Your cart is currently empty!
Tag: Waalse regering
-
Waalse regering verliest meerderheid. Op zelfde dag 12.000 betogers in Namen
Op maandag 18 maart verloor de Waalse regering haar meerderheid. Dat kwam door de overstap van een MR-verkozene naar de lijst-Destexhe. Dezelfde dag was er in de straten van Namen een sterke betoging tegen het beleid van de regering van MR en CDH. We waren met 12.000 (volgens de politie 9.500) om te protesteren tegen de Waalse regering en in het bijzonder tegen de hervorming van de APE (Aides à la Promotion de l’Emploi), publieke subsidies om de werkgelegenheid te ondersteunen in de non-profit, de lokale autoriteiten en het onderwijs.
De hervorming bedreigt duizenden jobs op directe wijze en daarmee ook essentiële diensten voor de bevolking zoals kinderopvang, bejaardenzorg, scholen, sportcentra en –clubs, ziekenhuizen, bibliotheken, gemeenten en OCMW’s, jeugdcentra, culturele verenigingen, … Verschillende vakbondsmobilisaties wezen al op de omvang van de bezorgdheid en de woede als gevolg van deze hervorming. De regering is vandaag verzwakt: ze beschikt niet langer over een meerderheid. Het is dan ook een goed moment om de druk verder op te voeren!
Uiteraard is kritiek mogelijk op de complexe regelgeving. Dit werd eerder gedaan door de werkgevers uit de non-profit maar ook door de federatie van Waalse OCMW’s. Er is ook een probleem door het gebrek aan voldoende middelen waardoor verenigingen en lokale instanties tegen elkaar uitgespeeld worden om de kostbare APE-punten te verzamelen. Maar de belangrijkste kritiek is het feit dat dit stelsel ervoor zorgt een groot aantal werkenden gebonden is aan een onzeker contract dat afhankelijk is van regelmatige toekenningen van subsidies door een toezichthoudende instantie.
Feit is ondertussen dat veel APE-werkenden instaan voor essentiële diensten aan de bevolking, onder meer in de OCMW’s, kinderopvang, jongerencentra, culturele en sportieve organisaties, scholen, … Er zijn publieke investeringen voor degelijke openbare diensten nodig, waaronder sterkere verenigingen. Het geld is er, we moeten het halen waar het zit zodat de openbare diensten en de non-profit sector degelijke diensten kunnen aanbieden met personeel dat over degelijke jobs beschikt met vaste contracten.
Welk alternatief op rechts?
Een duidelijke boodschap voor minister Jeholet (MR) Onder de betogers maandag waren er heel wat gebruikers van bedreigde diensten naast personeel uit deze diensten. Dat bleek uit de vele spandoeken en protestborden, waarbij overigens vaak naar de verkiezingen van 26 mei werd verwezen. Het Waalse ABVV is al langer voorstander van een progressieve meerderheid van PS, PTB en Ecolo in het Waals parlement. Na de gemeenteraadsverkiezingen reageerde het ABVV kwaad op de “tegennatuurlijke allianties” van PS en MR in verschillende steden, waaronder Verviers. Het ABVV pleitte voor coalities van PS, PTB en Ecolo om het rechtse besparingsbeleid een halt toe te roepen en om te keren.
In mei kunnen we voor een regering ‘van de miljonairstaks’ stemmen, tenminste als de vakbondsleiders beseffen dat een ondubbelzinnige oproep om voor PTB te stemmen een rechtse coalitie kan voorkomen. Door ons opnieuw in de richting van de PS of zelfs Ecolo te sturen, dreigen veel leden zich te vervreemden van hun vakbond. Het is niet onmogelijk dat deze partijen er de voorkeur aan geven om MR te depanneren in plaats van een linkse regering te vormen die de vakbondseisen overneemt en effectief realiseert.
De PTB staat ook voor een grote verantwoordelijkheid. De nooit geziene concentratie van rijkdom legt de tegenstellingen van het systeem bloot. Nooit eerder had de mensheid een grotere capaciteit om de cruciale problemen die zich stellen aan te pakken. Maar het was eveneens nooit eerder zo duidelijk dat dit niet gebeurt omwille van het kapitalisme met het privaat bezit van de productiemiddelen dat toelaat dat een groot deel van de geproduceerde waarde naar de kapitalistische elite vloeit. Een duidelijk en ondubbelzinnig links antwoord dat pleit voor een socialistisch alternatief kan enthousiasmerend werken in de sociale strijd en bij de verkiezingen. Er zijn verschillende internationale voorbeelden die toonden dat een strijdbaar en ambitieus alternatief op de besparingen op een brede en enthousiaste steun kan rekenen.
De PTB moet de gelegenheid van de verkiezingen aangrijpen om voor een duidelijk alternatief op te komen, maar ook om de werkenden en hun gezinnen voor te bereiden op de strijd die nodig zal zijn om de minste stap vooruit te kunnen zetten in deze periode van kapitalistische crisis. Verkiezingen op zich zullen niet volstaan om het geld te zoeken waar het zit en een beleid te voeren gericht op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en de planeet. Daartoe moeten we ons ontdoen van de chaos van het kapitalisme.
[divider]
30 & 31 maart. SOCIALISME 2019: van ongenoegen tot verzet
Hier vind je het programma en praktische info16 – 18u : Commissie : – Waarom en hoe de doorbraak van PVDA versterken? Lessen uit Zelzate, Molenbeek en Charleroi voor een regering van de miljonairstaks
19 – 20u30. Meeting: Stop de besparingen, naar een regering van de miljonairstaks. Met Stéphane Delcros (uitvoerend bureau LSP), Ruth Coppinger (Parlementslid Solidarity in Ierland) en Bart Vandersteene (woordvoerder LSP).
[divider]
Foto’s door Emily:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/J8tTsuVw9BvKWHEBA]
Foto’s door Nico
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/cLg9ahzmZkZ6mwi36]
-
Mensenketting in Namen tegen aanval op jobs in publieke sector en vzw’s
De Waalse regering wil de ‘Aides à la promotion de l’emploi’ (APE) hervormen. Het voorstel van minister Jeholet betekent in de praktijk dat de steunmaatregelen afgebouwd worden waardoor tot 4.000 jobs in onder meer de non-profit (waaronder gesubsidieerde vzw’s), lokale overheden, provincies en de Waalse tegenhanger van de VDAB op de helling staan. De gevolgen hiervan zijn voor iedereen voelbaar, het gaat immers onder meer om jobs in de gemeentelijke kinderopvang en andere diensten.
Er waren eerder al grotere acties tegen deze aanval, onder meer met een betoging van 10.000 mensen in gemeenschappelijk vakbondsfront en een ABVV-protest met 6.000 deelnemers. Er kwamen hierna beperkte aanpassingen aan de maatregel, maar enkel al in de werkplaatsen die buiten de hervormde APE-regeling zouden vallen (provincies, Forem, …) dreigen 1.100 jobs te verdwijnen. Elders blijft er eveneens de dreiging van jobverlies. 70% van de bedreigde jobs worden door vrouwen uitgeoefend.
Nu was er een nieuwe actiedag van het ABVV waarbij in bepaalde sectoren een deel van het personeel het werk neerlegde, onder meer bij busmaatschappij TEC. In Namen vormden syndicalisten een mensenketting. De traditionele media hadden het over 2500 aanwezigen. Op de actie kwam er jammer genoeg geen oproep voor volgende stappen. Er werd enkel gezegd dat er nieuwe acties komen als de regering doorzet met deze aanval.
-
Waalse regering hervormt steun aan tewerkstelling. Betoging in Namen
Vandaag kwamen ABVV-militanten uit heel Wallonië naar Namen voor een betoging tegen de hervorming van de steun aan tewerkstelling. Deze steun, ‘Aides à la promotion de l’emploi’ (APE), heeft een impact op duizenden jobs en veel diensten aan de bevolking. Als de hervorming van minister van werk Pierre-Yves Jeholet (MR) erdoor komt, dreigt de grootste ontslagengolf in de publieke sector en vzw’s sinds de 3.000 jobs die in het Franstalig onderwijs verdwenen in 1995. Het stelsel van APE-steun aan jobs is sterk verspreid in de volledige non-profitsector, in diensten die essentieel zijn voor de gemeenschap.
Op de betoging waren er 6.000 aanwezigen die het behoud van deze jobs eisten, een garantie op goede arbeidscondities, een opwaardering van de non-profit en meer algemeen de verdediging van onze openbare diensten. Op 25 juni was er al een betoging met 10.000 deelnemers van zowel ABVV als ACV. Het ABVV roept op tot een staking van de Waalse ambtenaren op 10 oktober. De algemeen secretaris van het Waalse ABVV, Thierry Bodson, zei in juni: “Deze APE-steun heeft onder meer betrekking op jobs in de kinderdagverblijven en de gemeentelijke kinderopvang. Dat raakt de mensen. We moeten dit voor de verkiezingen naar voren brengen.”
Enkele foto’s:
[embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/wr6hzwuiDxCmuWYf6] -
Vandaag vakbondsbetoging tegen Waalse regering
Jobs bij lokale overheden, non-profit en verenigingen bedreigd
Vandaag trekt een betoging in gemeenschappelijk vakbondsfront door Namen in aanloop naar een grotere mobilisatie op 20 september. Het is de eerste betoging tegen de Waalse regering in meer dan 15 jaar. De twee grote vakbonden ACV en ABVV verwerpen de regering-Borsus (MR-CDH) en specifiek de hervorming van het tewerkstellingsprogramma APE (Aide à la Promotion de l’Emploi).Door een syndicaal afgevaardigde bij het OCMW in een Waalse stad
Het APE-programma werd in 2002 door de Waalse regering opgezet om steun te geven bij aanwervingen. Het doel was om jobs te creëren in de publieke sector, vooral de gemeenten en OCMW’s maar ook in de non-profit. De maatregel kende een grote toepassing: vandaag zijn er ongeveer 60.000 mensen via dit programma tewerkgesteld voor 4.000 werkgevers. Deze tewerkstelling staat nu onder druk door de Waalse regering van MR en CDH.
In april kondigde de Waalse minister van Werk, Pierre-Yves Jeholet (MR), aan dat hij de subsidies aan de werkgevers in het kader van het APE-programma voor de periode 2014 tot 2016 wilde terugvorderen. Het ging om een bedrag van 15 miljoen euro voor gemeenten en vzw’s.
Er is natuurlijk wel wat kritiek mogelijk op het complexe stelsel van het APE-programma. Er kwam meermaals kritiek door werkgevers uit de non-profit of nog door de federatie van Waalse OCMW’s. We kunnen kritiek geven op het tekort aan middelen waardoor organisaties en lokale overheden tegen elkaar opgezet worden om de waardevolle APE-punten binnen te halen. We kunnen ook sceptisch zijn tegenover een maatregel waarmee een groot aantal werkenden veroordeeld blijft tot een onzekere tewerkstelling die afhankelijk is van een subsidie door een hogere overheid.
Dat is des te meer het geval omdat mensen die via het APE-programma tewerkgesteld zijn acties zijn als sociaal werkers voor de OCMW’s, personeel in de kinderopvang, animatoren in jeugdhuizen, culturele of sportieve centra, als personeel in de scholen, … Het gaat dus om jobs die elke dag essentiële sociale behoeften invullen.
Onder het mom van transparantie en strijd tegen de uitwassen van het systeem waarin minder opgeleide werknemers uit de boot vallen, kondigde de Waalse minister aan dat het programma zal verdwijnen tegen 2020 om plaats te maken voor een structureel stelsel dat “evenwichtiger is op vlak van middelen” en strakker gecontroleerd door de regering. De minister ontkent niet dat er mogelijk jobs zullen verloren gaan door deze maatregel. ABVV-topman Thierry Bodson stelde dat het begrotingstraject 2018-2020 voorziet in een daling van de middelen voor het APE-programma met 7%.
Het gaat dus om een besparingsmaatregel waarbij de regering bovendien de subsidies voor verenigingen en lokale overheden wil herverdelen met ongetwijfeld meer mogelijkheden voor de meest volgzame instanties. Er zijn 60.000 werkenden die in onzekerheid leven. Gaan we net als in Frankrijk naar het einde van de overheidssteun aan jobs voor lokale overheden met een groot aantal afdankingen bij zowel die overheden als de non-profit?
De betoging van vandaag is dan ook belangrijk. Het biedt de mogelijkheid om collega’s te informeren en te mobiliseren om deze aanval tegen te houden. De volgende actie vindt bovendien kort voor de lokale verkiezingen plaats. Dit kan een rol spelen om de woede een uitdrukking te laten vinden in het stemlokaal en consequent links te versterken. Thierry Bodson merkte op: “Het APE-programma betreft jobs in de kinderopvang en de lokale diensten, dat raakt de mensen. We moeten daar voor de verkiezingen de aandacht op vestigen.”
We moeten tijdens de mobilisaties en in de discussies errond opkomen voor investeringen in degelijke openbare diensten en een sterkere sector van verenigingen. Het geld is, we moeten het halen waar het zit zodat de publieke sector en de non-profit hun rol kunnen spelen met personeel dat een goed statuut heeft in de vorm van vaste contracten in plaats van onzekere.
-
Nieuwe Waalse regering: nieuwe besparingsmachine
Benoit Lutgen (CDH) greep met zijn ‘oproep van 19 juni’ wat hem een uitstekende kans leek: hij trok de stekker uit de regionale coalities met de PS. Enkel voor de Waalse regering kwam er ondertussen een nieuwe meerderheid van CDH en MR. Dit is een nieuwe besparingsmachine.
Artikel door Alain uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Het begin van het einde van de stabiliteit in Wallonië
Wallonië kende jarenlang een periode van relatieve politieke stabiliteit met twee partijen – de PS en de MR – die een centrale rol speelden. Het proces van politieke fragmentatie in Vlaanderen met het einde van de CVP-staat begint nu ook Wallonië te bereiken.
De kwestie van mandaten en toplonen op zich volstaat niet als verklaring hiervoor. Naast Samusocial waren er tal van andere schandalen met raden van bestuur waarin ook MR-vertegenwoordigers zitten. Er waren ook de specifieke affaires zoals Kazachgate en nu ook Azerigate die aangeven dat de PS geen monopolie op corruptie heeft. Voor CDH ging het om een bocht naar rechts waarbij de partij zich opmaakt voor deelname aan een eventuele regering-Michel 2.
Neoliberaal economisch beleid wordt uitgediept
De nieuwe Waalse regering kwam met een regeringsverklaring die deels correct is: “De industrie is het hart van de economie. Wallonië moet zijn industriële politiek dus versterken om meerwaarde en meer jobs te creëren. Een industrialisatiepolitiek die jobs oplevert, moet gezien worden in een bredere context die rekening houdt met het volledige ecosysteem waarin bedrijven actief zijn: onderzoek en ontwikkeling, diverse steunmaatregelen voor bedrijven (financiering, groei, internationalisering).”
Er wordt niet bij vermeld dat geen enkel bedrijf de productiecapaciteit zal verhogen indien er geen afname is (publieke en private consumptie). Er wordt ook niet vermeld dat de tegenstellingen van het kapitalisme aan de basis van de crisis liggen. Er gingen duizenden jobs verloren in de metaal, glassector, banken, … De nieuwe Waalse regering komt als antwoord niet verder dan dezelfde oude recepten die ook onder de vorige regering niet werkten. “Het Marshall-plan zal versterkt worden in bepaalde belangrijke sectoren, zoals de digitalisering, waarbij zoveel mogelijk KMO’s in het plan betrokken worden.”
Het ‘toekomstcontract voor Wallonië’ en het ‘Marshall-plan’ zijn de afgelopen tien jaar al uitgetest en ze hebben de fundamentele problemen van de Waalse economie niet opgelost. Ondertussen moeten de massa’s opdraaien voor het falende beleid. Bij het ter perse gaan van deze krant was de uitkomst van het begrotingsconclaaf nog niet bekend, maar de toon is wel duidelijk: er wordt overal op bespaard (RTBF, 21 september). Er wordt geknipt in de publieke uitgaven om de cadeaus aan de bedrijven te betalen. Om het verzet tegen de sociale afbraak te breken, wil de Waalse regering onder meer minimale dienstverlening bij het busbedrijf TEC invoeren.
Toegenomen polarisering
Er is een polarisering van het politieke landschap. Terwijl Charles Michel het spook van het communisme terug opdiept (zie dit artikel), pleit het Waalse ABVV voor een progressieve meerderheid van PS, PTB en Ecolo. Bij CDH voelen vertegenwoordigers van de christelijke arbeidersbeweging zich niet op hun gemak met de bocht naar rechts.
We moeten ons geen illusies maken: om de besparingsmachine te stoppen, moeten we op onze eigen krachten rekenen doorheen sociaal verzet. De mobilisatie zal versterkt worden indien een politiek alternatief dat vertrekt van de noden van de bevolking als een reële uitkomst van strijd wordt gezien.
-
Wallonië. Regering Magnette-Prévot zal het vuile werk doen
In de verschillende regio’s van het land worden de regeringen gevormd en hiermee wordt ook duidelijk welk beleid we mogen verwachten. Op het eerste gezicht zijn de coalities erg verschillend in Vlaanderen, Wallonië, Brussel en op federaal vlak. Maar er is een sterk gemeenschappelijk punt bij al deze regeringen (in vorming): de toepassing van het besparingsbeleid.
In de krant Le Soir kondigde Paul Magnette (PS) tijdens de verkiezingscampagne trots aan dat de regering onder leiding van Di Rupo het ‘vuile werk’ opknapte. De vorige regering was effectief goed voor een besparingsoperatie van meer dan 20 miljard euro. Het grootste deel daarvan kwam van maatregelen die de werkenden en sociale uitkeringstrekkers treffen. Zo was er onder meer de loonstop die werd opgelegd waardoor de lonen twee jaar lang niet boven de index kunnen stijgen. Magnette (PS), Prévot (CDh) en co willen nu ook op regionaal vlak het ‘vuile werk’ doen.
Minstens 800 miljoen euro gezocht…
Dat is het bedrag dat in 2015 en 2016 moet gevonden worden. Er is bovendien niets dat erop wijst dat het nadien beter zal zijn. De voorzitter van de werkgeversfederatie Union Wallonne des Entreprises (UWE), Jean-François Héris, zette meteen na de verkiezingen de toon: “We hebben een legislatuur van vijf jaar en moeten er gebruik van maken. Er moet bespaard worden om middelen vrij te maken voor de economie en het onderwijs. Tot nu toe bleef besparingen een vies woord. Er werd gesproken over een streng beleid, een ‘Belgisch recept’. We moeten de toon veranderen en durven praten over besparingen.” Paul Magnette diende hem van antwoord: “Besparingen zouden fout zijn omdat dit de crisis erger maakt. Maar de begrotingscontext is niet eenvoudig. We moeten overal marges vinden waar het de burgers niet treft en tegelijk moeten we werk creëren.” Eens het op de daden aankomt, zien we dat het onderscheid tussen ‘besparingen’ en ‘strengheid’ louter een kwestie van woorden is.
De regio’s krijgen door de toepassing van de zesde staatshervorming een reeks bevoegdheden erbij, maar zonder dat de bijhorende middelen volledig zijn overgedragen. Daarnaast moeten een aantal ‘investeringen’, onder meer deze verbonden met Publiek-Private-Samenwerking (PPS), als uitgaven gerekend worden door de nieuwe Europese boekhoudregels. Hierdoor zullen er de komende drie tot vier jaar 500 miljoen euro extra uitgaven zijn.
De regeringsverklaring, de Verklaring van Regionaal Beleid (VRB, in het Frans: DPR), bepaalt onder meer dat van 2015 tot 2016 slechts één op de vijf ambtenaren bij pensionering zal vervangen worden, nadien wordt van 2017 tot 2019 slechts één op de drie vervangen. Wie kan ernstig zeggen dat dit de burgers niet zal raken en werk zal creëren? Inzake werkgelegenheid komt de regionale regering niet verder dan maatregelen om laaggeschoolde jongeren aan te werven zonder dat sociale bijdragen moeten betaald worden. Een mooi cadeau voor de werkgevers die de verschillende groepen werknemers nog meer tegen elkaar kunnen uitspelen.
Een van de twee regionale parlementsleden van de PVDA, de vroegere staalarbeider Frédéric Gillot, vatte het menu van het Waalse beleid goed samen: “Besparingen als voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. Dat is waarom de VRB in de keel blijft steken. Het is soep met stenen. Een onverteerbaar menu.” We kunnen ons in die vaststelling vinden. En het is niet beter voor de Waals-Brusselse Federatie (de Franstalige gemeenschap), waar eveneens harde maatregelen dreigen voor onder meer het onderwijs.
Mooie woorden volstaan niet
De “progressieve” Waalse coalitie doet er alles aan om zich radicaal anders voor te doen dan de federale regering die in de maak is of de Vlaamse regering. Op die manier hoopt de Waalse regering het verzet tegen het asociale beleid te beperken. Het klopt dat de Vlaamse regering openlijk rechts is, maar de afschaffing van gratis openbaar vervoer voor 65-plussers in Vlaanderen is een bijvoorbeeld een maatregel waarvoor de rechtse Vlaamse partijen inspiratie konden opdoen bij dezelfde maatregel van de vorige Waalse regering – daar is het gratis openbaar vervoer voor 65-plussers al sinds 2013 afgeschaft door de zogenaamde “progressieve” regering met toen ook nog de groenen erbij.
De besparingsmaatregelen komen van alle kanten: federaal, de gewesten, de gemeenschappen en de gemeenten. We mogen ons verzet tegen de aanvallen niet laten verdelen, samen staan we sterker. Bovenop de verschillende maatregelen van de neoliberale regeringen staan er overigens ook nog onderhandelingen voor een nieuw Interprofessioneel Akkoord (IPA) voor de deur.
Op de dag van de verkiezingen deed de federale secretaris van het ABVV, Jean-François Tamellini, een oproep voor een “brede sociale beweging.” Hij deed de oproep op de sociale media en stelde onder meer: “Het zal niet de politieke wereld zijn of regeringen die ons van de financiële ketens, van de kapitalistische uitbuiting zullen bevrijden. Ze zullen enkel het gewicht van die ketens vast stellen. Als we die ketens willen verbreken dan moeten we een brede sociale beweging organiseren.”
Met LSP hebben we tijdens de verkiezingscampagne de noodzaak van een breed front van verzet tegen de besparingen op alle niveaus naar voor gebracht. We moeten de strijd organiseren voor het behoud van onze sociale verworvenheden en voor het afdwingen van nieuwe verworvenheden. Tal van politieke, syndicale en andere organisaties willen zich verzetten tegen de kapitalistische logica die ons wordt opgelegd. We moeten samen bouwen aan een consequente strijd op basis van een gedurfd opbouwend actieplan waarbij sensibilisering en mobilisatie worden gebruikt in een reeks acties die opbouwen naar een algemene staking en desnoods verschillende algemene stakingen.
Een andere logica is mogelijk en nodig. Er is voldoende rijkdom aanwezig om een einde te maken aan armoede of de tekorten aan jobs, sociale huisvesting, middelen voor onderwijs of gezondheidszorg,… We hebben nog nooit zoveel rijkdom gecreëerd, maar toch wordt de meerderheid van de bevolking geconfronteerd met groeiende armoede of minstens een dalende levensstandaard. Wat door onze inspanningen en ons zweet wordt geproduceerd, wordt nu ingezet om de winsthonger van de kapitalisten te stillen. We moeten ons verzetten tegen de asociale aanvallen. Deze strijd kan pas tot een overwinning leiden als we ze koppelen aan de strijd voor een andere samenleving, een samenleving waarin de sleutelsectoren van de economie democratisch beheerd worden door de arbeiders, een socialistische samenleving.
