Your cart is currently empty!
Tag: brandweer
-
Ook voor brandweerlieden is de maat vol
Gebrek aan menselijke en technische middelen, ontbreken van sociale dialoog en communicatie, geen personeelsplanning, geen intern reglement, geen veiligheidsbeleid in de zones, … Ook voor de brandweerlieden is de maat vol!Door een brandweerman uit Henegouwen
Pas na de ramp in Ghislenghien kwam er reactie van de politici en kwam de zo lang verwachte hervorming van de civiele veiligheid er eindelijk.
Jammer genoeg zien we een jaar na de invoering van de hervorming dat het een mislukking is die te kampen heeft met een vreselijk tekort aan middelen. Veel kazernes zijn bouwvallig of worden noodgedwongen gedeeld met ongedierte zoals ratten (dat is bijvoorbeeld het geval in Tubeke). We zagen niets van de beloofde hulp voor de vrijwillige brandweer. Het wordt integendeel steeds moeilijker om een normaal leven op professioneel en familiaal vlak te combineren met dat van een vrijwillige deelname aan de brandweer. Onder de professionelen is er verlies aan premies en verschillende verworvenheden uit het verleden. Er komen weinig collega’s bij en het personeelstekort is groot. In sommige kazernes is er onvoldoende personeel voor een volledige interventie. Als er dan twee belangrijke interventies op hetzelfde ogenblik moeten gebeuren, heeft de bevolking pech. De beperking van 24 uur per week doet sommige vrijwillige posten de das om. En zo gaat het maar voort.
De Koninklijke Belgische Brandweerfederatie moest onze belangen verdedigen tijdens de onderhandelingen over de hervorming. In plaats van dat te doen, liet de federatie gewoon haar broek zakken. Marc Gilbert kreeg ‘zijn’ hervorming en werd gepromoveerd tot kolonel met een maandloon van 5.000 euro.
Wat doen? Strijden en ons organiseren!
Organiseer een personeelsvergadering of een discussie in jouw ploeg in je kazerne en werk een eisenplatform uit. Vorm groepen die zich coördineren over verschillende kazernes heen om acties te houden voor de gemeenteraden en lokale raden. Het vrijwillig personeel kan zich eveneens bij de vakbonden aansluiten. Onze afgevaardigden en secretarissen zijn vooral gewoon om met de beroepsbrandweerlieden te werken en weten niet goed hoe ze de vrijwilligers kunnen organiseren en mobiliseren. We roepen alle vrijwilligers op om aan te sluiten en zich voor te stellen als afgevaardigde voor ACOD, ACV-Openbare Diensten of VSOA zodat de bonden alle brandweerlieden organiseren en verdedigen.
Het is voor iedereen duidelijk dat we dezelfde problemen kennen als ander veiligheidspersoneel, zowel bij de politie als in het leger. Er is een gebrek aan personeel, besparingen op de middelen, gebrek aan kennis van het werkterrein door de top, … Dit zijn de gevolgen van een jarenlang besparingsbeleid. We kennen geen ‘failed state’. Het is niet de staat die faalt, het is het systeem waar de rijken steeds rijker worden ten koste van de gemeenschap, de werkenden (zowel in de private als de publieke sector) en de gebruikers. We zijn verbaasd dat het personeel in de publieke sector het in deze omstandigheden zo lang heeft volgehouden. In plaats van de beloofde ‘verandering’ kregen we met deze regering meer van hetzelfde besparingsbeleid, maar dan op een sneller ritme. Deze regering moet weg. De cipiers en het spoorpersoneel hebben een momentum gecreëerd om samen in actie te komen tegen alle besparingen in de publieke sector.
Ook als brandweerlieden kunnen we een rol spelen in deze strijd. Vergeet niet hoe angstig de politici keken toen ze een ploeg brandweerlieden in volle uitrusting met hun materieel in het stadscentrum zagen manifesteren. Vergeet niet hoeveel applaus we krijgen als we deelnemen aan een stakerspost of een vakbondsactie.
We kunnen de beweging vandaag versterken en onze solidariteit betuigen tijdens de staking van 24 juni. Dat zal de druk op de vakbondsleiders opvoeren om deze keer door te zetten tot de val van de regering. De vakbonden moeten breken met hun traditionele politieke partners en in samenwerking met sociale bewegingen zoals Hart boven Hard, politieke organisaties zoals PVDA, LSP, … bouwen aan een politiek front voor een samenleving in dienst van de gemeenschap en niet een handvol rijken.
De aanwezigheid van rollovers (waarbij het vlammenfront zich doorheen de rooklaag verspreidt) wijst erop dat er een flashover (vlamoverslag) aankomt. Laat ons in deze sociale beweging de rollovers zijn!
-
Staking 22/4. Brandweerlui zone Henegouwen Centrum in actie
Door een correspondent
De brandweerlieden van de posten Enghien en Soignies voerden op 22 april een actie. Met een 12-tal professionele en vrijwillige brandweerlieden werd het ongenoegen ten aanzien van het besparingsbeleid duidelijk gemaakt. Dat gebeurde met een filterblokkade in het centrum van Soignies. Er werden pamfletten verdeeld aan de voorbijgangers om uit te leggen waarom de actiedag belangrijk is en waarom de strijd moet doorgaan.
Onder de brandweerlieden was er ook heel wat discussie over de hervormingen bij de brandweer (lees ons artikel hierover). Velen werden nog niet betaald voor prestaties en de meerderheid van de brandweerlieden merkt op dat de loonfiches onvolledig zijn. Daar komen nog een pak administratieve problemen als gevolg van de hervorming bovenop.
-
Actie van brandweer in Henegouwen
Afgelopen maandag werd niet alleen in Namen en Luik actie gevoerd langs Franstalige kant. Ook de brandweer van Henegouwen en Centrum betoogden in La Louvière. Ze waren met ongeveer 150 brandweerlui uit voornamelijk de kazernes van La Louvière en Bergen, maar ook uit Quiévrain, Soignies en Enghien. Tot de betoging was opgeroepen door de drie vakbondsorganisaties. Het ongenoegen richt zich tegen de hervorming van de brandweer tot een zone ‘Henegouwen-Centrum’ als gevolg van de grote hervorming die vanaf 1 januari van toepassing wordt.
Door een correspondent
Sinds verschillende jaren vragen de brandweerlui zelf een grote hervorming van de dienstverlening. De nood hieraan bleek onder meer bij de ramp in Gellingen in 2004 toen er ook enkele brandweerlui om het leven kwamen. Het idee van de hervorming die nu doorgevoerd wordt, komt neer op een hergroepering van de diensten in zones (die min of meer gelijklopen met politiezones). Daarmee moet de kwaliteit van de dienstverlening maar ook de veiligheid en het welzijn van de brandweerlui versterkt worden.
Maar we hebben steeds meer de indruk dat de hervorming niet tot verbetering zal leiden omdat er een totaal gebrek aan middelen is. Zelfs met wat financiële steun van de federale regering komen we er niet.
Op een maand voor de verandering van zones, is er nog steeds geen simulator om onze lonen te berekenen. We weten dus niet hoeveel we de komende maanden zullen verdienen. Dat geldt zowel voor de professionele als de vrijwillige brandweer. Het is een beetje als naar een nieuwe werkgever gaan zonder dat je weet wat de exacte arbeidsvoorwaarden en taken zullen zijn. Er is geen enkele informatie over opzegvergoedingen of nog over nachtpremies of verlofdagen voor vrijwillige brandweerlui. Het beheersplan die de visie op de toekomst van de brandweer in de regio beschrijft heeft het over de burgers die we beschermen als ‘klanten’ en ook andere termen uit de private sector worden opgenomen, zo is er sprake van een “bedrijfscultuur” en ook van “flexibiliteit”. Er is nog geen enkele belofte gedaan over de eventuele aanwerving van brandweerlui. En dit zijn dan nog maar enkele van onze bekommernissen over de hervorming.
Op de actie in La Louvière trokken we naar het gemeentehuis om er de burgemeester te ontmoeten. Dat is Jacques Gobert (PS), de toekomstige voorzitter van de brandweerzone, en de toekomstige commandant voor de zone, kapitein Philippe Staquet. Er kwam geen enkel antwoord op onze vragen. Zowel de burgemeester als de toekomstige commandant werden regelmatig onderbroken door brandweerlui die er onder meer aan herinnerden dat de kapitein kolonel zal worden en zijn loon aanzienlijk zal verbeteren. Dat de commandant door een raad van burgemeesters zonder enige operationale competenties wordt aangesteld is vreemd, waarom wordt de leiding niet verkozen door de basis? Een officier die door de basis verkozen is, zou daar meer erkenning krijgen.
De woede is dus verre van voorbij en de vakbonden beloofden om de acties op te voeren en te verharden in de komende weken.
Foto’s : Gloma Photography
-
Brandweer in actie. Traangas en matrakken kunnen strijdbaarheid niet blussen
Van de zowat 17.000 brandweerlieden in ons land, kwamen er afgelopen vrijdag 1.000 tot 1.500 naar Brussel om te protesteren. Ter vergelijking: het zou overeenkomen met ongeveer 50.000 betogende personeelsleden uit het onderwijs. De aanleiding voor dit protest is de hervorming van het statuut van de brandweerlieden en het gebrekkige antwoord van de regering op de problemen waar al langer op wordt gewezen. De poging om het protest aan banden te leggen met traangas en matrakken was tevergeefs. De ‘neutrale zone’ werd al gauw ingenomen door de brandweerlieden die een onderhoud met de regering eisten.
Geen algemene steun voor beroepsfederatie
De woede is groot onder de brandweerlieden. Ze keren zich ook tegen de eigen beroepsfederatie. Die wordt door sommigen gezien als een “vriendengroepje van officiers die hun eigen belangen verdedigen” terwijl de zachtere opmerkingen in de richting gaan van “verwijderd van de realiteit”. De kritiek komt er op neer dat de verantwoordelijken aan de top wat extra zullen krijgen terwijl de gewone brandweerlieden 10% van hun loon moeten inleveren. De commentaren van brandweerlieden op de site van de krant Le Soir zijn scherp: “De federatie is een vriendenclub, geen vakbond, en dus moet ze niet over het statuut onderhandelen. De federatie steunt ons niet, waarom zouden wij haar dan wel steunen? De officiers krijgen inderdaad een extra graad en een loonsverhoging en zij zullen dus wel tevreden zijn.” In La Libre verscheen een opiniestuk door brandweerlieden: “We hebben de indruk dat de onderhandelingen […] zich boven de hoofden van het personeel aan de basis afspelen en dat sommige ‘officiële’ gesprekspartners van het ministerie van Binnenlandse Zaken vooral opkomen voor een klein groepje mensen en niet voor de volledige beroepsgroep.”
De federatie betreurde dat de ‘compromissen’ niet werden gerespecteerd. Het is natuurlijk gemakkelijk om dat van bovenaf te verklaren. De brandweerlieden toonden op overtuigende wijze dat zij een andere mening zijn toegedaan.
Regering krijgt geen vrijspel
De betogende brandweerlieden waren evenmin zacht voor de regering. De beruchte ‘onderhandelingen’ vonden in een gespannen sfeer plaats. Er werden geen documenten op voorhand verspreid, de vakbondsverantwoordelijken konden niet met de basis communiceren en er waren geen ernstige voorstellen om over te onderhandelen. Een dergelijk gebrek aan respect is beledigend.
De voorstellen van de regering bestonden uit het opleggen van fysieke proeven voor de brandweerlieden (wat door velen al langer werd gevraagd) terwijl er de afgelopen 30 jaar niets op dat vlak werd gevraagd van de brandweerlieden (wat ze zelf vreemd vinden). Maar van de ene dag op de andere worden nu enorme niveaus voor de tests vereist, terwijl het nodig is om zoiets geleidelijk te doen door het terrein voor te bereiden.
Er wordt voorgesteld om de hervorming voor de helft te laten betalen door de federale regering en voor de helft door de gemeenten (of de regio waar de kazerne zich bevindt). Iedereen weet echter dat de gemeentelijke financiën er niet goed voor staan, onder meer door het faillissement van de Gemeentelijke Holding die met Dexia ten onder ging. Het resultaat is dat gemeenten mogelijk extra belastingen zullen opgelegd worden of dat er onvoldoende middelen voor de brandweer zullen zijn, of een combinatie van beide. Het besparingsbeleid wordt op alle beleidsniveaus gevoerd en alle beroepsgroepen liggen onder vuur.
De kwestie van het statuut blijft tenslotte een grote stap achteruit voor de brandweerlieden die vrezen dat een harmonisatie van alle statuten, maar dan naar beneden, niet overeenstemt met de reële noden van de brandweerlieden, zowel bij de professionele als de vrijwillige brandweer. Brandweerdiensten zijn nochtans essentieel voor de veiligheid van de bevolking.
Beloften en compromissen
Na afloop van de acties titelde de krant La Libre dat de “brandweerlieden gerustgesteld werden door Joëlle Milquet”. De reacties onder de betogers waren duidelijker, daar bleek dat de brandweerlieden zich niet zullen laten doen en dat de minister er niet aan moet denken om hen iets te lappen.
Het feit dat de betogers werden onthaald met traangas en matrakken is evenmin een element dat het vertrouwen versterkt. Minister Milquet beloofde om een “overgangsfase” voor de hervorming in te voeren en dit via een “commissie” waarin de vakbonden vertegenwoordigd zijn en waarin de teksten van de hervormingen zullen besproken worden. Het gaat om een klassieke tactiek van de elite: de vertegenwoordigers van de betogers in commissies onderdompelen om de strijd tegen de sociale afbraak af te remmen. Maar dat er sociale afbraak komt, staat vast. Alle machtsinstanties dringen aan op besparingen. Onderwijzend personeel, brandweerlieden, gemeentepersoneel,… allemaal worden ze aan dezelfde logica onderworpen, ook al zijn er verschillen qua ritme.
De vakbondsleiders stelden dat ze tevreden zijn dat er onderhandelingen komen, maar ze moesten meteen aankondigen dat er bij onvoldoende inhoud van de voorstellen meteen opnieuw zal betoogd worden. De basis van de brandweerlieden is waakzaam en staat klaar om terug op straat te komen wanneer nodig.
Repressie faalt
De regering kan er zich maar beter van bewust zijn dat het ongenoegen van de brandweerlieden hier niet zal stoppen. De brandweerlieden weten bovendien ook dat ze de beperkte resultaten van afgelopen vrijdag enkel afdwongen omdat ze zich niet lieten doen door de politie.
De woede neemt toe en de regering zal zich voorbereiden op nieuwe acties. Ze verklaarden al in de media dat de brandweerlieden publieke voertuigen gebruikten voor hun eigen belangen. De repressieve mogelijkheden worden uitgebreid om tegen nieuwe acties te kunnen optreden. De beroepsfederatie bracht overigens gelijkaardige kritieken op de actievoerders.
Nood aan veralgemeende strijd
Deze situatie stelt de kwestie van een actieplan. De brandweerlieden mogen niet aan hun lot overgelaten worden. Ze voeren doeltreffende en strijdbare acties, maar dit mag niet geïsoleerd van de rest van de samenleving gebeuren.
Er is nood aan een strijdbaar actieplan dat alle slachtoffers van het besparingsbeleid verenigt om de aanvallen af te wenden en de asociale maatregelen te stoppen. Om blijvende verworvenheden af te dwingen, moeten we ons verenigen achter een duidelijk programma dat gericht is op de behoeften van de bevolking en niet op de dictaten van de markten en de kapitalistische economie. Om zo’n programma te verdedigen, is er meer nodig dan wandelingen tussen Brussel-Noord en Brussel-Zuid.
De alliantie D19-20, een nooit geziene samenwerking tussen melkproducenten en syndicalisten die samen ingaan tegen de besparingen van de EU, zal donderdag een blokkade voeren tegen de Europese Top. Wij steunen dit initiatief en nemen er actief aan deel. Dergelijke acties verdienen navolging, ze vormen een uitdrukking van een radicalisering en een bereidheid om de strijd aan te gaan.
De ideeën van meer strijdbare acties en een offensieve opstelling komen boven drijven en zoeken naar een uitdrukking. Om het besparingsbeleid volledig te blokkeren, moeten we collectief werken aan een oplopend actieplan waarbij ook het wapen van de algemene staking(en) wordt ingezet, zowel in België als op Europees niveau.
-
“Tijd om de banken over te nemen”. Britse brandweerbond neemt standpunt in
De Britse brandweerbond FBU neemt het op voor een publiek bankenstelsel als onderdeel van een economische planning. De vakbond publiceerde een brochure waarin dat standpunt verder werd uitgewerkt door de economen Michael Roberts en Mick Brooks. Vakbondssecretaris Matt Wrack schreef een inleiding op de brochure. Een reactie.
Er wordt al eens gezegd dat wie een wapen heeft een bank kan overvallen, maar wie een bank bezit meteen een land kan overvallen. Dat is natuurlijk niet volledig correct. De meeste banken hebben goed uitgewerkte veiligheidssystemen waardoor een traditionele bankoverval quasi onmogelijk is geworden. Maar deze uitspraak is tegelijk een onderschatting van de macht van de banken. Die hebben de afgelopen jaren geen land maar een volledige planeet overvallen.
De grote roof van 2008 was zo omvangrijk dat zelfs een deel van de gevestigde media kritiek bracht op de overvallers. Ik googelde naar ‘Daily Mail greedy bankers’ en kreeg 482.000 resultaten. Tegelijk steunde deze krant, net als alle andere ‘ernstige’ commentatoren en politici, de reddingsoperatie van de banken.
Deze brochure herinnert ons eraan dat Groot-Brittannië alleen in 2008 289 miljard pond aan gemeenschapsmiddelen aan de banken besteedde. Dat is 80 miljard pond meer dan de volledige opbrengst van de belastingen uit de financiële sector tussen 2002 en 2008. De auteurs halen Mervyn King van de Bank of England aan: “Nooit eerder in de financiële geschiedenis was zoveel geld door zo weinig mensen aan zoveel anderen verschuldigd.”
De auteurs tonen aan hoe de banken een grote verantwoordelijkheid dragen voor de huidige recessie. Hun greep op het kredietwezen houdt nieuwe productieve investeringen tegen, terwijl het daaruit volgende verlies aan belastinginkomsten en oplopende werkloosheid en ondertewerkstelling de begrotingstekorten versterkt.
De brochure verwijst naar de enorme omvang van de letterlijk criminele activiteiten van de grote banken, zoals het manipuleren van rentevoeten, het frauduleus verkopen van kredietverzekeringen en het witwassen van geld van de internationale misdaadkartels. En dan hebben we het nog niet over de legale diefstal in de vorm van waanzinnige lonen en bonussen voor de top van de bankenwereld, zo kregen 231 toplui van Barclays in 2011 samen 554 miljoen pond uitbetaald.
Deze feiten zijn bekend, maar het is opvallend dat deze brochure concludeert dat de grote banken onder publiek bezit en democratische controle moeten geplaatst worden. Brooks en Roberts houden het daar niet bij. Ze pleiten ervoor dat de bankensector onder publiek bezit en democratische controle een gezonde rol in de samenleving kan spelen door essentiële diensten voor persoonlijk bankieren aan te bieden, leningen te geven om productieve investeringen mogelijk te maken in plaats van het casinogewijs aan speculatieve beleggingen te besteden. Dit alles zou sterk contrasteren met de huidige situatie waarbij grote bedrijven op geldbergen zitten en de banken weigeren om geld aan kleine bedrijven te lenen.
Het zou 55 miljard pond kosten om de huidige aandeelhouders van de vijf grootste Britse banken uit te kopen, maar Brooks en Roberts stellen dat het beter zou zijn om de compensaties van de aandeelhouders te beperken tot bewezen noden. In plaats van de bestaande raden van bestuur pleiten ze voor een bestuur door het personeel van de banken, de arbeidersbeweging in het algemeen en andere ‘belangengroepen’ zoals hypotheeknemers en kleine bedrijven. Ze zien een publiek bankenstelsel als instrument voor een economische planning.
Terwijl de meeste verantwoordelijken van de arbeidersbeweging de retoriek van Labour achterna blijven hollen, is een ernstig voorstel van een militante vakbond om het volledige bankenstelsel uit de handen van de heersende klasse te halen een bijzonder welkome ontwikkeling.
De brochure heeft als ondertitel: “Een bijdrage aan het debat door de Fire Brigades Union”. In zijn inleiding stelt Matt Wrack van de FBU dat de vakbond “niet beweert dat deze maatregel op zich de crisis zou oplossen of de economische macht in de handen van de meerderheid van de bevolking zou brengen.”
Dat is een terechte opmerking, maar de banken uit de handen van de kapitalisten halen, is een prioriteit voor iedere beweging die de heerschappij van het kapitaal betwist. Wij verdedigen de noodzaak van een socialistische regering die niet alleen het financiële stelsel in publiek bezit neemt, maar de zowat 150 grote bedrijven die de volledige Britse economie domineren. Dat zou de basis vormen om deze bedrijven onder democratische arbeiderscontrole en –beheer te plaatsen.
De brochure heeft beperkingen – zo zwijgen de auteurs over de kwestie van welke beweging of partij deze voorstellen zou kunnen doorvoeren of over welk politiek en economisch verzet de huidige eigenaars van de banken of hun marionetten bij de staat zouden kunnen opwerpen. Maar samen met de motie op de nationale vakbondsconferentie vorig jaar, een motie voor het publiek bezit van de banken, is dit opnieuw een positieve bijdrage voor het versterken van een politiek programma dat de belangen van de werkende bevolking verdedigt. De brochure verdient het om breed gelezen en besproken te worden.
-
Brandweer. Strijd loont, waakzaamheid blijft geboden
Maandag voerden enkele honderden brandweermannen, uit korpsen over het hele land, actie aan de ambtswoning van premier Di Rupo. Ze eisten dat de regering een heel aantal maatregelen, die al langer beloofd werden zonder dat er ooit budget voor werd voorzien, nu eindelijk in de begroting zou zetten.
De brandweermannen eisten een onderhoud met premier Di Rupo en minister van buitenlandse zaken Didier Reynders, en weigerden minister van Binnenlandse zaken Joël Milquet te ontmoeten, nochtans de minister die bevoegd is over de brandweer. De brandweerlui hopen zo hun standpunten aan de hele regering kenbaar te kunnen maken, ze hebben immers geen vertrouwen meer in hun voogdijminister, die al herhaaldelijk naliet gemaakte afspraken na te komen.
Het eisenpakket van de brandweermannen is divers, en geeft een goed zicht op de moeilijke situatie waarin veel brandweerkorpsen vandaag moeten werken. Zo is er de eis rond het professionaliseren van de “vrijwillige” brandweermannen: vandaag heeft een meerderheid van de brandweermannen geen vast statuut, maar worden ze enkel opgeroepen, en betaald, wanneer een noodsituatie uitbreekt. Nochtans doen vrijwilligers hetzelfde werk als hun “vaste” collega’s, en moeten ze tijdens wachtdiensten voortdurend beschikbaar zijn, waardoor de combinatie met een andere job of gezinsleven vaak moeilijk is. Vergelijk het met een winkeleigenaar zijn personeel enkel zou betalen voor de tijd dat er klanten in de winkel staan, en de andere uren gewoon zou aftrekken van het loon… De brandweer eist dan ook terecht dat de vrijwilligers erkend worden als volwaardige brandweermannen.
Ook klagen de brandweermannen de gebrekkige financiering van hun korpsen aan. Dit vertaalt zich in te weinig manschappen voor een goede en veilige dienstverlening en een gebrek aan materiaal. Aan het piket vertelden brandweermannen uit Luik en Limburg dat zij soms moeten gaan schooien bij de beter uitgeruste korpsen uit Brussel naar oude handschoenen en beschermkledij, omdat hun eigen korps niet het budget heeft om degelijk materiaal aan te kopen.
Omdat de regering hen niet wilde ontvangen, bleef een groot deel van de brandweer tot maandagnacht 23u piket staan aan de Wetstraat. Pas nadat de regering een pak maatregelen beloofde om tegemoet te komen aan de eisen, werd de blokkade opgebroken. Maar niet zonder waarschuwing: als de regering haar beloftes niet nakomt, gaan de brandweerlui opnieuw in actie!
>>> Foto’s van Collectif Krasnyi
