Tag: Socialisme 2014

Afgelopen zaterdag kwamen meer dan 170 mensen naar het jaarlijkse discussie- en vormingsevenement van LSP: Socialisme 2014. De internationale dag van de arbeid op 1 mei was amper achter de rug en zat nog vooraan in de geesten van de enthousiaste deelnemers die dieper wilden ingaan op wat de strijd en de solidariteit voor het socialisme concreet betekenen. Deze editie was beperkt tot één dag, maar het programma was daarom niet minder sterk met een diversiteit aan thema’s en benaderingen rond een centraal thema: ons voorbereiden op het besparingsoffensief dat na de verkiezingen ongetwijfeld wordt ingezet.

Geen herstel voor 99% van de bevolking

Het centrale ogenblik van het evenement was de slotmeeting die werd geopend met een videoboodschap van Kshama Sawant, de eerste socialistische verkozene in Seattle sinds meer dan 100 jaar. Dat werd toegelicht door Els Deschoemacker, lid van het Uitvoerend Bureau van LSP en net terug van zeven weken in de VS waar ze het indrukwekkende politieke werk van Socialist Alternative ging ondersteunen.

In de VS hebben Kshama Sawant en Socialist Alternative de verkozen positie gebruikt om direct een offensieve campagne te voeren voor een minimumloon van 15 dollar per uur. Deze beweging is het sterkste ontwikkeld in Seattle door de rol van Socialist Alternative, maar ze bereidt zich overal in de VS uit. Toen Kshama Sawant in de media werd gevraagd of ze niet vreest dat dit zal leiden tot een ware “klassenoorlog”, antwoordde ze terecht dat deze oorlog al volop bezig is, maar dan enkel door de tegenzijde. Het is tijd dat we vanuit het kamp van de arbeiders ons verzet organiseren, een stelling die overigens niet alleen voor de VS opgaat…

MITSOS PANTAZOPOULOS, Griekse antifascistische militant en socialist (lid van Xekinima, zusterorganisatie van LSP in Griekenland), spreekt over de lessen die we kunnen trekken uit de strijd tegen het besparingsbeleid en tegen het fascisme in Griekenland.

Vervolgens sprak een Griekse socialist, Mitsos Pantazopoulos van onze zusterorganisatie Xekinima. Hij ging in op de gevolgen van de afgelopen vier jaar van asociaal beleid met harde aanvallen door de trojka en het Griekse establishment. De sociale en economische structuren van het land zijn vernietigd, de desindustrialisering is enorm, de publieke diensten werden geprivatiseerd en het minimumloon ging met meer dan 30% omlaag. Recent werd aangekondigd dat Griekenland terug op het financiële toneel verschijnt, de begroting van 2013 kende zelfs een overschot, maar dit was wel op basis van een slagveld waarbij alle sociale verworvenheden onder de sloophamer gingen. Dat is hoe een klassenoorlog eruit ziet!

De asociale aanvallen zijn niet zonder verzet gepasseerd. Griekenland kende een dertigtal algemene stakingen, waarvan vier van 48 uur. De Griekse arbeidersbeweging sluit terug aan bij haar beste tradities en we zien elementen van revolutionaire ontwikkelingen. Het is echter onmogelijk om met de huidige vakbondsleiders en de meeste linkse leiders vandaag tot een overwinning te komen. De vakbondsleiders blijven de banden met de sociaaldemocratie behouden en roepen steeds op tot stakingen zonder ze te organiseren, waardoor het zich beperkt tot een weinig offensieve uitdrukking van de woede va de massa’s.

Maar ondertussen is het bewustzijn van de arbeidersklasse sterk veranderd. De Russische revolutionair Leon Trotski stelde destijds al dat de arbeidersklasse bij het begin van een strijd weet wat ze niet wil, maar nog niet wat ze dan wel in de plaats wil. Een meerderheid van de Griekse samenleving begint te beseffen wat ze wel wilt, dat verklaart het enorme electorale succes van Syriza in 2012. Dit resultaat kwam door de oproep tot linkse samenwerking en een linkse regering die onder meer moest weigeren om de overheidsschulden af te betalen. Na de verkiezingen liet Syriza de radicale standpunten al snel achterwege. Het electorale succes van Syriza en het perspectief dat dit biedt aan linkse organisaties is geen eindpunt, maar het begin van een nieuwe periode van confrontatie tussen het kapitaal en de arbeiders. Zelfs met het perspectief van een linkse regering, is er geen enkele garantie dat de politici hun beloftes zullen nakomen, enkel een sterke krachtsverhouding uitgebouwd door de arbeidersbeweging kan dat afdwingen.

Het programma dat we daarvoor nodig hebben, is niet enkel voor Griekenland geldig. Er werd onder meer nadruk gelegd op de weigering om de publieke schulden af te betalen en de nationalisatie van de financiële sector en de sleutelsectoren van de economie en dit onder arbeiderscontrole. In Griekenland en elders hebben we nood aan een front van verzet tegen het besparingsbeleid op basis van een duidelijk en radicaal programma.

De financiële oproep door Boris Malarme, de organisator van de campagne Gauches Communes in Brussel, maakte het mogelijk om meer dan 3.300 euro steun op te halen voor de antifascistische comités in Griekenland en de verkiezingscampagnes van WASP in Zuid-Afrika en Gauches Communes in Brussel.

Vervolgens werd op de situatie in België ingegaan. Er werd eerst stilgestaan bij de oproep van 1 mei 2012 van het ABVV van Charleroi en Zuid-Henegouwen over de noodzaak van een politiek verlengstuk voor de werkenden links van de PS en Ecolo. De verkiezingsperiode liet de PS toe om de druk op het ABVV op te voeren, maar het verkiezingsresultaat zal toelaten om opnieuw stappen vooruit te zetten met de oproep. In de komende periode zullen we immers een besparingsoffensief zien en dit op alle machtsniveaus in ons land. Welke coalities er ook gevormd worden, er zal onvermijdelijk een toename van sociale strijd zijn. In die context zal de kloof tussen de syndicale linkerzijde en het deel van de vakbond dat aan de PS verbonden is vergroten, de woede aan de basis zal toenemen en er zal meer nagedacht worden over welke vorm van eenheid we in onze strijd nodig hebben (met vrijheid van debat over welke actievormen of welk programma).

Dat is waarom we nu al oproepen tot een front van verzet tegen de besparingen na de verkiezingen, een front dat strijdbare syndicalisten omvat naast sociale bewegingen en al wie bereid is om tegen het besparingsbeleid te strijden. Een dergelijk front de weg tonen en hoop op overwinningen bieden. Zoals Antoine Thioux, de jongerenverantwoordelijke van ABVV-Charleroi, het op 1 mei dit jaar stelde: “Door syndicale strijd kunnen we tot verandering komen. We moeten opkomen voor een strijdbaar syndicalisme en strijden tegen het kapitalisme en voor socialisme.”

Tenslotte werd gesproken door Anja Deschoemacker, lijsttrekker van Gauches Communes voor de Kamer in Brussel. Ze had het over het belang van de lijsten van Gauches Communes voor de Kamer en het Brussels parlement, deze lijsten worden ondersteund door LSP en de Humanistische Partij. Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen stond Gauches Communes alleen toen het waarschuwde dat er een besparingsoffensief op alle niveaus zou volgen en dat er verzet zou nodig zijn. Dat was geen valse belofte, maar een oproep tot strijd. Gauches Communes nam verschillende initiatieven in dat kader, zoals toen de gemeente Elsene een drastisch besparingsplan aankondigde. Anja ging dieper in op het programma dat Gauches Communes in Brussel verdedigt: voor elk kind een plaats op school, degelijk onderwijs, 60.000 nieuwe sociale wooneenheden, een collectieve arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen,… We pleiten kortom voor een solidariteitsschok tegenover de concurrentieschok die de gevestigde partijen ons willen opleggen. Wij eisen een massaal plan van publieke investeringen.

Dat zullen we uiteraard niet zomaar bekomen. Het volstaat niet om het beleid van de gevestigde partijen  aan te klagen, we moeten ook tot actie overgaan. Geen enkele kapitalistische elite zal vrijwillig de nodige middelen vrijmaken om aan onze behoeften te voldoen. Dat is waarom Gauches Communes opkomt voor de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie en voor een verandering van samenleving. We zijn uiteraard ook bereid om te strijden voor iedere stap vooruit voor de arbeidersbeweging, dat tonen we overigens in iedere strijdbeweging waarin we betrokken zijn, maar het is van fundamenteel belang om ook te beginnen bouwen aan een reëel alternatief.

De slotmeeting werd versterkt door een theatervoorstelling met uittreksels uit ‘Discours à la nation’ (op basis van teksten van Ascanio Celestini) door David Murgia. Het stuk gaat over de klassenstrijd en werd voor het eerst zowel in het Frans als het Nederlands opgevoerd. Er werd wat afgelachen tijdens de voorstelling. Zowel de tekst als de voorstelling ervan werden enorm gesmaakt door de aanwezigen.

Jongeren en socialisme

Op het begin van de namiddag was er al een meeting waarop Mathias en Emily, de Nederlandstalige en Franstalige jongerenverantwoordelijken van LSP, spraken over het belang van jongeren in de strijd tegen het kapitalistische systeem, maar ook over het belang om jongerenstrijd te verbinden aan arbeidersstrijd en daarbij over een alternatief te discussiëren, over socialisme. Onderwijs, werk, huisvesting,… de toekomst ziet er niet goed uit voor jongeren. In België wordt nog niet gesproken over een “gesteriliseerde generatie” zoals in Griekenland (waar veel jonge koppels uit financiële overwegingen geen kinderen nemen), maar de term “opgeofferde generatie” wordt wel al gebruikt.

De Russische revolutionair Leon Trotski stelde: “Het leven is niet gemakkelijk… Je kan het niet leven zonder in uitputting of cynisme te vervallen indien je boven je geen groot idee hebt, een idee dat uitstijgt boven de persoonlijke miserie, boven de zwaktes en alle misdrijven en onbenulligheden” (vrije vertaling). In heel wat landen is cynisme nog dominant onder de jongeren. In België is de belangrijkste doodsoorzaak voor jongeren zelfmoord en ook het aantal depressies neemt toe. Jongeren staan alleen tegenover hun problemen, ook al zijn dat in essentie sociale problemen, ze worden aangeleerd dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun situatie. De afwezigheid van een duidelijk alternatief duwt jongeren doorheen Europa in de handen van extreemrechts of rechtse populisten, die net zoals het patronaat niet willen dat jongeren hun klassenbelangen zien.

Een hele generatie moet vandaag nieuwe lessen leren, niet op school, maar op straat, door te strijden voor hun toekomst en voor een andere samenleving.

Concrete ervaringen van strijd vandaag

Op Socialisme 2014 waren er twee keer vier simultane werkgroepen, het was vaak moeilijk om een keuze te maken. ’s Ochtends was er een druk bijgewoonde werkgroep over het proces van revolutie en contrarevolutie in Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Drie jaar na de val van Ben Ali in Tunesië en van Moebarak in Egypte, is het duidelijk dat dat het omverwerpen van deze dictators geen eindpunt was maar de start van een proces. De massa’s moeten daarbij vaststellen dat de acties van de arbeidersbeweging beslissend waren om de dictators ten val te brengen, maar dat vandaag niet de verhoopte verandering bekomen is. Hoe kunnen we onze klasse organiseren om tot overwinningen te komen in het kader van de klassenoorlog die we wereldwijd zien? Dat thema stond centraal in deze commissie en was ook een rode draad doorheen Socialisme 2014.

De andere werkgroepen gingen op de nationale kwestie in België en het gevaar van de N-VA, ingeleid door Anja Deschoemacker, het marxisme vandaag en marxisme en ecologie.

In de tweede reeks werkgroepen werden diverse internationale en nationale specifieke voorbeelden aangehaald. Er was een werkgroep over de groeiende openheid voor socialistische standpunten in Zuid-Afrika na het bloedbad in Marikana in augustus 2012 en de ontwikkeling van de Workers and Socialist Party. Een andere werkgroep ging in op de antifascistische strijd doorheen Europa met een Griekse spreker, Mitsos, en Geert Cool, woordvoerder van onze antifascistische campagne Blokbuster.

Er was een werkgroep over de strijd voor het recht van vrouwen om vrij over hun lichaam te beslissen met een specifieke aandacht voor de situatie in Spanje en België. Naast Aisha van de vrouwengroep van LSP, was er een spreker van Izquierda Unida, een alliantie van radicaal-links in Spanje. De laatste werkgroep bracht vooral syndicalisten bijeen om te discussiëren over hoe een front van verzet op de werkvloer kan opgebouwd worden.

De dag was bijzonder geslaagd, velen kijken ongetwijfeld al uit naar Socialisme 2015. De ongeduldigen kunnen in afwachting daarvan altijd deelnemen aan ons zomerkamp van 3 tot en met 6 juli.

Zaterdag 3 mei, 10u – 22u30, in Pianofabriek (Fortstraat 35, Sint-Gillis, Brussel)

“Het herstel wint terrein in Europa,” beweerde Oli Rehn, Europees Commissaris van economische zaken, eind februari. Heb jij daar iets van gemerkt? Wij ook niet! Jaar na jaar zetten bedrijven duizenden mensen aan de deur. Eenmaal op de “arbeidsmarkt” beland, moeten jongeren bijna letterlijk vechten om een job te vinden, meestal een onzekere of tijdelijke. Is dat herstel? Neen, en zodra de verkiezingen achter de rug liggen, zal het nog erger worden!

De volgende regeringen gaan een periode van vier jaar tegemoet zonder zich te moeten verantwoorden bij verkiezingen. Ze kunnen er flink tegenaan om het programma van de patroons en de Europese Commissie door te duwen. De lawine aan besparingen is nog maar begonnen.

De jongste jaren is massale strijd opnieuw actueler gewonnen. Wereldwijd hebben zich algemene stakingen voorgedaan, massaopstanden, reusachtige betogingen,… Hoe kunnen we al deze energie bundelen tot een kracht die echte verandering teweeg brengt? Welke lessen trekken uit de strijd van het verleden en van vandaag, in België en elders? Hoe in ons land een breed front van verzet tegen de besparingspolitiek opbouwen? Deze fundamentele vragen staan centraal op “Socialisme 2014”, een discussiedag georganiseerd door de Linkse Socialistische Partij.

[divider]

PROGRAMMA

10u00: onthaal

10u30 – 13u00: werkgroepen

• Revolutie en contrarevolutie in het Midden-Oosten en Noord Afrika. Meer dan 3 jaar na de revoluties die de dictators Ben Ali van Tunesië en Moebarak van Egypte ten val brachten. Hoe de revolutie vooruit stuwen naar een echte regering van de arbeiders en de armen?
• Het nationale vraagstuk in België en de dreiging van de N-VA. Hoe de politiek van “verdeel- en heers” in België gehanteerd wordt. Welk gevaar vertegenwoordigen de Vlaams nationalisten en hoe kan de arbeidersbeweging daarop antwoorden? Met Anja Deschoemacker, auteur van de brochure van LSP ‘‘De nationale kwestie in België, een antwoord van de arbeidersbeweging is nodig”.
• Het marxisme vandaag. Het Communistisch Manifest dateert van 1848. Dat is al een poos geleden … Hoe toepasselijk zijn de opvattingen van Marx en Engels nog om de huidige wereld te begrijpen en is de marxistische analyse nog een bruikbaar hulpmiddel om de wereld te veranderen?
• Marxisme en milieu. Milieuverontreiniging is een van de grootste uitdagingen voor de mensheid. Welke rol speelt dat in de globale strijd voor een democratische socialistische maatschappij?

13u – 14u : Middagpauze (sandwiches aan de bar)

14u15 – 14u45 : Jongeren en socialisme

Le Soir heeft een van haar dossiers gewijd aan de ‘‘opgeofferde jeugd’’. Daarin stonden ook een aantal getuigenissen, waaronder deze: “Geen vast werk (contracten van beperkte duur, interim, gesubsidieerde contracten) geen lening en dus ook geen kinderen, de werkgevers weten dat en ze spelen het uit om ons onder druk te zetten. (…) Ik heb het gevoel dat we een generatie zijn die wordt opgeofferd op het altaar van de crisis.(…) Wij willen slechts kunnen werken en gelukkig zijn, maar daarvoor hadden we twintig jaar eerder geboren moeten zijn…”

Emily B en Mathias V, jongerenverantwoordelijken van de LSP, zullen het hebben over de actuele mobilisaties van jongeren en de groeiende radicalisatie over de criminalisering van de jongeren (onder andere via de gemeentelijke administratieve sancties, de zogenaamde gasboetes) en tegen het gebrek aan perspectief in de kapitalistische maatschappij.

15-17u30 : werkgroepen

• Europa : welke anti-fascistische strijd? De crisis en de frustratie over het gebrek aan toekomstperspectieven vormen een vruchtbare bodem voor extreem-rechts. Geert Cool (woordvoerder van de anti-fascistische campagne Blokbuster) en Mitsos Pantazopoulos (een Griekse anti-fascist) zullen de lessen uit het recente en minder recente verleden, ook in Griekenland, bespreken met het oog op de komende strijd.
• De strijd voor het recht voor vrouwen om vrij te beslissen over hun lichaam en de pro-keuze beweging in Spanje en in België. Vrouwen zijn de eerste slachtoffers van de crisis. Daarbij worden heel wat verworven rechten bedreigd door conservatieven, het recht op abortus in de eerste plaats. Hoe het verzet organiseren? Met Aïsha P. (vrouwencommissie LSP) en een vertegenwoordigster van de Spaanse linkse coalitie Izquierda Unida.
• Zuid-Afrika: belangrijke ontwikkeling van de klassenstrijd en opening voor de ideeën van het socialisme. De politieke, sociale en economische situatie in het land wordt dooreen geschud en een nieuwe politieke kracht verrijst: De Workers and Socialist Party (WASP). Een nieuw model voor de strijd op het Afrikaanse continent?
• Hoe een front van verzet op de werkvloer opbouwen? In de privé-sector blijven de ontslagen vallen en in de openbare diensten moet men zich voorbereiden op nog zwaardere aanvallen. Hoe zorgen voor een terugkeer van het strijdsyndicalisme en de klassenstrijd?

18u00 – 19u00 : Buffet

19u en 22u30 meeting en theater

Economisch herstel? Niet voor de 99% !
Een front van verzet tegen de besparingspolitiek voorbereiden!

• Videoboodschap van KSHAMA SAWANT, recent verkozen als gemeenteraadslid in Seattle in de VS. Haar campagne en haar overwinning getuigen van een heropleving van de interesse voor socialisme tot in het hart van de grootste imperialistische macht ter wereld.
• Tussenkomst door MITSOS PANTAZOPOULOS, Griekse anti-fascistische militant en socialist (lid van Xekinima, zusterpartij van LSP in Griekenland), over de lessen van de strijd tegen de besparingen en tegen Gouden Dageraad in Griekenland.
• Voorstelling door DAVID MURGIA. Uittreksels van “Discours à la Nation’’ (voor het eerst zowel in het Frans als het Nederlands), geschreven en geënsceneerd door Ascanio Celestini.
  Discours à la Nation is een theaterstuk gecreëerd op basis van teksten van Ascanio Celestini, Italiaans acteur, scenarist en schrijver. Hij is onder andere auteur van de roman De Klassenstrijd uitgegeven bij Noir sur Blanc (2013). De voorstelling is volgens de Italiaans traditie van verhalend theater opgebouwd rond kleine verhalen en grote redevoeringen. Met humor en poëzie wordt de absurde decadentie van het ontwikkelde kapitalisme beschreven. De klassenverhoudingen worden uitgedrukt via de taal van de macht, die van de dominante klasse die zich ten allen prijze vasthecht aan haar belangen en haar bestaan, ook wanneer (gouden) paraplu’s zelden zijn.  Maar indien de burgerij enerzijds een gewapende strijd voert om haar verworvenheden, de private eigendom en de burgerlijke democratie te behouden , vraagt Discours à la Nation zich anderzijds af hoe we zover gekomen zijn om die toestand van veralgemeende barbarij te aanvaarden. Traditioneel links en de inburgering van de Thatcheriaanse opvatting There Is No Alternative (TINA) worden met de vinger gewezen. De hele voorstelling wordt uitstekend vertolkt door David Murgia.
• DANIEL PIRON : Algemeen Secretaris van het ABVV Charleroi & Zuid-HenegouwenTwee jaar geleden, op 1 mei 2012, riep het ABVV-gewest Charleroi en Zuid-Henegouwen op voor een nieuwe politieke kracht, links van PS en Ecolo, door radikaal links te bundelen. Dit blijft cruciaal om een politiek verlengstuk te voorzien voor concrete strijd door de arbeidersbeweging.
• ANJA DESCHOEMACKER : woordvoerster van Gauches Communes en lijsttrekker voor de Kamer (Brussel).De lijsten van Gauches Communes (voor Kamer en Gewest in Brussel) verzamelen arbeiders, syndicalisten, jongeren, gepensioneerden, uitkeringsgerechtigden en verschillende linkse organisaties. Zij verzetten zich tegen het besparingsbeleid en willen het debat stimuleren over de nood aan een breed politiek verlengstuk voor de strijd van de arbeiders. Ze willen bouwen aan een front van verzet in de straat en de bedrijven tegen de besparingen. Het initiatief heeft de steun van de Linkse Socialistische Partij (LSP-PSL) en de Humanistische Partij (PH-HP) en onderschrijft de oproep van het ABVV van Charleroi-Zuid Henegouwen voor een bundeling van alle krachten links van de PS en Ecolo, met respect voor ieders eigenheid.

21u30 – 22u30 : Rood Café

Een laatste glas voor het vertrek, een laatste kans om meer informeel de meest markante elementen van de dag te bediscussiëren.

En verder : Boekenstand en marxistische brochures

[divider]

PRAKTISCH

Prijs :
– Voorverkoop: 8 euro voor loontrekkenden, 6 euro voor niet-loontrekkenden – stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP met vermelding ‘Socialisme 2014’.
– Ter plaatse: 10 euro voor loontrekkenden, 8 euro voor niet-loontrekkenden.

Babysit vanaf 13u.

Reservatie, informatie : 02/345.61.81 // info@socialisme.be

Front van verzet ook ideologisch onderbouwen!

zaterdag 3 mei | 10u-22u30 | De Pianofabriek | Fortstraat 35  St-Gillis | Brussel

door Eric Byl

Zelfs doorwinterde liberalen en keiharde patroons verdedigen niet langer de mythe dat de onzichtare hand van de vije markt de beste garantie biedt op sociale welvaart. Ook zij pleiten nu voor ‘correcties’, al was het maar om de sociale draagkracht van hun kapitalistisch systeem niet helemaal onderuit te halen. Bij de 99 procent dooft het geloof in beterschap echter uit. Bij velen leidt dat tot fatalisme en berusting, maar een groeiend aantal wil het daar niet bij laten en gaat op zoek naar alternatieven. Het jaarlijks evenement Socialisme 2014 wil daaraan bijdragen.

De jaren ’90 laten nog diepe sporen na. Zelfs oprechte activisten zijn soms meegesleept door de leugen dat ideologieën per definitie leiden tot extremisme en plaats moeten ruimen voor pragmatisme en technocratie. Ze verwerpen ideologie, een globale visie over een andere en betere maatschappij vertrekkend vanuit onze kennis van het verleden. Maar ook dat verwerpen is een ideologie: die van heersende klasse. Die heeft er alle belang bij dat de zaken blijven zoals ze zijn. Haar pragmatisme heeft het kapitalisme niet gehinderd in het veroordelen van miljoenen mensen tot de bedelstaf ondanks de enorme opstapeling van rijkdom. Het heeft evenmin verhinderd dat hele dorpen en steden in talloze oorlogen vanop verre afstand platgebombardeerd werden met koele technocratische precisie.

Newton, een van de grootste wetenschappers aller tijden, zei ooit: “Als ik verder heb gezien dan anderen, komt dat doordat ik op de schouders van reuzen stond.” Kortom, zijn kennis schreef hij toe aan de inzichten die voorgaande generaties wetenschappers hem overgeleverd hadden. Wie nu teruggrijpt naar de rijke geschiedenis van de arbeidersbeweging en haar beste vertegenwoordigers, naar Marx, Lenin, Trotski  en talloze andere ‘voorgaande generaties’, wordt echter dogmatisme verweten. Dat God de mens heeft geschapen, dat is een dogma. Je kan het niet bewijzen, maar moet erin geloven. Dat een ‘onzichtbare hand’ de vrije markt reguleert, is er nog een. Ook dat kan je niet bewijzen, je moet het geloven of niet. Het bestuderen van analyses en conclusies van vorige generaties om daarop verder te bouwen, is dat echter niet.

Velen worstelen ook met vooroordelen ten opzichte van de enige sociale kracht die in staat is de maatschappij te veranderen. Ze denken dat er geen sociale klassen meer bestaan. Ze verzetten zich tegen de idee dat ook werklozen, invaliden,… tot de arbeidersklasse behoren of denken ze door hun diploma niet langer deel uitmaken van die sociale klasse. We zijn nochtans allemaal afhankelijk van de verkoop van arbeidskracht, in tegenstelling tot diegenen die kunnen leven van hun kapitaal. De arbeidersklasse is altijd rijk geweest aan diversiteit en is dat nog steeds. De heersende klasse misbruikt die diversiteit, benadrukt de verschillen en stelt het individu tegenover het gemeenschappelijke om de klassenverschillen te verbergen en de enige sociale kracht die de maatschappij kan veranderen te ondermijnen. Wij denken dat het individu pas echt tot volle ontwikkeling komt door zich te verbinden met andere individuen, door de diverse kwaliteiten om te smeden tot een gemeenschappelijke maatschappelijke kracht.

Deze en andere vandaag minder vanzelfsprekende opvattingen trachten we op Socialisme 2014 te illustreren aan de hand van concrete ervaringen uit het verleden, maar ook van actuele gebeurtenissen en voorstellen.

Facebook evenement. Bestel nu je voorverkoopkaart: 6 euro voor niet-loontrekkenden, 8 euro voor loontrekkenden. Stort op BE69 0012 2603 9378 van LSP met vermelding ‘Socialisme 2014’.

Alle gevestigde partijen zijn in verkiezingsmodus. Langs Nederlandstalige kant is er een opbod van hoeveel besparingen worden aangekondigd. Langs Franstalige kant weerklinkt een andere retoriek voor de verkiezingen, maar volgt nadien hetzelfde besparingsbeleid. PS-voorzitter Magnette erkent het openlijk als hij zegt dat het Europese besparingsbeleid onvermijdelijk is: “We lieten Europa opdraaien voor politieke keuzes waarvan we wisten dat ze soms onvermijdelijk waren.” (1)

Als we zien hoe op lokaal vlak al werd bespaard na de laatste gemeenteraadsverkiezingen, dan weten we waar we na 25 mei aan toe zijn. In een lange periode zonder verkiezingen zal hard bespaard worden. Het geld zal niet gezocht worden bij de drie dollarmiljardairs die ons land rijk is, er zal ook niet geknipt worden in de 10 miljard euro aan dividenden die door de Bel20-bedrijven worden uitbetaald. Neen, het geld zal eens te meer bij onze lonen, uitkeringen en openbare diensten gezocht worden.

De verwachte versterking van consequent links op 25 mei geeft aan dat steeds meer mensen niet meer bereid zijn om het besparingsbeleid te aanvaarden. De bereidheid tot verzet neemt toe. Laat ons dat organiseren. De vormings- en discussiedag Socialisme 2014 kadert zich in de voorbereiding van een front van verzet tegen de besparingen. Met vormingen en discussies willen we het programma van dat verzet op tal van punten verfijnen, tegelijk willen we onder meer in de avondmeeting nagaan hoe we tot een eengemaakt en succesvol front kunnen komen.

Op deze meeting brengen we een live boodschap van Kshama Sawant, het socialistische gemeenteraadslid uit Seattle. Sawant werd eind vorig jaar met een schitterend resultaat van 95.000 stemmen verkozen in een stad die net iets groter is dan Antwerpen. De verkozen positie wordt nu gebruikt om de strijd voor de verhoging van het minimumloon tot 15 dollar te versterken. We laten ook Daniel Piron van het ABVV van Charleroi en Zuid-Henegouwen aan het woord. Dat ABVV-gewest deed een opmerkelijke oproep voor een links front op basis van een antikapitalistisch noodprogramma. Na de verkiezingen zal deze oproep van cruciaal belang zijn om het verzet te organiseren. Anja Deschoemacker legt als lijsttrekker van Gauches Communes uit hoe we met onze verkiezingscampagne in Brussel een bijdrage leveren in de opbouw van het front van verzet.

Socialisme 2014 is een niet te missen afspraak om voorbereid te zijn op de harde confrontatie die het establishment voorbereidt als onderdeel van de opgedreven aanval op onze levensstandaard en sociale verworvenheden. Zorg dat je er op 3 mei bij bent!

(1) Paul Magnette, “Europa heeft nood aan een links initiatief” in El Khadraoui, S, “Europa 2050. Visies voor een betere toekomst”, uitgeverij Houtekiet, 2013, p. 54

[divider]

Facebook evenement