Your cart is currently empty!
Tag: Tamil Solidariteit
-
Tamil activisten met de dood bedreigd door Sri Lankese autoriteiten in Londen
Afgelopen vrijdag protestactie van 2.000 Tamils in Londen
Op 4 februari protesteerden enkele honderden Tamil jongeren voor de Sri Lankese afvaardiging in Londen. Ze deden dit naar aanleiding van de 70ste verjaardag van de onafhankelijkheid van het land. Het was een levendig en dynamisch protest waarmee de betogers duidelijk maakten dat de onafhankelijkheidsdag niet voor de onafhankelijkheid van gewone mensen staat, in het bijzonder de Tamil sprekende bevolking.Door Isai Priya, Tamil Solidarity
De Tamil sprekende bevolking van Sri Lanka ondergaat nog steeds repressie en discriminatie. Nochtans is de burgeroorlog officieel geëindigd in 2009. Dat gebeurde met een militaire afslachting waarbij tot 100.000 doden vielen en zelfs gebouwen van het Rode Kruis werden gebombardeerd door het Sri Lankese leger.
De betogers eisten informatie over de vele vermiste personen, het einde van de toe-eigening van grond door Sri Lankese militairen en het recht op zelfbeschikking voor de Tamil bevolking.
De Sri Lankese autoriteiten reageerden door de betogers uit te lachen. Een militair – brigadier Priyankara Fernando – keek toe in zijn militaire outfit en ging meermaals met een vinger langs zijn nek met de duidelijke boodschap: ‘ik zal jullie keel oversnijden.’ Beelden hiervan gingen breed rond onder Tamils in de diaspora, maar ook in India.
Dit is schokkend, maar het is natuurlijk niet zo schokkend als de acties van de Sri Lankese president Sirisena ter bescherming van de oorlogsmisdadigers die verantwoordelijk waren voor de genocide in 2009. De president doet er alles aan om een onderzoek naar de oorlogsmisdaden te vermijden.
Het incident in Londen toont dat het Sri Lankese establishment niet bereid is om onderzoek naar de oorlogsmisdaden toe te laten en dat de strijd voor gerechtigheid doorgaat.
Tamil Solidarity diende een officiële klacht in tegen brigadier Priyankara Fernando die na brede steun voor de klacht geschorst werd. Maar we eisen zijn ontslag. Afgelopen vrijdag werd daarvoor een nieuwe actie gehouden met 2.000 aanwezigen.
Tamil Solidarity wordt geviseerd door Sinhalese chauvinisten die op racistische basis ingaan tegen de Tamils en de verdediging van figuren als Priyankara Fernando opnemen. Ze slaagden erin om de Facebook-pagina van Tamil Solidarity te laten blokkeren, een maatregel waar we uiteraard tegen protesteren en dat ook van jullie vragen. Ga naar: https://m.facebook.com/help/contact/357161520978587 en maak daar melding van de pagina van Tamil Solidarity: https://www.facebook.com/tamilsolidarity2009 met de vraag om de blokkering van de pagina ongedaan te maken. Dit kan in het Nederlands of het Engels.
-
Bloedbad in Sri Lanka niet vergeten: 18 mei 2009-2017
Acht jaar is het al geleden. Op 18 mei 2009 kwam een einde aan de burgeroorlog die Sri Lanka jarenlang had geteisterd. De burgeroorlog eindigde niet met vrede, maar met een bloedbad waarin het Sinhalese establishment van toenmalig president Rajapakse komaf maakte met de Tamil Tijgers (LTTE) en meteen ook met grote delen van de Tamil bevolking in het algemeen. Op enkele weken tijd vielen meer dan 40.000 slachtoffers.
Onmiddellijk na de slachtpartij van 2009 waren er wereldwijd grote protestacties van uitgeweken Tamils. Zij vormen een minderheid in Sri Lanka en kwamen decennialang op voor het recht om hun taal te spreken en het recht op zelfbeschikking. De onderdrukking door de Sinhalese meerderheid versterkt de roep naar een onafhankelijk Tamil Eelam in het noorden en oosten van Sri Lanka. De grote protestacties van onmiddellijk na 2009 zijn vandaag veel beperkter, nochtans is er nog niets opgelost.
Acht jaar geleden merkten we op: “Nog voor de bevestiging van de dood van LTTE-leider Velupillai Prabhakaran, kondigde de Sri Lankese president Mahinda Rajapakse aan dat de oorlog beëindigd was. Voor de president betekende dit het bereiken van zijn doelstelling die bij de verkiezingen van 2005 werd aangekondigd: het vestigen van een eengemaakte natie met geen enkele autonomie voor de Tamil-minderheid in het noorden en oosten.” En nog: “De burgerlijke regering van Rajapakse zal geen blijvende vrede brengen en zeker geen welvaart voor de arbeiders en armen in Sri Lanka, zowel de Sinhalezen als de Tamils.”
Ondertussen is Rajapakse weggestemd als president. De beloften van zijn opvolger werden niet gerealiseerd. De spanningen lopen verder op, ook de nationale spanningen. Eind vorig jaar publiceerden we een interview met Siritunga Yajasuriya. Hij stelde: “De regimewissel zorgt voor relatieve vrijheid in vergelijking met wat er vroeger was. Werkenden, studenten en boeren kunnen voor hun rechten opkomen. Er is wat ademruimte, ook voor de linkerzijde. Maar het neoliberale beleid en de bijhorende onpopulariteit leiden tot hoogoplopende communautaire spanningen. Sinhalese extremisten winnen steun. Tegelijk ligt de elite van de Tamil politici onder vuur. De Tamil National Alliance steunde de nieuwe regering, maar de bevolking merkt geen fundamentele verbetering. Na twee jaar worden daden verwacht.”
In het noorden van het land, waar de Tamils een meerderheid vormen, zijn er op een bevolking van een half miljoen Tamils maar liefst 150.000 Sinhalese soldaten. Die soldaten zitten nu in de kazernes, maar ze zijn er wel. Ook blijven er enorme problemen met de grond: een deel ging terug naar de oude eigenaars, maar een groot deel blijft in handen van het leger. Het doet denken aan de kolonisatiepolitiek tegen de Palestijnen.
De oorlog heeft de vluchtelingenstroom verder aangewakkerd. Er waren al grote groepen Tamils in de diaspora, maar rond en na 2009 volgden er nog tienduizenden. Ook in ons land heeft de oorlog in Sri Lanka geleid tot een grote Tamil gemeenschap, voornamelijk in Antwerpen waar er enkele duizenden Tamils wonen. Tot een jaar of twee geleden, voor het aantreden van de nieuwe regering in Sri Lanka, werden de meeste vluchtelingen erkend. Sindsdien lijkt het beleid eruit te bestaan dat gewacht wordt. Er worden geen negatieve, maar ook geen positieve beslissingen genomen. Sommige vluchtelingen zitten hierdoor jaren vast in asielcentra. We kennen dergelijke vluchtelingen die al jaren in onzekerheid in een asielcentrum leven, maar tegelijk een vast arbeidscontract hebben in de horeca.
De Tamil diaspora in Antwerpen houdt op 18 mei activiteiten om het ‘einde’ van de oorlog in 2009 te herdenken. Er is een optocht van het monument voor de slachtoffers van de oorlog op de begraafplaats in Berchem naar het Centraal Station. Enkele militanten van Tamil Solidariteit grijpen 18 mei aan om bloed te geven aan het Rode Kruis. Het is symbolisch dat ervoor gekozen wordt om bloed te geven: we willen niet alleen stilstaan bij het verleden, maar ook bouwen aan de toekomst.
Met Tamil Solidariteit hebben we de voorbije jaren nadruk gelegd op de noodzaak om hier in België georganiseerd te zijn, ook op de werkvloer. Een paar honderd Tamils werken in de Antwerpse horeca, vaak met laagbetaalde en erg flexibele jobs. Afwassers die 11 euro per uur verdienen en met gebroken shiften werken: tussen de middagdienst en de avonddienst zitten enkele ‘vrije uren’. We proberen meer van deze werkenden syndicaal georganiseerd te krijgen, wat actief ondersteund wordt door ABVV Horval. Op 1 mei stapte een delegatie Tamils mee op met ABVV Horval tijdens de optocht in Antwerpen.
De slachtoffers van het verleden zijn niet vergeten. Elke Tamil vluchteling heeft wel iemand verloren: vader, moeder, broers, zussen, vrienden, … 18 mei is voor hen een dag van rouw en herdenking van een wonde die nooit zal verdwijnen. Tegelijk moeten we ons organiseren om dergelijke rampen in de toekomst te vermijden. Dat kan door in te gaan tegen elke vorm van onderdrukking en tegen het systeem dat leidt tot oorlog en ellende. Dat is waarom Tamil Solidariteit op 24 mei ook mee zal betogen tegen het bezoek van Trump aan België.
[divider]
Schokkende documentaire van Channel 4 over ‘Sri Lanka’s Killing Fields’Onderstaande documentaire werd enkele jaren geleden vertoond op Channel 4. Het is niet voor gevoelige kijkers: de horror is immers vreselijk.
-
Tamil Nadu (India): massaal protest en harde repressie
In december 2016 werd aangekondigd dat India Groot-Brittannië voorbijgestoken had als zesde grootste economie ter wereld. Maar het is duidelijk één van de meest ongelijke landen ter wereld: de 1% rijksten zijn er goed voor 58% van de totale rijkdom. Voor de armsten en wie onderdrukt wordt, is het leven in India brutaal. In 2015 pleegden meer dan 8.000 boeren zelfmoord, een stijging met 40% tegenover de al erg rampzalige cijfers van 2014.
Artikel door Isai Priya, Tamil Solidarity
De huidige premier Narendra Modi, een leider van de rechtse hindoenationalistische BJP, voerde heel wat maatregelen door om hindoenationalistische gevoelens te versterken in de hoop dat hij zo zijn snel inkrimpende sociale basis kan behouden. De regering voerde recent een verbod in op het eten van koeienvlees. Dit leidde tot aanvallen op mensen van onderdrukte kasten die omschreven werden als ‘koeienvleeseters.’ Koeien worden in het hindoeïsme gezien als heilige beesten. Semi-fascistische krachten zoals de milities van de RSS, een organisatie die nauw verbonden is met de BJP, spelen op dergelijke kwesties in met de hoop dat ze zichzelf zo kunnen opbouwen en versterken. Er werden al gelijkaardige tactieken toegepast in verschillende staten. Maar in Tamil Nadu, waar de BJP erg zwak staat met één erg nipt verkozen parlementslid, mislukten deze pogingen in het verleden.
Heel wat thema’s leiden tot woede in Tamil Nadu, zeker onder de jonge werkenden in de steden. Zo is er veel woede tegen het afsluiten van de watertoevoer via de rivier Kaveri vanuit de door de BJP gedomineerde buurstaat Karnataka. Er was ook veel ongenoegen naar aanleiding van de demonetiseringspolitiek (waarbij bankbiljetten plots niet meer geldig waren). De woede kwam nu tot uitbarsten op de viering van het Tamil nieuwjaar (Pongal). De viering werd afgevoerd en de traditie van het stierentemmen [niet vergelijkbaar met stierengevechten] was verboden. Deze traditie, Jallikattu, wordt traditioneel met Pongal verbonden. Pongal omvat vier dagen van feest naar aanleiding van de winteroogst. Op de eerste dag wordt de geoogste rijst gekookt. Die traditie bestaat al lang. Daar is op de tweede dag de viering van koeien en stieren aan toegevoegd. Slechts een paar dorpen behielden de traditie van Jallikattu. Pongal wordt vooral gevierd door hindoes, maar de afgelopen jaren is het karakter veranderd en nu wordt het door alle Tamils gevierd en wordt het gezien als onderdeel van de Tamil identiteit.
Er kwam een verbod op Jallikattu na een rechtszaak door PETA, een bekende dierenrechtenorganisatie die in India banden heeft met de RSS. Het verbod wordt gezien als een directe aanval op de Tamil bevolking en het leidde tot een explosie van woede. De beweging komt voort uit een gevoel van Tamil nationalisme en bescherming van de Tamil identiteit. Er waren de afgelopen jaren weinig dergelijke bewegingen. Er waren wel grote acties naar aanleiding van het bloedbad onder Sri Lankese Tamils in 2009 of tegen de geplande bouw van een kerncentrale in Koodamkulam, maar dit is de grootste protestbeweging sinds de jaren 1960 rond de verdediging van de Tamil identiteit en dus rond de nationale kwestie in India. Het leek erop dat de betogers vooral opkwamen voor het recht op Jallikattu, maar het is meer algemeen verbonden met nationalistische gevoelens. De meeste mensen op de acties waren stedelijke arbeiders die nog nooit aan Jallikattu deelnamen.
Op de acties waren er protestborden met slogans als “Red onze boeren” en werd uitgehaald naar de staat en de partijen van de centrale regering. De betogers spraken zich klaar en duidelijk uit tegen de door Modi geleide regering. Het protest kende snel navolging onder de Tamil bevolkingen in verschillende landen, ook in de diaspora. De spontane opstand van tienduizenden jongeren in Tamil Nadu kreeg veel steun en is een bron van inspiratie.
Het protest was grotendeels via sociale media gemobiliseerd. Het ontbrak aan leiding. Er waren geen pogingen om tot een gecoördineerd platform van eisen en tactieken te komen. Sommigen, zoals Pothuvudamai Kadchi, kwamen op voor een georganiseerde aanpak en stelden dat het nodig is om voorbereid te zijn op uitdagingen zoals geweld door de overheid. Maar zij werden grotendeels genegeerd. De beweging dwong de regering tot enkele toegevingen. Het verbod is tijdelijk opgeheven. Maar dit heeft de situatie niet gekalmeerd. De studenten voelden zich gesterkt door de toegevingen en kondigden aan dat ze doorgingen met het protest tot het verbod definitief wordt ingetrokken. Er werden plannen aangekondigd om te protesteren op de nationale feestdag van India (26 januari). Deze reactie werd terecht gezien als een politieke stellingname gericht tegen de regering-Modi.
De overheid en de media begonnen meteen met een propagandacampagne tegen de jongeren en studenten die afgedaan werden als “terroristen”, “verraders” en “anti-Indische infiltranten.” Het werd gevolgd door brutaal geweld van de politie. Het geweld leidde tot rellen, maar beeldmateriaal toont aan dat het de politie zelf was die publieke gebouwen in brand stak om de jongeren in een slecht daglicht te stellen. Er waren heel wat arrestaties en er vielen ook veel gewonden.
Tamil Solidarity steunt het recht om te betogen. We eisen de onmiddellijke vrijlating van al wie opgepakt is en aangepaste medische en andere faciliteiten voor de slachtoffers van het brutale politiegeweld. Er moet een publiek onderzoek komen naar de acties van de politie.
De afgelopen dagen was er een gevoel van eenheid onder de betogers. Dit zal niet snel verdwijnen, het zal integendeel aanzetten tot nieuwe strijdbewegingen.
Protestactie in Londen -
Indische docenten en studenten geschokt door uitspraken Gentse prof
Aan de English and Foreign Languages University (EFLU) van Hyderabad waren studenten en personeel geschokt door de uitspraken van de Gentse professor S N Balagangadhara Tamil Solidariteit protesteert tegen Gentse professor die kastelozen schoffeert
De Gentse professor S N Balagangadhara krijgt in India kritiek van docuenten, studenten en activisten omdat hij mensen van de laagste kasten of kastelozen schoffeert. Hieronder vind je een verwijzing naar een pdf van de protestbrief die 43 professoren van de English and Foreign Languages University (EFLU) van Hyderabad opmaakten. Tamil Solidariteit deelt de woede van de Indische studenten en activisten.
Het kastensysteem in Zuid Azië is een van de brutaalste vormen van onderdrukking. Het leidt tot koelbloedige moorden, seksueel geweld, onaanraakbaarheid, slavernij en andere feodale vormen van verschrikkelijke discriminatie die gebruikt worden tegen mensen van de meest onderdrukte kasten. Mensen die tegen deze onderdrukking ingaan, botsen op geweld en worden verdreven van hun traditionele geboortestreek. Er werden al volledige dorpen platgebrand.
Meer dan een half miljard mensen in India ondergaan discriminatie op basis van kaste. De kaste wordt bepaald door afkomst of huwelijk binnen een kaste. Hogere kasten domineren bepaalde beroepsgroepen. Onderaan in dit hiërarchisch stelsel staan meer dan 200 miljoen mensen (Dalits en anderen) die de ergste vormen van discriminatie ondergaan. Traditionele kastenindelingen overstijgen klassenbanden, ook al vormen de leiders van de hogere kasten een significant onderdeel van de heersende klasse. (Lees meer over kastenonderdrukking: https://tamilsolidariteit.wordpress.com/2015/01/05/klassenstrijd-en-onderdrukking-op-basis-van-kaste/)
Professor S N Balagangadhara is hoofd van de vakgroep ‘Vergelijkende cultuurwetenschappen’ aan de Gentse universiteit en beweert dat kasten niet bestaan. Tegelijk doet hij er alles aan om voortrekkers van de kastelozen te vernederen. Zelf behoort hij tot de hoogste kaste, die van de Brahmanen, en aarzelt hij niet om daarmee uit te pakken.
Begin november sprak S N Balagangadhara op een conferentie aan de universiteit van Hyderabad in India. Hij stelde er dat professoren van lagere kasten incompetent zijn, dat de literatuur van de kasteloze Dalits “bullshit” is en dat dr. Ambedkar, een historische voortrekker van de kastelozen (vergelijkbaar met Martin Luther King voor de zwarte Amerikanen), een excentrieke idioot was. Professoren van de universiteit vroegen S N Balagangadhara om zijn uitspraken in te trekken, studenten dienden klacht in bij de politie.
Aan een universiteit in India zou de professor omwille van dergelijke opmerkingen, vergelijkbaar met racisme in Europa, meteen aan de deur gezet worden. S N Balagangadhara verstopt zich achter het feit dat hij professor in Gent is. In België gaat hij tegen kritiek in met het argument dat Europeanen de Indische cultuur niet kennen. Tamil Solidariteit, een campagne opgezet door Tamils uit Sri Lanka, kent de kastenonderdrukking die door S N Balagangadhara wordt verdedigd maar al te goed. Het houdt miljoenen mensen onder de knoet en wordt uitgespeeld door religieuze extremisten die met het nieuwe regime van hindoenationalist Modi de wind in de zeilen hebben. Toen Modi minister-president van de deelstaat Gujarat was, werden daar honderden moslims vermoord op een wijze die enkel mogelijk was door medewerking van de autoriteiten. De religieuze extremisten gaan ook nu over tot geweld in India, met lynchpartijen tegen moslims en anderen. S N Balagangadhara maakt geen geheim van zijn steun aan de RSS, de extremistische hindoenationalistische groepen die met de regerende BJP verbonden zijn en omwille van hun reactionaire en gewelddadige karakter door veel activisten met extreemrechts in Europa vergeleken worden.
Tamil Solidariteit is geschokt door de uitspraken van S N Balagangadhara en steunt het protest van de Indische studenten en activisten. Hoe lang blijft de Gentse universiteit deze professor nog de hand boven het hoofd houden?
-
VN-mensenrechtenrapport over oorlogsmisdaden in Sri Lanka schiet tekort
[box type=”shadow” align=”aligncenter” width=”90%” ]Callum Mc Crae maakte een schokkende documentaire die ingaat op de oorlogsmisdaden in Sri Lanka. Deze documentaire in aanloop naar de bijeenkomst van de VN Mensenrechtencommissie (UNHRC) eind september bevat schokkende beelden. Niet voor gevoelige kijkers. Link naar de documentaire (Engelstalig, 30 minuten)[/box]
Deze week publiceerde de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties een rapport over de oorlogsmisdaden in Sri Lanka tijdens de oorlog die in 2009 eindigde met een bloedbad waarin tienduizenden doden vielen. Zowel de regering van Sri Lanka als de lobbygroepen van de Tamil diaspora zeggen gewonnen te hebben. Het rapport is nochtans enkel nuttig voor de westerse machten, het bevestigt het falen van de strategie van het lobbyen bij internationale instellingen.Verklaring door Tamil Solidarity
Het rapport van de Mensenrechtenraad van de VN beschrijft enorme inbreuken op de mensenrechten tussen 2001 en 2009. Wie de situatie in Sri Lanka wat volgt, weet dat er niets nieuw in het rapport staat. Er waren al tal van verslagen van de oorlogsmisdaden. Er is geen ernstig onderzoek gedaan naar de rol van de VN, het Rode Kruis en de westerse regeringen in de eindfase van de oorlog. De VN erkent niet dat het zelf gefaald heeft, nochtans hebben medewerkers van de VN die in Sri Lanka werkten daar meermaals op gewezen. Sommige van die medewerkers zijn nu opgestapt omdat geen rekening werd gehouden met hun kritiek.
De VS, de VN en andere westerse regeringen hadden meer dan vijf jaar nodig om openlijk te erkennen dat er vreselijke zaken waren gebeurd. Zelfs indien dit als een positieve stap wordt gezien, blijft er grote ontgoocheling als naar de conclusies en aanbevelingen in het rapport wordt gekeken.
De lobbyisten stelden dat ze het oude regime voor de rechtbank zouden slepen, voor een instantie zoals het Internationaal Strafhof van Den Haag. Ze hoopten op een onderzoek zoals dat naar Slobodan Milosevic en zijn medestanders. De misdaden die in Sri Lanka werden begaan, moeten immers niet onderdoen voor wat in de Balkan gebeurde. Er werd gehoopt dat de familie van de voormalige president Mahinda Rajapaksa en topmilitairen zouden gestraft worden. De lobbyisten hoopten dat de VN en de westerse regeringen de Sri Lankese regering ertoe zouden dwingen om voor een rechtbank te verschijnen en veroordeeld te worden. Ze hoopten dat dit de weg zou voorbereiden naar een onafhankelijke Tamil staat, een beetje zoals de manier waarop Kosovo onafhankelijk werd.
Nu blijkt dat de VN en het westen daar niet tot bereid zijn. Een regeringswissel in Sri Lanka zorgde ervoor dat het westen de banden met de Sri Lankese regering volledig kon aanhalen om de belangen van de westerse bedrijven te verdedigen en hun positie rond de Indische Oceaan te versterken. De Wall Street Journal merkte op dat “dit verkiezingsresultaat Sri Lanka een uitzonderlijke kans biedt voor hervorming en vernieuwing.” Het is een goede samenvatting van de echte bedoelingen van de westerse kapitalisten.
“De krachten die Rajapaksa een nederlaag toebrachten, waren het niet eens over de markthervormingen. Voor de parlementsverkiezingen voerde Wickremesinghe campagne voor hervormingen onder de noemer ‘sociale markteconomie’. Hij heeft nu een mandaat voor deze hervormingen, geen groot mandaat maar het is toch een mandaat. Sri Lanka moet een fundamentele bocht maken naar de markt en de globalisering om groei en welvaart mogelijk te maken.”
De westerse machten hebben het dus over een uitzonderlijke kans die ze natuurlijk ook willen gebruiken. De regering zal onder druk gezet worden om met hen samen te werken. Het zal leiden tot meer neoliberale maatregelen in het land. Het IMF, de Wereldbank en de EU zullen ongetwijfeld bereid zijn om leningen te voorzien om de Sri Lankese regering aan zich te binden.
Het rapport van de Mensenrechtenraad sluit bij die strategie aan. De regering van Sri Lanka wordt bedreigd met sancties indien de voorwaarden van de westerse machten niet worden gevolgd, maar tegelijk komt er geen ernstig onderzoek naar de oorlogsmisdaden. De VN beperkt het tot ‘toezicht’, ‘advies’ en ‘technische ondersteuning’. Er wordt aanbevolen om de rechtsgang in het land te verbeteren, om de details van gevangenen degelijk bij te houden, om een transparante strafprocedure te volgen bij vervolgingen, om soldaten op te leiden over de lokale en internationale wetten die ze moeten volgen, … De meeste suggesties van het rapport geven aan hoe de doofpotoperatie op een handige wijze kan afgewerkt worden. Een ernstig onderzoek naar het bloedbad op tienduizenden mensen komt er niet. Het rapport geeft aan dat de regering “een erg sceptisch publiek moet overtuigen”.
Wel positief in het rapport is de vraag om het de Prevention of Terrorism Act (PTA) te herzien en om de grond van Tamils die overgenomen werd door het leger terug te geven. Het leger en de huidige regering beweren dat ze daar al mee bezig zijn en dat het leger enkel niet toegewezen grond en publieke ruimte heeft ingenomen. Tamils eisen echter de teruggave van alle grond en het sluiten van de militaire kampen die in de laatste fase van de oorlog en erna overal opgezet werden.
Het rapport vraagt de regering van Sri Lanka om “hybride speciale rechtbanken” op te zetten om een onderzoek te voeren. De term ‘hybride’ moet de zogenaamde ‘gematigde’ krachten, zoals de leiders van de Tamil National Alliance (TNA), overtuigen. Een van die leiders, Sumanthiran, wil een ‘intern’ onderzoek naar de oorlogsmisdaden steunen, maar hij wil de diaspora niet voor de borst stoten als die een ‘internationaal’ onderzoek eist. De diaspora stelt terecht geen vertrouwen in de regering van Sri Lanka. Een ‘hybride rechtbank’ zou ook “internationale rechters, openbare aanklagers, advocaten en onderzoekers” omvatten. Dit moet de bevolking het nodige “vertrouwen” geven.
Het model waarnaar wordt verwezen, is dat van de Zuid-Afrikaanse ‘waarheids- en verzoeningscommissie’. Het idee erachter is dat leiders van beide partijen (zowel TNA als de regering) actief betrokken zijn in het onderzoek waarna enkele mensen, mogelijk zelfs prominenten, vervolgd worden. Dat moet de indruk wekken dat er gerechtigheid is. Het vervolgen van leden van het oude regime die ook deel uitmaken van het huidige regime, zoals voormalige generaal Fonseka of de huidige president en andere hooggeplaatsten in de regering en het leger, is niet aan de orde. Ook de rol van de VN en het Rode Kruis zal niet onderzocht worden.
In Zuid-Afrika kwam er geen gerechtigheid. De zwarte meerderheid moest de indruk hebben dat ze iets hadden afgedwongen. De racisten van het brutale apartheidsregime gingen vrijuit en de slachtoffers van de decennialange apartheid kregen geen gerechtigheid. De nieuwe ‘zwarte elite’ bood zijn diensten aan het imperialisme aan en vulde de eigen zakken. Zo werd de voormalige mijnwerkersleider Cyril Ramaphosa een miljardair. Hij wordt genoemd als een mogelijke internationale figuur in het ‘onderzoek’ naar de oorlogsmisdaden in Sri Lanka. Het Zuid-Afrikaanse model heeft niet geleid tot het einde van ongelijkheid, ellende en repressie voor de meerderheid van de bevolking. Zuid-Afrika blijft een van de meest ongelijke samenlevingen. Het bloedbad tegen de mijnwerkers van Marikana enkele jaren terug toonde de rol van het zwarte establishment.
Sommige TNA-leiders staan al klaar om een gelijkaardige rol te spelen. Sumanthiran beweerde dat het internationale onderzoek afgelopen is. TNA-fractieleider Sampanthan zei dat de regering “een correcte positie inneemt” en dat “internationale input mogelijk onvermijdelijk wordt.” Eigenlijk verklaren ze zich al akkoord met wat de regering wil aanbieden.
De leiders van de organisaties in de diaspora doen hetzelfde. Een dag voor de publicatie van het rapport van de VN Mensenrechtenraad was er een discussie in de zogenaamde All-Party Parliamentary Group for Tamils (APPGT) in het Britse parlement. De conservatief Hugo Swire stelde daar: “Tamils zijn fantastische zakenlui”. Swire stemde voor oorlog en allerhande besparingsmaatregelen. Hij verklaarde: “Ik begrijp waarom velen in de Tamil gemeenschap een internationaal mechanisme willen, maar het is al langer duidelijk dat een geloofwaardig nationaal mechanisme dat aan de internationale standaarden voldoet een veel betere manier is om een sterkere, meer inclusieve en welvarende samenleving op te bouwen.”
Anderen hadden het vooral over hoe “handel en investeringen” het land kunnen verenigen. Ze hadden het over het ontwikkelen van de luchthaven van Jaffna en over het bouwen van een brug naar India. Sommige meer onvoorzichtige conservatieve parlementsleden verwezen naar het succes van het vredesproces in Noord-Ierland, terwijl ze zelf natuurlijk de rol van het Britse Rijk in Noord-Ierland steunden. Ze hadden het allemaal over verbeteringen in Sri Lanka en volgden de conclusies waar de conservatief Liam Fox al lang voor pleit, voor een “constructieve samenwerking met de regering van Sri Lanka.”
De leiders van de diaspora moeten hun nederlaag erkennen. De afgelopen vijf jaar hebben ze de Tamils die opkwamen voor gerechtigheid steeds gezegd dat ze moesten wachten op het “internationale onderzoek” dat er door hun lobbywerk zou komen. Ze hebben hun samenwerking met rechtse regeringen en partijen daarop afgestemd. Nochtans zijn het dezelfde rechtse krachten die de bevolking hier een hard besparingsbeleid opleggen. De rechterzijde in de leiding van de diaspora is versterkt, maar dit is een tijdelijk gegeven.
De massale mobilisatie in 2009 zorgde ervoor dat de Tamils in Groot-Brittannië en elders een politieke stem kregen. Het was op deze basis dat internationale instanties zich verplicht zagen om iets te ondernemen rond de situatie in Sri Lanka. Nu beweert de APPGT, waar de officiële Tamil organisaties BTF en GTF mee samenwerken, dat het VN-rapport er enkel kwam door de opstelling van de Britse regering en andere VN-leden. Wat een arrogante stelling van diegenen die tijdens het bloedbad zwegen en nu de rol van de 150.000 betogers in Londen destijds negeren. De Britse regering bleef de regering van Sri Lanka doorheen de oorlog steeds steunen.
De slachtoffers van de oorlog en de onderdrukte Tamils willen geen wraak. Maar ze willen ook geen ‘toneeltje’ om de oorlogsmisdaden toe te dekken en tegelijk een Tamil elite te creëren waarmee de woede en tegenstellingen onder de Tamil bevolking onder controle moeten gehouden worden. Het neoliberale offensief dat samengaat met de zogenaamde ‘hybride rechtbanken’, zal een impact hebben op de bevolking. Het zal de armoede onder de Singalese meerderheid versterken en het zal leiden tot onveiligheid en angst. Dit kan in de kaart van het Singalese chauvinisme spelen. In plaats van het conflict tussen de Tamil en de Singalese bevolking op te lossen, dreigt het conflict net aan kracht te winnen. Tamil Solidariteit stelt dat verzoening moet verbonden worden met een oplossing voor de nationale hoop en verbeteringen in de voorwaarden van iedereen. Daarvoor is er nood aan een mobilisatie van de bevolking op een eengemaakte niet-sectarische wijze rond eisen die de belangen van de werkenden, jongeren en armen centraal stellen. Alle progressieve elementen in de diaspora en in Sri Lanka moeten daaraan bijdragen.
-
Dheepan: schokkende film over Tamil vluchtelingen
Dheepan van Jacques Audiard is een aangrijpende film die ook volgens kenners goed gemaakt is. Op het filmfestival van Cannes won Dheepan een Gouden Palm. Het verhaal is opmerkelijk en bevat veel lagen. De film begint met de horror van de oorlog in Sri Lanka waarbij tienduizenden Tamils vervolgd en uitgemoord werden door het regime. Een man verliest zijn gezin en besluit te vluchten. Hij krijgt de tip om een andere identiteit aan te nemen, die van de pas overleden activist Dheepan. Omdat Dheepan een vrouw en dochter had, zoekt de Tamil man willekeurig een vrouw en kind onder de vele slachtoffers van de oorlog. Samen trekken ze per boot naar India en vervolgens naar Frankrijk.Artikel door Geert Cool uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
De film brengt vooral het verhaal van de confrontatie van vluchtelingen met de nieuwe omgeving waar ze terechtkomen. Doorheen de film wordt vaag verwezen naar de tragedie in Sri Lanka, zo worden korte fragmenten getoond van de schokkende documentaire ‘Sri Lanka’s Killing Fields’ waarin GSM-opnames van schokkende oorlogsmisdaden uit 2009 werden getoond. Deze context wordt niet uitgewerkt, maar de geïnteresseerde kijker kan de documentaire en achtergrondmateriaal opzoeken. In deze krant en op onze campagneblog tamilsolidariteit.wordpress.com hebben we er regelmatig over bericht.
Het nieuw samengestelde gezin van Dheepan moet omgaan met zowel de trauma’s en de wanhoop uit het verleden als de ellende die vluchtelingen in Europa te beurt valt. Het leidt tot angstaanvallen, maar ook drankmisbruik en geweld. Dheepan en zijn gezin komen in een banlieu van Parijs terecht waar drugs en geweld schering en inslag zijn. De hoop op een beter leven blijft er een toekomstbeeld. Zo is naar school gaan niet evident voor het jonge meisje dat zich tegelijk moet hechten aan twee nieuwe ouders die niet de hare zijn en elkaar nu pas leren kennen. Een verantwoordelijke vraagt haar waarom ze in Sri Lanka niet naar school ging. “Omdat die platgebrand was door de regering”, antwoordde het meisje. Dheepan en zijn vrouw begrijpen niet dat de verantwoordelijke van de school dat vreemd vindt. “Iedereen brandt toch scholen plat?”
Op de persvoorstelling van de film in België was Tamil Solidariteit uitgenodigd. We gingen samen met Niranjan kijken. Hij zei achteraf: “Ja, de film is hard. Maar dat is nu eenmaal ons leven.” Veel elementen uit de film kwamen hem bekend voor. “Mijn tante regelde mijn vlucht naar Europa. Ze zei me dat België een goed land was. Ik moest het op een wereldkaart opzoeken. Op het vliegtuig deed de naam Brussel een belletje rinkelen. Toen ik hier twee jaar geleden net was, kwam ik twee maanden niet buiten. Het was me allemaal te vreemd en ik was bang. Als 18-jarige helemaal alleen een nieuw leven opbouwen in een ver land en dit met onzekerheid over mijn papieren, was moeilijk. Ik zag hoe andere Tamils er totaal onderdoor gingen als gevolg van angststoornissen door de oorlogstrauma’s. En nog steeds ben ik bang. Hopelijk krijg ik papieren na mijn derde interview eind augustus zodat ik uit het asielcentrum van Kapellen weg kan om aan mijn leven te beginnen.”
Toen een activist van Tamil Solidariteit eerder dit jaar in Groot-Brittannië dreigde uitgewezen te worden, steunde Antonythasan Jesuthasan, de acteur die Dheepan speelt, onze campagne hiertegen. Omwille van de blijvende onderdrukking in Sri Lanka krijgen de meeste Tamils momenteel asiel in ons land. In België leven er een paar duizend Tamil vluchtelingen uit Sri Lanka – de grootste groep woont in Antwerpen. Het is een kleine gemeenschap in vergelijking met de 300.000 Tamils in Groot-Brittannië of de 150.000 in Frankrijk. Met de campagne Tamil Solidariteit organiseren we een tiental activisten die de strijd voor rechtvaardigheid willen verderzetten. We doen dit door onze solidariteit te betuigen met het verzet tegen de aanhoudende discriminatie en het geweld in Sri Lanka. Maar we doen het ook door hier als deel van de arbeidersbeweging in te gaan tegen het asociale besparingsbeleid. Zo proberen activisten van Tamil Solidariteit met de actieve steun van ABVV Horval in Antwerpen een vakbondswerking uit te bouwen, onder meer bij personeel in de horeca. We hopen een 20-tal Tamils te mobiliseren naar de betoging van 7 oktober.
Voor de neoliberale politici is asiel een kwestie van aantallen en van het stoppen van vluchtelingenstromen. De vluchtelingen zijn voor hen het probleem, niet de redenen waarom mensen tot dergelijke wanhopige stappen overgaan. Tegelijk worden de slachtoffers van het asociale besparingsbeleid in eigen land opgezet tegen de slachtoffers van het rampzalige buitenlandse beleid. De film ‘Dheepan’ heeft als verdienste dat de kwestie vanuit het standpunt van vluchtelingen wordt gebracht. Er wordt geen romantisch beeld gegeven, maar het is evenmin allemaal kommer en kwel. Hoe het einde van de film geïnterpreteerd moet worden, laten we aan de kijkers over. Maar om in het echte leven tot verbetering te komen, zullen we nog hard moeten strijden en dit zowel in eigen land als op internationaal vlak. We proberen daar met de campagne Tamil Solidariteit een bescheiden bijdrage aan te leveren.
-
Tamil Solidariteit met open armen ontvangen op voorstelling ‘Dheepan’ in Brugge
Tamil Solidariteit werd uitgenodigd om te spreken na een voorstelling van de nieuwe film ‘Dheepan’ in cinema Lumière in Brugge. De film gaat over Tamil vluchtelingen die in Europa aankomen en hier een leven proberen op te bouwen. We komen later nog op de film terug. Ook in ons land zijn er zowat 2.000 Tamil vluchtelingen. Hun getuigenissen vullen de film goed aan.Verslag en foto’s door Liesbeth, overgenomen vanop tamilsolidariteit.wordpress.com. Lees daar ook een reactie op het artikel in De Standaard van afgelopen weekend: De Standaard vergist zich als het de LTTE als trotskistisch omschrijft.
Op de voorstelling in Brugge werden we onthaald door erg enthousiaste medewerkers. Na de film werd een gesprek gehouden met Niranjan en Geert. Niranjan getuigde over hoe hij is moeten vluchten uit Sri Lanka en over het leven van een vluchteling hier in Europa. We zullen zijn getuigenis later op deze site publiceren. Geert bracht meer de achtergrond van het conflict in Sri Lanka.
Vanuit de zaal waren er heel wat vragen. De opkomst was tamelijk klein, maar de interesse in de vluchtelingenproblematiek was groot. Al snel kwam de vraag aan Niranjan waarom hij nog geen Nederlands spreekt terwijl hij al twee jaar in België is. Niranjan begrijpt voldoende Nederlands om de vraag te begrijpen en schetste een ander beeld; een beeld waarin vluchtelingen geen passieve profiteurs zijn maar krachtige individuen die ondanks alle tegenslagen en moeilijkheden op zowel politiek, sociaal, economisch als emotioneel vlak (zowel in het land van herkomst als hier) vechten voor een betere toekomst.
Niranjan Een film als Dheepan, maar ook een nabespreking met activisten als Niranjan en ook Sinthu en Mano die mee gingen naar de voorstelling en de bespreking, plakt een gezicht op wat hier vaak voorgesteld wordt tot een anonieme “vluchtelingenstroom”.
Het leidt al gauw tot de vraag hoe we het vluchtelingenprobleem kunnen oplossen. Dat vereist een totaal ander systeem waarin geen oorlogen en verdeeldheid plaatsvinden. Ook België investeert in oorlogen in landen als Afghanistan, Irak of Libië. Ook België bleef zwijgen toen in Sri Lanka oorlogsmisdaden werden gepleegd, de EU en de VS knepen een oogje dicht omdat ze vreesden dat kritiek op het Sri Lankese regime de banden tussen dat land en China zou versterken. Vluchtelingen zijn ‘collateral damage’ van het huidige beleid waarin oorlog, uitbuiting, ecologische crisis, … schering en inslag zijn.
De reacties in Brugge gaven aan dat dit de vluchtelingencrisis een ‘hot item’ is waarbij naar antwoorden wordt gezocht. In die discussie al beginnen met vluchtelingen zelf te betrekken, is een eerste stap. De aanwezigen en de organisatoren vonden het alvast boeiend en voor herhaling vatbaar. Voor Tamil Solidariteit was het een uitstekende gelegenheid om de situatie in Sri Lanka bekend te maken en om op die manier het lot van de Tamil vluchtelingen in ons land iets bekender te maken.
Vanavond is er in Brussel na een voorstelling van Dheepan opnieuw een gesprek met Niranjan en Geert. De filmvoorstelling begint om 19u30 in cinema Vendôme in Elsene.
-
Gevestigde Sri Lankese partijen, met inbegrip van Tamil National Alliance, bieden geen alternatief
Verkiezingsmeeting in Jaffna (in het noorden). Op 17 augustus zijn er parlementsverkiezingen in Sri Lanka. Voormalig president Rajapakse hoopt daarbij op een terugkeer als premier. In de peilingen haalt Rajapakse het voorlopig nog niet van de alliantie rond de United National Party (UNP) van Ranil Wickremesinghe en huidig president Maithripala Sirisena die in januari Rajapakse in vervroegde presidentsverkiezingen van de macht duwde. In januari beloofde Maithripala grootse veranderingen en sociale vooruitgang, maar daar kwam niets van in huis, bovendien waren er verschillende corruptieschandalen in en rond de UNP. Ook de hoop op verzoening na het jarenlang aanslepende conflict tussen het Singalese establishment uit het zuiden en de Tamil minderheid in het Noorden en Oosten van het land, werd al gauw de kop ingedrukt. Maithripala werd mee verkozen door Tamil stemmen, maar bleef vasthouden aan een chauvinistisch project waarbij de militaire bezetting van het noorden van het land gewoon in stand gehouden bleef.
De parlementsverkiezingen van 17 augustus bevestigen de instabiliteit van het politieke establishment en geven aan dat de Tamil bevolking zich steeds meer afkeert van de politieke koers van het Tamil establishment die georganiseerd is in de Tamil National Alliance. Die TNA vestigde hoop in Maithripala en denkt nog steeds dat verandering mogelijk is door samenwerking met delen van de Singalese elite. De kritiek op de opstelling van de TNA neemt toe.
Dat is ook van belang in de diaspora, waaronder de Tamil bevolking in België. Onder de diaspora hebben lokale leidingen van Tamil comités doorgaans een weinig kritische houding ten aanzien van de TNA ingenomen. Dit verzwakt hun positie verder, in ons land is het een van de achterliggende verklaringen voor de verdeeldheid en verbrokkeling van het Tamil comité. Het gebrek aan kritiek op TNA gaat bovendien gepaard met een oriëntatie op lobbywerk bij gevestigde politici hier. Tamil activisten die met LSP aan de stakingsbeweging eind 2014 deelnamen, werden hiervoor op de korrel genomen door een aantal ‘leiders’.
Opening van een kantoor van USP in Jaffna (Noorden) voor de kiescampagne De United Socialist Party, de Sri Lankese zusterpartij van LSP, neemt met 83 kandidaten deel aan de parlementsverkiezingen. De algemeen secretaris van de partij, Siritunga Jayasuriya, is een van de kandidaten in Jaffna. Dat is opmerkelijk aangezien Siritunga van Singalese afkomst is, maar wel kandidaat is in de hoofdstad van het noordelijke Tamil gebied. Met deze kandidatuur wil de USP zijn werking in Jaffna versterken nu er daar nieuwe mogelijkheden en openingen zijn. De USP pleit voor een socialistisch alternatief op de chauvinistische pro-kapitalistische koers van zowel Maithripala als Rajapakse. In tegenstelling tot andere linkse krachten, zoals Bahu van de meerderheidsfractie van de NSSP (verbonden met wat in ons land SAP/LCR is), koestert USP geen illusies in de rechtse UNP van Ranil en Maithripala. Evenmin zoeken we excuses om het dictatoriale bewind van oorlogsmisdadiger Rajapakse goed te praten in naam van een zogenaamde ‘anti-imperialistische opstelling’, zoals dit gebeurde door onder meer de Cubaanse of Venezolaanse regimes.
Met de campagne Tamil Solidarity hebben we ons tevens erg kritisch uitgesproken over de Tamil National Alliance. Ook in België roepen we Tamils op om zich van de TNA af te keren en steun te geven aan de opbouw van een onafhankelijke socialistische kracht. We roepen activisten op om hun familieleden en kennissen in Jaffna op te roepen om voor de USP te stemmen, zelfs indien het stemmenaantal van de linkse socialisten nog beperkt zal zijn bij deze verkiezingen.
Het groeiende debat over de TNA kwam tot uiting in de opmerkelijke verklaringen van CV Wicgneswaran, de voorzitter van de lokale regering in de Noordelijke provincie die verkozen werd als TNA kandidaat. Hij verklaarde dat de TNA niet luistert naar de bevolking en politiek ziet als handel drijven. Het is een opmerkelijke kritiek van een prominente politicus op zijn eigen partij. Bij deze verkiezingen zijn er ook tal van kleinere groepen die onafhankelijk opkomen. Zowel in Sri Lanka als in de diaspora is er onder Tamils een polarisatie tussen enerzijds leiders die allianties aangaan met zogenaamde ‘goede kapitalisten’ en burgerlijke partijen waarbij ook compromissen over nationale verwachtingen en democratische eisen worden gemaakt en anderzijds bredere lagen van de bevolking die geen verandering zien en oplossingen voor de slechter wordende levensvoorwaarden koppelen aan nationale eisen. De eis van ‘federalisme’ uit het verkiezingsmanifest van TNA gaat voor veel Tamil jongeren in Sri Lanka en de diaspora niet ver genoeg. De ‘gematigde’ positie omwille van de context is een voorbereiding op een nieuw verraad en uitverkoop in ruil voor enkele ministerposten.
De nationale kwestie in Sri Lanka is verre van opgelost en het falen om sociale verandering te brengen voor de meerderheid van de bevolking versterkt de tegenstellingen. De United Socialist Party pleit voor een socialistisch alternatief op basis van eengemaakte strijd van onderuit rond sociale en democratische eisen voor alle bevolkingsgroepen. Het is zowat de enige partij die in alle delen van het land opkomt met hetzelfde programma. De middelen van de USP zijn beperkt, een electorale doorbraak staat niet op de agenda. Maar door consequent in te gaan tegen de gevestigde partijen wordt de basis gelegd voor een onafhankelijke en eengemaakte socialistische kracht.
-
Zes jaar na het ‘einde’ van de oorlog in Sri Lanka, verslag van de herdenking in Antwerpen
Een groep Tamils gaat bloed geven. Gisteren werd het ‘einde’ van de oorlog in Sri Lanka herdacht. De burgeroorlog tussen de Singalese meerderheid en de Tamilsprekende minderheid eindigde officieel op 18 mei 2009. Het eindigde met een bloedbad waarbij op enkele weken tijd tot 40.000 doden vielen. Dit versterkte de exodus en het zorgde ook in ons land voor de aangroei van een Tamil gemeenschap, geconcentreerd in Antwerpen.
Zes jaar later werden de doden herdacht, maar moeten we ook vaststellen dat de situatie voor de Tamils in Sri Lanka nog steeds bijzonder moeilijk is. Onderdrukking en repressie blijven schering en inslag. De gebieden in het noorden en oosten van het land, waar de Tamils wonen, worden door een grote militaire macht bezet. Activisten worden vervolgd. De machtswissel in het presidentieel paleis heeft daar niets aan veranderd, de steun van het Tamil establishment voor de nieuwe president breekt de bevolking eens te meer zuur op. De noodzaak van een politiek alternatief van onderuit dat gericht is op eengemaakte strijd tegen onderdrukking, uitbuiting en oorlog stelt zich dringend.
Bij de zesde verjaardag van het ‘einde’ van de oorlog was er ook in Antwerpen een herdenking. Voor een groepje begon die herdenking ‘s ochtends al. Op initiatief van activisten van Tamil Solidariteit werd besloten om bloed te geven bij het Rode Kruis. Het was een symbolische daad om duidelijk te maken dat niet alleen het verleden herdacht wordt, maar dat ook naar de toekomst wordt gekeken. Bij het Rode Kruis werden de nieuwe donoren alvast met open armen ontvangen.
In de namiddag volgde een herdenking aan het Tamil monument op de begraafplaats van Berchem. Er werd om 14u verzameld en daarna trokken de zowat 100 aanwezigen in een betoging naar de Bolivarplaats.Om de strijd tegen onderdrukking in Sri Lanka te ondersteunen, pleit Tamil Solidariteit ervoor dat Tamils die hier wonen zich actief inzetten in strijd tegen onderdrukking en tegen het asociale beleid in België. Door banden aan te gaan met de arbeidersbeweging en samen te strijden tegen onrechtvaardigheid, kunnen we bouwen aan duurzame en oprechte solidariteit.
-
Zesde verjaardag van bloedbad in Sri Lanka vandaag in Antwerpen herdacht
Solidariteitsactie in Antwerpen in 2011. Foto: Jente Op 18 mei 2009 kwam een einde aan de burgeroorlog die Sri Lanka jarenlang had geteisterd. De burgeroorlog eindigde niet met vrede, maar met een bloedbad waarin het Singalese establishment van toenmalig president Rajapakse komaf maakte met de Tamil Tijgers (LTTE) en meteen ook met grote delen van de Tamil bevolking in het algemeen. Op enkele weken tijd vielen tot 40.000 slachtoffers.
Onmiddellijk na de slachtpartij van 2009 waren er wereldwijd grote protestacties van uitgeweken Tamils. Zij vormen een minderheid in Sri Lanka en kwamen decennialang op voor het recht om hun taal te spreken en het recht op zelfbeschikking. De onderdrukking door de Singalese meerderheid versterkt de roep naar een onafhankelijk Tamil Eelam in het noorden en oosten van Sri Lanka. De grote protestacties van onmiddellijk na 2009 zijn vandaag wat beperkter, nochtans is er nog niets opgelost.
Begin dit jaar werd Rajapakse weg gestemd als president. Zijn opvolger deed grote aankondigingen van verandering en verbetering voor de gewone bevolking, waaronder de Tamils. Maar daar kwam niets van in huis. De gebroken beloften maken dat een terugkeer van Rajapakse op het politieke toneel niet uitgesloten is. Er kwam geen vervolging van de verantwoordelijken voor de oorlogsmisdaden in 2009, de legerleider van toen werd zelfs in zijn eer hersteld nadat hij met Rajapakse in botsing was gekomen. Er werd geen einde gemaakt aan de sterke militaire aanwezigheid in het noorden en het oosten, met allerhande misbruiken. De beloften voor een hogere levensstandaard voor de gewone bevolking, waaronder de Singalezen, werden niet gerealiseerd.
Het blijft bijzonder moeilijk voor Tamils in Sri Lanka. Eind april moest Zwitserland nog beslissen om een in 2013 uitgewezen Tamil terug in het land toe te laten. De uitgewezen vluchteling was meteen bij aankomst in Sri Lanka opgepakt en werd mishandeld in de gevangenis. Ook in ons land lijkt het uitwijzingsbeleid voor Tamils terug aangepast te zijn met een groter aantal mensen dat papieren krijgt.
Er wonen enkele duizenden Tamils in België, vooral in Antwerpen. Zij herdenken elk jaar het einde van de oorlog en daarbij staan ze stil bij de vele slachtoffers. Zoals elk jaar zal een groep van het monument dat ze lieten oprichten op de begraafplaats van Berchem (naast het Middelheim) in een optocht door de stad trekken. LSP en Tamil Solidariteit ondersteunen deze actie en zullen er aanwezig zijn. Deze ochtend trekken enkele activisten van Tamil Solidariteit naar het Rode Kruis in Antwerpen om bloed te geven. Daarmee willen ze het signaal geven dat ze niet alleen de doden herdenken, maar ook hier een bijdrage willen leveren voor de zwaksten in de samenleving.
Eerder namen ze ook al het initiatief om zich bij de vakbond aan te sluiten om als onderdeel van de Belgische arbeidersbeweging op te komen tegen het besparingsbeleid en tegen uitbuiting. In de poging om een neerwaartse spiraal van lonen en arbeidsvoorwaarden te versterken, wordt in ons land vaak gebruik gemaakt van migranten en/of mensen-zonder-papieren die gelijk welke voorwaarden aanvaarden. Dat is onderdeel van een verdeel-en-heersbeleid. Tamil vluchtelingen kennen die praktijk maar al te goed en sommigen willen zich actief inzetten voor een grotere eenheid van onderuit in de strijd voor een andere samenleving.
De beste manier om de duizenden doden van gisteren te herdenken, is door vandaag de strijd te organiseren voor een betere toekomst.
Meer weten? We raden het boek ‘A history of resistance’ aan (zie onze recensie. Dit boek is verkrijgbaar via onze webshop.
