NL Socialisme

Tag: Kshama Sawant

  • Kshama Sawant over de nood aan een politiek verlengstuk

    Op een nationale bijeenkomst van Labor Notes met honderden Amerikaanse syndicalisten was het socialistische gemeenteraadslid Kshama Sawant van Socialist Alternative een van de centrale sprekers. In de video hieronder legt ze uit wat Socialist Alternative denkt over een politiek verlengstuk voor de arbeidersbeweging.

  • Strijd voor een hoger minimumloon bereikt een kritisch punt in de VS

    Interview met Bart Vandersteene, net terug uit de VS

    Op 15 maart betoogden 750 inwoners uit Seattle met de eis dat het stadsbestuur een minimumloon van 15 dollar per uur invoert. LSP-woordvoerder Bart Vandersteene verbleef begin dit jaar twee maanden in Seattle om de werking van Socialist Alternative te ondersteunen. We spraken met hem over de VS en de strijd voor socialisme, twee onderwerpen die volgens sommigen haaks op elkaar staan.

    Kshama Sawant van Socialist Alternative heeft haar eerste maanden achter de rug als gemeenteraadslid in Seattle. Hoe verliepen die?

    “Indrukwekkend is de beste omschrijving. Toen Sawant op 6 januari de eed aflegde, waren er 800 aanwezigen en waren er nationale en internationale media. In de eerste twee maanden van haar termijn heeft ze meer dan eens van zich laten spreken. Het beleid zoals het establishment dat gewoon was in Seattle is voorbij.

    “Lokale media brengen soms meerdere malen per week reportages over Sawant. Het gaat zover dat individuele journalisten zelfs lieten verstaan er terug zin in te hebben, er valt weer nieuws te rapen. Een andere journalist liet weten dat de intrede van Sawant goed is voor de verkoopcijfers van zijn krant.

    “Deze anekdotes geven enkel aan wat algemeen leeft in de samenleving. Voor het eerst sinds lang voelt een belangrijk deel van de werkende bevolking zich opnieuw vertegenwoordigd in de gemeenteraad.”

    Op twee maanden kan je natuurlijk niet veel realiseren…

    “Daar zou je nog van schrikken. De aanwezigheid van één echte socialiste onder de negen gemeenteraadsleden versterkt het zelfvertrouwen van de bevolking. Sawant verwoordde haar rol in een toespraak voor een groep vakbondsmilitanten als volgt: “Bij mij moet je niet komen lobbyen. Vertel me gewoon hoe ik jullie kan helpen.”

    “Sommigen nemen dat letterlijk, zoals Sawant overigens hoopte. Zo kreeg ze op een dag bezoek van een 40-tal werknemers van een ziekenhuis. Ze vertelden hoe ze als migranten permanent werden gediscrimineerd door hun oversten en hoe ze een premie misliepen, onder meer door een racistische taaltest. Sawant nam het dossier ter harte, schreef een verklaring, belde de directie van het ziekenhuis en rapporteerde op de gemeenteraad over deze zaak. Twee weken later hebben de werknemers hun premie met terugwerkende kracht ontvangen, bood de directie haar verontschuldigingen aan en beloofde ze een intern onderzoek naar discriminatie. Naast deze heel concrete zaken weegt Sawant op het politieke debat in de stad.”

    En in dat politieke debat is de kwestie van het minimumloon centraal gesteld?

    “Inderdaad. De gigantische ongelijkheid op vlak van inkomen en rijkdom in de VS leidt tot een diepe verontwaardiging. De strijd voor een hoger minimumloon is het centrale thema waarrond het ongenoegen zich manifesteert. Zoals Tom Morello van Rage Against The Machine recent schreef: “All eyes are on Seattle.” Er is een reële kans dat het minimumloon in Seattle drastisch verhoogd zal worden. Dat zou een voorbeeld zijn voor alle lageloonwerknemers in het land.

    “Het federale minimumloon van 7,25 dollar (5,5 euro of 880 euro bruto per maand) is een echt armoedeloon. In de staat Washington ligt het minimumloon op 9,32 dollar. Met een gemiddelde woonkost in Seattle van 1200 dollar per maand kan je onmogelijk leven van zo’n loon. De eis voor 15 dollar per uur als minimumloon was het centrale thema van de verkiezingscampagne van Sawant. De 95.000 stemmen die ze als openlijke socialiste haalde, zette het thema van het minimumloon bovenaan de politieke agenda.”

    Waar staat de discussie over het minimumloon vandaag in Seattle?

    “De burgemeester verklaart in de media stelselmatig dat er een minimumloon van 15 dollar per uur komt, maar het pleit is zeker nog niet gewonnen. Achter de schermen lobbyen grote en kleine bedrijven om de 15 dollar te ondergraven. Burgemeester Murray stelde recent dat de 15 dollar pas tegen het einde van zijn termijn in 2017 volledig zal ingevoerd worden. Mogelijk komen er allerhande uitzonderingen en uithollingen. Zo wil de horecasector de fooien meerekenen in het minimumloon. Sommige bedrijven willen de gezondheidsverzekering van hun werknemers laten meetellen. En ze willen ook dat ‘kleine’ bedrijven niet verplicht zouden worden om het minimumloon te betalen.

    “Er is een heuse propagandaoorlog losgebarsten. De grote bedrijven die superwinsten boeken kunnen natuurlijk moeilijk argumenteren dat zij zo’n minimumloon niet kunnen betalen, daarom verschuilen ze zich achter de kleine en middelgrote bedrijven. Kshama Sawant heeft steeds gepleit voor extra belastingen op de grote bedrijven. Dit geld zou worden gebruikt om de kleine bedrijven – die aantonen dat ze financieel in de problemen komen – een aantal belastingkortingen toe te kennen.”

    Proberen de bedrijven een angstklimaat te creëren?

    “Zeer zeker. Er zullen zogezegd jobs verdwijnen, de lokale economie zal kapot gaan, … Nochtans bewijzen alle studies dat in steden waar het minimumloon werd verhoogd er integendeel jobs bijkwamen door een toename van de consumptie. Als een groot deel van de werkende bevolking een sterke stijging van haar inkomen krijgt, dan vloeit dit via verhoogde consumptie bijna integraal terug in de economie. Anderzijds is het natuurlijk zo dat er in het kapitalisme een enorm concurrentievoordeel is voor de grootste bedrijven vanwege de schaal waarop ze opereren, grondstoffen kunnen inkopen, kosten kunnen spreiden, … En ze betalen dan ook nog eens minder belastingen, zoals ook in Europa het geval is.

    “Maar als een economie enkel maar kan vernieuwen door de werknemers tot hongerlonen te veroordelen, dan is er iets fundamenteel mis met die economie. Dat is de boodschap die Socialist Alternative in het debat brengt. Socialisten vertrekken van het startpunt dat elke werknemer recht heeft op de rijkdom die hij of zij produceert en dat als het huidig maatschappelijk bestel dat niet toelaat er over een alternatief moet worden gediscussieerd. Dat besef is langzaam aan het groeien in de VS.”

    Kshama Sawant sprak begin dit jaar over de mogelijkheid van een referendum, komt dit er?

    “Eind april wordt beslist over een campagne om meer dan 20.000 handtekeningen op te halen. Ondertussen geven we de onderhandelingen nog enkele weken de tijd.

    “Socialist Alternative en Kshama Sawant lanceerden begin dit jaar de campagne ‘15now’ om de activisten te organiseren in een massabeweging die druk kan zetten op de burgemeester en de onderhandelaars. Dat kan desnoods leiden tot een massacampagne voor een referendum op 4 november 2014.

    “Een referendum is natuurlijk wel een moeilijk instrument. Vorig jaar was er een voorstel om producten waar GGO’s in verwerkt zijn een label te geven. Dit voorstel had 90% steun in peilingen. Toen startte de GGO-industrie met o.a. Monsanto een megacampagne van 22 miljoen dollar met televisiespotjes, pamfletten in alle brievenbussen, … Het einde van de economie in Seattle werd aangekondigd als dit er zou doorkomen. De activisten verloren het referendum.

    “Er zijn betere instrumenten. Zo zouden de vakbonden kunnen aanknopen bij de succesvolle traditie van strijd uit het verleden met een stevige organisatie op de werkvloer, acties, manifestaties en desnoods stakingen… Helaas is een aanzienlijk deel van de vakbondsleiding vandaag geïntegreerd in het maatschappelijk bestel. Socialist Alternative heeft goede relaties met een aantal vakbondsleiders die beseffen dat er in de publieke opinie een enorme steun is voor een sterke verhoging van het minimumloon. Ze werken mee om van 15now een sterke campagne te maken die hopelijk een overwinning uit de brand kan slepen dit jaar.

    “Op 8 maart, de Internationale Vrouwendag, die zoals 1 mei haar origine in de VS kent, was er dit jaar speciale aandacht voor de  inkomensongelijkheid. Tweederden van alle werknemers die aan een minimumloon werken zijn vrouwen. Een hoger minimumloon zou een enorme impact hebben op de loonkloof tussen vrouwen en mannen. In een rangschikking van loongelijkheid tussen mannen en vrouwen staat de VS op de 67ste plaats van de 133 landen, net onder Jemen. De verhoging van het minimumloon is dus ook een kwestie van gelijkheid voor man en vrouw.”

    Welke impact had de verkiezing van Sawant in de rest van het land?

    “Voor vele activisten, waarvan sommige ontgoocheld waren geraakt, zorgde deze verkiezing voor een energieopstoot. Sawant staat symbool voor de heropleving van de linkerzijde in de VS. Ze gaf een socialistisch antwoord op Obama’s State of the Union. Dit werd al bijna 90.000 keer bekeken op YouTube. Socialist Alternative is nog steeds een kleine organisatie, maar ze heeft de aandacht getrokken van velen die op zoek zijn naar een efficiënte organisatie van socialisten. We zijn in het proces om nieuwe afdelingen doorheen heel het land op te zetten. De verkiezingsoverwinning was een enorme stunt. Maar een reële impact hebben op de strijd in Seattle en resultaten boeken rond onder meer het minimumloon, zou nog veel meer weerklank krijgen en als voorbeeld dienen voor de rest van het land.

    “Voor socialisten wereldwijd is dit allemaal enorm bemoedigend. Sawant kreeg gelukwensen van over de hele wereld, maar vooral uit Zuid-en Midden Amerika, Afrika en Azië, omdat linkse organisaties daar heel goed beseffen hoe fundamenteel het is om in de VS een sterke socialistische kracht te zien ontstaan die op termijn het imperialistische monster aan de ketting kan leggen. Daarom heeft LSP besloten om deze ontwikkeling te ondersteunen en hulp te bieden bij de belangrijke taak om een sterke socialistische beweging in de VS op te bouwen.”

     

    Meer info: socialistalternative.org en 15now.org

     

     

  • Amerika na Occupy

    Alle schijnwerpers hebben zich woensdag op het bezoek van de Amerikaanse president Obama aan België gericht. Behalve eentje. In samenwerking met Victoria Deluxe en het Masereelfonds hield LSP Gent in Dok Noord een debatavond met iets meer dan 45 aanwezigen over de sociale en politieke ontwikkelingen in de Verenigde Staten.

    Door Thomas

    “Onder het mom ‘stem liever op het minste kwaad’, zijn de Democraten een kerkhof van sociale bewegingen. Die situatie is aan het veranderen: de activisten weken zich los.”

    Bart Vandersteene (LSP) was onlangs in Seattle in de Verenigde Staten om er Socialist Alternative te ondersteunen, de partij van gemeenteraadslid Kshama Sawant. De aantreding van een Amerikaanse socialiste in de gemeenteraad van Seattle vormde de aanleiding voor deze bijeenkomst waarin redacteur Lode Vanoost (Dewereldmorgen) mee debatteerde.

    Het was een kleine anekdote over een vakbondsman die voor de Democraten had gestemd, die Bart Vandersteene gaf, om te illustreren hoe delen van de Amerikaanse linkerzijde gerationaliseerd hadden dat zelfs maar één zetel binnenhalen in een gemeenteraad zo goed als onmogelijk was voor socialisten en men dus bleef oproepen om voor de Democraten te stemmen.

    Er hebben zich heel wat drempels en obstakels in het politieke systeem opgehoopt, zo verklaarde Lode Vanoost de houding van veel van die ontgoochelde linkse Amerikanen. De ondemocratische gevolgen van deze belemmeringen, zo zei hij, zijn geen ‘collateral damage’ maar bedoelde gevolgen.

    Lode Vanoost neemt nog heel wat grassroots-activisme in de Amerikaanse samenleving waar, en hij stond erop dat er altijd pogingen zijn geweest om een derde partij tegen de partijen van ‘big business’ te stichten, maar deze tendensen hebben vaak in het zand moeten bijten.

    De Verenigde Staten bevinden zich volgens hem in een tweespalt tussen vrijheid aan de ene kant en allerhande vormen van repressie en belemmeringen aan de andere kant. Steden en staten die zelfs maar een soort Europees sociaaldemocratisch model nastreven, zien zich bijvoorbeeld gemarginaliseerd door de grote mediabedrijven en de politici die zij opvoeren.

    Het is daardoor gemakkelijk om ten opzichte van de Verenigde Staten een haat-liefdeverhouding te ontwikkelen, vervolgde Bart Vandersteene. Er zijn heel wat mogelijkheden voor verandering en de sociale strijd is duidelijk aanwezig, maar de conservatieve reactie van grote bedrijven en politici is overweldigend.

    De hoop op verandering

    Even gemakkelijk is het om vanuit Europa het vooroordeel te ontwikkelen dat men in de Verenigde Staten geen verandering wil, terwijl het land een hele geschiedenis kent van sociale strijd. Lode Vanoost verwees naar de oorsprong van de Dag van de Arbeid op 1 mei. Bart Vandersteene verwees onder meer naar het protest in Seattle in 1999 tegen de WTO-top. Dit was startsignaal voor het andersglobalisme wereldwijd: ‘the battle for Seattle’.

    Op het moment dat de bijeenkomst plaatsvond, was de Amerikaanse president Barack Obama al op het vliegtuig na zijn kortstondig bezoek aan België. Bart Vandersteene zei kort naar enkele fragmenten van diens toespraak in Bozar te Brussel gekeken te hebben. Een toespraak die hij heel ideologisch noemde. Hij onderscheidde ook subtiele verwijzingen naar de zucht om verandering die zowel in de Verenigde Staten als in Europa nooit is ingelost. In 2008 hadden miljoenen mensen voor Obama gestemd in de hoop dat het voortaan anders zou zijn.

    Het ongenoegen over het uitblijven van verandering, over het feit dat van het economisch herstel van de afgelopen jaren 95 procent direct naar de rijkste 1 procent van de Amerikaanse bevolking is gegaan, zo stelde Bart Vandersteene, heeft ertoe bijgedragen dat steeds meer mensen zich losweken van Obama en de Democraten en een onafhankelijke politieke lijn zoeken.

    Het verklaart ook de steun voor de verkiezingscampagne van Kshama Sawant tegen de lijn van ‘het minste kwaad’. Toch was volgens Bart Vandersteene de grootste hindernis de apathie die ontstaan is, wat zich uitte in een lage opkomst aan het stemhokje. Het vergde een combinatie van een expliciet socialistische boodschap en het grassroots-activisme om de mensen te overwegen te gaan stemmen.
    Sinds ze haar zetel in de gemeenteraad van Seattle heeft kunnen innemen, zo vertelde hij, hebben vakbondsleden en anderen die tegen de slechte loon- en arbeidsvoorwaarden vechten geregeld met Sawant contact opgenomen. Ze vraagt hen zelf het gevecht te blijven aangaan, maar haar ook te vragen waar ze hen kan steunen.

    Een socialistisch gemeenteraadslid vervangt de sociale strijd niet, maar kan ze enkel kracht bijzetten. Bart Vandersteene vertelde hoe de inauguratie van Sawant, waar duizenden mensen naar hebben gekeken, het startsein was voor de volgende campagne van Sawant: een verhoging van het minimumloon, van een schamele 9 naar 15 dollar per uur: ‘15 now’.

    Alle ogen zijn gericht op Seattle

    “All eyes are on you Seattle. Give ’em hell.” Het is de manier waarop Tom Morello (Rage Against The Machine) zijn solidariteit met de campagne voor de verhoging van het minimumloon heeft betuigd. Lode Vanoost wees op de aanwezigheid van het bedrijf Boeing in Seattle, waar Sawant de stakende werknemers ooit had toegesproken over de houding van de bedrijfsleiding ten opzichte van hun looneisen en de miljarden aan belastingvoordelen die ze krijgt.

    Volgens Lode Vanoost gaat het hier om grote bedrijven die eigenlijk een vorm van staatssubsidie krijgen. De bedrijfsleiding ontkent dat, en zet de ideologische middelen in, opdat het idee zich niet zou verspreiden dat de Amerikaanse industrie in belangrijke mate op publieke middelen draait.
    Verschillende vragen waren er vanuit de zaal, onder meer over wat de verkiezing van Sawant voor de toekomst zal betekenen en wat de gevolgen zijn van de Occupy-beweging. Lode Vanoost antwoordde dat wij, maar ook veel Amerikanen, weinig horen van de campagne van Sawant en van de ontwikkeling van Occupy als gevolg van de houding van de Amerikaanse mainstreammedia. Op korte termijn verandert er volgens hem niet zo veel.

    De televisiejournalen promoten dan indirect het idee dat je het allemaal voor de buis kunt zien. Je hoeft niet naar de acties te gaan. Maar verandering, zo zegt hij, is iets voor lange termijn, en verwijzend naar een uitspraak van Howard Zinn, de auteur van “A people’s history of the United States” zei hij: “sociale actie werkt wel, maar met vallen en opstaan”.

    Sawant en de campagne ‘15 now’ zijn een grote slag aan het voorbereiden, zei Bart Vandersteene. De dominante positie op de politieke agenda van de eis voor een verhoging van het minimumloon zet politici die zich door Sawant in de schaduw gesteld voelen en bedrijven ertoe aan een tegencampagne voor te bereiden.

    ‘Big business’ schuilt zich, zo vertelt Bart Vandersteene, achter de kleine bedrijfjes zoals de horeca. Zo overhalen ze inwoners van Seattle om van een hoger minimumloon af te zien. Want zo gaat het argument: het is voor bedrijven onbetaalbaar en het kan zelfs tot faillissementen en het verlies van banen leiden.

    Een mooi voorbeeld van de kleinschalige voorbereidingen die Sawant neemt voor verandering en sociale strijd op langere termijn, is volgens Bart Vandersteene haar houding in de gemeenteraad. Ze ziet af van het grootste deel van haar loon, waarvan ze een deel van aan de campagne schenkt. Ze noemt zich ook openlijk socialist en noemt het kapitalisme bij naam.

    Op die manier is ze een voorbeeld voor socialistische en Occupy-kandidaten in de toekomst, wie weet zelfs een presidentskandidaat. Volgens Bart Vandersteene helpt deze houding om de essentiële waarden en begrippen voor de toekomstige sociale strijd in de samenleving in te planten en de activisten in binnen en buitenland een gevoel van zelfvertrouwen en vertrouwen in de sociale strijd in de Verenigde Staten terug te schenken.

    sawant_gand_01

    sawant_gand_02

    sawant_gand_03

    sawant_gand_04

  • Seattle. Beweging voor 15 dollar per uur organiseren

    Afgelopen weekend – op 15 februari – was er in Seattle een bijeenkomst van activisten die opkomen voor de verhoging van het minimumloon tot 15 dollar per uur. De bedoeling van de bijeenkomst was om de beweging sterker te organiseren, de nadruk lag op het betrekken van zoveel mogelijk mensen en het versterken van lokale comités. Er werd meteen aangekondigd dat er op 15 maart een actiedag volgt en op 1 mei komt er een grote betoging met vakbondssteun. Lokale media brachten ook bericht uit van de toespraak van Kshama Sawant op de bijeenkomst die door 15Now werd georganiseerd, een brede campagne voor 15 dollar.

  • Reactie Kshama Sawant op de State of the Union van Obama

    kshamasotuWe publiceerden eerder de druk bekeken video van het socialistische gemeenteraadslid Kshama Sawant uit Seattle naar aanleiding van de State of the Union van president Obama. Op dewereldmorgen.be werd die toespraak vertaald naar het Nederlands.

  • Kshama Sawant legt de eed af als socialistische verkozene in Seattle

    Er was een grote toeloop om de eedaflegging van Kshama Sawant van Socialist Alternative in Seattle mee te maken. Honderden mensen kwamen haar verkiezingsoverwinning vieren, naast de 800 aanwezigen in de zaal waren er honderden anderen die buiten de zitting volgden. Tal van lokale en nationale media besteedden aandacht aan het gebeuren. In haar openingstoespraak zette Sawant meteen de toon.

    Toespraak door Kshama Sawant

    Broeders en zusters,

    Bedankt voor jullie aanwezigheid hier vandaag.

    Deze stad heeft enorme fortuinen opgeleverd voor de superrijken en de grote bedrijven die het landschap van Seattle domineren. Tegelijk wordt het leven van de werkende bevolking, de werklozen en de armen iedere dag moeilijker. De huizenprijzen swingen de pan uit, onderwijs en gezondheidszorg worden ontoegankelijk.

    Dit is niet alleen in Seattle het geval. Het is een schande dat in dit land, het rijkste in de geschiedenis, vijftig miljoen van onze mensen – één op zes – in armoede leven. Wereldwijd zijn er miljarden mensen die geen toegang hebben tot drinkbaar water en basis sanitair, iedere dag sterven er kinderen aan ondervoeding.

    Dat is de realiteit van het internationale kapitalisme. Het is het resultaat van het gigantisch casino van speculatie georganiseerd door de struikrovers van Wall Street. In dit systeem is de markt God en alles wordt geofferd op het altaar van de winst. Het kapitalisme faalt voor de 99%.

    Ondanks de recente retoriek over economische groei, was er enkel herstel voor de rijkste 1% terwijl de rest van ons nog verder achteruit gaat.

    In ons land verdedigen zowel de Democratische als de Republikeinse politici de belangen van de grote bedrijven. Een Congres [nationaal parlement] dat volledig lam ligt, is het wel eens over één zaak: de regelmatige verhoging van de eigen reeds hoge lonen terwijl tegelijk het federale minimumloon stagneert en steeds verder op de inflatie achterop raakt. We hebben een obsceen spektakel van een gemiddelde CEO die zeven duizend dollar per uur krijgt, terwijl de slechtst betaalde werkenden pretentieus worden genoemd als ze opkomen voor amper vijftien dollar per uur.

    Om daar tegen in te gaan, hebben we nood aan georganiseerde massabewegingen van werkenden en jongeren die beroep doen op hun eigen onafhankelijke kracht. Dit is hoe we vakbonden bekwamen net als burgerrechten en LGBTQ-rechten.

    Doorheen het hele land komen werkende mensen op voor een degelijk en waardig leven voor zichzelf en hun kinderen. Kijk naar de beweging van de fast food werknemers, de campagnes van personeel bij Walmart of het moedige activisme om de Keystone XL pijpleiding tegen te houden.

    Hier in de buurt, in SeaTac, was er de schitterende en succesvolle campagne voor 15 dollar per uur. Tegelijk waren in Lorain County, Ohio, vierentwintig kandidaten die niet als Democraten of Republikeinen opkwamen maar als ‘Independent Labor’ en verkozen raakten in de gemeenteraden.

    Ik zal er alles aan doen om de uitgeslotenen en rechtelozen, de armen en de onderdrukten te vertegenwoordigen door te strijden voor 15 dollar per uur als minimumloon, betaalbare huisvesting en het belasten van de superrijken om een massale uitbreiding van het vervoer en het onderwijs mogelijk te maken. Mijn stem zal door diegenen die de macht hebben echter enkel gehoord worden als de arbeiders zelf hun eisen van de daken schreeuwen en zich massaal organiseren.

    Mijn collega’s en ikzelf van Socialist Alternative zullen aan zij aan zij staan met al diegenen die willen opkomen voor een betere wereld. Maar de werkende bevolking heeft nood aan een nieuwe politieke partij, een massale organisatie van de werkende bevolking die door henzelf beheerd wordt en verantwoording aan hen verschuldigd is. Een strijdpartij die campagne voert in hun belangen en die zonder schroom opkomt voor alternatieven op het door crisis gekenmerkte systeem.

    Hier in Seattle vragen de politieke experts zich af of ik compromissen zal sluiten? En of ik met anderen kan werken? Natuurlijk is dat zo. Ik zal de vertegenwoordigers van het establishment hier ontmoeten en met hen debatteren. Maar als ik dat doe, is het om de noden en behoeften van de werkende bevolking op iedere tafel waar ik aanzit te brengen, los van wie er tegenover mij zit. Laat me absoluut duidelijk zijn: er zullen geen achterkamerakkoorden gesloten worden met bedrijven of hun politieke lakeien. Er komt geen rotte uitverkoop van de mensen die ik vertegenwoordig.

    Ik draag het embleem van ‘socialist’ met trots. De bijna honderdduizend mensen die voor me stemden, en de honderden die zich de naad uitwerkten in onze campagne, bedank ik. Laat ons doorgaan!

    De verkiezing van een socialist in de gemeenteraad van een grote stad in het centrum van het globale kapitalisme heeft wereldwijd een impact. We weten dit omdat we berichten kregen uit Europa, Latijns-Amerika, Afrika en Azië. Diegenen die strijden voor verandering vertelden ons dat ze inspiratie halen uit onze overwinning.

    Aan al wie bereid is om in te gaan tegen de agenda van de grote bedrijven – in Seattle en de rest van het land – roep ik op om zich te organiseren. Bouw met ons mee aan een massale beweging voor economische en sociale rechtvaardigheid, voor democratisch socialistische verandering waarbij de middelen van de samenleving niet langer ingezet worden voor de inhaligheid van een kleine minderheid, maar voor de behoeften van iedereen. Solidariteit!

    Video

    De volledige openingszitting van de gemeenteraad van Seattle is als video beschikbaar: Hier vind je deze video. Kshama Sawant komt aan bod vanaf ongeveer 29:20.

    Nationale en lokale media brachten bericht van de eedaflegging van Sawant: Video en artikel van King 5. En Video op Al Jazeera.

    Democracy Now bracht deze reportage met interview

    Achtergrond

    • 6 december 2013: Doorbraak voor socialisten in de VS
    • 19 november 2013: Interview met Kshama Sawant
    • 14 november 2013: Forbes wordt gek van socialistisch succes in Seattle…
    • 5 november 2013: VS. Momentum in socialistische verkiezingscampagnes
    • 23 oktober 2013: Tom Morello roept op om de campagnes van Kshama Sawant en Ty Moore te ondersteunen
    • 9 september 2013: Linkse socialisten tonen weg naar onafhankelijke politieke vertegenwoordiging
    • 8 augustus 2013: Seattle. Kshama Sawant met 34% naar tweede ronde in gemeenteraadsverkiezingen
    • 6 december 2012: VS: kiezers verwerpen rechtse agenda
    • 11 november 2012: 28% voor socialistische kandidaat in Seattle

  • Doorbraak voor socialisten in de VS

    Socialistisch succes in Seattle: Kshama Sawant met 95.000 (50,6%) verkozen!

    Tien dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen schreef de Seattle Times: “We kunnen de grote winnaar al aanduiden. Het zijn de socialisten. (…) Het is opmerkelijk dat in de politieke campagne in Seattle dit jaar bijna de volledige agenda van [Sawant] werd overgenomen door beide kandidaten voor het burgemeesterschap.” Op dat ogenblik dachten de meeste commentatoren nog dat Sawant de zetel net niet zou winnen. Toen bij de telling van de stemmen bleek dat Sawant 95.000 stemmen haalde, was het niet enkel de lokale media die storm liep. De nationale en zelfs internationale media volgden om over deze spectaculaire stunt te berichten.

    Artikel door Bart Vandersteene, vier weken actief in het campagneteam van Kshama Sawant. Lees ook dit interview met Sawant.

    [box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

    Gemeentepolitiek in de VS

    In Seattle zijn er slechts negen gemeenteraadsleden. In de vorige legislatuur waren ze allen van Democratische signatuur. Dit jaar kwamen vier zetels voor herverkiezing in aanmerking. Elke inwoner van Seattle kon voor elke zetel kiezen tussen de twee kandidaten die bij de voorverkiezingen in augustus het meest stemmen haalden.
    [/box]

    Een explosie van ongenoegen komt eraan

    De Amerikaanse samenleving gaat door een periode van grondige verschuivingen. Voor een groot deel van de bevolking ligt de Amerikaanse droom aan diggelen. De crisis heeft alle zwakheden van het kapitalisme blootgelegd en een nieuw hoofdstuk in de Amerikaanse geschiedenis geopend.

    De steun voor het parlement ligt op amper 9%. 10 jaar geleden was dat nog 45%. Volgens een peiling wil meer dan 60% van de Amerikanen dat er een derde partij komt om de dominantie van het tweepartijensysteem te doorbreken. Er is de enorme en steeds toenemende kloof tussen arm en rijk, maar ook het onvermogen om een degelijk gezondheidssysteem voor iedereen op te zetten, de spectaculaire toename van studentenschulden, meer dan 12% van de bevolking die aan hongerlonen werkt, honderdduizenden die hun woning verliezen, …. De opsomming van redenen waarom mensen zich afkeren van het maatschappelijk systeem is eindeloos.

    Een linkse, socialistische stem opbouwen

    De rechtse conservatieve Tea Party-beweging gaf een eerste uitdrukking aan dit ongenoegen. Hun hysterische campagne tegen Obama en hun verwijt dat zijn retoriek van herverdeling van rijkdom op socialisme neerkwam, leidde overigens tot een groeiende interesse in socialistische ideeën.

    Uiteraard is de Amerikaanse president geen socialist. Zelf stelde Obama recent op een bijeenkomst van CEO’s georganiseerd door de Wall Street Journal: “Mensen noemen mij soms een socialist. Maar, neen, je zou eens echte socialisten moeten leren kennen. Dan zal je een idee krijgen van wat een socialist is. Ik spreek over het verlagen van de belastingen voor de bedrijven. Mijn hervorming van de gezondheidszorg is gebaseerd op het vrijemarktprincipe. De beurzen deden het vrij goed de laatste keer dat ik het kon checken.”

    De hoop op verandering was groot bij de verkiezing en herverkiezing van Obama. Ondertussen is het de teleurstelling die de overhand haalt. Obama heeft in woorden uitdrukking gegeven aan de wens tot verandering, maar in zijn daden toonde hij zijn ware aard als verdediger van de belangen van de economische elite.

    Hierdoor groeit de ruimte links van de Democraten. Socialist Alternative, onze Amerikaanse zusterorganisatie, was bij de eersten om dat te erkennen. De verkiezingsoverwinning in Seattle stelt een voorbeeld van wat de linkerzijde de komende jaren te doen staat. Als links deze kansen niet grijpt, is de kans reëel dat rechtse conservatieve krachten electoraal op het ongenoegen zullen kunnen inspelen.

    Steun voor socialistische ideeën opbouwen

    De overwinning in Seattle is een indicatie van de richting die de Amerikaanse samenleving uitgaat. Ideeën die tot voor kort werden afgedaan als te gek om los te lopen, krijgen vandaag meer en meer gehoor.

    Kshama Sawant sprak na haar overwinning op een meeting van Boeing-werknemers. Voor een zoveelste keer dreigde Boeing een deel van de productie te verhuizen. Deze chantage leidde ertoe dat de staat Washington een historisch fiscaal cadeau schonk aan de aandeelhouders, een geschenk van maar liefst 8,7 miljard dollar. Maar nog was de dorst naar maximale winsten niet gelest. De managers eisten een drastische daling van de pensioenrechten voor de werknemers. Voor de werknemers was de maat vol en ze stemden met een grote meerderheid tegen dit voorstel, ook al dreigt Boeing de productie te verhuizen.

    Sawant verbaasde de werknemers met haar radicale, maar ook inspirerende taal. “Het enige antwoord dat we kunnen geven wanneer de managers van Boeing dreigen de productie te verhuizen, is dat de machines hier zijn. Dat de geschoolde en ervaren werknemers hier zijn, wij zullen de job verder doen, wij hebben geen managers nodig. Het zijn niet de managers die het werk doen, maar de werknemers. Ze kunnen vertrekken en wij nemen het bedrijf in publieke handen.”

    Socialistische krachten hebben gedurende een heel lange tijd tegen de stroom moeten ingaan, in de VS nog meer dan in de rest van de wereld. De doorbraak voor socialisten in de VS is een inspiratie voor iedereen die strijdt voor een andere, socialistische wereld.

    Uit The Guardian

    “Haar verkiezing toont dat ze geen schrik had om zich als socialist te profileren, maar ook dat de kiezers geen schrik hadden om er één te verkiezen. Het is niet enkel een bewijs dat socialisme populair aan het worden is; mensen stellen vast dat ze misschien wel langere tijd al socialist waren en het nu pas beseffen (…) De grote hoop is niet enkel dat Sawant een nieuwe, progressieve wind doet waaien door Seattle, maar dat het anderen zal inspireren, dat het aantoont dat wanneer je het label socialist krijgt opgeplakt het als een compliment mag worden beschouwd.”

    Ooggetuigenverslagen met Bart Vandersteene

    Na een eerdere meeting in Gent zijn er volgende week meetings in Antwerpen en Leuven waar Bart Vandersteene verslag zal uitbrengen van de doorbraak van de socialisten in Seattle:

    • donderdag 12 december: ANTWERPEN. 19u30 zaal R 1.25 stadscampus UA (Rodestraat)
    • zaterdag 14 december: LEUVEN. 16u zaal kiosk park De Bruul aan Brouwersstraat. Gevolgd door eindejaarsbuffet

  • VS. Interview met Kshama Sawant, verkozen gemeenteraadslid in Seattle

    Met inmiddels meer dan 93.000 stemmen is het duidelijk dat Kshama Sawant gewonnen heeft bij de verkiezingen in Seattle. Voor het eerst sinds tientallen jaren won een socialistische kandidaat in de VS een verkiezing van de Democraten. De tegenkandidaat van Sawant, Richard Conlin, moest zijn nederlaag erkennen. We spraken met Kshama Sawant over de campagne.

    Interview door Sarah Wrack van weekblad The Socialist

    Waarom nam Socialist Alternative deel aan deze verkiezingen?

    “We kwamen vorig jaar op toen ik kandidaat was voor het deelstaatparlement. Ik kwam toen op tegen parlementsvoorzitter Frank Chopp, wellicht de machtigste politieke figuur in de deelstaat Washington.

    “De reden waarom we een verkiezingscampagne voerden, was onze politieke analyse van de situatie na de Occupybeweging. Die beweging was erg actief en tegen eind 2011 en begin 2012 ontstonden nieuwe initiatieven zoals Occupy Homes in Minnesota, maar voor de rest was het grotendeels gedaan met Occupy. Het centrale discussiepunt op dat ogenblik was de herverkiezing van Barack Obama. Velen stelden dat het er voor progressieven op aankwam om Obama te herverkiezen om te vermijden dat Mitt Romney in het Witte Huis zou terechtkomen.

    “Socialist Alternative was het uiteraard eens met het feit dat de rechterzijde niet de kans mocht krijgen om verkozen te raken, maar we benadrukten tevens dat de Democraten geen alternatief op de Republikeinen vormden. Er zijn twee partijen van de grote bedrijven of beter gezegd twee vleugels van dezelfde partij van de big business. Dat heeft de werkende bevolking in de VS niets opgeleverd.

    “De regering van Obama is een goed voorbeeld van hoe progressieve Amerikanen eerst hun vertrouwen in de Democraten stellen om vervolgens telkens opnieuw verraden te worden. Alle beloften rond de gezondheidszorg, rond het vasthouden van mensen op Guantanamo Bay, rond het stoppen van de bezetting van Afghanistan en de aanvallen met drones – telkens opnieuw werden de beloften niet gehouden. Het aantal aanvallen met drones is zelfs toegenomen. Onder Obama was er het grootste aantal deportaties van mensen-zonder-papieren. Als leraar kan ik ook getuigen dat de aanvallen op het openbaar onderwijs en de lerarenvakbond werden opgedreven onder Obama.

    “Voor Socialist Alternative was de verkiezingsdeelname onderdeel van de vraag hoe we de politieke discussie voeren en hoe we de nood aan een breuk met de twee gevestigde partijen en met het kapitalisme naar voor brengen. Het leek ons een goede strategie om eigen campagnes te voeren en duidelijk te maken hoe een echte onafhankelijke campagne van onderuit eruit ziet.

    “We hebben onze campagnes gevoerd zonder geld van de grote bedrijven en door onafhankelijk van de Democraten op te komen. We hengelden niet naar steun van het establishment van de Democratische Partij. Vorig jaar haalden we 29% in de verkiezingen en vestigden daarmee onze campagne. We haalden toen meer dan 20.000 stemmen. We bevochten ook ons recht om als Socialist Alternative op te komen op de stembrief.”

    Hoe was de campagne georganiseerd?

    “De eerste mensen die actief waren in deze campagne, waren de leden van Socialist Alternative. Van bij het begin hebben we geprobeerd om een breder campagneplatform uit te bouwen. Dat werd grondig bediscussieerd in de afdelingen van Socialist Alternative. We besloten om nadruk te leggen op drie punten, waaronder de eis van een verhoging van het minimumloon tot 15 dollar per uur. Die eis verdedigden we vorig jaar ook al. Omdat we nu in de volledige stad opkwamen, eisten we een stedelijk minimumloon van 15 dollar per uur. De tweede eis was voor betaalbare huisvesting en controle op de huurprijzen. De derde eis was voor een vermogenstaks op miljonairs om de nodige middelen voor degelijk openbaar vervoer en onderwijs te voorzien.

    “Onze campagne stelde Seattle voor iedereen betaalbaar moet zijn. We benadrukten dat Seattle een erg rijke stad is, maar tegelijk erg ongelijk en onbetaalbaar voor steeds meer mensen. Zeker voor de groeiende groep van laagbetaalde arbeiders is dat het geval.

    “Het was van bij het begin duidelijk dat deze punten een brede steun genoten onder de werkende bevolking van de stad en dat hielp ons om een basis van vrijwilligers uit te bouwen. Die waren erg enthousiast over een verkiezingscampagne die totaal anders is dan die van de gevestigde politici.

    “Velen waren erg enthousiast over de belofte dat ik als verkozene niet meer zou verdienen dan een gemiddeld arbeidersloon. De gemeenteraadsleden in Seattle zijn goed voor een jaarloon van 120.000 dollar, wat erg veel. Enkel in Los Angeles krijgen raadsleden nog meer. De meeste mensen wisten dat niet en toen we stelden dat ik als verkozene aan een gemiddeld arbeidersloon zou leven en de rest zou besteden aan de uitbouw van bewegingen voor sociale rechtvaardigheid, werd de aandacht hierop gevestigd.

    “Op basis van ons politiek programma konden we een brede groep vrijwilligers op de been krijgen. We hadden verschillende voltijdse activisten van Socialist Alternative in de campagne om de vrijwilligers te organiseren. We hadden een kantoor en dagelijkse bijeenkomsten van de ploeg voltijdse activisten om alles te bediscussiëren. Deze bijeenkomsten werden in samenwerking met de lokale leiding van Socialist Alternative georganiseerd.

    “We waren ook in staat om aandachtig te volgen wat in de stad gebeurde en we maakten gebruik van iedere kans om over de campagne te spreken, onze campagne bekend te maken en aanwezigheid in de media te bewerkstelligen. Dat was voor ons nodig omdat we opkwamen tegen iemand die al 16 jaar in de raad zat met diepe wortels in de Democratische partij. Onze tegenkandidaat was bijzonder machtig. We waren steevast erg scherp in onze benadering waarbij we niet alleen wezen op de standpunten van onze tegenkandidaat, maar ook van de gemeenteraad in het algemeen. De raadsleden staan mijlenver van de gewone bevolking en de noden van de gewone bevolking. Het was op deze basis dat we een groep vrijwilligers wisten te enthousiasmeren, er waren uiteindelijk meer dan 350 vrijwilligers actief in onze campagne.

    “Wat de campagne ook hielp, was de beslissing om in het weekend voor de verkiezingen 100 lokale bijeenkomsten te organiseren in de stad. We hadden mensen met grote borden van de campagne op alle drukke kruispunten en de grote straten van de stad. We plaatsen ook tal van spandoeken rond de grote invalswegen. De slogans lieten niets aan onduidelijkheid over: ’15 dollar minimumloon, stem Sawant’ stond erop.

    “Dat hielp ons om de mensen effectief te doen stemmen. Omdat de meeste politici zo ver van de dagelijkse realiteit staan, is het normaal dat veel mensen weinig aandacht hieraan besteden of politiek saai vinden. Ze zien een gemeenteraad vol voornamelijk blanke, rijke mensen van goede afkomst die niet weten wat er leeft onder de bevolking en zich daar overigens ook niets van aantrekken. Wij wilden dus niet alleen mensen bereiken die altijd gaan stemmen, maar ook diegenen die doorgaans niet stemmen.

    “We probeerden een dialoog met de bevolking aan te gaan. Als marxisten weten we dat verkiezingen niet noodzakelijk het beste platform vormen om sociale bewegingen op te bouwen. Maar we kunnen wel een voorbeeld stellen van wat mogelijk is op basis van een actieve betrokkenheid. Dat was onze grootste uitdaging en we zijn daar goed in gelukt.

    “Onze campagne kan niet als een geïsoleerd gegeven gezien worden. Het is verbonden met de strijd van het personeel van de fastfoodsector. Zeker in Seattle toonde dat personeel een groot zelfvertrouwen en wij waren steeds betrokken bij hun acties. Er was ook het initiatief voor een referendum rond het minimumloon van 15 dollar per uur in Seatac, een stadje in de buurt van Seattle rond de internationale luchthaven. Die campagne was vooral gericht op een minimumloon van 15 dollar per uur voor het luchtvaartpersoneel. Het zorgde er mee voor dat er een momentum voor onze campagne mogelijk was. “

    Hoe reageerden de meeste mensen op het feit dat je als openlijke socialist opkwam?

    “De meeste mensen wisten vooral dat onze campagne opkwam voor een minimumloon van 15 dollar per uur.

    “Wat veel mensen aantrok, was het feit dat we stoutmoedig waren terwijl ons vaak wordt gezegd dat we dat niet moeten zijn. Veel mensen met sympathie voor onze campagne maar met ervaring met burgerlijke politiek stelden: ‘je moet de toon wat afzwakken en niet zoveel kritiek op de autoriteiten geven’. Ze vroegen me dan waarom ik iedere toespraak begon met me voor te stellen als lid van Socialist Alternative.

    “Ze wilden mij loskoppelen van Socialist Alternative. In de Amerikaanse electorale politiek staat het individu doorgaans centraal en niet de organisatie en de collectieve inspanning. Wij verwierpen dat volledig. We namen gedurfde initiatieven en waren duidelijk in onze standpunten. We maakten duidelijk dat wie deze campagne goed vond en het ok vond dat wij strijdbaar zijn, eigenlijk akkoord was met het socialisme dat aan de basis van de campagne ligt.

    “Veel mensen waren niet zozeer bezig met het label dat erop geplakt wordt, ze waren meer bekommerd om de thema’s en de campagne. Maar er is een laag voor wie socialisme echt een deel van de campagne is. Er waren mensen die stelden: ‘als dat een socialistische campagne is en ik ben het daarmee eens, dan ben ik zelf misschien ook een socialist en moet ik eens met Socialist Alternative gaan spreken’. Er waren mensen die lid werden of daarover nadenken omdat ze het eens zijn met wat we zeggen en omdat hun vertrouwen werd versterkt door de campagne die we voerden.”

    Wat zijn de verdere plannen?

    “We hebben vandaag [op 17 november] een meeting voor al wie aan de campagne heeft meegewerkt en enthousiast is over onze campagne. De bijeenkomst zal de overwinning vieren, maar direct overgaan tot de discussie over wat er nu zal gebeuren.

    “We willen het niet alleen over onze campagne hebben en over wat we in de gemeenteraad zullen doen. Het belang van deze verkiezingsuitslag met een revolutionaire socialist die verkozen raakt in een gemeenteraad van een grote stad in de VS is groot. Het heeft gevolgen voor de gehele linkerzijde in de VS, maar ook internationaal. Het moet de linkerzijde tot nadenken aanzetten, als dit mogelijk is, wat is er dan nog allemaal mogelijk?

    “We krijgen nu nationale en internationale mediabelangstelling. Dat is niet zozeer omdat we een zetel veroverden – normaal zou niemand bezig zijn met één zetel in een gemeenteraad. Maar het opvallende is dat een openlijke socialist de zetel won en dat met een campagne die geen steun van grote bedrijven kreeg en geen steun van het apparaat van de Democratische Partij genoot. We moeten daar lessen uit trekken en beseffen dat er een openheid is om bewegingen op te bouwen en dat het mogelijk is om een stevige anti-kapitalistisch alternatief van de werkende bevolking op de gevestigde partijen uit te bouwen.

    “In de gemeenteraad zal onze eerste prioriteit de eis van 15 dollar per uur minimumloon zijn. We zullen daartoe een voorstel indienen, maar we hebben geen illusie dat het gemakkelijk zal zijn. De bedrijfswereld zal er zich met hand en tand tegen verzetten. Seattle is immers een grote stad en als er hier een minimumloon van 15 dollar per uur komt, kan het een domino-effect hebben op andere steden. Om de eis te ondersteunen, zullen we er massale steun voor blijven opbouwen en organiseren.

    “We werken naar een grote protestbijeenkomst – met een doel om begin volgend jaar 10.000 mensen bijeen te brengen, maar we zullen we zien hoe het loopt. Alleszins willen we enkele duizenden mensen verzamelen voor een actie die de eis van 15 dollar per uur naar voor brengt.

    “Veel commentaren zeggen dat er iets uniek is aan Seattle. Er zijn natuurlijk altijd specifieke elementen die maken dat de ene situatie verschilt van de andere, maar ik denk dat het voor de linkerzijde belangrijk is om te beseffen dat er overal kansen zijn. De crisis van het kapitalisme en de gevolgen van het besparingsbeleid, zeker in Europa, leiden ertoe dat er kansen voor links zijn. Als het in het hol van de kapitalistische leeuw mogelijk is, dan kan het overal. Maar de opbouw van een alternatief gebeurt niet automatisch, we moeten bewust onze krachten uitbouwen.”

  • Forbes wordt gek van socialistisch succes in Seattle…

    Nog voor alle stemmen geteld zijn, pakte Forbes uit met een hysterisch stuk over de mogelijkheid van een socialistische verkozene. Op 11 november publiceerde het magazine een artikel door Alex Berezow onder de titel: “Why is a socialist allowed to teach economics?” (verwijzing naar het artikel op forbes.com). Het is een flauwe aanval door iemand die niet begreep waar de huidige crisis vandaan kwam.

    Reactie door Jesse Lessinger

    De rechtse prokapitalistische propaganda wordt nu tegen de socialisten ingezet. Fox News en Forbes ontdekten net als andere nationale media in de VS de spannende strijd in Seattle met de historische mogelijkheid van een socialistische verkozene.

    Honderden vrijwilligers zijn intussen in de weer om de telling te volgen en bij betwiste stemmen na te gaan of de kiezers hun stem alsnog niet kunnen vervolledigen. Nadat Kshama Sawant gisteren voor het eerst de Democratische tegenkandidaat voorbijstak, liep ze in de resultaten van vandaag verder uit. Het verschil bedraagt nu 402 stemmen, Sawant staat op 49,99% van de stemmen tegenover 49,75% voor Richard Conlin.

    Antisocialistische hysterie

    Het antisocialistische vitriool van Alex Berezow is een symptoom van een breder intellectueel verval van het VS-kapitalisme. Het artikel dat eerst verscheen op realclearscience.com biedt niets reëel, duidelijk of wetenschappelijk aan. Het is pure antisocialistische hysterie waar zelfs de ergste aanhangers van McCarthy (de communistenvervolger bij het begin van de Koude Oorlog) van zouden terugschrikken.

    Berezow vraagt zich af waarom een socialiste economieleraar mag zijn. Hij erkent dat economie bekend staat als “dismal science” (zwartgallige wetenschap) en dat economen hoogstens komen tot iets wat “op wetenschappelijke kennis lijkt”. Heeft Berezow de afgelopen vijf jaar al eens rond zich gekeken en zijn aandacht gevestigd op vijf jaar van uitgerokken economische stagnatie met bijhorende wereldwijde onrust?

    Traditionele (lees: kapitalistische) economen hebben geen flauw benul van de oorsprong van de huidige crisis van het kapitalisme, laat staan dat ze weten hoe erop te antwoorden. Ze waren volledig blind voor de trends en processen die leidden tot de diepste economische crisis sinds de jaren 1930. Socialistische economen, zoals Sawant, voorspelden correct de huidige economische crisis en bieden bovendien echte antwoorden om ons uit de stagnatie en recessie te halen.

    Berezow herkauwt het oude argument dat het kapitalisme mensen het beste aanzet tot werken. Waarom denkt hij dan dat duizenden werkenden uit de fastfoodindustrie in staking gaan voor een loon van 15 dollar per uur en erkenning van hun vakbonden? Is het niet evident dat werkenden zoals die in de fastfood en andere lageloonsectoren met hun armzalige loon (of is het een aalmoes?) en gebrek aan respect op de werkvloer niet bepaald gemotiveerd zijn voor hun jobs?

    We zouden zogezegd meer verdienen als we harder werken, maar de afgelopen jaren moesten we steeds harder werken voor minder geld. De mythische economische ladder bestaat niet, wij zitten onderaan vast in economische wanhoop.

    Ondertussen hebben financiële oligarchen die miljarden verdienden maar geen enkele dienst aan de samenleving bieden vooral oog voor de verdere opwaardering van hun portefeuilles. Het argument dat socialisme tot algemene luiheid zou leiden, werd 165 jaar geleden al beantwoord door Karl Marx. Hij schreef: “Volgens deze bewering zou de burgerlijke maatschappij reeds lang aan traagheid te gronde moeten zijn gegaan, want wie in de burgerlijke maatschappij werkt, verwerft niet en zij die daarin verwerven, werken niet.” (Communistisch Manifest)

    Het tegendeel van wat Berezow beweert is waar. Door werkende mensen de beloning te geven die ze verdienen, maar ook echte inspraak en dus controle en bezit van hun werk, gemeenschap en samenleving, kan de enorme energie, creativiteit en het niet aangeboorde menselijke potentieel eindelijk benut worden en dit met het oog op het invullen van rationale sociale behoeften. Kijk maar naar het onderzoek van Dan Pink naar wat mensen echt motiveert om te werken (zie: http://www.youtube.com/watch?v=LFlvor6ZHdY)

    Berezow beweert dat tienduizenden werkende mensen enthousiast zijn voor de campagne van Kshama omdat er eindelijk iemand is die het heeft over hun dagelijkse overlevingsstrijd en stoutmoedig opkomt voor eisen die hun leven zouden verbeteren. Hij voegt eraan toe dat deze werkende mensen “bedrogen” worden. Hij denkt niet alleen dat we het niet verdienen om 15 dollar per uur te krijgen maar ook dat we dom zijn als we ervoor opkomen.

    De hysterie van Berezow wordt amper onderbouwd, maar het is een waarschuwing. Als socialisten en werkenden opkomen tegen het rotte systeem en voor echte verandering pleiten, dan worden alle mogelijke smerige argumenten en propaganda boven gehaald door de heersende elite en de huurlingen van die elite. In plaats van te discussiëren over de zaken waar gewone mensen mee bezig zijn, willen ze ons het zwijgen opleggen en onze woordvoerders discrediteren.

    We laten ons het zwijgen niet opleggen. De verkiezing van Sawant zou een historische overwinning voor de werkende bevolking zijn. Het maakt duidelijk hoe ver commentatoren als Berezow van de realiteit af staan. Die wereldvreemdheid wordt enkel overtroffen door het bedrog en de ongevoeligheid van de politieke vertegenwoordigers van het failliete systeem. De campagne van Sawant vertegenwoordigt een nieuwe hoop op mogelijkheden om in te gaan tegen dit systeem. Het komt er nu op aan om te bouwen aan bewegingen voor echte verandering.

    Nationale media ontdekt socialistisch succes in Seattle

  • Socialist op weg om verkozen te raken in Seattle

    Er wordt nog steeds ijverig geteld na de lokale verkiezingen in de VS op 5 november. In Seattle moeten nog enkele tienduizenden stemmen geteld worden. Dagelijks wordt een nieuwe lading geteld. Waar Kshama Sawant van Socialist Alternative bij de eerste telling op 5 november op 46% stond tegenover 53% voor haar tegenkandidaat, heeft ze nu voor het eerst de leiding genomen. Sawant wordt wellicht verkozen, op dit ogenblik staat ze met 79.751 stemmen op 49,91%.

    Een revolutionaire socialist die in een grote Amerikaanse stad de helft van de stemmen van alle inwoners krijgt. Dat lijkt voor velen een onwaarschijnlijk scenario. Maar het is wel wat momenteel in Seattle aan het gebeuren is. In Seattle worden een beperkt aantal gemeenteraadsleden per positie door alle kiesgerechtigde inwoners van de stad verkozen. In positie 2 haalde Kshama Sawant van Socialist Alternative een opvallende score in de eerste ronde waar ze met 34% doorging naar de tweede ronde. Haar tegenstrever, Richard Conlin (Democraten), haalde toen 49%.

    Sindsdien kwamen de eisen van Sawant meer nog dan ervoor centraal in het politieke debat. Waar voorheen vooral onder gewone mensen over de noodzaak van een minimumloon van 15 dollar per uur werd gesproken, moesten plots zowat alle politici uitspraken hierover doen en er min of meer vage steun aan geven. Zelf verklaarde Sawant dat zij al voor een minimumloon van 15 dollar per uur en vakbondsrechten opkwam vooraleer het ‘cool’ werd. Haar campagne is overigens geen alleenstaand gegeven, in Minneapolis haalde Ty Moore in kiesdistrict 9 (daar worden raadsleden per kiesdistrict verkozen en niet per positie door de volledige stad) uiteindelijk 42% van de stemmen.

    De campagne van Sawant kreeg de steun van honderden vrijwilligers en tal van lokale vakbonden en campagnegroepen. Er werd een indrukwekkende campagne gevoerd die tot op het laatste ogenblik kiezers wist te overtuigen om alsnog te stemmen en voor Sawant te kiezen. De stemmen worden nu geteld naargelang ze per brief binnenkwamen. De eerste kiezers stemden meer voor Richard Conlin. Dat was de verwachting van de campagne van Sawant die op 5 november al verklaarde dat een overwinning nog mogelijk was.

    Sindsdien is er een bloedstollende telling bezig. De eerste twee dagen haalde Conlin het grootste aantal stemmen, maar sindsdien haalt Sawant telkens meer. Bij de laatste lading van ruim 8.000 stemmen haalde ze meer dan 57%. Momenteel ligt Sawant nipt voor op Conlin: met 79.751 stemmen heeft ze er 41 meer dan Conlin. Indien het verschil tussen beide kandidaten minder dan 0,5% of minder dan 2.000 stemmen is, wordt sowieso herteld. Dan raakt het definitieve resultaat pas binnen enkele weken bekend. Indien de huidige tendens zich verderzet, kan Sawant met een groter verschil van Conlin winnen. Het uiteindelijke resultaat wordt pas op 26 november verwacht, maar de komende dagen zal bij iedere telling blijken of de kloof groter wordt en of dit volstaat om een hertelling te vermijden.

    Socialisme.be en LSP feliciteren Kshama Sawant en alle vrijwilligers die deze indrukwekkende campagne mogelijk maakten. Zij schrijven geschiedenis met wat effectief een socialistische revival in de VS is. Wij hebben overigens ook een steentje bijgedragen door LSP-woordvoerder Bart Vandersteene naar Seattle te sturen om er intussen bijna een maand mee te werken aan de campagne van Sawant. Na zijn terugkeer zullen we in verschillende steden meetings houden waar Bart verslag zal uitbrengen van de spectaculaire opmars van de socialisten in de VS. Hou deze site in de gaten om ook in jouw buurt een ooggetuigenverslag te krijgen van deze historische campagne.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping