Tag: Agfa Gevaert

De arbeidersvakbonden (ABVV en ACV) bij Agfa Gevaert hebben een scherp antwoord geformuleerd op de uitlatingen van de directie in enkele "bevriende kranten" eind vorige week. De media werden er door de directie bijgehaald om nog eens fors uit te halen naar de arbeiders. De voorzitter van de raad van bestuur probeerde daarbij de arbeiders en bedienden tegen elkaar op te zetten en het verzet tegen aanvallen op het inkomen van de arbeiders als onverantwoord te bestempelen. Het syndicale antwoord op het moddergooien in de media brengt een ander beeld…

Standpunt van de arbeidersbonden ABVV en ACV bij Agfa Gevaert. PDF op de website van ABVV Agfa Gevaert

DE WONDERBOYS VAN AGFA

De directie van Agfa heeft vandaag in een aantal bevriende kranten mogen uithalen naar de arbeiders. Net zoals in het dossier van een ander belangrijk chemisch bedrijf probeert de directie van Agfa Gevaert, dat voor het eerst sinds lang weer winst maakt – en daar zijn we blij om – via de media druk uit te oefenen om de arbeiders te doen inleveren. De zelfverklaarde wonderboys van dienst zijn deze keer Julien De Wilde, de voorzitter van de raad van bestuur en Jo Cornu, de afscheidnemende CEO.

De arbeiders kunnen Agfa de das omdoen of succesvol maken (De Wilde in De Standaard), ‘Ik dank sommigen, niet allemaal. Enkel zij die samen met ons in de boot zijn gesprongen om het bedrijf te redden. Iedereen zal wel weten wie ik bedoel’ (De Wilde in De Tijd), ‘Arbeiders kunnen Gevaert maken of kraken’ (Gazet van Antwerpen).

Bedankt dus aan de bedienden, rode kaart voor de arbeiders of hoe de wilde voorzitter van de raad van bestuur, tegen elke logica van modern personeelsbeleid en sociaal overleg in, vindt dat er goede en slechte werknemers zijn bij Agfa, brave en stoute. En zoals het spreekwoord zegt: wie stout is krijgt lekkers, wie braaf is krijgt niets.

De wilde voorzitter nodigt de arbeiders uit om nu ook in de boot te stappen en dus, net zoals de bedienden dat vorig jaar deden, in te leveren. Hij vergeet hierbij dat de arbeiders al jarenlang in de boot, of beter gezegd, in een stuurloos schip zitten. Een schip dat, afhankelijk van welke goedbetaalde manager aan het roer zit, reeds alle windrichtingen is uitgevaren. Telkens zou het beter worden en telkens zouden de opofferingen van de arbeiders het schip weer rechttrekken. Maar telkens eindigde het verhaal met een kapitein die, een fikse bonus onder de arm, met de noorderzon vertrok. En de arbeiders? Zij bleven doorroeien, tegen beter weten in.

Ook vergeet de wilde voorzitter te vertellen dat de vakbonden van de arbeiders vorig jaar een half jaar lang het ene constructieve voorstel na het andere deden: van een renteloze lening aan het bedrijf over gesubsidieerde arbeidsduurvermindering tot crisistijdkrediet. Bovenop de reeds veelgebruikte tijdelijke werkloosheid welteverstaan. De vakbonden hadden een perfecte win-win situatie voorgesteld (alleen de vakbonden deden voorstellen tijdens het overleg, de directie kwam nooit verder dan het woord ‘inleveren’): met onze voorstellen kon Gevaert kosten besparen zonder het inkomen van de arbeiders te laten zakken maar het was nooit genoeg. Het werd snel duidelijk dat het geen kwestie was om te besparen op de kosten, neen, de arbeiders moesten, zoals de bedienden VOORAL INKOMENSVERLIES LIJDEN.

En de cijfers geven ons nu gelijk: zonder de harde inlevering (maar wel met pestmaatregelen zoals het busvervoer afschaffen) haalt Materials, waar hoofdzakelijk arbeiders werken, veruit de beste resultaten: een omzetstijging van 12,5%. En dat komt omdat de arbeiders zich hebben dubbel geplooid mijnheer De Wilde. Dag en nacht, week en weekend en als het even niet ging voor het bedrijf dan maar tijdelijk werkloos. Stank voor dank dus. De arbeidersvakbonden nemen akte van de verklaringen en stellen onthutst vast dat de directie liever met modder gooit in de pers dan praat aan de onderhandelingstafel. Voor ons hoeft verder overleg dan ook niet. Wij weten wie de échte wonderboys van Agfa zijn: de arbeiders.

En omdat de directie het niet doet, zeggen wij het luid en duidelijk.

bedankt arbeiders van Materials om de boot boven water te houden !

Een referendum onder de arbeiders van Agfa-Gevaert leverde een duidelijk beeld op van de stemming onder het personeel: 73% verwierp het voorstel van de directie om in te leveren op de lonen. De directie wou aanvankelijk 10% loon laten inleveren, onder syndicale druk bij de onderhandelingen werd dat tot 3% teruggebracht. Maar ook dat is niet aanvaardbaar voor de arbeiders.

De directie wou klaarblijkelijk aan het loon van de arbeiders zitten. Dat was het centrale punt dat in de onderhandelingen met de bonden steevast terug naar voor kwam. Mogelijke alternatieven voor de geplande besparingen werden door de directie van tafel geveegd. Zelfs pistes als loonlastenverlagingen op ploegenarbeid, verhoogd percentage tijdelijke werkloosheid,… werden door de directie afgewezen. Het doel van de directie was expliciet en duidelijk: de lonen zelf aanpakken en daarmee een voorbeeld stellen.

De vakbonden zijn vrij ver gegaan bij het overwegen van mogelijkheden. Er werd zelfs gepoogd om een gelijkaardige regeling als bij de bedienden voor te stellen waarbij enkele maanden 80% zou gewerkt worden, gecombineerd met loonlastenverlaging op ploegenarbeid, tijdelijke werkloosheid, gesubsidieerde arbeidsduurverminderingsdagen,… Zelfs dat ging niet voor de directie. Hierop hebben de arbeidersbonden de onderhandelingen verlaten.

De directie deed hierna een eenzijdig voorstel dat aan de arbeiders werd voorgelegd. Het betrof een inlevering op het loon van 3% en het invoeren van 9 onbetaalde werkdagen in een periode van 20 maanden. De directie stelde meteen dat het andere eenzijdige maatregelen zou nemen indien dit voorstel werd verworpen. 73% van de arbeiders stemde tegen het voorstel waardoor het nu afwachten is wat de directie zal doen.

Op een aantal punten, zoals de afschaffing van het collectieve busvervoer, lijkt de directie intussen aan te dringen. Voor het afgelopen weekend werd geen busregeling doorgegeven. Dergelijke elementen zijn natuurlijk belangrijk, maar het centrale punt voor de verwerping van de voorstellen van de directie was wel degelijk de vraag naar een inlevering op het loon.

In de media verklaarde Bruno Verlaeckt, secretaris van de Algemene Centrale, terecht: “De arbeiders leveren al jaren in met herstructureringen en tijdelijke werkloosheid. Voor hen is het welletjes geweest.” Morgenochtend zijn nieuwe onderhandelingen gepland. Wordt ongetwijfeld vervolgd…

> Website van ABVV-Gevaert

Bij Agfa-Gevaert in Mortsel worden 250 jobs bedreigd. Dat liet de directie bekendmaken in een artikel in Gazet van Antwerpen, dat inmiddels werd overgenomen door alle andere media. Het lijkt wel een vast patroon te worden voor jobverlies in het Antwerpse: de eerste aankondiging gebeurt telkens in dezelfde krant. Dat was eerder ook bij Bayer/Lanxess het geval: ook daar werd een zware herstructurering aangekondigd via de Gazet van Antwerpen.

Bij Agfa-Gevaert maakte de directie duidelijk dat er opnieuw zal bespaard worden. De omvang van de herstructurering is niet bekend, maar de directie laat uitschijnen dat er minstens 250 jobs bedreigd zijn. Dit komt door de moeizame overgang naar nieuwe technologische methoden en interne strubbelingen aan de top van het bedrijf.

In de medische tak van Agfa-Gevaert (HealthCare) werd de informatica-dienstverlening fors overschat. De vooropgestelde omzet tegen 2010 zou zelfs niet bij benadering worden gerealiseerd. De directie schat dat slechts 30% van die omzet zou worden gehaald. In deze afdeling werden ook een aantal overnames gedaan die niet bepaald succesvol waren omdat de producten niet compatibel zijn. Resultaat: 100 jobs bedreigd.

Ook in de grafische afdeling (Graphics) zou de omzet niet de doelstellingen bereiken en ver onder de verwachtingen blijven. Ook hier stelt zich een probleem met mislukte overnames. Hierdoor zouden er 150 jobs bedreigd worden.

De directie heeft op een vergadering met de bediendenvakbonden vorige maandag nog geen duidelijkheid geschonken over hoeveel jobs er weg moeten. Het bedrijf wou het cijfer van 250 jobs “ontkennen noch bevestigen”. Het feit dat de Gazet van Antwerpen met dat cijfers uitpakt, wijst er echter op dat dit wel degelijk in de lijn van de patronale plannen ligt. Ook in het verleden werd de techniek gebruikt om plannen in de media te "lekken". Vlak voor de zomer van 2006 werd aangekondigd dat 1000 jobs bedreigd waren.

De vakbondsvertegenwoordigers van de arbeiders werden niet betrokken bij het overleg van vorige maandag, in de afdeling Materials zouden geen jobs bedreigd zijn. Op de ondernemingsraad van 11 januari werd gesteld dat de directie plannen zou maken om uit de problemen te komen, waarbij deze plannen tegen maart concreter zouden worden. “De directie zal dan met voorstellen komen over WAT nodig is en HOE die besparingen kunnen worden gerealiseerd. Hierover zal dan het overleg starten met de werknemersafgevaardigden”, aldus een pamflet van ACV-Chemie en AC.

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Bij Agfa Gevaert in Mortsel kondigde de directie aan dat een kleine 1.000 jobs in België moeten verdwijnen. Het bedrijf gelooft niet meer in analoge fotografie, nochtans moeten de arbeiders van Agfa die zich bezighouden met analoge fotografie overuren kloppen om het orderboekje te kunnen bijhouden.

Geert Cool

Winsten stijgen op kap van een sociaal bloedbad

Vlak voor de zomer kondigde Agfa Gevaert reeds aan dat er eind augustus een herstructureringsplan zou komen. Het bedrijf liet in de media “lekken” dat er mogelijk 1.000 jobs zouden verdwijnen in Mortsel. Resultaat: de aandelen stegen onmiddellijk. Eind augustus volgde de aankondiging dat er 893 jobs in Mortsel moeten verdwijnen, zonder een concrete invulling van dat sociaal bloedbad. De waarde van de aandelen steeg nogmaals met 9%.

Nochtans maakt het bedrijf heel wat winst. In het tweede kwartaal van 2006 steeg de omzet van het bedrijf met 1,2% en de winst met 42,6% tot 77 miljoen euro. Er was een nettowinst van 28 miljoen euro na aftrek van onder meer de reorganisatiekosten. Dat was 11 miljoen euro meer dan verwacht. Nu wil de directie zo’n 225 miljoen euro per jaar besparen om de winsten verder op te drijven.

Ondanks die goede cijfers en de hoge werkdruk, zouden er volgens de directie teveel werknemers zijn. Eerder werd het bedrijf opgedeeld in drie afdelingen: Graphics, HealthCare en Materials. Vooral die laatste afdeling zou hard getroffen worden met tot zo’n 700 ontslagen. In de praktijk komt het op neer dat erg hard gesnoeid wordt in de productie, waarbij de vraag zich stelt of de productie op zich niet volledig in het gedrang komt indien er zoveel jobs verdwijnen. Wou Agfa het bedrijf enkel maar opsplitsen om minstens één afdeling af te stoten of te laten overnemen?

Begin jaren 1990 waren er in Mortsel nog 8.500 werknemers, voorheen waren er zelfs meer dan 10.000. Na het nieuwe bloedbad zouden er nog zo’n 3.000 overblijven.

57 plannen voor herstructurering

De directie heeft enkel het algemene principe naar voor gebracht van een 1.000-tal jobs die weg moeten. Daarnaast werd gesteld dat er geen naakte ontslagen zouden vallen. Een aantal werknemers zou met brugpensioen vertrekken. Dit zou een test vormen voor de toepassing van het Generatiepact, de directie wil immers de brugpensioenleeftijd tijdelijk verlagen. De afgelopen jaren is de productiviteit in het bedrijf sterk toegenomen, er zijn tientallen flexibele ploegensystemen ingevoerd. Het is dan ook onduidelijk hoe de herstructurering concreet zal worden ingevuld, maar ook hoe de productie zal georganiseerd worden met één vierde werknemers minder. De directie suggereerde reeds dat er met interimarbeiders en jobstudenten zou gewerkt worden om de productie op peil te houden…

Het feit dat de directie de herstructurering nog niet concreet invult, bemoeilijkt het verzet ertegen. Velen vragen zich af waarom nog niet werd overgegaan tot stakingsacties. Was dit door een gebrek aan strijdbaarheid?

De afgelopen jaren werd aangetoond dat de arbeiders van Agfa strijdbaar zijn, zo lag het bedrijf volledig plat op 7 en 28 oktober vorig jaar bij de acties tegen het Generatiepact. Er zijn nu echter 57 verschillende voorstellen van de directie in het kader van de herstructurering. Die worden allemaal besproken met de vakbonden, wat nog maanden kan duren. Het zou moeilijk zijn om heel die periode te staken. Bovendien zou niet voor alle arbeiders duidelijk zijn over welke punten het exact zou gaan.

Vechten voor iedere job!

De vakbonden kondigden wel aan dat ze zullen strijden voor iedere job. In het ABVV-blad De Nieuwe Werker stelde AC-secretaris Bruno Verlaeckt: “Wij blijven ervan overtuigd dat 1 op 4 banen in de productie schrappen niet haalbaar is. Het aantal werknemers moet daar op peil blijven. Flexibiliteit organiseren door banen te schrappen en uitzendkrachten in te zetten, dat kan niet. Schommelingen in de productie kunnen zeer goed opgevangen worden met het bestaande systeem van tijdelijke werkloosheid. Wij gaan ons ook verzetten tegen het uitbesteden van activiteiten. En we bekijken welke chemische bedrijven in de regio mensen kunnen overnemen. Met brugpensioenen willen we voorzichtig omspringen omdat het aantal werkkrachten op peil moet blijven. Want nog eens, er zijn vandaag handen tekort bij Agfa Gevaert.”

Het voorstel van de vakbonden om een werkgelegenheidsconferentie te organiseren voor de volledige chemiesector in de Antwerpse regio werd afgeschoten door het patronaat. Voor de arbeiders zal het echter wel belangrijk zijn om van bij het begin een breder front tot stand te brengen van heel de sector. Dat kan de strijd bij Agfa enorm versterken.

Wellicht zal het immers tot acties komen indien de directie bij haar plannen blijft. De komende maanden kan de periode van onderhandelen en “consultatie” (in het kader van de procedure van de Renault-wet) gebruikt worden om in het bedrijf tot een front te komen van alle vakbonden in alle afdelingen en om banden te smeden die kunnen leiden tot solidariteit en acties in heel de sector.

Vlak voor de zomer kondigde Agfa Gevaert reeds aan dat er eind augustus een herstructureringsplan zou komen. Het bedrijf liet in de media “lekken” dat er mogelijk 1.000 jobs zouden verdwijnen in Mortsel. Resultaat: de aandelen stegen onmiddellijk. Nu wil het bedrijf nogmaals profiteren van de aankondiging van dezelfde ontslagen om het aandeel op te drijven. Tegen 2008 zouden 893 jobs verloren gaan in Mortsel.

Agfa Gevaert zag haar winst in het tweede kartaal van 2006 sterk groeien. De omzet steeg met 1,2% en de winst steeg met 42,6% tot 77 miljoen euro. Er was een nettowinst van 28 miljoen euro na aftrek van onder meer de reorganisatiekosten. Dat was 11 miljoen euro meer dan verwacht.

De directie zal gedacht hebben dat dit redenen genoeg biedt om effectief een sociaal bloedbad aan te richten. Wereldwijd zouden zo’n 2.000 banen verloren gaan. In Mortsel gaat het om minstens 893 van de 4.000 jobs, waaronder 397 arbeiders, 342 bedienden en 122 kaderleden.

Agfa Gevaert had eerder het bedrijf opgedeeld in drie afdelingen: Graphics, HealthCare en Materials. Vooral die laatste afdeling zou hard getroffen worden met tot zo’n 700 ontslagen. In de praktijk komt het er wel op neer dat erg hard gesnoeid wordt in de productie, waarbij de vraag zich stelt of de productie op zich niet volledig in het gedrang komt indien er zoveel jobs verdwijnen.

Het nieuws van de besparingen werd eergisteren op een Europese ondernemingsraad gebracht, maar het bedrijf wou een zwijgplicht tot gisteren. Daarop werd de vergadering verlaten door de vertegenwoordigers van de arbeiders. Gisteren was er dan een speciale ondernemingsraad.

De afgelopen jaren is zwaar gesnoeid in het personeelsbestand van Agfa. Begin jaren 1990 waren er nog 8.500 werknemers, voorheen zelfs meer dan 10.000. Als er nu nog eens 893 jobs verdwijnen, zouden er nog zo’n 3.000 overblijven.

Op dit ogenblik is er weinig duidelijkheid over de herstructureringen. De vakbonden kondigden aan spontane acties te ondersteunen, maar pas tot actie over te gaan na een reeks onderhandelingen in september. Agfa stelt dat er geen naakte ontslagen zouden komen. Een aantal werknemers zou met brugpensioen vertrekken. Hoe de andere jobs zullen verdwijnen, is onduidelijk. Bovendien vormt het een test voor het Generatiepact, de Agfa-directie wil immers de brugpensioenleeftijd uitzonderlijk verlagen om niet tot naakte ontslagen over te gaan. De vakbonden stellen geen naakte ontslagen te zullen aanvaarden en blijven met vragen zitten over de invulling van de productie in het bedrijf.

De aankondiging van Agfa toont eens te meer het cynisme van dit systeem. In juni was er een gerucht over jobs die verloren zouden gaan, waarop het aandeel fors steeg. Na een aankondiging van goede winstcijfers, volgt de effectieve aankondiging van het aantal jobs dat verloren gaat. Resultaat: het aandeel stijgt met zo’n 9%.

Tegenover het jobverlies bij Agfa zal moeten worden geprotesteerd. Het is belangrijk dat er in het bedrijf zelf een front komt van alle vakbonden in alle afdelingen om samen in het verzet te gaan tegen het sociaal bloedbad dat de directie wil aanrichten.

De directie van Agfa Gevaert is een smerig spelletje aan het spelen. Om de koers van de aandelen op te drijven werd eind juni een herstructurering aangekondigd in de media. Er werd daarbij aangekondigd dat er mogelijk 1.000 jobs zullen verdwijnen, maar de invulling van de herstructurering wordt pas eind augustus bekendgemaakt.

Hierdoor wordt het een onzekere zomer voor veel arbeiders van het bedrijf. Prettige vakantie? Tegelijk hoopt de directie om eventueel protest bij de definitieve aankondiging van de herstructurering te beperken door nu reeds te zeggen dat er mogelijk 1.000 mensen weg moeten. Wellicht hoopt de directie dat er dan bij een jobverlies van enkele honderden arbeiders, minder protest zal zijn.

Dat zou wel eens een illusie kunnen zijn. Bij het Generatiepact lag Agfa Gevaert twee dagen plat: zowel op 7 als op 28 oktober. Iedere aankondiging van ontslagen zal tot verzet leiden. Dat is nu reeds duidelijk.

De enigen die wonnen uit het georganiseerde lek in de media, waren de aandeelhouders. De ondernemingsraad waar aangekondigd werd dat zou gezocht worden naar een besparing van 250 miljoen euro, zonder nadere omschrijving van de invulling ervan, moest om 7u ‘s ochtends plaatsvinden zodat het alleszins voor de opening van de beurs was. Het aandeel van Agfa Gevaert schoot de hoogte in door het nieuws dat er mogelijk 1.000 mensen hun job zullen verliezen. Op de kap van sociale miserie stijgen de winsten sneller…

Het najaar bij Agfa Gevaert zou wel eens bijzonder heet kunnen worden. De vroegtijdige aankondiging door de directie moet door de vakbonden aangewend worden om de basis te organiseren voor een tegenoffensief zodra de directie de concrete maatregelen zal aankondigen, wellicht op 24 augustus.

Daarbij kan vol zelfvertrouwen de strijd aangegaan worden. Bij BASF gaf de directie toe aan de looneisen van de arbeiders, nadat die met een staking dreigden. Wellicht zal de strijd bij Agfa niet zo gemakkelijk verlopen, maar er zal strijd nodig zijn om voor het behoud van alle jobs op te komen.