Tag: Pride

Stop de homofobe ‘Mars voor het gezin’ in Antwerpen! Stop discriminatie!

In 2015 vieren we de 20ste Pride in Brussel. De eerste mars vond in 1979 in Antwerpen plaats onder de naam ‘Roze Zaterdag’. Sindsdien is een lange weg afgelegd, maar de strijd voor gelijke rechten voor elke lesbienne, gay, bi, transgender,queer of interseksueel is nog niet gestreden.

Onze rechten in vraag gesteld… Conservatieven organiseren zich!

Op zaterdag 16 mei is er ook de eerste homofobe tegenbetoging uit de Belgische geschiedenis. Er is dan een zogenaamde ‘Mars voor het gezin’ in Antwerpen. Onder de eisen onder meer een verbod op Pride wegens ‘inbreuk op de goede zeden’. De conservatieven eisen ook de afschaffing van de gelijke toegang tot het huwelijk voor iedereen en het einde van het recht op adoptie door homokoppels.

Wie zit achter deze ‘Mars voor het gezin’?

De ‘pro familie’-beweging organiseert een breed spectrum van rechtse conservatieven die komaf willen maken aan alle ‘abnormalen’. Het gaat van rechtse populisten over neofascisten tot katholieke fundamentalisten. Het zijn dezelfde conservatieven die tegen de rechten van vrouwen ingaan en onder de verkeerde naam ‘pro life’ tegen het recht op abortus strijden. Uiteraard scharen niet alle katholieken in België zich achter deze conservatieve haat. Gelovige LGBTQI-mensen kunnen rekenen op groepen als de ‘Communauté du Christ Libérateur’ waar homoseksuele priesters zonder enige discriminatie sacramenten toedienen. In december schreef de bisschop van Antwerpen een open brief naar het Vaticaan om te pleiten voor een kerkelijke erkenning van bi- en homoseksuele relaties.

De ‘Mars voor het gezin’ haalt inspiratie bij de ‘betogingen voor iedereen’ in Frankrijk. Naast de klassieke rechtse conservatieven werden deze acties ook gesteund door figuren als Laurent Louis in Brussel en Wallonië of Dieudonné en Alain Soral in Frankrijk. Zij spelen in op allerhande ontgoochelingen en frustraties onder een laag van de bevolking om alle verantwoordelijkheid af te schuiven op zondebokken: migranten, joden, feministen, LGBTQI-mensen, … Deze zogenaamde ‘anti-establishmentfiguren’ vinden niet alleen gehoor bij de meest kwetsbare lagen. De Cercle de Lorraine, een privéclub voor miljonairs uit de industrie en de financiële wereld in ons land, nodigde recent de Franse auteur Eric Zemmour uit om er zijn boek vol haat tegen armen, moslims, vrouwen, LGBTQI-mensen, … voor te stellen.

Dieudonné: “De wet om het huwelijk voor iedereen open te stellen, zet de deur voor om het even wat open.”

Aan de Vlaamse universiteiten overplakt de studentenclub KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond, nauw verbonden met de N-VA) stelselmatig de affiches voor Pride.be met affiches voor de ‘Mars voor het gezin’. Het zou nuttig zijn om Geert Bourgeois, destijds parlementslid voor de Volksunie[1], te vragen waar hij was op 30 januari 2003 toen de Kamer het wetsvoorstel over het openen van het huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht goedkeurde.[2]  Was het historisch belang van de stemming hem ontgaan? Hoe kunnen we aanvaarden dat N-VA hier vandaag aan onze mars deelneemt terwijl de partij niets doet tegen homofoben in eigen rangen?

Wouter Jambon (KVHV) : “Bisschop Bonny overschrijdt een grens van geloofsleer en moraal” als hij het kerkelijk erkennen en zegenen van relaties tussen homoseksuelen voorstelt

In België zijn er net zoals elders bewegingen, organisaties en politieke partijen die vijandig staan tegenover gelijkheid en het toekennen van fundamentele LGBTQI-rechten. Ze spelen in op frustraties tegen het systeem en de heersende politieke klasse om het voor te stellen alsof de problemen veroorzaakt worden door minderheden zoals LGBTQI-mensen, Roma’s, migranten, werklozen, religieuze minderheden, … We kunnen niet rekenen op de gevestigde partijen die zich de ene dag gay-vriendelijk voor doen maar de rest van het jaar een politiek van sociale afbraak voeren wat LGBTQI-fobie in de hand werkt.

België, vrijhaven voor gelijke rechten voor LGBTQI-mensen?

Ondanks alle bekomen vooruitgang inzake zichtbaarheid van trans en interseksen, vooral door hun eigen mobilisaties, gaat de glitter en glamour van de Pride te gemakkelijk voorbij aan de draconische wetten in België inzake geslacht.

 

De wet van 2007 die sterilisatie en psychiatrisering van transgenders die een wettelijke erkenning an hun geslacht willen, moet weg. We eisen ook een verbod op elke niet-vitale chirurgische ingreep op intersekse kinderen met zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken. LGBTQI-organisaties pleiten ook voor juridische vooruitgang zoals het recht om bloed te geven en de mogelijkheid van draagmoederschap zonder enige commercialisering van het lichaam van vrouwen.

LGBTQI-fobie, seksisme, racisme, islamofobie, … Stop elke discriminatie!

De Pride vindt dit jaar plaats onder de slogan van strijd tegen discriminatie met de eis van een “interfederaal actieplan tegen homo-, lesbo- en transfobie NU!”. Elke LGBTQI is minstens een keer het slachtoffer van discriminatie geworden. Jammer genoeg is discriminatie niet enkel het lot van LGBTQI-mensen. Vrouwen of migranten van de 1^e, 2^e en zelfs 3^e generatie en tal van anderen worden regelmatig met discriminatie geconfronteerd.

Dit bleek onder meer uit de stortvloed van getuigenissen over dagelijks seksisme onder de hashtag #WijOverdrijvenNiet. Er waren ook de pogingen van onder meer het Vlaams Belang om een racistische beweging zoals Pegida in ons land te lanceren in de hoop om een graantje mee te pikken van het succes van het Duitse Pegida (Patriottische Europeanen tegen de Islamisering van het Avondland).

Het besparingsbeleid van de federale regering van MR, Open Vld, N-VA en CD&V, maar ook dat van de regionale regeringen (N-VA, CD&V en Open Vld langs Nederlandstalige kant en PS-CDH langs Franstalige kant) en de lokale besparingen versterken de tekorten en d efrustraties onder de bevolking.

Onze rechten (homohuwelijk, homo-ouderschap, antidiscriminatiewetten, …) zijn belangrijk, maar volstaan niet in een samenleving waar het recht op een degelijke job, comfortabele en betaalbare huisvesting, gratis toegang tot openbare diensten, sociale uitkeringen, … en andere fundamentele rechten niet langer gegarandeerd zijn.

De rechten die we met de LGBTQI-beweging afdwongen, volstaan niet in een kapitalistische samenleving waar economische discriminatie de basis van vormt en waarop alle sociale verhoudingen gebaseerd zijn. De gelijkheid tussen mannen en vrouwen is in wetteksten vastgelegd, maar seksisme blijft schering en inslag. Antiracismewetten hebben geen einde gemaakt aan racisme.

Op wereldwijd vlak bezitten de 1% rijksten ongeveer de helft van alle rijkdommen. In 2016 zal dat meer dan de helft zijn. De kloof tussen rijk en arm is geen fenomeen dat zich beperkt tot de zogenaamde ‘Derde Wereld’. Ook bij ons neemt de ongelijkheid toe. In ons land zijn de 1% rijksten goed voor 17% van alle rijkdom. Het kapitalisme biedt een gunstig kader voor discriminatie. Dit systeem baseert zich op de inhaligheid en de zucht naar winsten op korte termijn. Het is niet mogelijk om dit systeem menselijker te maken. De strijd tegen discriminatie en voor gelijkheid moet verbonden worden aan de strijd voor een andere samenleving, voor een democratisch socialistische samenleving waar de behoeften van iedereen centraal staan.

[divider]

[1] De N-VA komt voort uit de Volksunie.

[2] België was na Nederland het tweede land ter wereld waar het huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht wettelijk mogelijk werd.

Bouwen aan een front van verzet om onze rechten te verdedigen!

LSP-pamflet voor Pride

We moeten in België nog een lange weg afleggen om gelijke rechten te bekomen voor iedere Lesbienne, Gay, Bi, Transgender, Queer of Intersekse. De wet van 2007 die sterilisatie en psychiatrisering van transgenders oplegt als die een legale erkenning van hun gender willen, moet afgeschaft worden. We moeten ook iedere niet vitale medische ingreep op interseksuele kinderen verbieden. LGBTQI-organisaties eisen onder meer juridische vooruitgang inzake het recht om bloed te geven, de uitbreiding van de erkenning van afstamming en het draagmoederschap.

Zullen die juridische eisen volstaan?

De strijd voor gelijke rechten voor alle LGBTQI-mensen moet gevoerd worden. Wetten alleen zullen geen einde maken aan discriminatie en geweld waar onze gemeenschap het slachtoffer van is. Er bestaan al langer wetten en juridische regels tegen geweld op vrouwen, en toch ondergingen in ons land 36% van de vrouwen ouder dan 15 jaar een vorm van fysiek of seksueel geweld. Ondanks de wet-Moureaux tegen racisme en xenofobie, een wet uit 1981, hebben 56% van de zaken die voor het Centrum van Gelijke Kansen en Racismebestrijding te maken met racisme of religieuze of filosofische criteria.

Lesbofobie, homofobie, transfobie, bifobie, serofobie: hoe strijden tegen dit geweld?

Voor Arc-en-Ciel Wallonieis het “verbeteren van sociale cohesie en de versterking van goed samenleven” essentieel om ongelijkheid te bestrijden en tot een tolerante samenleving te komen. Beyond the Box (2014), de eerste Belgische studie over seksisme, homofobie en transfobie, stelt 4 uitdagingen vast om tegen discriminatie in te gaan: mentaliteitsverandering, een diverse sociale omgeving op de werkvloer, lessen over relaties en seksualiteit in het onderwijs en de ontwikkeling van studies en onderzoek naar seksuele minderheden en genders.

De sociale samenhang verbeteren? Samenleven versterken? Een diverse omgeving op de werkvloer?

De gevestigde partijen zorgen voor het tegendeel! De regering-Di Rupo heeft een hervorming van de werkloosheidsregels doorgevoerd waardoor meer dan 50.000 mensen vanaf 1 januari 2015 hun recht op een inschakelingsuitkering dreigen te verliezen. En dat terwijl er meer dan 600.000 werklozen zijn voor amper 40.000 openstaande jobs. Na 25 jaar Brusselse regering met de PS, MR, CDH, FDF en de afgelopen vijf jaar een Ecolo-minister voor huisvesting, telt Brussel nog steeds amer 8% sociale huisvesting. Meer dan 40.000 gezinnen staan op wachtlijsten.

Lessen over relaties, affectie en seksualiteit op school? Ontwikkeling van onderzoek naar seksuele minderheden en genders?

De school is een goede plaats om discriminatie tegen LGBTQI-mensen tegen te gaan, maar na meer dan 30 jaar onderfinanciering wordt ons onderwijs gekenmerkt door grote tekorten. Er is een tekort aan plaatsen, scholen en personeel, er zijn wachtlijsten en afgeleefde gebouwen. ER is gebrek aan universitair onderzoek naar kwesties rond gender, maar hoe kunnen dergelijke studies ernstig uitgewerkt worden als het hoger onderwijs het moet stellen met gesloten enveloppes.

In plaats van de ‘sociale cohesie te verbeteren enh et samenleven te versterken’, zorgt het besparingsbeleid van alle regeringen en parlementen (van Europa tot de gemeenten) ervoor dat de sociale cohesie afbrokkelt en dat het samenleven wordt vernietigd.

Los van de vraag welke regering we na 25 mei zullen krijgen, is het duidelijk dat alle gevestigde partijen langs beide kanten van de taalgrens het eens zijn over de noodzaak van een besparingsbeleid, onder meer op basis van het Europees besparingsverdrag dat ze zelf goedkeurden. Het is geen geheim dat er al voorzien wordt om miljarden te besparen vanaf 2015. Het geld zal niet gezocht worden bij de grote bedrijven of de grote aandeelhouders, maar in onze zakken. Wij zullen moeten opdraaien voor onder meer de besparingen in de openbare diensten, zoals we dat ook de afgelopen jaren al moesten doen.

In Griekenland, Spanje of Portugal hebben de besparingen op de openbare diensten niet geleid tot meer gelijkheid voor LGBTQI-mensen. Het heeft integendeel geleid tot de vernietiging van sociale en economische voorwaarden die nodig zijn om discriminatie te bestrijden. Ook in ons land zal de sociale afbraak van openbare diensten niet leiden tot meer ‘sociale cohesie’ en ‘goed samenleven’.

Wij, lesbiennes-gays-biseksuelen-transgenders-queers-interseksen EN hetero’s, moeten begrijpen en uitleggen dat het besparingsbeleid volkomen ingaat tegen onze welzijn en zal leiden tot een versterking van geweld en discriminatie doorheen de samenleving: op de werkvloer, thuis, op school, in de gezondheidszorg, op straat,… en zelfs binnen onze eigen LGBTQI-bewegingen. We moeten in onze gemeenschap de discussie aangaan en ingaan tegen diegenen die illusies hebben in de eerlijkheid van gevestigde besparingspartijen als die beweren dat ze ons tot echte gelijkheid en een samenleving zonder discriminatie kunnen brengen.

Na de verkiezingen moeten we bouwen aan een front van verzet tegen de besparingen. We moeten eenheid zoeken met alle lagen van de bevolking die in actie komen tegen het beleid van sociale afbraak dat wordt toegepast door de gevestigde partijen. Die partijen vertegenwoordigen ons niet, hun beleid versterkt immers de voedingsbodem voor LGBTQI-fobie. We moeten de banden met de gevestigde partijen doorbreken en opnieuw bouwen aan politiek en financieel onafhankelijke LGBTQI-organisaties waar we vrij en democratisch kunnen discussiëren over een alternatief op het economische en politieke systeem dat discriminatie voortbrengt, het kapitalisme.

Tegenover een politieke klasse die kant heeft gekozen door de belangen van de 1% rijksten te verdedigen en enkel de kruimels aan de 99% waar wij toe behoren te laten, moeten we zoeken naar een alternatief dat buiten het huidige systeem treedt. We hebben nood aan een systeem waar de productie op gelijke wijze wordt georganiseerd, voor onze reële behoeften en onder democratische controle van de werkenden waarbij ook onze planeet wordt gerespecteerd.

De Linkse Socialistische Partij verzet zich tegen het besparingsbeleid en komt op voor een echte socialistische samenleving op basis van een verdeling van de rijkdom. In Brussel organiseren we samen met de Humanistische Partij campagne de lijsten van Gauches Communes voor Kamer en Brussels Parlement. In Vlaanderen roepen we op om voor PVDA+ te stemmen en in Wallonië links van PS en Ecolo met een expliciete oproep voor PTB-GO in Luik en Charleroi. Maar we roepen vooral op om na de verkiezingen klaar te staan! Werk mee met de LGBTQI-werking van LSP, contacteer ons via info@socialisme.be!