NL Socialisme

Tag: homofobie

  • Toename geweld en homofoben in parlement verkozen: strijd voor LGBTQI+-rechten gaat door!

    Eind mei werd een Londens koppel op de bus fysiek aangevallen omdat de twee weigerden te kussen toen een groep jongeren daarom vroeg. Waarom vroegen die jongeren dat? Omdat het koppel uit twee vrouwen bestond. Homofoob geweld is nooit weg geweest, ook al is het wettelijk verboden.

    In ons land is het niet anders: volgens Gelijkekansencentrum Unia waren er vorig jaar 49% meer dossiers van homofoob geweld in vergelijking met een jaar eerder. Over vijf jaar is er een stijging met 40%. Het gaat onder meer om online haat, zoals het incident waarbij een extreemrechtse jongere een homofobe haatboodschap op Twitter plaatste tijdens de Antwerp Pride. Maar regelmatig gaat het verder dan online haat. Onder de 125 dossiers rond homofobie die Unia in 2018 onderzocht, waren er 17 voorvallen van fysiek geweld waarbij rake klappen vielen. Eén van die gevallen van fysiek geweld was tegen een Gents homokoppel dat door buren in elkaar geslagen werd. Het leidde tot een protestactie tegen homofoob geweld. De daders kwamen er nadien met een lichte straf van af. De rechter oordeelde dat homofobie niet de motivatie voor het geweld was. Het Laatste Nieuws omschreef de redenering van de rechter: “De beklaagden gebruikten bijvoorbeeld het woord ‘homo’ vaak als algemene belediging, zelfs tegen elkaar” (HLN 18 december 2018). Dat maakt homofoob geweld oké?!

    Sommigen proberen de toename van homofobie toe te schrijven aan migranten. Plots ontdekt verzet tegen homofobie wordt misbruikt om racisme te propageren. Denk aan Filip Dewinter (Vlaams Belang) die verklaarde: “Liever een transgender dan een transmigrant.” Dezelfde Dewinter pleitte jaren geleden voor “duurzame heteroseksuele relaties” als beste AIDS-preventie. Als transgenders nog net voor transmigranten komen in zijn haatlijst, zegt dat vooral veel over hoe diepgaand die haat tegen migranten is! Homo- en transfobie herleiden tot een zaak van migranten, is verkeerd. Dat toont extreemrechts dagelijks aan. De groei van het Vlaams Belang brengt verschillende homofobe verkozenen naar de parlementen en geeft extreme fundamentalisten, zoals van Schild & Vrienden, een stem in het publieke debat. Minstens drie verkozenen van het Vlaams Belang liketen op Facebook de extremistisch katholieke groep Pro Familia, die homoseksualiteit ‘pervers’ vindt en een verbod op de Pride eist. VB-parlementslid Dominiek Sneppe (zie ook pagina 14) is ook fan van de groep ‘Pro Christianis’ die homoseksualiteit omschrijft als “een verschrikking voor Gods ogen.”

    Het gevecht voor LGBTQI+-rechten eindigt niet met wettelijke gelijkheid. Onze strijd is begonnen toen LGBTQI+-mensen zich niet langer bij geweld en onderdrukking neerlegden, maar zich organiseerden en terugvochten toen ze door de politie aangevallen werden in Stonewall (New York) in 1969. Vijftig jaar van strijd heeft heel wat vooruitgang opgeleverd, maar er is nog een hele weg af te leggen. Een systeem gebaseerd op tekorten (te weinig goede jobs, onbetaalbare huisvesting, …) werkt verdeeldheid in de hand. LGBTQI+-fobie, geweld en discriminatie verdwijnen enkel wanneer het kapitalistisch systeem dat er mee aan de basis van ligt, uitgeroeid wordt.

  • Extreemrechtse intimidatie doet debat in Antwerpen uitwijken

    Pride 2018

    Gisteravond vond in Antwerpen een debat plaats over interculturele relaties. Het was georganiseerd door het Roze Huis naar aanleiding van een musicalversie van de film Mixed Kebab (over een gemengde relatie tussen twee mannen). Het debat moest uitwijken na intimidatie uit extreemrechtse hoek. Er werd in kleinere kring gedebatteerd met tegelijk een livestream op sociale media. Zo kon het debat gelukkig toch doorgaan. Ondertussen toont dit incident het gevaar van extreemrechts. Strijd is nodig!

    Artikel overgenomen vanop blokbuster.be

    Extreemrechts probeert zich regelmatig voor te doen als pro-LGBT. Vaak is dit meer ingegeven door racisme dan door oprechte bekommernis om LGBT-rechten. Er wordt geprobeerd om homofobie of seksisme te herleiden tot een probleem van bepaalde migrantengemeenschappen. Daarmee wordt geen antwoord geboden op reëel bestaande vooroordelen, maar worden die slechts uitgespeeld in het kader van verdeeldheid. Wie oprecht iets wil doen aan de strijd tegen vooroordelen en discriminatie komt actief op voor sociale maatregelen zoals werk, betaalbare huisvesting, meer openbare diensten, … als onderdeel van een andere samenleving zonder sociale tekorten. Het is op basis van tekorten dat vooroordelen gemakkelijker ingang vinden of hardnekkiger overeind blijven.

    Voor een deel van extreemrechts is het verdedigen van LGBT-rechten een brug te ver. Vanuit een extreem conservatisme, soms aangevuld met religieus fundamentalisme, wordt geprotesteerd tegen LGBT-rechten. Dat zagen we in 2015 bijvoorbeeld toen op dezelfde dag als de Pride in Brussel een ‘Mars voor het gezin’ in Antwerpen werd georganiseerd. Die mars eiste onder meer een verbod op de Pride. Het initiatief werd mee georganiseerd door N-VA’er Wouter Jambon van het extreemrechtse katholieke KVHV. Filip Dewinter van het Vlaams Belang was een van de prominente deelnemers aan de mars.

    Toen het Roze Huis in Antwerpen een debat aankondigde over interculturele relaties was het hek bij een deel van extreemrechts van de dam. Dat werd nog versterkt door het feit dat één van de spreekster, een gekende activiste, een hoofddoek draagt. Extreemrechtse activisten schreven zich in om deel te nemen aan het debat, waarna het om veiligheidsredenen moest uitwijken naar een geheime locatie. Het toont het gevaar van extreemrechtse groepen die offensiever naar buiten komen. Zoals Oumayma Hammadi van het Brusselse Rainbow House in De Standaard opmerkte: “Ze strijden niet voor rechten, maar voeren een strijd om andere mensen te onderdrukken. Ze willen haat en ongelijkheid verspreiden.” Op basis van mobilisatie en protest kunnen we extreemrechts terug in het defensief duwen. De volgende afspraak van extreemrechts is een betoging van NSV (studenten van het VB) in Leuven op 9 mei. Laten we daar een sterke tegenbetoging houden!

    De afgelopen jaren was er soms de illusie dat de strijd voor gelijke rechten gestreden was. Wettelijke gelijkheid, die overigens verre van gerealiseerd is, betekent echter niet dat er effectief gelijkheid is. Bovendien is er een opgang van homofoob geweld. Afgelopen zomer leidde dit nog tot een protestactie in Gent. Actieve strijd voor gelijke rechten en tegen wat ons verdeelt – racisme, homofobie, seksisme, … – blijft nodig. We kunnen die strijd best voeren door samen op te komen voor sociale eisen zoals massale publieke investeringen in zorg, onderwijs, betaalbare huisvesting en milieu; hogere lonen en een verhoging van het minimumloon tot 14 euro per uur; hogere pensioenen; … Om over de materiële basis te beschikken die nodig is om de eenheid van jongeren en werknemers op te bouwen – over alle mogelijke bronnen van verdeeldheid heen – en hun strijd tegen degenen die effectief profiteren van deze discriminatie en haat: de 1% van de bevolking die alle rijkdom grijpt en alleen voor de winst leeft. Laten we het systeem veranderen! Laten we een samenleving verdedigen die gebaseerd is op de noden en mogelijkheden van eenieder in plaats van op de winsten van een minderheid. Laten we een samenleving verdedigen die elk vooroordeel effectief bestrijdt en niet gebruikt om de bevolking te verdelen om zo de macht van enkelen te behouden. Laten we een samenleving verdedigen die voor elk sociaal tekort een oplossing zoekt voor iedereen en niet een samenleving die iedereen die geen onmiddellijke winst oplevert, uitsluit! Laten we een democratische socialistische samenleving verdedigen!

  • Nederland: naar protest tegen homofobe Nashville-verklaring

    Tegen homofobie is actief protest nodig. Foto hierboven: Antwerp Pride afgelopen zomer.

    Begin dit jaar kwamen ruim 200 prominenten in Nederland, voornamelijk uit orthodox-protestantse hoek, naar buiten met de Nashville-verklaring. Terecht wordt deze verklaring omschreven als een “homohaatmanifest”. Er is vorige week al een actie geweest tegen deze verklaring in Amsterdam, volgende week volgen acties in Utrecht en Rotterdam. Sluit je hier bij aan!

    Oproep van Socialistisch Alternatief (Nederland)

    De Nashville-verklaring is zeer expliciet in het veroordelen van homoseksualiteit en transgenders. Enkele citaten:

    “WIJ ONTKENNEN dat het in overeenstemming met deze heilige bedoelingen is wanneer mensen zichzelf bewust willen zien en positioneren als personen met een homoseksuele of transgenderidentiteit.”

    “WIJ ONTKENNEN dat God het huwelijk heeft bedoeld als een homoseksuele, polygame of polyamoreuze relatie.”

    “WIJ BEVESTIGEN dat het zondig is om homoseksuele onreinheid of transgenderismegoed te keuren.“

     

    De Nashville-verklaring wordt onderschreven door Tweede Kamerlid voor de SGP Kees van der Staaij. Dit toont weer eens aan hoe reactionair deze partij is, die het ook met vrouwenrechten niet zo nauw neemt. De verklaring is over komen waaien uit de VS, waar deze in 2017 naar buiten is gebracht door de grootste protestantse kerkgemeenschap van dat land. Dat is geen toeval: onder president Trump, die zijn aanvallen op de werkende klasse probeert te maskeren door een verdeel-en-heers politiek, waarbij hij de aanval inzet op de rechten van vrouwen en minderheden zoals de LHBTQ-mensen, voelen allerlei reactionaire groepen zich gesterkt. Er is een toename van extreem-rechts geweld, racisme, aanvallen op LHBTQ-mensen….

    Maar er zijn ook tegenbewegingen. In de VS zijn er massa-bewegingen geweest voor vrouwenrechten, tegen racistisch geweld en ook acties voor de rechten van LHBTQ-mensen. In Ierland, een land waar de katholieke kerk, die verweven is met het establishment, lang een grote greep op de bevolking had, hebben ook zeer belangrijke ontwikkelingen plaatsgevonden. In 2015 stemde 62% van de bevolking in een referendum voor legalisering van het homohuwelijk. Vorig jaar stemde 66% van de Ieren voor legalisering van abortus. Beide overwinningen waren slechts mogelijk door een beweging van onderop, van gewone mensen en met name jongeren uit de werkende klasse.

    Natuurlijk bestaan er ook onder arbeiders vooroordelen tegenover LHBTQ-mensen en andere minderheden. Ook proberen rechtse en rechts-populistische politici zoals Wilders de LHBTQ-kwestie te misbruiken om racistische sentimenten aan te wakkeren, waarbij ze stellen dat gelijke rechten voor LHBTQ-mensen bij “onze Westerse waarden” horen en dit tegenover de Islam plaatsen. De Nashville-verklaring maakt eens te meer duidelijk dat dit onzin is. LHBTQ-rechten waren er ook in Nederland niet altijd, daar is hard voor gevochten. Het waren niet de traditionele rechtse en christelijke partijen die opkwamen voor de rechten van LHTBQ-mensen, vrouwen en migranten, integendeel. Het waren de arbeidersbeweging en andere sociale bewegingen die voor deze rechten vochten. En het huidige neoliberale afbraakbeleid van de rechtse regeringen, raakt LHBTQ-mensen hard. Door bijvoorbeeld de woningnood, het afschaffen van de studiefinanciering en de extreem lage jeugdlonen, is het voor LHBTQ-jongeren die problemen met hun ouders krijgen vanwege hun geaardheid, heel moeilijk om op zichzelf te gaan wonen.

    De werkende klasse heeft er alle belang bij zich niet tegenover elkaar uit te laten spelen op basis van seksuele geaardheid, gender, afkomst, etc. We hebben allemaal te maken met problemen als afbraak van zorg en onderwijs, onzekere banen, woningnood, armoede, klimaatverandering…… De komende maanden zullen er grote acties plaatsvinden in Nederland rond de pensioenen en de nationale onderwijsstaking. Dat zijn zaken die ons, jongeren en arbeiders, LHBTQ of hetero, allemaal aangaan en waar we samen voor moeten vechten.  Internationaal zien we ook tal van bewegingen zoals bijvoorbeeld die van de Gele Hesjes in Frankrijk. In verschillende landen, met name de VS, Engeland en Frankrijk, zien we een toenemende interesse in socialistische ideeën als alternatief op het rotte kapitalistische systeem.

    In een situatie, dat het kapitalisme steeds meer in crisis raakt en aan de overgrote meerderheid van de bevolking niets meer te bieden heeft, en steeds meer jongeren en arbeiders in actie komen, probeert de kapitalistische elite steeds meer de kaart van verdeel-en-heers te spelen. Daarbij komen ook de rechten van LHBTQ-mensen onder vuur te liggen.

    Maar wij mogen ons niet laten verdelen; alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!

    Enkele ondertekenaars van de Nashville-verklaring zijn al teruggekrabbeld onder druk van de publieke opinie. Het is nodig de druk verder op te voeren!

    Kom naar de anti-Nashville-verklaring acties:

    • Maandag 14 januari 19.00 uur Domplein, Utrecht (georganiseerd door het COC)
    • Vrijdag 18 januari 18.00 uur SGP-kantoor, Rotterdam (georganiseerd door de Poldersocialistische Eenheids Partij)

    Tegen homofobie, seksisme en racisme! Voor een gezamenlijke strijd voor investeringen in zorg, onderwijs, betaalbare woningen en milieu; voor een leefbaar studieloon voor studenten; tegen flexwerk, voor vaste banen en een verhoging van het minimumloon naar 14 euro per uur, ook voor jongeren; tegen verhoging van de pensioenleeftijd, verlaging van de pensioenleeftijd naar 60 jaar en een minimuminkomen voor gepensioneerden en uitkeringsgerechtigden van 1500 euro netto per maand; voor een democratisch socialistische maatschappij, waarbij de economie niet langer draait om de winst voor enkelen maar om de behoeften van allen; voor het in gemeenschapshanden brengen van de banken en grote bedrijven en het op democratische wijze plannen van de economie, om crises te voorkomen en te kunnen voorzien in de behoeften van de bevolking. En waarin we discriminatie op basis van seksuele geaardheid, gender, of afkomst voorgoed uit kunnen bannen.

  • Actieve strijd tegen homofoob geweld nodig!

    Foto: een slachtoffer van homofoob geweld getuigt op de protestactie die campagne ROSA samen met Verkeerd Geparkeerd en Casa Rosa op 10 augustus in Gent organiseerde. Foto door Jean-Marie

    België staat internationaal bekend als een land dat het goed doet op vlak van LGBTQI+ welzijn (Lesbisch, Gay, Biseksueel, Transgender, Queer, Interseksueel, …). Als één van de eerste stelde België het huwelijk open voor LGBTQI+ personen, in 2016 haalde het de tweede plaats in de ILGA-Europe rangschikking en de (tot voor kort volledige) afwezigheid van vluchthuizen voor LGBTQI+ personen werd gezien als een bewijs dat deze in België niet nodig waren. De afgelopen maanden is echter bevestigd dat er ook hier een probleem is met het verdedigen van het welzijn van LGBTQI+ personen. Het nieuwe broodnodige vluchthuis voldoet met 4 plaatsen niet aan de reële nood aan opvang van LGBTQI+ personen. Ondanks de toenemende wettelijke gelijkheid, maken discriminatie en geweld nog steeds deel uit van het dagelijkse leven van veel LGBTQI+ personen. Homofoob geweld in Gent en Antwerpen bevestigde dit.

    Artikel door Elise (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Protestactie na geval van homofoob geweld in Gent

    Hoewel de openheid omtrent thema’s zoals seksualiteit en genderidentiteit en -expressie verbeterd is, zien we een toename van LGTBQI+foob geweld. Dit neemt vele vormen aan. Naast verbale aanvallen die steeds sneller overgaan in fysiek geweld, is er een zeer hoog zelfdodingscijfer bij LGBTQI+ personen (onder holebi’s en transgenders onderneemt gemiddeld respectievelijk 22% en 38,7% één of meerdere zelfdodingspogingen), met een gevoel van onveiligheid op school (bij ruim 40% van de middelbare LGBTQI+ scholieren), met een hoog armoedecijfer bij LGBTQI+ personen, wat samenhangt met de discriminatie op de job- en woningenmarkt (53% van transgenders ervaart discriminatie tijdens de zoektocht naar een job).

    De meest gevallen van LGBTQI+fobe discriminatie en gewelddaden worden niet aangegeven: ze zijn vaak moeilijk aantoonbaar. Bovendien hebben veel LGBTQI+ personen het gevoel dat politie en justitie er niet zijn om hun welzijn te verdedigen. Dat gevoel komt voort uit het grote aantal geseponeerde zaken, maar ook uit het feit dat het LGBTQI+fobe karakter van een misdrijf vaak in twijfel wordt getroffen of omdat de schuld bij het slachtoffer zelf gelegd wordt, wat we ook zien bij seksisme.

    Er is een brede verontwaardiging over deze vormen van structureel geweld. Het uitblijven van verbetering maakt dat er een groeiende steun is voor actief verzet tegen de normalisering van LGBTQI+foob geweld. Naar aanleiding van een homofobe aanval in Gent op 6 augustus nam de campagne ROSA samen met Verkeerd Geparkeerd en Casa Rosa het initiatief voor een protestactie. Op enkele dagen werden honderden mensen gemobiliseerd. Hiermee betuigden we niet alleen onze solidariteit met de slachtoffers, het was ook een moment om in de publieke ruimte LGBTQI+foob geweld aan te klagen en om van het stadsbestuur en de regeringen concrete maatregelen te eisen tegen de discriminatie van LGBTQI+ personen.

    ‘Actieplan tegen LGBTQI+fobie’ volstaat niet

    De regering had de afgelopen jaren de mond vol van veiligheid. Dat werd begrepen als gemilitariseerde terrorismebestrijding en investeringen in oorlogsmateriaal. Het nieuwe ‘actieplan tegen LGBTQI+fobie’ liet ondertussen vier jaar op zich wachten. Dat stond duidelijk niet bovenaan de prioriteitenlijst. De regering heeft intussen nog maar één jaar voor de volgende verkiezingen om de 115 punten uit het actieplan te realiseren. Daarbij valt echter meteen op dat het plan ontoereikend is.

    Eén van de belangrijkste redenen daarvoor is de afwezigheid van zo goed als elke verwijzing naar de middelen die nodig zijn om de 115 (ontoereikende) punten uit het actieplan te realiseren. Zo werpt Çavaria op dat het als Vlaamse koepel van LGBTQI+ verenigingen vermeld wordt bij een aantal van die punten, terwijl het van de federale regering geen structurele werkingsmiddelen krijgt. Veel voorstellen zijn voornamelijk symbolisch: uitbrengen van brochures, cursussen voor personeel, één keer per jaar regenboogvlaggen aan overheidsgebouwen, … Het is even symbolisch als de aanwezigheid van de traditionele partijen op de Pride Parades. Regenboogvlaggen en –zebrapaden zullen LGBTQI+ personen niet op magische wijze beschermen wanneer ze met geweld en discriminatie geconfronteerd worden. Louter symbolische maatregelen zijn vooral een goedkoop alibi voor de regering.

    Een actieplan dat geen geld mag kosten en geen structurele veranderingen beoogt, zal geen oplossing bieden voor trans- en homofobie. Er is nood aan investeringen, onder meer in onderwijs zodat degelijke (seksuele) opvoeding met voldoende aandacht voor de noden van LGBTQI+ personen mogelijk is en tegengewicht kan geboden worden voor de blijvende stereotyperingen door religieuze en politieke conservatieve krachten die LGBTQI+ personen als abnormaal, minderwaardig of zelfs gevaarlijk voorstellen. Er moet ook geïnvesteerd worden in voldoende kwaliteitsvolle sociale woningen en degelijke jobs. Er zijn meer middelen nodig voor vluchthuizen en gezondheidszorg opdat de keuze om jezelf te zijn geen ‘keuze’ voor dakloosheid, geweld of armoede inhoudt. Investeringen in publieke en sociale diensten die het tekort aan begeleiding van LGBTQI+ personen en hun omgeving tegengaan.

    Een dergelijke reële verbetering van de levensomstandigheden van de meerderheid van de bevolking kunnen we enkel bekomen door er samen voor op te komen.

    Racisme is geen antwoord op LGBTQI+fobie

    Eenheid van alle werkenden en jongeren wordt echter tegengewerkt. Denk maar hoe LGBTQI+rechten of vrouwenrechten misbruikt worden om racisme te legitimeren. LGBTQI+fobie is nochtans niet eigen aan bepaalde culturen, maar een structureel probleem met maatschappelijke wortels. Mensen zijn van nature uit niet LGBTQI+foob, racistisch of seksistisch. De kans dat ze het worden, neemt wel toe in een context waar verdeel- en heerstactieken gebruikt worden om de aandacht af te leiden van het asociale besparingsbeleid dat de ongelijke machtsverhoudingen in de samenleving in stand helpt houden. De kans neemt toe in een samenleving waarin niet de rijkdom, maar de tekorten verdeeld worden. Daardoor wordt iedereen en elke groep elkaars concurrent in een strijd om basisbenodigdheden. Meer middelen voor LGBTQI+ welzijn betekent dan besparen op vrouwenrechten, geld voor vluchtelingenopvang zou betekenen dat LGBTQI+ personen het met minder moeten stellen.

    Het is echter duidelijk: het zijn niet de vluchtelingen, evenmin de langdurig zieken, moslims of werklozen die de discriminatie van LGBTQI+ personen op de huizen- en arbeidsmarkt veroorzaken.

    Strijd is nodig

    Het is de chronische onderfinanciering van sociale woningen, de afwezigheid van degelijke jobs als gevolg van de besparingslogica die scenario’s mogelijk maakt waarin een (huis)baas een discriminerende keuze kan maken onder de vele kandidaten die zoeken naar een betaalbare woning of een degelijke job. Een regering die met een besparingsbeleid de voorkeur geeft aan het beschermen van de belangen van de superrijken en multinationals, eerder dan op te komen voor het welzijn van LGBTQI+ personen (maar ook van vrouwen, migranten en de hele werkende klasse), is mee verantwoordelijk voor geweld en discriminatie in de samenleving.

    Alle rechten die LGBTQI+ personen vandaag hebben, zijn er gekomen door actief protest, ook in het Westen. Vandaag blijft de nood aan dergelijk verzet, tegen de openlijke aanvallen door figuren zoals Trump of Putin, maar eveneens tegen het besparingsbeleid dat ook hier in België in de praktijk de rechten en het welzijn van LGBTQI+ personen ondermijnt. Campagne ROSA wil een instrument zijn voor iedereen die wil deelnemen aan de strijd voor een ander soort samenleving waarin de winsten die geproduceerd worden niet langer verdwijnen in de zakken van de CEO’s of naar belastingparadijzen, maar geïnvesteerd worden in het welzijn van de meerderheid van de bevolking, inclusief LGBTQI+ personen. Alleen met zo’n samenleving wordt de basis gelegd voor een echt LGBTQI+ vriendelijk klimaat.

    www.campagnerosa.be

  • Protest tegen homofoob geweld in Gent: LGBTQI+strijd meer dan ooit nodig!

    Vrijdag hield Campagne ROSA samen met LGBTQI+ organisaties Casa Rosa en Verkeerd Geparkeerd een solidariteitsactie tegen LGBTQI+foob onder de stadshal. Vorige week werd in Gent een holebikoppel afgevoerd naar het ziekenhuis nadat ze door hun buren werden aangevallen met een fietsslot. De mannen hadden al heel wat homofobe pesterijen te verduren gekregen van de bewuste buren, maar de politie en gerecht weigerden in te grijpen.

    Verslag door Koerian. Zie ook de fotoreportage die we gisteren al publiceerden

    Met de actie reageerden we tegen LGBTQI+foob geweld en lieten we zien dat de meerderheid van de mensen dergelijke discriminatie walgelijk vindt. Anderzijds eisten we ook fundamentele oplossingen voor de discriminatie van LGBTQI+ personen: meer investeringen in onderwijs, voor een degelijke seksuele opvoeding en broodnodige investeringen in vluchthuizen, een degelijke gezondheidszorg en betaalbare sociale woningen. Ervoor vond een actie plaats die onder de naam (A)Wake een permanent monument voor de LGBTQI+ gemeenschap eiste.

    De mood was strijdbaar. Mario, een van de partners die slachtoffer werden van het voornoemde geweld, getuigde over de verschrikkelijke pesterijen die hij en zijn man te verduren kregen. Elise ging verder in op het programma van ROSA en op welke manier het besparingsbeleid LGBTQI+ personen extra hard raakt. Boris maakte duidelijk dat de strijd LGBTQI+ fobie geen excuus kan zijn voor een racistische agenda. Discriminatie is een structureel en maatschappelijk probleem en valt niet terug te brengen tot één bevolkingsgroep.

    Het Gentse stadsbestuur kan een rol in spelen in de strijd tegen discriminatie. Schepen van gelijke kansen Tapmaz kwam verkondigen dat Stad Gent al veel gedaan heeft in het kader van hun LGBTQI+ charter. Het is echter het paars-groene bestuur dat het aanbod sociale woningen de laatste legislaturen liet inkrimpen. Bovendien zijn het net zij die via gerichte investeringen in vluchthuizen, wijkgezondheidscentra en stadsscholen een concreet verschil zouden kunnen maken voor LGBTQI+ personen in Gent.

    Alle betogers waren het erover eens dat Pride opnieuw een protest hoorde te worden en onderstreepten dit met de slogan ‘Stop gaybashing, stop pinkwashing’. De oproep van Boris om een strijdbare Gentse Pride te organiseren vond een grote weerklank.

    [divider]

    Toespraak van Elise (campagne ROSA) op de actie in Gent

    “Met campagne ROSA willen we strijden tegen alle vormen van onderdrukking (seksisme, racisme, lgtbqi+fobie): daarom leek het ook voor ons belangrijk om deze actie hier te organiseren. De voorbije gebeurtenis toont immers aan dat lgbtqi+fobie zeker nog niet verdwenen is uit onze samenleving. Ik denk dat het belangrijk is om lessen te trekken uit de geschiedenis en uit internationale acties tegen lgbtqi+fobie en ook punten aan te halen die gelijk zijn met de strijd tegen seksisme, tegen racisme om daaruit te leren en zo te kijken hoe wij de situatie dan wel kunnen verbeteren.

    “Eerst en vooral: vandaag geven politici graag de indruk dat de rechten van de LGBTQI+ personen (net als die voor vrouwen), noodzakelijk voortkomen uit ‘Verlichte Westerse waarden’. Maar als we naar de geschiedenis kijken, is het duidelijk dat dit niet het geval is. Rechten hebben we nooit zomaar cadeau gekregen (ook niet in het westen)! Integendeel, alles wat we nu hebben is er alleen maar gekomen doordat mensen op straat zijn komen en zich georganiseerd hebben die actie hebben gevoerd, en waarbij er zelfs mensen waren die bereid zijn geweest hun leven –figuurlijk maar ook letterlijk – te geven in de strijd voor die rechten. Daarom denk ik dat een actie zoals deze nu, ook gelegenheid zijn om de strijd die mensen gestreden hebben te gedenken maar ook om duidelijk te maken dat ook wij opkomen voor onze rechten en ons welzijn. Want wereldwijd  zien we aanvallen op die rechten: kijk naar politici zoals Trump en Putin, maar kijk ook naar het besparingsbeleid dat vandaag wereldwijd gevoerd wordt en in de praktijk ook onze rechten in gevaar brengen, ons welzijn in gevaar brengt: actie en strijd zijn vandaag nodig!

    “Tweede punt dat geldt voor vrouwenstrijd en voor de LGBTQI+gemeenschap is dat we merken dat formele rechten niet noodzakelijk reële gelijkheid betekenen. Er zijn rechten gewonnen voor LGBTQI+ personen: het huwelijk opengesteld same seks koppels, het is verboden te discriminatie obv genderidentiteit en seksuele geaardheid, adoptie is mogelijk… Hetzelfde geldt voor de lgbtqi+ gemeenschap, we hebben wel die rechten verkregen, maar als we kijken naar de realiteit, moeten we constateren dat die rechten niet volstaan!

    • Zelfmoordcijfers onder LGBTQI+jeugd zijn zeer hoog.
    • Het aantal klachten wegens LGBTQI+fobie is sinds 2014 met 30% gestegen, het geweld neemt toe.
    • Ook op wereldvlak wordt om de drie dagen een persoon vermoord omdat die transgender is.
    • De moeilijkheden/discriminatie die LGBTQI+ personen ondervinden bij het zoeken naar een woning, naar een job zijn opvallend.
    • 40% van de holebi’s in Vlaanderen voelt zich niet veilig op school, 25% kreeg al te maken met lgbtqi+foob geweld…

    “Er is meer nodig dan wettelijke gelijkheid om reële gelijkheid te bewerkstelligen, en daarvoor is ook nodig om actie te voeren.

    “Derde punt. Laat ons heel duidelijk zijn: in deze strijd voor de emancipatie van de LGBTQI+gemeenschap, kunnen we het niet permitteren ons te laten verdelen! Vandaag zien we effectief dat er sprake is van seksisme, maar ook racisme, bifobie, transfobie etc. binnen de LGBTQI+ gemeenschap zelf. Dergelijke fenomenen zijn een reflectie van wat in de samenleving leeft, wat door de media en verschillende politici gepropageerd wordt. Denk aan politici zoals Theo Francken die ‘lgbtqi+friendliness/vrouwvriendelijkheid’ inzetten in een racistisch discours, die de ene minderheid (de LGBTQI+ers) gebruikt om andere personen te stigmatiseren (personen met een moslim-geloof), MAAR die tegelijkertijd besparingen doorvoeren op zaken die zeer belangrijk zijn voor LGBTQI+personen en die echt kunnen helpen om een verschil te maken naar de toekomst toe: de zorgsector, op onderwijs (tekort aan aandacht), op openbare diensten etc. cruciaal voor het welzijn van lgbtqi+ en voor iedereen. Dat wil zeggen: die besparen op het welzijn van LGBTQI+ personen. Het is heel belangrijk dat we breken met de verdeeldheid die er vandaag is binnen de LGBTQI+gemeenschap en binnen de samenleving als geheel. .

    “De afgelopen decennia is de productie enorm gestegen, dat wil zeggen dat ook de winst enorm gestegen is. Er is genoeg geld om te investeren in het welzijn van die klasse die de productie mogelijk maakt, namelijk de werkende klasse. Het is niet zo dat investeren in lgbtqi+welzijn betekent dat we dan maar moeten besparen op vrouwenrechten, het is niet zo dat geld voor vluchtelingenwerk noodzakelijk betekent dat lgbtqi+gemeenschap het dan maar met minder moet doen. Simpel gezegd komt het erop neer dat we niet tekorten moeten verdelen, maar moeten verzekeren dat de meerwaarde die geproduceerd wordt, die wij allemaal samen produceren, niet in de zakken van de grote bedrijven of in belastingparadijzen verdwijnt.

    “Maar dit mogelijk maken, vergt een gezamenlijke strijd tegen diegenen die de winsten naar zich toe trekken en die verdeel-en-heersstrategieën zoals LGBTQI+fobie, seksisme, racisme, gebruiken om de aandacht af te leiden van de reële machtsstructuren in de samenleving. We moeten ons niet laten verdelen maar ons verenigen en opkomen voor onze rechten en investeringen die ons allemaal ten goede komen: holebi-hetero, vrouw en man, trans en cisgender, vluchtelingen en Belgen!!

    “Actie is nodig, strijd is nodig – en die strijd heeft jullie nodig! Daarom roep ik op: neem uw rol in de strijd tegen LGBTQI+fobie, maar ook tegen seksisme, tegen racisme, tegen alle vormen van discriminatie en onderdrukking en organiseer u, kom mee naar de Antwerpse Pride morgen en maak er een strijdbaar initiatief van, sluit aan bij Campagne ROSA, om die strijd samen met ons te voeren ZODAT geweld zoals Mauro en zijn partner ervaren hebben, niet meer mogelijk is!”

  • Foto’s van het protest tegen LGBTQI+foob geweld in Gent

    Gisteren was er een geslaagde actie tegen homofoob geweld in Gent. Aanleiding was een geval van geweld waarbij twee mannen in het ziekenhuis terechtkwamen. Ze werden aangevallen omdat ze homo zijn. De afgelopen jaren zijn veel rechten afgedwongen, maar strijd blijft nodig. De eerste stappen van de LGBTQI+beweging bestonden uit straatprotest, vandaar ook onze slogan: ‘Pride is a protest’. Collectief reageren om aan te geven dat homofoob geweld niet aanvaard wordt, is belangrijk. Campagne ROSA nam samen met Verkeerd Geparkeerd en Casa Rosa het initiatief voor een protestactie met open micro. Vlak voordien was er ook nog een actie ‘Geen knieval voor homogeweld’. De mooie opkomst en vastberaden sfeer om in te gaan tegen elke vorm van LGBTQI+fobie waren opmerkelijk.

    Enkele foto’s door Jean-Marie:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/V9LEgtVwWSNkehJZ9]

  • Gent komt op tegen Lgbtqi+foob geweld!

    Deze week was er een vreselijk geval van homofoob geweld in Gent: twee mannen werden hard aangepakt en belandden in het ziekenhuis. Er is een brede verontwaardiging naar aanleiding van dit geweld. We mogen het niet bij verontwaardiging houden: er is actief protest nodig. Komende vrijdag is er een actie gepland aan de Gentse stadshal. Deze actie wordt ondersteund door de campagne ROSA en LGBTQI-organisatie Verkeerd Geparkeerd. Hieronder de oproep.

    Facebook evenement

    [divider]

    Kom op vrijdag 10 augustus om 19u30 naar de Gentse stadshal voor een protestactie. Er zal een open micro zijn. We zullen er vragen stellen aan het Gentse stadsbestuur. Nodig vrienden uit om deel te nemen aan deze actie! Neem LGBTQI+ vlaggen en pancartes mee, zodat onze boodschap ook visueel duidelijk is.

    Maandag 6 augustus werden twee mannen slachtoffer van gaybashing. Beide partners werden zowel verbaal als fysiek aangevallen en moesten worden overgebracht naar het ziekenhuis met gebroken ruggenwervels, hoofdletsels en kneuzingen.

    Het was niet de eerste keer dat zij slachtoffer werden van agressie en het is ook geen alleenstaand geval. De gekende uitgaansbuurt ‘de Overpoort’ is vaak niet veilig en ook recent tijdens de Gentse feesten werden LGBTQI+ personen lastig gevallen. Verbaal en fysiek geweld maken helaas nog steeds deel uit van het leven van veel LGBTQI+ personen.

    Dergelijk geweld mag niet genormaliseerd worden! Vandaar roepen we op om mee op straat te komen tegen geweld en discriminatie tegen de LGBTQI+ gemeenschap en te tonen dat we dergelijke zaken niet accepteren in onze stad!

    Zolang machtige rechtse en conservatieve instellingen, politiek en religieus, LGBTQI+ personen blijven voorstellen als abnormaal en dus ook minderwaardig, geven ze impliciet rechtvaardiging voor discriminatie en geweld, op de arbeidsmarkt, op de woningmarkt en in het dagelijks leven. Wettelijke gelijkheid verkrijgen is daarom niet voldoende.

    LGBTQI+fobie is diepgeworteld in onze samenleving. Niet omdat het eigen is aan de mens, noch omdat het te herleiden zou zijn tot een bepaalde cultuur. Het is een middel dat gebruikt wordt om te verdelen en te heersen en conservatieve ideeën in stand te houden. Daarom verzetten we ons tegen alle vormen van discriminatie zoals LGBTQI+fobie, racisme en seksisme. Kom op straat in solidariteit tegen alle vormen van onderdrukking, geweld en discriminatie, voor een solidaire samenleving.

  • Protest tegen homofoob geweld in Schaarbeek

    Gisteren vond in Brussel een manifestatie tegen homofoob geweld plaats. Aanleiding was een nieuw geval van dergelijk geweld in Schaarbeek. Hieronder de tekst van het pamflet van de campagne ROSA en enkele foto’s door Mario.

    De laatste jaren is de juridische gelijkheid sterk verbeterd in België, maar dit volstat niet. Discriminatie en geweld verminderen niet, eerder het omgekeerde. Zoals Clement, zelf slachtoffer van agressie midden april (omdat hij de hand van zijn partner vasthield), opmerkte: ‘Ik geloof dat de maatschappij op een keerpunt staat, en dat er vele mensen akkoord zijn met de verandering, maar deze verandering vindt plaats in een context vol sociale spanningen: de dominante politiek (deze van besparingen) maakt de maarschappij harder, brutaler en verzwakt het sociaal vangnet. Het is een omgeving waar geweld, discriminatie, wanhoop en angst weelderig kunnen tieren.’

    Mobilisaties zoals deze vandaag aan Brussel Noord zijn cruciaal om een antwoord te bieden op de agressie, en ook de zichtbaarheid voor de LGBTQI+ gemeenschap en de problemen waarmee ze te kampen heeft bekend te maken (Denk maar aan de oververtegenwoordiging van LGBTQI+ in cijfers van agressie en zelfmoord, of de risico’s die ze lopen om te verarmen in een maatschappij waar mensen vereenzamen en tegen elkaar worden uitgespeeld door de ultra-rijken en de politici om hun eigen belangen te beschermen.)

    Zo was het vroeger, maar dit kunnen wij veranderen door collectieve strijd, die gezamelijk wordt gevoerd door iedereen, onafhankelijk van geslacht, seksualiteit, afkomst – samen strijden tegen LGBTQI+-fobie, maar ook tegen seksisme en racisme!

    Racisme is geen antwoord op LGBTQI+-fobie!

    De N-VA wil enkel de LGBTQI+ ondersteunen die haar belangen en wereldbeeld aanhangen, en een zekere draai eraan geven om LGBTQI+ te gebruiken om haar verdelende en racistische agenda op te dwingen aan de bevolking. Irène Zeilinger (lid van Garence, een organisatie die zich bezig houdt met geweld op basis van geslacht) stelde dat het actieplan van de staatssecretaris voor gelijke kansen, Zuhal Demir (NVA), perfect paste in de anti-migratoire en racistische retoriek van de federale regering, die door alle regeringspartijen wordt gebruikt.

    Voor haar is dit plan gebaseerd op ‘informatie die op een bevooroordeelde manier wordt gepresenteerd, alles wat uit wetenschappelijk onderzoek over homofobie, transfobie, … voortkomt wordt tussen ‘aanhalingstekens’ aangehaald om de eigen zaak te bevorderen: (…) in een persbericht stelt Zuhal Demir dat homofobie van moslims het eigenlijke en grootste probleem is, maar ze spreekt niet over het geweld of de homofobie van haar eigen rechtse politici. Op deze manier kan ze de moslimgemeenschap viseren onder de pretekst dat ze dit doet om de LGBTQI+ gemeenschap te beschermen.’

    We moeten niet vallen voor deze verdelende strategie. De politiek van besparingen en sociale aanvallen van de regering-Michel, zijn voorgangers en de verschillende machtsniveau’s, heeft een directe impact op ons leven.
    De precarisering van de arbeid, de jacht op werklozen en langdurig zieken, de besparingen op de gezondheidszorg, elk van deze maatregelen versterkt de afhankelijkheid binnen famillies, wat de mogelijkheid tot het verwerpen van andere seksuele orientaties en identiteiten binnen deze context makkelijker maakt. Het gebrek aan sociale woningen zorgt voor discriminatie en onveiligheid op de privé-huizenmarkt. Op dezelfde manier worden talrijke jonge LGBTQI+ uit huis gezet en belanden ze op straat.

    Leven in een aanvaardende maatschappij is mogelijk, maar dit vereist dat we strijden tegen de beperkingen van de huidige maatschappij, en dat we ingaan tegen zij die ons willen verdelen: de kapitalisten. De onstopbare winsthonger is onverenigbaar met de belangen en noden van alle mensen.

    Laten we samen strijden voor:

    • De creatie van vluchthuizen over het hele land, niet enkel voor LGBTQI+, maar voor alle slachtoffers van agressie, van jongeren tot vrouwen en hun kinderen die slachtoffer werden van agressie.
    • Massale publieke investeringen in het onderwijs en degelijke, niet-heteronormatieve seksuele opvoedingsprogramma’s waarin geslacht, geaardheid en dergelijke aan bod komen.
    • Meer en degelijke sociale woningen
    • Gratis en toegankelijke gezondheidszorg, die kwalitatief is en in staat is aandacht te besteden aan de speciale noden van trans-en interseks mensen.
    • Gratis en degelijke publieke diensten voor iedereen
    • Degelijke jobs zonder discriminatie.

    Foto’s door Mario:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/kEuuuposWX1X3dsQA]

  • Herdenking voor Ihsane Jarfi – Stop homofoob geweld!

    dav

    Op 17 mei is er de jaarlijkse herdenkingsactie voor Ihsane Jarfi. Ihsane werd in 2012 in Luik vermoord omdat hij homo was. Hij werd aangevallen toen hij een gay-bar verliet. Zijn lichaam werd een tiental dagen later naakt terug gevonden in een weide.

    door Oumayma (Brussel)

    Dit jaar houden Rainbouw House Brussels, de stichting Ihsane Jarfi en andere LGBTQI+ organisaties een actie aan het Muntplein om 17 uur. Met de actie wordt geprotesteerd tegen alle vormen van discriminatie.

    Homofoob geweld confronteert ons met een harde werkelijkheid: de strijd om homoseksualiteit te laten aanvaarden door iedereen is nog lang niet voorbij. In België kennen we een van de best uitgewerkte wettelijke stelsels om de rechten van LGBTQI+ mensen te beschermen. Maar niets is verworven in een ongelijk systeem dat zich baseert op het heteronormatief model.

    De situatie van LGBTQI+ mensen is in andere landen erger: in 76 landen is homoseksualiteit verboden en in 8 landen wordt het met de doodstraf gesanctioneerd. Dit betekent echter niet dat er in ons land geen werk meer aan de winkel is. Er is nog altijd veel expliciete vijandigheid en zelfs geweld. Het homofoob geweld tegen een jong Brussels koppel midden april is daar getuige van.

    We strijden om een einde te maken aan homofobie en voor echte gelijkheid. Mensen zijn niet van nature uit gewelddadig, zoals sommigen beweren. Niemand wordt homofoob geboren, mensen worden het. We moeten bouwen aan een samenleving zonder discriminatie op basis van gender of seksuele oriëntatie. Dat vereist een reële en omvangrijke investering in de publieke sector, meer middelen voor onderwijs, investeringen in de LGBTQI+ organisaties, … Dat botst met het neoliberale systeem dat de meerderheid van de bevolking besparingen oplegt.

    17 mei is ook de Internationale Dag tegen Holebifobie en Transfobie (IDAHOT). We komen die dag ook op voor wie in landen leeft waar homoseksualiteit nog steeds verboden is. Mocht er geen homofobie zijn, dan was Ihsane nu 36 jaar geweest. We willen ervoor zorgen dat hij en andere slachtoffers van homofobie nooit vergeten worden. Dat doen we door te strijden voor onze rechten!

     

  • Symbolisch protest tegen homofoob geweld in Brussel


    Afgelopen vrijdag was er een symbolische actie voor de Beurs in Brussel uit protest tegen homofoob geweld. Een week eerder was er sprake van dergelijk geweld toen een homokoppel op straat werd aangevallen door jongeren. De LGBTQI+ gemeenschap is geschokt door dit nieuwe voorbeeld van geweld. Spijtig genoeg is het geen geïsoleerd incident. Er is nood aan een sterke campagne tegen homofobie. De actie van vrijdag kan daaraan bijdragen. Een volgende belangrijke afspraak is de Pride van 19 mei. Wij zullen deelnemen aan een strijdbare delegatie onder de noemer ‘Pride is a Protest’.

    Kiss-In Lgbtqi+ à Bruxelles contre la violence LGBTQI+phobes

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping