Your cart is currently empty!
Tag: abortus
-
Conservatieve extremisten zetten homofoob offensief in
Ook zoon Jambon verspreidt homofobie
Betoging tegen de zogenaamde ‘pro life’ optocht in 2013. Tegen de anti-abortus en anti-holebi groepen komen wij voor een echte keuze op. Nadat de conservatieve studentenclub KVHV in het nieuws kwam met een verdediging van het hoger inschrijvingsgeld voor studenten en met een campagne tegen stakers die hun levensstandaard verdedigen, haalden de studenten onder leiding van Wouter Jambon nu opnieuw de media met een opmerkelijk homofobe uithaal naar de Antwerpse bisschop die het aangedurfd had om te stellen dat homoseksuele relaties binnen de kerk erkend moeten worden.
Dat deze jongeren heimwee hebben naar de 19de eeuw hebben ze wel al meer laten blijken. Nu stellen ze letterlijk: “Het huwelijk, een sacrament ingesteld door Christus, is toegankelijk voor één man en één vrouw en wordt aangegaan uit vrije wil. Het stopt bij het overlijden van één van beide huwelijkspartners. Seksualiteitsbeleving is door God gewenst binnen het huwelijk. Op deze wijze is het einddoel van seksualiteit, de voortplanting van de mens, het stichten van een gezin. Voor de Kerk kan dit niet buiten het huwelijk.” Seksuele relaties buiten het kerkelijke huwelijk zijn voor het KVHV steeds zondig en dat nog maar ter discussie stellen, is volgens deze conservatieve zelfverklaarde ‘elite’ niet katholiek. Over zonden kennen ze alles bij het KVHV. Eerder dit jaar werd de Gentse ALS-verantwoordelijke nog beschuldigd van vandalisme waarbij we konden aantonen dat de KVHV’ers aan het liegen waren, een praktijk die evenmin erg katholiek is.
Met deze stelling zijn de conservatieve jongeren van KVHV niet aan hun proefstuk toe. Homofobie is een steeds weerkerend thema. Toen het KVHV midden jaren 1990 terug opdook aan de universiteiten werd de groep in Gent uitgesloten op basis van homofobie. Dat was na een artikel in het tijdschrift van KVHV Gent waarin stond: “Het is totaal onverantwoord om deze mensen met minder respect te behandelen dan anderen, laat staan ze met de vinger na te wijzen. Maar wil dat zeggen dat een in homoseksueel leven doorgebracht leven zomaar goedgekeurd moet worden? Duidt het niet veeleer op liefde en respect wanneer je hen durft te zeggen dat je eraan twijfelt of ze wel echt gelukkig kunnen worden in een homoseksuele relatie? In sommige gevallen zou je hen misschien een dienst kunnen bewijzen door hen te verwijzen naar professionele hulpverleners die hen kunnen bijstaan om in de mate van het mogelijke hun neiging bij te sturen, om hen tot hoge vormen van ware vriendschapsliefde te voeren. Goede begeleiding kan deze mensen vaak op weg helpen naar de beleving van een harmonieuze man-vrouw-relatie, waarbinnen seksualiteit met al haar aspecten haar geëigende plaats kan innemen. Het is niet de gemakkelijkste weg, noch voor homoseksuele personen, noch voor wie hen nabij wil zijn. Alles goedvinden kan echter een gemakkelijkheidsoplossing zijn waar uiteindelijk niemand mee gebaat is.”
Bij de stemming over deze homofobe uitspraken in 1997 was er een ruime meerderheid van 7 op 10 die voor uitsluiting uit het Gentse PFK (Politiek en Filosofisch Konvent) stemde. Er waren ook twee onthoudingen, waaronder die van Ben Weyts van de toenmalige VNSU die het niet kon maken om de homofobe uitspraken van KVHV door de vingers te zien. Vandaag wordt vreemd genoeg minder zwaar getild aan homofobe uitspraken. Iedere geloofwaardigheid van N-VA-aanwezigheid op activiteiten van de holebigemeenschap ligt aan diggelen als de partij in eigen rangen homofobie tolereert. Zullen N-VA’ers zowel deelnemen aan de Gay Pride als aan de Antwerpse betoging van 16 mei die onder meer een verbod op de Gay Pride eist?
Homofobe anti-abortusoptocht gepland op dezelfde dag als Gay Pride
Het stopt immers niet bij homofobe standpunten. In conservatief-katholieke kringen worden plannen gemaakt voor een ‘mars voor het gezin’ in Antwerpen op 16 mei. De naam is wat misleidend, maar dit is een betoging tegen het homohuwelijk en al wat ook volgens KVHV zondig is. Het initiatief gaat uit van wel erg conservatieve katholieken. De groep ‘pro-lifers’ die de betoging organiseert, verwijst onder meer naar de standpunten van Pro Familia over de Antwerpse bisschop. Deze groepering omschrijft hem als een “ketter” die zichzelf automatisch buiten de kerk geplaatst heeft. Ook hier wordt gesteld dat seksuele relaties gericht moeten zijn op voortplanting en enkel binnen het huwelijk kunnen, waarbij alle andere seksuele daden zondig zijn. Homoseksualiteit wordt omschreven als een “ontaarding” en “in strijd met de natuurwet”. Met hun betoging op 16 mei willen de katholieke conservatieven ook eisen dat adoptie door homokoppels wordt verboden, dat abortus in het strafrecht wordt opgenomen, anticonceptiva geen subsidies krijgen, een verbod op de Gay Pride (wegens “openbare zedenschennis”), verbod op IVF of nog een “verbod op de pseudowetenschappelijke gendertheorie in de onderwijsinstellingen en een verbod op de ideologische gender mainstreamingspolitiek in alle overheidsinstellingen.” Dat deze betoging op dezelfde dag als de Gay Pride valt, zal wel geen toeval zijn.
Eerder waren er ook in Frankrijk acties en betogingen tegen het homohuwelijk waarbij de extreme katholieke rechterzijde mobiliseerde. En ook in andere landen wordt geprobeerd om de regels voor abortus en homorechten terug te draaien. In ons land waren er beperkte ‘pro life’ betogingen met spanningen tussen verschillende groepen binnen de conservatieve extremistische milieus. Halen de meest extremistische krachten nu hun slag thuis door een eigen ‘mars voor het gezin’ te houden?
Het beste antwoord hierop bestaat uit mobilisatie en een actieve verdediging van reeds afgedwongen rechten en een verzet tegen het besparingsbeleid dat deze rechten op de helling plaatst. Zo eisen we een echte keuze voor vrouwen en dus het behoud van het recht op abortus. Het best zou de periode waarin men legaal een abortus kan doen nog uitgebreid worden. We denken echter dat het belangrijk is de verdediging van het recht op abortus te verbinden met sociale eisen: het recht op een stabiel inkomen waarvan met comfortabel kan leven, kinderbijslag die reëel de kosten van een kind dekt, openbare diensten die vrouwen toelaten werk en kinderen te combineren… Zo’n programma garandeert dat geen enkele vrouw een abortus moet ondergaan omwille van voornamelijk financiële redenen.
We verzetten ons tegen iedere vorm van verdeeldheid, zowel racisme, homofobie als seksisme. De terugkeer van conservatieve extremisten die de klok honderden jaren willen terugdraaien, mogen we niet lijdzaam laten passeren. Er is actief verzet nodig!
-
Ierland. Actie voor het recht op abortus
Afgelopen dinsdag waren er in verschillende landen solidariteitsacties naar aanleiding van de verjaardag van de dood van Savitta, een jonge vrouw die abortus werd ontzegd in Ierland en vervolgens aan de verwachte complicaties bij de bevalling overleed. In Ierland zelf werd de campagne voor een referendum om het verbod op abortus uit de grondwet te halen kracht bijgezet met een actie waarbij abortuspillen uit Belfast in Noord-Ierland per trein naar Dublin werden gebracht. Een verslag van de actie door Rita Harrold.
Een verbod op abortus betekent niet dat het niet meer gebeurt. Het zorgt er enkel voor dat de toegang moeilijker wordt en dat er meer gevaren aan verbonden zijn. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zijn er jaarlijks 21,6 miljoen onveilige abortussen per jaar. Het aantal doden als gevolg van onveilige abortussen loopt op tot 13% van alle doden bij bevalling. De rechtse activisten die beweren ‘pro leven’ te zijn, blijven evenwel pleiten om abortus illegaal te houden in Ierland.De enige reden waarom er niet meer doden vallen in Ierland is het bestaan van een veiligheidsnet in Groot-Brittannië. Onder druk van het besparingsbeleid en het gebrek aan werk, en door de mogelijkheden van het internet, doen steeds meer vrouwen nu beroep op abortuspillen.
Women on Web (WOW, womenonweb.org) is het geesteskind van dokter Rebecca Gomperts, een Nederlandse dokter en activist. Women on Waves stuurde in 2001 een boot naar Ierland in een poging om vrouwen tot in de internationale wateren mee te nemen om zo het Ierse verbod op abortus te omzeilen. Dat verbod staat nog steeds in de Grondwet, meer bepaald in het 8ste amendement op de Grondwet. Maar een schip volstond niet voor de duizenden vrouwen die wereldwijd toegang nodig hebben tot een veilige abortus, ook waar dit verbodne is. WOW werd opgezet om het internet aan te wenden om informatie te verspreiden over veilige abortussen en om netwerken te vestigen waardoor de nodige pillen kunnen verspreid worden onder vrouwen die dit nodig hebben.
Baas over eigen lichaam!
In Groot-Brittannië en andere landen waar abortus legaal is en medische abortussen (niet via een operatie maar via pillen) worden togepast, gaan vrouwen doorgaans naar een ziekenhuis en wordt met een gezondheidswerker gesproken. Womenonweb.org vervangt deze consultatie door een online gesprek met een dokter. De filosofie erachter is dat vrouwen zelf hun zwangerschap kunnen vaststellen. De abortuspillen zijn veilig, ze staan op de lijst van essentiële geneesmiddelen van de Wereldgezondheidsorganisatie. Er zijn weinig redenen waarom ze niet veilig zouden kunnen gebruikt worden.
Mifepristone en Misoprostol worden gebruikt voor een medische abortus in de eerste 12 weken van de zwangerschap. De eerste pil wordt op de eerste dag genomen en heeft geen zichtbare neveneffecten. Het beëindigt de zwangerschap. De tweede pil wordt enkele uren later genomen, onder de tong of in de vagina. Deze pillen veroorzaken contracties.
Bloedingen, pijn en felle krampen zijn normaal maar gaan over eens de abortus geslaagd is. In minder dan 1% van de medische abortussen is er sprake van zware bloedingen. Als dit gebeurt of als er andere complicaties zijn, moeten vrouwen uiteraard direct naar het ziekenhuis. Een medische abortus leidt tot hetzelfde als een natuurlijke miskraam. Als er pillen in de vagina werden geplaatst, moeten die eerst verwijderd worden vooraleer naar het ziekenhuis wordt gegaan. Dan kan een dokter geen verschil vaststellen met een natuurlijke miskraam.
Weg met het verbod op abortus!
WOW biedt praktische steun aan vrouwen die baas willen zijn over hun eigen lichaam en leven. De campagne ROSA organiseerde op 28 oktober een Abortuspiltrein met activisten die pillen van WOW in Belfast ophaalden en naar Dublin brachten. Ook in Noord-Ierland zijn de pillen verboden, maar WOW stuurt de pillen naar Belfast voor verspreiding in zowel het noorden als het zuiden van Ierland.
Dat zoiets anno 2014 nog moet is een schande. We moeten het verbod op abortus uit de grondwet halen. Er is een campagne om daar een referendum over te organiseren op het ogenblik dat er ook andere referenda gepland zijn in 2015.
Een snelle medische abortus zou kunnen vermijden dat er doden vallen. De pillen moeten in Ierland beschikbaar worden, samen met andere abortusdiensten. De actie waarbij met een trein pillen naar Dublin werden gebracht verwees ook naar de contraceptietrein van 1971. We moeten onrechtvaardige wetten breken en tegen het establishment ingaan. Een massale campagne waarbij we opkomen voor het democratische recht om het verbod op abortus uit de grondwet te halen, is wat nu aan de orde is.
-
Solidariteit met de pro-keuzebeweging in Ierland
Op 28 oktober herdenken we de dood van Savita Halappanavar, nu 2 jaar geleden. Deze jonge vrouw overleed in oktober 2012 ten gevolge van complicaties tijdens haar zwangerschap. Ze zou nog steeds in leven zijn, mocht ze abortus hebben kunnen laten uitvoeren. Dit verhaal toont aan dat het verbod op abortus doodt. Na de dood van Savita vonden verschillende protestacties plaats in verschillende landen, waaronder België, om de politiek van de Ierse regering aan te klagen. Deze protestacties hebben de Ierse regering ertoe gebracht abortus te accepteren, maar enkel wanneer het verderzetten van de zwangerschap levensbedreigend zou zijn voor het leven van de moeder. Een nieuw voorval maakt dat de beweging voor het recht op abortus zich verder moet mobiliseren. Een jonge vrouw, slachtoffer van verkrachting, werd een abortus ontzegt na 8 weken zwangerschap en werd door de Ierse staat gedwongen tot een keizersnede.De Socialist Party (Ierland) – zusterorganisatie van de Linkse Socialistische Partij (LSP) in Ierland- roept op tot actie en solidariteit om de Ierse pro-choice beweging te steunen. Ze eisen een referendum, in het voorjaar van 2015, waarin de Ierse bevolking zich kan uitspreken over het schrappen van het verbod op abortus uit de Ierse grondwet. Wij steunen deze oproep en organiseren een actie op dinsdag 28 oktober om 18u30 voor de Ierse ambassade
• Voor het recht op vrije en gratis abortus in publiek toegankelijke centra
• Voor preventie aan de hand van gratis voorbehoedsmiddelen en kwaliteitsvolle seksuele voorlichting op school
• Voor degelijke, voltijdse jobs met goede lonen, kwaliteitsvolle openbare diensten die vrouwen helpen om werk en gezin te combineren, voor kinderbijslag die de werkelijke kosten dekt om te vermijden dat abortus een louter financiële beslissing zou zijn.dinsdag 28 oktober. 18u30 aan de Ierse ambassade, chaussée d’Etterbeek 180 – 1040 Etterbeek
-
Iers protest tegen beperking recht op abortus
Vorige week werd aan het Ierse parlement geprotesteerd door de actiegroep ROSA die opkomt voor een vrije keuze van vrouwen om over hun eigen lichaam te beslissen. Het pro-keuze protest tegen de restrictieve Ierse abortusregeling houdt al langer aan. Nadat vorig jaar een jonge vrouw om het leven kwam als gevolg van de complicaties van een bevalling na een geweigerde abortus, volgde enkele weken geleden een nieuw geval van een vrouw die ondanks haar zelfmoordgevoelens een abortus werd geweigerd. De activisten eisen de intrekking van het 8ste amendement, de regel waarmee het recht op abortus aan strikte regels wordt onderworpen. Terwijl buiten werd geprotesteerd, pleitte het socialistische parlementslid Ruth Coppinger binnen eveneens voor de intrekking van het 8ste amendement. De regering weigert voorlopig om zelfs nog maar een referendum hierover te organiseren.
Hieronder een video van het protest buiten het Ierse parlement, gevolgd door twee video’s van tussenkomsten van Ruth in het parlement.
-
Video. Iers protest tegen beperking recht op abortus
Afgelopen zaterdag kwamen duizenden mensen in Dublin op straat tegen de beperkingen op het recht op abortus in het land. Dit protest kwam er na een nieuw schandaal van een jonge vrouw met zelfmoordneigingen die een abortus werd geweigerd. De strenge abortuswet – in het 8ste amendement op de grondwet – beperkt de vrije keuze van vrouwen. Op de actie werd onder meer gesproken door parlementslid Ruth Coppinger van de Socialist Party (zie hier de eerdere reactie van Ruth op het incident dat aanleiding tot het protest gaf).
-
Slachtoffer van verkrachting abortus ontzegd in Ierland
Verklaring door Ruth Coppinger, parlementslid van de Socialist Party
Volgens de Sunday Times vroeg een jonge vrouw die het slachtoffer was van een verkrachting na acht weken zwangerschap een abortus op basis van haar zelfmoordneigingen. De krant stelde dat tegen de experts haar zelfmoordneigingen bevestigden, een verloskundige tussenkwam om een keizersnede voor te stellen aangezien de foetus levensvatbaar was. De krant stelde dat de vrouw in honger- en dorststaking ging omdat haar vraag werd afgewezen. Ze kreeg hierop gedwongen vocht toegediend. De vrouw weigerde een keizersnede waarop de rechter een bevel hiervoor werd gevraagd, maar ondertussen had de vrouw alsnog ingestemd met een keizersnede.
Zonder volledig overzicht van alle feiten ziet het er naar uit dat de overheid een kwetsbare vrouw een onwaarschijnlijk wreed mentaal en fysiek lijden heeft aangedaan. Feit is dat deze jonge vrouw met zelfmoordneigingen niet kon reizen omwille van haar status als migrant. Dat ze in honger- en dorststaking ging, geeft aan dat ze bijzonder wanhopig was omwille van het uitstel en de uiteindelijke weigering van haar aanvraag. Het gedwongen toedienen van vocht, samen met een aanhoudende weigering van de vraag tot abortus komt barbaars over. Het feit dat haar foetus werd vertegenwoordigd door een advocaat is middeleeuws en geeft aan dat het leven van een vrouw en dat van een foetus door de Ierse wet [het ‘8ste Amendement’ op de Grondwet] op gelijke voet worden geplaatst. Deze wetgeving zorgde er in dit geval voor dat een vrouw met zelfmoordneigingen abominabel werd behandeld door de staat.Tegen dat de experts ermee akkoord waren dat de vrouw zelfmoordneigingen had, stelde de verloskundige vast dat de foetus levensvatbaar was. De onvermijdelijke tegenstrijdigheid in een door de katholieke kerk beïnvloed wettelijk kader van het ‘evenwicht’ tussen rechten van een foetus en een volwassen vrouw, betekent dat vrouwenrechten nog steeds ontzegd worden.
Na de tragische dood van Savita Halpannavaar riep de gewone bevolking van Ierland ‘Nooit meer’. Jammer genoeg zal het lichaam van vrouwen onder deze wetgeving steeds gezien worden als een louter werktuig om kinderen te produceren en als een terrein waarop de rechtbanken en politici het voor het zeggen hebben.
Ik zal volgende vragen aan de regering en ministers Varadkar en Fitzgerald stellen:
- Wat veroorzaakte het uitstel tussen de vraag van de vrouw tot abortus toen ze acht weken zwanger was en de afwijzing van de vraag 12 of meer weken later? Kwam dit door het nieuwe onwerkbare wettelijke kader en de richtlijnen die deze vrouw duidelijk tekort schoten, of was er een ‘afweging van rechten’ om de beslissing bewust uit te stellen tot het ogenblik dat er levensvatbaarheid was?
- Wat waren de omstandigheden die de staat en de gezondheidsdiensten toelieten om de volledige controle over deze vrouw over te nemen, waaronder de beslissing om naar de rechtbank te stappen op kosten van de belastingbetalers? Waarom kreeg ze geen recht op abortus of minstens het recht om het land te verlaten om elders een abortus toegediend te krijgen? Waarom kreeg deze vrouw gedwongen vocht toegediend toen ze in honger- en dorststaking ging, net omdat ze geen positief antwoord kreeg op de vraag tot abortus die ze wilde om haar zelfmoordgedachten de kop in te drukken? Was deze gedwongen toediening van vocht in het belang van de vrouw of de foetus?
- Het recht van vrouwen om te reizen om toegang te hebben tot abortus werd 21 jaar geleden bevestigd in de wet. Waarom discrimineert de staat nu tegen vrouwen wiens reismogelijkheden beperkt zijn? Komen er garanties op automatische rechten op visa en terugkeer voor alle niet-Europese vrouwen of meisjes die in het buitenland een abortus willen?
- Wie denken jullie dat de lichamen van vrouwen bezitten? Zijzelf, of de staat? Waarom werd een advocaat aangesteld voor de foetus en wie was verantwoordelijk voor die aanstelling? Wat zijn de plannen om in de 21ste eeuw binnen te treden inzake gezondheidszorg en een keuze voor vrouwen in Ierland? Of zal de regering zich beperken tot het voorwendsel dat dit een moderne, democratische staat is terwijl duizenden vrouwen naar het buitenland reizen om toegang te hebben tot abortus, illegale abortussen ondergaan met het risico dat ze hiervoor gevangenisstraffen oplopen en met het feit dat de meest kwetsbare vrouwen – de armsten, migranten, zieke vrouwen,… – nog steeds groot gevaar lopen?
Gisteren werd in Dublin (en andere Ierse steden) geprotesteerd tegen dit schandaal. De Socialist Party lag mee aan de basis van dit protest. -
Recht op abortus opnieuw onder vuur
Artikel door Cathy S (Luik) uit de zomereditie van ‘De Linkse Socialist’
De campagne ‘One of us’ is een ‘burgerinitiatief’ voor de bescherming van het embryo. De campagne werd in mei 2012 opgezet vanuit kringen van pro-life-activisten. Dat is de naam die gebruikt wordt door de reactionaire tegenstanders van abortus. Gregor Puppink, voorzitter van ECLJ (European Center of Law and Justice) is de officiële woordvoerder van de groep en komt tussen in alle religieuze zaken die voor het Europees Hof van de Rechten van de Mens komen. De Europese coördinatrice van de campagne is Ana Del Pino, tevens vicevoorzitter van de Spaanse federatie van pro-life verenigingen.
Het doel van de beweging is om “de financiering van activiteiten te beëindigen die de vernietiging van menselijke embryo’s veronderstellen, in het bijzonder met betrekking tot de domeinen van onderzoek, ontwikkelingshulp en volksgezondheid.” Het gaat onder meer om de financiering van NGO’s die bezig zijn met seksuele en reproductieve rechten, waaronder abortus. De groep baseert zich op een uitspraak van het Europees Hof van de Rechten van de Mens in de zaak Brüstle uit 2011 waarin werd beslist tot “het uitsluiten van iedere biotechnologische interventie waarin menselijke embryo’s worden gebruikt of vernietigd.” De beweging wil dat de EU deze specifieke uitspraak veralgemeent op alle vlakken. Het is een openlijke aanval op de toegang tot contraceptie en tot abortus met medische begeleiding onder hygiënische omstandigheden.
‘One of us’ zorgde voor een verrassing. Op 29 oktober vorig jaar werden meer dan 1.579.000 handtekeningen ingediend bij de EU, met opmerkelijk veel handtekeningen uit Roemenië, Malta, Cyprus en zelfs uit Nederland maar ook uit de andere EU-lidstaten. Op 28 mei 2014 besliste de Europese Commissie om het wetsvoorstel van de beweging te verwerpen, maar ‘One of us’ kondigde al aan dat het onderzoekt of een beroep bij de Europese rechtbanken mogelijk is.
Dergelijke initiatieven zijn een waarschuwing. Er is een terugkeer van reactionaire en gevaarlijke opvattingen. Het argument van de ‘bescherming van het leven’ door abortus te verbieden, wordt weerlegd door de vrouwen die overlijden omwille van een clandestiene en onveilige abortus of omdat een abortus werd geweigerd.
Sommige voortrekkers van de pro-life-beweging proberen op het euroscepticisme in te spelen door de verwerping van hun voorstel af te doen als een afwijzing van ‘participatieve democratie’. Dat is ironisch als je weet dat heel wat openlijk extreemrechtse militanten in deze beweging actief zijn. In het nieuwe Europees Parlement zitten er ongeveer 140 verkozenen van diverse extreemrechtse en rechtse populistische bewegingen. Waakzaamheid is dus geboden.
Tegenover het offensief van de anti-abortuslobby pleiten wij voor een front van verzet dat opkomt voor de rechten van vrouwen waarbij ook wordt ingegaan tegen het besparingsbeleid. De verdediging van het recht van vrouwen om baas te zijn over hun eigen lichaam en om een vrije keuze te hebben, is onlosmakelijk verbonden met de verdediging van sociale verworvenheden en openbare diensten.
De zogenaamde ‘pro-life’-activisten zien we nooit sociale eisen verdedigen. Ze beperken hun activiteiten tot het intimideren van vrouwen voor abortuscentra. Op 15 mei bracht Koppen daar nog een schokkende reportage over.(*) We moeten een antwoord bieden op de anti-abortuslobby en hen geen ruimte voor intimidatie van kwetsbare vrouwen laten.
- Voor een massaal plan van publieke investeringen in kinderopvang en onderwijs
- Voor een massaal plan van sociale woningbouw
- Voor een collectieve arbeidsduurvermindering tot 32 uur per week, zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen
- Voor een verhoging van de uitkeringen
- Voor gratis contraceptie toegankelijk voor mensen van alle leeftijden
- Voor een verhoging van de publieke middelen voor centra van familiale planning, abortuscentra,…
(*) Bekijk deze reportage op www.een.be/programmas/koppen/anti-abortus-activisten
-
Schandaal van baby-lijkjes in Ierland. Zowel kerk als staat schuldig
Standpunt van de Socialist Party (Ierland) gevolgd door een video van een tussenkomst van parlementslid Ruth Coppinger hierover.
Verschrikkelijk, afschuwelijk, weerzinwekkend. Het is moeilijk om woorden te vinden die aangepast zijn aan de horror die aan de armste en meest kwetsbare delen van de Ierse samenleving, vooral vrouwen en kinderen, is aangedaan door de kerk en de overheid. De 796 kinderen die in Tuam verdwenen toen de kerk en de overheid voor hen moesten zorgen, en de vrouwen en meisjes die in deze instellingen bevallen zijn, verdienen een grondig publiek onderzoek. Alle instellingen van “Mother and Baby Homes” moeten volledig onderzocht worden, een aantal instellingen hadden een hogere sterftegraad dan in Tuam.Litanie van misbruik en onderdrukking
De litanie van misbruik en onderdrukking waar de vrouwonvriendelijke en anti-arme katholieke kerk op toezag, is verschrikkelijk. Er was in 1943 de Cavan Fire, een brand waarbij 35 kinderen en een volwassene omkwamen omdat de nonnen weigerden om de meisjes te laten ontsnappen omdat ze niet wilden dat ze in hun nachtkledij zouden gezien worden. Er was de gedwongen tewerkstelling van arme vrouwen in de Magdalena-wasserijen (*), de laatste dergelijke wasserij sloot pas in 1996. En er is de systematische doofpotoperatie om gevallen van seksueel misbruik toe te dekken.
In de afgelopen periode zijn er grote stappen vooruit gezet op sociaal vlak, maar de positieve veranderingen in de houding van mensen rond sociale thema’s werd niet weerspiegeld in de opstelling van de overheid die aan de top weigert om echt in te gaan tegen de katholieke kerk.
De invloed van de kerk op de overheid gaat door
Het officiële McAleese-onderzoek naar wat er gebeurde in de Magdalena-wasserijen minimaliseerde de horror van die wasserijen. De overheid heeft geen enkele poging ondernomen om de religieuze groepen en de instanties van de katholieke kerk een schadevergoeding te laten betalen voor misbruik. Overlevenden van de wasserijen moesten het stellen met de gebakken lucht in de vorm van een verontschuldiging door premier Enda Kenny. Een compensatie hebben ze niet gekregen.
De katholieke kerk domineert nog steeds een meerderheid van de publieke ziekenhuizen en scholen. Anderhalf jaar geleden kwam Savita Halappanavaar om het leven nadat haar een medische ingreep om de zwangerschap te onderbreken werd geweigerd met het argument dat Ierland “een katholiek land” is. De gezondheid van vrouwen is nog steeds geen basis voor een veilige en wettelijke zwangerschapsafbreking. Vrouwen worden het recht ontzegd om zelf te beslissen over hun gezondheid en lichaam met het blijvende verbod op abortus.
Dat de openbare omroep RTE 85.000 euro heeft gegeven aan het kleine rechtse religieuze Iona Instituut, dat slechts een kleine minderheidsvisie binnen de Ierse samenleving vertegenwoordigt, geeft ook een beeld van de conservatieve aard van het Ierse establishment. Geen enkele van de belangrijke politieke partijen is bereid om tegen de katholieke kerk in te gaan. Een linkse beweging en een links alternateif is nodig om een volledige scheiding van kerk en staat af te dwingen. Het beëindigen van de invloed van de kerk in de scholen, ziekenhuizen en op wetgevend vlak is noodzakelijk in de strijd voor de rechten van vrouwen, kinderen en de LGBTQI-gemeenschap.
Parlementslid Ruth Coppinger stelde: “Alle documenten moeten onmiddellijk overhandigd worden. De praktijk om gezondheidszorg te privatiseren of uit te besteden aan andere instellingen moet gestopt worden. Religieuze ordes hebben niet het recht om openbare diensten te beheren. We moeten in dit debat ook ingaan op de huidige wrede praktijken, zoals de behandeling van asielzoekers waar we een verderzetting van de asociale behandeling van de meest kwetsbaren in de samenleving zien.”
(*) De Magdalena-wasserijen in Ierland (1922-1996) werden beheerd door religieuze congregaties. Er werden vrouwen opgesloten om dwangarbeid te verrichten. De overheid heeft zelf tienduizend vrouwen in de wasserijen ondergebracht. Het ging onder meer om ongehuwde moeders of dochters van ongehuwde moeders.
[divider]
Video van een parlementaire tussenkomst van Ruth Coppinger
-
Opvallende reportage van Koppen over anti-abortusactivisten
Donderdagavond bracht Koppen een reportage over anti-abortusactivisten die voor abortuscentra plaats vatten om er kwetsbare vrouwen aan te spreken en te overspoelen met hun propaganda die zogezegd ‘pro leven’ zou zijn, maar vooral anti-vrouw is. Deze reactionaire anti-abortusactivisten verhogen niet alleen de drempel bij het nemen van bijzonder moeilijke beslissingen, ze bieden vrouwen die abortus willen plegen zelfs geld aan om het niet te doen. Wij nemen actief deel aan het verzet tegen deze anti-abortuslobby. We pleiten daarbij voor een echte keuze: het recht om een kind te hebben zonder in armoede te vervallen of het recht om geen kinderen te hebben. Onze pro-keuze benadering is uitdrukkelijk gekoppeld aan verzet tegen het besparingsbeleid.- Lees hier ons uitgebreider standpunt: Recht op abortus – Recht op het krijgen van kinderen zonder te verarmen.
- De reportage van Koppen is online beschikbaar op de website van Koppen.
-
Mijn lichaam, mijn keuze!
Neen aan het besparingsbeleid. Ja aan het recht op veilige abortus
door Emily (Namen)
De afgelopen jaren zagen we in Europa en ook bij ons meer acties van de reactionaire beweging die zichzelf ten onrechte ‘pro life’ noemt. Het gaat om een beweging die niet wil dat vrouwen vrij beschikken over hun lichaam en zich meer bepaald verzetten tegen het recht op abortus. Deze beweging gaat over tot offensievere acties op een moment dat overal wordt bespaard op de openbare diensten. Dat leidt sowieso tot een beperking van onze keuzes. De besparingen zorgen ervoor dat mensen die al in een economisch kwetsbare positie zitten, waaronder veel vrouwen, het nog moeilijker hebben.Abortus is sowieso een bestaand fenomeen, of het nu legaal is of niet. Maar als het niet op een veilige manier gebeurt, vallen er veel doden. Zonder veilige procedure sterft één op de acht vrouwen. Het recht op abortus verdedigen, betekent opkomen voor het recht van vrouwen om niet te sterven als gevolg van een risicovolle abortus. Het recht op abortus ontzeggen kan eveneens tot doden leiden. Zo kwam Savita, een jonge vrouw in Ierland, eind 2012 om het leven omdat het ziekenhuis weigerde om een abortus uit te voeren.
In landen waar abortus wel legaal is, of toch minstens uit het strafrecht is gehaald zoals in België, moet ook nog gestreden worden. De algemene aanvallen op de levensstandaard van de meerderheid van de bevolking als gevolg van het besparingsbeleid raken vrouwen bijzonder hard. Bovendien wordt het gebruikt als context om een aanval op onze verworvenheden in te zetten. Terwijl de linkerzijde dat grotendeels vergeten lijkt te zijn, begrijpt een deel van de rechterzijde wel dat het mogelijk is om een beweging te organiseren en te ontwikkelen doorheen mobilisaties. Er waren bewegingen in Spanje en Frankrijk met enig effect. Zo ging de Spaanse regering over tot een bijzonder reactionair voorstel waardoor meer dan 90% van de huidige gevallen van abortus illegaal zou worden. De klok wordt met meer dan 30 jaar teruggedraaid. We moeten daar lessen uit te trekken en de rechterzijde geen vrijspel geven.
Als wij opkomen voor het recht op abortus koppelen we dat meteen aan de noodzaak van een massale herfinanciering van openbare diensten. In Zwitserland wordt de terugbetaling van zwangerschapsonderbrekingen in vraag gesteld in het kader van besparingsmaatregelen. Ook in ons land ligt de gezondheidszorg onder vuur. De terugbetaling van bepaalde onderzoeken door gyneacologen is nu al gestopt. Ook de middelen voor het onderzoek naar wiegendood zijn bedreigd. Dat de komende 10 tot 15 jaar een meerderheid van de artsen die zwangerschapsonderbrekingen uitvoeren op pensioen gaat, zal het er ook niet gemakkelijker op maken.
We eisen een beleid dat ongewenste zwangerschappen zoveel mogelijk kan vermijden. We mogen seksuele opvoeding niet aan het internet overlaten. Er zijn meer middelen voor onderwijs en voor meer personeel nodig. Daarnaast is er nood aan gratis voorbehoedsmiddelen die voor iedereen toegankelijk zijn. Vandaag zijn voorbehoedsmiddelen soms duurder dan een abortus en bovendien is er slechts een gedeeltelijke terugbetaling tot 21 jaar.
Voor een echte keuze
Het is onaanvaardbaar dat een kwart van de vrouwen die in ons land abortus pleegt, aangeeft dat ze dit om financiële redenen doet. Het is onaanvaardbaar dat 80% van de alleenstaande moeders onder de armoedegrens terechtkomt. Dat zal er met het huidige beleid enkel nog erger op worden. Wij komen op voor een echte keuze, dus ook voor de mogelijkheid om kinderen te krijgen zonder in armoede terecht te komen. Daartoe moet de kinderbijslag de reële kosten van een kind dekken. Er zijn degelijke jobs met goede lonen nodig. Waarom wordt steeds meer flexibiliteit geëist en kloppen we zoveel overuren terwijl er zoveel werklozen zijn? Laat ons het beschikbare werk verdelen. Het opdrijven van de capaciteit in de kinderopvang is eveneens dringend. Ten slotte is er nood aan betaalbare huisvesting die geschikt is voor gezinnen. De lange wachtlijsten voor sociale huisvesting dwingen nu nog al te vaak mensen in ongezonde huisvesting.
We verbinden het recht op abortus aan sociale eisen. De emancipatie van vrouwen gebeurt doorheen de emancipatie van de volledige werkende bevolking, de jongeren en de sociale uitkeringstrekkers. We moeten de reactionaire bewegingen van antwoord dienen. Dat kunnen we door een strijdbare positie in te nemen en door te bouwen aan solidariteit om samen op te komen voor een samenleving die een einde maakt aan seksisme en andere vormen van verdeeldheid die ons verzwakken.
Op 30 maart wil de reactionaire rechterzijde ook in ons land actie voeren. Er is een ‘pro-keuze’ platform dat oproept tot een tegenactie om op te komen voor een echte keuze. Wij nemen daaraan deel en verdedigen het recht op abortus. We koppelen dat aan de eis van meer middelen voor openbare diensten en een strijd voor een andere samenleving. Doe mee met de mobilisatie eind maart zodat de zogenaamde ‘pro-life-betogers’ gepast van antwoord worden gediend!
Meer info over de actie van 30 maart vind je op Facebook: https://www.facebook.com/groups/prochoice.belgium
