken. Neem nu de indexsprong, blijkbaar willen ze dat er op onze kosten werk wordt gecreëerd. Neen, niet de index is het probleem. Het feit dat de rijken niet betalen, dat is het probleem. Het is niet aan de werkenden dat ze toegevingen moeten vragen. Ook de discussie over de loonkost is een nepdiscussie, de werkgevers krijgen al 10 miljard euro per jaar aan loonlastenverlagingen. De loonkosten per product zijn in België niet hoger dan in de buurlanden.”
Wat verderop staan er stevige piketten aan zowel Honda als Volvo. Ook tussendoor staan er enkele kleinere piketten. Het volledige havengebied ligt lam, zoveel is duidelijk. Aan Volvo wordt de weg enkele keren geblokkeerd. De dokwerkers en automobielarbeiders hebben elkaar aan het piket gevonden en spelen naadloos op elkaar in om het kruispunt af te zetten. Hetzelfde gebeurt wat verder aan het begin van het havengebied. Opmerkelijk detail: de blokkade van het kruispunt wordt ook gevolgd door een drone, Big Brother komt steeds dichterbij.
Hieronder enkele foto’s van de piketten bij Oleon, het havengebied, Sidmar, Honda en Volvo.
Op de regionale stakingsdag staat een uitgebreid piket aan de gevangenis te Brugge. We spraken er met Rudy Delaere, gewestelijk secretaris van ACOD, en met Ella, een verpleegkundige in het Penitentiair Complex. Interviews door Emma.
Rudy Delaere, Gewestelijk secretaris ACOD
“Van de 600 werknemers zijn er maar 15 werkwilligen binnen, dus zo’n 99% staakt mee. Diegene die toch nog willen werken, proberen we aan het piket nog te overhalen om mee te staken.”
“Er is een wervingsstop voor de cipiers, we werken met personeelstekort. Het gevolg hiervan is dat we ons verlof niet kunnen oppakken of niet wanneer we willen. Ze zijn ook van plan om het verlof voorafgaand aan het pensioen te stoppen. Normaal gezien is er de mogelijkheid om vanaf 57 jaar te stoppen met werken, maar dit staat nu helemaal op de helling met de nieuwe regering! Door de nieuwe pensioenregeling zullen we ook 140 euro minder per maand aan pensioen krijgen.”
“Vijftien december zetten we zeker opnieuw een piket. Als de regering slim is, dan doen ze een paar toegevingen…”
Ella. Verpleegkundige in het PC Brugge
“Wij werken als verpleegkundigen eigenlijk in een volwaardig ziekenhuis in een gevangenis. Er is ook een operatiekwartier, fMRI-scanner enzoverder. Maar er is ook een tekort aan personeel en veel mensen werken al jaren met een interim-contract. Tempo-team levert normaal interim-arbeiders, maar is de laatste tijd niet meer betaald geweest. Zij zouden daardoor in maart hun contract opzeggen! Verder telden vroeger de drie studiejaren mee voor je pensioen, dit willen ze nu ook afpakken. We zouden ook langer moeten werken en voor minder pensioen. Daarnaast zijn er steeds minder middelen voor gezondheidszorg, terwijl volgens de wet de gedetineerden dezelfde zorg zouden moeten krijgen.”
“Onze job houdt ook veel verantwoordelijkheid in, we staan dikwijls alleen zonder dat er dokters aanwezig zijn. De populatie waar wij mee werken maakt onze job zwaarder. Er is steeds meer agressie naar ons toe. De psychologische belasting is niet te onderschatten! We zijn verpleegkundigen, maar daarnaast ook opvoeders en nog veel meer.”
“Een groot probleem is dat ze de overheidsdienst steeds meer willen privatiseren. We hebben bijvoorbeeld een moeder-kind afdeling, om zwangere vrouwen die in de gevangenis zitten te begeleiden en hun baby’s. Er is een vroedkundige die geslaagd is voor het statutair examen (SELOR), die voordien als interim werkte bij ons. Nu zoeken ze een nieuwe vroedkundige. In de plaats van haar opnieuw te contacteren en een vaste job aan te bieden, laten ze iemand in privédienst van buitenaf komen. Omdat ze geen plaats willen maken voor een statutair. Verder zijn we natuurlijk ook tegen het systeem van interim-arbeiders.”
Traditioneel begon ook de provinciale staking van 1 december op zondagavond rond 22u. Op dat ogenblik werd het spoorverkeer volledig platgelegd in de provincies West-Vlaanderen, Oost-Vlaanderen, Namen en Luik. Onze militanten waren er in de verschillende provincies bij. Hieronder een reeks foto’s van piketten in Gent, Namen, Luik, Salzinnes en Namen.
Deze morgen verzamelden scholieren zich aan de Voskeslaan om er hun solidariteit met de staking te betuigen. Eerder verschenen tal van selfies van scholieren met de boodschap #scholierensolidair. Momenteel hebben de meeste scholieren examens waardoor deelname aan de acties niet evident is. Toch waren er enkelen die even tijd maakten om het piket van het personeel te vervoegen.
Op de nieuwssite Belg.be werd hierover bericht: Bekijk dit bericht (opent in nieuw venster)
Net als vorige week is er opnieuw verslaggeving vanop de piketten. Omdat een facebookgroep met meer dan 250 leden niet van naam kan veranderen, is er een nieuwe groep gemaakt: ‘Belgian strike live’. Die naam zal wel nog een paar keer van pas komen… Verslagen uit Oost- en West-Vlaanderen maar ook Luik en Namen.
Foto: Chloë“In de komende jaren zal het ideologische debat gaan over de wisselwerking tussen staat en markt, tussen gemeenschap en individu, tussen publieke schuld en private eigendom. (…) Er begint zich een nieuwe wereld te vormen. Ze draagt in zich een enorme maatschappijverandering.” Dat was wat de econoom Bruno Colmant de dag na de betoging van 6 november schreef in een artikel onder de titel: “En wat indien er zich een grote maatschappijverandering voorbereidt?” Die verandering is absoluut noodzakelijk. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de deze verandering gericht is op de overgrote meerderheid van de bevolking? Een dossier door NICOLAS CROES. (more…)
De Gentse havenzone lag vandaag volledig plat. Om de paar honderd meter stond er wel een piket. Niet alleen aan de grote bedrijven was dat het geval, maar ook aan veel onderaannemers en aan kleinere bedrijven. Zo stond er bij Oleon in Evergem een opmerkelijk jong piket. De laatste staking in het bedrijf was 20 jaar geleden, slechts enkele anciens wisten er nog van.
Op de regionale stakingsdag staat een uitgebreid piket aan de gevangenis te Brugge. We spraken er met Rudy Delaere, gewestelijk secretaris van ACOD, en met Ella, een verpleegkundige in het Penitentiair Complex. Interviews door Emma.
