NL Socialisme

Tag: politiegeweld

  • “Juneteenth” 2020 en de opstand tegen racistische onderdrukking

    “Macht geeft niets toe zonder dat eisen gesteld worden. Dat heeft het nooit gedaan, en het zal het ook nooit doen.” (Frederick Douglass)

    Op 19 juni 2020 is het 155 jaar geleden dat de troepen van de Unie binnentrokken in Galveston, Texas. Ze kondigden er aan dat de slavernij voorbij was. Hoewel Abraham Lincoln bijna drie jaar eerder, op 22 september 1862, de Proclamatie van de Emancipatie ondertekende, was dit in Texas, het meest afgelegen deel van de Confederatie, nog niet doorgevoerd.

    Door Eljeer Hawkins, Socialist Alternative (VS)

    Historisch gezien wordt de Juneteenth of de dag van de bevrijding waargenomen door zwarte arbeiders en jongeren in 47 staten waar het een staatsfeestdag is, maar het is geen federale feestdag. Juneteenth stelt mensen in staat om de geschiedenis van de slavernij en systematische onderdrukking die de fundamenten van het Amerikaanse kapitalisme vormden te herdenken.

    Dit jaar krijgt Juneteenth meer betekenis omdat het zich afspeelt temidden van de openlijke opstand tegen de racistische onderdrukking en de terreur van de ordehandhaving. Deze opstand begon op 25 mei, na de moord op George Floyd in Minneapolis, een zoveelste geval van een racistische moord op zwarte en bruine werkende of jongere.

    Ondertussen koos de racistische president Trump voor Tulsa, Oklahoma, om zijn verkiezingscampagne te starten. Tulsa was de plaats van de gruwelijke slachtpartij in een bloeiende zwarte gemeenschap die bekend staat als Black Wall Street door een plunderende menigte blanke racisten in 1921, een van de vele daden van blanke burgerwachten in het land. Deze openlijke provocatie door Trump heeft tot doel de vlammen van haat en het verachtelijke racisme te doen oplaaien en zo het blanke nationalisme verder aan te moedigen en te proberen de arbeidersklasse en de armen te verdelen en achter zich te winnen. De overweldigende terugslag tegen deze stap, dwong Trump echter om de verkiezingsmeeting uit te stellen.

    Deze Juneteenth zal overal in de VS worden herdacht met nieuwe kracht en vastberadenheid om het bouwwerk van raciale onderdrukking af te breken. De verwoesting van de arbeidersgemeenschappen, in het bijzonder de gekleurde gemeenschappen, tijdens de pandemie van Covid-19 en het begin van een nieuwe grote economische depressie heeft een diepe crisis van het kapitalisme aan het licht gebracht. Het kan op geen enkel niveau meer doen alsof het democratie, rechtvaardigheid en vrijheid biedt aan de meerderheid van de werkende mensen, armen en onderdrukten.

    Het dominante multiraciale karakter van de opstand van werkenden en jongeren tegen het politiegeweld is indrukwekkend. We zagen hoe een klein, maar belangrijk, deel van de arbeidersbeweging solidair was met de revolte. Zo waren er acties van personeel van het openbaar vervoer, postmensen, migranten arbeiders, verpleegkundigen en leraars die hun woede toonden tegenover racisme en politiegeweld. Aan de westkust kondigde de International Longshore and Warehouse Union (ILWU) aan dat het uit solidariteit 29 havens zal sluiten op Juneteenth. De opbouw van een verenigde arbeidersbeweging aan de basis is essentieel om een beslissende krachtsverhouding op te bouwen tegen de macht van het bedrijfsleven, het rechtse blanke nationalisme en Trump.

    Op Juneteenth zal Socialist Alternative deelnemen aan verschillende protesten en marsen in het hele land. We dringen er bij werkenden en jongeren op aan om solidair te zijn met de opstand met goed gecoördineerde werkonderbrekingen. We roepen op om werkonderbrekingen van 8 minuten en 46 seconden te organiseren, de tijd die Derek Chauvin nodig had om George Floyd te vermoorden door op zijn nek te knielen terwijl Floyd riep dat hij niet kon ademen.

    Laten we Juneteenth 2020 uitroepen tot het begin van een compromisloze strijd tegen dit systeem van racisme, door de staat gesteund geweld, onderdrukking en hebzucht. Zoals Malcolm X meer dan vijftig jaar geleden verklaarde: “Ik geloof dat er uiteindelijk een botsing zal komen tussen de onderdrukten en de onderdrukkers. Ik geloof dat er een botsing zal zijn tussen degenen die vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid voor iedereen willen en degenen die de uitbuitingssystemen willen voortzetten.” Een socialistische wereld is mogelijk!

  • Politiegeweld en racisme in Nederland: de schokkende feiten

    Terwijl in de VS en wereldwijd miljoenen mensen de straat opgingen om te protesteren tegen racistisch politiegeweld dat tot de dood van George Floyd leidde, kwamen de afgelopen week ook in Nederland tienduizenden mensen de straat op. Het gaat niet alleen om solidariteit met de protesten in Amerika; het is ook een uitdrukking van de woede over racistisch politiegeweld en systematisch racisme in Nederland zelf. Maar juist nu is een nieuwe wet aangenomen, die potentieel nog meer politiegeweld mogelijk maakt.

    Artikel door Barbara Veger, Rotterdam

    Ook in Nederland komt dodelijk politiegeweld voor. Algemeen bekend is de dood van Mitch Henriquez, een ongewapende man van Arubaanse afkomst die vijf jaar geleden in den Haag overleed onder omstandigheden die erg doen denken aan die van George Floyd. Hij maakte tijdens een festival een grapje tegen de politie. “Ik heb een wapen”, zei hij en wees op zijn kruis. Hoewel het duidelijk was dat hij niet echt een wapen had, hield één van de agenten hem daarop langdurig in een nekklem, terwijl de andere vier agenten hem hardhandig bij zijn armen en benen vastpakten en in een politiebusje droegen. Kort daarop overleed hij. De vijf agenten zijn vrijuit gegaan en mochten zelfs in dienst blijven. Degene die de nekklem had toegepast, werd uiteindelijk slechts tot een voorwaardelijke straf van zes maanden veroordeeld. De andere agent, die in eerste instantie was veroordeeld voor een voorwaardelijke straf omdat hij Mitch Henriquez op zijn neus had geslagen en met pepperspray bewerkt had, werd zelfs helemaal vrijgesproken.

    Maar zij zijn niet de enigen. De politie hoeft zich vrijwel nooit voor de rechter te verantwoorden voor toepassing van politiegeweld. De organisatie Controle Alt Delete, die politiegeweld monitort, bericht dat de Rijksrecherche geen cijfers publiceert waarbij iemand omkomt door bijvoorbeeld een nekklem, zoals bij Mitch Henriquez het geval was. Controle Alt Delete houdt sinds 2016 alle cijfers bij van mensen die tijdens of kort na hun arrestatie overleden zijn.  Tussen 2016 en nu zijn in totaal 41 mensen omgekomen, maar het Openbaar Ministerie heeft geen van deze zaken doorgestuurd naar de rechter. Terwijl in tenminste een aantal gevallen, zoals die van Salim Hadj Ali, Raymon Goekol en Tomy Holten, alles er op wijst dat zij volkomen ongevaarlijk waren en door grof politiegeweld om het leven zijn gekomen. Tomy Holten stierf slechts een paar maanden geleden, in maart. Ook in andere zaken, waarbij agenten zich schuldig maken aan racisme, wordt niet tot vervolging overgegaan. De agenten in Den Haag bijvoorbeeld, die zichzelf onderling ‘Marokkanenverdelgers’ noemden, zijn uiteindelijk alleen op een ander bureau neergezet.

    Dit zijn de meest extreme gevallen. Maar er is ook het ‘alledaagse’ racisme. Mensen met een niet-westerse migratieachtergrond worden systematisch gediscrimineerd door de politie, ook in Nederland – zij worden 3 tot 7 keer vaker gecontroleerd dan autochtone Nederlanders. Daarnaast is er nog het racisme op de arbeidsmarkt, in het uitgaansleven, in de maatschappij als geheel…. Mensen met een migrantenachtergrond zijn vaker werkloos, hebben vaker lage lonen, vaker slechte huisvesting en hun kinderen gaan vaker naar scholen waar er een enorm lerarentekort is. Daarbovenop staan velen van ons nu in de frontlinie in de strijd tegen covid-19, als zorgmedewerkers, schoonmakers, supermarktmedewerkers ed.  Geen wonder dat de woede enorm is, en nu naar boven komt met als inspiratie de enorme protesten in de VS.

    Bizar genoeg nam juist nu de Eerste Kamer een nieuwe wet aan over geweldsgebruik door agenten, die potentieel meer politiegeweld mogelijk maakt. De ambtsinstructie wordt de nieuwe strafrechtelijke norm voor agenten die geweld gebruiken. Het addertje zit er niet zozeer in dat agenten per definitie een lagere straf krijgen bij excessief geweld – dat hoeft niet – of niet meer voor doodslag veroordeeld zouden kunnen worden – dat kan nog steeds – maar in de inhoud van de ambtsinstructie. Die moet nog beoordeeld worden door de Raad van State en de uiteindelijke inhoud is nog niet openbaar, maar de oorspronkelijke versie bevatte een vergaande uitbreiding van de mogelijkheid voor de politie om geweld te gebruiken.

    Zo mag de politie rubberkogels op dit moment alleen inzetten tegen iemand van wie het aannemelijk is dat hij een gereed wapen heeft, of die zich aan zijn aanhouding probeert te onttrekken. Maar straks mag de politie rubberkogels ook gebruiken tegen mensen die de openbare orde verstoren. Dat zou dus kunnen betekenen dat de politie met rubberen kogels op demonstranten mag schieten! We zagen bij gewelddadig politieoptreden in Frankrijk tegen de gele hesjes wat voor schade rubberen kogels kunnen veroorzaken, zo waren er bijvoorbeeld veel mensen die een oog verloren… Ook kunnen pepperspray en stroomstootwapens straks ingezet worden bij iedere aanhouding, of het nu gaat om een overval of over wildplassen, zo waarschuwt de Orde van Advocaten. Ook Amnesty International heeft haar zorgen geuit over de ambtsinstructie.

    Alle partijen behalve DENK hebben ingestemd met het wetsvoorstel en daarmee dus ook ruim baan gegeven voor een ambtsinstructie die wel eens zeer vergaand politiegeweld zou kunnen legitimeren. Ook de SP heeft dus voorgestemd, en dat is een grote fout. De nieuwe ambtsinstructie is een gevaar, niet alleen voor mensen met een andere huidskleur, maar voor de hele linkse beweging en de arbeidersbeweging. Laten we niet vergeten dat ook in Nederland grof politiegeweld is ingezet tegen demonstranten, bijvoorbeeld tegen stakende havenarbeiders in 1979, tegen krakers in de 80’er jaren en tegen studenten in de 90’er jaren.

    Ons antwoord moet zijn: een ééngemaakte strijd van jongeren en werkenden van alle afkomsten tegen politiegeweld en racisme! Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons! Geen verdergaande geweldbevoegdheden voor de politie! Controle vanuit de gemeenschap op het politieapparaat en de politieopleiding, door middel van democratisch gekozen comités, die de macht hebben om zaken als etnisch profileren en machtsmisbruik aan de orde te stellen tijdens de politieopleiding, maar ook agenten te ontslaan en in dienst te nemen!

    De protesten in de VS tonen aan dat verzet loont: de vier agenten die verantwoordelijk zijn voor de dood van George Floyd worden nu vervolgd. Dat zou zonder de massale protesten nooit gebeurd zijn. We moeten ook in Nederland de beweging verder opbouwen en niet alleen eisen stellen tegen racisme en politiegeweld, maar deze ook verbinden met de strijd voor sociale eisen: een minimumloon van 14 euro per uur, strijd tegen ontslagen en voor arbeidsduurvermindering met behoud van loon, voor betaalbare huisvesting en goede zorg en onderwijs voor iedereen.

    De huidige gezondheids- en economische crisis zullen de kapitalisten ons willen laten betalen, door middel van massaontslagen, bezuinigingen enz. Daar zal massaal verzet tegen komen.  Ook in Nederland bestaat het gevaar, dat het establishment meer en meer zal overgaan tot repressie van protestbewegingen. Deze nieuwe ambtsinstructie dreigt hen daarvoor meer mogelijkheden te geven. Daarom moeten we er nu tegen vechten! Daarbij mag de arbeidersbeweging zich niet afzijdig houden. Vakbonden en SP moeten zich bij de strijd aansluiten.

    Onderdrukking en racisme zitten in het DNA van het kapitalisme. Zoals Malcolm X al zei: “You cannot have capitalism without racism”. Zolang er klassen bestaan, en een minderheid van kapitalisten de meerderheid van arbeiders uitbuit, zolang zal er ook onderdrukking bestaan en zal het establishment proberen ons te verdelen om beter te kunnen heersen. Daarom vechten wij voor een democratisch socialistische maatschappij, waar voorgoed een einde gemaakt kan worden aan uitbuiting, onderdrukking en racisme.

  • Opnieuw racistische moord in de VS. Gerechtigheid voor George Floyd!

    Reactie door Socialist Alternative Minnesota

    George Floyd is op 25 mei 2020 gestikt door de knie van een politieagent uit Minneapolis. De video van de moord op Floyd die door de Washington Post is vrijgegeven, laat duidelijk zien dat de politie heeft gelogen over het verzet van Floyd tegen de arrestatie. Hij werd vermoord omdat hij er “verdacht uitzag.” De gebeurtenissen rond de dood van George Floyd onthullen nog maar eens de dodelijke brutaliteit van de politie.

    De politie arresteerde Floyd op agressieve wijze op basis van een rapport dat iemand in die buurt een vals biljet van 20 dollar probeerde te gebruiken. Naast het feit dat moord een afschuwelijke en onrechtvaardige reactie is op de loutere beschuldiging van een misdrijf van armoede, is Floyd’s moord een ijzingwekkend voorproefje van de reactie van de staat tijdens een steeds diepere economische crisis die heeft geleid tot bijna 40 miljoen werklozen. Op de video hoor je Floyd zeggen: ‘Ik kan niet ademen’. Dat doet op tragische wijze denken aan Eric Garner die in 2014 door de politie werd vermoord. De dood van Eric Garner droeg bij tot de opgang van de beweging Black Lives Matter.

    Op enkele uren tijd barstte de diepe woede uit in protest en betoogden enkele duizenden mensen naar het lokale politiekantoor. De betogers kregen massale steun van de bevolking. Langs het parkoers van de betoging hingen overal solidariteitsberichten aan de deuren of ramen. Het protest werd beantwoord met traangas, rubberen kogels

    Overdonderend gesteund en bijgewoond door de gemeenschap in het algemeen, hingen de huizen langs de marsroute in solidariteitsbanden aan hun deuren en veranda’s. Het protest werd beantwoord met traangas, foelie, rubberen kogels en flitsgranaten.

    Om #JusticeforGeorgeFloyd te winnen, kunnen we niet vertrouwen op hetzelfde politieke establishment dat ons hier heeft gebracht. We moeten duidelijk zijn dat deze protesten de meest haalbare manier zijn om #JusticeforGeorgeFloyd te winnen en de aandacht te vestigen op de voortdurende realiteit van politiegeweld. We moeten de strijd uitbreiden met bredere mobilisaties voor gecoördineerde massadagen van actie waarbij de jongeren, de lokale gemeenschap en de bredere arbeidersklasse betrokken zijn. Het risico bestaat dat protesten zonder een duurzame, gecoördineerde structuur aan kracht inboeten. Een goed georganiseerde massabeweging is nodig in de strijd tegen het structurele racisme en de ongelijkheid waarin het politiegeweld plaatsvindt. Dit kan door eisen te stellen rond sociale programma’s, openbaar onderwijs en betaalbare huisvesting.

    Geen vertrouwen in burgemeester Frey of de FBI

    De reactie van de politie van Minneapolis (MPD) op deze protesten staat in schril contrast met het antwoord op gewapende ‘liberate the state’-protesten een week eerder. De reactie van de MPD verhoogt het risico dat rechtse burgerwachten zich aangemoedigd voelen om betogers te terroriseren, zoals het racistische burgerwachtgeweld tegen de actie aan een lokaal politiekantoor in 2015. De leider van de politievakbond in Minneapolis, Bob Kroll, is een fervent aanhanger van Trump en sprak zelfs op een Trump-meeting in 2019. Dit vergroot het risico dat Trump en rechtse krachten tussenbeide komen.

    Om de gewelddadige repressie van de politie of de dreiging van extreemrechtse burgerwachten aan te pakken, zullen massa-organisaties zoals vakbonden de protesten moeten steunen en hun middelen moeten gebruiken om solidariteitscomités te organiseren om de betogers te beschermen. In een belangrijke blijk van solidariteit hebben de lerarenvakbonden van Minnesota en Minneapolis verklaringen afgelegd waarin ze de moord op Floyd veroordelen. Meer vakbonden zouden dit moeten doen!

    Onder druk van de massale publieke verontwaardiging, en in het besef dat er geen vertrouwen is in de politie om zichzelf te onderzoeken, drong burgemeester Jacob Frey er al snel op aan dat de regionale autoriteiten en de FBI het onderzoek zouden leiden. Politici gebruiken deze tactiek om de onmiddellijke vervolging van de betrokken agenten te eisen en om bewegingen die strijden voor structurele veranderingen te beperken tot geïsoleerde incidenten.

    Het moet ook duidelijk zijn dat de staatsautoriteiten en de federale instanties geen vrienden zijn van de arbeidersklasse, vooral niet van migranten en gekleurde gemeenschappen. Het Bureau voor Criminele Zaken van Minnesota was de organisatie die de moord op Philando Castille onderzocht en de weg vrijmaakte voor de vrijspraak van de officier. Andere methoden zoals een jury werken zelden, en resulteren in minder dan 2% van de gevallen tot aanklachten voor politiemoorden.

    We moeten er niet op vertrouwen dat de FBI het beter zal doen. Opererend onder leiding van Donald Trump, die stelselmatig partij kiest voor moordende agenten en extreemrechtse krachten, heeft de FBI een geschiedenis van het terroriseren van arbeidersgemeenschappen zoals zijn spionageprogramma om lokale moslimjongeren te vervolgen, repressie tegen activisten voor inheemse rechten, en programma’s zoals COINTELPRO die zich met geweld richten op radicale bewegingen.

    We moeten opkomen voor de onmiddellijke vervolging van de betrokken agenten, maar er moet ook een volledig onderzoek naar de politie komen. De moord op George Floyd volgt op de moord op Justine Damond in 2017, de moord op Jamar Clark in 2015 en de moord op Terrance Franklin in 2013, samen met nog veel meer andere incidenten.

    Nu al wijzen politici elke structurele verandering af. Zo roept senator Amy Klobuchar uit Minnesota, één van de kanshebbers om kandidaat-vicepresident onder Joe Biden te worden, op tot een onderzoek “naar de betrokken individuen.” Dit gaat voorbij aan de gekende realiteit dat weinig agenten ooit vervolgd worden voor misdaden. Het wijst al de weg aan om niet op de brutale en racistische praktijken van de politie te moeten ingaan.

    We hebben geen vertrouwen in burgemeester Frey of Trump’s FBI om gerechtigheid te bereiken. Hun voortdurende onvermogen om racistische politiepraktijken te stoppen en een einde te maken aan de diepgewortelde racistische vooroordelen in de wetshandhaving, toont aan dat er dringend behoefte is aan een volledig onafhankelijk, door de gemeenschap geleid, onderzoek naar de politie van Minneapolis, met inbegrip van de bevoegdheid om de prioriteiten van de ingezette middelen te wijzigen, mensen in dienst te nemen en te ontslaan. Deze bevoegdheden moeten worden uitgebreid tot een permanente, democratisch gekozen gemeenschapscontrolecommissie.

    Het hele systeem is schuldig

    Het stadhuis heeft slechts het minimum gedaan en dit alleen onder druk van de gemeenschap. Ondanks vele politiemoorden, besloten de autoriteiten om niet de politie aan te pakken maar om de roep naar gerechtigheid te bestrijden. Zelfs de ‘progressieve’ vleugel van het stadhuis slaagt er niet in om actie te ondernemen. In 2018 stemden de raadsleden Alondra Cano en Andrea Jenkins met Lisa Goodman, Abdi Warsame en Linea Palmisano tegen de uitbreiding van de bevoegdheden van de gemeenteraad om een grotere mate van toezicht te hebben op de politie van Minneapolis. Zij kozen de kant van politiechef Medaria Arradondo, wiens benoeming als eerste zwarte chef werd gezien als een progressieve maatregel op zich, en burgemeester Jacob Frey, die zich “onvermurwbaar verzette” tegen elke extra controle op de politie.

    Terwijl bedrijven als supermarktketen Target een recordomzet neerzetten en bedrijven van Wall Street, zoals US Bank, hier hun hoofdkwartier hebben, besturen de Democraten in Minneapolis één van de meest ongelijke steden van het land. Het stadhuis verzette zich jarenlang tegen het minimumloon van 15 dollar per uur. Er was uiteindelijk zware druk van een groeiende beweging nodig om het minimumloon op te trekken. Jarenlang heeft het bestuur geprobeerd om wat er nog rest aan publieke huisvesting te privatiseren. Er werd de voorkeur gegeven aan een programma van het stimuleren van luxe-ontwikkeling vanuit het ongegronde idee dat er wel iets zou doorsijpelen naar de werkende klasse.  Een jaar geleden werden vijf mensen gedood in een brand in een hoogbouwflat die voorkomen had kunnen worden als de bouwvoorschriften van de stad de verhuurder hadden verplicht om een blusinstallatie te installeren. Onder het kapitalisme wordt de rechtsstaat gebruikt als voorwendsel voor de onderdrukking van arbeiders en arme gemeenschappen, en verdampt dan als het gaat om massale bedrijfsfraude door de miljardairklasse.

    We kunnen een alternatief bouwen. Stel de zwakke punten in de aanpak van het bestuur van Minneapolis tegenover dat van Kshama Sawant, een socialistische gemeenteraadslid in Seattle. Ze is zo’n consistente stem voor de arbeidersklasse dat bedrijven zoals Amazon vorig jaar 1,5 miljoen dollar hebben uitgegeven om te proberen haar verkiezingscampagne te verslaan als wraak voor haar inspanningen om een beweging op te bouwen om een ‘Amazon Tax’ in te voeren op hun miljardenwinsten.

    Kshama Sawant is ook een consistente stem tegen politiegeweld, ze verzet zich tegen de verdere militarisering van de politie van Seattle en stemde als enige “nee” op de gemeenteraad tegen een politiecontract dat het toezicht op de politie verder beperkte. Dit maakte het establishment van de Democratische Partij en de rechtse leiding van de politievakbond woedend, waardoor ze naast de grote bedrijven campagne voerden tegen Kshama in de laatste verkiezingen. Stel je voor wat we in tijden als deze zouden kunnen doen met een verkozene in Minneapolis die het als zijn of haar taak ziet om bewegingen voor sociale gerechtigheid te vertegenwoordigen!

    We moeten er alles aan doen om de protesten op te bouwen om gerechtigheid voor George Floyd af te dwingen.

    Socialist Alternative eist:

    • Vervolg de politie, arresteer onmiddellijk de vier agenten die betrokken waren bij de moord op George Floyd en klaag ze aan.
    • #JusticeforGeorgeFloyd – Massale gecoördineerde protesten en actiedagen die jongeren en arbeiders betrekken bij de planning en mobilisatie.
    • Geen vertrouwen in burgemeester Frey of de FBI van Trump. Voor een door de gemeenschap geleide herstructurering van de politie, met ook de mogelijkheid om personeel af te danken en aan te nemen en de prioriteiten van de middelen te herzien.
    • Armoede is staatsgeweld – Politiegeweld maakt deel uit van het kapitalistische systeem, dat berust op structureel racisme en ongelijkheid. Belast de rijken om te investeren in groene jobs, sociale programma’s, openbaar onderwijs en permanent betaalbare sociale huisvesting.
    • Het hele systeem is schuldig zei Malcolm X: “Je kan geen kapitalisme hebben zonder racisme.” Om duurzame verandering af te dwingen, moet de strijd tegen het politieracisme en het politieke establishment worden uitgebreid tot een strijd tegen het kapitalistische systeem zelf.

  • Sterven om een identiteitscontrole te ontlopen? Samen vechten voor een ander systeem!

    Anderlecht. (Foto: wikimedia commons)

    De feiten die tot de dood van de Brusselse jongere Adil hebben geleid, tonen dat de coronacrisis het geweld van dit systeem tegen armen, jongeren, vrouwen, migranten en alle werkenden verergert. Zij zijn het die op alle niveaus betalen met pijn en rouw voor de onbekwaamheid van de heersende klasse. Allereerst willen we ons oprecht medeleven betuigen aan de familie en vrienden van Adil. We willen ook wijzen op de politieke oorzaken van deze tragedie en waarom deze de nood aan radicale maatschappijveranderingen tonen.

    Door Pietro (Brussel)

    De feiten

    Afgelopen vrijdag 10 april 2020, midden in de lockdown, verloor een 19-jarige jongen het leven na een achtervolging met de politie. Terwijl hij een busje probeerde te passeren, kwam een andere politiewagen in de achtervolging op volle snelheid vanuit de tegenovergestelde richting en werd hij frontaal geraakt. Adil stierf onmiddellijk. De politie beweert dat het de scooter was die op de wagen inreed, maar dit moet nog worden bewezen, aangezien verschillende getuigen het tegenovergestelde verdedigen. Wat was zijn schuld? Zijn kot verlaten in een periode van quarantaine.

    De reactie van de bewoners van de wijk Kuregem in Anderlecht liet niet lang op zich wachten. In de nacht van zaterdag op zondag waren er rellen na een spontane solidariteitsbijeenkomst. De politie reageerde meteen repressief. Een honderdtal mensen werd opgepakt na een gespierde interventie van enkele honderden agenten met waterkanonnen, honden, …

    De materiële basis van geweld in volkswijken: een klassenanalyse

    De dood van Adil is een tragedie die getuigt van de onmenselijkheid van ons model van kapitalistische samenleving en nog meer van het totale onvermogen om deze crisissituatie te beheersen.

    Adil was op de vlucht voor een politiecontrole die hem vanwege de noodmaatregelen een boete van 250 euro had kunnen kosten. Als hij vluchtte, was dat om te ontsnappen aan de onevenredige boetes die tot 20% à 40% van zijn maandelijks inkomen kunnen oplopen, maar ook om te ontsnappen aan het optreden van de politie die in deze wijken straffeloos tot ongezien geweld kan overgaan. Naar buiten gaan tijdens de lockdown mag geen reden zijn om te sterven. Dit is onaanvaardbaar en een teken van de repressie die plaatsvindt als onderdeel van de noodmaatregelen tegen de pandemie.

    De wijken van Kuregem in Anderlecht bieden, net als andere wijken in Brussel, geen toekomst voor deze jongeren, met werkloosheidscijfers die variëren van 45 tot 50% onder jongeren als gevolg van de desindustrialisering van de stad. Vooral de kinderen en kleinkinderen van arbeidsmigranten – de helft van de Brusselse jeugd – worden door deze situatie getroffen. Jarenlang hebben de gemeentelijke autoriteiten de bevolking verwaarloosd door ze te stigmatiseren. Het neoliberale beleid van besparingen op alle niveaus, van federaal over de regio’s tot aan de gemeenten, vormt de materiële basis voor structureel racisme. Dit heeft een specifieke vorm in de frequentie van controles en discriminatie in volkswijken.

    Dit besparingsbeleid ligt aan de basis van sociale afbraak, ongelijkheid in het onderwijs, discriminatie, sociale uitsluiting en marginalisering van bepaalde bevolkingsgroepen, in het bijzonder die van migranten uit de arbeidersklasse.

    Hoe kunnen controles van wie er donker uitziet, racistische beledigingen en nodeloos politiegeweld onze veiligheid ten goede komen? Schept dit niet juist een klimaat van onveiligheid en een onmogelijke dialoog met de politie en de autoriteiten?

    Het debat in de samenleving en de reactie van de traditionele partijen

    Verschillende mensen gaven commentaar en stelden in het publieke debat de volgende vraag: “Als deze jongen niets te vrezen had, waarom probeerde hij dan aan de controle te ontsnappen?” Het antwoord van sommigen was dat hij zeker iets te verbergen had. Weer anderen doen morele oproepen tot verzoening en sociale vrede zonder in te gaan op de ware oorsprong van dit geweld. Brussels staatssecretaris Pascal Smet (SP.A) stelde vragen over de achtervolging: “Als tientallen jongeren de politie aanvallen, is dat omdat er iets ernstigs aan de hand is. Een vertrouwensbreuk. Wantrouwen. Onbegrip. En regelrechte haat. Aan beide kanten. Want dat is de situatie in Kuregem.”

    We kunnen de feiten niet anekdotisch analyseren, er is een sociale lezing nodig om de realiteit te kunnen begrijpen. Adil’s reactie is het resultaat van jaren van onderdrukking, racisme en sociale achterstelling die in de volkswijken worden ervaren. Bovendien willen de autoriteiten de verantwoordelijkheid voor besmetting bij het individuele gedrag leggen, alsof een jongere op een scooter een gevaar voor de bevolking vormt, terwijl de minister van Volksgezondheid niet in staat is om de nodige mondmaskers te leveren voor de bescherming van het zorgpersoneel. Alsof het feit dat niet-essentiële ondernemingen nog steeds actief zijn, niet crimineel is, terwijl 85% van de gecontroleerde ondernemingen de regels van social distancing niet respecteren! Zoals altijd zijn het de armere klassen die de prijs betalen.

    Minister De Crem stelde nog: “Het is volstrekt onaanvaardbaar. Het zijn onruststokers die een dramatisch incident hebben gebruikt om chaos te creëren. Deze houding heeft niets te maken met rouw of verdriet.” Volgens hem “zijn dit jonge mensen die niet kunnen functioneren volgens onze normen en waarden.” Het is hier zeer duidelijk dat de overheid racisme als wapen gebruikt om binnenstedelijke buurten te stigmatiseren om zo haar verantwoordelijkheid in de aanpak van de crisis te verdoezelen.

    Het is duidelijk dat de traditionele politici niet in staat zijn om te begrijpen wat er gebeurt. De slechte aanpak van de gezondheidscrisis, het decennialange gebrek aan publieke investeringen in de zorg en de openbare diensten, het totale gebrek aan bereidheid om een ernstig beleid van tests en van bescherming van de bevolking te organiseren, … Dit alles leidt ertoe dat er geen andere keuze is dan quarantaine en lockdown. Het leidt ook tot repressieve maatregelen tegen wie het moeilijker heeft in deze situatie omwille van de ongelijkheden die in het systeem ingebakken zitten.

    Voor de traditionele partijen moeten we hier allemaal samen door. Alsof de lockdown hetzelfde is voor iemand die in een villa van honderden vierkante meters met grote tuin woont en iemand die op 40 vierkante meter opgesloten zit. De enorme sociale ongelijkheid in deze samenleving zet een stempel op de lockdown.

    Regering met volmachten: van politiegeweld naar sociaal geweld

    Politiegeweld blijft grotendeels onbestraft, zoals bevestigd werd door een veroordeling van België voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Klachten die ingediend worden bij het Comité P (Permanent Comité voor toezicht op de politiediensten) worden vaak zonder vervolg geklasseerd. De VN heeft forse kritiek op dit orgaan waarvan de onafhankelijkheid en onpartijdigheid in vraag gesteld worden.

    Alle uitzonderlijke maatregelen die nu in deze periode van lockdown worden genomen, kunnen nadien gebruikt worden tegen de sociale en syndicale bewegingen en tegen onze democratische rechten.

    We moeten de controle op de politie uit de handen halen van politici die enkel repressie kennen. We moeten ingaan tegen politiegeweld, straffeloosheid voor machtsmisbruik door de politie of het inzetten van repressie om collectieve acties te ondermijnen (zoals het verbieden van stakersposten of onnodig aan banden leggen van betogingen en acties). Er is democratische controle op de politie nodig door de gemeenschap en de arbeidersorganisaties, zodat de politie ingezet wordt met het oog op de belangen van de werkenden en jongeren.

    We moeten strijden voor een grootschalig plan van publieke investeringen in zorg, onderwijs en sociale huisvesting. Deze investeringen zouden de tekorten wegwerken en tienduizenden degelijke en maatschappelijk nuttige jobs creëren om iedereen een toekomst te geven. We moeten ook strijden voor democratisch, kwaliteitsvol en gratis onderwijs en lonen die mensen in staat stellen fatsoenlijk te leven, de invoering van een minimumloon van 14 euro per uur zou een goede eerste stap in die richting zijn. Maar om aan deze eisen te kunnen voldoen, zullen we botsen op de winstlogica van bedrijven. Het is die logica die mensen zoveel en zo snel mogelijk terug aan de slag wil terwijl de pandemie nog volop woedt. Voor een toekomst die niet gekenmerkt wordt door wanhoop, ellende en onderdrukking, moeten we strijden tegen het kapitalisme en opkomen voor socialistische maatschappijverandering.

  • Wereldwijde golf van repressie illustreert failliet van het systeem

    Betoging tegen repressie en politiegeweld.

    Massabewegingen zetten de wereld in lichterlaaie. Dat brengt een golf van brutale repressie met zich mee. Regeringen beantwoorden de massaprotesten met de matrak, het waterkanon, traangas, rubberen kogels en zelfs met scherp. In Chili, waar de noodtoestand werd uitgeroepen, rijden de tanks door de straten … een schouwspel dat onbehaaglijke herinneringen oproept aan de militaire dictatuur van Pinochet. In verschillende landen vielen doden.

    Artikel door Michael uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De protesten volgen op gebeurtenissen die het vuur aan de lont steken (zoals de uitleveringswet in Hongkong, de prijzen van de metro in Chili, een besparingspakket in Ecuador, de veroordeling van de Catalaanse onafhankelijkheidsstrijders, jarenlange dictatuur in Soedan, gebrek aan verandering in Egypte,  … ). Onderliggend is er evenwel een meer diepgaande en algemene woede over de levensomstandigheden, de besparingen, uitzichtloosheid en het gevoel niet gehoord te worden. Ook de klimaatbeweging maakt deel uit van het groeiende protest. Een hele generatie knoopt aan met de methode van massaprotest om het politieke beleid uit te dagen.

    De toename van massaprotest in de huidige periode heeft alles te maken met de onmacht van de heersende elite om haar systeem nog verkocht te krijgen. De werkende klasse betaalt de prijs van jaren besparen en crisis op alle vlakken: economisch, sociaal, ecologisch, … Openlijke en massale repressie van massabetogingen zoals in Catalonië, Chili, Hongkong, Ecuador … is het laatste redmiddel van een staat die zich bedreigd voelt en geen antwoord heeft op de verzuchtingen van haar bevolking. Friedrich Engels, samen met Marx de grondlegger van het wetenschappelijk socialisme, merkte op dat de staat “in laatste instantie een groep gewapende mannen” is.

    Grootschalige repressie is geen ingeving van het moment. Ook kleinschaliger protest wordt vaak met repressie beantwoord: dat gaat van het verbieden van betogingen en acties tot het permanent klaar houden van de oproerpolitie om bewegingen te ontmoedigen of af te schrikken. Dat is wat we in Brussel hebben meegemaakt met politiegeweld tegen een actie van Extinction Rebellion aan het koninklijk paleis. Dat geweld heeft uiteraard een afradend doel tegenover al wie overweegt om te protesteren.

    Repressie heeft echter haar limieten. Massabewegingen hebben niet alleen het voordeel van het getal, maar ook de kracht om de meerderheid van de bevolking over alle grenzen van verdeeldheid te verenigen. De collectieve belangen worden centraal geplaatst. De verdeel- en heerstactieken die religieuze, etnische of andere verdeeldheid stimuleren blijken voor de heersende klasse plots niet meer voldoende om de aandacht af te leiden van het asociale beleid. De geloofwaardigheid van de vertegenwoordigers van het kapitalisme is weg. De repressie die ze jarenlang op de bevolking toepassen, volstaat niet meer om de bevolking af te schrikken. Als het protest echt massaal is, beginnen uiteindelijk de uitvoerders van de staatsrepressie te twijfelen: gewone agenten en soldaten beginnen zich tegen de bevelen en de eigen top te keren. Dit zagen we bijvoorbeeld in Soedan.

    Massabewegingen vallen niet uit de lucht, ze zijn het resultaat van voorafgaande opbouw en staan veel sterker als dit gebeurde met een zo breed mogelijk gedragen betrokkenheid. Comités en algemene vergaderingen zijn cruciaal om ons van onderuit te organiseren. Daar worden eisen en tactieken besproken om de draagkracht van een beweging te verbreden over alle uitgebuite lagen van de bevolking, de repressie het hoofd te bieden en de beweging tot overwinningen te brengen. Wanneer de arbeidersklasse haar volledige gewicht in de schaal gooit, tot stakingen overgaat en de economie dagenlang platlegt, is geen enkele repressie sterk genoeg.

  • Politiegeweld op Luchtbal in Antwerpen – interview met ooggetuige

    luchtbal1
    Foto’s door socialisme.be

    Gisteravond kwam het aan de Luchtbal in Antwerpen tot incidenten. Twee dagen eerder was er een vreemde politie-interventie waarbij jongeren achterna gezeten werden en één van hen ernstig gewond raakte. Abdel moest in het ziekenhuis opgenomen worden. Zaterdagavond kwamen enkele lokale jongeren samen om te bespreken of ze hiertegen zouden reageren en wat ze zouden doen. De politie kwam eens te meer erg gewelddadig tussen. We spraken met de moeder van één van de jongeren die gefouilleerd werd. Zij zag vanuit haar appartement alles gebeuren.

    “Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik ben gefrustreerd en ontgoocheld tegelijk. Wat ik zag was onwaarschijnlijk. Ik ben erg kwaad als ik denk hoe die jongeren zich nu moeten voelen als slachtoffers van het politiegeweld. Iedereen weet dat het ramadan is, een heilige maand voor moslims. We eten de hele dag niet om onze wil te versterken en om te weten wat honger en armoede betekent. Het moet ons lichaam en ziel zuiveren. Het vasten begint ’s ochtends vroeg en duurt tot zonsondergang. Na 22u30 kunnen we terug eten. Rond 3 uur ’s nachts wordt nogmaals gegeten. Veel mannen en jongeren willen wakker blijven en maken na Iftar een wandeling of staan buiten te roken. Het Cultureel Centrum Luchtbal besloot tijdens de ramadan op te blijven zodat de jongeren er kunnen verzamelen in plaats van op straat rond te hangen.

    luchtbal2“Donderdagavond zei mijn zoon dat hij met vrienden in het Cultureel Centrum wou samenkomen. Hij trok ernaar toe, maar was al snel terug thuis. Hij zei dat de politie de container voor de jongeren aanviel. In het CC is er een ‘container’ met een playstation en andere activiteiten voor jongeren. Eerst dacht ik dat enkele jongeren misschien iets fout deden. Maar niemand had enig idee wat dit dan wel geweest was. Vrijdagmorgen hoorden we dat een van de opgepakte jongeren ernstig gewond was, zijn oogkas was gebroken door het politiegeweld. Het gaat om een jongen die sinds zijn geboorte oogproblemen heeft en 40% blind is, de 22-jarige Abdel.

    “Ik was geschokt: dit kon mijn zoon geweest zijn. Abdel heeft geen strafblad. Toen de politie de jongeren aanviel, waren die bang en begonnen ze vanuit een reflex weg te lopen. Abdel moest naar het ziekenhuis voor verdere behandeling. Hij is in shock en blijft zich afvragen waarom hij opgepakt werd.

    “Het is niet voor het eerst dat jonge moslims aangepakt worden. Zo was er eerder het incident met de jonge Yassine die in het Wijnegem Shopping Center werd opgepakt en nog steeds geen antwoord kreeg op de vraag waarom dit gebeurde. Nu is het verhaal van Abdel opgepikt door verschillende kranten, maar ook daar zien we discriminatie en racisme. Sommige kranten spraken van een vuurgevecht of confrontaties waarop de politie aanviel. Ik woon vlakbij en kan bevestigen dat ik geen enkel schot hoorde. Mijn zoon vertelde me dat er in de container gewoon op de playstation gespeeld werd. Alle kranten moesten bevestigen dat er geen wapens gevonden waren. Maar ondertussen hadden ze wel de toon gezet. Op de Luchtbal leven mensen van diverse afkomsten samen. Misschien hebben sommige jongeren er een strafblad, maar van onderlinge gevechten of schietpartijen is hier geen sprake.

    “Er was geen enkel protest naar aanleiding van het geweld tegen Abdel. Maar dan kwamen er via facebook oproepen om samen te komen om over een protestactie te discussiëren. Er zou zaterdagavond samengekomen worden. Rond 18u passeerde ik aan het Tampicopark met mijn dochter van 9 jaar. Er waren enkele jongeren die spraken over het politiegeweld. Ik liet mijn dochter in het park spelen en ging naar huis. Maar dan zag ik plots dat er 10 politiewagens in de straat stonden en dat ze de straten blokkeerden. Het leek alsof ze een internationale bende kwamen oprollen.  Uiteraard probeerde ik zo snel mogelijk terug te gaan naar het park waar mijn dochter was en ik stuurde een sms naar mijn zoon om naar daar te komen. We zaten in het park en zagen hoe de agenten enkele jongeren oppakten. Waarom gebeurde dit?

    luchtbal3“Toen een jongeman riep: ‘zeg me eerst wat ik misdaan heb’, werd hij nog brutaler aangepakt door de politie die hem als een zak aardappelen in de politiewagen gooide. Mijn dochter en andere kleine kinderen waren erg bang, ze begonnen te huilen en wilden naar huis. Ik ging ook naar huis en onderweg vroeg ik mijn zoon om wat drank te kopen voor de winkels sloten. Hij ging naar de winkel op 200 meter van ons appartement, maar toen hij daar buitenkwam stond het vol politie.

    “Hij moest op zijn knieën zitten met de handen achter het hoofd en werd grondig gefouilleerd. Toen ze niets vonden, zeiden ze: ‘Ga naar huis, dat ik je lelijk gezicht niet meer op straat zie.’ Mijn zoon zei dat hij het recht heeft om op straat te zijn, maar de agent zei: “Zwijg, nog één woord en ik breek je gezicht.” Tijdens het fouilleren werd mijn zoon verweten dat hij vreemdeling is.

    “Wat wordt er met de komende generaties gedaan? Met haat en discriminatie worden ze geconfronteerd. Nog steeds is er van geen enkele arrestatie duidelijk waarom dit gebeurde. Je kan toch niet zomaar iemand oppakken die voetbalt? Er moet toch iets van misdrijf zijn? Er zijn effectief jongemannen met een strafblad wegens diefstal of vechtpartijen. Als je naar de achtergrond van de meesten kijkt, zouden ze meer hebben aan psychologische hulp en een degelijke job dan aan een gevangenis. De enige misdaad van deze jongeren in de Luchtbal is dat ze in een arme buurt geboren zijn en ouders van vreemde afkomst hebben. Na de aanslagen in Brussel krijgt de politie blijkbaar alle bevoegdheden en wordt daar misbruik van gemaakt. We zagen het ook al tegen vreedzame activisten aan de Beurs in Brussel of nog bij het vakbondsprotest.

    “Dit kan tot gevaarlijke toestanden leiden. Gefrustreerde jongeren en politiegeweld kunnen de situatie uit de hand doen lopen. Het systeem versterkt dit, er wordt wel geïnvesteerd in oorlog en repressie, maar niet in onderwijs en werk. Samen met de vluchtelingencrisis versterkt dit racisme. De kloof tussen jongeren van ‘vreemde afkomst’, veelal in België geboren jongeren, en het administratieve systeem in dit land wordt groter. Ook ENAR (Europees netwerk tegen racisme) stelt vast dat er in België “aanhoudende ongelijkheid is met een onmiskenbare hiërarchie van socio-economische posities.” Mensen van Maghreb-afkomst hebben daarbij de minste kansen op werk en een toekomst. Zwarte Afrikanen volgen. Deze ongelijkheid was er al toen het economisch goed ging, wat zal het worden nu het slecht gaat? De arbeidsmarkt is doorweven met racisme, moeten studies erkennen. En dan komen daar nog incidenten als dat op de Luchtbal bij.”

    Protest tegen dit politiegeweld mogen we niet enkel aan de jongeren uit de buurt overlaten, het belangt ons allemaal aan. Er is nood aan een onafhankelijk onderzoek naar het optreden van de politie op de Luchtbal deze week, ook de lokale bevolking moet daarbij betrokken worden. Daarnaast moeten we actief opkomen tegen racisme. Dit betekent vechten voor degelijk onderwijs en toegang tot goede jobs voor iedereen, los van afkomst. Het vereist meer publieke investeringen en een economie ten dienste van de meerderheid van de bevolking in plaats van de winst van slechts enkelen. Vandaag vallen er binnen dit systeem steeds meer mensen uit de boot en dat gaat gepaard met meer repressie.

  • Tegen repressie. Een radicaal plan van publieke investeringen en democratische controle op de politie!

    Betoging tegen repressie en politiegeweld vorig jaar in Brussel.
    Betoging tegen repressie en politiegeweld vorig jaar in Brussel. Foto: MediActivista

    Op 15 maart wordt op initiatief van de JOC (Franstalige tegenhanger van KAJ) voor het vijfde jaar op rij een betoging tegen politiegeweld georganiseerd. De afgelopen maanden kwamen er veel gevallen van politiegeweld en racisme naar boven, onder meer in Antwerpen, Brussel, Luik en Gent. De politici ondernemen niets om het probleem aan te pakken, integendeel.

    Artikel door Boris uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Het verstikkende klimaat na de vreselijke aanslagen in Parijs werd door de rechtse regering aangegrepen als een nieuwe kans om het repressieve beleid verder op te voeren en om de democratische rechten af te bouwen. De bevolking van Molenbeek en zeker de moslimgemeenschap in die gemeente werden gestigmatiseerd. De regering aarzelt niet om de racistische kaart te spelen tegen vluchtelingen uit Afghanistan, Syrië en Irak, terwijl die mensen op de vlucht gaan voor chaos en oorlog.

    Het enige antwoord van de rechtse politici, maar ook van de officiële linkerzijde, op de kwestie van de veiligheid bestaat uit steeds meer repressie. Ze willen meer zwaarder bewapende agenten op de straten van de armste gemeenten van Brussel en in Vilvoorde. Dit repressieve antwoord kan in het beste geval een gevoel van veiligheid en sociale controle opleveren, maar zelfs dit antwoord botst op een gebrek aan middelen.

    In de wijken rond de Brusselse kanaalzone is er een sociale woestijn met werkloosheidscijfers die onder de jongeren oplopen tot 45 à 50%. De desindustrialisering van de stad heeft daar een grote rol in gespeeld. De kinderen en kleinkinderen van migranten die naar hier kwamen als gastarbeiders, zowat de helft van de Brusselse jeugd, worden hier hard door geraakt.

    Het beleid van de rechtse regering leidt tot sociale afbraak, ongelijkheid op school, discriminatie, sociale uitsluiting en de marginalisering van een deel van de bevolking. Het creëert een explosieve cocktail waarbinnen problemen van kleine criminaliteit en overlast ontwikkelen. Het is ook een ideale voedingsbodem voor een groei van reactionaire groepen van allerhande slag. Collectieve acties in de arme wijken, naar het voorbeeld van die op de werkvloer, zijn nodig om in te gaan tegen racisme en tegen de invloed van reactionairen zoals religieuze fundamentalisten.

    Racistische politiecontroles, zoals die van de acteur Zouzou Ben Chikha in Gent, of racistische beledigingen en politiegeweld zullen onze veiligheid niet verbeteren. Het leidt integendeel tot een klimaat van geweld en het versterkt de vervreemding van de samenleving onder jongeren die ermee te maken krijgen.

    Dit geweld blijft grotendeels onbestraft. Recent werden enkele agenten voor het Europees Hof van de Rechten van de Mens veroordeeld nadat ze door Belgische rechtbanken waren vrijgesproken voor het toebrengen van slagen aan minderjarigen. Wat gebeurt er met de klachten bij het Comité P dat toezicht houdt op de politie? Vaak wordt geen enkel gevolg gegeven aan die klachten. Bovendien benadrukken zelfs de VN dat het Comité P geen onafhankelijk orgaan is.

    Sociale bewegingen worden evenmin met rust gelaten. Agenten worden samen met deurwaarders ingezet om stakersposten te breken. De praktijk van politieprovocateurs in betogingen komt steeds vaker voor. Onze ordedienst moest tijdens een betoging tegen de komst van Marine Le Pen naar Brussel in september vorig jaar nog enkele gemaskerde agenten vragen om de betoging te verlaten. Het strijdbare en vreedzame karakter van onze betoging zorgde ervoor dat die provocateurs geen rellen konden uitlokken.

    Om het probleem van politiegeweld aan te pakken, moeten we de controle op de politie weghalen bij de politici die een repressief opbod voeren, machtsmisbruik ongestraft laten en de ordediensten zelfs inzetten tegen onze stakersposten en betogingen. Er is nood aan een democratische controle door de gemeenschap en de georganiseerde arbeidersbeweging. Enkel dan kunnen we ervoor zorgen dat de politie efficiënt ingezet wordt in het belang van de meerderheid van de bevolking.

    Een op de vier Afro-Amerikaanse kinderen die in de VS geboren wordt, belandt ooit in de gevangenis. De linkse Amerikaanse presidentskandidaat Bernie Sanders verklaarde dat dit enkel kan opgelost worden door die jongeren een degelijke job en kwaliteitsvol onderwijs te bieden. Er is een sociaal antwoord nodig op sociale problemen. Een massaal programma van publieke investeringen in scholen, sociale huisvesting, … zou toelaten om de tekorten aan te pakken en zou duizenden degelijke jobs creëren. Het zou iedereen een toekomstperspectief bieden.

    -> 15 maart om 18u aan Brussel Noord: betoging tegen politiegeweld

  • #BlackLivesMatter. Strijd tegen racisme en ongelijkheid in de VS gaat door

    Protestactie onder de naam #BlakcLivesMatter
    Protestactie onder de naam #BlackLivesMatter

    De afgelopen maanden en jaren werd de VS regelmatig opgeschrikt door moorden op zwarte jongeren. Het leidde tot een beweging onder de naam #BlackLivesMatter. We spraken hierover met Eljeer Hawkins van Socialist Alternative, onze zusterorganisatie in de VS. Het resultaat van dit gesprek is in een dossier gegoten.

    Dossier door Jonas C. (Antwerpen)

    Oorsprong

    #BlackLivesMatter ontstond in 2012 nadat de moordenaar van Trayvon Martin, George Zimmerman, werd vrijgesproken en de 17 jaar oude vermoorde Trayvon post mortem werd veroordeeld voor zijn eigen dood. #BLM is een oproep om actie te voeren en een antwoord op het anti-zwart racisme dat de dominant is in de VS. De oproep vindt zijn oorsprong in de ervaringen van de Afro-Amerikanen die zich tegen hun dehumanisering verzetten. #BLM wil meer zijn dan een protoest tegen de ongestrafte moorden op zwarten door de politie en burgerwachten. (zie BLM website: http://blacklivesmatter.com/about/)

    #BLM is opgericht door drie vrouwen. Dat is niet onbelangrijk aangezien de rol van vrouwen in protestbeweging door zowat alle traditionele media onderschat wordt. We hoeven slechts naar de heroïsche rol van vrouwen in de zogenaamde Arabische Lente te verwijzen. De rechten van alle mensen worden bepaald door de afwezigheid van rechten van één enkele mens of een groep mensen. #BLM richt zich in eerste instantie tegen politiegeweld en op de zwarte bevolking, maar is daar niet tot beperkt.

    De afgelopen jaren was er een doorgedreven militarisering van de politie in de VS. Zo kreeg de politie onder meer afgedankte militaire voertuigen en werd ze bewapend door de federale overheid. (zie http://www.theguardian.com/law/2014/jun/24/military-us-police-swat-teams-raids-aclu). De brutaliteiten van de politie in de VS zijn goed gedocumenteerd. Statistieken tonen aan dat er elke 22 uur een zwarte door de politie wordt gedood. (https://mxgm.org/wp-content/uploads/2013/04/Operation-Ghetto-Storm.pdf)

    De oorsprong van de zwaarbewapende politie in de VS is te vinden aan het begin van de 20e eeuw, tijdens de Palmer Raids (1919-1920) kort na de Eerste Wereldoorlog. Deze Palmer Raids stonden in het teken van de eerste “red scare” (angstcampagne tegen het socialisme). Verschillende linkse groeperingen werden toen aangevallen door de politie.

    De tendens om met de federale regering deel te nemen aan repressie tegen dissidenten binnen de VS en deze repressie zelfs te organiseren, werd verder uitgewerkt in het tijdperk dat McCarthy een toonaangevende rol speelde (eind 1940 tot 1954) en de FBI onder leiding van J. Edgar Hoover een continue oorlog voerde tegen linkse organisaties en, belangrijker voor #BLM, tegen activisten zoals Malcolm X, de burgerrechtenbeweging en de Black Panthers. (jaren 1960)

    De militarisering van de politie heeft geleid tot meer geweld en agressie door de politie. En dit ondanks de vele kritiek op de Amerikaanse politie, zelfs de VN-organisatie voor mensenrechten stelde er vragen bij en veroordeelde het geweld. Nochtans is de VN niet bepaald een organisatie die bekend staat voor kritische analyses (zie: http://america.aljazeera.com/articles/2015/5/11/us-faces-scathing-un-review-on-human-rights-record.html). Noch de lokale besturen noch de federale overheid heeft overigens iets met die kritiek gedaan.

    Een nieuwe beweging met oude roots

    De voorbije jaren was er duidelijk sprake van een polarisering in de VS. Sinds de Occupybeweging vanaf september 2011 is het concept van de 99% tegen de 1% in alle lagen van de samenleving doorgedrongen. Het kwam naar voor in de politieke debatten en het is steeds meer gezien als een uitdrukking van de maatschappelijke realiteit. De Occupybeweging populariseerde dit idee en was een voorloper van verschillende bewegingen die een nieuwe generatie activisten voorbrachten, denk maar aan de zogenaamde Arabische Lente, de indignado’s of de parapluprotesten in Hong Kong voor een democratisering. Veel mensen die aan Occupy deelnamen, waren nooit eerder betrokken bij betogingen of protesten. Een beweging in Wisconsin met duizenden mensen die op straat kwamen tegen de plannen van gouverneur Scott Walker om het recht op collectieve loonsonderhandelingen af te schaffen, voedde deze tendens en leidde tot nog meer engagement en een verhoging van het bewustzijn in de VS.

    De meeste nieuwe activisten kwamen dan wel uit de blanke middenklasse, maar het concept van de 99% versus de 1% rijksten sprak niet alleen hen aan. Deze nieuwe generatie groeit niet op in een Koude Oorlog en wordt niet gehinderd door de gruwelen van het stalinisme en de rem die dit zette op het denken over een andere samenleving. Dit leidt tot opmerkelijke peilingen die aangeven dat 36% van de mensen jonger dan 30 jaar socialisme als iets positiever en beter zien dan kapitalisme.
    (zie: http://cdn.yougov.com/cumulus_uploads/document/3csd07d2dd/tabs_OPI_socialism_20150508.pdf)

    De campagne Black Lives Matter bouwt voort op de ervaringen uit het verleden. De beweging gebruikt vele vormen van protest, gaande van flashmobs, bezettingen, blokkades van snelwegen tot de meer conventionele betogingen. De ondertussen wereldwijd bekende gebaren die bij “hands up, don’t shoot” horen zijn duidelijk qua boodschap en vorm. De identiteit van de #BLM-beweging is dat op dit moment echter nog niet.

    Het belang van de nationale #BLM-conferentie

    Op 18 juni vindt de eerste nationale conferentie van #BLM plaats in Chicago. Hier zullen veel belangrijke beslissingen gemaakt worden. Als nu over #BLM wordt gesproken, is er nog veel onduidelijkheid en daar moet deze conferentie een begin van antwoord op bieden. De eerste vraag is wat de identiteit van de beweging is, waar zij haar middelen haalt en wie de leiding zal vormen. Op dit ogenblik komt het grootste deel van de financiering van verschillende NGO’s. Zo wordt de lokale afdeling in Ferguson gesteund door de ‘Organisation for Black Struggle’. Maar die wordt dan weer gefinancierd door figuren als miljardair George Soros die 33 miljoen dollar doneerde. Deze vraag is belangrijk omdat de strijd in het verleden door politieke organisaties zoals de Black Panthers en de Civil Rights Movement werd gevoerd. Toen deze door de staat vernietigd waren, werd de strijd voor de rechten van zwarten geleid door apolitieke en niet-revolutionaire organisaties die niet opkomen voor een ander systeem.

    Waarom deze vraag stellen? Omdat, zoals Malcolm X het lang geleden al stelde, ‘you can’t have capitalism without racism’. Racisme bestrijden vereist dus ook een strijd tegen kapitalisme. De campagne die uiteindelijk het leven van Martin Luther King jr kostte, de Poor People’s Campaign, omvatte een nationale betoging naar Washington DC met als doel om de stad te bezetten tot de regering maatregelen nam om de armoede van alle mensen in de VS aan te pakken. Malcolm X kwam door zijn persoonlijke ervaringen tot conclusies. MLK werd tot een radicalisering bewogen nadat hij zag dat de burgerrechtenbeweging enkel leidde tot een verbetering van de situatie van de zwarte middenklasse, terwijl de arme lagen steeds weer uit de boot vielen. Het leidde tot de conclusie dat de strijd tegen racisme ook een strijd tegen armoede was, los van geslacht of huidskleur. #BLM wordt vandaag hoofdzakelijk door zwarten georganiseerd en is vooral op de rechten van zwarten gericht. De beweging zal moeten evolueren tot een multi-raciale organisatie die een breder front kan vormen tussen alle onderdrukte lagen van de samenleving in de VS om een succesvolle campagne te voeren tegen racisme en geweld.

    Een tweede belangrijke vraag is dan ook die naar de rol van niet-zwarten in de beweging. Hoe kunnen blanke activisten de beweging ondersteunen en versterken? Hoe dienen zij te reageren op de soms moeilijke positie of de zelfs vijandige reacties als ze de beweging steunen? Eljeer is duidelijk in zijn antwoord: “Dit toont het belang van een klassenanalyse.”

    Klassenbewustzijn en eenheid

    Om de problemen van racisme aan te pakken, volstaat het niet om enkel met zwarten strijd te voeren. Slechts 13% van de Amerikaanse bevolking is zwart, maar zij zijn wel disproportioneel vertegenwoordigd bij de armen, daklozen en gevangenen. Het is in het belang van #BLM om zoveel mogelijk mensen te betrekken van diverse achtergronden om samen te strijden voor gelijkheid en rechtvaardigheid. Dit kan enkel door te vertrekken van een klassenanalyse die de problemen op deze manier bekijkt en uitlegt.

    Het kapitalisme predikt op alle mogelijke manieren het individualisme en probeert ook problemen zoveel mogelijk te individualiseren. Mensen worden opgedeeld op basis van ras, sekse, religie, … en zo worden ze tegen elkaar opgezet. Verdeel-en-heers is de belangrijkste strategie van het kapitalisme.

    Ras is een politieke constructie zonder wetenschappelijke basis. Het is ondertussen 40 jaar geleden dat Martin Luther King jr opriep voor gelijke rechten. En het is meer dan 150 jaar geleden dat het 13e amendement op de Grondwet van de VS werd aangenomen (een amendement dat stelt: “Noch slavernij, noch onvrijwillige diensten, tenzij als straf voor een misdaad waarvoor de persoon in kwestie veroordeeld is, zullen bestaan in de VS en elke plaats die onder hun jurisdictie staat”). Maar toch is de situatie voor niet-blanken in de VS nog steeds penibel.

    De valse illusie van superieuriteit die vele blanken ervaren omdat zij net iets minder slecht af zijn dan hun anderskleurige medemensen is volledig ongegrond en maakt deel van de systematische poging tot verdeling binnen de samenleving. Privileges en maatschappelijke voordelen zijn kunstmatige constructies die telkens gebruikt worden als ze nodig zijn. Maar rijke blanken hebben niets gemeen met arme blanken. Ze gebruiken verdeling tussen de armen om mogelijke banden te breken voor ze tot stand komen. Eengemaakt protest kent immers steeds een groter succes dan geïsoleerd protest.

    De basis voor gemeenschappelijke strijd is aanwezig in de samenleving, maar wordt zoveel mogelijk van bovenaf afgeblokt door de staat en de media. Het is aan ons om alle onderdrukten te verenigen door aan te tonen dat ze dezelfde strijd voeren en dat deze tegen het kapitalisme gericht is. We moeten dus vertrekken van een klassenanalyse en aantonen dat strijd tegen racisme, voor LGBTQI-rechten, voor rechtvaardigheid, … eenzelfde strijd is voor een nieuw en democratisch systeem.

    #AllLivesMatter

    Het is geen evident vraag voor activisten, maar de discussie wordt publiek gevoerd en moet dus aan bod komen. Hoe moeten we omgaan met de slogan #AllLivesMatter? De oorsprong van deze hashtag ligt bij de liberale vleugel van blank Amerika. Het hoofddoel van die vleugel is het depolitiseren van de beweging en het ondergraven van het bewustzijn. Alle levens zijn inderdaad belangrijk. De vraag is echter niet zozeer wiens leven belangrijk is, maar wel wiens leven bedreigd wordt? Gewapende blanke misdadigers worden niet op straat neergeschoten, ongewapende en onschuldige zwarten wel. (zie ook: http://www.theguardian.com/us-news/2015/may/17/biker-gang-shooting-waco-texas)

    #BLM richt zich in eerste instantie op de rechten van zwarten en de vraag naar gerechtigheid. Dit kan enkel ideologisch beantwoord worden. De beweging moet politieker worden en verbreden naar alle onderdrukten. Zo kunnen we tot verandering komen.

    Obama, Bernie Sanders en de verkiezingen van 2016

    Het is ironisch dat de strijd voor de rechten van de zwarte minderheid in de VS net terug opflakkert op een ogenblik dat het land de eerste zwarte president uit zijn geschiedenis kent. Barack Hussein Obama heeft evenwel meer landen gebombardeerd dan zijn voorgangers, heeft meer gebruik gemaakt van drones en zet zwaarder in op anti-terrorisme. Hij grijpt zwaarder in tegen klokkenluiders die illegale praktijken aan het licht brengen. En dan komt daar nog eens een campagne als #BLM bovenop.

    Drie jaar lang kwam er geen betekenisvolle reactie van het Witte Huis op de beweging. Pas recent, na het einde van het presidentschap in zicht is, zag Obama zich verplicht om te reageren en een aantal militaire uitrustingen van de politie te verbieden. (zie: http://www.washingtonpost.com/blogs/post-politics/wp/2015/05/18/obama-to-visit-camden-n-j-to-tout-community-policing-reforms). Dit is niet de reactie waar mensen op zaten te wachten.

    Het is duidelijk dat de kleur van de persoon die het voor het zeggen heeft in het Witte Huis niet van doorslaggevend belang is, het gevoerde beleid blijft immers hetzelfde. Obama beloofde verandering maar bracht meer van hetzelfde. Hij sprak op een nationale conferentie van de Democraten in 2004 nog over een post-raciaal Amerika: “Er is geen blank Amerika, er is geen zwart Amerika, er is slechts één Amerika.” Dat bleek een illusie te zijn. Het besef hiervan dwingt #BLM om een duidelijk standpunt in te nemen en zich te distantiëren van de Democraten om te werken aan een eigen politieke opstelling waarmee de strijd voor verandering effectief kan gevoerd worden.

    De volgende presidentsverkiezingen in de VS vinden in 2016 plaats. Bernie Sanders is wellicht de meest besproken kandidaat in linkse kringen. Hij maakt geen kans om verkozen te raken, maar is toch belangrijk als een polariserend figuur. Wellicht zal deze zelfverklaarde socialist uiteindelijk Hillary Clinton steunen in haar poging om president te worden. De opstelling van Sanders zou in Europa sociaaldemocratisch genoemd worden. Hij is een kopstuk van de links-populistische vleugel van de Democraten. Maar hij brengt wel een retoriek tegen Wall Street en de dominantie van de grote bedrijven in de campagne. Rond #BLM heeft nog niet echt een standpunt ingenomen. De beweging moet echter wel in discussie gaan met diegenen die aangetrokken worden door de retoriek van Sanders, het kan nuttig zijn om zo mee het debat te voeren.

    Lessen van #BLM

    BlackLivesMatter heeft een ware doos van pandora geopend. Vanaf de start van de beweging tot vandaag, wordt het aanhoudende politiegeweld in de VS meer in de media gebracht en groeit het verzet ertegen. Mensen zijn zich bewust van het probleem en erkennen het. Dit is de eerste noodzakelijke stap om het aan te pakken. De illusie van gelijkheid is doorprikt. Waar de discussie voorheen begon met het overtuigen van mensen dat er nog een probleem is, ligt dit nu anders en kan snel gesproken worden over geïnstitutionaliseerde vormen van racisme en geweld. Ferguson was het beginpunt. Maar Baltimore bracht de kwestie van de besparingen en de strijd daartegen als onderdeel van de strijd tegen racisme sterk naar voor.

    Hierdoor is het debat veranderd en kunnen we gemakkelijker overgaan tot het in vraag stellen van het economisch systeem. We kunnen erop wijzen wiens belangen verdedigd worden en uiteindelijk tot de conclusie komen dat de strijd tegen racisme een strijd tegen het kapitalisme is. Deze conclusie trokken Malcolm X en MLK jaren geleden, nu kunnen we op hun ervaringen verderbouwen.

    #BLM moet overgaan tot een nationale coördinatie met tegelijk ook lokale afdelingen en een duidelijk programma. Dat zou de strijd naar een hoger niveau tillen. Dan kan #BLM uitgroeien tot een nationaal orgaan dat een brede massabeweging tegen racisme en ongelijkheid op de been brengt en hiermee het status-quo in vraag stelt.

    Besluit

    Eljeer: “We zullen in de komende periode steeds meer strijd zien opflakkeren, de samenleving is aan het polariseren, waarbij de heersende klasse duidelijk in het defensief wordt gedreven. Het establishment zal tot de aanval overgaan om geen grond te moeten vrijgeven. Als #BLM een overwinning haalt, hoe klein die ook is, dan zal dit een inspiratie zijn voor de arbeidersklasse in de VS, maar ook in de rest van de wereld. Het in vraag stellen van het systeem in de VS kan een enorme reactie uitlokken, #BLM kan daar een grote rol in spelen. #BLM kan het socialistisch bewustzijn in de VS versterken. Wij ondersteunen de beweging en willen dat ze een blijvende organisatie wordt die strijd voert tegen onderdrukking, racisme en ongelijkheid. Er is nood aan een brede massabeweging die met een internationalistische en democratische socialistische benadering opkomt voor radicale verandering.”

  • Woede in Baltimore na dood van Freddie Gray

    freddiegrayOp 26 april betrad de eerste zwarte Amerikaanse president, Barack Obama, het podium van de jaarlijkse ontmoeting met correspondenten die het Witte Huis volgen. Obama bracht daar traditiegetrouw een frivole show voor politici, topfiguren uit de media en artiesten die allemaal netjes uitgedost waren. Amper 40 mijl van het Witte Huis waren er op datzelfde ogenblik in Baltimore, Maryland, massale uitbarstingen van woede onder jongeren. De woede kwam er door de dood van Freddie Gray die om het leven kwam terwijl hij opgepakt was door de politie. Hij was in coma en overleed een week later als gevolg van zijn verwondingen. Een systeem dat niet bedoeld was om ons te beschermen, zal dat ook effectief niet doen.

    Artikel door Eljeer Hawkins, Socialist Alternative (New York)

    De dood van Freddie Gray en het protest van duizenden jongeren in Baltimore wijzen op het belang van de beweging Black Lives Matter die ontstond na de politiemoorden op verschillende zwarte jongeren de afgelopen maanden. Als reactie op het protest in Baltimore werd onder meer een avondklok ingesteld. Er waren acties in New York en de rest van het land op woensdag 29 april. Dit kan leiden tot een nieuwe nationale beweging. Op 1 mei was er in Oakland een staking van de traditioneel erg militante vakbond ILWU uit solidariteit met Black Lives Matter. Op 1 mei waren er doorheen het land acties voor rechtvaardigheid voor de slachtoffers van politiegeweld.

    De afgelopen maanden hebben de gevestigde media en tal van Democratische kopstukken gepalaverd over het politiegeweld ten aanzien van arme zwarte gemeenschappen en het gebrek aan een degelijke toekomst voor veel zwarte jongeren. Het ontbreekt echter nog steeds aan een ernstig plan. Dat blijkt ook uit het dodelijke incident dat tot zoveel woede in Baltimore leidde.

    In Baltimore zien we het ware gezicht van armoede, drugs, desindustrialisering, repressie en diepgeworteld racisme. De stad heeft dan wel en zwarte burgemeester, maar de meeste zwarte inwoners zijn het slachtoffer van een neoliberale agenda waarin de rijke buurten steeds belangrijker zijn dan de wijk Gilmor waar Freddie Gray leefde en stierf. Dat de gemeente al vijftien jaar weigert om zelfs nog maar het basketbalveld in Gilmor op te waarderen, vat het goed samen.

    De politie wordt gezien als een bezettingsmacht die er is om de zwarte werkenden en jongeren onder controle te houden. De repressieve aanpak in Baltimore heeft al tot veel problemen geleid. Zo wees een recent artikel uit de New York Times erop dat Baltimore een groter aantal door de politie vermoorde mensen kent dan gelijk welke andere stad van gelijkaardige omvang.

    “De politie van Baltimore vermoordde 127 mensen in de twee decennia voor 2012. Er was volgens een studie van de FBI een opmerkelijke stijging in 2007 en 2008. De politie van Las Vegas, verantwoordelijk voor een stedelijk gebied met een gelijkaardige omvang, vermoordde in dezelfde periode 100 mensen.

    “Vorig jaar bracht de krant Baltimore Sun uit dat de gemeenschap sinds 2011 al 5,7 miljoen dollar had betaald aan uitspraken of minnelijke regelingen in 102 zaken wegens vermeend politiegeweld. Dwight Pettit, een advocaat die gespecialiseerd is in politiemisbruik en die de familie van Tyrone West verdedigt in een zaak tegen de stad, stelde dat hij ‘momenteel 20 lopende zaken heeft’ en overspoeld wordt met vragen om andere zaken aan te nemen.” (zie: http://www.nytimes.com/2015/04/25/us/baltimores-broken-relationship-with-police.html)

    Het nultolerantiebeleid werd ingevoerd door Martin O’Malley die burgemeester van Baltimore was tussen 1999 en 2007. O’Malley is een democraat die nadien gouverneur van Maryland werd en volgens geruchten zijn oog heeft laten vallen op de presidentsverkiezingen. Het nultoleratiebeleid werkt niet, het leidt tot massale arrestaties wegens kleinere inbreuken met het idee dat dit ergere misdaden zal vermijden. Het zorgt ervoor dat een volledige generatie getroffen wordt door een onrechtvaardig gerechtssysteem dat gezinnen uit elkaar trekt en veel onschuldige mensen gevangen neemt, gewoon omdat ze arm zijn.

    Baltimore is Ferguson, maar dan op een grotere schaal

    De details van de verwondingen en de dood van Freddie Gray zijn spijtig genoeg niet ongewoon in Baltimore. De politie gaat meermaals over tot geweld bij arrestaties en bij het transport van verdachten naar het politiekantoor. Dit leidde eerder al tot verlammingen en andere verwondingen. De dood van Gray komt op hetzelfde ogenblik als de dood van Walter Scott in South Carolina en de vrijspraak van een agent die Rekia Boyd vermoordde in Chicago.

    Het Amerikaanse establishment doet er alles aan om de aandacht van het politiegeweld af te leiden. Sommigen willen beperkte hervormingen doorvoeren. Maar het rapport over Ferguson door voormalig openbaar aanklager Eric Holder en de burgerrechtenafdeling van het departement Justitie wezen op een enorm racisme van de verantwoordelijken in de stad en openlijke corruptie. Er is een nieuwe zwarte vrouw aangesteld als openbaar aanklager, door Black Agenda Report omschreven als “Condoleezza Rice met een rechtendiploma”. Dit zal er enkel tot leiden dat de historisch goede relatie tussen de ordehandhavers, het openbaar ministerie en het gerecht gewoon blijven bestaan.

    De mogelijke hervormingen die in het rapport over Ferguson werden aangehaald, zouden een vertrekpunt kunnen vormen voor verregaandere hervormingen die het politiegeweld kunnen aanpakken. Maar zelfs voor de kleinste hervormingen zal er nood zijn aan een militante en consequente nationale beweging van de werkenden en armen.

    De woede in Baltimore geeft aan dat er dringend moet gebouwd worden aan een nationale beweging. Black Lives Matter staat op een keerpunt. Na de golf van protest eind vorig jaar kwam er geen duidelijke richting of leiding, ook niet waar er banden werden gecreëerd tussen Black Lives Matter, Fight for 15 en basismilitanten van de vakbonden. Die banden zagen we op de acties van de fastfoodarbeiders op 15 april en in het protest tegen de moord op Tony Robinson in Madison, Wisconsin. De gebeurtenissen in Baltimore moeten aangegrepen worden om de strijd op nationaal vlak richting te geven.

    We moeten eenheid creëren rond een programma tegen politiegeweld en armoede. Dat kan enkel door in te gaan tegen het volledige establishment, met inbegrip van de zwarten in het establishment die mee verantwoordelijk zijn voor het instandhouden van institutioneel racisme doorheen de ‘oorlog tegen drugs’ en de massale arrestaties. Achter de politici staat het kapitalistische systeem dat in de VS steeds gebruikt gemaakt heeft van racisme om de werkende bevolking verdeeld te houden. Om een einde te maken aan discriminatie zullen we met de volledige arbeidersklasse moeten strijden voor een socialistische toekomst.

    De massabeweging moet zich baseren op onze noden en behoeften, we willen gerespecteerd worden als mensen. We moeten de strijd nu voeren en opkomen voor een socialistische wereld!

    Socialist Alternative staat voor:

    • Vervolg de agenten die verantwoordelijk zijn voor de dood van Freddie Gray. Politiecommissaris Batts moet ontslag nemen. Geen vervolging van opgepakte betogers.
    • Stop de repressieve aanpak van nultolerantie. Voor verkozen raden van burgers die toezicht uitoefenen op de politie. Onafhankelijke antiracistische kandidaten uit lokale organisaties en vakbonden moeten zich kandidaat stellen voor deze raden. Stop de massale arrestaties van zwarte jongeren.
    • Stop de militarisering van de politie. De miljarden die nu in bewapening van de politie worden gestoken, moeten gebruikt worden voor scholen, kinderopvang, gezondheidszorg en andere openbare diensten!
    • Voor economische rechtvaardigheid: voor een verhoging van het minimumloon tot 15 dollar per uur, werk voor iedereen en een massaal programma van publieke investeringen in onderwijs, gezondheidszorg en andere openbare diensten, gefinancieerd door de superrijken en grote bedrijven te belasten!
    • Voor massaal protest tegen racisme en armoede! Voor lokale organisaties, vakbonden en socialisten die samenkomen en gecoördineerde actiedagen opzetten voor rechtvaardigheid!
    • Voor acties die de druk opvoeren, het volledige systeem is schuldig!

  • Foto’s van de betoging tegen repressie en politiegeweld

    PPICS_12Op zondag 15 maart betoogden enkele honderden mensen, voornamelijk jongeren, in Brussel naar aanleiding van de vierde betoging tegen politiegeweld en dit op de internationale dag tegen politiegeweld. Het initiatief ging uit van de campagne Stop Repressie van de JOC (Jeunes Organisés et Combattifs). De betogers riepen slogans tegen repressie, racisme, straffeloosheid, …

    De oproep voor de betoging, die wij mee onderschreven, stelde onder meer: “Beledigingen, racisme, discriminatie bij controles, geweld en machtsmisbruik: gruweldaden begaan door de politie zijn nog steeds een realiteit, zeker voor migranten, hun kinderen, jongeren en armen. De klachten van burgers bij het Comité P stapelen zich op. België wordt al verschillende jaren met de vinger gewezen door de Liga van de Mensenrechten, de Internationale Federatie van de Mensenrechten of nog door instanties van de VN en dit omwille van de situatie van geweld en misbruik door de politie. Maar er verandert niets. Met het veiligheidsprogramma van de regering-Michel valt zelfs te vrezen dat het nog erger wordt! (…) De regering-Michel voert erg agressieve aanvallen uit op onze sociale rechten. De aanvallen op de lonen, werklozen, pensioenen of nog de gezondheidszorg leiden tot mobilisatie. De regering vult het asociale programma aan met een bijzonder repressief beleid. (…) De uitspattingen van deze regering op het vlak van veiligheid, vaak onder het mom van “strijd tegen radicalisme”, zijn niet alleen inefficiënt maar vooral ook een gevaar voor de fundamentele vrijheden die voor iedereen gegarandeerd zouden moeten zijn. Als we willen vechten tegen het “geweld in de samenleving”, dan moeten we ingaan tegen de voedingsbodem ervan: sociale ongelijkheid en racisme.”

    Fotoreportage door PPICS

    Fotoreportage door MediActivista

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping