NL Socialisme

Tag: studenten

  • Studeren staat onder druk, verzet is nodig

    Jongerenprotest tegen verhoging inschrijvingsgelden in 2014

    Bovenop tekorten door gebrek aan investeringen, nu ook exploderende prijzen

    De afgelopen jaren nam het aantal studenten fors toe, terwijl de middelen niet volgden. Dit zet druk op het hoger onderwijs. Daar kwam de coronacrisis bovenop. En nu zijn er de prijsstijgingen. Wordt studeren straks weer iets voor de lucky few? Niet als het van ons afhangt! Organiseer je met de Actief Linkse Studenten om de strijd aan te gaan.

    Artikel uit maandblad De Linkse Socialist

    Laat studentenhuisvesting niet aan de markt over

    Op een jaar tijd steeg de prijs om te studeren met 1.243 per jaar voor een kotstudent en 825 euro voor wie pendelt. Wie nu op kot gaat, betaalt minstens 15.346 euro per jaar. Wie pendelt komt aan 10.156 euro. De forse stijging is vooral het gevolg van de hogere huur- en energieprijzen. Dit zijn voorzichtige schattingen. De organisatie die de berekening maakte, gaat uit van een maandelijkse huurprijs van 392 euro, terwijl de gemiddelde kotprijs vorig jaar al tot 420 euro per maand was opgelopen.

    De prijsstijgingen komen niet alleen door de hoge energieprijzen, maar ook door de tekorten. In Brussel zijn er 9000 tot 12.000 koten tekort. Vastgoedontwikkelaars bouwen luxekoten omdat ze daar meer aan verdienen. Universiteiten en hogescholen hebben niet de middelen om zelf te investeren in voldoende sociale studentenhuisvesting. Resultaat: wie weinig middelen heeft, betaalt zich blauw voor een klein kot. 450 of 500 euro per maand voor 11 m² is niet uitzonderlijk.

    Als studentenhuisvesting aan de markt overgelaten wordt, is het onbetaalbaar omdat het winst moet opbrengen. Het beursgenoteerde bedrijf Xior, dat ondertussen 26.526 koten bezit in 43 Europese steden, was in 2020 goed voor een operationele winst van 44,47 miljoen euro. De winsten zijn nadien enkel gestegen, onder meer door de sterke vraag naar studentenkamers en hogere huurinkomsten. Haal de studentenhuisvesting uit de klauwen van de winsthonger door een massaal plan van publieke investeringen in sociale huisvesting!

    Voor een studentenloon!

    Het aantal studenten dat naast studeren ook werkt, is de afgelopen jaren gestegen tot 76%. Waar in 2004 gemiddeld 30% van de studenten tijdens het schooljaar werkte, is dit nu al 72%. Eén op drie studenten werkt ook tijdens examenperiodes.

    Deze toename is niet verwonderlijk als je kijkt naar het prijskaartje van de kost om jong te zijn en te studeren. Studentenjobs hebben een negatieve impact op studieresultaten. Tegelijk worden studenten ingezet als goedkope arbeidskrachten wat een algemene neerwaartse druk op de lonen zet: de gemiddelde uurlonen in 2019 waren 13,6 euro voor jongens en 12,3 euro voor meisjes. Ook voor studentenjobs is er dus een loonkloof.

    In plaats van studenten zich volop op hun studies te laten concentreren, nam de overheid maatregelen om studentenwerk gemakkelijker te maken en uit te breiden. De Actief Linkse Studenten vinden dat studenten zich enkel zorgen zouden hoeven te maken over hun studies. Studeren is een voltijdse job waarvoor een uitkering nodig is. Zo’n studentenloon zou een pak druk wegnemen, zeker indien het gecombineerd wordt met een beleid van goedkope studentenhuisvesting, maaltijden en andere dienstverlening in publieke handen (zoals kinderopvang voor studenten met kinderen, ontspanningsmogelijkheden …).

    Onhoudbare druk

    In Nederland werd vastgesteld dat de helft van de studenten (51%) psychische klachten als angst en somberheid ervaart, waarvan 12% in ernstige mate. De studie werd tijdens de corona-pandemie gedaan, waarbij eenzaamheid een belangrijke factor was voor de slechte staat van de mentale gezondheid van studenten. Ook deze studie wijst echter op de financiële druk als een belangrijke trigger van stress onder studenten.

    Het helpt natuurlijk niet dat studenten die het moeilijk hebben vaak nergens terecht kunnen. Wachtlijsten voor mentale gezondheidszorg worden steeds langer. Voor een crisisopname in de jeugdhulp werd de wachtlijst vier keer zo lang de afgelopen jaren. De besparingen in de sociale sector zijn daarvoor verantwoordelijk.

    Organiseer je met ALS

    De komende weken komen de werkenden op straat voor koopkracht. Die strijd is niet alleen voor hen belangrijk, maar ook voor studenten. Hun strijd is onze strijd. Ook wij gaan gebukt onder de stijgende prijzen. De plaats van studenten is in de strijd voor meer koopkracht en tegen de hoge prijzen.

    De Actief Linkse Studenten roepen niet alleen op om deel te nemen aan de vakbondsacties. We willen jongeren actief organiseren op hun campus of school om zelf de strijd voor koopkracht en een toekomst te voeren. Dit zal de beweging tegen de prijsstijgingen versterken. Het zal jongeren een alternatief bieden voor de wanhoop en de berusting die anders een opgang kunnen kennen. Voor onze toekomst moeten we strijden en daar beginnen we best vandaag nog aan!

  • Seksisme aan de universiteiten: massaal protest opbouwen!

    Aan verschillende universiteiten en hogescholen was er de afgelopen weken ophef over aanklachten wegens seksueel grensoverschrijdend gedrag en hoe ermee werd omgegaan. Net als in de Boos-documentaire over ‘The Voice of Holland’ of in de getuigenissen in de zaak-De Pauw, blijkt opnieuw dat onevenredige machtsstructuren ervoor zorgen dat slachtoffers vaak machteloos staan. Slachtoffers werden jarenlang in de steek gelaten, er waren doofpotoperaties om het prestige en het imago van de universiteiten en hogescholen niet te schaden. Campagne ROSA grijpt het publieke debat vandaag aan om voorstellen te doen voor de strijd tegen seksisme in het hoger onderwijs. 

    door Mai, Campagne ROSA Gent, uit maandblad De Linkse Socialist

    Laagdrempelige meldpunten

    De afgelopen weken kwam er terecht veel kritiek op de procedures om grensoverschrijdend gedrag te melden en/of aan te kaarten. Al te vaak is het functioneren van deze procedures erop gericht ‘de schade aan de universiteit’ in te perken, in plaats van slachtoffers te helpen en de bron van het grensoverschrijdend gedrag aan te pakken. 

    Campagne ROSA eist laagdrempelige meldpunten voor studenten, onderzoekers en personeel aan alle universiteiten en hogescholen. Daarnaast komen we op voor transparante procedures over hoe klachten worden afgehandeld en tuchtcommissies die paritair zijn samengesteld met vertegenwoordigers van het bestuur, het personeel, vakbonden en studenten. Dit is noodzakelijk om de invloed van het ons-kent-ons netwerk voor het afhandelen van klachten te doorbreken. 

    Een einde maken aan de straffeloosheid is een eerste stap om komaf te maken met de zwijgcultuur aan universiteiten en hogescholen. Tegelijkertijd is dit niet voldoende om preventief te strijden tegen misbruik en grensoverschrijdend gedrag. 

    Beter statuut voor onderzoekers nodig

    Seksisme en grensoverschrijdend gedrag zijn overal aanwezig binnen de samenleving. Een het slachtoffer dat afhankelijk is van een dader met een machtspositie kan veel moeilijker neen zeggen tegen ongewenste toespelingen.

    Heel wat getuigenissen over grensoverschrijdend gedrag in de media komen van onderzoekers. Onderzoekers aan de universiteiten hebben een erg precair statuut. Ze zijn voor de afhandeling van hun doctoraat en de lancering van hun academische carrière enorm afhankelijk van hun promotor. Daarmee zitten ze in een erg kwetsbare positie. 

    Campagne ROSA eist meer middelen voor onderwijs om betere statuten, zoals een werknemersstatuut voor onderzoekers, en degelijke ondersteunende diensten te voorzien. 

    Stop seksistische propaganda van extreemrechts 

    De afgelopen jaren kwamen elitaire en extreemrechtse studentenverenigingen in opspraak voor het propageren van brutaal seksisme, racisme en homofobie. Zo kwamen er na de dood van Sanda Dia gortige verhalen naar boven over seksistische en racistische praktijken bij Reuzegom. Vrouwelijke studentes moesten zich als prostituees verkleden om op feestjes toegelaten te worden en seksuele handelingen ondergaan tijdens het doopritueel. Pas nadat een dode viel werd er tegen Reuzegom opgetreden. 

    Het extreemrechtse KVHV kreeg na de seksistische meeting met Jeff Hoeyberghs eind 2019 slechts een lichte tik op de vingers. Het KVHV beweert enkel het ‘vrije debat’ op te zoeken. Dat klopt niet: het gaat om het normaliseren van seksisme waarbij vrouwen als object en als ondergeschikt wezen worden voorgesteld. Dat is schering en inslag bij het Gentse KVHV: de vorige generatie lag aan de basis van Schild & Vrienden. Het racisme, seksisme en homofobie leverde bendeleider Van Langenhove een zitje in het parlement op. 

    Ondertussen kan het KVHV als erkende vereniging nog steeds beroep doen op subsidies en de infrastructuur van de UGent om haar ideeën te verspreiden. Campagne ROSA verzet zich tegen de erkenning van haatdragende studentenverenigingen aan de universiteiten. 

    Meer middelen voor onderwijs, voor een studentenloon

    De toenemende levenskost (studiekosten, transport, huisvesting) en het gebrek aan middelen voor het onderwijs vergroten de onzekerheid onder studenten. Dit maakt hen kwetsbaar voor seksisme en misbruik. 

    In 2018 hing tegenover de ULB een reclamebord van de controversiële datingapp Rich Meets Beautiful (RMB) met de slogan: “Zoek je een studentenlening? Zoek een sugar daddy!” Financiële problemen onder studenten worden door bedrijven als RMB aangegrepen om winst te maken, ongeacht de afschuwelijke gevolgen voor jonge vrouwelijke studenten. Deze verdoken vorm van prostitutie draagt ook bij tot de normalisering van de verkrachtingscultuur: het vrouwenlichaam wordt gereduceerd tot een object dat ‘gekocht’ kan worden. 

    De strijd tegen seksisme is ook een strijd voor democratisch en gratis onderwijs. Studenten moeten een vrije studiekeuze hebben, zonder zich te moeten prostitueren en zonder lange uren te moeten kloppen in een studentenjob. Campagne ROSA en de Actief Linkse Studenten verdedigen de eis van een studentenloon: studeren is een voltijdse job en moet zo behandeld worden. We komen ook op voor een drastische uitbreiding van de publieke middelen voor onderwijs. 

    Personeel en studenten samen sterk, tegen seksisme en besparingen! 

    De jarenlange besparingen op onderwijs wegen op onze universiteiten. Ze doen steeds meer met steeds minder personeel en middelen. Ook nu vallen de klappen van de aangekondigde besparingen aan de UGent vooral op de ondersteunende diensten voor studenten en personeel. Zo kondigde de UGent besparingen aan in o.a. de kinderopvang, de maaltijdvoorzieningen, de post- en transportdiensten. Het inschrijvingsgeld voor doctoraatsstudenten wordt verdubbeld, wat hun onzekere positie nog versterkt. Deze maatregelen treffen in het bijzonder vrouwen: ze vormen de meerderheid van het personeelsbestand van de kinderdagverblijven en restaurants. Kinderzorg valt meestal in eerste instantie op hun schouders wanneer deze niet op een kwalitatieve manier door de samenleving wordt georganiseerd. Na het applaus ontvangen de coronahelden van de UGent nu stank voor dank!

    Campagne ROSA ondersteunt de strijd van het personeel aan de UGent. Twee jaar geleden staakte het resto- en schoonmaakpersoneel van de UGent om onder andere een €14 minimumloon te eisen. De strijd werd gewonnen en dit leerde ons dat wanneer personeel en studenten, ongeacht achtergrond, gender of geaardheid, samen in actie komen rond een duidelijk programma, we reële overwinningen kunnen boeken.

    Protest maakt duidelijk dat seksisme niet langer aanvaard wordt. Campagne ROSA beseft dat seksisme in het kapitalistische systeem ingebakken zit. Om het te stoppen, is systeemverandering nodig. Dit is geen kwestie van vrouwen tegen mannen, maar van de meerderheid van de bevolking – de werkende klasse en de jongeren – tegen de machtigen die het vandaag voor het zeggen hebben. Gezamenlijke strijd tegen al wat ons verdeelt, versterkt de solidariteit die broodnodig is om socialistische maatschappijverandering te realiseren.

     

    Voer vandaag mee actie:

  • Quarantaine veroordeelt studenten tot tweede zit… Neen aan extra stress voor jongeren!

    Examens zorgen voor stress onder studenten. Na een moeilijke periode met veel beperkingen, gooit corona nu ook in de examenperiode roet in het eten. Zeker onder jongeren zijn er veel besmettingen en hoge risicocontacten. Het maakt dat veel studenten tot quarantaine verplicht zijn en examens naar de inhaalperiode verplaatst zien. Die inhaalperiode moet verlengd worden zodat studenten niet sowieso veroordeeld zijn tot een tweede zit.

    Gazet van Antwerpen liet deze week enkele studenten aan het woord. Onder hen ALS-lid Milan, student politicologie aan de UAntwerpen. Hij zei in de krant: “Ik moet twee vakken inhalen op 3 februari, pal tussen nog andere examens. Dat lukt me niet, dus ik heb sowieso tweede zit. Dat is toch niet correct?” Enkele hogescholen verlengden de inhaalperiode reeds. Dit moet veralgemeend worden en wel meteen, zodat studenten er niet nog extra stress bovenop krijgen.

    Zoniet dreigen studenten ondanks een coronabesmetting toch aan examens deel te nemen, wat anderen kan besmetten. Aan de ULB was er al een bericht over studenten die ondanks een positieve test toch examens afleggen.

    Studenten die vandaag besmet geraken en examens missen, met eenzaamheid kampen of door de sluiting van publieke ruimtes geen degelijke studeerplek hebben, vinden geen compensatie of hulp voor problemen waar zij niet voor gekozen hebben. Eens te meer zijn jongeren en hun welzijn ‘onbelangrijk’ voor de politici.

    Tegelijk zijn er wijzigingen waardoor studenten niet langer vakken uit het eerste jaar kunnen ‘meesleuren’ naar het derde jaar hoger onderwijs. Minister Weyts, die zelf 9 jaar over zijn studies deed, wil dat studenten pas aan het derde jaar kunnen beginnen als ze geslaagd zijn voor alle vakken van het eerste jaar. Dit komt na twee zware academiejaren met periodes van afstandsonderwijs. De maatregel treft kwetsbare studenten het hardst. Studenten die hun studies noodgedwongen met werk moeten combineren, een steeds grotere groep, zijn er eveneens het slachtoffer van. Het versterkt de ongelijkheid in het onderwijs nog meer.

    Degelijk, toegankelijk en voorzienend onderwijs is een basisrecht. Onderwijs mag geen survival of the fittest zijn. We eisen gratis en degelijk onderwijs voor iedereen, publieke ruimtes (op campus) die beschikbaar gemaakt worden om te studeren tijdens de examenperiodes, degelijk en sociaal gepland uitstel van examens voor met Covid-19 besmette studenten op haalbare data.

    De ‘welvaartstaat’ vandaag kan de eigen studenten niet eens degelijk en sociaal georganiseerd onderwijs verzekeren. Onderwijs moet er zijn voor mensen om hun talenten uit te bouwen, niet als diplomafabrieken waar kant en klare volgzame arbeidskrachten – lees: winstmachines voor de bazen – van de lopende band rollen. Het gaat om de ontwikkeling van toekomstige generaties, niet om de winsten van de kapitalisten die een bedreiging vormen voor de leefbaarheid van de planeet en de toekomst van de mensheid. We moeten een einde maken aan dit systeem!

    We wensen alle studenten succes met de examens. Na de examens gaat de strijd voor maatschappijverandering onverminderd door!

     

    Klik op de afbeelding om de Instagram-post van Actief Linkse Studenten te bekijken:

  • Actief Linkse Studenten voerden in Luik actie tegen onzekerheid en ongelijkheid in onderwijs

    Vrijdagmiddag voerden een twintigtal jongeren in Luik actie na een oproep van de Actief Linkse Studenten. De actie vond plaats aan de hoofdingang van de Luikse universiteit.

    Reeds vóór de gezondheidscrisis behoorde het Belgische onderwijs tot één van de meeste ongelijke in de geïndustrialiseerde landen van de OESO. Vandaag is het nog erger.

    Een derde van ons is zijn studentenjob kwijt. Een kwart van de studenten heeft moeite om goed te eten! Volgens de Fédération des étudiants francophones (FEF) heeft 60% van de studenten het gevoel dat ze geheel of deels niet meekunnen met hun opleiding, en 10% denkt erover om met hun studie te stoppen.

    Velen van ons zijn wanhopig. 8% van de jongeren heeft tijdens de eerste golf serieus aan zelfmoord gedacht. Hoeveel zouden dat er vandaag zijn? We voelen ons vergeten. Het lesgeven is vergeten. Het is al lang vergeten. Het is chronisch ondergefinancierd. De infrastructuur is compleet ontoereikend, vooral in het middelbaar onderwijs. De klaslokalen zijn overvol. Overal is er een tekort aan personeel, zowel onderwijzend als niet-onderwijzend personeel. De sociale diensten waren al overbelast, nu is dat nog meer het geval. Aan de ULB moet je 5 maanden wachten op een afspraak met een psychiater. We hebben veel tijd om ons te laten overweldigen door donkere gedachten.

    Een van de manieren om wanhoop tegen te gaan is door samen te reageren!

    Samen omdat velen van ons deze vaststellingen delen. Hoeveel petities waren er niet de afgelopen maanden? Hoeveel open brieven? Hoeveel waarschuwingen van experts? Al deze woede moeten we organiseren en laten horen. Actie is ook nodig om perspectief te geven. We willen oplossingen.

    Er zullen geen oplossingen komen zonder dringend meer middelen te investeren in onderwijs. Meer middelen, zodat het personeel niet langer wordt overstemd door de werklast. Meer middelen om echte steun voor scholieren en studenten te garanderen. Meer middelen om ervoor te zorgen dat onderwijs echt gratis is. De kosten van studies vormen een enorm obstakel voor veel jongeren, die gedwongen zijn te werken ten koste van de kwaliteit van hun studies. Sommigen kunnen het zich niet eens veroorloven aan hoger onderwijs te beginnen en anderen zijn gedwongen te stoppen of zich in de schulden te steken. Onderwijs moet gratis zijn!

    Om ons in staat te stellen ons volledig aan onze studie te wijden, ongeacht de middelen van onze ouders, hebben wij een studentenloon nodig! Omdat de kosten van onderwijs niet ophouden bij het schoolgeld en de boeken. We hebben ook huisvesting nodig. En de huren zijn de laatste jaren gestaag maar sterk gestegen! We hebben dringend behoefte aan openbare keukens en voldoende sociale woningen. De pandemie heeft geweld en misbruik binnen gezinnen doen toenemen. Wij willen alle jongeren, alle vrouwen, alle holebi’s in staat stellen een gewelddadige gezinsomgeving te verlaten zonder in armoede te vervallen, zonder gedwongen te worden tot studentenprostitutie!

    Dit alles zou gewaarborgd moeten zijn in een rijk land als België. Dit is niet alleen niet het geval, maar er wordt ons ook verteld dat het onmogelijk te bereiken is! Ons wordt verteld dat meer geld geven aan onderwijs utopisch is! Er wordt ons hetzelfde verteld voor de gezondheidszorg in het midden van een pandemie! Als deze basisbehoeften in het huidige systeem niet mogelijk zijn, dan moeten we het systeem veranderen!

    Geconfronteerd met de gezondheidscrisis, de ecologische crisis en de economische crisis, hebben we geen andere keuze: we moeten ons organiseren om het kapitalisme omver te werpen. Dit systeem heeft jongeren niets te bieden. Dit systeem heeft de werkenden niets te bieden, terwijl zij het zijn die de rijkdom scheppen, niet de aandeelhouders! Doe met ons mee!

     

  • Reuzegom: dodelijk hardvochtige ‘elite’ kijkt neer op werkvolk en migranten

    Anderhalf jaar nadat de jonge student Sanda overleed tijdens een ‘doop’ bij studentenclub Reuzegom, blijven de martelpraktijken nog nazinderen. Het ging om een groep jongeren die zichzelf elitair vond. Een jongere, niet toevallig net die jongere met een donkere huidskleur, werd de dood ingejaagd bij martelpraktijken die de andere  jongeren een machtsgevoel moesten geven. Deze zelfverklaarde elite was niet te beroerd om meteen de crimescene op te kuisen toen duidelijk werd dat ze te ver waren gegaan. Binnenkort start het proces voor de rechtbank in Limburg.

    Reuzegom had een reputatie. Studenten die erbij wilden horen, moesten bijvoorbeeld een jaar lang een konijn kweken om het vervolgens tijdens de doop eigenhandig af te maken. Hardvochtig en brutaal zijn, is een vereiste om tot de ‘elite’ te behoren. Een systeem waarin de ‘elite’ geselecteerd wordt op basis van de hardvochtige vernedering van anderen, is een ziek systeem.

    Uit het onderzoek blijkt onder meer dat de verantwoordelijken voor de dood van Sanda niet aarzelden om openlijk racistische slogans te roepen naar een bedelaar met een migratie-achtergrond. Tegen een zwarte bedelaar konden ze hun bevoorrechte machtspositie wel eens laten zien. ‘Handjes kappen, de Congo is van ons’, riepen ze. Dat is een slogan die ook gebruikt wordt door de neonazistische groep Schild&Vrienden, een andere club waar extreemrechtse fils-à-papa het voor het zeggen hebben.  De leden van Reuzegom kwamen uit de villawijken rond Antwerpen. De Morgen merkte op: “De meeste verdachten zijn geboren tussen 1995 en 1999. Hun adressen zijn vaak met ‘dreef’ eindigende straatnamen in Schilde, Schoten, Hove en Brasschaat.” Het proces over de moord op Sanda vindt plaats in Limburg omdat één van de verdachten de zoon is van een rechter in Antwerpen.

    Waar komen zo’n Reuzegom-leden na hun studies terecht? Eén van hen is praktijk-assistent internationaal recht aan de KULeuven, bestuurslid van Jong N-VA in Antwerpen en loopt stage bij N-VA in het Europees Parlement. Zowat alle sporen van Reuzegom op internet zijn uitgewist (want ja, ook dat krijgt de elite gemakkelijk gedaan), maar deze voormalige Reuzegommer staat onder meer nog vermeld als organisator van de ‘jaarlijkse champagne TD’ in oktober 2016. In de aankondiging van dat feestje: “Ook in deze tijden van strakke begrotingsdiscipline zullen we de champagnekurken in alle richtingen laten knallen.” Voor de elite volstaat één flesje champagne vanzelfsprekend niet. Deze Reuzegommer was niet op de dodelijke doop aanwezig, maar zat wel in de WhatsApp-groep waar de feiten besproken werden.

    De verantwoordelijke voor de dodelijke doop, de zogenaamde ‘schachtentemmer’, stelde in zijn campagne om in die functie verkozen te worden: “Het mag geen jaar worden als in een bso-schooltje met een of andere allochtoon. Ik wil er volgend jaar echt een bruut jaar van maken. Ik wil er een gestoord bruut jaar van maken voor de elite die wij zijn.” De minachting tegenover gewone werkenden gaat naadloos over in openlijk racisme. Bruut werd het effectief. Dodelijk brutaal zelfs.

    De daders worden in het proces verdedigd door enkele bekende Antwerpse strafpleiters. Op de kosten voor hun verdediging moeten ze niet letten. Eerder kwam één van hen er aan de KULeuven met een taakstraf van af. Dertig uur martelen bleek goed voor een taakstraf van 30 uur. ‘Laks’ is een understatement om die sanctie te beschrijven. De ‘elite’ kan zich altijd net iets meer permitteren.

    Doorheen het onderzoek en straks ook op het proces wordt duidelijk hoe de zonen van het establishment neerkijken op gewone werkenden en migranten. Het blijkt hoe ze zichzelf klaarstomen voor hun latere maatschappelijke positie door de brutaliteiten niet te schuwen. Dit is hoe de bazen en hun naaste medewerkers worden opgeleid.

  • Actief Linkse Studenten: “Voor studentenkoten en sociale huisvesting onder democratische controle”

    Blijf in u kot! Dit was de centrale boodschap van de Belgische overheid om de Covid-19-pandemie te bestrijden. Voor zij die met velen in een appartement opeen gepropt zitten of vastzitten in een gewelddadige relatie is dit helaas geen evidentie. Deze crisis legt dan ook de enorme problemen op de huizenmarkt bloot. Het waren de speculatieve praktijken in de woningmarkt die aanleiding gaven tot de financiële crisis in 2007 en 2008. Sindsdien is er nog geen enkele stap ondernomen om dit probleem aan te pakken. Integendeel, de bezuinigingsmaatregelen die zijn genomen om de crisis te “overwinnen”, hebben de speculatieve praktijken en monopolisering in de privésector enkel versterkt met op zijn beurt de sociaal economische marginalisering van een steeds grotere laag van de bevolking tot gevolg.

    Er is een enorm gebrek aan betaalbare en degelijke huisvesting; dit is vooral voelbaar bij studenten, jonge werkenden en andere kwetsbare groepen, zoals alleenstaande moeders en migranten. De huur van een kleine kamer in een – vaak gedeeld en overvol – huis bedraagt gemiddeld 365 euro per maand in steden als Leuven, Luik en Gent. In Brussel bedraagt dit zelfs 400 euro per maand. Studenten en werkenden worden gedwongen in onzekere en ontoereikende omstandigheden te leven . Verwarming en sanitaire voorzieningen zijn vaak verouderd of zelfs onbestaand en vormen een ernstige bedreiging voor de lichamelijke en geestelijke gezondheid van veel jongeren.

    Terwijl de lonen erop achteruit gaan, stijgen de winsten van vastgoedbedrijven door het optrekken van de huurprijs of door speculatieve praktijken. Werkenden en studenten besteden gemiddeld 30 tot 40 procent van hun inkomen aan de huur van hun woning. Voor mensen met een laag inkomen kan dit vaak oplopen tot meer dan 50 procent. Hierdoor worden steeds meer mensen in de armoede geduwd, verplicht een extra job te nemen bovenop hun voltijds werk of beiden.

    Vrouwen en kinderen die in zich in een gewelddadige thuissituatie bevinden, kunnen hieraan niet ontsnappen door de dure prijzen op de woningmarkt. Ook LGBTQI+ jongeren, die niet geaccepteerd worden door hun ouders, kunnen hierdoor op straat belanden. In België wordt ? van de jongeren tussen 25 en 30, omwille van financiële redenen, verplicht bij hun ouders te wonen.

    Voor velen is de situatie helaas zelfs nog uitzichtlozer. In België is het aantal daklozen in grote steden sterk gestegen, in sommige gevallen zelfs meer dan verdubbeld. Zo verviervoudigde het aantal daklozen in Brussel zelfs over de laatste 10 jaar. Een vierde van hen zijn jonger dan 25 jaar.

    De Covid-19-pandemie versterkt al de reeds bestaande problemen! De overvolle woningen en de slechte kwaliteit van vele woningen zorgen ervoor dat duizenden zich niet aan de regels van social distancing kunnen houden. We mogen dit niet langer accepteren! Grondrechten zoals huisvesting mogen niet worden overgelaten aan de winsthonger van de privésector maar moeten democratisch beheerd worden door jongeren en werkenden.

    Daarom eisen wij:

    • De onmiddellijke tijdelijke opschorting van de betaling van huur, nutsvoorzieningen en hypotheken voor zij die niet in staat zijn te betalen. De oprichting van een noodfonds om mensen te ondersteunen op basis van bewezen behoeften.
    • Voor een massaal investeringsplan in betaalbare publieke husivesting! In de eerste plaats moeten de huidige lege huizen in de handen van de gemeenschap komen om alle mensen in onmiddellijke nood te huisvesten. Ten tweede hebben we nood aan een programma op lange termijn voor het herstel van lege en onleefbare huizen en de massale bouw van sociale huisvestiging om de tekorten aan te pakken!
    • Onmiddellijke huisvesting voor alle slachtoffers van fysiek en psychisch misbruik, voor mensen zonder papieren, voor mensen in precaire woonomstandigheden en daklozen. Daarvoor moeten we gebouwen die leeg staan door de corona crisis, zoals hotels en vakantiecentra, gebruiken om deze mensen in te huisvesten!
    • De universiteiten moeten de verantwoordelijkheid nemen voor betaalbare en fantsoenlijke huisvesting van zowel Belgische als buitenlandse studenten. Studentenhuisvesting moet rechtstreeks door de universiteit worden verstrekt, niet door speculatieve privé-agentschappen en haar studentenhuizen moeten onder de democratische controle van de studenten staan.

  • Studeren én werken: geen individuele keuze, maar noodzaak. Samen strijden voor gratis en degelijk onderwijs!

    Scholieren en studenten protesteren tegen verhoging inschrijvingsgeld eind 2014.
    Scholieren en studenten protesteren tegen verhoging inschrijvingsgeld eind 2014.

    In een recent opiniestuk in De Standaard pleitte hoofddocent sociaal recht van de KU Leuven Yves Stevens ervoor enkel studenten die goede cijfers halen toe te staan een studentenjob uit te oefenen. Dit wereldvreemde standpunt kwam er naar aanleiding van nieuwe regelgeving die studenten toelaat 475 uur per jaar te werken, in plaats van de vroegere vijftig dagen. Heel wat studenten hebben dat geld van die studentenjob nu eenmaal nodig, het laatste jaar werden op een studentenaantal van ongeveer 232.000 ongeveer 71.000 beurzen aangevraagd en 47.500 toegekend, iets meer dan 14.200 studenten ontving in 2015 een leefloon. Het armoedecijfer voor jongeren tussen 16 en 24 jaar is op vijf jaar gestegen van 15 naar 19%.

    Standpunt door Koerian, ALS-Gent

    Heel wat studenten en hun gezinnen hebben met andere woorden moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. In een systeem waarin inschrijvingsgelden steeds hoger worden, syllabi handenvol geld kosten en koten schier onbetaalbaar zijn, is een studentenjob voor velen geen overbodige luxe. Professor Stevens zou het voor duizenden gewone en kansarme studenten onmogelijk maken hun traject verder te zetten. Studenten uit rijkere milieus, die zo’n studentenjob niet nodig hebben, zouden ongestoord verder kunnen studeren, of ze nu goede cijfers halen of niet. Ondanks alle goede bedoelingen (studenten meer tijd geven om te studeren, gekoppeld aan betaalbaar onderwijs, …) komt het voorstel van Stevens in de praktijk neer op het creëren van elite-onderwijs.

    In een niet zo heel ver verleden kon je voor eisen voor een democratisch onderwijs ook nog bij de Vlaamse Vereniging van Studenten en haar diverse regionale studentenraden terecht. In reactie op het voorstel van professor Stevens stelde VVS-voorzitter Jonathan Hooft echter onder andere: “In de ideale wereld bereiden universiteiten studenten voor op de arbeidsmarkt, maar dat gebeurt nu amper, dus die werkervaring kan absoluut het verschil maken. Werkgevers zijn echt niet op zoek naar afgestudeerden die nog nooit een bedrijf van dichtbij zagen.” Op deze manier wordt volledig meegegaan in een neoliberale logica waarbij onderwijs enkel ten dienste staat van de bedrijfswereld.

    Hooft stelt verder “[…]studenten moeten gewoon leren om een balans te vinden voor zichzelf.”Alsof voor de duizenden studenten die de eindjes amper aan elkaar kunnen knopen een evenwichtige studie-werk balans een individuele keuze is. Voor de geneeskundestudent die zijn of haar inschrijvingsgeld en huur zelf bijeen moet zien te scharen en gebonden is aan flexibele studentenjobs met een onzeker statuut is een dergelijke balans een onbetaalbare luxe. Deze uitspraken passen in een ondertussen lange reeks uitlatingen waarmee de VVS aangeeft mee te stappen in een wel erg neoliberale logica. Zo liet de vereniging zich eind 2014 nog ontvallen maatregelen om studenten die zwak scoren uit te sluiten van universiteiten te steunen.

    Actief Linkse Studenten is het volmondig eens met het vaak aangehaalde standpunt dat de eerste taak van een student studeren is. Om dit mogelijk te maken, pleiten wij voor gratis onderwijs, een volwaardig studentenloon en gratis en kwaliteitsvolle universiteitskoten. Enkel zo kunnen gelijke kansen op een volledige ontplooiing van ieders talenten, los van socio-economische achtergrond of thuissituatie worden gegarandeerd. Zou dit teveel kosten? Luxleaks leerde ons dat 62 miljard Belgische euro’s op Luxemburgse rekeningen geparkeerd staan, de Panamapapers brachten duizenden illegale Belgische rekeningen aan het licht. Met dit geld kan een dergelijk democratisch onderwijs ruimschoots worden gerealiseerd. Volgens de neoliberale logica zijn de kapitalen van een handvol rijken echter belangrijker dan de toekomst van honderduizenden studenten. Terwijl de 800 miljoen euro besparingen op onderwijs scholen, universiteiten en studenten in moeilijke papieren brengen, lopen rijke bankiers met miljarden weg.

    Om een gratis en kwaliteitsvol onderwijs te garanderen, zullen we moeten strijden tegen de neoliberale logica van afbraak van ons onderwijs. Studenten en personeel zullen dit samen moeten doen. In 2014 stonden Actief Linkse Studenten en Scholieren al aan de basis van acties tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld in Gent. Verdere strijd zal nodig zijn. Studenten, scholieren en personeelsleden moeten zich organiseren als onderdeel van de geplande acties na de zomer: nationale betoging op 29 september en staking op 7 oktober. Bespaar niet op onze toekomst! Doe mee, contacteer ons via als@socialisme.be

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping