Your cart is currently empty!
Tag: Warmste Week
-
De Warmste Week en het Kilste Beleid
Het jaar loopt ten einde. Dat betekent sinds enkele jaren dat het weer tijd is voor de Warmste Week van Stubru. De benefiet, waarbij vrijwilligers zich inzetten om geld op te halen voor verschillende organisaties uit bijvoorbeeld de sociale sector, haalde vorig jaar een record op. Vlamingen zamelden meer dan 17 miljoen euro in. Ook Viva for Life, de Waalse tegenhanger georganiseerd door RTBF, brak haar record in 2018.Door Stef (Antwerpen)
De bereidheid van gewone mensen om geld te geven voor goede doelen staat in een schril contrast met het kille besparingsbeleid dat net bespaart op dezelfde goede doelen. Sven Gatz en Jo Vandeurzen kwamen vorig jaar namens de Vlaamse regering trots verkondigen dat ze driemaal 50.000 euro zouden schenken aan zelfgekozen goede doelen. Te verwachten is dat ook dit jaar een gelijkaardige geste wordt gedaan. Die schamele 150.000 euro vervalt echter compleet in het niets bij de besparingstsunami waar de nieuwe Vlaamse regering ons aan onderwerpt. Maar liefst 2 miljard ‘moet’ bespaard worden.
De hakbijl gaat onder meer in de kinderbijslag, kinderzorg, sociaal werk en de culturele sector. Ook raakte pas bekend dat er wordt bespaard bij het Vlaams instituut Gezond Leven, het Vlaams expertisecentrum Alcohol en andere Drugs, Sensoa en het overkoepelende expertisecentrum van de zelfmoordlijn. Een boekhoudkundig foefje van verantwoordelijk minister Beke kon de woede hierover niet sussen. Hypocrisie is deze regering niet vreemd. Samen met Crevits ging Beke enkele weken geleden nog “lesgeven” over hoe belangrijk ze het vinden om te investeren in het lichamelijk en mentaal welzijn van jongeren. Dit deden ze ten voordele van Rode Neuzen Dag. Terwijl er wordt bespaard op overduidelijke maatschappelijke noden die men zegt te willen aanpakken, blijft de Vlaamse regering gretig emissiekosten van multinationals financieren (tussen 2015 en 2018 ging het om 148 miljoen euro). Ook op de eigen privileges besparen blijft moeilijk. Het verminderen van de dotaties van de partijen, daar is volgens Open VLD een “degelijk debat” voor nodig. Een degelijk debat met het middenveld is echter overbodig in de ogen van de liberalen.
Een benefiet als de Warmste Week is een goede gelegenheid voor politici om zich sympathiek voor te doen en de mensen op te roepen om hun steentje bij te dragen. Structurele problemen worden zo geïndividualiseerd. De directeur van Free Clinic, Tino Ruyters, heeft dan ook overschot van gelijk wanneer hij in de media zijn ongenoegen uit over het liefdadigheidsdiscours. Ruyters stelt dat het niet de taak van individuen is om met giften maatschappelijke problemen op te lossen. Voor collectieve problemen zijn collectieve oplossingen nodig. Deze moeten structureel worden georganiseerd. Geld geven aan een sociale organisatie is een goede zaak, maar een eenmalige gift komt niet tegemoet aan de problemen die hun medewerkers elke dag proberen aan te pakken. Die bestendige financiering komt beter vanuit georganiseerde solidariteit en dus overheidsfinanciering. Dat hier geen geld voor zou zijn is onzin. Dat blijkt uit de keuzes die de regering maakt.
De liefdadigheid van de Warmste Week toont dat mensen zich kunnen organiseren om iets te doen aan de noden in de samenleving. Wat liefdadigheid echter niet kan zijn, is een alternatief op solidariteit. Een schenking kan op korte termijn nuttig zijn voor sommige organisaties, maar het is niet voldoende. Wat een nog krachtiger signaal zou geven, is het ondersteunen van onder meer de strijd van de welzijnssector, de socio-culturele sector en andere diensten die getroffen worden door het ‘kilste beleid’. Wat meer nodig is dan een warmste week, is een hete winter van strijd tegen het besparingsbeleid.
-
Van Rode Neuzen tot Warmste Week: tussen liefdadigheid en solidariteit
Na de campagnes opkomen voor meer structurele middelen? Steun de campagne van de Witte Woede!
De Rode Neuzencampagne van VTM, Q-Music en Belfius zit erop. Er werd ruim 4 miljoen euro opgehaald voor betere opvang van jongeren met psychische problemen. Ondertussen maken we ons op voor de Warmste Week van Stubru. Ook daarmee wordt geld opgehaald voor het goede doel, waarbij iedereen kiest voor welk goed doel.Deze campagnes laten een dubbel gevoel achter. Enerzijds is het mooi om te zien hoeveel gewone mensen zich inzetten voor mensen die zorg nodig hebben. Anderzijds is het vreselijk hoe deze inzet gebruikt wordt voor commerciële doeleinden waar zelfs de regeringen gebruik van maken met een kleine financiële steun, eigenlijk een aalmoes, terwijl ze net overgaan tot harde besparingen in de zorg. De federale regering bespaart 900 miljoen euro op zorg, maar tegelijk wordt graag een graantje meegepikt van het commerciële succes van de inzamelacties. Deze liefdadigheid wordt bovendien gebruikt om een verdere ontwikkeling van echte solidariteit af te blokken. Een logische volgende stap na het inzamelen van geld voor zorginstellingen is immers gezamenlijk protest tegen diegenen die verantwoordelijk zijn voor het gebrek aan middelen…
Veel initiatieven om geld op te halen komen van gewone mensen die soms direct, soms indirect geconfronteerd worden met de tekorten op vlak van zorg. De lijst van goede doelen van de Warmste Week wordt gedomineerd door zorginstellingen: van armoedebestrijding over onderzoek naar ziektes tot instellingen voor mensen met een beperking. Daarmee ligt de campagne in de lijn van de Rode Neuzen van VTM, Q-Music en Belfius. Het wijst op reële tekorten die er niet op beteren met het huidige regeringsbeleid.
Maar dan komt diezelfde regering bij deze fundraisers af met beperkte bijdragen om zichzelf op te werpen als sociaal en meelevend. Moest het beleid echt sociaal zijn, dan zou het zich niet beperken tot aalmoezen en liefdadigheid maar overgaan tot een drastische publieke investering in de volledige zorgsector. De middelen hiervoor zijn er, we moeten ze alleen durven zoeken waar ze zitten: niet op de energie- en waterfactuur van gewone mensen, maar bij de superrijke elite die de afgelopen jaren ondanks de crisis verder uitgelopen is op de gewone bevolking. Voor Belfius, één van de initiatiefnemers van de Rode Neuzencampagne, is dat toch geen geheim? Tussen haakjes: Belfius was in de eerste helft van dit jaar goed voor een nettowinst van ongeveer 250 miljoen euro.
Auteur Saskia Van Nieuwenhove formuleerde het op scherpe wijze in De Morgen: “Diezelfde politici die de hakbijl hebben bovengehaald, snoeien in de sociale zekerheid, in de plenaire tegen meer middelen voor kwetsbare kinderen stemden, steeds de terugbetaling van een psycholoog voor kwetsbare jongeren op de lange baan schuiven, … staan allemaal op de commerciële zender propaganda te voeren met een Rode Neus op. Bevoegd minister Vandeurzen beklemtoont in de camera het belang van laagdrempelende zorg voor kwetsbare kinderen en jongeren. Applaus op de volkstribune. De propaganda-machinerie heeft gewerkt. Dat nét die politici kiezen voor een beleid waar budgetten verdwijnen bij jeugdwerking en laagdrempende opvanginitiatieven voor jongeren beseffen de meeste mensen niet. Dit is geen aanval op al die mensen die Rode Neuzen verkopen. Solidariteit zal ik altijd omarmen. Maar aan de hele show wens ik echt niet mee te doen.”
Het is cynisch dat het establishment methoden zoekt om in te spelen op de goedheid en de solidariteit van gewone mensen om zelfs daar munt uit te slaan. Menselijke verhalen doen het altijd goed. Met fundraisers wordt er een feelgood-kantje aan toegevoegd. Het recept voor uitstekende kijk- en luistercijfers. De adverteerders zullen tevreden zijn.
Het wordt nog cynischer als de rechtse regering van de gelegenheid gebruik maakt om zichzelf een socialer imago aan te meten zodat we haar besparingen zouden vergeten. ‘Vergeet die 900 miljoen euro besparingen in de sociale zekerheid, hier is ons aalmoes voor de zorgsector.’ Vorig jaar kwam zelfs het Vlaams Belang op Studio Brussel een actie voor het goede doel toelichten. En neen, het was geen actie waarbij Filip Dewinter in Griekenland bootvluchtelingen een ‘warme week’ ging bezorgen.
Met dit standpunt willen we de vele acties van gewone mensen niet afbreken. Integendeel: deze tonen dat solidariteit voor bredere lagen van de bevolking evident is en iets waarvoor honderden mensen zich met hart en ziel inzetten. Ze tonen overigens ook een creativiteit waar professionele reclamebureaus het tegen moeten afleggen. De Zuid-Amerikaanse schrijver Eduardo Galeano stelde over het verschil tussen liefdadigheid en solidariteit: “Ik geloof niet in liefdadigheid. Ik geloof in solidariteit. Liefdadigheid is zo verticaal. Het gaat van boven naar beneden. Solidariteit is horizontaal. Het respecteert de andere. Ik kan heel wat leren van andere mensen.”
De vraag die we moeten stellen, is hoe we solidariteit en strijd voor een betere zorgsector het efficiëntst kunnen voeren. De vele acties voor onder meer de Warmste Week van Studio Brussel en eerder de Rode Neuzencampagne kunnen bijdragen aan bewustwording en bekendmaking van de problemen en tekorten. Laat er ons gebruik van maken om tegelijk ook te wijzen op een andere campagne die onze steun verdient: de nieuwe Witte Woede van het personeel uit de zorgsector dat op straat komt om meer middelen te eisen en de besparingswoede van minister De Block en co te stoppen. Op 24 november was er een grote betoging met meer dan 20.000 aanwezigen. Op 22 december volgt een kleinere actie om de winterperiode te overbruggen. Deze massale acties voor de zorgsector kunnen niet altijd op evenveel goodwill van de media rekenen. Hier zien we geen hypocriete ministers die ermee wegraken als ze een aalmoes geven. Neen, dit is niet voor de show en de commercie maar voor de toekomst van de zorgsector.
Ons sociaal verzet moet ervoor zorgen dat het te heet wordt onder de voeten van diegenen die de hakbijl in de sociale zekerheid, de zorgsector en onze levensstandaard zetten.
