Your cart is currently empty!
Tag: Tsjetsjenië
-
Actie tegen homofoob geweld in Tsjetsjenië
Sinds de brutale repressie en het bestaan van concentratiekampen voor LGBTQI+ mensen in Tsjetsjenië bekend raakt, waren er overal ter wereld acties. De Russische en Tsjetsjeense autoriteiten weigeren zich uit te spreken, voor regering van Ramzan Kadyrov zijn er geen homoseksuelen in Tsjetsjenië.
Door Brune (Brussel)
De repressie is nog opgevoerd. Twee weken geleden werden activisten, waaronder militanten van het CWI waarvan LSP de Belgische afdeling is, opgepakt in Moskou toen ze 500.000 handtekeningen van een petitie op Change.org tegen de homofobe vervolging in Tsjetsjenië wilden afgeven aan de Russische autoriteiten. Ze konden de handtekeningen niet afgeven en werden opgepakt en twee activisten kregen een boete van 10.000 Roebel (ongeveer 170 euro).
Uit solidariteit met de activisten in Rusland en Tsjetsjenië en om te protesteren tegen de complete stilte van de Russische autoriteiten tegenover de vervolging van LGBTQI+ personen in Tsjetsjenië namen we met enkele militanten van LSP en de campagne ROSA vandaag deel aan de actie van Amnesty International en andere organisaties (zoals RainbowHouse, Çavaria, Belgian Pride, …) voor de Russische ambassade in Brussel. We verdeelden ons materiaal en onze standpunten van eenheid in de strijd tegen alle vormen van discriminatie (homofobie, lesbofobie, transfobie, seksisme, racisme, …) waar het systeem gebruik van maakt om ons te verdelen. We verzetten ons tegen het reactionaire beleid van Poetin, Kadyrov, Trump en co. Homofobe vervolging en geweld zijn jammer genoeg niet beperkt tot Tsjetsjenië en Rusland, zo was er de afgelopen weken ook aandacht voor de ziekenhuizen in Ecuador die opgericht zijn om mensen te ‘genezen’ van homoseksualiteit.
-
Stop de vervolging van homo’s in Tsjetsjenië!
De berichten over de vervolging van holebi’s in Tsjetsjenië zijn schokkend. De regering ontkent dat er concentratiekampen zijn, maar voegt er meteen aan toe dat homoseksualiteit niet bestaat in het land. De regering ontkent betrokkenheid bij homofoob geweld omdat families dit zelf ‘regelen’. Internationale solidariteit met de LGBTQI-gemeenschap in Tsjetsjenië en Rusland is nodig!Artikel door Anna (Antwerpen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Kadyrov: marionet van Poetin
Tsjetsjenië is een deelrepubliek van Rusland in de noordelijke Kaukasus. Het is in principe een autonome regio van de Russische Federatie, maar in werkelijkheid een bijna onafhankelijk gebied. Tsjetsjenië is al lang een conflictgebied door de grote regionale verschillen in religie en cultuur. In 1944 vonden er onder Stalin grootschalige deportaties plaats van etnische Tsjetsjenen en Ingoesjen. Het doel was om de regio te ‘stabiliseren.’
De laatste decennia waren er nog twee oorlogen (1994-96 en 1999-2009) tussen Tsjetsjeense separatisten en het Russische leger. In 2000 werd de actieve oorlog beëindigd met de bombardementen van de hoofdstad Grozny en de vestiging van een pro-Kremlinregering onder leiding van Ahmat Kadyrov. Die was van de separatisten naar het Russische leger overgelopen.
Ramzan Kadyrov, de huidige leider van Tsjetsjenië, volgde zijn vader op nadat die bij een aanslag omkwam. Hij blijft de meest trouwe fan van Poetin, zo zegt hij het zelf. Dat is niet verwonderlijk gezien de royale financiele steun die hij van zijn idool krijgt.
Een voorbeeld dat aantoont hoe hecht de banden tussen Poetin en Kadyrov zijn en hoe corrupt het lokale regime is: tijdens de parlementsverkiezingen voor de Russische Doema was er in 2007 en 2011 telkens een officiële opkomst van 99% van de stemgerechtigde inwoners van Tsjetsjenië waarbij 99% van de stemmen naar Verenigd Rusland, de partij van Poetin met Kadyrov als lijsttrekker in Tsjetsjenië, ging.
De Tsjetsjeense politiek is een weerspiegeling van de Russische met een oligarchie die haar macht concentreert in bepaalde figuren om zo de controle over de economie en de politiek in handen te houden.
Homofoob geweld
Rusland is één van de meest homofobe plaatsen ter wereld en het wordt nog erger. Verenigd Rusland voert al jaren een beleid tegen de LGBTQI-gemeenschap vanuit het idee dat Rusland haar waarden verloor door te ‘verwestersen.’ Poetin haalt de Orthodoxe Kerk aan en heeft de scheiding tussen kerk en staat de facto opgeheven.
Dit alles versterkt homofobie: holebi’s zouden niet thuishoren in een traditioneel Russisch gezin. Zoals altijd op ogenblikken van crisis en afbouw van openbare diensten, wordt daarmee een gezin van man, vrouw en kinderen voorgesteld waarbij de ouders instaan voor alle huishoudelijk werk, inclusief de sociale taken die geprivatiseerd werden.
In Rusland worden ideeën van openheid als ‘gay’ voorgesteld. Maar ook de reactionaire terroristen van ISIS worden omschreven als ‘gekke homoseksuelen.’
Het maakt dat het gevaarlijk leven is voor Russische holebi’s. Hand in hand op straat lopen is uit den boze, zich organiseren is evenmin evident: ‘propaganda voor homoseksualiteit’ is immers verboden. De bevolking wordt tegen elkaar uitgespeeld. De verdeeldheid moet de grote sociale tegenstellingen in Rusland verbergen.
Alle vormen van protest worden overigens verzwegen: toen recent tienduizenden mensen op straat kwamen tegen de corruptie van premier Medvedev kwam dit niet in het nieuws. De staatsmedia zwijgen en de oppositie wordt de mond gesnoerd.
Wat er in Tsjetsjenië zelf gebeurt, is moeilijk met zekerheid te zeggen. De informatie is beperkt: de repressie beperkt zich niet tot holebi’s, ook opposanten en journalisten worden aangepakt. Er is sprake van meer dan 100 gevangenen, minstens 3 doden, vervolging van journalisten en strafkampen.
De Tsjetsjeense overheid ontkent: “Er zijn geen holebi’s in Tsjetsjenië, er is dus niemand om te vervolgen.” En nog: “Een klacht over een haatmisdrijf tegen homo’s zou onontvankelijk verklaard worden, want dat is een eermisdrijf en dat kan enkel aangemoedigd worden.” De overheid probeert families zelf aan te zetten tot geweld op holebi-familieleden.
Dit heeft een impact op het bewustzijn van de bevolking. Statistieken geven aan dat 74% van de respondenten in Rusland negatief stond tegenover de vraag of de samenleving holebi’s moet aanvaarden (Pew Research Center, 2013). Een groeiend aantal mensen (63% in 2015) staat positief tegenover de homofobe wetgeving in het land. Wat een contrast met de situatie 100 jaar geleden in Rusland: de revolutie van 1917 bracht onder meer de legalisering van het homohuwelijk mee, net als het recht op abortus, erkenning van transseksualiteit, stemrecht voor vrouwen, …
De val van het stalinisme, de crisis van de jaren 1990 toen alles wat niet vast zat geprivatiseerd werd, de hernieuwde crisis in de jaren 2000, gevolgd door een algemene daling van de levensstandaard, maakt verzet en een duidelijk antwoord op de verdelende aanvallen zeer moeilijk. Dit is een van de redenen waarom internationale solidariteit belangrijk is.
Wat nu?
De zaak krijgt steeds meer internationale aandacht. Op 20 april hielden Pride.be, Cavaria en andere LGBT-organisaties een actie in Brussel met een 500-tal aanwezigen. We kunnen niet vertrouwen op internationale instellingen en het establishment in Europa, maar moeten verder massaal mobiliseren en zo de druk opvoeren. Op de Pride in Brussel op 20 mei zullen we bijvoorbeeld actie voeren rond de situatie in Tsjetsjenië en Rusland (deze krant ging naar de drukker voor de Pride). Nadien stellen we voor om een protestactie aan de Russische ambassade te houden. Er is een petitie die door activisten in Rusland verspreid wordt. Teken deze petitie en moedig je omgeving aan om hetzelfde te doen!
-> Teken de online petitie
-
Belgian Pride. Voorbij de grenzen van het systeem kijken
LGBTQI-activisten in Moskou Op zaterdag 20 mei vindt de Belgian Pride plaats. Deze 22e editie kadert in een festival van twee weken met als doel om ‘‘de beproevingen die de LGBTQI-vluchtelingen doorstaan zowel in het land van afkomst als bij hun aankomst in België’’ ter sprake te brengen. Vorig jaar deden zo’n 60.000 mensen mee aan de stoet.
Artikel door Clément (Luik) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Criminalisering van LGBTQI-mensen
Het eisenpakket van het organiserende platform van de Pride legt uit: “Ruim een derde van alle landen beschouwt in 2016 consensuele homoseksuele handelingen als criminele daden. In heel wat landen is het aanpassen van de geslachtsaanduiding op officiële documenten onmogelijk of gaat deze mogelijkheid gepaard met inbreuken op de rechten of de waardigheid van personen.”(1) De vervolgingen waarvan de LGBTQI-gemeenschap in bepaalde landen slachtoffer is, werden begin april overigens op ranzige wijze duidelijk. Een Russisch tijdschrift openbaarde het bestaan van concentratiekampen voor mensen met een “niet-traditionele seksualiteit” in Tsjetsjenië. Ondervraagd over die kampen en martelingen die er plaatsvinden, antwoordde de woordvoerder van de Tsjetsjeense president Ramzan Kadirov simpelweg dat “er geen homoseksuelen bestaan in Tsjetsjenië” en dat het bestaan van zulke gevangenissen dus een verzinsel was.
In Turkije bleek in 2016 hoe de rechten van LGBTQI-mensen geschonden werden toen een militante voor transrechten werd vermoord. Eerder was er repressie tegen meerdere Prides onder het mom van de handhaving van de openbare orde of schending van de goede zeden. De verandering van genderidentiteit blijft er verbonden met psychiatrisering en gedwongen sterilisatie. Het gerecht negeert bijna systematisch misdaden tegen transpersonen: meer dan 1993 moorden sinds 2008. (2) Geweld en misbruik vanwege de politie is er dagelijkse kost: 89% van de transgender vrouwen verklaart slachtoffer te zijn geweest van geweld tijdens een hechtenis. (3) En dan spreken we nog niet over de dagelijkse discriminatie op het werk, op de woonmarkt, in de publieke ruimte, …
Het is niet in de cultuur of religie dat dit homofobe beleid wortel schiet, maar in de klassennatuur van repressieve en autoritaire staten. Religie is daar slechts één van de vele instrumenten van de machthebbers of andere conservatieve krachten. Onmachtig om zich op een brede sociale basis te stoelen, gebruiken ze repressiemiddelen en sociale controle op alle minderheden om zo bepaalde groepen te marginaliseren, verzetshaarden te verzwakken, verdeling tussen de verschillende lagen van de bevolking te voeden en zo hun eigen autoriteit te vestigen. Verdeeldheid stimuleren om beter te kunnen heersen, is ook wat Theo Francken – verdedigd door Charles Michel – doet wanneer hij christelijke en islamitische migranten tegenover elkaar plaatst en op Facebook zakelijk vraagt welke vluchtelingen gered mogen worden …
Migratiebeleid verslechtert het probleem
Niet kunnen leven volgens de eigen seksuele oriëntatie of de eigen genderidentiteit in het thuisland is een belangrijke reden tot migratie. Daarnaast vluchten veel LGBTQI-personen ook voor oorlog en honger. Onvermijdelijk zullen zij geconfronteerd worden met de repressieve migratiepolitiek van de Europese Unie of andere staten. Sommigen kunnen beroep doen op een vluchtelingenstatus, maar moeten daarvoor hun seksuele oriëntatie en de daaruit volgende vervolgingen “bewijzen” aan een ambtenaar die ze niet kennen. (4) Anderen moeten dan weer hetzelfde lot ondergaan als de overige asielzoekers, vooroordelen en homofoob geweld inbegrepen. Voor diegenen die zonder papieren en dus zonder rechten eindigen, wordt de situatie nog benarder: een studie uit de VS toont aan dat LGBTQI-personen zonder papieren ongeveer 3,5 keer meer kans hadden om fysiek of seksueel geweld te ondergaan.
Gelijkheid voor allen vereist systeemverandering
Zolang het beleid van Fort Europa bestaat, zullen vele LGBTQI-mensen er de prijs voor betalen. De traditionele politici verklaren eensgezind dat dit beleid noodzakelijk is: “we kunnen niet de ellende van de hele wereld opvangen,” waarna ze ook de ontelbare tekorten overlopen: woningnood, openbare diensten, gezondheidszorg, … Dat die tekorten door hun eigen beleid gecreëerd zijn, zeggen ze er niet bij. Gerichte acties en benaderingen ontwikkelen ten opzichte van bepaalde groepen migranten zou uiteraard een grote stap vooruit zijn. Niettemin zal dat, ondanks het potentieel voor een verbetering van de migratievoorwaarden voor de LGBTQI-personen, de grond van de zaak niet oplossen. Ook in België hebben de progressieve wetten serieuze stappen vooruit betekend, maar blijven homofobe vooroordelen, geweld en discriminatie zeer reëel.
In tegenstelling tot de traditionele politici denken wij dat het potentieel en de middelen bestaan om iedereen, LGBTQI, autochtonen en immigranten, een menswaardig leven en onthaal te bieden zonder discriminatie. Dat vereist dat we strijden voor elke vooruitgang, dat we de middelen gaan halen waar ze zich bevinden, en dat we dus ook vechten tegen het kapitalistische systeem dat ongelijkheid, onrechtvaardigheid en discriminatie in haar genen draagt. Bewuste en verenigde actie van alle onderdrukten, een voorwaarde en tegelijk een product van die strijd, is de enige manier om het oude systeem te beëindigen en een democratische, socialistische maatschappij op te bouwen op basis van de noden van iedereen. Enkel dan kan iedereen in alle gelijkheid en alle vrijheid leven volgens de eigen seksuele oriëntatie, emotionele voorkeuren en genderidentiteit.
- http://rainbowhouse.be/actualites/nos-revendications-pour-la-pride-et-le-pridefestival/
- http://tetu.com/2016/08/18/hande-kader-brulee-istanbul/
- https://www.amnesty.ch/fr/themes/autres/identite-de-genre-et-orientation-sexuelle/docs/2011/turquie-discrimination
- Tot voor kort besloeg dat in sommige gevallen ook beeldmateriaal of zogenaamd medisch onderzoek. Zie http://www.advocate.com/politics/2015/03/10/immigration-and-lgbts-den ied-safe-haven-europe
-
Activisten tegen homofoob geweld in Tsjetsjenië opgepakt in Moskou
In een politiewagen wegens het afgeven van een petitie… 
Er circuleert al even een petitie tegen het homofoob geweld in Tsjetsjenië. Wij hebben deze petitie ook ondersteund en halen er verder handtekeningen voor op. Het nieuws van het bestaan van concentratiekampen voor homoseksuelen in Tsjetsjenië en andere vormen van homofoob geweld is schokkend. Het leidde tot honderdduizenden handtekeningen voor een petitie, zowel online als offline. Alles samen zouden er al meer dan twee miljoen handtekeningen zijn, dat is meer dan het aantal inwoners in Tsjetsjenië.Vandaag wilden activisten in Moskou 400.000 handtekeningen bezorgen aan de procureur-generaal met de vraag om onderzoek te verrichten naar de onwettelijke arrestaties en folteringen in Tsjetsjenië. Dit werd door de politie echter gezien als een protestactie die niet correct aangevraagd was. Bijgevolg werden de activisten zelf opgepakt.
Daarmee maken de Russische autoriteiten meteen duidelijk dat er niet op hen moet gerekend worden om de strijd tegen homofoob geweld aan te gaan. Tsjetsjenië wordt geleid door een marionet van Poetin. Het Russische regime voert bovendien zelf een homofoob beleid, onder meer in het kader van de nauwe banden met de Orthodoxe Kerk. Het maakt dat de autoriteiten niet bereid zijn om gehoor te geven aan de internationale roep naar het stopzetten van het homofoob geweld in Tsjetsjenië.
We zullen hier nog uitgebreid op terugkomen, maar roepen ondertussen op om de petitie te ondertekenen en ook in je omgeving te laten ondertekenen. Kom op 20 mei naar de Pride in Brussel om ook daar mee te protesteren tegen wat in Tsjetsjenië én Rusland gebeurt.
-> Teken de petitie
