Tag: inheemse bevolking

215. Dit is een verlies dat niet in cijfers kan worden gevat. De diepe pijn die door het geheugen van inheemse volkeren stroomt, is opnieuw aangewakkerd.

Door Allie Pev, Michif Nēhiyaw, Treaty 6, momenteel woonachtig in het gebied van de  xʷməθkʷəy̓əm, sel̓íl̓witulh and sḵwx̱wú7mesh Coast Salish peoples.

Overlevenden, families en naties herbeleven het intergenerationele trauma. Op de trappen van overheidsgebouwen, kerken en openbare ruimten in het zogenoemde Canada zijn schoentjes gezet sinds het nieuws bekend werd gemaakt. De inheemse bevolking wist al van deze massagraven af, degenen die het wel gered hebben, hebben ons hun verhalen verteld. Schok is dus voorbehouden aan iedereen die niet heeft opgelet. Verhalen over het onuitsprekelijke kwaad dat in deze scholen heeft plaatsgevonden zijn opgetekend door de Waarheids- en Verzoeningscommissie (TRC). Het is iets dat elke Canadees zou moeten lezen, samen met alle andere rapporten die betrekking hebben op inheemse volken, zoals het Nationale Onderzoek naar Vermiste en Vermoorde Inheemse Vrouwen en Meisjes en de Verklaring van de Verenigde Naties over de Rechten van Inheemse Volken. Voor het TRC-rapport deelden stamoudsten moedig zoveel mogelijk details van de gruweldaden, waarbij ze hun soms decennialange stilzwijgen over de kwestie verbraken. De hoop was dat wanneer de ware geschiedenis van Canada eenmaal in de openbaarheid was gebracht, de volgende generaties, inheems en niet-inheems, een weg van verzoening zouden inslaan door de 94 oproepen tot actie uit het rapport effectief uit te voeren. Tot op heden zijn er slechts 10 uitgevoerd. Verzoening is dood.

De Canadese regering heeft niet de wil om gevolg te geven aan de oproepen tot actie. Het ontbreekt haar duidelijk niet aan informatie. De federale regering heeft geen strategieën en procedures ontwikkeld of ingevoerd voor de voortdurende bescherming van begraafplaatsen van residentiële scholen of andere plaatsen waar residentiële schoolkinderen begraven liggen (Oproep tot Actie #75). Er zijn eisen voor het onmiddellijk doorzoeken van alle terreinen van residentiële scholen naar stoffelijke overschotten. Er waren 139 residentiële scholen geïdentificeerd in de Indiaanse Residentiële School Afwikkelingsovereenkomst, exclusief de scholen die werden bestuurd door provinciale overheden en de scholen die uitsluitend werden bestuurd door religieuze ordes.

Residentiële scholen waren een van de belangrijkste middelen tot assimilatie die werden gebruikt door de regering en de politie, die kinderen met geweld en onder bedreiging van geweren wegvoerden. Hoewel de laatste school in 1996 sloot, is dit geen geschiedenis. Dit is nu. Trudeau wil iedereen doen geloven dat dit een onfortuinlijk “donker hoofdstuk” was, maar het hele boek over het bestaan van Canada staat vol bloed. Kolonisatie ziet er vandaag uit als de oververtegenwoordiging van inheemse kinderen in tehuizen, volwassenen die opgesloten zitten en het hoge percentage geweld tegen en moord op inheemse vrouwen. Dit alles komt neer op een voortdurende genocide. Kerk en staat, olie en gas, visserij, houtkap en hydro-elektrische bedrijven hebben zich zo stevig verstrengeld rond inheemse volken, hun land en rechten, dat ze culturen verstikken, mensen en het land doden uit winstbejag. Het halfstok hangen van de vlag betekent niets anders dan een onoprecht gebaar van een regering die geen verdere actie wil ondernemen.

Dit is een verlies dat niet kan worden gekwantificeerd. We kunnen het verlies van zovelen niet kwantificeren, velen die nu ouderen zouden zijn met generaties onder hen die floreren, die hun eigen kinderen grootbrengen. Die hun talen spreken en die gedijen op hun grond. Verandering zal niet van parlementsgebouwen komen. Verandering zal van onderaf komen; het gerommel van generaties zal de kop opsteken, en het zal niet langer de regering zijn die beslist: het zal het volk zijn dat de eisen stelt en ze doorzet. Er zal een einde komen aan dit systeem, elke tak van de koloniale staat zal worden ontmanteld om plaats te maken voor inheems bestuur en andere systemen. We gaan door, gewapend met onze voorouderlijke kennis en de onsterfelijke volharding op weg naar bevrijding.

Op donderdag 6 februari ging de Canadese politie (RCMP) over tot een militaire aanval op het traditionele grondgebied van de Wet’suwet’en in het noordwesten van de provincie Brits-Columbia (BC).

Door Leslie Kemp, Socialist Alternative Canada

De Wet’suwet’en hebben onder leiding van hun traditionele opperhoofden kampen opgezet om op vreedzame wijze hun controle over dit gebied op te eisen, land dat nooit door een verdrag is opgegeven. De erfelijke stamhoofden zijn een traditionele regering die op een matrilineaire basis is gestructureerd en die dateert van vóór het bandraadsysteem dat onder de Indiase wet is opgezet. Zij maken bezwaar tegen een gaspijpleiding die Coastal GasLink door hun thuislanden wil aanleggen om fracked gas naar een exportterminal te verplaatsen.

De Wet’suwet’s en de inheemse en niet-inheemse aanhangers worden belegerd. Het RCMP heeft het gebied afgesloten en weigert de toegang tot de Wet’suwet’en chiefs, activisten en media. Ze gebruikten helikopters en bulldozers om een gerechtelijk bevel op te leggen dat de toegang voor Coastal GasLink mogelijk maakt. De situatie op de grond verandert per uur. In de ochtend van 8 februari landden RCMP-officieren per helikopter voor de poorten van Unist’ot’en Village. Vanaf 8 februari heeft de politie minstens 20 mensen gearresteerd en droeg ze openlijk wapens, waaronder aanvalsgeweren. Sommigen droegen maskers en hadden hun identificatienummers verborgen.

Freda Huson, directeur van het Unist’ot’en Healing Centre sprak op zaterdag 8 februari in reactie op de RCMP, “Shame on you Canada. Schaam je Justin Trudeau [de Canadese premier]. Schaam je John Horgan [BC’s Premier], toen je sprak over verzoening in onze feestzaal. Je spuugt in feite in het gezicht van mijn leiders door te weigeren met hen te praten.”

Unist’ot’en matriarchen en inheemse supporters waren in ceremonie, weigerden te praten met de politie. Ze verbrandden het bevel en richtten een traditionele brandstapel op met een zelfgemaakte vlag waarop stond: “Verzoening is dood”.

Alle bestuursniveaus in Canada hebben gesproken over het belang van “verzoening” tussen inheemse en niet-inheemse mensen, over het opbouwen van een nieuwe verhouding van respect.

Ondanks alle retoriek over verzoening is er niet veel veranderd in de relatie van Canada met de inheemse volkeren. Het gaat nog steeds over het land. De staat zal zich tot het uiterste inspannen om de toegang tot grondstoffen en land voor de kapitalistische industrie veilig te stellen.

“Geweld tegen inheemse volkeren, persoonlijk, institutioneel en door de staat gesteund, is verweven in de structuur zelf van het Canadese leven, zowel de geschiedenis als het heden”, zegt Bruce McIvor, een advocaat die in het hele land werkt met First Nations. “Met de inval op de Wet’suwet’en, is geweld ook het kenmerk van verzoening geworden.”

Veel Canadezen waren geschokt over de plannen van het leger in januari 2019 om een gerechtelijk bevel af te dwingen en de blokkade van de Wet’suwet’en op te heffen. Marxisten begrijpen echter dat het leger een instrument van staatsonderdrukking is en de briefings die het leger heeft opgesteld maken dit duidelijk. Officieren werden aangemoedigd om “zoveel geweld te gebruiken als je wilt” en hielden vol dat arrestaties nodig zouden zijn voor het “vrijmaken van [de] plaats”.

Volgens Shiri Pasternak, onderzoeksdirecteur van het Yellowhead Institute van de Ryerson University, “heeft de Canadese regering de interne controle over het toezicht op inheemse volkeren verscherpt en de veiligheidseisen nauwer geïntegreerd, wat onder meer inhoudt dat geheime informatie wordt gedeeld tussen wetshandhavingsinstanties en met actoren uit de sector”.

Een illustratie van de hypocrisie van de regering ten opzichte van inheemse volken was de introductie, met grote fanfare, door de partij NDP in Brits-Columbia van wetsvoorstel 41, Verklaring van de Rechten van Inheemse Volken, dat in november 2019 werd aangenomen. Het artikel 27 luidt: “De staten dienen, in samenwerking met de betrokken inheemse volkeren, een eerlijk, onafhankelijk, onpartijdig, open en transparant proces op te zetten en te implementeren, waarbij de wetten, tradities, gewoonten en systemen voor grondbezit van inheemse volkeren naar behoren worden erkend, om de rechten van inheemse volkeren met betrekking tot hun land, gebieden en hulpbronnen te erkennen en toe te kennen, met inbegrip van de rechten die van oudsher eigendom waren van of anderszins werden bezet of gebruikt. Inheemse volkeren hebben het recht aan dit proces deel te nemen.”

Maar slechts twee maanden later, op 31 december, gaf de Hoge Raad van BC nog een bevel om CoastGasLink toegang te verlenen tot Wet’suwet’en grondgebied, los van de bezwaren van de Wet’suwet’en chiefs. De 670-kilometer pijpleiding, die door de NDP werd goedgekeurd, zal zich van noordoostelijk BC tot Kitimat uitstrekken, waar een gasinstallatie wordt gebouwd om voor 18 miljard dollar vloeibaar gemaakt gas te exploiteren.

Er is sterke steun in in heel Canada en internationaal voor de We’suwet’en. In Canada zijn overheidskantoren bezet, een terminal van BC Ferries en VIA-spoorlijnen geblokkeerd en in Vancouver is de haven van Vancouver drie dagen op rij geblokkeerd. Er zijn in het hele land bijeenkomsten gehouden en op 9 februari was er een Internationale Dag van Actie #AllEyesOnWetsuweten die door Idle No More en andere organisaties is uitgeroepen. Tot de bondgenoten van de Wet’suwet’s behoren zowel degenen die zich verzetten tegen meer pijpleidingen als degenen die de rechten van inheemse volkeren op zelfbeschikking ondersteunen.

Er bestaat een fundamentele tegenstelling tussen de inheemse opvattingen over land en die van de kapitalistische industrie. Voor de industrie gaat het om privé-eigendom en het onttrekken van zoveel mogelijk waarde aan het land om winst te maken. Overheden, als bondgenoten van de industrie, maken de wetten en gebruiken de politie en de rechtbanken om winst voor de industrie te garanderen. Inheemse volkeren gebruiken het land al duizenden jaren op een duurzame manier, zodat het op zijn beurt toekomstige generaties in stand kan houden. Een socialistische wereld zou het land en de grondstoffen duurzaam gebruiken, zodat toekomstige generaties in hun behoeften kunnen voorzien zonder de planeet te vernietigen. Wij zijn solidair met de Wet’suwet’en en andere inheemse volkeren die strijden voor hun toekomst en de toekomst van de komende generaties.