Your cart is currently empty!
Tag: vrouwenbesnijdenis
-
Strijd tegen genitale verminking is nog niet gestreden
6 februari is de internationale dag van nultolerantie voor vrouwelijke genitale verminking (VGV). Heel wat internationale instanties en ngo’s grijpen die dag aan om de doelstelling van een wereldwijde uitroeiing van vrouwelijke genitale verminking tegen 2030 op de agenda te zetten. Heel wat jonge vrouwen en meisjes gaan actief in strijd tegen de praktijk. Zo is er het voorbeeld van Jaha Dukureh: de Gambiaanse mensenrechtenactiviste die moedig opkomt voor vrouwenrechten.Door Andleeb Haider
De campagnes zorgen ervoor dat veel landen de praktijk van VGV veroordelen als een inbreuk op de mensenrechten van vrouwen. Activisten als Jaha Dukureh pleiten ervoor dat instanties als de Afrikaanse Unie resoluties stemmen en druk uitoefenen op lidstaten om wetten in te voeren en middelen te voorzien in de strijd tegen VGV. Dat volstaat echter niet: Egypte heeft al zo’n wet sinds 1995 maar toch ondergaat nog steeds 97% van de vrouwen genitale verminking! Wetten volstaan niet om tot sociale verandering te komen.
Gezondheidsdeskundigen stellen dat vrouwelijke genitale verminking geen enkel voordeel voor de gezondheid oplevert, maar integendeel een risico op gezondheidscomplicaties met zich meebrengt. Het gaat onder meer om het risico op minder seksueel genot, moeilijke menstruatiecyclussen, complicaties bij de bevalling van kinderen, risico’s voor de gezondheid van moeder en baby. Genitale verminking van vrouwen omvat alle procedures waarbij de externe geslachtsdelen van de vrouw volledig of deels verwijderd worden of andere verwondingen aan de vrouwelijke geslachtsdelen voor niet-medische redenen. Het is een inbreuk op de rechten van vrouwen en meisjes.
Het exact aantal vrouwen dat het slachtoffer is van dergelijke genitale verminking is onbekend. Wereldwijd zou het om 200 miljoen vrouwen gaan! Heel wat van hen overleven de verminking niet. Helaas is deze praktijk ook aanwezig in delen van Europa, Australië en Noord-Amerika waar zich de afgelopen decennia migranten vestigden vanuit landen waar genitale verminking sterk aanwezig is. Volgens de Europese Commissie zijn er in de EU tot 500.000 vrouwen het slachtoffer hiervan: 75.000 in Groot-Brittannië, 65.000 in Frankrijk, 30.000 o, Duitsland. In de stad Antwerpen alleen gaat het om meer dan 4.000 vrouwen en meisjes!
De slachtoffers zijn migranten van wie de familie deze praktijk meebracht. Wettelijk is VGV niet toegelaten en er zijn straffen voor voorzien. Maar de slachtoffers zijn migranten en dan wordt niet zo gemakkelijk opgetreden. Het wordt soms zelfs afgedaan als een culturele kwestie…
Ondanks veroordelingen van VGV neemt het aantal slachtoffers verder toe. In 2017 waren er al meer dan 200 miljoen slachtoffers in meer dan 30 landen, vooral in Afrika, het Midden-Oosten en Azië. Vooral in landen tussen de Atlantische kust tot de Hoorn van Afrika, in delen van het Midden-Oosten zoals Irak en Jemen en in Aziatische landen als Indonesië komt het vaak voor. VGV is bijna universeel in Somalië, Guinea en Djibouti waar meer dan 90% deze verminking ondergaat. In Nigeria gaat het om 55%. In Kameroen of Oeganda is minder dan 1% van de vrouwen slachtoffer van VGV. De praktijk bestaat in landen als Colombia, India, Maleisië, Indonesië, Oman, Saoedi-Arabië, Verenigde Arabische Emiraten, … Daarbij zijn er grote verschillen van welke verminking aangebracht wordt en ook van de omstandigheden waarin het gebeurt. Een Australische rechtbank veroordeelde een Pakistaans koppel voor het besnijden van hun dochters. Dat wijst erop dat de praktijk ook in Pakistan bestaat.
Jammer genoeg is er geen afname van het aantal gevallen van vrouwelijke genitale verminking, ook al stelde de VN als doel om het tegen 2030 uit te roeien.
Een internationale dag van verzet tegen vrouwelijke genitale verminking is goed om het bewustzijn errond te versterken. Maar laten we er vooral voor zorgen dat de kwestie opgenomen wordt als onderdeel van de internationale dag van strijd voor vrouwenrechten: 8 maart. Doorheen strijd kunnen we ervoor zorgen dat toekomstige generaties niet langer deze verminking moeten ondergaan!
-
Vreselijke praktijk van vrouwenbesnijdenis moet bestreden worden!
Artikel door Andleeb Haider (Antwerpen)
Enkele dagen geleden sprak ik met een vriendin die net terug was uit Egypte. We spraken over vanalles en nog wat, maar ik was vooral geïnteresseerd en bezorgd om de onrustige en gevaarlijke politieke situatie met de positie van de Moslimbroederschap of nog de idiote fatwa van Attia Izat tegen borstvoeding op de werkplaats. Plots had mijn vriendin het over de vrouwenbesnijdenis. Ik wist wel dat dit bestaat, maar het was schokkend om te horen hoe vaak het voorkomt en hoeveel doden er vallen in Egypte en in Afrika.De informatie die ik vond over vrouwenbesnijdenis, zowel de algemene cijfers als de persoonlijke ervaringen van mensen, deden mijn mond openvallen en mijn hart vullen met pijn voor mijn zusters. Vrouwenbesnijdenis komt in 29 landen in Afrika voor, waaronder in Egypte. Volgens een rapport van de Wereldgezondheidsorganisatie zijn er tot 140 miljoen vrouwen die er het slachtoffer van werden. In Egypte gaat het om meer dan 90% van alle vrouwen.
In juni 2007 overleed de 12-jarige Badour Shakour als gevolg van een besnijdenisoperatie. Het leidde tot een discussie in het land over de controversiële medische ingreep. De dood van Badour zette vrouwenrechtenorganisaties en kinderrechtengroepn aan tot actie, ze eisten strengere straffen voor diegenen die de vrouwenbesnijdenis uitvoeren. Er kwam in 1997 een wet tegen vrouwenbesnijdenis in Egypte. Maar de dood van Badour Shakour bracht het debat terug naar het parlement. Daar werd beslist om het verbod te koppelen aan een boete van 50.000 Egyptische pond, twee jaar celstraf en een intrekking van de medische toelating. Badour Shakour was overigens van christelijke afkomst ook al is er zowel in de Bijbel als in de teksten van de islam geen enkele vermelding van dergelijke praktijk. Zelfs Jamal Al bana, broer van Hassan Al bana van de Moslim Broederschap, verklaarde dat het geen islamitische praktijk. Maar toch gaat de vrouwenbesnijdenis gewoon door.
In 2013 overleed opnieuw een 13-jarig meisje in Egypte tijdens een operatie. Het ging om Suhair Al-Bata’a die in het noordoosten van Caïro woonde. Niet alleen Suheir Al-Bata’a of Badour Shakour zijn slachtoffers, maar alle 140 miljoen meisjes die aan de gewelddadige praktijk worden onderworpen. Hoeveel van hen de operatie niet overleven, weten we niet.
Erg genoeg is de vrouwenbesnijdenis ook in Europa aanwezig. Tot 500.000 meisjes in Europa zouden erdoor geraakt worden, waarvan 75.000 in Groot-Brittannië, 65.000 in Frankrijk en 30.000 in Duitsland. Het gaat om migranten wier familie de praktijk meebracht toen ze migreerden. Vrouwenbesnijdenis is ofwel direct ofwel indirect verboden in de meeste Europese landen, maar de wetgeving is onvolledig of wordt niet doorgedrukt. Het enige Europese land waar er ooit een gerechtelijke procedure in verband met vrouwenbesnijdenis werd ingeleid, is Frankrijk.
De historische redenen voor de vrouwenbesnijdenis zijn de bescherming van de kuisheid van maagden, trouw aan de echtgenoot, seksueel plezier voor de man en een garantie voor een goed voorstel van man voor de meisjes. Er zijn enorme medische gevaren aan verbonden, er vallen heel wat doden maar er is ook een groter gevaar van terugkerende blaas- en urineweginfecties, cysten en onvruchtbaarheid. Bovendien is er een groter risico op complicaties bij bevallingen.
Vrouwenbesnijdenis is een vreselijke praktijk. We moeten er samen tegen ingaan zodat er een einde aan komt en we moeten er iedereen bewust van maken. Vrouwenorganisaties moeten dit wereldwijd opnemen.
